Nou dat heb ik in eerste instantie ooit eens gelezen en dat was een paar jaar geleden. In die tijd denk je na over wat je gelezen hebt en ik kwam tot de conclusie dat het inderdaad zo moet zijn. Er zijn hele boeken overgeschreven en ik kan je hier zo niet 123 alles uitleggen wat in die boeken staat. Vooral boeken over Zen-boeddhisme vertelllen het verhaal goed!quote:Op zondag 8 januari 2006 18:57 schreef in-limboy het volgende:
Ik ben vooral benieuwd waaruit je concludeert dat geluk de grondtoestand van ons bestaan is. Kan ik best mee leven, maar dan wil ik graag weten hoe je tot die conclusie bent gekomen![]()
Het 'vermenselijken' van dieren zorg voor het 'herkennen' van geluk in het gedrag van ze. Waar was je nou, niet leuk? Blij? Hoe weet jij dit?quote:Op zondag 8 januari 2006 19:03 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Mijn kat ligt anders spinnend van geluk in haar hangmatje tegen de warme kachel aan.
En als ik een tijdje en/of paar uurtjes weg ben weg geweest, miauwt ze bijna van 'waar was je nou * miauw miauw, niet leuk'. Om vervolgens helemaal blij mij als een hondje (is een kat dus) een uur lang mij te achtervolgen en bij mij te blijven hangen.
Dus tja
Als je je bewust wordt van dat je je goed voelt, in plaats van altijd maar te zoeken naar meer / beter, kan je je ontspannen met de weet dat je je super voelt. En dat is geen optimisme als je op rationeel niveau tot die conclusie kan komen. Je moet afstappen van de standaard-manier van 'zoeken' naar meer geluk, en je beseffen dat je dat geluk misschien al hebt.quote:Op zondag 8 januari 2006 19:40 schreef LXIV het volgende:
Stel dat je je altijd kiplekker zou voelen, in ieder geval het gros van de tijd.
Dan was er dus geen verbetering van dat niveau meer mogelijk.
Je kon je nooit eens extra goed voelen. Je zit altijd al op het maximum!
Nu voel je je gemiddeld "best wel goed". Soms piek je erboven, soms daal je eronder.
In het boek over Flow staat dat je een goede uitdaging nodig hebt. Deze moet je kunnen volbrengen met voldoende moeite. Als je deze uitdagingen vast weet te houden dan zou je jezelf altijd kiplekker moeten voelen. Het hangt er natuurlijk van af wat voor uitdaging het is en of je er in je leven ook mee verder komt.quote:Op zondag 8 januari 2006 19:40 schreef LXIV het volgende:
Stel dat je je altijd kiplekker zou voelen, in ieder geval het gros van de tijd.
Dan was er dus geen verbetering van dat niveau meer mogelijk.
Je kon je nooit eens extra goed voelen. Je zit altijd al op het maximum!
Nu voel je je gemiddeld "best wel goed". Soms piek je erboven, soms daal je eronder.
Misschien heb je het inderdaad wel nodig om te weten, maar daar hoef je dan denk ik niet constant aan herinnerd te worden. Als je als kind geluk en verdriet hebt meegemaakt, ken je de twee tegenpolen en kun je betekenis toekennen aan beide gevoelens. Ik denk niet dat je je om de zoveel tijd perse kut moet voelen om je weer eens lekker te kunnen voelen.quote:Op zondag 8 januari 2006 19:31 schreef Frezer het volgende:
Ik vindt je verhaal niet echt duidelijk... Hoe weet je nu dat iets 'een gevoel van geluk' is als je nog nooit iets rottigs hebt mee gemaakt![]()
Hm.quote:Op zondag 8 januari 2006 19:32 schreef in-limboy het volgende:
Het 'vermenselijken' van dieren zorg voor het 'herkennen' van geluk in het gedrag van ze. Waar was je nou, niet leuk? Blij? Hoe weet jij dit?
Volgens mij is het wel aangetoond dat dieren (op enkele diersoorten als dolfijnen?) na geen bewustzijn hebben. Bepaalde dieren voelen zelfs geen pijn. Hoe kleiner het dier, hoe moeilijker ik het vind een voorstelling te maken van dat dat dier gelukkig zou zijn. Een mier?
En ik kan natuurlijk ook tegenvoorbeelden gaan geven van katten die voor hun leven vechten of op vogeltjes jagen. Instinctief gedrag dat ik niet onder geluk zou willen scharen.
Het is zeker lastige materie maar ik denk dat het de belangrijkste vraag is die een mens zichzelf kan en moet stellen. Toen ik voor mezelf na veel zoeken het antwoord vond, is mn leven met grote sprongen vooruit gegaan!quote:Op zondag 8 januari 2006 19:38 schreef VaLkyRie het volgende:
Volgens mij definieren we te breed.
Wat is geluk?
Is het gevoel dat je krijgt na het bevredigen van behoeftes geluk? Of is het een puurder gevoel dat niet onderhevig is aan basale behoeften?? Tevredenheid met wie je bent en hebt wellicht? Dat gevoel dat je niets meer nodig hebt dan dat wat je hebt... (als dit bestaat?)
Lastige materie...
Bij mij is het niet zozeer een ommegang geweest... Ik heb nooit vastgehouden aan de aanname dat verlangens vervullen gelukkig zou maken. Misschien om wat ik ben, heb ik aan vele 'aannames' niets gehad, en heb mijn eigen moeten 'beredeneren'. En ik kan niet zeggen dat ik daar ongelukkig over benquote:Op zondag 8 januari 2006 20:11 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Het is zeker lastige materie maar ik denk dat het de belangrijkste vraag is die een mens zichzelf kan en moet stellen. Toen ik voor mezelf na veel zoeken het antwoord vond, is mn leven met grote sprongen vooruit gegaan!
Geluk is ook het loslaten van verlangens. Dit is in het begin erg moeilijk, vooral omdat je jarenlang automatisch aannam dat het vervullen van je verlangens je gelukkig maakte. Het is dus erg moeilijk om je verlangens los te laten. Maar krijg je dit voor ellkaar dan wordt het leven ineens een stuk lichter en makkelijker en lijken die dingen waar je eerder zoveel moeite voor deed, zomaar in je leven terecht te komen.
Het is net zo met de liefde. Wanneer je gaat zoeken uit een verlangen naar liefde, vind je het niet. En wanneer je de zoektocht opgeeft, komt datgene wat je altijd wilde ineens op je pad!
Ik denk dat mn denkwijze nog steeds opgaat voor die mensen, alleen zullen die er veel meer moeite mee hebben om het toe te passen. Het misbruik wordt meegedragen als een enorme psychologische last. Maar het is niet meer dan dat: een psychologische last. Het is niets tastbaars, het is niet echt. Het was echt op het moment dat het gebeurde, maar jaren later bestaat het misbruik alleen nog maar als een herinnering in je hoofd. Het is je verstand dat de herinnering vasthoudt en je ego dat er een identiteit aan ontleent. Door in te zien dat je niet je verstand en je ego bent, dat je niet je herinneringen bent en dat je alleen NU bestaat, kun je grote en kleine problemen loslaten.quote:Op zondag 8 januari 2006 21:10 schreef in-limboy het volgende:
Maar pcp, wat je hier vergeet is dat jouw ideale denkwijze niet opgaat voor mensen met daadwerkelijke psychologische problemen. Misbruik in jeugd of iets dergelijks. Die mensen zullen wel degelijk iets moeten doen en actie moeten ondernemen om iets dat 'slecht' is in hun leven 'beter' te maken.[/i]
Kiplekker kan je je pas voelen als je je ook wel eens minder voelt (wat al eerder is genoemd)quote:Op vrijdag 6 januari 2006 15:26 schreef pberends het volgende:
Waarom voelen mensen zich standaard eigenlijk niet gewoon kiplekker? Zelfs als mensen gezond zijn en een redelijk normaal leven hebben dan voelen ze zich vaak nog niet kiplekker. Waarom is dat zo? Waarom moeten we massaal aan de alcohol en soms drugs gaan om ons eindelijk eens goed te voelen? Of voel jij je wel meestal kiplekker?
Psychologische problemen kunnen zo diep geworteld zijn dat je er niet zomaar vanaf te komen door je even iets te 'beseffen'. Er zijn genoeg mensen met die problemen die donders goed weten dat het nergens op slaat, maar toch hebben ze het. Als dat (het beseffen) voldoende zou zijn om van die problemen af te komen, dan zou de wereld een stuk makkelijker worden. Maar zo zit het helaas niet in elkaar.quote:Op maandag 9 januari 2006 06:23 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ik denk dat mn denkwijze nog steeds opgaat voor die mensen, alleen zullen die er veel meer moeite mee hebben om het toe te passen. Het misbruik wordt meegedragen als een enorme psychologische last. Maar het is niet meer dan dat: een psychologische last. Het is niets tastbaars, het is niet echt. Het was echt op het moment dat het gebeurde, maar jaren later bestaat het misbruik alleen nog maar als een herinnering in je hoofd. Het is je verstand dat de herinnering vasthoudt en je ego dat er een identiteit aan ontleent. Door in te zien dat je niet je verstand en je ego bent, dat je niet je herinneringen bent en dat je alleen NU bestaat, kun je grote en kleine problemen loslaten.
Met "het beseffen" bedoel ik beseffen dat je je verstand niet bent en dit ook daadwerkelijk toepassen. Die ik die je denkt te zijn, dat is niet meer dan een mentaal bouwsel waar wij onze identiteit aan ontlenen. Die identiteit hoort alleen niet in je verstand te liggen en dat is iets wat weinig mensen weten.quote:Op maandag 9 januari 2006 13:40 schreef in-limboy het volgende:
[..]
Psychologische problemen kunnen zo diep geworteld zijn dat je er niet zomaar vanaf te komen door je even iets te 'beseffen'. Er zijn genoeg mensen met die problemen die donders goed weten dat het nergens op slaat, maar toch hebben ze het. Als dat (het beseffen) voldoende zou zijn om van die problemen af te komen, dan zou de wereld een stuk makkelijker worden. Maar zo zit het helaas niet in elkaar.
Maar vaak zijn het toch die psychologische stoornissen die dit "beseffen" moeilijker maken. In theorie klopt het denk ik allemaal wel wat je zegt, alleen is dit in de praktijk moeilijk te realiseren, vooral bij mensen met psychologische problemen. Die problemen hebben een soort 'muur' opgebouwd die eerst afgebroken moet worden alvorens ze vrij genoeg kunnen denken om te beseffen dat het verstand helemaal niet alles is. Dat is een flinke omweg, maar voor die mensen waarschijnlijk wel de enige weg...quote:Op maandag 9 januari 2006 14:47 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Met "het beseffen" bedoel ik beseffen dat je je verstand niet bent en dit ook daadwerkelijk toepassen. Die ik die je denkt te zijn, dat is niet meer dan een mentaal bouwsel waar wij onze identiteit aan ontlenen. Die identiteit hoort alleen niet in je verstand te liggen en dat is iets wat weinig mensen weten.
Wat is geluk?quote:Op zondag 8 januari 2006 18:57 schreef in-limboy het volgende:
[..]
Allereerst moet ik even zeggen dat je een mooi stukje hebt opgeschreven. Ik herken mezelf er niet in omdat ik dit zogenaamd allemaal al weet enzovoort blabla, ik voel me prima en weet donders goed dat we niets zijn![]()
Maar om toch even op dit stukje in te gaan.
Als wat je hier zegt klopt, dan zouden alle dieren (die geen verstand hebben) dus altijd gelukkig moeten zijn. Dat zie ik niet terug in de struggle of survival, de voedselketen, wat dan ook. Ik zie geen vrolijke of blije dieren. Ik zie dieren die vechten om te overleven - maar dan niet het overleven van het ego, maar het overleven op voedsel etc. Ik denk niet dat dieren geluk kennen, ze hebben immers geen bewustzijn.
Ik ben vooral benieuwd waaruit je concludeert dat geluk de grondtoestand van ons bestaan is. Kan ik best mee leven, maar dan wil ik graag weten hoe je tot die conclusie bent gekomen![]()
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |