Armoede in Nederland

quote:

Op zondag 25 december 2005 21:07 schreef WeirdMicky het volgende:

[..]

Ik bedoel dat mensen die kampen met schulden en/of hoge vaste lasten zichzelf vaak niet of nauwelijks meer kunnen voorzien in de primaire levensbehoeften. Bijvoorbeeld bij het verlies van een baan voor een langere periode of langdurige ziekte - inclusief de bijkomende kosten - komen mensen in armoede lijkt mij.

Ja, dat klopt... het is dan wel relatieve armoede, maar ok, armoede... en dan? Moet ik dat oplossen?

quote:

Op zondag 25 december 2005 21:07 schreef WeirdMicky het volgende:

[..]

Ik bedoel dat mensen die kampen met schulden en/of hoge vaste lasten zichzelf vaak niet of nauwelijks meer kunnen voorzien in de primaire levensbehoeften. Bijvoorbeeld bij het verlies van een baan voor een langere periode of langdurige ziekte - inclusief de bijkomende kosten - komen mensen in armoede lijkt mij.

Daar is actie op te ondernemen, vaste lasten terugdringen bijvoorbeeld.

quote:

Op zondag 25 december 2005 21:28 schreef CherrymoonTraxx het volgende:

[..]

Daar is actie op te ondernemen, vaste lasten terugdringen bijvoorbeeld.

Vaste lasten terugdringen kost uiteraard wel tijd. Je huis verkoop je niet zomaar en ook daar zal je verlies op maken. Telefoonabonnementen gaan bijvoorbeeld ook gewoon door. Het zijn niet voor niets vaste lasten, daar kom je niet zo makkelijk vanaf.

Verder zou ik veel liever zien dat mensen meer betrokken met elkaar zijn en elkaar dus steunen d.m.v. eten/kleding e.d. primaire goederen dan 1000 vangnetten voor elk 'zielig' geval in Nederland.

Je kunt ze niet aangaan, je kunt er verantwoordelijk mee omgaan en je kunt er geen gebruik meer van maken en het opzeggen..... Een duur mobiel abonnement kun je bv opzeggen en gewoon niet meer mobiel bellen. Je had het ook niet aan kunnen gaan, mobiel bellen is namelijk geen primaire levensbehoefte,

Dat laatste ben ik met je eens. Het is een mooie taak voor familie en vrienden.

quote:

Op zondag 25 december 2005 19:12 schreef CherrymoonTraxx het volgende:

[..]

Met dat bedrag kun je dus rondkomen, moet je wel geen rare dingen gaan doen. Maar dat is de consequentie van het ontvangen van een uitkering. Je hoeft niet alle luxe van de wereld te verwachten, terecht ook.

Nee, in feite is dat geen bedrag waar je van rondkomen. Het leven is niet een computer die precies doet wat je zegt. Wanneer je dus een ziek kind hebt, wat gemiddeld 2x per jaar voor komt, kom je al in de financiele problemen die niet gecompenseerd kunnen worden door een potje of een lening. Deze brengt je alleen maar verder in de problemen. Echter, om deze korte termijn problemen op te lossen komt het hier wel op neer. En zoals ik zei, ik nam ook een aantal kosten niet mee, zoals het onderwijs van de kinderen.
Maar goed, ik snap het volkomen. Mensen die een betonnen muur om zich hebben en variatieloos voedsel naar binnen kunnen werken (en nee, dit is geen luxe, maar essentieel voor een goede gezondheid) leven niet in armoede. Mensen die naar een voedselbank moeten leven niet in armoede. Mensen die kleren krijgen van het leger des heils leven niet in armoede. Mensen die zwaar vermageren door gebrek aan vitaminen en dergelijke leven niet in armoede.

Gelukkig is heel Roemenie een rijk land en kent dat geen armoede. Iedereen heeft daar een betonnen muur om zich heen en kan bij de kerk eten halen. De enige armoede in de wereld is de stervende neger in Niger. Wanneer je niet sterft binnen een tijdsbestek van 21 dagen mag je niet klagen en leef je niet armoede. Goh, best een mooie wereld eigenlijk...

quote:

Op zondag 25 december 2005 04:14 schreef heiden6 het volgende:

[..]

Kun je iets specifieker zijn?

Alles wat ik opnoem klopt in ieder geval, maar als jij het nauwkeurig uitrekent ligt het vast en zeker hoger of lager te liggen.

Lol, sorry, het was nogal laat.

In de 30%-40% inkomstenbelasting zitten al de sociale verzekeringen. Als ik naar mezelf kijk met redelijk modaal inkomen zit ik op zo'n 34% aan al die zut (november). Aan dat percentage kom je dus niet ook al tel je accijns, BTW en andere belastingen erbij op (dat zou dan nog zo'n 40% zijn).

quote:

Op maandag 26 december 2005 02:37 schreef ExtraWaskracht het volgende:

[..]

Lol, sorry, het was nogal laat.

In de 30%-40% inkomstenbelasting zitten al de sociale verzekeringen. Als ik naar mezelf kijk met redelijk modaal inkomen zit ik op zo'n 34% aan al die zut (november). Aan dat percentage kom je dus niet ook al tel je accijns, BTW en andere belastingen erbij op (dat zou dan nog zo'n 40% zijn).

40 + 34 = 74, toch?

quote:

Op maandag 26 december 2005 02:44 schreef heiden6 het volgende:

[..]

40 + 34 = 74, toch?

Ja, maar de rest is niet 40.

Ach in de krant stond ook weer zo'n zielig arm gezinnetje , maar 70 euro per week voor 5 man !
Maar wel:
sigaretten roken
Bier zuipen
3 grote tv's
PS2
2 honden en nog meer huisdieren
en een vader die 'niet onder een baas kan werken'

Dit zie je bij bijna elke reportage over de nederlandse armen ...
Rot toch op met die gasten.
Niemand hoeft in nederland arm te zijn maar als je alles via de wehkamp koopt, overal geld leent en je drank belangrijker vindt als je huur dan gebeurt dat ja.

Stuur die gasten maar op kosten voor een jaar naar Afrika om daar te helpen en kijken of ze daarna nog zo zeiken
Imo bedoelen die mensen dat ze het er niet mee eens zijn dat wel werkende mensen meer als hun hebben dus 'relatieve armoede'

quote:

Op maandag 26 december 2005 04:54 schreef dontcare het volgende:
Ach in de krant stond ook weer zo'n zielig arm gezinnetje , maar 70 euro per week voor 5 man !
Maar wel:
sigaretten roken
Bier zuipen
3 grote tv's
PS2
2 honden en nog meer huisdieren
en een vader die 'niet onder een baas kan werken'

Dit zie je bij bijna elke reportage over de nederlandse armen ...
Rot toch op met die gasten.
Niemand hoeft in nederland arm te zijn maar als je alles via de wehkamp koopt, overal geld leent en je drank belangrijker vindt als je huur dan gebeurt dat ja.

Stuur die gasten maar op kosten voor een jaar naar Afrika om daar te helpen en kijken of ze daarna nog zo zeiken
Imo bedoelen die mensen dat ze het er niet mee eens zijn dat wel werkende mensen meer als hun hebben dus 'relatieve armoede'

Voor een groot gedeelte kan denk ik iedereen het er hier meer eens zijn, alleen die gevallen die je hier noemt zijn wél de excessen (én dat zijn TOEVALLIG ?? ook net de gevallen die door een programma als "SBS Probleemwijken" en dergelijke programma's aangestipt worden).
Buiten de groep die hier "behandeld" wordt is er wel degelijk een groep "echt" arme mensen in Nederland. Alleen die zie én hoor je niet !!

_{Vaak hoef je nog niet eens zover te kijken hiervoor}

quote:

Op maandag 26 december 2005 05:07 schreef wimmel_1 het volgende:
Voor een groot gedeelte kan denk ik iedereen het er hier meer eens zijn, alleen die gevallen die je hier noemt zijn wél de excessen (én dat zijn TOEVALLIG ?? ook net de gevallen die door een programma als "SBS Probleemwijken" en dergelijke programma's aangestipt worden).
Buiten de groep die hier "behandeld" wordt is er wel degelijk een groep "echt" arme mensen in Nederland. Alleen die zie én hoor je niet !!

Het zijn juist de mensen die écht niet zelf in hun eigen inkomen kunnen voorzien die zwaar de dupe zijn van het huidige systeem. Omdat er letterlijk miljarden gespendeerd wordt aan mensen die dat wél kunnen.

En dat is die laatste groep mensen niet eens kwalijk te nemen, het systeem nodigt ze er namelijk toe uit, sterker nog, het dwingt ze er toe.

quote:

Op maandag 26 december 2005 05:56 schreef HenriOsewoudt het volgende:

[..]

Het zijn juist de mensen die écht niet zelf in hun eigen inkomen kunnen voorzien die zwaar de dupe zijn van het huidige systeem. Omdat er letterlijk miljarden gespendeerd wordt aan mensen die dat wél kunnen.

En dat is die laatste groep mensen niet eens kwalijk te nemen, het systeem nodigt ze er namelijk toe uit, sterker nog, het dwingt ze er toe.

ALs je wat quote... Quote dan ook alles

De mensen die echt in armoede leven hoor je én zie je niet ........

quote:

Op maandag 26 december 2005 02:32 schreef Broodbeleg het volgende:

[..]

Nee, in feite is dat geen bedrag waar je van rondkomen. Het leven is niet een computer die precies doet wat je zegt. Wanneer je dus een ziek kind hebt, wat gemiddeld 2x per jaar voor komt, kom je al in de financiele problemen die niet gecompenseerd kunnen worden door een potje of een lening. Deze brengt je alleen maar verder in de problemen. Echter, om deze korte termijn problemen op te lossen komt het hier wel op neer. En zoals ik zei, ik nam ook een aantal kosten niet mee, zoals het onderwijs van de kinderen.
Maar goed, ik snap het volkomen. Mensen die een betonnen muur om zich hebben en variatieloos voedsel naar binnen kunnen werken (en nee, dit is geen luxe, maar essentieel voor een goede gezondheid) leven niet in armoede. Mensen die naar een voedselbank moeten leven niet in armoede. Mensen die kleren krijgen van het leger des heils leven niet in armoede. Mensen die zwaar vermageren door gebrek aan vitaminen en dergelijke leven niet in armoede.

Gelukkig is heel Roemenie een rijk land en kent dat geen armoede. Iedereen heeft daar een betonnen muur om zich heen en kan bij de kerk eten halen. De enige armoede in de wereld is de stervende neger in Niger. Wanneer je niet sterft binnen een tijdsbestek van 21 dagen mag je niet klagen en leef je niet armoede. Goh, best een mooie wereld eigenlijk...

Tegen onzekerheden kun je je verzekeren, daarnaast is er ook nog zoiets als de bijzondere bijstant. Een vriend van me die in de bijstand zit kreeg zelfs de contributie voor de sportclub vergoed. Voor dat soort grappen betalen we wel allemaal belasting natuurlijk.

Van een uitkering kan iedereen voorzien in de primaire levensbehoeften. En nee, dan moet je niet elke dag super de luxe gaan eten, maar dat is nu éénmaal de consequentie van een uitkering. Je kunt en mag niet verwachten dat je met een uitkering dezelfde levensstandaard er op na kunt houden als iemand die wel een baan heeft. Het is natuurlijk ook van belang om het beschikbare budget op de juiste manier aan te wenden voor voedsel. Geen frites dus, maar ook gezond eten, zodat je binnenkrijgt wat je binnen moet krijgen.

Roemenië en Nederland, precies dezelfde situatie inderdaad. Dream on.

De Volkskrant had laatst een stuk over 'werkende armen':

quote:

Wel werk, geen geld
Door Jeroen Trommelen

Een grote groep mensen verdient in Nederland iets meer of iets minder dan het wettelijk minimumloon; 1264,80 euro. De Volkskrant volgt de komende tijd de leden van twee zogenoemde focusgroepen in hun pogingen van dat geld rond te komen. 'Ik ben er, sinds ik werk, geen haar op vooruitgegaan.'


'Het lijkt alsof de Nuon een eigen regering heeft. Niemand controleert die energierekening', foetert Isa Sulanc, de Turkse huisbewaarder. Een 42-jarige vrouw die al twintig jaar zelfstandig woont, constateert: 'Gelukkig dat mijn moeder veel kookt. Als ik niks meer heb, ga in bij haar langs. In feite onderhoudt ze me weer.'

Ze zijn tandartsassistente, administratief medewerkster, huisbewaarder, freelance fotografe, schuldhulpverlener, uitzendkracht of vorkheftruckchauffeur. De Amsterdamse focusgroep is een doorsnede van de werkende, arme bevolking van de Randstad. Er zitten vier geboren Nederlanders in, een Turkse werknemer, iemand van gemengd Europese afkomst en vier Caribische vrouwen. De helft heeft kinderen.

Ze werken en betalen belasting, maar zijn relatief arm. Ze verdienen iets meer of minder dan het minimumloon. Het wettelijk minimum voor volwassenenen bedraagt bij een volledig dienstverband 1264,80 euro bruto per maand; omgerekend 7,25 euro per uur.

De helft van de deelnemers haalt dit maandbedrag niet. Bijvoorbeeld omdat ze, verplicht of uit noodzaak, 32 uur of korter werken. Of omdat ze een werkervaringsplaats hebben na een uitkering. Of omdat de opgebouwde schulden via het salaris worden verrekend. Het merendeel van de groep doet het met tussen de 1000 en 1250 euro per maand. Een enkeling met nog minder: 800 euro.

Over de vraag hoe ze dat lukt, willen ze het dolgraag hebben op een samenkomst in de statige 'kleine bibliotheek' van een van de instituten van de faculteit Maatschappij- en Gedragswetenschappen van de Universiteit van Amsterdam. Voor veel Nederlanders zijn het financieel zware tijden. Maar voor hen - werkende armen - is het 'echt dobberen' geworden, zegt Sherry (50).

'Met een inkomen van zo'n duizend euro is de huur al bijna de helft van je inkomen. Dan heb je de energienota nog en uiteraard de telefoon. Als je huursubsidie krijgt, kom je er nét door. Het is struggle to survive.'

Dat de pijn van de recessie niet eerlijk wordt verdeeld, blijkt trouwens uit objectieve cijfers. De daling van de koopkracht komt, volgens het ministerie van Sociale Zaken, dit jaar het hardst aan bij werkenden rond het minimum. Terwijl het nettoloon van de meeste Nederlanders met enkele euro's stijgt (meer naarmate men meer verdient), moeten werkenden rond het minimumloon het doen met één euro minder.

Omdat voor iedereen de kosten voor het levensonderhoud en de pensioenpremie stijgen, neemt de koopkracht bij de werkende armen daardoor sterker af dan bij andere groepen. Wie weinig heeft, krijgt minder; wie meer heeft, krijgt meer. Volgens de Miljoenenenota blijft die ongelijkheid ook het komende jaar bestaan.

'Werken zou moeten lonen, maar doet het nauwelijks of niet', zegt Dirk, die al twee jaar een werkervaringsplaats heeft bij een uitkeringsinstantie. Hij draait daar gewoon mee met zijn beter betaalde collega's. 'Het eerste jaar lijkt het alsof je meer gaat verdienen. Het tweede jaar komt de gemeentelijke belasting en vallen de kwijtscheldingen weg. In mijn geval ging ik er 10 euro netto op achteruit.'

Tandartsassistente Sherry: 'Ik ben er, sinds ik werk, geen haar op vooruitgegaan. Ik verdien een paar euro te veel om kwijtschelding van de OZB (de onroerendzaakbelasting) te krijgen. Alleen mijn sociale contacten zijn verbeterd.' Van vorkheftruckchauffeur Fred wordt wel de rioolbelasting kwijtgescholden, zegt hij. 'Maar de gemeentebelasting gaat met 25 procent omhoog.'

Naast de vaste lasten zijn kinderen een grote kostenpost. 'Wat mijn hart breekt, zijn de vakanties', zegt Medina. 'Mijn oudste kind is 15 jaar en hij is nog nooit op zomervakantie geweest. De kinderen vragen elk jaar wat we gaan doen, die zes weken. En ik moet steeds zeggen: niks.'

Zelfs Janine, die als secretaresse 1412 euro netto verdient en een van de best betaalde groepsleden is, merkt dat ze zich geen vakantie kan veroorloven. 'De vaste lasten voor huur en energie zijn de helft van mijn salaris. Voor kleding, schoenen, uitgaan of vakantie blijft er simpelweg niets over. Sociaal leven klinkt als luxe, maar wat ik eigenlijk mis, is de rust van ergens anders zijn; naar de film of buiten de stad. Een weekje Texel zou al mooi zijn.'

Ook voor Janice is dat uitgesloten. Van haar inkomen gaat de helft direct naar de aflossing van een persoonlijke schuldsanering; een erfenis uit een rommelig verleden. Na haar werk schuift ze aan in de rij van de voedselbank in Amsterdam. Wekelijks kan ze daar een doos levensmiddelen ophalen. 'Als je kunt aantonen dat je maandelijks minder overhoudt dan 150 euro voor eten, kom je daarvoor in aanmerking. Zo blijf ik in leven.'

Isa, de Turkse huisbewaarder, hoort het verhaal met stijgende verontwaardiging aan. 'Dat is vreselijk, we leven hier toch niet in een derdewereldland?' Zelf overleeft hij niet veel anders. In het ouderencentrum waar hij werkt, is vaak iets te eten over. Met zijn salaris van 1070 euro komt dat goed uit.

Ruim de helft van de groepsleden heeft schulden, en een meerderheid heeft wel eens zwart bijgeklust. Vooral de Nederlandse groepsleden doen daar niet moeilijk over. 'Als studente heb ik volop zwart gewerkt', bekent Karin, die bezig is een eigen fotobedrijfje op te zetten. 'Ik ken vrouwen die oma zijn en een slechte rug hebben, maar gaan schoonmaken om bij te verdienen.' De Antilliaanse Medina houdt zich ver van illegale bijverdienste, zegt ze. Haar voormalige partner werkte wel zwart en liep tegen de lamp. Ze betaalt de toen opgebouwde schulden nog maandelijks af. Huisbewaarder Isa Sulanc: 'Ik werk veertig uur en ben 54 jaar oud. Hoe kan ik dan nog zwart werken? Ik heb er de kracht niet voor. En ik durf niet.'

Mensen met een laag inkomen gaan relatief minder vaak stemmen dan Nederlanders met een hoog inkomen. Maar van de werkende armen in de eerste focusgroep is er maar één die de vorige Tweede-Kamerverkiezing is thuisgebleven.

De groepsleden geloven in een betere toekomst en zitten niet bij de pakken neer, benadrukken ze. Karin hoopt over 5 jaar een bloeiende eigen zaak te hebben. Janine, ironisch: 'Ik trouw een rijke man.' Dirk (51): 'Ik heb de mogelijkheden en de ingangen om het te redden. Alleen mijn leeftijd werkt tegen, maar toch zie ik het niet somber in.'

Die voedselbank is een tijdelijke zaak, zegt de Arubaanse Janice. 'Ik ben niet zo somber. Je kunt je leven altijd verbeteren. Er is vaak wel een baantje dat nét iets meer verdient dan wat je nu krijgt. En anders neem ik er gewoon een tweede of derde baan bij.'

Armoede is relatief. Er zijn mensen die -om welke reden dan ook- te weinig geld overhouden om goed te eten. Ik vind dat armoe. Soms is die armoede verwijtbaar, maar dat doet aan de feitelijkheid ervan niet af.

In Nederland hebben we het wel zo geregeld dat mensen niet werkelijk op straat verrekken wegens geldgebrek. Ik vind dat een goede verworvenheid. Daar staat tegenover dat het steeds klaarstaan met hulp -door & op kosten van de maatschappij - aan mensen die hun leven niet op orde hebben, eraan bijdraagt dat mensen hun financieële hygiëne ook niet op orde krijgen.

Wat dat betreft mogen we naar mijn mening wel een beetje terug naar een maatschappij waar hulp aan minkukels wat meer een gunst is en wat minder een recht.

quote:

Op maandag 26 december 2005 09:49 schreef sigme het volgende:
De Volkskrant had laatst een stuk over 'werkende armen':
[..]

Armoede is relatief. Er zijn mensen die -om welke reden dan ook- te weinig geld overhouden om goed te eten. Ik vind dat armoe. Soms is die armoede verwijtbaar, maar dat doet aan de feitelijkheid ervan niet af.

In Nederland hebben we het wel zo geregeld dat mensen niet werkelijk op straat verrekken wegens geldgebrek. Ik vind dat een goede verworvenheid. Daar staat tegenover dat het steeds klaarstaan met hulp -door & op kosten van de maatschappij - aan mensen die hun leven niet op orde hebben, eraan bijdraagt dat mensen hun financieële hygiëne ook niet op orde krijgen.

Wat dat betreft mogen we naar mijn mening wel een beetje terug naar een maatschappij waar hulp aan minkukels wat meer een gunst is en wat minder een recht.

Ware woorden...
Ik loop nog te broeden op iets....

¤ 1412 netto en nog maar net rond kunnen komen.... Dan moet je niet zielig doen, maar even kritisch naar jezelf kijken.

Je kan in dat verhaal hierboven zien dat de poverty-trap nog steeds bestaat.
1 EUR inkomensstijging = 90 cent subsidie/uitkeringskorting.
Dus uitkeringen omlaag/ cq. verminderen belastingdruk voor lage inkomens, ipv van aan de ene kant geld binnenhalen en aan de andere kant weer verdelen. (Zorgtoeslag is toch ook alleen maar bedacht om ambtenaren, banken en PTT aan het werk te houden)

Ook de totaal niet-functionerende volkshuisvesting komt weer om de hoek kijken, er is geen betaalbare woonruimte in grote delen van het land. Maar als werkloze moet je misschien ook niet allemaal in de randstad op een hoopie blijven wonen!?

En als mensen oude schulden afbetalen en daardoor nu minder te besteden hebben is dat hun eigen schuld/verantwoordelijkheid.

Alle toeslagen en subsidies zijn bedacht om mensen aan een dwangbuis te leggen en om ambtenaartjes aan het werk te houden.

Het mes moet gezet worden in het woud van toeslagen en subsidies. Laat mensen netto maar wat meer te besteden hebben en schaf al die subsidies en toeslagen af.

Best sneu, maar als je tig kinderen neemt vraag je er zelf om . Maar bij die alleenstaanden heb ik wel medelijden.

Medelijden met iemand die met 1400 euro netto niet kan rondkomen? Ik vind dat eerder lachwekkend.

quote:

Op maandag 26 december 2005 09:58 schreef Ciurlizza het volgende:
¤ 1412 netto en nog maar net rond kunnen komen.... Dan moet je niet zielig doen, maar even kritisch naar jezelf kijken.

ja grappig heh? Haha.. haha... oh wacht, als je verder leest zie je de reden waarom ze niet kan rondkomen
Maar goed, dit heeft totaal geen nut. Het is zo makkelijk om de excessen als standaard te laten gelden en het hele probleem af te schuiven als fabeltje. Als we dan toch zo rigoreus de subsidies gaan aanpakken, stem ik er ook voor om alle vergoeding van medische kosten voor kankerpatienten die ooit gerookt hebben en ongezond gegeten hebben af te schaffen. Hetzelfde geldt voor de hiv patienten die onveilige sex hebben gehad.
Zo.. dan is de maatschappij tenminste wel eerlijk tegenover alle belastingbetalers.

'Werken zou moeten lonen, maar doet het nauwelijks of niet', zegt Dirk, die al twee jaar een werkervaringsplaats heeft bij een uitkeringsinstantie. Hij draait daar gewoon mee met zijn beter betaalde collega's. 'Het eerste jaar lijkt het alsof je meer gaat verdienen. Het tweede jaar komt de gemeentelijke belasting en vallen de kwijtscheldingen weg. In mijn geval ging ik er 10 euro netto op achteruit.'

Tandartsassistente Sherry: 'Ik ben er, sinds ik werk, geen haar op vooruitgegaan. Ik verdien een paar euro te veel om kwijtschelding van de OZB (de onroerendzaakbelasting) te krijgen. Alleen mijn sociale contacten zijn verbeterd.' Van vorkheftruckchauffeur Fred wordt wel de rioolbelasting kwijtgescholden, zegt hij. 'Maar de gemeentebelasting gaat met 25 procent omhoog.'

ik heb de reportage ook gezien. de laatste tijd verschijnen er veel artikelen over armoede in Nederland. Je zou denken dat we zijn afgegleden naar een 3de wereldland, als je de media moet geloven. Maar dit valt best wel mee m.i.
Zie bv dit artikel uit de elsevier van 2 weken geleden:

10 december 2005

Inkomen: Minder armen, niet meer
Voedselbanken en hulp van kerken ten spijt: percentage 'armen' in Nederland wordt niet groter, maar kleiner. Zelfs onder de 'armste' groep


Eerst maar wat rechtzetten: zichtbare armoede komt in Nederland niet voor. Wel heeft eentiende van de huishoudens een 'laag inkomen’. Het aantal mensen met zulke lage inkomens is de laatste tien jaar niet toegenomen, maar juist sterk gedaald. Alleen de laatste jaren neemt het weer iets toe, maar dan nog is het eenderde lager dan tien jaar geleden. Volgend jaar zal het percentage mensen met lage inkomens overigens wederom dalen, en wel tot 9,7 procent, nog iets onder het niveau van 2003.

Ook de langdurige afhankelijkheid van een laag inkomen (vier jaar of langer) is drastisch afgenomen: van 7 procent in 1995 tot iets meer dan 3 procent in 2003. Het beste nieuws is voor bejaard Nederland. In 1990 had eenvijfde van de 65-plussers een laag inkomen, in 2000 was dat gezakt tot een op de zeven, in 2003 tot een op de veertien à vijftien. Het zullen er nu nog minder zijn.

Internationaal gezien stelt de armoede in Nederland natuurlijk helemaal niets voor. De arme Nederlander heeft niet alleen tientallen keren meer te besteden dan de gemiddelde Afrikaan, maar is ook beter af dan vrijwel alle armen in de rest van Europa, die bovendien langduriger arm zijn.

Het idee dat de rijken steeds rijker worden en de armen steeds armer is ook al niet waar. De inkomensongelijkheid was in Nederland internationaal gezien al niet groot en is de laatste vijftien jaar gelijk gebleven.


Schrille reacties
De meeste van deze gegevens zijn ontleend aan de Armoedemonitor 2005, een tweejaarlijkse productie van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) en het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Wie dat rapport zelf niet heeft gelezen, en moet afgaan op de mediaberichten en de schrille reacties daarop, moet wel denken dat Nederland op het punt staat te worden getroffen door hongersnoden en landloperij. 'Armoede neemt fors toe,’ kopten de kranten. PvdA-kamerlid Saskia Noorman-Den Uyl sprak van 'schokkende uitkomsten’ en de vakcentrales FNV en CNV vonden het resultaat 'zorgwekkend’. Maar de gepubliceerde feiten geven geen aanleiding tot buitenproportionele opwinding.

Dat wil ook weer niet zeggen dat er niets aan de hand is. Volgens de onderzoekers zijn er in Nederland dit jaar 680.000 Nederlandse huishoudens die van een laag inkomen moeten zien rond te komen: 10,5 procent van het totaal. Maar: dat is aanzienlijk minder dan vóór 1998, toen gemiddeld 15 à 16 procent van de huishoudens het met een laag inkomen moest zien te redden.

Dat het percentage lage inkomens de laatste jaren iets is gegroeid, nadat het eerder veel forser was gezakt, mag ook geen verbazing wekken. De Nederlandse economie, en daarmee de koopkracht van álle Nederlanders, is de afgelopen jaren gestagneerd. Het aantal werklozen groeide tot voor kort. Werklozen krijgen per definitie minder dan hun vorige loon en als dat al een laag loon was, kunnen ze in de categorie 'lage inkomens’ vallen. Nu het aantal werklozen daalt en het aantal vacatures stijgt richting 200.000 moet menig werkloze aan zijn lage uitkeringsinkomen kunnen ontsnappen.

De onderzoekers van SCP en CBS gaan bij het bepalen van een laag inkomen uit van de bijstandsuitkering voor alleenstaanden van het jaar 1979, toen die uitkering op een historisch hoog niveau stond. Voor huishoudens met meer personen wordt dat bedrag vermenigvuldigd met een 'opslagfactor’. Op die manier komt in principe iedereen die bijstand heeft, of een andere uitkering, een volksverzekering of een zeer bescheiden loon, automatisch terecht in de categorie 'lage inkomens’.

In de Armoedemonitor is de bovengrens van dat lage inkomen in het onderzoeksjaar 2003 op 850 euro per maand voor een alleenstaande gesteld en voor een paar met twee kinderen op iets meer dan 1.600 euro per maand. Zwarte verdiensten zijn uiteraard niet meegewogen, wat het beeld nog aardig kan vertekenen.

Wat in Nederland armoede wordt genoemd, concentreert zich onder allochtonen en vrouwen, vooral onder alleenstaande moeders. Dikwijls leven zij van een uitkering en in veel gevallen is dit een bijstandsuitkering. Jonge senioren, van 55 tot 65 jaar, zijn vaak slechter af dan wie de AOW-leeftijd is gepasseerd. Er zijn ook aardig wat werkenden met een laag loon: dat lot treft vooral kleine zelfstandigen, die anderhalf keer vaker een laag inkomen hebben dan gemiddeld.

De armoede mag dan over de hele linie zijn afgenomen, een op de acht kinderen groeit nog wel op in een gezin met een laag inkomen. Dat geldt vooral voor eenouderhuishoudens, die vier keer vaker van een laag inkomen moeten leven dan gemiddeld. Armere huishoudens met kinderen zijn er – zij het niet zoveel als 65-plussers – de afgelopen jaren door overheidsmaatregelen wél op vooruitgegaan, in tegenstelling tot alleenstaanden.

De zogenoemde armoede is voor meer dan eenderde geïmporteerd. Niet-westerse allochtonen hebben veel vaker een uitkering en als ze werken verdienen ze vaak weinig. Wanneer de economie hapert, zoals de afgelopen jaren, zijn zij bovendien eerder hun baan kwijt dan de gemiddelde Nederlander. En als ze die baan verliezen, krijgen ze vaak lagere uitkeringen dan autochtone Nederlanders: ofwel een WW-uitkering op basis van een laag loon, ofwel bijstand. Autochtonen hebben vaak een hogere WW-uitkering of – in elk geval tot dusver – relatief vaak een betrekkelijk aantrekkelijke WAO-uitkering.

Van de grote groepen niet-westerse immigranten doen de Marokkaanse huishoudens het het minst goed: eenderde heeft een laag inkomen. Turken en Antillianen doen het wat beter (iets onder de 30 procent lage-inkomenshuishoudens) en de Surinamers nog iets beter. De Marokkanen doen het nauwelijks beter dan de 'nieuwe migrantengroepen’, zoals Somaliërs, Afghanen en Irakezen. Zij vallen vooral uit de toon doordat meer dan de helft van hen een laag inkomen heeft.

Het is in dat licht niet verbazingwekkend dat de onderzoekers stellen dat 'armoede’ in Nederland vooral etnisch getinte armoede is. Maar zelfs dan domineert het goede nieuws: ondanks de recente terugslag is het percentage lage inkomens onder niet-westerse allochtonen danig gezakt: van bijna de helft in het midden van de jaren negentig tot minder dan eenderde in de nieuwe eeuw.

Al voor de publicatie van de Armoedemonitor kon op basis van media-aandacht de indruk ontstaan dat het in hoog tempo slechter ging met de laagste inkomensgroepen in Nederland. Kinderen die met honger naar school gaan, voedselbanken die her en der in het land opduiken, kerken die aandacht vragen voor de nieuwe armoede en meer geld uitdelen dan tot dusver, instanties die steeds meer schuldproblemen ontwaren. De algehele stagnatie in koopkracht sinds 2001 kan er onder specifieke omstandigheden (scheiding, werkloosheid) toe leiden dat mensen in de problemen komen.

Inkomensverlies bij lage inkomens heeft grotere gevolgen voor het besteedbare budget, omdat mensen met lage inkomens een groter deel van hun inkomen kwijt zijn aan vaste lasten als huur, gas, water en elektra. Herhaaldelijk komt in de Armoedemonitor 'de euro’ langs als aanleiding voor een gering budget of schulden. Maar het is niet zozeer zo dat prijzen stegen als gevolg van de euro als wel dat de euro aanvankelijk roekelozer werd uitgegeven dan eerder de gulden.

Een ander soort roekeloosheid doet zich voor bij het aangaan van schulden, die via reclames op televisie en in omroepbladen worden voorgesteld als een aantrekkelijke manier om je uitgaven te vergroten. Vooral jongeren leven boven hun stand. De incassobureaus signaleren bij jongeren onder de 25 jaar vooral schulden bij telefoonproviders, bij 25- tot 35-jarigen huurachterstanden en bij 35- tot 45-jarigen betalingsachterstanden bij de internetprovider.

Intussen verdienen de verhalen van kerken en voedselbanken enige relativering. Er zou op dit moment in Nederland voor 4 miljoen euro per jaar aan voedsel worden verstrekt. De protestantse diaconieën zagen hun particuliere bijstand de afgelopen jaren verdubbelen van 3 tot 6 miljoen euro. Maar de voedselbanken begonnen vier jaar geleden, toen de armoede juist sterk afnam.

De ronkende krantenkoppen en de beelden van voedselbanken geven op zijn minst een overtrokken beeld van de ontwikkelingen aan de onderkant van Nederland. Daarbij wordt nogal eens vergeten dat de overheid er helemaal fout aan zou doen de uitkeringen – want daar gaat het meestal om – te verhogen. Veel van de mensen hebben wegens de hoogte van uitkeringen dan geen reden om een laagbetaalde baan aan te nemen.

Dat is ook het gevaar van armoederapporten: vakbonden, en zekere politieke partijen, springen er meteen bovenop om vervolgens hogere uitkeringen te vragen. Terwijl die de toegang tot de arbeidsmarkt alleen maar belemmeren. Juist betaald werk is de beste remedie tegen armoede, of beter gezegd een 'laag inkomen’.

quote:

Op maandag 26 december 2005 13:00 schreef _mman het volgende:
Wat in Nederland armoede wordt genoemd, concentreert zich onder allochtonen en vrouwen, vooral onder alleenstaande moeders. Dikwijls leven zij van een uitkering en in veel gevallen is dit een bijstandsuitkering.

De armoede mag dan over de hele linie zijn afgenomen, een op de acht kinderen groeit nog wel op in een gezin met een laag inkomen. Dat geldt vooral voor eenouderhuishoudens, die vier keer vaker van een laag inkomen moeten leven dan gemiddeld.

Goed, en omdat er dus een paar idioten zijn die misbruik van het systeem maken en zich lopen aan te stellen moeten we deze groep, die moet rondkomen van 769E per maand negeren. Daar, zoals ik al eerder zei, leeft wel de armoede en deze is zeer reeel. Maar goed, lekker negeren en puberaal roepen dat armoede een fabeltje is.

quote:

Op maandag 26 december 2005 13:08 schreef Broodbeleg het volgende:

[..]

Goed, en omdat er dus een paar idioten zijn die misbruik van het systeem maken en zich lopen aan te stellen moeten we deze groep, die moet rondkomen van 769E per maand negeren. Daar, zoals ik al eerder zei, leeft wel de armoede en deze is zeer reeel. Maar goed, lekker negeren en puberaal roepen dat armoede een fabeltje is.

Armoede in Nederland is ook een fabeltje. Of anders gesteld, in Nederland hebben we de rijkste armen.

750 Euro per maand armoede noemen...