quote:
Op dinsdag 20 december 2005 17:43 schreef Yildiz het volgende:Vraagje, hoe kan het dat Bush in populariteit omhoog schiet, ondanks zijn bekentenis dat hij mensen zonder goedkeuring van een rechter afluisterd?
En dat ie dat al 30x had goedgekeurd?
Vormfoutje?
quote:
dinsdag 20 december 2005 uur.
Bush: ‘Ik heb het recht om burgers af te luisteren’
Van onze correspondent
NEW YORK - President Bush noemt zijn besluit om buiten de rechter om internationaal telefoonverkeer van Amerikanen in het geheim te laten afluisteren, ‘grondwettig’ en ‘goedgekeurd door het Congres’.
De Amerikaanse president verdedigde gisteren fel zijn beleid in een kwestie die nu snel uitgroeit tot een politiek gevecht over de grenzen van presidentiële macht. Op de traditionele persconferentie aan het eind van het jaar vroeg Bush zich af: ‘Heb ik de wettelijke bevoegdheid om dit te doen? Absoluut.’
Vanuit het Congres kwam met name van Democratische kant prompt de ontkenning. Zo zei senator Russell Feingold in een verklaring: ‘We zullen niet aanvaarden dat er een president is die denkt dat hij het alleen voor het zeggen heeft.’
Bush zei gisteren dat hij in zijn recht stond toen hij in 2002 de NSA, de Nationale Veiligheidsdienst, opdracht gaf tot afluisteren van een onbekend aantal Amerikanen: ‘Als president en als opperbevelhebber heb ik de grondwettelijke verantwoordelijkheid en bevoegdheid ons land te verdedigen. En na 11 september heeft het Congres mij extra bevoegdheden gegeven om militaire macht in te zetten tegen Al Qa’ida.’
President Bush noemde de gang naar de rechter een omweg waarvoor dikwijls geen tijd is. ‘We weten allemaal dat een telefoongesprek van twee minuten tussen iemand die hier banden onderhoudt met Al Qa’ida en een verbindingsman in het buitenland direct kan leiden tot het verlies van duizenden levens.’ Hij zei dat leiders in het Congres, ook Democraten, vertrouwelijk op de hoogte waren gesteld.
Bush werd kwaad toen hem de vraag werd gesteld of de Amerikaanse samenleving ‘een min of meer permanente uitbreiding van de ongecontroleerde macht van de executieve tegemoet gaat’. Bush: ‘We praten de hele tijd met het Congres. Van ‘ongecontroleerde macht’ te spreken is het toeschrijven van een soort dictatoriale positie aan de president. Dat verwerp ik.’
De president kondigde aan dat justitie een ‘volledig onderzoek’ gaat instellen naar het lekken van het geheime programma. De onthulling, vrijdag in The New York Times, van ‘dit zeer belangrijke programma in oorlogstijd’ was volgens Bush ‘een schandelijke daad’.
http://www.volkskrant.nl/(...)e/1135058250566.htmlquote:
Deemoedig buigt Bush soms het hoofd
Van onze correspondent Jan Tromp
NEW YORK - Bush heeft deze maand al vijf toespraken over Irak gehouden. Voor het eerst geeft hij toe dat dat er vergissingen zijn gemaakt. ‘Ik weet dat deze oorlog controversieel is.’
Voor de strijd in Irak heeft de president een nieuwe toon gekozen – en een nieuwe tactiek. Niet minder dan vijf toespraken heeft hij sinds begin december over de oorlog gehouden. Het was als om te onderstrepen dat ook hij begrijpt dat de afloop bepalend zal zijn voor zijn plek in de geschiedenis.
Ofschoon verschillende opiniepeilingen verschillende cijfers geven, is het beeld niet gunstig voor George W. Bush: een meerderheid van de Amerikanen gelooft dat hij hun opzettelijk misleid heeft. Een meerderheid vindt het achteraf geen goed idee dat een oorlog nodig was om Saddam Hussein uit de macht te stoten. Een meerderheid is sowieso niet ingenomen met George Bush als president.
De remedie is volgens Bush en zijn adviseurs niet de erkenning dat de oorlog an sich een fout is geweest. Bijna drie jaar na dato is de rechtvaardiging van de oorlog nog altijd een heftig discussiepunt in de Amerikaanse politiek en de president is onveranderd fanatiek in de verdediging ervan: ‘Als ik vandaag opnieuw zou moeten besluiten, zou ik het weer doen.’
Maar nieuw is de erkenning, soms ruimhartig, soms tussen de regels door, dat vergissingen zijn gemaakt, en ondoordachte inschattingen. De toon in die vijf speeches van de afgelopen weken was soberder, zelfs zorgelijker, in elk geval realistischer. Het is een poging, zo lijkt het, om geloofwaardigheid te herstellen, met behoud van de rechte koers.
‘Het werk in Irak is buitengewoon moeilijk geweest – moeilijker dan we hadden verwacht’. Vooral afgelopen zondagavond, in zijn vijfde en voorlopig laatste redevoering, was Bush bijna deemoedig. ‘Ik weet dat sommige van mijn beslissingen tot vreselijk verlies hebben geleid – geen van die beslissingen is lichtvaardig genomen. Ik weet dat deze oorlog controversieel is.’
Vergelijk deze erkenning eens met de fanfare van victorie die hij op 1 mei 2003 liet horen vanaf een vliegdekschip, direct nadat Bagdad was gevallen. Bush: ‘Admiraal Kelly, kapitein Card, officieren en matrozen van de Abraham Lincoln, landgenoten, de gevechten in Irak zijn beëindigd. In de slag om Irak hebben de Verenigde Staten en onze bondgenoten gezegevierd. (...) Jullie hebben de wereld de kundigheid en de macht van de Amerikaanse troepen laten zien.’
Er zitten inmiddels meer dan tweeduizend gesneuvelde Amerikanen tussen het moment van toen en de dag van vandaag, maar toch, het verschil blijft opvallend.
Het valt vooral zo op, omdat toegevendheid of zelfs maar intellectuele twijfel nooit tot het repertoire van de president hebben behoord. Altijd in zijn politieke carrière was hij trots op zijn berekenbaarheid; hij kon als het ware de feiten trotseren. Hij maakte standvastigheid vorig jaar tot het centrale thema van zijn herverkiezingscampagne: ‘Ook als u het niet met me eens bent, weet u wat u aan mij hebt’, zei hij duizendvoudig.
Saddam Hussein bezat vernietigingswapens. ‘Hij probeert nucleaire wapens te krijgen. We weten dat het regime duizenden tonnen chemicaliën heeft geproduceerd, waaronder mosterdgas en zenuwgassen’, zei de president in oktober 2002. Hij hield het lang staande. Naarmate het bewijs bleker werd, moffelde de president deze rechtvaardiging voor de oorlog weg. ‘Ik heb altijd gezegd dat Saddam een bedreiging was’, zei hij dan.
Nu is er de onomwonden erkenning. ‘We vonden een zekere capaciteit om de productie van massavernietigingswapens te herstarten’, zei hij zondagavond. ‘Maar de wapens vonden we niet. Veel inlichtingen bleken fout te zijn.’
Misschien werkt dit afscheid van stijfkoppigheid. De peilingen laten een bescheiden herstel zien. Maar ook is denkbaar dat het te laat is, te laat voor deemoed.
http://www.volkskrant.nl/buitenland/printversie/1135058250534.html