Het Astronomie topic #1

Ik dacht, laat ik maar eens een fatsoenlijk astronomie topic openen, anders
raakt straks Het grote welke telescoop moet ik kopen-topic zo vol.
Het gaat hier dus om sterren- planeten- kometen- asteroiden- en deepsky-kijken.

De hemel deze maand

11 december 2005
De maan en de heldere planeet Mars staan rond 21.30 uur dicht bij elkaar aan de hemel, hoog boven de zuidelijke horizon.
Op 12 december wordt Mars door de maan bedekt voor waarnemers in het noordoosten van Siberië.

12 december 2005
Mercurius bereikt vandaag rond 14.00 uur zijn grootste schijnbare afstand ten westen van de zon (ca. 21 graden; zie Handboek sterrenkunde, pag. 138).
De kleine planeet kan kort voor zonsopkomst, vanaf 07.00 uur, gevonden worden laag boven de zuidoostelijke horizon.
Verwar Mercurius niet met Jupiter, die veel helderder is en hoger aan de hemel staat.

13 december 2005
De bijna-Volle Maan beweegt vanavond tussen 20.00 en 21.00 uur vlak onder het Zevengesternte in het sterrenbeeld Stier, hoog aan de zuidoostelijke hemel. Om de sterren van de sterrenhoop te zien, heb je wel een verrekijker nodig.

13 december 2005
Vannacht is het maximum van de Geminiden, een meteorenzwerm met het vluchtpunt in het sterrenbeeld Tweelingen (zie Handboek sterrenkunde, pag. 162).
De stofdeeltjes van de Geminiden zijn afkomstig van de planetoïde Phaethon. Helaas is er vrijwel de gehele nacht veel storend maanlicht.

14 december 2005
Vanavond is er een zeer wijde samenstand van de vrijwel volverlichte maan en de ster Aldebaran in het sterrenbeeld Stier. Kijk vanaf 19.00 uur in het oosten.

15 december 2005
Volle Maan (17.15 uur).

18 december 2005
's Morgens tussen 06.00 en 07.00 uur staat de maan op één lijn met de sterren Castor en Pollux in de Tweelingen.
Linksboven de maan is de heldere planeet Saturnus te zien.

18 december 2005
's Avonds is een wijde samenstand te zien van de maan en de planeet Saturnus.
Rond 23.00 uur staat de planeet pal onder de maan, in het oosten.

21 december 2005
De kortste dag van het jaar. Om 19.35 uur bereikt de zon de meest zuidelijke stand aan de hemel en begint officieel de winter (zie Handboek sterrenkunde, pag. 130).
De zon staat nu boven de Steenbokskeerkring.

21 december 2005
's Morgens is een mooie samenstand zichtbaar van de maan en de ster Regulus in de Leeuw.
De kleinste afstand wordt rond 03.00 uur bereikt. Om 05.00 uur staan de twee hemellichamen hoog in het zuiden.

23 december 2005
Laatste Kwartier (20.36 uur).

25 december 2005
De ster Spica in het sterrenbeeld Maagd staat vanmorgen linksonder de maan.
Kijk tussen 06.00 en 07.00 uur in het zuidzuidoosten.

27 december 2005
De maansikkel staat vanmorgen pal onder de heldere planeet Jupiter.
Kijk tussen 06.30 en 07.00 uur in het zuidoosten.

31 december 2005
Nieuwe Maan (04.12 uur).


Interessante objecten:



M104 was het eerste object dat later aan de Messier catalogus werd toegevoegd.
Charles Messier beschreef het object op 11 mei 1781 als een "zeer vage nevel."
Tegenwoordig ook wel bekend als de Sombrero nevel.



De Cassini ruimtesonde draait sinds 2004 in een baan om de planeet Saturnus.
Dagelijks maakt de sonde mooie foto's zoals de foto links.
Daarop zie je de maan Dione en op de achtergrond zie je de atmosfeer van Saturnus en haar ringen.



De Boomerang nevel bevindt zich op een afstand van 5000 lichtjaren bij ons vandaan in het sterrenbeeld Centaurus.
Dagelijks stoot de ster gas en stofdeeltjes uit met een snelheid van bijna 600.000 kilometer per uur.



Op een afstand van 7000 lichtjaren bevindt zich de Arendnevel.
Het hoogtepunt aan Messier Object 16 zijn nog wel de drie gaszuilen in het midden.
Deze hebben een lengte van ongeveer een lichtjaar en verbergen jonge sterren.



Op 4 juli 1054 zagen Chinese astronomen een heldere ster die overdag zichtbaar was.
Een ster explodeerde toen in het sterrenstelsel Stier en dit heeft geresulteerd in de Krabnevel.
Met een redelijke telescoop is deze in de winter zichtbaar.



De Kattenoognevel, ook wel NGC 6543 genoemd, werd in 1786 ontdekt door de astronoom William Herschel.
NGC 6543 is een bijna symmetrische planetaire nevel.
Deze foto is gemaakt met de Hubble Space Telescope van NASA.



Op een afstand van 70 miljoen lichtjaren ligt bevindt zich het sterrenstelsel NGC 1300.
Het is een balkspiraalstelsel en heeft een lengte van 100.000 lichtjaar.
Kijk eens goed in het centrum, want daar zie je ook een spiraalstructuur.


Colliding Galaxies



Gravity3D 1.5 (441 KB)


Celestia Home Page
Wil je zelf in een ruimteschip rondvliegen en de planeten bezoeken? Of wil je liever een kijkje nemen bij andere sterren, zelfs bij exoplaneten? Het is allemaal mogelijk met Celestia. Een prachtig programma met een realistische weergave van objecten.


Starcalc Home Page
Ga je vanavond zelf in je eigen tuin waarnemen? Print dan een mooie sterrenkaart waarop alle sterren staan die er die avond te zien zullen zijn. De sterrenkaart bevat alle 110 messier objecten en vele sterren (ook degene die niet met het oog zichtbaar zijn).


Winorbit Home Page
Wanneer komt een bepaalde satelliet over de aarde? Dat kun je voorspellen met dit mooie programma. Je kunt zelfs je eigen woonplaats opgeven en dan voorspelt het programma wanneer er een heldere satelliet zal opflitsen. Handig en snel.


Wat links:

Astronomie algemeen:
Alles over Sterrenkunde
De Koepel
Astrostart
Astronomie
Astronieuws
Astronomie nieuws
Vereniging voor Sterrenkunde Midden-Limburg
Sterrenweb
Space.com
Astronomynow
Spacedaily
Nightsky

Astronomie:
Zonnestelsels op schaal (tip!)
De negen planeten
Astroiden
Meteoren
Cometen
Het Heelal
Exoplaneten
Zwarte gaten
Urania

Sterrenwachten:
Urania
Mercurius

Astrofotografie:
Astronomy picture of the day
Astro-fotografie
Astrofotografie
Webcam Astrofotografie

Winkels:
Aquariusoptics
Ganymedes
Focal Point
Optical-systems
Astroproducts
Urania Shop

Astronomie software:
Starrynight
Maris
Deepsky
Skymap
freeware & shareware

Hemelkaarten:
Hemelkaarten
Your Sky
Sky survey
Sky view
Virtual Observatory

Gigantische lijst links

[ Bericht 5% gewijzigd door Quarks op 12-12-2005 21:51:20 ]

Oh, ik zie nu pas het topic van -Crash-
Ik wou hier een wat algemener topic van maken.

quote:

Moon to Hide Beautiful Star Cluster



During the next several years, skywatchers around the globe will periodically get a chance to watch the Moon pass in front of the most beautiful of all star clusters, the Pleiades. It will happen thirteen times in 2006 alone, beginning in January.

The easy-to-view events provide an excellent excuse to pull an old telescope out of the closet or buy a new one.

Astronomers refer to this phenomenon as an “occultation,” taken from the Latin word occult?re, which means, “to conceal.” In most cases, the Moon will hide a bright star or planet, but by passing in front of a cluster of stars like the Pleiades, many stars will be occulted within a span of a few hours.

Few star figures are as familiar as the Pleiades, known also as the Seven Sisters. Anyone having difficulty in recognizing various stars and constellations should start with this star pattern. This group looks at first glance to the naked eye like a shimmering little cloud of light.

But further examination will reveal a tight knot of 6 or 7 stars, though 11 or more have been recorded under excellent conditions. In long-exposure photographs, several stars in the cluster seem to be enveloped in clouds of dust, perhaps left over from the stuff of which they were formed. About 410 light-years away and some 20 light years across, the group may be no older than 20 million years. About 250 stars have been identified as members of this cluster.

The brightest stars glitter like an array of icy blue diamonds on black velvet. Or, as Tennyson wrote, they “glitter like a swarm of fireflies tangled in a silver braid.”

The last occultations of the Pleiades took place between 1986 and 1992. Since this cluster lies 4º north of the ecliptic, it can be occulted only when the ascending node of the Moon’s orbit is in the Pisces-to-Sagittarius part of the ecliptic. This situation repeats every 18.6 years, the time required for the ascending node to complete one circuit of the ecliptic. Hence, a new “season” of Pleiades occultations has begun that will continue until the year 2010.

Since the Pleiades are roughly twice as large as the Moon in apparent angular diameter only a part of the cluster can be hidden at any given moment; the Moon can never hide the entire cluster. The seven brightest Pleiads are (on average) around fourth magnitude. They are, in order of brightness: 1) Alcyone, magnitude +2.9; 2) Atlas, +3.6; 3) Electra, +3.6; 4) Maia, +3.8; 5) Merope, +4.2; 6) Taygeta, +4.3; 7) Pleione, +5.1.

It should also be noted, that in most cases, using binoculars or a telescope you’ll likely be able to watch perhaps up to several dozen occultations of the fainter stars in this cluster within a few hours.

In the table, below, is the complete list of Pleiades occultations through 2006, which will chiefly favor locations over the Northern Hemisphere. Note that each occultation will be visible only for a specific region of the Earth. In other areas, either the Moon will appear to miss the cluster or the event occurs during the daytime or when the Moon and Pleiades are below your local horizon. Even if your area is not in a favored position to see an occultation, you’ll still see the Moon and the Pleiades rather close to each other on the date in question. The date and universal time (U.T.) are given for the midpoint of each event. To convert to your time zone, keep in mind that U.T. that you will need to subtract five hours for Eastern Time, six hours for Central Time, seven hours for Mountain Time and eight hours for Pacific Time. When daylight saving time is in effect, subtract four hours for Eastern Time, five hours for Central Time, etc.

Also important: In some cases, after converting to your time zone, make sure you check to see if the occultation occurs on the previous calendar day. For example: 2006 April 2 at 01h U.T. converts to 2006 April 1 at 20h (9:00 p.m.) Eastern daylight time!

The percentage of the Moon’s disk that is illuminated is also provided. Remember that in the case of a waxing Moon, stars will disappear along the Moon’s dark limb and reappear along the Moon’s bright limb; with a waning Moon the stars will vanish first along the bright limb and pop back into view along the dark limb.

The very best Pleiades occultations will be those involving a crescent Moon, where the Moon’s light is not overly bright. In addition, Earthshine may also be evident as a faint grayish-blue illumination of the dark part of the Moon’s disk. This dim light is produced by sunlight striking the “dark” side of the Moon after first being reflected from the Earth’s surface, clouds and atmosphere. This effect will give the Moon an almost 3-D quality and will only serve to enhance the overall view. The April and July occultations which favor eastern North America, should be especially striking and Night Sky will provide detailed outlooks as we draw nearer to both of these events.

Bron

quote:

Hubble Sheds Light on Dark Matter

Astronomers don’t know what it is, but every now and then they find more evidence of dark matter and pin down where the mysterious stuff resides.

A new project that recycled Hubble Space Telescope images has mapped the invisible dark matter with unprecedented detail. Researchers focused on two galaxy clusters that are so far away, and their light has taken so long to get here, that they are seen as they existed when the universe was about half its present age.

The observations provide additional evidence supporting a leading theory that galaxies form in cosmic webs, with regular material and dark matter condensing into nodes something like water drops gather at intersections of spider silk.

You can also think of it as froth gathering on the tops of ocean waves, said study team member Myungkook James Jee at Johns Hopkins University.

Strange stuff

Dark matter is thought to exist because without it, galaxies would fly apart for lack of gravitational glue. However mapping something that can’t be seen is problematic.

"It is very challenging to verify the simulation results observationally, because dark matter does not emit light," Jee said.

The trick is to look for subtle distortions in the images caused by gravitational lensing, in which the shapes of very distant galaxies are warped by dense concentrations of matter between us and the galaxies. The matter, which is not visible, bends the light with its gravity, and that reveals its presence.

"The images we took show clearly that the cluster galaxies are located at the densest regions of the dark matter haloes, which are rendered in purple in our images," Jee said.

The results are detailed in the December issue of Astrophysical Journal.

Dark matter makes up about 90 percent of the universe’s total. Theory holds that it should gather with regular matter, because of their mutual effects of gravity. The new observations support that idea, Jee said.

The work also supports the notion that dark matter is not made of particles that can collide. It’s not known if dark matter involves particles at all, but if so, they must be collisionless.

"Collisionless particles do not bombard one another, the way two hydrogen atoms do," Jee said. "If dark matter particles were collisional, we would observe a much smoother distribution of dark matter, without any small-scale clumpy structures."

The two clusters each contain more than 400 galaxies.

"These images were actually intended mainly to study the galaxies in the clusters, and not the lensing of the background galaxies," said co-researcher Richard White of the Space Telescope Science Institute, which operates Hubble for NASA. "But the sharpness and sensitivity of the images made them ideal for this project. That's the real beauty of Hubble images: They will be used for years for new scientific investigations."

Weer een schopje om te voorkomen dat dit topic verdwijnt in de duistere krochten van wfl

Kannibalistisch zwart gat zorgt voor gammaflits

Een internationaal team van astronomen heeft een derde korte gammastraling uitbarsting gevonden, geassocieerd met een nabij elliptisch sterrenstelsel. Aangezien er niet veel sterformatie plaatsvindt in zulke sterrenstelsels, denken astronomen dat de uitbarsting is ontstaan toen een neutronenster werd 'opgegeten' door een zwart gat.

Gammastraling uitbarstingen zijn krachtige explosies in het heelal die voor het eerst werden ontdekt aan het eind van de jaren '60. Ze komen willekeurig voor en gebeuren overal waar je maar kijkt. Probeer maar eens de locatie van een flits van een camera te vinden in een vol stadion, dan voel je je als een wetenschapper die gammastraling uitbarstingen aan het zoeken is.

Twee jaar geleden kwamen wetenschappers erachter dat lange uitbarstingen ontstaan wanneer zeer massieve sterren exploderen. Ongeveer 30 procent van de uitbarstingen zijn echter korte uitbarstingen onder de twee seconden.

Uit recente observaties naar aanleiding van twee eerdere korte gammastraling uitbarstingen kwam naar voren dat zulke gammaflitsen ontstaan door het samenvoegen van zeer compacte objecten, zoals neutronensterren en zwarte gaten. Korte gammaflitsen ontstaan als een zwart gat botst met een neutronenster of als er een botsing plaatsvindt tussen twee neutronensterren. In het eerste scenario eet een zwart gat een neutronenster op en wordt zo zwaarder. In het tweede scenario vormen de twee neutronensterren een zwart gat.

De derde gammaflits werd op 24 juli 2005 gevonden met de Swift satelliet en kreeg de benaming GRB 050724. Het sterrenstelsel - waar de gammastraling uitbarsting werd gevonden - bevindt zich op een afstand van 3 miljoen lichtjaren bij ons vandaan. De uitbarsting vond 13.000 lichtjaren van het centrum plaats en had een roodverschuiving van 0.258.



Bron

Huidige stand van de aarde

quote:

Op maandag 19 december 2005 10:58 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Ik ga gewoon even ordinair linken naar één van mijn topics over de kosmologische constante. Als we het dan toch over donkere materie hebben

Ga je gang