Hoe gaat het met de moeders? (deel 20)

Wennie, klinkt idd aardig heftig. Gelukkig dat het nu beter gaat.
Vervelend he die krampjes, Amber heeft er ook zo'n last van..
_{heb je al MSN op je computer? Kunnen we gezellig kletsen, gaat toch sneller dan smssen}

Hier gaat het op zich redelijk, afgezien van de slapeloze nachten, koppijn en huilbuien. Omdat Amber zo'n last heeft van haar darmpjes huilt ze heel veel en ik doe heerlijk met haar mee...

Ben doodop en Michel ook. Mijn 2 schatjes liggen nu allebei lekker te slapen. Hoop dat het vannacht beter gaat...

Wennie, niet makkelijk zeg...ik snap wel dat je overgestapt bent, ik heb ook grote borsten en dat gaf ook moeilijkheden met voeden (en ze zijn niet eens extreem groot ofzo...), ik denk dat veel van de moeilijkheden daaraan te wijten waren. Het is uiteindelijk bij ons wel gelukt, maar ik kan me nóg de stressvolle periode herinneren waarin het bijn a niet lukte, vooral na de periode met de kraamverzorgster waarin we heel veel geoefend hebben.
Het ging bepaald niet vanzelf!

Hoe voelen je hechtingen nu?

Hoe is de eerste dag alleen als mama gegaan? Was je vriend erbij? denk het wel he, op zaterdag...
Ben ook benieuwd of jullie met Robin al naar buiten zijn geweest.

Ach Vicky toch... ik hoop dat het gauw beter gaat want dat is écht niets, slapeloze nachten (én dagen waarschijnlijk...) heb je overdag een beetje hulp? Als iemand Amber kan wiegen of met haar wandelen en jij even kan slapen kan dat al zoveel schelen!

Heel veel sterkte en hopelijk slapen jullie wat beter vannacht. Huilt Amber hard en strekt ze haar beentjes (de karakteristieke manier van huilen als ze pijn hebben geloof ik...) of is het meer jammeren?

quote:

Op zaterdag 5 november 2005 17:54 schreef Suzanna het volgende:
Ach Vicky toch... ik hoop dat het gauw beter gaat want dat is écht niets, slapeloze nachten (én dagen waarschijnlijk...) heb je overdag een beetje hulp? Als iemand Amber kan wiegen of met haar wandelen en jij even kan slapen kan dat al zoveel schelen!

Heel veel sterkte en hopelijk slapen jullie wat beter vannacht. Huilt Amber hard en strekt ze haar beentjes (de karakteristieke manier van huilen als ze pijn hebben geloof ik...) of is het meer jammeren?

Michel is nu nog thuis, maar die moet dinsdag ook weer aan het werk...

Het is echt keihard huilen en idd strekken en schoppen met haar beentjes. Ze was daarstraks helemaal paars van het huilen. Ze mekkert zelfs als een schaapje als ze huilt....

Ah, hier staat al het antwoord op de vraag die ik in het kleine-babietjes topic had gesteld aan jou (Vicky). Jammer dat hij dinsdag aan het werk moet, maar wie weet is het dan al een stuk minder...het kan ineens over zijn. Misschien dat het met een andere voeding al heel snel over is.

Hoe voel je je emotioneel? Moet je nog vaak meehuilen met Amber of ben je er al wat rustiger onder? Probeer toch je rust wel te nemen hoor, maar ik kan me voorstellen dat je je vriend ook niet altijd wilt 'storen'... toch heeft hij waarschijnlijk wel meer reserves dan jij op dit moment. Misschien als hij straks weer wakker is en uitgerust is, kan jij even naar bed?

quote:

Op zaterdag 5 november 2005 18:15 schreef Suzanna het volgende:
Ah, hier staat al het antwoord op de vraag die ik in het kleine-babietjes topic had gesteld aan jou (Vicky). Jammer dat hij dinsdag aan het werk moet, maar wie weet is het dan al een stuk minder...het kan ineens over zijn. Misschien dat het met een andere voeding al heel snel over is.

Hoe voel je je emotioneel? Moet je nog vaak meehuilen met Amber of ben je er al wat rustiger onder? Probeer toch je rust wel te nemen hoor, maar ik kan me voorstellen dat je je vriend ook niet altijd wilt 'storen'... toch heeft hij waarschijnlijk wel meer reserves dan jij op dit moment. Misschien als hij straks weer wakker is en uitgerust is, kan jij even naar bed?

Voel me nu emotioneel een wrak. heb de afgelopen 2 dagen meer gehuild dat de afgelopen 3 weken.

Michel en ik wisselen af. Ik heb daarstraks 3 uur geslapen, hij slaapt nu. Amber ligt nu ook te slapen maar die heb ik op haar buikje gelegd omdat ze dan het rustigste is. Ik kan dus nu niet slapen, wil haar toch wel even in de gaten houden.

We hebben de visite vandaag lekker afgezegd, morgen kijken we wel weer. Als het vannacht weer bar en boos is dan is morgen ook een slaapdag...

Slim geregeld hoor. Erg naar dat je je zo voelt...kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat je je gauw beter voelt (als gevolg van het zich beter voelen van Amber natuurlijk). Het is voor mij erg herkenbaar dus ik voel heel erg met je mee (ik kon op een gegeven moment ook nog alleen maar meehuilen...als Noa rustig was werd ik ook weer rustig, maar zodra ze begon te huilen begon de stress weer).

En bezoek afzeggen...kan alleen maar gunstig zijn in dit geval. Nog meer onrust als er al zoveel onrust is, is niet echt handig. En het lijkt me dat iedereen daar het volste begrip voor heeft!

vicky wat zwaar dat vele huilen van amber, en zelf zo weinig kunnen slapen werkt ook niet echt bevorderlijk voor je gemoedstoestand nee. slim om alle andere plannen maar even af te zeggen en zoveel mogelijk rust te nemen waar 't kan. hopelijk is deze heftige periode snel voorbij, want -misschien een cliché maar ik vond het beide keren wel echt een houvast- er komt een einde aan, het gaat echt voorbij! en 't gekke is dat je achteraf heel snel vergeet hoe zwaar het wel niet was...
de al genoemde houding (met buik op arm, wij noemden 't altijd de vliegtuig-greep) bood hier ook vaak uitkomst. en verder heb ik die eerste tijd veel gehad aan zo'n draagdoek waarin anna lekker dicht tegen me aan kon liggen maar ik toch ook een beetje m'n handen vrij had voor andere dingen. zelfs tijdens 't eten hing ze daar af en toe in. ze vinden 't vaak heel fijn om nog veel dicht bij je te zijn. is ook een enorme overgang voor zo'n kleintje he, van die lekker veilige buik van mama ineens de grote boze buitenwereld in. ik heb zo'n tricot-slen, ze zijn op marktplaats vaak goed verkrijgbaar.

wennie gaat 't al iets beter met de hechtingen? jammer dat 't niet gelukt is met de borstvoeding, ondanks alles dat je geprobeerd hebt. op zich vind ik 45cc kolven trouwens nog helemaal niet zo gek voor een beginner hoor, maar ik kan me voorstellen dat de beslissing om over te stappen ook veel rust gebracht heeft. het is zo'n beladen iets he dat borstvoeden. als 't lukt hartstikke fijn maar als 't moeilijk gaat hakt dat er emotioneel ook meteen zo in.

githa hoe gaat 't eigenlijk met je rug, nog steeds zoveel pijn?

met deze moeder gaat 't best goed, hoewel ik nog steeds het gevoel heb dat dit tropenjaren zijn hoor. anna is alweer bijna 9 maanden (driekwartjaar!) en ik vind 't heel leuk dat ze alweer zoveelmeer 'mens' is met een eigen wil en vooral ook al heel veel eigen kunnen. piet is ook heel gek op z'n zusje, zo schattig om te zien. een ongelooflijk rijk gevoel, twee (en ook nog van die fijne!) kinderen. het weer werken begint nu ook wat te wennen, hoewel ik het nog steeds wel pittig vind, die combinatie. als ik op m'n werk zit vind ik 3 dagen wat te weinig (ik heb ook 't idee dat ik gewoon eigenlijk werk voor 4 dagen te doen heb ). maar als ik thuis ben vind ik die 3 dagen dat ik werk meer dan genoeg. zeker ook voor de kinderen, die opvang-dagen zijn toch echt wel stukken vermoeiender voor ze dan de dagen dat ik/wij er zijn.

Met deze moeder gaat het heel goed. Helaas moet ik wel weer aankomende maandag gaan werken. Hier ook voor 3 dagen. Ik baal als een stekker (ja alweer ) Nog steeds dezelfde kl*te baan. Maar ik zal even door moeten zetten voor 6 maanden. En dan kan ik gelukkig gaan doen wat ik leuk vind. Mijn kappersopleiding is bijna klaar en ik ben er zelf ook helemaal klaar voor

Ik voel me ook heel rijk met 2 gezonde heerlijke kindjes, en ik geniet ook enorm zo thuis met ze. Ik ben beniewd hoe het mij gaat bevallen om straks 3 dagen te gaan werken. Het lijkt me enorm zwaar. Maar goed we zien wel.

Vicky, meid ik heb echt met je te doen. Ik heb zo'n beetje in hetzelfde schuitje gezeten als jij. Joshua huilde de eerste maanden ook heel veel. Ik heb ook echt wekenlang tot diep in de nacht wakker gelegen beneden met hem. Hij had enorm veel last van krampjes in zijn buik. En zelf was ik zo gestresst als een beer. Ik hoop dat het snel bijtrekt met Amber zodat jullie allemaal een beetje aan je rust toekomt. Ik heb met Chantel veel aan de premaxx babysling gehad. Daar liggen ze opgekruld in, maar Chantel viel dan vaak al heel snel in slaap. En zo heb je ook even je handen vrij.

Fijn dat het goed gaat Lewis en dat je je draai gevonden hebt met twee kids. Drie dagen werken lijkt me dan inderdaad ook behoorlijk zwaar. Hoe doen jullie dat met kinderopvang ed? En werkt jouw man/vriend full time of is ie ook soms thuis bij de kids?

Vicky, hoe is het nu met jou? Lijkt me echt moeilijk om je kleintje in het ziekenhuis te hebben liggen. M'n neefje van 5 maanden is vandeweek ook weer opgenomen geweest (spugen, diarree, uitgedroogd) en dat vond ik al heel erg, laat staan als het je eigen kindje is.

Bix, ik vind het ook jammer dat de bv niet lukte. Het nekte me gewoon dat ik achter elke voeding aan moest kolven (dus ook 's nachts) en dan kwam er eigenlijk niet eens genoeg uit voor Robin. Ik denk dat het ook een combinatie van factoren is geweest; vervelende bevalling, pijn van de hechtingen, slaapgebrek, moeilijk aanleggen (zelfs met 2 paar handen), pijnlijke tepels. Ik had het graag gewild, maar Robin heeft meer aan moeder die zich goed voelt. Dus ik heb er wel vrede mee (zei zij na een hoop tranen ).
Met de hechtingen gaat het inmiddels een stuk beter. Ik kan weer behoorlijk zitten, lopen en liggen.

Na m'n bevallingsverlof ga ik ook 3 dagen werken. Ik ben benieuwd hoe dat me afgaat. Kan me voorstellen dat je het voor je werk te weinig vind, maar voor je kinderen teveel. Succes!

Githa, waarvan had je rugklachten? Vaak krijg je inderdaad van die niet-praktische adviezen. Net zoals dat je ongeveer 6 weken niet zwaar mag tillen na je bevalling. Sturen ze dan iemand die dat wel gaat doen?

Ik ga dus vanaf maandag 3 dagen per week werken bij hetzelfde bedrijf als Paul. Hij werkt ook op dezelfde afdeling fulltime. De kinderen gaan allebei naar een kdv vlak om de hoek.

Wat het allemaal zo moeilijk maakt is dat ik eigenlijk helemaal geen goed gevoel heb bij dat kdv. En dat werd vanmorgen nog maar meer bevestigd. Joshua vond ik vanmorgen helemaal overstuur bij de deur wachtend op mij. Niemand die mij even riep of hem probeerde te troosten. Natuurlijk zit hier ook wel mijn gevoel van niet willen achter. Ik zit veel liever thuis met de kinderen. Maar ik ben bang dat Joshua hier niet echt baat bij gaat hebben. Hij is een slechte eter en dat slapen op matjes midden in die kamer gaat volgens mij ook niet echt lukken. En terwijl 1 van die meiden die bedjes opmaakte stond ze midden op zo'n matrasje met haar schoenen. Nou niet echt super geweldig als daar een kindje op slaapt lijkt mij zo.

Nou ja ik was er dus zelf even helemaal ondersteboven van in de auto opweg naar huis. _{Hoezo aansteller}

Plus dat ik al die maanden dat ik weer terug ben op het werk er weinig zelf aan over houd aangezien de kdv kosten zo ongeloveloos hoog zijn. En de baan die ik heb is ronduit K*T. Dus geen motivatie.

Zo even van me af gekwekt.

Ik denk dat als ik een prive oppas voor Joshua zou hebben ik er een veel beter gevoel bij zou hebben. Dus misschien dat ik daar ook nog wel achteraan ga. Ik heb eigenlijk al een ideetje van iemand die het zou kunnen doen. Maar goed eerst maar eens overleg plegen met husby.

Overigens vond Chantel het allemaal wel best, die lacht wel en kijkt om zich heen.

Lewis, heb je in Engeland een half jaar zwangerschapsverlof? Dat is dan wel heerlijk. Is Joshua al die tijd niet in het kdv geweest? Dan zal het inderdaad wel weer wennen zijn, voor jou en voor hem.

Succes alvast!

Nou Lewis, als ik het zo hoor, zou ik misschien inderdaad op zoek gaan naar een oppas aan huis, of anders misschien een oppasmoeder, waar je ze overdag heen kunt brenegen. Of heb je zoiets niet veel in Engeland?
Het is trouwens ook wel begrijpelijk dat Joshua het lastiger vindt dan Chantel. Hij beseft veel meer wat er gebeurt natuurlijk. dat zal op den duur hopelijk wel minder worden. ^{en jouw weerstand dan hopelijk ook meteen.} Maar lastig lijkt het me wel hoor.
Enne.... op zoek naar een leukere baan? Of is dat heel veel makkelijker gezegd dan gedaan? want werk waar je niet gelukkig van wordt is natuurlijk nooit goed. Succes ermee.

De banen zijn hier ook niet echt voor het oprapen.
Maar ik ben bijna klaar met mijn kappersopleiding en nog een paar maanden en dan kan ik in volle vaart voor mij zelf beginnen. Dus ik moet gewoon echt geduld hebben.

Mijn schoonzus heeft op Joshua gepast voordat we Chantel hadden. Dus ja voor het eerst naar het kdv.

hoe gaat het met jelief en kleine emma ?

Deze mama mag Tobias vandaag uit het ziekenhuis meenemen!! Hij is vandaag precies 2 weken oud en hij doet het als een trein. We kunnen hem al om 9.00 uur ophalen, maar omdat ze hier met een vaste trap bezig zijn (die overigens afgelopen dinsdag al klaar zou zijn ) en ze beloofd hebben die vóór 13.00 uur af te hebben, gaan we Tobias om 11.30 ophalen zodat hij niet meteen de hele ochtend in de herrie zit. Ik moet dus nog een paar uurtjes geduld hebben, maar dan zijn we eindelijk compleet!!

heerlijk saffier! geniet ervan!

Goed nieuws Saffier Sterkte met de laatste paar uurtjes wachten

Jeetje Lewis, dat lijkt me moeilijk, een k*tbaan en een kdv waar je geen vertrouwen in hebt

Saffier wat een geweldig nieuws! Dan kunnen jullie lekker thuis gaan genieten met z'n drietjes

Saffier; wat fijn voor jullie! En wat mogen jullie hem snel meenemen!!! Heerlijk.

Saffier, wat fijn

JOEPIE Saffier

quote:

Op woensdag 9 november 2005 23:00 schreef _evenstar_ het volgende:
hoe gaat het met jelief en kleine emma ?

Het gaat steeds beter. Met Emma gaat het gewoon goed, die drinkt en slaapt en groeit wel. Met mij gaat het niet zo denderend in de zin dat ik echt heel moe ben en daardoor behoorlijk labiel. Ik had het er de afgelopen nacht heel moeilijk mee dat Emma op haar eigen kamer sliep maar het is wel beter voor mijn nachtrust geweest, ik heb langere stukken achter elkaar geslapen omdat ik niet van elk kreuntje wakker werd. (was overigens een idee van MikeAir ) Lichamelijk gaat het aardig, hechtingen zijn opgelost en die joekel van een aambei slinkt best snel. Ik heb wel ontzettend last/pijn in mijn rug, als dat volgende week niet beter wordt ga ik even bij de huisartslangs. Ik heb ook het vermoeden dat ik een blaasontsteking heb, dus ik drink nog meer en slik extra vit. C.
Mama zijn is mooi maar zo in het begin ontzettend zwaar, ik moet zo ontzettend wennen aan al die emoties die erbij horen .
En dan de victorie van vandaag: Ik kan mijn gewone spijkerbroek aan!!!!!!!! Ik zit dan ook al bijna op mijn gewicht van voor de zwangerschap

goed dat het met emma zo goed gaat
en jij rustig aan doen

quote:

Op donderdag 10 november 2005 13:29 schreef Jelief het volgende:
Lichamelijk gaat het aardig, hechtingen zijn opgelost en die joekel van een aambei slinkt best snel. Ik heb wel ontzettend last/pijn in mijn rug, als dat volgende week niet beter wordt ga ik even bij de huisartslangs. Ik heb ook het vermoeden dat ik een blaasontsteking heb, dus ik drink nog meer en slik extra vit. C.

[Bemoeimodus]

Als jij denkt blaasontsteking te hebben en daarbij rugpijn mag jij rap naar de dokter meiss, dit is dan meer een teken van nierbekonsteking.

[Bemoeimodus uit]

Jelief die emoties blijven ook nog eens lang hangen, als je moeder wordt krijg je het watje zijn er direct bij

Saffier lekker meid genieten

Joepie! Tobias mag (al!) naar huis! Wat een stoere hebben jullie, Saffier! Geniet ervan, je kleine Tobias thuis!

En jelief, die emoties he.... dat blijft... Maar als je eenmaal een beetje gewend raakt, krijg je ze wel onder controle hoor! Succes, blij te horen dat je lichamelijk weer de oude word!

(En deze moeder ging van het weekend 's op de weegschaal. -8!!!! Kilo. Hiep hiep, ik ben gewoon 8 kilo kwijt! Die zaten er voor de zwangerschap gewoon aan hoor!)

quote:

Op donderdag 10 november 2005 13:54 schreef Rottdog het volgende:

[..]

[Bemoeimodus]

Als jij denkt blaasontsteking te hebben en daarbij rugpijn mag jij rap naar de dokter meiss, dit is dan meer een teken van nierbekonsteking.

[Bemoeimodus uit]

* Jelief gaat meteen maar even vervoer naar de dokter regelen voor morgen.. bij mij komt van uitstel meestal afstel..... Ook meteen maar potje gaat zoeken voor een gewassen plas

quote:

Op donderdag 10 november 2005 13:29 schreef Jelief het volgende:
En dan de victorie van vandaag: Ik kan mijn gewone spijkerbroek aan!!!!!!!! Ik zit dan ook al bijna op mijn gewicht van voor de zwangerschap

Wow dat doe je goed

Hopelijk gaat de rest ook gauw beter

Jelief idd even na laten kijken hoor!

Saffier wat heerlijk dat Tobias al naar huis mag

Hier is heel wat gebeurt sinds juni. Heb verschillende injecties gehad, nog een MRI en weer andere medicijnen. Het goede nieuws is dat ze er eindelijk na 11 jaar achter zijn wat die rot pijn nu veroorzaakt. Het is een Tarlov-cyste. Dit is een cyste in het staartbeen die in het omhulsel van de zenuw zit. Aangezien het een vrij zeldzame aandoening is was de neurochirurg er niet happig op om te gaan opereren. Na overleg met collega's is er toch besloten om het te doen. De kans dat de pijn weg gaat is 35% (van de 50 mensen die geopereerd zijn met deze techniek in Europa en de VS) Maar omdat andere behandelingen geen verbetering vertoonde is dit het enige wat er nog is om te proberen.
Waarschijnlijk heb ik volgende week of die week er op de operatie al. Het herstel zou ongeveer 6 weken gaan duren en hopenlijk gaan we dus een stuk beter het nieuwe jaar in!!!

Jeetje Anitra... Wat fijn dat ze ein-de-lijk weten waar de pijn door wordt veroorzaakt! Maar wat jammer dat er zo weinig tegen valt te doen... Ik duim voor je dat de operatie succes heeft!

Wat een goed nieuws Saffier, heerlijk dat je mannetje nu thuis is!

Sterkte Anitra, krijg je wel een vorm van (thuis)hulp na de operatie?

Thanks!
Nee geen thuishulp na de operatie, mijn moeder, Rick en eventueel zijn ouders zullen alles opvangen. Het gaat vooral om de verzorging van Djulian en omdat Djulian met zijn dingetjes zit hebben we besloten om het door familie te laten doen zodat we zeker weten dat ze weten hoe te handelen als er iets is.

sterkte anitra, ik hoop dat het helpt!

ik ook! hartstikke spannend dus de komende tijd voor jou/jullie. we gaan duimen.

en jelief, wat fijn dat je alweer zoveel gewicht kwijt bent! en dat emma 't zo goed doet. wat een O+O+ is 't (zag ik net bij de foto's). hopelijk geen enge dingen als nierbekkenontsteking voor jou, een bevalling alleen is al een hele kluif om van te herstellen. goed dat je wat beter hebt kunnen slapen. en mocht het nou blijvend moeilijk voelen, emma niet bij jullie op de kamer, dan is 't zo weer terugveranderd.

saffier, hoe was de eerste dag thuis met je zoon?!!

lewis, heel veel succes maandag met het weer werken. balen dat je geen goed gevoel hebt bij dat kinderdagverblijf. zijn er evt nog andere kinderdagverblijven waar je naar zou kunnen uitwijken anders? op zich merk ik dat 't voor piet wel goed is nu, om wat meer met kinderen van zijn leeftijd om te gaan. maar ook hier geldt dat piet meer aanpassingsproblemen heeft dan anna, hij is er zoals renzell zegt natuurlijk zich ook veel meer bewust van wat er allemaal gebeurt.

lishe, -8 kilo vind ik wel erg licht hoor! nah, fantastisch!

We zijn compleet, de trap is klaar maar nu is de kachel stuk.... Het zal ook eens goed gaan hier . Ik begin nu op te knappen. De bevalling op zich is me eerlijk waar 100% meegevallen, maar de napijn achteraf valt me behoorlijk vies tegen. Dinsdag heeft de vlos de laatste hechtingen voor me verwijderd, in plaats van dat die krengen volledig oplosten bij me waren ze gedeeltelijk in mijn huid gegroeid, auw dus. Ook ik ben gezegend met een prachtige aambei en met behulp van wat zalf verdwijnt dat kreng langzamerhand. Doordat Tobias met zijn kruin naar buiten lag heeft hij mijn stuitje gekneusd (dat kan wel 3 maanden duren voordat dat over is) én mijn endeldarm....stoelgang is daardoor ook erg pijnlijk. We zijn nu natuurlijk 2 weken verder en ik knap nu gelukkig wel op, de eerste week kon ik echt niet op of om, daar zijn heel wat kraamtranen om gevloeid, maar het valt me dus wel tegen.

Vandaag voor het eerst écht moederen. We hebben gelukkig nog 4 dagen kraamhulp en de eerste dag zit er alweer op. Het is een heel lieve en al wat oudere vrouw, ben stiekum blij met een ervaren iemand omdat we nu een prematuurtje hebben.

Bovenstaand stukje heb ik gister geschreven en niet eens tijd gehad om het af te maken of te posten!! Hieronder maar deel 2, hopelijkpost ik 't vandaag nog

De eerste dag thuis was heerlijk, niet meer op de klok kijken of we al weg moeten richting ziekenhuis, niet meer 's avonds later thuis dan gehoopt, maar gewoon naar bed gaan wanneer we willen! Wel braaf de wekker gezet voor Tobias vannacht (om 0.00 uur, 3 uur 6 uur en 9 uur), hij mag echt nog geen voeding overslaan.
Toen gister de kraamhulp kwam bleek Tobias een ondertemperatuur te hebben van maar liefst 35,5 gr!! Snel kangaroe-en bij papa op zijn blote borst en de vlos gebeld voor advies. Met 2 hete kruiken, kleding, extra moltons en zilverfolie was hij gelukkig weer snel op temp, binnen een uur op 37,25, dat deed hij dus netjes. Het was natuurlijk niet zo warm in huis als we wilden en achteraf bleek de maxi-cosi met extra dekentje toch te koud voor hem te zijn geweest. We durfden Tobias bij thuiskomst niet in zijn wiegje te leggen omdat we het in zijn kamer te koud vonden en de huiskamer wel een beetje op temperatuur was. Achteraf was hij daar beter af geweest, maar ja, dat wisten we dus niet.
Gistermiddag is de kachel gelukkig gerepareerd en Tobias houd zijn temp met behulp van 1 of 2 kruiken weer keurig vast. Hij moet ook wennen aan de temperatuur bij ons in huis, in het ziekenhuis was het heel erg warm (we houden het hier nu op 21-22 graden).

De kraamhulp was er vanmorgen om 10.00 uur en is inmiddels weer lekker naar huis. Vanmiddag dus lekker weer met zijn drietjes! Alhoewel zo'n vraagbaak voor een paar uurtjes wel prettig is!
De eerste dag is dus prima bevallen en de eerste nacht ook!

wow, de wekker moeten zetten voor je kind, welk een luxe!
fijn dat ie thuis is saffier. en dat de kachel het weer doet.

Klinkt nog steeds goed Saffier

Voor Loena. Het is toch ook wel heel erg . Maar wel lekker

Saffier wat fijn dat Tobias nou lekker thuis is. Nu kunnen jullie eindelijk wennen en genieten van je kindje. Aambeien zijn niet fijn, ik had er ook al eentje voor de geboorte van Chantel al. Best pijnlijk!!

We zijn vandaag weer naar het kdv geweest. En het ging al beter. Volgens de leiding was Joshua zeer zeker niet de ergste peuter die huilt met wennen. Met het rotte voor gevoel is het ook wel aardig goed gekomen. Leuk vind ik het zeer zeker niet, maar ik moet mij erbij neerleggen helaas

Chantel vond het allemaal wel best Maandag dus de eerste dag voor beiden. Ik zie er behoorlijk tegenop Maar ja een schop onder mijn gatskie en gaan met die banaan.

quote:

Op vrijdag 11 november 2005 20:05 schreef Saffier het volgende:
Voor Loena. Het is toch ook wel heel erg . Maar wel lekker

Gewoon lekker laten stromen hoor, je doet er toch niets tegen

Lewis, spannende tijden voor jou hoor, hoop dat je, als je die eerste spannende dagen door bent, er ook weer een beetje van kan genieten!_{ik vind het soms echt heerlijk om naar mijn werk te mogen}

quote:

Op donderdag 10 november 2005 21:50 schreef bixister het volgende:


en jelief, wat fijn dat je alweer zoveel gewicht kwijt bent! en dat emma 't zo goed doet. wat een O+O+ is 't (zag ik net bij de foto's). hopelijk geen enge dingen als nierbekkenontsteking voor jou, een bevalling alleen is al een hele kluif om van te herstellen. goed dat je wat beter hebt kunnen slapen. en mocht het nou blijvend moeilijk voelen, emma niet bij jullie op de kamer, dan is 't zo weer terugveranderd.

Uiteindelijk ben ik nog niet naar de HA geweest, hij was er niet en het ging/gaat alweer een stuk beter, veel gedronken en vit.C ingenomen. Vanmiddag in het bos gewandeld (45 minuten!!!!) Was wel lichamelijk moe maar heb ook weer veel energie opgedaan door de rust in het bos.
Ik ben er al aan gewend dat Emma op haar eigen kamer ligt, vooral omdat ik veel beter slaap. Wat nog wel rest is de sluimerende angst dat ze opeens stopt met ademen ofzo, maar die steekt ook de kop op als ze achter mij in de auto in de cosi zit . Ach dat zal vanzelf wel minder worden.

Ha ha, ja, Jelief, heeel herkenbaar, die angst dat ze zomaar stopt met ademen. Bij Julius heeft het echt maanden geduurd voor het weg was. Heel vaak MOEST ik gewoon ff gaan checken bij het bedje of ie het nog wel deed.

saffier, wat fijn dat jullie met Tobias al thuis zijn. Wel eng zeg, die ondertemperatuur ineens!

* Wennie checkt ook regelmatig of Robin nog wel ademt
Ik ben 1,5 kg lichter dan voor m'n zwangerschap. M'n broeken pas ik al 2 weken weer, maar heb meer in m'n pyjama gelopen.
Wij zijn vorige week zondag een uurtje wezen wandelen in het bos. Wat kan ik daar van genieten zeg! Voelde me toen zo'n held, dat ik nog een was ging draaien, ophangen en afhalen + de vaatwasser leeghalen. Heb daarna ontzettend veel pijn gehad, dus ik doe het wat rustiger aan
Vanavond ga ik voor het eerst weer bij vriendlief slapen i.p.v. bij Robin op de kamer. Vind het toch wel eng

Succes Wennie. Dat blijft een eng en moeilijk stapje. En weer een mini-hoofdstuk-afsluiting. Maar Robin slaapt vast heerlijk, en jij morgen ook weer .

Wat Lishe zegt Wennie, welterusten!

quote:

Op zondag 13 november 2005 09:21 schreef renzell het volgende:
Ha ha, ja, Jelief, heeel herkenbaar, die angst dat ze zomaar stopt met ademen. Bij Julius heeft het echt maanden geduurd voor het weg was. Heel vaak MOEST ik gewoon ff gaan checken bij het bedje of ie het nog wel deed.

saffier, wat fijn dat jullie met Tobias al thuis zijn. Wel eng zeg, die ondertemperatuur ineens!

Daar ben ik denk ik sinds 3 maanden vanaf

Als ik s' nachts moet plassen, check ik nog steeds beide kinderen . Tegen de tijd dat ze daarover gaan klagen stop ik er wel mee .

quote:

Op maandag 14 november 2005 06:50 schreef Belana het volgende:

[..]

Daar ben ik denk ik sinds 3 maanden vanaf

ik heb dat nu nog steeds

Amber gaat vanaf morgenavond ook in haar eigen bedje slapen. Vind het wel heel moeilijk hoor, maar voor haar is het beter.Ze moet rust en regelmaat krijgen... Ze is zo verschrikkelijk snel afgeleid. Moet zoveel mogelijk prikkels bij haar wegnemen.

Ik pas mijn eigen broeken nog net niet. Het scheelt niet veel...

Ik vloei eigenlijk bijna niet meer. Heel af en toe ietsje, maar dat is verwaarsloosbaar..

Robin heeft vanaf het begin al in zijn eigen bedje geslapen, met mij ernaast in het kraambed. Wel af en toe gesmokkeld, dat ie lekker bij mij lag. Vannacht ben ik met hem op m'n borst in slaap gevallen Heb nu nog steeds niet bij vriendje geslapen, want die is ontzettend ziek.

Nou het vloeien ben ik nog ff niet vanaf denk ik. Ene keer is het weer meer dan de andere keer, is ook afhankelijk van hoeveel ik doe op een dag.

Met de hechtingen gaat het prima! Ik heb er steeds minder last van, dus het gaat de goede kant op.

quote:

Op maandag 14 november 2005 06:50 schreef Belana het volgende:

[..]

Daar ben ik denk ik sinds 3 maanden vanaf

O-O * Jelief voorziet een onrustig jaar

ook hier ff tussendoor

hoe gaat het met Jdee en Ela?? en niet te vergeten haar moeder?
ik volg alles maar half en ben eigenlijk benieuwdm heb het idee dat ik haar tijden niet gezien heb _{maar dat kan ik ook mis hebben natuurlijk}

Zow, ik kom er pas net (dankzij Jelief) achter dat dit topic bestaat . Hoi allemaal !

Jelief, wat je zegt over het labiel voelen en het zwaar vinden in het begin. Dat s het ook absoluut. Sara heeft 3 nachten bij ons op de kamer geslapen en toen heeft huns haar verhuist naar de babykamer. Ik sliep gewoon niet. Sara wou constant drinken (dit bleef overigens zo, ik ben na 2 weken gestopt met bv) en op een gegeven moment mochten 'ze' haar wel meenemen van me. Ik had het helemaal gehad en 'wou niet meer'.

Maar het gaat wel over moet ik zeggen, meer slapen helpt zeker en manlief nam veel van me over. En inmiddels ben ik helemaal gewend en vind ik het super! En lang niet meer zo zwaar als in het begin .

Gaat het inmiddels al wat beter met je?

Het gaat elke dag weer wat beter, ben een stuk minder labiel door meer slaap. Langzaamaan word ik ook wat actiever in huis, gisteren met Emma boodschapjes gedaan, vandaag wacht er nog wat strijkwerk maar daar heb ik gewoon geen zin in.. dus doen we het nog maar even niet

Strijken moet je ook alleen doen als je er echt heeeeeeeeeel veel zin in hebt!

Strijken.. Doe ik 1 keer in de week, alles tegelijk Ben ik er meteen vanaf .

Strijken doe ik nooit. Alleen met kledingstukken waarbij het nodig is, en dan nog alleen als ik het nodig heb

ik haat strijken!! Doe het ook maar 1 keer in de week, soms 1keer in de 2 weken. Ligt er helemaal aan wat er bij de strijk lig

Daarbij strijk ik zo min mogelijk, alleen dingen die echt gestreken moeten worden.

Ik heb een heel lieve moeder Die is vanmorgen even langs gekomen en heeft mijn strijk erdoor gejast. Sneller en netter dan ik het zelf kan . Borstvoeding gaat steeds beter . Ik word alleen onderhand al dat bezoek steeds zat. Niet dat er elke dag bezoek is maar toch, sociaal doen als ik moe ben gaat niet zo goed.

Ik strijk overigens alleen wat echt moet, als het te lang in de droger heeft gezeten bvb en overhemden/blouses en tafellakens

Mijn moedertje heft het ook aangeboden, maar ik moet het straks ook allemaal zelf doen, dus daar begin ik dan liever gelijk mee Ik sorteer de strijkstapel altijd in dingen die echt gedaan moeten worden en dingen die nog best even kunnen blijven liggen Wij hebben geen droger, dus er moet best veel gestreken worden

De eerste nacht weer in eigen bed was geen succes Al na een kwartier werden we gek van de babyfoon die om de 15 seconden een soort stoorgeluid maakt, dus slapen lukte voor geen meter. Toen ben ik maar weer in het kraambed gekropen

quote:

Op donderdag 17 november 2005 09:26 schreef Wennie het volgende:
Mijn moedertje heft het ook aangeboden, maar ik moet het straks ook allemaal zelf doen, dus daar begin ik dan liever gelijk mee Ik sorteer de strijkstapel altijd in dingen die echt gedaan moeten worden en dingen die nog best even kunnen blijven liggen Wij hebben geen droger, dus er moet best veel gestreken worden

De eerste nacht weer in eigen bed was geen succes Al na een kwartier werden we gek van de babyfoon die om de 15 seconden een soort stoorgeluid maakt, dus slapen lukte voor geen meter. Toen ben ik maar weer in het kraambed gekropen

Is het geen optie om de babyfoon uit te laten? Wij hebben de babyfoon nooit gebruikt, als Sara 's nachts of overdag huilt hoor ik haar sowieso wel. Of slapen jullie ver van de babykamer?

quote:

Op donderdag 17 november 2005 09:26 schreef Wennie het volgende:
Ik sorteer de strijkstapel altijd in dingen die echt gedaan moeten worden en dingen die nog best even kunnen blijven liggen

errug bekend zo gaat dat hier ook. en zoveel strijk heb ik niet eens, heb wel een droger. maar ik heb er gewoon een hekel aan!!!!!!!!

wat lief! ik dacht al reeds te zijn opgegaan te zijn inde vergetelheid der internet. Ben immers al ZO lang nietmeer geweest. Vandaag weer echt voor het eerst.
Eh, het is nog steeds errug druk hier. Mijn moeder gaat gestaag achteruit, zoals verwacht. inmiddels met stoma, drain en pruik en chemo begint meer vermoeidheid te geven dan oplossing. Dat is naar, maar het is niet verrassend. Je hoopt op meer tijd, maar eigenlijk hebben we al zoveel al WEL kunnen doen dat ik het kan accepteren (maar vraag het me niet morgen, dan kan ik het er opeens moeilijker mee hebben, bij wijze van). Bijkomende narigheid is dat het waarschijnlijk erfelijk is. ik ben reeds onderzocht en vertoon in ieder geval nog niet de tekenen (poliepen). Maar pas half januari (leeft ze dan nog?) is de afspraak bij de genetische arts, zeg maar. (dat kon niet eerder, schijnt).

Verder zijn we op dag 14 van de no cry sleep solution met ela die al maanden tussen de 3 (hemels!) en 12 (brakke zooi) keer komt snachts. Ja. Dat is best zwaar en kut, maar het boek (ik noem het af en toe liefkozend mijn nieuwe bijbel) helpt wel.
In de eerste plaats omdat het zo lekker zelfhulp-amerikaanse zut is waardoor je jezelf meteen niet zo allenig voelt staan in je probleem. Ook zien we al een soort van verbetering: Ze slaapt langer en beter smiddags en gaat makkelijker naar bed savonds. En ik ben er ook bewuster mee bezig. We hebben verbeterde strakkere bedrituelen, 1 voor dutjes en 1 voor naar bed en 1 voor 'als het al nacht is en ze dus weer moet gaan slapen'.
Ook staan we elke dag om half 7 op, ipv alleen als ze naar het kdv gaat. Dat helpt ook met mijn vermoeidheid al is het best zwaar om als je zoals afgelopen maandagnacht vanaf half 12 savonds (half)wakker bent geweest omdat madame tandje (2e boventand!) krijgt en niets anders wil dan bij jou liggen en drinken. (ze heeft dan bijtend speeksel waardoor je dus niet kan slapen van de jeuk/irritatie, dacht eerst aan spruw, maar was toch echt het tandje). En dan wel stoer en flink zijn en er om half 7 uit gaan (en gaan werken). Ja dat vind ik wel stoer van mezelf .

Omdat dit alles toch wel enigzins zwaar is (...) en het op mn werk nog steeds te druk is, ben ik sinds vorige week 1 dag xtra in de week thuis. de vrijdag. ziekgemeld. (en nu is er opeens WEL een vacature uit voor ondersteuning, waar iedereen bij ons al maaaaaaaaanden voor vraagt, hoe curieus ) (nou goed, ik speel dat spelletje dan wel mee, maar het is toch eigenlijk te gek voor woorden hoe dat dat werkt, of ben ik nou te idealistisch...)

En ikben ook nog bezig met 'welke kleur is je parachute' om uit te vinden wat voor werk ik liever zou willen doen want het wordt tijd om te wisselen (zinkende schepen, ik wil er niet mee tenonder gaan, kost teveel energie, etc etc). En dat is stiekum erg prettig en fijn: ik doe dan eens iets voor mezelf, niet voor het huishouden, Ela, Neelix, anderen...

Bottom line: het komt allemaal vast in orde. En door er op deze manier mee om te gaan leef ik ook nog een beetje tussendoor ipv dat het een soort van waas is waarbij sleur je erdoorheen trekt (niet mijn manier).

Maar eh, wat zag ik, lieve Martineke, krijgt Maxim er een brusje bij?!?! (ik geef het echt op om alles bij te lezen dames, vergeef me aub). Waw!

quote:

Op dinsdag 15 november 2005 11:04 schreef Martineke het volgende:
hoe gaat het met Jdee en Ela?? en niet te vergeten haar moeder?
ik volg alles maar half en ben eigenlijk benieuwdm heb het idee dat ik haar tijden niet gezien heb _{maar dat kan ik ook mis hebben natuurlijk}

Verder:

HALLO DAAR ALLEMAAL!

hoop dat t goed/redelijk/houdbaar met jullie gaat enzomeer, en dat ik niet in de (hihi, wat een leuke smiley) hoef als ik verkondig dat ik echt alleen op vrijdags tijdens kantooruren kan kijken op dit forum. Maar jullie zijn echt in mn gedachten geweest de afgelopen maanden. alleen moet wel realistisch zijn met huidige leven: vrijdags it is.
liefs
Jdee

Heeeeee Jdee wat fijn weer even van je te horen ! Wat lijkt me het verschrikkelijk moeilijk om in deze heftige periode afscheid te moeten nemen van je moeder. Wel heel erg fijn dat ze nog zoveel van Ela mee heeft kunnen maken. Moet voor je moeder ook verschrikkelijk zijn om haar kleinkind niet op te zien groeien. Zo te lezen ga je er heel goed mee om, maar het moet toch beremoeilijk zijn. 'k denk vaak aan je. Sterkte ook met het erfelijkheidsonderzoek, da's dubbele schrik

Kun je iets meer vertellen over die slaaptechniek (als je tijd hebt) want het is hier ook huilen met de pet op, slopend is dat he.

hmm, tjsa, iets meer vertellen... pfoe, waar begin ik. ten eerste even dit: het boek geeft meerdere ideeen en tips, er zijn meerdere wegen die leiden naar Rome (of dromeland, eigenlijk). Wij hebben geprobeerd om de rituelen die we hebben meer specifiek te maken. dus echt: 1 uur voor ze normaal gaat slapen geen tv/veel indrukken mee/ drukte/winkel e.d.. Eten, daarna:
ela is moe (tekenen van moeheid jou welbekend ongetwijfeld): hup:
1. boekje op bank lezen met mama/papa
2. naar boven
3. daar ganglicht aan
4. dan door naar badkamer, badkamerlicht aan, tandenpoetsen met liedje
5. dan naar eigen kamertje (badkamerlicht samen uitdoen trouwens), geen licht aan in kamerjte (ganglicht geeft genoeg licht en het idee achter dit licht aan en licht uit verhaal is overigens dat licht je biologische klok triggerd, geen idee of we het niet te strak aanpakken maar t werkt wel zo, affijn, verder met t verhaal:), verschonen, pyama+slaapzakkie aan, dan naar mama en papas slaapkamer en daar op bed eten. (dit omdat dit tijdens de nacht ook zo gaat, de schrijfster adviseert om het hele nacht gedeelte hetlzelfde te houden voor de hele nacht wb voeden, verchonen, dus ALS ze verschoont wordt in de nacht (omdat t echt echt echt moet), dan gaat ook alleen het ganglicht aan).
6.als ze bijna slaapt, loskoppelen en dan WAKKER IN BED LEGGEN. het idee is dat ze dan, als ze wakker wordt snachts (en dat worden alle mensen een paar keer per nacht), ze wakker wordt op de plek waar ze ook in slaap is gevallen. En dat is een belangrijke voorwaarde voor het zelf, zonder (teveel) hulp van mij, weer in slaap kunnen vallen (wat ze uiteindelijk gaat leren, is het idee van t boek). Ze heeft nu de associatie dat ze mijn borst nodig heeft om in slaap te vallen. Ze wil wel slapen, maar weet gewoonweg niet dat ze het ook zelf fijn kan. Dus doorbreken die associatie. ook als t wiegen/autorijden/de fles is wat ze nodig hebben om in slaap te komen, dan wil je dat je die onhandige associatie verbreekt en een andere ervoor in de plaats brengt: je bedritueel.
nou, en eh, dat pink-in-de-mond gaat nog heel vaak niet goed, maar af ent oe lukt het me haar op het magische moment van 'ik ben te moe en te soezig om te protesteren en oh, daar is mn duim al, gelukkig!' in bed te leggen. ik zeg dan mijn...
7... keywords: woordjes die ze dan leert associeren met'ik ben moe en soezig en voel me lekker', dus bijvoorbeeld "ga maar slapen kleintje". (dit werkt al goed: als ze aan het fussen is en ik gebruik mn keywords, wordt ze rustiger dan als ik iets anders zeg!).

enne dat is het dan. beetje (te?) uitgebreid voorbeeld. maar ik wil je vooral op t hart drukken gewoon t boek te lenen (bib?)/halen want het lucht gewoon zo ontzettend op dat je er wat mee aan t doen bent, dat je je niet zo machteloos laat leiden door de spookachtige nachten des kindertijds!
ohja en houd slaaplogs bij, om de 10 dagen. niet eerder, dan raak je gestressed als er geen verschil is.

HALLO,

Ik heb dit topic net ontdekt en wil even melden dat hier ales voorbeeldig gaat. Onze Amber is al flink gegroeid en weegt al dik 5 kilo. Met borstvoeding gaat het prima, op wat zere tepels na..Amber heeft nu nog 5 a 6 voedingen per dag: om 7, 11, 15, 19.30 uur en 1x 's nachts, soms wil ze een extra voeding tussen 15 en 19.30 uur. Nu gaan we dus de voeding van 19.30 uur vervangen door flesvoeding, door de pijnlijke tepels en omdat dan mijn borstvoeding wat terug is gelopen. We gaan ook de nachtvoeding vervroegen naar 23.00 uur. Er wordt gezegd dat ze dan waarschijnlijk zal doorslapen tot de volgende ochtend 7 uur, zou wel lekker zijn..(Ik slaap nu eigenlijk ook al iedere nacht zo'n 7 uren)

We hebben echt geluk met zo'n zoete dochter. We hebben eigenlijk nog geen echte problemen met haar gehad. Ze slaapt, poept en plast goed en is bijna altijd vrolijk als ze wakker is .

Jdee wat zwaar zeg. Maar wel lekker dat je steun hebt aan het boek!

Ik heb gistermiddag het verlossende telefoontje gehad. Donderdag word ik opgenomen en vrijdag geopereerd.

Bedankt voor het uitgebreide verhaal Jdee ! Ik ga dat boek zeker opzoeken, maar wilde eerst even weten of het wel aansloot bij mijn eigen ' principes' zeg maar, niet alle slaaptheorieen zijn dingen die ik wil/kan doen (laten huilen bijvoorbeeld). Maar dit klinkt helemaal in mijn straatje, voor een groot deel doen we het al zo, alleen leg ik d'r 's avonds in d'r eigen bedje en hevel ik haar als wij naar bed gaan over naar bedje nr. 2 naast mijn bed (zodat ik er 's nachts niet uit hoef). De reden dat ik haar eerst in haar eigen bedje leg en niet meteen in bedje nr.2 is dat ze vaak wakker wordt van ons als we in de jacuzzi gaan (die grenst aan onze slaapkamer). Maar ze is inderdaad vaak onrustiger als ze dan wakker wordt in een ander bedje dan waarin ze is gaan slapen. Het half slapend/half wakker in bed leggen doe ik al een tijdje, dat heb ik ook uit een boek, en dat werkt inderdaad goed.

Anitra fijn dat je nu niet meer lang hoeft te wachten en heel veel sterkte, ik duim voor je !!!

Wennie, wij hebben dat probleem ook met de babyfoon.. zal wel iets Rijswijks zijn :S