Hoe gaat het met de moeders? (deel 19)

Oh Sugar, rot he zulk soort dagen, je hebt geen zin om naar buiten te gaan, maar ook geen zin om de hele dag binnen te zitten Hoop voor je dat je een beetje opknapt van een uurtje sporten, goed van je

Ach Sugar, ik zit hier ook niet elke te stuiteren van plezier met Léon hoor. Sterker nog, plaatste ik donderdagavond die post, was het donderdagnacht feest met meneer. Ik heb meer dan de helft van de nacht naast zijn bed gezeten. Zo overstuur was ie. Chamodent gegeven, want een tandje doorbreken zou kunnen. Hielp een beetje.
Gister liep ik dus weer als vanouds op mijn wallen i.p.v. dat ik zo'n dag had als wat ik donderdagavond nog voor ogen had.
Toen hij net een boterham gegeten had en ik aan de telefoon zat, pakte hij ineens mijn vinger en stopte die in zijn mond. En ja hoor, ik moest even voelen aan zijn nieuwe tand! Dat was het dus toch. Vannacht wel goed geslapen allemaal en vanochtend heerlijk zitten 'bouwen en slopen' met Léon. (ik bouw, hij sloopt, duidelijke taakverdeling) Dus kreeg ik toch nog mijn zin.

U heeft een bingo! Ja ik las "even" mee. Alles beter dan aan 25kg wasgoed te beginnen.

Tja, hoe het gaat? Naar omstandigheden goed, eigenlijk. Danyel is een tevreden menneke, en wij zijn voornamelijk druk met regeldingetjes omtrent de verhuizing zuidwaarts. Verder heb ik niet veel te vertellen want ik maak niets mee. Klinkt stom, maar zo is het. Ik verruil 's avonds de muren van Kempenhaeghe voor de "muren" van de camper en verder zie ik alleen af en toe een supermarkt. Maar begrijp me niet verkeerd, ik ben niet ongelukkig hoor. Overdag verzorg ik Danyel veel en da's natuurlijk heerlijk. 's Avonds kijk ik Duitse tv (enige gratis zenders via sateliet) en ik lach me kapot om hun kunsten hoe je films etc. kunt verne*ken door na-synchronisatie.
De dagen glijden voorbij en voor je het weet ben je al 4 maanden van huis. Het vakantiegevoel gaat nu wel voorbij nu het kouder wordt dus nu wordt het bikkelen. Gaat helemaal goedkomen, we maken er zoveel mogelijk lol om.

Ik ben een rare denk ik, want ik "go with the flow" en maal er niet om. We hebben geleerd geduld te hebben en met de dag te leven, want het loopt altijd anders dan je denkt. Het feit dat Danyel ernstig beperkt zal zijn (klinkt beter dan meervoudig gehandicapt) hebben we helemaal geaccepteerd, wel hebben we moeite met die vreselijke epilepsie. Ik haat die aanvallen, kan het niet aanzien als het spookt in Danyel's hoofdje. Maar we zijn vooralsnog positief gestemd en hopen nog steeds op verbetering, want de artsen hebben nog niet alles uit de truckendoos gehaald. En ach, over een paar (?) maanden hopen we te kunnen verhuizen zodat we hem ook eens mee naar huis kunnen nemen en zullen dan intenser genieten van al die gewone kleine dingetjes waar je normaal gesproken niet bij stilstaat.

Genoeg dingen om naar uit de kijken dus.

Fluf, stoere dappere vrouw

Pluphy, heldin

Hopelijk wordt het op den duur rustig in Danyels hoofd, wij zullen daar in elk geval voor duimen.
Wat is hij alweer een grote knappe vent

Loena was me voor, want die gedachte om je te 'roepen' Phluphy' speelde al een tijdje in mijn hoofd. Wat zijn jullie toch sterk samen!
En ik hoop dat jij en je mannetje zo snel mogelijk een huis krijgen in de buurt van Danyel.
Dikke

Phluph, ik hoop dat jullie snel een huis zullen vinden!!!

phluphy... dapper mens!

Phluphy wat fijn dat jullie gaan verhuizen. Danyel af en toe mee naar huis, jij niet meer altijd in de camper.. klinkt goed! Ik kijk elke week een paar keer op de site van Danyel... wat is het toch een prachtig knulletje!

Ook voor Danyel gaan hier de duimen nog regelmatig even in het rond, in de hoop dat er inderdaad iets gedaan kan worden tegen die vreselijke aanvallen.

Jullie zijn allemaal erg lief, maar ik wil toch even wat kwijt.
Natuurlijk is het zwaar om een zorgenkindje als Danyel te hebben, om een onzekere toekomst te hebben, om tijdelijk ontheemd te zijn, om alles mee te maken wat ons overkomt, maar ook al is het zwaar, het voelt niet als zwaar. Het is iets vanzelfsprekends, je bent destijds in die achtbaan gekomen en die rolt gewoon door, je gaat mee, soms op, soms neer, af en toe een looping, hupsakee. Je komt in die situatie en je zult verder moeten, hoe het ook zij. En ja, natuurlijk hadden we liever een gezond kindje gehad, maar dat is nou eenmaal niet zo, dus maak je er gewoon het beste van.

Merisse heeft op dit moment een prachtige sig: "Life is what's happening to you when you're busy making other plans. " En zo is het. Wij hadden dit niet voorzien, en onze plannen hebben we moeten bijschaven. Want we hebben ze wel, plannen. Hele mooie zelfs, en daarmee gaan wij echt heel erg gelukkig worden. Anders dan verwacht, maar daarom niet minder mooi.

Ik vind mezelf geen heldin, alleen omdat ik doe wat je voor je kind vanzelfsprekend doet. Ik snap wel waarom jullie het wél zo zien, maar ik weet zeker dat jullie allemaal hetzelfde hadden gedaan in zo'n situatie. En misschien ben ik wel wat in het voordeel omdat ik nou eenmaal een positief karakter heb, maar dat zit gewoon in me, daar hoef ik niets voor te doen.

Zo, genoeg zware kost! Nogmaals, jullie zijn lief, ik vind het ook leuk om te lezen allemaal, maar ik wilde het even wat relativeren.

[ Bericht 0% gewijzigd door phluphy op 01-10-2005 15:24:53 ]

Fijn dat je weer even een update hebt gegeven, heb ook gelijk even op Danyel zijn site gekeken, tis idd echt een heerlijk ventje Wanneer gaat de verhuizing plaatsvinden? En waar ergens ga je in het zuiden wonen? * aagje is* Zou wel heerlijk zijn als je Danyel wat vaker thuis zou kunnen hebben!!!

Leuk dat je weer even postte!!!

Nou vooruit dan Phlups geen heldin dan , maar wel een heel goed voorbeeld voor sommige mensen

Hey Pluphy wat leuk dat je weer eens hier om de hoek komt kijken. Wat goed van al die nieuwe plannen. Veel succes met verhuizen en een dikke knuffel aan je mooie ventje

Phluphy je bent gewoon een superwijf!

Lieve Phluphy, voor jullie is het inmiddels haast 'gewoon' geworden, maar van een afstandje bekeken doen jullie gewoon geweldig veel voor je kind. En ja, natuurlijk doe je dat en natuurlijk zou iedereen dat doen, maar je/jullie blijven er ook nog eens geweldig positief onder, en dat is zeker niet altijd zo !! En daarom vind ik je toch een held Je had ook kunnen blijven hangen in het 'waarom wij' gevoel, en dat was dan ook nog heel logisch geweest gezien de gang van zaken. Maar jullie maken van problemen uitdagingen en van moeilijkheden oplossingen, en dat vind ik gewoon helemaal TOP. O Zo. Vind jij het maar lekker gewoon

Phluph, ik mis je

Ik jou ook Maarrrrrrrr uit het oog is niet uit het hart. Er komt écht een dag dat we, na lang smachten en verlangen, vol overgave en passie in elkaars armen zullen vallen.

haha, daar hou ik je aan

_{kom ik wel een keer je nieuwe huis bewonderen}

[ Bericht 43% gewijzigd door snoopy op 02-10-2005 14:58:30 ]

Phluphy er straalt zoveel liefde en geluk uit jou stukjes! Mooi om te lezen.
Ik hoop dat jullie snel een mooie woning vinden.

Fluf, your back! Even de kans aangrijpen om je een hele dikke virtuele knuffel te geven (want ik denk dat je nu even thuis bent en al snel weer terug gaat naar de internetloze camper).
Wat gewoon zo goed aan jou (jullie) is, is dat je inderdaad de dingen kunt nemen zoals ze komen en daar het beste van maken. Ondanks verdriet en zorgen
Hoe is het je in de weken rondom de verjaardag van de uitgerekende datum en de geboorte van Danyel vergaan? Ik heb vaak aan jullie gedacht.

Iemand ervaring met de isiasch zenuw na de zwangerschap ?

Ik heb zo'n ongelofelijke rugpijn de laatste 2 weken, dat ik Jordy soms niet eens meer omhoog kan tillen.
Het voelt echt continue alsof ik aan het ballanceren ben met mijn bovenlijf en bij elk foutje een flinke stroomstoot krijg die doorloopt tot mijn enkels en vervolgens een aantal minuten niks kan.
De huisarts heeft me nu cesar therapie voorgeschreven, waarmee ik vrijdag kan beginnen maar zou dat de pijn ook ineens weghalen ik ben er eigenlijk niet zo positief in als mijn huisarts maar goed ik voel dan ook de pijn.
Rusten met een kleintje gaat gewoon niet lukken

Iemand ervaringen hiermee? ...ik kan wel wat nieuwe moed gebruiken namelijk

Dat is balen Githa!
Ik hoop dat therapy helpt voor jou en dat je snel van de pijn af bent!
En rusten met een kleintje gaat idd niet.

wel ervaring met rugpijn, niet met cesartherapie rusten mety kleintje is indd erg moeilijk. ik ga meestal maar ff in bad liggen als maxim op bed ligt, of ga dan ook juist als hij slaapt rustig zitten en kom weer in beweging als hij wakker word.

Ik heb het ook gehad, echt een paar maanden lang, gek word je ervan hè? Ik ben uiteindelijk doorgestuurd naar een manueel therapeut, en na de laatste "kraak" van gisteren lijkt het er nu op dat het over is .

Behoorlijk en ik zou graag dat ene wondermiddeltje horen, als dat al bestaat.
Vrijdag voor de eerste keer naar de cesar therapie dus wie weet doet dat wel wonderen. De huisarts zegt dat het met veranderen van houding wel in orde komt, maar ik weet best hoe ik moet tillen en hoe ik moet gaan staan, helaas kan dat met een kleintje gewoon niet altijd... dus wil die positieve kijk nog niet echt lukken, wat me nu vreselijk somber maakt.

Ik kan Jordy onmogelijk vanuit de benen tillen als hij op de laagste stand in zijn bed of box ligt Ik ga nu gewoon uit verademing werken, omdat ik Jordy dan een paar uurtjes niet hoef te tillen _{als ik hem al opgetilt krijg}
Dat geeft me zo'n 'slechte moeder' gevoel.

Githa
Je bent geen slechte moeder omdat je je zoon even niet wil tillen hoor!
Het is ook behoorlijk zwaar een kindje uit de box of bed tillen!!

Githa, wat naar, je rug. Maar voel je niet schuldig hoor! Het is niet gek dat je af en toe gewoon toe bent aan rust hoor... Geeft helemaal niets!!Beterschap en hopelijk helpt de therapie.

De HA hier zei dat ik er gerust wat pijnstillends voor mocht slikken en dat heb ik ook gedaan, vaak bleef het dan ook wel een hele dag weg na de eerste dosis iboprufen, puur omdat ik dan ook minder verkrampte van de pijn waardoor die rug weer wat losser bleef, zeg maar.

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2005 21:38 schreef Leah het volgende:
De HA hier zei dat ik er gerust wat pijnstillends voor mocht slikken en dat heb ik ook gedaan, vaak bleef het dan ook wel een hele dag weg na de eerste dosis iboprufen, puur omdat ik dan ook minder verkrampte van de pijn waardoor die rug weer wat losser bleef, zeg maar.

Ik heb 3 maal daags ibuprofen en als mijn vriend thuis is om Jordy te tillen e.d. merk ik wel wat verzachting maar als hij moet werken dan helpen die dus niks Zo raar, want ik had gewoon nooit zoveel last van mijn rug. Het is echt in 1 x zo erg geworden
Komt allemaal vast in orde maar je wil gewoon zoveel, ook met Jordy en dan baal je gewoon gigantisch als je dat niet kunt.
Ik ben dan toch al van het 'moet' type en zie dus zoveel dat nog 'moet'.

Anyway... lief dat jullie mijn geblaat even willen aan lezen soms zakt de moed zo in je schoenen.

Het bleek dat ik een tussenwervelschijf had beschadigd, en dat kostte dus tijd om te herstellen (die je dus niet hebt met een baby van 11 kilo en een peuter ). Toen het me te lang duurde ben ik weer terug gegaan naar de manueel therapeut, en die had het toen echt! met 1 krak opgelost. Ik kon wel janken van opluchting, want ik werd bijna depressief van die constante rugpijn.

Ik weet niet of je er wat aan hebt, maar misschien kun je de optie van een manueel therapeut nog overwegen als het niet opschiet.
Sterkte, het is echt harstikke vervelend.

Thnx, ik ga die optie 'manueel therapeut' zeker even noteren.

schop...
Ik ben mama!!!!!
Mensen wat een ervaring en wat een verrijking! Hoe het met mij gaat?
Ik ben de pijn van de bevalling niet vergeten maar het was het wel waard.
Al voel ik mij alsof ik een marathon heb gelopen en daarna ben overreden door een wals ben ik heel erg gelukkig.
Ik heb een aambei waar je u tegen zegt wardoor ik niet lang kan zitten.
Door het geklungel met de eerste paar voedingen heb ik blaasjes op mijn tepels en ga ik door de grond als Emma begint met drinken maar niets kan tegen het gevoel op dat mijn lijf de voeding voor mijn meisje produceert.
Mijn buik flubbert en ik heb her en der spierpijn en blauwe plekken.

Maar bovenal, een meter bij mij vandaan ligt het mooiste meisje van de wereld te slapen.
Het gaat goed met mij!!!!

Wat klink je heerlijk Jelief!
Echt zo verse moeder

Mooie naam, en gefeliciteerd Jelief!
_{En voor die blaasjes enzo kun je hier nog terecht voor tips: http://www.borstvoedingsforum.nl/}

Dankje Poemojn, ik ga daar eerdaags zeker ff rondkijken, voor nu heb ik een geweldige kraamhulp die veel bruikbare tips heeft. En nu ga ik weer rustig aan doen, ik moet me al zo inhouden om niet van alles te gaan doen. tot later.

quote:

Op zondag 30 oktober 2005 21:58 schreef Jelief het volgende:

Ik heb een aambei waar je u tegen zegt wardoor ik niet lang kan zitten.

De eerste keer dat ze dit tegen me zeiden lag ik plat van het maar heb het van meerdere gehoord, neusspray wil hier goed tegen helpen

Wow Jelief, wat klink je goed en gelukkig!
Je bent mama, hihaaaaaaa!!!
Succes met voeden en aambeien en dat soort shit...
De pijn gaat over!!!

rottdog, neusspray tegen een aambei?!

jelief, heerlijk!

quote:

Op zondag 30 oktober 2005 22:16 schreef bixister het volgende:
rottdog, neusspray tegen een aambei?!

omg je wil niet weten wat ik net voor me zag

Jelief, ik ben heel erg blij voor je dat je zo'n prachtig kind hebt gekregen.
Rottige dingen horen er ook allemaal even bij nu maar zo'n lekker warm flubberige bolletje baby nogmaals gefeliciteerd!

Ja echt waar, heb geprobeerd een medisch verklaring er voor te vinden op het net maar nee . Alleen maar mensen met ervaring in andere zwangerschaps topics.

Op de aambei zetten en dan sprayen maar na die tijd niet meer gebruiken bij een neus verkoudheid he

toch geen neusspray met zo'n zoutoplossing hoop ik?

Die neusspray tegen aambeien gaf mij ook even een plaatje wat je niet wilt weten. Wat ik na de bevalling van de derde heb gebruikt was een kruidendrankje van het reformhuis, Ranuncula, heet het,(het is voor goede bloedvaten staat erop dacht ik) het is niet goedkoop, je drinkt het al een borreltje op de beddenrand voor het slapen gaan, maar het werkte uitstekend. De eerste week heb ik 2 maal daags een lepel genomen. Na de eerste bevalling heb ik er zo lang last van gehad dat ik na 4 maanden bij een proctoloog ben terechtgekomen die de aambeien weer klein gespoten heeft in 4 behandelingen (een per maand)

01-11-2003 / 02-11-2003

Op die datum was ik exact 38(1) weken zwanger en op dit tijdstip van plaatsen een huis vol met ambulance en ander medisch personeel. Binnen 10 minuten tijd lag hubs aan de zuurstof, infuus al aangelegd, in de ambulance en op naar het ziekenhuis voor een stootkuur aan prednison en andere medicamenten. Aangezien ik elk moment kon gaan bevallen wilden ze hem zo snel mogelijk weer op de been hebben.

06-11-2003
's Morgens vroeg om kwart over 6 bel ik naar de longafdeling, met de mededeling dat ze hem gereed moeten maken om te verschepen naar de kraamafdeling/verlossuites. Suus besluit het ongezellig te vinden zonder papa thuis en de bevalling is begonnen.

06-11-2003
Om 4 minuten voor 1 's middags wordt Suus geboren, naast me zit hubs, aan de zuurstof, aan het infuus en Suus en ik mogen kosteloos blijven logeren in het ziekenhuis tot hubs naar huis mag. Met zijn 3en kamperen we op de kraamafdeling en hubs gaat 3x daags op en neer naar de longafdeling voor medicatie, artsengesprekken of andere zaken.

08-11-2003
We mogen naar huis! Hubs in de rolstoel, Suus op schoot in de maxi cosi, en de pas bevallen moeder duwt het hele gezin van de kraamafdeling af.

Ut wordt een emoweekje geloof ik

*duwt vast grote doos tissues jouw kant uit*
Ireth, wat ontroerend weer verwoord. Ik herinder me direct weer de die laatste hectische week bij jullie, mar uiteindelijk kwam hubbie weer op de benen en hebben jullie een geweldige dame...

We zijn weer wat daagjes verder. De meeste pijn is verdwenen en het gaat allemaal weer wat soepeler. Ik redder al wat rond in huis maar geniet nog wel van de zorg die ik van mijn fantastische (tweede) kraamhulp krijg. Vandaag is M weer even aan het werk, wat later begonnen en hij komt ook eerder naar huis, zo spaart hij weer een dag vrij uit die hij volgende week weer opneemt omdat dan de kraamzorg weg is.
Ik ben nu voor het eerst alleen met Emma, dat is best een raar gevoel, de afgelopen dagen ben ik met zoveel lieve zorg omringt dat ik eigenlijk geen moment echt helemaal alleen met haar was.
De stuwing is gekomen en inmiddels al weer aan het zakken, mijn hemel wat hebben we een moeite gehad met voeden met die joekels maar ook dat gaat beter, mijn vertrouwen in ons kunnen groeit met de dag. Vannacht heeft Emma voor het eerst goed geslapen tussen de voedingen en heb ik dus ook goed kunnen slapen. De kraamtranen vloeien ook regelmatig en meestal moet ik erg om mijzelf lachen als ik weer om iets pietepeuterigs moet huilen.

Ow ennuh, voor die aambei heb ik een homeopatisch/natuurlijk kuurtje dat bij een apotheek in Hilversum vandaan komt, Curanal, schijnt te werken als een tiet (nee luchtbel geen mental immage van maken!) pilletjes en zalf. Tot nu toe verzacht het iig wel.

Jelief, dat klinkt allemaal goed zeg! Wat heerlijk

klinkt inderdaad super jelief! en ook wel fijn om ook wat tijd alleen met emma te zijn, he? ging 't allemaal goed? je hebt denk ik wel een enorme voorsprong hoor doordat je al zoveel ervaring hebt met 't omgaan met babies, al zie je ze op je werk natuurlijk niet vaak zó klein. geniet maar lekker van deze bijzondere tijd. _{enne curanal, wat een naam!}

ireth, suus ook alweer bijna 2, wow. alvast gefeliciteerd en wat had je inderdaad een bijzondere bevalling in vele opzichten!

En vervolgens zit ik in even in een dipje, na drie keer om het uur voeden wilde Emma niet slapen. Mijn tepels zijn kapot en Emma heeft een keer gespuugd met wat bloed erbij, waarschijnlijk van mijn tepel. Maar goed ze slaapt nu en ik mag ff huilen bij manlief. Morgen weer een dag..

Sterkte Jelief, heel rot is dat he..
Als ze bloed binnengekregen heeft kan ze daar wat misselijk van worden, maar het kan geen kwaad. Het is vooral voor jou heel vervelend. Let op tekenen van borstontsteking en blijvende kloven (en evt spruw); er kunnen nl bacterien bijkomen - een antibioticakuurtje kan dan helpen.
Dekt je (aanvullende) verzekering evt hulp van een lactatiekundige, mocht het langer duren? Anders even bellen, soms staat het niet in de polis maar vergoeden ze het wel (paramedische hulp).
Compressen als Mother Mates schijnen te helpen bij het genezen: http://www.borstvoedingalmere.nl/BVAmothermates.htm
Op internet is verder ook wel veel te vinden over aanleggen en tepelkloven via www.borstvoeding.nl maar dat had je waarschijnlijk zelf al gevonden?
Beterschap!

Ireth, emotioneel weekje.. Maar wel gefeliciteerd met Suus!

Hier nog een verse mama.

De bevalling is me zwaar tegengevallen (zie een kort verslag in Z&G, komt nog wel uitgebreider in Bevallingsverhalen). Ik heb het daar best wel moeilijk mee. Vervolgens lukte de borstvoeding niet.
Ik kreeg Robin erg moeilijk aan de borst, omdat mijn borsten zo groot zijn. Als hij dan eenmaal de tepel te pakken had, liet hij na 3x zuigen weer los, waarna hij de tepel weer niet kon vinden en pakken en zo ging dat maar door. Op dag 4 hebben we besloten te gaan kolven, omdat hij nu eenmaal iets binnen moest gaan krijgen, maar dit bleek ook geen succes. Ik kon na ruim 20 minuten kolven aan beide borsten maar 45 cc eruit krijgen, terwijl hij er al 60 mocht. De toeschietreflex wilde niet. Aan de borst wilde meneer ook niet meer. Ook het kolven was geen pretje; mijn tepels deden erg zeer (niet eens op de hardste stand), ik kon de kolven niet goed plaatsen, waardoor er regelmatig voeding verloren ging en ik me vervolgens doodongelukkig voelde.
De kraamverzorgster (wat een geweldig mens!) heeft ons op alle mogelijke manieren geholpen, maar toen hebben we toch besloten over te stappen naar flesvoeding. Ik heb er vrede mee, Robin een rustige moeder en m'n vriend een gelukkige vriendin.

Naast de borstvoedingperikelen heb ik ook veel last van m'n hechtingen. Ik ben 2x gehecht omdat na de eerste keer hechten nog steeds bloed bleef komen. De arts heeft toen een deel van de hechtingen van de verloskundigen weer verwijderd en is toen dieper begonnen met hechten. Het gaat inmiddels gelukkig wat beter, maar de eerste paar dagen was zitten, liggen, lopen allemaal erg pijnlijk.

Robin doet het geweldig. Hij is een lieve en tevreden baby. Hij is erg alert en probeert alles te zien en te horen. Ik kan zo van 'm genieten. Ik ben wel regelmatig alleen met hem (vriendje werkt deze week en is volgende week vrij) en het gaat allemaal prima. Vandaag is de kraamverzorgster voor het laatst.