[CENTRAAL] (Aanstaande) docenten - deel VIII

quote:

Op dinsdag 8 november 2005 19:50 schreef Mirage het volgende:
Wat ontzettend jammer joh.
Enig idee welk richting je nu op wil ?
(excuus als je dat al gezegd hebt.. ik heb nog niet alles terug gelezen...)

Liefst iets in de uitgeverswereld. Ben niet heel kieskeurig, als het maar een baan is waarvan ik niet (zoals nu) totaal gespannen en gefrustreerd raak. Een rustige baan.

Als ik dit vier jaar zou moeten doen, dan blijft er weinig meer dan een zombie van me over denk ik.

Dan is het inderdaad beter voor jezelf en de leerlingen dat je het onderwijs vaarwel zegt, ja.

Het onderwijs en de omstandigheden lijken veel docenten hier niet te motiveren. Hoe lang kan je het nog volhouden enkel om het plezier als de werkdruk hoog is, het financieel niet aantrekkelijk is en het ook nog eens moeizaam gaat? Het plezier verdwijnt en er blijft hooguit de drang om anderen te laten zien dat je het kan over.

Nounou, zo negatief zou ik het ook weer niet willen stellen. Dat er een paar mensen ontdekken dat dit niet is wat ze willen en dus liever verder gaan kijken ipv doormodderen lijkt me een goede ontwikkeling. Dat zouden veel meer mensen moeten doen, in elk beroep en in elke bedrijfstak. Verzuurde figuren die twintig jaar te lang zijn blijven hangen zijn er al genoeg. Prima stap dus van beiden en ik wens ze veel geluk!

Maar om nou aan de hand van die beslissing van beiden te stellen dat het DUS alom kommer en kwel is in het onderwijs gaat mij te ver hoor. Nee ik heb geen topsalaris, maar ik kom wel rond en dat terwijl ik helemaal niet zo hard werk In mijn eerste jaren wel, maar ik ben nu expert geworden in het stoppen van energie in die projecten en buitenschoolse activiteiten die IK tof vind, en standaard nee te zeggen als ik word gevraagd voor dingen die ik minder boeiend vind. Ik voel me verplicht mijn lessen en de taken waarvoor ik taakuren krijg goed te doen, verder voel ik me nergens toe verplicht. Ik blijf op de dagen dat ik werk (dat zijn er vier) standaard op school werken tot vijf uur, en laat mijn tas op school. 's Avonds of in het weekend werken doe ik alleen bij hoge uitzondering in drukke piekperiodes, of als er gewoon iets heel interessants voorbijkomt waar ik graag tijd in steek.

Kortom: een redelijk relaxed baantje voor een inderdaad niet zo hoog salaris. Nou scheelt het misschien dat ik een keuzevak geef (dus in de bovenbouw over het algemeen gemotiveerde leerlingen) en ook nog eens alleen op het VWO lesgeef. Als VMBO-docent zou ik waardeloos zijn, en mijn werk zeker niet als 'tamelijk relaxed' ervaren.

Overigens wil ik op termijn ook wel weer eens wat anders gaan doen hoor, maar dat is niet omdat het in het onderwijs zo'n ellende is qua werkomstandigheden. Mijn redenen liggen meer inhoudelijk: ik wil zelf graag nieuwe dingen leren op de gebieden die ik interessant vind en dat moet nu steeds maar buiten mijn werk om in mijn vrije tijd. In het onderzoek zou ik hetzelfde wat ik nu in mijn eigen tijd en op eigen kosten doe, betaald kunnen doen.
(Je leert in het onderwijs natuurlijk wel veel qua vakdidactiek en communicatie en groepsdynamica, maar mijn interesse ligt veel meer vakinhoudelijk en tja, daar blijf je steken op het niveau van VWO 6, dat ook nog eens elk jaar achteruit lijkt te gaan.)
Dat zou voor mij een reden zijn om eens buiten het onderwijs te gaan kijken. Niet omdat het nou zo'n poel van ellende en wantoestanden is.

quote:

Op dinsdag 8 november 2005 21:55 schreef Neuralnet het volgende:Hoe lang kan je het nog volhouden enkel om het plezier als de werkdruk hoog is, het financieel niet aantrekkelijk is en het ook nog eens moeizaam gaat?

Waar ik persoonlijk het plezier uit haal is mijn collega's en mijn leerlingen. Er gaat geen dag voorbij of onze docentenkamer heeft op zijn grondvesten geschud door het lachen. Nu kan het misschien zo zijn dat we 'maar' een VMBO-locatie zijn en allemaal tweedegraders, maar we hebben wel plezier met elkaar en er is een uitstekende sfeer. De leerlingen merken dat ook en die voelen zich bij ons thuis. Je kent iedereen en je hebt een persoonlijke band met ze. Dát soort dingen sleept mij er doorheen. Ja, ik word ook langzamerhand gek van alle vernieuwingen die van hogerhand opgelegd worden en de ene vernieuwing is nog niet "geïmplementeerd" of de volgende vernieuwing moet alweer geformuleerd worden. Ik krijg ook genoeg van het feit dat alle leuke dingen maar moeten wijken omdat dat teveel lesuitval oplevert... maar wanneer een leerling aan het einde van de dag naar me toe komt en zegt: "Ha, meneer, was weer een leuke les vandaag he?"... dan vergeet je al die toestanden meteen. Het zijn die kleine dingetjes waar ik mijn geluk uit haal, en die koester ik. Ik heb altijd leraar willen worden (ik ben misschien een van de weinigen hier die dat zo voelen), maar ik geniet van elke dag opnieuw.

quote:

Er blijft hooguit de drang om anderen te laten zien dat je het kan over.

Hmmm... dit heb ik nooit zo gemerkt op alle scholen waar ik werkzaam ben geweest. Kan natuurlijk aan mij liggen..

Ik denk dat ik me kan vinden in jouw mening, Baba
Toch zalig als leerlingen komen zeggen dat het leuk was?
Ik geef informatica en het doet me ook altijd plezier als er een leerling langskomt en zegt: "Mevrouw, ik heb vorige week een taak gemaakt op de computer en ik was blij dat ik nu eindelijk goed kan werken met MS Word. Ik gebruik nu zelfs opmaakprofielen." Ja, dan gaat mijn hartje weer een tel vlugger slaan

Ik geef ook 'maar' les in het beroepsonderwijs en het technisch onderwijs (aso en latijn zijn de hoogste niveaus bij ons, dan heb je daaronder technisch en dan pas beroepsonderwijs). Daarnaast ligt de school waar ik werk dan nog in Brussel, dus op die manier kan je wel spreken van heel wat verschillende nationaliteiten per klas.

En ja, de leraarskamer, da's zowel de plek waar je even je hart kunt luchten of gewoon eens alles aan de kant kunt schuiven en plezier maken.

Voorlopig dus een heel aangename job!

Maar jullie loon, wat is dat ongeveer (als ik zo vrij mag zijn dat te vragen aangezien jullie allemaal van een laag loon spreken?) Netto dan?

Ik vermaak me écht ultiem in het onderwijs!

Ik had met 1 VMBO3 klas een klein beetje problemen, maar ik heb het idee dat ik die er sinds vandaag ook redelijk onder aan het krijgen ben. Als je, zoals ik hierboven las, al orde-problematiek hebt in een brugklas... tsja.

quote:

Op woensdag 9 november 2005 18:18 schreef Roellio het volgende:
Als je, zoals ik hierboven las, al orde-problematiek hebt in een brugklas... tsja.

Wrijf het er nog even in.

quote:

Op woensdag 9 november 2005 18:19 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Wrijf het er nog even in.

Het is echt niet lullig bedoeld, maar helemaal een brugklas.... het is zó makkelijk.
Ik snap dat het denigrerend klinkt, maar ligt het niet gewoon aan het feit dat je niet consequent bent?

Het zijn de kleeeineeee dingen die doen!

quote:

Op woensdag 9 november 2005 18:23 schreef Roellio het volgende:
Het is echt niet lullig bedoeld, maar helemaal een brugklas.... het is zó makkelijk.
Ik snap dat het denigrerend klinkt, maar ligt het niet gewoon aan het feit dat je niet consequent bent?

Ik vind het helemaal niet makkelijk en van de vijftien LiO's op onze school is er niet eentje die met betrekking tot het lesgeven ooit het woord 'makkelijk' in de mond neemt eigenlijk... In mijn tweede- en derdejaarsstage vond ik het ook nog makkelijk, maar dit is toch wel heel andere koek.

Maar ik ben inderdaad niet consequent. En ik wil het niet zijn ook. De rol die ik zou moeten aannemen om het goed te laten verlopen, daar voel ik me absoluut niet thuis bij. Het zit gewoon niet in me.

Als docent ben ik gewoon een loser, ik kan er ook niets aan doen. Gelukkig heb ik genoeg andere kwaliteiten. Maar ik moet nog wel een week of zes en ik voel me er eerlijk gezegd nogal klote onder. Ik zie mezelf de boel verneuken en ik ben niet bij machte om er iets aan te doen, maar ik voel me er wel verschrikkelijk naar onder.

Je bent absoluut geen 'loser'. Maar als je niet consequent bent heb je inderdaad niets in het onderwijs te zoeken imho. Het lijkt allemaal heel idealistisch op de opleiding, totdat je inderdaad in de grote boze wereld komt.

En als JIJ niet consequent bent hebben die lieve kleine kindertjes je er graag voor over.

Nou ja, ieder waar hij/zij zich prettig bij voelt.
Ik ben nu 3e-jaars doe 12 lesuren per week gedurende 2 dagen zelfstandig. Ik loop met ze weg.

Succes met je verdere carriëre!

quote:

Op woensdag 9 november 2005 18:33 schreef Roellio het volgende:
Ik ben nu 3e-jaars doe 12 lesuren per week gedurende 2 dagen zelfstandig. Ik loop met ze weg.

Ik deed vorig jaar 11 lesuren helemaal zelfstandig en dat ging heel goed (op 1 klas na waar het wat minder goed ging). Maar nu is het een drama. Maar weet je wat het ook is, ik vind het gewoon niet leuk. Mijn motivatie is langzaam maar zeker naar een dieptepunt gezakt en daarom heb ik ook niet de drive om te proberen het anders en beter te doen. Nu ik weet dat ik ga stoppen helemaal niet.

Maar bijna alle LiO-ers bij ons hebben het behoorlijk zwaar. Er zijn al aardig wat huilbuien aan de orde geweest...

Ik kan me zowieso uitstekend distantiëren. Ik kan me écht niet voorstellen dat een klas me ooit zover krijgt dat ik in huilen uitbarst.

Ik ben heel simpel, ik waarschuw 2 keer, 3e keer is strafwerk. Volgende les erna weer praten en niet luisteren? Vrijdag 8e uur terugkomen. De les erna weer? 2 x vrijdag 8e uur.

Dan leren ze 't snel af hoor.

En je moet de balans zien te vinden tussen humor en streng zijn. Vanmiddag zat een VMBO-leerling die ik wel kon schieten met een euromuntje op de tafel te tikken. Uiteindelijk: "Hey, Dagobert... stop nou es, anders behoort 'ie aan mij en moet je een glacé-koek voor me halen in de kantine".

"Okay meneer, ik stop al", en de rest v/d les niet meer gehoord.

quote:

Op woensdag 9 november 2005 18:44 schreef Roellio het volgende:
Ik kan me zowieso uitstekend distantiëren. Ik kan me écht niet voorstellen dat een klas me ooit zover krijgt dat ik in huilen uitbarst.

Niet in de les uiteraard, erbuiten. Ik heb er ook al een paar fikse huilbuien opzitten. Magoed, ik ben een vrouw en dat zijn al mijn mede-LiO-ers ook. Dat scheelt misschien op dat gebied.

Geen idee.

Ik heb ook wel eens een leerling fysiek bij kop en kont het lokaal uitgezet hoor. Het is bij mij ook niet altijd alleen maar rozegeur en maneschijn!

Nee, dat snap ik, dat is het bij niemand.

quote:

Op woensdag 9 november 2005 19:11 schreef Ringo het volgende:

maar ik zou het niet prettig vinden als een van mijn collega's zo laatdunkend over mijn lesproblemen sprak.

Dat snap ik.

Mijn kracht ligt ook bij het lesgeven en de omgang met die kids. Van pedagogische geitenwollen-sokken geouwehoer val ik in slaap.

"reflecteer nu eens wat er goed ging en niet zo goed ging"

Nou, dit, dit, dat en dat.

"Jamaar, redeneer nu eens vanuit het perspectief van de 5 dimensies van 'Ebbens'"

Roellio, ik neem aan dat je nog in jouw stageperiode zit? Als het zo is, wees ervan overtuigd dat het echte lesgeven nog een stapje hoger is dan 'ff stage doen'.

als je al fulltime lesgeeft en het gaat zo goed als je het laat uitschijnen... Dan stel ik mij daar echt vragen bij. Ik heb ook nog leerkrachten gehoord bij mij die nooit problemen hadden, moeilijke leerlingen? Nee dat kenden ze niet! Hoe jij hebt problemen met die leerling? Oh dat is een watje bij mij...
Tot je opeens die collega heel dringend nodig hebt en (hoe vervelend het ook voor die persoon is) eens moet binnenvallen tijdens zijn/haar las

Ik zeg niet dat ik geen moeilijke leerlingen heb. Ik zeg dat het me niet enorm veel moeite kost om die in te dammen.

quote:

Op woensdag 9 november 2005 19:29 schreef leonieke het volgende:
Ik heb ook nog leerkrachten gehoord bij mij die nooit problemen hadden, moeilijke leerlingen? Nee dat kenden ze niet! Hoe jij hebt problemen met die leerling? Oh dat is een watje bij mij...
Tot je opeens die collega heel dringend nodig hebt en (hoe vervelend het ook voor die persoon is) eens moet binnenvallen tijdens zijn/haar las

Zo hebben wij er ook een paar, en toen ik hier pas nieuw was was ik echt geimponeerd, ik had (nog) geen reden om het niet te geloven, dat ze ZO goed waren, en de leerlingen vonden hen ZO goed, en op hun vorige school vond iedereen het ZO erg dat ze weggingen, etc etc. Nu ik een paar jaar met ze werk weet ik dat gebral wel op waarde te schatten

quote:

Op woensdag 9 november 2005 19:31 schreef Roellio het volgende:
Ik zeg niet dat ik geen moeilijke leerlingen heb. Ik zeg dat het me niet enorm veel moeite kost om die in te dammen.

Mja, ik vind dat je het allemaal nogal makkelijk laat uitschijnen, terwijl het niet altijd zo eenvoudig is. En op die manier eigenlijk ook nogal denigrerend. Maar kom, dat is mijn persoonlijke mening uiteraard...

quote:

Op woensdag 9 november 2005 19:33 schreef leonieke het volgende:

[..]

Mja, ik vind dat je het allemaal nogal makkelijk laat uitschijnen, terwijl het niet altijd zo eenvoudig is. En op die manier eigenlijk ook nogal denigrerend. Maar kom, dat is mijn persoonlijke mening uiteraard...

Ja, ik kan er weinig anders van maken. Zowel bij opvoeden als doceren is het prioriteit nr.1 dat je regels, grenzen en consequenties bij het overschrijden daarvan hanteert. Als je dat vertikt omdat dat niet jouw 'stijl' van lesgeven is, of niet je idee bij een 'goed leerklimaat' (competentie 1 ) Dan pluk je daar de vruchten van.

quote:

Op woensdag 9 november 2005 19:33 schreef thaleia het volgende:

[..]

Zo hebben wij er ook een paar, en toen ik hier pas nieuw was was ik echt geimponeerd, ik had (nog) geen reden om het niet te geloven, dat ze ZO goed waren, en de leerlingen vonden hen ZO goed, en op hun vorige school vond iedereen het ZO erg dat ze weggingen, etc etc. Nu ik een paar jaar met ze werk weet ik dat gebral wel op waarde te schatten

Ik had vorig jaar precies hetzelfde!
Ik dacht: ben ik dan echt waardeloos dat ik wél die problemen tegenkom en zij blijkbaar niet??
Ik weet ondertussen al heel wat beter
Waarmee ik niet wil zeggen dat ik nooit problemen heb eh (ik heb vorig jaar bijna een agenda tegen mijn (teder ) hoofdje gekregen bv) maar ik kan die problemen wel goed oplossen (vind ik dan weer zelf )
Tegenwoordig lachen we bijna met heel die situatie (ik geef geen les meer aan die klas, vind ik superjammer eigenlijk, maar als zij bv studie hebben en ik heb toezicht dan zitten we meestal gewoon wat te praten) en op het einde van het schooljaar kreeg ik zelfs nog een doos chocolade van hen

Roellio, misschien zou je eens moeten teruglezen wat ik vorig jaar schreef. Ongeveer hetzelfde als jij nu...

quote:

Op woensdag 9 november 2005 19:36 schreef Roellio het volgende:
Zowel bij opvoeden als doceren is het prioriteit nr.1 dat je regels, grenzen en consequenties bij het overschrijden daarvan hanteert.

Is het maar goed dat ik geen kinderen wil. Bij mijn honden lukt het overigens wel prima.

quote:

Op woensdag 9 november 2005 19:36 schreef Roellio het volgende:

[..]

Ja, ik kan er weinig anders van maken. Zowel bij opvoeden als doceren is het prioriteit nr.1 dat je regels, grenzen en consequenties bij het overschrijden daarvan hanteert. Als je dat vertikt omdat dat niet jouw 'stijl' van lesgeven is, of niet je idee bij een 'goed leerklimaat' (competentie 1 ) Dan pluk je daar de vruchten van.

Ik sta gekend als de strengste leerkracht Dus je moet mij geen verhaaltjes vertellen over regels, grenzen en consequenties en zelfs consequent zijn. Het leuke bij mij is dat ze dit ondertussen weten te 'appreciëren' mijn regels en afspraken. Dus ik kan helemaal niet klagen over problemen die ik niet meer te boven kan.
Het enige verschil is dat jij het laat uitschijnen dat jij die problemen niet hebt en nooit gehad hebt, en daar stel ik mij serieus vragen bij.
Je dwingt bij leerlingen niet zomaar respect af omdat je een mooi kopje hebt of 'leuke' regeltjes en dit mis ik wat in jouw superieur-verhaal

Ik ga er niet voor een derde keer over beginnen, Leonieke. Misschien moet je mijn reacties nog maar eens teruglezen.

Jaja, ik ken het ondertussen al: je bent gewoon goed dankzij jouw regeltjes en consequenties. Houden zo! (het lijkt wel alsof ik commentaar schrijf op een rapport )

Lees misschien eens wat Lupa daarnet schreef, dat ze dit verhaal vorig jaar ook schreef (want idd, ik las hier toen ook mee en ik was geschrokken om een week geleden te vernemen van haar dat het onderwijs toch niet haar ding was, het paste niet bij haar verhaal van vorig jaar)

We wachten gewoon af tot volgend jaar.

Kom kom, het kan best dat iemand gewoon goed is. Een vriend van me is echt een geboren docent, komt uit een leraarsfamilie, vanaf zijn allereerste invalbaantje tot nu doet ie het uitstekend. Natuurlijk is ie in de loop der jaren ervarener geworden, maar ook in het begin zat het gewoon in hem, en die is nooit tegen grote problemen opgelopen, weet ik zeker.

Dat neemt niet weg dat ik -mede naar aanleiding van die bralfiguren op mijn school- ook enige argwaan voel als iemand roept dat het bij hem allemaal geweldig goed gaat, maar het kan zeker wel

Dat is waar, maar zoals eerder gezegd... die struikelblokken van grenzen moet je vrij rap overwinnen, anders lopen ze absoluut over je heen, en voordat je ze dan weer terughebt waar je ze hebben wil is een veel zwaarder traject.

quote:

Op woensdag 9 november 2005 10:31 schreef thaleia het volgende:
Dat er een paar mensen ontdekken dat dit niet is wat ze willen en dus liever verder gaan kijken ipv doormodderen lijkt me een goede ontwikkeling. Dat zouden veel meer mensen moeten doen, in elk beroep en in elke bedrijfstak. Verzuurde figuren die twintig jaar te lang zijn blijven hangen zijn er al genoeg. Prima stap dus van beiden en ik wens ze veel geluk!

Inderdaad, teveel mensen blijven ergens in hangen. Het is wel de kunst om, als je eenmaal de conclusie trekt dat je ergens niet kunt blijven, dat niet te zien als een persoonlijk falen. Toen ik bij de IND werkte, wilde ik per se net zo goed worden als de doorgewinterde juristen op de afdeling waar ik zat. Ik heb redelijk hard gewerkt om dat niveau te bereiken, mocht moeilijke zaken doen etc, om vervolgens tot de conclusie te komen dat ik het afschuwelijk vond en dat ik daardoor soms steken liet vallen in mijn werk.

Uiteindelijk helpen deze ervaringen je om te ontdekken wat je dan wel wilt, dat is het positieve. Verder ken ik de Vreemdelingenwet uit mijn hoofd en dat is altijd handig voor als een vriendinnetje een vriendje heeft opgeduikeld in het buitenland.

Wow, als ik lees dat er soms zelfs gehuild wordt, dan heb ik het toch goed getroffen.

Ik heb nu al een aantal nieuwe collega's gehad die "al jaren in het onderwijs" zaten en "waanzinnig goed" waren, met "prima resultaten". Eén daarvan, die zowat de hemel ingeprezen werd, heeft een enorme zooi gemaakt binnen onze sectie. Daar werd het lokaal compleet afgebroken en zij zat een kruiswoordpuzzeltje te maken of na te kijken. Luistertoetsen? Moet dat?? Dat mensch heeft echt mijn eerste grijze haren opgeleverd, omdat ik daarna de rotzooi kon opknappen, toen zij een andere klas kreeg. De eindexamenkandidaten zaten helemaal in de stress omdat ze nooit les kregen van haar. Of ze kreeg ze niet stil, of ze moesten "zelfstandig werken". Jaja...
Daarna kwam er een vent, die heeft het precies 3 weken uitgehouden, was ook zo'n "gods geschenk". Vervolgens kwam een geweldige mevrouw met "25 jaar ervaring". Nou, de brugklas - echt een leuke groep - loopt COMPLEET over haar heen. Dus wanneer iemand mij zegt dat "de nieuwe collega" zowat de hemel ingeprezen werd, dan hou ik mijn hart al vast.

En ik wil inderdaad aanhaken op wat hierboven werd gemeld: een "stage lopen" is heel anders dan straks het "echte" werk.

quote:

Ik kan me zowieso uitstekend distantiëren. Ik kan me écht niet voorstellen dat een klas me ooit zover krijgt dat ik in huilen uitbarst.

Hmm... wacht maar eens als je straks écht aan de bak gaat. Die paar lesjes stage lopen is nog tot daar aan toe. Maar als je straks écht gaat beginnen komt daar een wagonlading aan andere dingen bij. Zeker in je eerste échte jaar moet je dan álle zeilen bij zetten om je hoofd boven water te houden. Ik denk dat iedere docent wel eens even een inzinking van jewelste heeft gehad - zo niet in huilen is uitgebarsten.

Daarnaast is er nog meer dan alleen regeltjes en consequent zijn. Het ligt ook aan jouw persoonlijkheid als docent. Ik heb niet veel regels, ben ook niet altijd consequent (ja, fout van mij maar ja, ben nog altijd menselijk), maar door mijn manier van lesgeven weet ik wel die klas aan me te binden en voeren ze weinig tot geen kattekwaad uit. Tuurlijk zijn er altijd leerlingen die af en toe es de kachel proberen aan te maken, maar goed... zoals ik al es eerder heb gezegd: die fascineren me. Ik probeer mijn les zó te geven dat ze niet eens dénken aan kattekwaad uit te halen. En dat ik af en toe es niet consequent ben, dat nemen ze op de koop toe.

Vanavond trouwens oudergesprekken gehad. Altijd gezellig. ".... en natuurlijk heeft mijn zoon ook een goeie mentor" - Altijd leuk om even te horen.

quote:

Dus wanneer iemand mij zegt dat "de nieuwe collega" zowat de hemel ingeprezen werd, dan hou ik mijn hart al vast.

Precies. Ik zou als leerling ook de leraar de hemel in prijzen als ik op de tafels mocht dansen.

Gatverdamme zeg, wat een enorm negatief gedoe hier. Móéten alle leraren het óf zwaar hebben óf gewoon slechte leraren zijn? Ik zou bijna ook niet meer durven te zeggen dat ik echt bijna nooit problemen heb met een klas, en dat ze me leuk en aardig vinden en mee naar de film vragen met een klassen-avond. Want dan blaas ik te hoog van de toren en zal ik vast ook wel zo'n slechte docent zijn die dat niet aan jullie durft toe te geven.

En ik wil heus niet beweren dat ik een super-goede leraar ben, er valt heus nog wel genoeg te leren, maar ik heb er plezier in en dat is al zo vanaf het begin. Het gaat gewoon goed. Jammer dat het voor jullie niet zo is.

quote:

Op donderdag 10 november 2005 07:10 schreef imago het volgende:
Gatverdamme zeg, wat een enorm negatief gedoe hier. Móéten alle leraren het óf zwaar hebben óf gewoon slechte leraren zijn? Ik zou bijna ook niet meer durven te zeggen dat ik echt bijna nooit problemen heb met een klas, en dat ze me leuk en aardig vinden en mee naar de film vragen met een klassen-avond. Want dan blaas ik te hoog van de toren en zal ik vast ook wel zo'n slechte docent zijn die dat niet aan jullie durft toe te geven.

En ik wil heus niet beweren dat ik een super-goede leraar ben, er valt heus nog wel genoeg te leren, maar ik heb er plezier in en dat is al zo vanaf het begin. Het gaat gewoon goed. Jammer dat het voor jullie niet zo is.

Ik dacht ik houd me er even buiten want ik zit pas op de leraren opleiding en nog niet zo lang en voor je het weet ben ik arrogant ofzo.

Sorry, maar je bent leraar of je bent het niet en je kunt best moeite hebben met een klas, maar vaak ligt het aan je eigen houding en manier van lesgeven want daar zijn kinderen gewoon gevoelig voor. Je kunt altijd dingen leren en niemand is perfect, maar bij sommigen gaat het gewoon goed.

Oh shit nou ben ik m'n bericht aan het veranderen en nou quote je me al Maargoed, het idee is duidelijk

En nu moet ik rennen anders ben ik te laat om bij de wiskunde-toets te surveilleren

quote:

Op donderdag 10 november 2005 07:14 schreef imago het volgende:
Oh shit nou ben ik m'n bericht aan het veranderen en nou quote je me al Maargoed, het idee is duidelijk

En nu moet ik rennen anders ben ik te laat om bij de wiskunde-toets te surveilleren

Ik heb de quote gewoon even verandert in je tekst zoals hij nu is en ik blijf het ermee eens

Veel plezier met surveilleren ik ga een filosofie tentamen maken.

quote:

Op donderdag 10 november 2005 07:10 schreef imago het volgende:
Gatverdamme zeg, wat een enorm negatief gedoe hier. Móéten alle leraren het óf zwaar hebben óf gewoon slechte leraren zijn? Ik zou bijna ook niet meer durven te zeggen dat ik echt bijna nooit problemen heb met een klas, en dat ze me leuk en aardig vinden en mee naar de film vragen met een klassen-avond. Want dan blaas ik te hoog van de toren en zal ik vast ook wel zo'n slechte docent zijn die dat niet aan jullie durft toe te geven.

En ik wil heus niet beweren dat ik een super-goede leraar ben, er valt heus nog wel genoeg te leren, maar ik heb er plezier in en dat is al zo vanaf het begin. Het gaat gewoon goed. Jammer dat het voor jullie niet zo is.

Al deze dingen maak ik nu ook mee hoor Imago. Meegevraagd om spaghetti te gaan eten, zelfs met een klas waar ik geen les meer aan geef enzo, maar ik blijf er gewoon bij dat er een verschil is tussen stage en fulltime leraar zijn.

En je kan best een geboren leraar zijn toch kom je volgens mij nog altijd problemen tegen die je niet voorzien had. Ik hoor het zelfs van collega's van mij die ondertussen misschien al 10 of 20 jaar lesgeven in dezelfde school aan dezelfde soort leerlingen dat ze soms iemand tegenkomen waar ze geen raad mee weten of hoe ze de situatie moeten aanpakken.

Maar dat kan natuurlijk ook aan het type school liggen....

En er is een groot verschil tussen de perfectie en plezier beleven. Ik beleef heel veel plezier aan mijn job (terwijl ik dat in mijn stage bv niet had... toen deed ik het minder graag omdat je minder betrokken wordt bij de klas) Maar ik durf best toegeven dat ondanks mijn consequent zijn ik af en toe eens problemen heb met een bepaalde leerling en dat ik die dan anders moet gaan aanpakken dan ik had voorzien.
Want bij sommige leerlingen helpt straf uitdelen bv niet, bij andere werkt dat wonderwel. Kwestie van leerlingen te leren kennen. En dat kun je volgens mij niet zomaar... Daar heb je ervaring voor nodig en moet je het op de harde manier leren (maw door de problemen tegen te komen)

Dat was dus hetgeen ik bedoelde

Maar het lijkt nu net of het per definitie niet goed kan gaan met een beginnende leraar. Natuurlijk komt iedereen problemen tegen en dat zal je in je hele loopbaan houden, maar dat betekent niet meteen dat het dan slécht gaat en dat de situatie hopeloos verloren is!

Dan zegt Baba-O-Riley "Ik denk dat iedere docent wel eens even een inzinking van jewelste heeft gehad - zo niet in huilen is uitgebarsten." en dan vraag ik me echt af hoe hij (net als een hoop anderen in dit topic) toch bij het idee komt dat iederéén het zo zwaar krijgt dat zelfs een heuse inzinking en huilbui het gevolg moeten zijn. Als ik om me heen kijk dan zie ik dat dus écht niet. Je komt wel eens puffend en steunend de lerarenkamer binnen, zeurt over de jeugd van tegenwoordig, baalt van een mislukte les, maar mij krijgen ze echt niet tot een inzinking of een huilbui! Ben ik dan gek ofzo?

(Wat niet is kan nog komen natuurlijk, misschien krijg ik volgend jaar een klas from hell en stort ik dan ook in elkaar, maar ik weiger te geloven dat het met elke leraar ooit zo mis moet gaan. Dat vind ik namelijk geen prettig vooruitzicht )

quote:

Op donderdag 10 november 2005 20:21 schreef imago het volgende:
Dan zegt Baba-O-Riley "Ik denk dat iedere docent wel eens even een inzinking van jewelste heeft gehad - zo niet in huilen is uitgebarsten." en dan vraag ik me echt af hoe hij (net als een hoop anderen in dit topic) toch bij het idee komt dat iederéén het zo zwaar krijgt dat zelfs een heuse inzinking en huilbui het gevolg moeten zijn.

Nou ja, ik heb het misschien wat te zwart geschetst, maar toch, ik werk nu 5 jaar als leraar, en ik zie het elk jaar opnieuw. Dat kunnen zowel startende docenten zijn, als wat meer ervaren docenten, die het opeens even niet meer zien zitten. Soms zijn het gewoon even dipjes, maar soms zijn er ook docenten bij die het leven echt zuur wordt gemaakt. Ik mag het misschien niet zeggen, maar vaak ligt in het laatste geval ook vaak bij die docenten zelf.

quote:

maar mij krijgen ze echt niet tot een inzinking of een huilbui

Dat dachten die mensen waarschijnlijk ook.

quote:

Op donderdag 10 november 2005 21:04 schreef Baba-O-Riley het volgende:
Ik mag het misschien niet zeggen, maar vaak ligt in het laatste geval ook vaak bij die docenten zelf.

Natuurlijk mag je dat zeggen en het IS ook gewoon zo. In mijn geval wel. Ik weet wel dat ik het verkeerd aanpak en in theorie weet ik ook hoe ik het anders zou moeten aanpakken, maar ik krijg het gewoon niet voorelkaar (grotendeels door een totaal gebrek aan motivatie). En als ik dan al die ervaren docenten hoor die zeggen dat het de eerste drie jaar keihard zwoegen is (geldt vast niet voor iedereen, maar zou voor mij zeker wel gelden), dan heb ik dat er dus niet voor over.

quote:

Op donderdag 10 november 2005 21:04 schreef Baba-O-Riley het volgende:
Dat dachten die mensen waarschijnlijk ook.

Da's wel een goeie. Dat dacht ik dus ook, dat ik me niet gek zou laten maken. Wel dus.

De "extreme" verhalen kunnen in bepaalde gevallen erg overdreven zijn, maar dat neemt niet weg dat het positieve kamp ook erg kan overdrijven. Op mijn eerste school kreeg ik ook altijd te horen dat het iedereen zo goed afging. Totdat ik eens bij anderen ging kijken. Soms leek het wel alsof ik op een schoolfeest was. Klassen verschillen enorm en de waarheid ligt zoals gewoonlijk ergens in het midden.