FOK!forum / Literatuur, Taal en Kunst / Dagboek van een kindermeisje (Deel 3)
Nadine26dinsdag 25 oktober 2005 @ 03:13
Vervolg van topic

Dagboek van een kindermeisje (Deel 2)

Als ik morgen weer helder & frisgeboend & uitgeslapen ben, zal ik een mooie samenvatting maken van alles dat vooraf is gegaan, en dat is véél, inmiddels...

cioran63dinsdag 25 oktober 2005 @ 03:18
Ik verheug me erop.
Nadine26dinsdag 25 oktober 2005 @ 03:19
Maar nu eerst nog een reactie...

Ik kan niet quoten, hè?

Geeft ook niet. Dat van die keukenblokken, Cioran, en van het onoverbrugbare leeftijdsverschil tussen jou (alweer 63) en mij (26) - dat blijft ingewikkeld.

Een mooi keukenblok is nooit weg, dat lijkt me duidelijk.

Sterker: een relatie als een gloednieuwe Braun-keuken, dat moet de hemel op aarde zijn. Overzichtelijk en toch artistiek (ik bedoel het model van de keuken). Met uitschuiflades en een speciaal plankje voor de broodrooster. Een oven van roestvrij staal.

Geloof me: al die mensen met hun gezonde relaties komen alleen maar naar de meubelboulevard omdat ze hopen, diep in hun hart, dat die ene keuken ervoor zal zorgen dat het voortaan zal knetteren & spetteren in hun liefdesleven.
Nadine26dinsdag 25 oktober 2005 @ 03:29
Oh ja, dvr...

Ik maakte alleen maar een cynische opmerking over al die voorvechters van eerlijkheid omdat ik me erger aan de overstelpende hoeveelheid mensen die doorkomt met zo'n open deur. En niet een béétje een open deur. Alsof wij allemaal debiel zijn: "Oh, kijk aan: dus u vindt éérlijkheid heel belangrijk?" Iemand die daar zo de nadruk op legt, heeft de schijn zwaar tegen.

En dat het poëziemeisje onsympathiek op je overkomt, dat kan heel goed kloppen. Ze ís namelijk erg onsympathiek en lelijk en onaardig en trouwens ook, schat ik, verslaafd aan pepmiddelen en het zou me niet verbazen als ze kleptomane neigingen had. Maar misschien ben ik niet de meest objectieve waarneemster...
cioran63dinsdag 25 oktober 2005 @ 03:29
"Geloof me: al die mensen met hun gezonde relaties komen alleen maar naar de meubelboulevard omdat ze hopen, diep in hun hart, dat die ene keuken ervoor zal zorgen dat het voortaan zal knetteren & spetteren in hun liefdesleven"

Ja, dat geloof ik graag, dat ze een mooie Siematickeuken investeren in geile neukseks, die ze anders node moeten missen.
Ik ben dan wel geen 63, zo erg is het ook weer niet, maar ben wel in het bezit, of eigenlijk gerechtigd tot het gebruik, want gehuurd, van een fraaie witte Bruynzeel woningbouwkeuken. Het blijft armoe in mijn branche.
Maar die liefde, dat wordt nooit wat hoor. Hoe dan ook.
Maar misschien ook wel wel. Misschien ben ik niet het model.
Nadine26dinsdag 25 oktober 2005 @ 03:44
Op dinsdag 25 oktober 2005 03:29 schreef cioran63 het volgende:
quote:
Ja, dat geloof ik graag, dat ze een mooie Siematickeuken investeren in geile neukseks, die ze anders node moeten missen.

En die gedachte geeft toch weer een heel andere kijk op die stroom uitgebluste & ingezakte echtparen die elk weekend de keukenwinkels afpezen. Alle reden om komende zondag eens een middagje Meubelboulevard mee te pakken.
quote:
Ik ben dan wel geen 63, zo erg is het ook weer niet, maar ben wel in het bezit, of eigenlijk gerechtigd tot het gebruik, want gehuurd, van een fraaie witte Bruynzeel woningbouwkeuken. Het blijft armoe in mijn branche.
Haha - nee, qua leeftijd had ik je ingeschat op geboren in 1963. Die witte Brynzeelkeuken moet het waarschijnlijk afleggen tegen mijn bruine - lees: modern-bruine, want cederhout of notenhout of Indonesisch hardhout of in elk geval van dat hele donkere hout dat een paar jaar geleden hip was - superdeluxe wonderkeuken, die slechts één nadeel heeft: de bovenbuurman heeft enkele weken geleden zijn echtgenote in de muur gemetseld, of misschien ligt ze gewoon op de keukenvloer weg te rotten, met als gevolg dat het heel vreemd ruikt. Tja. Van je buren moet je het maar hebben...
quote:
Maar die liefde, dat wordt nooit wat hoor. Hoe dan ook.
Maar misschien ook wel wel. Misschien ben ik niet het model.
Gewoon volhouden. Je weet het nooit. (In het ergste geval metsel je haar weg in de keukenmuur. Geen haan die ernaar kraait.)
cioran63dinsdag 25 oktober 2005 @ 03:50
Wil je met me trouwen, Nadine?
Nadine26dinsdag 25 oktober 2005 @ 03:52
quote:
Op dinsdag 25 oktober 2005 03:50 schreef cioran63 het volgende:
Wil je met me trouwen, Nadine?
Alleen als je belooft dat je me niet inmetselt in de keukenmuur, of in de badkamermuur, of in welke andere muur dan ook.

En ook liever niet in de vloer
cioran63dinsdag 25 oktober 2005 @ 03:53
Ok, ik zal me inhouden.
Nadine26dinsdag 25 oktober 2005 @ 03:55
quote:
Op dinsdag 25 oktober 2005 03:53 schreef cioran63 het volgende:
Ok, ik zal me inhouden.
Dat zei mijn bovenbuurman ook...
cioran63dinsdag 25 oktober 2005 @ 03:56
Ja, eeee, ik ben niet je bovenbuurman man.
Nadine26dinsdag 25 oktober 2005 @ 03:58
quote:
Op dinsdag 25 oktober 2005 03:56 schreef cioran63 het volgende:
Ja, eeee, ik ben niet je bovenbuurman man.
Goed, dan gaan we trouwen. Ik verheug me op de witte Bruynzeelkeuken.
cioran63dinsdag 25 oktober 2005 @ 04:01
Leuk man! We gaan trouwen. Ik ben helemaal verliefd. Zullen we ergens afspreken?
Nadine26dinsdag 25 oktober 2005 @ 04:04
quote:
Op dinsdag 25 oktober 2005 04:01 schreef cioran63 het volgende:
Leuk man! We gaan trouwen. Ik ben helemaal verliefd. Zullen we ergens afspreken?
Voordat we afspreken, moet ik nog een paar akkefietjes regelen. Dingetjes, losse eindjes, lopende zaakjes, je kent dat wel. Maar daarna spreken wij af!
cioran63dinsdag 25 oktober 2005 @ 04:05
Ok, dat is goed. Spreek je later.
Nadine26dinsdag 25 oktober 2005 @ 04:09
quote:
Op dinsdag 25 oktober 2005 04:05 schreef cioran63 het volgende:
Ok, dat is goed. Spreek je later.
Tot snel, , tot snel.
cioran63dinsdag 25 oktober 2005 @ 04:11
Ja, tot snel!!
dvrdinsdag 25 oktober 2005 @ 04:15
Gefeliciteerd Ubeide!

Wel jammer dat al die boeiende verhaallijnen door deze onverwachte wending doorkruist worden.

w.b. die keukenperikelen: Zouden mensen dat doen als ze een keuken kopen - kijken of het aanrecht wel geschikt is voor een vluggertje? Niet te hoog, niet te smal, niet te dicht bij de inductieplaat? 'Mien, niemand kijkt, ga gauw even zitten'.

Onderwijl heb ik overigens een nieuw bed nodig. Tot de kwaliteiten die dat nieuwe bed zeker moet bezitten hoort o.a. 'niet piepen/kraken/uit elkaar vallen tijdens de Daad'.

Waar ik mee zit is de vraag hoe ik dat in hemelsnaam op discrete wijze in de showroom kan testen.
avotardinsdag 25 oktober 2005 @ 09:06
Nadine, ik blijf me verbazen hoe ogenschijnlijk makkelijk je over de escapades van Thijs heen stapt. Is het dan zo dat de affectie die je voor Daniel voelde niet meer dan uitlaatklep was voor je onvrede in je relatie bij Thijs?
De-oneven-2dinsdag 25 oktober 2005 @ 12:25
Er wordt hier pas getrouwd wanneer ik uitgenodigd ben.
Vividinsdag 25 oktober 2005 @ 19:24
Maar als je trouwt, heb je de mooiste dag van je leven al gehad, en word het allemaal minder daarna enzo
vosssdinsdag 25 oktober 2005 @ 19:56
quote:
Op dinsdag 25 oktober 2005 19:24 schreef Vivi het volgende:
Maar als je trouwt, heb je de mooiste dag van je leven al gehad, en word het allemaal minder daarna enzo
Trouwen is imo zo een beetje het meest overrated wat het geeft zegmaar
Abbadondinsdag 25 oktober 2005 @ 20:53
quote:
Op dinsdag 25 oktober 2005 19:24 schreef Vivi het volgende:
Maar als je trouwt, heb je de mooiste dag van je leven al gehad, en word het allemaal minder daarna enzo
scheiden en hertrouwen dan maar?
#ANONIEMdinsdag 25 oktober 2005 @ 21:47
Alvast een tvp, ben nog even deel 2 aan het uitlezen, heerlijk .
Nadine26dinsdag 25 oktober 2005 @ 23:02
quote:
Op dinsdag 25 oktober 2005 09:06 schreef avotar het volgende:
Nadine, ik blijf me verbazen hoe ogenschijnlijk makkelijk je over de escapades van Thijs heen stapt. Is het dan zo dat de affectie die je voor Daniel voelde niet meer dan uitlaatklep was voor je onvrede in je relatie bij Thijs?
Ik voelde nooit zoveel onvrede over Thijs, ik was in mijn nopjes met hem, en heel erg, hartstochtelijk verliefd. Het probleem was de therapie waarmee hij opeens begon; eerst wilde hij me niet vertellen waarom hij in therapie ging, later heeft hij me dat trouwens wel uitgelegd - en het heeft meer met mij te maken dan ik had gehoopt. Niet alléén met mij, gelukkig. Maar wel voor een deel. Dat is op een bepaalde manier wel lief en vleiend en positief, omdat hij ook had kunnen zeggen: 'Ik kap met jou.'
Maar intussen is het poëziemeisje uit de hoge toverhoed gekomen. Enfin: veel gedoe. Stap ik er echt zo gemakkelijk overheen? Volgens mij niet. Het punt is: als Thijs iets zegt, dan geloof ik hem wel. Hij is geen draaier, geen type dat naar ánderen wijst als er een probleem is. Hij is niet bang om mensen tegen de schenen te schoppen, of om vijanden te maken - als hij tenminste vindt dat hij gelijk heeft. Op een bepaalde manier klopt het gewoon niet, dat hij God weet wat met dat poëziemeisje zou hebben gedaan, en dat hij erover zou liegen. Al heb ik wel mijn twijfels, maar dat zal dan inderdaad wel 'mijn onzekerheid' zijn...

Daniël is wel een uitlaatklep, daar heb je gelijk in. Maar meer een uitlaatklep voor de hele puinhoop die mijn leven is - of de superachtbaan, hoe je het noemen wilt. Ik zal niet zeggen dat ik de laatste maanden echt 'mezelf' ben, en evenmin zeg ik dat ik goed omga met alle problemen en levensvragen die op mijn pad komen. Nee joh, ik maar er een rotzooi van. En soms denk ik dat het gedoe met Daniël vooral dáár een afgeleide van is. Ik heb hem nodig om los te komen van het normale leven. Om te vluchten uit alle shit. Bij hem bestaat dat allemaal niet; bij hem bevind ik me in een andere wereld, bij hem kan ik iemand anders zijn.
Nadine26dinsdag 25 oktober 2005 @ 23:17
quote:
Op dinsdag 25 oktober 2005 12:25 schreef De-oneven-2 het volgende:
Er wordt hier pas getrouwd wanneer ik uitgenodigd ben.
Jij mag ceremoniemeester zijn. Wel graag een jacquet dragen; wij stellen prijs op een beetje standing.

Maar voordat er getrouwd wordt, en geceremonimeersterd, noteer ik hier nog even het integrale telefoongesprek dat ik vanochtend om 10:12 uur had met Thijs, die nog steeds op het rustieke landgoed van zijn moeder verblijft:

Hij: Hoe is het met je?
Ik: "Goed. Jij?"
Hij: "Ja, prima. Ga je nog naar Sevilla?"
Ik: "Ja, we vertrekken donderdag."
Hij: "Leuk, Sevilla.
Ik: "Ja, het is..."
Hij: "Dus je gaat je suf laten neuken door die vent."
Ik: "Doe normaal, ik pas op de kinderen."
Hij: "Alle tijd om je suf te neuken, dus."
Ik: "Jezus, wat heb jij?"
Hij: "Samen in een hotel, je mag vast bij hem op de kamer."
Ik: "Schattig..."
Hij: "Wat?"
Ik: "Die jaloezie van jou."
Hij: "Nadine, doe niet alsof je gek bent. Bedenk even in welke positie jij je manoeuvreert als je met hem meegaat. Het kindermeisje dat in haar rode bikini aan de rand van het zwembad ligt. En hij is een man alleen. Heb je het beeld?"
Ik: "Ja, maar..."
Hij: "Je mag mee op seksvakantie. Gefeliciteerd."
Toen verbrak hij de verbinding.
Nadine26dinsdag 25 oktober 2005 @ 23:28
Op dinsdag 25 oktober 2005 04:15 schreef dvr het volgende:
quote:
w.b. die keukenperikelen: Zouden mensen dat doen als ze een keuken kopen - kijken of het aanrecht wel geschikt is voor een vluggertje? Niet te hoog, niet te smal, niet te dicht bij de inductieplaat? 'Mien, niemand kijkt, ga gauw even zitten'.
Als ze geluk hebben. Maar hebben ze pech, dan blijft het bij projectie: dromen van dat vluggertje naast de inductieplaat, en dáárom een veel te dure keuken met diverse spoelbakken & draaideuren kopen, en dan thuis weer gewoon als een pudding in elkaar zakken op die gloednieuwe keukenstoelen.
quote:
Onderwijl heb ik overigens een nieuw bed nodig. Tot de kwaliteiten die dat nieuwe bed zeker moet bezitten hoort o.a. 'niet piepen/kraken/uit elkaar vallen tijdens de Daad'.
Waar ik mee zit is de vraag hoe ik dat in hemelsnaam op discrete wijze in de showroom kan testen.
Géén lattenbodem. Nóóit een lattenbodem. Wat jij nodig hebt, is een... tja, ik ken de showroomterm niet, maar het is een héél dik ondermatras (uit één stuk, welteverstaan - geen randen/snijnaden in het midden) met daarop een tweede (gewoon) matras. Ideaal. Je hoeft het niet meer te testen - dat heb ik al voor je gedaan
cioran63dinsdag 25 oktober 2005 @ 23:34
Een boxspring heet zo'n ding.
dvrdinsdag 25 oktober 2005 @ 23:52
Een boxspring ja. Zoiets had ik ook in gedachten. Sterker, iets dergelijks heb ik nu ook. Maar omdat mijn ex en ik samen tegen de 200 kilo wogen -waarbij ik niet eens het leeuwendeel voor mijn rekening nam- is daar weinig meer van over..

Een fascinerend telefoongesprek. Denk je dat Thijs een kwaad geweten heeft?
Ga je hem nog wat geruststelling bieden? Je kunt hem waarschijnlijk sussen met het niet-aanvalsverdrag dat je al met D. gesloten had, maar de achtergrond daarvan zal Th. minder geruststellen. Nou ja, dat hangt er misschien vanaf hoe je het brengt. En dat D. je feitelijk alleen uit bittere noodzaak meeneemt is ook reden voor enig vertrouwen.
Waar vertoeft PM ondertussen - heb je daar je mannetjes voor, om dat in de gaten te houden?
R_ONdinsdag 25 oktober 2005 @ 23:53
Thijs heeft je goed door, Nadine. Dat dan weer wel.

Of iig Daniel.
cioran63dinsdag 25 oktober 2005 @ 23:55
Thijs ziet het gewoon heel helder. Het is tenslotte niet onwaarschijnlijk dat er gesekst gaat worden.

*edit*: O, dat zei R_ON ook net.
Vividinsdag 25 oktober 2005 @ 23:58
Ach god..die Thijs...hij is toch wel leuk
Xenniawoensdag 26 oktober 2005 @ 00:01
quote:
Op dinsdag 25 oktober 2005 23:17 schreef Nadine26 het volgende:
Hij: "Je mag mee op seksvakantie. Gefeliciteerd."
Toen verbrak hij de verbinding.
Je had hem moeten zeggen dat dat zijn eigen onzekerheid is.

Hij vermoedt heus wel wat. Wellicht kan hij zijn vergrijp aan PM rechtvaardigen hierdoor, net zoals jij dat doet.
cioran63woensdag 26 oktober 2005 @ 00:10
dvrwoensdag 26 oktober 2005 @ 00:28
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 00:01 schreef Xennia het volgende:

Je had hem moeten zeggen dat dat zijn eigen onzekerheid is.
Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 01:31
quote:
Op dinsdag 25 oktober 2005 19:56 schreef vosss het volgende:

Trouwen is imo zo een beetje het meest overrated wat het geeft zegmaar
Trouwen, misschien. En therapie. Ken je dat, therapie..?

Ik ben vandaag voor het eerst naar therapie geweest! Of zeg je: 'Ik zit op therapie'? (Zoals: 'Ik zit op hockey.')
Hoe dan ook. Ik moet het allemaal nog even verwerken & rustig tot me laten doordringen, want het is wel een klap op de maag, zo'n therapiesessie. Dit alles vóór een fatsoenlijk ontbijt (geen goed idee), en ná het telefoongesprek met Thijs (ook niet).

Het is een man geworden, mijn therapeut. Ik had een sterke voorkeur voor een vrouw, zoals de meeste meisjes zich ook liever laten onderzoeken door een vrouwelijke gynaecoloog, als er dan tóch een speculum of een eendenbek aan te pas moet komen, maar de vrouwelijke therapeut die ik belde, had geen tijd.
En deze man staat zeer goed aangeschreven, heb ik uit betrouwbare bron vernomen. Zijn naam is mijnheer W., hij heeft een sikje, en bruine ogen die bijna nooit knipperen. Hij opende de deur zelf. Dat was een tegenvaller - ik had visioenen van een wachtkamer, en van een discrete huishoudster die mij een kopje thee zou brengen. Mijnheer W. woont aan de gracht, tweehoog, in een betrekkelijk somber appartementje. Een vrijgezellenappartementje, ware het niet dat zijn spreekkamer vol hangt met kindertekeningen en kinderschilderijtjes en kinderfoto's, en later hoorde ik de kinderschare van mijnheer W. ook in de aangrenzende kamer spelen. En schreeuwen.
Het is herfstvakantie, laten we dat niet vergeten.
Toch kwam het niet eens door die kindergeluiden dat mijnheer W. op mij overkwam als een hobbyist. Waar het wél door kwam, valt moeilijk te zeggen. Iets in zijn houding. De komst van zijn nieuwe patiënte, dat ben ik dus, leek hem nogal uit het lood te slaan. Tijdens de sessie bekroop mij een paar keer het gevoel dat hij geen inspiratie had. Bij hobbyisten zie je dat vaker: op sommige dagen is het één en al vuurwerk wat ze leveren, maar op mindere dagen - en voor mijnheer W. was dit zo'n dag - loopt de machine plotseling piepend en knarsend vast. Een soort baaldag, zou je kunnen zeggen. Hij had beter in bed kunnen blijven liggen, dat zag je aan zijn gezicht. De krijsende kinderen op de achtergrond (waar was mevrouw W. eigenlijk?) maakten zijn leven van hobbyistisch therapeut er zeker niet aangenamer op.

Maar ik was er nu. We gingen zitten, hij achter een strak opgeruimd bureau en ik tegenover hem in een leunstoel. "Zo, Nadine..," opende hij de therapeutische sessie. "Mag ik Nadine zeggen?"
Ik knikte.
"Daar zitten we dan," zei hij. "Zeg het maar."
Het was een interessante openingszin. Ik had verwacht dat híj iets zou zeggen - iets therapeutisch of invoelends, bij voorkeur, maar met een anekdote over zijn kinderen was ik ook tevreden geweest.
Ik had van tevoren geen plan getrokken; eerlijk gezegd was ik ervan uitgegaan dat de therapeut mij aan de hand zou nemen tijdens de reis door mijn zielenleven, daar betaalde ik hem voor, en daar was hij ook voor opgeleid. Nu kwam het op mij aan. Het beste, besloot ik, was om maar meteen met de deur in huis te vallen.

"Mijn vriendje heeft mij aangeraden om in therapie te gaan," begon ik.
Mijnheer W. was meteen op zijn qui vive: "Je vriendje? En welk gevoel heb je er zélf over? Ben je het met hem eens?"
Ik kuchte nerveus. "In zekere zin wel."
"Leg eens uit. Wat bedoel je met: in zekere zin?"

Het was duidelijk welke kant dit gesprek uitging. Mijnheer W. had het gevoel dat ik tegen mijn zin bij hem in therapie zat, en dat kwam goed uit, aangezien hij er zelf óók geen zin in had. Niet vandaag, tenminste.
"Je gelooft er niet echt in?" probeerde hij.
"Jawel," zei ik, en ik knikte een paar keer vastberaden. "Ik wil het zelf."
"Omdat je vriendje het zegt." Hij tuurde me aan met die starre ogen van hem. "Dat is geen gezond uitgangspunt."
"Ik wil het zelf ook," herhaalde ik.
Zo ging dat nog een tijdje door. Uiteindelijk won ik de eerste ronde. Mijnheer W. accepteerde mij als patiënt, hoewel niet erg van harte, en ging toen over op stap twee: wat was het doel van de therapie?

Ik vroeg: "Wat denkt u van een kortdurende therapie?"
Mijnheer W. was meteen enthousiast. "Maar denk nou niet dat je door een kortdurende therapie niet zult veranderen," drukte hij me op het hart. "Dat is een misverstand. De meeste mensen, ook degenen die bij mij op consult komen, zijn doodsbenauwd voor verandering. Ze zeggen: 'Mijnheer W., help mij van mijn pijn af, maar verander mij alstublieft niet.' Dat kan helaas niet, dat bestaat niet. Therapie brengt verandering teweeg, daar moet je geen angst voor hebben, dat moet je aanvaarden. Uiteindelijk zul je die verandering omarmen. Het is de enige manier om van je pijn af te komen."
Ik knikte.
Hoewel nog niet was vastgesteld welke 'pijn' ik had, vertrouwde ik op de expertise van mijnheer W.

Daarna kwamen we vluchtig te spreken over mijn achtergrondgeschiedenis: de scheiding van mijn ouders, de ziekte van mijn moeder, dat soort zaken. Mijnheer W. knikte telkens geroutineerd, terwijl hij aantekeningen maakte in een kladblok. Misschien hoorde hij dit verhaal al voor de veertigste keer, of voor de achthonderdveertigste keer - dat viel niet van zijn gezicht af te lezen. Zijn enige commentaar was: "Juist, ik begrijp het," en: "Juist, Nadine."

Ten slotte mocht ik nog een vraag stellen. Laten we zeggen: een open vraag. Omdat ik nogal in mijn maag zat met het telefoongesprek van die ochtend, zei ik: "Mijn vriendje is boos op me."
"Thijs," zei mijnheer W., die goed had opgelet, "is boos op je."
"Ja."
"Waarom is hij boos?"
"Ik ga een paar dagen naar Spanje met de man voor wie ik als kindermeisje werk. Thijs zegt dat ik op seksvakantie ga."
"Seksvakantie," zei hij peinzend, terwijl hij door zijn sikje wreef. "Heb je seksuele betrekkingen met deze man?"
"Nee."
"Het is een normale werkverhouding?"
"Ja, heel normaal." Ik schraapte mijn keel. "Nou ja, we hebben wel eens gezoend. Een paar keer. Maar dat is nu voorbij."
"Gezoend," zei mijnheer W. "Dat vind je geen seksuele betrekking?"
"Niet echt." Ik begon te lachen. "Jawel, toch wel."
"Kijk, nu doe je een stap vooruit. Je geeft toe dat zoenen met je baas een seksuele betrekking is, een erotisch geladen handeling. Daardoor kun je Thijs beter begrijpen. Hij zal allicht niet gelukkig zijn met die zoenpartijen."
"Dat weet hij niet, hoor."
"Ach, zo." Mijnheer W. keek me geringschattend aan. "Daar moeten we het volgende week dan maar eens over hebben. Zelfde tijd?"
Ik knikte.
We verlieten de spreekkamer. In de gang kon mijnheer W. me nog net opvangen toen ik struikelde over een eend op wieltjes.


[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 26-10-2005 01:46:46 ]
Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 10:12
Op dinsdag 25 oktober 2005 23:52 schreef dvr het volgende:
quote:
Een fascinerend telefoongesprek. Denk je dat Thijs een kwaad geweten heeft?
Je zou het bijna gaan denken...
quote:
Ga je hem nog wat geruststelling bieden? Je kunt hem waarschijnlijk sussen met het niet-aanvalsverdrag dat je al met D. gesloten had, maar de achtergrond daarvan zal Th. minder geruststellen. Nou ja, dat hangt er misschien vanaf hoe je het brengt. En dat D. je feitelijk alleen uit bittere noodzaak meeneemt is ook reden voor enig vertrouwen.
Ja, ik zal hem wel geruststellen, maar nu nog even niet. Ik haat het als mensen de hoorn erop gooien, of, zoals in dit geval, midden in een gesprek op het rode knopje drukken.
quote:
Waar vertoeft PM ondertussen - heb je daar je mannetjes voor, om dat in de gaten te houden?
Mijn enige 'mannetje' is mijn zus. Zij heeft geen idee waar het dichtende orakel is gebleven. Misschien ligt ze thuis in haar kussen te bijten (liefdesverdriet). Een andere mogelijkheid is dat ze met een paar ellebooglange tuinhandschoenen in de rozenstruiken van de moeder van Thijs staat te graaien ((lijkt me heel sterk, maar ik sluit niets uit). Of misschien zit ze bij de huisarts, omdat er inmiddels overmatige klontvorming van de borstprothese is opgetreden.
Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 10:22
quote:
Op dinsdag 25 oktober 2005 23:53 schreef R_ON het volgende:
Thijs heeft je goed door, Nadine. Dat dan weer wel.

Of iig Daniel.
Ron, jij bent typisch een man. (Net als Cioran). Niet dat daar iets mis mee is, helemaal niet zelfs, maar ik vind het wel frappant & grappig & onthullend om te zien hoe anders meisjes erover denken.

(Xennia & Vivi geven mij nog het voordeel van de twijfel. Toch...?)
(En hé, laten we wel wezen: dat verdien ik ook!)
Oblivionwoensdag 26 oktober 2005 @ 10:25
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 10:12 schreef Nadine26 het volgende:
Op dinsdag 25 oktober 2005 23:52 schreef dvr het volgende:
[..]

Je zou het bijna gaan denken...
Dat is inderdaad het eerste wat in mijn opkwam...
Die heeft poessiemeiske geneukt!
De etterbak!
quote:
Ja, ik zal hem wel geruststellen, maar nu nog even niet. Ik haat het als mensen de hoorn erop gooien, of, zoals in dit geval, midden in een gesprek op het rode knopje drukken.
Oh, je gaat 'm nog terug bellen ook?

Vind Thijs opeens een ietswat....euhm hoe noem je dat.....echt een man...


nofi, heren...
Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 10:32
quote:
Op dinsdag 25 oktober 2005 23:58 schreef Vivi het volgende:
Ach god..die Thijs...hij is toch wel leuk
Dat bedoel ik dus.

Ja, hij is ook leuk.
RaisinGirlwoensdag 26 oktober 2005 @ 10:34
Je bent tegenstrijdig, inconsequent, onlogisch etc. Je valt op een 'foute' man, je bent slim, en grappig. Die therapeut zal smullen. Pas maar op, straks val je nog op hem (en hij op jou). Dan hebben we er nog een cliché bij (+ een vermakelijk verhaal) en een huwelijkscrisis (maar what else is new). Ik heb ook eens een kortdurende therapie gehad wegens wat dingetjes binnen mijn familie die mij parten bleven spelen, en die man ging steeds vertellen dat hij zoveel moeite had met monogamie en dat hij daar vaak ruzie over had met zijn vrouw. Tijdens míjn therapie. Ik kon die man niet serieus nemen en op het moment dat ik voorstelde dat we maar van plaats moesten veranderen (hij op de divan en ik ernaast) besefte ik dat ik beter mijn eigen therapeut kan zijn.
Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 10:36
Op woensdag 26 oktober 2005 10:25 schreef Oblivion het volgende:
quote:
De etterbak!
Oh, je gaat 'm nog terug bellen ook?
Zou jij dat niet doen?
Wat zou jij dan wel doen? (Rode bikini aantrekken & achteloos aan de rand van het aquamarijnblauwe zwembad gaan liggen...?) (Daar zat ik persoonlijk aan te denken...)
Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 10:38
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 00:10 schreef cioran63 het volgende:
[afbeelding]


(Ik vind dat je de hele kwestie goed opneemt, ondanks ons voorgenomen huwelijk).
Oblivionwoensdag 26 oktober 2005 @ 10:38
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 10:36 schreef Nadine26 het volgende:
Op woensdag 26 oktober 2005 10:25 schreef Oblivion het volgende:
[..]

Zou jij dat niet doen?
Wat zou jij dan wel doen? (Rode bikini aantrekken & achteloos aan de rand van het aquamarijnblauwe zwembad gaan liggen...?) (Daar zat ik persoonlijk aan te denken...)
Nee, als mensen de telefoon neerdonderen dan hebben ze bij mij dikke vette pech.

Ik zou inderdaad gewoon mijn werk gaan doen.
Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 10:49
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 10:38 schreef Oblivion het volgende:
Ik zou inderdaad gewoon mijn werk gaan doen.
Je hebt gelijk. Een professionele houding is wel het minste.
Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 11:12
Op woensdag 26 oktober 2005 10:34 schreef RaisinGirl het volgende:
quote:
Je bent tegenstrijdig, inconsequent, onlogisch etc.
Mijn ideaal is om mijn karakter om te bouwen tot een strak afgewerkte, gestroomlijnde & glanzende inbouwkeuken (merk: Siematic). Ik ben er nog niet, maar gelukkig zit ik nu op therapie. Ik beschouw mezelf tijdelijk als een werk in uitvoering (of een keuken in aanbouw).
quote:
Die therapeut zal smullen. Pas maar op, straks val je nog op hem (en hij op jou).
Ik val eigenlijk niet zo op mannen met sikjes...
Hij is ook een beetje aan de degelijke kant voor mij: ruitjesoverhemd, pullover, en over zijn twee glazen ogen heb ik het dan nog niet eens gehad.
Hij zat mij gedurende de hele sessie aan te kijken alsof hij water zag branden - ook dáár zie ik dus nog geen huwelijksklokken luiden. Maar dat was ook het idee: een nette therapeut, zakelijk & afstandelijk, alstublieft.
quote:
Ik heb ook eens een kortdurende therapie gehad wegens wat dingetjes binnen mijn familie die mij parten bleven spelen, en die man ging steeds vertellen dat hij zoveel moeite had met monogamie en dat hij daar vaak ruzie over had met zijn vrouw. Tijdens míjn therapie.
Ook een hobbyist, schat ik. (Een zogenaamde zondagstherapeut).
En... vertel eens... heeft hij een voorzichtige poging in jouw richting ondernomen?
quote:
... besefte ik dat ik beter mijn eigen therapeut kan zijn.
Dat gevoel heb ik nou ook steeds. Zo'n therapeut laat zich vet betalen voor het stellen van een eindeloze reeks retorische vragen: "Wat vind je er nou eigenlijk zélf van?" (Antwoord: klote, joh. Daarom zit ik hier).
Volgens mij is de therapie op dit forum stukken beter.
Viviwoensdag 26 oktober 2005 @ 12:42
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 10:32 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Dat bedoel ik dus.

Ja, hij is ook leuk.


Hij is schattig, want jaloers Ja, dat vind ik schattig ja!

Én hij is slim, want hij voelt D. iig haarfijn aan

Wat is er trouwens met Joerie Bonsel-Muller gebeurd? Is die een opfrissingscursus triangel-NLP aan het volgen in het Nepalese hooggebergte?
Viviwoensdag 26 oktober 2005 @ 12:43
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 10:36 schreef Nadine26 het volgende:
Op woensdag 26 oktober 2005 10:25 schreef Oblivion het volgende:
[..]

Zou jij dat niet doen?
Wat zou jij dan wel doen? (Rode bikini aantrekken & achteloos aan de rand van het aquamarijnblauwe zwembad gaan liggen...?) (Daar zat ik persoonlijk aan te denken...)
Thijs kan toch in een YMCA in de buurt gaan zitten ?
Viviwoensdag 26 oktober 2005 @ 12:49


belustingwoensdag 26 oktober 2005 @ 12:53
babysitters

Viviwoensdag 26 oktober 2005 @ 12:55
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 12:53 schreef belusting het volgende:

babysitters

Welk een zinvolle bijdrage
Xenniawoensdag 26 oktober 2005 @ 12:58
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 10:22 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ron, jij bent typisch een man. (Net als Cioran). Niet dat daar iets mis mee is, helemaal niet zelfs, maar ik vind het wel frappant & grappig & onthullend om te zien hoe anders meisjes erover denken.

(Xennia & Vivi geven mij nog het voordeel van de twijfel. Toch...?)
(En hé, laten we wel wezen: dat verdien ik ook!)
Wat bedoel je daar precies mee?

Je duikt in Sevilla toch wel even in een internetcafe he voor een update? Ik voorzie stomende seks en Th. die afreist naar Sevilla gekweld door schuldgevoel vanwege het telefoongesprek en jullie betrapt
R_ONwoensdag 26 oktober 2005 @ 14:39
Niets is zeker, Nadine.
Oblivionwoensdag 26 oktober 2005 @ 14:45
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 14:39 schreef R_ON het volgende:
Niets is zeker, Nadine.
En zelfs dat niet...

Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 15:34
Op woensdag 26 oktober 2005 12:42 schreef Vivi het volgende:
quote:
Hij is schattig, want jaloers Ja, dat vind ik schattig ja!
Ik ook! Een beetje goed gedoseerde jaloezie is nooit weg.
quote:
Én hij is slim, want hij voelt D. iig haarfijn aan
Ja, maar het blijft een beetje vreemd dat hij nooit een probleem heeft gemaakt van de vele avonden die ik bij D. thuis doorbreng - ik bedoel: alsof er dán niks zou kunnen gebeuren.
quote:
Wat is er trouwens met Joerie Bonsel-Muller gebeurd? Is die een opfrissingscursus triangel-NLP aan het volgen in het Nepalese hooggebergte?

Ik krijg ze ook niet uit mijn hoofd, Joeri & zijn beminnelijke, kunstschilderende echtgenote Jesscia. Ik zou er veel voor over hebben om ze eens te mogen ontmoeten. Misschien... als ze terug zijn van hun Nepalese hoogtestage... ga ik eens langs in hun Haagse atelierwoning.
Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 15:37
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 12:49 schreef Vivi het volgende:
[afbeelding]

Zou dat ook gelden voor een minuscule rode bikini...?
Oblivionwoensdag 26 oktober 2005 @ 15:46
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 15:34 schreef Nadine26 het volgende:
Op woensdag 26 oktober 2005 12:42 schreef Vivi het volgende:
[..]

Ik ook! Een beetje goed gedoseerde jaloezie is nooit weg.
Het rode knopje indrukken is gewoon kinderachtig.
Ja ik doe het ook wel eens...
quote:
Ja, maar het blijft een beetje vreemd dat hij nooit een probleem heeft gemaakt van de vele avonden die ik bij D. thuis doorbreng - ik bedoel: alsof er dán niks zou kunnen gebeuren.
Is niet vreemd, daarvoor had jij immers die info van poessiemeiske niet.
Oftewel, jij zou een verdomd goede rede hebben om wat uit te vreten...
quote:

Ik krijg ze ook niet uit mijn hoofd, Joeri & zijn beminnelijke, kunstschilderende echtgenote Jesscia. Ik zou er veel voor over hebben om ze eens te mogen ontmoeten. Misschien... als ze terug zijn van hun Nepalese hoogtestage... ga ik eens langs in hun Haagse atelierwoning.
Je had kunnen kiezen voor haptonomie...Das hip, das ruim en dat is lekker, want je wordt een uur gemasseerd!
Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 15:47
Op woensdag 26 oktober 2005 12:58 schreef Xennia het volgende:
quote:
Wat bedoel je daar precies mee?
Ach... wishfull thinking... dat jij mij het voordeel van de twijfel gaf.
quote:
Je duikt in Sevilla toch wel even in een internetcafe he voor een update? Ik voorzie stomende seks en Th. die afreist naar Sevilla gekweld door schuldgevoel vanwege het telefoongesprek en jullie betrapt

Mijn laptop gaat mee! Ik moet hard blokken & vossen: mijn afstudeerscriptie staat stevig in de steigers, en aan het azuurblauwe zwembad krijg ik ongetwijfeld de ene briljante inval na de andere... inzake het deconstructivisme & de psycho-analystische literatuurbenadering & meer van dat soort Boeiende Zaken, ik bedoel: ik heb niet eens tijd voor stomende seks. Staat mijn hoofd niet naar... moet intellectueel bezig zijn... diepgravend nadenken... korte metten maken met de hermeneutiek.
mgerbenwoensdag 26 oktober 2005 @ 15:48
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 11:12 schreef Nadine26 het volgende:
Mijn ideaal is om mijn karakter om te bouwen tot een strak afgewerkte, gestroomlijnde & glanzende inbouwkeuken (merk: Siematic). Ik ben er nog niet, maar gelukkig zit ik nu op therapie. Ik beschouw mezelf tijdelijk als een werk in uitvoering (of een keuken in aanbouw).
Waarom geen IKEA keuken?
Je weet wel, zoëen die je in de Katalogus kunt uitzoeken.
quote:
"Omdat je vriendje het zegt." Hij tuurde me aan met die starre ogen van hem. "Dat is geen gezond uitgangspunt."
Ha! Hij zegt wel zinnige dingen.
quote:
Ik val eigenlijk niet zo op mannen met sikjes...
Hij is ook een beetje aan de degelijke kant voor mij: ruitjesoverhemd, pullover, en over zijn twee glazen ogen heb ik het dan nog niet eens gehad.
[...]- ook dáár zie ik dus nog geen huwelijksklokken luiden.
Beeld van de therapeut die met zijn patiënte aanpapt is wel vermakelijk hoor, maar redelijk cliché en niet erg waarschijnlijk. Je zult zijn enige patiënte niet zijn. Stel je voor zeg, dat-ie met, zeg, een kwart van zijn cliëntèle aanpapt. Heeft-ie het veel te druk mee.

Wat wèl humor zou zijn is als hij (toevallig) ook de therapeut van Thijs was - oh nee, die heeft een vrouw. Nou ja, de gedachte blijft leuk.

Thijs... Die verdient echt zo'n toeristenansicht uit Barbeidos. Met op de achterkant
'het is hier ver-ruk-ke-lijk!
D&N '

Of:
'Sorry dat ik je niet bel, maar ik heb het drukker dan verwacht hier'
Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 15:53
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 14:39 schreef R_ON het volgende:
Niets is zeker, Nadine.
Wat bedoel je, Ron?
Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 16:05
Op woensdag 26 oktober 2005 15:46 schreef Oblivion het volgende:
quote:
Het rode knopje indrukken is gewoon kinderachtig.
Ja ik doe het ook wel eens...
Ik niet - niet bij Thijs, tenminste. Daar wordt hij zó boos van, zó verschrikkelijk boos... en nu doet hij het zelf bij mij! (Dat zegt wel iets over zijn jaloezie... zit toch dieper dan hij zelf dacht...)
quote:
Is niet vreemd, daarvoor had jij immers die info van poessiemeiske niet.
Oftewel, jij zou een verdomd goede rede hebben om wat uit te vreten...
Oh ja. Je hebt gelijk... geloof ik. Zo had ik het nog niet bekeken. (Of zou dat gewoon weer mijn eigen onzekerheid zijn...?)
quote:
Je had kunnen kiezen voor haptonomie...Das hip, das ruim en dat is lekker, want je wordt een uur gemasseerd!
Als het een leuke masseur is:
Maar een haptonomische massage door mijnheer W. zou ik vriendelijk doch beslist afslaan...
RaisinGirlwoensdag 26 oktober 2005 @ 16:35
Die Thijs doet me denken aan:
quote:
excuse me but can I be you for a while my dog won't bite if you sit real still I got the anti-Christ in the kitchen yellin' at me again yeah I can hear that been saved again by the garbage truck I got something to say you know but nothing comes yes I know what you think of me you never shut up
Nadine26woensdag 26 oktober 2005 @ 16:47
Op woensdag 26 oktober 2005 15:48 schreef mgerben het volgende:
quote:
Waarom geen IKEA keuken?
Je weet wel, zoëen die je in de Katalogus kunt uitzoeken.
Mijn keuze is gevallen op:
De FAKTUM/HALLARUM keuken met LILJESTAD deuren en lades in blank gelakt eucalyptusfineer en LANSA handgrepen, een FUGA wandlamp, een RATIONELL apothekerskastinrichting met volledig uittrekbare lades (euro 2.195,-), plus de ENERGISK CFS 600 koel/vriescombinatie (euro 599,-) en niet te vergeten - wij houden onze seksuele fantasie levend - de ELDIG HOB VOO inductiekookplaat van 899,- voor 799,-.

En speciaal voor dvr: "Een praktische en betaalbare manier van slapen. Kies je matras en dekmatras (voor extra comfort) en zet er je poten onder. Fluitje van een cent!"
SULTAN TIMAN dekmatras (99,-)
SULTAN STUREFORS boxspring (169,-)
SULTAN poten (10,-/4 st.)
Daarbij heb ik voor jou uitgekozen BRUNSKÄRA dekbedovertrekset 2-persoons (19,95)
quote:
Ha! Hij zegt wel zinnige dingen.
Hij heeft er dan ook voor doorgeleerd.
quote:
Thijs... Die verdient echt zo'n toeristenansicht uit Barbeidos. Met op de achterkant
'het is hier ver-ruk-ke-lijk!
D&N '

Of:
'Sorry dat ik je niet bel, maar ik heb het drukker dan verwacht hier'
Ik kies voor de tweede optie: verwarring & paniek zaaien... en dan gewoon thuiskomen met een kant & klare scriptie.
mgerbenwoensdag 26 oktober 2005 @ 17:18
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 16:47 schreef Nadine26 het volgende:
Mijn keuze is gevallen op:
De FAKTUM/HALLARUM keuken met LILJESTAD deuren en lades in blank gelakt eucalyptusfineer en LANSA handgrepen, een FUGA wandlamp, een RATIONELL apothekerskastinrichting met volledig uittrekbare lades (euro 2.195,-), plus de ENERGISK CFS 600 koel/vriescombinatie (euro 599,-) en niet te vergeten - wij houden onze seksuele fantasie levend - de ELDIG HOB VOO inductiekookplaat van 899,- voor 799,-.
Bedankt Pièrre (rip), als het maar een prachtige hagelnieuwe blinkende plastic confectiekeuken is met perfect glijdende ladenblokjes en soepel openende deurtjes met een 'klik' - en niet de keuken waar je bent opgegroeid, waar de deurtjes verkleurd zijn, waar je elk veel te oud kruidenpotje weet te staan en het botte mes met één hand weet te vinden en waar je de lekkerste dingetjes hebt uitgeprobeerd, en de gezelligste feesten hebt gehad, en de romantischte dineetjes hebt gekookt.

Als dat sarcastisch overkomt... dat is bedoeld.

Niet persoonlijk natuurlijk.
Wel tegen het achterliggende onderwerp.

Waarschuwing!
Ik ga dadelijk iets onvriendelijks over Therapie schrijven.

Ik heb in het nabije verleden als reactie op een topic gegeven: Ga in therapie. Zoek professionele hulp.
En dat moet soms. Sommige mensen hebben problemen die te groot zijn om zelf uit te komen.

Maar dat je in therapie moet gaan omdat 'je niet helemaal lekker in je vel zit' of nog erger,
omdat iemand anders dat vindt omdat het hem zelf zo goed helpt... Dat is toch geen reden?
Ik noem geen namen, maar ik heb het over iemand die zijn vriendin aangepast wil zien aan zijn persoonlijke ideaalbeeld.

Gelooft u mij niet? Hier dan, tussen Leuven en Mechelen:
quote:
Th. heeft ook sterk het gevoel dat er iets mis is met mij, alleen durft hij het niet hardop uit te spreken. Hij gooit het erop dat ik 'een beetje onvolwassen' ben, en ' te impulsief', en dat de therapie vooral heel goed zou zijn voor onze 'relatie'.
en
quote:
Thijs [...] gaat diep onder mij gebukt... maar dan vooral onder mijn 'onvolwassen gedrag'
Wordt hier iemand beschreven die de discrepantie tussen wensen en werkelijkheid accepteert? Die accepteert dat andere mensen hun eigen recht hebben om zichzelf te zijn? Die degene waarvan hij claimt het meest te houden de vrijheid geeft om zichzelf te vormen?

Streven is altijd goed. Streef naar het hoogste. Maar wanneer je andere mensen wilt aanpassen aan jouw beeld, is dat niet eerlijk. Iedereen krijgt bij geboorte een tegoedbon om één leven in te delen: zijn eigen.


Nadine typte ergens (uit een signature, N? Ik zag hem ook): (vrij overgenomen)
Mensen praten, gerangschikt naar oplopende intelligentie, over drie onderwerpen:
- over mensen
- over dingen
- over ideëen

Aan dat lijstje wil ik er nog wel een toevoegen. Je mag zelf kiezen waar deze in het lijstje hoort:
- over zichzelf

En met een knipoog kan ik er nog een aan toevoegen. Ook van deze mag je zelf beslissenwaar hij in het lijstje past:
- over zichzelf, met een therapeut.
R_ONwoensdag 26 oktober 2005 @ 17:36
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 15:53 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Wat bedoel je, Ron?
Aangenomen dat deze vraag niet retorisch is of misschien zelfs een tikje pesterig, omdat je best begrijpt wat ik bedoel, althans dat denk ik, dan krijg ik een visioen van jou en Daniel die samen op de bank zitten in een prachtig huis - het interieur is helemaal jouw smaak. Je bent eindelijk ver weg van dat godvergeten kikkerlandje, weg van de problemen die je de laatste tijd zo kwelden, en hij, deze god onder de goden, komt subtiel een beetje dichter bij zitten, je vindt het niet eens onprettig - je weet als geen ander waar hij op aanstuurt, want alle jongens zijn hetzelfde, dat heb je wel geleerd - dus laat je je meevoeren in het spel wat al gespeeld wordt sinds mensenheugenis; je doet net of je het niet merkt, zijn teen raakt jouw voet, maar je geeft je niet, nog niet (?) gewonnen, want vanaf nu, vanaf hier is er niets meer zeker.

Dat dus.



[ Bericht 1% gewijzigd door R_ON op 26-10-2005 19:12:07 ]
dvrwoensdag 26 oktober 2005 @ 17:59
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 16:47 schreef Nadine26 het volgende:

En speciaal voor dvr: "Een praktische en betaalbare manier van slapen. Kies je matras en dekmatras (voor extra comfort) en zet er je poten onder. Fluitje van een cent!"
Wonderbaarlijk - dit had ik op het oog, maar dan met Svandal i.p.v. Sturefors! En Brunskara is me wat te druk, ik ben meer van de effen overtrekjes. Maar je zou een geweldige shopping assistant zijn!

Ik neus nog verder, maar het voordeel van zo'n Ikea-bed is wel dat er een speciaal dekmatras bij zit. Goed materiaal is het halve werk en die Zweden hebben er natuurlijk kijk op.

Je laatste episode had me overigens met stomheid geslagen. Vooral die eend op wieltjes was meesterlijk.
dvrwoensdag 26 oktober 2005 @ 18:23
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 17:18 schreef mgerben het volgende:

Maar dat je in therapie moet gaan omdat 'je niet helemaal lekker in je vel zit' of nog erger,
omdat iemand anders dat vindt omdat het hem zelf zo goed helpt... Dat is toch geen reden?
Ik noem geen namen, maar ik heb het over iemand die zijn vriendin aangepast wil zien aan zijn persoonlijke ideaalbeeld.
Over die vragen heb ik me dit jaar in mijn eigen leven het hoofd mogen breken, en daarom begon ik in dit topic ook over gedachten- of gedragspatronen waar mensen steeds in kunnen vastlopen en waar ze zichzelf en hun relaties erg mee kunnen dwarszitten. Dat zag ik bij mijn ex (en zij bij zichzelf) en Thijs ziet dat blijkbaar bij Nadine (en zij ook bij zichzelf).
Als je dan als partner zo iemand vooruit wilt helpen, wetend dat dat haarzelf en jullie relatie erg zou kunnen helpen, dan laadt je inderdaad al gauw de verdenking op je dat je die ander probeert te veranderen. Maar dat is onterecht - wat je feitelijk hoopt te bereiken is dat je vriendin alleen maar meer zichzelf zal durven zijn. Het gaat niet om verandering maar om groei.
RaisinGirlwoensdag 26 oktober 2005 @ 18:38
Iedereen groeit in z'n leven, als het goed is tenminste, en het lijkt me niet juist als je in een relatie zit waarbij de één voortdurend meer zou moeten groeien dan de ander: het is veel gemakkelijker om de gebreken bij de ander te zien dan bij jezelf, en degene die dus steeds die ander maar confronteert met wat er anders zou moeten, dient vooral ook bij zichzelf na te gaan denken. Meestal heb je al genoeg aan jezelf en ben je bezig met projectie.

Daarnaast is het funest voor je gevoel van eigenwaarde als je geliefde je het idee geeft dat je 'work in progress' bent. Elkaar wijzen op de dingen die je aan jezelf zou kunnen veranderen en verbeteren kan alleen op een prettige manier verlopen als er sprake is van overvloedige liefde en het gevoel geaccepteerd te worden (ook als je niet perfect bent). Kortom, als er naast de passionele relatie ook een hechte vriendschap is (en dus veel vertrouwen).
dvrwoensdag 26 oktober 2005 @ 19:19
Hoi Raisingirl,
Nee, zo zat het bij ons (mij+ex) niet. Die liefde en onvoorwaardelijk acceptatie waren er zondermeer en de vaststelling dat ze een probleem had kwam van haarzelf. Ze had er op veel vlakken last van en in onze relatie leverde het pas na een paar jaar spanningen op. Ze wist er zich alleen geen raad mee, ze durfde de confrontatie met de oorzaken niet goed aan en ze kon zich er nauwelijks over uiten. Ondertussen uitte het zich wel in gedragingen en leugens die onze relatie en daarmee haar en mijn geluk&welzijn onder steeds grotere spanning zetten, en daar is het uiteindelijk dan op stukgelopen. Sorry dat ik vaag ben - ik zou het veel helderder kunnen uitleggen door de problemen concreet te benoemen, maar het zou niet netjes zijn t.o.v. mijn ex om dat te doen.

Thijs en Nadine kennen elkaar ook langer dan vandaag en ik denk dat hun band sterker en dieper is dan hij voor ons lijkt - we lezen hier eigenlijk alleen maar over hun wrijvingen. Als Nadine zelf zegt dat ze zich moeilijk uit, niet kwetsbaar kan zijn, gekke dingen doet om problemen te ontlopen en dat Thijs daar onder gebukt gaat, dan kan ik me voorstellen dat hij haar graag aanmoedigt daar iets aan te doen, in haar eigen belang en in hun belang. Waarmee natuurlijk niet gezegd is dat híj perfect is..

Ik zou hier Thijs' z'n dagboek overigens ook wel eens willen lezen!

ps: Krentenmeisje = Provodochter?
De-oneven-2woensdag 26 oktober 2005 @ 22:32
RG leeft; mijn dag is weer goed.
Abbadonwoensdag 26 oktober 2005 @ 22:52
Therapie...je valt toch een beetje van je voetstuk, Nadine. Toegegeven, het was geen heel hoog voetstuk, maar toch...therapie...De gedachte er aan staat mij al tegen. Het kan best zijn dat het voor veel mensen heel nuttig is, en iedereen moet doen waar hij zich prettig bij voelt, maar...tja...therapie...

Ik snap nooit zo goed waarom mensen die kennelijk niet in staat zijn eerlijk te zijn tegen zichzelf, dat ineens wel zouden moeten zijn tegen een vreemde. En dan ook nog eens een vreemde die zich er kennelijk prettig bij voelt om de hele dag geestelijke baggerwerkzaamheden uit te voeren. Iemand die er zijn beroep van heeft gemaakt om mensen serieus te nemen, die zichzelf sowieso al veel te serieus nemen.

Therapie...
Viviwoensdag 26 oktober 2005 @ 23:31
Jammer dat die therapeut niet maar 1 glazen oog heeft. Een therapiesessie waarbij je elkaar onder 3 ogen spreekt lijkt me wel vernieuwend
dvrwoensdag 26 oktober 2005 @ 23:46
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 22:52 schreef Abbadon het volgende:

Ik snap nooit zo goed waarom mensen die kennelijk niet in staat zijn eerlijk te zijn tegen zichzelf [..]
Dat uitgangspunt klopt natuurlijk niet. Door te erkennen dat je een probleem hebt waar je zelf niet 1-2-3 uitkomt ben je al eerlijk voor jezelf. Helemaal als je daarvoor de stap waagt naar een enge therapeut die het helemaal gaat uitpluizen.
Nadine26donderdag 27 oktober 2005 @ 02:43
Het is laat, ik was vanavond bij mijn moeder... morgenochtend ga ik naar D. met mijn koffer en mijn bikini en mijn laptop en mijn teenslippers en mijn i-pod en mijn zonnebrandcrème factor 10 en mijn Slechte Humeur, want net sprak ik Thijs nog even aan de telefoon.

Hij belde mij.
Hij noemt me 'het zakenvrouwtje'. Ik vroeg wat hij bedoelde, en hij zei: "Je laat je er toch voor betalen? Dat noem ik zaken doen."
En daarna zei hij dat het mijn leven was, dat ik vooral moest doen waar ik zin in had - "Je leeft maar één keer, zo is het toch?" - maar dat hij zondag niet op Schiphol staat om me 'op te vangen.'
"Leg eens uit," zei k. "Wat bedoel je?"
Hij had geen zin om het uit te leggen. Hij zei: "Dat mag je helemaal zélf uitzoeken, Nadine. Doe waar je zin in hebt. Het is jouw leven."
Ik greep mijn kans, ik zei: "En wat voor leven. Ik zit op therapie."
Daar had hij niet van terug: "Oh, je bent geweest?" vroeg hij, plotseling gekalmeerd. "Hoe was het, heb je er een goed gevoel over?"
"Ja, gaat wel."
Lange stilte. "O, baby," zei hij toen, "je doet het toch niet alleen voor mij?"
"Nee. Maar wel een beetje."
"Luister," zei hij zacht. "Luister. Over Sevilla... ik hoop dat je het leuk hebt."
"Vast wel," zei ik. "Zo vaak ga ik niet op seksvakantie."

Toen ging het mis. Ik weet niet meer precies hoe het gesprek verliep, maar het kwam erop neer dat Thijs beweerde dat hij het woord 'seksvakantie' nooit in de mond had genomen; hij kende het woord niet eens, hij had er nog nooit van gehoord - en dus was IK opeens degene die er allerlei dubbele agenda's op nahield, ik moest het verder zelf maar weten, ik was weer 'goed bezig', dat zei hij een paar keer: "Je bent weer goed bezig, Nadine," en dat ik toch maar een handig zakenvrouwtje was, enzovoort.

Nou ja. Mobiel telefoneren maakt meer kapot dan je lief is, zeg maar.

Jammer dat ik niet meer op jullie kan reageren - misschien morgen, vanaf Schiphol, of beter nog: Sevilla.

[ Bericht 1% gewijzigd door Nadine26 op 27-10-2005 02:49:59 ]
dvrdonderdag 27 oktober 2005 @ 03:50
Neem ook maar een sweater, jas en je gympies mee want de weersverwachting voor Sevilla is niet overdreven zonnig! In het Museo de Bellas Artes kun je Murillo's en El Greco's bewonderen. Veel plezier!

(stierenvechtertje)
Nadine26donderdag 27 oktober 2005 @ 08:35
quote:
Op donderdag 27 oktober 2005 03:50 schreef dvr het volgende:
Neem ook maar een sweater, jas en je gympies mee want de weersverwachting voor Sevilla is niet overdreven zonnig! In het Museo de Bellas Artes kun je Murillo's en El Greco's bewonderen. Veel plezier!

(stierenvechtertje)
Heb snel regenjas & kaplaarzen ingepakt.

Moet racen... ga taxi bellen... ben nu al totaal gedrogeerd & zweverig van de kalmeringstabletten die mijn zus me heeft gegeven... heb klamme handpalmen... hartritmestoornissen... zie alles dubbel...

...nou jongens, als we neerstorten:
RaisinGirldonderdag 27 oktober 2005 @ 08:52
quote:
Op woensdag 26 oktober 2005 22:32 schreef De-oneven-2 het volgende:
RG leeft; mijn dag is weer goed.
Zelfs op dit vroege uur al. Gelukkig wel met een fijne kop koffie naast mijn toetsenbord.
mgerbendonderdag 27 oktober 2005 @ 12:38
quote:
Op donderdag 27 oktober 2005 02:43 schreef Nadine26 het volgende:
"O, baby," zei hij toen, "je doet het toch niet alleen voor mij?"
Ben ik nou de enige die Th een grote vuile schijnheilige hypocriete huichelaar vindt?
quote:
"Vast wel," zei ik. "Zo vaak ga ik niet op seksvakantie."


Goede opmerking!

Een goede relatie kan zo'n grap goed hebben. Als Th daar problemen om maakt zijn dat wel zijn problemen.

"ik zal niet op Schiphol staan om je op te vangen". Zo'n mijn-ellende-wordt-jouw-schuldgevoel Trees opmerking.
Obliviondonderdag 27 oktober 2005 @ 12:40
quote:
Op donderdag 27 oktober 2005 12:38 schreef mgerben het volgende:

[..]

Ben ik nou de enige die Th een grote vuile schijnheilige hypocriete huichelaar vindt?
Nee.
Vividonderdag 27 oktober 2005 @ 13:55
quote:
Op donderdag 27 oktober 2005 02:43 schreef Nadine26 het volgende:Hij belde mij.
Hij noemt me 'het zakenvrouwtje'. Ik vroeg wat hij bedoelde, en hij zei: "Je laat je er toch voor betalen? Dat noem ik zaken doen."
Hij noemt je dus een, excusez le mot, hoer. Met iets eufemistische bewoordingen, maar iets anders kan ik er niet van maken. Herstel, dit is niet meer schattig jaloers
quote:
En daarna zei hij dat het mijn leven was, dat ik vooral moest doen waar ik zin in had - "Je leeft maar één keer, zo is het toch?" - maar dat hij zondag niet op Schiphol staat om me 'op te vangen.'
"Leg eens uit," zei k. "Wat bedoel je?"
Hij had geen zin om het uit te leggen. Hij zei: "Dat mag je helemaal zélf uitzoeken, Nadine. Doe waar je zin in hebt. Het is jouw leven."
Dat badinerende toontje.....
quote:
. "O, baby," zei hij toen, "je doet het toch niet alleen voor mij?"
quote:
Toen ging het mis. Ik weet niet meer precies hoe het gesprek verliep, maar het kwam erop neer dat Thijs beweerde dat hij het woord 'seksvakantie' nooit in de mond had genomen; hij kende het woord niet eens, hij had er nog nooit van gehoord
Yeah, right.....
quote:
hij zei: "Je laat je er toch voor betalen? Dat noem ik zaken doen."
Hoe schijnheilig!
quote:
ik was weer 'goed bezig', dat zei hij een paar keer: "Je bent weer goed bezig, Nadine,"
Gatverdarrie, wil je echt dat je kinderen later zo toegesproken gaan worden? *jeuk*
dvrvrijdag 28 oktober 2005 @ 00:40
't Is hier maar een saaie boel zonder Nadine.. En ik vraag mij af:

Poll: Wat zou Nadine nu aan het doen zijn?
  • Haar dagboek bijhouden
  • Zeurende kinderen bezighouden
  • Een diepzinnig gesprek met D. voeren
  • Een dronken en beluste D. van zich afslaan
  • Dronken en belust D. bespringen
  • Iets anders
    Tussenstand:

    Ook een poll maken? Klik hier
  • dvrvrijdag 28 oktober 2005 @ 19:34
    Het zal Nadine goed doen om te zien dat zo'n 80% van de lezers vertrouwen stelt in haar kuisheid

    Nu nog zien of dat terecht was. Ze zit wel 3 regenachtige dagen met dat lustobject in een hotel opgesloten.

    Xenniavrijdag 28 oktober 2005 @ 19:39
    quote:
    [b]Op [url=http://forum.fok.nl/topic/770218/2/50#31723810]donderdag 27 oktober 2005
    Gatverdarrie, wil je echt dat je kinderen later zo toegesproken gaan worden? *jeuk*
    Tsja, het is of dat of een vader die zijn kinderen fulltime bij de oppas onder brengt en zijn kinderen als een opgave ziet
    Nadine26vrijdag 28 oktober 2005 @ 19:39
    quote:
    Op vrijdag 28 oktober 2005 00:40 schreef dvr het volgende:
    't Is hier maar een saaie boel zonder Nadine.. En ik vraag mij af:

    Poll: Wat zou Nadine nu aan het doen zijn?


    Ik ben zéér professioneel bezig; heb nog nét geen zwarte jurk & wit schortje voor... het is keihard zwoegen & buffelen hier, ik heb ongeveer 16 glazen sherry achter de kiezen.... plus de nodige rosé & champagne & de meest merkwaardige liflafjes en curieuze hapjes (de kok hier schijnt wereldberoemd te zijn) - maar ik bevind me momenteel....

    HIER:

    http://www.jpmoser.com/haciendabenazuza.html

    Mooi hè? Romantisch hè? Adembenemend & overdonderend hè?

    Ik heb drie kwartier gedaan over het typen van bovenstaande regels... kan ECHT geen letter meer tikken, ben STRAALbezopen... maar wat de poll betreft... die vind ik echt leuk.... ik laat niks los... behalve dat... nee!!!... nou okay: we hebben alleen gezoend tijdens de vlucht naar Madrid... maar toen had ik vliegangst, dat is een goed excuus, en D. zei: "Ik moet je even afleiden," en daarna deed hij alsof er niks aan de hand was, dus....

    Thijs haat me.
    Maar dat geeft niet. Hij is toch een vuile huichelaar (toch? Gerben?!)

    Nou ja.

    Het weer valt mee, hoor! Best lekker.

    Ze hebben een zwembad, (Mooi, trouwens).

    Sorry, ik ben te dronken. Ik moet nog uit eten, vanavond. D. heeft kleren voor me gekocht, omdat ik niet in een spijkerbroek aan de dis kon verschijnen... zegt hij. Mooie kleren. Een jurk. En schoenene met hoge hakken. ("Zakenvrouwtje'.....)

    Verder heb ik mezelf gelukkig volkomen in de hand & kan er niks meer mis gaan. Vanavond ben ik het zonnetje aan de feestdis.

    Mooie kamer, trouwens - ik slaap samen met de tweeling op een héééééle mooie kamer, met een tussendeur. Achter die tussendeur ligt D.

    Dag!

    Tot snel!

    (p.s. het is helemaal niet relaxed typen met de tweeling op de achtergrond & D. die achter die tussendeur driftig aan het telefoneren is... maar goed... het is me toch gelukt! Haha!)
    Xenniavrijdag 28 oktober 2005 @ 19:42
    quote:
    Op vrijdag 28 oktober 2005 19:39 schreef Nadine26 het volgende:
    nou okay: we hebben alleen gezoend tijdens de vlucht naar Madrid... maar toen had ik vliegangst, dat is een goed excuus, en D. zei: "Ik moet je even afleiden," en daarna deed hij alsof er niks aan de hand was, dus....
    Waar de tweeling bij was?
    quote:
    Sorry, ik ben te dronken. Ik moet nog uit eten, vanavond. D. heeft kleren voor me gekocht, omdat ik niet in een spijkerbroek aan de dis kon verschijnen... zegt hij. Mooie kleren. Een jurk. En schoenene met hoge hakken. ("Zakenvrouwtje'.....)
    Oke, vanavond gaat het gebeuren
    Nadine26vrijdag 28 oktober 2005 @ 19:47
    Op vrijdag 28 oktober 2005 19:42 schreef Xennia het volgende:
    quote:
    Waar de tweeling bij was?
    De tweeling zat vóór ons, en ze hadden allebei een nieuw spelletje voor hun Gameboy gekregen... tel uit je winst!
    quote:
    Oke, vanavond gaat het gebeuren
    Wat mij betreft wel.
    Wat D. betreft niet. Hij is een beetje nerveus - moet zijn centjes binnen harken. Maar... gelukkig heeft hij MIJ - ik zal die heren wel even bewerken
    Nadine26vrijdag 28 oktober 2005 @ 19:50
    quote:
    Op vrijdag 28 oktober 2005 19:34 schreef dvr het volgende:
    Het zal Nadine goed doen om te zien dat zo'n 80% van de lezers vertrouwen stelt in haar kuisheid

    Nu nog zien of dat terecht was. Ze zit wel 3 regenachtige dagen met dat lustobject in een hotel opgesloten.
    IK GA DE UITDAGING AAN!

    Nee, serieus: ik denk niet dat er enige kans is op welke vorm van overspel/romantiek/etc. dan ook. De sfeer = zakelijk.
    Xenniavrijdag 28 oktober 2005 @ 19:54
    quote:
    Op vrijdag 28 oktober 2005 19:50 schreef Nadine26 het volgende:

    [..]

    IK GA DE UITDAGING AAN!

    Nee, serieus: ik denk niet dat er enige kans is op welke vorm van overspel/romantiek/etc. dan ook. De sfeer = zakelijk.
    Sinds wanneer is zoenen zakelijk dan?
    En hij weet ook al dat je niet erg sterk in je schoenen staat, nadat je de vorige keer aangaf niet meer te willen zoenen en het wederom deed. Even de boel dronken voeren en voila
    Nadine26vrijdag 28 oktober 2005 @ 20:05
    quote:
    Op vrijdag 28 oktober 2005 19:54 schreef Xennia het volgende:

    [quote]Sinds wanneer is zoenen zakelijk dan?
    Okay, let even niet op de typefouten - heb haast, we moeten om halfnegen aan tafel,aar ghet zit dus zo:
    ik plantte mijn nagels in zijn dijbeen - dat doe je, als je vliegangst hebt (onbeheersbare neiging om zuurstofmasker tevoorschijn te rukken, krukdroge tong, hartritmestoornissen... etc.) en toen zei hij: "Kom eens... niet boos worden..." en toen... nou ja.
    Daarna sloeg hij een tijdschrift open & deed alsof er niets was gebeurd.
    (Tweelig zat met gameboy te spelen.)
    quote:
    En hij weet ook al dat je niet erg sterk in je schoenen staat, nadat je de vorige keer aangaf niet meer te willen zoenen en het wederom deed. Even de boel dronken voeren en voila
    Ik sta HEEL sterk in schoenen. (Wel hoge hakken... maar: kan er enigszins op lopen).
    Ben idd zeer dronken. Komt door Spaanse sherry. Hmmmmmm-mmmm. Lekker!
    Wat bedoel je met 'de boel"?
    Ben IK dat?!

    Ik sta HEEL sterk in schoenen (met hoge hakken).
    Sfeer = zakelijk, het gaat allemaal om geld, niet om mij.

    (Tweeling is vanavond doorgeschoven naar oppas van hotel! Ha! Ik ben vrij! Mag even de teugels laten vieren!
    D. zegt: "Jij bent mijn tafeldame." Nou, dat is toch prima?)

    Nu ga ik eten!!
    cioran63vrijdag 28 oktober 2005 @ 20:30
    Oppas van het hotel, haha. Dat is grappig.
    cioran63vrijdag 28 oktober 2005 @ 20:33
    quote:
    Op woensdag 26 oktober 2005 10:38 schreef Nadine26 het volgende:

    [..]



    (Ik vind dat je de hele kwestie goed opneemt, ondanks ons voorgenomen huwelijk).
    Ik doe mijn best.
    Vivivrijdag 28 oktober 2005 @ 22:37
    Dat wordt Neucken. Neucken met "ck". En een hoofdletter.

    cioran63vrijdag 28 oktober 2005 @ 22:43
    Je praat als een man, Vivi.
    Vivivrijdag 28 oktober 2005 @ 23:11
    quote:
    Op vrijdag 28 oktober 2005 22:43 schreef cioran63 het volgende:
    Je praat als een man, Vivi.
    Ik heb ook alleen maar jongens-vrienden
    dvrvrijdag 28 oktober 2005 @ 23:37
    quote:
    Op vrijdag 28 oktober 2005 19:39 schreef Nadine26 het volgende:

    maar ik bevind me momenteel....

    HIER:
    Jezus Nadine, wat een kippenhok! Nou snap ik waarom Daniël zo op z'n knietjes moest om je mee te krijgen naar die gribus.

    Nou, hou vol meid! Even doorbijten in die aggenebbis en over een paar daagjes ben je gelukkig alweer terug.

    ps: Dat zoenen in het vliegtuig telde niet, dat was therapie.
    dvrzaterdag 29 oktober 2005 @ 00:28
    Toegegeven, het is waanzinnig mooi Wat een luxe! Je zou er moeten blijven hangen tot je scriptie af is. Wat met al die sherry nog wel even kan duren.

    Hoe was de keuken? Had die kok iets lekkers voor je ontdooid?

    Hebt een goede nacht onder die 5 sterrenhemel, en handjes boven de dekens, anders klopt mijn poll niet meer..
    cioran63zaterdag 29 oktober 2005 @ 05:09
    quote:
    Op vrijdag 28 oktober 2005 23:11 schreef Vivi het volgende:

    [..]

    Ik heb ook alleen maar jongens-vrienden
    Geeft toch niks.
    Vivizaterdag 29 oktober 2005 @ 18:07
    quote:
    Op zaterdag 29 oktober 2005 05:09 schreef cioran63 het volgende:

    [..]

    Geeft toch niks.
    Maar het klinkt niet echt charmant he.
    cioran63zaterdag 29 oktober 2005 @ 20:27
    Mwoah, vind ik wel.
    Vivizaterdag 29 oktober 2005 @ 20:33
    quote:
    Op zaterdag 29 oktober 2005 20:27 schreef cioran63 het volgende:
    Mwoah, vind ik wel.
    Dus er is nog hoop voor me?
    cioran63zaterdag 29 oktober 2005 @ 20:41
    Hoop is nog zwak uitgedrukt. Er ligt een gouden toekomst op u te wachten, mevrouw.
    dvrzondag 30 oktober 2005 @ 02:18
    Ik vertrouw deze stilte maar niks. Volgens mij heeft ze morgen heel veel te vertellen.
    De-oneven-2zondag 30 oktober 2005 @ 02:20
    Ja, zo werkt dat vaak, he.
    Daar weten ze in de betere restaurants ook alles vanaf...Van die stilte...

    Hoop doet eten!
    De-oneven-2zondag 30 oktober 2005 @ 02:33
    Ik moet trouwens eerlijk bekennen dat ik sinds ik 'Ik lees mee.' heb ingetypt niet meer heb meegelezen.
    Is dat:

    a: Omdat ik geen lezer ben.
    b: Hetgeen hier beschreven ( - om wat voor reden dan ook - ) m'n aandacht niet weet vast te houden.
    c: Ik graag tegen mezelf inga.
    d: Een combinatie van a,b en c.
    e: Niets van dat al.
    OllieAzondag 30 oktober 2005 @ 02:43
    quote:
    Op zondag 30 oktober 2005 02:33 schreef De-oneven-2 het volgende:
    Ik moet trouwens eerlijk bekennen dat ik sinds ik 'Ik lees mee.' heb ingetypt niet meer heb meegelezen.
    Waaarom wil je dat eigenlijk bekennen. IJdeltuit.
    De-oneven-2zondag 30 oktober 2005 @ 02:46
    quote:
    Op zondag 30 oktober 2005 02:43 schreef OllieA het volgende:

    [..]

    Waaarom wil je dat eigenlijk bekennen. IJdeltuit.
    Om met mezelf door 1 deur te kunnen, natuurlijk.
    De-oneven-2zondag 30 oktober 2005 @ 02:47
    En waar is dat vriendelijke lachje gebleven?
    .
    dvrzondag 30 oktober 2005 @ 02:56
    quote:
    Om met mezelf door 1 deur te kunnen, natuurlijk.
    Tssk. Een boeiender en hoogstaander topic dan dit heeft de pagina's van Fok zelden mogen sieren.
    De-oneven-2zondag 30 oktober 2005 @ 02:58
    quote:
    Op zondag 30 oktober 2005 02:56 schreef dvr het volgende:

    [..]

    Tssk. Een boeiender en hoogstaander topic dan dit heeft de pagina's van Fok zelden mogen sieren.
    Dat maakt de bekentenis toch ook een bekentenis?
    dvrzondag 30 oktober 2005 @ 02:59
    Die slag is u
    cioran63zondag 30 oktober 2005 @ 03:09
    Nou ik lees hier iedere letter hoor, dat wil ik wel bekennen.
    De-oneven-2zondag 30 oktober 2005 @ 03:18
    quote:
    Op zondag 30 oktober 2005 03:09 schreef cioran63 het volgende:
    Nou ik lees hier iedere letter hoor, dat wil ik wel bekennen.
    Heeft dat nog met sexuele geaardheden te maken, cioran?
    Of is de objectiviteit hier meester?
    cioran63zondag 30 oktober 2005 @ 03:23
    Ja, ook dat wil ik wel bekennen, mijn sexuele geaardheid speelt een rol van buitengewone betekenis en liefde maakt blind. Subjectiviteit is hier schraalmeester keukenhans.
    De-oneven-2zondag 30 oktober 2005 @ 03:25
    .
    Nadine26zondag 30 oktober 2005 @ 07:58
    Op zondag 30 oktober 2005 02:33 schreef De-oneven-2 het volgende:
    quote:
    Ik moet trouwens eerlijk bekennen ...
    Ik ook.
    Ik moet ook iets eerlijk bekennen... als ik durf. Onderweg ga ik moed verzamelen.
    Nadine26zondag 30 oktober 2005 @ 08:07
    quote:
    Op zondag 30 oktober 2005 02:18 schreef dvr het volgende:
    Ik vertrouw deze stilte maar niks. Volgens mij heeft ze morgen heel veel te vertellen.
    Heel veel. Maar de stilte heeft vooral te maken met de tweeling, die al mijn aandacht opeist. Met andere woorden: die kant & klare scriptie kan thuis nog niet in een geplastificeerd mapje worden opgeborgen, jammer. Ik voel me ook steeds bekeken & bespied - als ik driftig op m'n laptop zit te tikken, komt D. steeds blikken werpen: "Sartre, waarom nou eigenlijk Sartre?"

    Dát is een goede vraag. Ik vind Sartre niet zo boeiend. Ik vind zijn 'Les mots' (autobiografisch) wél boeiend. Maar toch... het is een belachelijk scriptie-onderwerp, ouderwets en totáál niet van deze tijd, maar misschien daarom juist.

    Ik praat er handig omheen, hè?

    Tot snel

    Nu ga ik weer aan de kalmeringstabletten...
    Nadine26zondag 30 oktober 2005 @ 08:19
    Eerst gaan we nog ontbijten bij de grote kookmeester El Bulli, een wereldberoemde kok voor wie vele Amerikanen máánden op wachtlijsten staan, want zoals je bij hem eet, eet je nergens. En dat is niets teveel gezegd. Ik houd er niet zo van: al die liflafjes en vreemde gelei-achtige gerechten; we aten eergisteren 'asperges met cerranoham' - vloeibaar, dus, want El Bulli heeft naam gemaakt als pureer-koning (laat hij dit alsjeblieft niet horen): alle exquise ingrediënten gaan in de blender, en mixen maar!
    Peperduur, dat wel. Bijzonder is het ook. Maar ik heb liever een goede uitsmijter dan een keur aan vreemde ontbijtflesjes en -potjes waarvan het totaal onduidelijk is wat erin zit.

    Nog een tipje van de sluier (let op de ontbijtflesjes)...

    http://www.elbullihotel.com/benazuzaweb_eng.html
    Vivizondag 30 oktober 2005 @ 13:30
    El Bulli. Het is maar een half jaar per jaar open en zit binnen 10 minuten volgeboekt voor die 6 maanden.

    Nou ja, wel een ervaring

    Enne Nadine, we weten toch allemaal wel dat je hebt liggen prikkeprakken, dus kom op met de ranzige details
    Nadine26zondag 30 oktober 2005 @ 22:34
    Op zondag 30 oktober 2005 13:30 schreef Vivi het volgende:
    quote:
    El Bulli. Het is maar een half jaar per jaar open en zit binnen 10 minuten volgeboekt voor die 6 maanden.
    Nou ja, wel een ervaring
    Wij zijn niet in het officiële 'El Bulli'-restaurant geweest - dat ligt geloof ik in de buurt van Barcelona (Terragona?), en dat is idd binnen 10 minuten volgeboekt. Maar bij dit hotel hoort een restaurant dat onder supervisie staat van de meesterkok... ook lekker, hoor! En inderdaad een ervaring, al hoeven al die culinaire pirouettes & dubbele flikflaks niet zo, van mij. (Eten moet simpel zijn... toch?)
    quote:
    Enne Nadine, we weten toch allemaal wel dat je hebt liggen prikkeprakken, dus kom op met de ranzige details
    Okay...
    Prikkeprakken! Ha!
    Prikkeprakken is niet de juiste term, we hebben niet geprikkeprakt, het ligt allemaal een beetje anders... maar kom, ik ga het hele verhaal opschrijven... duurt wel even... schenk mezelf een glas wijn in...

    Ben gesloopt van de vliegreis & de kalmeringstabletten... hoop maar dat ik er nog iets van bak, van dat verhaal...
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 00:01
    Sevilla

    Het komt allemaal door de jurk. Ik bedoel de jurk die ik van D. heb gekregen, en die aan de bovenkant bestaat uit een zwarte push-up bh, meer is het niet, en onder die bh is een lapje stof bevestigd dat zo strak om mijn lichaam spant dat ik nauwelijks meer kan ademhalen.
    "Als je maar mooi bent," zei D., terwijl ik rondjes draaide in de winkel. "Ademhalen is van later zorg."

    Tijdens de vlucht naar Madrid had D. mij uitgenodigd voor een zakendineetje. "Ik heb een tafeldame nodig, mijn gasten komen allebei met hun vrouw."
    "Leuk," had ik gezegd.
    "Heb je iets om aan te trekken?" Hij wierp een blik op mijn spijkerbroek. "Iets moois, bedoel ik?"
    "Nee."
    "Geen probleem. We kopen wel iets."

    In de winkel kregen we meteen een woordenwisseling. D. hield vol dat hij mocht meebeslissen omdat de jurk een 'cadeau' was, en ik moest steeds denken aan Thijs, die me 'het zakenvrouwtje' had genoemd. En daar stond ik, in een veel te dure winkel en in een veel te dure jurk, en het was wel duidelijk dat de verkoopster mij aanzag voor zo'n meisje dat haar suikerpapa met de creditcard laat zwaaien. Ze kronkelde als een wulpse slang om D. heen, en mij zag ze niet staan.
    "Draai je eens om," zei D. toen ik uit de paskamer kwam. "Ja, perfect. Die nemen we."
    "Heb ik niks te zeggen?" vroeg ik.
    "Eigenlijk niet."
    "Very nice," zei de verkoopster met haar belachelijke Spaanse accent. "It's just... your breasts..," en toen begon ze aan de bh te wriemelen met zo'n blik van: 'Hoe lossen we dit op?' maar gelukkig schoot D. mij te hulp. "Her breasts are perfect," zei hij, "and so is the dress," en toen liep hij vastberaden naar de kassa.

    Volgens D. hoorden er hoge schoenen bij de jurk - hoge tangoschoenen, om precies te zijn.
    "Waarom tangoschoenen?" vroeg ik. "Gaan we dansen?"
    "Tangoschoenen zijn sexy."
    Ik knikte.
    Het heeft iets geruststellends om te winkelen met iemand die geen twijfels kent. En dus kochten we hooggehakte tangoschoenen waarop ik nooit de tango zal kunnen dansen, maar als ik mijn hoofd erbij houd, kan ik er redelijk op lopen.

    Later die avond moest ik toegeven dat D. er kijk op heeft. We aten in een typisch avondjurkenrestaurant, of een stropdassenrestaurant, want mannen zonder stropdas werden resoluut door de hoofdober geweigerd. Voor de vrouwen was de kledingcode iets soepeler; mijn zwarte bh-jurk was een schot in de roos. Een beetje ordinair misschien, maar Spaanse vrouwen zijn gek op ordinaire jurken. Ik viel niet uit de toon - sterker, ik zag eruit als iemand die elke avond in een of andere bh-jurk voor duizenden euro's in een restaurant gaat eten.

    Het ging goed. Het ging uitstekend. Ik zat naast D., en ik hield me de hele avond aan de opdracht: beschaafd converseren, glimlachen, met mes & vork eten, geen rare dingen zeggen. "Je mag niet teveel drinken," had D. me van tevoren gewaarschuwd. "Ik neem de mannen voor mijn rekening, jij vermaakt de dames."
    "Het lady's program," zei ik.
    "Precies." Hij aarzelde even. "Ik introduceer je als mijn vriendin. Goed?"
    "Mij best."
    "Alleen op papier, hoor," zei hij. "Maak je geen zorgen."
    "Oh. Dus we gaan niet zoenen?"
    "Nee." Hij begon te lachen. "Tenzij mijn deal vastloopt. Dan kunnen we altijd nog een showtje weggeven."
    "Geef maar een seintje," zei ik. "Ik doe wel een striptease."
    "Je gedraagt je, hè?" zei hij quasi-dreigend. "Voor mij is dit een belangrijke avond. Babbel jij nou maar met die vrouwen, dan loopt het wel los."

    De geldschieters waren twee heren van middelbare leeftijd. Ze droegen allebei een donkerblauwe blazer met gouden knopen. Ook waren ze allebei in het bezit van een jonge vrouw met geblondeerd haar. De ene vrouw had het uiterlijk van een Hongaarse skischanskampioene, met brede schouders en priemende ogen. Haar naam was Els. Aan Els zou ik die avond nog een harde dobber krijgen, dat zag ik meteen, want toen ik haar hand schudde trok ze een gekweld gezicht, alsof ze net een belangrijke skischanswedstrijd had verloren.
    De andere vrouw heette Marjolein. Zij was vergeten een bh aan te trekken onder haar transparante bloes, of misschien vond Marjolein het opwindend om halfnaakt aan tafel te zitten, maar in elk geval was ze het middelpunt van het restaurant. "Al die Spanjaarden zijn geile mannetjes," siste ze mij toe. "Valt jou dat ook op?"
    "Nee," zei ik, terwijl ik een gestoomde oester naar mijn mond bracht.
    "Jawel, joh!" riep ze. "Eén blote tiet en ze weten niet meer waar ze het zoeken moeten. Ik bedoel, deze bloes is toch gewoon mooi?"
    Persoonlijk houd ik helemaal niet van perzikkleurige transparante bloezen, maar ik was verantwoordelijk voor het lady's program, dus ik zei: "Prachtig. Je zou er natuurlijk iets onder kunnen dragen."
    "Nee joh!" riep ze gierend van de lach. "Gekke meid! Het is zo bedoeld, het is een couturestuk! Wat een gekke meid ben jij!"

    Het klikte, tussen Marjolein en mij. Terwijl de heren met gedempte stemmen spraken over cash flow en targets en andere belangrijke zaken, babbelde ik met Marjolein over de meest uiteenlopende zaken: handgemaakte schoenen van Andrea Santoni, monogamie, Jan des Bouvrie, de paranormale gaven van Marjolein, lingerie, calorieën en de leeftijd waarop vrouwen hun 'seksuele piek' beleven.
    "Boven je vijfendertigste," beweerde Marjolein.
    "Welnee," mengde Els zich plotseling in het gesprek. Ze had de hele avond verveeld in haar eten zitten prikken, maar nu beet ze van zich af: "Mijn leven is één eeuwige seksuele piek. Ik geloof niet in die onzin."
    "Waar geloof jij dan in?" vroeg ik, het lady's program indachtig.
    "Hoezo?" Ze keek me giftig aan. "Ik weet niet of je het weet, maar ik ben bevriend met Daniëls vrouw. Ik snap jou niet. Meisjes zoals jij..."
    Ik glimlachte moeizaam.
    "Lieve schat," kwam Marjolein ertussen. "Zo gaan die dingen, maak je niet druk. Nadine is een leuke meid. Kom, drink nog een glaasje!"
    Gelukkig viel Els na dit intermezzo weer stil.

    Tijdens de koffie werd duidelijk dat we iets te vieren hadden. De ober bracht een fles champagne en zes flutes, er kwam een doos sigaren op tafen en Marjolein riep wel drie keer: "Ik ben paranormaal begaafd, ik zie dat jullie op een goudmijn zitten, ik zie het!"
    We waren allemaal een beetje dronken. Maar dat gaf niet; de deal was rond, D. had zijn centen binnen, we konden tevreden achterover leunen.
    Bij het afscheid nam Marjolein me nog even apart. "Daniël is een boefje," siste ze in mijn oor. "Houd hem in de gaten, schat. Hij is een boefje!"

    ---- wordt zo meteen vervolgd ---

    [ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 31-10-2005 00:06:49 ]
    cioran63maandag 31 oktober 2005 @ 00:09
    Geniaal, ik zie talloze verwijzingen naar 'La possibilité d'une île' van Michel Houellebecq, maar dan anders. Heel subtiel.
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 01:25
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 00:01 schreef Nadine26 het volgende:
    ---- wordt zo meteen vervolgd ---
    Schiet eens op
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 01:37
    Sevilla II

    Het was donker in de hoteltuin, afgezien van de brandende fakkels die her en der een oranje gloed verspreidden. D. en ik liepen in de richting van het zwembad. De temperatuur was aangenaam, niet te koud. Op verschillende plekken in de tuin stonden 'daybeds' opgesteld - Marokkaans aandoende hemelbedden met felgekleurde kussens en transparante gordijnen die zachtjes bewogen in de avondwind.
    D. en ik namen plaats op de rand van zo'n bed.
    "Nog iets drinken?" vroeg hij.
    "Koffie?" suggereerde ik, want ik was een beetje duizelig; mijn alcoholpromillage moest gigantisch zijn.
    "Ik haal champagne," zei hij. "We hebben gouden zaken gedaan, jij en ik. We hebben het verdiend."

    Even later was hij terug met twee glazen. We installeerden ons op het bed, we lieten ons achterover in de kussens vallen. Dronken. Vrolijk. We rookten allebei een sigaret. We lachten wat om Marjolein, met haar doorzichtige bloes, en om de twee donkerblauwe blazers. "Eigenlijk is het zo simpel," zuchtte D. "Je legt ze een weekend in de watten, je geeft ze een mooi hotel en een bubbelbad en een beautysalon, en je hebt ze in de tang."
    "Altijd?" vroeg ik.
    "Bijna altijd," zei D. "Soms is het leven zo simpel."
    Stilte.
    D. legde zijn hand op mijn rug, hij streelde mijn schouderbladen, zocht toen naar de ritssluiting. "Je hebt me nog een striptease beloofd," zei hij.
    "Hier?"
    "Ja, waarom niet?" Hij trok de rits een stukje open. "Durf je dat?"
    "Ik wel," zei ik overmoedig.
    Hij leunde in de kussens en vouwde zijn handen achter zijn hoofd: "Verras me," zei hij. "Trek die jurk eens uit."
    "En jij?" vroeg ik.
    Hij schudde zijn hoofd. "Ik niet," zei hij. "Ik zou niet durven. Ik heb jou iets beloofd."
    "Wat dan?"
    "Dat weet je wel."
    "Oh, dat," zei ik luchtig. "Dat is verjaard. Dat telt niet meer."'
    "Ik neem geen risico's," zei D., terwijl hij een nieuwe sigaret opstak. "Morgen heb je spijt, en dan ben ik de klootzak die je dronken heeft gevoerd."
    "Ah, nee." Ik trok mijn tangoschoenen uit en liet ze van het bed vallen. "Ik ben helemaal niet dronken. Trouwens, het is veel te koud om me uit te kleden. En we zijn niet alleen."
    Vanuit de duisternis klonken gedempte stemmen op.
    D. draaide zich naar me toe en fluisterde: "Wat kan ons dat schelen?" en hij haakte een vinger achter mijn schouderbandje, terwijl zijn andere hand over mijn rug gleed. "Zeg maar. Wat moet ik doen om je over te halen?"
    "Dokken," zei ik lachend.
    Hij zoende me lang.
    "Noem maar een bedrag," zei hij toen.
    Ik maakte me snel los uit zijn omhelzing en liet me van het bed afglijden. Met mijn handen streek ik de jurk glad. "Het wordt koud," zei ik. "Jammer."

    We keken elkaar even zwijgend aan. Toen greep hij me bij mijn middel en trok me terug op het bed. Het volgende moment had hij me bovenop zich gemanoeuvreerd, en ik voelde hoe zijn handen naar ritsen en knoopjes en haakjes tastten, en we zoenden, en mijn jurk gleed langs mijn middel omlaag, en langs mijn benen, en mijn bh was uit en alles was uit, en met een snelle beweging draaide hij me om, ik lag op mijn rug, naakt, en hij erbovenop met al zijn kleren aan, warm en zwaar en beschermend, zijn overhemdknoopjes tegen mijn buik, de gladde stof van zijn broek tegen mijn dijen, en ik hoorde hijgen en kreunen, dat waren wij, of nee: dat was ik, die kreun was van mij want hij trok aan mijn haar, hij trok mijn hoofd naar achteren en hij bleef me zoenen, heel hard en wild, en hij likte mijn hals en hij ademde in mijn oor: "We zijn alleen, niemand ziet je," en hij likte mijn wang, "zo ja, zo is het goed, doe je mond eens open... zo ja, doe maar, kom maar," en hij likte mijn tong en ik voelde de zachte rukjes aan mijn haar, steeds minder zacht, hard eigenlijk wel, lekker hard en het mocht nog wel wat harder, en ik liet mijn hand onder zijn overhemd glijden, ik voelde zijn huid, zijn spieren, zijn warmte, en mijn andere hand zocht naar de knoopjes maar hij was sneller en sterker dan ik, zijn hand greep de mijne, hij zei: "Je straf, Nadine. Dat is je straf, met je afspraken," en ik worstelde en trapte met mijn benen, en toen zat hij bovenop me, hij greep mijn armen en duwde ze naar achteren, en hij begon mijn borsten te likken en mijn tepels, heel langzaam, heel traag en langzaam en in een gekmakende slowmotion, en ik liet hem, ik liet hem begaan, ik gaf het op, het maakte niet uit, als hij maar doorging, als hij maar zo bleef doorgaan, precies zo, dichtbij en warm en het was zwart achter mijn oogleden en overdonderend en zijn vingers en zijn tong, overal, ik weet niet hoe lang het duurde, ik weet alleen dat hij me plotseling losliet en dat hij zich over me heen boog, steunend op zijn ellebogen, zijn gezicht vlak bij het mijne, en dat hij vroeg: "Zo goed?"
    "Niet stoppen," zei ik.
    "Wat?"
    "Niet stoppen."
    "Je moet me aankijken," fluisterde hij. "Kijk me aan, ik wil dat je me aankijkt..," en ik hoorde hem wel, en ik wilde wel zeggen dat mijn oogleden zo zwaar waren en dat hij moest doorgaan, niet stoppen, maar ik kon het niet, ik deed mijn mond open om iets te zeggen en er kwam alleen een kreun, zijn gezicht was vlak bij me, alsof ik een oven had opengezet, en hij bleef het maar zeggen, hij bleef het maar herhalen: "Kijk me aan, Nadine... kijk me aan," steeds dwingender zei hij dat, maar ik durfde niet, ik draaide mijn gezicht weg, ik kneep mijn ogen dicht, ik was naakt, ik voelde zijn kleren op mijn huid, ik durfde niet, ik deed het natuurlijk toch, uiteindelijk deed ik het, gebeurde het, liet ik het gebeuren met mijn ogen wijd opengesperd en zijn ogen wijd opengesperd, vlak bij elkaar, voorhoofd tegen voorhoofd, en dat hijgen, dat was ik, dat was hij, dat waren wij die zo hijgden in de duisternis.

    Hij legde zijn jasje over me heen. Hij streelde mijn wang, en mijn oogleden. Hij zei: "Niet te koud, liefje?"
    Ik schudde van nee.
    We zijn nog lang blijven liggen, dicht tegen elkaar aan, in de oranje gloed van de fakkel. Ik ben in slaap gevallen. Toen ik wakker werd, had D. een deken over me heen gelegd. Hij gaf me een badjas.
    "Hier," zei hij. "Ik breng je naar bed."
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 01:47
    Een seksvakantie
    Misschien waren die tango-schoenen niet stevig genoeg om in te staan?
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 01:50
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 01:47 schreef Xennia het volgende:
    Een seksvakantie
    Misschien waren die tango-schoenen niet stevig genoeg om in te staan?
    Uhm... zoiets, ja.

    Shame on me, dat weet ik zelf ook wel.
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 01:52
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 01:50 schreef Nadine26 het volgende:

    [..]

    Uhm... zoiets, ja.

    Shame on me, dat weet ik zelf ook wel.
    En wat ga je nu met Thijs doen? En met je therapeut?
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 01:59
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 01:52 schreef Xennia het volgende:
    En wat ga je nu met Thijs doen? En met je therapeut?
    Thijs komt binnenkort bij me langs; hij heeft me vanavond gebeld. Het beste is vertellen. Maar het beste is niet altijd het leukste... nog even zien, dus.

    Mijn therapeut moet gewoon z'n werk doen. Mijn problemen oplossen, bij voorkeur. En als dat niet lukt, ontsla ik hem op staande voet.
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 02:02
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 01:59 schreef Nadine26 het volgende:

    [..]

    Thijs komt binnenkort bij me langs; hij heeft me vanavond gebeld. Het beste is vertellen. Maar het beste is niet altijd het leukste... nog even zien, dus.
    Wat zou jij los van alle consequenties op dit moment het liefst willen?
    a) dat Th. op je stoep staat en je een lang en gelukkig leven belooft
    b) dat D. op je stoep staat en je een lang en gelukkig leven belooft
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 02:08
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 00:09 schreef cioran63 het volgende:
    Geniaal, ik zie talloze verwijzingen naar 'La possibilité d'une île' van Michel Houellebecq, maar dan anders. Heel subtiel.
    Nou, eh... Houellebecq

    Ik heb wel veel van hem gelezen, maar 'La possibilité d'une île' nog niet - dat is pas net uit, toch? Heb jij het nieuwe Meesterwerk al tot je genomen?
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 02:10
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 02:02 schreef Xennia het volgende:
    Wat zou jij los van alle consequenties op dit moment het liefst willen?
    a) dat Th. op je stoep staat en je een lang en gelukkig leven belooft
    b) dat D. op je stoep staat en je een lang en gelukkig leven belooft
    Op dit moment? B.
    dvrmaandag 31 oktober 2005 @ 02:12
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 01:37 schreef Nadine26 het volgende:

    uiteindelijk deed ik het, gebeurde het, liet ik het gebeuren met mijn ogen wijd opengesperd
    "Niet stoppen!"
    "Ga door!"



    ps: Foei!
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 02:18
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 02:12 schreef dvr het volgende:

    [..]

    "Niet stoppen!"
    "Ga door!"



    ps: Foei!
    Mijn excuses. Jouw poll is helaas de mist ingegaan... dankzij mij.
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 02:19
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 02:18 schreef Nadine26 het volgende:

    [..]

    Mijn excuses. Jouw poll is helaas de mist ingegaan... dankzij mij.
    Nee hoor, 33% voorspelde dat jij dronken D. zou bespringen
    cioran63maandag 31 oktober 2005 @ 02:21
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 02:08 schreef Nadine26 het volgende:

    [..]

    Nou, eh... Houellebecq

    Ik heb wel veel van hem gelezen, maar 'La possibilité d'une île' nog niet - dat is pas net uit, toch? Heb jij het nieuwe Meesterwerk al tot je genomen?
    Nee, mijn Frans is niet goed genoeg. Het kwam alleen in me op naar aanleiding van recensies, namen, Spanje, seks, eerdere boeken van H. en de actualiteit. Ik wacht maar op de vertaling ('De mogelijkheid van een eiland', half november.)
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 02:22
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 02:19 schreef Xennia het volgende:

    [..]

    Nee hoor, 33% voorspelde dat jij dronken D. zou bespringen
    Oh.

    Misschien is dat nog meer ... zo voorspelbaar.
    cioran63maandag 31 oktober 2005 @ 02:23
    En ik wilde natuurlijk iets slims zeggen.
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 02:28
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 02:21 schreef cioran63 het volgende:

    [..]

    Nee, mijn Frans is niet goed genoeg. Het kwam alleen in me op naar aanleiding van recensies, namen, Spanje, seks, eerdere boeken van H. en de actualiteit. Ik wacht maar op de vertaling ('De mogelijkheid van een eiland', half november.)
    Ik vind 'De wereld als markt en strijd' zijn beste boek. (Heb ik die titel goed?) Maar inderdaad... seks, en massatoerisme... (de Canarische eilanden, Bali, Spanje) dat zijn thema's waarmee hij goed uit de voeten kan. De man is wel gek. Geloof ik. Maar gek & alcoholistisch & seksverslaafd zijn mag, als je zo goed kunt schrijven.
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 02:28
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 02:23 schreef cioran63 het volgende:
    En ik wilde natuurlijk iets slims zeggen.
    Wie niet... wie niet...
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 02:33
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 02:22 schreef Nadine26 het volgende:

    [..]

    Oh.

    Misschien is dat nog meer ... zo voorspelbaar.
    Geeft niks hoor, dit is mooier leesvoer dan een mededeling dat jij je scriptie hebt voltooid
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 02:36
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 02:33 schreef Xennia het volgende:
    Geeft niks hoor, dit is mooier leesvoer dan een mededeling dat jij je scriptie hebt voltooid
    Gelukkig.
    Op de blaren ga ik later wel zitten. (Morgen, of zo).

    En ja, een voltooide scriptie was pas écht onvoorspelbaar & verrassend & aardschokkend geweest... geef ik eerlijk toe. (Sáái... )
    dvrmaandag 31 oktober 2005 @ 02:54
    Maar even voor de duidelijkheid, hoe zinderend en extatisch ook, in die laatste hijgmomenten had D. als ik goed lees zijn kleren nog aan, en je vertelde Vivi dat er niet was geprikkeprakt(?).
    Bij "liet ik het gebeuren" kreeg ik toch even een ander idee. Ik ben helemaal confuus.. is er nou geketst of niet?

    En zo ja, hoe beviel het -- en zo nee, hoe hebben jullie je na bovenstaande in hemelsnaam nog kunnen inhouden?

    Hoe dan ook, je hebt bewezen ook in dit genre zeer bedreven te zijn
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 02:56
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 02:54 schreef dvr het volgende:
    Maar even voor de duidelijkheid, hoe zinderend en extatisch ook, in die laatste hijgmomenten had D. als ik goed lees zijn kleren nog aan, en je vertelde Vivi dat er niet was geprikkeprakt(?).
    Bij "liet ik het gebeuren" kreeg ik toch even een ander idee. Ik ben helemaal confuus.. is er nou geketst of niet?
    Volgens mij bleef D. expres in de kleren en maakte haar helemaal gek als straf omdat Nadine had gezegd niet meer dergelijke onderonsjes te willen met haar baas. Nadine smeekte nu min of meer om seks en kreeg het niet van hem. Een machtspelletje
    dvrmaandag 31 oktober 2005 @ 03:02
    Of ze wilde deze hemelsche beklimming van de toppen der lusten niet afdoen met de term 'prikkeprakken' en ze laat de details aan ons aller fantasie over. Daar hou ik het toch op. Opwindend maar decent, een literair huzarenstukje. Ik wil de rechten kopen.
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 03:08
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 03:02 schreef dvr het volgende:
    Of ze wilde deze hemelsche beklimming van de toppen der lusten niet afdoen met de term 'prikkeprakken' en ze laat de details aan ons aller fantasie over. Daar hou ik het toch op. Opwindend maar decent, een literair huzarenstukje. Ik wil de rechten kopen.
    In dat geval wil ik toch echt alle ranzige details!
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 03:09
    Op maandag 31 oktober 2005 02:54 schreef dvr het volgende:
    quote:
    Maar even voor de duidelijkheid, hoe zinderend en extatisch ook, in die laatste hijgmomenten had D. als ik goed lees zijn kleren nog aan, en je vertelde Vivi dat er niet was geprikkeprakt(?).
    Bij "liet ik het gebeuren" kreeg ik toch even een ander idee. Ik ben helemaal confuus.. is er nou geketst of niet?
    Nee. Niet geketst of geprikkeprakt of gedingest. Niet the real thing. Dus in feite kunnen wij de oude zeemanswijsheid van Vivi hier aanhalen, met een kleine variatie op het thema, en stellen dat vreemdgaan met kleren aan niet telt. Toch?
    quote:
    En zo ja, hoe beviel het -- en zo nee, hoe hebben jullie je na bovenstaande in hemelsnaam nog kunnen inhouden?
    Ik persoonlijk hoefde me niet meer in te houden. Voor D. kan ik niet spreken. Een man met een stalen zenuwstelsel, denk ik.
    quote:
    Hoe dan ook, je hebt bewezen ook in dit genre zeer bedreven te zijn
    Ik had het nog nooit gedaan, is heel moeilijk en ook snel plat & Veronica-achtig gedoe, dus het was eigenlijk mijn seksscène-ontmaagding. Ik weet zelf niet of ik er zo tevreden over ben. Het was trouwens ook onduidelijk, blijkt uit jouw verwarring. Dat vind ik niet zo erg, trouwens. Het hoeft niet expliciet. Maar ik vind het heel moeilijk om te schrijven over iets dat nogal een grote impact op me heeft - ik twijfelde of ik het wel NU zou opschrijven, want het is altijd beter om er even mee te wachten, om de zaak te laten betijen. Maar: heet van de naald is ook wel leuk.
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 03:13
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 02:56 schreef Xennia het volgende:

    Volgens mij bleef D. expres in de kleren en maakte haar helemaal gek als straf omdat Nadine had gezegd niet meer dergelijke onderonsjes te willen met haar baas. Nadine smeekte nu min of meer om seks en kreeg het niet van hem. Een machtspelletje
    Xennia, jij hebt geen colleges psychoanalytische tekstinterpretatie meer nodig! Dát staat er precies, met zoveel woorden...
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 03:17
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 03:09 schreef Nadine26 het volgende:
    Op maandag 31 oktober 2005 02:54 schreef dvr het volgende:
    [..]

    Nee. Niet geketst of geprikkeprakt of gedingest. Niet the real thing. Dus in feite kunnen wij de oude zeemanswijsheid van Vivi hier aanhalen, met een kleine variatie op het thema, en stellen dat vreemdgaan met kleren aan niet telt. Toch?
    Dat je niet bent vreemdgegaan is slechts Daniel's verdienste, maar goed dat weet jij ook wel. Trouwens als mijn vriend zich zou laten pijpen of aftrekken zou ik dat nog steeds onvergeeflijk vinden.
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 03:13 schreef Nadine26 het volgende:
    Xennia, jij hebt geen colleges psychoanalytische tekstinterpretatie meer nodig! Dát staat er precies, met zoveel woorden...
    Gelukkig maar! Ik ben al jaren afgestudeerd als psycholoog
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 03:25
    Op maandag 31 oktober 2005 03:17 schreef Xennia het volgende:
    quote:
    Dat je niet bent vreemdgegaan is slechts Daniel's verdienste, maar goed dat weet jij ook wel. Trouwens als mijn vriend zich zou laten pijpen of aftrekken zou ik dat nog steeds onvergeeflijk vinden.
    Zit wat in, ja.
    Gelukkig heb ik nog een excuus achter de hand. Het woord 'zakenvrouwtje' (door Vivi heel scherp vertaald) vraagt om een gepaste vergelding.
    quote:
    Gelukkig maar! Ik ben al jaren afgestudeerd als psycholoog
    Ja kijk, dat bedoel ik.
    dvrmaandag 31 oktober 2005 @ 03:27
    quote:
    Voor D. kan ik niet spreken. Een man met een stalen zenuwstelsel, denk ik.
    Hij is wel een geweldenaar. Maar ik verdenk hem ervan zich nog even over Marjolein te hebben gebogen nadat hij jou had ingestopt.
    quote:
    Ik had het nog nooit gedaan, is heel moeilijk en ook snel plat & Veronica-achtig gedoe, dus het was eigenlijk mijn seksscène-ontmaagding.
    Alle lof
    quote:
    Maar: heet van de naald is ook wel leuk.
    Nadine, ik probeer hier een ingewikkelde BTW-aangifte af te maken (sáái), daar komt niks van terecht als je zo zinnebeeldend blijft praten
    cioran63maandag 31 oktober 2005 @ 03:28
    Als je maar nooit ergens een reiger gaat laten opvliegen, Nadine.
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 03:29
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 03:25 schreef Nadine26 het volgende:
    Zit wat in, ja.
    Gelukkig heb ik nog een excuus achter de hand. Het woord 'zakenvrouwtje' (door Vivi heel scherp vertaald) vraagt om een gepaste vergelding.
    Excuus. Vergelding. Zijn dat de ingredienten van een relatie die jij nastreeft? Je zou Th. aan de kant zetten als D. voor je neus zou staan. Is Th. niet slechts een middel tegen eenzaamheid? Tegen de confrontatie met jezelf en je angsten? Tot er iets beters langskomt?
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 03:32
    Op maandag 31 oktober 2005 03:27 schreef dvr het volgende:
    quote:
    Hij is wel een geweldenaar.

    In welke zin...?
    quote:
    Maar ik verdenk hem ervan zich nog even over Marjolein te hebben gebogen nadat hij jou had ingestopt.
    LOL
    Marjolein was er wel klaar voor, had ik de indruk. Niet alleen qua bloes, ook qua redelijk bejaarde echtgenoot met goudgeknoopte blazer (Maar daar staat dan weer een mooie bankrekening tegenover.)
    quote:
    Alle lof

    Ik blij...
    quote:
    Nadine, ik probeer hier een ingewikkelde BTW-aangifte af te maken (sáái), daar komt niks van terecht als je zo zinnebeeldend blijft praten
    Nou, aan de slag! Ik moet toch slapen.
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 03:34
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 03:28 schreef cioran63 het volgende:
    Als je maar nooit ergens een reiger gaat laten opvliegen, Nadine.
    Waarom niet? Ik ben gek op reigers...
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 03:39
    Op maandag 31 oktober 2005 03:29 schreef Xennia het volgende:
    quote:
    Excuus. Vergelding. Zijn dat de ingredienten van een relatie die jij nastreeft?


    Dat niet, maar een excuus is nooit weg. En met die vergelding ga ik bij Thijs geen héle hoge ogen gooien, dat weet ik nu al. Ik weet eigenlijk niet welke ingrediënten ik nastreef in een relatie, maar ik ga erover nadenken.
    quote:
    Je zou Th. aan de kant zetten als D. voor je neus zou staan. Is Th. niet slechts een middel tegen eenzaamheid? Tegen de confrontatie met jezelf en je angsten? Tot er iets beters langskomt?
    Nou, of ik hem meteen aan de kant zou zetten... ik schreef net dat ik voor D. zou kiezen 'op dit moment'... en morgen is er weer een ander moment, en overmorgen... Nou, ik weet het gewoon niet.
    Er zijn slechtere middelen tegen de eenzaamheid (dan Thijs). Is dat dan een heel slecht ingrediënt voor een relatie?
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 03:42
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 03:39 schreef Nadine26 het volgende:
    Er zijn slechtere middelen tegen de eenzaamheid (dan Thijs). Is dat dan een heel slecht ingrediënt voor een relatie?
    Ik probeer hier geen waarde-oordelen te geven (al zal ik er zo nu en dan toch in vervallen), maar slechts kritische vragen te stellen om jouw motieven en beleving helder te krijgen. Dit om jouw verhaal beter te begrijpen en in jouw licht te zien
    dvrmaandag 31 oktober 2005 @ 03:47
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 03:32 schreef Nadine26 het volgende:

    In welke zin...?
    Hij liet je praktisch smelten tot een willoos pakje boter en slaagde erin het daar bij te laten.

    Voor jou en Cioran een plaatje van de onverstoorbare Gerrit, de plaatselijke reiger:

    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 03:52
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 03:47 schreef dvr het volgende:

    [..]

    Hij liet je praktisch smelten tot een willoos pakje boter en slaagde erin het daar bij te laten.
    Misschien gaf de capitulatie van Nadine genoeg bevrediging
    cioran63maandag 31 oktober 2005 @ 03:56
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 03:52 schreef Xennia het volgende:

    [..]

    Misschien gaf de capitulatie van Nadine genoeg bevrediging
    Een typisch Cassanova-complex constateer ik bij D. Waarschijnlijk is ie homosueel of impotent.
    cioran63maandag 31 oktober 2005 @ 03:56
    Hij weet het alleen zelf nog niet.
    cioran63maandag 31 oktober 2005 @ 03:57
    Mooie reiger!
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 04:03
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 03:56 schreef cioran63 het volgende:

    [..]

    Een typisch Cassanova-complex constateer ik bij D. Waarschijnlijk is ie homosueel of impotent.
    Ik denk dat macht wel degelijk opwindend kan zijn
    cioran63maandag 31 oktober 2005 @ 04:09
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 04:03 schreef Xennia het volgende:

    [..]

    Ik denk dat macht wel degelijk opwindend kan zijn
    Ja, natuurlijk, men zegt het. De theorie achter de verkrachter. Maar er is nog een element dat een rol speelt in deze setting: het werd buiten gedaan, iedereen moest het in principe kunnen zien.
    Daarom denk ik dat er iets bewezen moest worden. Tegenover zichzelf en tegenover de wereld. Namelijk dat ie niet homo is en niet impotent.
    Het is een wat oudewetse theorie, maar ik vind m wel sympathiek. Die van die macht en verkrachters is zo modieus.
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 04:11
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 04:09 schreef cioran63 het volgende:

    [..]

    Ja, natuurlijk, men zegt het. De theorie achter de verkrachter. Maar er is nog een element dat een rol speelt in deze setting: het werd buiten gedaan, iedereen moest het in principe kunnen zien.
    Volgens mijn theorie is dit slechts zodat Nadine over nog een grens heen zou gaan, voor hem. Wederom macht.
    cioran63maandag 31 oktober 2005 @ 04:14
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 04:11 schreef Xennia het volgende:

    [..]

    Volgens mijn theorie is dit slechts zodat Nadine over nog een grens heen zou gaan, voor hem. Wederom macht.
    Nee, ik vind die macht zo flauw. Dit is literatuur!
    cioran63maandag 31 oktober 2005 @ 04:18
    Als het alleen maar macht is vind ik het een kutboek.
    dvrmaandag 31 oktober 2005 @ 04:51
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 04:11 schreef Xennia het volgende:

    Volgens mijn theorie is dit slechts zodat Nadine over nog een grens heen zou gaan, voor hem. Wederom macht.
    Wat een engerd eigenlijk. Misschien moet hij ook eens naar Mijnheer W.
    RaisinGirlmaandag 31 oktober 2005 @ 10:43
    Tjonge, die D. komt écht rechtstreeks uit zo'n bouquetreeks boekje gewandeld. .

    Nadine, geniet ervan. Maar laat je niet gek maken.
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 11:52
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 10:43 schreef RaisinGirl het volgende:
    Tjonge, die D. komt écht rechtstreeks uit zo'n bouquetreeks boekje gewandeld. .

    Nadine, geniet ervan. Maar laat je niet gek maken.
    Misschien heb je gelijk, misschien kicken de lezeressen van bouquetreeksen wel op verkapt homoseksuele machtswellustelingen met - ook dat nog - exhibitionistische neigingen.
    Nou, ik kan me er wel íets bij voorstellen...
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 11:58
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 04:09 schreef cioran63 het volgende:
    Ja, natuurlijk, men zegt het. De theorie achter de verkrachter. Maar er is nog een element dat een rol speelt in deze setting: het werd buiten gedaan, iedereen moest het in principe kunnen zien.
    Daarom denk ik dat er iets bewezen moest worden. Tegenover zichzelf en tegenover de wereld. Namelijk dat ie niet homo is en niet impotent.
    Het is een wat oudewetse theorie, maar ik vind m wel sympathiek. Die van die macht en verkrachters is zo modieus.
    De theorie is zeker sympathiek. Ik geloof alleen niet dat hij homo is, of impotent, hoewel je nooit te vroeg moet oordelen... misschien kom ik nog voor grote verrassingen te staan.

    Maar als ik afga op mijn intuïtie, houd ik het op een machtsspelletje, niet zo zeer om de macht, maar vooral om het spelletje. Volgens mij is hij iemand die zich snel verveelt. (Net als ik, trouwens )

    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 12:02
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 04:11 schreef Xennia het volgende:
    Volgens mijn theorie is dit slechts zodat Nadine over nog een grens heen zou gaan, voor hem. Wederom macht.
    Okay, herstel: de macht speelde toch wel een rol. Ik kan eigenlijk niet geloven dat ik zo gek ben geweest om dat te doen, ik vind het ook wel beschamend - dat moet ik me niet nóg eens laten gebeuren.

    (Hoe kom ik hem ooit nog onder ogen? )
    Nadine26maandag 31 oktober 2005 @ 12:12
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 04:51 schreef dvr het volgende:
    Wat een engerd eigenlijk. Misschien moet hij ook eens naar Mijnheer W.
    Ja, misschien. Maar moeten we dat niet eigenlijk allemaal?

    Mijnheer W. krijgt het druk. (Inschrijflijst op de gang).
    Vivimaandag 31 oktober 2005 @ 13:10
    En dan te bedenken dat dit pas het voorspel was

    Het is wel een echte alpha-male he, die D.
    dvrmaandag 31 oktober 2005 @ 13:37
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 12:12 schreef Nadine26 het volgende:

    Ja, misschien. Maar moeten we dat niet eigenlijk allemaal?
    Hihi nee hoor, ik niet. Ik ben even uitgeluld. Voor de rest van de bevolking zou het idd geen kwaad kunnen

    Je seksscene was overigens niet bouquetterig vond ik. Dat heb je zorgvuldig vermeden door niet het woord 'amechtig' te gebruiken.

    Over het onder ogen komen van D.: nu Xennia dat machtsspelletje zo doortastend heeft blootgelegd denk ik dat zelfbewust en assertief de juiste toon zou zijn. Je hebt tenslotte nog wat van hem tegoed, zoals ook Vivi terecht impliceerde.
    Vivimaandag 31 oktober 2005 @ 13:49
    Zelfbewust en assertief....D. ligt in een deuk als je het mij vraagt. Die is veel te doorgewinterd om daarin te trappen.
    dvrmaandag 31 oktober 2005 @ 14:02
    Da's waar. Maar het is dan ook een spelletje. Ze kan hem moeilijk pikstraf geven of zijn olijke tweeling in gijzeling nemen. Misschien heeft Xennia een suggestie, die heeft daar voor geleerd.
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 17:40
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 04:51 schreef dvr het volgende:

    [..]

    Wat een engerd eigenlijk.
    Ik vind het wel geil

    Trouwens Nadine wat ik me afvroeg, een van jouw tafeldames is bevriend met madame en jij werd geintroduceerd als zijnde de vriendin van Daniel. Is het de bedoeling dat Madame hier van weet?
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 17:50
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 12:02 schreef Nadine26 het volgende:

    [..]

    Okay, herstel: de macht speelde toch wel een rol. Ik kan eigenlijk niet geloven dat ik zo gek ben geweest om dat te doen, ik vind het ook wel beschamend - dat moet ik me niet nóg eens laten gebeuren.

    (Hoe kom ik hem ooit nog onder ogen? )
    Je hebt twee opties (of eigenlijk 3)
    1.) Je geniet van het spel der verleiding en volgt de ervaren D.
    2.) Wil je zijn aandacht gedurende langere tijd vasthouden zul je iets verrassender uit de hoek moeten komen. D. is wel gewend dat vrouwen als was in zijn handen zijn, zowel in bed als daarbuiten. Als hij eenmaal een vrouw heeft gebroken, als zij eenmaal al haar principes overboord heeft gegooid en hem slechts nog smeekt om seks is zij al gauw niet meer interessant. Daarom zul je de macht terug moeten nemen, in ieder geval zo nu en dan. Hoe je dat doet? Je zou hem bijvoorbeeld de beloofde striptease kunnen geven en op het moment dat hij ubergeil is en toe wil slaan, weg kunnen gaan.
    3.) Deze optie is minder interessant. Vergeet D. en richt je op Th. Al denk ik niet dat er nog een weg terug voor je is.

    Dit kwam overigens niet in mijn studie aan bod, ik baseer me op mijn persoonlijke ervaringen
    RaisinGirlmaandag 31 oktober 2005 @ 18:49
    Ik zou er toch vooral voor proberen te zorgen zoveel mogelijk ongeschonden uit deze strijd te komen, en het liefst ook nog met enige waardigheid&elegantie. En daarvoor is nodig: wilskracht. Geen overdreven assertief gedoe, maar gewoon standvastigheid.
    Xenniamaandag 31 oktober 2005 @ 19:01
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 18:49 schreef RaisinGirl het volgende:
    Ik zou er toch vooral voor proberen te zorgen zoveel mogelijk ongeschonden uit deze strijd te komen, en het liefst ook nog met enige waardigheid&elegantie. En daarvoor is nodig: wilskracht. Geen overdreven assertief gedoe, maar gewoon standvastigheid.
    Laat het daar nou juist aan ontbreken...
    Vivimaandag 31 oktober 2005 @ 19:04
    Het vlees is zwak he
    RaisinGirlmaandag 31 oktober 2005 @ 19:15
    Ja, jammer hoor.
    Abbadonmaandag 31 oktober 2005 @ 20:09
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 18:49 schreef RaisinGirl het volgende:
    En daarvoor is nodig: wilskracht. Geen overdreven assertief gedoe, maar gewoon standvastigheid.
    ik zie het eerlijk gezegd niet gebeuren
    Gajusmaandag 31 oktober 2005 @ 23:58
    Nou, nou, Nadine ... precies twee maanden geleden begon jij te verhalen over jouw erotische fantasieën ... talloze bespiegelingen passeerden sindsdien de revue ... eindelijk was zijn de kogel door jouw de kerk ... uitgerekend tijdens mijn vakantieverlof.
    Inmiddels ben ik weer 'bijgepraat' dankzij jouw beeldende dagboeknotities en dito commentaren der deskundigen.

    Twee commentaren breng ik onder de aandacht:
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 02:56 schreef Xennia het volgende:
    Volgens mij bleef D. expres in de kleren en maakte haar helemaal gek als straf omdat Nadine had gezegd niet meer dergelijke onderonsjes te willen met haar baas. Nadine smeekte nu min of meer om seks en kreeg het niet van hem. Een machtspelletje
    quote:
    Op woensdag 31 augustus 2005 19:58 schreef Gajus het volgende:
    die ex-vrouw kent het karakter en gedrag van haar ex-man maar al te goed ...
    die ex-vrouw heeft jou uitverkoren om de nieuwe relatie van haar ex-man te breken ...
    die ex-vrouw voert haar oorlog en zet jou in als haar kanonnenvlees ...
    Behalve het machtspel tussen Daniël en Nadine, zie ik nog steeds het machtspel tussen Madame en Daniël.
    Zou Daniël in eerste instantie Madame gevraagd hebben als tafeldame? (mede gelet op Els?)
    Is het toeval dat Madame onbereikbaar was?
    Is Kim inmiddels exit? (onvoldoende salonfähig?)
    N.a.v. recente vakantiebelevenissen: er bestaat geen uitgekookter mensensoort dan (Neuckbare) Françaises.

    [ Bericht 3% gewijzigd door Gajus op 01-11-2005 00:21:34 (noot) ]
    De-oneven-2dinsdag 1 november 2005 @ 00:06
    Ah, je rekent jezelf ook maar meteen mee...
    Ach ja, waarom ook niet...
    dvrdinsdag 1 november 2005 @ 02:00
    Hoe gaat het Nadine? Al contact gehad met Thijs?

    Ik hoop dat we je met ons enthousiaste meeleven en speculeren niet hebben aangemoedigd om dingen te doen die voor jou weer tot gebakken peren leiden...

    Slimme opmerkingen van Gajus over 'Madame' trouwens.

    En waarom legde Daniel er zo de nadruk op dat hij een oppas nodig had terwijl hij vooral een tafeldame nodig had? Nou ja, mocht je nog tot publicatie besluiten, dan heb je hier in ieder geval een outfit aan overgehouden waarmee je het stralende middelpunt van het Boekenbal zult zijn
    cioran63dinsdag 1 november 2005 @ 03:39
    Als ik Nadine was zou ik me nooit vertonen op het boekenbal. Foto's verbieden en alleen een schuilnaam gebruiken (Nadine26 ofzo).
    Die roman wordt de hype van 2007.
    cioran63dinsdag 1 november 2005 @ 03:43
    Salinger had ook veel succes met die truc.
    dvrdinsdag 1 november 2005 @ 04:07
    Ze mag mijn naam wel gebruiken maar ik denk niet dat die jurk mij staat
    cioran63dinsdag 1 november 2005 @ 04:11
    Is die btw nou nog niet af?
    dvrdinsdag 1 november 2005 @ 04:26
    Jazeker, en omdat dat mij zo verheugt zit ik het weer laat te maken. En jij - nog diep over het potlood gebogen?

    Maar ondertussen weer geen piep van ons idool he? Nu ja, ze moet al dat materiaal uit de echte wereld natuurlijk wel bij elkaar zien te harken.
    Dat niemand dat eerder bedacht heeft trouwens - je verhaal gewoon leven ipv het uit je duim te zuigen. Briljant.
    Gajusdinsdag 1 november 2005 @ 04:32
    @ Nadine:
    Uiterlijk komend weekend gaat Madame jou - discreet maar persistent - uithoren over de wijze waarop jij invulling hebt gegeven aan de rol van 'vriendin' van Daniël.
    Heb jij al een aannemelijk verhaal voor Madame bedacht?
    cioran63dinsdag 1 november 2005 @ 04:35
    quote:
    Op dinsdag 1 november 2005 04:26 schreef dvr het volgende:
    Jazeker, en omdat dat mij zo verheugt zit ik het weer laat te maken. En jij - nog diep over het potlood gebogen?
    Nee, het potlood is al klaar. Ik loop wat rond.
    quote:
    Maar ondertussen weer geen piep van ons idool he? Nu ja, ze moet al dat materiaal uit de echte wereld natuurlijk wel bij elkaar zien te harken.
    Dat niemand dat eerder bedacht heeft trouwens - je verhaal gewoon leven ipv het uit je duim te zuigen. Briljant.
    Ons idool is moe denk ik. Van al het gedoe.
    Gajusdinsdag 1 november 2005 @ 04:39
    quote:
    Op dinsdag 1 november 2005 04:26 schreef dvr het volgende:
    ... Nu ja, ze moet al dat materiaal uit de echte wereld natuurlijk wel bij elkaar zien te harken.
    Dat niemand dat eerder bedacht heeft trouwens - je verhaal gewoon leven ipv het uit je duim te zuigen. ...
    Wat dacht je van Jan Cremer met zijn Jane Mansfield?
    dvrdinsdag 1 november 2005 @ 05:09
    quote:
    Wat dacht je van Jan Cremer met zijn Jane Mansfield?
    En die was van het pre-siliconentijdperk!

    Goed, Nadine heeft niet de autobiografie of het dagboek uitgevonden, maar door de interactie met haar lezers maakt ze wel een oude droom van Leo Vroman waar:

    Gedrukte letters laat ik U hier kijken,
    maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
    mijn hete hand uit dit papier niet steken;
    wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken.

    uit: Voor wie dit leest
    quote:
    Ons idool is moe denk ik. Van al het gedoe.
    En terecht. Ik ga zelf ook maar eens knorren..
    Nadine26dinsdag 1 november 2005 @ 23:46
    Op dinsdag 1 november 2005 05:09 schreef dvr het volgende:
    quote:
    Gedrukte letters laat ik U hier kijken,
    maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
    mijn hete hand uit dit papier niet steken;
    wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken.

    uit: Voor wie dit leest
    Hmmm... ik ga toch proberen U te bereiken, tegen de klippen op & onder treurige omstandigheden, maar ik kan wel even wat afleiding gebruiken. Ik ben nu bij mijn moeder, met mijn broer & zus. Het gaat heel slecht met haar. De huisarts is geweest om de euthanasieverklaring te bespreken, we wachten nog af - maar het ziet er 'goed' uit, voor zo ver je van 'goed' kunt spreken als iemand dood gaat, maar toch... ja, het is goed.

    We zijn hier nu met z'n drieeën, dat is ook goed. In haar huis. Er lopen voortdurend verpleegsters (m/v) van de Thuiszorg door het huis te stommelen met injectienaalden, plus natuurlijk de eindeloze stroom vrienden & bekenden & familieden & ga zo maar door, want iedereen wil afscheid nemen, laatste woorden spreken, haar hand vasthouden - en dat is ook goed. Ze blijven alleen wel lang hangen, al die lui, en dat betekent dat wij al vanaf 11 uur 's morgens aan de witte wijn zitten, en dat we zo'n beetje de hele dag Zware Gesprekken Met Veel Tranen voeren, terwijl we af en toe ook wel eens zin hebben om even met ELKAAR te zijn.

    Mja, zelfs doodgaan is een heel sociaal gedoe.

    Enfin, ik heb afleiding nodig. Ik ga kijken of ik nog wat kan reageren...
    cioran63dinsdag 1 november 2005 @ 23:48
    Nou, sterkte.
    Nadine26dinsdag 1 november 2005 @ 23:53
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 17:40 schreef Xennia het volgende:
    Trouwens Nadine wat ik me afvroeg, een van jouw tafeldames is bevriend met madame en jij werd geintroduceerd als zijnde de vriendin van Daniel. Is het de bedoeling dat Madame hier van weet?
    Madame is van de aardbodem verdwenen, in zo verre dat ze in Parijs bij haar ouders verblijft, terwijl ze allang terug had moeten zijn. Of zij ervan weet... geen idee. Haar naam is in Spanje maar één keer gevallen - toen Els haar nervous breakdowntje kreeg, namelijk. Het zat Els behoorlijk hoog, dat was wel duidelijk. Maar hoe goed zij bevriend is met Madame... en of zij haar gaat inlichten over mijn aanwezigheid in Sevilla... daar zal ik zélf achter moeten zien te komen, want D. laat niets los.
    Nadine26dinsdag 1 november 2005 @ 23:53
    quote:
    Op dinsdag 1 november 2005 23:48 schreef cioran63 het volgende:
    Nou, sterkte.
    Dank je wel.
    dvrwoensdag 2 november 2005 @ 00:02
    Heel veel sterkte Nadine. Ware ik gelovig, ik zou voor je bidden. Zou je die mensen niet gewoon wegsturen met een beleefd 'als familie zouden we nu graag alleen zijn'?

    Het stelt ter afleiding waarschijnlijk niks voor, maar ik liep gisteren toevallig tegen een fotootje aan van het schattigste kleine meisje ter wereld. Misschien word jij er ook even vrolijk van: (klik).
    Gajuswoensdag 2 november 2005 @ 00:18
    Courage Nadine.
    Nadine26woensdag 2 november 2005 @ 00:25
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 00:02 schreef dvr het volgende:
    Heel veel sterkte Nadine. Ware ik gelovig, ik zou voor je bidden. Zou je die mensen niet gewoon wegsturen met een beleefd 'als familie zouden we nu graag alleen zijn'?

    Het stelt ter afleiding waarschijnlijk niks voor, maar ik liep gisteren toevallig tegen een fotootje aan van het schattigste kleine meisje ter wereld. Misschien word jij er ook even vrolijk van: (klik).
    Ja, daar word ik wel even vrolijk van.
    Ken jij haar..?

    We proberen die mensen ook wel weg te sturen, maar iedereen probeert z'n 'moment te pakken', zo gaat dat nu eenmaal. En mijn moeder heeft ook het gevoel dat ze mensen de kans moet geven om nog iets te zeggen, hoe zwaar dat ook voor haar is, maar zo zit ze in elkaar. Hoewel mijn moeder inmiddels te klein woont om nog allerlei logés en protégés in huis te nemen, heeft ze wél nog steeds een magnetische aantrekkingskracht op heel veel mensen. Zo hadden wij vanavond een relatief nieuwe vriendin van haar op bezoek, Madeleine genaamd. Madeleine is een perfect gecoiffeerde dame van een jaar of zeventig in een roze bodywarmer, en zij heeft een diepe liefde voor mijn moeder opgevat. Vermoedelijk moet deze diepe liefde in de lesbische sfeer worden gezocht, althans bij Madeleine.
    Nadat ze langdurig aan mijn moeders bed had gezeten, hoorden wij haar hartverscheurend huilen op de gang.
    Mijn zus en ik keken elkaar aan: wat nu?
    Mijn broer, die nooit iets in de gaten heeft, keek verstoord op en zei: "Wat hoor ik toch? Is dat mama, moet ze overgeven?"
    Wij begonnen wild te gebaren dat hij zijn mond moest houden, omdat de deur tussen de woonkamer en de gang openstond.
    "Wat is er nou?" zei mijn broer. "Ik hóór iets, ze is aan het kotsen."
    Toen kwam Madeleine binnen. Ze liep in een rechte lijn door naar het raam en ging daar snuivend en snikkend naar buiten staan kijken.
    Het duurde vijf minuten.
    Tien minuten.
    Mijn zus en ik kregen de slappe lach. Waarom? Toen we het er later over hadden, kwamen we tot de conclusie dat het bijna onverdraaglijk is om groot verdriet te delen met een volslagen vreemde, en Madeleine is voor ons een volslagen vreemde.

    Toen ze zich eindelijk had herpakt, kwam ze bij ons zitten. "Ik denk," zei ze na een lange stilte, "dat ik deze week ook een keer blijf slapen. Is dat goed?"
    "Nou..," begon ik.
    "Eh..," bracht Frankie uit.
    "We denken er even over na," zei mijn broer.


    Nadine26woensdag 2 november 2005 @ 00:33
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 17:50 schreef Xennia het volgende:

    Je hebt twee opties (of eigenlijk 3)
    1.) Je geniet van het spel der verleiding en volgt de ervaren D.
    2.) Wil je zijn aandacht gedurende langere tijd vasthouden zul je iets verrassender uit de hoek moeten komen. D. is wel gewend dat vrouwen als was in zijn handen zijn, zowel in bed als daarbuiten. Als hij eenmaal een vrouw heeft gebroken, als zij eenmaal al haar principes overboord heeft gegooid en hem slechts nog smeekt om seks is zij al gauw niet meer interessant. Daarom zul je de macht terug moeten nemen, in ieder geval zo nu en dan. Hoe je dat doet? Je zou hem bijvoorbeeld de beloofde striptease kunnen geven en op het moment dat hij ubergeil is en toe wil slaan, weg kunnen gaan.
    3.) Deze optie is minder interessant. Vergeet D. en richt je op Th. Al denk ik niet dat er nog een weg terug voor je is.
    Het ongelooflijke & onbegrijpelijke & onverklaarbare & ook ontwrichtende & gevaarlijke geval wil dat ik heel erg naar D. verlang. Juist nu.

    Nou ben ik nog wél helder genoeg om te snappen dat ik aan dát verlangen even geen gehoor moet geven, juist nu.

    Als ik verstandig ben, en dat ben ik natuurlijk , dan kies ik dus voor optie 3, juist nu. Morgen zie ik Thijs weer...
    Gajuswoensdag 2 november 2005 @ 00:40
    quote:
    Op dinsdag 1 november 2005 23:53 schreef Nadine26 het volgende:
    Madame is van de aardbodem verdwenen, in zo verre dat ze in Parijs bij haar ouders verblijft, terwijl ze allang terug had moeten zijn. Of zij ervan weet... geen idee. Haar naam is in Spanje maar één keer gevallen - toen Els haar nervous breakdowntje kreeg, namelijk. Het zat Els behoorlijk hoog, dat was wel duidelijk. Maar hoe goed zij bevriend is met Madame... en of zij haar gaat inlichten over mijn aanwezigheid in Sevilla... daar zal ik zélf achter moeten zien te komen, want D. laat niets los.
    Vermoedelijk participeert Madame momenteel aan de jaarlijkse reünie van haar familie, conform de Keltisch-Christelijke traditie van La Toussaint.

    Reken er maar op dat Madame (binnenkort) op de hoogte is van de Sevilla-bijeenkomst, hetzij via Els of een gemeenschappelijke vriendin, hetzij via de tweeling.
    cioran63woensdag 2 november 2005 @ 00:41
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 00:33 schreef Nadine26 het volgende:

    [..]

    Als ik verstandig ben, en dat ben ik natuurlijk , dan kies ik dus voor optie 3, juist nu. Morgen zie ik Thijs weer...
    Maar dat is wel een gedoe man, met Thijs de zaak weer vlot trekken. Essentiele zaken zul je moeten verzwijgen, of maandenlang praten, overtuigen en andere toestanden.
    Nadine26woensdag 2 november 2005 @ 00:53
    Op maandag 31 oktober 2005 23:58 schreef Gajus het volgende:
    quote:
    Nou, nou, Nadine ... precies twee maanden geleden begon jij te verhalen over jouw erotische fantasieën ... talloze bespiegelingen passeerden sindsdien de revue ... eindelijk was zijn de kogel door jouw de kerk ... uitgerekend tijdens mijn vakantieverlof.
    Ja eh... sorry! Verwikkelingen met kogels & kerken zijn niet te plannen...
    Leuke vakantie gehad, trouwens?
    quote:
    Behalve het machtspel tussen Daniël en Nadine, zie ik nog steeds het machtspel tussen Madame en Daniël.
    Zou Daniël in eerste instantie Madame gevraagd hebben als tafeldame? (mede gelet op Els?)
    Is het toeval dat Madame onbereikbaar was?
    Het is best mogelijk dat hij háár eigenlijk had willen uitnodigen - maar ze heeft zich onvindbaar gemaakt. Els was daar inderdaad niet zo mee in haar nopjes. Maar Els lijkt me het type dat nooit in haar nopjes is, met niets (tenzij ze bovenop een skischans staat, in zo'n aerodynamisch skirace-pak), dus dat zegt niet zoveel.

    Of het toeval is dat Madame onbereikbaar is, begin ik inmiddels te betwijfelen. Ze moet een hele goede reden hebben om haar kinderen wekenlang aan hun lot over te laten in Nederland (dat geldt althans voor de - leerplichtige - tweeling; hun dochtertje is nog steeds bij haar), en om nou te zeggen dat ze D. er een genoegen mee doet: .
    Aan de andere kant zou ik niet weten wat er precies achter zit, of wat ze ermee denkt te bereiken. D. is intussen woedend & half overspannen, dus een truc om hem terug te winnen, kan het zéker niet zijn.
    quote:
    Is Kim inmiddels exit? (onvoldoende salonfähig?)
    Slecht nieuws: Kim is alive and kicking. Ze is diep gebronsd teruggekeerd uit Acapulco, waar ze met haar moeder was om - citaat - "de batterij op te laden." (Acteren is een zwaar vak, dat weten we allemaal. )
    quote:
    N.a.v. recente vakantiebelevenissen: er bestaat geen uitgekookter mensensoort dan (Neuckbare) Françaises.
    Vertel dáár dan maar eens wat meer over!
    Xenniawoensdag 2 november 2005 @ 00:58
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 00:33 schreef Nadine26 het volgende:
    Als ik verstandig ben, en dat ben ik natuurlijk , dan kies ik dus voor optie 3, juist nu. Morgen zie ik Thijs weer...
    Waarom denk je dat dat verstandig is?
    Nadine26woensdag 2 november 2005 @ 01:03
    Op woensdag 2 november 2005 00:40 schreef Gajus het volgende:
    quote:
    Vermoedelijk participeert Madame momenteel aan de jaarlijkse reünie van haar familie, conform de Keltisch-Christelijke traditie van La Toussaint.
    Laten we hopen dat ze er een lange Toussaint-reünie van maakt - maandje of drie lijkt me heel schappelijk.
    quote:
    Reken er maar op dat Madame (binnenkort) op de hoogte is van de Sevilla-bijeenkomst, hetzij via Els of een gemeenschappelijke vriendin, hetzij via de tweeling.
    Zolang ze maar niet op de hoogte wordt gebracht van mijn extra-curriculaire nevenactiviteiten tijdens de Sevilla-bijeenkomst, lijkt het me geen ramp. En dan doel ik in het bijzonder op mijn botanische nevenactiviteiten, ik bedoel dus in de hoteltuin. Dat ik als tafeldame mocht aantreden, zal ze wel kunnen begrijpen. De geldschieters waren allebei in het gezelschap van hun vrouw; het zou volgens D. ongepast zijn geweest (of in elk geval ongemakkelijk) als hij in z'n eentje was aangeschoven.
    En van mijn nevenactiviteiten is, voor zover ik weet, niemand op de hoogte.
    Nou ja: D. Maar die houdt zijn mond wel.
    dvrwoensdag 2 november 2005 @ 01:06
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 00:25 schreef Nadine26 het volgende:

    Ja, daar word ik wel even vrolijk van.
    Ken jij haar..?
    Nee, het was een toevallige vondst. Ik zocht met Google Image Finder op 'mopsy' en toen kwam dat scheetje tevoorschijn. Ze komt van een site waar een Amerikaanse vrouw het dagelijkse wel en wee van haar gezin bijhoudt. De notitie van gisteren was grappig:

    "Memo to My Daughter

    This is to inform you that Daylight-Saving Time has come to an end for the year 2005.
    Please adjust your internal clock accordingly."


    Waarschijnlijk is dat scheetje eigenlijk een kleine ankle biter.
    Nadine26woensdag 2 november 2005 @ 01:13
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 00:41 schreef cioran63 het volgende:
    Maar dat is wel een gedoe man, met Thijs de zaak weer vlot trekken. Essentiele zaken zul je moeten verzwijgen, of maandenlang praten, overtuigen en andere toestanden.
    Ik heb niet zo'n zin in toestanden, nu.
    Nooit, eigenlijk. Maar nu nog minder dan ooit. Waarschijnlijk ga ik de essentiële zaken dus verzwijgen, tenzij hij zich een beetje coulant opstelt. Die kans is er wel... denk ik. Hoop ik.

    (Met 'coulant' bedoel ik eigenlijk dat hij óók eens over de brug komt met zijn essentiële zaken, want dat zou de geschiedenis misschien niet vlot trekken, maar wél eh... verhelderen, voor ons allebei. Dan kunnen we zaken doen. Misschien.)
    Nadine26woensdag 2 november 2005 @ 01:17
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 00:58 schreef Xennia het volgende:
    Waarom denk je dat dat verstandig is?
    Ja, ik zeg ook maar wat... Maar ik heb wel behoefte aan een beetje vertrouwdheid, of zo. Iemand die ik goed ken, die mij goed kent. Om te praten, dus. Mijn verlangen naar D. heeft niet zoveel met praten te maken...
    Xenniawoensdag 2 november 2005 @ 01:20
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 01:17 schreef Nadine26 het volgende:

    [..]

    Ja, ik zeg ook maar wat... Maar ik heb wel behoefte aan een beetje vertrouwdheid, of zo. Iemand die ik goed ken, die mij goed kent.
    Ik vraag me af hoe goed Thijs en jij elkaar werkelijk kennen. Op dit moment lijkt jullie relatie met leugens aan elkaar te hangen.

    Misschien kun je wel goed met hem praten over de ziekte van je moeder. Hij kan het vast wel waarderen als je je een beetje opent naar hem.
    cioran63woensdag 2 november 2005 @ 01:27
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 01:17 schreef Nadine26 het volgende:

    [..]

    Ja, ik zeg ook maar wat... Maar ik heb wel behoefte aan een beetje vertrouwdheid, of zo. Iemand die ik goed ken, die mij goed kent. Om te praten, dus. Mijn verlangen naar D. heeft niet zoveel met praten te maken...
    Praat je beter met mannen?
    Gajuswoensdag 2 november 2005 @ 02:26
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 00:53 schreef Nadine26 het volgende:
    ... Leuke vakantie gehad, trouwens?
    Geen leuke maar wel een nuttige 'vakantie'. De achterliggende kwestie is te gevoelig voor publicatie. Bovendien wil ik jouw Dagboek niet vervuilen met off topic kwesties.
    quote:
    Het is best mogelijk dat hij háár eigenlijk had willen uitnodigen - maar ze heeft zich onvindbaar gemaakt. Els was daar inderdaad niet zo mee in haar nopjes. Maar Els lijkt me het type dat nooit in haar nopjes is, met niets (tenzij ze bovenop een skischans staat, in zo'n aerodynamisch skirace-pak), dus dat zegt niet zoveel.

    Of het toeval is dat Madame onbereikbaar is, begin ik inmiddels te betwijfelen. Ze moet een hele goede reden hebben om haar kinderen wekenlang aan hun lot over te laten in Nederland (dat geldt althans voor de - leerplichtige - tweeling; hun dochtertje is nog steeds bij haar), en om nou te zeggen dat ze D. er een genoegen mee doet: .
    Aan de andere kant zou ik niet weten wat er precies achter zit, of wat ze ermee denkt te bereiken. D. is intussen woedend & half overspannen, dus een truc om hem terug te winnen, kan het zéker niet zijn.
    Madame´s strategie is een 'tweetrapsraket': eerst Daniël losweken van Kim met jou als katalysator, daarna Daniël de vader van haar kinderen weer thuis krijgen.
    Aangezien Daniël ook Madame's strategie doorziet, heeft hij zich als een impotenteling gedragen.
    JAMwoensdag 2 november 2005 @ 02:40
    Ik ga even een TVP'tje plaatsen want ik houd van Gajus want Gajus kan heel goed Frans en ik vind Frans heel mooi dus ik vind Gajus heel mooi want ik vind het mooi dat hij heel goed kan wat ik mooi vind en ik houd van de dingen die ik mooi vind. .
    Gajuswoensdag 2 november 2005 @ 03:05
    Cher JAM, je crois que c'est réciproque.
    JAM, jij zou mij een onmetelijk plezier doen met een semantisch beladen gedicht
    waarin de onlosmakelijkheid tussen liefde en dood verbeeld wordt.
    ... speciaal voor onze lieve Nadine
    R_ONwoensdag 2 november 2005 @ 04:21
    Wat een belevenissen in zo'n korte tijd. Ik blijf je volgen. natuurlijk.
    cioran63woensdag 2 november 2005 @ 04:26
    Veel interessant kijkende zwart/wit mannen hier. Niet om het een of ander, verder.
    R_ONwoensdag 2 november 2005 @ 04:27
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 04:26 schreef cioran63 het volgende:
    Veel interessant kijkende zwart/wit mannen hier. Niet om het een of ander, verder.
    Ja, daar moet wat aan gebeuren, he?

    LET OP!
    cioran63woensdag 2 november 2005 @ 04:28
    Hola, een blauw ACCENT!
    R_ONwoensdag 2 november 2005 @ 04:30
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 04:28 schreef cioran63 het volgende:
    Hola, een blauw ACCENT!
    Het is toch niet te geloven!
    Viviwoensdag 2 november 2005 @ 05:37
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 03:05 schreef Gajus het volgende:
    Cher JAM, je crois que c'est réciproque.
    JAM, jij zou mij een onmetelijk plezier doen met een semantisch beladen gedicht
    waarin de onlosmakelijkheid tussen liefde en dood verbeeld wordt.
    ... speciaal voor onze lieve Nadine
    De onlosmakelijkheid?

    Liefde is een manier om de tijd te doden, en de tijd doodt de liefde
    Viviwoensdag 2 november 2005 @ 06:10
    Zeg Nadine, kende je deze al?

    Er zijn veel dingen die we zouden weggooien als we niet bang waren dat anderen ze zouden oprapen. Poezie-nijlpaarden, bijv?

    Hij zei soms best nog wat aardigs, die Oscar



    [ Bericht 20% gewijzigd door Vivi op 02-11-2005 12:37:45 ]
    Viviwoensdag 2 november 2005 @ 17:16
    Nog steeds geen Nadine?

    Nou, dan post ik nog maar een gedichtje onder het mom:

    Ik wilde dat ik dichter was, dan was ik dichter bij jou

    Twee waarheden naderen elkaar. Eén komt van binnenuit,

    één van buitenaf

    en waar zij elkaar ontmoeten bestaat een kans jezelf te zien.

    Hij die merkt wat er te gebeuren staat roept vertwijfeld: 'Halt!

    om het even wat, als ik mijzelf maar niet hoef te kennen.'


    Pessoa wederom
    Viviwoensdag 2 november 2005 @ 17:17
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 02:40 schreef JAM het volgende:
    Ik ga even een TVP'tje plaatsen want ik houd van Gajus want Gajus kan heel goed Frans en ik vind Frans heel mooi dus ik vind Gajus heel mooi want ik vind het mooi dat hij heel goed kan wat ik mooi vind en ik houd van de dingen die ik mooi vind. .
    Nadine26donderdag 3 november 2005 @ 01:17
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 06:10 schreef Vivi het volgende:
    Zeg Nadine, kende je deze al?

    Er zijn veel dingen die we zouden weggooien als we niet bang waren dat anderen ze zouden oprapen. Poezie-nijlpaarden, bijv?
    Zoals er ook veel dingen zijn die we maar laten liggen, omdat we bang zijn om iets onherstelbaars aan te richten (vooral bij onszelf).

    Maar ik geloof eigenlijk niet dat ik zó gemakzuchtig ben in de liefde...

    Ik ben nog steeds bij mijn moeder. Een inwonende verpleegster hebben we afgewezen - vooral omdat mijn broer een paniekaanval kreeg bij de gedachte aan een vreemde vrouw met wie hij het huis zou moeten delen.
    "Je kunt toch afspraken maken over leeslampjes en wc-bezoek?" zei Frankie. "Misschien is het wel een schat van een zuster. Heb je eindelijk een vriendin."
    "Ik taai af als jullie een zuster inhuren," zei hij. "Ik heb mijn nachtrust nodig."
    "Niet als het een leuke zuster is," zei ik.
    "Dan komt er van jouw nachtrust sowieso niks meer terecht," vulde Frankie aan. "Dan worden het nog een paar zware nachtjes, Tom."
    Maar mijn broer hield voet bij stuk: een zuster kwam het huis niet in, klaar. Hij is nogal gesteld op zijn privacy. Je kunt hem gerust neurotisch noemen; als Frankie en ik bij mijn moeder slapen, gaat hij meestal nog diep in de nacht naar huis, omdat hij 'emotionele toestanden' wil vermijden, opnieuw met het oog op zijn nachtrust. Acht uur slaap is voor hem het absolute minimum. Bovendien wil hij rustig de krant kunnen lezen. En zich scheren. En hij wil zéker geen kletsverhalen van een zuster op witte klompen aan zijn kop.

    We hebben nu dus gekozen voor een compromis dat bestaat uit ambulante thuiszorg: om de zes uur komt er iemand een spuit zetten.

    Verder is het hier nog steeds een komen & gaan van relaties, vrienden en vriendinnen, familie, handelsreizigers, halve bekenden, circusartiesten, oplichtersduo's en Thuiszorgpersonages. "Een fucking pandemonium," roept mijn broer steeds. "Er gaat godverdomme iemand dood, het is geen staande receptie!"
    Maar intussen vloeit de witte wijn rijkelijk, de rode wijn ook, tenminste vanaf een uur of vier 's middags, en voor noodgevallen en nachtelijke bezoekjes van de Thuiszorgvrienden hebben we nog wat flessen whisky staan. Om onszelf moed in te drinken. Om alle verhalen van het bezoek aan te horen, bijvoorbeeld over de sieraden die mijn moeder met handen tegelijk aan het weggeven is - tante Wilma komt naar buiten met een ketting, Madeleine heeft het diamanten olifantenspeldje gekregen, voor de nichtjes heeft mijn moeder haar gouden armbanden apart gelegd, en zo komt de bodem van haar sieradenkistje snel in zicht.

    Ik heb haar parel gekregen. Een dun gouden kettinkje met een parel eraan. Die heeft ze vroeger altijd gedragen.

    De euthanasie is zo goed als rond. Onze eigen huisarts is op vakantie, dat komt bijzonder slecht uit, maar godzijdank is de invalarts een vriendelijke, meelevende (en trouwens ook filmstermooie) man die vrijwel meteen bereid was om de euthanasie uit te voeren. Morgen komt de zogeheten 'scan-arts' mijn moeder nog eens aan een 'examen' onderwerpen - tenminste, zo ziet mijn moeder het; ze is doodsbang om voor het examen te zakken, ze is zó vastbesloten, ze wil zó graag dat er een eind aan de tunnel komt, ze moet er niet aan denken dat de scan-arts een andere mening is toegedaan dan de mooie huisarts. Want dan gaat het niet door. En ze is echt heel ziek, nu. Overgeven, de hele dag overgeven. Helse pijn. En maar spuiten met die morfine, en maar plakken met die morfinepleisters, en maar slikken met die paracetamol en die pretnison en die andere pillen waarmee haar nachtkastje ligt bezaaid.
    Klaar.
    Het is gewoon klaar.

    Wij voelen even niks. Wij hopen dat de euthanasie erdoorheen komt. Daarna zien we wel weer verder.

    Wij huilen meer dan ooit - en met 'wij' bedoel ik mijn broer, mijn zus en ik - en wij lachen ook meer dan ooit. Want als er eens iets grappig is, dan is het onder deze omstandigheden op een bepaalde manier meteen verschrikkelijk grappig en hilarisch en dan kruipen we al snel over de grond van het lachen.

    We hebben het Oplichtersduo gehad: een boomlange vrouw die eruit zag als een prototypische secretaresse, compleet met hoornen bril en mantelpakje, en een jongen met lang popsterren haar, maar dan ongewassen, in een afgesleten joggingpak. Tussen zijn tanden hield hij een aangevreten appel geklemd, en vanachter die appel klonk het (om twee uur 's nachts): "Hoi, wij komen even een spuitje zetten."
    Mijn broer keek lichtelijk verontrust, maar hij liet het tweetal binnen. De vrouw boog zich in de woonkamer over het 'Logboek', waarin ze langdurig aantekeningen maakte, terwijl de jongen met de appel mijn moeder een injectie toediende.
    "Wil je je handen niet even wassen?" vroeg mijn zus op dwingende toon.
    "Nee joh, dat komt wel goed joh." De jongen maakte een wegwerpgebaar. "Alles is steriel, joh."

    "Zo dan," zei hij, toen hij klaar was. "Hebbie een bakkie voor de naald?"
    "Een bakkie?" zei ik. "Je hebt zelf toch een containertje bij je voor de naalden? Alle andere verplegers hebben een containertje."
    "Nee joh," zei de jongen, terwijl hij nog eens een smakelijke hap nam uit zijn appel. "Hebbie dan geen ouwe fles of zo?"
    Oude flessen genoeg, bij ons thuis - en dus namen we hem mee naar de keuken. Bij het zien van de gigantische verzameling lege drankflessen, hikte de jongen: "Zo, dus jullie lusten wel een slokkie? Lekker, hoor. Ik zou best een glaasje willen."
    Op dat moment greep de secretaress in met de mededeling dat ze er maar weer eens vandoor moesten. De jongen liep nog snel even bij mijn moeder naar binnen, kennelijk om zijn bruine appel van het nachtkastje te pakken, want we hoorden hem zeggen: "Zitten er al vliegen op? Haha, er zitten al vliegen op, hoor."

    Toen ze weg waren, keken we elkaar nog eens aan.
    "Wat denken jullie?" vroeg mijn broer.
    "Mama zal vannacht wel lekker trippen," antwoordde Frankie. "Zo'n shotje methadon is best lekker op zijn tijd."
    "Of heroïne," knikte mijn broer. "Shit, dat was toch gewoon een junk?"
    "Een junk," beaamden wij.
    "En dat mens... die secretaresse," ging hij door, "dat was toch een vent?"
    "Zo iemand heet een transseksueel," zei Frankie. "Ze doen vast mee aan een herintredingsprogramma, je weet wel, voor ex-gedetineerden of ex-verslaafden of zo. Ze krijgen een nieuwe kans."
    "Wat een oplichtersduo," mompelde mijn broer. "Hebben jullie het juwelenkistje goed in de gaten gehouden?"
    "Nee," zei ik.
    "Nee," zei Frankie. "Ik was geobsedeerd door die bruine appel."
    "Moeten we het Bureau Thuiszorg bellen?"
    "Vast wel," zei ik. "Die junk heeft waarschijnlijk voor kapitalen aan goud in zijn zakken gepropt. Maar laten we eerst afwachten wat die methadon gaat doen. Misschien werkt het beter dan morfine."
    "Dat zou perfect zijn," knikte mijn broer.
    "Daarbij," zuchtte Frankie, "maakt het nu toch niks meer uit. Een overdosis is een overdosis. Het zou wel mooi zijn als we de euthanasie vóór zouden zijn."
    "Dan neem ik nog een whisky," besloot mijn broer. "Even drinken op het oplichtersduo. En dat die methadon maar van een goede kwaliteit mag zijn."
    Nadine26donderdag 3 november 2005 @ 01:24
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 01:27 schreef cioran63 het volgende:
    Praat je beter met mannen?
    Nee! Ik praat beter met mijn vriendinnen. Maar Thijs is een uitzondering; hij is mijn vriendje, dus met hem kan ik wel goed praten. Daarom zit dat poëziemeisje me zo dwars: ik heb het niet zo op 'gemengde vriendschappen', ik vertrouw het niet. Er is al vaak tegen me gezegd - o.a. door vriendinnen - dat ik hem die vriendschap moet gunnen, maar ik ben daar niet zo ruimdenkend in.

    Oh, ik heb Thijs vandaag trouwens niet meer gesproken. Het was geen goede dag; mijn moeder is zo ziek, ik kan hier nu geen minuut weg. Ik heb mijnheer W. ook afgebeld. Dat vond hij niet zo leuk. Maar er zijn ook een heleboel dingen die ik niet zo leuk vind, denk ik dan maar - en daar leg ik me ook bij neer.
    Nadine26donderdag 3 november 2005 @ 01:27
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 02:26 schreef Gajus het volgende:
    Madame´s strategie is een 'tweetrapsraket': eerst Daniël losweken van Kim met jou als katalysator, daarna Daniël de vader van haar kinderen weer thuis krijgen.
    Aangezien Daniël ook Madame's strategie doorziet, heeft hij zich als een impotenteling gedragen.
    Dat van die tweetrapsraket kan ik me wel voorstellen. Maar die laatste opmerking, over de impotenteling, brengt me even aan het wankelen. Wat bedoel je precies?
    cioran63donderdag 3 november 2005 @ 01:37
    Ik denk dat ie bedoelt dat ie niet ging prikkeprakken, en dan omdat het misschien niet kon.
    Nadine26donderdag 3 november 2005 @ 01:38
    quote:
    Op woensdag 2 november 2005 02:40 schreef JAM het volgende:
    Ik ga even een TVP'tje plaatsen want ik houd van Gajus want Gajus kan heel goed Frans en ik vind Frans heel mooi dus ik vind Gajus heel mooi want ik vind het mooi dat hij heel goed kan wat ik mooi vind en ik houd van de dingen die ik mooi vind. .
    Ik vond Frans ook altijd heel mooi totdat ik Frans ging studeren, dat is een studie, je leert er in het Frans praten en schrijven over le déconstructivisme et l'herméneutique et la critique psychoanalytique et Jacques Derrida en meer van die dingen die ze in Frankrijk heel vooruitstrevend en postmodern vinden, want de Fransen lopen in dat opzicht een beetje achter op de rest van de wereld, en dan ga je Frans opeens een stuk minder mooi vinden, je gaat het een beetje aanstellerij vinden, gelul, geneuzel in de marge, en je denkt: als jullie nou gewoon allemaal je bek hielden, dan werd het misschien nog een leuke studie, een studie waarmee je thuis kunt aankomen bij je ouders, zodat ze trots op je kunnen zijn dat je dat toch maar allemaal geleerd en gestudeerd hebt, in het Frans, want het is op zichzelf best een mooie taal - maar eerlijk gezegd: Spaans is mooier.
    JAMdonderdag 3 november 2005 @ 01:42
    Ik heb zo de idee dat dit topic om een reactie van mijn kant vraagt.

    Bij deze.


    .
    Nadine26donderdag 3 november 2005 @ 01:43
    quote:
    Op donderdag 3 november 2005 01:37 schreef cioran63 het volgende:
    Ik denk dat ie bedoelt dat ie niet ging prikkeprakken, en dan omdat het misschien niet kon.
    Ja, maar dat is wéér een doordenkertje.

    Kon 'het' misschien niet omdat:

    A) Hij met een bepaald fysiek (lees: medisch) probleem kampt
    B) Ik met een bepaald fysiek (lees: uiterlijk) probleem kamp
    C) Hij onder zware psychische druk staat van Madame
    JAMdonderdag 3 november 2005 @ 01:43
    Verder; ik het het topic niet zo gevolgd, zal ik me gaan 'inlezen'?
    Nadine26donderdag 3 november 2005 @ 01:46
    quote:
    Op donderdag 3 november 2005 01:43 schreef JAM het volgende:
    Verder; ik het het topic niet zo gevolgd, zal ik me gaan 'inlezen'?
    Ik zou het gewoon doen.

    Als je werkloos bent. Of als je toevallig tóch net in je sabattical zit.
    Gajusdonderdag 3 november 2005 @ 02:29
    quote:
    Op donderdag 3 november 2005 01:27 schreef Nadine26 het volgende:
    Dat van die tweetrapsraket kan ik me wel voorstellen. Maar die laatste opmerking, over de impotenteling, brengt me even aan het wankelen. Wat bedoel je precies?
    Daniël besefte dat het volbrengen van de liefdesdaad zou betekenen dat hij in Madame's valstrik zou zijn gelopen. Het vooruitzicht van zo'n smadelijke nederlaag was allesoverheersend en deed hem blokkeren. Met het excuus van die afspraak kon hij vervolgens zijn gezicht redden.
    Daniël verkeert in onzekerheid over jouw loyaliteit; misschien zit jij in het complot van Madame

    update: C) Hij onder zware psychische druk staat van Madame.
    Gajusdonderdag 3 november 2005 @ 02:39
    quote:
    Op donderdag 3 november 2005 01:38 schreef Nadine26 het volgende:
    ... maar eerlijk gezegd: Spaans is mooier.
    Eerlijker zou zijn te zeggen: "sinds mijn uitstapje naar Sevilla vind ik het Spaans mooier."
    Nadine26donderdag 3 november 2005 @ 08:44
    quote:
    Op donderdag 3 november 2005 02:29 schreef Gajus het volgende:
    Daniël besefte dat het volbrengen van de liefdesdaad zou betekenen dat hij in Madame's valstrik zou zijn gelopen. Het vooruitzicht van zo'n smadelijke nederlaag was allesoverheersend en deed hem blokkeren. Met het excuus van die afspraak kon hij vervolgens zijn gezicht redden.
    Hmmm... ik zou het een afknapper vinden.
    quote:
    Daniël verkeert in onzekerheid over jouw loyaliteit; misschien zit jij in het complot van Madame
    Dat zou wel mooi zijn! Dat zou mij tot een soort vrouwelijke Valmont maken.
    NoSigardonderdag 3 november 2005 @ 23:31
    quote:
    Op maandag 31 oktober 2005 01:37 schreef Nadine26 het volgende:
    Sevilla II

    "Eigenlijk is het zo simpel," zuchtte D. "Je legt ze een weekend in de watten, je geeft ze een mooi hotel en een bubbelbad en een beautysalon, en je hebt ze in de tang."
    "Altijd?" vroeg ik.
    "Bijna altijd," zei D. "Soms is het leven zo simpel."
    Stilte.
    (ik lees al en tijd in stilte mee)
    Weet je over wie dit gaat? Of is dit bewust, voor zo'n vraag, neergeschreven?
    Nadine26vrijdag 4 november 2005 @ 00:18
    Mijn moeder is geslaagd voor het examen.

    De 'scan-arts' droeg een ruitjesoverhemd met korte mouwen - een man hoort geen overhemd met korte mouwen te dragen, ze moeten lang zijn, die mouwen, dat is een oude Italiaanse wet - en ook voor het overige gedroeg hij zich als een moroze ambtenaar. Hij zei niets toen hij uit mijn moeders kamer kwam. Hij keek neutraal. Na een kort onderhoud met mijn broer - iets over paperassen en formulieren - kondigde hij aan dat hij maar weer eens op huis aan ging. Op dat moment kwamen Frankie en ik tegelijk in actie. We holden achter hem aan door de gang en zetten hem klem in het hoekje naast de kapstok. De arts stond letterlijk met zijn rug tegen de muur, en heel even keek hij zoals mensen in horrorfilms vaak kijken: verbijsterd, bang, lamgeslagen.
    "Wat zijn uw bevindingen?" vroeg Frankie op fluistertoon.
    "Ik denk," begon de arts diplomatiek, "dat u moet wachten op een telefoontje van uw eigen huisarts."
    "Kunt u niets zeggen?"
    "Het is niet aan mij om..." Hij zocht naar woorden. "U hoort snel meer."
    "Nee! We moeten het nú weten!" zei ik opeens, nogal hard, want de arts deinsde achteruit. "Mijn moeder is doodziek! Ze wil het weten! En wij ook!"
    Toen begon ik ook nog te huilen.
    De arts schonk me een hypernerveuze glimlach. Ik voelde dat ik op de goede weg was, het was nu een kwestie van doorzetten. En dus produceerde ik een hoge kreet, waarna ik me half in zijn armen stortte - half, omdat Frankie me tegenhield, ze greep mijn polsen vast en zei: "Nadine, laat de dokter met rust, hij vertelt het echt wel. Rustig maar, hij vertel het."
    Wij zijn een goed team, Frankie en ik.
    Ons kun je wel om een boodschap sturen.
    De arts drukte zijn dokterstas beschermend tegen zich aan. Dit was het moment voor een laatste duwtje in de rug. Ik zei: "Mijn moeder, dokter... ze sterft van de pijn," en ik deed een wankele stap naar voren, alsof ik me elk moment aan hem vast kon klampen. "U stuurt haar nu toch niet met een kluitje in het riet?"

    We hadden beet. De dokter zuchtte diep, hij keek om zich heen met een blik van: 'Waar is de nooduitgang?' en toen zei hij snel: "Goed dan. Ik zie geen bezwaar. Dat kunt u tegen uw moeder zeggen."

    Een goede uitslag kwam nog nooit zo hard aan.
    Het is raar, ik heb de afgelopen zes maanden geen traan gelaten en nu huil ik zo'n beetje de hele dag. Het is geen hysterisch huilen, het is geen janken, het is praten terwijl de tranen stromen, en lachen terwijl de tranen stromen - ze stromen gewoon stilletjes door, de hele dag, ik heb er eigenlijk geen last van.
    Iedereen bekijkt mij in opperste verbazing, want zo kennen ze mij niet, en ook daar heb ik eigenlijk geen last van. Ik heb nergens last van. Behalve van de dood van mijn moeder, aanstaande woensdag, tussen twee en vier uur 's middags.

    Hoe gaan we het doen?
    Onze eigen huisarts heeft indertijd gezegd: "Met een injectie. Dat is efficiënter, je wilt natuurlijk dat het zo soepel mogelijk verloopt."
    De woorden 'efficiënt' en 'soepel' lijken in deze context misschien misplaatst, maar niemand zit te wachten op een rommelig, stroef sterfbed.

    De invalarts zegt: "Met een drankje. Dat is mooier, symbolischer. Bovendien is het prettig voor de nabestaanden om met eigen ogen te zien dat het drankje uit vrije wil wordt ingenomen." In het drankje zitten honderd slaappillen. Er bestaat een kans dat de patiënt na een paar slokken, halverwege het drankje, al in slaap valt. Of dat het drankje er weer uitkomt. In dat geval wordt er alsnog een injectie gegeven.

    Mijn moeder wil het drankje. Ze oefent. Ze kan eigenlijk nauwelijks meer drinken, maar nu is ze vastbesloten om straks in één keer dat volle wijnglas achterover te koppen. Het is een beetje bitter, het drankje. Niet vies, zegt de arts. En daarna duurt het een paar minuten voordat ze in slaap valt, een hele diepe slaap, steeds dieper, nog dieper, en dan houden de longen ermee op. Eerst de longen, dan het hart. Bij de één duurt het een kwartier, de ander doet er een middag over om dood te gaan.

    Wanneer is het woensdag? Zo lang... te lang. Mijn moeder kan niet zo lang wachten. Nu de knoop eenmaal is doorgehakt, wil ze het achter de rug hebben. Het bezoek. De lange gesprekken. De betekenisvolle stiltes. De aaien over haar bol. De kussen op haar voorhoofd. Nóg een vriendin die tien minuten haar hand vast wil houden. Wéér een witte roos op haar nachtkastje. En kom, we laten haar nog één keer die leuke dia's zien van de vakantie in Zuid-Frankrijk, toen we zo vreselijk gelachen hebben met z'n allen.

    Mijn moeder moet de kans krijgen om los te laten. Daarom hebben wij met ingang van vandaag een nieuw deurbeleid ingesteld. Alleen familie is welkom. Zónder witte roos. Diaseries & zelfgebreide plakboeken & andere parafernalia worden bij de voordeur met kokende olie overgoten, gewoon omdat we dat leuk vinden, en daarna flikkeren we de hele zooi in de vuilnisbak. En na het bezoek aan mijn moeder is er geen nazit, geen after-party, geen gelegenheid voor een drankje & een hapje & een traantje, want wij hebben genoeg aan elkaar.


    Nadine26vrijdag 4 november 2005 @ 00:28
    quote:
    Op donderdag 3 november 2005 23:31 schreef NoSigar het volgende:
    (ik lees al en tijd in stilte mee)
    Weet je over wie dit gaat? Of is dit bewust, voor zo'n vraag, neergeschreven?
    Hoe bedoel je?
    Dat het over mij gaat..? Dat hij mij in de tang had omdat hij mij een bubbelbad en een mooie jurk en tangoschoenen heeft gegeven? In dat geval: je zou best eens gelijk kunnen hebben. Soms is het leven echt zo simpel.

    Is dat eigenlijk erg? Of beschamend? Ik denk het niet. In feite zijn we allemaal handelsreizigers die iets aan de man willen brengen - onszelf, meestal. Dat geldt voor D., maar dat geldt ook voor mij.
    NoSigarvrijdag 4 november 2005 @ 00:36
    Blijkbaar zijn we ook allemaal mensen die gekocht worden. Of dat erg of ontluisterend is?
    Wat vind je er zelf van?
    Nadine26vrijdag 4 november 2005 @ 00:51
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 00:36 schreef NoSigar het volgende:
    Blijkbaar zijn we ook allemaal mensen die gekocht worden. Of dat erg of ontluisterend is?
    Wat vind je er zelf van?
    Nou, 'gekocht'... je tilt er wel zwaar aan, hoor. ('zakenvrouwtje'?)

    Zoals ik het zie, kun je mensen net zo goed 'kopen' met een beetje aandacht, een compliment op het juiste moment, of gewoon door interesse te tonen. Het kost allemaal niks, maar het levert veel op. Dat is het spel dat we allemaal spelen, de hele dag. En ach, als iemand die aandacht nog eens extra onderstreept door er een paar tangoschoenen bij te doen... ik geef mensen ook zo vaak cadeaus.
    NoSigarvrijdag 4 november 2005 @ 01:03
    Je bagataliseert het materiele aspect. Interessant.
    cioran63vrijdag 4 november 2005 @ 01:08
    telli
    Nadine26vrijdag 4 november 2005 @ 01:13
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 01:03 schreef NoSigar het volgende:
    Je bagataliseert het materiele aspect. Interessant.
    Als je dan tóch iets bagatelliseert, dan maar het materiële aspect! Die paar lousy centen - alsof dát zo belangrijk is.

    Veel erger is het om het sociaal-emotionele aspect te bagatelliseren, of het intellectuele aspect, of het medische aspect, of het economische aspect, of het historische aspect, of het maatschappelijke aspect, of het gastronomische aspect, en over het planologische aspect heb ik het dan nog niet eens gehad.

    Nooit teveel waarde hechten aan geld, dat lijkt me verstandig. (Al helpt het natuurlijk wel om smerig veel een beetje geld te hebben. )
    NoSigarvrijdag 4 november 2005 @ 01:19
    Het is jóuw verhaal.


    Met blijkbaar ook veel relevante planologische aspecten.
    Gajusvrijdag 4 november 2005 @ 01:25
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 00:18 schreef Nadine26 het volgende:
    Het is raar, ik heb de afgelopen zes maanden geen traan gelaten en nu huil ik zo'n beetje de hele dag. Het is geen hysterisch huilen, het is geen janken, het is praten terwijl de tranen stromen, en lachen terwijl de tranen stromen - ze stromen gewoon stilletjes door, de hele dag, ik heb er eigenlijk geen last van.
    Iedereen bekijkt mij in opperste verbazing, want zo kennen ze mij niet, en ook daar heb ik eigenlijk geen last van. Ik heb nergens last van. Behalve van de dood van mijn moeder, ...
    Goed zo ... laat maar lekker stromen ... beschouw het maar als een grote reinigingsbeurt.
    maar om uitdrogen te voorkomen, vergeet niet om voldoende te drinken
    quote:
    Behalve van de dood van mijn moeder, aanstaande woensdag, tussen twee en vier uur 's middags. ... Mijn moeder wil het drankje. Ze oefent. Ze kan eigenlijk nauwelijks meer drinken, maar nu is ze vastbesloten om straks in één keer dat volle wijnglas achterover te koppen. Het is een beetje bitter, het drankje. Niet vies, zegt de arts. En daarna duurt het een paar minuten voordat ze in slaap valt, een hele diepe slaap, steeds dieper, nog dieper, en dan houden de longen ermee op. Eerst de longen, dan het hart. Bij de één duurt het een kwartier, de ander doet er een middag over om dood te gaan.
    Het zelfbeschikkingsrecht in zijn ultieme uiting.
    toch wel goed dat onze samenleving zich begint te distantiëren van die christelijke hypocrisie
    quote:
    Mijn moeder moet de kans krijgen om los te laten. Daarom hebben wij met ingang van vandaag een nieuw deurbeleid ingesteld. Alleen familie is welkom ... , want wij hebben genoeg aan elkaar.
    Er bestaan geen intiemere gebeurtenissen dan geboorte en sterfte. Jullie hebben groot gelijk om dit als een exclusieve familieaangelegenheid te beschouwen. Ik wens jullie viertjes een onvergetelijk 'familiefeest'.
    dvrvrijdag 4 november 2005 @ 01:29
    Hoi Nadine,

    Het is zware kost hoor.. en een ervaring die de mijne te boven gaat, een heel intieme bovendien. Kortom, ik zit om woorden verlegen en misschien is dat maar goed ook, al zou ik je heel graag een hart onder de riem steken..

    De boektitel "kroniek van een aangekondigde dood" schoot door mijn hoofd. Het is surreëel. Je zou bijna hopen dat je moeder er alsnog op een eigen moment tussenuit mag piepen, met jullie aan haar zijde.

    Ik hoop dat je ondanks het alles overheersende van de situatie af en toe nog even aan jezelf toekomt, zodat je misschien minder overvallen zult worden wanneer het dan echt gebeurt.

    Nogmaals sterkte.. en:

    =o=
    Gajusvrijdag 4 november 2005 @ 01:47
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 00:51 schreef Nadine26 het volgende:
    Zoals ik het zie, kun je mensen net zo goed 'kopen' met een beetje aandacht, een compliment op het juiste moment, of gewoon door interesse te tonen. Het kost allemaal niks, maar het levert veel op. Dat is het spel dat we allemaal spelen, de hele dag. En ach, als iemand die aandacht nog eens extra onderstreept door er een paar tangoschoenen bij te doen... ik geef mensen ook zo vaak cadeaus.
    De term 'kopen' bezorgt mij een hoerig bijsmaakje. De term 'verleiden' lijkt mij toepasselijker.
    wat mij betreft is er niets mis met het 'verleiden', mits dit gebeurt met medeweten en instemming van de ander
    cioran63vrijdag 4 november 2005 @ 01:52
    Verleiden is toch wel een beetje een eufemisme voor kopen, Gaai. Uiteindelijk komt het op hetzelfde neer. Laten we het niet mooier maken dan het is.
    Gajusvrijdag 4 november 2005 @ 02:13
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 01:52 schreef cioran63 het volgende:
    Verleiden is toch wel een beetje een eufemisme voor kopen, Gaai. Uiteindelijk komt het op hetzelfde neer. Laten we het niet mooier maken dan het is.
    Eensch, kopen is een dysfemisme voor verleiden.
    Waarom jouw voorkeur voor lelijkheid i.p.v. schoonheid?
    cioran63vrijdag 4 november 2005 @ 02:35
    Ik heb geen voorkeur voor lelijkheid hoor, in geen enkel opzicht. Ik heb alleen een voorkeur voor de waarheid, en die is niet fraai. Dat hoef ik u toch niet te vertellen. Laten we elkaar geen mietje noemen.
    NoSigarvrijdag 4 november 2005 @ 02:36
    En wat was er hier ook al weer 'verleidt' zonder geld? En hoe zou het zijn zonder geld?
    Gajusvrijdag 4 november 2005 @ 03:08
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 02:35 schreef cioran63 het volgende:
    Ik heb geen voorkeur voor lelijkheid hoor, in geen enkel opzicht. Ik heb alleen een voorkeur voor de waarheid, en die is niet fraai. Dat hoef ik u toch niet te vertellen. Laten we elkaar geen mietje noemen.
    De waarheid is zo fraai of zo lelijk als u die wenst te percipiëren.

    U als kunstenaar, als 'verkoper' van illusies, hoef ik dat niet te vertellen.
    OllieAvrijdag 4 november 2005 @ 03:24
    quote:
    Op donderdag 3 november 2005 01:43 schreef JAM het volgende:
    Verder; ik het het topic niet zo gevolgd, zal ik me gaan 'inlezen'?
    Ach, topics waarin dames en Gajus en cioran zich manifesteren zou ik een beetje mijden.
    Maar ik heb het topic niet bijgehouden, dus wie weet vind je er nog allerlei inzichten.
    Open liever een scrabeus topic JAM, dat lijkt me leuker.

    [ Bericht 3% gewijzigd door OllieA op 04-11-2005 03:30:21 ]
    Gajusvrijdag 4 november 2005 @ 03:31
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 02:36 schreef NoSigar het volgende:
    En wat was er hier ook al weer 'verleidt' zonder geld? En hoe zou het zijn zonder geld?
    Handboek der economie, hoofdstuk 1:
    Een prestatie in ruil voor een tegenprestatie. Gebruikelijk is een tegenprestatie 'in geld' maar een tegenprestatie 'in natura' is ook een optie.
    OllieAvrijdag 4 november 2005 @ 03:32
    Dames -> dames: [ Bericht 3% gewijzigd door OllieA op 04-11-2005 03:30 ]
    Lang leve Breuls
    cioran63vrijdag 4 november 2005 @ 03:35
    Kom maar mee naar buiten, OllieA.
    OllieAvrijdag 4 november 2005 @ 03:38
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 03:35 schreef cioran63 het volgende:
    Kom maar mee naar buiten, OllieA.
    Zeg, dit is internet. Welk buiten bedoel je?
    dvrvrijdag 4 november 2005 @ 03:48
    Ooh, het wordt nu echt Tit for Tat he?

    "Kan ik u verleiden met een klap?"

    Ondertussen heeft dit natuurlijk weinig meer met kindermeisjes te maken..

    dvr
    OllieAvrijdag 4 november 2005 @ 03:48
    Kort samengevat: dat gezeur van Nadine is terecht gestopt in R&P.
    Toen is ze in TTK opnieuw begonnen, en verdomd, het is je reinste soap. Dus droogneukers als Gajus en cioran vallen er wel op.
    Van mij mag ut. Ik vind alles best.
    OllieAvrijdag 4 november 2005 @ 03:53
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 03:48 schreef dvr het volgende:
    Ooh, het wordt nu echt Tit for Tat he?

    "Kan ik u verleiden met een klap?"

    Ondertussen heeft dit natuurlijk weinig meer met kindermeisjes te maken..

    dvr
    Het had sowieso geen reet met kindermeisjes te maken.
    Als ik moderator was geweest had ik dit topic al bij nr-1 de nek om gedraaid.
    Gezeur hoort in R&P. Daar is het gestopt, en het had niet doorgeschoven mogen worden naar TTK.
    Gajusvrijdag 4 november 2005 @ 04:15
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 03:53 schreef OllieA het volgende:
    ... Gezeur hoort in R&P. ...
    Derhalve vervolgt OllieA zijn gezeur in R&P.
    cioran63vrijdag 4 november 2005 @ 05:42
    Ik dacht eigenlijk dat het een grap was.
    cioran63vrijdag 4 november 2005 @ 05:44
    Van Ollie A dan. Dat ie iets grappigs wou zeggen.
    Vivivrijdag 4 november 2005 @ 06:01
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 03:53 schreef OllieA het volgende:

    [..]

    Het had sowieso geen reet met kindermeisjes te maken.
    Als ik moderator was geweest had ik dit topic al bij nr-1 de nek om gedraaid.
    Gezeur hoort in R&P. Daar is het gestopt, en het had niet doorgeschoven mogen worden naar TTK.
    Gezeur? dus er mogen wel reeksen met 238 delen met titels als :
    "Ik ben 39 en heb nog nooit sex gehad", en dit kwalificeer jij dan als gezeur? Face it, ieders leven is wrs een hoop gezeur in de ogen van een ander, maar dit is tenminste nog eloquent gezeur.. Deze topic heeft een niveau wat maar zelden wordt gehaald hier op Fok!
    Nadine26vrijdag 4 november 2005 @ 13:38
    Hoe het nou precies zit, met Thijs. Dat vroeg mijn moeder. Ik heb geantwoord dat ik het niet precies wist, en zo is het natuurlijk ook - ik heb geen idee hoe het zit, maar ik heb haar wel verteld dat Thijs bepaalde overeenkomsten heeft met de Ideale Man.

    De eerste grote liefde in het leven van een meisje is nu eenmaal haar vader - en nee, het maakt voor de liefde niks uit of die vader een pathologische leugenaar is, of een Januskop, of een verknipte egoïst, of al die dingen tegelijk. Je hebt maar één vader. En het is mijn persoonlijke ervaring dat ook zulke vaders een diepe en levenslange liefde in je kunnen opwekken.
    Mijn vader is misschien een klootzak, maar hij is wel mijn klootzak.
    Ik vind hem trouwens geen klootzak. Ik zie zijn onvermogen, zijn lafheid, zijn zwakheid, en dat alles vervult mij met mededogen, niet met afkeer of haat.

    Thijs lijkt niet op mijn vader. Dat verbaast mij ook. Ik durf zelfs te stellen dat Thijs het vleesgeworden negatief is van mijn vader - zijn tegenpool. En trouwens ook de mijne.

    Thijs heeft talent voor het leven. Hij is praktisch, hij is daadkrachtig. Hij is voor niemand bang. Hij kent de weg, hij weet wat er te halen valt, hij is slim. Hij ziet het leven als een spel waarin alles te winnen valt, de hoofdprijzen liggen voor het oprapen, als je er maar voor vecht. Je kansen pakken. Nooit afwachten - erop af! Hij houdt van duidelijkheid: wie iets van hem wil, moet zijn mond opendoen. Hij zou een fantastische reiseider zijn. Voor mij is hij dat ook. Mijn reisleider door het leven.

    Ik zie hem voor me in zijn trainingspak, haarband om zijn voorhoofd, zeven uur 's morgens. Lekker rennen. 'Buiten spelen,' zegt hij. Elke zaterdagochtend gaat hij naar de markt. Bloemen kopen, lekkere dingen, bessen en bramen en frambozen, hij haalt de krant, broodjes, en beladen met tassen komt hij weer thuis. Muziek aan. Thijs draait altijd muziek. Hij kent honderden mensen, hij is gul, hij wil genieten, hij gaat 's middags in het park voetballen met zijn vrienden en 's avonds komen ze bij hem eten. Thijs kookt. Thijs betaalt. Het gaat niet om geld, zegt hij altijd, het gaat erom dat je het leuk hebt met elkaar.
    Thijs is 'open', zoals dat heet. Het is zoals het is. Een jongen uit één stuk. What you see is what you get, afgezien van zijn therapie dan. Maar kan ik hem dat kwalijk nemen?

    Gisterochtend kwam hij langs bij mijn moeder. Ik lag nog in bed, ik sliep. Midden in de nacht hadden we het Oplichtersduo weer over de vloer gehad, vandaar.
    Thijs had alweer een halve marathon gelopen in het park; hij had cappuccino meegebracht in hoge plastic bekers.
    Ik trok snel een kamerjas van mijn moeder aan. We gingen in de keuken zitten, de deur dicht. We spraken lang over mijn moeder. Ik huilde een beetje, hij veegde de tranen weg, hij zei: "Je kunt niet veel doen, maar wát je voor haar kunt doen, doe jij. Dat is mooi, Nadine. Dat jij er op dit moment voor haar bent."

    Daarna hadden we het over Sevilla. Hij zei: "We hoeven het er niet over te hebben. Niet nu. Dat komt later wel."
    "Weet je het zeker?"
    "O, Nadine." Hij zuchtte. "Die blik, hoe je naar me kijkt... ik weet genoeg."
    Ik wilde iets zeggen, maar ik kon het niet.
    "Okay. Je bent dus vreemdgegaan," zei Thijs zacht.
    "Een beetje," gaf ik toe.
    "Een beetje!" Hij maakte een wegwerpgebaar. "Hoe doe je dat, een beetje vreemdgaan?"
    "Dat zou jij moeten weten."
    Hij vroeg: "Wat bedoel je?"
    "Dat gedoe met die Hanneke," zei ik. "Jouw zogenaamde praatvriendin met haar neptieten. Dat bedoel ik."
    "Oh, niet weer..," zuchtte hij vermoeid. "Dat heb ik je... hoezo: neptieten?"
    "Ze zijn nep."
    "Interessant." Hij kneep zijn lippen samen, zei toen: "De neptieten van Hanneke, ja, laten we het dáár eens over hebben. Ik heb je verteld hoe het zit. Ik heb met haar gezoend. Haar neptieten heb ik niet gezien."
    "Zij vertelt iets heel anders."
    "Ja, weet ik." Hij keek me strak aan. "Dat heeft een reden. Ik heb haar beloofd... jezus, Nadine. Ze heeft me die dingen in vertrouwen verteld. Kun je mij niet gewoon op mijn woord geloven?"
    "Nee."
    "Dat schiet lekker op."
    "Vertel het nou maar gewoon."
    Thijs staarde langdurig uit het raam, zwijgend. Toen zei hij: "Okay, als je het dan écht moet weten: er is iets met Hanneke. Ze heeft een probleem."
    "Wie niet?"
    "Een fysiek probleem," ging hij door, alsof hij mijn opmerking niet gehoord had. "Of beter gezegd: het is psychosomatisch. Ze loopt ervoor bij een seksuoloog. Een verkramping. Een soort blokkade, zeg maar. Ze kán het niet eens, al zou ze het willen - het is fysiek onmogelijk." Hij haalde zijn schouders op: "Vaginisme, dat heeft ze dus."
    Ik zweeg verbluft.
    "En néé, ik heb het niet uitgeprobeerd," zei hij. "Ik kick er niet op om een vrouw van haar probleem af te helpen."
    "Ze liegt dus," concludeerde ik. "Over jou."
    "Ik weet niet of je dat liegen kunt noemen. Het is frustratie, schaamte, gêne. Ze probeert haar probleem te overschreeuwen met geile praatjes." Hij boog zich naar me toe en zei: "Je moet niet zo hard oordelen over mensen, Nadine. Je moet niet meteen van het slechtste uitgaan, er bestaat ook nog zoiets als eerlijkheid en vertrouwen."
    "Vaginisme," mompelde ik. "Jezus, waarom heb je dat niet metéén gezegd?"
    "Waarom heb jij mij niet metéén vertrouwd?"
    "Ik was een beetje jaloers," gaf ik toe.
    "Weet ik. Maar ik wil zo graag dat je me vertrouwt, óók als ik de schijn tegen heb. Ik ben je vader niet."
    "Nee, sorry."
    "Maar zo voel ik me soms wel. Ik voel me soms de vader van een heel lastig kind, zo'n kind waar ik ondanks alles toch het meeste van houd."
    "Sorry," zei ik weer.

    Thijs hoefde de details van mijn tripje naar Sevilla niet te horen. Hij was telerugesteld, dat wel, en hij noemde me naïef, maar we zouden het er later nog wel eens over hebben, zei hij. Dit was niet het goede moment.
    "Jij hebt genoeg aan je hoofd," zei hij, "ga jij eerst maar doen wat je moet doen."
    Gajusvrijdag 4 november 2005 @ 14:11
    Bravo Nadine, ten langen leste komt de Thijs-aap uit de mouw.
    gniffel ... vanaf de meet heb ik mij vereenzelvigd met (een verouderde versie van) Thijs
    dvrvrijdag 4 november 2005 @ 14:24
    Zo mooi.. goeie ouwe Thijs.
    Nadine26vrijdag 4 november 2005 @ 14:39
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 14:11 schreef Gajus het volgende:
    Bravo Nadine, ten langen leste komt de Thijs-aap uit de mouw.
    gniffel ... vanaf de meet heb ik mij vereenzelvigd met (een verouderde versie van) Thijs
    Ik durf het bijna niet hardop te zeggen, maar eh... moet ik dat vaginismeverhaal serieus geloven?

    Ja, zoiets verzin je niet. Ik houd mezelf voor dat Thijs zoiets niet verzint; zelfs met ettelijke grammen cocaïne in zijn neus zou hij de term 'vaginisme' niet kunnen verzinnen, maar intussen blijft de grote vraag natuurlijk 1) waarom hij dat niet metéén heeft gezegd, en 2) waarom hij zo graag bevriend wil zijn met een meisje dat behalve poëtisch ook nog vaginistisch is. Ik bedoel: er zijn grenzen, het klinkt wel erg pathetisch.

    Maar okay. We gaan door, we houden de moed erin. En hij was wel heel lief, verder.
    Gajusvrijdag 4 november 2005 @ 15:21
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 14:39 schreef Nadine26 het volgende:
    0) ... moet ik dat vaginismeverhaal serieus geloven?

    ... , maar intussen blijft de grote vraag natuurlijk
    1) waarom hij dat niet metéén heeft gezegd, en
    2) waarom hij zo graag bevriend wil zijn met een meisje dat ... vaginistisch is.
    [0] Geloof zijn 'kramp'-verhaal nou maar ... beschouw het als zijn waarheid.
    .... zoals ook jij jouw Sevilla-uitstapje gaat bagatelliseren met jouw 'krimp'-verhaal.

    [1] Omdat zij hem dit in vertrouwen heeft verteld ... zoiets behoor je te respecteren.

    [2] Omdat zij geen last heeft van mondkramp.

    [ Bericht 4% gewijzigd door Gajus op 04-11-2005 20:44:00 (gekuist) ]
    Oblivionvrijdag 4 november 2005 @ 15:24
    WIlde alleen maar even zeggen dat ik aan jou, je moeder, broer en zus denk...
    Grippervrijdag 4 november 2005 @ 15:37
    Nadine,

    Je moet wel bijna "Ik omhels je met 1000 armen" van Ronald Giphart hebben gelezen... Hij beschrijft daar op nagenoeg dezelfde manier het afscheid van z'n moeder die een spierziekte heeft en ook uiteindelijke euthanasie laat uitvoeren.
    Vooral de laatste middag die ze samen doorbrengen met allerlei leuke herinneringetjes aan dingetjes van vroeger, lekkere hapjes, wijntjes, en veel lachen en huilen doet me erg denken aan de manier waarop jij het aanstaande overlijden van jouw moeder beschrijft.
    Frappant is dat ook bij hem het thema relatiecrisis in elk boek wel meespeelt.
    Mooi dat het zo liefdevol gaat, veel sterkte straks!

    tevens meelees post
    Nadine26vrijdag 4 november 2005 @ 15:57
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 15:21 schreef Gajus het volgende:
    [2] Omdat zij geen last heeft van mondkramp.

    Dat moeten we nog maar afwachten... ik kijk nergens meer gek van op.
    Nadine26vrijdag 4 november 2005 @ 15:57
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 15:24 schreef Oblivion het volgende:
    WIlde alleen maar even zeggen dat ik aan jou, je moeder, broer en zus denk...
    Dank.
    Nadine26vrijdag 4 november 2005 @ 16:03
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 15:37 schreef Gripper het volgende:
    Nadine,

    Je moet wel bijna "Ik omhels je met 1000 armen" van Ronald Giphart hebben gelezen... Hij beschrijft daar op nagenoeg dezelfde manier het afscheid van z'n moeder die een spierziekte heeft en ook uiteindelijke euthanasie laat uitvoeren.
    Vooral de laatste middag die ze samen doorbrengen met allerlei leuke herinneringetjes aan dingetjes van vroeger, lekkere hapjes, wijntjes, en veel lachen en huilen doet me erg denken aan de manier waarop jij het aanstaande overlijden van jouw moeder beschrijft.
    Frappant is dat ook bij hem het thema relatiecrisis in elk boek wel meespeelt.
    Mooi dat het zo liefdevol gaat, veel sterkte straks!
    Ja, dat heb ik gelezen & daarna uitgeleend, en zoals altijd met uitgeleende boeken heb ik het vervolgens nooit meer teruggekregen. Maar ook zonder dat ik het nu kan inkijken, herinner ik me die scène precies zoals jij het beschrijft, met een lach & een traan, en ik hoop ook heel erg dat 'de euthanasie' (wat een woord), of laat ik liever zeggen 'haar laatste dag', dat die een beetje zal zijn zoals ik het me herinner uit het boek van Giphart.

    Ik hoop het écht.
    Grippervrijdag 4 november 2005 @ 16:11
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 16:03 schreef Nadine26 het volgende:

    [..]
    Ja, dat heb ik gelezen & daarna uitgeleend, en zoals altijd met uitgeleende boeken heb ik het vervolgens nooit meer teruggekregen.
    Je mag die van mij wel lenen om er nog eens in te kunnen kijken in moeilijke tijden (op het risico af dat ik m dan ook nooit meer terugkrijg... )
    Ik hoop trouwens niet dat ik m zelf nog eens in die context nodig zal hebben
    quote:
    Ik hoop het écht
    Dan wens ik jullie, en het zal vast raar klinken, een hele goede en warme dag toe. Samen, als gezin.
    Nadine26zaterdag 5 november 2005 @ 00:15
    quote:
    Op vrijdag 4 november 2005 15:21 schreef Gajus het volgende:
    .... zoals ook jij jouw Sevilla-uitstapje gaat bagatelliseren met jouw 'krimp'-verhaal.
    Bagatelliseren is my middle name, maar fris mijn geheugen even op: wat is precies 'mijn krimp-verhaal'?

    Ik krijg er geen beelden bij. Ik pijnig mijn hersens: krimpverhaal, krimpverhaal; is er de afgelopen tijd iets gekrompen - en zo ja: wát?
    Vivizaterdag 5 november 2005 @ 00:30
    "Grappig" (als je dat woord in deze situatie kunt gebruiken) hoe het cirketltje weer rond komt, voor mij dan.

    Mijn moeder, borstkankerpatient, met wie het gelukkig nog goed gaat, in de zin van : haar uitzaaiingen zijn al een jaar stabiel, wilde graag haar levensverhaal opschrijven (en dat wordt een verhaal, beginnend met de advertentie, tussen het on(t)roerend goed, waarin ze op haar 5e ter adoptie is aangeboden).

    Maar goed, via via heeft ze contact gezocht met Ronald Giphart, met hem geluncht, tips gevraagd hoe ze de chronologie in haar verhaal moet krijgen, etc. Natuurlijk kwam het gesprek op haar ziekte, en de euthanasieverklaring die klaar ligt, voor het geval dat. De volgende dag lag in haar brievenbus een exemplaar van "Ik omhels je met duizend armen". Met een persoonlijke opdracht van Giph. Het rare is dat ik jaren geleden al had besloten dat mijn dochter, mocht ik die ooit krijgen, de naam "Samarinde" zou moeten dragen. En zo vallen alle puzzelstukjes weer op zijn plaats.

    Lieve Nadine, mijn gedachten zijn bij je, ook al heb ik je nooit ontmoet. En ik wens je alle sterkte toe.
    Nadine26zaterdag 5 november 2005 @ 00:34
    Op vrijdag 4 november 2005 16:11 schreef Gripper het volgende:
    quote:
    Je mag die van mij wel lenen om er nog eens in te kunnen kijken in moeilijke tijden (op het risico af dat ik m dan ook nooit meer terugkrijg... )
    Okay, daar hou ik je aan.
    quote:
    Dan wens ik jullie, en het zal vast raar klinken, een hele goede en warme dag toe. Samen, als gezin.
    Nee, dat klinkt niet raar. Ik wens het zelf ook. Ik heb aardig wat gelezen over euthanasie - toevallig, hoor; ik ben nu niet opeens in de materie gedoken omdat ik er zélf mee te maken krijg, maar het komt vrij veel voor in 'recentere' romans, en over het algemeen zijn het heel positieve en - jij zegt het - 'warme' verhalen. Dus daar klamp ik me aan vast. En als ik de huisarts moet geloven, wordt het een 'rustige' gebeurtenis. Daar kan ik me alleen zo weinig bij voorstellen. Geboren worden is helemaal niet rustig, dat is heftig en wreed en bloederig, maar doodgaan zou opeens een serene en rustige gebeurtenis zijn. Tja. Het kan. We kunnen het niet uitsluiten.

    "Je kunt het zien als een omgekeerde bevalling," zei de huisarts. "De meeste mensen gaan op natuurlijke wijze dood, zoals ze ook op natuurlijke wijze worden geboren. En sommige mensen gaan gepland dood, maar dat zie je bij bevallingen ook - bij keizersnedes, dus. Het is in feite een omgekeerde keizersnede. Je weet precies wanneer het gaat gebeuren; je kunt je erop voorbereiden. Maar verder is er geen verschil. Geboren worden is geboren worden. En doodgaan is doodgaan."

    Maar ach, het is zo gemakkelijk om over de dood te praten zolang het niet gaat over je eigen dood. Wij zijn er allemaal zo aan gewend om dat weg te drukken, te 'bagatelliseren' - omdat woord er maar weer eens in te gooien - en te omzwachtelen met pastelkleurgie watten... maar de werkelijkheid is keihard, daar ben ik eigenlijk wel van overtuigd. Je moet de dingen niet mooier maken dan ze zijn (zoals Cioran ook al zei).

    We wachten het af...
    Nadine26zaterdag 5 november 2005 @ 01:07
    quote:
    Op zaterdag 5 november 2005 00:30 schreef Vivi het volgende:
    "Grappig" (als je dat woord in deze situatie kunt gebruiken) hoe het cirketltje weer rond komt, voor mij dan.

    Mijn moeder, borstkankerpatient, met wie het gelukkig nog goed gaat, in de zin van : haar uitzaaiingen zijn al een jaar stabiel, wilde graag haar levensverhaal opschrijven (en dat wordt een verhaal, beginnend met de advertentie, tussen het on(t)roerend goed, waarin ze op haar 5e ter adoptie is aangeboden).

    Maar goed, via via heeft ze contact gezocht met Ronald Giphart, met hem geluncht, tips gevraagd hoe ze de chronologie in haar verhaal moet krijgen, etc. Natuurlijk kwam het gesprek op haar ziekte, en de euthanasieverklaring die klaar ligt, voor het geval dat. De volgende dag lag in haar brievenbus een exemplaar van "Ik omhels je met duizend armen". Met een persoonlijke opdracht van Giph. Het rare is dat ik jaren geleden al had besloten dat mijn dochter, mocht ik die ooit krijgen, de naam "Samarinde" zou moeten dragen. En zo vallen alle puzzelstukjes weer op zijn plaats.

    Lieve Nadine, mijn gedachten zijn bij je, ook al heb ik je nooit ontmoet. En ik wens je alle sterkte toe.
    Ik heb mijn moeder meteen na de fatale diagnose ('Het vonnis') gevraagd of ik haar levensverhaal mocht opschrijven. Ik vond dat toen wel een hele moeilijke vraag, want hoewel er geen kans op genezing was, klinkt zo'n voorstel wel heel definitief. Maar zij was meteen enthousiast. Mijn moeder heeft altijd graag een boek willen schrijven; dat zou ze ongetwijfeld ook heel goed hebben gekund, maar... nou ja, daar is het dus niet van gekomen. Dat is ook niet erg, want ze heeft ándere dingen gedaan met haar leven.

    Wij hebben ongeveer vijftig sessies (of misschien wel zeventig, of honderd) van anderhalf à twee uur gehouden. En ontzettend gelachen. Ik heb alles in mijn snelschrift genoteerd in een schrift, en ik heb nu zes hoofdstukken uitgewerkt & geprint (ongeveer 15 computerpagina's). Ik krijg het 'boek' niet meer af, helaas. Maar ik denk eigenlijk dat het wel goed is. Want ik had al meteen in de gaten dat het véél was - véél informatie, véél onbelangrijke details, véél zijpaden en omwegen en irrelevante anekdotes. Die dingen wilde ik wel graag horen - ik wilde alles horen - maar met het definitieve 'boek' heb ik ambitieuzere plannen: dat moet strak opgeschreven worden, met een lijn en een rode draad en een spanningsboog en een ritme - nou ja: een serieuze opbouw. Wanneer iemand zijn levensverhaal vertelt, wordt het NOOIT een strak gecomponeerd geheel. Dat moet naderhand gebeuren: redigeren, schrappen, weggooien, herschrijven, enzovoort (kill your baby's). En dat ga ik ook zeker doen. Want het moet een mooi & boeiend & compact geheel worden - een page-turner, als het even kan.

    Ik weet niet wat Giphart je moeder heeft aangeraden, maar ik denk dat het verstandig is om een 'ghostwriter' aan te stellen. Iemand die hoofdzaken van bijzaken kan onderscheiden. Iemand die de compositie in de gaten houdt; de lijn, het ritme, al die dingen die het leesbaar maken, en dus de moeite waard.
    Misschien zou jij die ghostwriter kunnen zijn?

    Ik was ooit in Parijs in de metro, en daar zag ik aanplakbiljetten hangen van een firma die levensverhalen te gelde maakte. Het is keiharde business. De slogan waarmee de firma adverteerde kwam zo'n beetje neer op: 'Iedereen draagt een levensverhaal met zich mee. U heeft recht op uw eigen levensverhaal! In druk! Met een mooie kaft eromheen! Want u bent het waard!' In het dépôt van deze firma - ontdekte ik later toevallig - liggen al die levensverhalen tot aan het plafond toe opgestapeld, want het gros is gewoon beroerd geschreven, en oninteressant ('Vivre avec un enfant homosexuel' en 'Mon mari m'a quitté: l'enfer, c'est l'autre femme'') en dat is eeuwig zonde.

    Schrappen. Hard zijn. Een scherpe, objectieve blik. Je baby's vermoorden doet misschien even pijn, maar je krijgt er - in termen van een levensverhaal - wél iets waardevols voor terug. En ik denk dat maar heel weinig mensen hun eigen levensverhaal kunnen redigeren. Er komen teveel emoties bij kijken, herinneringen, gevoelens - allemaal dingen die een strak gecomponeerd verhaal niet ten goede komen.

    Ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Hoe je moeder het gaat aanpakken. En of jij er nog een rol in gaat spelen.
    Gajuszaterdag 5 november 2005 @ 01:43
    quote:
    Op zaterdag 5 november 2005 00:15 schreef Nadine26 het volgende:
    Bagatelliseren is my middle name, maar fris mijn geheugen even op: wat is precies 'mijn krimp-verhaal'?

    Ik krijg er geen beelden bij. Ik pijnig mijn hersens: krimpverhaal, krimpverhaal; is er de afgelopen tijd iets gekrompen - en zo ja: wát?
    De krimp (als antoniem van erectie) refereert aan de vermeende impotentie van Daniël,
    de kramp refereert aan het vermeende vaginisme van Hanneke.

    Met krimp en kramp had ik een aardige alliteratie te pakken , maar helaas ten koste van de begrijpelijkheid.
    Excusez moi.
    Nadine26zaterdag 5 november 2005 @ 01:47
    quote:
    Op zaterdag 5 november 2005 01:43 schreef Gajus het volgende:
    De krimp (als antoniem van erectie) refereert aan de vermeende impotentie van Daniël,
    de kramp refereert aan het vermeende vaginisme van Hanneke.

    Excusez moi.
    N'importe.

    Just for the record: ik heb niks gemerkt van dat krimpen.
    JAMzaterdag 5 november 2005 @ 01:49
    Zal ik even een pot allitereren?

    OP HET EXAMENFEEST.

    Daan de decaan denkt in de tent; 'Wat decadent al die mensen in die tent'
    (Zou luidde hetgeen dat Daan de decaan dacht.)
    Nadine26zaterdag 5 november 2005 @ 01:57
    quote:
    Op zaterdag 5 november 2005 01:49 schreef JAM het volgende:
    Zal ik even een pot allitereren?

    OP HET EXAMENFEEST.

    Daan de decaan denkt in de tent; 'Wat decadent al die mensen in die tent'
    (Zou luidde hetgeen dat Daan de decaan dacht.)
    Allitereren = altijd goed.

    Ik ken Daan wel, geloof ik. Hij ziet er zo uit: licht kalend, zijn bruine haar is schuin over zijn voorhoofd gekamd. Een lichtgele polo. Iets te groot colbertjasje met afzakkende schouders. Iets te grote broek, ook. Voor feestelijke gelegenheden - en dit is een feestelijke gelegenheid, in de tent wordt een reünie gehouden - draagt hij zijn skaileren stropdas, kobaltblauw van kleur. Daan wéét wel dat leren stropdassen al heel lang uit de mode zijn, maar dat kan hem niks schelen. Hij houdt van leren stropdassen. En van kobaltblauw. En zijn vriendin, die helaas onlangs op ongelukkige wijze uit zijn leven is verdwenen, hield er ook van.
    Gajuszaterdag 5 november 2005 @ 02:16
    quote:
    Op zaterdag 5 november 2005 01:47 schreef Nadine26 het volgende:
    Just for the record: ik heb niks gemerkt van dat krimpen.
    Daar kan mij iets bij voorstellen ...
    maar toch voorzie ik een discrepantie tussen jouw belevenis met Daniël en jouw verhaal aan Thijs.
    JAMzaterdag 5 november 2005 @ 02:22
    Dit moet ik trouwens nog een keer citeren, dat vind ik prachtig.
    quote:
    Je baby's vermoorden doet misschien even pijn, maar je krijgt er - in termen van een levensverhaal - wél iets waardevols voor terug.
    .

    Lekker hè, zo out of context.
    Nadine26zaterdag 5 november 2005 @ 02:35
    quote:
    Op zaterdag 5 november 2005 02:16 schreef Gajus het volgende:
    ...maar toch voorzie ik een discrepantie tussen jouw belevenis met Daniël en jouw verhaal aan Thijs.
    Uiteraard. Eerlijkheid inzake vreemdgaan wordt zwaar overschat.
    De-oneven-2zaterdag 5 november 2005 @ 02:49
    quote:
    Op zaterdag 5 november 2005 02:22 schreef JAM het volgende:
    Dit moet ik trouwens nog een keer citeren, dat vind ik prachtig.
    [..]

    .

    Lekker hè, zo out of context.
    Hoi, JAM!

    Uit solidariteit, jongen...
    Nadine26zaterdag 5 november 2005 @ 02:51
    quote:
    Op zaterdag 5 november 2005 02:22 schreef JAM het volgende:
    Lekker hè, zo out of context.

    Het zou een mooie titel voor een 'Levensverhaal' kunnen opleveren voor de firma waar ik het net over had; de 'Presse Universitaire' heette de bewuste uitgeverij, dacht ik. Veel verhalen over aids, kinderen met borderline, echtscheidingen - de drama's van het leven, dus. Je hebt in Frankrijk de beroemde geschiedenis van Christine V. (Vuillemin/Villemin?) die verdacht werd (of nog steeds wordt) van de moord op haar zoontje, le petit Stéphane of Robert of Marcel, ik weet zijn naam niet meer. Fascinerende moord. Christine heeft het natuurlijk gewoon gedaan, en daarna heeft ze er een boek over geschreven, vanzelfsprekend.
    Mogelijke titels:

    'Pourquoi j'ai assassiné mon bébé - le récit de mon drame.'

    'Tuer son enfant: c'est simple et efficace.'

    'La meurtrière du petit Stéphane: sa maman raconte...'
    De-oneven-2zaterdag 5 november 2005 @ 02:52
    Bah,
    ben je een keer solidair, is het allemaal voor niets geweest...
    Gajuszaterdag 5 november 2005 @ 03:00
    quote:
    Op zaterdag 5 november 2005 02:35 schreef Nadine26 het volgende:
    Uiteraard. Eerlijkheid inzake vreemdgaan wordt zwaar overschat.
    Wat jij denkt, moet Thijs ook gedacht hebben.
    een vaginisme-lijdster met silicoonimplantaten ... hoogst merkwaardige prioriteitkeuze
    cioran63zaterdag 5 november 2005 @ 05:54
    Praten over je eigen dood is niks geen lolletje. Maar dat was een reactie op veel eerder, en daarom hier eigenlijk niet op zijn plaats en nogal pardoes. Soit, om het maar Frans te houden, want daar houden de vrouwen en dames van. De l'inconvénient d'être né zeg ik zomaar.
    cioran63zaterdag 5 november 2005 @ 05:58
    Ja, diepzinnig, niet?
    Nadine26zaterdag 5 november 2005 @ 13:10
    Gisteren heb ik mijn vader gebeld. Hij is in Nederland. Hij heeft mijn moeder ongeveer drie weken geleden voor het eerst sinds de scheiding gezien. Beetje laat. Ze was al een half jaar ziek - of eigenlijk moet ik zeggen: ze ging al een half jaar bijna dood. Maar mijn vader is 'niet zo goed in die dingen.'

    Het werd geen doorslaand succes, hun ontmoeting. Mijn moeder zei naderhand: "Wat een afgang van een man." Hoewel ze officieel zijn gescheiden, zo'n drie jaar geleden, is de boedelscheiding nog steeds niet rond. Ze bezitten een hoop 'stenen', zoals dat in vastgoedtermen heet: een vakantiehuis in Normandië, een appartement in Parijs, drie appartementen in Amsterdam, een pied-à-terre in Den Haag, en die stenen moeten worden verdeeld, om nog maar niet te spreken van de diverse inrichtingen (al die serviezen, bedden, meubels, rotzooi). Daarnaast is er natuurlijk het geld, en de schilderijen.

    Voor de boedelscheiding hebben ze mijnheer R. in dienst genomen. Hij is accountant van beroep, en een obsessieve perfectionist. Ik heb al zo vaak tegen mijn vader gezegd: "Als jij nou nog iets voor mama wilt betekenen, zorg dan dat die boedelscheiding wordt rondgebreid." Ja, zei hij steeds, zo eenvoudig is dat niet... ingewikkeld... losse eindjes... formulieren kwijt... puntjes op de i... Franse wetgeving... enzovoort. Daarna gooide ik het over een andere boeg, ik zei: "Geef die R. eens een schop onder zijn reet, zeg hem dat hij nog precies twee weken de tijd krijgt." Maar ook die aansporing mocht niet baten.

    Mijn vader is een typische secretaresse-man. Dat is een man die eraan gewend is zijn leven uit handen te geven aan derden - aan een team van secretaresses en assistenten en rechter handen en chauffeurs. Zelf kan mijn vader niets; hij krijgt nét zijn eigen veters gestrikt. Tot een paar jaar geleden was hij bankier. Een bankier heeft beroepsmatig met geld te maken, om het even simpel te zeggen, maar het is mijn vader nooit gelukt geld uit de muur te halen. Een portemonnee bezat hij niet; als hij toevallig een keer geld nodig had, haalde zijn secretaresse een sigarenkistje tevoorschijn, zodat ze mijn vader wat centjes toe kon stoppen. Gelukkig woont hij tegenwoordig met haar samen, met de secretaresse van het sigarenkistje.

    "Pincode?" vroeg hij een keer aan mij, toen we samen voor een geldmachine stonden. "Hoe bedoel je: pincode?" Ik legde hem het principe van de viercijferige, geheime code uit. Mijn vader keek alsof hij het in Keulen hoorde donderen. Uiteindelijk lunchten we op mijn kosten. Zijn secretaresse betaalde me later terug uit het beruchte sigarenkistje.

    Mijn moeder zal de boedelscheiding niet meer meemaken. Jammer. Of nee: onvergeeflijk. Natuurlijk voelt mijn vader zich schuldig, de lul. Het was een gouden kans geweest - de kans om toch nog íets goed te doen, om toch nog één gebaar te maken. De hele affaire heeft mijnheer R., de accountant, in elk geval geen windeieren gelegd. Hij blijft rekeningen sturen, uren schrijven, telefoontjes plegen, puntjes op de i zetten, neuzelen, mierenneuken - volgens mijn moeder is het overdekte zwembad in zijn achtertuin in aanbouw. Nog even, en hij kan een luchtbed kopen en de rest van zijn leven op zijn rug dobberen.

    Niet aan denken. Dit zijn dingen waar ik niet aan wil denken. Geld, stenen - wat een gezeik. Laten we hopen dat mijnheer R. binnenkort in zijn eigen zwembad verzuipt. En dat er dan een accountant wordt ingehuurd die wél iets voor de bakker krijgt.

    Mijn vader reageerde geschokt op mijn telefoontje. Hij zei: "Kan ik langskomen?"
    "Ik weet het niet," zei ik. "Ik vraag het aan mama."
    "Ik wil haar zien," zei mijn vader, "zeg dat tegen haar. Dat ik haar voor woensdag nog een keer wil zien. Doe je dat, alsjeblieft?"
    Toegegeven: een beetje laat is hij wel. Maar het is een klein wonder dat hij er zelf mee komt, met het verzoek om haar te zien. Zes maanden heeft hij zich schuilgehouden. Zes maanden heeft hij excuses verzonnen - "Ik schrijf wel een brief..."- en snoekduiken gemaakt, maar nu komt hij dan tóch - om het in zijn eigen woorden te zeggen - uit de blokken. Dat is heel wat.
    Mijn vader die uit de blokken komt, dat is heel wat.

    [ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 05-11-2005 14:41:17 ]
    Nadine26zaterdag 5 november 2005 @ 14:39
    dubbelpost
    Gajuszaterdag 5 november 2005 @ 16:49
    quote:
    Op zaterdag 5 november 2005 13:10 schreef Nadine26 het volgende:
    ... hun ontmoeting. Mijn moeder zei naderhand: "Wat een afgang van een man."
    ... Gelukkig woont hij tegenwoordig met haar samen, met de secretaresse van het sigarenkistje.
    ... Natuurlijk voelt mijn vader zich schuldig, de lul. Het was een gouden kans geweest - de kans om toch nog íets goed te doen, om toch nog één gebaar te maken.
    ... Mijn vader die uit de blokken komt, dat is heel wat.
    ... Maar het is een klein wonder dat hij er zelf mee komt, met het verzoek om haar te zien.
    Een enigszins vergelijkbaar contrast bestond tussen mijn ouders: mijn plichtsgetrouwe moeder die jouw hoogleraar had kunnen zijn (ware het niet dat zij het moederschap prefereerde); mijn flierefluitende vader die genoot van de onverholen aandacht der dames uit 'betere' kringen. Toch ook een essentieel verschil: mijn moeder was wel in staat mijn vader onmerkbaar te dirigeren en zodoende hem het gevoel van 'heer des huizes' te geven; mijn vader kon rekenen op zijn veilige thuishaven en hoefde niet elders zijn permanente toevlucht te zoeken. Ondanks de beschamende fratsen van mijn vader, denk ik met weemoed terug aan mijn ouderlijk nest.

    Jouw vader, mijn vader ... twee grote lullen ... maar wel twee lullen waaraan wij ons bestaan te danken hebben. Volgens mij is ons probleem dat wij in onze kinderjaren vaders op een voetstuk plaatsen, gaandeweg dat voetstuk zien afbrokkelen en achteraf moeten constateren dat ook vaders uiteindelijke doodgewone mensen zijn.

    Je verhaalt voornamelijk over de verdeling van hun stenen bezittingen. Maar ondanks alles blijft hun waardevolste en onverdeelbaar bezit toch het ouderschap van hun drie kinderen. Daarom hoop ik dat jouw ouders eventjes afstand van hun onderlinge geschillen kunnen nemen opdat zij op waardige en vredige wijze afscheid van elkaar kunnen nemen ... samen met hun drie kinderen.
    Gajuszondag 6 november 2005 @ 00:00
    Heel terecht dat deze laatste dagen in de intimiteit van de familie worden beleefd. Maar hoe strikt is de familie af te bakenen? Binnen deze context, behoort jouw vader (weer) tot de familie? Behoort Thijs in potentie tot de familie?

    Jouw vader heeft zich inmiddels gemeld. Daarmee heeft hij zijn verbondenheid met zijn voormalige echtgenote erkend. Jouw moeder staat nu voor de keus hem wel of niet te ontvangen. Daarmee zal zij haar verbondenheid met haar voormalige echtgenoot erkennen of ontkennen.
    En als de wederzijdse erkenning van die verbondenheid blijkt, welke rol wil resp. mag jouw vader vervullen ten aanzien van de komende gebeurtenissen?
    Gebeurtenissen zoals het aanstaande heengaan van jouw moeder, dwingen tot kleur bekennen, dwingen tot het herijken van bestaande relaties.

    Dat geldt ook voor Thijs in relatie tot jouw familie. Voelt Thijs zich in principe duurzaam verbonden met jou en derhalve met jouw familie? Voelt jouw familie zich in potentie duurzaam verbonden met Thijs?
    Nadine, de omstandigheden dwingen jou deze vragen te beantwoorden. Voor een deel ken jij het antwoord wellicht, voor het andere deel zul jij de betrokkenen hierover moeten peilen.
    Martelzondag 6 november 2005 @ 02:16
    quote:
    Op zaterdag 5 november 2005 00:15 schreef Nadine26 het volgende:
    Bagatelliseren is my middle name
    Inderdaad, je kunt uitstekend bagatelliseren. Die indruk kreeg ik meteen bij lezing van jouw avondje Sevilla. Denk je nou werkelijk dat je verhaal geloofwaardig is? Denk je nou werkelijk dat een beetje man kan stoppen bij het zien van je roze roos tussen je gespreide dijen, het horen van je ritmisch gehijg, het voelen van je gloeiende lijf, het proeven van je zoete sappen en het ruiken van je geile dampen? No way Needien

    Waarom ontkennen dat je gewoon van bil bent gegaan? Ik zie twee antwoorden, top of flop. Top: je schaamt je voor de lyrische bewoordingen over je extatische ervaring. Flop: je schaamt je voor de ondermaatse prestaties van je oh zo aanbeden minnaar. Maar schaamte voor wie? Voor die evenzo keurige forumvriendjes van je? Kom op zeg, die “droogneukertjes” (met dank aan Ollie) hebben hun handen vol aan zichzelf.

    Een jammerlijk gemiste kans voor de beloftevolle schrijfster en haar hunkerende lezertjes. Maar misschien is de schrijfster binnenkort de schaamte voorbij en kan ze the right stuff opdissen.
    Nadine26zondag 6 november 2005 @ 09:34
    Op zaterdag 5 november 2005 16:49 schreef Gajus het volgende:
    quote:
    Een enigszins vergelijkbaar contrast bestond tussen mijn ouders (...). Toch ook een essentieel verschil: mijn moeder was wel in staat mijn vader onmerkbaar te dirigeren en zodoende hem het gevoel van 'heer des huizes' te geven; mijn vader kon rekenen op zijn veilige thuishaven en hoefde niet elders zijn permanente toevlucht te zoeken.
    Als ik het goed begrijp, accepteerde jouw moeder zijn 'beschamende fratsen' - ze deed alsof ze het niet wist, of ze wilde het niet weten, zoiets?
    Mijn moeder heeft dat ook heel lang gedaan, dat neem ik tenminste aan, want zelfs wij hadden sterke aanwijzingen in die richting. Wij hadden alleen niet zo'n zin om de zaak tot op de bodem uit te spitten.
    quote:
    Jouw vader, mijn vader ... twee grote lullen ... maar wel twee lullen waaraan wij ons bestaan te danken hebben. Volgens mij is ons probleem dat wij in onze kinderjaren vaders op een voetstuk plaatsen, gaandeweg dat voetstuk zien afbrokkelen en achteraf moeten constateren dat ook vaders uiteindelijke doodgewone mensen zijn.
    Ja. (Misschien zal ik mijn vader ooit zien als een 'doodgewoon' mens, maar voor nu vind ik hem uitzonderlijk egocentrisch & onaangepast.)
    quote:
    Je verhaalt voornamelijk over de verdeling van hun stenen bezittingen. Maar ondanks alles blijft hun waardevolste en onverdeelbaar bezit toch het ouderschap van hun drie kinderen. Daarom hoop ik dat jouw ouders eventjes afstand van hun onderlinge geschillen kunnen nemen opdat zij op waardige en vredige wijze afscheid van elkaar kunnen nemen ... samen met hun drie kinderen.
    Hun stenen bezittingen zijn mijn laatste zorg, en dat geldt ook - eigenlijk - voor mijn ouders. Ze proberen elkaar niet te naaien, zogezegd - over geld doen ze niet moeilijk, ze zijn te 'chique' (of in elk geval wíllen ze dat graag zijn) om ruzie te maken over de centen. Hun enige geschil betreft die boedelscheiding an sich - de zaak moet verdeeld, door midden gesplitst, dat is alles.

    Wat 'de kinderen' betreft: mijn vader gedraagt zich als het grootste kind, daar komt het op neer. Hij verwacht dat wij toenadering zoeken, dat wij voortdurend bij hem op de stoep staan, dat wij hem bellen, enzovoort. Hij is pissed off dat wij zijn vriendin niet zo leuk vinden. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat, want de enige eis van mijn moeder is dat de secretaresse NIET op de begrafenis komt.
    Nadine26zondag 6 november 2005 @ 09:50
    Op zondag 6 november 2005 00:00 schreef Gajus het volgende:
    quote:
    Heel terecht dat deze laatste dagen in de intimiteit van de familie worden beleefd. Maar hoe strikt is de familie af te bakenen? Binnen deze context, behoort jouw vader (weer) tot de familie? Behoort Thijs in potentie tot de familie?
    Mijn vader heeft zich de afgelopen zes maanden niet gemanifesteerd. Dat is wel een slecht verhaal, natuurlijk. Maar hij was er gisteravond wél. Mijn moeder zei: "Als hij wil komen, dan mag hij. Het interesseert me fuck all." Vervolgens heeft mijn vader zo'n beetje de hele avond in de woonkamer zitten recipiëren. Leuke verhalen vertellen, anekdotes - jongens, gezellig! Terwijl wij geregeld in tranen uitbarstten - maar daar 'kan hij niks mee', om het even modern te zeggen. Nog moderner: 'Dat is zijn ding niet.' (Toppertje).

    Nou snap ik wel dat hij zich geen houding weet te geven. Maar pijnlijk was het wel. Hij is een half uur bij mijn moeder geweest. Zij zei later tegen me: "Ik wilde alleen een excuus horen, ik heb hem de woorden letterlijk in de mond gelegd, hij hoefde eigenlijk alleen nog maar te knikken, maar: niets!" Opnieuw was hun ontmoeting dus geen succes. Maar goed, hij was er in elk geval bij. Dat is goed, want wij maakten ons al zorgen over de begrafenis. Dat we elkaar daar voor het eerst in lange tijd zouden treffen, en dat de hele zaal met ingehouden adem naar ons zou zitten kijken: hoe reageren ze, wat doen ze, hoe kijken ze? Sensatie! Beetje verkeerde timing, op een begrafenis. (Oh, het wordt trouwens een crematie).
    Mijn vader kondigde gisteren wél aan dat hij vanavond weer wil komen. Hmm.

    Wat Thijs betreft: dat weet ik niet zo goed. Hij is geen deel van de familie; hij kent mijn ouders wel, maar alleen oppervlakkig. Hij wil er zelf wel graag bij zijn, maar dan voor mij. Ik ga er nog even rustig over nadenken.
    quote:
    Gebeurtenissen zoals het aanstaande heengaan van jouw moeder, dwingen tot kleur bekennen, dwingen tot het herijken van bestaande relaties.
    Ja, maar dan moet hij ook echt kleur gaan bekennen. Die leuke grappen die hij de hele avond vertelt, vallen nu een beetje dood. Wij zijn van huis uit geen van allen 'emotionele' mensen - maar dit is wel het moment om de tranen te laten lopen.
    Nadine26zondag 6 november 2005 @ 10:12
    Op zondag 6 november 2005 02:16 schreef Martel het volgende:
    quote:
    Denk je nou werkelijk dat een beetje man kan stoppen bij het zien van je roze roos tussen je gespreide dijen, het horen van je ritmisch gehijg, het voelen van je gloeiende lijf, het proeven van je zoete sappen en het ruiken van je geile dampen? No way Needien
    Volgende keer roep ik jouw deskundige hulp in bij het schrijven van de steamy sexscene, okay? (Als er ooit nog een steamy sexscene komt, dat is natuurlijk de vraag...)
    quote:
    Waarom ontkennen dat je gewoon van bil bent gegaan? Ik zie twee antwoorden, top of flop. Top: je schaamt je voor de lyrische bewoordingen over je extatische ervaring. Flop: je schaamt je voor de ondermaatse prestaties van je oh zo aanbeden minnaar. Maar schaamte voor wie? Voor die evenzo keurige forumvriendjes van je? Kom op zeg, die “droogneukertjes” (met dank aan Ollie) hebben hun handen vol aan zichzelf.

    Top: natuurlijk schaam ik me voor lyrische bewoordingen van extatische ervaringen... dat heb je goed gezien. Mijn god, het opschrijven van die scène heeft me tien jaar van mijn leven gekost, wat dacht jij?! (Maar 'van bil gegaan'- nee. Hand op mijn hart.)

    Flop: ik schaam me eigenlijk vooral voor de hele gebeurtenis; dat ik me heb laten gaan, godbetert, en hij niet. Zo hoort het niet te gaan. Zoiets moet een 'gedeelde ervaring' zijn, want dan hoef je achteraf niet panisch bij jezelf te denken: oh god, waarom heb ik zoveel van mezelf laten zien? Het voelt een beetje alsof hij iets van me heeft gejat, simpel gezegd. En ik krijg het niet meer terug. Nou... misschien... als er nog eens een gelegenheid komt.

    Maar je hebt wel gelijk: die schaamte is nergens voor nodig (bij het opschrijven, dan). En toch... en toch...
    quote:
    Een jammerlijk gemiste kans voor de beloftevolle schrijfster en haar hunkerende lezertjes. Maar misschien is de schrijfster binnenkort de schaamte voorbij en kan ze the right stuff opdissen.
    Goed. Ik zal nooit een erotische hoogvlieger (op papier!) worden, dat zit er gewoon niet in, ik mis daarvoor de schaamteloosheid, inderdaad, en het talent om de juiste woorden te vinden, of zo. Maar daarin ben ik niet de enige; seksscènes schrijven = hondsmoeilijk, dat weet iedereen die wel eens een boek leest. Maar mocht er een volgende gelegenheid komen, dan zal ik alle remmen losgooien!