MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Relaxed. Ik was bang dat het zou verdwijnen enzo, maar het is mooi om te zien dat er nog vraag naar is. Veel mensen die ik ken zien jazz als wirwar van instrumenten, maar als je een beetje verstand van muziek hebt kom je er wel achter hoe complex het is.quote:Op vrijdag 6 januari 2006 01:50 schreef turnpike het volgende:
Jazz is juist superhip, vooral de namen die jij noemt incluis Sun Ra misschien nog.
Ik was bang dat het zou verdwijnen enzo, maar het is mooi om te zien dat er nog vraag naar is. 
Sun Ra is leuk, ik luister nu vaak naar Super Sonic Jazz.quote:Op vrijdag 6 januari 2006 01:50 schreef turnpike het volgende:
Jazz is juist superhip, vooral de namen die jij noemt incluis Sun Ra misschien nog.
Yusef Lateef vind ik ook fijn, daar moet ik ook meer van horen.
Ik ben helemaal geïnspireerd geraakt door die mooie jazzdocu's op de nps een poosje geleden.
Met deze tiptopics kan ik voorlopig wel vooruit
@Henkievdv : Ik heb mooie Ornette Coleman gevonden: Change of the century, goeie tip, thnx!
John Coltrane 
Hmm, ik dacht meer aan Norah Jones en Jamie Cullum.quote:Op vrijdag 6 januari 2006 01:50 schreef turnpike het volgende:
Jazz is juist superhip, vooral de namen die jij noemt incluis Sun Ra misschien nog.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Norah Jones vond ik in het begin nog wel chill, maar nu het allemaal een beetje hetzelfde. En Jamie Cullum.. mjah laat maar.quote:Op zaterdag 7 januari 2006 13:24 schreef Zanderrr het volgende:
[..]
Hmm, ik dacht meer aan Norah Jones en Jamie Cullum.
Nee ik hou het toch liever op de "echte" jazz waar muziekanten nog een verlengstuk waren van hun instrument.
Er wordt echt nog wel voldoende 'goede jazz' gemaakt. Vind het altijd beetje irritant als mensen zeggen dat alles vroeger gebeurde. Alleen veel jazzmuzikanten van nu zijn misschien een stuk onbekender. Een paar van de favorieten van nu: Chris Potter, Stefano Bollani, de Mingus Big Band en Dynasty, Enrico Rava, Dave Douglas, Uri Caine, Nederlandse jazzartiesten als Ab Baars en zijn trio, de Jazzorchestra of the Concertgebouw, Joshua Redman, Wynton Marsalis (ondanks zijn vervelende conservatieve geeikel), Brian Blade (geweldige drummer), Clearence Penn (idem) etc. etc. en rasartiesten van 'vroeger' die nog steeds volop meedraaien zoals Joe Henderson, Herbie Hancock, Dave Holland, Keith Jarrett en ga nog maar ff door.
Echt, er zijn nog steeds genoeg jazzmuzikanten die een 'verlengstuk zijn van hun instrument'
Echt, er zijn nog steeds genoeg jazzmuzikanten die een 'verlengstuk zijn van hun instrument'
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
http://www.essentialdancemusic.com/deeldersite/deelderdraait.htmquote:Op zaterdag 7 januari 2006 19:19 schreef le_knightclub_soda het volgende:
Draait Jules Deelder nog, en zoja weet iemand waar ik de data kan vinden waarop hij draait?
1,000,000 demons can't be wrong...
De agenda daar lijkt niet echt up to date te zijn?quote:Op zaterdag 7 januari 2006 19:56 schreef DaisyDuke het volgende:
[..]
http://www.essentialdancemusic.com/deeldersite/deelderdraait.htm
Oh absoluut. Het zijn alleen vooral niet de artiesten die naast een Joss Stone op NSJ worden gezet om maar extra publiek te trekken zonder dat het ook maar meer met jazz te maken heeft dan dat de sessiemuzikanten dat óók kunnen spelen.quote:Op zaterdag 7 januari 2006 19:08 schreef Doff het volgende:
Echt, er zijn nog steeds genoeg jazzmuzikanten die een 'verlengstuk zijn van hun instrument'
A gentleman is a man who can play Jump on an Oberheim and chooses not to.
populair jawel, hip neen !quote:Op zaterdag 7 januari 2006 13:24 schreef Zanderrr het volgende:
[..]
Hmm, ik dacht meer aan Norah Jones en Jamie Cullum.
en hype misschien wel.
We blijven ons verzetten! En weten doen we niks...
Ik vind Jamie Cullum bij vlagen best leuk. Alleen zou ik het nooit in mn hoofd halen het jazz te noemen. Die voorgebakken muziek kan onmogelijk jazz zijn lijkt me
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Inderdaad Ik vind dat als je Jazz live meemaakt het pas een echte beleving is. De muziek van Ornette Coleman bijvoorbeeld is zo los en vrij. Echt vet.quote:Op zondag 8 januari 2006 13:47 schreef Doff het volgende:
Ik vind Jamie Cullum bij vlagen best leuk. Alleen zou ik het nooit in mn hoofd halen het jazz te noemen. Die voorgebakken muziek kan onmogelijk jazz zijn lijkt me
Geloof niet dat het recensie-idee erg aanslaat
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
.
Nee joh, het is juist zo'n leuk idee! Ik ga binnenkort echt een recensie schrijven, heb op dit moment nog 2 recencies liggen die ik al een tijdje uit zit te stellen en dan komt New Cool Collective eraan. Ik verwacht ergens volgende week. Ben nogal druk op het momentquote:Op zondag 8 januari 2006 18:58 schreef Doff het volgende:
Geloof niet dat het recensie-idee erg aanslaat
3 - 26 maart Thailand | 5 - 8 juli Dublin
Nee hoor, ik vind ze erg prettig om te lezen. Maar wellicht ik het een goed idee om ze ook in het centrale review topic te posten, zodat ook de mensen die hier niet komen je reviews kunnen lezen.quote:Op zondag 8 januari 2006 18:58 schreef Doff het volgende:
Geloof niet dat het recensie-idee erg aanslaat
1,000,000 demons can't be wrong...
gedaanquote:Op maandag 9 januari 2006 09:53 schreef DaisyDuke het volgende:
[..]
Nee hoor, ik vind ze erg prettig om te lezen. Maar wellicht ik het een goed idee om ze ook in het centrale review topic te posten, zodat ook de mensen die hier niet komen je reviews kunnen lezen.
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Ik vind ze ook leuk om te lezen. Ik ben zelf niet zo'n geweldig schrijver (vooral als 't over instrumentale muziek gaat), maar ik zie er graag meer verschijnen.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Net vandaag Miles Davis Pangaea album gekocht, echt geniaal wat die band daar neer weet te zetten. Jazzrock met Groove met een hoofdletter G.
A gentleman is a man who can play Jump on an Oberheim and chooses not to.
Ik wacht nog steeds met het aanschaffen van Pangaea en Agharta ( op de zelfde dag opgenomen ) tot daar een remaster van wordt uitgebracht. Volgens mij zijn dat de laatste Columbia-albums die nog niet zijn heruitgebracht ( afgezien van wat vage verzamelalbums als Circle in the Round ). Daar moeten die jongens bij Sony maar eens werk van maken...
Ik heb wel Dark Magnus, een live cd die een jaartje eerder is opgenomen. Best wel indrukwekkende muziek
Ik heb wel Dark Magnus, een live cd die een jaartje eerder is opgenomen. Best wel indrukwekkende muziek
"We shall now tune our Mellotrons and attack culture once again"
Gisteren Brown Rice gekocht van Don Cherry. Wat een tof album.
Liefhebbers van de electric Miles kunnen dit wel waarderen denk ik.
Allmusic over dit album.
Liefhebbers van de electric Miles kunnen dit wel waarderen denk ik.
Allmusic over dit album.
Bob Weinstock, founder of the jazz label Prestige, dead at 77
Bob Weinstock, who founded the independent jazz record label Prestige in 1949 and ran it for more than 20 years, died on Saturday at a hospice in Boca Raton, Fla. He was 77 and lived in Deerfield Beach, Fla. He died of complications of diabetes, said his daughter-in-law, Barbara Weinstock.
Weinstock produced and released some of the most important jazz recordings in the beginning years of the LP era.
Prestige releases – and those of its related imprints, including Par, Swingville, Moodsville, Bluesville, and Tru-Sound – weren’t known for perfection. Weinstock generally set up recording sessions with no rehearsal time (one of the exceptions to this rule was the Modern Jazz Quartet, whose pianist, John Lewis, insisted on rehearsals before making the albums “Django” and “Concorde”).
But Weinstock did a remarkable job of flooding the market with the work of many of the greatest small-group jazz bandleaders during an exceptionally fertile time for jazz in New York.
They ranged from King Pleasure’s “Moody’s Mood for Love” – a national hit that saved the label from financial ruin when it was released as a 78 single in 1952 – to two all-day sessions with Miles Davis’ quintet in 1956, with no second takes, a stockpiling of material Weinstock demanded in return for letting Davis out of a contract.
It resulted in four separate important LPs: “Cookin’ With the Miles Davis Quintet” and its companion volumes, “Relaxin’,” “Workin’,” and “Steamin’.”
Weinstock’s label also released hundreds of recorded sessions by John Coltrane, Sonny Rollins, Eric Dolphy, Gene Ammons, Red Garland, Coleman Hawkins, and Annie Ross and others before it was finally sold to Fantasy Records.
Weinstock grew up on the Upper West Side of Manhattan. With the encouragement of his uncle, Philip Hunt, who ran a successful chemical business serving the motion picture industry, and his father, Selig Weinstock, known as Sol, a shoe salesman, he began as a jazz-record retailer while a teenager, shipping and selling records out of his home through ads in Record Changer magazine.
He rented retail space inside the Jazz Record Center, a shop on 47th Street near Sixth Avenue, owned by the former prizefighter Big Joe Klauberg. He was beginning to frequent the Royal Roost, a Midtown club that was starting to book more and more bebop groups, and Weinstock converted from swing and New Orleans music to the newer style.
In January 1949, when he was 20, he made his first recordings, of Lennie Tristano’s quintet, releasing them on a label that he called New Jazz. Less than year into his business, he realized that he was recording so many saxophonists that he started a new line, Prestige, with a saxophone logo; eventually Prestige won out as his overall imprimatur.
His records, including several by Stan Getz and Sonny Stitt and Annie Ross’ “Twisted,” were finding success on the radio and in jukeboxes.
Phobic about airplane travel, Weinstock traveled around the country by bus, talking to distributors and disc jockeys, and with his father’s help he set up an effective promotion and distribution system.
Weinstock could not read music or play an instrument, but he had a good ear and a sense of jazz’ natural evolution toward the bebop pioneers Dizzy Gillespie and Charlie Parker.
“He grew up on King Oliver and Louis Armstrong’s Hot Five recordings,” said the jazz historian Ira Gitler, who worked with him in the early 1950s. “And he felt that Dizzy and Bird were the equivalent of the Hot Five.”
By the late 1950s, Weinstock was hiring others to sign artists and produce the sessions, and the company’s direction changed with the music. By the mid-60s it was moving toward soul-jazz, recording many titles by Richard Groove Holmes, Willis Jackson, and Charles Earland.
After selling the company to Fantasy Records in 1972 – which, in turn, was bought by the Concord Music Group in 2004 – Weinstock moved to Florida.
He is survived by his companion, Roberta Ross; his sons James, of North Lauderdale, Fla., Bruce, of Minneapolis, and Philip, of Tamarack, Fla.; and three grandchildren.
By Ben Ratliff
The New York Times
Toevallig vorige week nog een lp op Prestige gekocht
Bob Weinstock, who founded the independent jazz record label Prestige in 1949 and ran it for more than 20 years, died on Saturday at a hospice in Boca Raton, Fla. He was 77 and lived in Deerfield Beach, Fla. He died of complications of diabetes, said his daughter-in-law, Barbara Weinstock.
Weinstock produced and released some of the most important jazz recordings in the beginning years of the LP era.
Prestige releases – and those of its related imprints, including Par, Swingville, Moodsville, Bluesville, and Tru-Sound – weren’t known for perfection. Weinstock generally set up recording sessions with no rehearsal time (one of the exceptions to this rule was the Modern Jazz Quartet, whose pianist, John Lewis, insisted on rehearsals before making the albums “Django” and “Concorde”).
But Weinstock did a remarkable job of flooding the market with the work of many of the greatest small-group jazz bandleaders during an exceptionally fertile time for jazz in New York.
They ranged from King Pleasure’s “Moody’s Mood for Love” – a national hit that saved the label from financial ruin when it was released as a 78 single in 1952 – to two all-day sessions with Miles Davis’ quintet in 1956, with no second takes, a stockpiling of material Weinstock demanded in return for letting Davis out of a contract.
It resulted in four separate important LPs: “Cookin’ With the Miles Davis Quintet” and its companion volumes, “Relaxin’,” “Workin’,” and “Steamin’.”
Weinstock’s label also released hundreds of recorded sessions by John Coltrane, Sonny Rollins, Eric Dolphy, Gene Ammons, Red Garland, Coleman Hawkins, and Annie Ross and others before it was finally sold to Fantasy Records.
Weinstock grew up on the Upper West Side of Manhattan. With the encouragement of his uncle, Philip Hunt, who ran a successful chemical business serving the motion picture industry, and his father, Selig Weinstock, known as Sol, a shoe salesman, he began as a jazz-record retailer while a teenager, shipping and selling records out of his home through ads in Record Changer magazine.
He rented retail space inside the Jazz Record Center, a shop on 47th Street near Sixth Avenue, owned by the former prizefighter Big Joe Klauberg. He was beginning to frequent the Royal Roost, a Midtown club that was starting to book more and more bebop groups, and Weinstock converted from swing and New Orleans music to the newer style.
In January 1949, when he was 20, he made his first recordings, of Lennie Tristano’s quintet, releasing them on a label that he called New Jazz. Less than year into his business, he realized that he was recording so many saxophonists that he started a new line, Prestige, with a saxophone logo; eventually Prestige won out as his overall imprimatur.
His records, including several by Stan Getz and Sonny Stitt and Annie Ross’ “Twisted,” were finding success on the radio and in jukeboxes.
Phobic about airplane travel, Weinstock traveled around the country by bus, talking to distributors and disc jockeys, and with his father’s help he set up an effective promotion and distribution system.
Weinstock could not read music or play an instrument, but he had a good ear and a sense of jazz’ natural evolution toward the bebop pioneers Dizzy Gillespie and Charlie Parker.
“He grew up on King Oliver and Louis Armstrong’s Hot Five recordings,” said the jazz historian Ira Gitler, who worked with him in the early 1950s. “And he felt that Dizzy and Bird were the equivalent of the Hot Five.”
By the late 1950s, Weinstock was hiring others to sign artists and produce the sessions, and the company’s direction changed with the music. By the mid-60s it was moving toward soul-jazz, recording many titles by Richard Groove Holmes, Willis Jackson, and Charles Earland.
After selling the company to Fantasy Records in 1972 – which, in turn, was bought by the Concord Music Group in 2004 – Weinstock moved to Florida.
He is survived by his companion, Roberta Ross; his sons James, of North Lauderdale, Fla., Bruce, of Minneapolis, and Philip, of Tamarack, Fla.; and three grandchildren.
By Ben Ratliff
The New York Times
Toevallig vorige week nog een lp op Prestige gekocht
