MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Relaxed. Ik was bang dat het zou verdwijnen enzo, maar het is mooi om te zien dat er nog vraag naar is. Veel mensen die ik ken zien jazz als wirwar van instrumenten, maar als je een beetje verstand van muziek hebt kom je er wel achter hoe complex het is.quote:Op vrijdag 6 januari 2006 01:50 schreef turnpike het volgende:
Jazz is juist superhip, vooral de namen die jij noemt incluis Sun Ra misschien nog.
Ik was bang dat het zou verdwijnen enzo, maar het is mooi om te zien dat er nog vraag naar is. 
Sun Ra is leuk, ik luister nu vaak naar Super Sonic Jazz.quote:Op vrijdag 6 januari 2006 01:50 schreef turnpike het volgende:
Jazz is juist superhip, vooral de namen die jij noemt incluis Sun Ra misschien nog.
Yusef Lateef vind ik ook fijn, daar moet ik ook meer van horen.
Ik ben helemaal geïnspireerd geraakt door die mooie jazzdocu's op de nps een poosje geleden.
Met deze tiptopics kan ik voorlopig wel vooruit
@Henkievdv : Ik heb mooie Ornette Coleman gevonden: Change of the century, goeie tip, thnx!
John Coltrane 
Hmm, ik dacht meer aan Norah Jones en Jamie Cullum.quote:Op vrijdag 6 januari 2006 01:50 schreef turnpike het volgende:
Jazz is juist superhip, vooral de namen die jij noemt incluis Sun Ra misschien nog.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Norah Jones vond ik in het begin nog wel chill, maar nu het allemaal een beetje hetzelfde. En Jamie Cullum.. mjah laat maar.quote:Op zaterdag 7 januari 2006 13:24 schreef Zanderrr het volgende:
[..]
Hmm, ik dacht meer aan Norah Jones en Jamie Cullum.
Nee ik hou het toch liever op de "echte" jazz waar muziekanten nog een verlengstuk waren van hun instrument.
Er wordt echt nog wel voldoende 'goede jazz' gemaakt. Vind het altijd beetje irritant als mensen zeggen dat alles vroeger gebeurde. Alleen veel jazzmuzikanten van nu zijn misschien een stuk onbekender. Een paar van de favorieten van nu: Chris Potter, Stefano Bollani, de Mingus Big Band en Dynasty, Enrico Rava, Dave Douglas, Uri Caine, Nederlandse jazzartiesten als Ab Baars en zijn trio, de Jazzorchestra of the Concertgebouw, Joshua Redman, Wynton Marsalis (ondanks zijn vervelende conservatieve geeikel), Brian Blade (geweldige drummer), Clearence Penn (idem) etc. etc. en rasartiesten van 'vroeger' die nog steeds volop meedraaien zoals Joe Henderson, Herbie Hancock, Dave Holland, Keith Jarrett en ga nog maar ff door.
Echt, er zijn nog steeds genoeg jazzmuzikanten die een 'verlengstuk zijn van hun instrument'
Echt, er zijn nog steeds genoeg jazzmuzikanten die een 'verlengstuk zijn van hun instrument'
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
http://www.essentialdancemusic.com/deeldersite/deelderdraait.htmquote:Op zaterdag 7 januari 2006 19:19 schreef le_knightclub_soda het volgende:
Draait Jules Deelder nog, en zoja weet iemand waar ik de data kan vinden waarop hij draait?
1,000,000 demons can't be wrong...
De agenda daar lijkt niet echt up to date te zijn?quote:Op zaterdag 7 januari 2006 19:56 schreef DaisyDuke het volgende:
[..]
http://www.essentialdancemusic.com/deeldersite/deelderdraait.htm
Oh absoluut. Het zijn alleen vooral niet de artiesten die naast een Joss Stone op NSJ worden gezet om maar extra publiek te trekken zonder dat het ook maar meer met jazz te maken heeft dan dat de sessiemuzikanten dat óók kunnen spelen.quote:Op zaterdag 7 januari 2006 19:08 schreef Doff het volgende:
Echt, er zijn nog steeds genoeg jazzmuzikanten die een 'verlengstuk zijn van hun instrument'
"If you are depressed you shouldn't be in C major!" - Rick Beato
populair jawel, hip neen !quote:Op zaterdag 7 januari 2006 13:24 schreef Zanderrr het volgende:
[..]
Hmm, ik dacht meer aan Norah Jones en Jamie Cullum.
en hype misschien wel.
We blijven ons verzetten! En weten doen we niks...
Ik vind Jamie Cullum bij vlagen best leuk. Alleen zou ik het nooit in mn hoofd halen het jazz te noemen. Die voorgebakken muziek kan onmogelijk jazz zijn lijkt me
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Inderdaad Ik vind dat als je Jazz live meemaakt het pas een echte beleving is. De muziek van Ornette Coleman bijvoorbeeld is zo los en vrij. Echt vet.quote:Op zondag 8 januari 2006 13:47 schreef Doff het volgende:
Ik vind Jamie Cullum bij vlagen best leuk. Alleen zou ik het nooit in mn hoofd halen het jazz te noemen. Die voorgebakken muziek kan onmogelijk jazz zijn lijkt me
Geloof niet dat het recensie-idee erg aanslaat
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
.
Nee joh, het is juist zo'n leuk idee! Ik ga binnenkort echt een recensie schrijven, heb op dit moment nog 2 recencies liggen die ik al een tijdje uit zit te stellen en dan komt New Cool Collective eraan. Ik verwacht ergens volgende week. Ben nogal druk op het momentquote:Op zondag 8 januari 2006 18:58 schreef Doff het volgende:
Geloof niet dat het recensie-idee erg aanslaat
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Nee hoor, ik vind ze erg prettig om te lezen. Maar wellicht ik het een goed idee om ze ook in het centrale review topic te posten, zodat ook de mensen die hier niet komen je reviews kunnen lezen.quote:Op zondag 8 januari 2006 18:58 schreef Doff het volgende:
Geloof niet dat het recensie-idee erg aanslaat
1,000,000 demons can't be wrong...
gedaanquote:Op maandag 9 januari 2006 09:53 schreef DaisyDuke het volgende:
[..]
Nee hoor, ik vind ze erg prettig om te lezen. Maar wellicht ik het een goed idee om ze ook in het centrale review topic te posten, zodat ook de mensen die hier niet komen je reviews kunnen lezen.
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Ik vind ze ook leuk om te lezen. Ik ben zelf niet zo'n geweldig schrijver (vooral als 't over instrumentale muziek gaat), maar ik zie er graag meer verschijnen.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Net vandaag Miles Davis Pangaea album gekocht, echt geniaal wat die band daar neer weet te zetten. Jazzrock met Groove met een hoofdletter G.
"If you are depressed you shouldn't be in C major!" - Rick Beato
Ik wacht nog steeds met het aanschaffen van Pangaea en Agharta ( op de zelfde dag opgenomen ) tot daar een remaster van wordt uitgebracht. Volgens mij zijn dat de laatste Columbia-albums die nog niet zijn heruitgebracht ( afgezien van wat vage verzamelalbums als Circle in the Round ). Daar moeten die jongens bij Sony maar eens werk van maken...
Ik heb wel Dark Magnus, een live cd die een jaartje eerder is opgenomen. Best wel indrukwekkende muziek
Ik heb wel Dark Magnus, een live cd die een jaartje eerder is opgenomen. Best wel indrukwekkende muziek
"We shall now tune our Mellotrons and attack culture once again"
Gisteren Brown Rice gekocht van Don Cherry. Wat een tof album.
Liefhebbers van de electric Miles kunnen dit wel waarderen denk ik.
Allmusic over dit album.
Liefhebbers van de electric Miles kunnen dit wel waarderen denk ik.
Allmusic over dit album.
Bob Weinstock, founder of the jazz label Prestige, dead at 77
Bob Weinstock, who founded the independent jazz record label Prestige in 1949 and ran it for more than 20 years, died on Saturday at a hospice in Boca Raton, Fla. He was 77 and lived in Deerfield Beach, Fla. He died of complications of diabetes, said his daughter-in-law, Barbara Weinstock.
Weinstock produced and released some of the most important jazz recordings in the beginning years of the LP era.
Prestige releases – and those of its related imprints, including Par, Swingville, Moodsville, Bluesville, and Tru-Sound – weren’t known for perfection. Weinstock generally set up recording sessions with no rehearsal time (one of the exceptions to this rule was the Modern Jazz Quartet, whose pianist, John Lewis, insisted on rehearsals before making the albums “Django” and “Concorde”).
But Weinstock did a remarkable job of flooding the market with the work of many of the greatest small-group jazz bandleaders during an exceptionally fertile time for jazz in New York.
They ranged from King Pleasure’s “Moody’s Mood for Love” – a national hit that saved the label from financial ruin when it was released as a 78 single in 1952 – to two all-day sessions with Miles Davis’ quintet in 1956, with no second takes, a stockpiling of material Weinstock demanded in return for letting Davis out of a contract.
It resulted in four separate important LPs: “Cookin’ With the Miles Davis Quintet” and its companion volumes, “Relaxin’,” “Workin’,” and “Steamin’.”
Weinstock’s label also released hundreds of recorded sessions by John Coltrane, Sonny Rollins, Eric Dolphy, Gene Ammons, Red Garland, Coleman Hawkins, and Annie Ross and others before it was finally sold to Fantasy Records.
Weinstock grew up on the Upper West Side of Manhattan. With the encouragement of his uncle, Philip Hunt, who ran a successful chemical business serving the motion picture industry, and his father, Selig Weinstock, known as Sol, a shoe salesman, he began as a jazz-record retailer while a teenager, shipping and selling records out of his home through ads in Record Changer magazine.
He rented retail space inside the Jazz Record Center, a shop on 47th Street near Sixth Avenue, owned by the former prizefighter Big Joe Klauberg. He was beginning to frequent the Royal Roost, a Midtown club that was starting to book more and more bebop groups, and Weinstock converted from swing and New Orleans music to the newer style.
In January 1949, when he was 20, he made his first recordings, of Lennie Tristano’s quintet, releasing them on a label that he called New Jazz. Less than year into his business, he realized that he was recording so many saxophonists that he started a new line, Prestige, with a saxophone logo; eventually Prestige won out as his overall imprimatur.
His records, including several by Stan Getz and Sonny Stitt and Annie Ross’ “Twisted,” were finding success on the radio and in jukeboxes.
Phobic about airplane travel, Weinstock traveled around the country by bus, talking to distributors and disc jockeys, and with his father’s help he set up an effective promotion and distribution system.
Weinstock could not read music or play an instrument, but he had a good ear and a sense of jazz’ natural evolution toward the bebop pioneers Dizzy Gillespie and Charlie Parker.
“He grew up on King Oliver and Louis Armstrong’s Hot Five recordings,” said the jazz historian Ira Gitler, who worked with him in the early 1950s. “And he felt that Dizzy and Bird were the equivalent of the Hot Five.”
By the late 1950s, Weinstock was hiring others to sign artists and produce the sessions, and the company’s direction changed with the music. By the mid-60s it was moving toward soul-jazz, recording many titles by Richard Groove Holmes, Willis Jackson, and Charles Earland.
After selling the company to Fantasy Records in 1972 – which, in turn, was bought by the Concord Music Group in 2004 – Weinstock moved to Florida.
He is survived by his companion, Roberta Ross; his sons James, of North Lauderdale, Fla., Bruce, of Minneapolis, and Philip, of Tamarack, Fla.; and three grandchildren.
By Ben Ratliff
The New York Times
Toevallig vorige week nog een lp op Prestige gekocht
Bob Weinstock, who founded the independent jazz record label Prestige in 1949 and ran it for more than 20 years, died on Saturday at a hospice in Boca Raton, Fla. He was 77 and lived in Deerfield Beach, Fla. He died of complications of diabetes, said his daughter-in-law, Barbara Weinstock.
Weinstock produced and released some of the most important jazz recordings in the beginning years of the LP era.
Prestige releases – and those of its related imprints, including Par, Swingville, Moodsville, Bluesville, and Tru-Sound – weren’t known for perfection. Weinstock generally set up recording sessions with no rehearsal time (one of the exceptions to this rule was the Modern Jazz Quartet, whose pianist, John Lewis, insisted on rehearsals before making the albums “Django” and “Concorde”).
But Weinstock did a remarkable job of flooding the market with the work of many of the greatest small-group jazz bandleaders during an exceptionally fertile time for jazz in New York.
They ranged from King Pleasure’s “Moody’s Mood for Love” – a national hit that saved the label from financial ruin when it was released as a 78 single in 1952 – to two all-day sessions with Miles Davis’ quintet in 1956, with no second takes, a stockpiling of material Weinstock demanded in return for letting Davis out of a contract.
It resulted in four separate important LPs: “Cookin’ With the Miles Davis Quintet” and its companion volumes, “Relaxin’,” “Workin’,” and “Steamin’.”
Weinstock’s label also released hundreds of recorded sessions by John Coltrane, Sonny Rollins, Eric Dolphy, Gene Ammons, Red Garland, Coleman Hawkins, and Annie Ross and others before it was finally sold to Fantasy Records.
Weinstock grew up on the Upper West Side of Manhattan. With the encouragement of his uncle, Philip Hunt, who ran a successful chemical business serving the motion picture industry, and his father, Selig Weinstock, known as Sol, a shoe salesman, he began as a jazz-record retailer while a teenager, shipping and selling records out of his home through ads in Record Changer magazine.
He rented retail space inside the Jazz Record Center, a shop on 47th Street near Sixth Avenue, owned by the former prizefighter Big Joe Klauberg. He was beginning to frequent the Royal Roost, a Midtown club that was starting to book more and more bebop groups, and Weinstock converted from swing and New Orleans music to the newer style.
In January 1949, when he was 20, he made his first recordings, of Lennie Tristano’s quintet, releasing them on a label that he called New Jazz. Less than year into his business, he realized that he was recording so many saxophonists that he started a new line, Prestige, with a saxophone logo; eventually Prestige won out as his overall imprimatur.
His records, including several by Stan Getz and Sonny Stitt and Annie Ross’ “Twisted,” were finding success on the radio and in jukeboxes.
Phobic about airplane travel, Weinstock traveled around the country by bus, talking to distributors and disc jockeys, and with his father’s help he set up an effective promotion and distribution system.
Weinstock could not read music or play an instrument, but he had a good ear and a sense of jazz’ natural evolution toward the bebop pioneers Dizzy Gillespie and Charlie Parker.
“He grew up on King Oliver and Louis Armstrong’s Hot Five recordings,” said the jazz historian Ira Gitler, who worked with him in the early 1950s. “And he felt that Dizzy and Bird were the equivalent of the Hot Five.”
By the late 1950s, Weinstock was hiring others to sign artists and produce the sessions, and the company’s direction changed with the music. By the mid-60s it was moving toward soul-jazz, recording many titles by Richard Groove Holmes, Willis Jackson, and Charles Earland.
After selling the company to Fantasy Records in 1972 – which, in turn, was bought by the Concord Music Group in 2004 – Weinstock moved to Florida.
He is survived by his companion, Roberta Ross; his sons James, of North Lauderdale, Fla., Bruce, of Minneapolis, and Philip, of Tamarack, Fla.; and three grandchildren.
By Ben Ratliff
The New York Times
Toevallig vorige week nog een lp op Prestige gekocht
Nou, we mogen de beste man toch dankbaar zijn . Prestige is toch zeker mooi label (geweest? bestaat toch niet meer he?).
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Dat zekerquote:Op dinsdag 17 januari 2006 22:39 schreef Doff het volgende:
Nou, we mogen de beste man toch dankbaar zijn . Prestige is toch zeker mooi label (geweest? bestaat toch niet meer he?).
"After selling the company to Fantasy Records in 1972 – which, in turn, was bought by the Concord Music Group in 2004 – Weinstock moved to Florida." Zal nog wel bestaan dus.
Ik geloof dat er geen nieuwe albums meer op Prestige verschijnen, maar een groot deel van de catalogus is wel als reissues te krijgen (in die OJC digipack serie).
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Ja, ik bedoelde dat ze geen nieuw spul meer uitbrengen. Die digipacks van Prestige bevallen me overigens prima. Vaak prima geluid en vrij goedkoop, en dr zit toch wel een hoop 'klassiek' werk tussen. Ben trouwens nog steeds niet door mn Complete Prestige van Coltrane heen, wat een box, wel ontzettend gaaf.
Overigens nog een tip voor Mingus fans, op marktplaats wordt nu Complete Debut Recordings (12cd) aangeboden voor een prikkie, 60 euro (ipv van zo'n 130 euro dacht ik). Jammer dat ik zelf beetje krap bij kas zit . Overigens zijn op marktplaats wel vaker van die boxen te koop. Die Prestige box van Coltrane kostte me ook maar 65 euro, en was (bijna) nieuw. Altijd wel moeite waard om af en toe te kijken.
En voor de Sonny Rollins fans, deze held komt in mei naar het Concertgebouw. Ik was er verleden keer bij en dat was zeer de moeite waard. Hij speelt nog steeds ontzettend goed, dus das wel een aanrader . Weet alleen niet met wie hij zal optreden, weet iemand dat? Ik zou dr zelf namelijk wel weer heen willen.
Overigens nog een tip voor Mingus fans, op marktplaats wordt nu Complete Debut Recordings (12cd) aangeboden voor een prikkie, 60 euro (ipv van zo'n 130 euro dacht ik). Jammer dat ik zelf beetje krap bij kas zit . Overigens zijn op marktplaats wel vaker van die boxen te koop. Die Prestige box van Coltrane kostte me ook maar 65 euro, en was (bijna) nieuw. Altijd wel moeite waard om af en toe te kijken.
En voor de Sonny Rollins fans, deze held komt in mei naar het Concertgebouw. Ik was er verleden keer bij en dat was zeer de moeite waard. Hij speelt nog steeds ontzettend goed, dus das wel een aanrader . Weet alleen niet met wie hij zal optreden, weet iemand dat? Ik zou dr zelf namelijk wel weer heen willen.
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Het concert van Rollins is al uitverkocht, voor zover ik begrepen heb.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
dat meen je niet ... Zou erg jammer zijn.
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Hallo, ik heb een vraagje en ik denk dat jullie mij wel met een antwoord kunnen voorzien.
Ik heb onlangs een cd geleendt van mijn basgitaar-leraar,
Odean Pope - Out for a walk.
Kunen jullie mij vertellen of deze cd nog verkrijgbaar is in nederland?,
En verder of er nog vergelijkbare muziek is?
alvast bedankt
Ik heb onlangs een cd geleendt van mijn basgitaar-leraar,
Odean Pope - Out for a walk.
Kunen jullie mij vertellen of deze cd nog verkrijgbaar is in nederland?,
En verder of er nog vergelijkbare muziek is?
alvast bedankt
Jackie McLean
One Step Beyond
One Step Beyond moet in april 1963 inderdaad a step beyond zijn geweest. Jackie McLean en trombonist verkennen stap voor stap een nieuw terrein. Vol overgave maar met respect naar de gevestigde Blue Note tradities, geen Free Jazz á la Ornette Coleman maar zeker gedurfd. Resultaat: een origineel en intens album dat bij elke keer luisteren weer nieuwe ontdekkingen oplevert.
Alle vier de composities (de cd met extra bonustrack bevat een alternate take van Saturday and Sunday) zijn typisch voor de samenwerking tussen Jackie McLean en Grachan Moncur . Van de vier stukken zijn twee door McLean en twee door Moncur geschreven. Het verschil is in zekere wijze hoorbaar, alhoewel ze elkaar toch mooi aanvullen. De composities van Moncur lonken naar een meer abstracte stijl, terwijl in McLeans’ stukken nog duidelijk een typische ‘Bop’ aanwezig is. Zo wordt in McLean’s Blue Rondo (met 4 min. 50 sec. het kortste stuk op het album) een stapje teruggenomen en klinken meer vertrouwde solo’s (solo’s die tevens veel doen denken aan McLean enkele jaren later).
Het slotstuk, Moncur’s Ghost Town, maakt mooi gebruik van stiltes, welke nog nooit zo treffend lijken te zijn geweest. De sobere begeleiding van Eddie Khan schept samen met het soms bijna fragmentarische drumwerk van Tony Williams (ten tijde van deze opnames nog in zijn tienerjaren) en rotsvaste akkoorden van Bobby Hutcherson het perfecte framewerk voor het ingetogen maar emotionele spel van de twee blazers. Verwacht ook in de solo’s geen virtuoze trucjes. Het bij vlagen net zo sobere en ingetogen solowerk van met name Moncur lijkt veel gevoel bloot te leggen en draagt samen met compositie bij aan de donkere sfeer. De juiste sfeer die bij Ghost Town in je opkomt.
De keuze voor Bobby Hutcherson in plaats van een pianist moet een weloverwogen besluit zijn geweest. De lichte maar ernstige toon van Hutcherson voegt veel toe. Juist de lichte akkoorden lijken bij uitstek voor deze veeleisende muziek. De overige ritmesectie is ook perfect (je kan je afvragen of er in plaats van Williams een meer passende drummer zou zijn geweest).
Het is lastig om van One Step Beyond een vergelijking te trekken naar soortgelijke albums. De samenwerking tussen McLean en Moncur en de vervanging van de piano door de vibrafoon maken dit album tot een perfect gebalanceerd en uniek album en een aanrader voor iedereen die van wat avontuurlijke jazz houdt. Eén van Blue Note’s hoogtepunten.
* * * * *
[ Bericht 0% gewijzigd door Doff op 21-01-2006 09:45:17 ]
One Step Beyond
One Step Beyond moet in april 1963 inderdaad a step beyond zijn geweest. Jackie McLean en trombonist verkennen stap voor stap een nieuw terrein. Vol overgave maar met respect naar de gevestigde Blue Note tradities, geen Free Jazz á la Ornette Coleman maar zeker gedurfd. Resultaat: een origineel en intens album dat bij elke keer luisteren weer nieuwe ontdekkingen oplevert.
Alle vier de composities (de cd met extra bonustrack bevat een alternate take van Saturday and Sunday) zijn typisch voor de samenwerking tussen Jackie McLean en Grachan Moncur . Van de vier stukken zijn twee door McLean en twee door Moncur geschreven. Het verschil is in zekere wijze hoorbaar, alhoewel ze elkaar toch mooi aanvullen. De composities van Moncur lonken naar een meer abstracte stijl, terwijl in McLeans’ stukken nog duidelijk een typische ‘Bop’ aanwezig is. Zo wordt in McLean’s Blue Rondo (met 4 min. 50 sec. het kortste stuk op het album) een stapje teruggenomen en klinken meer vertrouwde solo’s (solo’s die tevens veel doen denken aan McLean enkele jaren later).
Het slotstuk, Moncur’s Ghost Town, maakt mooi gebruik van stiltes, welke nog nooit zo treffend lijken te zijn geweest. De sobere begeleiding van Eddie Khan schept samen met het soms bijna fragmentarische drumwerk van Tony Williams (ten tijde van deze opnames nog in zijn tienerjaren) en rotsvaste akkoorden van Bobby Hutcherson het perfecte framewerk voor het ingetogen maar emotionele spel van de twee blazers. Verwacht ook in de solo’s geen virtuoze trucjes. Het bij vlagen net zo sobere en ingetogen solowerk van met name Moncur lijkt veel gevoel bloot te leggen en draagt samen met compositie bij aan de donkere sfeer. De juiste sfeer die bij Ghost Town in je opkomt.
De keuze voor Bobby Hutcherson in plaats van een pianist moet een weloverwogen besluit zijn geweest. De lichte maar ernstige toon van Hutcherson voegt veel toe. Juist de lichte akkoorden lijken bij uitstek voor deze veeleisende muziek. De overige ritmesectie is ook perfect (je kan je afvragen of er in plaats van Williams een meer passende drummer zou zijn geweest).
Het is lastig om van One Step Beyond een vergelijking te trekken naar soortgelijke albums. De samenwerking tussen McLean en Moncur en de vervanging van de piano door de vibrafoon maken dit album tot een perfect gebalanceerd en uniek album en een aanrader voor iedereen die van wat avontuurlijke jazz houdt. Eén van Blue Note’s hoogtepunten.
* * * * *
[ Bericht 0% gewijzigd door Doff op 21-01-2006 09:45:17 ]
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Toevallig, ik kwam vandaag beide goedkoper tegen dan normaal (aanbieding, voor het eerst). De voorbode dat er een remaster aankomt?quote:Op zondag 15 januari 2006 08:26 schreef fripper het volgende:
Ik wacht nog steeds met het aanschaffen van Pangaea en Agharta ( op de zelfde dag opgenomen ) tot daar een remaster van wordt uitgebracht. Volgens mij zijn dat de laatste Columbia-albums die nog niet zijn heruitgebracht ( afgezien van wat vage verzamelalbums als Circle in the Round ). Daar moeten die jongens bij Sony maar eens werk van maken...
"Het is oorlog, bedankt Vannoppen, bedankt Van der Linden. Dit is het laatste dat ik voor de Belgische ploeg gedaan heb. Ze kunnen allemaal de boom in."
Improv: Rich Tapestry of Life
Improv: Rich Tapestry of Life
Mooi stuk Doff, Jackie McLean is een van de artiesten waar ik nog een keer wat van moet luisteren
De Narcis van Gabon
Die cd heerst, goede recensie ook. Tony Williams (op wiens drumspel ik zelf verder niets aan te merken heb) was zelfs pas 17 of 18 toen die opnames werden gemaakt.
Op "Destination Out", ook een uitstekende plaat uit dezelfde tijd, zit Roy Haynes achter de kit in plaats van Williams en hij speelt wel weer in een wat traditionelere, op bebop geente stijl. Persoonlijk vind ik de 'vrijere' aanpak van Williams beter bij dit soort muziek passen, al is Haynes natuurlijk verder ook een geweldige drummer.
Ik heb de link hier weleens eerder neergezet, maar dit is een aardig radioprogramma van een uur met muziek van McLean en Moncur: http://wfiu.indiana.edu/nightlights/082104-nl.ram (wel in :RealAudio)
[ Bericht 41% gewijzigd door Zanderrr op 20-01-2006 17:36:43 ]
Op "Destination Out", ook een uitstekende plaat uit dezelfde tijd, zit Roy Haynes achter de kit in plaats van Williams en hij speelt wel weer in een wat traditionelere, op bebop geente stijl. Persoonlijk vind ik de 'vrijere' aanpak van Williams beter bij dit soort muziek passen, al is Haynes natuurlijk verder ook een geweldige drummer.
Ik heb de link hier weleens eerder neergezet, maar dit is een aardig radioprogramma van een uur met muziek van McLean en Moncur: http://wfiu.indiana.edu/nightlights/082104-nl.ram (wel in :RealAudio)
[ Bericht 41% gewijzigd door Zanderrr op 20-01-2006 17:36:43 ]
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Dankjewel . Heb misschien misrekening gemaakt met Tony Williams, zal het even aanpassen.
Destination Out vind ik ook erg gaaf. Vooral dat eerste bijna ballad achtige nummer is erg mooi. Haynes speelt inderdaad wat traditioneler. Wel heel goed, maar misschien klein beetje meer voorspelbaar. En aan Williams vind ik juist die onvoorspelbaarheid, zonder te dominant te worden, zo mooi. Past inderdaad wel beter bij dit soort muziek vind ik. Wat vind je trouwens van Larry Ridley vs. Eddie Khan. Khan is een beetje onbekend voor me eigenlijk, maar was misschein leuk geweest als hij op One Step Beyond af en toe iets meer naar voren had getreden.
Bedankt voor de link, ga em vanavond ff luisteren .
En PogueMahone: Ik zou dr bij Jackie McLean wel ff geod op letten welk werk je van em pakt. Hij heeft erg veel verschillende dingen gedaan (ook als 'sideman'). Als je es zegt waar je bij jazz van houdt kan ik je misschien ff tippen?
edit: stomme fout verbeterd....
[ Bericht 2% gewijzigd door Doff op 21-01-2006 22:18:14 ]
Destination Out vind ik ook erg gaaf. Vooral dat eerste bijna ballad achtige nummer is erg mooi. Haynes speelt inderdaad wat traditioneler. Wel heel goed, maar misschien klein beetje meer voorspelbaar. En aan Williams vind ik juist die onvoorspelbaarheid, zonder te dominant te worden, zo mooi. Past inderdaad wel beter bij dit soort muziek vind ik. Wat vind je trouwens van Larry Ridley vs. Eddie Khan. Khan is een beetje onbekend voor me eigenlijk, maar was misschein leuk geweest als hij op One Step Beyond af en toe iets meer naar voren had getreden.
Bedankt voor de link, ga em vanavond ff luisteren .
En PogueMahone: Ik zou dr bij Jackie McLean wel ff geod op letten welk werk je van em pakt. Hij heeft erg veel verschillende dingen gedaan (ook als 'sideman'). Als je es zegt waar je bij jazz van houdt kan ik je misschien ff tippen?
edit: stomme fout verbeterd....
[ Bericht 2% gewijzigd door Doff op 21-01-2006 22:18:14 ]
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
ik zit nog niet echt in de vage avant-gardistische hoek. Platen die ik de laatste draai en mooi vind zijn And His Mother Called Him Bill (van Duke), The Real McCoy en Sketches Of Spain (hoewel dat meer klassiek is)
De Narcis van Gabon
Dat zijn wel heel verschillende albums (alhoewel ik die van Duke niet ken). Wat ik ieder geval erg mooie albums van McLean vind zijn Jacknife (mooi sfeervol album - bij het eerste nummer: On the Nile waan je je ook daadwerkelijk in Egypte - waarop ook trompetist Charles Tolliver meespeelt, beetje onbekend maar wel erg goed, met mooie composities van hem), Right Now (voor als je wat snellere, misschien meer gevorderde solo's wilt horen met McLean als enige blazer), Hat Trick (met pianiste Junko Onishi, eigenlijk is het album vooral gaaf vanwege haar spel ) en Destination Out (maar dan zit je al weer een beetje in de Avant Garde á la One Step Beyond. Een album dat ook erg gaaf is, maar waar je volgens mij wat moeilijekr aan komt is the Jackie Mac Attack Live, een vrije recente opname. Onnodig lange zin overigens...
Heb ook ooit de Jackie McLean Quintet (Blue Note) aangeschaft, maar die vond ik een beetje flauwig. Wat meer algemeen soort muziek die iedere muzikant voor Blue Note wel een keer heeft opgenomen. Verder is Action ook wel aardig, maar het heeft veel weg van Jacknife (bijna zelfde bezetting dacht ik) en dan vond ik Jacknife toch beter, ook iets toegankelijker overigens vind ik.
Maare, dr is bij McLean genoeg mooie muziek te ontdekken. De man leeft trouwens nog en maakt nog steeds (goeie) muziek. Heb em live op North Sea gezien en dat was wel erg de moeite waard.
Mooie link Zanderrr, de eerste keer dat ik Evolution van Moncur hoor. Ben al heel lang naar dat album op zoek, maar dat is niet zo makkelijk jammer genoeg. Balen dat ik niet gewoon meteen voor de Mosaic Select box ben gegaan.
Heb ook ooit de Jackie McLean Quintet (Blue Note) aangeschaft, maar die vond ik een beetje flauwig. Wat meer algemeen soort muziek die iedere muzikant voor Blue Note wel een keer heeft opgenomen. Verder is Action ook wel aardig, maar het heeft veel weg van Jacknife (bijna zelfde bezetting dacht ik) en dan vond ik Jacknife toch beter, ook iets toegankelijker overigens vind ik.
Maare, dr is bij McLean genoeg mooie muziek te ontdekken. De man leeft trouwens nog en maakt nog steeds (goeie) muziek. Heb em live op North Sea gezien en dat was wel erg de moeite waard.
Mooie link Zanderrr, de eerste keer dat ik Evolution van Moncur hoor. Ben al heel lang naar dat album op zoek, maar dat is niet zo makkelijk jammer genoeg. Balen dat ik niet gewoon meteen voor de Mosaic Select box ben gegaan.
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Ik zag zowel 'Evolution' als 'Some other stuff' een tijdje terug bij Donner/IT Records in Rotterdam liggen, maar ze hadden de Moncur select set ook op voorraad en toen heb ik die gelijk maar gekocht. Ik was toch al tijden van plan om 'm online te kopen, maar het kwam er steeds maar niet van. Achteraf wel iets teveel betaald, maar zeker geen spijt van, in ieder geval.
Er is trouwens ook een mooie nieuwe Mosaic select set van Charles Tolliver, vind die zelf ook erg goed.
Er is trouwens ook een mooie nieuwe Mosaic select set van Charles Tolliver, vind die zelf ook erg goed.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Die Evolution moet zeker japanse import zijn geweest. Zo ben ik ieder geval ook aan Some Other Stuff en One Step Beyond gekomen. Ik hoef alleen nog Evolution en Hipnosis' en dan heb ik mn eigen Moncur box bij elkaar evrzameld hehe. Dus die Mosaicbox wordt beetje zonde. Trouwens, als je volgende keer weer van die Selectboxen wil hebben zou ik dat gewoon via Mosaicrecords.com doen, is goedkoper, service is goed en snel. Heb zo zelf Columbia Small Group Swing 1953-1962 (súpervet) en de Select van Carmell Jones gekocht, had ze beide binnen 2 weken bezorgd gekregen.
Die Tolliver box ziet er inderdaad wel gaaf uit. Maar daar heb ik ook al een album (Live in Tokyo, beetje tegenvallend) van thuis liggen . Stom, stom, stom.
Ik zou de Andrew Hill erg graag willen hebben, met veel materiaal dat nog niet eerder is uitgegeven.
Die Tolliver box ziet er inderdaad wel gaaf uit. Maar daar heb ik ook al een album (Live in Tokyo, beetje tegenvallend) van thuis liggen . Stom, stom, stom.
Ik zou de Andrew Hill erg graag willen hebben, met veel materiaal dat nog niet eerder is uitgegeven.
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
van Mercy Mercy Mercy van Cannonball Adderley is nog geen remaster verschenen of wel?
De Narcis van Gabon
Ik heb hier een remaster liggen volgens mij, en als die niet geremasterd is dan is het ook niet nodig, want t geluid is prima. Gaaf album trouwens.
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Geluid is op mijn cd ook ruim voldoende, al ben ik zelf ook niet echt kritisch op dat gebied. "Mercy Mercy Mercy" is natuurlijk wel een klassieker, maar ik ben zelf meer een fan van de eerdere bezetting met de Adderley-broers en Yusef Lateef.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Ben over het algemeen ook niet zo kritisch, maar bij sommige albums stoor ik em er wel een beetje aan. Zoals bij At the Blackhawk van Miles Davis, vind t allemala te schel, maar ligt volgens mij beetje aan mij . En welke albums van Cannonball Adderley bedoel je precies?
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Van Leest heeft een aantal mooie titels in de aanbieding. 3 voor 15,-.
(ik zit echt te veel op dit forum.... )
(ik zit echt te veel op dit forum.... )
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Dit leek me opzich wel een redelijke plaats om de volgende vraag te stellen:
Van zolder heb ik een saxofoon gehaald die daar al een paar jaartjes ligt en waar wat "bruine roest/aanslag?" op zit.
Is dat erg?
Moet ik er wat aan doen?
bvd
Van zolder heb ik een saxofoon gehaald die daar al een paar jaartjes ligt en waar wat "bruine roest/aanslag?" op zit.
Is dat erg?
Moet ik er wat aan doen?
bvd
en toen.....
Ik probeer zelf altijd koperpoets, goed inlaten trekken, en goed uitwrijfen. Dat is in elk geval goed voor het instrument.
Ik luisterde in de auto toevallig naar Jazz FM(?) en daar werd een show uitgezonden die Worldwide heet. Die show ken ik van een Madlib mix, Madlib in Worldwide. Is die show ergens via het Internet te beluisteren? Ik kan zo gauw niks vinden ...
Aldus.
