Ik geloof er niet in.

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:00 schreef Sjakie01 het volgende:
Wat zijn 3 voorvallen op een mensenleven.

Toeval.

Ja. Alles wat je niet kan verklaren met natuurwetenschap is dus 'toeval'.
Waarmee je met zoveel woorden zegt: 'geen idee, maar omdat er buiten het natuurwetenschappelijke kader niets bestaat, moet het dus toeval zijn.

Oftewel, een bewering die rechtsreeks volgt uit jouw uitgangspremisse, en NIET uit hetgeen er gebeurd is.

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:00 schreef iteejer het volgende:
In een gecontroleerde omgeving (ziekenhuis), met getuigen (niveau artsen en specialisten) verklaarde een vrouw dat ze droomde snachts aangevallen te worden, en daarbij vermoord te worden. Dat was een ervaring waar ze dagen lang helemaal kapot van was: niet meer aanspreekbaar, huilbuien, trillend en doodsbang. Ze kwam op een bewaakte kamer terecht, infrarood-camera bewaking, afgesloten, éénpersoons, bewaking voor de deur. Na een nacht dat ze gedroomd had, bleek ze ineens een wond in haar rug te hebben. Die enorm snel genas. En die ze er, gezien de positie, nooit zelf in gezet kan hebben. Die er ook nooit met een mes ingezet kan zijn omdat diverse harde delen (onderste ribben) onbeschadigd waren. Het betrof alleen het 'zachte' vlees. Er kwam een embargo op, en justitieel onderzoek - verplicht in Nederland; steekwonden en schotwonden moeten gemeld worden. Altijd. Iedereen stond voor een raadsel. Vrij snel daarna pleegde ze zelfmoord: ze kon er niet mee leven. Ik was één van die getuigen. Ik heb haar gezien, ik heb haar gesproken, ik heb de verlammende en schreeuwende angst uit haar ogen gezien.
ze wist overigens ook te zeggen als je bv de lampen van je auto aan had laten staan. Al stond die een aantal blokken verder op. 'Wat voor auto heb ik dan?' En ik kreeg het goede antwoord. Nee, dat kon ze niet weten, want net die ochtend had ik een vervangende auto mee van de garage, omdat mijn eigen daar voor onderhoud stond.

Het lijkt mij dwars door je ziel heen gaan om haar zo intens mee te maken en er niets aan te kunnen veranderen of haar te kunnen troosten.

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:04 schreef partyyboyy het volgende:

[..]

Raar.
Van die auto vooral.
Ja dit vind ik nog een van de meest onverklaarbare dat waarschijnlijk ook niet verklaard kan worden.

Dat van die plek op haar rug kan dat niet zijn van het te lang op dezelfde manier op 1 plek liggen?

Te lang op 1 plek liggen en een snijwond overhouden?
Nee lijkt me niet...

Maar idd een appart verhaal.. erg eng lijkt mij dan...

Goed dan, een poging mijnerzijds:

Mijn neef kocht een oud huis in Amsterdam. Toen hij en zijn vriendin daar introkken, en ze de hond meenamen, bleek dat de hond weigerde het huis te betreden. Na veel gedoe, eindelijk toch die hond binnen. Toen bleek dat de hond echt niet in de buurt van de kelder wilde komen. Hij was er als de dood voor. Tot zo ver nog allemaal redelijk verklaarbaar, misschien een geur, of zoiets, die mensen niet kunnen ruiken en een hond wel. Maar er was meer. Na de eerste nacht in het huis te hebben geslapen, bleek dat de hond zijn neus overnacht in een klap helemaal grijs was geworden... van zwart naar licht grijs... hmmm, dat is toch wel vreemd. En dat was nog niet alles. Een voor een gingen alle electrische apparaten kapot. *pats*. Lampen die aan en uit gingen. Met sleutel gesloten deuren die opeens wagenwijd openstonden, ook als de sleutel meegenomen was... Het meest bizarre was wel een kannetje van metaal. Een geschenk van een familielid dat netjes op de vensterbank stond. Het was geen buigzaam materiaal, nee je kon het onmogelijk kapot maken of indeuken. Op een dag komt mijn neef thuis, en vindt het kannetje nog steeds netjes op de vensterbank. Alleen nu zag het eruit alsof iemand met zijn hand het kannetje had vastgegrepen en vervolgens totaal inelkaar had geknepen. Iets dat absoluut niet mogelijk was. In iedergeval niet door mensen handen. Na onderzoek bleek het huis een raar verleden te hebben gehad. De duitsers hadden erin gezeten in de oorlog, en blijkbaar hadden er in die tijd geen gezellige dingen plaatsgevonden in de kelder. Daarnaast waren er mensen in de portiek vermoord geweest.... Voor die tijd hadden er illegale prostituees ingezeten (toen was prostitutie nog niet legaal trouwens). Toeval? Logische verklaring? Ik zou het niet weten....

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:04 schreef partyyboyy het volgende:
Raar.
Van die auto vooral.
Ja dit vind ik nog een van de meest onverklaarbare dat waarschijnlijk ook niet verklaard kan worden.

Dat van die plek op haar rug kan dat niet zijn van het te lang op dezelfde manier op 1 plek liggen?

Jij denkt dat een team van psychiaters, psychologen, neurologen en verpleegkundigen, daarna de rijkspathologische dienst, een steekwond niet van een doorligplek kan onderscheiden..?
In wezen vraag jij je dus af, of je de ander wel serieus kan nemen.

Dat bedoel ik nou: het krampachtige zoeken naar niet-para-verklaringen levert constructies op die minstens zo onlogisch en onwaarschijnlijk zijn als het hele para-gebeuren zelf

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:07 schreef partyyboyy het volgende:

[..]

Lijkt me eerder mooi om zoiets meegemaakt te kunnen hebben.
Natuurlijk heel erg, maar ook 'mooi'.

interessant lijkt mij in dit geval passender.

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:07 schreef djenneke het volgende:
Goed dan, een poging mijnerzijds:

<verhaal>

Zoiets, jah brr... daar moet ik niet aan denken ooit mee te maken...

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:07 schreef partyyboyy het volgende:
Lijkt me eerder mooi om zoiets meegemaakt te kunnen hebben.
Natuurlijk heel erg, maar ook 'mooi'.

Mooi??
Die schreeuwende eenzame doodsangst? Die me nu nog kippenvel geeft als ik er aan denk..? Dát is wat me vaak irriteert: ervaringen die serieus zijn, heel serieus, met een enorme impact, een mens heeft zich er voor van een flat gestort tenslotte, worden als filmpjes gezien, vermaak, een paar woorden - acht, tis maar verbeelding.
Dit is geen vermaak, dit is geen aanstellerij of interessant doen.
Dit zijn mensen, die écht iets meegemaakt hebben, iets wat ze geraakt heeft.
Al zijn de meeste gevallen niet zo sensationeel als wat ik hier zeg, voor de poster die zijn/haar verhaal hier neerzet is dat zelfs nog sensantioneer dan mijn woorden: want voor diegene is dat echt, een eigen ervaring.
En daarom wensen wij hier respect voor de verhalen die men hier neer zet. Al is het maar een droom, al is het maar een kind dat dacht iets te zien.

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:13 schreef iteejer het volgende:

[..]

Dit is geen vermaak, dit is geen aanstellerij of interessant doen.
Dit zijn mensen, die écht iets meegemaakt hebben, iets wat ze geraakt heeft.
Al zijn de meeste gevallen niet zo sensationeel als wat ik hier zeg, voor de poster die zijn/haar verhaal hier neerzet is dat zelfs nog sensantioneer dan mijn woorden: want voor diegene is dat echt, een eigen ervaring.

Zeg dat wel... kijk bij mij is het niets meer als een iets wat ik zie, voor de rest kan ik vrij weinig mee...
Maar vond ik het "leuk" om te zien? Nee... het is eigenlijk best eng...

Zucht* Al heb ik wel het gevoel dat partyyboyy het niet verkeerd bedoelde...
Eerder verkeerd verwoordde

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:07 schreef djenneke het volgende:
Goed dan, een poging mijnerzijds:

Mijn neef kocht een oud huis in Amsterdam. Toen hij en zijn vriendin daar introkken, en ze de hond meenamen, bleek dat de hond weigerde het huis te betreden. Na veel gedoe, eindelijk toch die hond binnen. Toen bleek dat de hond echt niet in de buurt van de kelder wilde komen. Hij was er als de dood voor. Tot zo ver nog allemaal redelijk verklaarbaar, misschien een geur, of zoiets, die mensen niet kunnen ruiken en een hond wel. Maar er was meer. Na de eerste nacht in het huis te hebben geslapen, bleek dat de hond zijn neus overnacht in een klap helemaal grijs was geworden... van zwart naar licht grijs... hmmm, dat is toch wel vreemd. En dat was nog niet alles. Een voor een gingen alle electrische apparaten kapot. *pats*. Lampen die aan en uit gingen. Met sleutel gesloten deuren die opeens wagenwijd openstonden, ook als de sleutel meegenomen was... Het meest bizarre was wel een kannetje van metaal. Een geschenk van een familielid dat netjes op de vensterbank stond. Het was geen buigzaam materiaal, nee je kon het onmogelijk kapot maken of indeuken. Op een dag komt mijn neef thuis, en vindt het kannetje nog steeds netjes op de vensterbank. Alleen nu zag het eruit alsof iemand met zijn hand het kannetje had vastgegrepen en vervolgens totaal inelkaar had geknepen. Iets dat absoluut niet mogelijk was. In iedergeval niet door mensen handen. Na onderzoek bleek het huis een raar verleden te hebben gehad. De duitsers hadden erin gezeten in de oorlog, en blijkbaar hadden er in die tijd geen gezellige dingen plaatsgevonden in de kelder. Daarnaast waren er mensen in de portiek vermoord geweest.... Voor die tijd hadden er illegale prostituees ingezeten (toen was prostitutie nog niet legaal trouwens). Toeval? Logische verklaring? Ik zou het niet weten....

djenneke, ik krijg de bibbers van jouw verhaal. Hoe is het verder afgelopen? Zijn ze verhuisd en hoe is het met die neus van de hond? Is die nog weer zwart geworden of zo lichtgrijs gebleven?

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:13 schreef partyyboyy het volgende:
Het is allemaal alleen nuchter te verklaren als er nog een zintuig bijkomt die kan voelen dat er ergens anders iets aan de hand is.

hahahahahaha dat is dan toch wat nu als paranormaal/bovennatuurlijk oid bestempeld wordt ?
het krijgt dan alleen een ander naampje.

Iets bestaat dus niet zo lang je het niet binnen de nú bekende kaders geplaatst kan worden, maar zodra er ontdekt wordt dat er nog ene kadertje extra is is de ervaring van eerder opeens wel echt ??


Is het dan gewoon niet zo dat iedereen met dit soort ervaringen per definitie al nuchter is en dat de wetenschap gewoon nog ene klein stukje achter loopt ?

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:16 schreef Natalie het volgende:

[..]

djenneke, ik krijg de bibbers van jouw verhaal. Hoe is het verder afgelopen? Zijn ze verhuisd en hoe is het met die neus van de hond? Is die nog weer zwart geworden of zo lichtgrijs gebleven?

Ze hebben er eerst een paragnost bij gehaald. En die voelde natuurlijk van alles en nog wat en heeft het toen uitgedreven. Maar mijn neef en zijn vriendin hadden er niet veel vertrouwen in (en er zijn ook veel oplichters onder paragnosten), en de dreigende sfeer in huis bleef naar hun idee. Dus toen zijn ze zo snel mogelijk verhuisd. De hond heeft altijd zijn grijze neus behouden helaas. Maar knapte in een andere omgeving wel weer op verder (hij was van een heel leuk speels beest een heel angstig bang dier geworden).

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:18 schreef djenneke het volgende:

[..]

Ze hebben er eerst een paragnost bij gehaald. En die voelde natuurlijk van alles en nog wat en heeft het toen uitgedreven. Maar mijn neef en zijn vriendin hadden er niet veel vertrouwen in (en er zijn ook veel oplichters onder paragnosten), en de dreigende sfeer in huis bleef naar hun idee. Dus toen zijn ze zo snel mogelijk verhuisd. De hond heeft altijd zijn grijze neus behouden helaas. Maar knapte in een andere omgeving wel weer op verder (hij was van een heel leuk speels beest een heel angstig bang dier geworden).

Jeetje zeg... dat is minder... Maar idd ik geef ze geen ongelijk...
Dat van die hond... ook zielig...

Maar nu gaat het dus goed met ze? Het is ze niet gevolgd

Op een advertentie bij de supermarkt stonden twee siamese katten, al oudere beestjes, ze moesten weg waar ze woonden. Want ze kregen een nieuw bankstel en kleed, en daar kleurden ze niet bij.
Opgehaald, een enorm klagelijk gemauw.
Siamezen wennen enorm aan hun baasjes, moet je weten.
Wij hebben ze, kattengekken als we zijn, met alle liefde ontvangen. En ze waren op hun gemak bij ons, maar toch, als er voetstappen waren buiten - altijd opkijken; alsof ze wachten op hun oude baasjes.
Ach, dat verbeeldt je je. Zei ik.
Ze kwakkelden met hun gezondheid. Met ééntje ging het steeds vrij slecht, en ik zat weer eens een keer bij een dierenarts, met de kat op mijn schoot. Een oud indisch vrouwtje ging naast me zitten, keek naar de kat, aaide het beestje, en ineens stroomden de tranen over haar wangen. 'Deze poes weet niet waarom hij weg moest, wat hij verkeerd gedaan had, deze poes is incompleet zonder zijn eigen huis, deze poes wil niet meer leven. En de andere kat denkt er net zo over, maar die is er al een beetje meer overheen'.
Ze wist er echt helemaal niets van, ik had haar nooit eerder gezien, en het verhaal van die kat ook nooit ergens verteld. Die kat ging overigens een paar weken later dood. Just like that.

Jammer dat ze niet meer in dat huis wonen djenneke, ik zou er graag een truth-meet organiseren. Is weer es iets anders dan een solse gat-meet )

[ Bericht 2% gewijzigd door iteejer op 17-06-2005 16:34:30 ]

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:17 schreef Mirage het volgende:
hahahahahaha dat is dan toch wat nu als paranormaal/bovennatuurlijk oid bestempeld wordt ?
het krijgt dan alleen een ander naampje.

Iets bestaat dus niet zo lang je het niet binnen de nú bekende kaders geplaatst kan worden, maar zodra er ontdekt wordt dat er nog ene kadertje extra is is de ervaring van eerder opeens wel echt ??

Is het dan gewoon niet zo dat iedereen met dit soort ervaringen per definitie al nuchter is en dat de wetenschap gewoon nog ene klein stukje achter loopt ?

Kijk, een echte originele hard-core truther!
Kben trots op je

En nog heel wat meer voorbeeldjes. Ja, ik heb het gezocht, met heel wat mensen over gesproken, heel wat streken op dat terrein uitgehaald.
Zeker ook de nodige onzin tegen gekomen.
Maar toch ook absoluut heel veel wat wel authentiek was. En, ik ben de enige niet; anders zou ik echt wel aan mezelf twijfelen.

Ook dat is een fucntie van dit forum: er met elkaar over kunnen praten. Want wij zijn ook, net als de skeptici, moderne westerse mensen met een cultuurpatroon waarin dit niet past.
En zoeken dus altijd in eerste instantie naar 'gewone' verklaringen. Echt wel.
Daarom zijn discussies welkom. Ook de inbreng van ongelovigen. Want wij weten het meestal ook niet.

Maar kleinerend en niets-toevoegend gezeik en getrol kennen we inmiddels echt wel. Daarom dus nu weer even een fase van wat mindere verdraagzaamheid mijnerzijds. Eat it

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:30 schreef partyyboyy het volgende:

[..]

Maar ik zou toch ook dat alles nuchter te verklaren valt. Dit heb ik dus gedaan aan de hand van het andere zintuig. Alleen dit zintuig heeft niets te maken met het zien van overledenen.

ik heb de verzameling van dergelijke ervaringen niet paranormaal genoemd. Ik meen zelfs dat dat de de zogenaamde wetenschap is geweest...
het woord paranormaal gebruik ik alleen zodat anderen weten waar ik het over heb.
ik zie totaal het verband niet para normaal naast/buiten het normale.
maar dat betekend niet dat ik het worod niet geaccepteerd heb.
Mijn kinderen noemen hagelslag muisjes. Ik zie die dingen als chocolade staafjes, maar als zij het muisjes willen noemen prima.. dan gebruik ik dat woord ook. Weten we allemaal waar we het over hebben.

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:36 schreef partyyboyy het volgende:
Over het voelen dat er ergens anders iets gebeurd op het zelfde moment daar ben ik het met jullie eens dat dit mogelijk is met behulp van een 'nog' onbekend zintuig.

Maar hoe staan jullie tegenover het zien van geesten en overledenen?

Kom ik op terug

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:21 schreef RX_Shorty het volgende:

[..]

Jeetje zeg... dat is minder... Maar idd ik geef ze geen ongelijk...
Dat van die hond... ook zielig...

Maar nu gaat het dus goed met ze? Het is ze niet gevolgd

Mijn neef heeft later wel in de bak gezeten En ik heb al een hele tijd geen contact meer met hem, dus ik durf het niet te zeggen.... Ik weet wel dat hij nu getrouwd is met een andere vrouw, en een kindje heeft... dus ik weet het eigenlijk niet...

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:36 schreef partyyboyy het volgende:
Over het voelen dat er ergens anders iets gebeurd op het zelfde moment daar ben ik het met jullie eens dat dit mogelijk is met behulp van een 'nog' onbekend zintuig.

Maar hoe staan jullie tegenover het zien van geesten en overledenen?

als ik echt wil uitleggen hoe ik dit zie zal ik een combinatie moeten maken van eerdere posts en misschien wat aanvullende informatie... dit wordt dan wel een heel lang verhaal.
Hoe ik dit soort dingen zie is eigenlijk direct danwel indirect verweven door verschillende topics heen.


_{ik ben even weg, moet wat dingen regelen en hopenlijk kan ik zo mijn vent ophalen uit het ziekenhuis. vanavond terug .}

Ik ken een aantal mensen van indonesische afkomst (een aantal vrienden, en de vriendin van de broer van mijn vriend, mijn schoonzusje zeg maar). Die zitten allemaal vol met waargebeurde bizarre dingen die niet kunnen. Ook over overledenen....

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:47 schreef partyyboyy het volgende:

[..]

Maar geloof jij dat je overledenen kunt zien metg een lichaam en dat deze overledenen je ook nog dingen bij kunnen brengen? Bijvoorbeeld omdat ze zelf een echt bewustzijn hebben net zoals wij.

Dat is me de laatste tijd niet overkomen, nee.
Wel dat ik op afstand voelde dat er een zeer dierbaar iemand ging sterven. Ik schreef dat ook op en vertelde het aan mensen die dicht bij me staan.

Ook eens gehad met een vriendin die pas gestorven was en die nog iets moest afhandelen. maar wel nog voor haar crematie.

Ik kan je niet zeggen dat reincarnatie bestaat. ik kan je niet zeggen dat er een hemel of een hiernamaals bestaat. Ook niet dat het niet bestaat.

Kun jij of wie dan ook dat wel met zekerheid zeggen?

Dit allemaal doorlezende kwamen er allerlei gedachten in me op.
Mirage heeft ze allemaal al opgeschreven.

ik heb zelf ook het een en ander meegemaakt , maar dat waren geen wowziewow ervaringen maar behoorlijk benauwend en eng , ook al lang geleden , jaar of 5 , was toen ongeveer 16

maar dat zijn te lange verhalen om te neerpennetiepetoetsen

"of ik geloof in het zien van geesten/ overledenen en of ik geloof dat deze een bewustzijn hebben"


Ik denk dat ik dan eerst moet uitleggen hoe ik tegenover "bewustzijn" aankijk.
Waarschijnlijk maak ik dat het best duidelijk door je mijn reacties op een topic over reïncarnatie te laten lezen. De OP in het topic kwam ongeveer neer op het volgende: TS had altijd een visie, kwam andere visies tegen en weet niet meer wat hij nu moet denken. wel of geen reïncarnatie.
( de hele lappen tekst nogmaals te typen lijkt mij een beetje overbodig... de stukken tekst te C/P en lijkt mij onoverzichtelijk. Ik hou het wel bij linkjes
_{het topic is zowieso het doorlezen waard, er staan enkele posts in die hele waardevolle wijsheden in zich hebben,displissions post bv, zelfs als je niet direct in het geschrevene gelooft maar het in een andere.. je eigen context plaatst}

GEEN reincarnatie?? (boek: 'Geleid door het licht')

toen kwam er een vraag van Iteejer

GEEN reincarnatie?? (boek: 'Geleid door het licht')

mijn antwoord

GEEN reincarnatie?? (boek: 'Geleid door het licht')


Zow, nu weet je wat ik ongeveer onder ziel/ bewustzijn versta.

Dan nu de wezenlijke vraag van jou.. geesten en of die een bewustzijn en/of een lichaam kunnen hebben.

Ja, ik geloof in "geesten".
Ja, ik geloof ook dat je er een lichaam bij kan zien.
Ja, ik geloof ook dat ze een bewustzijn hebben zoals je in de linkjes hebt kunnen lezen.

Om even op mijn gestorven opa terug te komen.
Tijdens zijn leven was hij meer het "hoofd" van de familie. Hij was heel pienter, had zijn zaakjes goed voor elkaar en was gek op zijn kinderen en kleinkinderen. Hij was voor in die tijd behoorlijk geleerd. Mijn dure en mooiste barbiepoppen kreeg ik van hem, als mijn oom en tante steun nodig hadden ( stelletje brokkenpiloten;) ) dan was het meer "come to papa" en de rots loste het wel op.
De eerste dagen nadat hij gestorven was kon je zijn aanwezigheid nog vóelen. Tijdens zijn begravenis stond hij achterin, inclusief zijn gestalte.. Wat ik dacht te voelen was dat hij even wilde checken of iedereen in orde was. Toen hij dat gecheckt had is hij voelbaar weggegaan.

Ik heb meer dan eens met mijn overleden zus gespeeld terwijl mijn ouders mij nog niet eens van haar bestaan hadden verteld. Ik realiseerde mij pas dat er iets vreemds was ( voor mijn gevoel deed ik iets verkeerd ) toen mijn ouders iedere keer bozig en afwijzend deden wanneer ik over haar sprak ( alsof ik iets vertelde over mijn vriendinnetje ).
Sommige vreemde uitspraken kan ik mij niet eens meer herinneren, mijn opa en oma hebben mij die later pas verteld en nog niet zo heel lang is mijn moeder ook bereidt om over bepaalde zaken te praten.

Ergens anders op dit forum las ik dat jij je afvroeg hoe het kan dat je ene lichaam van een geest ziet ondanks dat het lichaam begraven/ gecremeerd is.
Goeie vraag, maar zoals je zelf waarschijnlijk wel begrijpt.. het is niet het tastbare vaste lichaam dat je ziet.
Ik denk dat je het lichaam ziet dat de geest wíl dat je ziet. Een soort projectie in je hoofd, net als het spreken dat ze doen. Ze hebben ook geen mond/ stembanden meer... tóch kunnen ze je wat vertellen.
Een andere manier is dat je hersens zélf de gestalte vormen.
Als je op regelmatige basis bepaalde zaken ervaart zullen je hersens de ervaring "compleet" maken.
Zoals ik ergens al zei... ik heb meer dan eens koffie gedronken. Als ik koffie drink vind ik het heerlijk de geur van de damp op te snuiven. Als ik langs het raam loop waarachter mensen koffie drinken, zal alleen het aangezicht van de koffie er al voro zorgen dat ik het gewoon kan rúiken ! ( terwijl dit fysiek helemaal niet mogelijk is, maar je hersens linken het zien van koffie aan de geur en vissen het uit je geheugen )
Als er een aanwezigheid (geest) is kan het zijn dat bepaalde gevoelens/ sferen die de persoon bij je te weeg brengt het beeld dat je bij is gebleven van de persoon oproepen.


Als je bij deze zin bent aangekomen heb ik een enorm respect voor je, het was een hele lap tekst om door te lezen

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 22:29 schreef BaajGuardian het volgende:
ik heb zelf ook het een en ander meegemaakt , maar dat waren geen wowziewow ervaringen maar behoorlijk benauwend en eng , ook al lang geleden , jaar of 5 , was toen ongeveer 16

maar dat zijn te lange verhalen om te neerpennetiepetoetsen

Persoonlijk denk ik dat als het om persoonlijke ervaringen gaat het nooit te lang kan zijn om neer te pennen. De geïnteresseerde wíl je verhaal juist horen.. de niet geïnteresseerde zal verder scrollen ( en kan dus ook niet lullig reageren )
Stukje gezonde selectie... eigenlijk is het dus een aanrader om lange stukken te schrijven


neem lekker je tijd ervoor !
als je er tegen op ziet om zo lang te typen, dan schrijf je het eerst in je kladblok/notepad.. kan je het tussendoor lekker even laten rusten als je gene zin meer hebt ( of een theetje wil drinken ) en je verhaal posten als je klaar bent.
Ik ben in ieder geval alvast geïnteresseerd.