GEEN reincarnatie?? (boek: 'Geleid door het licht')

Niet onaardig bedoeld Lllaura, maar ik vind het kortzichtig in plaats van rationeel, je gelooft alleen wat je ziet, of wat "bewezen" is. Al eeuwenlang zijn er over de hele wereld mensen die claimen allerlei soorten ervaringen te hebben die erop wijzen dat er meer is dan wat we kunnen zien, natuurlijk zitten hier leugenaars bij, geldkloppers en mensen die geschift zijn, maar het lijkt me nogal sterk om te zeggen dat dat voor allemaal geldt. Door er rationeel naar te kijken zou je kunnen uitvinden welke ervaringen betrouwbaar zijn en welke niet.

Zelf heb ik nooit iets "paranormaals" of "onverklaarbaars" meegemaakt, maar ik twijfel er niet aan dat andere mensen wel zulke dingen meemaken.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 14:54 schreef iteejer het volgende:

[..]

Dat je als individu ophoudt te bestaan geloof ik ook. Maar dat je 'leven' zich weer terugtrekt naar een soort van groot 'totaal', geloof ik eveneens. Al is dat leven, die ziel, niet individueel. Maar kan die misschien wel enigszins gekleurd worden door zijn verblijf in een lichaam, en daarmee ook dat grote geheel waar hij weer naar terugkeert een beetje kleuren.

Ik denk ook in die richting.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 15:23 schreef iteejer het volgende:

[..]

Ik geloof dat het menselijk bewustzijn, en de menselijke identiteit, een gevolg zijn van de eigen complexiteit: een ingewikkeld geheel van moleculen, die organen en functies vormen, moet wel een soort van overkoepelend 'ik' hebben om al die organen en processen etc in dienst te stellen van dat ene individu.

Ik 'wijt' deze gehele complexiteit aan de evolutie. Ik vind juist dat je de natuur met al haar kracht onderschat wanneer je stelt dat een een overkoepelend 'ik' hiervoor verantwoordelijk is. De natuur is zo onvoorstelbaar lang bezig geweest om élk klein dingetje te perfectioneren en alles op elkaar af te stemmen, daar kunnen wij ons geen voorstelling van maken. Júist alle individuen hebben zich sinds het ontstaan van de aarde op elkaar afgestemd. Ik denk niet dat hier iets overkoepelends verantwoordeljk voor is, dit is gewoon een must om de aarde met al haar organismen te laten bestaan en is in de loop der jaren zo gegroeid.

quote:

Een schep zand hoeft dat niet, daar is geen leven, en heeft dus ook geen bewustzijn nodig.
Een eencellig bibberbeestje cq bacterie heeft dat ook veel minder nodig: het overkoepelende ik-besef kan veel en veel beperkter zijn dan dat van dieren of mensen. Bewustzijn in gradaties dus. (Filosofen als Descartes en velen na hem hebben het hier uitgebreid over gehad)
Dat dat vervalt en verdwijnt met het overlijden, en weer in biochemische zin wordt hergebruikt is uiteraard duidelijk. Maar dat geldt dan imo ook voor het bewustzijn, het individu an sich.

Ik stel mens en dier helemaal gelijk. Wij zijn allemaal van evengroot belang voor de natuur. Sterker nog, een eencellig bibberbeestje is denk ik van groter belang dan wij. Beestjes verzieken de boel niet en dat doen wij nu juist weer wel. Ik denk dus dat ons allemaal hetzelfde lot beschoren is en dat we niet de arrogantie mogen hebben om te denken dat ons iets anders te wachten staat omdat wij over een bewustzijn beschikken.

quote:

Welke ervaringen gaan hier tegenin, en waarom veeg je die van tafel met je rationaliteit?

Mijn oma kreeg ooit van haar buurvrouw een foeilelijk schilderij. Omdat haar buurvrouw bijna dagelijks langskwam, kon ze het niet maken om het weg te gooien. Ze hing het daarom maar in het trapgat, zo kon de buuf 't toch zien hangen, maar hing het niet zo in het zicht.

Ze is thuis overleden, aan kanker. Ze was nog geen tien minuten dood, of het schilderijtje flikkerde van de muur. Ook brak er aan de onderkant van de trap (waar je tegenaan keek als je kelder inliep) een plank af. Onder die plank stond de tekst: "Ik kwam al gauw".

Ook droomde ik een paar jaar geleden dat ik bij haar op bezoek was, in haar huis in Valkenburg.
Ik omhelsde 'r en merkte dat ik groter was gegroeid dan zij. Dit viel me op, omdat ik toen ze stierf kleiner was dan zij.

Na een tijdje met 'r gepraat te hebben, vertelde ik 'r dat ik eigenlijk droomde en dat zij in mijn echte leven al jaren eerder was gestorven. Ik vroeg haar toen hoe ik haar zou kunnen zien, als ik weer wakker was. Ze vertelde me toen dat ik de openhaard aan moest steken, twee kaarsen aan weerszijden moest branden en erin moest kijken, dan zou ik haar zien.

Ik heb 't (nog) nooit gedurfd...

Spannend om over na te denken, en ik hoop ook dat ze er nog is en dat ik haar ooit nog eens tegenkom. Maar voor het voortbestaan van de aarde heeft dit soort zaken totaal geen nut. En dat is argument geeft voor mij de doorslag om er niet in te geloven.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 15:51 schreef Lllaura het volgende:

[..]

Ik 'wijt' deze gehele complexiteit aan de evolutie. Ik vind juist dat je de natuur met al haar kracht onderschat wanneer je stelt dat een een overkoepelend 'ik' hiervoor verantwoordelijk is. De natuur is zo onvoorstelbaar lang bezig geweest om élk klein dingetje te perfectioneren en alles op elkaar af te stemmen, daar kunnen wij ons geen voorstelling van maken. Júist alle individuen hebben zich sinds het ontstaan van de aarde op elkaar afgestemd. Ik denk niet dat hier iets overkoepelends verantwoordeljk voor is, dit is gewoon een must om de aarde met al haar organismen te laten bestaan en is in de loop der jaren zo gegroeid.

Hier ben ik het wel mee eens, ik geloof niet in een God of zo, maar wel dat er meer is dan de evolutie.

quote:

Maar voor het voortbestaan van de aarde heeft dit soort zaken totaal geen nut.

Of ze nou nut hebben of niet, de ervaringen zijn er wel.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 15:23 schreef iteejer het volgende:

[..]

Ik geloof dat het menselijk bewustzijn, en de menselijke identiteit, een gevolg zijn van de eigen complexiteit: een ingewikkeld geheel van moleculen, die organen en functies vormen, moet wel een soort van overkoepelend 'ik' hebben om al die organen en processen etc in dienst te stellen van dat ene individu.
Een schep zand hoeft dat niet, daar is geen leven, en heeft dus ook geen bewustzijn nodig.
Een eencellig bibberbeestje cq bacterie heeft dat ook veel minder nodig: het overkoepelende ik-besef kan veel en veel beperkter zijn dan dat van dieren of mensen. Bewustzijn in gradaties dus. (Filosofen als Descartes en velen na hem hebben het hier uitgebreid over gehad)
Dat dat vervalt en verdwijnt met het overlijden, en weer in biochemische zin wordt hergebruikt is uiteraard duidelijk. Maar dat geldt dan imo ook voor het bewustzijn, het individu an sich.

Ander verhaal is de ziel: iets goddelijks, iets wat toegevoegd wordt aan dat puur materieel gefundeerde bewustzijn. Vanuit eigen ervaringen kan ik niet anders dan hierin geloven. Al ben ik wetenschappelijk opgeleid
[..]

Welke ervaringen gaan hier tegenin, en waarom veeg je die van tafel met je rationaliteit?

Ik denk dat het ook allemaal wel zo ongeveer in mekaar zit..

Maar toch net iets anders maar wat uiteindelijk toch wel weer op hetzelfde uitkomt.
Namelijk dat de ziel in een groter geheel thuishoort.
Ik denk dat alle zieltjes, levensenergie of hoe je het ook wil noemen, uit 1 bron komt en dat dit dus deel uitmaakt van of het goddelijke is.
Die zieltjes zijn nu dus onderweg om ervaringen op te doen en te leren o.a. d.m.v. een tig aantal levens op deze aarde.
Uiteindelijk zullen die zieltjes niet meer terug hoeven te keren in het stoffelijke bestaan.
Hoe de rit precies verdergaat weet ik ook niet precies maar wat de bedoeling is (denk ik) is dat straks alle zieltjes weer samenkomen en weer één zijn en het geheel dus een stuk wijzer is geworden.

Ik heb alles zo simpel mogelijk proberen te verwoorden om het verhaaltje zo kort mogelijk te houden.

Heb je het dan over de zieltjes van werkelijk álle levende wezens op aarde?

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 15:51 schreef Lllaura het volgende:
Ik 'wijt' deze gehele complexiteit aan de evolutie. Ik vind juist dat je de natuur met al haar kracht onderschat wanneer je stelt dat een een overkoepelend 'ik' hiervoor verantwoordelijk is.

Dan heb ik het niet goed gezegd
Die complexiteit is middels evolutie ontstaan ja. Niet door dat 'ik'. Ik geloof dat het 'ik', het zelfbesef, het je bewust zijn dat je lijf zich beweegt als je je benen beweegt, een noodzakelijk iets is dat juist ontstaan is vanuit die complexiteit. Bewustzijn dus als gevolg van de al onstane complexiteit, cq interne diversiviteit. Als je ergens heen wil lopen, zullen je neuro-musculaire eenheden (je mag niet meer 'spier' zeggen these days ) allerlei processen in gang zetten, je hart zal sneller gaan kloppen om het te voeden, maar er moet een 'ik' zijn dat beslist waar je een wil.

(Zoals een schaalniveau hoger, bij mensen een groepsidentiteit zich kan ontwikkelen, compleet met eigen indicatoren cq (groeps)bewustzijns-'bevestigers' zoals mode, specifiek taalgebruik, etc. Totalitaire organisatie-vormen zoals het leger proberen zelf de controle te krijgen over alle leden, zodat het leger steeds als geheel een bepaalde kant oprent cq schiet, en niet door elkaar heen of op elkaar. De legerleiding wil dus het bewustzijn 'zijn' van alle manschappen, de manschappen hebben geen naam, alleen een nummer en rang, etc. De mannen zijn de cellen van een groot lichaam; de cellen dragen je naam niet, jij als eenheid wel. Evolutief gezien zijn dergelijke macro-communicatieve units ook de volgende logische stap na het 'ontstaan' van de mens: zoals ooit een handjevol eencelligen verbonden werd door een zich ontwikkelend zenuwstelsel, wat de cellen an sich van hun identiteit berooofde, zouden ook de individuele mensen opgaan in een giganytisch netwerk, bv internet. In lichte vorm doet zich dit al voor bij iedere groepsvorming. En SF-schrijvers zien dit ook al, en komen met Matrix-achtige ideeen)

quote:

Ik stel mens en dier helemaal gelijk. Wij zijn allemaal van evengroot belang voor de natuur. Sterker nog, een eencellig bibberbeestje is denk ik van groter belang dan wij. Beestjes verzieken de boel niet en dat doen wij nu juist weer wel. Ik denk dus dat ons allemaal hetzelfde lot beschoren is en dat we niet de arrogantie mogen hebben om te denken dat ons iets anders te wachten staat omdat wij over een bewustzijn beschikken.

Helemaal met je eens. Welk belang (mens of bibberbeest) groter of kleiner is weet ik niet, hangt er ook vanaf wie dat belang meet en met welke criteria.

quote:

Mijn oma kreeg ooit van haar buurvrouw een foeilelijk schilderij. Omdat haar buurvrouw bijna dagelijks langskwam, kon ze het niet maken om het weg te gooien. Ze hing het daarom maar in het trapgat, zo kon de buuf 't toch zien hangen, maar hing het niet zo in het zicht.

Ze is thuis overleden, aan kanker. Ze was nog geen tien minuten dood, of het schilderijtje flikkerde van de muur. Ook brak er aan de onderkant van de trap (waar je tegenaan keek als je kelder inliep) een plank af. Onder die plank stond de tekst: "Ik kwam al gauw".

Ook droomde ik een paar jaar geleden dat ik bij haar op bezoek was, in haar huis in Valkenburg.
Ik omhelsde 'r en merkte dat ik groter was gegroeid dan zij. Dit viel me op, omdat ik toen ze stierf kleiner was dan zij.

Na een tijdje met 'r gepraat te hebben, vertelde ik 'r dat ik eigenlijk droomde en dat zij in mijn echte leven al jaren eerder was gestorven. Ik vroeg haar toen hoe ik haar zou kunnen zien, als ik weer wakker was. Ze vertelde me toen dat ik de openhaard aan moest steken, twee kaarsen aan weerszijden moest branden en erin moest kijken, dan zou ik haar zien.

Ik heb 't (nog) nooit gedurfd...

Spannend om over na te denken, en ik hoop ook dat ze er nog is en dat ik haar ooit nog eens tegenkom. Maar voor het voortbestaan van de aarde heeft dit soort zaken totaal geen nut. En dat is argument geeft voor mij de doorslag om er niet in te geloven.

Wie zegt dat deze zaken geen nut hebben voor het voortbestaan van de aarde? Welk nut heeft het nut van de aarde uberhaupt? Post wordt te lang nu, maar ik kom hier later wel op terug andes wil niemand dit nog lezen
Maar idd, dergelijke ervaringen zijn er te over.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 16:18 schreef Lllaura het volgende:
Heb je het dan over de zieltjes van werkelijk álle levende wezens op aarde?

Ja waarom niet..
Al het leven op en buiten deze aarde.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 16:28 schreef Woodbridge het volgende:

[..]

Ja waarom niet..
Al het leven op en buiten deze aarde.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 16:14 schreef Woodbridge het volgende:

[..]

Die zieltjes zijn nu dus onderweg om ervaringen op te doen en te leren o.a. d.m.v. een tig aantal levens op deze aarde.

Dan heb je het dus ook over zieltjes van eencelligen en de meeste zoogdieren e.d. die niet over een bewustzijn beschikken. Hoe kan je leren van je ervaringen als je geen bewustzijn hebt?

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 16:32 schreef Lllaura het volgende:

[..]


[..]

Dan heb je het dus ook over zieltjes van eencelligen en de meeste zoogdieren e.d. die niet over een bewustzijn beschikken. Hoe kan je leren van je ervaringen als je geen bewustzijn hebt?

Wie zegt dat ééncelligen niet in een volgend leven als iets anders weer kunnen komen.
En misschien leren zelfs ééncelligen wel iets, weet jij het? ik ook niet
Volgens mij heeft alles een 'ziel' bomen, rotsen etc. etc.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 16:44 schreef Woodbridge het volgende:
Volgens mij heeft alles een 'ziel' bomen, rotsen etc. etc.

Zoiets kun je wel zeggen, maar dat heeft pas dan echt waarde als je ook weet wat je onder die ziel moet verstaan.
Vanuit een soort totaal-visie, maar ook en vooral als iets wat een plaats heeft in eigen ervaringen.
Tenminste, dergelijke redenaties zorgden er steeds voor dat ik mijn eigen ideeen talloze malen in de prullebak gekieopt heb en weer moest anapassen etc

Wat je nu moet geloven of denken ?
Zoals jíj het voelt.
Er zijn voor iedere theoriedie je kan bedenken wel mensen te vinden die (denken) het meegemaakt of ervaren hebben.


Zelf sluit ik niet uit dat wij reïncarneren, hoewel ik het wel anders zie.

Mijn eigen inzicht is dat wij "één" zijn...allemaal verbonden met elkaar ( de ziel of wat voor naam je het ook wil geven ).
Delen van dat "één" worden in een jasje "het lichaam" gegoten waarop het als (ogenschijnlijk) zelfstandig mens leeft. Dat wat in het lichaam gegoten is maakt nog steeds deel uit van het één.
Het kan dus ook linken naar herinneringen van het één ( die door een deel van het één toen het in een lichaam zat gevormd zijn ).
Zodra je terug keert naar het één kan je wat mij betreft ook weer terug komen in een lichaam.
Al dan niet zoals het deeltje al eerder gesplitst was van het één of gemengt met een deeltje dat zelf ook al in een lichaam gegoten is geweest... waardoor de ziel ( laten we het deeltje maar even zo noemen ) gevormd is uit delen wat eerder afzonderlijk van elkaar in een lichaam gegoten is geweest.

Voor mijn gevoel is alles dus één en kan je op meerdere manieren dingen herinneren uit vorige levens die al dan niet door het deeltje van het één dat nu jouw ziel vormt meegemaakt is.

Dit klinkt wel heel erg warrig... ik moet meer koffie !

Misschien dwaal ik nu een beetje af, maar dit is ook waarom ik er ontzettend op gebrand ben niemand onrecht aan te doen ( mens/ dier ). Als ik iemands iets negatiefs aandoe, doe ik dat mijzelf ook aan.
We maken immers allemaal deel uit van hetzelfde.

onbewust zal mijn deeltje van het één ook lijden onder hetgeen het andere deeltje van het één is aangedaan ( door mijzelf bv ).

Ja Mirage, die overtuiging heb ik dus ook steeds meer. Uiteindelijk zijn wij allemaal één, als één collectief bewustzijn zeg maar. Als één God zeg maar. Het individuele leven hier op aarde is in feite een illusie, omdat het de indruk wekt dat jij als persoon losstaat van een ander persoon enzovoort. Fysiek is dat wel zo, maar spiritueel dus niet.

Zeg maar Mirage, als je je zo één voelt met mij, zullen we eens een afspraak plannen om ook fysiek één te worden .

Mirage....... It makes sense. Ook zonder koffie kan ik je prima volgen.
Ik kan niet zeggen dat het mijn overtuiging is. Ik weet niet wat mijn overtuiging is. Ik weet gewoon helemaal niets en absoluut niets. But...... it makes sense. (Ik ook??? Het is laat)

Fuifduif.... You're BAD!!!!

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 18:06 schreef FuifDuif het volgende:

Zeg maar Mirage, als je je zo één voelt met mij, zullen we eens een afspraak plannen om ook fysiek één te worden .

By the way...... Zit je daarvoor niet in het verkeerde topic. Dit valt toch zeker onder astrale erotiek.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 18:06 schreef FuifDuif het volgende:
Ja Mirage, die overtuiging heb ik dus ook steeds meer. Uiteindelijk zijn wij allemaal één, als één collectief bewustzijn zeg maar. Als één God zeg maar. Het individuele leven hier op aarde is in feite een illusie, omdat het de indruk wekt dat jij als persoon losstaat van een ander persoon enzovoort. Fysiek is dat wel zo, maar spiritueel dus niet.

exact

quote:

Zeg maar Mirage, als je je zo één voelt met mij, zullen we eens een afspraak plannen om ook fysiek één te worden .

Mirage, dit collectieve leven van jou, zit daar ook al het leven in? Dus ook van planten en dieren? Een soort van kosmisch leven, dat zichzelf kan nestelen in biochemische structuren zoals planten dieren en mensen?
(Zou zich dat ook ooit in een kunstmatig iets kunnen nestelen, bv in een machine?)

En, tweede punt, wat denk je van de stelling dat we 'goed' moeten doen in dit leven om zo het totale leven langzaamaan 'schoon te spoelen', beter te maken?

Zit daar een gedachte achter? Bijvoorbeeld dat we in een enorme kunstmatige machine leven die wij kosmos noemen, geschapen door de een of andere soort die wij als God beschouwen?

Ik vind dit wel een komische gedachte:
Wij discussieren ons helemaal suf en denken onze arme hersens week over dit onderwerp en het leven op zich. En dan..... blijken we allemaal, inclusief de hele kosmos een spelletje of een antfarm van een of andere entiteit te zijn.

quote:

Op zaterdag 14 mei 2005 11:55 schreef iteejer het volgende:
Mirage, dit collectieve leven van jou, zit daar ook al het leven in? Dus ook van planten en dieren? Een soort van kosmisch leven, dat zichzelf kan nestelen in biochemische structuren zoals planten dieren en mensen?
(Zou zich dat ook ooit in een kunstmatig iets kunnen nestelen, bv in een machine?)

En, tweede punt, wat denk je van de stelling dat we 'goed' moeten doen in dit leven om zo het totale leven langzaamaan 'schoon te spoelen', beter te maken?

Hier kom ik vanavond even op terug.

Ik loop achter op schema "patatjes eten bij oma"
Had net een begin getyped en toen liet Brian zien dat hij het veterstrikken onder de knie heeft....
Na een boel gejubel en geprijs zijn nu ook mijn laatste minuten verstreken

Mmmm ik weet het niet. Moeilijk onderwerp en moeilijk uit te leggen. Zelf heb ik nogal een hard hoofd in om iets als zelfbewustzijn te zien als iets anders dan pure materie met een extreme complexiteit. Zand zelf is niks maar bak er chips van en ineens kan het heel veel. Hier is geen extra ingrediënt voor nodig om het te laten werken. Geen centrale sturing dat beslist wat er gebeurt. Toch geloof ik er in dat als je dat zand op de juiste manier bakt het ook zelfbewust zal zijn.

Net als met reincarnatie. Wat reïncarneert er dan? Wat blijft er over na je overlijden dat weer reïncarneert? Ik zou niet weten welk component. Als ik uitga van een ziel, als in iets dat het ervaren (!) van emoties omvat, en deze ziel komt in een nieuw lichaam wat is er dan toegevoegd? De identiteit van deze nieuwe persoon is immers begrensd door wat deze weet en dus puur door zijn geheugen. Dat 'ik' besef kan dus niet bestaan zonder geheugen en dit geheugen is een materiele structuur die wordt afgebroken bij overlijden (soms helaas al tijdens je leven).

Hiermee wil ik overigens niet impliceren dat paranormale ervaringen klets zijn want dat dat zo is heb ik ook een hard hoofd in. Ik denk alleen niet dat je het ziel concept perse nodig hebt om een coherent model te maken dat deze ervaringen mogelijk maakt.

Luisterde net naar dit nummer van Women in (e)motion naar aanleiding van volgend gedicht van Kahlil Gibran. Vond dat het op de een of andere manier hier hoorde.

Children


And a woman who held a babe against her bosom said, 'Speak to us of Children.'

And he said:

Your children are not your children.

They are the sons and daughters of Life's longing for itself.

They come through you but not from you,

And though they are with you, yet they belong not to you.

You may give them your love but not your thoughts.

For they have their own thoughts.

You may house their bodies but not their souls,

For their souls dwell in the house of tomorrow, which you cannot visit, not even in your dreams.

You may strive to be like them, but seek not to make them like you.

For life goes not backward nor tarries with yesterday.

You are the bows from which your children as living arrows are sent forth.

The archer sees the mark upon the path of the infinite, and He bends you with His might that His arrows may go swift and far.

Let your bending in the archer's hand be for gladness;

For even as he loves the arrow that flies, so He loves also the bow that is stable.

Kahlil Gibran

quote:

Op zaterdag 14 mei 2005 13:19 schreef livEliveD het volgende:
Zand zelf is niks maar bak er chips van en ineens kan het heel veel. Hier is geen extra ingrediënt voor nodig om het te laten werken. Geen centrale sturing dat beslist wat er gebeurt. Toch geloof ik er in dat als je dat zand op de juiste manier bakt het ook zelfbewust zal zijn.

Kan je van zand chips bakken? Nee serieus, dat wist ik niet.
Wist wel dat je van aardappels veel kan maken, maar van zand, cool.

En je hebt ergens (juist) een punt, 2 verschillende atomen, voeg ze samen andere samenstelling, etc. Zit ook nog iets achter, wat, kom ik even niet op. Maar vond er namelijk een clue in zitten .

quote:

Net als met reincarnatie. Wat reïncarneert er dan? Wat blijft er over na je overlijden dat weer reïncarneert? Ik zou niet weten welk component. Als ik uitga van een ziel, als in iets dat het ervaren (!) van emoties omvat, en deze ziel komt in een nieuw lichaam wat is er dan toegevoegd? De identiteit van deze nieuwe persoon is immers begrensd door wat deze weet en dus puur door zijn geheugen. Dat 'ik' besef kan dus niet bestaan zonder geheugen en dit geheugen is een materiele structuur die wordt afgebroken bij overlijden (soms helaas al tijdens je leven).

Verschillende definities:

1. één we worden allemaal puur geboren, na verloop van tijd vertroebelt het één en ander (helaas).
2. geest en/of astrale lichaam (theorie van de 7 lichamen, het eerste fysieke lichaam overlijdt dus in die zin)
3. het geheugen zit niet (zie 2 weer) in het fysieke lichaam (en/of alleen), dat bijv. mensen ziek kunnen worden door stress/veel frustraties en/of onderdrukking van etc, is algemeen bekend. Brok in je keel hebben, is ook een klein voorbeeldje. Er zit, naar mijn mening dus meer onder, waar onder, onder het fysieke. En dan heb ik het niet over gedachtes alleen. We slaan het op. Daarom is alleen een medicijn en/of operatie soms niet alleen voldoende vermoed ik. Vooral niet als het onverwerkt blijft en/of niet los komt. En dan komen we misschien ook weer terug, om te leren, uiteindelijk. Hebben we geleerd/ondervonden komen we misschien niet meer terug en/of worden we geboren, uit jawel, onszelf, deze vind ik trouwens zo mooi.

quote:

Hiermee wil ik overigens niet impliceren dat paranormale ervaringen klets zijn want dat dat zo is heb ik ook een hard hoofd in. Ik denk alleen niet dat je het ziel concept perse nodig hebt om een coherent model te maken dat deze ervaringen mogelijk maakt.

Volgens mij kan het zo wijds zijn, dat het onze (menselijke) perceptie wel eens danig te boven zal kunnen gaan.

_{tijd voor een hapje}

Popcorn (maïs) vind ik trouwens wel een leuke wat dat betreft.
Zet een paar van die stomme, harde korrels in een pannetje op het vuur, en ze knetteren en vliegen je oren om . Let wel: als je de deksel er vergeet op te zetten.

Na vandaag ben ik er in ieder geval 1000% van overtuigd dat een ziel vooraf weet dat ie uit het lichaam zal gaan vertrekken en zo links en rechts tekens geeft. Misschien zelfs wel voor het lichaam waarin de ziel huist het door heeft. Wat er daarna mee gebeurd weet ik nog niet.
Geen idee hoe het kan maar het is zo.

Ik kan jullie het boek "Een blik in het Hiernamaals" van Jozef Rulof. Dat gaat over een soort plan van overledenen om deze aarde te helpen in het spirituisme.

Daarin wordt verteld dat er nog geen enkele ziel van aarde zo gestemd was dat het de sfeer van christus binnen mocht. Ook werd verteld dat Christus niet terug zal keren naar de aarde, omdat na 2000 jaar niemand zijn leer juist heeft begrepen.

quote:

Op maandag 16 mei 2005 23:18 schreef Gevederde_Vlerk het volgende:
Ik kan jullie het boek "Een blik in het Hiernamaals" van Jozef Rulof. Dat gaat over een soort plan van overledenen om deze aarde te helpen in het spirituisme.

Daarin wordt verteld dat er nog geen enkele ziel van aarde zo gestemd was dat het de sfeer van christus binnen mocht. Ook werd verteld dat Christus niet terug zal keren naar de aarde, omdat na 2000 jaar niemand zijn leer juist heeft begrepen.

En de schrijver zelf heeft het allemaal wel begrepen?

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 17:24 schreef Mirage het volgende:
Wat je nu moet geloven of denken ?
Zoals jíj het voelt.
Er zijn voor iedere theoriedie je kan bedenken wel mensen te vinden die (denken) het meegemaakt of ervaren hebben.


Zelf sluit ik niet uit dat wij reïncarneren, hoewel ik het wel anders zie.

Mijn eigen inzicht is dat wij "één" zijn...allemaal verbonden met elkaar ( de ziel of wat voor naam je het ook wil geven ).
Delen van dat "één" worden in een jasje "het lichaam" gegoten waarop het als (ogenschijnlijk) zelfstandig mens leeft. Dat wat in het lichaam gegoten is maakt nog steeds deel uit van het één.
Het kan dus ook linken naar herinneringen van het één ( die door een deel van het één toen het in een lichaam zat gevormd zijn ).
Zodra je terug keert naar het één kan je wat mij betreft ook weer terug komen in een lichaam.
Al dan niet zoals het deeltje al eerder gesplitst was van het één of gemengt met een deeltje dat zelf ook al in een lichaam gegoten is geweest... waardoor de ziel ( laten we het deeltje maar even zo noemen ) gevormd is uit delen wat eerder afzonderlijk van elkaar in een lichaam gegoten is geweest.

Voor mijn gevoel is alles dus één en kan je op meerdere manieren dingen herinneren uit vorige levens die al dan niet door het deeltje van het één dat nu jouw ziel vormt meegemaakt is.

Mijn gevoel zegt precies hetzelfde. Deze gedachte lijkt mij ook het meest logisch.

Hoe dan ook, zeker weten doe je het nooit want we weten echt helemaal niets. Hoeveel theorieën je ook bedenkt, er zijn altijd 1000 andere theorieën die net zo goed mogelijk zijn. De TS lijkt een beetje bang dat het geloof dat ze heeft, omver gewerpt wordt door theorieën. Naar mijn mening is er geen theorie die een geloof omver kan helpen. ALLES is mogelijk en dat merken we als we dood zijn. Of misschien ook niet. But who cares anyway.
In mijn ogen is het leven gewoon een hele slechte grap, waar je maar beter om kan lachen . Door een hele grote samenloop van toevalligheden ben je hier. En toevallig met een bewustzijn dat vragen kan stellen over het hoe en wat van jouw bestaan.
Persoonlijk vind ik het heel fijn om te speculeren wat de reden is van alles, en wat er gebeurt na de dood. Uiteindelijk kom je er toch achter dat je geen fuck weet, maar dat is ook niet belangrijk. Je bent NU hier. Be Here Now!

Misschien om de TS een hart onder de riem te steken. Waarom zou reincarnatie niet bestaan als herinneringen opgeslagen worden in cellen? Stel dat, na je lichamelijke dood verlaat je ziel je lichaam. Je ziel, je levensenergie verdampt in de totale energetische kosmische atmosfeer en laat alle herinneringen, gedachtes etc achter. Jouw ziel wordt op een gegeven moment weer gebruikt in een andere vorm (misschien een menselijke). Er zijn geen herinneringen over, behalve dan die herinneringen die in de cellen zijn opgeslagen, maar die staan los van jouw ziel. In feite zijn dat enkel de herinneringen die de stoffelijke delen van jouw hebben meegemaakt. Alleen is jouw bewustzijn die weer een heel leven mag meemaken. Dit zou inhouden dat er geen dood bestaat. Alleen een altijd herhalende cyclus van leven.

Mooie gedachte toch Dat is het enige wat je nodig hebt. Een mooie gedachte. Een goed gevoel. Voor de rest kan je maar beter zorgen dat je leeft alsof het je enigste leven is.

dubbel

Mirage & Draztic, zo denk ik er ook over. Weet iemand of er over die theorie ergens meer te lezen is?

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 17:04 schreef iteejer het volgende:

[..]

Zoiets kun je wel zeggen, maar dat heeft pas dan echt waarde als je ook weet wat je onder die ziel moet verstaan.
Vanuit een soort totaal-visie, maar ook en vooral als iets wat een plaats heeft in eigen ervaringen.
Tenminste, dergelijke redenaties zorgden er steeds voor dat ik mijn eigen ideeen talloze malen in de prullebak gekieopt heb en weer moest anapassen etc

In mijn optiek is de ziel het enige niet vergankelijke aan ons bestaan en daarbij ook het meest waardevolle wat wij bezitten en de rest is eigenlijk maar bijzaak.
Het wat hoe of waarom van 'de ziel' is natuurlijk door niemand volledig uit te leggen domweg omdat we dat niet (kunnen) weten of bevatten.
Ik denk dat alle levenservaringen een leerschool zijn voor de ziel en dat de ziel deze nodig heeft om op een hoger nivo verder te kunnen gaan in haar/ zijn evolutie.

Ik heb voor mijzelf wel bepaalde ideeen over hoe het ongeveer in elkaar steekt.
Maar die kunnen net zogoed ver van de werkelijkheid liggen dus eigenlijk is dat mijn eigen religie (waar ik mij trouwens niet op vastpin).

Ik denk ook niet dat het heel erg belangrijk is om alles precies te weten toch?
En het is leuk om verschillende meningen etc. te horen.

quote:

Op maandag 16 mei 2005 17:13 schreef sweetgirly het volgende:
Kan je van zand chips bakken? Nee serieus, dat wist ik niet.
Wist wel dat je van aardappels veel kan maken, maar van zand, cool.

Ehhhhhh

quote:

Verschillende definities:
1. één we worden allemaal puur geboren, na verloop van tijd vertroebelt het één en ander (helaas).

Dit omschrijf je wel mooi. Puur geboren

quote:

2. geest en/of astrale lichaam (theorie van de 7 lichamen, het eerste fysieke lichaam overlijdt dus in die zin)

Dit vind ik iets teveel aannames. Waarom 7? Waarom geen 6 of 8?

quote:

3. het geheugen zit niet (zie 2 weer) in het fysieke lichaam (en/of alleen), dat bijv. mensen ziek kunnen worden door stress/veel frustraties en/of onderdrukking van etc, is algemeen bekend. Brok in je keel hebben, is ook een klein voorbeeldje. Er zit, naar mijn mening dus meer onder, waar onder, onder het fysieke. En dan heb ik het niet over gedachtes alleen. We slaan het op. Daarom is alleen een medicijn en/of operatie soms niet alleen voldoende vermoed ik. Vooral niet als het onverwerkt blijft en/of niet los komt. En dan komen we misschien ook weer terug, om te leren, uiteindelijk. Hebben we geleerd/ondervonden komen we misschien niet meer terug en/of worden we geboren, uit jawel, onszelf, deze vind ik trouwens zo mooi.

Drie sta ik wel voor open. Als in een soort algemene informatiebron die te raadplegen is. Nu is dit ook maar een naampje en niet echt een verklaring. Verder moet er nog aardig wat gebeuren in de medische wetenschap idd. Een groot deel is echter simpelweg niet geschikt om met medicijnen te behandelen omdat er teveel chaos is je hoofd zit die je niet zomaar kunt veranderen.

quote:

Volgens mij kan het zo wijds zijn, dat het onze (menselijke) perceptie wel eens danig te boven zal kunnen gaan.

Dat zou zo maar kunnen idd

Misschien kunnen jullie hier wat mee, dit is trouwens mijn mening over dit verhaal.

Ik denk dat de herinneringen uit de hersenen komen. Ik kan me voorstellen dat je zonder een been kunt leven, maar als je een normaal gezond mens bent is het bijna onmogelijk om zonder je hersenen te leven danwel een normaal leven te hebben. Ik ben dan wel van mening dat de informatie uit het verleden ligt opgeslagen in cellen, maar dat de hersenen hier een crusiale rol in spelen, daar ligt immers je geheugen.

De bron hiervan ligt in een cirkel. Een cel waarmee het allemaal begon volgens jullie deelde zich in twee en zodoende ontstond op een gegeven moment ook de mens. Ikzelf ben van mening en ik zei daarom ook cirkel dat we in een oneindige cirkel leven en dat die begincel min of meer dezelfde is. Maar zoals we altijd zeggen: de natuur is niet te voorspellen dus er zal altijd een verschil zijn in de cellen, maar de eerste cel waarmee het "begon" is gewoon hetzelfde. Na de deling vind er echter verandering plaats, maar deze verandering is gebonden aan een bepaalde regel. Namelijk die van de eeuwige cirkel. Hoe we er ingekomen zijn is mij een raadsel ik ben er zelf mee bezig om deze cirkel af te tasten dan wel aan te passen in mijn eigen leven. Daarbij krijg ik aanwijzingen van mijn hersenen die me beelden laten zien van het verleden. Vele gaan gepaard met dood en onheil. Zelf heb ik daarom het gevoel dat ik nu de juiste weg bewandel en iid verder kom. En of dit nu reincarnatie is of cellen die herinneringen opslaan zal me een worst zijn. Ik ben hier om hulp te bieden aan degene die het nodig hebben. Ik probeer mezelf ook te helpen en soms is dit heel moeilijk met de herinneringen, maar ik zet door..en zal doorgaan totdat we het licht zien. Het licht van alle lichtwerkers bij elkaar.

Aan de ene kant doet me dat laatste ook heel veel aan de matrix denken, maar dan zonder machines, gewoon een wereld waarin we steeds maar weer opgesloten zitten en waarin we de cirkel nog steeds niet kunnen doorbreken omdat we er simpelweg nog niet klaar voor zijn. Ik hoop iig dat ik het ook mag meemaken..het doorbreken van een eeuwige cirkel lijkt me een geweldige opdracht, maar alleen kan ik dit niet..

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 10:05 schreef displission het volgende:
Ik denk dat de herinneringen uit de hersenen komen. Ik kan me voorstellen dat je zonder een been kunt leven, maar als je een normaal gezond mens bent is het bijna onmogelijk om zonder je hersenen te leven danwel een normaal leven te hebben. Ik ben dan wel van mening dat de informatie uit het verleden ligt opgeslagen in cellen, maar dat de hersenen hier een crusiale rol in spelen, daar ligt immers je geheugen.

Ik dacht dat men tegenwoordig juist steeds meer er van overtuigd raakt dat herinneringen niet in de hersenen worden opgeslagen en wellicht zelfs niet in het fysieke lichaam. Er zijn een aantal studies die deze gedachte ondersteunen. Hersenen worden meer en meer gezien als een soort ontvanger van signalen. Een soort doorgeefluik en machine van het lichaam.

Deze gedachte zou ook kunnen verklaren waarom we onze vorige levens kunnen herinneren.

heb je links van die studies? dus dat het geheugen daarbuiten ligt bedoel je? in de lucht?

Dat geloof ik dus niet wat je zegt. De hersenen zijn nog en eens niet helemaal onderzocht en op het terein van onderzoek gaan ze al gelijk verder dan dat. Nee, ik ben nog steeds van mening dat ons geheugen en alles wat daarbij komt in onze hersenen afspeelt fuifduif. Maar als jij bewijzen hebt..graag..

[ Bericht 63% gewijzigd door displission op 19-05-2005 10:33:49 (extra ontkenning) ]

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 10:30 schreef displission het volgende:
heb je links van die studies? dus dat het geheugen daarbuiten ligt bedoel je? in de lucht?

Dat geloof ik dus niet wat je zegt. De hersenen zijn nog en eens niet helemaal onderzocht en op het terein van onderzoek gaan ze al gelijk verder dan dat. Nee, ik ben nog steeds van mening dat ons geheugen en alles wat daarbij komt in onze hersenen afspeelt fuifduif. Maar als jij bewijzen hebt..graag..

Ja, ik heb ze zo niet bij de hand, maar ze staan in de literatuurlijst van een boek van mij. Ik zal er vandaag naar kijken en kom er op terug. Natuurlijk niet zomaar in het luchtledige , maar misschien in een soort energieveld of een astraal lichaam of iets dergelijks. Het zou van alles kunnen zijn, maar er zijn in ieder geval aanwijzingen dat ze niet in hersenen worden opgeslagen.

En dan komt nu misschien het klassieke tegenargument: maar wat nu als iemand een ongeluk heeft gehad en niet meer weet wie hij is enzovoort... geheugenverlies dus . Die situatie doet geen afbreuk aan dit principe, omdat de hersenen als ontvanger van gegevens dan niet goed werken. Net zoals een radio die kapot is ook niet meer het juiste geluid voort kan brengen.

Displission, ok, maar het is toch logischer in het kader van reïncarnatie en herinneringen aan vorige levens, dat je geheugen zich juist buiten je stoffelijk lichaam bevinden?

Als iemand een ongeval heeft gehad en de hersenen werken om de een of andere manier niet meer dan komt dat omdat er geen prikkels van het lichaam naar de hersenen gaan en andersom simpel as that.

Logisch? Logischer? In het kader van reincarnatie is alles nog maar net een beetje komen kijken fuifduif..het wordt iid tijd dat het allemaal veel logischer wordt en dat we het allemaal kunnen begrijpen. Zelf ben ik nu bezig met onderzoek ervan en de bewijsvoering komt later. Maar stel je voor als iedereen het zou begrijpen en zou weten..dan ziet de wereld er toch wel iets anders uit of niet soms?

Displission, aangezien jij gelooft in de cellen-theorie, zou je kunnen zeggen hoe je aankijkt tegen de volgende punten die ik eerder heb gepost?

quote:

Edit: Een model van 2 stammen die uit dezelfde bron zijn voortgekomen, maar geen contact meer met elkaar hebben.

Ergens zijn de wegen gesplitst tussen, laten we zeggen, stam A en stam B; de kinderen van stam A dragen dus volgens de theorie wat "materiaal" van stam B en de kinderen van stam B dragen wat "materiaal" van stam A.... Dan wordt het lastig op het moment dat een kind van stam A een reincarnatie-herinnering krijgt van een kind van stam B, dit kan niet zijn doorgegeven door de voorouders, omdat het leven van kind B pas plaatsvond na de splitsing. Ik hoop dat het nog te volgen is.

quote:

- Er zijn mensen die herinneringen hebben van een leven als dier, hoe past dat in de genen-theorie? (uiteraard valt ook dit soort herinneringen niet te controleren).

quote:

Op donderdag 19 mei 2005 01:36 schreef livEliveD het volgende:

Dit vind ik iets teveel aannames. Waarom 7? Waarom geen 6 of 8?

Aannames? Theorieën joh! En waarom niet?
Verschillende culturen gaan ook uit van een verschillend aantal lichamen. De één bijvoorbeeld van 5 en de ander van 7. Patanjali bijv. van 5; 5 lichamen, 5 chakra's etc. Sommige laten ze buiten beschouwing omdat het te onwetenschappelijk (onverklaarbaar) wordt dan, en dat komt omdat sommige weer wetenschappelijker zijn ingesteld oa (bron: Osho).

En lichamen, chakra's zijn net als een kaart wat dat betreft, je hebt punten, ziet de steden liggen op de kaart, maar de kaart zelf zegt niets over de steden zelf. Ga je echter lokaler kijken, zie je al meer (details) op de kaart verschijnen. En neem je bijvoorbeeld een kaart van de stad zelf dan zie je helemaal details, straatnamen etc. Zou het beter kunnen uitleggen, maar dit even voor het idee.

Zelf vind ik 7 lichamen erg aannemelijk klinken, ook omdat we 7 chakra's hebben, er misschien (zelfs) 7 dimensies zijn, etc etc. Het werkt of kan in die zin allemaal doorwerken, al is of kan het ook gewoon zo zijn, zoals het is. 7 dus. Qua chakra's bijv. schijnen er nog meer te zijn, de verborgen meertjes, bossen etc op de kaart die je niet ziet. Maar ze hebben de belangrijkste genomen. De grote steden op de kaart dus. En net als de één voor 5 lichamen gaat, gaat de ander voor 7 lichamen. Hebben ze hun redenen voor, zoals ik al zei oa hoe hoger je gaat in de lichamen, of hoe zeg je dat iig, hoe fijnstoffelijker ze oa worden.

_{en de regenboog heeft ook 7 (basis)kleuren}

quote:

Drie sta ik wel voor open. Als in een soort algemene informatiebron die te raadplegen is. Nu is dit ook maar een naampje en niet echt een verklaring. Verder moet er nog aardig wat gebeuren in de medische wetenschap idd. Een groot deel is echter simpelweg niet geschikt om met medicijnen te behandelen omdat er teveel chaos is je hoofd zit die je niet zomaar kunt veranderen.

Ja, ieder voor zich.
Misschien ben jij dan ook bij het 3e (astrale) lichaam belandt, gezien je daar voor open staat, volgens je eigen woorden . I don't know. Maar hoe bedoel je precies, een groot deel is echter niet geschikt om met medicijnen te behandelen, gezien de chaos in het hoofd? Denk eerder andersom namelijk, een groot deel is niet alleen met medicijnen te behandelen, gezien de chaos in het mentale, etc lichaam.

Zoiets denk ik, en tuurlijk is de brein zelf ook maar wat verwarrend genoeg, maar het één heeft effect op het ander, naar mijn mening. Rust in je hoofd, rust in je lichaam/lichamen, etc. En rust en/of verder in je lichaam/lichaam, rust/vrede in je koppie.

Even kort door de bocht allemaal

quote:

Op vrijdag 20 mei 2005 00:26 schreef Nature het volgende:
Displission, aangezien jij gelooft in de cellen-theorie, zou je kunnen zeggen hoe je aankijkt tegen de volgende punten die ik eerder heb gepost?
[..]


[..]

Ik zou graag willen dat je dit makkelijker vertelt want ik kan niet reageren op het bovenstaande omdat het best wel moeilijk voor me is om te bergrijpen.

Op het punt van de dieren kan ik het volgende zeggen. Ik geloof tevens in evolutie. Zelf denk ik dat ik de hond ben die we hebben..waar het om draait is de toekomst. Zo is er bijvoorbeeld..de kleine mier(het dier wat kan praten), de langzame slak(de tijd), de vliegende vlieg(waarmee je een vis vangt)en de kikker kwakend langs de bladeren van de lotus..deze dieren komen willekeurig op jullie pad..vraag ze gerust om hulp want ze kunnen praten, huilen, lachen, wijsheid geven..danwel je op het goede pad zetten..

Hiermee bedoel ik het volgende: onze cellen zullen zo ontwikkeld raken dat we daadwerkelijk ook de dieren kunnen begrijpen. Zo krijgen deze weer waarde..

Het feit blijft dat we nu zeggen dat dieren niet kunnen praten, lachen etc. Ik denk daar anders over..kijk naar een trouwe hond..hoe goed schijnt die je te begrijpen..de dieren liggen op dat gebied dus ook dichter bij ons als nu denken..vergis je niet, ik praat niet met dieren..ik schat wel de waarde van de dieren in..zo is een mier voor mij net zo belangrijk als een vis of een hond en af en toe zegt ie me ook veel meer..waar ik woon waren bijvoorbeeld op dezelfde dag alle mieren uitgevlogen het wemelde ervan..ze willen ons iets duidelijk maken..ze laten je diep in je ziel kijken..

En wat cellen hiermee te maken hebben..een dier wat je wilt zijn of kan zijn of bent geweest..het is natuurlijk niet te bewijzen..het enige gevoel wat telt is je verbintenis die je voelt..en misschien kun je deze wel met vrienden delen, maar niet met de rest van de wereld..het blijft jouw wereldje..

Sorry dat het te onduidelijk was, ik zal het effe opnieuw uittypen

Volgens de cellen-theorie zijn reincarnatie-herinneringen opgeslagen in de cellen, dat betekent dus, voor zover ik het kan zien, dat deze herinneringen afkomstig zijn van je (verre) voorouders. Op het moment dat je herinneringen krijgt van iemand die nooit contact heeft gehad met iemand in jouw bloedlijn, omdat diegene bijvoorbeeld in een ander gebied leefde, hoe is het dan mogelijk dat zijn/haar herinneringen in jouw cellen zijn opgeslagen?

Of een simpeler voorbeeld: Hoe kun je een reincarnatie-herinnering hebben van iemand die nooit kinderen heeft gehad, en nooit een goede band met een ander mens heeft gehad?

quote:

de dieren liggen op dat gebied dus ook dichter bij ons als nu denken..vergis je niet, ik praat niet met dieren..ik schat wel de waarde van de dieren in

Ik vind dieren ook waardevol en geloof zeker dat ze veel kunnen ervaren.

quote:

En wat cellen hiermee te maken hebben..een dier wat je wilt zijn of kan zijn of bent geweest..het is natuurlijk niet te bewijzen..het enige gevoel wat telt is je verbintenis die je voelt..en misschien kun je deze wel met vrienden delen, maar niet met de rest van de wereld..het blijft jouw wereldje..

Als je het dus hebt over "een dier wat je bent geweest", dan doel je dus op de evolutietheorie, dat je van dat dier afstamt, of lees ik dit verkeerd? Maarja, er zijn mensen met herinneringen dat ze een vogel waren in de Middeleeuwen, daar kunnen ze nooit van afstammen.

Met "een dier wat je wilt zijn of kan zijn" gaat het over een fantasie (lijkt mij?). Je hebt een goede verbinding met een dier, dus je kan je zo goed inleven dat het lijkt alsof je herinneringen van dat dier beleeft. Daar zit wat in ja, maar wel vreemd dat het onder hypnose op dezelfde manier ervaren wordt als reincarnatie-herinneringen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Nature op 21-05-2005 12:26:47 ]

quote:

Op zaterdag 21 mei 2005 12:07 schreef Nature het volgende:
Sorry dat het te onduidelijk was, ik zal het effe opnieuw uittypen

Volgens de cellen-theorie zijn reincarnatie-herinneringen opgeslagen in de cellen, dat betekent dus, voor zover ik het kan zien, dat deze herinneringen afkomstig zijn van je (verre) voorouders. Op het moment dat je herinneringen krijgt van iemand die nooit contact heeft gehad met iemand in jouw bloedlijn, omdat diegene bijvoorbeeld in een ander gebied leefde, hoe is het dan mogelijk dat zijn/haar herinneringen in jouw cellen zijn opgeslagen?

Of een simpeler voorbeeld: Hoe kun je een reincarnatie-herinnering hebben van iemand die nooit kinderen heeft gehad, en nooit een goede band met een ander mens heeft gehad?
[..]

Ik denk dat zijn/haar herinneringen in jouw cellen zijn opgeslagen omdat je je daar persee mee wilt verbinden. Het is nodig om verder te gaan het helpt je verder op je pad. Zo zal een man die dacht dat hij vroeger Osiris was dezelfde mythologische ervaring meemaken, maar dan in een ander tijdsbestek. Het is dan wel wat moeilijker om "the big-picture" te zien, maar deze is er wel degelijk.

Volgens de evolutietheorie stammen we van apen af. Misschien klinkt dit raar, maar hoever is een vogel verwijdert van een aap of een vis van een kikker. Misschien net zo ver als een blanke van een zwarte. In sprookjes worden er ook vaak mensen omgetoverd in dieren. Denk aan de prins die was verandert in een kikker. In hoeverre stamt de mens dan van de kikker af? Ik denk dat je op dit gebied sowiezo iets verder moet zoeken Nature.

Als je nog vragen hebt hoor ik het wel.

quote:

Op vrijdag 20 mei 2005 10:24 schreef sweetgirly het volgende:
Maar hoe bedoel je precies, een groot deel is echter niet geschikt om met medicijnen te behandelen, gezien de chaos in het hoofd? Denk eerder andersom namelijk, een groot deel is niet alleen met medicijnen te behandelen, gezien de chaos in het mentale, etc lichaam.

Wat ik een beetje bedoel is het volgende: Je hebt een of andere klotenervaring in je jeugd waardoor je op latere leeftijd depressief wordt. Je weet niet echt waarom maar op de een of andere manier heb je een rotgevoel. Ome pillenboer geeft je positieve stofjes waardoor je je happy gaat voelen maar in feite zou een betere oplossing zijn om de basis aan te pakken. Waar zit die herinnering? Kom je daar met medicijnen bij? En wat doe je dan? Allemaal dingen die voorlopig nog geen oplossing hebben. Therapie of iets dergelijks lijkt me dan beter.

quote:

Op dinsdag 24 mei 2005 14:24 schreef livEliveD het volgende:

[..]

Wat ik een beetje bedoel is het volgende: Je hebt een of andere klotenervaring in je jeugd waardoor je op latere leeftijd depressief wordt. Je weet niet echt waarom maar op de een of andere manier heb je een rotgevoel. Ome pillenboer geeft je positieve stofjes waardoor je je happy gaat voelen maar in feite zou een betere oplossing zijn om de basis aan te pakken. Waar zit die herinnering? Kom je daar met medicijnen bij? En wat doe je dan? Allemaal dingen die voorlopig nog geen oplossing hebben. Therapie of iets dergelijks lijkt me dan beter.

Ik denk dat de reguliere gezondheidszorg samen moet gaan met de alternatieve. Dan moet de alternatieve geneeskunde natuurlijk wel wat volwassener worden. Er zitten nog genoeg rotte appels tussen.
Dan zou je dus heel goed medicatie kunnen gebruiken en daarnaast een alternatieve therapie of whatever er nodig is kunnen krijgen. Zonder dat dit afgeschoten wordt door je arts als die weet dat je het alternatieve circuit in bent gegaan.
Dus er zijn heus wel oplossingen en in het verre oosten zijn ze hier al veel en veel verder mee, maar dit wordt niet geaccepteerd in het westen en alleen maar komisch op gereageerd.
En,
Herinneringen bereik je niet met pillen. Pillen onderdrukken of stimuleren maar het blijft symptoombestrijding.
Als je een emotioneel probleem hebt dan is het dus de bedoeling dat je er doorheen gaat.
Niets is voor niets, onderdruk je het met pillen blijft het toch terugkomen.
(ik spreek uit eigen ervaring)
Misschien moet je iets verwerken of moet je op dit punt in je leven juist stilstaan en je bepaalde dingen gaan realiseren voordat je verder kunt.
Alles heeft een bedoeling en voor alles is er een oplossing in dat opzicht.
Kan soms best weleens een tijdje duren maar uiteindelijk zul je vanzelf de goede richting opgaan omdat je anders toch tegen het probleem blijft aanbotsen en niet verder komt.