GEEN reincarnatie?? (boek: 'Geleid door het licht')

Niet onaardig bedoeld Lllaura, maar ik vind het kortzichtig in plaats van rationeel, je gelooft alleen wat je ziet, of wat "bewezen" is. Al eeuwenlang zijn er over de hele wereld mensen die claimen allerlei soorten ervaringen te hebben die erop wijzen dat er meer is dan wat we kunnen zien, natuurlijk zitten hier leugenaars bij, geldkloppers en mensen die geschift zijn, maar het lijkt me nogal sterk om te zeggen dat dat voor allemaal geldt. Door er rationeel naar te kijken zou je kunnen uitvinden welke ervaringen betrouwbaar zijn en welke niet.

Zelf heb ik nooit iets "paranormaals" of "onverklaarbaars" meegemaakt, maar ik twijfel er niet aan dat andere mensen wel zulke dingen meemaken.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 14:54 schreef iteejer het volgende:

[..]

Dat je als individu ophoudt te bestaan geloof ik ook. Maar dat je 'leven' zich weer terugtrekt naar een soort van groot 'totaal', geloof ik eveneens. Al is dat leven, die ziel, niet individueel. Maar kan die misschien wel enigszins gekleurd worden door zijn verblijf in een lichaam, en daarmee ook dat grote geheel waar hij weer naar terugkeert een beetje kleuren.

Ik denk ook in die richting.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 15:23 schreef iteejer het volgende:

[..]

Ik geloof dat het menselijk bewustzijn, en de menselijke identiteit, een gevolg zijn van de eigen complexiteit: een ingewikkeld geheel van moleculen, die organen en functies vormen, moet wel een soort van overkoepelend 'ik' hebben om al die organen en processen etc in dienst te stellen van dat ene individu.

Ik 'wijt' deze gehele complexiteit aan de evolutie. Ik vind juist dat je de natuur met al haar kracht onderschat wanneer je stelt dat een een overkoepelend 'ik' hiervoor verantwoordelijk is. De natuur is zo onvoorstelbaar lang bezig geweest om élk klein dingetje te perfectioneren en alles op elkaar af te stemmen, daar kunnen wij ons geen voorstelling van maken. Júist alle individuen hebben zich sinds het ontstaan van de aarde op elkaar afgestemd. Ik denk niet dat hier iets overkoepelends verantwoordeljk voor is, dit is gewoon een must om de aarde met al haar organismen te laten bestaan en is in de loop der jaren zo gegroeid.

quote:

Een schep zand hoeft dat niet, daar is geen leven, en heeft dus ook geen bewustzijn nodig.
Een eencellig bibberbeestje cq bacterie heeft dat ook veel minder nodig: het overkoepelende ik-besef kan veel en veel beperkter zijn dan dat van dieren of mensen. Bewustzijn in gradaties dus. (Filosofen als Descartes en velen na hem hebben het hier uitgebreid over gehad)
Dat dat vervalt en verdwijnt met het overlijden, en weer in biochemische zin wordt hergebruikt is uiteraard duidelijk. Maar dat geldt dan imo ook voor het bewustzijn, het individu an sich.

Ik stel mens en dier helemaal gelijk. Wij zijn allemaal van evengroot belang voor de natuur. Sterker nog, een eencellig bibberbeestje is denk ik van groter belang dan wij. Beestjes verzieken de boel niet en dat doen wij nu juist weer wel. Ik denk dus dat ons allemaal hetzelfde lot beschoren is en dat we niet de arrogantie mogen hebben om te denken dat ons iets anders te wachten staat omdat wij over een bewustzijn beschikken.

quote:

Welke ervaringen gaan hier tegenin, en waarom veeg je die van tafel met je rationaliteit?

Mijn oma kreeg ooit van haar buurvrouw een foeilelijk schilderij. Omdat haar buurvrouw bijna dagelijks langskwam, kon ze het niet maken om het weg te gooien. Ze hing het daarom maar in het trapgat, zo kon de buuf 't toch zien hangen, maar hing het niet zo in het zicht.

Ze is thuis overleden, aan kanker. Ze was nog geen tien minuten dood, of het schilderijtje flikkerde van de muur. Ook brak er aan de onderkant van de trap (waar je tegenaan keek als je kelder inliep) een plank af. Onder die plank stond de tekst: "Ik kwam al gauw".

Ook droomde ik een paar jaar geleden dat ik bij haar op bezoek was, in haar huis in Valkenburg.
Ik omhelsde 'r en merkte dat ik groter was gegroeid dan zij. Dit viel me op, omdat ik toen ze stierf kleiner was dan zij.

Na een tijdje met 'r gepraat te hebben, vertelde ik 'r dat ik eigenlijk droomde en dat zij in mijn echte leven al jaren eerder was gestorven. Ik vroeg haar toen hoe ik haar zou kunnen zien, als ik weer wakker was. Ze vertelde me toen dat ik de openhaard aan moest steken, twee kaarsen aan weerszijden moest branden en erin moest kijken, dan zou ik haar zien.

Ik heb 't (nog) nooit gedurfd...

Spannend om over na te denken, en ik hoop ook dat ze er nog is en dat ik haar ooit nog eens tegenkom. Maar voor het voortbestaan van de aarde heeft dit soort zaken totaal geen nut. En dat is argument geeft voor mij de doorslag om er niet in te geloven.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 15:51 schreef Lllaura het volgende:

[..]

Ik 'wijt' deze gehele complexiteit aan de evolutie. Ik vind juist dat je de natuur met al haar kracht onderschat wanneer je stelt dat een een overkoepelend 'ik' hiervoor verantwoordelijk is. De natuur is zo onvoorstelbaar lang bezig geweest om élk klein dingetje te perfectioneren en alles op elkaar af te stemmen, daar kunnen wij ons geen voorstelling van maken. Júist alle individuen hebben zich sinds het ontstaan van de aarde op elkaar afgestemd. Ik denk niet dat hier iets overkoepelends verantwoordeljk voor is, dit is gewoon een must om de aarde met al haar organismen te laten bestaan en is in de loop der jaren zo gegroeid.

Hier ben ik het wel mee eens, ik geloof niet in een God of zo, maar wel dat er meer is dan de evolutie.

quote:

Maar voor het voortbestaan van de aarde heeft dit soort zaken totaal geen nut.

Of ze nou nut hebben of niet, de ervaringen zijn er wel.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 15:23 schreef iteejer het volgende:

[..]

Ik geloof dat het menselijk bewustzijn, en de menselijke identiteit, een gevolg zijn van de eigen complexiteit: een ingewikkeld geheel van moleculen, die organen en functies vormen, moet wel een soort van overkoepelend 'ik' hebben om al die organen en processen etc in dienst te stellen van dat ene individu.
Een schep zand hoeft dat niet, daar is geen leven, en heeft dus ook geen bewustzijn nodig.
Een eencellig bibberbeestje cq bacterie heeft dat ook veel minder nodig: het overkoepelende ik-besef kan veel en veel beperkter zijn dan dat van dieren of mensen. Bewustzijn in gradaties dus. (Filosofen als Descartes en velen na hem hebben het hier uitgebreid over gehad)
Dat dat vervalt en verdwijnt met het overlijden, en weer in biochemische zin wordt hergebruikt is uiteraard duidelijk. Maar dat geldt dan imo ook voor het bewustzijn, het individu an sich.

Ander verhaal is de ziel: iets goddelijks, iets wat toegevoegd wordt aan dat puur materieel gefundeerde bewustzijn. Vanuit eigen ervaringen kan ik niet anders dan hierin geloven. Al ben ik wetenschappelijk opgeleid
[..]

Welke ervaringen gaan hier tegenin, en waarom veeg je die van tafel met je rationaliteit?

Ik denk dat het ook allemaal wel zo ongeveer in mekaar zit..

Maar toch net iets anders maar wat uiteindelijk toch wel weer op hetzelfde uitkomt.
Namelijk dat de ziel in een groter geheel thuishoort.
Ik denk dat alle zieltjes, levensenergie of hoe je het ook wil noemen, uit 1 bron komt en dat dit dus deel uitmaakt van of het goddelijke is.
Die zieltjes zijn nu dus onderweg om ervaringen op te doen en te leren o.a. d.m.v. een tig aantal levens op deze aarde.
Uiteindelijk zullen die zieltjes niet meer terug hoeven te keren in het stoffelijke bestaan.
Hoe de rit precies verdergaat weet ik ook niet precies maar wat de bedoeling is (denk ik) is dat straks alle zieltjes weer samenkomen en weer één zijn en het geheel dus een stuk wijzer is geworden.

Ik heb alles zo simpel mogelijk proberen te verwoorden om het verhaaltje zo kort mogelijk te houden.

Heb je het dan over de zieltjes van werkelijk álle levende wezens op aarde?

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 15:51 schreef Lllaura het volgende:
Ik 'wijt' deze gehele complexiteit aan de evolutie. Ik vind juist dat je de natuur met al haar kracht onderschat wanneer je stelt dat een een overkoepelend 'ik' hiervoor verantwoordelijk is.

Dan heb ik het niet goed gezegd
Die complexiteit is middels evolutie ontstaan ja. Niet door dat 'ik'. Ik geloof dat het 'ik', het zelfbesef, het je bewust zijn dat je lijf zich beweegt als je je benen beweegt, een noodzakelijk iets is dat juist ontstaan is vanuit die complexiteit. Bewustzijn dus als gevolg van de al onstane complexiteit, cq interne diversiviteit. Als je ergens heen wil lopen, zullen je neuro-musculaire eenheden (je mag niet meer 'spier' zeggen these days ) allerlei processen in gang zetten, je hart zal sneller gaan kloppen om het te voeden, maar er moet een 'ik' zijn dat beslist waar je een wil.

(Zoals een schaalniveau hoger, bij mensen een groepsidentiteit zich kan ontwikkelen, compleet met eigen indicatoren cq (groeps)bewustzijns-'bevestigers' zoals mode, specifiek taalgebruik, etc. Totalitaire organisatie-vormen zoals het leger proberen zelf de controle te krijgen over alle leden, zodat het leger steeds als geheel een bepaalde kant oprent cq schiet, en niet door elkaar heen of op elkaar. De legerleiding wil dus het bewustzijn 'zijn' van alle manschappen, de manschappen hebben geen naam, alleen een nummer en rang, etc. De mannen zijn de cellen van een groot lichaam; de cellen dragen je naam niet, jij als eenheid wel. Evolutief gezien zijn dergelijke macro-communicatieve units ook de volgende logische stap na het 'ontstaan' van de mens: zoals ooit een handjevol eencelligen verbonden werd door een zich ontwikkelend zenuwstelsel, wat de cellen an sich van hun identiteit berooofde, zouden ook de individuele mensen opgaan in een giganytisch netwerk, bv internet. In lichte vorm doet zich dit al voor bij iedere groepsvorming. En SF-schrijvers zien dit ook al, en komen met Matrix-achtige ideeen)

quote:

Ik stel mens en dier helemaal gelijk. Wij zijn allemaal van evengroot belang voor de natuur. Sterker nog, een eencellig bibberbeestje is denk ik van groter belang dan wij. Beestjes verzieken de boel niet en dat doen wij nu juist weer wel. Ik denk dus dat ons allemaal hetzelfde lot beschoren is en dat we niet de arrogantie mogen hebben om te denken dat ons iets anders te wachten staat omdat wij over een bewustzijn beschikken.

Helemaal met je eens. Welk belang (mens of bibberbeest) groter of kleiner is weet ik niet, hangt er ook vanaf wie dat belang meet en met welke criteria.

quote:

Mijn oma kreeg ooit van haar buurvrouw een foeilelijk schilderij. Omdat haar buurvrouw bijna dagelijks langskwam, kon ze het niet maken om het weg te gooien. Ze hing het daarom maar in het trapgat, zo kon de buuf 't toch zien hangen, maar hing het niet zo in het zicht.

Ze is thuis overleden, aan kanker. Ze was nog geen tien minuten dood, of het schilderijtje flikkerde van de muur. Ook brak er aan de onderkant van de trap (waar je tegenaan keek als je kelder inliep) een plank af. Onder die plank stond de tekst: "Ik kwam al gauw".

Ook droomde ik een paar jaar geleden dat ik bij haar op bezoek was, in haar huis in Valkenburg.
Ik omhelsde 'r en merkte dat ik groter was gegroeid dan zij. Dit viel me op, omdat ik toen ze stierf kleiner was dan zij.

Na een tijdje met 'r gepraat te hebben, vertelde ik 'r dat ik eigenlijk droomde en dat zij in mijn echte leven al jaren eerder was gestorven. Ik vroeg haar toen hoe ik haar zou kunnen zien, als ik weer wakker was. Ze vertelde me toen dat ik de openhaard aan moest steken, twee kaarsen aan weerszijden moest branden en erin moest kijken, dan zou ik haar zien.

Ik heb 't (nog) nooit gedurfd...

Spannend om over na te denken, en ik hoop ook dat ze er nog is en dat ik haar ooit nog eens tegenkom. Maar voor het voortbestaan van de aarde heeft dit soort zaken totaal geen nut. En dat is argument geeft voor mij de doorslag om er niet in te geloven.

Wie zegt dat deze zaken geen nut hebben voor het voortbestaan van de aarde? Welk nut heeft het nut van de aarde uberhaupt? Post wordt te lang nu, maar ik kom hier later wel op terug andes wil niemand dit nog lezen
Maar idd, dergelijke ervaringen zijn er te over.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 16:18 schreef Lllaura het volgende:
Heb je het dan over de zieltjes van werkelijk álle levende wezens op aarde?

Ja waarom niet..
Al het leven op en buiten deze aarde.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 16:28 schreef Woodbridge het volgende:

[..]

Ja waarom niet..
Al het leven op en buiten deze aarde.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 16:14 schreef Woodbridge het volgende:

[..]

Die zieltjes zijn nu dus onderweg om ervaringen op te doen en te leren o.a. d.m.v. een tig aantal levens op deze aarde.

Dan heb je het dus ook over zieltjes van eencelligen en de meeste zoogdieren e.d. die niet over een bewustzijn beschikken. Hoe kan je leren van je ervaringen als je geen bewustzijn hebt?

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 16:32 schreef Lllaura het volgende:

[..]


[..]

Dan heb je het dus ook over zieltjes van eencelligen en de meeste zoogdieren e.d. die niet over een bewustzijn beschikken. Hoe kan je leren van je ervaringen als je geen bewustzijn hebt?

Wie zegt dat ééncelligen niet in een volgend leven als iets anders weer kunnen komen.
En misschien leren zelfs ééncelligen wel iets, weet jij het? ik ook niet
Volgens mij heeft alles een 'ziel' bomen, rotsen etc. etc.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 16:44 schreef Woodbridge het volgende:
Volgens mij heeft alles een 'ziel' bomen, rotsen etc. etc.

Zoiets kun je wel zeggen, maar dat heeft pas dan echt waarde als je ook weet wat je onder die ziel moet verstaan.
Vanuit een soort totaal-visie, maar ook en vooral als iets wat een plaats heeft in eigen ervaringen.
Tenminste, dergelijke redenaties zorgden er steeds voor dat ik mijn eigen ideeen talloze malen in de prullebak gekieopt heb en weer moest anapassen etc

Wat je nu moet geloven of denken ?
Zoals jíj het voelt.
Er zijn voor iedere theoriedie je kan bedenken wel mensen te vinden die (denken) het meegemaakt of ervaren hebben.


Zelf sluit ik niet uit dat wij reïncarneren, hoewel ik het wel anders zie.

Mijn eigen inzicht is dat wij "één" zijn...allemaal verbonden met elkaar ( de ziel of wat voor naam je het ook wil geven ).
Delen van dat "één" worden in een jasje "het lichaam" gegoten waarop het als (ogenschijnlijk) zelfstandig mens leeft. Dat wat in het lichaam gegoten is maakt nog steeds deel uit van het één.
Het kan dus ook linken naar herinneringen van het één ( die door een deel van het één toen het in een lichaam zat gevormd zijn ).
Zodra je terug keert naar het één kan je wat mij betreft ook weer terug komen in een lichaam.
Al dan niet zoals het deeltje al eerder gesplitst was van het één of gemengt met een deeltje dat zelf ook al in een lichaam gegoten is geweest... waardoor de ziel ( laten we het deeltje maar even zo noemen ) gevormd is uit delen wat eerder afzonderlijk van elkaar in een lichaam gegoten is geweest.

Voor mijn gevoel is alles dus één en kan je op meerdere manieren dingen herinneren uit vorige levens die al dan niet door het deeltje van het één dat nu jouw ziel vormt meegemaakt is.

Dit klinkt wel heel erg warrig... ik moet meer koffie !

Misschien dwaal ik nu een beetje af, maar dit is ook waarom ik er ontzettend op gebrand ben niemand onrecht aan te doen ( mens/ dier ). Als ik iemands iets negatiefs aandoe, doe ik dat mijzelf ook aan.
We maken immers allemaal deel uit van hetzelfde.

onbewust zal mijn deeltje van het één ook lijden onder hetgeen het andere deeltje van het één is aangedaan ( door mijzelf bv ).

Ja Mirage, die overtuiging heb ik dus ook steeds meer. Uiteindelijk zijn wij allemaal één, als één collectief bewustzijn zeg maar. Als één God zeg maar. Het individuele leven hier op aarde is in feite een illusie, omdat het de indruk wekt dat jij als persoon losstaat van een ander persoon enzovoort. Fysiek is dat wel zo, maar spiritueel dus niet.

Zeg maar Mirage, als je je zo één voelt met mij, zullen we eens een afspraak plannen om ook fysiek één te worden .

Mirage....... It makes sense. Ook zonder koffie kan ik je prima volgen.
Ik kan niet zeggen dat het mijn overtuiging is. Ik weet niet wat mijn overtuiging is. Ik weet gewoon helemaal niets en absoluut niets. But...... it makes sense. (Ik ook??? Het is laat)

Fuifduif.... You're BAD!!!!

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 18:06 schreef FuifDuif het volgende:

Zeg maar Mirage, als je je zo één voelt met mij, zullen we eens een afspraak plannen om ook fysiek één te worden .

By the way...... Zit je daarvoor niet in het verkeerde topic. Dit valt toch zeker onder astrale erotiek.

quote:

Op vrijdag 13 mei 2005 18:06 schreef FuifDuif het volgende:
Ja Mirage, die overtuiging heb ik dus ook steeds meer. Uiteindelijk zijn wij allemaal één, als één collectief bewustzijn zeg maar. Als één God zeg maar. Het individuele leven hier op aarde is in feite een illusie, omdat het de indruk wekt dat jij als persoon losstaat van een ander persoon enzovoort. Fysiek is dat wel zo, maar spiritueel dus niet.

exact

quote:

Zeg maar Mirage, als je je zo één voelt met mij, zullen we eens een afspraak plannen om ook fysiek één te worden .

Mirage, dit collectieve leven van jou, zit daar ook al het leven in? Dus ook van planten en dieren? Een soort van kosmisch leven, dat zichzelf kan nestelen in biochemische structuren zoals planten dieren en mensen?
(Zou zich dat ook ooit in een kunstmatig iets kunnen nestelen, bv in een machine?)

En, tweede punt, wat denk je van de stelling dat we 'goed' moeten doen in dit leven om zo het totale leven langzaamaan 'schoon te spoelen', beter te maken?

Zit daar een gedachte achter? Bijvoorbeeld dat we in een enorme kunstmatige machine leven die wij kosmos noemen, geschapen door de een of andere soort die wij als God beschouwen?

Ik vind dit wel een komische gedachte:
Wij discussieren ons helemaal suf en denken onze arme hersens week over dit onderwerp en het leven op zich. En dan..... blijken we allemaal, inclusief de hele kosmos een spelletje of een antfarm van een of andere entiteit te zijn.

quote:

Op zaterdag 14 mei 2005 11:55 schreef iteejer het volgende:
Mirage, dit collectieve leven van jou, zit daar ook al het leven in? Dus ook van planten en dieren? Een soort van kosmisch leven, dat zichzelf kan nestelen in biochemische structuren zoals planten dieren en mensen?
(Zou zich dat ook ooit in een kunstmatig iets kunnen nestelen, bv in een machine?)

En, tweede punt, wat denk je van de stelling dat we 'goed' moeten doen in dit leven om zo het totale leven langzaamaan 'schoon te spoelen', beter te maken?

Hier kom ik vanavond even op terug.

Ik loop achter op schema "patatjes eten bij oma"
Had net een begin getyped en toen liet Brian zien dat hij het veterstrikken onder de knie heeft....
Na een boel gejubel en geprijs zijn nu ook mijn laatste minuten verstreken

Mmmm ik weet het niet. Moeilijk onderwerp en moeilijk uit te leggen. Zelf heb ik nogal een hard hoofd in om iets als zelfbewustzijn te zien als iets anders dan pure materie met een extreme complexiteit. Zand zelf is niks maar bak er chips van en ineens kan het heel veel. Hier is geen extra ingrediënt voor nodig om het te laten werken. Geen centrale sturing dat beslist wat er gebeurt. Toch geloof ik er in dat als je dat zand op de juiste manier bakt het ook zelfbewust zal zijn.

Net als met reincarnatie. Wat reïncarneert er dan? Wat blijft er over na je overlijden dat weer reïncarneert? Ik zou niet weten welk component. Als ik uitga van een ziel, als in iets dat het ervaren (!) van emoties omvat, en deze ziel komt in een nieuw lichaam wat is er dan toegevoegd? De identiteit van deze nieuwe persoon is immers begrensd door wat deze weet en dus puur door zijn geheugen. Dat 'ik' besef kan dus niet bestaan zonder geheugen en dit geheugen is een materiele structuur die wordt afgebroken bij overlijden (soms helaas al tijdens je leven).

Hiermee wil ik overigens niet impliceren dat paranormale ervaringen klets zijn want dat dat zo is heb ik ook een hard hoofd in. Ik denk alleen niet dat je het ziel concept perse nodig hebt om een coherent model te maken dat deze ervaringen mogelijk maakt.

Luisterde net naar dit nummer van Women in (e)motion naar aanleiding van volgend gedicht van Kahlil Gibran. Vond dat het op de een of andere manier hier hoorde.

Children


And a woman who held a babe against her bosom said, 'Speak to us of Children.'

And he said:

Your children are not your children.

They are the sons and daughters of Life's longing for itself.

They come through you but not from you,

And though they are with you, yet they belong not to you.

You may give them your love but not your thoughts.

For they have their own thoughts.

You may house their bodies but not their souls,

For their souls dwell in the house of tomorrow, which you cannot visit, not even in your dreams.

You may strive to be like them, but seek not to make them like you.

For life goes not backward nor tarries with yesterday.

You are the bows from which your children as living arrows are sent forth.

The archer sees the mark upon the path of the infinite, and He bends you with His might that His arrows may go swift and far.

Let your bending in the archer's hand be for gladness;

For even as he loves the arrow that flies, so He loves also the bow that is stable.

Kahlil Gibran

quote:

Op zaterdag 14 mei 2005 13:19 schreef livEliveD het volgende:
Zand zelf is niks maar bak er chips van en ineens kan het heel veel. Hier is geen extra ingrediënt voor nodig om het te laten werken. Geen centrale sturing dat beslist wat er gebeurt. Toch geloof ik er in dat als je dat zand op de juiste manier bakt het ook zelfbewust zal zijn.

Kan je van zand chips bakken? Nee serieus, dat wist ik niet.
Wist wel dat je van aardappels veel kan maken, maar van zand, cool.

En je hebt ergens (juist) een punt, 2 verschillende atomen, voeg ze samen andere samenstelling, etc. Zit ook nog iets achter, wat, kom ik even niet op. Maar vond er namelijk een clue in zitten .

quote:

Net als met reincarnatie. Wat reïncarneert er dan? Wat blijft er over na je overlijden dat weer reïncarneert? Ik zou niet weten welk component. Als ik uitga van een ziel, als in iets dat het ervaren (!) van emoties omvat, en deze ziel komt in een nieuw lichaam wat is er dan toegevoegd? De identiteit van deze nieuwe persoon is immers begrensd door wat deze weet en dus puur door zijn geheugen. Dat 'ik' besef kan dus niet bestaan zonder geheugen en dit geheugen is een materiele structuur die wordt afgebroken bij overlijden (soms helaas al tijdens je leven).

Verschillende definities:

1. één we worden allemaal puur geboren, na verloop van tijd vertroebelt het één en ander (helaas).
2. geest en/of astrale lichaam (theorie van de 7 lichamen, het eerste fysieke lichaam overlijdt dus in die zin)
3. het geheugen zit niet (zie 2 weer) in het fysieke lichaam (en/of alleen), dat bijv. mensen ziek kunnen worden door stress/veel frustraties en/of onderdrukking van etc, is algemeen bekend. Brok in je keel hebben, is ook een klein voorbeeldje. Er zit, naar mijn mening dus meer onder, waar onder, onder het fysieke. En dan heb ik het niet over gedachtes alleen. We slaan het op. Daarom is alleen een medicijn en/of operatie soms niet alleen voldoende vermoed ik. Vooral niet als het onverwerkt blijft en/of niet los komt. En dan komen we misschien ook weer terug, om te leren, uiteindelijk. Hebben we geleerd/ondervonden komen we misschien niet meer terug en/of worden we geboren, uit jawel, onszelf, deze vind ik trouwens zo mooi.

quote:

Hiermee wil ik overigens niet impliceren dat paranormale ervaringen klets zijn want dat dat zo is heb ik ook een hard hoofd in. Ik denk alleen niet dat je het ziel concept perse nodig hebt om een coherent model te maken dat deze ervaringen mogelijk maakt.

Volgens mij kan het zo wijds zijn, dat het onze (menselijke) perceptie wel eens danig te boven zal kunnen gaan.

_{tijd voor een hapje}

Popcorn (maïs) vind ik trouwens wel een leuke wat dat betreft.
Zet een paar van die stomme, harde korrels in een pannetje op het vuur, en ze knetteren en vliegen je oren om . Let wel: als je de deksel er vergeet op te zetten.