quote:
Op zaterdag 14 mei 2005 11:55 schreef iteejer het volgende:Mirage, dit collectieve leven van jou, zit daar ook al het leven in? Dus ook van planten en dieren? Een soort van kosmisch leven, dat zichzelf kan nestelen in biochemische structuren zoals planten dieren en mensen?
(Zou zich dat ook ooit in een kunstmatig iets kunnen nestelen, bv in een machine?)
Beetje laat, maar ja.
Dat "'één" nestelt zich zoals ik het zie ook in planten en dieren.
In de vorm van een plant zal het alleen "ervaren".
Niet bewust, maar het pikt wel zaken op waar en zal er ook (al dan niet zichtbaar) op reageren. Dit reageren en ervaren doet het niet bewust, want zoals we denk ik allemaal wel als feit beschouwen... een plant denkt niet.
Voorbeeldje:
In het dorp waar ik geboren ben woont een vrouw (geen idee of ze nog leeft, want toen ik kind was was zij al op leeftijd). Deze vrouw had een tuin en je gelooft het werkelijk niet tot je het met eigen ogen ziet, de soorten en hoeveelheid bloemen die daar zelfs in de winter! nog bloeiden.
Zij werd in het dorp "het kruiden heksje genoemd" en eigenlijk vonden de meeste mensen haar maar "eng" en raar. Kinderen opgestookt door ouders joelden daar af en toe al zitten op hun fiets voor haar huis. ( tjsa, het is en blijft een dorp
![]()
)
Het was bekend dat zij o.a. met haar planten praatte en ze vol overgave verzorgde.
In dit voorbeeld reageerde de planten ( zoals ik het zie ) zichtbaar. Ze zullen heus niet gedacht hebben "wat een lieve dame" of de liefde bewust voelen, maar ze reageerden hier wél op.
Zet een kind in een kamer waar net een ontzettende ruzie is geweest. Het kind dénkt nog niet op het niveau als grotere kinderen/ volwassenen dat doen. Het beredeneert niet, het ervaart alleen. Dat kind zal zich somber/ onbehaaglijk voelen.. dat wordt ervaren door dat deeltje.. het weet niet waarom.. her doet er niets mee.... het denkt er zelfs niet over na. Het ervaart... en het is dus weer een ervaring dat toegevoegd wordt aan het één.
Het deeltje dan het één dat in de huid van de plant is gekropen dénkt niets.. maar het één zelf zal wel via het deeltje het positieve voelen.. het is immers gelinkt.. omdat het één is.
Wat weer als gevolg heeft dat het één en dus de stukjes van het één (die al in b.v. een mens zitten ) allemaal een stukje positiever wordt.
Wat ik hier nog aan toe wil voegen.
Het deeltje dat zich in de plant genesteld had ( en dus het één zelf), zal in een volgend "leven" als bijvoorbeeld mens zich de tuin niet herinneren waar het in stond.
Een plant heeft geen ogen.. er worden dus geen beelden gelinkt aan de ervaringen. (zoals bij een deeltje dat in een mens zit misschien wel wordt gedaan )
Of het zich ook in een computer kan nestelen ? Dat weet ik niet...
een heel moeilijke vraag. Ik denk niet dat dat standaard het geval is.. welke waarden ik gebruik om deze grens te trekken weet ik niet.
Ik als jong meisje wel hele conversaties met mijn fiets, en vaak had het ook het gewenste effect, maar dit kan een vorm van zelfhersenspoeling ( moed inpraten ) zijn.. misschien zelfs uitreiken naar de elementen ( wind bv ) en daar de fiets als visualisatie voor gebruikende.
Uitleg: Ik had astmatische bronchitis (overheen gegroeid ).
Dorpje.. school is niet om de hoek... de wind heeft alle kans om goed te waaien zonder dat het geblokt wordt door huizen/flats etc..
Soms was ik halverwege school en had ik het idee dat ik het niet zou halen. Ik dacht dan dingen als "kom op fiets.. nog even... met de wens dat de trappers minder zwaar draaiden." Hele verhalen had ik tegen die fiets... en vaak was het zo dat ik het gevoel had dát het fietsen dan ook evne minder zwaar ging.. soms ging de wind even liggen of kreeg ik juist ineens een duw in mijn rug.
Nu weet ik best dat dit echt iets is voor een kind en haar fantasie. Het kwam gewoon in gedachten op toen ik je vraag las m.b.t. kunstmatige zaken.
quote:
En, tweede punt, wat denk je van de stelling dat we 'goed' moeten doen in dit leven om zo het totale leven langzaamaan 'schoon te spoelen', beter te maken?
Helemaal mee eens.. alleen het woordje "moet" stoort mij eraan. Ik ben namelijk van mening dat er niemand "is" die algemeen geldende verplichtingen/ eisen aan ons op heeft gelegd of probeert te leggen zoals bijvoorbeeld een Christelijke God.
Toen wij nog één waren en geen "uitstapjes" maakten naar bijvoorbeeld een mensen lichaam ( en dus tijdelijk ons niet bewust laten zijn van de rest van het één, maar als een zogenaamd onafhankelijk stuk één fungeren ), is de balans verstoort.
Zie het maar als een weegschaal waar links rode gewichtjes en rechts blauwe op staan.
Samen zijn ze in balans (noem het paars). Als één van de rode op stap gaat en het contact met de groep gewichtjes.., of het "paars" beter gezegd, verbreekt, dan is het alleen rood.
Overal waar hij zich neer laat ploffen als hij rond hupt op de keuken tafel krijg je rode afdrukken.
Er komt nu dus veel meer rood dan blauw.
En aan de andere kant gaan 2 blauwe op stap... deze maken blauwe afdrukken.
Ergens anders gaat een rode én een blauwe ( of voor mijn part een halve rode en een halve blauwe ) op stap.. deze maken paarse stapjes.. perfect in balans.
Zie alle gewichtjes ( en de afdrukken ) weer even als het één en je ziet dat als je ze samenvoegt de kleur niet meer correct paars is.. de kleur neigt nu meer naar het blauw.
Ik denk dus dat we ons weer meer bewust moeten raken van de link tussen ons en anderen en het (voor mij ) feit dat wij één zijn. Dan denk ik dat we weer "in balans" kunnen raken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Mirage op 03-06-2005 21:15:20 ]
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill