Niet dat ik (denk ik althans) een lage pijngrens heb, maar vraag me wel af hoeveel pijn een mens kan verdragen, en hoe dat op dat moment voelt. Ik bedoel, als je met je nagels stevig in je eigen huid knijpt, doet dat al min of meer zeer. Hoe moet het dan wel niet voelen om, door een ongeval bijvoorbeeld, een arm geamputeerd te krijgen. Hoeveel pijn moet dat dan wel niet doen?
Zijn er mensen hier die weleens iets gebroken hebben, of anderzins goed in de kreukels hebben gelegen en dus ook serieus echte pijn hebben ervaren? Hoe voelde dat op dat moment? Onmenselijke pijn? Of viel dit mee?
Maar op een of andere manier doet dát geen pijn meer.
.Ik heb wel een keer een drievoudige beenbreuk opgelopen, maar ik moet zeggen dat ik van het breken zelf eigenlijk weinig heb gevoeld. Het is dat het zo'n naar geluid gaf dat die suggestie gewekt werd.
Ik heb wel een aantal keer een behoorlijke pijn gehad ergens in mijn buik (In de buurt van de lever). Het is/was heel incidenteel, en is niet duidelijk geworden wat het is/was, maar dat was in ieder geval pijn waar gewone pijnstillers niet tegen hielpen, en wat voldoende was om niet te kunnen slapen. Ik heb echter vooral last gehad van het slaapgebrek.
quote:En nadat je het doorhad (want dat is vaak ook zo...heb ik teminste wel met het bijvoorbeeld in mijn handen snijden...het doet pas pijn wanneer je het door hebt) deed dit verder ook geen pijn?Ik heb wel een keer een drievoudige beenbreuk opgelopen, maar ik moet zeggen dat ik van het breken zelf eigenlijk weinig heb gevoeld. Het is dat het zo'n naar geluid gaf dat die suggestie gewekt werd.
Maar ik moet wel zeggen dat dit soort pijnen wel redelijk te doen zijn, ik vind boren bij de tandarts nog steeds een minder prettig gevoel al doet het niet zoveel pijn.En verder heb ik een aantal keer een catheter gemoeten, geen idee waarom maar die dingen doen echt onwijs pijn bij mij! En die zuster maar vragen, doet het echt zo'n pijn dan? Nee muts ik ben kleinzierig nougoed
Ohja en mijn buik genas niet goed dus hebben ze 1 dag na de operatie met een spatel de buikwanden uit elkaar geduwd
ik had heel wat morfine op maar dat was echt niet fijn 
Ohja en toen mijn blindedarm sprong was het ook geen fijn gevoel
Ik denk dat je het een beetje kunt vergelijken met de geboorte van een kind (ik hoop iig niet dat het erger is want ik kon amper bewegen), ontzettende krampen een dik uur lang tot ie echt springt en dan is het ineens weg en voel je niks meer en kun je weer rechtop lopen en normaal plassen 
[ Bericht 19% gewijzigd door splendor op 11-06-2005 10:06:15 ]
.quote:Nouja, daarna deed het proberen op te staan pijn, dus toen had ik wel door dat er iets niet in orde was.Op zaterdag 11 juni 2005 09:58 schreef rayteon het volgende:
[..]
En nadat je het doorhad (want dat is vaak ook zo...heb ik teminste wel met het bijvoorbeeld in mijn handen snijden...het doet pas pijn wanneer je het door hebt) deed dit verder ook geen pijn?
In rust deed het echter geen pijn.Ow god die pijn wil ik nooit meer voelen, pijner kan dit soort pijn niet.
quote:Als jij een wortelkanaal-behandeling zonder verdoving doet, ervaar je wel echte pijn denk ik. Het wegboren van een gaatje hoeft niet perse pijn te doen...tenzij ze zo diep boren dat ze in de buurt van zenuwen komen natuurlijk.Op zaterdag 11 juni 2005 10:00 schreef VendoR het volgende:
Ik laat me niet verdoven bij de tandarts, daar ervaar ik bijna echte pijn denk ik
Wat ik wel een keer heb gehad, maar wat niet zozeer pijn deed, maar wel erg onprettig was, was een ruggeprik. Je kan je gewoon niet voorstellen dat ze zonder enige problemen een naald in je ruggegraat kunnen steken.
1. ik ben in elkaar geslagen en dat deed echt heel erg veel pijn. Ik heb nog maanden met krukken gelopen
2. Tijdens de bevalling van mijn dochter. Ik heb zoveel pijn gehad dat mijn lichaam letterlijk uitgeput was en ik nog weken in het ziekenhuis heb gelegen.
3. Tijdens de bevalling van mijn zoon. Gelukkig ben ik deze maal niet in NL bevallen en kon ik dus een ruggenprik krijgen waardoor de slachtpartij van de eerste bevalling gelukkig vermeden werd.
Je merkt het na een fractie van een seconde als het laagje stoom tussen huid en kokend water z'n werk heeft gedaan. je houdt er een een kloppend gevoel aan over dat steeds erger en erger wordt totdat je met een verwrongen gezicht bij zit van de pijn.
quote:automutilatie?Op zaterdag 11 juni 2005 09:51 schreef Dead-Doll het volgende:
Mwa, wel eens mijn hele arm open hebben liggen.
Maar op een of andere manier doet dát geen pijn meer.
Ook nog een keer een stuk glas op mijn schouder gehad, deed ook geen zeer (merkte het pas 5 minuten later), maar een of andere kneus had er watten op gedaan die ze er in het ziekenhuis letterlijk uit schuurde, dat deed wel zeer.
Of dit echte pijnen zijn weet ik niet, maar voor zover ik weet waren dat de meest pijnlijke dingen die ik gehad heb
Overigens vind ik de meeste vormen van pijn eigenlijk wel fijn
(lees een schaaf wond (na een tijdje) en al dat soort pijntjes die je regelmatig op (kunt) lopen)Verder is pijn betrekkelijk. Je kunt je er voor openstellen...dan kan het nog fijn zijn ook.
quote:kras
quote:daar heb ik nou echt niks van gevoeld, terwijl ze toch 2x verkeerd zaten "oeps, zit tegen het bot"de ander:"dan moet je het nog eens proberen"Op zaterdag 11 juni 2005 10:05 schreef rayteon het volgende:
[..]
Wat ik wel een keer heb gehad, maar wat niet zozeer pijn deed, maar wel erg onprettig was, was een ruggeprik. Je kan je gewoon niet voorstellen dat ze zonder enige problemen een naald in je ruggegraat kunnen steken.
En ja, echte pijn heb ik wel gehad, te vaak, tot vervelends toe. Voordeel is wel dat je om de paar uur morfine krijgt, wordt je zo lekker doezelig van
Een van de dingen die ik me nog goed voor de geest kan halen is een drain van ong 70 cm die er door een leerling verpleegster uitgehaald werd. "nee, pas op, oeps iets harder trekken, nee hij komt niet los, iets harder trekken ,jeetje hij zit echt vastgegroeid he? "
dat deed toch zeer. ik lag in een keer op de grond van de pijn.
En kramp in je been, doet ook ongelooflijk pijn.
quote:Jep, heb ik ook vaak.Op zaterdag 11 juni 2005 10:25 schreef RayMania het volgende:
En kramp in je been, doet ook ongelooflijk pijn.
quote:Juist, die pijn valt meestal wel mee. Mijn linkerduim was ooit (zo'n 10 jaar geleden) eens uit de kom en gebroken tesamen. Die is nooit echt goed genezen en staat dus nog altijd een beetje scheef. Als ik daar nu op val en kneus, dat doet véél meer pijn dan het breken zelf.Op zaterdag 11 juni 2005 10:02 schreef D.Rose het volgende:
breken doet meestal geen pijn, lastig is het wel
Het voordeel ervan is dat ik tegenwoordig alle pijn afzet tegen die pijn van toen en dat het dan nu altijd meevalt.
Mijn kaak gebroken
Mijn vinger er half afgehakt
Deed allemaal even goed zeer, maar dat ben ik nu wel weer vergeten.
De volgende dag was het bijna over, enkele dagen erna (toen ik thuis was) naar de dokter geweest, maar hij had geen idee quote:MietjeOp zaterdag 11 juni 2005 10:41 schreef achmet het volgende:
boren in je kies zonder verdoving dat is pijn!!!!
Als ik moet boren neem ik geen verdoving
- zware valpartij met de fiets... armen en benen compleet open
- sleutelbeen gebroken (gecompliceerde breuk)
- zwaar fiets ongeluk, ongeveer 10 meter over mijn shouder over een grof fietspad gegeleden. Hersenschudding en zwaar gekneusde ribben. En een teras vol met joelende boeren die zeiden dat ik me niet zo moest aanstellen. (ik was +-5 min verlamd)
- 2x niersteen aanval gehad (9 nierstenen in totaal... 1x links en 1x rechts)
De niersteen spant de kroon... je gaat gewoon automatisch over je nek van de intense pijn die constant aanblijft. De 2de keer viel het mee, toen raakte ik niet in paniek omdat ik wist wat er aan de hand was... dat hielp een beetje.
[ Bericht 7% gewijzigd door Vampier op 11-06-2005 10:50:02 ]
Die verdovingsspuiten zijn nog erger dan de operaties zelf hoor, die spuiten doen zeer
Bij boren, hoe diep ook, verdoofde hij nooit (en dat heb ik heel wat keren geweten!), en bij trekken e.d. maar nauwelijks. Bovendien deed die verdoving (of wat ervoor door moest gaan) bij mij vrijwel niets, dus ik heb een aantal keren echt gillend en krijsend van de pijn in die stoel gezeten.
En hij maar doen alsof ik me alleen maar aanstelde. Ja ja.
Grrrr, ik word nog steeds woest op die vent als ik eraan terugdenk.
* stoom uit oren komt
quote:Ik ook niet. Liever een beetje wat pijnlijk gevoel in mn kiezen dan de hele dag met een dove mond kwijlen.Op zaterdag 11 juni 2005 10:42 schreef Maquiladora het volgende:
[..]
Mietje
Als ik moet boren neem ik geen verdoving
-Spijker door voet
-Schaar in arm
-Stuk van tong afgeknipt
-Gat in mn hoofd
-Hak van mn voet af door spaken van fiets
-Per ongeluk door prikkeldraad gerent, beide benen volledige open
Was vroeger nog al een druk kind.
quote:WTF!! hoe krijg je dat in godsnaam voor elkaar man
quote:InderdaadOp zaterdag 11 juni 2005 10:54 schreef The-Chosen1 het volgende:
[..]
WTF!! hoe krijg je dat in godsnaam voor elkaar man
Ik heb weleens een kind gezien dat een groot deel van zijn tong had afgebeten ... was met z'n tong tussen de tanden van de glijbaan afgegaan en de rest kun je wel raden
quote:Spiritus of zoiets op de bbq gegooidOp zaterdag 11 juni 2005 11:01 schreef kievit19 het volgende:
ik ben vorig jaar in de fik gevlogen met een bbq ongelukje, 38 % lichaamsoppervlak verbrand, veel geluk gehad dat er een zwembadje in de buurt stond
Dat wil ik echt nooit meer meemaken. *ril*
En de pijn voor en na de behandeling was ook praktisch ondraaglijk.
quote:Shit zegOp zaterdag 11 juni 2005 11:04 schreef kievit19 het volgende:
een vriend van me gooide er benzine op , en ik stond aan de andere kant (ik had niets in de gaten dat hij dat van plan was) dus sloeg die vlam in dat blik, en kreeg je een mega steekvlam waar ik dus midden in stond, en een nevel van benzine die over me heen kwam dus bleef het mooi aan mijn huid branden (ik had geen t-shirt aan , alleen een korte broek
quote:Bij het boren niet, je voelt erniets vanOp zaterdag 11 juni 2005 10:44 schreef Kajalevi het volgende:
Boren ik ook zonder verdoving hoor, net zoals bevallen en een vinger weer aanhechten.
Die verdovingsspuiten zijn nog erger dan de operaties zelf hoor, die spuiten doen zeer
het grootste deel was 1ste graads verbrand, omdat ik er dus ong. 2 seconden over heb gedaan om in het zwembad te belanden,
maar op het moment zelf is het heel onwerkelijk om naar beneden te kijken en te zien dat je gewoon serieus in de fik staat, de pijn voelde ik op dat moment nog niet, maar zodra ik dat badje uit kwam , en onder de douche ging zitten , toen heb ik ook meerdere malen het gevoel gehad dat ik "out" zou gaan ,
en de weg naar het ziekenhuis was opeens ook een stuk of 5X zo lang, maar toen ik eenmaal ingesmeerd was met flammazine zalf en een spuit methadon had gekregen ging het wel weer,
nu zijn voortaan ook de meeste littekens weg, vooral om mijn enkels zie je het nog, en als ik 5 minuten in de volle zon heb gestaan zie je waar ik allemaal verbrand ben geweest ( en dat gaat nog een jaar of 5 duren)
Wat was ik blij met ibrufen lol
quote:Idd. Ibuprofen heeft me ook door die tijd heen geholpenOp zaterdag 11 juni 2005 11:14 schreef Grimm het volgende:
Toen mijn verstandskiezen d'r werden uitgeboort omdat ze horizontaal zowat in me kaak groeiden...en daarna de verdoving over ging.
Wat was ik blij met ibrufen lol
.quote:Heb ik ook gehad, maar ik mag geen Ibuprofen omdat ik daar allergisch voor was. Dus toen dacht ik zonder pijnstillers lukt het ook welOp zaterdag 11 juni 2005 11:14 schreef Grimm het volgende:
Toen mijn verstandskiezen d'r werden uitgeboort omdat ze horizontaal zowat in me kaak groeiden...en daarna de verdoving over ging.
Wat was ik blij met ibrufen lol
En vroeger heb ik ook ooit eens met m'n hand op de roodgloeiende kachelpook geleund, van de kolenkachel die we toen nog hadden (in ± 1972). Die lag af te koelen op een metalen plaat, en ik zag 'm helaas te laat. Aiiiii.....
Oh ja, en natuurlijk niet te vergeten dit verhaal...
quote:Op zaterdag 11 juni 2005 10:53 schreef CrashOne het volgende:
-Pink verbrijzeld
-Spijker door voet
-Schaar in arm
-Stuk van tong afgeknipt
-Gat in mn hoofd
-Hak van mn voet af door spaken van fiets
-Per ongeluk door prikkeldraad gerent, beide benen volledige open
Was vroeger nog al een druk kind.
Joh, je meent het. Oh, dat laatste heb ik ook een keer gehad. Toen lag er een flink pak sneeuw.
En ik heb een keer mijn arm uit de kom gehad en een hillsach laesie, dat houdt in dat de kom is losgescheurd van het bot. Die zit nu vast met drie spijkers. Dat was voldoende om mij buiten westen te helpen van de pijn. Zielig hč?
-in mn oor gestoken door wesp
-spaakbeen ellepijp breken bij honkbal, KNOCKOUT heel mooi
-van dak donderen en daarbij pols openscheuren, slagader open (geen pijn, wel veel bloed)
-geopereerd aan rechterringvinger, arts in opleiding eerst met pincet testen voor in mn vinger of ik nog gevoel had... ik "nee". ok kerel snijdt middenin mn vinger met scalpel terwijl ik er naar keek.... helaas werkte verdoving daar nog niet
en oorontsteking, OORONTSTEKING HAAT IK
En ik heb ooit eens een botte, tamelijk grote schroevendraaier door mijn linker duimnagel geboord. Ook geen aanrader...
quote:Ik had me ook al bedacht dat weeen vast niet erger kunnen zijn dan datOp zaterdag 11 juni 2005 10:38 schreef Mike het volgende:
Ik heb nogal wat last gehad van galstenen. In de galblaas was de pijn al bijna niet vol te houden, maar toen ze gingen ontsteken in de galwegen dacht ik even dat ik dood ging. Ik kon nog net bij een telefoon komen om iemand te bellen zodat we zo snel mogelijk naar het ziekenhuis konden gaan.
Het voordeel ervan is dat ik tegenwoordig alle pijn afzet tegen die pijn van toen en dat het dan nu altijd meevalt.
blinde darm onstekingen die niet doorzetten .
erg pijnlijk allemaal .
Ik dus naar Eerste Hulp, zeggen ze: "waarschijnlijk uit het kommetje geschoten, kunnen we wel terugzetten" dus zo'n arts tot 3 keer toe geprobeerd om dat ding terug te duwen. Lukte maar niet, ondertussen verging ik wel van de pijn!
Ze gingen maar even foto's maken --> "ooh, hij is toch gebroken"
quote:Hmm, in dat geval zou ik zo af en toe toch even zijn gaan zitten tussendoor...Op zaterdag 11 juni 2005 13:18 schreef Steve-O het volgende:
3 jaar lopen met ingegroeide teennagels
Die ader waar de dokter altijd bloed afneemt enzo. Dat gif racete door mn hele arm, kloppen en doen, fucking pijn.
Drinken ging heeel kut, en eten ging niet.Als ze me toen normaal hadden geholpen, was mn gehoor nu ook nog stukken beter geweest. Dat is nu namelijk nogal kut.
quote:Gedver heb ik ook gehad.. ze groeiden recht mn kaak in en de eerste is er met een botte boor en een dremel ofzo uitgehakt... man wat heb ik een pijn geleden daar kon die brufen echt niet tegen op.. en later moest ik nog een keer omdat kies 4 ook mn kaak in was gegroeidOp zaterdag 11 juni 2005 11:14 schreef Grimm het volgende:
Toen mijn verstandskiezen d'r werden uitgeboort omdat ze horizontaal zowat in me kaak groeiden...en daarna de verdoving over ging.
Wat was ik blij met ibrufen lol
brrr en ik heb al een tandarts/kaakchirurgfobie.
quote:Moet je maar niet van die rare standjes uithalen.Op zaterdag 11 juni 2005 11:36 schreef Dirkh het volgende:
En ik heb een keer mijn arm uit de kom gehad en een hillsach laesie, dat houdt in dat de kom is losgescheurd van het bot. Die zit nu vast met drie spijkers. Dat was voldoende om mij buiten westen te helpen van de pijn. Zielig hč?
quote:het naarste vond ik toen de chirurg zei"nu maken we even wat ruimte op de kaak, en maken we de wond mooi"Op zaterdag 11 juni 2005 14:58 schreef Jazzmin het volgende:
[..]
Gedver heb ik ook gehad.. ze groeiden recht mn kaak in en de eerste is er met een botte boor en een dremel ofzo uitgehakt... man wat heb ik een pijn geleden daar kon die brufen echt niet tegen op.. en later moest ik nog een keer omdat kies 4 ook mn kaak in was gegroeid
brrr en ik heb al een tandarts/kaakchirurgfobie.
en toen begon die met 1 of ander bot mes het mooi te schrapen :S
Kutzooi, loop er al jaren mee, en de dokter zegt dat ik mijn houding moet veranderen. Nou niets helpt hoor, ja spierverslappers.
quote:Dat had ik ook toen ik me pols brak, ik voelde het gewoon helemaal niet. Er waren toen van die meiden bij die renden gillend weg en dat was dan wel weer grappigOp zaterdag 11 juni 2005 09:51 schreef Alicey het volgende:
Als je pijn hebt, maken je hersens endorfinen aan. Hierdoor wordt de pijn dragelijker en kun je zelfs een beetje high worden. Het is waarschijnlijk ook een van de redenen dat masochisme bestaat.
quote:herkenbaarOp zaterdag 11 juni 2005 14:45 schreef Skv het volgende:Met een kaasschaaf een hele plak van m'n pols afgesneden. Heerlijk grote plaat vlees hing toen los. Ik bakte tosti's, maar m'n eigen ham leek me toch niet zo'n goed idee
verder is het pijnlijkste wat ik soms meemaak is dat ik me hamstring ofzo keihard stoot als ik op me reet val...Dan ga ik altijd zowat kotsen van de pijn, dat is dan het plekje onderaan je reet waar eigenlijk je achter-bovenbeen begint...damm the pain
quote:hou op schei uit! Vanaf mijn jeugd zeiden ze "we opereren binnenkort wel, dan ben je van die chronische oorontstekingen af"....ben nu 33, en 1 1/2 jaar geleden geholpen, en sindsdien geen oorontstekingen meer.Op zaterdag 11 juni 2005 12:44 schreef brambosjesman het volgende:
verhaal-
en oorontsteking, OORONTSTEKING HAAT IK
Kon niet lopen van de pijn, elke stap was een lans door je trommelvlies, met de auto (weer eens) naar het ziekenhuis zat ik altijd te schelden of ze niet zo hard over de vluchtheuvels wilden rijden, en dat dan 8x per jaar ongeveer....
Als ze nu nog eens iets aan mijn tumor konden doen, was ik helemaal gelukkig.....
quote:Dat heb ik dus ook erg lang gehadOp zaterdag 11 juni 2005 20:27 schreef Funksoldier het volgende:
[..]
hou op schei uit! Vanaf mijn jeugd zeiden ze "we opereren binnenkort wel, dan ben je van die chronische oorontstekingen af"....ben nu 33, en 1 1/2 jaar geleden geholpen, en sindsdien geen oorontstekingen meer.
Kon niet lopen van de pijn, elke stap was een lans door je trommelvlies, met de auto (weer eens) naar het ziekenhuis zat ik altijd te schelden of ze niet zo hard over de vluchtheuvels wilden rijden, en dat dan 8x per jaar ongeveer....
Vanaf dat ik een half jaar oud was tot m'n 8e meerdere keren per jaar oorontsteking. Kwam zo vaak bij de KNO-arts dat er voor mij een regeling werd getroffen dat ik niet hoefde te wachten maar als eerste aan de beurt was
2x verdoving in m'n grote teen wegens ingegroeide teennagels. Die spuit is echt een van de weinige keren geweest dat ik echt bijna knock-out ben gegaan van de pijn.
[ Bericht 1% gewijzigd door DrMarten op 11-06-2005 21:34:34 ]
quote:hoe krijg je dat voor elkaar?Op zaterdag 11 juni 2005 21:15 schreef 2609 het volgende:
Ik ben in april 2000 een keer geraakt door 9 kogels toen ik uit mn oma dr huis kwam
in 1 keer met 9 kogels of van 9 kogels 1 raak?
zeker de politie. 1:9 is best goed.
voor hen.
zelf eh, oogoperatie, 3 weken NIET kunnen zien of HEEL slecht. alles was veeeeeel te licht en zo.
quote:WTF Hoe kan dat?Op zaterdag 11 juni 2005 21:15 schreef 2609 het volgende:
Ik ben in april 2000 een keer geraakt door 9 kogels toen ik uit mn oma dr huis kwam
Heb zelf voor zover ik me kan herinneren niet echt zo enorm veel pijn gehad, alleen een keer toen ik klein was in aantal glasscherven gevallen tijdens verbouwing, had toen stuk glas in m'n knie, heeft wel zeer gedaan.
Toen ik het door had gewoon doorlopen omdat ik stoer wou blijven, tot m'n moeder het zag. Toen was het al ingebrand.
Later ging het ontsteken, en toen had m'n moeder er talkpoeder overheen gegooit omdat er dan een dikke korst op kwam.
Bij de dokter bleek toen dat dit juist níet moest, en hij heeft de korst er met een pincet weer afgepeuterd...
- Gebroken bovenbeen na een een geweldige knal van een ponyhengst
ik was alleen in de wei s avonds zonder gsm, heb dus een half uur moeten wachten totdat iemand het wel verdacht vond dat ik zo lang wegbleef. Naast helse pijn, was ik nogal benauwd dat dat kreng nog eens in de buurt zou komen....- Onderarm in 5 stukken na een worsteling om op een paard te blijven die mij met alle geweld ervanaf wilde hebben
Deed na een uurtje wel aardig zeer.- Botontsteking in mn rechterknie nadat ik weer eens gelanceert was door een van mijn harige vriendjes er een mooi aantal steentjes in mn knie zat. Heelde heel mooi, tot na 3 weken ik binnen een week niet meer kon lopen van de pijn
- Op je hoofd vallen op asfalt is ook een verdomd slecht plan
Naast wat geheugenverlies en een zware hersenschudding, ook nog een scheurtje in de schedel.... van die zeurderige aanhoudende pijn waarvan je denkt dat ie nooit meer weggaat - Was de stal aan het vegen en lette niet echt goed op, aangezien we toen een redelijk dominante hengst op stal hadden, die me met zn tanden bij mn strot greep en me de stal introk. Op dat moment dacht ik dat ik er geweest was. Mijn buurman heeft me eruit gekregen, maar het leverde wel weer wat ziekenhuis op. Luchtpijp zette bijna meteen op en ik kreeg geen lucht meer, naast talloze kneuzingen her en der.
- Dezelfde knol vond het nodig om me nog eens te bijten in een oonbewaakt ogenblik en beet me vol in mn tiet
dat deed echt PIJN - Paard verliest zijn evenwicht en ik belande eronder. zo'n 600 kg wat bovenop me belande, leverde toch een flink aantal nogal gekneusde ribben op.... iedere keer ademhalen deed zo'n zeer.
Leuk he paarden? maar ik kan het toch niet laten..... 
Nu ik het zo terug lees is het toch wel erg, moet misschien maar een hobbelpaard nemen De röntgenfoto was ook niet echt prettig, en het moment dat ze mn groeibanden weer goed gingen zetten was echt verschrikkelijk, ookal was ik dan high op lachgas (dat kreeg ik als verdoving)...
De pijn was overigens een aparte sensatie. De hele wereld leek een tever ingezoomde foto, in pixels, en de pijn leek net 1 pixeltje in de verte te zijn, die VRESELIJK pijn deed.
quote:Nou geloof me, je knieschijf uit de kom doet veel meer pijn dan wat jij beschrijft, dat is namelijk dat je knie eventjes op slot schiet.. Jaren last van gehad, totdat m'n knieschijf het zat was en maar eventjes 'de sprong waagde'. Nog nooit lag ik zo te kermen op het voetbalveldOp zaterdag 11 juni 2005 16:04 schreef Agiath het volgende:
Nah hele erge pijn niet echt meegemaakt, wel een paar keer knie uit de kom geschoten, echt zomaar terwijl ik me veters aan het strikken was.... knak..AAAAAH! en dan weet je dat als je niet snel je been strekt het alleen maar erger word...(ik weet ook niet of het uit de kom schieten is, maar het doet echt gruwelijk veel pijn, daarna kan ik ook amper lopen)
.. De verzorgster van m'n team dacht trouwens dat ik door m'n enkel was gegaan.. Ik zei nog zo dat ze naar m'n knie moest kijken.. maar nee.. 'ga maar naar huis, komt wel goed' En DAT heb ik gemerkt.. volgende dag om half 9 's ochtends lag ik te kermen bij de dokter, knie vol vocht/bloed, moest er even uit worden gezogen met een spuit..
Eerste keer, dokter prikt mis en gaat lekker tegen m'n zere knieschijfje aan tikken met de spuit om te kijken offie goed zat Tweede poging was beter, maar nog niet helemaal goed.. Ik weet niet hoe die dokter het flikte, maar hij zat dus blijkbaar gezellig met z'n spuitje tegen mn meniscus aan te rijden..
Bij de derde poging zag ik hoeveel bloed er in mijn knie zat.. zeker wel 3 kopjes vol
Zo'n beetje de ergste pijn die ik heb ervaren..
dat deed redelijk pijn... het werd iig zwart voor mijn ogen
Het waren wormen, haha
Bij een ongeluk m'n knieen verdraaid en zwaar gekneusd, daar had ik s'nachts heel erg pijn aan.
een verstoken verstandskies, ook serieus pijn, je kan niks doen..
Maar het ergste was rugpijn! de huisarts zei dat het een overbelast heiligbeentje was(?)
Dat is 3 jaar geleden ofzo en gilde nog harder als toen ik wormen had! Verschrikkelijk!
In welke houding ik ook lag, stond of zat, het maakte niks uit.
Van de dokter kreeg ik spierverslappers, pijnstillers en slaappillen.
Daar had ik een beetje veel van genomen en mijn kachel per ongeluk te warm aangezet en toen ben ik zwaar hallucinerend en zwetend wakker geworden, deel wel geen pijn, maar was wel eng!
Bij mijn nierbekkenontsteking voelde het op een gegeven moment, toen het op zijn hevigst was, net alsof er lange, dunne stukken metaal dwars door me heen geduwd werden. Dat was echt gestoord pijnlijk. Dat hoop ik echt nooit meer mee te maken.
En natuurlijk die ene vrolijke keer dat die KNEUS van een tandarts van mij mijn 4e verstandskies aan de linkerbovenzijnde trok en er een verschrikkelijke pijnscheut door mijn kaak en hoofd trok.
Het duurde enorm kort, maar het was een helse pijn.
Dat was het gelukkig wel zo'n beetje.
//Edit: Die scheve kies die er in het ziekenhuis uitgesloopt is leverde eigenlijk vrij weinig pijn op. De verdoving was verrassend goed. Als ik niet zo een KNEUS van een tandarts had, hadden er meer kiezen in het ziekenhuis weggehaald kunnen worden onder betere verdoving. Maar neeee....
[ Bericht 7% gewijzigd door STORMSEEKER op 12-06-2005 00:24:28 ]
Maar dat is nog wel goed te doen. Dan vind ik kramp in je been toch wel kutter.
Heel af en toe krijg ik nog wel eens last van mijn been (met name na het voetballen) dan raken volgens mij pezen overbelast in mijn been. Dan is de pijn zo erg, dat ik er niet van kan slapen.
quote:Holy shit! Vertel daar meer over.Op zondag 12 juni 2005 00:29 schreef Frasier het volgende:
Ik ben een keer neergeschoten en ik kan je vertellen dat dat toch wel erg pijn doet.
quote:Sorry het is zaterdagavond
.Ik hoop dat ik het nooit hoef te ervaren eik...
En dat is pijn die je wel zou kunnen verdragen ( geld niet voor iedereen )
Maar ik heb wel nog niks pijnlijkers meegemaakt.
quote:Door de hitte van de kogel schijnt het erg te branden. Alsof iemand je brandmerkt.Op zondag 12 juni 2005 00:32 schreef Jeff89 het volgende:
Ik kan me trouwens echt geen voorstelling maken bij neergeschoten worden.. In films zie je altijd dat het wel meevalt, maar in het echt schijnt het vreselijk te zijn.
Ik hoop dat ik het nooit hoef te ervaren eik...
quote:Bij motorongeluk deel van linkerbeen verbrijzeld. Dat voelde ik niet, maar de tractie waar ik in lag en de revalidatie welOp zaterdag 11 juni 2005 09:46 schreef rayteon het volgende:
Ik heb zelf (gelukkig) nog nooit in mijn leven echt pijn ervaren. Tuurlijk wel dingen die zeer deden, maar nog nooit de echte pijn van iets breken, of serieus onder het mes moeten.
Niet dat ik (denk ik althans) een lage pijngrens heb, maar vraag me wel af hoeveel pijn een mens kan verdragen, en hoe dat op dat moment voelt. Ik bedoel, als je met je nagels stevig in je eigen huid knijpt, doet dat al min of meer zeer. Hoe moet het dan wel niet voelen om, door een ongeval bijvoorbeeld, een arm geamputeerd te krijgen. Hoeveel pijn moet dat dan wel niet doen?
Zijn er mensen hier die weleens iets gebroken hebben, of anderzins goed in de kreukels hebben gelegen en dus ook serieus echte pijn hebben ervaren? Hoe voelde dat op dat moment? Onmenselijke pijn? Of viel dit mee?
quote:uhhh bedoel je niet je stuitjeOp zaterdag 11 juni 2005 16:04 schreef Agiath het volgende:
verder is het pijnlijkste wat ik soms meemaak is dat ik me hamstring ofzo keihard stoot als ik op me reet val...Dan ga ik altijd zowat kotsen van de pijn, dat is dan het plekje onderaan je reet waar eigenlijk je achter-bovenbeen begint...damm the pain
je hamstring zit aan de achterkant van je been
quote:dacht natuurlijk van hamSTRING > STRING is voor KONTOp zondag 12 juni 2005 00:36 schreef MissX het volgende:
[..]
uhhh bedoel je niet je stuitje
je hamstring zit aan de achterkant van je been
ofzo
quote:Oh ja geil heOp zondag 12 juni 2005 00:39 schreef Dawnbreaker het volgende:
[..]
dacht natuurlijk van hamSTRING > STRING is voor KONT
ofzo
.quote:omg.. ik voel mn eten gewoon omhoog komen-geopereerd aan rechterringvinger, arts in opleiding eerst met pincet testen voor in mn vinger of ik nog gevoel had... ik "nee". ok kerel snijdt middenin mn vinger met scalpel terwijl ik er naar keek.... helaas werkte verdoving daar nog niet
Ik heb een keer mijn neus gebroken. Was aan het volleyballen en sprong nogal hoog. Toen bleef ik met mijn been in het hangen en klapte ik zo door met m'n bakkes en m'n neus op de vloer. Stond eerst lachend op en flikkerde toen om. Deed dus al best wel pijn maar was nog draaglijk.
Toen naar het ziekenhuis gecruised. 1,5 uurtje in wachtkamer gezeten. Best te doen allemaal.
Maar toen werd het minder. Die kerel ging eerst watten met zooi in m'n neus rammen met een ijzeren geval. Zodat het zou verdoven. Nou goed, van die verdoving merkte ik niks. Dus daarna moest ik gaan liggen. Ging ie m'n neus ff vakkundig rechtzetten. Nou tering. Ijzeren spatel oid erin, hij zette zich schrap en heel m'n kop werd heen en weer geschud en hoorde nog 't 1 en ander kraken. Zo een paar keer herhaald totdat ie redelijk rechtstond. Stond dus ECHT scheef.
Heb toch wel even een traantje gelaten aan de kant van de muur waar niemand het zag... hehe.
Toen ik mijn nek rug rib en 1 arm in 1x had gekneusd deed dat ook ergveel zeer.
Nooit iets gebroken gelukkig
egwel!Ik kan geloof ik redelijk veel pijn verdragen, maar twee dingen staan me nog helder voor de geest:
Uit de categorie redelijk akelig: onderbeen bij het knie uit het gewricht geschoten (en er weer terug in). De pijn in de weken erna (vn door beschadiging in het gewricht) was wel redelijk akelig te noemen (zeg maar onvoorstelbaar pijnlijk).
Uit de categorie nog net iets akeliger: ontsteking in de kaak (en nog een keer, en nog een keer). Dat is zeg maar de tandarts die op je zenuw boort, maar dan een paar dagen lang.
telt een ingegroeide teennagel mee??
kan ook pijnlijk zijn
maarja.. alles wat bij mij gedaan heeft in een continue erger wordende hoofdpijn (tot braken aan toe !!) en dat werd, wordt en zal altijd worden) verholpen met een operatie, maar ja ik voel daar gelukkig niks meer van, volledige narcose..
of een keer op me bek gegaan en een tand afgebroken, ook geen pretje
landde dus op mijn hoofd en mijn schedel lag in puin. een stuk was los en er zaten nog 2 dikke scheuren in. de tijd erna heb ik gigantisch heftige hoofd en oorpijnen gehad.
quote:Op zondag 12 juni 2005 02:23 schreef hansjes het volgende:
een keer een salto proberen te maken gewoon op straat omdat ik dacht dat ik dat wel kon als ik het maar gewoon goed zou proberen.
landde dus op mijn hoofd en mijn schedel lag in puin. een stuk was los en er zaten nog 2 dikke scheuren in. de tijd erna heb ik gigantisch heftige hoofd en oorpijnen gehad.
Genieten, hoe roekeloos!
Had ik kunnen zijn. Vreemd toch dat je hoofdpijn had.
Verder niks aan overgehouden joh?
quote:wel vaak hoofdpijn. maarja. en als ik frons zie je dat wat lijnen op mijn voorhoofd anders lopen, en je kan als je met je hand goed voelen dat er een stukje los is geweest en ietsie naar voren is gekomenOp zondag 12 juni 2005 02:28 schreef Klasse het volgende:
[..]
Genieten, hoe roekeloos!
Had ik kunnen zijn. Vreemd toch dat je hoofdpijn had.
Verder niks aan overgehouden joh?
Mijn reactie op dat moment... Jezus Christus, de weg naar de waterbak leek wel uren te duren!!! (terwijl die in feite maar 3 meter lopen was... (gelukkig)) Op dat moment leek het niet erg... De pijn kwam pas 5 minuten daarna en werd alleen maar erger... Mijn hele handen verbrand. En de leraar maar zeggen dat het wel meeviel, ja natuurlijk. Hij had mijn handen die volgende dag eens moeten zien... en dan de pijn van die blaren... omg... (we hadden daarna 2 weken vakantie... dus het ergste kon gelukkig al helen in die tijd)
Het duurde verder nog een paar maanden voordat mijn handen weer vingerafdrukken hadden enzo, want die zaten er niet meer op sommige plekken...
Ik had btw nog geluk dat mijn handen niet vastsmolten aan de plaat zelf. Godsamme wat kan ik me die gebeurtenis nog goed herrineren.
Dus ze zouden die (melk) tand wel even in 5 minuten weghalen zodat m'n grotemensentand er dan doorkon. Die was nl wel goed.
die 5 minuten waren een uur geworden. De plaatselijke verdoving was echter meer op 5 minuten afgesteld... Oftewel, opeens kreeg ik wel heeeel erg pijn terwijl ze daar zaten te snijden!!! Natuurlijk prikte ze er een exrta verdoving bij, maar dat duurt ook weer even voor het helemaal werkt. Ikw as niet flauw gevallen, maar sinds dien heb ik een schufrthekel aan alles en iedereen die aan mn mond komt (met gereedschappen dan
) quote:Heb je toch best veel geluk gehad. Had een stuk ernstiger kunnen aflopen man!Op zondag 12 juni 2005 02:31 schreef hansjes het volgende:
[..]
wel vaak hoofdpijn. maarja. en als ik frons zie je dat wat lijnen op mijn voorhoofd anders lopen, en je kan als je met je hand goed voelen dat er een stukje los is geweest en ietsie naar voren is gekomen
quote:Je heet niet voor niets achmet.Op zondag 12 juni 2005 02:47 schreef achmet het volgende:
ik ben 48 keer geschoten ik treed nu op als 48 cent
Fuck dat doet serieus pijn!
quote:Hahaha, wel lachen... ik heb een wortelkanaalbehandeling gehad van een bijna bejaarde tandarts uit mijn buurt, heel de praktijk vol met van die verouderde apparatuur en nazi-symbolen en -foto's overal tegen de muur... (ja, dat is dus Antwerpen, tussen de mensen van de oude generatie daar flink wat fout volk...)Op zaterdag 11 juni 2005 11:04 schreef BlaatschaaP het volgende:
Een wortelkanaalbehandeling. Bij een noodtandarts. Dat was een Marrokaanse vrouw die amper Nederlands kon en echt met het leek wel Middeleeuwse apparaten me ging behandelen. Eerst zonder verdoving.. Ik dacht dat ik dood ging. Daarna allerlei foutjes, zoals het branden van mijn (beide!) wangen én tong bij het dichtbranden van m'n noodopvulling.
Dat wil ik echt nooit meer meemaken. *ril*
En de pijn voor en na de behandeling was ook praktisch ondraaglijk.
Maar ik moet zeggen: die wortelkanaalbehandeling zélf vond ik niet eens zo erg, het was vooral de wéken en wéken van stekende tandpijn die eraan voorafging die echt ondraaglijk was, echt zo een pijn die nooit weggaat en die je van 's ochtends tot 's avonds voelt, brr... nee, liever nooit meer. (Ja, ik weet wel dat "tandpijn" vrij common is, maar wacht dus tot je ook half over de grond kronkelt omdat er weer een pijnscheut door je hele aangezicht gaat... en vijf minuten later opnieuw... en nog eens... "neen, ik kan u pas een afspraak geven over 14 dagen"...: ik heb gewoon ongelofelijk veel pijnstillers met alcohol gecombineerd in die periode, ik deed er alles aan om toch maar tot op zekere hoogte "verdoofd" te raken...)
quote:50Op zaterdag 11 juni 2005 21:15 schreef 2609 het volgende:
Ik ben in april 2000 een keer geraakt door 9 kogels toen ik uit mn oma dr huis kwam
.
. Antibioticakuurtje van 2 weken waardoor je je 2 weken lang duizelig voelt .quote:Oh, dat had ik dusOp zondag 12 juni 2005 00:40 schreef Adfundum het volgende:
maar dat was niets vergeleken bij de pijn van een bijbal-ontsteking waar je te lang mee blijft rondlopen. Godallejezus wat een pijn deed dat.
. Doet echt verrekte pijn idd, en dat schaamtegevoel ook ..Een zware keelontsteking. Meer dan op bed liggen en half-janken kon ik niet.
ik ben een keer op een grint pad met me fiets ongelofelijk hard onderuit gegaan
ik zat achter op een fiets en de bestuurder die wijkt heel snel uit voor een auto die heel sneel een zijstraat uitschiet en ik letterlijk op me gezicht op het asfalt.
en een paar gaten in me hoofd waarvan er 1 is gedicht bij mij thuis op de bank met draad en naald zonder verdoving of iets.
me broer die mist het bovenste stukje van zijn pink, tussen de deur enzo (eigelijk mijn schuld)
van een vrij hoge trap afgedonderd en zijn been gebroken.
een paar gaten in zijn kop.
woja ik heb ook eens een overdreven erge koortslip gehad en ik was op schoolkamp en we zaten midden in een bos, moet je 3 keer raden nieamnd een middeltje tegen koortslip bij zich.
en dan eindelijk na 2 hele leuke dagen van bijna niet kunnen eten en of praten mocht ik eindelijk met een jufvrouw mee naar een winkel toe (de lekkere jufrouw he
)quote:GeweldigOp zondag 12 juni 2005 03:46 schreef Sanne1805 het volgende:
ik ebn eens aangevallen door een bengaalse tijger op safari nadat ik een arm verloren was door de medogenloze beet van een zoetwaterkrokodil nadat een roodbilmakaki me de stuipen op het lijf heeft gejaagd door me met zijn eigen uitwerpselen te bekogelen waardoor ik mijn uitvlucht zocht in de dichtsbijzijnde rivier de 'vliegende piranhas'
!. Maar goed, ik heb aardig wat pijn gehad aan mijn heup, toen ik 12 was. Ik heb zolang ik me kan herinneren al komende en gaande pijn gehad in m'n benen, zeker als ze overbelast raken. Ik begon echter op een gegeven moment mank te lopen, en kon niet meer slapen van de pijn. De huisarts besloot toen ik een week of 3 mank liep dat als het na 7(!) weken nog niet voorbij was, ik naar de fysio mocht. Na aandringen en ruzie is er een rontgen gemaakt, en na een kwartiertje kwam de dokter me persoonlijk vertellen dat ik zsm opgenomen en geopereerd moest worden, omdat m'n bot scheef zat. Meteen na de operatie lag ik suf van de morfine en jankend van de pijn in bed, alsof iemand voortdurend een heet mes m'n been in porde. 7 weken met krukken gelopen. Leuke is dat de pin die er toen ingezet is, er binnekort uit moet
.mijn teennagel is toen in 2e gesplits en nu heb ik een soort dakje als teennagel.
mijn moeder had trouwens ook iets lomp ze was gebeten door een klein vogeltje en toen kreeg ze daar een allergische op.
ze was dus gebeten in haar rechterhand de hand die ze voor alles gebruikt, en ze ging maar stug door met het gebruiken van die hand dat deed ook best veel pijn.
owja toen ik nog in me ma zat heb ik me voet tussen moeders ribben geschopt en toen zag je dus een bobbel op me ma zitten dat was ook best pijnelijk.
[ Bericht 55% gewijzigd door blackmage op 12-06-2005 04:42:47 ]
quote:sjonge das een hele mond vol pijn!Op zondag 12 juni 2005 04:33 schreef blackmage het volgende:
owja ik heb een keer een soort plastic bak vol met boeken op me linker grote teen laten vallen.
mijn teennagel is toen in 2e gesplits en nu heb ik een soort dakje als teennagel.
mijn moeder had trouwens ook iets lomp ze was gebeten door een klein vogeltje en toen kreeg ze daar een allergische op.
ze was dus gebeten in haar rechterhand de hand die ze voor alles gebruikt, en ze ging maar stug door met het gebruiken van die hand dat deed ook best veel pijn.
owja toen ik nog in me ma zat heb ik me voet tussen moeders ribben geschopt en toen zag je dus een bobbel op me ma zitten dat was ook best pijnelijk.
In de tweede ofzo wou ik mn geo-driehoek uit mn tas pakken.
Ik ram mn hand die tas in, wil dat ding pakken, klept ie onder mn nagel.
Was mn ringvinger, die driehoek zat met zn punt helemaal tot aan het witte randje onder mn nagel.
Heel fucking pijn.
Daarna ging het ontsteken, tyfte mn nagel dr af etc etc
Best kut.
Nu leeft ie weer.
De tandarts zette twee verdovingen, maar mijn "het is niet verdoofd" leek hij niet te (willen?) horen. Ik heb een paar keer aangegeven dat het echt niet verdoofd was. "Dat is een drukgevoel, geen pijn" Right. Het trekken en duwen tegen de kies was nog net te harden. Tranen stroomden welliswaar over mijn wangen, maar het was vol te houden.
Toen brak mijn kies af (en dit was in de wachtruimte duidelijk te horen). Tandarts besloot de restjes er maar uit te snijden en dat was pijn die ik echt niet aan kon. Ik had het gevoel echt gemarteld te worden, afschuwelijk! Ik heb geschreeuwd en gehuild als een klein kind en hij ging gewoon door
Verdoving my ass.
Ik denk dat ik hem op zich wel zenuwachtig had gemaakt, hij had namelijk een stuk wortel achtergelaten wat ze er in het Academisch ziekenhuis 3 dagen later uit hebben gepeuterd (ik was inmiddels heel erg uit mijn mond gaan stinken van de rottingsgeur). Met verdoving! ("oh, u hebt een aangeboren andere ligging van uw zenuw daar, maar zo (zet verdoving) moet het wel werken"
) Nooit meer naar die tandarts terug gegaan. En ik denk dat veel mensen die nog in de wachtkamer zaten toen ik naar buiten kwam ook liever niet meer naar binnen wilden. Mijn huisgenoot die mee was zei dat alles in de wachtkamer goed te horen was geweest en had gezegd dat ik absoluut geen pieperd was...
.je hebt ook van die geroosterde en gezoute zonnepitten, vroeger wou ik die die dingen nog wel eens in 1 keer doorslikken.
ik heb toen een halve zak met van die dingen gegeten, ik kan je zeggen dat dat toch wel de 3 ergeste wc gebeurens waren die ik ooit heb meegemaakt.
quote:Pijn is subjectief en er staan zeker nog een paar 'zware gevallen' in dit topic (zoals bovenstaande post) maar met mijn klein beetje medische achtergrond moet dit inderdaad een geval zijn geweest van serieus pijnlijden.Op zaterdag 11 juni 2005 10:38 schreef Mike het volgende:
Ik heb nogal wat last gehad van galstenen. In de galblaas was de pijn al bijna niet vol te houden, maar toen ze gingen ontsteken in de galwegen dacht ik even dat ik dood ging. Ik kon nog net bij een telefoon komen om iemand te bellen zodat we zo snel mogelijk naar het ziekenhuis konden gaan.
Het voordeel ervan is dat ik tegenwoordig alle pijn afzet tegen die pijn van toen en dat het dan nu altijd meevalt.
Dat moet erg geweest zijn. En iets waar veel spoed bij nodig is. Ik heb verschillende ongelukken gehad met eentje ernstig, mijn voet half geplet gehad door een auto, drie tanden stuk gevallen met daarop erg akelige tandartsbehandelingen, een metalen pen in mijn oog gehad en nog zowat dingen maar de ergste pijn die ik heb meegemaakt zijn voor mij clusterhoofdpijnen. Dat is zeg maar migraine in overdrive. Duurt meestal een paar uur maar je moet daarna gewoon dagen herstellen. "'Suicidal headache" noemen ze het ook wel. Die naam is goed gekozen. Ik heb nu altijd pijnstillers en slaaptabletten in huis en bij me omdat ik dat echt nňňit meer wil meemaken zonder.
[ Bericht 1% gewijzigd door NorthernStar op 12-06-2005 06:37:30 ]
quote:ja dat heeft mijn moeder ook gehad maar dan met verlammingen tussendoor.Op zondag 12 juni 2005 06:30 schreef NorthernStar het volgende:
[..]
Pijn is subjectief en er staan zeker nog een paar 'zware gevallen' in dit topic (zoals bovenstaande post) maar met mijn klein beetje medische achtergrond is dit inderdaad een geval moet zijn geweest van serieus pijnlijden.
Ik heb verschillende ongelukken gehad met eentje ernstig, mijn voet half geplet gehad door een auto, drie tanden stuk gevallen met daarop erg akelige tandartsbehandelingen, een metalen pen in mijn oog gehad en nog zowat dingen maar de ergste pijn die ik heb meegemaakt zijn voor mij clusterhoofdpijnen. Dat is zeg maar migraine in overdrive. Duurt meestal een paar uur maar je moet daarna gewoon dagen herstellen. "'Suicidal headache" noemen ze het ook wel. Die naam is goed gekozen. Ik heb nu altijd pijnstillers en slaaptabletten in huis en bij me omdat ik dat echt nňňit meer wil meemaken zonder.
dat kwam schijnbaar voor medicatie die ze slikte er zat een stofje in waar ze allergisch voor wa.
quote:Bij bepaalde pijnen wordt er ook adrenaline aangemaakt.Op zaterdag 11 juni 2005 09:51 schreef Alicey het volgende:
Als je pijn hebt, maken je hersens endorfinen aan. Hierdoor wordt de pijn dragelijker en kun je zelfs een beetje high worden. Het is waarschijnlijk ook een van de redenen dat masochisme bestaat.
*knip*
Ik denk dat pijn ook tussen de oren zit. 2 hele simpele voorbeelden.
1. Ik houd niet van tattoo's, dus ik heb de voorletter van mijn zoon als brandmerk in mijn bovenarm gedaan. Een ijzerdraadje met zijn letter. Op het vuur. Brandmerken als een koe in de westerns. STINKEN!!!!!!!!!!!!!!!! En ik voelde TOTAAL niets. (er werd wel een 3e graads brandwond toegebracht)
2. Als iemand langs mij loopt met een brandende sigaret, dan zeg ik ook.. AUWWW
Een breuk voel je niet. Dat gaat spontaan. Een kneuzing daarintegen, is erger.
Neem een rib. Je kan beter een rib breken dan kneuzen.
Een spierverrekking doet ook vele malen meer pijn.
Een breuk is nagenoeg pijnloos. Het zijn de spieren die om de breu heen zitten die gevoelig zijn.
Vroeger toen ik nog jong was deed ik wel eens een spelletje in de kroeg.
De onderarmen tegen elkaar aan. Je legt er een brandende sigaret tussen, degene die als eerste terugtrekt betaalt de consumptie.
Je hebt pijn dat spontaan op kan komen, migraine, buikpijn keelpijn en noem maar op. Die zijn irritant.
Ook een blesure kan irritant zijn.
Maar je kan volgens mij pijn uitschakelen.
Pijn zit tussen je oren. En alles wat tussen je oren zit kan je uitschakelen.
hij hat mazzel precies door de helft dus dat ding lande net achter zijn stoel.
(hij heeft wel zijn hoofd gestoten dat doet best pijn
)quote:Het zijn de zenuwen die voor de pijnprikkels zorgen. Door controle over je zenuwbanen kun je pijn idd. uitschakelen. Dat is bijv. waar acupunteer al veel verder is dan de westerse medische wetenschap.Op zondag 12 juni 2005 06:57 schreef LekkerSimpel het volgende:
Een breuk is nagenoeg pijnloos. Het zijn de spieren die om de breu heen zitten die gevoelig zijn.
Maar je kan volgens mij pijn uitschakelen.
Pijn zit tussen je oren. En alles wat tussen je oren zit kan je uitschakelen.
quote:PreciesOp zondag 12 juni 2005 07:05 schreef Piet_Piraat het volgende:
[..]
Het zijn de zenuwen die voor de pijnprikkels zorgen. Door controle over je zenuwbanen kun je pijn idd. uitschakelen. Dat is bijv. waar acupunteer al veel verder is dan de westerse medische wetenschap.
Edit:
Hoofdpijn.
ff keihard je muis van je duim masseren, ben je er zo vanaf
quote:Of gewoon een naald in de goede zenuwbaan.Op zondag 12 juni 2005 07:06 schreef LekkerSimpel het volgende:
[..]
Precies
Edit:
Hoofdpijn.
ff keihard je muis van je duim masseren, ben je er zo vanaf
quote:Yeah right!Op zondag 12 juni 2005 06:57 schreef LekkerSimpel het volgende:
Maar je kan volgens mij pijn uitschakelen.
Pijn zit tussen je oren. En alles wat tussen je oren zit kan je uitschakelen.
Je gemoedstoestand heeft invloed op hoe je pijn ervaart en hoeverre je pijn kunt tolereren, in hoeverre het je functioneren zal beinvloeden. Je gemoedstoestand zal bijvoorbeeld heel anders zijn wanneer je invloed op de situatie hebt of niet. In de tandartsstoel voelen veel mensen zich tamelijk machteloos.
Maar te stellen dat je pijn kunt uitschakelen of is complete onzin. Je kunt er leren mee omgaan en zo je drempel verhogen maar zelfs dat gaat maar tot zover. Boven een bepaalde mate van pijn valt voor iedereen het doek en gaat de pijn je gedrag bepalen.
Endorfinen worden ook overschat. Het is een natuurlijk mechanisme waardoor een zwaargewond dier zichzelf in veiligheid kan brengen. Een hert dat hevig verwond toch uit de klauwen van een leeuw weet te ontsnappen moet kunnen rennen om nog een kans te hebben. Om dat mogelijk te maken wordt de pijn tijdelijk onderdrukt om daarna in alle hevigheid terug te komen. Endorfinen hebben maar een hele korte werking en ze worden maar in bepaalde situaties aangemaakt.
quote:nou die hoofd pijn komt doordat ik een drain heb (lucky me dat ze tijdens me geboorte die techniek al hadden, anders was ik hier nooit geweest), als die verstopt raakt ben ik de lulOp zondag 12 juni 2005 02:10 schreef Troeta het volgende:
mschol waar word je dan precies aan geopereerd? hebben ze gevonden wat de hoofdpijn is?
en mag ik onder het mes...
maar ach het went uitendelijk maar een beetje (die hoofdpijn is verschikkelijk irritant..)
Migraine
Ik had gisteren nog last van buikpijn, zo hevig dat ik echt niets meer kon van de pijn. Pijnstillers werken nauwelijks..
Ik dacht hey tis pauze... naja.. kijk dus naar me speciale kleding ( zag er nogal vuil uit.. dus ik denk spuit maar effe af xD ) tot heden nix gebeurt... benen afgespoten, ga ik naar me voeten ong 20 cm ervanboven... WHoemmm... door me speciale laarzen heen in me voet :S veel huid weggeblazen 3de graads brandwond ( was wel 80 graden stoom o.O )
vrijwel meteen naar ziekenhuis gereden, toen bracht me oom me naar huis met de auto, onderweg werd ik ook echter enorm misselijk van die spuitje die ik had gekregen....
ja zon spuitje voor straatvuil, hiervan hebben veel mensen last van als t in de spier gespoten wordt
igg 3 maanden thuis gezeten....
De verdovingen die mijn tandarts vroeger weleens toepaste bij het trekken (die beul, ja, waar ik het al eerder over had
) haalden vrijwel niets uit, het was net zo erg als trekken zonder verdoving. Ik vroeg me toen al vaak af hoe dat kon. (De verdovingen van mijn tegenwoordige tandarts werken overigens gelukkig wél perfect, laatst nog een uitvoerige wortelkanaalbehandeling gehad en geen centje pijn gevoeld.
)En aan de gewone huis-tuin-en-keukenpijnstillers heb ik ook maar zelden wat.
Ik heb regelmatig last van ernstige lage rugpijn, en als het zo erg wordt dat ik niet meer enigszins normaal kan functioneren neem ik meestal wat ibuprofen 400.
Maar het helpt nauwelijks, ook na 2 of 3 pillen op een dag.
Aspirine en paracetamol gebruik ik niet of nauwelijks, omdat ik leverpatiënt ben en mij dit door de artsen afgeraden is. Ibu schijnt wat dat betreft wat veiliger te zijn.
Maar bij die enkele keren dat ik die twee wél eens gebruikt heb, merkte ik ook geen effect, het doet bij mij bijna niks. De pijn komt er gewoon in alle hevigheid doorheen.
Ik vind het heel vreemd, maar het lijkt wel of m'n lichaam gewoon niets doet met die gewone pijnstillers. Ieder ander in mijn omgeving heeft er wél baat bij, dus het zal wel een kwestie zijn van stoffen / processen in de hersenen, waardoor het bij mij niet goed werkt. Maar vervelend is en blijft het.
quote:\Op zondag 12 juni 2005 12:08 schreef Saekerhett het volgende:
Als 10 jarig jongetje je arm breken (spaakbeen en ellepijp) en toen werd het zonder enige vorm van verdoving gezet.
auwww....
quote:Ik kreeg na mijn hernia-operatie een morfine-shotje omdat ik nogal last had van wondpijn. Ik wachtte vol verwachting op de uitwerking, maar die bleef uitOp zondag 12 juni 2005 12:01 schreef Scootmobiel het volgende:
Wat mij altijd opgevallen is, is dat pijnstillers bij mij (en bij sommige anderen ook blijkbaar) meestal maar heel weinig en vaak zelfs geen enkel effect hebben.
Trouwens als pijn lang aanhoudt ervaar ik het meer als vermoeiend dan dat het nog pijnlijk is, je raakt er aan gewend (ikke dan). Zoiets als 'when will the hurting stop' maar dan letterlijk.
Ik heb tijdens m'n werk wel eens het bovenste kootje van m'n duim verbrijzeld tussen de laadklep van een vrachtwagen.
Flink wat jaren geskate en geskateboard, dus ik liep zowieso tussen mijn 12e en 16e meer ín het gips dan eruit.
En dan nog een uitgebreid scala aan stoeprand-koppen en glasscherven in m'n kin.
quote:Ik weet wat je bedoelt ja, ik kan ook pijnstillers nemen totdat ik een ons weeg het haalt echt nks uit bij mij. Ik neem ze dus ook niet, ook geen ibuprofen of wat dan ook. Het enige wat echt werkt is een verdoving van de tandarts of in het ziekenhuis maar dan nog voel ik naar mijn idee behoorlijk veel.Op zondag 12 juni 2005 12:01 schreef Scootmobiel het volgende:
Wat mij altijd opgevallen is, is dat pijnstillers bij mij (en bij sommige anderen ook blijkbaar) meestal maar heel weinig en vaak zelfs geen enkel effect hebben.
De verdovingen die mijn tandarts vroeger weleens toepaste bij het trekken (die beul, ja, waar ik het al eerder over had
(De verdovingen van mijn tegenwoordige tandarts werken overigens gelukkig wél perfect, laatst nog een uitvoerige wortelkanaalbehandeling gehad en geen centje pijn gevoeld.
En aan de gewone huis-tuin-en-keukenpijnstillers heb ik ook maar zelden wat.
Ik heb regelmatig last van ernstige lage rugpijn, en als het zo erg wordt dat ik niet meer enigszins normaal kan functioneren neem ik meestal wat ibuprofen 400.
Maar het helpt nauwelijks, ook na 2 of 3 pillen op een dag.
Aspirine en paracetamol gebruik ik niet of nauwelijks, omdat ik leverpatiënt ben en mij dit door de artsen afgeraden is. Ibu schijnt wat dat betreft wat veiliger te zijn.
Maar bij die enkele keren dat ik die twee wél eens gebruikt heb, merkte ik ook geen effect, het doet bij mij bijna niks. De pijn komt er gewoon in alle hevigheid doorheen.
Ik vind het heel vreemd, maar het lijkt wel of m'n lichaam gewoon niets doet met die gewone pijnstillers. Ieder ander in mijn omgeving heeft er wél baat bij, dus het zal wel een kwestie zijn van stoffen / processen in de hersenen, waardoor het bij mij niet goed werkt. Maar vervelend is en blijft het.
[ Bericht 0% gewijzigd door Poldermodel op 12-06-2005 13:28:22 ]
quote:Hm, ik ben dus niet de enige die dat heeft hierzo. Ik heb het er ook weleens met de dokter over gehad, maar die kon er niet echt wat over zeggen... Er is waarschijnlijk nog te weinig onderzoek naar gedaan.Op zondag 12 juni 2005 13:09 schreef erikh het volgende:
Ik weet wat je bedoelt ja, ik kan ook pijnstillers nemen totdat ik een ons weeg het haalt echt nks uit bij mij. Ik neem ze dus ook niet, ook geen ibuprofen of wat dan ook. Het enige wat echt werkt is een verdoving van de tandarts of in het ziekenhuis maar dan nog voel ik naar mijn idee behoorlijk veel.
quote:Wat moet dat een hel zijn zeg, elke dag... ik moet er niet aan denken. Voor een deel is het voor mij wel herkenbaar, want ik heb zelf ook een zekere permanente angststoornis en PTSS (posttraumatisch stress-syndroom) als gevolg van traumatische gebeurtenissen in mijn verleden, maar lang niet zo ernstig als bij jou.Op zondag 12 juni 2005 13:21 schreef Poldermodel het volgende:
Ik heb in plaats van lichamelijke pijn, heb ik vooral psychische pijn, en dat is, dat ik elke dag in permanente ernstige angst leef. Ik heb alle medicatie in de psychiatrie geprobeerd, en vele behandelingen ondergaan, in totaal 15 jaar, maar niets blijkt de angst te kunnen verlichten. En de angst werkt zich ook lichamelijk door, en zorgt dan voor hevige buikpijnen, hoofdpijn, en spierpijn, en misselijkheid, wat een paar dagen kan duren. De grootste pijn is nog, dat ik geen seconde rust heb, en altijd 'strak' van de angst sta. het moeilijkste is vooral, dat de angst helemaal los staat van mijn verstandelijk denken, dus dat ik er geen invloed op heb, en het totaal zijn eigen leven leidt.
Medicatie en langdurige psychotherapie hebben bij mij ook nooit echt geholpen, maar over het algemeen kan ik toch wel, weliswaar met bepaalde mentale en lichamelijke beperkingen, redelijk functioneren.
Dat deze angstverschijnselen zich op geen enkele manier laten beďnvloeden door je verstandelijk denken en je instelling of mentaliteit, is inderdaad ook mijn ervaring.
Het is net of het zich als het ware voorgoed heeft 'ingebrand' in je hele wezen, en zich door niets meer laat veranderen, wat je ook probeert en hoe sterk je wilskracht ook is. Af en toe heb ik als gevolg daarvan ook lichamelijke klachten, maar daar is in mijn geval gelukkig wel mee te leven.
Ik weet uit eigen ervaring dat het uiterst frustrerend is en je soms tot wanhoop drijft, vooral omdat steeds weer blijkt dat geen enkele behandeling echt aanslaat.
Lichamelijke pijn kan heel erg zijn, maar (voortdurende) geestelijke pijn is vaak nog erger.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte toe, Poldermodel!
Ben ook een keer van anderhalve meter afstand op mijn blote rug geschiten met een paintballgeweer. Dat was wel het meest pijnlijke wat ik ooit gedaan heb denk ik.
Idd, ik spoor niet.
quote:Ach ja, je bent klein, loopt in de hema waar ze met de etalage bezig zijn, waar ze een mooi scherp schaartje hadden liggen, stopt het in je mond en knipt per ongeluk.Op zaterdag 11 juni 2005 10:54 schreef The-Chosen1 het volgende:
[..]
WTF!! hoe krijg je dat in godsnaam voor elkaar man
Ben trouwens ook wel eens vanaf een bureau op een schoolstoel gevallen waardoor mijn hoofd het zit vlak brak. Deed wel veel pijn, maar kon er wel om lachen dat de stoel kapot was.
quote:Oja, ik heb ook eens per ongeluk met een schaar een hoekje uit mijn elleboog geknipt.Op zondag 12 juni 2005 16:23 schreef CrashOne het volgende:
[..]
Ach ja, je bent klein, loopt in de hema waar ze met de etalage bezig zijn, waar ze een mooi scherp schaartje hadden liggen, stopt het in je mond en knipt per ongeluk.
Ben trouwens ook wel eens vanaf een bureau op een schoolstoel gevallen waardoor mijn hoofd het zit vlak brak. Deed wel veel pijn, maar kon er wel om lachen dat de stoel kapot was.
Maakte altijd veel knutselwerkjes vroeger, en op dat moment was ik dat op mijn bed aan het doen. Toen ben ik per ongeluk met mijn elleboog op de schaar gaan liggen en ineens was er een hoekje uit mijn elleboog
quote:Dat veroorzaakt toch geen helse pijn?Op zondag 12 juni 2005 16:35 schreef miki het volgende:
[..]
Oja, ik heb ook eens per ongeluk met een schaar een hoekje uit mijn elleboog geknipt.
Maakte altijd veel knutselwerkjes vroeger, en op dat moment was ik dat op mijn bed aan het doen. Toen ben ik per ongeluk met mijn elleboog op de schaar gaan liggen en ineens was er een hoekje uit mijn elleboog
quote:Eens.Op zondag 12 juni 2005 23:54 schreef Sanne1805 het volgende:
Toch ben ik van mening dat mijn kleine teen aan top staat
Auw.
Die teen hard stoten...gvd
- Ik viel nogal lelijk en brak daarbij een stukje van mijn zevende nekerwervel af. Ik heb anderhalve maand als een soort robot rondgelopen. GVD dat deed pijn.
- Eén woord: bijbalontsteking
Mij lijkt een bevallig altijd zo belachelijk pijnlijk, maar ik hoor het hier bijna niemand over. Zou het dan toch wel meevallen ofzo? Ik heb ooit eens geklaagd over heftige buikkrampen tijdens menstruatie en mijn moeder zei toen " nou als je nu al zo'n pijn hebt, dan moet je maar nooit gaan beginnen aan het baren van kinderen"
ergste pijn was enkele maanden geleden toen ik droomde dat ik hoofdpijn had en zo erg ik dacht dat ik een hersenbloeding ofzo had. De hoofdpijn bleef toen ik wakker werd nog wel een minuut ofzo aanhouden. Echt verschrikkelijk, lag te kronkelen van de pijn.
Nierbekkenontsteking of nierstenen lijkt me wel een van de ergste pijnen als ik het zo hoor.
quote:Het had ook anders kunnen aflopen, zo had ik het dus:Op zondag 12 juni 2005 23:54 schreef Sanne1805 het volgende:
Toch ben ik van mening dat mijn kleine teen aan top staat
Heb jij weleens serieus pijn ervaren?
Dat deed flink pijn.En oorontsteking is bepaald geen pretje.
quote:Nee, dat klopt. Maar ik móest even reageren op dit bericht. Beetje offtopic weliswaar
quote:Op maandag 13 juni 2005 13:45 schreef Brighteyes het volgende:
Softbal vanuit de slagmachine via mijn knuppel op mijn neus.
quote:Op maandag 13 juni 2005 13:45 schreef Brighteyes het volgende:
Softbal vanuit de slagmachine via mijn knuppel op mijn neus.
quote:Ja, lach maar.
Nog nooit zoveel bloed uit een neus zien komen. En ik heb gruwelijk veel mazzel gehad dat hij hoog op mijn neus kwam en dus de klap ook een beetje op mijn voorhoofd kwam. Als het het puntje van mijn neus was geweest, dan was het een leuke jig saw geweest.
Nu zit er alleen een klein breuklijntje.Mijn arme coach... we waren stootslagen aan het oefenen, ik deed het fout, hij dacht: 'Nog 1 bal, en dan ga ik vertellen dat ze het niet goed doet'.
Hij vond het zo erg!quote:Nu weet ik niet of ik wel zo graag op baseball wilOp maandag 13 juni 2005 13:45 schreef Brighteyes het volgende:
Softbal vanuit de slagmachine via mijn knuppel op mijn neus.
Een snee van een centimeter of 5, 6. Vrij diep ook dus dat moest gehecht worden. Het was precies op de plek en op de manier waarop mensen normaal gesproken zelfmoord (proberen te) plegen. Ff voor de duidelijkheid: dat was bij mij niet het geval.
Gelukkig zijn er geen slagaderen geraakt oid.
Anyway, het was dus aan de binnenkant van mijn arm. Het deed op zich niet eens zo heel erg veel pijn, ware het niet dat in het ziekenhuis de doktor ineens een naald in de wond stak omdat ik verdoofd moest worden.
Dat is de grootste pijn die ik me kan herinneren. Is voor het eerst sinds mijn jeugd (ok ik ben pas 22 maar goed) dat de tranen in mijn ogen stonden van de pijn en ik heb best wel aardige ongelukken gehad.
quote:Ik kan in ieder geval wel zeggen; hoe meer je het gebruikt, pijnstillers, hoe minder effect je ervan zal hebben.Op zondag 12 juni 2005 12:01 schreef Scootmobiel het volgende:
Wat mij altijd opgevallen is, is dat pijnstillers bij mij (en bij sommige anderen ook blijkbaar) meestal maar heel weinig en vaak zelfs geen enkel effect hebben.
De verdovingen die mijn tandarts vroeger weleens toepaste bij het trekken (die beul, ja, waar ik het al eerder over had
(De verdovingen van mijn tegenwoordige tandarts werken overigens gelukkig wél perfect, laatst nog een uitvoerige wortelkanaalbehandeling gehad en geen centje pijn gevoeld.
En aan de gewone huis-tuin-en-keukenpijnstillers heb ik ook maar zelden wat.
Ik heb regelmatig last van ernstige lage rugpijn, en als het zo erg wordt dat ik niet meer enigszins normaal kan functioneren neem ik meestal wat ibuprofen 400.
Maar het helpt nauwelijks, ook na 2 of 3 pillen op een dag.
Aspirine en paracetamol gebruik ik niet of nauwelijks, omdat ik leverpatiënt ben en mij dit door de artsen afgeraden is. Ibu schijnt wat dat betreft wat veiliger te zijn.
Maar bij die enkele keren dat ik die twee wél eens gebruikt heb, merkte ik ook geen effect, het doet bij mij bijna niks. De pijn komt er gewoon in alle hevigheid doorheen.
Ik vind het heel vreemd, maar het lijkt wel of m'n lichaam gewoon niets doet met die gewone pijnstillers. Ieder ander in mijn omgeving heeft er wél baat bij, dus het zal wel een kwestie zijn van stoffen / processen in de hersenen, waardoor het bij mij niet goed werkt. Maar vervelend is en blijft het.
quote:Jawel! Want het is een superleuke sport!Op maandag 13 juni 2005 13:52 schreef Yildiz het volgende:
Nu weet ik niet of ik wel zo graag op baseball wil
quote:Veel bloed, maar geen helse pijn dunk me.Op maandag 13 juni 2005 13:49 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ja, lach maar.
Nog nooit zoveel bloed uit een neus zien komen. En ik heb gruwelijk veel mazzel gehad dat hij hoog op mijn neus kwam en dus de klap ook een beetje op mijn voorhoofd kwam. Als het het puntje van mijn neus was geweest, dan was het een leuke jig saw geweest.
Mijn arme coach... we waren stootslagen aan het oefenen, ik deed het fout, hij dacht: 'Nog 1 bal, en dan ga ik vertellen dat ze het niet goed doet'.
- die keer dat een arts te vroeg begon te snijden aan mijn ontstoken teen? En de verpleegster maar vragen waarom ik ineens zo wit werd...
- galstenen? Pijn die maakt dat je niet stil kunt liggen, zo erg
- rugweeën? Of er een blok pijn in je onderrug zit, zo ter grootte van een flinke broodtrommel
- versleten teengewricht?
- aangevreten kunststof teengewricht? En de orthopeed maar een jaar lang zeggen dat ik me aanstelde
- injectie met corticosteroďden in een peesschedeontsteking? Dat was wel een van de ergste ja.
- ontstoken teengewricht? Dat was ook niet mis.
Lastig kiezen. Heb helaas keus genoeg.
En laatst heb ik een keer kou gevat. Op zich niet zo erg, maar mijn darmen raken dan van streek en krijg ik dus diarree en krampen. Deze keer was het zo erg dat ik echt niet meer wist waar ik het moest zoeken. Uiteindelijk terwijl ik op de wc werd ik misselijk. En het begon al wit voor mijn ogen te worden en mijn gehoor viel weg. Ik was dus bezig flauw te vallen door de pijn. Uiteindelijk heeft een ibuprofen en een warm bed geholpen. Maar op zo'n moment weet je even niet meer wat je moet doen.
Dit waren de 2 ergste keren denk ik. Het probleem hiermee is dat je lichaam dan helemaal geen endorfines aanmaakt, en je dus de volle laag pijn krijgt. Heb wel eens pijnlijkere dingen meegemaakt. Maar die pijn ervaar je niet zo vanwege die endorfines.
Misselijk wakker worden na de operatie en direct moeten kotsen met ultieme pijnen was minder leuk.
Nu ik eraan terugdenk, ben ik blij dat ik weer helemaal gezond ben. Toen heb ik het echt uitgeschreeuwd van de pijn. Na de operatie werd het nog pijnlijker, toen tijdens de operatie 'het mes' in mijn buik werd gezet, kwam er vocht uit waardoor de artsen dachten dat ie gesprongen was. Toen hebben ze me wat sneller opengesneden en daarbij werden dus ook mijn buikspieren doorgesneden. Dat was errug pijnlijk toen ik weer wakker werd, en de weken erna Probeer maar es een beweging te maken zonder dat je je buikspieren voelt, da's praktisch onmogelijk heb ik toen gemerkt.
Dikke ontsteking onder de kies, tegen de muur oplopen van de pijn, fles wiskhy naast je bed, fikse teugen nemen net voordat je gaat liggen in de hoop dat het net de pijn lang genoeg stild om in slaap te kunnen vallen, wat niet werkt niet, de pijn wordt gewoon niet stil.
Dan de behandeling erna, verdoving die niet volledig werkt omdat de pijn te diep zit, maar dat was minder erg dan de kiespijn zelf
Ik heb mijn rug verrekt gehad een keer, dat deed ook verdomde veel pijn en nog lang ook, je niet kunnen bewegen, alles doet pijn, of je nu zit, staat of ligt...
Pas geweldige nekpijn gehad die astronomische hoofdpijnen veroorzaakte, heel eng, letterlijk zwart worden voor je ogen van de pijn en veel tijd boven de pleepot doorbrengen omdat je misselijk wordt van de pijn.
Verder wel pijnen gehad in mijn leven, maar niets dat me zo voor de geest staan als deze keren, verder is pijn erg relatief vind ik...
quote:Bij mij was het iets soortgelijks ja. Daarom kon ik wel janken als ik zelfs maar moest niezen, want ik kon nog uren de pijn door mn buik voelen trekken.Op maandag 13 juni 2005 14:17 schreef Marietje_34 het volgende:
Mijn ontstoken blindedarm, dat was niet prettig
Probeer maar es een beweging te maken zonder dat je je buikspieren voelt, da's praktisch onmogelijk heb ik toen gemerkt.
Ongeveer 10 dagen later moesten de hechtingen eruit.. en ze wist niet precies hoe het gehecht was omdat dat nogal op een speciale manier gebeurd was. Toen trok ze dus verkeerd aan dat draad.. toen kon ik ook wel even door de grond
Ook is het nu geweldig als ik weer eens lomp ben en mn voet tegen het kozijn van de deur stoot precies op litteken..
Voor de rest heb ik nogal wat dingen meegemaakt zoals vreselijke hoofdpijn, en diepe snee in mn wang, zo vaak moeten overgeven dat je keel en buik zo'n pijn doen.. maar dit was toch echt wel het ergste.
quote:Ja, dat ben' geen leuke dingen voor de mensenOp maandag 13 juni 2005 14:26 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
Bij mij was het iets soortgelijks ja. Daarom kon ik wel janken als ik zelfs maar moest niezen, want ik kon nog uren de pijn door mn buik voelen trekken.
Ik kreeg visite van iemand waar ik altijd erg om moet lachen...ik heb hem weggestuurd, het was geen doen om visite van hem te krijgen qua buikspieren Op een halfpipe mn voortanden gebroken (was toen 10 of 11 en deed heeeeelll erg pijn toen)
Bij het verplaatsen van een kast van zolder naar beneden viel er een foto kapot en kwam een stuk glas van het lijstje in mn arm. Viel op zich wel mee maar als je op dat moment een kast tilt die je niet kan loslaten omdat je er dan onder ligt was het erg lullig. Bloede ook best erg.
Tijdens schoolkamp mountenbiken heuvelaf door een greppel en toen raate mn trapper de grond en kwam ik tot stilstand tegen een paaltje. kon toen ff geen adem halen en werd het even zwart voor mn ogen.
meest recente:
Kwam een avond uit de kroeg (met borreltje op ja maar niet zo gek veel), loop van de badkamer naar mijn bedje toe staat er nog een strijkplank op de gang waar ik voluit met mn kleine teentjes tegenaan loop. ouders wakker, nagel van de teen naast mn kleine stond rechtop volgende dag was die hele kleine blauw. Dat heb ik nog wel een tijdje gevoeld en gemerkt met lopen.
Daarnaast tijdens een voetbalwedstrijd mijn pols gebroken, al het aanwezige bot was stuk, mijn knokkel is nog steeds weg, op het moment zelf was het meer van oei, en auw.. dus even koelen, maar toen de kou verdween, kwam de pijn ook en die was nauwelijks te harden..
quote:Bijna precies hetzelfde gehadOp zondag 12 juni 2005 05:09 schreef Isabeau het volgende:
De ergste pijn die ik ooit heb moeten doorstaan was het trekken van een verstandskies uit mijn onderkaak.
De tandarts zette twee verdovingen, maar mijn "het is niet verdoofd" leek hij niet te (willen?) horen. Ik heb een paar keer aangegeven dat het echt niet verdoofd was. "Dat is een drukgevoel, geen pijn" Right. Het trekken en duwen tegen de kies was nog net te harden. Tranen stroomden welliswaar over mijn wangen, maar het was vol te houden.
Toen brak mijn kies af (en dit was in de wachtruimte duidelijk te horen). Tandarts besloot de restjes er maar uit te snijden en dat was pijn die ik echt niet aan kon. Ik had het gevoel echt gemarteld te worden, afschuwelijk! Ik heb geschreeuwd en gehuild als een klein kind en hij ging gewoon door
Verdoving my ass.
Ik denk dat ik hem op zich wel zenuwachtig had gemaakt, hij had namelijk een stuk wortel achtergelaten wat ze er in het Academisch ziekenhuis 3 dagen later uit hebben gepeuterd (ik was inmiddels heel erg uit mijn mond gaan stinken van de rottingsgeur). Met verdoving! ("oh, u hebt een aangeboren andere ligging van uw zenuw daar, maar zo (zet verdoving) moet het wel werken"
Nooit meer naar die tandarts terug gegaan. En ik denk dat veel mensen die nog in de wachtkamer zaten toen ik naar buiten kwam ook liever niet meer naar binnen wilden. Mijn huisgenoot die mee was zei dat alles in de wachtkamer goed te horen was geweest en had gezegd dat ik absoluut geen pieperd was...
.Bij mij zat de verstandskies rechtsonderin op een vreselijk moeilijke plaats.
"Dat is een drukgevoel, geen pijn", ja dat zei ie tegen mij ook, de lul. Het was vanaf het begin al erg. Hij ging eerst een stuk huid wegsnijen, wat al redelijk pijn deed, daarna ook nog eens met een stalen pin aan de zijkant erin drukken en dan proberen die kies omhoog te wrikken.
Denk je dat het voorbij is, doet ie aan de andere kant nog een keer precies hetzelfde....
Daarna ook nog de kies eruit wrikken met een nijptang.
En aangezien je hersenkamers in ieder geval diegene die verstopt was tegen mijn oogzenuw aan het drukken was, verschrikkelijke pijn.
Beetje alsof je met je duimen je ogen naar binnen in je oogkassen wil duwen. Not funny at all
- voetbalwedstrijd, verkeerd neergekomen na een kopduel ---> gescheurde meniscus en nog wat kniebanden
- van een brommer gevallen met 70 km/h op een grindpad ---> hele klauw en been opengereten, kon ik de grindsteentjes eruit peuteren.
Edit: ohja ook nog een keer in de kelder geflikkerd: gebroken arm
je kunt zeggen wat je wilt, maar voor een groot deel zit dat echt tussen je oren, maar goed.
Wat heb ik allemaal voor pijnlijke momenten meegemaakt?
* Aangereden door een Crossmotor, arm gekneust enzo
* Aangereden door een Auto met 85Km/h, ik stak over met m'n fiets en kreeg direct daarna een stukje vliegles, motorkap, voorruit en toen weer terug om een paar meter verderop te landen.
Ik ben toen maar blijven liggen, had echt geen zin om op te staan
Week in het gips gezeten for no reason, ze hadden een spiertje aangezien voor een scheurtje. Verder eigenlijk niets, de jeuk van het gips was het ergste...* Een keer zo'n 15 meter met m'n blote borst over het gruwelijk hete asfalt gegleden (het was 30+ graden buiten), skateboard ongelukje van een helling af, ik was net een indiaan met allemaal strepen over m'n borst.
* Paar maanden geleden een hamer (een zware) met volle kracht onder m'n oog geslagen. Dat is echt vaag, het lijkt ook wel of je echt sterretjes ziet op zo'n moment, misschien zag ik ze ook wel, maar daar was ik niet mee bezig op dat moment, ik was meer aan het twijfelen over wat ik nou precies gedaan had.
* Met m'n zatte kop eens door een stevige ruit proberen te lopen met als gevolg een blauwe neus.
Laatst was ik wat schroeven aan het afslijpen en dacht ik de schroef af te breken, dus pak ik dat ding, maar vergeet dat die schroef dus gruwelijk heet is, ik heb nu dus een brandmerk van een schroef tussen m'n duim en wijsvinger.
En tsja, met mijn hobby sleutelen (aan auto's) haal ik me altijd wel weer open, stoot ik me geregeld en ga zo maar door.
Maar goed, ik heb dus nog geen 'Echte Pijn' ervaren. Ik hoop dat dat ook nog even duurt.
quote:Je bent niet echt een handige jongen of wel?Op dinsdag 14 juni 2005 13:13 schreef FordXRRS het volgende:
Ik heb niet zo gauw last van pijn,
je kunt zeggen wat je wilt, maar voor een groot deel zit dat echt tussen je oren, maar goed.
Wat heb ik allemaal voor pijnlijke momenten meegemaakt?
<knip verhaal>
heel je hand verbranden (met vuur), dat merk je pas een paar seconden na de schok. Dan loop je naar de kraan en dan zie je dat de waterstraal zo een stuk vel van je hand meeneemt
Als je dan in het verband zit dan heb je nog heel de dag een gloeiend hete warme pijn die steeds in vlagen komt :x "pain and pleasure"
Maar daar moet ik niet over zeiken, dat is vrijwillige pijn
En tweedegraads brandwonden op mijn voet, ook niet echt aangenaam.
ik had toen 2 opties opereren of veel fietsen nou ik dus kiezen voor optie 2 maar ik heb geweten, das wel de meeste pijn die ik ooit gehad had.
Groot deel van de nacht wakker gelegen, de hele tijd liggen rollen en draaien van de pijn. Allemensen, wat doet dat zeer zeg, ik heb het weleens meer gehad, maar nog nooit zo erg als nu...
Alsof ze met een boormachine in je oor zitten te boren!
Met ibu ben ik de nacht nog wel enigszins doorgekomen, en vandaag was het overdags gelukkig al een stuk minder, maar nu tegen de avond wordt het weer wat erger.
* Ziet nu al tegen de komende nacht op...
quote:wat doen ze dan?????Op woensdag 15 juni 2005 23:22 schreef Snarf het volgende:
1 april 2005 beenmergpunctie. nare ervaring; nog nooit zoveel pijn gevoeld. botten breken (ook gehad) is er niks bij.
Ben toen ook nog 's van me fiets geflikkerd en opdat moment kon ik wel janken
Oh ja en ik heb al eens glasscherven in me hand gehad
[ Bericht 18% gewijzigd door #ANONIEM op 08-07-2005 20:23:25 ]
Maar daar zeur ik verder maar niet over.
quote:Eerst is er een verdoving met een kleine naald waarmee ze de huid en het vlees op de plaats van de boring verdoven. De exacte plaats was bij mij ongeveer 5 cm. boven de plaats waar m'n bilspleet ophoudt en dan 5 cm naar rechts. Met je hand op je rug is het makkelijk aan te wijzen.
Met een flinke holle naald (zo'n 3 a 4 mm. open ruimte) gaan ze eerst het vlees in (dat je niet voelt) totdat het botvlies word bereikt. Het doorboren van het botvlies doet pijn, maar dan volgt dus het draaiend boren van de naald in het bot. Dat doet gewoon ongelofelijk, onbeschrijfelijk veel pijn. Het is een scherpe, zeer lokale pijn, die inslaat in je hoofd.
De vrouwelijke arts (ik heb vrijwel niets tegen vrouwen) was niet sterk genoeg om mijn bot in z'n geheel, dus tot in het beenmerg, te doorboren. Als kind en puber heb ik liters melk per dag gezopen waardoor ik relatief sterke botten heb. Daarom moest er een mannelijke arts bij komen. Ondertussen zat mijn moeder in de wachtkamer te zweten. Mijn vriendin stond me bij; ik mocht in haar hand knijpen en dat was nodig. Ik ben haar daar zeer erkentelijk voor omdat ik eerst niemand erbij wilde hebben.
De eerste naald was bij mij niet lang genoeg (ik ben niet de allerdunste om het zo te zeggen) waardoor een langere naald moest worden gebruikt. Toen de arts (en het was "gewoon" in het LUMC, een ziekenhuis waar je veel ervaring verwacht van een hoofdarts) een langere naald had was de wond echter gestold waardoor de eerste boring niet meer kon worden gebruikt. Gevolg was een tweede, even pijnlijke boring met een naald van 20 cm. Het is uiteindelijk gelukt, waarbij het terugtrekken van de naald een straal bloed veroorzaakte die uit de wond spoot en tot aan het boord van de arts' blouse reikte.
Lopend het ziekenhuis in, in een rolstoel het ziekenhuis uit.
... een nare ervaring.
Bovenbeen verbrijzeld en het hele verhaal erna met pinnen en platen en schroeven. Later met die pinnen en schroeven nog een keer gevallen waardoor de onderste twee schroeven bij mijn knie afbraken en door een spier staken. Alles is er onlangs uitgehaald, behalve 1 stukje gebroken schroef waar ze niet bij konden en die begint er nu uit te groeien en voel ik nu schrapen langs een spier.
Heeft bij mij wel gezorgd voor een hele hoge pijngrens.
Ik ben een aanstelster
En een keer van m'n fiets gevallen. Toen gleed ik nog een heel stuk door over het asfalt wat dus in m'n hand en benen schoot. Vervolgens naar het ziekenhuis waar de stukjes asfalt er met een pincet moesten worden uitgehaald.
quote:Op woensdag 13 juli 2005 08:14 schreef ma_jojo het volgende:
Naald in m'n arm.
Ik ben een aanstelster
En een keer van m'n fiets gevallen. Toen gleed ik nog een heel stuk door over het asfalt wat dus in m'n hand en benen schoot. Vervolgens naar het ziekenhuis waar de stukjes asfalt er met een pincet moesten worden uitgehaald.
Dat heeft iedereen wel eens meegemaakt.quote:Ja, maar 't deed wel echt pijn.Op woensdag 13 juli 2005 08:22 schreef Nickthedick het volgende:
[..]
Ik herhaal: aanstelster
quote:Je hebt nog heel wat mee te makenOp woensdag 13 juli 2005 08:24 schreef ma_jojo het volgende:
[..]
Ja, maar 't deed wel echt pijn.
Ik herhaal: aanstelster
quote:Op woensdag 13 juli 2005 08:29 schreef Nickthedick het volgende:
[..]
Je hebt nog heel wat mee te maken
Heel trauma aan overgehouden, ja.
Troost me liever ipv
te doen. quote:Ok: ik hou je stevig vast in m'n armen om deze afschuwelijke ervaring te vergeten.Op woensdag 13 juli 2005 08:32 schreef ma_jojo het volgende:
[..]
Heel trauma aan overgehouden, ja.
Troost me liever ipv
Let niet op het vreemde opgezwollen aanhangsel dat je dij beroert .
quote:Het trauma is ineens verdwenen, dus laat dat troosten maar zitten.Op woensdag 13 juli 2005 08:35 schreef Nickthedick het volgende:
[..]
Ok: ik hou je stevig vast in m'n armen om deze afschuwelijke ervaring te vergeten.
Let niet op het vreemde opgezwollen aanhangsel dat je dij beroert .
quote:Op woensdag 13 juli 2005 08:37 schreef ma_jojo het volgende:
[..]
Het trauma is ineens verdwenen, dus laat dat troosten maar zitten.
Als je me nog een nodig hebt.... quote:Op woensdag 13 juli 2005 08:39 schreef Nickthedick het volgende:
[..]
.quote:Waarom niet?
Ik heb hier op het forum al talloze mensen geholpen hoor. quote:
quote:Daarom niet.Let niet op het vreemde opgezwollen aanhangsel dat je dij beroert .
Ah...ooit een oorontsteking gehad, dat was ook echte pijn. Dacht dat ik kapot ging.
quote:Heel vervelend inderdaad, ik kan momenteel mijn hoofd wel tegen de muur rammen.Op zondag 12 juni 2005 00:57 schreef ElisaB het volgende:
Uit de categorie nog net iets akeliger: ontsteking in de kaak (en nog een keer, en nog een keer). Dat is zeg maar de tandarts die op je zenuw boort, maar dan een paar dagen lang.
Ik vond (natuurlijk) bevallen ook 1 van de ergste pijnen die ik ooit heb gehad, man wat zijn weeën onvoorstelbaar vervelend.
Daarnaast vond ik bij de geboorte van mijn 2e dochter de keizersnede niet echt prettig, vooral niet omdat ik ze zo overduidelijk voelde snijen omdat de ruggeprik het niet deed.
quote:Flauw hoor, jij denkt: omdat ik geen controle heb over mijn wormvormig aanhangsel, ik niet oprecht kan zijn in mijn bedoelingen. Ik vind het jammer dat jij zo denkt.
Je hebt dan wel van die hekjes rondom de tuinen, met van die heftige punten erop, weet je wel?
Op 1 of andere manier kandelde ik met m'n fiets, en precies met de achterkant van m'n been op dat punthek! En dat ding raakte m'n bot, en dat deed onwijs pijn! Van die huid had ik geen last maar wel van dat bot! Ai dat deed echt zeer..
M'n moeder overigens de dokter bellen, die zei doe er maar een handdoek om.. zei m'n moeder ja daar kan ik er ook wel 2 van instoppen
Dat is eigenlijk alles wat ik heb meegemaakt, wat ik hierzo lees lijkt me dan veel erger!
Pols gebroken, op zich niet zo erg maar na dat het gips er af was bleef ik wel erg veel pijn houden. Na 2 jaar ziekenhuis in en uit te zijn gelopen te horen gekregen mevrouw u stelt zich aan.
Terug naar huisarts gegaan andere orthopeed gekregen. Man hoort het verhaal aan kijkt voelt en zegt: Volgens mij zitten er bot splinters in uw pols. Geopereerd en het moment dat ik na de narcose wakker werd was toch echt het pijnlijkst. Had nog nooit zo gejankt van de pijn.Helaas bleek het nog erger te kunnen:
In 2003 een zwaar auto ongeluk gehad met een whiplash als gevolg zeker 2 maanden mijn hoofd niet kunnen omdraaien, niet kunnen zitten of lopen. Dat was echt een ramp. Nog nooit mijn ouders en mijn man zo dankbaar geweest dat ze er voor me waren. Dag en nacht had ik hulp nodig bij de lulligste dingen. Kon verdomme niet eens zelf naar de wc.
Heb er nu nog last van maar kan gelukkig weer een hoop zelf. Alleen sommige dingen moet ik toch echt aan mijn man over laten.
Verder een keer op vakantie met een scooter over het asfalt geschuurd en een zware hersenschudding gehad na een van van 1, 5 meter hoog op een betonnen vloer.
Deed allemaal wel pijn, maar niet ondraaglijk of zo, was prima te overzien
quote:Op woensdag 13 juli 2005 09:02 schreef Nickthedick het volgende:
[..]
Flauw hoor, jij denkt: omdat ik geen controle heb over mijn wormvormig aanhangsel, ik niet oprecht kan zijn in mijn bedoelingen. Ik vind het jammer dat jij zo denkt.
- Infectie in de mondholte gehad , elk stukje eten wat op je tong komt doet pijn als een hel, en je tanden lijken los aan de zenuw aan je kaak te hangen. Overal "pukkels" in je mond die ook nog eens pijn doen bij de lichtste aanraking. Een hele week niet kunnen eten (behalve vla etc.) en zeker 8 kilo afgevallen
. Driemaal daags ibuprofen hielp geen fuck. .- En natuurlijk af en toe migraine-aanvallen op zaterdagmiddag na de voetbalwedstrijd, en dan helemaal niks kunnen verdragen qua licht, geluid of beweging.
hoef ik zelf geen topic te openen! - toen ik klein was, zat ik keer te wachten in de auto. had toen die sigaretten aansteker indrukt en wilde daarna kijken of ie warm was (toen ie weer naar buiten kwam) dus druk dat ding heel hard op me vinger dat deed goed zeer.
- wilde ooit op takje trappen die ik tussen de tegels had vastgezet, trap erop. en dat takje gaat zo door me schoen me voet in, dat deed ook goed zeer.
- was vroeger wel eens in de bomen aan het klimmen, toen viel ik dus en viel ik zo op de stoeprand met me ribben, dat deed ook fucking pijn
- was ooit op de basisschool tikkertje aan het spelen, en zelf ben ik niet zo groot en gezet (toen dus ook niet) en toen rende een dikke jongen uit me klas zo tegen me op met zijn elleboog in mijn ribbenkast, dat heeft ook flinke poos zeer gedaan
Heb een keer mijn pols verbreizeld gehad, drie vingers verbreizeld, ellepijp gebroken gehad.
Een keer voor straf nagels afgeknipt gehad, een keer een vinger zo hard tussen de deur gehad dat de nagel eraf viel. En verder ook best vaak flink hard inelkaar geslagen.
Ik had een experiment gedaan (KClO3 + Suiker in buis en aangestoken) wat op zich heel veilig is (ja echt waar), maar ik pakte de buis waar de vlam had staan razen iets te vroeg weer vast...... DAT DING WORDT HEET MAN !
Het siste gewoon serieus toen ik hem vastpakte..dat deed nog wel even flink een tijdje ernstig pijn ja,...halve hand behoorlijk verbrand..
Livin' on the edge
quote:Serieus pijn noemt ie datOp vrijdag 17 maart 2006 17:07 schreef garnage-patrick het volgende:
dikke kick maargoed
- toen ik klein was, zat ik keer te wachten in de auto. had toen die sigaretten aansteker indrukt en wilde daarna kijken of ie warm was (toen ie weer naar buiten kwam) dus druk dat ding heel hard op me vinger dat deed goed zeer.
- wilde ooit op takje trappen die ik tussen de tegels had vastgezet, trap erop. en dat takje gaat zo door me schoen me voet in, dat deed ook goed zeer.
- was vroeger wel eens in de bomen aan het klimmen, toen viel ik dus en viel ik zo op de stoeprand met me ribben, dat deed ook fucking pijn
- was ooit op de basisschool tikkertje aan het spelen, en zelf ben ik niet zo groot en gezet (toen dus ook niet) en toen rende een dikke jongen uit me klas zo tegen me op met zijn elleboog in mijn ribbenkast, dat heeft ook flinke poos zeer gedaan
)Ik moest een platen (van metaal) buigen, en die plaat zijn 1 cm dik en is zo scherp als een mes.
En ja, ik werkte gewoon door en moet platen van de grond oppikken maar die ene valt dus wou die ene vangen.. en toen ging wat mis.. ik dacht ach, vast een kleine wond op m'n arm.. dus, valt wel mee.. heb nog niet ff nagekeken..toch heb ff gewoon doorgewerkt. Maar later pas voelde ik dat bloede langs loopde m'n arm.
Ent toen moest ff hard lachen, was zo gewoon gek.. 't was een hele diepe wond van ong 15 cm lang. Daarna ben dus snel naar de huisarts gegaan om hechtingen worden gedaan.. 't was dus gebeurd..
maar verder wat pijnlijks heb ik nog nooit gehad! Maar wel in m'n hart natuurlijk!
-knieschijf versus steigerpijp = knieschijf in tween.
-auto versus motor = vanalles in tween en halfdood.
-auto met 160 versus greppel = teen gekneusd
Dus ja ik heb wel duchtig serieus pijn ervaren.
quote:Met dat bloed verliet ook je taalgevoel je lijf!Op vrijdag 17 maart 2006 18:56 schreef LeRiChIe het volgende:
Maar later pas voelde ik dat bloede langs loopde m'n arm.
In reactie: ik heb een keer een leuke snijwond van een glasplaat gehad. Geen handschoen aan en de plaat gleed zo tussen duim en wijsvinger door. Ik voelde dat ie erlangs gleed, en het volgende was dat ik daar in dat losse vel bij je duim een gat zag zitten. Maar even twee touwtjes gehaald, en dat was het einde van Duvel in het glasbedrijf.
quote:Dat klopt, alleen duurt dat helaas meestal niet lang genoeg. Dat duurt echt maar iets van 5 minuten ofzo en dan begin je toch wel vanalles te voelen.Op vrijdag 17 maart 2006 19:05 schreef EsDe het volgende:
Heb zelf nooit extreme pijn gehad, maar het schijnt wel zo te zijn dat er bij 'extreme' pijn geen pijn gevoeld wordt. Vandaar dat sommige mensen in eerste instantie niet eens in de gaten hebben dat ze bijv. getroffen zijn door een kogel...
quote:Ik heb precies hetzelfde gehad. Wilde een pot thee zetten en het kokende waterOp zaterdag 11 juni 2005 10:08 schreef bwt het volgende:
Heb mijn hand vorig jaar verbrand gehad aan kokend water.
Je merkt het na een fractie van een seconde als het laagje stoom tussen huid en kokend water z'n werk heeft gedaan. je houdt er een een kloppend gevoel aan over dat steeds erger en erger wordt totdat je met een verwrongen gezicht bij zit van de pijn.
stroomde over mijn hand
.De napijn de dagen daarna was vreselijk
.heb ik volgens mij nog een topic over geopend..
Het gekke is dat ik niks doorhad, en gewoon weg wilde lopen maar ik bleef aan de deur steken, dus ik kijk, hmm mijn vinger zit er tussen, doe de deur open - denk bij mezelf 'dat zal vast zeer doen'
- en loop gewoon richting voordeur, niks aan de hand.Toen ik eenmaal binnen was viel ik bijna flauw, en heb ik er maanden godsgruwelijk veel pijn aan gehad, vinger was slechts zwaar gekneusd, niet gebroken ofzo, maar de nagel lag er ook af en dat duurt maanden voordat die er weer aanzit!
Mijn nagel is inmiddels aangegroeid, maar je ziet nog een scheurlijn lopen over de gehele lengte van de nagel
Edit: Oh ja, en die ene keer dat ik in de grond schopte ipv. tegen de bal met voetballen, en mijn teen had gebroken, dat deed ook even flink zeer (maar dat was maar even, daarna was het niet zo erg als die vinger).
[ Bericht 7% gewijzigd door Tomatenboer op 17-03-2006 19:55:42 ]
- Na een operatie aan mijn ogen. Mijn oogspieren zijn strak getrokken en dat, plus die sneetjes in je oogbol was erg pijnlijk.
Maar toen kreeg ik een gigantisch dikke injectienaald in mijn onderkant, om te verdoven voor de knip die gezet moest worden. Ik heb de hele bevalling niet gegild, maar toen ze die spuit zetten wel. Wat deed dat onwijs zeer.
Het is na 15 minuten ofzo wel een constante pijn maar als je dan ook maar je been aanraakt, draait oid is 't echt erg. En 't leuke is, de 2e keer moest ik vanuit omgeving maastricht met het openbaar vervoer naar valkenswaard (Wél krukken kunnen regelen gelukkig). 2x een half jaar niet veel kunnen doen met m'n knie Maar zo'n pijn heb nog nooit gehad en hoop ik ook niet te krijgen. 's nachts kan je bijna niet slapen
Toen onze keuken bijna klaar was kwam er een kerel om de r.v.s. gootsteen in het aanrecht te zetten. Om echt goed, waterdicht af te sluiten zit er een zeer scherpe rand aan dat staal.
Mijn moeder was boven en die kerel zet dat ding er dus in.....even later riep hij naar boven of mijn moeder ook tegen bloed kan....(ze is verpleegster geweest, dus dat kon ze)
Komt ze beneden, heeft die kerel zich dus zwaar gesneden en er zat bloed over 2 witte muren en de vloer......
Zijn vinger(s) lagen er zowat af en bloeden als een gek dus en toen zijn ze naar een arts gegaan om te hechten, maar die kerel wilde geen verdoving, want hij moest nog rijden (!!!! omg!!!)
Dus!
Dat was gezellig, er staat zelfs nog een topic over in Klaagbaak
quote:Details nodig.Op vrijdag 17 maart 2006 21:47 schreef BadKeukenTegel het volgende:
Valt je toompje scheuren ook onder pijn?
quote:Ik zal even een foto zoeken, momentje.
daarbij was mijn been gekneusd en zat er een scheurtje in
En zwaar gekneusde ribben aan over gehouden,kan je wel zegge dat dat behoorlijk pijnlijk is plus je niet echt met krukken kan lopen,met gekneusde ribben..
Manny gipsplaten vasthouden, en iemand ander schiet met zo'n reuzenietmachine van die pinnen door de gipsplaat in de houten achterwand. Na een dag of drie ging de automatische piloot erop.
Na een dag of 4 schoot die gast die pin door mijn scheenbeen, door de gipsplaat en in de houten achterwand, Was zwartwerk, dus onverzekerd. Die pin er weer uitgetrokken ( auwa in het kwadraat ). Morfine-pil en met het bestelbusje weer naar huis.
quote:??????Op vrijdag 17 maart 2006 17:33 schreef boekenworm het volgende:
Een keer voor straf nagels afgeknipt gehad....
. Verder heb ik ooit een acute blindedarmontsteking gehad, deed ook behoorlijk pijn.. en ik ben een keer in mijn vinger gebeten door een paard, ook nogal pijnlijk, en een paar weken geleden is een paard op mijn voet gaan staan.. heb toen echt even heel hard auw geschreeuwd
.Toen ik kanker had en tijdens de eerste operatie per ongeluk iets was doorgesneden waardoor mijn blaas aan het lekken was in mijn lichaam en de urine brandde in mijn inwendige buikwond.
Een maand heb ik daar mee gezeten. (pas bij de 2e operatie geloofden de artsen eindelijk dat het geen gewone operatiepijn was.)
Dat deed zóóó verschrikkelijk pijn,daar was die kankerpijn (
) niks bij.quote:Heb ik dus ook eens gehad ja, maar dan 1 bot op twee plaatsen.Op zondag 12 juni 2005 12:08 schreef Saekerhett het volgende:
Als 10 jarig jongetje je arm breken (spaakbeen en ellepijp) en toen werd het zonder enige vorm van verdoving gezet.
Mijn pols had een soort S-vorm en op het begin (waarschijnlijk die endorfine) voelde ik niets, alleen wat schrik en "shit" nou kan ik naar het ziekenhuis.
De pijn zette wel op, maar de pijn van het rechttrekken was het pijnlijkste wat ik tot nu heb meegemaakt (afkloppen), ik schreeuwde het automatisch uit en mijn moeder kwam toen net binnen, ook niet leuk voor haar.
Als kind sloeg ik met een hamer tegen mijn scheen aan, maar daar voelde ik helemaal niks van
andere heel pijnlijke ervaringen:
- Met je knie tegen een paaltje rennen en er overheen vliegen, knie was blauw en even wat platter dan de andere knie, bovenbeen had in de vlucht de bovenkant van het paaltje geraakt en een spier gekneusd.
- Als klein jochie in het zwembad rennen en dan uitglijden en met je achterhoofd op de grond kletsen, da's ook een verschrikkelijk gevoel
- Door hoog gras rennen en dan struikelen, precies met je ribben op het uiteinde van het stuur van je eigen fiets vallen die daar ligt.
- Hard fietsen, voet schiet van de trapper (was zo'n fietsje met gladde trappers) en door de onverwachte beweging een flinke smak maken, ik had een erg hoge pijngrens, want ik kon een aantal dagen niet fatsoenlijk lopen terwijl mijn voet waarschijnlijk zwaar gekneusd was.
Ben er toen niet mee naar de dokter geweest en heb er nog jaren heel af en toe last van gehad (als ik mijn voet lang belastte).
[ Bericht 6% gewijzigd door Gitanki op 18-03-2006 09:55:58 ]
Niet heel erg slim dus, ik reed ong. 60km\h toen ik uitgleed. Ik viel op mijn rechterzij waarbij mijn rechterpink op een vreemde wijze in het gras bleef steken/haken.. ik glee met de brommer nog een stuk verder
Gevolg: pink hong ongeveer ter hoogte van mijn pols.. Dit viel qua pijn nog wel mee, het ergste kwam in het ziekenhuis. De botjes waren langs elkaar geschoven en daardoor moesten ze mijn pink op zijn plaats trekken. Dus uitelkaar trekken en zo terug laten schieten dat het weer normaal zat.. Dan foto's maken om te kijken of het goed stond, dit bleek 2 keer niet het geval. Dus WEER trekken..
brr
quote:Oeh, dat heb ik ook een paar keer mogen ervarenOp zaterdag 11 juni 2005 16:04 schreef Agiath het volgende:
Nah hele erge pijn niet echt meegemaakt, wel een paar keer knie uit de kom geschoten, echt zomaar terwijl ik me veters aan het strikken was.... knak..AAAAAH! en dan weet je dat als je niet snel je been strekt het alleen maar erger word...(ik weet ook niet of het uit de kom schieten is, maar het doet echt gruwelijk veel pijn, daarna kan ik ook amper lopen)
verder is het pijnlijkste wat ik soms meemaak is dat ik me hamstring ofzo keihard stoot als ik op me reet val...Dan ga ik altijd zowat kotsen van de pijn, dat is dan het plekje onderaan je reet waar eigenlijk je achter-bovenbeen begint...damm the pain
Nee, dan lig ik liever een dag op bed met migraine, je knie die uit de kom schiet...DAT doet zeer
En dan de volgende ochtend wakker worden met de binnenkant van je knie die de size heeft van een grapefruit
*klopt af*Toen ik klein was werd ik ook besneden, de dagen erna waren behoorlijk zwaar, vooral met plassen enz. Voor de rest veel kneuzingen zoals gekneusde ribben (irritant met ademen en bewegen), gekneusde pols, vingers ook vaak zat gekneusd en mijn enkel heb ik wel eens goed gekneusd gehad.
Serieus, dat wil je niet voelen als hij dan aan je kies begint te rukken
quote:GaNgStAhOp zondag 12 juni 2005 00:29 schreef Frasier het volgende:
Ik ben een keer neergeschoten en ik kan je vertellen dat dat toch wel erg pijn doet.
. En dat je alles vergeten bent zodra je je kind ziet is gelul .Hoewel... Van de napijn van mijn keizersnedes kan ik me niets meer herinneren...
zit wel een leuk verhaal achter eigenlijkHet gaat zo:
Mijn moeder vertelde me dat we naar een kennis van ons moesten, ik had daar helemaaaal geen zin in, dus zei ik tegen mijn moeder dat ik die dag ziek ben. Nu kan je wel raden wat er gebeurde
De dag voordat we naar die kennis gingen, was ik bij een vriend van me, ik voelde me echt kut en had de hele dag niks gegeten.
De dag daarop had ik echt ontzettende buikpijn (helemaal krom lopen, niet kunnen staan, hele tijd naar de wc moeten etc). Mijn moeder geloofde er dus niks van, omdat ik al had aangekondigd ziek te zijn
. Wij dus naar die kennis toe (was nog meer dan 2 uur rijden ook), ik lag op de achterbank van de auto echt te creperen, maar mijn moeder 'trapte er niet in' . Nadat ik de hele dag dood zat te gaan van de pijn gingen we eindelijk terug naar huis, de pijn werd steeds erger en ik kon niet meer wakker blijven. De volgende dag lag ik echt te janken om een dokter te laten komen, zo'n pijn deed het. Toen had mijn moeder pas door dat er écht iets mis was. Nouja, dokter kwam bij ons thuis, voelde ff aan mijn buik en wist het meteen. Een heftige blindedarmontsteking, ik moest meteen geopereerd worden.
De dokter vroeg nog of hij een ambulance moest laten komen (omdat ik dus nauwelijks kon staan/lopen). Ik besloot dat ik wel gewoon met de auto ging, mijn moeder bracht me naar het ziekenhuis en toen ik daar binnen kwam strompelen zag een dokter meteen wat er aan de hand was. Later bleek dat als ik nog een paar uur langer had gewacht dat ik waarschijnlijk dood was gegaan
en ik heb een keer mijn arm gebroken, maar dat deed niet zo heel veel pijn
Gelukkig slijt dat met de jaren, aangezien de blootliggende zenuwen die voor deze impulsen zorgen langzaamaan worden ingekapseld door omliggend weefsel. Nou, dit wilde ik jullie toch niet onthouden
Later !!
en ringvinger breken was ook wel kut, zag er goor uit
quote:Inderdaad, dat is echt verschrikkelijkOp zaterdag 11 juni 2005 10:25 schreef RayMania het volgende:
En kramp in je been, doet ook ongelooflijk pijn.
, al een hoop minder, dat wel gelukkig.*Sleutelbeen uit de kom, niks van merken op het moment zelf, maar daarna heeft het toch een paar keer flink zeer gedaan, vooral bij het terug erin en eruit schieten
*Mn andere sleutelbeen is op dit moment uit de kom aan het gaan, zelfde verhaal
*Paar keer goed door mn rug gegaan na verkeerd landen op trampoline (sie ook de oorzaak is van de flinke kuitspieren, en de 2 sleutelbenen uit de kom!)
*Een keer bukte ik loeihard voor een sneeuwbal... op een paaltje. Dikke jaap in mn voorhoofd, bloedde als een rund dat het deed! Alles zat onder!
En voor de rest ontelbare verzwikkingen en kneuzingen.
Helse pijn heb ik nooit gehad, wel extreme buikpijnen af en toe de afgelopen jaren. Dat gaat hopelijk wel over, of wordt duidelijk wat het is zodat er wat aan gedaan kan worden
ook in het ziekenhuis hiervoor wel eens een naald in mn knie gehad om het vocht te drainen, en dan per ongeluk de naald tegen het achterweefsel van mijn knieschijf gehad. wordt je niet echt heel gelukkig van
verder wel eens het een en ander gebroken maar dat viel eigenlijk altijd wel mee qua pijn
oh en toen ik klein was wel eens met verstoppertje spelen [ik liggend onder bed, gevonden, snel eronderuit] heel hard tegen de hoek van een glazen nachtkastje met als gevolg dat ik er in vast zat, vlak onder mn linkeroog
hard gillen natuurlijk. vader erbij om me van de tafel te verlossen. toen ging het bloeden als een gek. gehecht en nu nog een litteken [15 ofzo jaar later]
quote:Op donderdag 23 maart 2006 21:51 schreef saaw het volgende:
oh en toen ik klein was wel eens met verstoppertje spelen [ik liggend onder bed, gevonden, snel eronderuit] heel hard tegen de hoek van een glazen nachtkastje met als gevolg dat ik er in vast zat, vlak onder mn linkeroog
hard gillen natuurlijk. vader erbij om me van de tafel te verlossen. toen ging het bloeden als een gek. gehecht en nu nog een litteken [15 ofzo jaar later]
Aargh!! quote:Dat eerste is herkenbaar... Begin van het schooljaar, ik zat zeg maar helemaal rechts voorin de klas, en helemaal links moesten we naar de TV kijken, dus ik draai m'n hoofd: scheur!Op zaterdag 18 maart 2006 04:02 schreef TheDenialTwist het volgende:
Een jaar geleden ofzo, ik werd wakker en kon niet overeind komen omdat mijn nek pijn deed. Dat werd binnen een paar minuten steeds erger, als ik mijn nek maar een milimeter bewoog verging ik al van de pijn, en tot overmaat van ramp kreeg ik ook verschrikkelijke pijnscheuten zelfs als ik stil bleef liggen. Dat was denk ik echt de ergste pijn die ik heb gevoeld
Verder heb ik ooit een acute blindedarmontsteking gehad, deed ook behoorlijk pijn.. en ik ben een keer in mijn vinger gebeten door een paard, ook nogal pijnlijk, en een paar weken geleden is een paard op mijn voet gaan staan.. heb toen echt even heel hard auw geschreeuwd
Ik voelde het erin schieten, maar pas in de loop van de dag begon het echt zoveel pijn te doen dat ik op een gegeven moment tijdens Nederlands het uitscheeuwde van de pijn als ik m'n nek ook maar even bewoog...
Toen heb ik me maar ziek gemeld en thuis op bed gaan liggen (die fietstocht was echt de pijnlijkste uit m'n leven, bij elke drempel "AAAAAAAAAH"! )
En laatst bij voetbal, ik maakte een kopduel, maar in de lucht kreeg ik een lichte tik in m'n kuit...Ik kom neer en ik krijg me toch een partij kramp! Ik lag gewoon te spartelen op het veld... Kon toen een uur niet meer lopen, maar opeens was de pijn ook weer weg..
Voorderest valt het wel mee, ik denk dat andere mensen meer geleden hebben dan ik
, maar hier moest ik wel ff aan denken.quote:Brrr eng verhaalOp donderdag 23 maart 2006 20:30 schreef prospero het volgende:
De topicstarter gaf al aan hoeveel pijn het wel niet moet dan als je een arm geamputeerd krijgt. Daar kan ik helaas over meepraten, alleen was het bij een been. Op 8-jarige leeftijd is er bij mij botkanker (Ewing Sarcoma) vastgesteld. Aangezien dat in die tijd nog "ongeneeslijk" was, is er destijd voor gekozen om het been te amputeren. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik toen echt nog heel jong was, maar ik kan me nog ontzettend goed herinneren hoe pijn dat toen deed. Het probleem is dat je ook jaren na de operatie pijn blijft houden, de zogenaamde "phantoom-pijn". Het lijkt dan net alsof er duizenden kleine naaldjes in het been (dat er dus niet meer is) worden gestoken of dat er duizende mieren overheen lopen. Je kan nieh krabben of wat dan ook, dus soms heb je echt het idee dat je helemaaaaal gek aant worden bent
Nou, dit wilde ik jullie toch niet onthouden
Later !!
quote:Ook meegemaakt, al was het in lichte vorm...Op zaterdag 11 juni 2005 14:45 schreef Skv het volgende:Keelpijn tijdens pfeiffer, onbeschrijflijk pijn. Ik spuugde mn kwijl soms gewoon uit in een bakje, omdat doorslikken te pijn deed
Die pijn is echt iets wat niet te beschrijven valt, constand gevoel of je stikt (zeker in conbinatie met m'n bronchitus soms)
Gelukkig was het na een week al over, maar dat was echt een kutgevoel
) en daar veeels te lang mee rondgelopen. Ik kon nauwelijks meer lopen en toen mijn nagel er deels uitgehaald werd moest er natuurlijk een verdoving komen. Voelt niet bepaald lekker, redelijk dikke naald in een erg ontstoken plek tegen je bot aan. Jammergenoeg werkte hij niet goed, dus moest er nog acht keer in geboord worden met die naald Deed natuurlijk wel steeds minder pijn bij die laatste naalden... Ook ooit een kies laten trekken toen de verdoving nog niet helemaal goed was ingewerkt. Het deed gelukkig niet zozeer pijn maar dat gekraak zal ik altijd erbij onthouden.
Persoonlijk ben ik meestal niet zo bang voor pijn, meer voor wat er met je lichaam gebeurt... Als mijn vinger naar achterklapt ben ik niet bang voor de pijn, maar voor hoe mijn vinger er dan uit ziet. Een soort demorfobie ofzoiets noemen ze dat toch?
Maar botbreuken en kneuzingen heb ik nog nooit gehad
Zelf weer teruggezet met een korte ruk, maar het werd gewoon zwart voor m'n ogen van de pijn. Het leukste was nog dat ik daarna bronchitis kreeg zodat ik als een plank op m'n bed probeerde te liggen bang om zelfs maar te zuchten want alles deed pijn omdat alle pezen in m'n lies scheurtjes hadden en dus ging het 3 weken lang van:
" *kuch* au *kuch* au *kuch* au GODVER!!! *HOEST* AAAAAH!!! *HOEST* *HOEST *ROCHEL* HMNGGG!!!""
Wat ik erger vond was een dikke ooronsteking van anderhalve week met na een paar dagen ook nog eens griep. Als je moet hoesten en overgeven als je hoofd al op ontploffen staat, wil je gewoon dood.