OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
En wanneer heb je ze (indien dit al gebeurd is) uiteindelijk gekregen?
Kun je verwoorden waarom je kinderen wilde, wat je er zo in aantrok. En wat de redenen waren dat je gewacht hebt (indien dit zo was)?
Kun je verwoorden waarom je kinderen wilde, wat je er zo in aantrok. En wat de redenen waren dat je gewacht hebt (indien dit zo was)?
Yamyam, zoals er ook in je BOM topic werd gezegd zijn dit soort topics met alleen maar een heleboel vragen in de openingspost niet echt gewenst. Een van de standaard reacties is 'Topicstarter begint'.
Dus vertel eens iets over jezelf, vanwaar deze vragen, wat zouden jouw antwoorden daarop zijn?
Dus vertel eens iets over jezelf, vanwaar deze vragen, wat zouden jouw antwoorden daarop zijn?
***
Ik was 28 jaar toen we besloten om met de pil te stoppen. Ik werd gelijk zwanger en kreeg onze eerste zoon toen ik 29 was.
We hadden al jaren een relatie maar ik was er eerder gewoon nooit zo mee bezig. Ik heb gestudeerd tot mijn 25ste en had daarna een leuke fulltime job.
Pas op mijn 28ste kreeg ik ineens uit het niets de kriebels en na een gesprekje met manlief ook meteen gestopt met anticonceptie wat in ons geval accuut resulteerde in een zwangerschap en later een zoon die nu 4 jaar is.
(onze 2de zoon is nu 3 maanden)
We hadden al jaren een relatie maar ik was er eerder gewoon nooit zo mee bezig. Ik heb gestudeerd tot mijn 25ste en had daarna een leuke fulltime job.
Pas op mijn 28ste kreeg ik ineens uit het niets de kriebels en na een gesprekje met manlief ook meteen gestopt met anticonceptie wat in ons geval accuut resulteerde in een zwangerschap en later een zoon die nu 4 jaar is.
(onze 2de zoon is nu 3 maanden)
Zucht.
Ik was 17 en ik heb nog geen kind(eren).
Waarom: moedergevoelens, kind gelukkig maken, nieuwsgierigheid naar hoe het kindje eruit zal zien en zal worden, van alles.
Redenen dat ik gewacht heb en wacht: Ik wil eerst financieel en emotioneel onafhankelijk zijn van mijn ouders.
Ik was 17 en ik heb nog geen kind(eren).
Waarom: moedergevoelens, kind gelukkig maken, nieuwsgierigheid naar hoe het kindje eruit zal zien en zal worden, van alles.
Redenen dat ik gewacht heb en wacht: Ik wil eerst financieel en emotioneel onafhankelijk zijn van mijn ouders.
ff terugrekenen hoor....ik was 27 toen we besloten dat we een kind wilde. Criteria voor mij (maar goed, ik ben een man en rationeel): Ik moet een kind alles kunnen bieden op deze wereld, dus moest er vnl financieel genoeg ruimte zijn en we moesten allebei klaar zijn met onszelf en bereid zijn onszelf naar het tweede plan te zetten. Een kind gaat, in mijn beleving, namelijk voor alles.
Sja, en de rest....mijn vrouw was in 3 maanden zwanger, dus de voorpret was van korte duur
Sja, en de rest....mijn vrouw was in 3 maanden zwanger, dus de voorpret was van korte duur
Al zo lang ik me kan herinneren wil ik kids, maar sinds mijn 15e wel echt bewust. Waarom? Ik ben gek op kinderen, en het lijkt me geweldig om ze te zien opgroeien, ze te sturen en er (hopelijk) zelfstandige, hartelijke, spontane en verstandige volwassenen van te maken. (En omdat het me vreselijk lijkt om als weduwe van 80 alleen in je aanleunwoning te zitten en nooit bezoek te krijgen, maar das een volgende, en een beetje egoïstisch).
Voorlopig echter gaat het niet gebeuren. Eerst maar eens mijn studie afmaken (nog een jaartje of 3,5), daarna een leuke baan zoeken, huisje kopen, trouwen, financien op orde hebben... Ik heb zoiets van, als ik de keus heb, dan wil ik mijn kind pas ter wereld laten komen als alles een beetje op rolletjes loopt in mijn leven. Ik zal mijn kind niet verwennen, maar zoals het bij mij thuis is gedaan, zorgen dat er wat spaargeld was toen de eerste kwam, vind ik wel erg handig. En daarnaast vind ik het het allerbelangrijkste dat mijn kindje in een stabiel gezin van een vader en een moeder opgroeit, die heel veel van elkaar houden. 't Zal dus wel de 2e helft van de 20 ergens worden.
Overigens is er nog wel een klein puntje: vriendlief (bij wie ik toch wel wil blijven eigenlijk) is niet zo'n kindervriend. Goed, hij is begin 20, en wat niet is kan nog komen, maar het zal wel een hele grote stap worden voor hem. Hij heeft gezegd dat als ik ze graag wil, hij het ook goed vindt, maar dat ik niet moet verwachten dat hij werk ed. opgeeft (liefde geven en er zijn voor de kinderen zal hij natuurlijk wel doen). Ik op mijn beurt heb gezegd "Het is niet, zonder kinderen geen relatie, wel zonder relatie geen kinderen". Als hij het écht niet wil, dan zal ik me daar bij neer moeten leggen, want ik heb voor hém gekozen, en ik wist dit van tevoren (ken hem al jaren). Maar de andere kant op werkt het een beetje hetzelfde... We komen er wel...
Voorlopig echter gaat het niet gebeuren. Eerst maar eens mijn studie afmaken (nog een jaartje of 3,5), daarna een leuke baan zoeken, huisje kopen, trouwen, financien op orde hebben... Ik heb zoiets van, als ik de keus heb, dan wil ik mijn kind pas ter wereld laten komen als alles een beetje op rolletjes loopt in mijn leven. Ik zal mijn kind niet verwennen, maar zoals het bij mij thuis is gedaan, zorgen dat er wat spaargeld was toen de eerste kwam, vind ik wel erg handig. En daarnaast vind ik het het allerbelangrijkste dat mijn kindje in een stabiel gezin van een vader en een moeder opgroeit, die heel veel van elkaar houden. 't Zal dus wel de 2e helft van de 20 ergens worden.
Overigens is er nog wel een klein puntje: vriendlief (bij wie ik toch wel wil blijven eigenlijk) is niet zo'n kindervriend. Goed, hij is begin 20, en wat niet is kan nog komen, maar het zal wel een hele grote stap worden voor hem. Hij heeft gezegd dat als ik ze graag wil, hij het ook goed vindt, maar dat ik niet moet verwachten dat hij werk ed. opgeeft (liefde geven en er zijn voor de kinderen zal hij natuurlijk wel doen). Ik op mijn beurt heb gezegd "Het is niet, zonder kinderen geen relatie, wel zonder relatie geen kinderen". Als hij het écht niet wil, dan zal ik me daar bij neer moeten leggen, want ik heb voor hém gekozen, en ik wist dit van tevoren (ken hem al jaren). Maar de andere kant op werkt het een beetje hetzelfde... We komen er wel...
Het zal je verbazen tezijnertijd, maar zodra een man zijn eigen kind in zijn armen heeft, verandert hij vaak totaal. Ik had ook nooit zoveel op met kids, maar toen de kleine er eenmaal was...wow..quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:11 schreef innovative het volgende:
Overigens is er nog wel een klein puntje: vriendlief (bij wie ik toch wel wil blijven eigenlijk) is niet zo'n kindervriend.
Ik was een jaar of 30 toen ik me dat bewust werd. En nu ben ik 37 en is het nog niet gelukt en het ziet ernaar uit dat het niet lukken gaat ook.
Als je zo lang bezig bent zonder resultaat verlies je op een gegeven moment een klein beetje het kontakt met het werkelijke doel: een kind. De kinderwens wordt abstract en wordt iets als vele andere dingen die je niet kunt, zoals bijvoorbeeld een ingewikkeld wiskundeprobleem oplossen of simpeler in mijn geval: autorijden. Miljoenen mensen kunnen autorijden en ik niet. Miljoenen mensen krijgen een kind en ik niet.
Had je me deze vraag zo'n 7 jaar geleden gesteld, had ik een antwoord gegeven zoals innovative hierboven. Toen kon ik me een veel duidelijker beeld vormen.
Trouwens innovative, de punten die jij noemt.. op je 80e alleen zitten en voor elkaar kiezen met of zonder kinderen komen ook (weer) erg aan de orde als je ze niet kunt krijgen. Juist dan moet je zien of je je dromen en verlangens kunt omgooien.
Als je zo lang bezig bent zonder resultaat verlies je op een gegeven moment een klein beetje het kontakt met het werkelijke doel: een kind. De kinderwens wordt abstract en wordt iets als vele andere dingen die je niet kunt, zoals bijvoorbeeld een ingewikkeld wiskundeprobleem oplossen of simpeler in mijn geval: autorijden. Miljoenen mensen kunnen autorijden en ik niet. Miljoenen mensen krijgen een kind en ik niet.
Had je me deze vraag zo'n 7 jaar geleden gesteld, had ik een antwoord gegeven zoals innovative hierboven. Toen kon ik me een veel duidelijker beeld vormen.
Trouwens innovative, de punten die jij noemt.. op je 80e alleen zitten en voor elkaar kiezen met of zonder kinderen komen ook (weer) erg aan de orde als je ze niet kunt krijgen. Juist dan moet je zien of je je dromen en verlangens kunt omgooien.
Ik kreeg mijn dochter 2 dagen na mijn 19e verjaardag. Mijn (inmiddels ex-)man en ik hadden bewust jong voor kinderen gekozen. Toen ze eenmaal was geboren was vader ineens niet zeker meer van zijn keus en vond het allemaal maar niks zo`n kleintje en wilde er dus niet veel mee te maken hebben. Ondanks dat ik dus alleen stond voor de opvoeding heb ik er geen moment spijt van gehad dat ik er zo jong aan begonnen ben.
this bitch bites
Maar wilde je wel een kind, of wilde je partner een kind en ben je daar dan maar in meegegaan omdat het je niet vreselijk leek ofzo?quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:15 schreef Toodles het volgende:
[..]
Het zal je verbazen tezijnertijd, maar zodra een man zijn eigen kind in zijn armen heeft, verandert hij vaak totaal. Ik had ook nooit zoveel op met kids, maar toen de kleine er eenmaal was...wow..
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
op mijn 25e (oktober 2003) kwam vriendlief er mee dat hij graag kinderen wilde, en toen heb ik er over nagedacht en kwam tot de conclusie dat ik dat eigenlijk ook wel wilde, alleen durfde dat niet zo goed toe te geven. toen zijn we er gelijk voor gegaan, in november 2003 spiraaltje laten verwijderen, en in januari was ik al zwanger. dit is helaas geeïndigd in een miskraam in febr, maar in april was ik alweer zwanger, en inmiddels heb ik een mooie zoon van bijna 4 maanden
Ik heb altijd al geweten dat ik kinderen wilde. Als klein kindje zei ik al: "Later neem ik een man, dan neem ik 5 kinderen, en dan doe ik de man weer weg" (m'n moeder zat nog wel eens af te geven op m'n vader en mannen in het algemeen...)
Een leven zonder kinderen leek/lijkt me zo leeg en eigenlijk ook een beetje nutteloos.
Sinds m'n twintigste ofzow begon het ook echt een beetje te kriebelen, maar vond ik het nog veel te vroeg en was de situatie er ook nog helemaal niet naar (studie/werk, samenwonen, etc).
Ruim een jaar geleden toch onverwachts zwanger geworden, en inmiddels heb ik een prachtig zoontje van dik 4 maanden
(m'n moeder zat nog wel eens af te geven op m'n vader en mannen in het algemeen...)Een leven zonder kinderen leek/lijkt me zo leeg en eigenlijk ook een beetje nutteloos.
Sinds m'n twintigste ofzow begon het ook echt een beetje te kriebelen, maar vond ik het nog veel te vroeg en was de situatie er ook nog helemaal niet naar (studie/werk, samenwonen, etc).
Ruim een jaar geleden toch onverwachts zwanger geworden, en inmiddels heb ik een prachtig zoontje van dik 4 maanden
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
EN bedankt!quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:37 schreef texelonia het volgende:
Een leven zonder kinderen leek/lijkt me zo leeg en eigenlijk ook een beetje nutteloos.
Nee hoor, ik snap wel dat je dat zegt, maar er zijn mensen onder ons die worstelen met de realiteit daarvan.
Ik zag kinderen wel altijd als iets wat ik wilde in het leven, dus het is niet zo dat ik het '' erbij" heb omdat mijn vrouw dat graag wilde.quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:30 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Maar wilde je wel een kind, of wilde je partner een kind en ben je daar dan maar in meegegaan omdat het je niet vreselijk leek ofzo?
Ik bedoelde eigenlijk aan te geven dat het beeld wat je hebt van kinderen, als je er zelf nog geen hebt, totaal niet klopt met het werkelijke gevoel wat je hebt/krijgt bij je eigen kind. Daar zijn eigenlijk geen woorden voor, zo mooi. Maar goed, ik dwaal af van het topic...
Ja omdat het zijn eigen kind is, duh. Maar dat wil niet zeggen dat hij er echt voor kiest en er ten alle tijden heel blij mee zal zijn.quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:15 schreef Toodles het volgende:
[..]
Het zal je verbazen tezijnertijd, maar zodra een man zijn eigen kind in zijn armen heeft, verandert hij vaak totaal. Ik had ook nooit zoveel op met kids, maar toen de kleine er eenmaal was...wow..
[KNE]-Mod
Ik zat nog te twijfelen over die zin, bang dat het verkeerd opgevat zou worden...quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:41 schreef Tinkerbell het volgende:
EN bedankt!
Nee hoor, ik snap wel dat je dat zegt, maar er zijn mensen onder ons die worstelen met de realiteit daarvan.
Maar ik bedoelde het puur voor mezelf. Bedoel echt niet dat mensen die geen kinderen willen of kunnen krijgen een nutteloos leven hebben ofzow. 'De zin van het leven' is toch voor iedereen anders, ieder moet zijn/haar leven toch zelf invullen.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Knap dat je begrip op kan brengen voor die uitspraak. Veel mensen in jouw situatie zouden dat niet kunnen. Hulde!quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:41 schreef Tinkerbell het volgende:
[..]
EN bedankt!
Nee hoor, ik snap wel dat je dat zegt, maar er zijn mensen onder ons die worstelen met de realiteit daarvan.
Ik ben ook niet boos of gekwetst hoor, maar het is wel een beetje een knullige opmerking, geef toe.quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:45 schreef texelonia het volgende:
[..]
Ik zat nog te twijfelen over die zin, bang dat het verkeerd opgevat zou worden...
Maar ik bedoelde het puur voor mezelf. Bedoel echt niet dat mensen die geen kinderen willen of kunnen krijgen een nutteloos leven hebben ofzow. 'De zin van het leven' is toch voor iedereen anders, ieder moet zijn/haar leven toch zelf invullen.
Bovendien, als je mijn eerste post leest en de laatste zin daarvan, zul je zien dat ik aangeef dat sommige dingen die je bedenkt als je net aan kinderen begint te denken (kies je wel of niet voor een partner, vind je uberhaupt wel een partner, wat als mijn partner niet wil, wat als ik alleen overblijf) juist weer gaan opspelen op het moment dat je ze niet kan krijgen. Juist die dingen komen dan in volle vaart op je af en mede daarmee het gevoel dat je misschien wel 'nutteloos' bent.
En juist daarom zei ik "vaak" i.p.v. "altijd"quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:45 schreef ThE_ED het volgende:
[..]
Ja omdat het zijn eigen kind is, duh. Maar dat wil niet zeggen dat hij er echt voor kiest en er ten alle tijden heel blij mee zal zijn.
Das niet zo moeilijk, een ander kan er niets aan doen dat ik geen kinderen kan krijgen.quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:49 schreef Toodles het volgende:
[..]
Knap dat je begrip op kan brengen voor die uitspraak. Veel mensen in jouw situatie zouden dat niet kunnen. Hulde!
Tja, en daar kom ik weer : er zitten zat mensen mét kinderen in een aanleunwoning te wachten op bezoek. Ik heb het vaak gezien bij mijn oma in het bejaardentehuis, ik lees het regelmatig, ik hoor erover van zorgverleners. Andersom lees ik ook weer over mensen zonder kinderen, die een groot sociaal netwerk hebben opgebouwd, en veel bezoek krijgen van vrienden/ kennissen en hun kinderen. Dus tjaquote:Op dinsdag 26 april 2005 09:11 schreef innovative het volgende:
(En omdat het me vreselijk lijkt om als weduwe van 80 alleen in je aanleunwoning te zitten en nooit bezoek te krijgen, maar das een volgende, en een beetje egoïstisch).
Maar ik bedoel; ook als hij geen kinderen wilde zal hij zo goed als altijd zijn eigen bloed niet kunnen weerstaan. Het blijft toch je kind, ongewenst of niet. En dus zal hij er ook wel lief voro zijn, maar dat is iets anders als het kind echt gewild hebben. Ik wil (nu) ook geen kinderen, maar mocht ik er toch een krijgen dan zal ik daarom niet een slechtere vader zijn en heus een stuk leuker dan je zou verwachten aan de hand van mijn negatieve instelling tov kinderen nu.quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:50 schreef Toodles het volgende:
[..]
En juist daarom zei ik "vaak" i.p.v. "altijd"
Daarmee is dat geen argument om op basis van de negatieve insteliing van man of vriend te zeggen "ach wat hij denkt maakt niet uit, ter zijnertijd vind hij het kind toch wel lief".
[KNE]-Mod
Nou ja er werd gevraagd waarom je kinderen wilden, en ik gaf daar mijn antwoord op. Ik kan me gewoon geen leven zonder kinderen voorstellen, nooit gekund. Het is wel heel hard dat jij en helaas vele anderen daarin geen keus hebben, maar daarmee verandert mijn mening er nog niet mee. Als ik geen kinderen had kunnen krijgen, had ik ook een andere invulling van mijn leven moeten vinden, en ik heb werkelijkwaar geen idee hoe ik dat zou hebben gedaan. Waarmee ik ook niet bedoel dat mijn leven dan nutteloos zou zijn geweest, maar het is denk ik idd wat jij zegt, dat je dan je verlangens en dromen moeten zien om te gooien.quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:50 schreef Tinkerbell het volgende:
Ik ben ook niet boos of gekwetst hoor, maar het is wel een beetje een knullige opmerking, geef toe.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Ik vind het eigenlijk juist een beetje leeg als je niets kunt bedenken om te doen met je leven als je geen kinderen zou hebben. (Eigenlijk zeg je bijna "ik heb geen leven") Overigens als je zo bent en zelf geen kinderen kunt krijgen kun je natuurlijk adopteren, dan is in ieder geval je zorgbehoefte bevredigd, lijkt me.
[KNE]-Mod
Dan is er nog een punt dat ik graag wil vermelden: het verschil tussen het concept "We willen kinderen" en de realiteit: "We gaan voor het eggie".
Toen heb ik opeens ook wel even opnieuw mijn keuze tegen het licht gehouden. Er zit daadwerkelijk verschil tussen 'kinderen willen' en daadwerkelijk 'kinderen krijgen'.
Tenminste, voor mij wel.
Toen we opeens echt gingen proberen was het niet meer een theoretische keuze voor ooit, maar ging het opeens om dat moment. Om de toekomst die (wanneer het natuurlijk mag lukken) definitief wordt veranderd.
Toen heb ik opeens ook wel even opnieuw mijn keuze tegen het licht gehouden. Er zit daadwerkelijk verschil tussen 'kinderen willen' en daadwerkelijk 'kinderen krijgen'.
Tenminste, voor mij wel.
Toen we opeens echt gingen proberen was het niet meer een theoretische keuze voor ooit, maar ging het opeens om dat moment. Om de toekomst die (wanneer het natuurlijk mag lukken) definitief wordt veranderd.
Het was ook niet bedoeld als argument, maar meer als een soort van geruststelling richting Innovative dat het tzt ook best wel eens heel anders kan zijn dan je je nu voorstelt.quote:Op dinsdag 26 april 2005 10:04 schreef ThE_ED het volgende:
[..]
[-knip-]
Daarmee is dat geen argument om op basis van de negatieve insteliing van man of vriend te zeggen "ach wat hij denkt maakt niet uit, ter zijnertijd vind hij het kind toch wel lief".
Maar voor hetzelfde geld kan het natuurlijk ook precies zo zijn als je nu denkt dat het gaat worden natuurlijk. Ik gaf slechts een mogelijkheid aan.
Sowieso is het af te raden om een beslissing te nemen op basis van wat ik uitkraam
En omgekeerd lijkt het mij zo 'eng' om van je levensvervulling afhankelijk te zijn van een 'ander'quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:37 schreef texelonia het volgende:
Een leven zonder kinderen leek/lijkt me zo leeg en eigenlijk ook een beetje nutteloos.
dit bedoel ik echt niet naar naar jou toe, tex, tis ook gewoon het 'gevoel' dat ineens bij mij opkomt
Mwah, als je al jaren het idee hebt dat je leven een leven met kinderen hoort te zijn, kan ik me best voorstellen dat het moeilijk is een nieuwe richting te geven als blijkt dat je geen kinderen kan krijgen.quote:Op dinsdag 26 april 2005 10:12 schreef ThE_ED het volgende:
Ik vind het eigenlijk juist een beetje leeg als je niets kunt bedenken om te doen met je leven als je geen kinderen zou hebben. (Eigenlijk zeg je bijna "ik heb geen leven") Overigens als je zo bent en zelf geen kinderen kunt krijgen kun je natuurlijk adopteren, dan is in ieder geval je zorgbehoefte bevredigd, lijkt me.
Het is niet een idee wat opkomt en binnen een week wordt afgeschreven. Het zit vaak al jaren in iemands beleving. Uiteindelijk vinden ook die mensen weer richting en invulling, het kost alleen wat meer tijd.
Ikzelf was 31 (een half jaartje geleden dus ) , mijn vriendin had het er al een aantal jaartjes over , maar zelf was ik er nog niet echt aan toe.
Na er een tijd over nagedacht te hebben , zei ik afgelopen November dat de tijd nu rijp was en we hebben besloten dat ze zou stoppen met de pil .
Zelf had ik regelmatig verhalen gelezen dat het wel een jaar , of nog langer kan duren eer dat ze zwanger werd, maar dat ging voor ons niet op.
Ze is nu 4 maanden zwanger en we verwachten in Oktober ons eerste kindje
Voor het practische had het beter iets later kunnen komen , aangezien we 01-06 gaan trouwen in Las Vegas , en het zal niet zo'n pretje zijn om met zo'n dikke buik een tijd in het vliegtuig te zitten .
Om over haar trouwjurk maar niet te praten , die ze misschien niet meer past
Maar ik zou toch niet anders willen
Na er een tijd over nagedacht te hebben , zei ik afgelopen November dat de tijd nu rijp was en we hebben besloten dat ze zou stoppen met de pil .
Zelf had ik regelmatig verhalen gelezen dat het wel een jaar , of nog langer kan duren eer dat ze zwanger werd, maar dat ging voor ons niet op.
Ze is nu 4 maanden zwanger en we verwachten in Oktober ons eerste kindje
en we verwachten in Oktober ons eerste kindje Voor het practische had het beter iets later kunnen komen , aangezien we 01-06 gaan trouwen in Las Vegas , en het zal niet zo'n pretje zijn om met zo'n dikke buik een tijd in het vliegtuig te zitten .
Om over haar trouwjurk maar niet te praten , die ze misschien niet meer past
Maar ik zou toch niet anders willen
hi , ik wilde altijd al kids en toen ik 22 was ben ik met pil gestopt .
al met al heeft t toen nog 1 jaar geduurd
bij de 2e had ik ook t idee dat t nog wel ff kon gaan duren maar dat was dus in 1 x raak
ben nu 27 en heb 2 zoontjes 1 van net 3 en de 2e is 1,5 jaar nu
al met al heeft t toen nog 1 jaar geduurd
bij de 2e had ik ook t idee dat t nog wel ff kon gaan duren maar dat was dus in 1 x raak
ben nu 27 en heb 2 zoontjes 1 van net 3 en de 2e is 1,5 jaar nu
Klopt inderdaad... En het lijkt me heel moeilijk om iets dergelijks onder ogen te zien. Kijk, nu is het nog luchtig en inderdaad "abstract", ik wil ooit kinderen, en dan niet "te oud". Maar ik heb altijd wel dat kleine stemmetje in mijn achterhoofd dat zegt dat ik niet té veel er van uit moet gaan dat het zomaar gaat gebeuren. Om het al eerder genoemde feit dat mijn vriend niet staat te springen bij het idee, en om het feit dat mijn vriend en ik hebben gezegd dat we niet gaan dokteren... Ja, ik weet het, ik zeg het nu luchtig, ik ben 20 en ik zou nu écht geen kind willen hebben (laat staan meer), dus hoe ik er over denk als mijn klok aan het tikken is, weet ik ook niet, maar ik probeer wat dat betreft mijn blik op mijn toekomst zo open mogelijk te houden, zodat ik niet met kokervisie puur op kids gericht ga leven de komende jaren.quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:22 schreef Tinkerbell het volgende:
Trouwens innovative, de punten die jij noemt.. op je 80e alleen zitten en voor elkaar kiezen met of zonder kinderen komen ook (weer) erg aan de orde als je ze niet kunt krijgen. Juist dan moet je zien of je je dromen en verlangens kunt omgooien.
De oom en tante van mijn vriend zijn ook ongewenst kinderloos. Juist daar zie ik de pijn inderdaad van dichtbij. Ik heb ook direct tegen mijn vriend gezegd dat onze kinderen (mits, indien, als, ooit) drie opa's en oma's krijgen. Mijn ouders, zijn ouders en zijn oom en tante. Omdat we ze dan wel geen kinderen kunnen schenken, maar kleinkinderen, ja, dat wel. Al is het dan niet direct de bloedband, we zullen ze hetzelfde benaderen als de andere "opa's en oma's".
Ik denk dat geen enkele ouder te allen tijde heel blij is met zijn/haar kind. Ik denk dat elke ouder er weleens de balen van heeft als hij/zij geen tijd heeft voor zichzelf of de partner, als het kind chagerijnig is, ruzie maakt met broertjes/zusjes of als ze, na een drukke werkdag, de hele verzameling lego weer moeten opruimen omdat kindlief zin had om te "spelen".quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:45 schreef ThE_ED het volgende:
[..]
Ja omdat het zijn eigen kind is, duh. Maar dat wil niet zeggen dat hij er echt voor kiest en er ten alle tijden heel blij mee zal zijn.
Maar je hebt inderdaad gradaties, en ik hoop dat mijn lief uiteindelijk geveld zal worden door het effect dat Toodles beschrijft. Maar dat zien we dan wel weer.
Maar dat is dus als het kind er dus al is, dus daarvoor heb je hem dan al overgehaald of voor de gek gehouden met de pil "vergeten".quote:Op dinsdag 26 april 2005 10:28 schreef innovative het volgende:
Maar je hebt inderdaad gradaties, en ik hoop dat mijn lief uiteindelijk geveld zal worden door het effect dat Toodles beschrijft. Maar dat zien we dan wel weer.
[KNE]-Mod
dank je Martineke , en jij ook natuurlijkquote:Op dinsdag 26 april 2005 10:24 schreef Martineke het volgende:
Xlarge gefeliciteerd met beide
al ben ik 4 maanden te laat ...
Precies, dat bedacht ik me dus ook. In een eerder stadium moet hij al tot de conclusie komen dat hij een kind wil, niet pas als hij het in zijn armen houdt. En dat ligt natuurlijk een stuk lastiger, want dat kun je met logische argumenten niet bespreken.quote:Op dinsdag 26 april 2005 10:33 schreef ThE_ED het volgende:
[..]
Maar dat is dus als het kind er dus al is, dus daarvoor heb je hem dan al overgehaald of voor de gek gehouden met de pil "vergeten".
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat een man wel of niet gek met kinderen is zegt trouwens helemaal niks over een kinderwens hoor. Ik ben heel gek met mijn neefje en nichtjes en vindt het echt super als ze langskomen of als we naar hen toegaan, maar ik wil op dit moment eigenlijk nog helemaal geen kinderen..en over 2 jaar zoals het nu lijkt ook nog niet.. zal met de tijd misschien wel gaan komen, maar misschien ook wel niet. Maar of een man kids wil gaat er echt niet van afhangen of hij andere kinderen leuk vindt...
Ik vind het trouwens raar om te zeggen dat je leven nutteloos is als je geen kids zou hebben...moet er niet aan denken dat dat mijn maatstaf zou zijn voor een 'geslaagd' leven om het maar zo te zeggen, maar das ieder zijn eigen.
Ik vind het trouwens raar om te zeggen dat je leven nutteloos is als je geen kids zou hebben...moet er niet aan denken dat dat mijn maatstaf zou zijn voor een 'geslaagd' leven om het maar zo te zeggen, maar das ieder zijn eigen.
Nutteloos is ook niet helemaal het goed woord, want het is ook niet alsof mijn leven nu zo nuttig is nu ik een kind heb ofzow. Maar ik vind het leven wel veel leuker nu ik een kind heb, ook al klinkt dat misschien heel fout..
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Dat vind ik niet fout klinken hoorquote:Op dinsdag 26 april 2005 10:56 schreef texelonia het volgende:
Maar ik vind het leven wel veel leuker nu ik een kind heb, ook al klinkt dat misschien heel fout..
Is toch juist mooi dan?
Dat je leven nutteloos zou zijn als je geen kids zou hebben, dat vind ik wel fout klinken.
Vond je je leven dan voorheen niet leuk?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nee, dat vind ik helemaal niet heel foutquote:Op dinsdag 26 april 2005 10:56 schreef texelonia het volgende:
Nutteloos is ook niet helemaal het goed woord, want het is ook niet alsof mijn leven nu zo nuttig is nu ik een kind heb ofzow. Maar ik vind het leven wel veel leuker nu ik een kind heb, ook al klinkt dat misschien heel fout..
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt miss_slyquote:Op dinsdag 26 april 2005 10:59 schreef miss_sly het volgende:
Vond je je leven dan voorheen niet leuk?
Het kan toch zijn dat je leven leuker is? Net als dat kan door een nieuwe baan. Of een nieuw dier. Of zoiets
Als je je leven leuk vond, en nu alleen nog maar leuker, is er niets mis mee, natuurlijkquote:Op dinsdag 26 april 2005 11:01 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt miss_sly
Het kan toch zijn dat je leven leuker is? Net als dat kan door een nieuwe baan. Of een nieuw dier. Of zoiets
Als je je leven eerst niet leuk vond, en nu wel, vind ik dat toch vreemd.
Maar goed, dat komt misschien ook omdat dat leeg en nutteloos nog door mijn hoofd spookt; als je dan zegt dat je leven nu leuker is, klinkt het net of het daarvoor niet zo was.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik zat een beetje in de knoop met mezelf. En de dingen waar ik me toen druk om maakte, lijken nu opeens niet meer zo belangrijk. Het is eigenlijk alsof ik ben wakker geschud, en misschien ben ik ook wel iets volwassener geworden.quote:Op dinsdag 26 april 2005 10:59 schreef miss_sly het volgende:
Vond je je leven dan voorheen niet leuk?
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Overgehaald, wellicht, maar dat lijkt mij persoonlijk geen probleem toch? Het is een besluit dat je samen neemt, en als je het niet met elkaar eens bent, moet één van beiden sowieso "overgehaald" worden. Ik sluit ook niet uit dat ik dat zal zijn. Of dat ik een deel van mijn kinderwens moet laten varen (ik wil graag een groot gezin) en we er maar twee krijgen.quote:Op dinsdag 26 april 2005 10:33 schreef ThE_ED het volgende:
[..]
Maar dat is dus als het kind er dus al is, dus daarvoor heb je hem dan al overgehaald of voor de gek gehouden met de pil "vergeten".
Expres niet slikken vind ik het laagste wat er is. Vergeten en geen maatregelen nemen is hetzelfde. Als je 'm vergeet, dan weet je dat vroeg genoeg en kun je de huisarts bellen als je het niet eens bent over het wel of niet krijgen van kinderen. Want in mijn ogen moet je alleen bewust risico's nemen waarbij je zwanger kunt worden als je daar beiden achter staat (of er op zijn minst mee kunt leven).
Begrijp me goed, als wij ooit kinderen krijgen dan is dat omdat we er allebei achter staan. Maar voor hem zal het eerder een rationele beslissing zijn dan één gebaseerd op emotie, wat het voor mij wel zal zijn. En vanuit dat oogpunt, hoop ik gewoon dat hij uiteindelijk door een onmogelijke vaderliefde zal worden getroffen.
Aha, oke, nu snap ik jequote:Op dinsdag 26 april 2005 11:03 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Als je je leven leuk vond, en nu alleen nog maar leuker, is er niets mis mee, natuurlijk
Als je je leven eerst niet leuk vond, en nu wel, vind ik dat toch vreemd.
Maar goed, dat komt misschien ook omdat dat leeg en nutteloos nog door mijn hoofd spookt; als je dan zegt dat je leven nu leuker is, klinkt het net of het daarvoor niet zo was.
Ik denk alleen niet dat Tex dat laatste bedoelde... edit: uh, dus wel..
[ Bericht 2% gewijzigd door miss_dynastie op 26-04-2005 11:19:07 ]
Snap wel dat het beetje vreemd klinkt. Als je het leven niet leuk vindt moet je eigenlijk natuurlijk ook geen kind nemen om het leuker te maken. Maar ik werd ongepland zwanger en het heeft toevallig wel zo uitgepakt. Nou zijn er nog best dingen die ik anders zou willen hoor, zoals werk bijvoorbeeld. Maar dat komt allemaal nog welquote:Op dinsdag 26 april 2005 11:03 schreef miss_sly het volgende:
Als je je leven leuk vond, en nu alleen nog maar leuker, is er niets mis mee, natuurlijk
Als je je leven eerst niet leuk vond, en nu wel, vind ik dat toch vreemd.
Maar goed, dat komt misschien ook omdat dat leeg en nutteloos nog door mijn hoofd spookt; als je dan zegt dat je leven nu leuker is, klinkt het net of het daarvoor niet zo was.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Zo heb ik het ook ervaren, je realiseert je met een kind opeens veel beter waar het echt om draait in het leven, en een hoop 'belangrijke' dingen zijn opeens bijzaak geworden.quote:Op dinsdag 26 april 2005 11:07 schreef texelonia het volgende:
[..]
Ik zat een beetje in de knoop met mezelf. En de dingen waar ik me toen druk om maakte, lijken nu opeens niet meer zo belangrijk. Het is eigenlijk alsof ik ben wakker geschud, en misschien ben ik ook wel iets volwassener geworden.
Dat heb je natuurlijk wel met meer dingen dan alleen met een kind, toch?quote:Op dinsdag 26 april 2005 11:16 schreef Toodles het volgende:
[..]
Zo heb ik het ook ervaren, je realiseert je met een kind opeens veel beter waar het echt om draait in het leven, en een hoop 'belangrijke' dingen zijn opeens bijzaak geworden.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Je hebt gelijk! Wij kinderlozen zullen nooit weten wat nu echt belangrijk is in het leven...quote:Op dinsdag 26 april 2005 11:16 schreef Toodles het volgende:
[..]
Zo heb ik het ook ervaren, je realiseert je met een kind opeens veel beter waar het echt om draait in het leven, en een hoop 'belangrijke' dingen zijn opeens bijzaak geworden.
Nothing is ever easy Zeddicus Zu'l Zorander (Wizard's First Rule)
Go then, there are other worlds than these Jake (The Gunslinger)
Go then, there are other worlds than these Jake (The Gunslinger)
Hoezo? Waar draait het dan echt om in het leven?quote:Op dinsdag 26 april 2005 11:16 schreef Toodles het volgende:
[..]
Zo heb ik het ook ervaren, je realiseert je met een kind opeens veel beter waar het echt om draait in het leven, en een hoop 'belangrijke' dingen zijn opeens bijzaak geworden.
Dat is puur afhankelijk van je eigen situatie, omdat jij een kind hebt vindt je dat het belangrijkst en worden andere dingen een bijzaak. Bij iemand zonder kinderen zal iets heel anders hiervoor kunnen zorgen.
Iets soortgelijks zei een papa bij een kraamvisite laatst ook. Ik kreeg de neiging om spontaan de boel onder tequote:Op dinsdag 26 april 2005 11:16 schreef Toodles het volgende:
[..]
Zo heb ik het ook ervaren, je realiseert je met een kind opeens veel beter waar het echt om draait in het leven, en een hoop 'belangrijke' dingen zijn opeens bijzaak geworden.
Ik citeer: 'Wacht maar tot jullie een gezin hebben, dan weet je pas wat het 'zin' is. Dan weet je pas waar je voor leeft. Dan ben je pas écht mens.'
En ik dacht alleen: achterlijke lul, ik zorg grandioos goed voor mn dieren, terwijl jij er al tien naar het asiel hebt gebracht de afgelopen vijf jaar. Als jij staat voor wat een écht mens is, blijf ik liever nep.
Maar zoiets zeg je uiteraard niet
Bovendien: wat dan als het kind later een moordenaar wordt of zoiets? Heeft je leven dan niet echt ergens om gedraaid? Of maakt dat niet uit.quote:Op dinsdag 26 april 2005 11:16 schreef Toodles het volgende:
[..]
Zo heb ik het ook ervaren, je realiseert je met een kind opeens veel beter waar het echt om draait in het leven, en een hoop 'belangrijke' dingen zijn opeens bijzaak geworden.
quote:Op dinsdag 26 april 2005 11:21 schreef Spindizzy het volgende:
[..]
Je hebt gelijk! Wij kinderlozen zullen nooit weten wat nu echt belangrijk is in het leven...
[afbeelding]
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Als iemand dat tegen me zou zeggen, zou ik echt zo ongegeneerd uitvallenquote:Op dinsdag 26 april 2005 11:24 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Iets soortgelijks zei een papa bij een kraamvisite laatst ook. Ik kreeg de neiging om spontaan de boel onder te
Ik citeer: 'Wacht maar tot jullie een gezin hebben, dan weet je pas wat het 'zin' is. Dan weet je pas waar je voor leeft. Dan ben je pas écht mens.'
En ik dacht alleen: achterlijke lul, ik zorg grandioos goed voor mn dieren, terwijl jij er al tien naar het asiel hebt gebracht de afgelopen vijf jaar. Als jij staat voor wat een écht mens is, blijf ik liever nep.
Maar zoiets zeg je uiteraard niet
Hoe komen ze er bij?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Zoiets zou je natuurlijk best kunnen zeggen want het slaat echt nergens op.quote:Op dinsdag 26 april 2005 11:24 schreef miss_dynastie het volgende:
Maar zoiets zeg je uiteraard niet
Ik had echt zo iets van 'nou jaaaaaaaaaa, weg hier, snel snel snel'...quote:Op dinsdag 26 april 2005 11:29 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Als iemand dat tegen me zou zeggen, zou ik echt zo ongegeneerd uitvallen:@
Hoe komen ze er bij?
Oh jee, ik heb er met mijn post geen 'zij wel en wij niet' van willen maken hoor . Zo voel ik dat helemaal niet.
Het enige wat ik bedoelde is dat de dingen waar je aan het begin van aan kinderen denken soms bang voor bent bewaarheid worden (alleen overblijven bv. op je 80-e zoals innovative dat omschreef is wel een reeele angst van mij).
En ik snap best wat tex bedoeld. Juist nu het niet lukt al 7 jaar en er nog steeds stiekem op hoop is het gewoon lastig om ineens een andere toekomst voor je te zien. Ik heb altijd gedacht dat ik ze wel zou krijgen en nu het niet kan voel ik me best soms 'onnuttig'. een ding dat je altijd gedacht had te zullen gaan doen (kinderen opvoeden) valt helemaal weg.
Het enige wat ik bedoelde is dat de dingen waar je aan het begin van aan kinderen denken soms bang voor bent bewaarheid worden (alleen overblijven bv. op je 80-e zoals innovative dat omschreef is wel een reeele angst van mij).
En ik snap best wat tex bedoeld. Juist nu het niet lukt al 7 jaar en er nog steeds stiekem op hoop is het gewoon lastig om ineens een andere toekomst voor je te zien. Ik heb altijd gedacht dat ik ze wel zou krijgen en nu het niet kan voel ik me best soms 'onnuttig'. een ding dat je altijd gedacht had te zullen gaan doen (kinderen opvoeden) valt helemaal weg.
Even voor de duidelijkheid: ik bedoelde dat dus niet he...
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Toch ben ik nog wel benieuwd waar het dan echt om draait in het levenquote:Op dinsdag 26 april 2005 11:34 schreef texelonia het volgende:
Even voor de duidelijkheid: ik bedoelde dat dus niet he...
das voor iedereen anders lijkt me
Nee, dat snap ik hoorquote:Op dinsdag 26 april 2005 11:34 schreef texelonia het volgende:
Even voor de duidelijkheid: ik bedoelde dat dus niet he...
Het kwam alleen spontaan weer boven toen ik die andere opmerking las... jij praat toch wel duidelijk voor jezelf, terwijl hij de mensheid in zn algemeenheid bedoelde.
Dat is uiteraard voor iedereen anders, en ik kan dan ook alleen voor mezelf spreken.quote:Op dinsdag 26 april 2005 11:35 schreef Noca het volgende:
Toch ben ik nog wel benieuwd waar het dan echt om draait in het leven
das voor iedereen anders lijkt me
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Gut oh gut, prima hoor. Ik sprak alleen maar over hoe ik het ervaren heb, daarmee niet zeggende dat de rest het fout ziet. Maar goed, als een ervaring op die manier wordt afgezeken, prima. Have fun without me
Ik kan me die opmerkingen van ouders wel een beetje voorstellen, alleen denk ik dat ze het compleet verkeerd uitdrukken.
Nu heb ik er geen ervaring mee, maar mijn idee is dat het moment dat je pappa of mamma wordt, je hele leven ineens verandert. Ineens is daar zo'n heel klein baby'tje dat volledig afhankelijk is van jou, en dat jij gemaakt hebt. Je leven staat volledig op zijn kop, en het belangrijkste is dat kindje, dat wil je zo voorspoedig mogelijk laten opgroeien en alle liefde geven die er in de wereld is. Je bent getuige geweest van een wondertje, en ineens lijkt alles wat je daarvoor hebt meegemaakt niet zo heel groots meer. Niet voor niets hoor je vaak ouders zeggen dat de geboorte van hun kinderen het mooiste in hun leven was.
Als je vanuit dat oogpunt kijkt, dan kun je wellicht begrijpen dat ze dingen anders zijn gaan zien. Was je voorheen bijvoorbeeld carrierevrouw, die er niet aan moest denken om thuis te zitten, nu is daar ineens dat lieve, afhankelijke wezentje, en je moederinstinct neemt het over. Je wilt zorgen! Wat nou werk, wat nou inkomen, wat nou baan. Je bent moeder! Dat is het enige dat telt.
Je eigen leven als ouder neemt een vlucht, dingen waar je vroeger bezorgd over was, vallen in het niet bij de bezorgdheid die je kent met betrekking tot je kind. Wat als het onder een auto loopt, wat als het van de trap valt, wat als het een blauwtje loopt? Waar máákte je je vroeger eigenlijk druk om?
Dat mensen dingen zeggen als "nu weet ik pas wat de zin van mijn leven is", kan ik me wel voorstellen. Ik snap alleen niet dat je dat ook op anderen gaat projecteren. Je kwetst mensen er onnodig mee. Mensen die geen kinderen willen, voelen zich aangesproken omdat ze ineens "inhoudsloos" zouden zijn. Mensen die ze niet kunnen krijgen, voelen een steek omdat ze het gevoel zo graag zouden ervaren, maar nu proberen om het gemis een plekje te geven, en dat wordt niet makkelijker als je ineens "inhoudsloosheid" een plaats moet geven.
Projecteer dergelijke opmerkingen slechts op jezelf als ouder. Zeg dat je dingen ineens in een ander perspectief ziet, of dat jouw leven meer zin heeft gekregen (of mag kinderen opvoeden niet zingevend worden genoemd???). Maar ga het geen algemeenheid maken, dat je pas "weet wat leven is" als je kinderen hebt. Want iedereen haalt zijn zingeving, zijn perspectief, zijn invulling van het leven uit andere dingen. En ik zou niet inzien waarom mensen met een ander leven (goed, tenzij je huurmoordenaar bent, maar daar is denk ik iedereen het wel over eens met mij) ineens geen zin zouden kennen omdat zij geen kinderen hebben...
Je hebt vast en zeker andere angsten en zorgen dan ouders als kinderloos persoon, andere doelen en andere wensen, maar dat maakt die angsten, zorgen, doelen en wensen niet minder reëel omdat er geen sprake is van kinderen.
Nu heb ik er geen ervaring mee, maar mijn idee is dat het moment dat je pappa of mamma wordt, je hele leven ineens verandert. Ineens is daar zo'n heel klein baby'tje dat volledig afhankelijk is van jou, en dat jij gemaakt hebt. Je leven staat volledig op zijn kop, en het belangrijkste is dat kindje, dat wil je zo voorspoedig mogelijk laten opgroeien en alle liefde geven die er in de wereld is. Je bent getuige geweest van een wondertje, en ineens lijkt alles wat je daarvoor hebt meegemaakt niet zo heel groots meer. Niet voor niets hoor je vaak ouders zeggen dat de geboorte van hun kinderen het mooiste in hun leven was.
Als je vanuit dat oogpunt kijkt, dan kun je wellicht begrijpen dat ze dingen anders zijn gaan zien. Was je voorheen bijvoorbeeld carrierevrouw, die er niet aan moest denken om thuis te zitten, nu is daar ineens dat lieve, afhankelijke wezentje, en je moederinstinct neemt het over. Je wilt zorgen! Wat nou werk, wat nou inkomen, wat nou baan. Je bent moeder! Dat is het enige dat telt.
Je eigen leven als ouder neemt een vlucht, dingen waar je vroeger bezorgd over was, vallen in het niet bij de bezorgdheid die je kent met betrekking tot je kind. Wat als het onder een auto loopt, wat als het van de trap valt, wat als het een blauwtje loopt? Waar máákte je je vroeger eigenlijk druk om?
Dat mensen dingen zeggen als "nu weet ik pas wat de zin van mijn leven is", kan ik me wel voorstellen. Ik snap alleen niet dat je dat ook op anderen gaat projecteren. Je kwetst mensen er onnodig mee. Mensen die geen kinderen willen, voelen zich aangesproken omdat ze ineens "inhoudsloos" zouden zijn. Mensen die ze niet kunnen krijgen, voelen een steek omdat ze het gevoel zo graag zouden ervaren, maar nu proberen om het gemis een plekje te geven, en dat wordt niet makkelijker als je ineens "inhoudsloosheid" een plaats moet geven.
Projecteer dergelijke opmerkingen slechts op jezelf als ouder. Zeg dat je dingen ineens in een ander perspectief ziet, of dat jouw leven meer zin heeft gekregen (of mag kinderen opvoeden niet zingevend worden genoemd???). Maar ga het geen algemeenheid maken, dat je pas "weet wat leven is" als je kinderen hebt. Want iedereen haalt zijn zingeving, zijn perspectief, zijn invulling van het leven uit andere dingen. En ik zou niet inzien waarom mensen met een ander leven (goed, tenzij je huurmoordenaar bent, maar daar is denk ik iedereen het wel over eens met mij) ineens geen zin zouden kennen omdat zij geen kinderen hebben...
Je hebt vast en zeker andere angsten en zorgen dan ouders als kinderloos persoon, andere doelen en andere wensen, maar dat maakt die angsten, zorgen, doelen en wensen niet minder reëel omdat er geen sprake is van kinderen.
Ik ken genoeg mensen zonder kinderen die een heel zinvol leven leiden. Natuurlijk is het niet zo dat je leven zinloos is zonder kinderen of dat je niet weet wat nu echt belangrijk is.
Maar in mijn geval geldt wel heel sterk dat het krijgen van een kind mijn leven enorm veel zin heeft gegeven. Ik liep tien jaar lang rond met een chronische depressie. Die was wel beheersbaar, maar alles was wel vrij moeizaam. Die depressie was in één klap weg toen Isa werd geboren. Dat heeft vast te maken met de hormonale veranderingen en de structuur die een kind met zich meebrengt, maar ook zoals een collega van mij laatst zei "in één klap is je hele bestaan gelegitimeerd". Mijn rol, positie en kijk op de maatschappij is volledig veranderd. Ik ben veel meer een hoeksteen van de samenleving geworden, in de zin dat ik mijn sociale gedrag en zorg voor anderen heel erg heb ontwikkeld. Niet alleen voor mijn kind, maar voor mijn hele omgeving. Dat had ik vast ook kunnen bereiken zonder een kind, maar ik was al zo lang depressief dat ik niet eens meer wist dat ik me nog anders kon voelen. Dit was echt de trigger daarvoor.
Ik heb sindsdien veel nagedacht over dit fenomeen. Stel dat er wat met Isa zou gebeuren, is mijn bestaan dan weer zinloos? De conclusie is uiteraard: natuurlijk niet. Mijn nieuwe maatschappelijke rol en houding raak ik daardoor niet meer kwijt, ik weet nu immers hoe belangrijk ik dat vind en zal dat ook altijd zo blijven volhouden.
Ik hoor vaak van ongewenst kinderloze stellen, dat zij ook echt hun best moeten doen om een nieuwe zingeving te vinden als blijkt dat het echt niet gaat lukken. Een kind is nu eenmaal een hele dwingende manier om je bij het leven te betrekken. Volgens mij (maar hier kan ik helemaal naast zitten), is dat ook belangrijk onderdeel van een kinderwens, op zijn minst genetisch.
Maar in mijn geval geldt wel heel sterk dat het krijgen van een kind mijn leven enorm veel zin heeft gegeven. Ik liep tien jaar lang rond met een chronische depressie. Die was wel beheersbaar, maar alles was wel vrij moeizaam. Die depressie was in één klap weg toen Isa werd geboren. Dat heeft vast te maken met de hormonale veranderingen en de structuur die een kind met zich meebrengt, maar ook zoals een collega van mij laatst zei "in één klap is je hele bestaan gelegitimeerd". Mijn rol, positie en kijk op de maatschappij is volledig veranderd. Ik ben veel meer een hoeksteen van de samenleving geworden, in de zin dat ik mijn sociale gedrag en zorg voor anderen heel erg heb ontwikkeld. Niet alleen voor mijn kind, maar voor mijn hele omgeving. Dat had ik vast ook kunnen bereiken zonder een kind, maar ik was al zo lang depressief dat ik niet eens meer wist dat ik me nog anders kon voelen. Dit was echt de trigger daarvoor.
Ik heb sindsdien veel nagedacht over dit fenomeen. Stel dat er wat met Isa zou gebeuren, is mijn bestaan dan weer zinloos? De conclusie is uiteraard: natuurlijk niet. Mijn nieuwe maatschappelijke rol en houding raak ik daardoor niet meer kwijt, ik weet nu immers hoe belangrijk ik dat vind en zal dat ook altijd zo blijven volhouden.
Ik hoor vaak van ongewenst kinderloze stellen, dat zij ook echt hun best moeten doen om een nieuwe zingeving te vinden als blijkt dat het echt niet gaat lukken. Een kind is nu eenmaal een hele dwingende manier om je bij het leven te betrekken. Volgens mij (maar hier kan ik helemaal naast zitten), is dat ook belangrijk onderdeel van een kinderwens, op zijn minst genetisch.
mooi he, alles
Je sprak nogal in het algemeenquote:Op dinsdag 26 april 2005 11:49 schreef Toodles het volgende:
Gut oh gut, prima hoor. Ik sprak alleen maar over hoe ik het ervaren heb, daarmee niet zeggende dat de rest het fout ziet.
Ja dat klopt en maakt deel uit van waarom ik hier reageerde. De vragen die de TS stelt in de OP waren ook dingen die ik me afvroeg toen ik me bewust werd dat ik kinderen wilde. Nu het niet gaat lukken hoogstwaarschijnlijk stel ik me die vragen opnieuw en probeer terug te halen hoe mijn antwoorden er toen uitzagen. Dat kan ik al niet meer terughalen dus want het is te abstract geworden. Vandaar dat ik hier even reageerde, het speelt nu gewoon even opnieuw bij mij. De conclusie is dat ik het niet meer kan invoelen, nu ik weet wat ik toen niet wist.quote:Op dinsdag 26 april 2005 12:06 schreef phileine het volgende:
Ik hoor vaak van ongewenst kinderloze stellen, dat zij ook echt hun best moeten doen om een nieuwe zingeving te vinden als blijkt dat het echt niet gaat lukken. Een kind is nu eenmaal een hele dwingende manier om je bij het leven te betrekken. Volgens mij (maar hier kan ik helemaal naast zitten), is dat ook belangrijk onderdeel van een kinderwens, op zijn minst genetisch.
Dat was het, kom maar op verder met de antwoorden op vragen van de TS
'vroeger' toen ik rond de twintig was wilde ik wel kinderen. Niet op dat moment maar wel voor 'over een paar jaar' als alles op orde is; huis, relatie, financieel etc.
Tegen de tijd dat alles op orde was had ik steeds meer zoiets van 'wat moet ik met een kind?' en dat boog om in 'zeg nooit nooit, maar eigenlijk wil ik helemaal geen kinderen'..
Totdat ik Swets ontmoette en al vrij snel kwam de allesoverheersende gedachte 'met jou wil ik kinderen' Ik was toen 29.
Ik wist dat het allemaal niet vanzelf zou gaan (we wisten al dat Swets z'n vruchtbaarheid niet geweldig was) en het vooruitzicht dat er een lange weg te gaan was en geen garantie dat het wel zou lukken weerhield me niet.
Ik heb heel lang twee verschillende toekomstbeelden in m'n gedachten gehad: eentje met en eentje zonder kind. En voor beiden probeerde ik een invulling te bedenken.
Uiteindelijk is het dus wel gelukt bij ons en ja, dan merk je dat je van te voren eigenlijk helemaal niet goed kunt bedenken wat het hebben van een kind omvat. Ik wist natuurlijk wel dat mijn leven zou veranderen, maar wat het precies met me gedaan heeft is zo veel meer.
Bij mij is het inderdaad zo dat zo veel dingen waar ik me vroeger druk om kon maken nu niet meer belangrijk zijn voor mij. (ik stap er tenminste veel sneller overheen). Ik kan me indenken dat mensen dat proberen duidelijk te maken, alleen kun je dit nooit van te voren bedenken en kun je dit ook nooit zo aan anderen verkondigen als zijnde 'waarheid'. Ieders 'waarheid' is tenslotte anders en iedere levensinvulling is anders.
Tegen de tijd dat alles op orde was had ik steeds meer zoiets van 'wat moet ik met een kind?' en dat boog om in 'zeg nooit nooit, maar eigenlijk wil ik helemaal geen kinderen'..
Totdat ik Swets ontmoette en al vrij snel kwam de allesoverheersende gedachte 'met jou wil ik kinderen' Ik was toen 29.
Ik wist dat het allemaal niet vanzelf zou gaan (we wisten al dat Swets z'n vruchtbaarheid niet geweldig was) en het vooruitzicht dat er een lange weg te gaan was en geen garantie dat het wel zou lukken weerhield me niet.
Ik heb heel lang twee verschillende toekomstbeelden in m'n gedachten gehad: eentje met en eentje zonder kind. En voor beiden probeerde ik een invulling te bedenken.
Uiteindelijk is het dus wel gelukt bij ons en ja, dan merk je dat je van te voren eigenlijk helemaal niet goed kunt bedenken wat het hebben van een kind omvat. Ik wist natuurlijk wel dat mijn leven zou veranderen, maar wat het precies met me gedaan heeft is zo veel meer.
Bij mij is het inderdaad zo dat zo veel dingen waar ik me vroeger druk om kon maken nu niet meer belangrijk zijn voor mij. (ik stap er tenminste veel sneller overheen). Ik kan me indenken dat mensen dat proberen duidelijk te maken, alleen kun je dit nooit van te voren bedenken en kun je dit ook nooit zo aan anderen verkondigen als zijnde 'waarheid'. Ieders 'waarheid' is tenslotte anders en iedere levensinvulling is anders.
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Ik wist al rond mijn 15e dat ik kinderen wilde maar toen nog niet hoor. Rond mijn 18e was ik klaar met mijn mbo opleiding en woonde ik samen met mijn inmiddels ex en ik werkte in de prenatal waar ik dus dagelijk zangere vrouwen en kleine baby's tegen kwam. En toen had ik het gevoel dat ik kinderen wilde. Mijn ex is 5 jaar ouder dan ik maar vond mij nog te jong en zo kwam het dat er geen kinderwens in vervulling ging. Gelukkig maar want drie jaar later liep het stuk. En toen kwam ik mijn man tegen, ik ken hem al sinds mijn 6e , en met hem had ik zo iets van JA. Ik ben in juli 2003 met hem getrouwd, na een jaar samenwonen, en heb gelijk de pil weg gegooid en in oktober/november was ik zwanger en inmiddels is onze dochter al weer 8 1/2 maand. En nu kriebelt het bij mij al weer. Ik weet heel zeker dat ik een tweede wil en het liefst gooi ik vandaag nog de pil weg maar we moeten eerst ons huisje af hebben en wat geld achter de hand en dan gaan we er weer voor.
Het 'zin van het leven' is in mijn geval de verbazing van de onvoorwaardelijke totale liefde voor zo'n hummel
Ik vind eigenlijk niet dat mijn leven meer zin heeft met kinderen, het is vooral een stuk complexer geworden
En om de vraag te beantwoorden: ik hoefde niet perse kinderen, mijn vriend wilde ze wel dolgraag. Zijn kinderwens was sterker dan mijn geenkinderwens, dus de kinders zijn er inmiddels en ik vind ze geweldig . Ik was 25 toen de oudste werd geboren. Wel was de inbreuk op mijn manier van leven enige factoren groter dan ik had verwacht, maarja, je hebt of wel, of geen kinderen en er bestaat nou eenmaal niks tussenin. Per saldo ben ik gelukkig.
En om de vraag te beantwoorden: ik hoefde niet perse kinderen, mijn vriend wilde ze wel dolgraag. Zijn kinderwens was sterker dan mijn geenkinderwens, dus de kinders zijn er inmiddels en ik vind ze geweldig . Ik was 25 toen de oudste werd geboren. Wel was de inbreuk op mijn manier van leven enige factoren groter dan ik had verwacht, maarja, je hebt of wel, of geen kinderen en er bestaat nou eenmaal niks tussenin. Per saldo ben ik gelukkig.
Daar zit wat in.quote:Op dinsdag 26 april 2005 09:22 schreef Tinkerbell het volgende:
Als je zo lang bezig bent zonder resultaat verlies je op een gegeven moment een klein beetje het kontakt met het werkelijke doel: een kind. De kinderwens wordt abstract en wordt iets als vele andere dingen die je niet kunt, zoals bijvoorbeeld een ingewikkeld wiskundeprobleem oplossen of simpeler in mijn geval: autorijden. Miljoenen mensen kunnen autorijden en ik niet. Miljoenen mensen krijgen een kind en ik niet.
Daarom zet ik ook 'bewust' in de topictitel, als aanloop voor het echte werk . Je kan op je 14e ook wel eens een maandje kinderen 'willen' maar dat gaat dan wel weer over en dat is ws toch anders dan kinderen willen als je er aan toe bent. Zeg maar.quote:Op dinsdag 26 april 2005 10:12 schreef kozakken het volgende:
Dan is er nog een punt dat ik graag wil vermelden: het verschil tussen het concept "We willen kinderen" en de realiteit: "We gaan voor het eggie".
Toen heb ik opeens ook wel even opnieuw mijn keuze tegen het licht gehouden. Er zit daadwerkelijk verschil tussen 'kinderen willen' en daadwerkelijk 'kinderen krijgen'.
Tenminste, voor mij wel.
Toen we opeens echt gingen proberen was het niet meer een theoretische keuze voor ooit, maar ging het opeens om dat moment. Om de toekomst die (wanneer het natuurlijk mag lukken) definitief wordt veranderd.
Nou, dat is dus ook niet precies wat ik bedoel. Wel dat ik graag (wanneer het kan, mag etc.) kinderen wilde. (of kind)
Maar zelfs toen ik 'bewust' ouder wilde worden heb je nog niet definitef de knoop doorgehakt. Pas wanneer je condooms, pil en weet ik veel wat nog meer aan de kant gooit wordt het pas echt echt!
Ik praatte ook niet over 14 en een maandje willen. Ik praatte echt over zeg (in mijn geval) 26 en kinderen willen (voor zover je wat te willen hebt).
Maar dat is anders dan 28 zijn en opeens echt besluiten: nu dus...
-beetje warrig verhaal, maar ook lastig goed uit te leggen-
Maar zelfs toen ik 'bewust' ouder wilde worden heb je nog niet definitef de knoop doorgehakt. Pas wanneer je condooms, pil en weet ik veel wat nog meer aan de kant gooit wordt het pas echt echt!
Ik praatte ook niet over 14 en een maandje willen. Ik praatte echt over zeg (in mijn geval) 26 en kinderen willen (voor zover je wat te willen hebt).
Maar dat is anders dan 28 zijn en opeens echt besluiten: nu dus...
-beetje warrig verhaal, maar ook lastig goed uit te leggen-
Eigenlijk heb ik me nooit echt afgevraagd of ik kinderen wilde. Wel hoeveel kinderen ik zou willen. Bij mijn man eigenlijk hetzelfde. Wel met het idee dat we misschien helemaal geen kinderen konden krijgen, maar dat meer op de achtergrond, omdat er niet echt een reden was om er van uit te gaan dat we geen kinderen zouden kunnen krijgen. We hebben het er wel eens over gehad wat we zouden doen als dat het geval zou zijn, maar dan wel vrij globaal.
Ik moet wel zeggen, dat ik de hoeveelheid kinderen wel een klein beetje (naar beneden) heb bijgesteld nu ik er 2 heb!
Ik moet wel zeggen, dat ik de hoeveelheid kinderen wel een klein beetje (naar beneden) heb bijgesteld nu ik er 2 heb!
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Wat zal jij dan een saai leven hebben gehad, dat een enorm zware verantwoordelijkheid je leven in eens echt maakt. Je had bijv. ook een leidinggevende fuctie kunnen nemen in de werkwereld.quote:Op dinsdag 26 april 2005 11:16 schreef Toodles het volgende:
[..]
Zo heb ik het ook ervaren, je realiseert je met een kind opeens veel beter waar het echt om draait in het leven, en een hoop 'belangrijke' dingen zijn opeens bijzaak geworden.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Jeetje wat kun je toch soms afgezeken worden om een persoonlijke mening Ik snap hem niet helemaal hoor, iemand(in dit geval Tex, ik had dit stukje zelf ook nietsvermoedend kunnen tikken trouwens) geeft aan hoe het voor haar voelde toen ze haar kindje kreeg, Toodles beaamd dat hij heeft dat ook zo ervaren. Ik kan me de reactie van Tink en Spindizzy wel een beetje begrijpen vooral als je de deze opmerking in een generaliserende vorm hebt horen zeggen tegen je. Maar ze houden het in deze geheel bij zichzelf en ik vind het persoonlijk ook geen stijl om daar nu weer met zijn allen overheen te walsen. Mógen ze dat niet voelen dan
Ik snap hem niet helemaal hoor, iemand(in dit geval Tex, ik had dit stukje zelf ook nietsvermoedend kunnen tikken trouwens) geeft aan hoe het voor haar voelde toen ze haar kindje kreeg, Toodles beaamd dat hij heeft dat ook zo ervaren. Ik kan me de reactie van Tink en Spindizzy wel een beetje begrijpen vooral als je de deze opmerking in een generaliserende vorm hebt horen zeggen tegen je. Maar ze houden het in deze geheel bij zichzelf en ik vind het persoonlijk ook geen stijl om daar nu weer met zijn allen overheen te walsen. Mógen ze dat niet voelen dan
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
Hyves!
Ik baal ervan dat ik genoemd word. Ik geef juist aan Tex wel te begrijpen noch val ik over Toodles. Maar nee hoor, mijn naam moet genoemd worden, terwijl ik me zo integer mogelijk heb proberen op te stellen in dit topic. Spreek aub de mensen aan die er over vallen. Dat ben ik dus niet.
[ Bericht 27% gewijzigd door Tinkerbell op 27-04-2005 09:25:54 ]
[ Bericht 27% gewijzigd door Tinkerbell op 27-04-2005 09:25:54 ]
Ook maar even ontopic dan
17 toen ik heel zeker wist dat ik kids wilde, wel een vaste relatie( met de vent, toen nog knulletje, waarmee ik nu getrouwd ben) maar verder was het natuurlijk nog helemaal niet aan de orde, te jong, school, afhankelijk van ouders enz. Op mijn 23ste kreeg ik mijn eerste zoon, niet geheel volgens planning tijdens mijn opleiding, maar achteraf zou ik het zo weer doen.
17 toen ik heel zeker wist dat ik kids wilde, wel een vaste relatie( met de vent, toen nog knulletje, waarmee ik nu getrouwd ben) maar verder was het natuurlijk nog helemaal niet aan de orde, te jong, school, afhankelijk van ouders enz. Op mijn 23ste kreeg ik mijn eerste zoon, niet geheel volgens planning tijdens mijn opleiding, maar achteraf zou ik het zo weer doen.
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
Hyves!
Begrijp dat je het niet eens met me bent? Mag, kan ik mij zeker iets bij voor (proberen) te stellen!!! Die post van mij is absoluut niet bedoeld om nog een trap na te geven of wat dan ook, echt niet!!! Ik wil de zaken gewoon even van een andere kant belichten, dat is al.quote:Op woensdag 27 april 2005 09:15 schreef Tinkerbell het volgende:
edit laat maar
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
Hyves!
Ik was 3 of 4 ofzo toen ik al wist dat ik kinderen wilde, was dan ook helemaal in tranen toen mijn moeder dat spelletje met de trouwring deed om te zien hoeveel kinderen je zou krijgen, daar kwam bij mij nooit wat uit, ring bleef altijd stil...
Vanaf mijn 16de is het echt gaan kriebelen, maar dan ben je nog te jong voor kids, uiteindelijk op mijn 21ste met de pil gestopt, gelijk zwanger en daar was het ventje 8 maanden later.
Bewust jonge moeder, dat wilde ik heel erg graag, lekker spelen met je kind, lekker nog jong van geest zijn en van lichaam en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad...
Vanaf mijn 16de is het echt gaan kriebelen, maar dan ben je nog te jong voor kids, uiteindelijk op mijn 21ste met de pil gestopt, gelijk zwanger en daar was het ventje 8 maanden later.
Bewust jonge moeder, dat wilde ik heel erg graag, lekker spelen met je kind, lekker nog jong van geest zijn en van lichaam en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad...
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Lees naar boven.quote:Op woensdag 27 april 2005 09:25 schreef Loena-tik- het volgende:
[..]
Begrijp dat je het niet eens met me bent? Mag, kan ik mij zeker iets bij voor (proberen) te stellen!!! Die post van mij is absoluut niet bedoeld om nog een trap na te geven of wat dan ook, echt niet!!! Ik wil de zaken gewoon even van een andere kant belichten, dat is al.
En dat mogen mensen die die uitspraken niet prettig vonden over komen (om wat voor reden dan ook) toch net zo goed? De andere kant belichten?quote:Op woensdag 27 april 2005 09:25 schreef Loena-tik- het volgende:
[..]
Begrijp dat je het niet eens met me bent? Mag, kan ik mij zeker iets bij voor (proberen) te stellen!!! Die post van mij is absoluut niet bedoeld om nog een trap na te geven of wat dan ook, echt niet!!! Ik wil de zaken gewoon even van een andere kant belichten, dat is al.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat was niet mijn bedoeling hoor Tinkerbell!!! Ik sprak alleen over jullie omdat ik het van jullie kan begrijpen het het verkeerde keelgat in schiet. Ik refereerde hierbij niet aan je manier van posten, zoals je zelf ook al zegt die is heus integer, daar ben ik het mee eens!!!quote:Op woensdag 27 april 2005 09:15 schreef Tinkerbell het volgende:
Ik baal ervan dat ik genoemd word. Ik geef juist aan Tex wel te begrijpen noch val ik over Toodles. Maar nee hoor, mijn naam moet genoemd worden, terwijl ik me zo integer mogelijk heb proberen op te stellen in dit topic. Spreek aub de mensen aan die er over vallen. Dat ben ik dus niet.
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
Hyves!
Oh en waarom ik kinderen wilde???
Ik ben gewoon dol op kinderen, vindt hun wereldbeeld prachtig, mag graag in hun wereldje meegaan, de wereld opnieuw mee ontdekken door de ogen van een kind.
Ik hou gewoon van ze.
Ik ben gewoon dol op kinderen, vindt hun wereldbeeld prachtig, mag graag in hun wereldje meegaan, de wereld opnieuw mee ontdekken door de ogen van een kind.
Ik hou gewoon van ze.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ja, tis al goed Loena-tik
Mooi zegquote:Op woensdag 27 april 2005 09:31 schreef erodome het volgende:
Ik hou gewoon van ze.
Ondanks dat ik helemaal gek ben op kinderen wilde ik ze nooit zelf hebben. Mede omdat ik in een kinderdagverblijf werkte en na een dag 12 koters om je heen had ik geen behoefte om er thuis zelf een te hebben, maar sinds een jaar heb ik een hele sterke kinderwens.
Alleen wil ik eerst mijn studie af hebben en een goed huis en vast inkomen hebben, maar mocht ik nu per ongeluk zwanger worden, zal ik geen abortus plegen en gewoon mijn studie afmaken met kind erbij.
Ik denk dat ik dus over 4 jaar klaar ben met deze studie (dan nog 2 jaar deeltijd maar dat is bij mijn werk in) en dan nog een jaar voor vast contract en huis dus ik zal ongeveer 28 zijn voor ik pas echt serieus ga nadenken over een kind en dat vind ik ook een mooie leeftijd. Knut zal dan 31/32 zijn, dan hebben we al ene leven achter de rug en de dingen gedaan die we echt wilde doen en hoop ik dat ik mijn kinderen veel kennis over de wereld kan meegeven zoals mijn ouders bij mij hebben gedaan en Knuts ouders bij hem.
Alleen wil ik eerst mijn studie af hebben en een goed huis en vast inkomen hebben, maar mocht ik nu per ongeluk zwanger worden, zal ik geen abortus plegen en gewoon mijn studie afmaken met kind erbij.
Ik denk dat ik dus over 4 jaar klaar ben met deze studie (dan nog 2 jaar deeltijd maar dat is bij mijn werk in) en dan nog een jaar voor vast contract en huis dus ik zal ongeveer 28 zijn voor ik pas echt serieus ga nadenken over een kind en dat vind ik ook een mooie leeftijd. Knut zal dan 31/32 zijn, dan hebben we al ene leven achter de rug en de dingen gedaan die we echt wilde doen en hoop ik dat ik mijn kinderen veel kennis over de wereld kan meegeven zoals mijn ouders bij mij hebben gedaan en Knuts ouders bij hem.
Tuurlijk, alleen heb ik het gevoel dat we soms een beetje ver doorschieten in het vermorzelen van die ander met die andere mening(oh enne hiermee bedoel ik dus niet de reactie van Spindizzy of Tinkerbell!!!!!!!!!! ) . Vind ik jammer. Hiermee zeg ik niet dat je het niet mag zeggen dat een ander je kwetst !!!quote:Op woensdag 27 april 2005 09:28 schreef miss_sly het volgende:
[..]
En dat mogen mensen die die uitspraken niet prettig vonden over komen (om wat voor reden dan ook) toch net zo goed? De andere kant belichten?
edit: Beetje verduidelijkt, geen zin in een rel en al helemaal niet over dit gevoelige onderwerp!
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
Hyves!
Ik vind dit wel een mooi topic eigenlijk. Voor mensen die nog geen kinderen hebben is het een mooie manier om te formuleren waarom ze eigenlijk kinderen willen, voor mensen die ze hebben even terugkijken 'hoe zat het ook alweer en waarom wilde ik het ook al weer' en voor mensen zoals ik een terugblik 'wat dacht ik toen en nu het niet kan, hoe vorm ik dan mijn leven'.
Best cool
Best cool
Eensch, mooi dat je het ondanks alles zo kunt zien!!!quote:Op woensdag 27 april 2005 09:43 schreef Tinkerbell het volgende:
Ik vind dit wel een mooi topic eigenlijk. Voor mensen die nog geen kinderen hebben is het een mooie manier om te formuleren waarom ze eigenlijk kinderen willen, voor mensen die ze hebben even terugkijken 'hoe zat het ook alweer en waarom wilde ik het ook al weer' en voor mensen zoals ik een terugblik 'wat dacht ik toen en nu het niet kan, hoe vorm ik dan mijn leven'.
Best cool
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
Hyves!
Ik wil al heel lang kinderen, zolang als ik me kan herinneren. Op m'n 19e heb ik een miskraam gehad na een ongeplande zwangerschap waar ik eigenlijk wel heel blij mee was (met de zwangerschap dan hè), behalve dan dat ik m'n hele studie op zijn kop zou moeten zetten. Achteraf gezien heb ik nu nog de rust en de tijd om een beetje fatsoenlijk af te studeren en van het studentenleven te genieten, maar aan de andere kant vind ik het ook wel 'eng'. Ik heb nu een miskraam gehad, wie zegt dat het de volgende keer wel goed gaat? Zowel mijn kinderwens als mijn beeld van zwangerschap en zwanger worden zijn radicaal veranderd. Mijn kinderwens is enorm groot geworden, maar wel redelijk 'beheersbaar' (dwz: ik kan wel verzinnen dat het verstandiger is om eerst af te studeren, een huis te hebben en financiële zekerheid) maar een goed verlopende zwangerschap vind ik ineens een stuk minder vanzelfsprekend.
Ik denk dat ik zo'n 25 was. Studie af, er kwam geregeld geld binnen.
Maar ook: vrienden om ons heen kregen kinderen en die hoorden er gewoon bij, bij elk bezoek dat die vrienden ons brachten.
De eerste 18 jaar zijn het zwaarst.
Daarna valt het wel mee, zijn ze het huis uit.
Maar ook: vrienden om ons heen kregen kinderen en die hoorden er gewoon bij, bij elk bezoek dat die vrienden ons brachten.
De eerste 18 jaar zijn het zwaarst.
Daarna valt het wel mee, zijn ze het huis uit.
Hoop je Mijn zus is 27 en woont nog steeds bij onze oudersquote:Op woensdag 27 april 2005 09:55 schreef Yosomite het volgende:
De eerste 18 jaar zijn het zwaarst.
Daarna valt het wel mee, zijn ze het huis uit.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Ik hoorde een ander mooi statement op deze opmerking.
"Maar als ze afgestudeerd zijn komen ze terug".
Op een toon die wanhoop aangeeft.
"Maar als ze afgestudeerd zijn komen ze terug".
Op een toon die wanhoop aangeeft.
Het is niet zozeer een 'enorm zware' verantwoordelijkheid, maar een 'andere' verantwoordelijkheid. Ik denk dat de vergelijking met een leidinggevende functie hier niet op gaat.quote:Op woensdag 27 april 2005 08:23 schreef moussy het volgende:
[..]
Wat zal jij dan een saai leven hebben gehad, dat een enorm zware verantwoordelijkheid je leven in eens echt maakt. Je had bijv. ook een leidinggevende fuctie kunnen nemen in de werkwereld.
En ach, 'saai leven'....wat de één saai vindt, vindt de ander boeiend
Btw, ik ben financieel directeur, dus heb al een 'leidinggevende functie in de werkwereld', voor zover dat echt relevant is voor je
Dat komt meer doordat de meesten hier gewoon weinig kunnen hebben en meteen op de teentjes zijn getraptquote:Op woensdag 27 april 2005 09:38 schreef Loena-tik- het volgende:
[..]
Tuurlijk, alleen heb ik het gevoel dat we soms een beetje ver doorschieten in het vermorzelen van die ander met die andere mening
Veel mensen om mij heen verwachten volgens mij dat wij best snel kids hebben omdat we goed met de nichtjes en neefje omgaan. Maar ik ben nog lang niet van plan om aan kinderen te beginnen (nu 24) en mn vriendin ook nog niet (red. clauwheee).
'Altijd' al geweten dat ik kinderen wilde. Ik was er nooit bij weg te slaan.
Laatste 5 jaar is het voor mij wel steeds meer gaan trekken. Veel mensen om mij heen met kindjes waardoor het nog dichterbij komt. Ik ben op dit moment gewoon een grote 'rammelaar' zeg maar.
Waarom ik kinderen wil? Ehm... Pfoe, leg dat maar eens uit... Alles lijkt cliché. Het lijkt me een mooi iets om zo'n totaal afhankelijk hulpeloos wezentje op te laten groeien en hem/haar daarbij te helpen...
Laatste 5 jaar is het voor mij wel steeds meer gaan trekken. Veel mensen om mij heen met kindjes waardoor het nog dichterbij komt. Ik ben op dit moment gewoon een grote 'rammelaar' zeg maar.
Waarom ik kinderen wil? Ehm... Pfoe, leg dat maar eens uit... Alles lijkt cliché. Het lijkt me een mooi iets om zo'n totaal afhankelijk hulpeloos wezentje op te laten groeien en hem/haar daarbij te helpen...
***
Het is nog niet zo ver bij ons. Ze zijn nog niet zo oud.quote:Op woensdag 27 april 2005 09:59 schreef texelonia het volgende:
[..]
Hoop je Mijn zus is 27 en woont nog steeds bij onze ouders
Maar zoiets zal bij ons niet gebeuren (denken we op dit moment).
Dan zetten we ze op een kamer desnoods (buitenshuis).
Ze moeten ook leren zelfstandig te leven en te wonen.
om daar op in te haken, mijn oom is 33 en woont nog thuis lekker makkelijk, mijn oma doet alles voor hem en dat terwijl hij een studio heeft om in te wonen
Nou, ik heb het nooit zeker geweten... zelfs toen ik zwanger was wist ik het niet zeker eigenlijk, hoewel het wel een bewuste keuze was. Uiteraard vind ik het nu het meest geweldige wat me ooit is overkomen
stormy waters...
sailin'
sailin'
Ik heb eigenlijk altijd zeker geweten dat ik kinderen wilde. Alleen toen ik zwanger was, begon ik opeens te twijfelen Gelukkig is het helemaal goedgekomen
Help, deel en doneer! Steun Liam in de strijd tegen SMA2! De tijd dringt!
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
Ik zou mijn kind (mocht ik die ooit krijgen) op zijn 25ste toch echt wel het huis uitschoppen..komt een beetje lui op me over als je op je 33e nog thuis woont.quote:Op woensdag 27 april 2005 10:38 schreef Martineke het volgende:
om daar op in te haken, mijn oom is 33 en woont nog thuis lekker makkelijk, mijn oma doet alles voor hem en dat terwijl hij een studio heeft om in te wonen
zou die niet gaan zou ik stiekem verhuizen en hem achterlatenquote:Op woensdag 27 april 2005 12:04 schreef Noca het volgende:
[..]
Ik zou mijn kind (mocht ik die ooit krijgen) op zijn 25ste toch echt wel het huis uitschoppen..komt een beetje lui op me over als je op je 33e nog thuis woont.
Je zou er haast een boek over schrijven!
dat heeft de moeder van iemand die ik ken gedaan.quote:Op woensdag 27 april 2005 12:15 schreef moussy het volgende:
[..]
zou die niet gaan zou ik stiekem verhuizen en hem achterlaten
"Ik ga naar Duitsland.. Doeiiii" en toen stond hij op straat
Help, deel en doneer! Steun Liam in de strijd tegen SMA2! De tijd dringt!
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
Al jong wist ik dat ik later kinderen wilde, maar meer omdat ik het idee had dat het zo hoorde.
Ik had eigenlijk nooit wat met kinderen, was er niet in geïnteresseerd.
Toen ik wat met mijn vriend kreeg, veranderde dat wel door zijn schattige tweelingnichtjes van een half jaar destijds.
Op mijn 21ste beviel mijn zusje van een meisje. Ik was opslag verliefd en de kriebels kwamen naarboven. Maar goed, mijn vriend en ik woonden beide nog thuis en we zaten nog op school, dus op dat moment was mijn verstand nog sterker dan mijn gevoel.
Vorig jaar zijn we gaan samenwonen en toen was ik er helemaal klaar voor. Ik was toen 24. Mijn vriend moest er allemaal nog even overnadenken, maar was na een paar maanden ook om. Ik ben nu 25, zwanger en zal net 26 zijn als ons beebje geboren wordt.
En waarom.. sja. Ik zou bijna zeggen oerdrang Gewoon zelf ervaren hoe zo'n wondertje tot stand komt in jouw lichaam en daarna het liefhebben en verzorgen en proberen op te voeden tot een zelfstandig persoon. Maar laat dat hummeltje eerst maar eens geboren worden
Ik had eigenlijk nooit wat met kinderen, was er niet in geïnteresseerd.
Toen ik wat met mijn vriend kreeg, veranderde dat wel door zijn schattige tweelingnichtjes van een half jaar destijds.
Op mijn 21ste beviel mijn zusje van een meisje. Ik was opslag verliefd en de kriebels kwamen naarboven. Maar goed, mijn vriend en ik woonden beide nog thuis en we zaten nog op school, dus op dat moment was mijn verstand nog sterker dan mijn gevoel.
Vorig jaar zijn we gaan samenwonen en toen was ik er helemaal klaar voor. Ik was toen 24. Mijn vriend moest er allemaal nog even overnadenken, maar was na een paar maanden ook om. Ik ben nu 25, zwanger en zal net 26 zijn als ons beebje geboren wordt.
En waarom.. sja. Ik zou bijna zeggen oerdrang Gewoon zelf ervaren hoe zo'n wondertje tot stand komt in jouw lichaam en daarna het liefhebben en verzorgen en proberen op te voeden tot een zelfstandig persoon. Maar laat dat hummeltje eerst maar eens geboren worden
Uitgerekend op 29 oktober 2005!
*O* Voor alle tweede streepjes dames *O*
*O* Voor alle tweede streepjes dames *O*
Zoiets hebben ouders van een vriend van ons ook gedaan. Niet naar Duitsland dan, maar wel naar ergens bij de Belgische grens, geloof ik. Ik geef ze groot gelijk, het heeft hem ook geen kwaad gedaan. Ik weet zeker dat ie anders tot zn veertigste thuis was blijven wonenquote:Op woensdag 27 april 2005 12:17 schreef LadyS het volgende:
[..]
dat heeft de moeder van iemand die ik ken gedaan.
"Ik ga naar Duitsland.. Doeiiii" en toen stond hij op straat
Tot aan mijn 23-ste altijd gezegt ik wil geen kinderen wat moet je met die "bleeer-dingen" en ook echt gemeend. Nu vind ik kinderen wel leuk maar van een ander die gezellig over je vloer komen en dan gelukkig weer naar huis gaan. Zag het meer als een last dan een toevoeging, je hele wereld op de kop voor zo'n "ding" en dat had ik er niet voor over. Toch een groot gedeelte van mijn leven uitgestippelt met geld verdienen, lekker de beest uithangen en vooral geen verplichtingen.
Tot die ene dag dat ik kats afknapte (lichamelijk en geestelijk) en mijn toekomstbeeld in duigen viel kreeg een burn-out en ik alles is ging overdenken. Geen kinderen willen was voor mij een bescherming voor die kinderen (door verleden) maar ik weet nu gelukkig beter dat ik het verleden niet ben. Ik ben een totaal ander persoon en ik zou nooit mijn verleden kunnen zijn.
Als klap op die vuurpijl ontmoette ik ook nog eens mijn vriend wonen nu 4 en half jaar samen en hebben een mooie dochter van 10 mnd en dat had je me nou niet in die voorgaande jaren hoeven te beweren want dan had ik je uiteraard voor gek verklaard.
Tot die ene dag dat ik kats afknapte (lichamelijk en geestelijk) en mijn toekomstbeeld in duigen viel kreeg een burn-out en ik alles is ging overdenken. Geen kinderen willen was voor mij een bescherming voor die kinderen (door verleden) maar ik weet nu gelukkig beter dat ik het verleden niet ben. Ik ben een totaal ander persoon en ik zou nooit mijn verleden kunnen zijn.
Als klap op die vuurpijl ontmoette ik ook nog eens mijn vriend wonen nu 4 en half jaar samen en hebben een mooie dochter van 10 mnd en dat had je me nou niet in die voorgaande jaren hoeven te beweren want dan had ik je uiteraard voor gek verklaard.
Hee, heb je nog meer kinderen dan Zoe?quote:Op woensdag 27 april 2005 13:05 schreef Rottdog het volgende:
een mooie dochter van 10 mnd
Ik was 23 toen we een dochter kregen, en dat was wel bewust. Eigenlijk ongeveer hetzelfde verhaal als Grijs; we wisten dat we kinderen wilden, hebben daar nooit erg lang over nagedacht of het als 'een beslissing' gezien, of iets waarvan je 'moet' genieten. Misschien scheelt dat ook? Ik heb vaak de indruk dat mensen er echt een item van maken, iets waarover je heel lang moet nadenken, een echte verantwoorde beslissing over moet nemen..
Ik ben 21...Ons overkwam het eigenlijk. Wij 'planden' kinderen voor over een jaar over 5 , en toen was ik ' ineens' (nou jah, door de pil heen dus) zwanger.
Dat was behoorlijk slikken. Vooral omdat het in het begin ook allemaal niet goed leek te zitten. na de inmiddels derde echo bij 7 weken zagen we dat alles goed was, een minibeepje met knipperend hartje. En toen was het meteen goed voor ons...
Nu zeggen we, voor het zwanger worden hebben wij niet bewust gekozen, maar voor dit kindje hebben we heel bewust gekozen!
Dat was behoorlijk slikken. Vooral omdat het in het begin ook allemaal niet goed leek te zitten. na de inmiddels derde echo bij 7 weken zagen we dat alles goed was, een minibeepje met knipperend hartje. En toen was het meteen goed voor ons...
Nu zeggen we, voor het zwanger worden hebben wij niet bewust gekozen, maar voor dit kindje hebben we heel bewust gekozen!
Fuente: mooi gezegd...
Ik was zelf net 22 toen ik Noa kreeg (inmiddels bijna 5 maandjes geleden, wat gaat het snel...) en ben 10 weken zwanger van de tweede!
Toen ik in juli 2003 trouwde wilde ik nog 'even' geen kinderen, maar dat veranderde heel snel. Toen heeft het nog 8 maanden geduurd voor ik zwanger werd. Bij de tweede dus een heel stuk minder!
Net als jij zegt Fuente, ons tweede kindje hadden we nog even niet verwacht, maar we hebben er natuurlijk (voor mij heel natuurlijk) heel bewust voor gekozen. Ik vind het nu echt onwijs leuk en kijk er natuurlijk heel erg naar uit...!
Ik was zelf net 22 toen ik Noa kreeg (inmiddels bijna 5 maandjes geleden, wat gaat het snel...) en ben 10 weken zwanger van de tweede!
Toen ik in juli 2003 trouwde wilde ik nog 'even' geen kinderen, maar dat veranderde heel snel. Toen heeft het nog 8 maanden geduurd voor ik zwanger werd. Bij de tweede dus een heel stuk minder!
Net als jij zegt Fuente, ons tweede kindje hadden we nog even niet verwacht, maar we hebben er natuurlijk (voor mij heel natuurlijk) heel bewust voor gekozen. Ik vind het nu echt onwijs leuk en kijk er natuurlijk heel erg naar uit...!
Misschien wordt daar nu zo de nadruk op gelegd i.v.m het werken van beide ouders, dat je er wel goed over na moet denken enzo...quote:Op woensdag 27 april 2005 14:22 schreef poemojn het volgende:
[..]
Hee, heb je nog meer kinderen dan Zoe?
Ik was 23 toen we een dochter kregen, en dat was wel bewust. Eigenlijk ongeveer hetzelfde verhaal als Grijs; we wisten dat we kinderen wilden, hebben daar nooit erg lang over nagedacht of het als 'een beslissing' gezien, of iets waarvan je 'moet' genieten. Misschien scheelt dat ook? Ik heb vaak de indruk dat mensen er echt een item van maken, iets waarover je heel lang moet nadenken, een echte verantwoorde beslissing over moet nemen..
Ik raakte eveneens ongepland zwanger maar dat was helemaal niet erg. Mijn man en ik hadden het er wel over dat we wel ooit graag kinderen wilden. En nu is ons leven helemaal veranderd, in positieve zin dan.
I'm not a complete idiot, some parts are missing.
Ik was 18 toen bij mij PCO ontdekt werd. Vanaf dat moment wist ik zeker dat ik kinderen wilde. Vantevoren heb ik er nooit bij stil gestaan, maar toen ineens bleek dat kinderen krijgen niet zo vanzelfsprekend hoeft te zijn wilde ik het ineens erg graag.
Toen ik mijn vriend leerde kennen (ik was toen 22) hebben we er vrij snel en veel over gepraat. Na een jaar ben ik gestopt met de pil (ik slik die alleen om mijn baarmoeder schoon te houden, een soort van nep-cyclus dus). Weer een jaar later wilden we allebei toch wel erg graag en spontaan is er nooit iets gebeurt. Op mijn 24e werd ik na de nodige onderzoeken en medicijngebruik zwanger en op mijn 25e kregen wij onze prachtige dochter.
Toen ik mijn vriend leerde kennen (ik was toen 22) hebben we er vrij snel en veel over gepraat. Na een jaar ben ik gestopt met de pil (ik slik die alleen om mijn baarmoeder schoon te houden, een soort van nep-cyclus dus). Weer een jaar later wilden we allebei toch wel erg graag en spontaan is er nooit iets gebeurt. Op mijn 24e werd ik na de nodige onderzoeken en medicijngebruik zwanger en op mijn 25e kregen wij onze prachtige dochter.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
|
|
