Hoe oud was je toen je bewust kinderen wilde?

Yamyam, zoals er ook in je BOM topic werd gezegd zijn dit soort topics met alleen maar een heleboel vragen in de openingspost niet echt gewenst. Een van de standaard reacties is 'Topicstarter begint'.

Dus vertel eens iets over jezelf, vanwaar deze vragen, wat zouden jouw antwoorden daarop zijn?

Ik was 28 jaar toen we besloten om met de pil te stoppen. Ik werd gelijk zwanger en kreeg onze eerste zoon toen ik 29 was.
We hadden al jaren een relatie maar ik was er eerder gewoon nooit zo mee bezig. Ik heb gestudeerd tot mijn 25ste en had daarna een leuke fulltime job.
Pas op mijn 28ste kreeg ik ineens uit het niets de kriebels en na een gesprekje met manlief ook meteen gestopt met anticonceptie wat in ons geval accuut resulteerde in een zwangerschap en later een zoon die nu 4 jaar is.

(onze 2de zoon is nu 3 maanden)

ff terugrekenen hoor....ik was 27 toen we besloten dat we een kind wilde. Criteria voor mij (maar goed, ik ben een man en rationeel): Ik moet een kind alles kunnen bieden op deze wereld, dus moest er vnl financieel genoeg ruimte zijn en we moesten allebei klaar zijn met onszelf en bereid zijn onszelf naar het tweede plan te zetten. Een kind gaat, in mijn beleving, namelijk voor alles.

Sja, en de rest....mijn vrouw was in 3 maanden zwanger, dus de voorpret was van korte duur

Al zo lang ik me kan herinneren wil ik kids, maar sinds mijn 15e wel echt bewust. Waarom? Ik ben gek op kinderen, en het lijkt me geweldig om ze te zien opgroeien, ze te sturen en er (hopelijk) zelfstandige, hartelijke, spontane en verstandige volwassenen van te maken. (En omdat het me vreselijk lijkt om als weduwe van 80 alleen in je aanleunwoning te zitten en nooit bezoek te krijgen, maar das een volgende, en een beetje egoïstisch).

Voorlopig echter gaat het niet gebeuren. Eerst maar eens mijn studie afmaken (nog een jaartje of 3,5), daarna een leuke baan zoeken, huisje kopen, trouwen, financien op orde hebben... Ik heb zoiets van, als ik de keus heb, dan wil ik mijn kind pas ter wereld laten komen als alles een beetje op rolletjes loopt in mijn leven. Ik zal mijn kind niet verwennen, maar zoals het bij mij thuis is gedaan, zorgen dat er wat spaargeld was toen de eerste kwam, vind ik wel erg handig. En daarnaast vind ik het het allerbelangrijkste dat mijn kindje in een stabiel gezin van een vader en een moeder opgroeit, die heel veel van elkaar houden. 't Zal dus wel de 2e helft van de 20 ergens worden.

Overigens is er nog wel een klein puntje: vriendlief (bij wie ik toch wel wil blijven eigenlijk) is niet zo'n kindervriend. Goed, hij is begin 20, en wat niet is kan nog komen, maar het zal wel een hele grote stap worden voor hem. Hij heeft gezegd dat als ik ze graag wil, hij het ook goed vindt, maar dat ik niet moet verwachten dat hij werk ed. opgeeft (liefde geven en er zijn voor de kinderen zal hij natuurlijk wel doen). Ik op mijn beurt heb gezegd "Het is niet, zonder kinderen geen relatie, wel zonder relatie geen kinderen". Als hij het écht niet wil, dan zal ik me daar bij neer moeten leggen, want ik heb voor hém gekozen, en ik wist dit van tevoren (ken hem al jaren). Maar de andere kant op werkt het een beetje hetzelfde... We komen er wel...

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:11 schreef innovative het volgende:
Overigens is er nog wel een klein puntje: vriendlief (bij wie ik toch wel wil blijven eigenlijk) is niet zo'n kindervriend.

Het zal je verbazen tezijnertijd, maar zodra een man zijn eigen kind in zijn armen heeft, verandert hij vaak totaal. Ik had ook nooit zoveel op met kids, maar toen de kleine er eenmaal was...wow..

Ik was een jaar of 30 toen ik me dat bewust werd. En nu ben ik 37 en is het nog niet gelukt en het ziet ernaar uit dat het niet lukken gaat ook.

Als je zo lang bezig bent zonder resultaat verlies je op een gegeven moment een klein beetje het kontakt met het werkelijke doel: een kind. De kinderwens wordt abstract en wordt iets als vele andere dingen die je niet kunt, zoals bijvoorbeeld een ingewikkeld wiskundeprobleem oplossen of simpeler in mijn geval: autorijden. Miljoenen mensen kunnen autorijden en ik niet. Miljoenen mensen krijgen een kind en ik niet.

Had je me deze vraag zo'n 7 jaar geleden gesteld, had ik een antwoord gegeven zoals innovative hierboven. Toen kon ik me een veel duidelijker beeld vormen.

Trouwens innovative, de punten die jij noemt.. op je 80e alleen zitten en voor elkaar kiezen met of zonder kinderen komen ook (weer) erg aan de orde als je ze niet kunt krijgen. Juist dan moet je zien of je je dromen en verlangens kunt omgooien.

Ik kreeg mijn dochter 2 dagen na mijn 19e verjaardag. Mijn (inmiddels ex-)man en ik hadden bewust jong voor kinderen gekozen. Toen ze eenmaal was geboren was vader ineens niet zeker meer van zijn keus en vond het allemaal maar niks zo`n kleintje en wilde er dus niet veel mee te maken hebben. Ondanks dat ik dus alleen stond voor de opvoeding heb ik er geen moment spijt van gehad dat ik er zo jong aan begonnen ben.

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:15 schreef Toodles het volgende:

[..]

Het zal je verbazen tezijnertijd, maar zodra een man zijn eigen kind in zijn armen heeft, verandert hij vaak totaal. Ik had ook nooit zoveel op met kids, maar toen de kleine er eenmaal was...wow..

Maar wilde je wel een kind, of wilde je partner een kind en ben je daar dan maar in meegegaan omdat het je niet vreselijk leek ofzo?

op mijn 25e (oktober 2003) kwam vriendlief er mee dat hij graag kinderen wilde, en toen heb ik er over nagedacht en kwam tot de conclusie dat ik dat eigenlijk ook wel wilde, alleen durfde dat niet zo goed toe te geven. toen zijn we er gelijk voor gegaan, in november 2003 spiraaltje laten verwijderen, en in januari was ik al zwanger. dit is helaas geeïndigd in een miskraam in febr, maar in april was ik alweer zwanger, en inmiddels heb ik een mooie zoon van bijna 4 maanden

Ik heb altijd al geweten dat ik kinderen wilde. Als klein kindje zei ik al: "Later neem ik een man, dan neem ik 5 kinderen, en dan doe ik de man weer weg" (m'n moeder zat nog wel eens af te geven op m'n vader en mannen in het algemeen...)
Een leven zonder kinderen leek/lijkt me zo leeg en eigenlijk ook een beetje nutteloos.
Sinds m'n twintigste ofzow begon het ook echt een beetje te kriebelen, maar vond ik het nog veel te vroeg en was de situatie er ook nog helemaal niet naar (studie/werk, samenwonen, etc).
Ruim een jaar geleden toch onverwachts zwanger geworden, en inmiddels heb ik een prachtig zoontje van dik 4 maanden

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:37 schreef texelonia het volgende:

Een leven zonder kinderen leek/lijkt me zo leeg en eigenlijk ook een beetje nutteloos.

EN bedankt!

Nee hoor, ik snap wel dat je dat zegt, maar er zijn mensen onder ons die worstelen met de realiteit daarvan.

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:30 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Maar wilde je wel een kind, of wilde je partner een kind en ben je daar dan maar in meegegaan omdat het je niet vreselijk leek ofzo?

Ik zag kinderen wel altijd als iets wat ik wilde in het leven, dus het is niet zo dat ik het '' erbij" heb omdat mijn vrouw dat graag wilde.
Ik bedoelde eigenlijk aan te geven dat het beeld wat je hebt van kinderen, als je er zelf nog geen hebt, totaal niet klopt met het werkelijke gevoel wat je hebt/krijgt bij je eigen kind. Daar zijn eigenlijk geen woorden voor, zo mooi. Maar goed, ik dwaal af van het topic...

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:15 schreef Toodles het volgende:

[..]

Het zal je verbazen tezijnertijd, maar zodra een man zijn eigen kind in zijn armen heeft, verandert hij vaak totaal. Ik had ook nooit zoveel op met kids, maar toen de kleine er eenmaal was...wow..

Ja omdat het zijn eigen kind is, duh. Maar dat wil niet zeggen dat hij er echt voor kiest en er ten alle tijden heel blij mee zal zijn.

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:41 schreef Tinkerbell het volgende:
EN bedankt!

Nee hoor, ik snap wel dat je dat zegt, maar er zijn mensen onder ons die worstelen met de realiteit daarvan.

Ik zat nog te twijfelen over die zin, bang dat het verkeerd opgevat zou worden...

Maar ik bedoelde het puur voor mezelf. Bedoel echt niet dat mensen die geen kinderen willen of kunnen krijgen een nutteloos leven hebben ofzow. 'De zin van het leven' is toch voor iedereen anders, ieder moet zijn/haar leven toch zelf invullen.

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:41 schreef Tinkerbell het volgende:
[..]
EN bedankt!

Nee hoor, ik snap wel dat je dat zegt, maar er zijn mensen onder ons die worstelen met de realiteit daarvan.

Knap dat je begrip op kan brengen voor die uitspraak. Veel mensen in jouw situatie zouden dat niet kunnen. Hulde!

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:45 schreef texelonia het volgende:

[..]

Ik zat nog te twijfelen over die zin, bang dat het verkeerd opgevat zou worden...

Maar ik bedoelde het puur voor mezelf. Bedoel echt niet dat mensen die geen kinderen willen of kunnen krijgen een nutteloos leven hebben ofzow. 'De zin van het leven' is toch voor iedereen anders, ieder moet zijn/haar leven toch zelf invullen.

Ik ben ook niet boos of gekwetst hoor, maar het is wel een beetje een knullige opmerking, geef toe.

Bovendien, als je mijn eerste post leest en de laatste zin daarvan, zul je zien dat ik aangeef dat sommige dingen die je bedenkt als je net aan kinderen begint te denken (kies je wel of niet voor een partner, vind je uberhaupt wel een partner, wat als mijn partner niet wil, wat als ik alleen overblijf) juist weer gaan opspelen op het moment dat je ze niet kan krijgen. Juist die dingen komen dan in volle vaart op je af en mede daarmee het gevoel dat je misschien wel 'nutteloos' bent.

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:45 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

Ja omdat het zijn eigen kind is, duh. Maar dat wil niet zeggen dat hij er echt voor kiest en er ten alle tijden heel blij mee zal zijn.

En juist daarom zei ik "vaak" i.p.v. "altijd"

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:49 schreef Toodles het volgende:

[..]

Knap dat je begrip op kan brengen voor die uitspraak. Veel mensen in jouw situatie zouden dat niet kunnen. Hulde!

Das niet zo moeilijk, een ander kan er niets aan doen dat ik geen kinderen kan krijgen.

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:11 schreef innovative het volgende:
(En omdat het me vreselijk lijkt om als weduwe van 80 alleen in je aanleunwoning te zitten en nooit bezoek te krijgen, maar das een volgende, en een beetje egoïstisch).

Tja, en daar kom ik weer : er zitten zat mensen mét kinderen in een aanleunwoning te wachten op bezoek. Ik heb het vaak gezien bij mijn oma in het bejaardentehuis, ik lees het regelmatig, ik hoor erover van zorgverleners. Andersom lees ik ook weer over mensen zonder kinderen, die een groot sociaal netwerk hebben opgebouwd, en veel bezoek krijgen van vrienden/ kennissen en hun kinderen. Dus tja

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:50 schreef Toodles het volgende:

[..]

En juist daarom zei ik "vaak" i.p.v. "altijd"

Maar ik bedoel; ook als hij geen kinderen wilde zal hij zo goed als altijd zijn eigen bloed niet kunnen weerstaan. Het blijft toch je kind, ongewenst of niet. En dus zal hij er ook wel lief voro zijn, maar dat is iets anders als het kind echt gewild hebben. Ik wil (nu) ook geen kinderen, maar mocht ik er toch een krijgen dan zal ik daarom niet een slechtere vader zijn en heus een stuk leuker dan je zou verwachten aan de hand van mijn negatieve instelling tov kinderen nu.

Daarmee is dat geen argument om op basis van de negatieve insteliing van man of vriend te zeggen "ach wat hij denkt maakt niet uit, ter zijnertijd vind hij het kind toch wel lief".

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:50 schreef Tinkerbell het volgende:

Ik ben ook niet boos of gekwetst hoor, maar het is wel een beetje een knullige opmerking, geef toe.

Nou ja er werd gevraagd waarom je kinderen wilden, en ik gaf daar mijn antwoord op. Ik kan me gewoon geen leven zonder kinderen voorstellen, nooit gekund. Het is wel heel hard dat jij en helaas vele anderen daarin geen keus hebben, maar daarmee verandert mijn mening er nog niet mee. Als ik geen kinderen had kunnen krijgen, had ik ook een andere invulling van mijn leven moeten vinden, en ik heb werkelijkwaar geen idee hoe ik dat zou hebben gedaan. Waarmee ik ook niet bedoel dat mijn leven dan nutteloos zou zijn geweest, maar het is denk ik idd wat jij zegt, dat je dan je verlangens en dromen moeten zien om te gooien.

Ik vind het eigenlijk juist een beetje leeg als je niets kunt bedenken om te doen met je leven als je geen kinderen zou hebben. (Eigenlijk zeg je bijna "ik heb geen leven") Overigens als je zo bent en zelf geen kinderen kunt krijgen kun je natuurlijk adopteren, dan is in ieder geval je zorgbehoefte bevredigd, lijkt me.

Dan is er nog een punt dat ik graag wil vermelden: het verschil tussen het concept "We willen kinderen" en de realiteit: "We gaan voor het eggie".
Toen heb ik opeens ook wel even opnieuw mijn keuze tegen het licht gehouden. Er zit daadwerkelijk verschil tussen 'kinderen willen' en daadwerkelijk 'kinderen krijgen'.
Tenminste, voor mij wel.
Toen we opeens echt gingen proberen was het niet meer een theoretische keuze voor ooit, maar ging het opeens om dat moment. Om de toekomst die (wanneer het natuurlijk mag lukken) definitief wordt veranderd.

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 10:04 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

[-knip-]
Daarmee is dat geen argument om op basis van de negatieve insteliing van man of vriend te zeggen "ach wat hij denkt maakt niet uit, ter zijnertijd vind hij het kind toch wel lief".

Het was ook niet bedoeld als argument, maar meer als een soort van geruststelling richting Innovative dat het tzt ook best wel eens heel anders kan zijn dan je je nu voorstelt.
Maar voor hetzelfde geld kan het natuurlijk ook precies zo zijn als je nu denkt dat het gaat worden natuurlijk. Ik gaf slechts een mogelijkheid aan.

Sowieso is het af te raden om een beslissing te nemen op basis van wat ik uitkraam

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:37 schreef texelonia het volgende:
Een leven zonder kinderen leek/lijkt me zo leeg en eigenlijk ook een beetje nutteloos.

En omgekeerd lijkt het mij zo 'eng' om van je levensvervulling afhankelijk te zijn van een 'ander'
_{dit bedoel ik echt niet naar naar jou toe, tex, tis ook gewoon het 'gevoel' dat ineens bij mij opkomt}

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 10:12 schreef ThE_ED het volgende:
Ik vind het eigenlijk juist een beetje leeg als je niets kunt bedenken om te doen met je leven als je geen kinderen zou hebben. (Eigenlijk zeg je bijna "ik heb geen leven") Overigens als je zo bent en zelf geen kinderen kunt krijgen kun je natuurlijk adopteren, dan is in ieder geval je zorgbehoefte bevredigd, lijkt me.

Mwah, als je al jaren het idee hebt dat je leven een leven met kinderen hoort te zijn, kan ik me best voorstellen dat het moeilijk is een nieuwe richting te geven als blijkt dat je geen kinderen kan krijgen.
Het is niet een idee wat opkomt en binnen een week wordt afgeschreven. Het zit vaak al jaren in iemands beleving. Uiteindelijk vinden ook die mensen weer richting en invulling, het kost alleen wat meer tijd.

Ikzelf was 31 (een half jaartje geleden dus ) , mijn vriendin had het er al een aantal jaartjes over , maar zelf was ik er nog niet echt aan toe.
Na er een tijd over nagedacht te hebben , zei ik afgelopen November dat de tijd nu rijp was en we hebben besloten dat ze zou stoppen met de pil .
Zelf had ik regelmatig verhalen gelezen dat het wel een jaar , of nog langer kan duren eer dat ze zwanger werd, maar dat ging voor ons niet op.
Ze is nu 4 maanden zwanger en we verwachten in Oktober ons eerste kindje

Voor het practische had het beter iets later kunnen komen , aangezien we 01-06 gaan trouwen in Las Vegas , en het zal niet zo'n pretje zijn om met zo'n dikke buik een tijd in het vliegtuig te zitten .
Om over haar trouwjurk maar niet te praten , die ze misschien niet meer past

Maar ik zou toch niet anders willen

hee volgens mij was dat mijn eerste post in [oud]

Xlarge gefeliciteerd met beide

hi , ik wilde altijd al kids en toen ik 22 was ben ik met pil gestopt .
al met al heeft t toen nog 1 jaar geduurd
bij de 2e had ik ook t idee dat t nog wel ff kon gaan duren maar dat was dus in 1 x raak
ben nu 27 en heb 2 zoontjes 1 van net 3 en de 2e is 1,5 jaar nu

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:22 schreef Tinkerbell het volgende:
Trouwens innovative, de punten die jij noemt.. op je 80e alleen zitten en voor elkaar kiezen met of zonder kinderen komen ook (weer) erg aan de orde als je ze niet kunt krijgen. Juist dan moet je zien of je je dromen en verlangens kunt omgooien.

Klopt inderdaad... En het lijkt me heel moeilijk om iets dergelijks onder ogen te zien. Kijk, nu is het nog luchtig en inderdaad "abstract", ik wil ooit kinderen, en dan niet "te oud". Maar ik heb altijd wel dat kleine stemmetje in mijn achterhoofd dat zegt dat ik niet té veel er van uit moet gaan dat het zomaar gaat gebeuren. Om het al eerder genoemde feit dat mijn vriend niet staat te springen bij het idee, en om het feit dat mijn vriend en ik hebben gezegd dat we niet gaan dokteren... Ja, ik weet het, ik zeg het nu luchtig, ik ben 20 en ik zou nu écht geen kind willen hebben (laat staan meer), dus hoe ik er over denk als mijn klok aan het tikken is, weet ik ook niet, maar ik probeer wat dat betreft mijn blik op mijn toekomst zo open mogelijk te houden, zodat ik niet met kokervisie puur op kids gericht ga leven de komende jaren.

De oom en tante van mijn vriend zijn ook ongewenst kinderloos. Juist daar zie ik de pijn inderdaad van dichtbij. Ik heb ook direct tegen mijn vriend gezegd dat onze kinderen (mits, indien, als, ooit) drie opa's en oma's krijgen. Mijn ouders, zijn ouders en zijn oom en tante. Omdat we ze dan wel geen kinderen kunnen schenken, maar kleinkinderen, ja, dat wel. Al is het dan niet direct de bloedband, we zullen ze hetzelfde benaderen als de andere "opa's en oma's".

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 09:45 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

Ja omdat het zijn eigen kind is, duh. Maar dat wil niet zeggen dat hij er echt voor kiest en er ten alle tijden heel blij mee zal zijn.

Ik denk dat geen enkele ouder te allen tijde heel blij is met zijn/haar kind. Ik denk dat elke ouder er weleens de balen van heeft als hij/zij geen tijd heeft voor zichzelf of de partner, als het kind chagerijnig is, ruzie maakt met broertjes/zusjes of als ze, na een drukke werkdag, de hele verzameling lego weer moeten opruimen omdat kindlief zin had om te "spelen".

Maar je hebt inderdaad gradaties, en ik hoop dat mijn lief uiteindelijk geveld zal worden door het effect dat Toodles beschrijft. Maar dat zien we dan wel weer.

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 10:28 schreef innovative het volgende:

Maar je hebt inderdaad gradaties, en ik hoop dat mijn lief uiteindelijk geveld zal worden door het effect dat Toodles beschrijft. Maar dat zien we dan wel weer.

Maar dat is dus als het kind er dus al is, dus daarvoor heb je hem dan al overgehaald of voor de gek gehouden met de pil "vergeten".

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 10:24 schreef Martineke het volgende:
Xlarge gefeliciteerd met beide

dank je Martineke , en jij ook natuurlijk
al ben ik 4 maanden te laat ...

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 10:33 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

Maar dat is dus als het kind er dus al is, dus daarvoor heb je hem dan al overgehaald of voor de gek gehouden met de pil "vergeten".

Precies, dat bedacht ik me dus ook. In een eerder stadium moet hij al tot de conclusie komen dat hij een kind wil, niet pas als hij het in zijn armen houdt. En dat ligt natuurlijk een stuk lastiger, want dat kun je met logische argumenten niet bespreken.

Dat een man wel of niet gek met kinderen is zegt trouwens helemaal niks over een kinderwens hoor. Ik ben heel gek met mijn neefje en nichtjes en vindt het echt super als ze langskomen of als we naar hen toegaan, maar ik wil op dit moment eigenlijk nog helemaal geen kinderen..en over 2 jaar zoals het nu lijkt ook nog niet.. zal met de tijd misschien wel gaan komen, maar misschien ook wel niet. Maar of een man kids wil gaat er echt niet van afhangen of hij andere kinderen leuk vindt...

Ik vind het trouwens raar om te zeggen dat je leven nutteloos is als je geen kids zou hebben...moet er niet aan denken dat dat mijn maatstaf zou zijn voor een 'geslaagd' leven om het maar zo te zeggen, maar das ieder zijn eigen.

Nutteloos is ook niet helemaal het goed woord, want het is ook niet alsof mijn leven nu zo nuttig is nu ik een kind heb ofzow. Maar ik vind het leven wel veel leuker nu ik een kind heb, ook al klinkt dat misschien heel fout..

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 10:56 schreef texelonia het volgende:
Maar ik vind het leven wel veel leuker nu ik een kind heb, ook al klinkt dat misschien heel fout..

Dat vind ik niet fout klinken hoor
Is toch juist mooi dan?

Dat je leven nutteloos zou zijn als je geen kids zou hebben, dat vind ik wel fout klinken.

Vond je je leven dan voorheen niet leuk?

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 10:56 schreef texelonia het volgende:
Nutteloos is ook niet helemaal het goed woord, want het is ook niet alsof mijn leven nu zo nuttig is nu ik een kind heb ofzow. Maar ik vind het leven wel veel leuker nu ik een kind heb, ook al klinkt dat misschien heel fout..

Nee, dat vind ik helemaal niet heel fout

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 10:59 schreef miss_sly het volgende:
Vond je je leven dan voorheen niet leuk?

Ik snap niet helemaal wat je bedoelt miss_sly
Het kan toch zijn dat je leven leuker is? Net als dat kan door een nieuwe baan. Of een nieuw dier. Of zoiets

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 11:01 schreef miss_dynastie het volgende:

[..]

Ik snap niet helemaal wat je bedoelt miss_sly
Het kan toch zijn dat je leven leuker is? Net als dat kan door een nieuwe baan. Of een nieuw dier. Of zoiets

Als je je leven leuk vond, en nu alleen nog maar leuker, is er niets mis mee, natuurlijk
Als je je leven eerst niet leuk vond, en nu wel, vind ik dat toch vreemd.
Maar goed, dat komt misschien ook omdat dat leeg en nutteloos nog door mijn hoofd spookt; als je dan zegt dat je leven nu leuker is, klinkt het net of het daarvoor niet zo was.

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 10:59 schreef miss_sly het volgende:
Vond je je leven dan voorheen niet leuk?

Ik zat een beetje in de knoop met mezelf. En de dingen waar ik me toen druk om maakte, lijken nu opeens niet meer zo belangrijk. Het is eigenlijk alsof ik ben wakker geschud, en misschien ben ik ook wel iets volwassener geworden.

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 10:33 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

Maar dat is dus als het kind er dus al is, dus daarvoor heb je hem dan al overgehaald of voor de gek gehouden met de pil "vergeten".

Overgehaald, wellicht, maar dat lijkt mij persoonlijk geen probleem toch? Het is een besluit dat je samen neemt, en als je het niet met elkaar eens bent, moet één van beiden sowieso "overgehaald" worden. Ik sluit ook niet uit dat ik dat zal zijn. Of dat ik een deel van mijn kinderwens moet laten varen (ik wil graag een groot gezin) en we er maar twee krijgen.

Expres niet slikken vind ik het laagste wat er is. Vergeten en geen maatregelen nemen is hetzelfde. Als je 'm vergeet, dan weet je dat vroeg genoeg en kun je de huisarts bellen als je het niet eens bent over het wel of niet krijgen van kinderen. Want in mijn ogen moet je alleen bewust risico's nemen waarbij je zwanger kunt worden als je daar beiden achter staat (of er op zijn minst mee kunt leven).

Begrijp me goed, als wij ooit kinderen krijgen dan is dat omdat we er allebei achter staan. Maar voor hem zal het eerder een rationele beslissing zijn dan één gebaseerd op emotie, wat het voor mij wel zal zijn. En vanuit dat oogpunt, hoop ik gewoon dat hij uiteindelijk door een onmogelijke vaderliefde zal worden getroffen.

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 11:03 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Als je je leven leuk vond, en nu alleen nog maar leuker, is er niets mis mee, natuurlijk
Als je je leven eerst niet leuk vond, en nu wel, vind ik dat toch vreemd.
Maar goed, dat komt misschien ook omdat dat leeg en nutteloos nog door mijn hoofd spookt; als je dan zegt dat je leven nu leuker is, klinkt het net of het daarvoor niet zo was.

Aha, oke, nu snap ik je
Ik denk alleen niet dat Tex dat laatste bedoelde... edit: uh, dus wel..

[ Bericht 2% gewijzigd door miss_dynastie op 26-04-2005 11:19:07 ]

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 11:03 schreef miss_sly het volgende:

Als je je leven leuk vond, en nu alleen nog maar leuker, is er niets mis mee, natuurlijk
Als je je leven eerst niet leuk vond, en nu wel, vind ik dat toch vreemd.
Maar goed, dat komt misschien ook omdat dat leeg en nutteloos nog door mijn hoofd spookt; als je dan zegt dat je leven nu leuker is, klinkt het net of het daarvoor niet zo was.

Snap wel dat het beetje vreemd klinkt. Als je het leven niet leuk vindt moet je eigenlijk natuurlijk ook geen kind nemen om het leuker te maken. Maar ik werd ongepland zwanger en het heeft toevallig wel zo uitgepakt. Nou zijn er nog best dingen die ik anders zou willen hoor, zoals werk bijvoorbeeld. Maar dat komt allemaal nog wel

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 11:07 schreef texelonia het volgende:

[..]

Ik zat een beetje in de knoop met mezelf. En de dingen waar ik me toen druk om maakte, lijken nu opeens niet meer zo belangrijk. Het is eigenlijk alsof ik ben wakker geschud, en misschien ben ik ook wel iets volwassener geworden.

Zo heb ik het ook ervaren, je realiseert je met een kind opeens veel beter waar het echt om draait in het leven, en een hoop 'belangrijke' dingen zijn opeens bijzaak geworden.

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 11:16 schreef Toodles het volgende:

[..]

Zo heb ik het ook ervaren, je realiseert je met een kind opeens veel beter waar het echt om draait in het leven, en een hoop 'belangrijke' dingen zijn opeens bijzaak geworden.

Dat heb je natuurlijk wel met meer dingen dan alleen met een kind, toch?

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 11:16 schreef Toodles het volgende:

[..]

Zo heb ik het ook ervaren, je realiseert je met een kind opeens veel beter waar het echt om draait in het leven, en een hoop 'belangrijke' dingen zijn opeens bijzaak geworden.

Je hebt gelijk! Wij kinderlozen zullen nooit weten wat nu echt belangrijk is in het leven...