Recensie van Restaurant De Bokkedoorns te Overveen (gemeente Bloemendaal)Adres: Wethouder van Gelukpark, Zeeweg 53.
Website:
http://www.bokkedoorns.nl/Waarschuwing van te voren: het heeft 2 Michelin-sterren en dat zal je weten ook!
De ambiance:Prachtig gelegen in de Kennemerduinen, met het huidige besneeuwde landschap helemaal een plaatje als je komt aanrijden.
Men beschikt over valet-parking, dus met auto gewoon voor de ingang aan komen rijden, automotor laten draaien, uitstappen en ontvangen worden en de bediening zorgt dat je auto ergens geparkeerd wordt.
Entree is keurig netjes, jassen worden op naam opgehangen in de garderobe.
Inrichting: strak, modern, maar toch door kleurgebruik zeer gastvrij en warm en natuurlijk perfect zittende, met stof beklede fauteuils, waarin je, zonder een houten kont te krijgen gerust 3 tot 4 uur kunt tafelen.
Natuurlijk alles met prachtig schoon tafellinnen en op de millimeter exact hetzelfde gerangschikt servies en glazen op tafel.
De menu’s:Men heeft, naast het a la carte deel een aantal vaste menu’s.
1. Het Alliance-menu (4-gangen)
2. Het menu Gastronomique (5 gangen)
3. Het menu de nos Delices (6 gangen)
Bluezz en ik besloten het menu Gastronomique te kiezen, vergezeld door hun eigen wijnarrangement.
Voordat we die keuze hadden gemaakt, namen we eerst een glas droge witte huiswijn (sauvignon blanc) en kregen we onze eerste mini-amuse, bestaande uit een van zwarte olijven gemaakte canneloni gevuld met een geitenkaascreme.
Daarna volgde nog een tweede amuse: een glas gevuld met onderin stukjes avocado, opgevuld met Hollandse garnalen en een scherp-zurige yoghurtmousse. Heerlijk de smaakpapillen strelende appetizer.
VoorgerechtHet voorgerecht bestond uit een crème van bloemkool (op zich al heel apart bedacht) met droog gebakken coquilles Saint Jacques en een tapanade van olijven en amandelen.
Heel erg lekker en die bloemkoolcrème was als een soort crème brullée gemaakt.
Perfect gebakken coquilles, die door de knisperige tapanade er bovenop, helemaal tot hun recht kwamen.
Als begeleidende wijn kregen we een witte Elzasser erbij. Fris, fruitig en licht.
TussengerechtHet tussengerecht bestond uit gesmoorde kabeljauw, overgoten met licht gesmolten ganzenlever en vergezeld door gestoofde snijbiet met ratté-aardappel, gevuld met gehakte wilde oester. Het geheel werd ter plekke overgoten met een lauriersaus.
We wisten niet dat een redelijk eenvoudige vissoort als kabeljauw zo lekker kon smaken op deze wijze. Ondanks dat we allebei principieel tegen het gebruik van ganzenlever zijn (door de manier waarop die beesten gevoerd worden) was het hele dunne gesmolten laagje op de kabeljauw dusdanig smaakversterkend en lekker dat we het toch maar hebben opgegeten.
Omdat dat Bluezz oesters niet echt heel lekker vind, heeft ze desondanks toch wat hapjes van de wilde oester weg gekregen alvorens haar restantje aan mij te schenken.
De combinatie met een eenvoudige groente als snijbiet was verrassend lekker en de lauriersaus was helemaal perfect. We gebruikten het (natuurlijk door de Bokkedoorns zelf gebakken)overheerlijke brood dan ook om ons bordje helemaal leeg te deppen.
Bij deze gang kregen we anderhalf glaasje witte bourgognewijn, die net iets stroperiger en voller van smaak was dan de Elzasser van het voorgerecht.
Het hoofdgerechtBestond uit gebraden Barbarie eendenborst, gestoofde prei met laurierdrop en chutney van bloedsinaasappel en rode biet.
Opnieuw een klein feestje op het bord. Perfect afgemeten en gebraden tamme (gemeste uit Le Lande afkomstige) vrouwtjes eend. Niets van puree, pasta of wat voor bordvervuilende of vullende zaken erbij. Nee, puur twee prima stukjes eendenborst in een heerlijke saus met het eendengebraad zelf (beetje kruiden erbij). De chutney lekker mildzoetig met een beetje pit en heerlijke knapperige prei en opnieuw de verrassende biet erbij als groente.
Zoals Bluezz het ter plekke zei: “Wat veel smaakjes proef ik hier en wat is het allemaal lekker”.
Als begeleidende wijn dit keer een rode Dao uit Portugal. Prima,volle druivige wijn, die perfect aansloot bij de eend.
De kazenTja, voor mij altijd het moeilijkste deel van zo’n menu, want ik ben niet echt een extreme kaasliefhebber. Voor Bluezz daarentegen juist bijna het hoogtepunt van een diner: het kan haar niet kazig en stinkend genoeg zijn.
Ik beperkte mij dus maar veilig tot een stukje camembert, brie en overjarige Goudse kaas.
Bluezz leefde zich helemaal uit met blauwgeaderde, stinkende kazen en een (in mijn ogen nog erger stinkende) Munsterkaas en wat geitenkaasjes.
De manier waarop het allemaal aan ons gepresenteerd werd was alleen al de moeite waard: over elke kaas werd een verhaaltje verteld en de kazen werden met witte stoffen handschoentjes (vanwege de schimmels) uit de kaastrolley gehaald en met speciale kaasmesjes voor ons op maat gesneden.
Uiteraard weer speciaal brood erbij: dit keer lichtbruin gebakken brood gevuld met noten en olijf- en appelstukjes.
Als begeleidend drankje eens niet een traditionele Port, maar een 30 jaar oude sherry-port.
Donkerbruin van kleur met in de verte nog een vleugje smaak van sherry, maar toch meer naar port neigend.
Omdat we het zichtbaar zo lekker vonden, besloot de bediening ons nog maar een keer bij te schenken ervan.
Het nagerechtAls slot van ons menu kregen we gepocheerde Elstar-appel met een mousse van griesmeel en piment, kaneelkortsdeeg en palmsuikerroomijs.
Zoals elk gerecht, prachtig opgemaakt op een bord en qua combinatie alweer bijzonder. Vooral de mousse van griesmeel deed in niks denken aan mijn slechte herinneringen van vroeger van griesmeelpuddinkjes.
Dit was fris, lekker en alweer qua portie helemaal goed.
Ook hierbij natuurlijk een witte (dessert)wijn: een zoetige Château Puy-Servain, AC Haut-Montravel 2001. (niet helemaal onze smaak, omdat we het niet zo hebben op zoete wijnen).
Uiteraard besloten Bluezz en ik dat we niet konden afsluiten zonder onze traditionele cappuccino en dubbele espresso, vergezeld gaande van een Sambuca.
Daarbij kregen we nog een klein assortimentje zelf gemaakte bonbons en 2 zelfgemaakte kletskoppen.
Nadat we afgerekend hadden (en dit keer zullen we de prijs er niet bij vermelden, want je weet gewoon van te voren dat als je naar een 2-sterrenrestaurant gaat je niet moet beknibbelen op bijzaken en vooral moet genieten), kregen we in de garderobe netjes onze jassen weer omgehangen en stond, dankzij de valet-parkingservice, onze auto (al lekker warmgedraaid en ontwasemd bij een buitentemperatuur van –5) voor ons klaar bij de uitgang.
ConclusieVeruit het beste restaurant dat we de afgelopen jaren hebben bezocht.
Bediening attent, maar niet te opdringerig.
Ambiance, sfeer en eten naderen de perfectie.
Volop de 2-Michelinsterren waard.
Chef-kok Lucas Rive weet echt wat koken is en durft verrassende smaaksensaties zinnenprikkelend samen te voegen ( ‘Zinnenprikkels’ heet toevallig ook het door de Janny v.d. Heyden geschreven boek over dit Toprestaurant) en eigenaar John Beeren blijft gewoon meelopen in de bediening en met de gasten af-en-toe een praatje maken.
Als we dan toch een cijfer moeten geven: 10-
en die ‘-‘ is omdat we nog steeds niet bij het enige 3-sterrenrestaurant De Librije in Zwolle zijn geweest, dus blijkbaar bestaat er in Nederland nog iets beters? Heb je een keer iets bijzonders te vieren en kijk je niet op een paar centen? Wil je wel eens vrijwel perfect 3 tot 4 uur genieten in een prachtige omgeving (op 10 minuutjes afstand van ons huis)?
Dan is Restaurant de Bokkedoorns een absolute aanrader!
[ Bericht 0% gewijzigd door golfer op 06-03-2005 01:10:18 ]
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer