Het topic voor de gitarist - nummer 18

quote:

Op vrijdag 25 februari 2005 18:10 schreef Jorikjet het volgende:
je ouders?

Ik ga zelf niet betalen.

Weten jullie nog van de stompboxjes van Behringer die precies op Boss leken en waarvan de namen ook afgeleid waren van de orginele?

Moet je nu eens kijken: http://www.behringer.com/(...)ng=ENG#STOMP%20BOXES

quote:

Op vrijdag 25 februari 2005 18:28 schreef Big_Boss_Man het volgende:
Weten jullie nog van de stompboxjes van Behringer die precies op Boss leken en waarvan de namen ook afgeleid waren van de orginele?

Moet je nu eens kijken: http://www.behringer.com/(...)ng=ENG#STOMP%20BOXES

Hebben de namen gewijzigd!!! HAHAHAHAHAHAH "ULTRA DISTORTION"

quote:

Op vrijdag 25 februari 2005 17:53 schreef Big_Boss_Man het volgende:

[..]

Heb jij enig idee hoeveel geld mijn ouders kwijt zijn aan die lessen?

Als je nou wat minder mijn icoon volgt Achja die vent moet ook veel geld verdienen anders kan ie zn naam nooit veranderen

[offtopic]Niet te geloven, al twee volle dagen radiostilte in dit topic[/offtopic]

Ik wil graag de volgende stelling in de groep gooien:
"Theoretische kennis bellemert in het uitleven tijdens het spelen"

Ik zit in een band. In deze band zit nog een andere gitarist. We hebben geen scheiding gemaakt in wie nou de sologitarist is en wie de slaggitarist, we proberen het per nummer een beetje af te wisselen (dan ik de solo, dan hij de solo).
Qua theoretische kennis win ik het van hem, maar als je (als leek) af gaat op ons "sologeluid" klinken de solo's van hem gewoon flitsender. Ik raak vaker de juiste noten, maar het klinkt een stuk geremder dan bij die andere gast. Hij kloot in principe maar wat aan, en met distortion en een beetje snelheid klinkt het al gauw leuk.

Vandaar de stelling (die misschien nogal krom geformuleerd is)

_{Ik probeer met deze stelling niks te bereiken en weet zelf ook niet of ik voor of tegen de stelling ben. Ik ben benieuwd naar jullie mening.}

quote:

Op maandag 28 februari 2005 17:45 schreef Gitarist het volgende:
[offtopic]Niet te geloven, al twee volle dagen radiostilte in dit topic[/offtopic]

Ik wil graag de volgende stelling in de groep gooien:
"Theoretische kennis bellemert in het uitleven tijdens het spelen"

Ik zit in een band. In deze band zit nog een andere gitarist. We hebben geen scheiding gemaakt in wie nou de sologitarist is en wie de slaggitarist, we proberen het per nummer een beetje af te wisselen (dan ik de solo, dan hij de solo).
Qua theoretische kennis win ik het van hem, maar als je (als leek) af gaat op ons "sologeluid" klinken de solo's van hem gewoon flitsender. Ik raak vaker de juiste noten, maar het klinkt een stuk geremder dan bij die andere gast. Hij kloot in principe maar wat aan, en met distortion en een beetje snelheid klinkt het al gauw leuk.

Vandaar de stelling (die misschien nogal krom geformuleerd is)

_{Ik probeer met deze stelling niks te bereiken en weet zelf ook niet of ik voor of tegen de stelling ben. Ik ben benieuwd naar jullie mening.}

Tsja, het heeft denk ik niet te maken met de hoeveelheid kennis, maar meer hoe je er mee omgaat.
Als je totaal niks met theorie doet, kun je er tijdens het spelen ook geen last van hebben. Ben je echter wel met theorie bezig dan ga je je daar automatisch proberen aan te houden, of 'goed' proberen te spelen.

Ik heb bij mezelf gemerkt dat toen ik veel met theorie bezig ging, ik veel minder freakte en op gehoor speelde. Daar gaat het waarschijnlijk wel minder spontaan van klinken. Nu probeer ik dat weer wat minder te doen.

Maar als je wel theoretisch onderbouwt aan het spelen slaat, ligt het er denk ik ook aan hoeveel je weet. Zo gauw je er tijdens het spelen echt over na moet gaan denken dan ga je fouten maken. Beheers je de theorie volledig dan kun je het 'vanzelf' laten gaan en de bruutste dingen spelen.

Das mijn mening

_{hmm, de eerste zin van de eerste en derde alinea zijn nogal tegenstrijdig maar ik denk dat ik wel duidelijk ben}

Nee het heeft idd niet te maken met de hoeveelheid kennis.

Kijk, een solo kan ik wel bedenken uiteraard, maar ik doelde meer op het improviseren.

Mijn gitaarleraar zegt dat het een fase is waar je doorheen moet. Op een gegeven moment is het niveau aan kennis zo groot dat je alles wat je nog niet weet en waar je nog geen logica achter ziet probeert te snappen. Dat werkt remmend.

quote:

Op maandag 28 februari 2005 17:58 schreef Gitarist het volgende:
Nee het heeft idd niet te maken met de hoeveelheid kennis.

Kijk, een solo kan ik wel bedenken uiteraard, maar ik doelde meer op het improviseren.

Mijn gitaarleraar zegt dat het een fase is waar je doorheen moet. Op een gegeven moment is het niveau aan kennis zo groot dat je alles wat je nog niet weet en waar je nog geen logica achter ziet probeert te snappen. Dat werkt remmend.

Ja, wil je een beetje fatsoenlijk kunnen improviseren dan ben je natuurlijk wel de nodige theoretische kennis nodig. Nou ja, hoeft ook weer niet. Er zijn ook genoeg gitaristen die op het gehoor de mooiste dingen spelen.

Theorie is mooi om in je achterhoofd te hebben, maar je moet je er niet te veel op focussen denk ik, dan belemmer je jezelf. Tenzij je zo ver gevorderd bent dat het automatisme is.

Ik zweer zelf bij muziektheorie. Ik vind het een van de meest interessante aspecten van gitaar spelen (en muziek maken in het algemeen), in tegenstelling tot eindeloos geouwehoer over versterkermerk X en gitaarmerk Y (no flame intended voor mensen die dat wel boeiend vinden, hoor..). Praktische kennis van theorie en ladders geeft je voor geimproviseerde solo's gewoon een veel breder 'klankenpalet' om uit te kiezen dan altijd gewoon maar weer diezelfde mineur bluestoonladder te gebruiken.

Maar het duurt gewoon een tijdje voordat je veel theorie dusdanig beheerst dat je het in je geimproviseerde solo's vloeiend kunt gebruiken, zonder dat je bij elke noot twijfelt wat de volgende noot moet zijn. Ik geloof dat Charlie Parker ooit iets zei als ""First learn your horn and all the theory, next develop a style. Then forget all that...and just play."

Hee gitarist. Je zwengelt een onderwerp aan, op een niveau dat hier de laatste 5 topics niet meer is voorgekomen!! Whoeiii...

Ik denk dat je stelling ook te maken heeft met het genre waarin je speelt. Als je progressive metal maakt dan is het idd zo dat solo's supergelikt en technisch moeten zijn. Maak je trash of speed of hardcore, dan zal het niet zo gelikt hoeven te zijn. Sterker nog, dan past het niet meer. Wacht even; qua toonladders moet het natuurlijk wel kloppend zijn maar als je een nootje teveel of te weinig speelt zal dat vrij weinig boeien; als het maar blijft stuwen.
Daarbij is het ook zo dat wij (hardcore/numetal/crossover) door de repetitieruimte heen lellen. Dan is het bijna onmogelijk om een gelikte solo te spelen. Dan moet je stil staan en geen van onze gitaristen is daartoe bereid.


Nou weet ik na zo'n lange tijd nog steeds niet in welk genre dat jij rondzwemt.

pst......"bodies"

Het is een beetje een universele stelling, dat van dat theorie het spelen belemmert. Ook bij de wetenschap heb je van die mensen die beweren dat kennis het denken belemmert. Naar mijn idee wordt hier de foute aanname gemaakt dat kennis, of in dit geval theorie, een substituut voor het denken, of in dit geval het spelen is. En we weten allemaal dat dit niet het geval is. Ook al weet je alle laddertjes die ze je in boekjes, op muziekscholen, op conservatoria, waar dan ook vertellen en uitleggen, je vingertjes zijn nog steeds vrij om de gaan en staan waar je ze wil.
Het kennen van muziektheorie versterkt het spel naar mijn idee, omdat het je een, dus niet hét, maar een extra refertiekadertje geeft voor het spel en dan is het aan jezelf wat je in bijvoorbeeld het ouderwetse majeur/mineur kadertje doet, of of je in een volkomen ander, bijvoorbeeld je eigen 'ik kloot maar wat aan kadertje'-gaat spelen of in een hip plagaal grieks modusje gaat spelen of van een paar van die kadertjes weer een heel nieuw sterretje aan de kosmos dat liefde uitstraalt gaat maken.

Ik heb een redelijke muzikale theorie-kennis (vier jaar piano-les gehad, ik speel al zo'n 12 jaar gitaar) en denk niet dat theorie het spelen belemmert.
Vooropgesteld vind ik dat het spelen voornamelijk uit je gevoel moet komen - gebaseerd op de kennis die je hebt. Een goed gehoor is hier ook niet onbelangrijk! Je kunt partijen en solo's die op papier staan nog zo goed spelen zoals ze op papier beschreven staan - als je er geen 'gevoel' inlegt, klinkt het (imho) nergens naar.

Ik zal een simpel voorbeeld proberen te geven, zoals ik het ervaar:
Een (basis)accoord is in feite niets meer dan een drieklank (grondtoon - terts - kwint). Dit kun je uitbreiden door extra tonen toe te voegen (septime, verminderd etc). Dit is een stukje theorie wat je moet kennen - wat zelfs voor ieder instrument gangbaar is.
Vervolgens pas je de theorie toe in je spel: soleer binnen dit accoord (en de toonsoort) wanneer in de partij dit accoord gespeeld wordt. Wanneer je dit goed beheerst (en bijna blindelins kunt), kun je hierop blijven vertrouwen en je gevoel de overhand geven. Dan kun je ook spelen met de theoretische grenzen! Laat je gevoel dus leiden, wanneer je de (basis)theorie kunt dromen.

En experimenteer! Luister goed naar anderen! Niemand vraagt jou om het wiel opnieuw uit te vinden als je pas begint met gitaarspelen. En blijf oefenen, wees niet bang om in de fout te gaan - hier leer je alleen maar van.

_{Ik hoop dat iemand ook maar iets begrijpt van wat ik probeer aan te geven}

[ Bericht 1% gewijzigd door Rooligan op 01-03-2005 08:33:18 ]

Kennis van theorie belemmert je alleen als je dat zelf toelaat. Als je naar jezelf en de muziek om je heen blijft luisteren, is er geen enkel probleem.
Gebrek aan kennis van theorie kan je alleen maar belemmeren imo.

hoo, dubbel...

Ik ben het helemaal eens met wat Zander een tijdje terug opperde. Ik wil er echter wel bijzeggen dat het erg gitarist-afhankelijk is, hoe er met de theorie omgegaan wordt. Wat de gitarist ermee wil bereiken, is ook een belangrijk punt. Immers, hoewel je klankenpalet toeneemt bij veel kennis, neemt vaak de mooiheid van improviseren bij veel gitaristen af: ze zoeken vaak naar "interessante" i.pv. mooie noten. Voor de kenners is het dan mooi, maar voor de rest klinkt het juist oninteressant. Wat wil je ermee bereiken: een select gezelschap (interessant) of een stadion? (vaak makkelijk, maar wel mooi ) Een combi is natuurlijk het beste...

Ja, je kunt het inderdaad ook zo technisch maken dat er voor 'normale' mensen nauwelijks meer naar te luisteren is. Neem bijv. Allan Holdsworth. Ik ben een keer naar een concert van hem geweest, en dan speelt 'ie echt de meest bizarre ladders en accoorden. Erg knap en indrukwekkend, maar toen we na 2 uur virtuoos spel weer buiten stonden, was er niet 1 nummer 'blijven hangen'...

Maar theorie is natuurlijk ook veel meer dan alleen maar zoveel mogelijk rare scales en modes leren om mee te soleren. Als je je veel in accoorden- en harmonieleer verdiept (de kwintencirkel en dergelijken) dan zul je zien dat dezelfde accoordenschema's en overgangen echt in heel veel nummers weer terugkomen. Als je dat allemaal een beetje redelijk in je vingers en oren hebt, dan kun je ook veel makkelijker nummers van platen zelf uitzoeken, meedoen aan jamsessies of invallen bij een band waar je de nummers nog nooit eerder van gehoord hebt, omdat je als 't ware kunt "voorspellen" waar een nummer naartoe gaat..

quote:

Op dinsdag 1 maart 2005 13:22 schreef Zanderrr het volgende:
....

Helemaal mee eens!

Randall vind ik juist briljant, maar je kan ook wel een schel geluid uit die randall krijgen.

Probeer dit eens:

Gain 1 gebruiken
Gain 1 op 10
Treble op 10
Middle op 7
Bass op 8

Zo heb ik hem staan en vind ik hem briljant.

Zo CoiCrow, wat voor muziek maken jullie???
Het lijkt wel een beetje op Cradle of filth met die zang.
Heavy shit hoor!

quote:

Op woensdag 2 maart 2005 10:49 schreef Last_Action_Hero het volgende:
Zo CoiCrow, wat voor muziek maken jullie???

Trash-core

quote:

Op dinsdag 1 maart 2005 19:38 schreef CoiCrow het volgende:
Hallo

Misschien offtopic,

maar hoe bevalt je nieuwe recordingapparatuur?!?

Ik ben heel benieuwd!