De Kunst van het loslaten van een ex - deel 15

Je kunt niet verder zien dan de keuzes die je begrijpt...

Gister te horen gekregen van een vriend dat mijn ex een nieuwe vriend heeft. Het is alweer 3 maanden geleden dat we wat hadden, en ik had mn leven verder weer goed opgepakt en ik wist dat het voorbij was, maar heel af en toe had je toch nog wat hoop dat het goed zou komen.

Maar toen ik dat gister hoorde, nouja, het is gewoon een bevestiging dat het niet meer goed komt, en ik vind het raar om te zeggen, maar het voelt eigelijk goed

klopt Un-X-PecteD. het is een soort van afsluiting
Zo van... nu komt het zeker niet meer goed

Ja idd. Niet dat dat nou zo'n fijne gedachte is, want ik vind het nog steeds jammer, we paste goed bij elkaar etc. Maar het is inderdaad een afsluiting, een onzekerheid (terwijl het meestal zowiezo al zeker is dat het niet meer goedkomt) die nu toch eindelijk weg is...

Zit zelf ook weer in deze situatie dus ik heb veel aan de dingen die hier geschreven worden van hoe ermee om te gaan...

ik wilde eigenlijk alleen iedereen sterkte wensen en de kracht die je nodig hebt om hier doorheen te komen draag je al bij je.

(nou me eigen advies terharte nemen )

Mijn eerste post op dit forum

Ook ik zit sinds 2,5 maand in hetzelfde schuitje. Mijn vriendin was het na 6 jaar ineens beu ...
Ze heeft er een punt achter gezet en is direct met een andere kerel gegaan. Wat volgens haar niet serieus is maar meer een soort 'afleiding'

Heel veel verdriet, boosheid maar ook wederzijds begrip en nog aanwezige wederzijdse liefde, maakt het voor mij erg moeilijk om hiermee om te gaan. Voor haar trouwens ook. We zouden beiden het liefst leuk contact willen houden en de relatie in de toekomst misschien weer oppakken.

Dat ze afstand wil om tot haarzelf te kunnen komen en te voelen wat ze wil etc. kan ik heel goed begrijpen en respecteren. Maar ik kan het gewoon niet (meer) opbrengen haar met een ander te zien. Dus heb ik al het contact deze week verbroken.

Ik hoop dat ik de juiste keuze heb gemaakt, ben er zoveel mee bezig dat het allemaal niet zo helder is.

quote:

Op woensdag 23 februari 2005 13:51 schreef Mr_Lemon het volgende:
Mijn eerste post op dit forum


Ze heeft er een punt achter gezet en is direct met een andere kerel gegaan. Wat volgens haar niet serieus is maar meer een soort 'afleiding.' We zouden beiden het liefst leuk contact willen houden en de relatie in de toekomst misschien weer oppakken.

Lekker van haar. Direct met een ander, en mooi makkelijk..even met een ander aan de gang voor de variatie en daarna met jou weer samen.."Ik had met hem niet wat ik met jou had...nu weet ik wat ik mis...ik heb zoveel spijt (voel me nu eenzaam en wil jouw geborgenheid weer tot ik weer "afleiding wil")."

quote:

Dat ze afstand wil om tot haarzelf te kunnen komen en te voelen wat ze wil etc. kan ik heel goed begrijpen en respecteren.

Ik ook..maar dat ze dat doet door direct met anderen te gaan en jou dat blijkbaar nog half in te wrijven ook, is wat minder goed te respecteren. Vergeet voorlopig dat gelul over leuk contact en weer goed komen..geef jezelf de ruimte goed boos te worden en zet jezelf op de eerste plaats. Je hebt absoluut de goede keuze gemaakt. Als je haar continu ziet met die andere kerel wordt je er ook steeds mee geconfronteerd. Nu kun je de zaken eens op een rijtje zetten en voor jezelf nagaan wat je werkelijk voelt en wil.

quote:

Op woensdag 23 februari 2005 15:20 schreef Laton het volgende:

[..]

Dank voor de heldere verwoording !
Ik denk ook dat het de beste keus is, helaas erg moeilijk afstand nemen van liefde

quote:

Op woensdag 23 februari 2005 15:20 schreef Laton het volgende:

[..]

Lekker van haar. Direct met een ander, en mooi makkelijk..even met een ander aan de gang voor de variatie en daarna met jou weer samen.."Ik had met hem niet wat ik met jou had...nu weet ik wat ik mis...ik heb zoveel spijt (voel me nu eenzaam en wil jouw geborgenheid weer tot ik weer "afleiding wil")."
[..]

De definitie van het woord vreemdgaan uitgelegd in 60 woordjes

quote:

Op woensdag 23 februari 2005 18:05 schreef navi het volgende:

[..]

De definitie van het woord vreemdgaan uitgelegd in 60 woordjes

Tja, het kan imho ook in een woord: "Hoer".
Maar dat klinkt zo lullig voor Mr_Lemon.

Ik zou me goed genaaid voelen iig.. Laat haar maar ff gaar koken in haar eigen sop (in het geval je nog een berichtje krijgt van dat ze het moeilijk / zwaar heeft en of je mist)

Ik mis haar nog steeds, maar het is nu zo lang geleden dat ik haar heb gezien... dat het is alsof ze niet meer bestaat, behalve in mijn herinnering. De persoon van wie ik hield is dood, en wat is achtergebleven is een vrouw die heel ver van me verwijderd is. De grootste liefde van mijn leven... ik zal d'r waarschijnlijk .... hopelijk nooit meer en kunnen loslaten.

Hoe laat je je ex los terwijl het niet eens een ex is omdat jullie nooit iets wezenlijks samen gehad hebben behalve veertien maanden dromen en beloftes en verlangens en een enkele keer een moment dat je samen mocht beleven.

*hevig ingekort, was toch iets te vrijpostig*

[ Bericht 80% gewijzigd door Quembel op 02-03-2005 11:48:03 ]

quote:

Op dinsdag 1 maart 2005 01:27 schreef Tarot het volgende:
Ik mis haar nog steeds, maar het is nu zo lang geleden dat ik haar heb gezien... dat het is alsof ze niet meer bestaat, behalve in mijn herinnering. De persoon van wie ik hield is dood, en wat is achtergebleven is een vrouw die heel ver van me verwijderd is. De grootste liefde van mijn leven... ik zal d'r waarschijnlijk .... hopelijk nooit meer en kunnen loslaten.

Loslaten is ook niets wat je kan of wat van je verwacht wordt.

Dat is iets wat ik laatste anderhalf jaar geleerd heb. Je moet niet proberen om een liefde los te laten en te vergeten, want dat lukt je toch niet. Je hebt een hele tijd lief en leed met elkaar gedeeld. Zij of Hij is een deel van je leven en je ervaringen geworden. Of je het nu wil of niet.

Het grootste proces is om alles een plaats te geven. De mooie dingen je te herinneren en te leren van al je ervaringen. Er is leven, er is leven na de dood zoals Freek de Jonge ooit in een quasi-humoristisch liedje zong.

Ga door met je leven, hoe lastig dat ook lijkt. Ga dingen tegen je zin in doen, laat je mee op sleeptouw nemen. Het heerlijkste verwerkmoment was voor mij de tweede avond dat we onze verloving verbraken. Ik had mijn vrienden gebeld. Twee kratten jup en 10 doosjes bitterballen laten hadden we een heerlijke avond gehad. Ik had zitten janken dat het niet mooi meer was. Veel gelachen en gedist.

En toen de grote leegte. Misschien duurt de verwerking wel tot je volgende liefde. Bij mij duurde het anderhalf jaar voordat ik weer verliefd werd. En toen besefte ik dat dit nog veel erger was dan mijn vorige relatie (waarmee ik verloofd en 2 maanden van een huwlijk afstond). Ik was en ben nog zwaarder verliefd dan toen.

Ik kan het nu allemaal veel beter plaatsen en veel beter relativeren.

Ik zag het destijds ook allemaal neit meer zitten. Maar ik had het geluk echte vrienden te bezitten die geen genoegen namen met nee ik heb geen zin of nee ik ben moe.... en desnoods een hele avond tegen m'n chagerijnige bakkes aan wilden kijken.

Inmiddels is mijn leven weer helemaal top. Ik heb sinds 2 maanden een nieuwe liefde.


het is een beetje bedoeld als steun in de rug voor Tarot.. en voor iedereen anders die hier misschien een glimlach aan overgehouden heeft.
Succes.. ik weet wat je doormaakt.

een waarheid als een koe van avator

pick up the pieces and move on.

Geef het inderdaad een plekje... ik begin steeds beter te worden in het geven van dat plekje... en toch zijn er af en toe momenten dat het plekje er niet is... of dat ik er mee zit of zo... maar die worden minder, minder diep en minder hoekig.

Ik voel me weer lekker en veel dingen doen helpt daarbij... veel dingen met anderen doen... ook al heb je even geen zin... ga er uit... investeer en ontvang...

dat ist misschien... misschien ook niet.

Ik meld me hier ook even, al heb ik geen ex om los te laten; met mij en mijn vriend gaat het redelijk goed.
Maar ik had een andere (gewone) vriend, die mij nogal pijn gedaan heeft, en die ik per direct uit mijn leven heb verbannen. En dat is ook al zoooo ontzettend moeilijk
Soms denk ik eraan wat voor gore klootzak hij is. Hoe hij tijdens ons laatste gesprek niet eens tijd nam om te stoppen met de dingen waar hij mee bezig was, en hoe hij me daarna gewoon zijn huis uit heeft gezet. Hoe hij mijn tranen negeerde, en nog vrolijk riep "we bellen". Hoe hij gelogen heeft over bepaalde dingen, tegen mij maar ook tegen zijn vriendin.
En op andere momenten denk ik eraan hoe lief hij voor me is geweest. Toen het met mijn eigen relatie even niet zo goed ging, kon ik gewoon bij hem terecht. No questions asked, kon ik gewoon bij hem overnachten, en heeft hij me de hele volgende dag in zijn appartement vertrouwd. Ik mis hem ook. De urenlange conversaties over diepzinnige onderwerpen, de zin van het leven, de gesprekken over niks, samen een film kijken met een biertje en een sigaretje...
En ik slaap er slecht van, al die herinneringen en gedachten. Maar ik kan ze niet uit zetten. Kon dat maar

Zo dan
ben blijkbaar niet de enigste die dit soort problemen heeft....

Ik kan mijn verhaal niet echt zo 1 2 3 kwijt
Maar weet wel dat ik van een droomwereld in een heel diep zwart gat aan vallen ben
mede omdat ik het niet los kan laten allemaal....
Hoop dat andere meer succes hebben

quote:

Op dinsdag 1 maart 2005 23:56 schreef Christine het volgende:
-knip-

Sterkte meid
Maar je hebt de juiste beslissing genomen hoe moeilijk het af en toe ook is, gelukkig weet je dat zelf ook Ik heb ook een soortgelijk verhaal maar dat is nog best vers, dus ik post het hier nog even niet, maar misschien komt het er wel van.

Waarom is het zo moeilijk om bepaalde mensen gewoon uit je gedachten te verbannen
En hoe harder je het probeert, hoe meer je eraan blijft denken
Vandaag hoorde ik dat ik een 8 had gehaald voor een essay waarbij hij me geholpen heeft... dus dan krijg ik weer de neiging hem te mailen, bellen of op msn aan te spreken. Maar dat is ook niet de bedoeling, want ik wil hem vergeten.
En het ergste vind ik nog wel het idee dat het hem geen pijn doet.
Soms wil ik gewoon zijn leven kapot maken, zijn relatie kapot maken, alles kapot maken. En ik heb genoeg info om dat te doen... maar wraak is ook geen oplossing.
*zucht*

Misschien moet je het niet proberen aan hem te denken? Bij mij is het nu 1,5 week uit....maar hoe meer ik erover nadenk hoe raarder ik de relatie begin te vinden....

Vooral toen hij zei dat hij het Jammer vond dat het uit was, maar meer niet, en dat ik ziekelijk bezig ben omdat ik me er zo kut onder voel en heel mijn wereld leek stil te staan....

Ik denk ook nog vaak aan hem, maar zodra het weer te "leuk" word ik mijn gedachte, kom ik met de dingen die niet leuk waren.
bv:

- De ongelovelijke kut opmerkingen op het moment dat meneer god was
- Mij laten zitten als ik juist iemand nodig heb
- Niet eens vragen hoe het in het ziekenhuis ging
- Een smsje naar zijn ex met valentijn sturen en niet naar mij
- Ik op zijn werk niet bestond, zodra een vrouw intresse in hem toonde had hij geen vriendin...

enzovoort enzovoort....

Ik ben gewoon een veel beter iemand waard, en hij komt er misschien (aan de ene kant hoop ik het gewoon met heel mijn hart) er nog wel achter dat hij iemand kwijt is die onzettend veel voor hem overhad en waar hij heel gelukkig me had kunnen worden..

Pech voor hem, goed voor mij.....

En het mooiste is nog dat ik het meen

Dat het mooiste wat je kan hebben MissPeppertje..
Het besef dat je beter af bent zonder hem!

quote:

Op donderdag 3 maart 2005 13:48 schreef MissPeppertje het volgende:
Misschien moet je het niet proberen aan hem te denken?

Easier said... maar ja, ik probeer ook op alle mogelijke manieren mijn aandacht af te leiden. Maar vooral op een "stil" moment dan denk ik weer aan hem. Het moet gewoon slijten.

quote:

Ik ben gewoon een veel beter iemand waard, en hij komt er misschien (aan de ene kant hoop ik het gewoon met heel mijn hart) er nog wel achter dat hij iemand kwijt is die onzettend veel voor hem overhad en waar hij heel gelukkig me had kunnen worden..

Pech voor hem, goed voor mij.....

En het mooiste is nog dat ik het meen

Supergoede instelling

En watch me, over een week hoop ik hetzelfde te kunnen zeggen

Gister kwam ik mijn ex ineens (na een maand) in een willekeurig café tegen.

Ik dacht dat ik er overheen was, maar mijn knikkende knietjes vonden van niet. Helemaal toen hij me stevig vastgreep en zijn puppy-oogjes inzette. Ach, ik blijf er gewoon een beetje verdrietig om.

Nee, ik blijf er veel verdrietig om. Heb de rest van de nacht geen lol meer gehad.

quote:

Op zaterdag 5 maart 2005 18:03 schreef N-joy het volgende:
Gister kwam ik mijn ex ineens (na een maand) in een willekeurig café tegen.

Ik dacht dat ik er overheen was, maar mijn knikkende knietjes vonden van niet. Helemaal toen hij me stevig vastgreep en zijn puppy-oogjes inzette. Ach, ik blijf er gewoon een beetje verdrietig om.

Nee, ik blijf er veel verdrietig om. Heb de rest van de nacht geen lol meer gehad.

Dat is ook hartstikke normaal volgens mij, als zou ik nou mijn ex tegen komen (nu 2 weken uit) zou ik me weer een week ontzettend kut voelen denk ik....Vooral omdat hij helemaal geen contact meer opneemt en niks meer van zich laat horen, terwijl we toch een ontzettend leuke tijd hebben gehad....

Volgens mij zou ik zo naar huis zijn gemacheerd terwijl dat juist zo dom is om te doen.....

Altijd door het leven als de charming man. De onneembare vesting. De man die nooit huilde.

Tot ik ruim 3 maanden geleden haar ontmoette. Zij die door 4 muren heenbeukte en plaats nam in m'n hart. Ik leerde gevoelens kende, waar ik totaal geen ervaring mee had. Ze nam me op sleeptouw, want oh wat was ze sterk en snel. Jong, sociaal, een goede baan, leuke ouders, wilde weekenden.
Ik dacht dat ik nooit onder de indruk zou raken van een vrouw. Want voor mij was de lol d'r altijd zo snel weer vanaf. Behalve bij haar. Ik heb maanden in een roes geleefd. Vergat m'n gevoel te uiten. Ik deed alles voor d'r, om maar zo goed mogelijk te zijn. Ik heb haar een shitload aan cadeautjes gegeven, als teken van waardering. Misschien heb ik iets teveel m'n best gedaan, achteraf. Tenminste, dat is wat veel vrienden van me zeggen.
We hadden veel momenten samen, want ik zocht d'r altijd op. Gingen samen slapen, werden samen wakker. Vertelden elkaar onze diepste geheimen en wildste avonturen. We stonden open voor elkaar interesses, voor elkaars omgevingen, voor elkaars levens.
Fysiek vielen we direct voor elkaar. Maar we waren in veel andere opzichten heel verschillend. Zij, de werkende vrouw met een druk, snel leven en veel verantwoordelijkheden. Ik, de passieve student met veel vrije tijd en een wat nonchalante carpe-diem levenshouding. Ik, de Led Zeppelin luisteraar en Kubrick-fan. Waar zij genoegen nam met het huidige MTV-repertoire en een Top-15 film. Verschillend geintresseerd en ontwikkeld. Ik trok van stad naar stad en wilde m'n vrienden blijven zien. Zij wilde al haar vrije tijd met mij delen. Beiden concessies, stemde mij tevreden. Beetje 't typische Mars-Venus verhaal, om 't te typeren.
Ik stelde me volledig open voor haar leven en raakte geinspireerd en gemotiveerd. Ik heb m'n school weer opgepakt en besloten toch die stage te gaan plannen. Ze gaf me vertrouwen, daar waar ik het volledig kwijt was en bracht me een positief zelfbeeld.
Afgelopen woensdagavond hadden we weer afgesproken. Samen boodschappen, samen gegeten, samen op de bank een peukje. Ik bood haar aan een filmpje te gaan kijken, waar een verrassend antwoord op volgde. Ik vroeg wat er scheelde en de mededeling volgde kort en kil zakelijk. Een half uur heb ik haar gevraagd waarom, wat, hoe, waarom toch. Ze zei me niet meer verliefd te zijn. Beslissing gerespecteerd uiteraard. Maar het valt me verdomme zo hard. Ik zat midden in de bloei van onze relatie. Ik vertelde haar achteraf ook, dat ik pas iemand bij m'n ouders zou introduceren als ik er van overtuigd zou zijn. Had haar dus net 2 dagen voor die woensdag gevraagd mee te gaan naar m'n ouders. Ik was overtuigd.
Donderdag even snel contact gehad, ik zat vooral met heel veel vragen. Ze kon me nergens antwoord op geven en vroeg me haar maar niet meer te bellen of op te zoeken. Sindsdien hebben we geen enkel contact meer. Wel heb ik de vreemde zin "ik wil niet meer verliefd op je zijn" losgekregen, waar ik geen kant mee op kan. Ze nam vrij snel daarna afstand van die zin, maar ze heeft 't me wel recht in m'n gezicht gezegd.
Ik ga zo'n beetje door een hel nu en heb de obsessie allemaal trieste liedjes te beluisteren waarin ik m'n emoties kwijt kan.
Altijd zo stoer en cool en nu een klein jochie die tegen de tranen zit te knokken.
Wat is nou wijsheid in dit geval. Uiteraard wil ik haar heel graag zien, spreken, voelen etc. Het is zo tegen al m'n gevoelens in ineens alle contact te moeten verbreken.
Ik kom haar vroeg- of laat toch wel weer tegen in de kroeg of discotheek. Ben benieuwd hoe dat zal gaan. Voor mij zal 't zeer pijnlijk zijn schat ik in, vooral als ze me negeert of afstandelijk gaat doen.

Sterkte ermee gast! Oh, en huilen werkt erg goed, je voelt je gelijk stukken beter... ook al is die drempel als man zijnde erg hoog maar boeiend, alleen jij weet het Een paar weken en het word al snel minder!

Juh, om het maar op z'n dr. Phills te zeggen It's okay to cry! Dat lucht op, en wat maakt 't ook uit

Ghehe, anders dan ik oooit had gedacht heb ik aan m'n ex een goede vriendin overgehouden, ik dacht altijd dat dat bullshit was, maar ook platonisch kunnen we gewoon goed overweg.
Best prettig iemand met wie je nog gewoon over nieuwe relaties ed. kan praten, en eigenlijk geen drempels want "je weet toch immers alles van elkaar".
Het heeft een half jaar geduurd, maar nu kan ik eindelijk zeggen dat ik er over heen ben, Hoewel het hier altijd als raar wordt afgeschilderd heb ik met haar de afgelopen maanden onze 'beef' uitgepraat, want was er niet goed, waar ging het mis, maar ook wat er wel leuk was en dat je het toch als een fijne tijd ziet. Uiteindelijk is het gewoon acceptatie. Dat het op een bepaald vlak uit is, en dat je moet accepteren dat iemand toch altijd deel van je zal blijven. Vergeten is onzin, dus dan kan je er maar beter het beste van maken. Proberen te verwoorden wat je dwarszit was voor mij echt een eye-opener en ik geloof dat ik -hoe stom dat ook klinkt- daar toch dit topic voor moet bedanken

Ze is te makkelijk met beslissen, dat kon wel eens met haar werk te maken hebben. Ze heeft ons potentieel bekeken kennelijk en op grond daarvan een beslissing gemaakt. Want ze voelt absoluut nog wel iets voor me, dat weet ik heel zeker. Ik vind een beslissing in strijd met je gevoelens, maar een vreemde. Misschien zegt dat ook wat, misschien zijn we wel te verschillend. Ach, tuurlijk ben ik 't er niet mee eens. Maar ik kan me helemaal niet in haar gedachtengang verplaatsen. Er zijn ook totaal geen incidenten geweest, misverstanden nauwelijks.
Haar vorige relatie heeft ze maarliefst zes keer verbroken. Ik wist dat al vrij snel van d'r, een vrij ongezonde constatering waar ik toch wat van schrok. I should have known better, maar liefde maakt zo blind als de gitzwarte stiere-anus in een maanloze nacht.

Het is altijd moeilijk, zo niet onmogelijk, om iemands ware motief te vinden, en uiteindelijk is het ook zinsloos. Hoewel moeilijk te verteren, is en blijft het haar beslissing. Je zegt het zelf al. Je had beter moeten weten, en uit wat ik zo lees maak ik op dat er niet veel plaats bij haar is voor jouw gevoelens.
Dan is het waarschijnlijk ook maar beter zonder. Hoe kut dat ook voelt in je hart.

quote:

Op maandag 7 maart 2005 00:04 schreef Sjoewe het volgende:
Het is altijd moeilijk, zo niet onmogelijk, om iemands ware motief te vinden, en uiteindelijk is het ook zinsloos. Hoewel moeilijk te verteren, is en blijft het haar beslissing. Je zegt het zelf al. Je had beter moeten weten, en uit wat ik zo lees maak ik op dat er niet veel plaats bij haar is voor jouw gevoelens.
Dan is het waarschijnlijk ook maar beter zonder. Hoe kut dat ook voelt in je hart.

Ik houd er ook rekening mee, dat ze weer bij me aanklopt straks. Impulsief dat ze is, dat ik weet dat ze is, zou dat best eens kunnen gebeuren. Ik zit zo in de shit, dat ik geneigd ben alles te vergeten en vergeven. Maar ergens zou dat een hele slechte zaak zijn natuurlijk, want de volgende keer owned ze me nog veel harder.

Ja, maar dat hoort er -voor mij in ieder geval- bij. Ik heb ook heel lang het gevoel gehad dat als m'n ex zou zeggen, sorry ik zat verkeerd, laten we het opnieuw proberen, dat ik meteen op de trein zou stappen en het zou doen. Na een tijdje komen de rationele gedachten boven en besef je al gauw dat je veel dingen aan haar hebt verheerlijkt, en dat hoe raar het ook klinkt uitmaken eigenlijk nooit vanuit één kant komt. Het is niet verkeerd om eventueel weer bij je ex te komen trouwens, maar dan moet het gewoon op een gelijkwaardige basis zijn en alle zooi moet aan de kant geruimd zijn. Dan pas zou je een eerlijke kans maken, in de huidige situatie zoals je zelf al zegt is het puur omdat je een (heerlijk) gevoel plotseling hebt verloren en "verslaafd" als je eraan bent het terug wil. Liefde is voor een deel ook gewoon iets chemisch en uitmaken is soms ook gewoon hetzelfde als afkicken.

quote:

Op maandag 7 maart 2005 00:15 schreef Sjoewe het volgende:
Ja, maar dat hoort er -voor mij in ieder geval- bij. Ik heb ook heel lang het gevoel gehad dat als m'n ex zou zeggen, sorry ik zat verkeerd, laten we het opnieuw proberen, dat ik meteen op de trein zou stappen en het zou doen. Na een tijdje komen de rationele gedachten boven en besef je al gauw dat je veel dingen aan haar hebt verheerlijkt, en dat hoe raar het ook klinkt uitmaken eigenlijk nooit vanuit één kant komt. Het is niet verkeerd om eventueel weer bij je ex te komen trouwens, maar dan moet het gewoon op een gelijkwaardige basis zijn en alle zooi moet aan de kant geruimd zijn. Dan pas zou je een eerlijke kans maken, in de huidige situatie zoals je zelf al zegt is het puur omdat je een (heerlijk) gevoel plotseling hebt verloren en "verslaafd" als je eraan bent het terug wil. Liefde is voor een deel ook gewoon iets chemisch en uitmaken is soms ook gewoon hetzelfde als afkicken.

Die rationele gedachten probeer ik ook steeds te hanteren. Maar je weet zelf ook, hoe onmogelijk het bijna ook is.
Ik maak van m'n hart ook geen moordkuil, zoals je hier dus ook leest. Ik heb veel reflectie nodig in deze situatie, vooral van m'n dierbaren. Ik kan me daar goed aan vasthouden voorlopig en ik kom tot inzichten waar ikzelf niet aan gedacht had. Wat het allemaal dus ook iets draaglijker maakt.
Maar op platonische basis, lijkt me erg moeilijk. We zijn beide nogal handtastelijk naar elkaar ook, in de meest ruime zin des woords en kunnen elkaar goed in bepaalde behoeften voorzien.

Dan begrijp ik wel waarom ze aan jou vraagt om uit de buurt te blijven

Truzzel

quote:

Op maandag 7 maart 2005 00:31 schreef Sjoewe het volgende:
Dan begrijp ik wel waarom ze aan jou vraagt om uit de buurt te blijven

Truzzel

Misschien dat ik 't ooit te weten kom. Misschien niet. Ik zal d'r in ieder geval naar vissen, als de gelegenheid zich voordoet.

Trusten.

quote:

Op maandag 7 maart 2005 00:43 schreef Johnny_Footballhero het volgende:

[..]

Misschien dat ik 't ooit te weten kom. Misschien niet. Ik zal d'r in ieder geval naar vissen, als de gelegenheid zich voordoet.

Trusten.

Tis wel erg opvallend dat het opeens 2 dagen kwam nadat je haar had uitgenodigd voor een ontmoeting met je ouders. Als ze zoiets heeft als bindings-angst (en dat is helemaal niet vreemd bij iemand die in z'n of d'r eentje een heel succesvol leven heeft) zal dat haar wel aan het denken hebben gezet. En voelde ze benauwdheid omdat jij al aangaf hoeveel dat voor jou betekende.

Ze voelde zich misschien helemaal vrij bij jou ... en nu je ineens je ouders erbij betrekt, voelt het opeens aan als een een relatie met verplichtingen. En ze was niet verliefd genoeg om haar huidige leventje op te geven.

quote:

Op maandag 7 maart 2005 00:59 schreef Tarot het volgende:

[..]

Tis wel erg opvallend dat het opeens 2 dagen kwam nadat je haar had uitgenodigd voor een ontmoeting met je ouders. Als ze zoiets heeft als bindings-angst (en dat is helemaal niet vreemd bij iemand die in z'n of d'r eentje een heel succesvol leven heeft) zal dat haar wel aan het denken hebben gezet. En voelde ze benauwdheid omdat jij al aangaf hoeveel dat voor jou betekende.

Ze voelde zich misschien helemaal vrij bij jou ... en nu je ineens je ouders erbij betrekt, voelt het opeens aan als een een relatie met verplichtingen. En ze was niet verliefd genoeg om haar huidige leventje op te geven.

Ze is zelf heel erg family-minded, ik integendeel. Ze wist ook wel van mij, dat een kennismaking geen gortdroge zondag zou betreffen 3 maaltijden incluis en een kruisverhoord van m'n ouders. Het zou meer een bevrediging zijn van de nieuwschierigheid van 2 kanten. De vanzelfsprekende, onvermijdelijke kennismaking. Zij ziet dan hoe wij 't thuis hebben en m'n ouwe lui weten met wie hun zoon het beddengoed vervuild.
Ik ben niet de persoon die haar met verplichtingen opscheept. Ik ben juist zo'n figuur, dat een hekel heeft aan (familiaire) verplichtingen.
Haar leventje is nagenoeg perfect ja. Ik weet niet in hoeverre daar een bindingsangst bij komt kijken. In het begin heeft ze wel eens door laten schemeren dat ze mij juist een beetje verdacht van bindingsangst, waar ze gelijk in had overigens. Ik ben daar alleen goed doorheen gesleept door veel openheid en een voorzichtige start.

Bah het is uit met mn ex. Na een redelijk lastige periode waar zij er alles aandeed om mij over te halen om een relatie aan te gaan, (ik was op het begin nogal huiverig, omdat we nogal verschillend zijn en ik had net een relatie achter de rug), is het nu alweer tot een einde gekomen. Reden volgens haar, te verschillend, gevolg irritaties. Zij dacht dat ze mij zogenaamd kon veranderen, maargoed ik heb al gelijk gezegd dat het onmogelijk is om mij te veranderen, ze moest me maar nemen hoe ik was.
Oja ik mocht nog wel vriendjes zijn, fl*kk*r maar op met die onzin. Kan moeilijk vrienden zijn met iemand die vind dat ik irritant ben.
Zodoende heb ik vriendelijk (not) bedankt en ga ik weer wat zware weekjes tegemoet.
Relaties: BLERGHHHH. Bedenk mij wel een tweede keer voordat ik me weer eens tot iemand ga binden.

quote:

Op maandag 7 maart 2005 08:19 schreef Jed1Gam het volgende:
Zij dacht dat ze mij zogenaamd kon veranderen, maargoed ik heb al gelijk gezegd dat het onmogelijk is om mij te veranderen, ze moest me maar nemen hoe ik was.
Oja ik mocht nog wel vriendjes zijn, fl*kk*r maar op met die onzin. Kan moeilijk vrienden zijn met iemand die vind dat ik irritant ben.
Zodoende heb ik vriendelijk (not) bedankt en ga ik weer wat zware weekjes tegemoet.
Relaties: BLERGHHHH. Bedenk mij wel een tweede keer voordat ik me weer eens tot iemand ga binden.

Was het bij jou ook nog eens pot verwijt ketel-verhaal dat eigenlijk jij HAAR had willen veranderen? Dit doet me toch erg aan iemand denken (het zal toch niet 1 en dezelfde zijn he)

quote:

Op maandag 7 maart 2005 09:28 schreef Tranceptor het volgende:

[..]

Was het bij jou ook nog eens pot verwijt ketel-verhaal dat eigenlijk jij HAAR had willen veranderen? Dit doet me toch erg aan iemand denken (het zal toch niet 1 en dezelfde zijn he)

Nee hoor, heb haar niet willen veranderen. We zijn verschillend, maar ik benaderde dat meestal positief, zij negatief.

quote:

Op maandag 7 maart 2005 10:50 schreef Jed1Gam het volgende:

[..]

Nee hoor, heb haar niet willen veranderen. We zijn verschillend, maar ik benaderde dat meestal positief, zij negatief.

Dat was ook een beetje het probleem tussen mij en m'n -ex. Het type benadering van de verschillen.

Hier ook 2 maanden geleden uitgegaan met mijn dinnetje

[ Bericht 100% gewijzigd door flat_erik op 10-03-2005 16:34:43 (edit) ]

je moet haar nu toch wel een beetje proberen los te laten..... het heeft geen nut meer... ze wil je waarschijnlijk niet meer.... gedane zaak dus....

Get over it....

het is gister uitgegaan met mn vriend. We hadden al een tijdje veel ruzie. En ik had de afgelopen weken weinig tijd voor m. En da net op zo'n dag dat je van plan was om iets gezelligs te gaan doen, eindelijk weer eens tijd aan elkaar te besteden. Ik voel me zo alleen. Ik kan alleen maar huilen en soms dat niet eens, dan ben ik gewoon kotsmisselijk. Ik krijg geen hap door mn keel. Ik wil niemand wakker bellen 's nachts om te praten. Heb hem proberen te bellen, maar hij neemt niet op.

Ik ben een held. Ik ben over mijn ex heen. Ik ben zó erg over mijn ex heen, dat ik met een vriend van hem naar bed ben geweest.

Ik ben een anti-held, en ik wil hem terug. En hij is zó over mij heen, dat het hem niet boeit met wie ik in bed lig. De kunst van het loslaten van een ex, en hoe men daarbij héél snel héél diep kan zakken.

Als je er niet aan begint hoef je ook nix los te laten

Weer tien dagen verder, en heb haar nog veel te vaak gezien. Ze vraagt iedere keer of ze langs mag komen, en daar stem ik elke keer weer mee in, om me daarna weer kut te voelen. Vandaag bijv. beetje in de stad rondgeslenterd, handje vasthouden, tegen elkaar op bed gelegen.
Dat is dus duidelijk de verkeerde manier, ik moet het gvd alleen doen, heb haar niet nodig. Waarom is het alleen zo moeilijk.

Edit: Zo, ik heb gezegd dat ik voor een tijd helemaal geen contact meer wil, nu is het alleen nog een kwestie van volhouden. (msn deleted/block om de verleiding te verkleinen). Komende weken ff druk inplannen. De momenten dat je thuis alleen zit zijn namelijk het moeilijkst bleh.

[ Bericht 17% gewijzigd door Jed1Gam op 18-03-2005 22:38:22 ]