De Kunst van het loslaten van een ex - deel 15

Zo dan
ben blijkbaar niet de enigste die dit soort problemen heeft....

Ik kan mijn verhaal niet echt zo 1 2 3 kwijt
Maar weet wel dat ik van een droomwereld in een heel diep zwart gat aan vallen ben
mede omdat ik het niet los kan laten allemaal....
Hoop dat andere meer succes hebben

quote:

Op dinsdag 1 maart 2005 23:56 schreef Christine het volgende:
-knip-

Sterkte meid
Maar je hebt de juiste beslissing genomen hoe moeilijk het af en toe ook is, gelukkig weet je dat zelf ook Ik heb ook een soortgelijk verhaal maar dat is nog best vers, dus ik post het hier nog even niet, maar misschien komt het er wel van.

Waarom is het zo moeilijk om bepaalde mensen gewoon uit je gedachten te verbannen
En hoe harder je het probeert, hoe meer je eraan blijft denken
Vandaag hoorde ik dat ik een 8 had gehaald voor een essay waarbij hij me geholpen heeft... dus dan krijg ik weer de neiging hem te mailen, bellen of op msn aan te spreken. Maar dat is ook niet de bedoeling, want ik wil hem vergeten.
En het ergste vind ik nog wel het idee dat het hem geen pijn doet.
Soms wil ik gewoon zijn leven kapot maken, zijn relatie kapot maken, alles kapot maken. En ik heb genoeg info om dat te doen... maar wraak is ook geen oplossing.
*zucht*

Misschien moet je het niet proberen aan hem te denken? Bij mij is het nu 1,5 week uit....maar hoe meer ik erover nadenk hoe raarder ik de relatie begin te vinden....

Vooral toen hij zei dat hij het Jammer vond dat het uit was, maar meer niet, en dat ik ziekelijk bezig ben omdat ik me er zo kut onder voel en heel mijn wereld leek stil te staan....

Ik denk ook nog vaak aan hem, maar zodra het weer te "leuk" word ik mijn gedachte, kom ik met de dingen die niet leuk waren.
bv:

- De ongelovelijke kut opmerkingen op het moment dat meneer god was
- Mij laten zitten als ik juist iemand nodig heb
- Niet eens vragen hoe het in het ziekenhuis ging
- Een smsje naar zijn ex met valentijn sturen en niet naar mij
- Ik op zijn werk niet bestond, zodra een vrouw intresse in hem toonde had hij geen vriendin...

enzovoort enzovoort....

Ik ben gewoon een veel beter iemand waard, en hij komt er misschien (aan de ene kant hoop ik het gewoon met heel mijn hart) er nog wel achter dat hij iemand kwijt is die onzettend veel voor hem overhad en waar hij heel gelukkig me had kunnen worden..

Pech voor hem, goed voor mij.....

En het mooiste is nog dat ik het meen

Dat het mooiste wat je kan hebben MissPeppertje..
Het besef dat je beter af bent zonder hem!

quote:

Op donderdag 3 maart 2005 13:48 schreef MissPeppertje het volgende:
Misschien moet je het niet proberen aan hem te denken?

Easier said... maar ja, ik probeer ook op alle mogelijke manieren mijn aandacht af te leiden. Maar vooral op een "stil" moment dan denk ik weer aan hem. Het moet gewoon slijten.

quote:

Ik ben gewoon een veel beter iemand waard, en hij komt er misschien (aan de ene kant hoop ik het gewoon met heel mijn hart) er nog wel achter dat hij iemand kwijt is die onzettend veel voor hem overhad en waar hij heel gelukkig me had kunnen worden..

Pech voor hem, goed voor mij.....

En het mooiste is nog dat ik het meen

Supergoede instelling

En watch me, over een week hoop ik hetzelfde te kunnen zeggen

Gister kwam ik mijn ex ineens (na een maand) in een willekeurig café tegen.

Ik dacht dat ik er overheen was, maar mijn knikkende knietjes vonden van niet. Helemaal toen hij me stevig vastgreep en zijn puppy-oogjes inzette. Ach, ik blijf er gewoon een beetje verdrietig om.

Nee, ik blijf er veel verdrietig om. Heb de rest van de nacht geen lol meer gehad.

quote:

Op zaterdag 5 maart 2005 18:03 schreef N-joy het volgende:
Gister kwam ik mijn ex ineens (na een maand) in een willekeurig café tegen.

Ik dacht dat ik er overheen was, maar mijn knikkende knietjes vonden van niet. Helemaal toen hij me stevig vastgreep en zijn puppy-oogjes inzette. Ach, ik blijf er gewoon een beetje verdrietig om.

Nee, ik blijf er veel verdrietig om. Heb de rest van de nacht geen lol meer gehad.

Dat is ook hartstikke normaal volgens mij, als zou ik nou mijn ex tegen komen (nu 2 weken uit) zou ik me weer een week ontzettend kut voelen denk ik....Vooral omdat hij helemaal geen contact meer opneemt en niks meer van zich laat horen, terwijl we toch een ontzettend leuke tijd hebben gehad....

Volgens mij zou ik zo naar huis zijn gemacheerd terwijl dat juist zo dom is om te doen.....

Altijd door het leven als de charming man. De onneembare vesting. De man die nooit huilde.

Tot ik ruim 3 maanden geleden haar ontmoette. Zij die door 4 muren heenbeukte en plaats nam in m'n hart. Ik leerde gevoelens kende, waar ik totaal geen ervaring mee had. Ze nam me op sleeptouw, want oh wat was ze sterk en snel. Jong, sociaal, een goede baan, leuke ouders, wilde weekenden.
Ik dacht dat ik nooit onder de indruk zou raken van een vrouw. Want voor mij was de lol d'r altijd zo snel weer vanaf. Behalve bij haar. Ik heb maanden in een roes geleefd. Vergat m'n gevoel te uiten. Ik deed alles voor d'r, om maar zo goed mogelijk te zijn. Ik heb haar een shitload aan cadeautjes gegeven, als teken van waardering. Misschien heb ik iets teveel m'n best gedaan, achteraf. Tenminste, dat is wat veel vrienden van me zeggen.
We hadden veel momenten samen, want ik zocht d'r altijd op. Gingen samen slapen, werden samen wakker. Vertelden elkaar onze diepste geheimen en wildste avonturen. We stonden open voor elkaar interesses, voor elkaars omgevingen, voor elkaars levens.
Fysiek vielen we direct voor elkaar. Maar we waren in veel andere opzichten heel verschillend. Zij, de werkende vrouw met een druk, snel leven en veel verantwoordelijkheden. Ik, de passieve student met veel vrije tijd en een wat nonchalante carpe-diem levenshouding. Ik, de Led Zeppelin luisteraar en Kubrick-fan. Waar zij genoegen nam met het huidige MTV-repertoire en een Top-15 film. Verschillend geintresseerd en ontwikkeld. Ik trok van stad naar stad en wilde m'n vrienden blijven zien. Zij wilde al haar vrije tijd met mij delen. Beiden concessies, stemde mij tevreden. Beetje 't typische Mars-Venus verhaal, om 't te typeren.
Ik stelde me volledig open voor haar leven en raakte geinspireerd en gemotiveerd. Ik heb m'n school weer opgepakt en besloten toch die stage te gaan plannen. Ze gaf me vertrouwen, daar waar ik het volledig kwijt was en bracht me een positief zelfbeeld.
Afgelopen woensdagavond hadden we weer afgesproken. Samen boodschappen, samen gegeten, samen op de bank een peukje. Ik bood haar aan een filmpje te gaan kijken, waar een verrassend antwoord op volgde. Ik vroeg wat er scheelde en de mededeling volgde kort en kil zakelijk. Een half uur heb ik haar gevraagd waarom, wat, hoe, waarom toch. Ze zei me niet meer verliefd te zijn. Beslissing gerespecteerd uiteraard. Maar het valt me verdomme zo hard. Ik zat midden in de bloei van onze relatie. Ik vertelde haar achteraf ook, dat ik pas iemand bij m'n ouders zou introduceren als ik er van overtuigd zou zijn. Had haar dus net 2 dagen voor die woensdag gevraagd mee te gaan naar m'n ouders. Ik was overtuigd.
Donderdag even snel contact gehad, ik zat vooral met heel veel vragen. Ze kon me nergens antwoord op geven en vroeg me haar maar niet meer te bellen of op te zoeken. Sindsdien hebben we geen enkel contact meer. Wel heb ik de vreemde zin "ik wil niet meer verliefd op je zijn" losgekregen, waar ik geen kant mee op kan. Ze nam vrij snel daarna afstand van die zin, maar ze heeft 't me wel recht in m'n gezicht gezegd.
Ik ga zo'n beetje door een hel nu en heb de obsessie allemaal trieste liedjes te beluisteren waarin ik m'n emoties kwijt kan.
Altijd zo stoer en cool en nu een klein jochie die tegen de tranen zit te knokken.
Wat is nou wijsheid in dit geval. Uiteraard wil ik haar heel graag zien, spreken, voelen etc. Het is zo tegen al m'n gevoelens in ineens alle contact te moeten verbreken.
Ik kom haar vroeg- of laat toch wel weer tegen in de kroeg of discotheek. Ben benieuwd hoe dat zal gaan. Voor mij zal 't zeer pijnlijk zijn schat ik in, vooral als ze me negeert of afstandelijk gaat doen.

Sterkte ermee gast! Oh, en huilen werkt erg goed, je voelt je gelijk stukken beter... ook al is die drempel als man zijnde erg hoog maar boeiend, alleen jij weet het Een paar weken en het word al snel minder!

Juh, om het maar op z'n dr. Phills te zeggen It's okay to cry! Dat lucht op, en wat maakt 't ook uit

Ghehe, anders dan ik oooit had gedacht heb ik aan m'n ex een goede vriendin overgehouden, ik dacht altijd dat dat bullshit was, maar ook platonisch kunnen we gewoon goed overweg.
Best prettig iemand met wie je nog gewoon over nieuwe relaties ed. kan praten, en eigenlijk geen drempels want "je weet toch immers alles van elkaar".
Het heeft een half jaar geduurd, maar nu kan ik eindelijk zeggen dat ik er over heen ben, Hoewel het hier altijd als raar wordt afgeschilderd heb ik met haar de afgelopen maanden onze 'beef' uitgepraat, want was er niet goed, waar ging het mis, maar ook wat er wel leuk was en dat je het toch als een fijne tijd ziet. Uiteindelijk is het gewoon acceptatie. Dat het op een bepaald vlak uit is, en dat je moet accepteren dat iemand toch altijd deel van je zal blijven. Vergeten is onzin, dus dan kan je er maar beter het beste van maken. Proberen te verwoorden wat je dwarszit was voor mij echt een eye-opener en ik geloof dat ik -hoe stom dat ook klinkt- daar toch dit topic voor moet bedanken

Ze is te makkelijk met beslissen, dat kon wel eens met haar werk te maken hebben. Ze heeft ons potentieel bekeken kennelijk en op grond daarvan een beslissing gemaakt. Want ze voelt absoluut nog wel iets voor me, dat weet ik heel zeker. Ik vind een beslissing in strijd met je gevoelens, maar een vreemde. Misschien zegt dat ook wat, misschien zijn we wel te verschillend. Ach, tuurlijk ben ik 't er niet mee eens. Maar ik kan me helemaal niet in haar gedachtengang verplaatsen. Er zijn ook totaal geen incidenten geweest, misverstanden nauwelijks.
Haar vorige relatie heeft ze maarliefst zes keer verbroken. Ik wist dat al vrij snel van d'r, een vrij ongezonde constatering waar ik toch wat van schrok. I should have known better, maar liefde maakt zo blind als de gitzwarte stiere-anus in een maanloze nacht.

Het is altijd moeilijk, zo niet onmogelijk, om iemands ware motief te vinden, en uiteindelijk is het ook zinsloos. Hoewel moeilijk te verteren, is en blijft het haar beslissing. Je zegt het zelf al. Je had beter moeten weten, en uit wat ik zo lees maak ik op dat er niet veel plaats bij haar is voor jouw gevoelens.
Dan is het waarschijnlijk ook maar beter zonder. Hoe kut dat ook voelt in je hart.

quote:

Op maandag 7 maart 2005 00:04 schreef Sjoewe het volgende:
Het is altijd moeilijk, zo niet onmogelijk, om iemands ware motief te vinden, en uiteindelijk is het ook zinsloos. Hoewel moeilijk te verteren, is en blijft het haar beslissing. Je zegt het zelf al. Je had beter moeten weten, en uit wat ik zo lees maak ik op dat er niet veel plaats bij haar is voor jouw gevoelens.
Dan is het waarschijnlijk ook maar beter zonder. Hoe kut dat ook voelt in je hart.

Ik houd er ook rekening mee, dat ze weer bij me aanklopt straks. Impulsief dat ze is, dat ik weet dat ze is, zou dat best eens kunnen gebeuren. Ik zit zo in de shit, dat ik geneigd ben alles te vergeten en vergeven. Maar ergens zou dat een hele slechte zaak zijn natuurlijk, want de volgende keer owned ze me nog veel harder.

Ja, maar dat hoort er -voor mij in ieder geval- bij. Ik heb ook heel lang het gevoel gehad dat als m'n ex zou zeggen, sorry ik zat verkeerd, laten we het opnieuw proberen, dat ik meteen op de trein zou stappen en het zou doen. Na een tijdje komen de rationele gedachten boven en besef je al gauw dat je veel dingen aan haar hebt verheerlijkt, en dat hoe raar het ook klinkt uitmaken eigenlijk nooit vanuit één kant komt. Het is niet verkeerd om eventueel weer bij je ex te komen trouwens, maar dan moet het gewoon op een gelijkwaardige basis zijn en alle zooi moet aan de kant geruimd zijn. Dan pas zou je een eerlijke kans maken, in de huidige situatie zoals je zelf al zegt is het puur omdat je een (heerlijk) gevoel plotseling hebt verloren en "verslaafd" als je eraan bent het terug wil. Liefde is voor een deel ook gewoon iets chemisch en uitmaken is soms ook gewoon hetzelfde als afkicken.

quote:

Op maandag 7 maart 2005 00:15 schreef Sjoewe het volgende:
Ja, maar dat hoort er -voor mij in ieder geval- bij. Ik heb ook heel lang het gevoel gehad dat als m'n ex zou zeggen, sorry ik zat verkeerd, laten we het opnieuw proberen, dat ik meteen op de trein zou stappen en het zou doen. Na een tijdje komen de rationele gedachten boven en besef je al gauw dat je veel dingen aan haar hebt verheerlijkt, en dat hoe raar het ook klinkt uitmaken eigenlijk nooit vanuit één kant komt. Het is niet verkeerd om eventueel weer bij je ex te komen trouwens, maar dan moet het gewoon op een gelijkwaardige basis zijn en alle zooi moet aan de kant geruimd zijn. Dan pas zou je een eerlijke kans maken, in de huidige situatie zoals je zelf al zegt is het puur omdat je een (heerlijk) gevoel plotseling hebt verloren en "verslaafd" als je eraan bent het terug wil. Liefde is voor een deel ook gewoon iets chemisch en uitmaken is soms ook gewoon hetzelfde als afkicken.

Die rationele gedachten probeer ik ook steeds te hanteren. Maar je weet zelf ook, hoe onmogelijk het bijna ook is.
Ik maak van m'n hart ook geen moordkuil, zoals je hier dus ook leest. Ik heb veel reflectie nodig in deze situatie, vooral van m'n dierbaren. Ik kan me daar goed aan vasthouden voorlopig en ik kom tot inzichten waar ikzelf niet aan gedacht had. Wat het allemaal dus ook iets draaglijker maakt.
Maar op platonische basis, lijkt me erg moeilijk. We zijn beide nogal handtastelijk naar elkaar ook, in de meest ruime zin des woords en kunnen elkaar goed in bepaalde behoeften voorzien.

Dan begrijp ik wel waarom ze aan jou vraagt om uit de buurt te blijven

Truzzel

quote:

Op maandag 7 maart 2005 00:31 schreef Sjoewe het volgende:
Dan begrijp ik wel waarom ze aan jou vraagt om uit de buurt te blijven

Truzzel

Misschien dat ik 't ooit te weten kom. Misschien niet. Ik zal d'r in ieder geval naar vissen, als de gelegenheid zich voordoet.

Trusten.

quote:

Op maandag 7 maart 2005 00:43 schreef Johnny_Footballhero het volgende:

[..]

Misschien dat ik 't ooit te weten kom. Misschien niet. Ik zal d'r in ieder geval naar vissen, als de gelegenheid zich voordoet.

Trusten.

Tis wel erg opvallend dat het opeens 2 dagen kwam nadat je haar had uitgenodigd voor een ontmoeting met je ouders. Als ze zoiets heeft als bindings-angst (en dat is helemaal niet vreemd bij iemand die in z'n of d'r eentje een heel succesvol leven heeft) zal dat haar wel aan het denken hebben gezet. En voelde ze benauwdheid omdat jij al aangaf hoeveel dat voor jou betekende.

Ze voelde zich misschien helemaal vrij bij jou ... en nu je ineens je ouders erbij betrekt, voelt het opeens aan als een een relatie met verplichtingen. En ze was niet verliefd genoeg om haar huidige leventje op te geven.

quote:

Op maandag 7 maart 2005 00:59 schreef Tarot het volgende:

[..]

Tis wel erg opvallend dat het opeens 2 dagen kwam nadat je haar had uitgenodigd voor een ontmoeting met je ouders. Als ze zoiets heeft als bindings-angst (en dat is helemaal niet vreemd bij iemand die in z'n of d'r eentje een heel succesvol leven heeft) zal dat haar wel aan het denken hebben gezet. En voelde ze benauwdheid omdat jij al aangaf hoeveel dat voor jou betekende.

Ze voelde zich misschien helemaal vrij bij jou ... en nu je ineens je ouders erbij betrekt, voelt het opeens aan als een een relatie met verplichtingen. En ze was niet verliefd genoeg om haar huidige leventje op te geven.

Ze is zelf heel erg family-minded, ik integendeel. Ze wist ook wel van mij, dat een kennismaking geen gortdroge zondag zou betreffen 3 maaltijden incluis en een kruisverhoord van m'n ouders. Het zou meer een bevrediging zijn van de nieuwschierigheid van 2 kanten. De vanzelfsprekende, onvermijdelijke kennismaking. Zij ziet dan hoe wij 't thuis hebben en m'n ouwe lui weten met wie hun zoon het beddengoed vervuild.
Ik ben niet de persoon die haar met verplichtingen opscheept. Ik ben juist zo'n figuur, dat een hekel heeft aan (familiaire) verplichtingen.
Haar leventje is nagenoeg perfect ja. Ik weet niet in hoeverre daar een bindingsangst bij komt kijken. In het begin heeft ze wel eens door laten schemeren dat ze mij juist een beetje verdacht van bindingsangst, waar ze gelijk in had overigens. Ik ben daar alleen goed doorheen gesleept door veel openheid en een voorzichtige start.

Bah het is uit met mn ex. Na een redelijk lastige periode waar zij er alles aandeed om mij over te halen om een relatie aan te gaan, (ik was op het begin nogal huiverig, omdat we nogal verschillend zijn en ik had net een relatie achter de rug), is het nu alweer tot een einde gekomen. Reden volgens haar, te verschillend, gevolg irritaties. Zij dacht dat ze mij zogenaamd kon veranderen, maargoed ik heb al gelijk gezegd dat het onmogelijk is om mij te veranderen, ze moest me maar nemen hoe ik was.
Oja ik mocht nog wel vriendjes zijn, fl*kk*r maar op met die onzin. Kan moeilijk vrienden zijn met iemand die vind dat ik irritant ben.
Zodoende heb ik vriendelijk (not) bedankt en ga ik weer wat zware weekjes tegemoet.
Relaties: BLERGHHHH. Bedenk mij wel een tweede keer voordat ik me weer eens tot iemand ga binden.

quote:

Op maandag 7 maart 2005 08:19 schreef Jed1Gam het volgende:
Zij dacht dat ze mij zogenaamd kon veranderen, maargoed ik heb al gelijk gezegd dat het onmogelijk is om mij te veranderen, ze moest me maar nemen hoe ik was.
Oja ik mocht nog wel vriendjes zijn, fl*kk*r maar op met die onzin. Kan moeilijk vrienden zijn met iemand die vind dat ik irritant ben.
Zodoende heb ik vriendelijk (not) bedankt en ga ik weer wat zware weekjes tegemoet.
Relaties: BLERGHHHH. Bedenk mij wel een tweede keer voordat ik me weer eens tot iemand ga binden.

Was het bij jou ook nog eens pot verwijt ketel-verhaal dat eigenlijk jij HAAR had willen veranderen? Dit doet me toch erg aan iemand denken (het zal toch niet 1 en dezelfde zijn he)

quote:

Op maandag 7 maart 2005 09:28 schreef Tranceptor het volgende:

[..]

Was het bij jou ook nog eens pot verwijt ketel-verhaal dat eigenlijk jij HAAR had willen veranderen? Dit doet me toch erg aan iemand denken (het zal toch niet 1 en dezelfde zijn he)

Nee hoor, heb haar niet willen veranderen. We zijn verschillend, maar ik benaderde dat meestal positief, zij negatief.

quote:

Op maandag 7 maart 2005 10:50 schreef Jed1Gam het volgende:

[..]

Nee hoor, heb haar niet willen veranderen. We zijn verschillend, maar ik benaderde dat meestal positief, zij negatief.

Dat was ook een beetje het probleem tussen mij en m'n -ex. Het type benadering van de verschillen.

Hier ook 2 maanden geleden uitgegaan met mijn dinnetje

[ Bericht 100% gewijzigd door flat_erik op 10-03-2005 16:34:43 (edit) ]