relatiecrisis...

tt gefixed

Ik snap niet waarom je geen eigen leven mag hebben naast jullie gezamelijke leven. Wat mij betreft bestempel ik jouw vriend als jaloers en egoistisch. Een relatie is concessies doen en hij reageert op ieder dingetje met "zo hoeft het voor mij niet". Schijnbaar is het zijn "way of the high way". Laat het maar eens op een confrontatie komen en zet hem maar eens voor het blok. Misschien gaat ie dan eindelijk eens rationeel denken over wat hij heeft en of ie dat wel echt kwijt wil.

wat een bazig en kinderachtig mannetje

quote:

dat met die verening is misschien te wijten aan verschil in opleiding, in milieu...

Hoe bedoel je dit?

Jouw vriend heeft geen eigen leven buiten jullie gezamenlijke leven?
Ik vind het erg kleinzielig van 'm dat ie jouw dit buitenshuise plezier niet gunt. Als een klein kind gaan mokken als jij een avondje bezig bent met dingen die in jouw interessegebied liggen...
Gewoon lid worden van die vereniging als dat is wat je wilt.
Je hebt een relatie, bent geen onlosmakelijk onderdeel van een Siamese tweeling.

[ Bericht 0% gewijzigd door Copycat op 05-01-2005 11:29:04 ]

Het lijkt wel alsof jouw vriend (ietwat) jaloers is op jouw streven naar zelfontplooing en dat op een laatdunkende manier laat blijken.

Allereerst: flauw dat hij zo reageert. Ondanks dat hij het niets vind zou hij in ieder geval normaal kunnen reageren.
Ik denk dat hij zijn frustratie op een ander gebied -weinig thuis, kennelijk- uit door jouw vereniging de grond in te boren. Die vereninging had net zo goed een avondje tennis kunnen zijn denk ik. Het gaat er maar om dat je in zijn ogen "weer" niet thuis bent(?).

Ik vraag me dan af waarom hij vind dat je altijd weg bent. Ben je net weg op momenten dat hij wel thuis is, en dus misschien tijd met jou door wil brengen? Heeft hij dingen gepland om samen te doen terwijl jij dan weg bent? Of wil hij gewoon dat jij je aan zijn schema aanpast? Verwacht hij sowieso dat jij je aan hem aanpast i.v.p. andersom? Of ziet hij niet dat jij je ook aan hem aanpast?
Misschien is hij bang je kwijt te raken omdat hij vreest dat je leukere mensen tegen gaat komen?

Het zijn allemaal opties natuurlijk, maar zoals ik al zei: ik denk niet dat die vereniging het probleem is. Misschien is recht op de man af vragen wat het probleem is de beste methode. Mannen zijn oplossingsgericht, dus als je het probleem samen met hem kan definiëren, kun je misschien ook een oplossing zoeken...?

En dreigementen als "dan ben ik liever vrijgezel" zijn natuurlijk zo kansloos al wat. Daarmee probeert hij je gewoon te kwetsen, zeker als je zegt dat hij dit wel vaker roept. Zo'n uitspraak vind ik gewoon een teken van zwakte. Hij realiseert zich dat hij eigenlijk geen goede argumenten meer kan aandragen en speelt dus op je gevoel in door zoiets te zeggen. Heel erg jammer. Dus tenzij het ook echt van plan is om te doen (wat mij heel sterk lijkt, anders had hij het wel gedaan, en niet gezegd) zou ik me daar niet zoveel van aantrekken..

Tjah, ik weet niet hoeveel tijd je van huis/hem weg bent. Als je elkaar bijwijze van spreken elke dag alleen even tijdens het eten en in bed tegenkomt is er eigelijk geen sprake van een relatie meer. Ik heb het idee dat mensen echt alles buitenshuis (los van de partner)doen niet een geweldige elatoie hebben.

Maar zoals je het verteld, ik zou het ook heel vervelend vinden als ik niet mijn eigen dingen kan ondernemen. Ook niet als ik al mijn activiteiten eerst met gaan overleggen of vriend(in) lief het er wel mee eens is. Je moet voldoende vrijheid hebben in een relatie.

Aan welke kant van het verhaal jullie staan is voor mij een beetje moeilijk te beoordelen, zoals je het schetst is mijn tweede stukje van toepassing, en dat is idd geen goede zaak.

het is iig iets waar ik eens echt serieus over zou spreken met hem, en hem idd confronteren met zijn denigrerende uitlatingen over jouw bezigheden en je eigen ding blijven doen natuurlijk.

Als die vereniging voor jou nut heeft, dan moet hij daar toch juist blij over zijn, voor jou?
En inderdaad, nogal erg krom. Zelf gaan stappen zonder iets van zich te laten horen, maar wel in de gordijnen springen als jij om 12 uur 's avonds thuiskomt. Een beetje veel met twee maten meten. Niet okay.
Als ik jou was, zou ik geen milimeter toegeven.

Als ik dit verhaal lees, en het verhaal in de topic die je eerst omhoog hebt gehaald, krijg ik ongelooflijk de kriebels. Ik ga nu misschien wel iets zeggen wat je niet lezen wilt, maar ik zeg het toch.

Jouw partner lijkt te willen dat jij je schikt maar wel op zijn voorwaarden. Hij wil het bepalen. Doe je dat niet, dan legt hij je een spreekverbod op ('ik mocht het er niet meer over hebben). Omdat jouw interesse de zijne niet is, vindt hij dat hij jouw interesse af mag zeiken. Je probeert van alles te regelen om hem tegemoet te komen. Van zijn kant zie ik in je verhaal geen enkele geste in de richting van jou, maar lijkt hij het zeer vanzelfsprekend te vinden dat jij het allemaal wel fikst. Het feit dat je moeite doet en het je soms niet lukt zoals hij zou willen zien, daar rekent 'ie je op af. Sterker nog, jij zit met een rotgevoel op zo'n bijeenkomst want: straks zal 'ie wel boos zijn. Hij zoekt geen enkele compromis, geen enkele oplossing. Hij vraagt niet wat jij wilt, of hoe jij het zo willen zien. Nee, het draait alleen om hem. Onvrede mag binnen een relatie, dat is soms niet meer dan logisch. Het is net zo logisch om die te uiten. Maar in mijn optiek zoek je samen naar een compromis en laat je je partner niet spartelen en zich in allerlei bochten wringen. Als een van de twee onvrede heeft, kun je samen naar een oplossing zoeken. Want als het de relatie aangaat, dan gaat het die twee mensen aan. Dit is de stront dumpen bij de ander en dan zelf hard wegrennen. Het draait om zijn welzijn en zijn welzijn alleen. Het spijt me, maar ik vind dit verschrikkelijk unfair. Hij manipuleert je met uitspraken als: 'Zo hoeft het niet meer' en 'Dan ben ik liever vrijgezel'.

Ik heb hier maar twee worden voor: manipulatief en unequal. Fout, erg fout.

Ik kan me levendig voorstellen dat dit erg moeilijk voor je is. Je zit hier met je gevoel in, met je emotie. Als buitenstaander is het makkelijker om zo te reageren. Misschien vind je mijn verhaal hard en ongenuanceerd, maar dit zijn echt de eerste gedachten die ik heb bij jouw verhaal. En geloof me, dit komt erg dicht bij iets wat ik heb meegemaakt in een relatie die ik gehad heb.

*-Redhead heeft een sort of déja-vu-*

omdat die persoon dan bevestiging zoekt..

Hij: "ik wil niet meer"

Jij: "maar ik hou van je bla bla "...

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 11:39 schreef toscane het volgende:

[..]

je slaat de spijker op zijn kop... ik ben niet eens veel weg, ten minste ik heb mijn sport gepland op momenten dat hij ook sport en verder als ik weet dat hij thuis is zorg ik over het algemeen dat ik die avond ook niets heb... dus ja, ik pas me aan en ik heb al 100x geroepen dat ie dat niet inziet. het is een jaar tijd misschien 2x voorgekomen dat ie iets gepland had maar ik niet op tijd thuis was, dat gebeurt ook andersom en als ik daar wat van zeg dan zeur ik... zo klinkt het wel een rot mannentje he, terwijl ie ook zo lief is,...

vrees voor mij kwijt te raken, vrees dat ik leukere mensen ontmoet... in die trant zal het wel liggen... en ik denk zelf het ouderwetse, een vriendin van mij zei ooit, je bent geen etalagepop die hij uit de kast kan halen als ie zin heeft... tsja...

het kwetst mij zeker dat hij dan roept dat het zo niet hoeft... net alsof ik me moet aanpassen... diep van binnen weet ik misschien wel dat alleen zo de relatie werkt en dat ik dus moet aanpassen als ik onze relatie nog wil... heb ik dat ervoor over? terwijl ik me al aanpas? ik zie soms verbeteringen bij hem maar na een paar maanden toch weer telkens de zelfde problemen...

maar dat roepen van ik wil denk ik niet meer hoe kunje dat nou roepen als je juist bang bent iemand kwijt te raken?

Ja, bang om iemand te verliezen die hij kan manipuleren ja.

Aan de hand van wat ik zo lees zie ik niet echt een fijne toekomst voor jullie samen. .

Tja, moeilijk hoor. Ik denk dat jullie een goed gesprek moeten houden over hoe jullie de toekomst met elkaar zien. Ik denk ook dat jullie beide concessies moeten doen qua levens-stijl enzo. Want dit gaat natuurlijk niet werken op deze manier. Kijk het begint nu met een klein dingetje of met 1 bepaald iets waardoor jullie beide gefrustreerd worden. Van lieverlee gaan er steeds meer dingen dwars zitten en dan gaan jullie beide zoeken naar dingen waarop je elkaar kunt pakken. Niet echt een goede basis om de relatie door te zetten.

Maak hem ook eens duidelijk dat er dingen zijn die jou ook ergeren. Doe concessies, uiteindelijk gaat het er niet om hoelang en hoeveel je bij elkaar bent, maar wat je doet in de tijd dat jullie samen zijn.

Ik ben nu wel heel benieuwd naar zijn verhaal. Het is altijd heel moeilijk analyseren als je het probleem maar van één kant (in dit geval het jouwe) belicht. Misschien trekken we hier met zijn allen wel helemaal de verkeerde (subjectieve) conclusies en probeert de beste man signalen af te geven die tot dusver niet begrepen of gezien worden.

En om mezelf even in zijn perspectief te plaatsen:

Ik denk dat het echt belangrijk is om te weten wat hem nou precies dwarszit. Dat afzeiken van interesses staat er, zoals ik eerder al zei, denk ik los van. Bovendien denk ik dat hij het "jezelf wegcijferen" niet als zodanig beschouwd. Hier haal ik mezelf (en relatie) er even bij: ik zie zulk soort dingen ook nooit bij mijn vriendin. Zij moet mij er -zonmder omwegen en hints, want die begrijp ik niet- op wijzen op wat voor manier zij, volgens haar, tijd in mij steekt en zich opoffert. Zij doet at op heel andere manieren als ik, en zodoende zou ik haar tijd en energie niet als zodanig beschouwen.

Misschien krijgt hij precies hetzeldfde gevoel bij jou: ik moet maar doen wat zij wil, en zij gaat haar gang maar. En dan borduur ik even voort op wat nu in me opkomt, het hoeft van geen kant te kloppen maar: Ik vind het ook altijd heel prettig als ik wordt betrokken in het besluitngsproces (en dan hoef ik daar niet eens invloed op te hebben, zolang ik maar voordat er besloten is kan zeggen wat ik vind).
Uit jouw verhaal blijkt dat je al besloten had te gaan. Op zich moet dat natuurlijk kunnen maar mannen willen toch altijd gewaardeerd en gerespecteerd worden. Misschien had hij er veel minder moeite mee gehad als je hem had betrokken in het besluitingsproces om te gaan. Dit houdt niet in dat je hem de keuze moet laten, of je keuze omwille van hem aan hoeft te passen, maar als je hem betrekt voor dat je het besluit neemt voelt hij zich in ieder geval gewaardeerd omdat je om zijn mening vraagt. Nu voelt hij zich waarschijnlijk gepasseerd en niet gewaardeerd. Dat kan hij moeilijk onder woorden brengen en gaat dus vervolgens lopen mokken (Hoe meer ik schrijf hoe herkenbaarder het allemaal wordt).

Ik weet niet hoe het in andere (ruzie) situaties eraantoe gaat maar misschien is het het proberen waard om hem in ieder geval in de waan te laten dat je hem ook deels voor de keuze stelt....

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 11:59 schreef Krullehoofd het volgende:
Doe concessies, uiteindelijk gaat het er niet om hoelang en hoeveel je bij elkaar bent, maar wat je doet in de tijd dat jullie samen zijn.

Ik geloof dat Toscane al meer dan genoeg concessies gedaan heeft. Nu is het toch echt de beurt aan haar partner om van zijn kant water bij de wijn te doen.

Je moet het zelf weten = in vrouwentaal toch "ik wil dat je zelf snapt dat je niet moet gaan"? Ik denk dat hij indiezelfde taal probeerde te communiceren. Ik vraag me dus alleen af waarom.

Met in de waan laten bedoel ik: vraag wat hij ervan zou vinden als je zou gaan, voordat je vertelt dat je gaat (ondanks dat je voorjezelf al besloten hebt om te gaan). Zo heeft hij inspraak, tenminste zo lijkt het, ventileert zijn mening en hoopt je te overtuigen. Vervolgens kun je zijn verhaal weerleggen (als dat nosdig id) en toch gaan. Dan weet je in ieder geval vóóraf wat hij vindt en eigenlijk wil. Je kunt hier dan altijd in zekere mate nog rekening mee houden.

Het is maar een idee, of het ook werkt..geen idee. Of dat ook de kern van het probleem is: ook geen idee. Ik ben echt heel benieuwd wat hij van deze hele situatie vind..

(Off-topic: zie mij hier typisch mannelijk probleem oplossend bezig zijn...wil je dat eigenlijk wel?)

Wat voor vereniging is het eigenlijk?

Owja je vriend veranderen gaat moeilijk worden trouwens. Je kan beter er gewoon over nadenken of dit is wat je wil. Het klinkt nogal beknellend en persoonlijk heb ik echt een gruwelijke hekel aan van die uitmaak-dreigementen.

Als ik je verhaal leest dan begrijp ik niet waarom je dit nog denkt....

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 10:48 schreef toscane het volgende:
......We hebben het naast dit verhaal zo leuk, we passen perfect bij elkaar.....

Misschien moet je eens met hem hierover hebben.

Wat voor vereniging is het als ik vragen mag? edit: staat hierboven al zie ik

Hij komt in ieder geval erg jaloers over..misschien is hij wel bang dat je iemand anders tegenkomt. Je hebt het zelf al over niveauverschil, het kan bijvoorbeeld best zijn dat hij bang is dat je iemand tegen komt die 'slimmer' is dan hij en dat je dat liever wil. Bang om je te verliezen misschien wel.

Lijkt me een erg kloterige situatie voor je.

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 12:28 schreef toscane het volgende:
naast dit kan ik me niet voorstellen dat er iemand is die beter bij me past...

Wow, dan moet je wel een behoorlijke kutsnol zijn .

Hmm ... vreemd dat ik helemaal nergens lees dat jij, Toscane, van je vriend houdt. Heb je je wel eens afgevraagt wat jou eigenlijk bij hem doet blijven? (Dit is een vraag die ik iemand anders ook gesteld heb en ze schrok van haar antwoord, vandaar)

Ik wil eigenlijk geen reactie geven op zijn handelen, omdat ik slechts 1 deel van het verhaal lees en zijn visie hierover mis. Soms zijn dingen ook heel anders dan bedoeld is/gezien wordt.

quote:

hem kennende duurt het even voor hij erover kan praten

Das dan weer typsich mannelijk. Die kunnen maar één ding tegelijk: eerst denken, dan weer praten. Ik zou hem er zelf over laten beginnen, dan weet je zeker dat hij in ieder geval klaar is voor discussie. Anders overval je hem er misschien mee. Naja, en dan kun jij ook lekker los

quote:

of mijn koffers staan buiten vanavond...?

Achneejoh. Held op sokken, met zijn gedreig. Daar zou ik me echt niet druk om maken.

Liefde is elkaar dingen gunnen. Als ik het zo hoor is je partner niet aan het gunnen maar probeert hij je juist te weerhouden. Vraag hem waar hij zo bang voor is ?

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 12:28 schreef toscane het volgende:

[..]

ik probeerde het algemeen te houden maar het is een soort rotary maar dan voor jongere mensen... mensen die aan het begin van hun carriere staan...

Compleet offtopic trouwens, maar ik kan me wel een beetje indenken dat hij zoiets als dit een beetje onzinnig vindt No offence

quote:

Wow, dan moet je wel een behoorlijke kutsnol zijn .

Ik heb inmiddels een aantal reacties van je gelezen, maar jij bent eigenlijk ook maar een achterlijke randdebiel die nix zinnings te melden heeft. Of heb ik wat gemist?

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 12:39 schreef AgLarrr het volgende:

[..]

Ik heb inmiddels een aantal reacties van je gelezen, maar jij bent eigenlijk ook maar een achterlijke randdebiel die nix zinnings te melden heeft. Of heb ik wat gemist?

Ik zeg het niet snel, maar eigenlijk heeft kasta wel een punt. Zoals ik nu het verhaal van TS lees, houdt zij zichzelf een beetje voor de gek. O, we passen zo geweldig bij elkaar. Maar ondertussen kunnen ze niet met elkaar communiceren, laat TS zich manipuleren door haar vriend, emotional blackmail. Hij is een controlfreak, en zij trapt daar nog in ook. Als hij dan werkelijk het beste is dat zij kan krijgen.... tja.... dat zegt dan niet veel goeds over TS.

Maar dan nu mijn mening: dit is een relatie die gedoemd is te mislukken. Je moet je nooit maar dan ook nooit laten controleren door je partner. Dat is echt een heel slechte zaak, en je kan je afvragen waar dan het einde is. Waarschijnlijk nooit. Ik ken niet het hele verhaal, maar als ik het zo hoor, denk ik dat TS beter eens voor zichzelf kan gaan kiezen, of dat nu binnen of buiten deze relatie is. Ze moet zich sowieso niets laten opleggen door haar vriend! Er zijn heus wel genoeg andere leuke mannen, echt waar!

quote:

Maar dan nu mijn mening: dit is een relatie die gedoemd is te mislukken. Je moet je nooit maar dan ook nooit laten controleren door je partner. Dat is echt een heel slechte zaak, en je kan je afvragen waar dan het einde is. Waarschijnlijk nooit. Ik ken niet het hele verhaal, maar als ik het zo hoor, denk ik dat TS beter eens voor zichzelf kan gaan kiezen, of dat nu binnen of buiten deze relatie is. Ze moet zich sowieso niets laten opleggen door haar vriend! Er zijn heus wel genoeg andere leuke mannen, echt waar!

Volgens mij til je er nu wel heel zwaar aan hoor. TS geeft aan dat er op het gebeid van tijdsbesteding/thuis zijn een probleem is en jij (+ een aantal anderen) praten over "uit maken", "gedoemd te mislukken". TS geeft echter aan volledig gelukkig te zijn behalve het hier beschreven voorval.
Om dan te zeggen dat er sprake is van controle door partner en dat TS voorzichzelf moet kiezen. Daar gaat het hier (volgens mij) helemaal niet om.

Overigens heeft ze juist voor zichzelf gekozen door wel naar de vereniging te gaan, ondanks gemopper van vriend-lief.

Gooi die lapzwans of jezelf het huis uit en doe niet moeilijk.

Volg je hart. Niet je verstand.

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 13:00 schreef djenneke het volgende:
Ik zeg het niet snel, maar eigenlijk heeft kasta wel een punt.

Dat heb ik altijd, maar omdat je het niet iedere keer door hebt, zeg je het kennelijk niet zo vaak .

Nee hoor, Toscane, hij laat je geen enkele keuze. Het is slikken of stikken. Nogmaals, da's geen keuze, da's manipulatie. Daarbij laat je veel keuzevrijheid bij hem. Het is belangrijk om je af te vragen wat je zélf wilt en je grenzen te stellen. Doe je dat niet, dan geef je hem alle ruimte voor zijn streken en houd je, ongewild, de situatie in stand. En da's moeilijk, moeilijk om te doen, ik weet het. Maar mij bekruipt het akelige gevoel me dat het begint over zoiets als dit en dat het de volgende keer wat anders is en dat het steeds verder gaat. Wat als jij een avondje naar een vriendin wilt, bijvoorbeeld? Dat zal nu geen issue zijn, maar ik vind het niet onvoorstelbaar dat 'ie daar op een later moment ook wel eens moeilijk over zou kunnen doen. En dat gedreig van 'm....ik vind het min en zwak, heel zwak. Nee, getuigt niet van kracht, verre van. Hij zou bv. ook eens de moeite kunnen doen om je aan te bieden eens met je mee te gaan. Hij mag gerust eens tegen je zeggen dat 'ie het gewoon fijn vindt om bij je te zijn en voorstellen om samen wat leuks te doen.

Je zegt je niet voor kunnen stellen dat er niemand is die beter bij je zou passen. Deze situatie is bekend voor je en dus veilig, hoe onveilig 'ie ook voor je voelt. Je weet wat je van hem kunt verwachten, hoe een situatie verloopt en dat maakt je onveiligheid veilig, het verschaft je duidelijkheid. Degene die bij jou past, laat jou jezelf zijn en je eigen keuzes maken en steunt je daar zelfs in. Dat is veel meer 'samen' dan hoe jouw huidige situatie nu is. Ik durf zelfs zover te gaan dat dat mensen veel dichter bij elkaar brengt dan dit soort gedwing en gemanipuleer.

Mocht hij uiteindelijk tóch besluiten om te stoppen met jullie relatie dan is dat uiteindelijk het ALLERLAATSTE wat hij voor jou bepaald heeft. En is hij met ingang van dat moment uitbepaald.

Toscane, je moet je beslissing zelf maken, als dat al echt de vraag is op dit moment. Maar jij verdient beter.

Hm. Apart topic. Het gaat wel ver bij jou. Dus als jij over je werk praat dan vind hij dat onzin. Dus je werk is onzin ? Zo moet ik dat begrijpen. Nou lekker dan. Ik vind niet dat mijn vriendin altijd thuis moet zijn als ik er ben. Wij wonen dan wel niet samen. We willen wel zoveel mogelijk tijd bij elkaar zijn, maar als dat een keer niet kan door zij of ik iets anders hebben, dan is dat toch geen probleem ? Ik bedoel ALTIJD bij elkaar zijn is ook niet goed.

Ik vind het alleen frappant dat dingen die jou interesseren door hem worden afgedaan als onzin. Das lullig. Is het niet zo dat het onderwerp van wat die vereniging behandeld hem op de een of andere manier angst inboezemt ? Dat kan wel, maar hij kan het dan altijd nog wel normaal ter sprake brengen ipv op de manier waarop hij dat doet.

Stel nou dat je bij een muziekvereging was gegaan. Dat je dus bij een harmonie ging of zo. Zou dat ook een probleem zijn ? Zo ja, dan gaat het hem dus om het feit dat je tijd ergens anders doorbrengt ipv met hem, en dat is niet zo gezond. Zo nee, dan ligt het dus puur aan deze vereniging.

Neem mijn vriendin. Die zit ook bij een harmonie. Elke dinsdag repetitie en zo. Is toch prima ? Ik ga toch zeker niet klagen omdat zij bij een vereniging zit zeker. Ik zie haar daarna toch altijd wel, al is dat wat later op de avond, maar als dat niet het geval zou zijn, dan zou ik dat jammer vinden omdat ik haar graag zie en graag bij haar ben, en dan kan dat op dat moment niet. Dat is jammer, maar meer ook niet. Om daar nou stennis over te gaan schoppen vind ik niet normaal.

Er is maar 1 ding waar ik me dus wel enorm aan stoor, en dat is een jongen waar ze in het verleden es wat mee gedaan heeft, en waar ze nu nog steeds mee omgaat. Ik vind het een enorme eikel, om verschillende redenen en trek het dan ook niet dat ze er heen gaat. Niet dat ze dat nou heel erg vaak doet of zo. Maar goed, daarvan weet ze ook dat ik hem niet moet. Ze chat er verder redelijk vaak mee schat ik en dat vind ik ook niet prettig, maar dat komt niet omdat ze met iemand anders chat, dat komt puur omdat HIJ het is.

Kijk zoals iedereen heb ook ik mijn grenzen, en HIJ is een van mijn grenzen. Je moet elkaars mening respecteren en geven en nemen, maar bij hem als onderwerp trek ik een streep. Zo is het gewoon. Dat kan ze accepteren of niet. Zo wel geen probleem, zo nee, dan is er wel een probleem. Dat klinkt ook een beetje als my way or the highway, maar zo is het niet. Het gaat me puur om hem, daar bereikt ze gewoon een grens bij mij, daar houdt het voor mij op. Voor de rest maakt het me niet uit.

Ik vind alleen wel altijd dat je respect moet hebben voor je partner. Kijk, ik heb nog niet zo lang met mijn vriendin en toen we een tijd geleden eens op een verjaardag waren deed ik volgens haar nogal bot tegen haar. Dat heeft ze me gezegd. Ik zag dat niet helemaal zo, ik zag het meer als plagen, maar zij vond het echt te ver gaan. Oke, dan is dat zo, ik wil haar zeker niet kwetsen, dus doe ik haar niet meer plagen op verjaardagen. Ik draag haar op handen, en ik ben soms erg moeilijk (maar dat is omgedraaid ook zo ) maar ik heb altijd respect voor haar. Omdat zij echter heel anders is als ik botst het nogal eens. Toch zijn we gek op elkaar. Ik denk dat als je gewoon je grenzen aangeeft, en dan ook echt DUIDELIJK aangeeft, en beide partijen houden zich binnen die grenzen, dan is er geen enkel probleem.

Wil de een echter verder gaan dan de grens van de ander, en hij kan er niet mee leven dat de ander dat liever niet heeft, of vice versa, ja dan is dat een probleem. Dat is een probleem wat op een gegeven moment steeds groter wordt, en tussen de relatie komt te staan. Op zulke momenten is het dan beter om er mee te stoppen. Voor de een, omdat hij verder wil gaan met iets dan zijn/haar partner nog oke vind, maar voor de ander ook, omdat een relatie hebben met iemand die contstant over je grenzen heen gaat, en die dingen waarmee hij over de grens gaat dan dus blijkbaar belangrijker vind dan jou en je grens ook niet leuk is. Immers, als hij JOU het belangrijkste vind, dan zal hij niet iets doen om je te kwetsen. Als dat ding wat hij wil doen dan blijkbaar ZO belangrijk vind dat hij dat boven jou vind gaan, zelfs al weet hij dat hij jou daar mee kwetst, dan ben jij dus ook niet het belangrijkste.

Het is altijd moeilijk om daar een afweging tussen te vinden. Je slaat heel snel door naar de ene of de andere kant. Dat noemen ze geven en nemen. Geven en nemen TUSSEN bepaalde grenzen is niets mis mee, nemen over de grens van een ander heen is not done vind ik.

Ik vind wederzijds respect voor elkaar echt ontzettend belangrijk. Ik denk daarin ook verder na dan anderen. Sue me, ik kan er niets aan doen, zo zit ik in elkaar. Neem als voorbeeld, mijn eigen vriendin. In de tijd dat ze nog niet mijn vriendin was, ging ze uit met een paar mensen die ze kende via dr muziek, en daar zaten ook mannen/jongens bij. Wat doet ze dan, dan gaat ze met een vriendin van haar zoenen, puur en alleen om een reactie van die gasten uit te lokken. Natuurlijk, grappig, maar nu ik een relatie met dr heb zou ik dat niet zo prettig vinden. Ja dat is gewoon flirten zul je dan zeggen, maar flirten vind ik toch heel wat anders. Gaan zoenen met iemand (oke in dit geval een vriendin(=2 vrouwen) met de reden, iemand anders daarmee gek te maken terwijl je iemand "thuis" hebt zitten vind ik persoonlijk nogal ver gaan. Natuurlijk, flirten hoort bij uitgaan, true, maar ik vind dit gewoon te ver gaan.

Als je dat zoenen trouwens heel consequent bekijkt kun je dan ook nog stellen, dat als ze dat nu zou doen, ze vreemd zou gaan. Goed, het is een vriendin van haar, en als 2 vrouwen zoenen wordt dat over het algemeen sneller geaccepteerd dan met een jongen, maar als mijn vriendin zou zoenen met een jongen, ook al is het een vriend van haar, zou ik dat vreemdgaan vinden, dus waarom zou het ineens geen vreemdgaan meer zijn als de persoon waar ze mee zoent toevallig van hetzelfde geslacht is ?

Wat ik wil aangeven met dit hele lange verhaal ? Mja, ik ben een beetje offtopic gegaan. Ik zou zeggen, vraag je vriend gewoon op de man af waarom hij zo reageert. Als hij een (al is het voor hem) een logische verklaring kan geven, dan kun je daar over praten. Ik neem aan dat hij dat wil. Als hij dat niet wil en hij kan ook geen logische verklaring geven dan wil hij gewoon over je regeren, en dan zou ik zeggen, je bekijkt het maar. Stel dat hij echter met een verklaring komt die enigzins plausibel is en hij zit er echt mee, en het is niet zomaar iets zeg maar (dat kun je wel zien denk ik) dan moet jij jezelf afvragen wat je belangrijker vind. Bij die vereniging gaan en je eigen zin doen, en daarmee indirect ook de keuze maken je vriend te kwetsen, of voor hem kiezen en niet bij die vereniging gaan.

LET WEL! bovenstaande geldt alleen als hij een plausibele verklaring kan geven en als jij kan zien dat hij er echt mee zit en dat het dus niet zomaar iets is. Maar ja, hier zit de moeilijkheid alweer he Misschien vind hij het niet zomaar iets, en jij wel, wie geeft en wie neemt er dan....dat is altijd moeilijk.

Daarom zei ik straks al, je moet altijd heel duidelijk je grenzen stellen. Als iemand bereid is daar over heen te gaan, nou dan is het einde relatie. Als hij/zij daar mee kan leven dat de relatie dan voorbij is, dan weet je direct wat je er aan had....

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 13:35 schreef kastanova het volgende:

[..]

Dat heb ik altijd, maar omdat je het niet iedere keer door hebt, zeg je het kennelijk niet zo vaak .

Ik geef anderen nooit snel gelijk

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 13:52 schreef CoolGuy het volgende:

-cool verhaal-

Vèèènt, waar haal je de tijd vandaan!?

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 13:58 schreef djenneke het volgende:

Ik geef anderen nooit snel gelijk

Maar mij wel, dus ik ben blij dat je eindelijk inziet hoe bijzonder en uniek ik ben

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 13:16 schreef AgLarrr het volgende:

[..]

Volgens mij til je er nu wel heel zwaar aan hoor. TS geeft aan dat er op het gebeid van tijdsbesteding/thuis zijn een probleem is en jij (+ een aantal anderen) praten over "uit maken", "gedoemd te mislukken". TS geeft echter aan volledig gelukkig te zijn behalve het hier beschreven voorval.
Om dan te zeggen dat er sprake is van controle door partner en dat TS voorzichzelf moet kiezen. Daar gaat het hier (volgens mij) helemaal niet om.

Overigens heeft ze juist voor zichzelf gekozen door wel naar de vereniging te gaan, ondanks gemopper van vriend-lief.

- TS mag niet zelf weten waar ze naartoe wil, en waar ze in geinteresseerd is, hij heeft daar iig geen begrip voor (controle)
- Vriend heeft geen interesse in TS' werk of interesses. quote: "als we diepzinnig over mijn werk praten vindt ie dat ook maar gezwets enzo" (leuke vriend)
- TS moet op tijd thuis zijn (controle)
- Vriend dreigt met liever vrijgezel te willen zijn (controle/dreigement, emotional blackmail)
- quote: "en voel ik me bijna verplicht om geen lid te worden van die vereniging waar ik juist wel lid van wil worden..." (lijkt mij niet gezond/controle)
- quote: "ik doe mij best om me zoveel mogelijk aan te passen en ik baal dat het knaagt tijdens een gezellige avond, waarvan ik weet dat hij hoopt dat ik op tijd thuis ben, dat ik beter naar huis kan gaan... " (TS kan dus geen lol meer maken uit angst voor reactie vriend, niet gezond, controle etc.)
- quote: "overigens ging hij vorige week door de weeks stappen tot in de ochtend zonder iets van zich te laten horen en ik maar ongerust zijn." (hij stelt dus de regels op, en die verschillen voor hem en voor TS, controle dus)
- quote: "ik heb van hem geleerd dingen te overleggen" (blijkbaar hoeft alleen TS dingen te overleggen, vriendlief niet, controle)
- quote: "ik heb mijn stijl aangepast, meer tijd voor hem, het studenten leven een beetje vaarwel gezegd" (Alles komt dus al van de kant van TS, zij past zich aan aan hem, controle)
- quote: "aan de andere kant, hij wil geen afhankelijke vriendin, vindt het leuk en fijn dat ik mijn eigen gang kan gaan... maar aan de andere kant is ie van de oude stempel en moet vrouwlief thuis zijn als hij uit zijn werk komt." (blijkbaar dus toch meer het laatste dan het eerste.... duidelijk toch?)
- quote: "we passen perfect bij elkaar" (blijkbaar toch niet?)
- quote: "en bovenal we zijn gek op elkaar" (zij vooral op hem, als ik het zo samenvat!)

Als dit geen controle is, dan weet ik het ook niet meer. En daarbij is het duidelijk geen voorval, maar heeft TS al meerdere aanpassingen moeten maken! Zelfde tijd sporten etc.....

Lees door, en trek je eigen conclusies zou ik zo zeggen....

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 14:11 schreef kastanova het volgende:

[..]

Maar mij wel, dus ik ben blij dat je eindelijk inziet hoe bijzonder en uniek ik ben

Hmmm, ik vind je anders behoorlijk veel op xebro lijken.... (of hij op jou, dat kan ook natuurlijk.... )

edit: ik moet wel zeggen dat ik van je topics over leviathanfd heb genoten, die waren echt hylarisch....

[ Bericht 15% gewijzigd door djenneke op 05-01-2005 14:23:51 ]

Kasta... heeft geen ruk met dit topic te maken, maar je moet echt even hier kijken...

Heeft er helemaal niets mee te maken, toscane.
Bij deze dan ook een waarschuwing to whom it may concern om off topic gelul achterwege te laten!

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 14:29 schreef toscane het volgende:

[..]

huh? snap je niet, wat heeft dit ermee te maken?

Dat zegt ie al: niks

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 14:14 schreef djenneke het volgende:

[..]

- TS mag niet zelf weten waar ze naartoe wil, en waar ze in geinteresseerd is, hij heeft daar iig geen begrip voor (controle)
- Vriend heeft geen interesse in TS' werk of interesses. quote: "als we diepzinnig over mijn werk praten vindt ie dat ook maar gezwets enzo" (leuke vriend)
- TS moet op tijd thuis zijn (controle)
- Vriend dreigt met liever vrijgezel te willen zijn (controle/dreigement, emotional blackmail)
- quote: "en voel ik me bijna verplicht om geen lid te worden van die vereniging waar ik juist wel lid van wil worden..." (lijkt mij niet gezond/controle)
- quote: "ik doe mij best om me zoveel mogelijk aan te passen en ik baal dat het knaagt tijdens een gezellige avond, waarvan ik weet dat hij hoopt dat ik op tijd thuis ben, dat ik beter naar huis kan gaan... " (TS kan dus geen lol meer maken uit angst voor reactie vriend, niet gezond, controle etc.)
- quote: "overigens ging hij vorige week door de weeks stappen tot in de ochtend zonder iets van zich te laten horen en ik maar ongerust zijn." (hij stelt dus de regels op, en die verschillen voor hem en voor TS, controle dus)
- quote: "ik heb van hem geleerd dingen te overleggen" (blijkbaar hoeft alleen TS dingen te overleggen, vriendlief niet, controle)
- quote: "ik heb mijn stijl aangepast, meer tijd voor hem, het studenten leven een beetje vaarwel gezegd" (Alles komt dus al van de kant van TS, zij past zich aan aan hem, controle)
- quote: "aan de andere kant, hij wil geen afhankelijke vriendin, vindt het leuk en fijn dat ik mijn eigen gang kan gaan... maar aan de andere kant is ie van de oude stempel en moet vrouwlief thuis zijn als hij uit zijn werk komt." (blijkbaar dus toch meer het laatste dan het eerste.... duidelijk toch?)
- quote: "we passen perfect bij elkaar" (blijkbaar toch niet?)
- quote: "en bovenal we zijn gek op elkaar" (zij vooral op hem, als ik het zo samenvat!)

Als dit geen controle is, dan weet ik het ook niet meer. En daarbij is het duidelijk geen voorval, maar heeft TS al meerdere aanpassingen moeten maken! Zelfde tijd sporten etc.....

Lees door, en trek je eigen conclusies zou ik zo zeggen....

Ik kan dit gedeeltelijk counteren, overigens zonder het op te willen nemen voor de vriend van TS. verder wil ik erbij zeggen dat het hier van voor mij ook duidelijk van 1 kant komt, en niet van de andere kant.

quote:

- TS mag niet zelf weten waar ze naartoe wil, en waar ze in geinteresseerd is, hij heeft daar iig geen begrip voor (controle)

moet het dan zo zijn dat zij altijd maar heen gaan waar ze heen wil, zonder rekening te houden met hem (als dat redelijk is wat hij wil) ? kwestie van geven en nemen....

quote:

- Vriend heeft geen interesse in TS' werk of interesses. quote: "als we diepzinnig over mijn werk praten vindt ie dat ook maar gezwets enzo" (leuke vriend)

Heb ik niets op te zeggen, helemaal gelijk

quote:

TS moet op tijd thuis zijn (controle)

Dit klinkt alsof er een avondklok ingesteld is. Niet normaal, dus ben ik met je eens. Het zou anders zijn als de TS graag een belletje zou willen (indien ze niet samen zouden wonen) dat ze thuis is, omdat hij graag wil weten dat ze weer thuis is, zodat ie gerust is. Ik ben nl ook altijd een beetje bezorgd als mijn vriendin alleen op stap is. Ik vraag dan ook altijd of ze me even wil bellen als ze weer thuis is, ook als is dat als ik al lang slaap. Ik wil gewoon graag even weten dat ze weer thuis is, maar dat is wat anders dan wat TS hier beschrijft.

quote:

Vriend dreigt met liever vrijgezel te willen zijn (controle/dreigement, emotional blackmail)

Als hij daarmee dreigt om haar daarmee te chanteren, is dat idd fout. Hier zit echter een dunne grens tussen in mijn ogen. Kijk, als het over iets gaat wat mijn vriendin constant doet en wat ik niet tof vind...tja...als ik het ECHT niet tof vind, dan gaat me dat uiteindelijk zoveel storen dat ik dan liever de relatie verbreek. Niet omdat ik haar wil chanteren, want ik WIL het dan helemaal niet uitmaken, maar als zij dus constant over mijn grens heen zou stappen, willens en wetens, ja, daar word ik ook niet blij van, dus dan hoeft het voor mij niet.

quote:

quote: "en voel ik me bijna verplicht om geen lid te worden van die vereniging waar ik juist wel lid van wil worden..." (lijkt mij niet gezond/controle)

Hier geldt dus dat ze de afweging moet maken tussen wat ze belangrijker vind, maar ik heb dit in mijn vorige post al een beetje uitgelegd dus ga ik hier niet meer herhalen

quote:

quote: "ik doe mij best om me zoveel mogelijk aan te passen en ik baal dat het knaagt tijdens een gezellige avond, waarvan ik weet dat hij hoopt dat ik op tijd thuis ben, dat ik beter naar huis kan gaan... " (TS kan dus geen lol meer maken uit angst voor reactie vriend, niet gezond, controle etc.)

Hoopt hij dat TS op tijd thuis is, of EIST hij dat ? Zit nl verschil tussen. Als hij thuis blijft een keer en zij gaat uit, dan kan ik wel snappen dat hij hoopt dat ze een beetje op tijd thuis is, zodat hij haar ook nog even ziet. Als hij eist dat ze op tijd thuis is vind ik dat ook onzin.

quote:

quote: "overigens ging hij vorige week door de weeks stappen tot in de ochtend zonder iets van zich te laten horen en ik maar ongerust zijn." (hij stelt dus de regels op, en die verschillen voor hem en voor TS, controle dus)

Mee eens, als hij een regel neerlegt dient hij zich daar zelf ook aan te houden.

De rest ben ik het ook wel mee eens eigenlijk, plus dat ik geen zin meer heb om te quoten

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 14:34 schreef toscane het volgende:
coolguy, wat een verhaal... dank je voor je moeite

. met die vereniging is iets wat ik wel verteld heb en hij gaf al zijn mening maar ik heb doorgezet, ik laat me gewoon niet beperken en het lijkt erop dat als ik me niet beperken door hem, dat dat consequenties heeft... zucht...

hopelijk kunnen we er van de week goed over praten en over hoe nu verder...

Geen probleem toscane, maar je reageerde niet inhoudelijk op mijn post, misschien dat je dat alsnog kunt doen ? je schrijft in een van je posts nl bovenstaande, en dat is nou precies wat ik bedoel waarom het zo moeilijk is. Kijk als jij gewoon doet waar je zin in hebt heeft dat consequenties, want dan hou je geen rekening met hem (nogmaals, dit geldt alleen in het geval dat hij een goede verklaring kan geven, niet gewoon vanuit controle willen hebben) en dan vind ik die consequenties niet gek, want je stapt daarmee over een grens van hem heen. Als die grens "gewoon maar wat is" dan ben ik dat met je eens.

de vraag is echter, hoe bepaal je wat een grens is ? Kijk, jij wil graag bij die vereniging, dus jij zal geneigd zijn om eerder van mening te zijn dat hij maar wat roept dan dat je het met hem eens bent, want als je het met hem eens bent, dan zou je dus eigenlijk niet bij die vereniging moeten gaan, maar dat gaat in tegen wat jij eigenlijk wil.... Omgedraaid denkt hij ook zo. Daarom is het ook altijd zo moeilijk.

kijk, als hij een geldige reden heeft, (en dat weet hij voor zichzelf best wel) en jij stapt daar dan nog over heen, dan is het logisch als hij het daar om uit zou maken als hij er maar genoeg mee zit, want hij laat natuurlijk ook niet over zich heen lopen.

Nogmaals, dit geldt allemaal alleen maar als hij ergens ECHT mee zit, niet als hij het gewoon van "ik wil controle over jou hebben" oogpunt doet.

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 14:39 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Ik kan dit gedeeltelijk counteren, overigens zonder het op te willen nemen voor de vriend van TS. verder wil ik erbij zeggen dat het hier van voor mij ook duidelijk van 1 kant komt, en niet van de andere kant.

moet het dan zo zijn dat zij altijd maar heen gaan waar ze heen wil, zonder rekening te houden met hem (als dat redelijk is wat hij wil) ? kwestie van geven en nemen....

ALs zij geinteresseerd is in die vereniging, wat is dan zijn probleem? Hij hoeft er niet naartoe.... Het gaat er dus niet om dat ze ALTIJD maar heen kan gaan oid. Maar als zij dit graag wil, dan hoeft hij toch alleen maar te zeggen, dat hij het prima vindt? Kijk, dat het niks voor hem is, dat is ook prima. Maar zij wil dat dus graag...

quote:

Als hij daarmee dreigt om haar daarmee te chanteren, is dat idd fout. Hier zit echter een dunne grens tussen in mijn ogen. Kijk, als het over iets gaat wat mijn vriendin constant doet en wat ik niet tof vind...tja...als ik het ECHT niet tof vind, dan gaat me dat uiteindelijk zoveel storen dat ik dan liever de relatie verbreek. Niet omdat ik haar wil chanteren, want ik WIL het dan helemaal niet uitmaken, maar als zij dus constant over mijn grens heen zou stappen, willens en wetens, ja, daar word ik ook niet blij van, dus dan hoeft het voor mij niet.

Maar waar gaat het nou helemaal over? TS heeft al aanpassingen gemaakt. Alleen nog niet genoeg voor hem. In dat geval kan hij daar toch gewoon op een normale manier over praten? Heeft hij dat al 100 keer gedaan, en heeft dat niet geholpen, en zit het hem zo dwars, dan moet ook hij gewoon zijn conclusies trekken, en beseffen dat mensen niet snel veranderen. Oftewel: accepteren of niet. Dreigen heeft daarbij geen enkele zin. Je kunt ook op een normale manier erover praten, waarbij je wel duidelijk maakt dat je meer verwacht van je relatie, en dat het nodig is om nog meer aanpassingen te maken, om de relatie levensvatbaar te houden. Dan geef je ook duidelijk aan dat je eraan wil werken. In plaats van te dreigen met het uit te maken.
[..]

quote:

Hoopt hij dat TS op tijd thuis is, of EIST hij dat ? Zit nl verschil tussen. Als hij thuis blijft een keer en zij gaat uit, dan kan ik wel snappen dat hij hoopt dat ze een beetje op tijd thuis is, zodat hij haar ook nog even ziet. Als hij eist dat ze op tijd thuis is vind ik dat ook onzin.

Op het moment dat je iets leuks aan het doen bent, moet je je niet zorgen hoeven maken over hoe je vriend daarop zou reageren. Afspraken zijn gemakkelijk gemaakt. En daar hoor je je dan ook netjes aan te houden. Als hij hoopt dat TS vroeg thuis is, zou hij blij zijn als ze vroeg is, en hooguit teleurgesteld als dit niet het geval is. En als hij dan nog niet tevreden is, dan spreekt hij met haar af om de volgende dag een leuk avondje samen door te brengen oid.

Je vriend gaat misschien wel wat te ver.
Maar om hem na 4 jaar, en dit voorval af te schilderen als een controlfreak gaat mij iets te ver,
Wat hij zegt en doet is misschien niet goed te praten, maar hij zal het niet voor zijn lol doen.
Hoeveel tijd hebben jullie met elkaar, hoeveel avonden zijn jullie er puur voor elkaar?
Misschien gaat hij veel met vrienden afspreken om je te latyen voelen hoe het is als je je partner niet ziet.
Hier reageer jij vervolgens amper op ("laat hem maar de bloemetjes buiten zetten") maar hij wil misschien juist horen dat hij dat nooit meer mag doen omdat jij je zorgen maakte en het juist fijn vond als je bij hem was geweest.

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 14:57 schreef djenneke het volgende:

[..]

ALs zij geinteresseerd is in die vereniging, wat is dan zijn probleem? Hij hoeft er niet naartoe.... Het gaat er dus niet om dat ze ALTIJD maar heen kan gaan oid. Maar als zij dit graag wil, dan hoeft hij toch alleen maar te zeggen, dat hij het prima vindt? Kijk, dat het niks voor hem is, dat is ook prima. Maar zij wil dat dus graag...
[..]

Maar waar gaat het nou helemaal over? TS heeft al aanpassingen gemaakt. Alleen nog niet genoeg voor hem. In dat geval kan hij daar toch gewoon op een normale manier over praten? Heeft hij dat al 100 keer gedaan, en heeft dat niet geholpen, en zit het hem zo dwars, dan moet ook hij gewoon zijn conclusies trekken, en beseffen dat mensen niet snel veranderen. Oftewel: accepteren of niet. Dreigen heeft daarbij geen enkele zin. Je kunt ook op een normale manier erover praten, waarbij je wel duidelijk maakt dat je meer verwacht van je relatie, en dat het nodig is om nog meer aanpassingen te maken, om de relatie levensvatbaar te houden. Dan geef je ook duidelijk aan dat je eraan wil werken. In plaats van te dreigen met het uit te maken.
[..]
[..]

Op het moment dat je iets leuks aan het doen bent, moet je je niet zorgen hoeven maken over hoe je vriend daarop zou reageren. Afspraken zijn gemakkelijk gemaakt. En daar hoor je je dan ook netjes aan te houden. Als hij hoopt dat TS vroeg thuis is, zou hij blij zijn als ze vroeg is, en hooguit teleurgesteld als dit niet het geval is. En als hij dan nog niet tevreden is, dan spreekt hij met haar af om de volgende dag een leuk avondje samen door te brengen oid.

Volgens mij schrijf je in deze post niet veel anders dan wat ik met andere woorden zeg ? ALS hij daar een goede reden voor zou hebben waardoor hij er erg mee zou zitten dat zij daar heen gaat (die jij en ik misschien wel niet kunnen bedenken) en zij zou, dat wetende, over hem heen stappen, dan heeft hij een punt. Doet hij het gewoon vanuit controleoogpunt, dan heeft hij geen recht van spreke.
Vind het trouwens frappant hoe je die zin er neerzet dat als zij zegt dat ze ergens heen wil, hij dan alleen maar hoeft te zeggen dat hij het prima vind.... dat hoeft hij helemaal niet. Als hij het er namelijk niet mee eens is, dan mag hij dat gerust zeggen, maar dan wel als hij daar een goede reden voor heeft, niet zomaar. Zoals jij het neerzet is het alsof als zij wat wil, hij alleen maar mag buigen en amen mag zeggen, en daar ben ik het dus niet mee eens, want dan doet TS nl hetzelfde als wat haar vriend nu doet.

Overigens schrijf ik dit niet om de vriend van TS te verdedigen, maar meer als nuance op wat jij schrijft

Voor de rest, ik ben het helemaal met je eens dat hij wel op een normale manier ergens over kan praten maar volgens mij had ik dat ook al gepost. Als hij het al 100x gedaan heeft (en nu zeg je idd hetzelfde als wat ik denk) en zij wandelt over hem heen, dan moet hij idd zijn conclusies trekken, beseffen dat zij niet verandert/toch doet wat ze zelf wil, en als hij daar maar genoeg mee zit, dan maakt hij het dus uit. Elke actie heeft een reactie tot gevolg he....dit geldt overigens ook hetzelfde voor TS. Als zij er mee zit dat hij zo doet, en ze begint er 100x over, en hij blijft het doen, dan moet ook zij dr conclusies trekken en de relatie verbreken, logisch.

Overigens is dreigen met uitmaken wel een heikel punt vind ik. Kijk, als je roept "en anders maak ik het uit !!" dan is dat veel meer een dreigement als dat hij met haar om de tafel gaat zitten, rustig zijn verhaal doet, uitlegt waarom hij het ziet, en vervolgens dan zegt van idd dat er meer nodig is om de relatie levensvatbaar te houden. je zegt dan op een zachte manier dat als er niet iets verandert, dat je het dan uit maakt. Je zegt dus nog steeds dat je het uitmaakt, alleen op een zachtere manier. Je kunt allebei de manieren als een dreigement zien, maar als je aangeeft dat je het anders uitmaakt, hoef je dat niet per se als een dreigement te bedoelen, maar ook gewoon om aan te geven hoe het volgens jou eindigd als het op de huidige manier blijft doorgaan.

Ben wel met je eens dat het roepen dat je het uitmaakt een dreigender karakter heeft dan het op een rustige manier vertellen dat je het uitmaakt als er niet iets verandert.

Op het moment dat je iets leuks aan het doen bent hoef je je daar niet druk over te maken idd, tenzij je om die tijd eigenlijk een afspraak met je vriend(in) hebt. Dan had je die afspraak af moeten zeggen, en als je dat niet doet, moet je naar je afspraak gaan. Als je dat niet doet, en heel makkelijk een afspraak afzegt, dan kun je net zo goed geen afspraken maken, als je daar toch zo makkelijk overheen stapt.

Als je daar constant over heen blijft stappen, over eventueel gemaakte afspraken, dan geef je dus ook een signaal af dat je iets met die persoon waar je een afspraak mee hebt goed vind als je even niets te doen hebt, maar op het moment dat je wat leukers kunt doen dan laat je die persoon links liggen, zo hoort het natuurlijk ook niet

quote:

ik heb die bewuste avond dat hij laat thuis kwam wel gezegd dat ik het niet zo leuk vond maar wilde niet te boos worden en heb het zo gelaten. bij mijn voorzichtige uitingen dat ik het niet leuk van hem vond ging ie al bijna over de rooie... ik heb hem diezelfde avond gebeld of ik na hem toe zou komen, het antwoord was nee joh, ik blijf nog even, even was 6 uur..

hij gaat gewoon vreemd....

_{eerste indruk hoor....}

OffTopic (sorry):

quote:

-verhaal-

Als dit geen controle is, dan weet ik het ook niet meer. En daarbij is het duidelijk geen voorval, maar heeft TS al meerdere aanpassingen moeten maken! Zelfde tijd sporten etc.....

Vanuit jouw perspectief maak je een punt. Echter, iIk deel echter jouw visie op bepaalde gebeurtenissen niet en blijf van mening dat je tè zwaar tilt aan bepaalde gebeurtenissen d.w.z. te snel spreekt van controle. Zoals coolguy ook al aangeeft een verwachting of een eis zijn twee verschillende dingen. Vriendlief eist helemaal niets, hij heeft alleen bepaalde verwachtingen en gaat daar moeilijk over lopen doen.

TS geeft zelf aan van hem te houden en verder te willen. Vervolgens wordt er over dit probleem gepraat alsof het gaat om "of TS de keuze moet maken verder te gaan met haar relatie". Dit was de vraag noch het probleem.
Van probleem A wordt probleem B gemaakt en vervolgens wordt voor probleem B een oplossing gevonden. Overigens zonder het hele probleem volledig geanalyseerd te hebben (we hebben hooguit 50% van het verhaal om conclusies en uitspraken op te baseren. Dat is niet veel.) en zodoende zijn wij bij voorbaat al niet in staat om TS überhaupt goed adveis te voorzien.

Ze moet gewoon die vent van d'r aan het praten zien te krijgen en van hem te horen krijgen wat nou precies het probleem is (en tijdens zijn verhaal, haar gevoelens erbuiten laten maar alleen maar luisteren). Soit. En geen gelul over controle, want geloof me: dat gaat écht wel een stapje verder dan een keertje boos worden.

Hmm moeilijk verhaal en zoals altijd twee kanten.
Om je vriend niet meteen een control freak te noemen en weet ik niet wat hier mijn visie:

Ik denk dat hij je niet 100% vertrouwd, en natuurlijk zegt hij van wel. Dat vertrouwen kan komen omdat hij zelf te weinig zelfvertrouwen heeft of i.d. Maar ik denk dat hij vooral bang is om je kwijt te raken. Is het niet aan verschillende interesses dan wel dat je andere mensen ontmoet waarvan hij denkt dat ze interessanter voor je zijn.

Als ik jou was zou ik een gesprek aangaan en alle feiten op een rij zetten en vragen wat hij zelf van zijn gedrag vind. Verder denk ik dat jullie relatie wel te redden is maar dat hij meer aan zichzelf moet werken ipv dat jij je in nog meer bochten wringt om het hem naar zijn zin te maken.

succes.

quote:

Op woensdag 5 januari 2005 16:50 schreef pmponer het volgende:
Hmm moeilijk verhaal en zoals altijd twee kanten.
Om je vriend niet meteen een control freak te noemen en weet ik niet wat hier mijn visie:

Ik denk dat hij je niet 100% vertrouwd, en natuurlijk zegt hij van wel. Dat vertrouwen kan komen omdat hij zelf te weinig zelfvertrouwen heeft of i.d. Maar ik denk dat hij vooral bang is om je kwijt te raken. Is het niet aan verschillende interesses dan wel dat je andere mensen ontmoet waarvan hij denkt dat ze interessanter voor je zijn.

Als ik jou was zou ik een gesprek aangaan en alle feiten op een rij zetten en vragen wat hij zelf van zijn gedrag vind. Verder denk ik dat jullie relatie wel te redden is maar dat hij meer aan zichzelf moet werken ipv dat jij je in nog meer bochten wringt om het hem naar zijn zin te maken.

succes.

Inderdaad, verder word ik ook nogal moe van het feit dat als je eens een keer iets hebt wat je niet aanstaat, dat dat dan direct met vertrouwen te maken moet hebben. Als ik iets niet leuk vind kan dat idd zijn vanwege gebrek aan vertrouwen, maar ook vanwege het feit dat ik het simpelweg gewoon niet leuk vind. Als mijn vriendin iemand helemaal zou opgeilen kan ik er donder op zeggen dat ze toch verder niets doet dan dat, maar dan hoef ik het nog niet leuk te vinden dat ze het doet. Dat heeft dan geen flikker te maken met vertrouwen, dat heeft gewoon te maken met dat ik iets niet leuk vind.

Ja okay maar ik krijg het gevoel dat het bij hem wel om vertrouwen gaat.

en toch blijft het onzin...

De meeste vriendschappen ontstaan op school, univ, werk, en niet in de kroeg, denk ik zo ...

en op school, werk, moet je je vrienden zoeken uit de mensen die je omringen, je moet het stellen met de mensen rondom jou, en als dat allemaal lelijke wichten zijn ... zal een man zijn vriendinnen toch tussen die mensen moeten zoeken ... dus het is gewoon onzin!

Ja dat is misschien wel onzin... misschien komt dat gebrek aan vertrouwen juist uit het gebrek aan zelf vertrouwen bij die gozer

Wat een frustrerende situatie, toscane!
Misschien moet je hem niet vragen wat je moet doen, maar -als je de mogelijkheid hebt- je weekendtas pakken en een week of twee elders logeren. Zodat je vriend in zijn eigen koppige sop kan gaar koken.

Sterkte ermee!

denk idd dat wel praten nu heel erg belangrijk is aangezien dit echt tussen jullie instaat en je kan beter eerlijk en duidelijk zijn, met misschien hele nare consequenties, (of juist meer tot elkaar komen door alles eens goed te bespreken) dan hiermee doorgaan op deze manier. sterkte.

quote:

Op donderdag 6 januari 2005 11:13 schreef toscane het volgende:
hij heeft inderdaad zeer weinig zelfvertrouwen....

de stand van zaken op dit moment: hij wil niet praten, hij negeert me... we hebben elkaar gisteren een halve avond gezien, toen was het negeren... we hebben wel in het zelfde bed geslapen, vanmorgen is er ook niets gezegd. Ik heb gisteren een aantal keer geprobeerd om hem aan het praten te krijgen, ik kreeg als reactie: ik hoef er niet meer over te praten. Ik heb hem letterlijk gevraagd wat ik moest doen... of ik koffers moest pakken... wederom geen reactie.

dit voelt kut...

Ja dat is inderdaad kut. Ik voel met je mee. Hij negeert je. Ik weet niet. Ik kan nog zo kwaad zijn op mijn vriendin, of zij op mij, er wordt uiteindelijk altijd gepraat. Elkaar negeren voor langer dan....laten we zeggen 30 minuten komt niet voor. Praten kan namelijk altijd, het enige geval dat je niet meer kunt praten is volgens mij als een van de twee er gewoon klaar mee is.

Echter, ik geloof niet dat dat hier het geval is. Ik denk dat hij je gewoon wil kwetsen. Hoe moet ik nou uitleggen hoe ik daar bij kom....uhm.....uit jouw verhaal, en dan het gedeelte over dat dreigen met uitmaken...ik krijg bij jouw verhaal een beetje het idee dat hij dreigt met het uit te maken zodat jij schrikt en bij hem zult blijven.

Uhm...laat ik dit even proberen goed te zeggen. Je kunt volgns mij met 2 verschillende insteken zeggen dat je het uit gaat maken. De eerste insteek is dat je dus inderdaad de ander bedreigd, met als doel de ander zodanig te laten schrikken dat hij/zij inbindt en dus dichter bij je komt ipv dat de relatie voorbij gaat.

De tweede insteek is dat je het niet zegt om de ander schrik aan te jagen, maar om aan te geven hoe jij er tegenover staat, en daarmee dus daadwerkelijk voor jezelf kiest. Om even een voorbeeld te geven dan maar jou eigen situatie.

Stel dat ik jouw vriend was. dan kan ik dus doen wat jouw vriend doet. Dat is de eerste isteek. Hij wil het niet uitmaken, maar hij dreigt ermee en hoopt dat jij daar zodanig van schrikt dat je dus alles laat vallen en bij hem blijft.

Wat ik ook kan doen, is de situatie bekijken, concluderen dat ik me daar niet prettig bij voel, en dan aan jou melden, dat tenzij er iets verandert, ik voor mezelf kies en de relatie verbreek, omdat dat dan beter voor mij zou zijn dan de manier waarop het nu gaat.

Het verschil tussen die 2 is dat in het laatste geval, ik ook daadwerkelijk bereid ben om het uit te maken, gewoon omdat ik vind dat ik er zelf onder lijdt, terwijl ik in het eerste geval het helemaal niet uit wil maken, maar jouw gewoon bij me wil houden.

Natuurlijk wil ik in het tweede geval het liever ook niet uitmaken, maar dan denk ik er wel over na, en ben ik ook bereid om dat te doen, omdat dat het beste is van 2 kwaden in dat geval, terwijl in het eerste geval ik het eigenlijk helemaal niet uit wil maken, maar gewoon die woorden gebruik omdat ik dan denk en verwacht dat jij de reactie geeft die ik hoop dat je geeft.

Ik vind het moeilijk om het verschil daar tussen aan te geven. Met de eerste insteek (dat wat jouw vriend doet, die het dus naar mijn mening helemaal niet uit wil maken) is alles mis. Met de tweede niet, want dan geef je aan dat het voor jou op deze manier ophoudt. Daar moet dan over gepraat worden, tenzij het over iets gaat wat jouw absolute grens is. Als je daar niet van af wijkt (en dat kan bij sommige dingen, anders is het geen absolute grens meer) dan is het voor de ander idd een keuze van pas ik me aan, want hij/zij gaat dat niet doen, of maak ik het uit.

Nu ik het zelf terug lees vind ik het zelf nogal verwarrend geschreven, hoewel ik zelf natuurlijk goed weet wat ik bedoel, maar om dit naar anderen toe uit te leggen vind ik moeilijk. Ik hoop dat je het snapt.

Succes er mee verder. Ik denk dat jouw vriend veel om je geeft maar dat hij de verkeerde manier kiest om jouw bij zich te houden.

No thanx.
Maar ergens is het toch te gênant voor woorden dat je via e-mail met je vriend over dit soort dingen moet communiceren... En dan nog is het afwachten of ie er überhaupt op gaat reageren.

In plaats van hem te vragen of jij hem nog gelukkig maakt, moet je je wellicht afvragen of hij jou, met dit kinderachtige oopgkleppengedrag, eigenlijk nog wel gelukkig maakt...

Hmm.. ik wens je heel veel sterkte, maar ik zie wel een hoop dingen die niet in evenwicht zijn in jullie relatie, en als dan ook je vriend nog eens niet zo sterk in zijn schoenen staat, dan is dat voor hem waarschijnlijk erg moeilijk accepteren.
Succes vanavond.

Succes Toscane ! Ik hoop dat het goed uitpakt met jullie.
Praten kost niets, doet geen pijn... en toch gebeurt het zo weinig en is het voor sommige mensen zo moeilijk. Jammer.

Ik hoop voor je dat je snel wat meer duidelijkheid hebt.

quote:

Op donderdag 6 januari 2005 11:59 schreef toscane het volgende:

[..]

laten we hopen dat het vanavond is, dat er vanavond dus wordt gepraat... ik heb zo het gevoel dat dat niet vanavond is...

Hmm....ik zou zeggen. Doe eens een testje. Bel hem op, en zeg hem dat het voor jou niet hoeft, en dat je het dus uitmaakt. Eigenlijk doe je dan hetzelfde als wat hij waarschijnlijk doet...nl dreigen (het is dreigen, omdat jij niet wil kiezen uit de minste van 2 kwaden, want jij bent niet bereid om echt voor jezelf te kiezen en het echt uit te maken en uit te laten). Dan hang je gewoon weer op, voordat hij de kans heeft gekregen wat te zeggen.

Als hij het echt uit wil maken (wat ik ten zeerste betwijfel) dan zal hij niets doen, er in berusten en bijna blij zijn dat het dan toch uit is. Als hij echter alleen maar dreigde met dat uitmaken van hem, dan heb je hem direct weer aan de telefoon, of op de stoep staan of weet ik veel wat. Dan kan ie dan wel een grote mond gaan hebben, maar feit blijft dat ie nu ineens wel reageert.

Daaruit blijkt dan dus dat hij het helemaal niet uit wil maken, maar alleen gedreigd heeft, en dan kun jij eens haarfijn gaan zeggen hoe jij er over denkt, en dat HIJ dat dan maar eens moet veranderen. Ik krijg nl niet het idee dat jij over een grens heenstapt (want dan had hij uitmaken wel degelijk serieus overwogen, en dan zal hij ook niet reageren als jij hem belt) bij hem met die vereniging, maar dat hij gewoon nu op zijn teentjes getrapt is dat het niet gaat zoals hij dat wil.

Nogmaals, er zit een zeer dunne scheidslijn tussen de 2 situaties die ik beschrijf, maar hij is er wel degelijk.

Succes ermee!

quote:

Op donderdag 6 januari 2005 12:15 schreef toscane het volgende:
gisteren nam hij in de mond (toen ik doorzeurde over praten), dat ik maar weg moest gaan, iets voor mezelf zoeken (woning). misschien was dit toch "uitmaken"... maar ik weet hoe hij is, als het definitief is, is het definitief... dan slaap je niet in bed, dan blijf je niet alles het zelfde doen behalve met elkaar praten... ik heb hem nu gevraagd (per mail) om te praten, desnoods over het uitmaken te praten, als het zo gezegd uit is dan wil ik daar ook over praten, we zijn elkaar maatjes, zo gaan we niet elkaar... ik zie nog iet veel in het plan om het telefonisch uit te maken, ik zie nog niet helemaal in wat ik ermee bereik, ik geef hem nu ook een vrijbriefje om het uit te maken, ik heb het in de mail een aantal keer aangegeven dat ook over uitmaken te praten is...

Het is heel lullig, maar dit is duidelijk een controle geval. Als hij het echt niet meer ziet zitten, dan maakt hij het gewoon uit. Dat doet hij nu dus niet. Hij probeert jou de dingen te doen zoals hij wil dat je ze doet. En het spijt me verschrikkelijk, maar daar moet je dus echt niet intrappen. Hij is degene die dingen doet die afbreuk doen aan jullie relatie, niet jij. Zeker nu. Ik wens je iig heel veel sterkte, en ik hoop voor jou dat er een (voor jou) goede oplossing gevonden wordt. Maar geloof me, voor mocht het niet goedkomen: Ook zonder hem, kun jij gewoon net zo gelukkig worden.

quote:

Op donderdag 6 januari 2005 12:15 schreef toscane het volgende:
gisteren nam hij in de mond (toen ik doorzeurde over praten), dat ik maar weg moest gaan, iets voor mezelf zoeken (woning). misschien was dit toch "uitmaken"... maar ik weet hoe hij is, als het definitief is, is het definitief... dan slaap je niet in bed, dan blijf je niet alles het zelfde doen behalve met elkaar praten... ik heb hem nu gevraagd (per mail) om te praten, desnoods over het uitmaken te praten, als het zo gezegd uit is dan wil ik daar ook over praten, we zijn elkaar maatjes, zo gaan we niet elkaar... ik zie nog iet veel in het plan om het telefonisch uit te maken, ik zie nog niet helemaal in wat ik ermee bereik, ik geef hem nu ook een vrijbriefje om het uit te maken, ik heb het in de mail een aantal keer aangegeven dat ook over uitmaken te praten is...

Je maakt het niet echt uit via de telefoon, want dat wil je niet. Het enige wat je doet is dat je hem aan het schrikken maakt (zoals hij dat ook doet) alleen weet hij dat niet. Als hij berust in het feit dat het (in zijn ogen dan) uit is, dan had hij dat hoe dan ook willen doen, dan heeft hij er gewoon geen zin meer in, en dan had je dat ws ook te horen gekregen tijdens dat gesprek.

Als hij wel schrikt dan heb je hem gelijk aan het praten, en dan kun je dus precies zeggen wat jij denkt, want hij laat jouw nu hangen, en jij zit daar in angst elke 5 min je mail te controleren. Je stelt je te afhankelijk op. Als het uit gaat weet hij dat nu toch al, alleen jij nog niet, dus dan gaat het hoe dan ook uit. Dan kun jij ook het heft in handen nemen, en hem voor het blok zetten, daar heb je meer aan dan hem nu een vrijbriefje te geven dat hij in principe kan doen wat hij wil, als hij maar met je praat, zo stel jij je nu op.

En als hij al gaat praten dan stel jij je ws ook te afhankelijk op en ga je alle condities die hij je oplegt accepteren want het belangrijkste is voor jou dat hij maar niet gaat, of hij dan onredelijke dingen gaat vragen is dan even niet belangrijk. Jij stemt overal mee in, denkt daarna pas na over wat het nou eigenlijk allemaal inhoudt, wilt dat dan weer niet en zo blijf je in een cirkeltje gaan.

Doe nou maar gewoon, kom voor jezelf op, daar heb je meer aan dan de houding die jij nu aanneem. Overigens niet verkeerd bedoeld hoor, ik probeer je alleen maar advies te geven

Het lijkt er in mijn ogen een beetje op alsof hij niet meer verder wil en TS daar de schuld van wil geven, om zo te verdoezelen dat hij willens en wetens een breuk aan het veroorzaken is. Ik zou er ernstig rekening mee houden dat hij iemand anders op het oog heeft....
Maar ik ben misschien ook een beetje een doemdenker....

Ik hou het nog steeds op mijn eerste indruk hoor.... _{mijn excuses hiervoor, maar zo komt het over}

En waarom een oude schoen weggooien als je de nieuwe nog aan het inlopen ben ??

Ik zou zeggen : kap er mee, doe het voor jezelf. Deze relatie is totaal uit evenwicht.
Je bent een speelbal voor hem.

En via mail???
...

Mag ik vragen wat voor achtergrond hij heeft.

Ik bedoel zelf heb ik een ehmmm lastige achtergrond en ik kan me in sommige dingen van hem verplaatsen. Daarom zou ik er bij hem ook op willen hameren dat hij vooral aan zichzelf moet werken.

hmmm... soort van herkenbaar. Nu gooi ik liever alles hier niet bloot maar ik denk dan dat het niet verstandig is om je koffers maar te pakken en weg te gaan (tenminste als je nog waarde hecht aan de relatie) dit zou dan wel definitief kunnen zijn. Dit komt dan bij hem niet willen hebben van een relatie met jou of een gemis aan liefde maar meer door ... hoe moet ik dat zeggen... een soort van instict, dat als je wordt afgestoten dat je alles doet om je er tegen te wapenen en te denken fuck em.

Hij kan dan wel geen prater zijn, maar hij kan het natuurlijk wel worden. Dat gaat natuurlijk niet meteen en snel enzo maar hij moet zich er bewust van worden dat hij daaraan moet werken en eerlijk over zijn gevoelens met jou moet leren praten. Ik denk dat daar de sleutel ligt. Samen met het werken aan zijn zelfvertrouwen (en natuurlijk zegt hij dat hij dat voldoende heeft).

Ik kan alleen maar zeggen ik heb iets soort gelijks meegemaakt en met mij viel in pricipe moeilijk, tot niet te leven. Uiteindelijk ben ik aan mezelf gaan werken _{door toedoen van mijn vriendin} en ik ben dan ook blij dat ze bij me is gebeleven. En het gaat een heel stuk beter en tuurlijk is dat onredelijke af en toe wel weer eens terug gekomen maar als hij er echt aanwerkt dan wordt dat steeds minder.

Sterkte iig.

En zo draait het weer om hem...Zo láát hij het zich om hem draaien. Hij negeert je, hij snoert je zelfs je mond. Het gaat op de manier die hém uitkomt, op het moment dat het hém uitkomt. Toscane, je wilt het ws. niet lezen, maar hij laat je dood-ordinair barsten. Nergens, maar dan ook nergens, zie ik dat hij zich afvraagt wat jouw gevoel is. Logisch ergens, want jij laat weten dat je dit het liefst opgelost wilt zien. Dus hoeft hij zich niets af te vragen. En dat geeft hem alle ruimte om zijn (in mijn ogen egocentrische en egoistische) gedrag vol te houden. Hij speelt het niet eerlijk. Jij doet alle moeite om deze situatie te doorbreken. Hij houdt de situatie in stand. Je vráágt hem nota bene nog wat jij moet doen. Je krijgt dáár zelfs geen duidelijkheid over. Ik denk dat het erg belangrijk is om nu zelf te bedenken wat JIJ wilt en de situatie in eigen hand te nemen. De aanleiding van het hele verhaal gaat werkelijk nérgens over. Hoe moeilijk is het om je partner een prettige avond te wensen als ze weggaat en bij thuiskomst te vragen of ze een fijne avond heeft gehad en ff wat te drinken voor d'r neer te zetten of zo. Lijkt mij volkomen normaal. Hoe moeilijk is het om te zeggen dat het moeilijk is om erover te praten en dat 'ie er even over na wil denken, maar er zeker binnen afzienbare tijd op terugkomt. Dán merk je enige bereidwilligheid van zijn kant om over zichzelf, over jullie na te denken. En dan kan 'ie het nog zo moeilijk hebben. Hij wil er kennelijk niks aan veranderen. Jij hebt het ook moeilijk. En je wilt er wat aan doen. Dat is jouw verdienste, alleen van jou!

Echt meid, je geeft hem alle credits van de wereld en dat is lief. Maar wees eens lief voor jezelf. Hij verdient geen credits in deze situatie. Jij wel!

En echt, ik kan me ongelooflijk goed voorstellen hoe moeilijk dit is en heb ook onwijs met je te doen. Neem maar van me aan dat ik spreek uit eigen ervaring als het gaat over dit soort situaties waarin negeren aan bod komt en jij je in allerlei bochten probeert te wringen om het zaakje weer recht te breien. Maar dat kan je niet alleen....En binnen een relatie hoor je dat niet alleen te doen. Dat doe je samen. Maar je vriend is zo met zichzelf bezig dat hij dat 'samen' helemaal niet lijkt te zien. Daarbij maak je je, in mijn ogen, ondergeschikt aan hem. Je bent bezig met zijn gevoel, hoe hij denkt, probeert alles en alles om tot een oplossing te komen en je lijkt jezelf weg te cijferen. Dat hoef je niet te laten gebeuren. Laat 'ie nu maar eens wat energie in jou steken. Want zo komt de boel niet in balans. Ik heb het gevoel dat dit hele verhaal je zoveel energie kost die je in hem stopt. Maar stop het in jezelf. Dat ben je waard. Echt!

quote:

Op donderdag 6 januari 2005 15:18 schreef toscane het volgende:

[..]

ik hoop dat hij dat kan, aan zichzelf werken, het is niet alleen voor mij van belang, voor zichzelf vooral, hij zit zelf altijd zo in de knoop als er iets is... dat koffers pakken dat doe ik ook niet, ik ken hem te goed om te weten dat dat niet werkt, ik wil wel een gesprek waarin ie alles eerlijk moet gaan zeggen.

Dan vrees ik dat je er nog veel tijd en energie in moet gaan steken _{ookal vinden sommige users dat niet de moeite waard} . Ik vind wel dat jij moet onthouden dat JIJ niets fout doet en dat het vooral ZIJN probleem is. Je kan hem daar prima in steunen maar HIJ moet er zich bewust van worden dat hij aan zichzelf moet werken. En bovenal hij moet dat zelf ook willen. Anders is er geen toekomst.

quote:

Op donderdag 6 januari 2005 14:42 schreef -Redhead- het volgende:
En zo draait het weer om hem...Zo láát hij het zich om hem draaien. Hij negeert je, hij snoert je zelfs je mond. Het gaat op de manier die hém uitkomt, op het moment dat het hém uitkomt. Toscane, je wilt het ws. niet lezen, maar hij laat je dood-ordinair barsten. Nergens, maar dan ook nergens, zie ik dat hij zich afvraagt wat jouw gevoel is. Logisch ergens, want jij laat weten dat je dit het liefst opgelost wilt zien. Dus hoeft hij zich niets af te vragen. En dat geeft hem alle ruimte om zijn (in mijn ogen egocentrische en egoistische) gedrag vol te houden. Hij speelt het niet eerlijk. Jij doet alle moeite om deze situatie te doorbreken. Hij houdt de situatie in stand. Je vráágt hem nota bene nog wat jij moet doen. Je krijgt dáár zelfs geen duidelijkheid over. Ik denk dat het erg belangrijk is om nu zelf te bedenken wat JIJ wilt en de situatie in eigen hand te nemen. De aanleiding van het hele verhaal gaat werkelijk nérgens over. Hoe moeilijk is het om je partner een prettige avond te wensen als ze weggaat en bij thuiskomst te vragen of ze een fijne avond heeft gehad en ff wat te drinken voor d'r neer te zetten of zo. Lijkt mij volkomen normaal. Hoe moeilijk is het om te zeggen dat het moeilijk is om erover te praten en dat 'ie er even over na wil denken, maar er zeker binnen afzienbare tijd op terugkomt. Dán merk je enige bereidwilligheid van zijn kant om over zichzelf, over jullie na te denken. En dan kan 'ie het nog zo moeilijk hebben. Hij wil er kennelijk niks aan veranderen. Jij hebt het ook moeilijk. En je wilt er wat aan doen. Dat is jouw verdienste, alleen van jou!

Echt meid, je geeft hem alle credits van de wereld en dat is lief. Maar wees eens lief voor jezelf. Hij verdient geen credits in deze situatie. Jij wel!

En echt, ik kan me ongelooflijk goed voorstellen hoe moeilijk dit is en heb ook onwijs met je te doen. Neem maar van me aan dat ik spreek uit eigen ervaring als het gaat over dit soort situaties waarin negeren aan bod komt en jij je in allerlei bochten probeert te wringen om het zaakje weer recht te breien. Maar dat kan je niet alleen....En binnen een relatie hoor je dat niet alleen te doen. Dat doe je samen. Maar je vriend is zo met zichzelf bezig dat hij dat 'samen' helemaal niet lijkt te zien. Daarbij maak je je, in mijn ogen, ondergeschikt aan hem. Je bent bezig met zijn gevoel, hoe hij denkt, probeert alles en alles om tot een oplossing te komen en je lijkt jezelf weg te cijferen. Dat hoef je niet te laten gebeuren. Laat 'ie nu maar eens wat energie in jou steken. Want zo komt de boel niet in balans. Ik heb het gevoel dat dit hele verhaal je zoveel energie kost die je in hem stopt. Maar stop het in jezelf. Dat ben je waard. Echt!

Ts gaat anders ook niet helemaal vrijuit. Zij accepteert zijn gedrag, sterker nog, ze beloont zijn gedrag. Door zich steeds maar weer aan te passen, concessies te doen. Hij heeft een strategie, en TS zorgt ervoor dat die strategie werkt. Slachtoffer spelen is erg makkelijk, als je jezelf tot slachtoffer laat maken.... Dat praten wat nu gaat komen, is allemaal heel aardig, en mocht het al werken, dan zal het maar tijdelijk zijn....

TS heeft eigenlijk drie keuzes:
1. doorgaan op deze voet, zich lekker voor meneer wegcijferen, en ondertussen maar zielig zijn
2. doorgaan, maar dan op eigen voorwaarden, en dan daar ook aan vasthouden. Er is dan een kans dat vriendlief dit niet zal accepteren, met als gevolg einde relatie. Er is ook een (weliswaar veel kleinere kans) dat vriend inziet dat het beter is zo...
3. voor zichzelf kiezen, en knopen doorhakken, luisteren naar het verstand, ipv naar het hartje...

dus nogmaals veel sterkte...

28 ben ik.. Ik weet niet of het te laat is voor hem maar misschien is het moeilijker voor iemand van begin 30 dan voor iemand van begin 20. Ik weet alleen dat het mij wel is gelukt en dat het oa is gelukt door de energie die mijn vriendin erin heeft gestoken.

En ja ik heb het heel vaak heel hoog op laten lopen. En achteraf altijd spijt... maar ja daar heeft niemand wat aan.

quote:

Op donderdag 6 januari 2005 15:28 schreef toscane het volgende:

[..]

eens. dit vind ik een mooie voor nu, ik hou jullie op de hoogte van de stand van zaken... mag ik vragen hoe oud je bent? mijn vriend is half 30... ik hoop niet dat het te laat is om aan zichzelf te werken (de meeste van mijn kennissen zeggen dat het te laat is dat iemand kan veranderen op die leeftijd...)

Ik weet, dit is bot, maar: vrouwen die denken dat ze hun man kunnen veranderen.... echt

quote:

Op donderdag 6 januari 2005 15:31 schreef djenneke het volgende:

[..]

Ik weet, dit is bot, maar: vrouwen die denken dat ze hun man kunnen veranderen.... echt

Dat ben ik opzich eens, echter wanneer de man bewust is dat hij moet veranderen om de relatie te redden of om gelukkiger te worden, zou je wel eens raar op je neus kunnen kijken

quote:

Op donderdag 6 januari 2005 15:35 schreef pmponer het volgende:

[..]

Dat ben ik opzich eens, echter wanneer de man bewust is dat hij moet veranderen om de relatie te redden of om gelukkiger te worden, zou je wel eens raar op je neus kunnen kijken

Ik ken een paar mannen die veranderd zijn voor hun vrouwen. Die mannen zijn nu ongelukkig getrouwd, omdat zij zich verplicht voelen tov die vrouwen. Leuke relatie. Ik zeg niet dat dit voor jou ook opgaat hoor! Maar ik denk wel dat jij zelf meer aan die verandering heb bijgedragen, dan je zelf denkt. Zij heeft je misschien dingen doen inzien waar je jezelf niet zo bewust van was. Waardoor jij aan jezelf bent gaan werken. Bij mijn mening is dit uiterst zeldzaam....

Ow ja dat is zeker waar... laat ik het zo zeggen ik ben door haar vooral gaan inzien wat er "mis" met mij was.. Toen ik eenmaal de kracht had gevonden om over de angst heen te stappen ben ik eraan gaan werken. Dit heeft veel tijd gekost en is niet makkelijk geweest. Voor mij niet en voor mijn vriendin niet.
Maar achteraf gezien was de grootste moeite, de eerste stap zetten over de angst heen. En ik weet ook dat ik het heb gedaan, maar zij verdiend zeker credits, ookal was het maar om mij te steunen in de moeilijke momenten en niet weg te rennen wanneer ik eens een terugval had.
_{en op de een of andere manier heb ik het gevoel dat zijn probleem vooral met angst te maken heeft}

quote:

Op donderdag 6 januari 2005 15:36 schreef toscane het volgende:

[..]

achteraf spijt, misschien heeft hij het wel... hij laat het wel blijken maar zal het nooit letterlijk toegeven...

en djenneke, pmpopner is toch het levendige bewijs dat het wel kan? ik ben wel met je eens dat het niet makkelijk kan, ik wil helder krijgen of dit is wat hij nodig heeft om gelukkiger te worden.. (het veranderen...). Zonder veranderen geen relatie, ik wil er wel energie insteken, alleen als hij dat ook wil...

Het probleem wat ik heb met veranderen van mensen is deze:
Je bent een relatie begonnen met een bepaalde persoon. Die persoon had bepaalde kenmerken, goede en slechte. In het begin heb je deze kenmerken dus geaccepteerd. Op het moment dat je die niet meer accepteert, voldoet die persoon dus niet meer, waar die dat eerst wel deed.
Dat probleem zit dus niet bij die ander, maar bij jou. En je kan wel een persoon willen gaan veranderen, maar eigenlijk ben jij degene die veranderd is (Dit is overigens geen verwijt!).

Je moet ook goed begrijpen dat je een persoon nooit kan veranderen, slechts een beetje bijvijlen, dat gebeurt nou eenmaal altijd wanneer je in een relatie zit. Je moet hem dus niet willen veranderen, maar slechts zijn gedrag. Hij moet ook weten dat jij hem accepteert als de persoon die hij is. Kun jij dat niet, dan is het lullig, maar dan is het gewoon einde verhaal....

Mag ik je vragen hoe lang je eigenlijk al in deze relatie zit?

quote:

Op donderdag 6 januari 2005 15:48 schreef toscane het volgende:
ja das waar ik denk zelf ook dat je meer aan die verandering hebt bijgedragen dan je zelf denkt. ik hoop dat mijn vriend daar net zo in is, zou het knap van hem vinden, vind het ook knap van jou...

Zoals gezegd. Ik heb er heel veel voor moeten doen. Maar dat is nooit echt een bezwaar geweest. De grootste stap was echt over de angst heen stappen. Theoretisch gezien zat ik zeg maar al jaren lekker achter een muur van gewapend beton en voelde me daar prima. Totdat ik doorkreeg dat ik die muur beter kon afbreken. Hier heb ik nog een tijdje tegenaan gehikt totdat ik de eerste steen heb weggehaald. Dat was erg beangstigend in pricipe. Maar wat ik ervoor terug kreeg had ik nooit willen missen.

Of zoals ook wel eens is gezegd zonder verdriet bestaat geen vreugde

quote:

Op donderdag 6 januari 2005 15:53 schreef djenneke het volgende:

[..]

Het probleem wat ik heb met veranderen van mensen is deze:
Je bent een relatie begonnen met een bepaalde persoon. Die persoon had bepaalde kenmerken, goede en slechte. In het begin heb je deze kenmerken dus geaccepteerd. Op het moment dat je die niet meer accepteert, voldoet die persoon dus niet meer, waar die dat eerst wel deed.
Dat probleem zit dus niet bij die ander, maar bij jou. En je kan wel een persoon willen gaan veranderen, maar eigenlijk ben jij degene die veranderd is (Dit is overigens geen verwijt!).

Je moet ook goed begrijpen dat je een persoon nooit kan veranderen, slechts een beetje bijvijlen, dat gebeurt nou eenmaal altijd wanneer je in een relatie zit. Je moet hem dus niet willen veranderen, maar slechts zijn gedrag. Hij moet ook weten dat jij hem accepteert als de persoon die hij is. Kun jij dat niet, dan is het lullig, maar dan is het gewoon einde verhaal....

Mag ik je vragen hoe lang je eigenlijk al in deze relatie zit?

En wat als de kenmerken pas later zichtbaar worden, ik bedoel dan heb je ze in het begin ook niet geaccepteerd toch?

Verder is wat je zegt gewoon waar. Je kunt niet iemand helemaal veranderen maar de scherpe kantjes kunnen er mits die persoon dat zelf ook graag wil wel af

Och Toscane, laat je niets aanpraten. Maakt hij nu ook al uit dat jij met jezelf in de knoop zit? Misschien voel je dat zelf ook wel zo..maar komt dat niet omdat jij loopt te rennen en te vliegen om o.a. hem tevreden te stellen? Hij wijst je op het feit dat je echt te weinig thuis bent...Wie bepaalt wat te weinig is? Is het een feit, of vindt hij het zelf zo? De mail is niet goed gevallen? Dus je doet moeite voor hem en 'het is niet goed gevallen'. Wat wil 'ie nou eigenlijk? Oh nee, ook dat krijg je niet eens te horen, want da's je gevoel en daar laat 'ie je lekker mee zitten. Kijken waar ik me aan kan passen...Jaja...Kijken waar jullie je samen in aan kunnen passen lijkt me veel meer equal. Hij speelt het slim moet ik zeggen. Hij slaagt er in om jou te laten denken dat de oorzaak en de oplossing bij jou liggen. En daarmee rechtvaardigt hij zijn gedrag. Als ik in jouw schoenen zou staan zou ik niet weten waar ik het zoeken moest. Maar dat maakt lekker kneedbaar natuurlijk. Daarmee zet je iemand volledig naar je hand.

Ik ben een gevleugelde uitspraak van een goeie vriendin nooit vergeten:"Het is beter je relatie te verliezen dan jezelf te verliezen." En die wil ik je wel meegeven. Begrijp me goed, ik hoop dat jullie eruit komen, maar het mag niet ten koste van het individu gaan. En ik heb sterk de indruk dat jij stukjes van jezelf aan het inleveren bent ten koste van jezelf. Je vriend zou dat niet eens moeten willen. Besef je wel dat je steeds minder de vrouw zou kunnen worden waar hij toentertijd voor viel?

@ djenneke: Toscane gaat zeker niet vrijuit, maar zit in een bijzonder lastige situatie. Haar stukje veranwoordelijkheid is ook dat ook zij 'meehelpt' de situatie in stand te houden, door zich te willen schikken, hem alle ruimte en krediet te geven en niet voor zichelf op te komen. Ik heb dat ergens ook wel aangestipt. Maar ik weet hoe ongelooflijk lastig en confronterend het is als je rationeel beseft dat er iets niet klopt, maar je emotie daarin (nog) achterblijft. Het is geen excuus, wel een feit. En een enorme tweestrijd.

[ Bericht 0% gewijzigd door -Redhead- op 07-01-2005 12:49:28 ]

quote:

Op vrijdag 7 januari 2005 12:42 schreef -Redhead- het volgende:
Och Toscane, laat je niets aanpraten. Maakt hij nu ook al uit dat jij met jezelf in de knoop zit? Misschien voel je dat zelf ook wel zo..maar komt dat niet omdat jij loopt te rennen en te vliegen om o.a. hem tevreden te stellen? Hij wijst je op het feit dat je echt te weinig thuis bent...Wie bepaalt wat te weinig is? Is het een feit, of vindt hij het zelf zo? De mail is niet goed gevallen? Dus je doet moeite voor hem en 'het is niet goed gevallen'. Wat wil 'ie nou eigenlijk? Oh nee, ook dat krijg je niet eens te horen, want da's je gevoel en daar laat 'ie je lekker mee zitten. Kijken waar ik me aan kan passen...Jaja...Kijken waar jullie je samen in aan kunnen passen lijkt me veel meer equal. Hij speelt het slim moet ik zeggen. Hij slaagt er in om jou te laten denken dat de oorzaak en de oplossing bij jou liggen. En daarmee rechtvaardigt hij zijn gedrag. Als ik in jouw schoenen zou staan zou ik niet weten waar ik het zoeken moest. Maar dat maakt lekker kneedbaar natuurlijk. Daarmee zet je iemand volledig naar je hand.

Ik ben een gevleugelde uitspraak van een goeie vriendin nooit vergeten:"Het is beter je relatie te verliezen dan jezelf te verliezen." En die wil ik je wel meegeven. Begrijp me goed, ik hoop dat jullie eruit komen, maar het mag niet ten koste van het individu gaan. En ik heb sterk de indruk dat jij stukjes van jezelf aan het inleveren bent ten koste van jezelf. Je vriend zou dat niet eens moeten willen. Besef je wel dat je steeds minder de vrouw zou kunnen worden waar hij toentertijd voor viel?

@ djenneke: Toscane gaat zeker niet vrijuit, maar zit in een bijzonder lastige situatie. Haar stukje veranwoordelijkheid is ook dat ook zij 'meehelpt' de situatie in stand te houden, door zich te willen schikken, hem alle ruimte en krediet te geven en niet voor zichelf op te komen. Ik heb dat ergens ook wel aangestipt. Maar ik weet hoe ongelooflijk lastig en confronterend het is als je rationeel beseft dat er iets niet klopt, maar je emotie daarin (nog) achterblijft. Het is geen excuus, wel een feit. En een enorme tweestrijd.

Ik sluit me hier volledig bij aan. Je gaf zelf aan 4 avonden in de week thuis te zijn, dat is meer dan de helft.... Meisje, laat je toch niet gek maken!

Ook ik sluit me volledig aan bij de woorden van Redhead. Spijker en kop.
Hij wendt en keert het zodanig dat jij alle schuld bij jezelf gaat zoeken. Verre van fair, verre van netjes.
Laat je niet door hem hersenspoelen !

Wat een rot situatie voor je Toscane!!

Ik herken je gevoel maar al te goed. Ik heb een relatie van 8 jaar achter de rug, die ik zelf heb beeindigd. Ik was 14 toen ik wat met hem kreeg. Ik was helemaal gek op hem, hij was mijn alles. Jij schrijft dat je denkt dat er niemand bestaat die beter bij je past. Hier schuilt het gevaar. Omdat je denkt dat jullie zo goed bij elkaar passen enz. ga je ook alles eraan doen om het zo te houden.

In mijn geval had ik het gevoel continu met hem bezig te zijn. Probeerde mijn schema zo goed mogelijk op de zijne aan te passen en deed oh zoveel dingen die hij nooit beseft heeft, gewoon omdat hij dat allemaal niet zag.

Waardering ervoor kreeg ik dus ook niet. Maar ja, je houdt zoveel van hem, je laat het maar over je kant gaan, zoals zoveel dingen. Vaak hield ik me mond over bepaalde dingen omdat ik wist dat we dan ruzie zouden krijgen. Ik weet het is niet dezelfde situatie als de jouwe, maar het gaat om het volgende:

Jij accepteert zijn gedrag, die "dreigementen" enz. puur omdat je "zoveel van hem houdt" en omdat jullie "zo goed bij elkaar passen". Sorry maar dat is nou net de reden om die dingen niet te accepteren. Hij moet jou nemen zoals je bent, net zo goed als jij hem moet nemen zoals hij is. Gaat dit niet, dan moet je toch echt eens gaan nadenken of je zo wel verder wilt.

Want ik kan je uit ervaring vertellen, die kleine dingen waar je iedere 3 maanden ruzie om maakt, blijft de hele tijd terugkomen. Of je er nou over praat of niet. Dat zijn ergenissen die niet weggaan en volgens mij niet over heen te komen zijn. En dat is oh zo vermoeiend. Ruzie op zijn tijd is niet erg, maar als het al jaren om hetzelfde gaat...

Je balanceert nu volgens mij op het randje van doorgaan of stoppen, als jullie besluiten door te gaan zullen jullie toch een soort van voorwaarden moeten stellen aan elkaar (dat klink stom zeg) Ik bedoel: je zegt bv je wilt met me door maar dan accepteer je dus ook dit en dat...

Al is mijn mening, ookal zegt hij of jij) iets te accepteren, dit in een later stadium toch wel weer terug zal komen...

Wat je ook doet, hou als eerste jezelf in gedachten. Wat jij wilt, waar jij gelukkig van wordt, en wees daarbij eerlijk tegenover jezelf en je partner.

gelukkig heb je er steun aan!! En een ding weet je zeker.. Je bent niet de enige die in deze situatie zit/ heeft gezeten...

Wat er ook gebeurt de komende tijd, het komt uiteindelijk allemaal goed

quote:

Op vrijdag 7 januari 2005 14:23 schreef toscane het volgende:

[..]

ja dat weet ik maar nu voelt dat even niet zo, dat weet jij ook....

nooit spijt gehad van je beslissing? je ex nooit spijt gehad toen het uitging...?

Je bent bang dat het pijn doet als het uit is he ? En je bent ook bang dat je spijt krijgt als je die beslissing neemt... dat is heel normaal. Ik kan je ook wel een antwoord geven, want ook ik heb een eerdere relatie gehad die na 2 jaar voorbij ging. Het doet pijn, heel veel pijn. Je hebt ook spijt de eerste periode.

In mijn geval had mijn ex een ander. Ik heb het toen uiteindelijk uitgemaakt, omdat zij 2 weken tijd wilde om "na te denken" waar ik in eerste instantie mee instemde (als het maar niet uitging) maar eigenlijk binnen de eerste 2 dagen van die periode begon ik te denk van "wat ben ik nou aan het doen, ga ik hier een beetje zitten te wachten als een hondje, om na die 2 weken van onzekerheid en pijn dan toch te horen te krijgen dat het voorbij is". toen heb ik dr opgebeld en gezegd dat het voorbij was. Zij weigerde toen toe te geven in die tijd dat ze iemand anders leuk vond, maar alle tekenen waren er. En jawel, 2 dagen na het uit was hoorde ik via via dat ze haar hadden zien zoenen met iemand.

Goed toen was het voorbij. Ik heb alleen maar gehuild, zij was alles voor me, mijn hele wereld, ik aanbad haar, cijferde mezelf helemaal weg. Het deed heel veel pijn...maar weet je ? Op een gegeven moment ga je het een plaats geven. Op een gegeven moment krabbel je op uit het dal. Je kunt weer lachen, en je kunt aan je ex-geliefde denken met steeds minder pijn, tot het geen pijn meer doet.

Voor mij is het nu een dikke 2 jaar geleden....net voor kerst 2002 was het voorbij. Het doet me nu heel weinig tot niets meer. Ik vind het jammer dat het zo moest aflopen zoals het deed, maar voor de rest niets. Ik mis haar niet meer. Ik heb nu een nieuwe vriendin, en mijn ex boeit me niet meer
Ik wil hiermee maar aangeven dat het voorbij gaat, die pijn. Je denkt nu dat dat niet kan, niemand is zo gek op zijn/haar partner dan jij op de jouwe...maar dat denken we allemaal We denken allemaal dat niemand zoveel pijn heeft gehad als wijzelf...maar dat valt wel mee

Het komt heus wel goed, met of zonder hem Ik kan me alleen maar afvragen, als ik jouw verhaal zo lees, en lees hoeveel je bereid bent zelfs nu voor hem op te geven, hoe gek je op hem bent, en dat allemaal voor iemand die je als vuil behandeld (want dat doet hij), hoe gelukkig jij de jongen dan maakt in je eventuele volgende relatie, die je wel behandeld zoals het hoort. Als je zelfs nu nog bent zoals je nu bent bij iemand die je als voetveeg behandeld, dan vraag ik me af hoe geweldig je dan bent als je een relatie hebt met iemand die je als volwaardig, gelijk iemand behandeld.

Jij komt er wel. Geloof in je zelf. Je bent veel meer waard dan hem. Cliche ja, ik weet het, maar het is wel zo.

kom op TS, je hebt alle antwoorden zelf al gegeven, het is tijd om er naar te handelen.

quote:

Op vrijdag 7 januari 2005 14:23 schreef toscane het volgende:

[..]

ja dat weet ik maar nu voelt dat even niet zo, dat weet jij ook....

nooit spijt gehad van je beslissing? je ex nooit spijt gehad toen het uitging...?

Nee ik heb nooit spijt gehad. Ik stond namelijk helemaal achter mijn beslissing, qua gevoel en verstand. Voor mijn ex was het anders, die had spijt van zo'n beetje alles... Had hij maar dit, had hij maar dat. Ik heb nooit geweten hoeveel hij van me hield. Blabla... Duh als je dat nooit laat merken/ zegt...

Op dat moment beloven ze je de mooiste dingen, maar het blijft toch dezelfde persoon. Dus dat gaat een paar weken/ maanden goed en je bent weer op hetzelfde punt. Weer al die ellende (ruzies, beslissing maken...)


Bang dat je spijt krijgt, hou je altijd. Dat moet geen reden zijn om het niet te doen. En spijt, tja wat heb je eraan. Probeer gewoon weer gelukkig te worden in je leven. Jou geluk hangt niet van die ene persoon af... Mocht je het uitmaken, of hij...Tuurlijk zal het wennen zijn, en op veel momenten moeilijk. Daar heb je vrienden en familie voor. En Fok! voor de afleiding

Op een gegeven moment denk je dan: wat heerlijk dat ik kan doen en laten wat ik wil, zonder rekening te hoeven houden met iemand...

Rekening houden met is op zich niet zo erg, maar op deze manier in jou relatie, zal het op een gegeven moment als een bevrijding voelen... Dat was bij mij in ieder geval zo...

Toscane, hoe is het nu?
Ben heel benieuwd wat je keuze is, als je die al gemaakt hebt. Denk eraan dat je uiteindelijk altijd voor je eigen geluk moet kiezen.
Een relatie is natuurlijk wel een kwestie van geven en nemen en het komt uit jouw verhaal over dat jij heel veel geeft en er vrij weinig voor terugkrijgt. Misschien helpt het je als je de positieve en de negatieve punten voor jezelf eens naast elkaar opschrijft, dat maakt het allemaal veel duidelijker dan wanneer je er alleen maar over nadenkt en piekert.
Uiteindelijk kom jij er toch wel, uit je verhaal kom je op mij over als een sterke persoonlijkheid dus daar twijfel ik niet aan.

quote:

Op vrijdag 7 januari 2005 15:48 schreef toscane het volgende:
er zijn 2 oplossingen, tot elkaar komen, samen aanpassen of zonder elkaar verder... daar moet ik het dan maar mee doen, een keuze uit deze 2 oplossingen. en fijn (NOT) dat hij de keuze bij mij legt, dat ik dus moet beslissen want zo voelt het (en zo is het...).

Ik krijg niet het gevoel dat hij er wat aan wil doen, en dan is het gewoon over. Misschien niet meteen maar wel binnen een jaar. Dat hij die beslissing bij jou legt zegt in mijn ogen alleen dat hij de moed al heeft opgegeven en te slap is om die keuze zelf te maken. Immers wanneer jij besluit om niet verder te gaan, kan hij lekker lang boos op jou zijn en jou afschilderen als de dame die al het moois heeft verpest

Veel geluk en wijsheid.

quote:

Op maandag 10 januari 2005 09:37 schreef toscane het volgende:
en ik heb wel de conclusie getrokken dat ik iets moet doen aan dat geren en gevlieg en niet alles tegelijk willen doen... ik wil alleen niet te veel dingen opgeven maar het allemaal wat beter indelen en meer overleggen, dat is de consessie die ik wil doen

En welke consessie doet hij?
Meisje je doet alles om deze relatie te redden ten koste van jezelf...Voor nu voelt dat misschien even goed....maar ik geef je op een briefje dat er over een paar weken weer iets anders op tafel komt waar hij het niet mee eens is.en daar ga je dan weer...
Kom eens voor jezelf op en laat hem in zijn sop gaar koken.dat is de enige manier om hem tot nadenken aan te zetten.....
Hij heeft jou te accepteren zoals je bent en doet......
Jullie moeten ophouden met te proberen om elkaar te veranderen.dat werkt niet.
Jij bent een vrouw en wilt praten.je wilt alles boven tafel hebben......echter veel antwoorden zul je nooit krijgen..leg je daarbij neer..en doe je eigen ding.

Accepteerd hij dat niet.dan is er maar 1 oplossing......uit elkaar gaan..

quote:

Op maandag 10 januari 2005 10:22 schreef toscane het volgende:

[..]

ik begrijp je reactie maar ik geef ook aan dat hij het weekend heeft laten zien om zich aan te passen en ja misschien houdt hij dat niet lang vol en nee het is nog niet geheel uitgesproken. en misschien komen we er dus ook niet uit. ik wil concreet weten hoe volgens hem onze relatie eruit zou moeten zien en ik zal hem ook zeggen hoe ik dat zie. ik weet welke consessies ik wil doen en das niet genoeg voor hem zoals hij eerder aangaf dat weet ik al, dan rest de vraag: wat kan hij er dan nog aan doen, gaat ie dat doen en staat hij daarachter? dat antwoord ga ik deze week krijgten geloof me en afhankelijk van dat antwoord gaan we wel of niet met elkaar door.

zo zie ik het... of ik het zo goed zie, misschien niet en misschien schaaf ik het nog wel iets mee, maar voor nu denk ik niet.

Ik kan je maar 1 advies geven.................stop met vechten voor deze relatie....jouw grens had allang bereikt moeten zijn.zolang jij die niet aangeeft en blijft vechten....zal hij er niets tot heel weinig voor doen...
Pas als jij zegt dat je grens bereikt is gaan ( hopelijk zijn ogen open ) en zet het hem tot nadenken wat hij kan / wil doen om jou gelukkig te maken...

Mijn ex- man en ik zijn 12 jaar getrouwd geweest.........ik heb heel vaak mijn onvrede aangegeven..er werd gepraat...het verbeterde heel even.maar al snel vielen we weer in hetzelfde patroon.

Totdat ik de knoop doorhakte en wilde scheiden.......toen wilde meneer wel opeens van alles.relatie therapie.weekendjes weg.meer tijd voor zijn gezin vrijmaken...
Echter het was te laat.de koek was bij mij op.

Dus als jij nog van hem houdt......hak dan de knoop door.en kijk wat hij doet....doet hij niets.dan zul je over een poosje blij zijn dat je deze beslissing genomen hebt.