Het liefst ontwijk ik elk sociaal contact.. omdat ik bang ben voor "schade" die me aangericht kan worden. En daar bedoel ik mee , confronterende vragen of negatieve opmerkingen over mij.
Ik heb als voorbeeld school genomen, ik ben er geen buitenbeentje, en praat ook wel met mensen die ik aardig vind, maar toch blijft het gespannen gevoel, " wat nou als ze dit, en dat gaan vragen".
Thuis gekomen, ben ik ook erg moe, best wel uitgeput, lichamelijk en fysiek. Het lieft trek ik me dan ook terug in me kamer, en wil ik even met niemand praten. In de ochtend heb ik bijvoorbeeld nog zin om te gaan sporten, maar na school ben ik zo moe , van "de spanning" qua "sociaal contact" . Dat ik daar geen energie meer voor heb.
Zelfs tijdens het sporten voel ik me erg opgelaten, door de andere mensen om me heen, En kan ik niet "rustig" sporten en de dingen doen die ik wil doen. Ik let veel te erg op andere mensen, en "of ik wel veilig zit". geen confrontatie's. geen persoonlijke vragen.
Van buitenaf zal je dit waarschijnlijk niet aan mij zien, ik zie er niet "apart" uit, erg doorsnee juist.
Wat je wel zal merken is dat ik best "alleen" op de wereld ben.
Tegenover andere gedraag ik me meestal ook erg zelfstandig" ik kan het alleen wel aan". Zodat ik "met rust" gelaten wordt.
Een dag werken, een dag school. Dus een dag lang veel andere mensen omeheen raak ik zo gespannen van, dat ik zelf heb overweegt om te stoppen met school. En dat alleen maar vanwege dit.
Me school resultaten lijden er ook onder, ik kan me niet meer concentreren, omdat ik mezelf niet kan ontspannen met andere mensen erbij.
"dit" heb ik nu sinds een jaar, (eigenlijk wel al langer, maar niet in deze mate).
Toevalig is dit sinds ik op een nieuwe school zit, of juist niet toevallig.. ik weet het zelf niet.
Ik begin nu echt dingen te ontlopen... en vind het zelf niet "gezond" meer, en wil het graag veranderen.
Kan iemand me hiermee helpen, en is dit misschien herkenbaar, of lijdt dit ergens toe?.
quote:Nogal een rare vraag, aangezien blowen in dit soort gevallen nog veel funester is.Op vrijdag 10 september 2004 22:41 schreef Smorlez het volgende:
Rare directe vraag: Heb je wel 's harddrugs gebruikt?
quote:dit wou ik net zeggen.Op vrijdag 10 september 2004 22:40 schreef trith het volgende:
Maak je aub niet zo druk! LEEF! Wat kan jou de rest schelen?
trek je niet teveel van anderen aan. dan ga je je vanzelf beter voelen.
En je moet maar zo denken, je probeert vrienden te maken, en doordat je er niet stom uit wil zien, raak je nerveus omdat je goed over wilt komen. maar daarmee bereik je alleen het tegenovergestelde, namelijk dat niemand je echt leert kennen, en voor je het weet zit je of in een vreemd leven waarin je altijd de rol van iemand speelt die je eigenlijk niet bent, of in een totaal sociaal isolement. Zet je er gewoon overheen, dat is de enigste manier. Je moet maar zo denken, als ze mij niet zien zitten zoals ik echt ben, dan zou ik ze waarschijnlijk niet eens als vrienden willen hebben.
sta sterk, en je zal mensen aan trekken!!!!
Met die vragen bedoelde ik intieme vrage, erg persoonlijke vragen. Ben bang om gekwetst te worden. En raak steeds "contact lozer ". Ik ga erg vaak gesprekken vermijden merk ik aan mezelf..
ga naar de winkel. koop een paar leuke kleren. ga naar de kapper voor een leuke coupe...
en zorg dat je tevreden met jezelf bent zoals je nu bent. zoek werk(voor het geld en voor de sociale contacten) en dan komt de rest vanzelf wel.
quote:je bedoelt het vast goed, maar die dingen die "heb" ik al. Het gaat niet om hoe ik eruit zie. En werk heb ik, en school ook. Maar "het" probleem heb ik ook..Op vrijdag 10 september 2004 22:56 schreef wootahH het volgende:
tlijk je kan niet van dag op dag veranderen... maar als je doorsnee bent.. waar zou je je dan voor moeten schamen.
ga naar de winkel. koop een paar leuke kleren. ga naar de kapper voor een leuke coupe...
en zorg dat je tevreden met jezelf bent zoals je nu bent. zoek werk(voor het geld en voor de sociale contacten) en dan komt de rest vanzelf wel.
Het ergste is dat het een vicieuze cirkel is, je gaat je steeds meer terugtrekken en dan word je nóg zenuwachtiger. Probeer de cirkel te doorbreken, zeg 's ochtends tegen jezelf "het maakt me geen reet uit wat mensen van me vinden en ik zeg lekker wat in me opkomt"
Sterkte.
Misschien dat het helpt als je het niet als "probleem" ziet, maar als "uitdaging"? Probeer elke dag een stukje van je angst te overwinnen. Durf een keer een opmerking te maken tegen mensen waarvan je eigenlijk bang bent om hem te maken. Meestal is het trouwens zo dat als je echt loopt te dimdammen van zou ik het nou wel doen of niet, dan is het 99 van de 100 keer helemaal niet raar als je het doet. Als je zo 'zelfbewust' bent, denken je hersenen vaak heel conservatief (maw. iets is al snel 'raar' naar jouw idee) - als het echt gek is om iets te doen, dan gaan er echt wel alarmbellen rinkelen in je hoofd, heel wat anders dan die twijfels die je meestal hebt. Dat verschil herken je echt wel. Bottom line: als je twijfelt, is het meestal niet raar om datgene te zeggen of te doen.
En wat betreft dat 'intieme vragen stellen'... realiseer je wel dat iedereen ook maar gewoon mens is, en net zoals jij niet iemand expres voor het blok zal zetten, zullen de meesten dat ook niet doen bij jou. Je kunt er vrij zeker van zijn dat men de normale omgangsvormen hanteert, en dus geen hele intieme vragen gaat stellen. Een enkeling is wel zo extrovert dat hij/zij dat aandurft, en zelfs dan heb je nog altijd de mogelijkheid om te zeggen "ja eh, daar reageer ik niet op, gaat je niks aan"...
Dus eigenlijk is er lang niet zoveel 'gevaar' als dat jij ziet, en als je een keer echt in een vervelende situatie komt, dan ben je nog niet verloren: je kunt altijd zelf nog aan de 'noodrem' trekken (dmv laatstgenoemde opmerking), of zelfs gewoon weglopen... Dus eigenlijk kan je gewoon niks gebeuren.
quote:Zekers, en ondertussen je serotoninehuishouding helemaal naar de klote helpen waardoor je in een zware depressie belandt. Dat is de oplossing!Op vrijdag 10 september 2004 22:51 schreef T3rr0r het volgende:
Xtc is the answer!
quote:And that's true. Je kunt niet van de ene op de andere dag veranderen, dat gaat geleidelijk.Op vrijdag 10 september 2004 23:15 schreef Poerkie het volgende:
...maar bij mij duurde het eventjes, denk een half jaar ofzo. Klinkt misschien lang, maar als je eenmaal weer goed in je vel zit gaat het sociaal stukken beter. Ik heb nog altijd een beetje een afwachtende houding voor onbekende personen, maar ik trek me nooit meer terug. Zorg er in ieder geval voor dat je je nooit terugtrekt, dat maakt het alleen maar erger. Zorg dat je jezelf 'presenteert', dat je niet ergens achter de achtergrond zit.
Aan de andere kant: je kunt ook niet niks blijven doen en afwachten. Als je wilt dat er wat gebeurt, zul je zelf de eerste stap moeten zetten. Om maar even een metafoor te gebruiken: je kunt niet leren zwemmen als je niet het water ingaat, hoe bang je ook bent. Maar spring niet meteen in het diepe, want dan verzuip je gegarandeerd. Begin in het ondiepe, en ga steeds een stukje verder het diepe in.
En af en toe zit het tegen en lukt alles niet zoals je graag zou willen. Dat is niet erg, je moet vooral niet boos worden op jezelf en denken dat "het je nooit zal lukken". Iedereen heeft tegenslagen, de ene keer gaat het beter dan de andere keer. Accepteer gewoon dat je dan een rotdag hebt, en dat het morgen beter gaat. Zolang je maar vooruitgang boekt gaat het goed, ook al gaat het niet zo snel als dat jij graag zou willen.
Maar bij mij is het dan niet dat ik bang ben dat ze persoonlijke vragen gaan stellen, maar van geen gespreksonderwerpen te vinden, wat van die "stiltes" veroorzaakt waar ik (waarschijnlijk iedereen) zich nogal ongemakkelijk bij voelt.
Lijkt me sterk dat je dat van de ene op de andere dag krijgt. Je bent bang dat mensen je iets persoonlijks vragen, omdat je je schijnbaar ergens voor schaamt of onzeker over voelt.
Ik zou eerst de oorzaak van het probleem eens proberen te achterhalen.
quote:Xtc kan juist wel een aanleiding zijn. Ik heb wel 's gelezen dat het gebruik van harddrugs je gemoedstoestand op een manier kan aantasten zoals de ts beschreven heeft.Op vrijdag 10 september 2004 23:13 schreef nozem het volgende:
[..]
Zekers, en ondertussen je serotoninehuishouding helemaal naar de klote helpen waardoor je in een zware depressie belandt. Dat is de oplossing!
quote:ik gebruig geen drugs, nooit gedaan, en ook niet vanplan. Rook ook niet. En drink ook niet veel.Op zaterdag 11 september 2004 00:00 schreef Smorlez het volgende:
[..]
Xtc kan juist wel een aanleiding zijn. Ik heb wel 's gelezen dat het gebruik van harddrugs je gemoedstoestand op een manier kan aantasten zoals de ts beschreven heeft.
quote:Maar waarom ben je onzeker?Op zaterdag 11 september 2004 00:02 schreef toktoktok het volgende:
[..]
ik gebruig geen drugs, nooit gedaan, en ook niet vanplan. Rook ook niet. En drink ook niet veel.
Je uiterlijk? Je bent ooit uitgelachen? Je vindt dat je domme dingen zegt?
quote:Dat ook doordat ts op zijn hoofd is gevallen, en nog een paar honderd andere redenen...Op zaterdag 11 september 2004 00:00 schreef Smorlez het volgende:
[..]
Xtc kan juist wel een aanleiding zijn. Ik heb wel 's gelezen dat het gebruik van harddrugs je gemoedstoestand op een manier kan aantasten zoals de ts beschreven heeft.
TS, waar komt je angst vandaan voor persoonlijke vragen? Ben je bang voor bepaalde vragen? Ben je bang dat het antwoord op sommige vragen "raar" is? Ben je bang om een stukje van jezelf prijs te geven?
quote:Ik zou ook willen dat ik nooit rotzooi had gebruikt, helaas heeft het bepaalde dingen voorgoed verneukt, en ik gebruikte sowieso niet eens veel. XTC, speed en al die zooi, het is echt troep. Klote gabbertijd..Op zaterdag 11 september 2004 00:02 schreef toktoktok het volgende:
[..]
ik gebruig geen drugs, nooit gedaan, en ook niet vanplan. Rook ook niet. En drink ook niet veel.
quote:Dat laatste ja, en om af te gaan. uitgelachen te worden.Op zaterdag 11 september 2004 00:05 schreef Alicey het volgende:
[..]
Dat ook doordat ts op zijn hoofd is gevallen, en nog een paar honderd andere redenen...
TS, waar komt je angst vandaan voor persoonlijke vragen? Ben je bang voor bepaalde vragen? Ben je bang dat het antwoord op sommige vragen "raar" is? Ben je bang om een stukje van jezelf prijs te geven?
Maar dat niet alleen, het is moeilijk te omschrijven. en te verwoorden.
Ik wil niet dat mensen raare dingen over me denken, of dat ze me op paar "negatieve" punten voor hun meteen afwijzen, en me daar op gaan beoordelen.
Mijn moeder wordt binnenkort jarig, een groot feest met alle familie erbij.
Ik ben nu gewoon zenuwachtig, en kijk er erg tegen op, al die oom's en tante's met die vragen van ze, het liefst zou ik "toevallig" ziek op bed liggen. Maar me ouders zijn ook niet dom, die beginnen het nu ook door te krijgen, en vragen zich ook af wat er met me is.
quote:Weet je dat daar geen echte tastbare reden voor hoeft te zijn? Als je door reacties van je sociale omgeving ervan overtuigd raakt dat er iets mis is met je, dan zul je elke observatie die strookt met die gedachtegang zien als bewijs daarvoor ("zie je wel, ze vinden me raar") en elke observatie die daar niet mee strookt afdoen als toeval, dat heeft er niks mee te maken, whatever.Op zaterdag 11 september 2004 00:05 schreef Alicey het volgende:
[..]
Dat ook doordat ts op zijn hoofd is gevallen, en nog een paar honderd andere redenen...
TS, waar komt je angst vandaan voor persoonlijke vragen? Ben je bang voor bepaalde vragen? Ben je bang dat het antwoord op sommige vragen "raar" is? Ben je bang om een stukje van jezelf prijs te geven?
Humans are their own best coincidence creators
quote:Gebeurt het wel eens dat je wordt uitgelachen? Wanneer het gebeurt dat je wordt uitgelachen, wat zegt dat jou dan?Op zaterdag 11 september 2004 00:10 schreef toktoktok het volgende:
[..]
Dat laatste ja, en om af te gaan. uitgelachen te worden.
quote:Heel erg waar. Zelfprojectie noemen ze dat. Je hebt dan ook het gevoel dat er constant een spotlight op je gericht staat, als je bijvoorbeeld in de bus zit heb je het gevoel dat iedereen op elk klein dingetje van je let.Op zaterdag 11 september 2004 00:11 schreef HenryHill het volgende:
[..]
Weet je dat daar geen echte tastbare reden voor hoeft te zijn? Als je door reacties van je sociale omgeving ervan overtuigd raakt dat er iets mis is met je, dan zul je elke observatie die strookt met die gedachtegang zien als bewijs daarvoor ("zie je wel, ze vinden me raar") en elke observatie die daar niet mee strookt afdoen als toeval, dat heeft er niks mee te maken, whatever.
Humans are their own best coincidence creators
Heel herkenbaar van vroeger.
quote:Indirect stelde ik diezelfde vraag.Op zaterdag 11 september 2004 00:11 schreef HenryHill het volgende:
[..]
Weet je dat daar geen echte tastbare reden voor hoeft te zijn?
quote:Dat is een mogelijkheid. Het is inderdaad wel zo dat een mens van alles kan bedenken, en bevestiging zien van zijn/haar eigen ideeen in wat er gebeurt.Als je door reacties van je sociale omgeving ervan overtuigd raakt dat er iets mis is met je, dan zul je elke observatie die strookt met die gedachtegang zien als bewijs daarvoor ("zie je wel, ze vinden me raar") en elke observatie die daar niet mee strookt afdoen als toeval, dat heeft er niks mee te maken, whatever.
quote:Nouja hier ga ik weer niet helemaal mee.. Voor wat het mij aangaat komt de meeste coincidence van buitenaf, soms op manieren die ik niet eens had kunnen bedenken.Humans are their own best coincidence creators
quote:Inderdaad wel iets herkenbaars.. Ik heb het ook zo nu en dan.Op zaterdag 11 september 2004 00:13 schreef nozem het volgende:
[..]
Heel erg waar. Zelfprojectie noemen ze dat. Je hebt dan ook het gevoel dat er constant een spotlight op je gericht staat, als je bijvoorbeeld in de bus zit heb je het gevoel dat iedereen op elk klein dingetje van je let.
Heel herkenbaar van vroeger.
In werkelijkheid ben je niet interessant genoeg om onderzocht te worden.
quote:dat "heb" ik ook ja, Ik heb zelfs als ik voor een groep mensen die bijvoorbeeld ergens zitten, en ik moet naar toe lopen, dan voel ik me echt vreselijk. En ga ik mezelf inbeelden hoe ik loop ,en dat ik me vast een verkeerde houding geef.Op zaterdag 11 september 2004 00:13 schreef nozem het volgende:
[..]
Heel erg waar. Zelfprojectie noemen ze dat. Je hebt dan ook het gevoel dat er constant een spotlight op je gericht staat, als je bijvoorbeeld in de bus zit heb je het gevoel dat iedereen op elk klein dingetje van je let.
Heel herkenbaar van vroeger.
quote:Mensen letten juist helemaal niet op elkaar. Stel iemand zit een uur tegenover je in de trein, jij hebt een rode jas aan, je stapt uit en iemand anders vraagt aan die persoon: "Zeg, die jongen die tegenover je zat, welke kleur jas had hij aan?", dan is er een grote kans dat die persoon geen flauw idee heeft..Op zaterdag 11 september 2004 00:17 schreef Alicey het volgende:
[..]
Inderdaad wel iets herkenbaars.. Ik heb het ook zo nu en dan.
In werkelijkheid ben je niet interessant genoeg om onderzocht te worden.
quote:Dit zijn allemaal dingen die ieder mens een beetje heeft, maar dan onbewust. Jij bent je heel erg bewust van die momenten en door er zo op te focussen worden ze heel erg uitvergroot. Dan wordt het inderdaad een negatieve spiraal. Elke keer als je weer langs mensen moet denk je vooraf al aan dat moment dat je toen niet leuk vond.Op zaterdag 11 september 2004 00:17 schreef toktoktok het volgende:
[..]
dat "heb" ik ook ja, Ik heb zelfs als ik voor een groep mensen die bijvoorbeeld ergens zitten, en ik moet naar toe lopen, dan voel ik me echt vreselijk. En ga ik mezelf inbeelden hoe ik loop ,en dat ik me vast een verkeerde houding geef.
Voor nu is het zaak je gedachten op andere dingen te focussen en niet teveel na te denken bij alles wat je doet.
quote:ik wou dit stukje even "herhalen" omdat ik het later gewijzigd had..Op zaterdag 11 september 2004 00:10 schreef toktoktok het volgende:
[..]
Dat laatste ja, en om af te gaan. uitgelachen te worden.
Maar dat niet alleen, het is moeilijk te omschrijven. en te verwoorden.
Ik wil niet dat mensen raare dingen over me denken, of dat ze me op paar "negatieve" punten voor hun meteen afwijzen, en me daar op gaan beoordelen.
Mijn moeder wordt binnenkort jarig, een groot feest met alle familie erbij.
Ik ben nu gewoon zenuwachtig, en kijk er erg tegen op, al die oom's en tante's met die vragen van ze, het liefst zou ik "toevallig" ziek op bed liggen. Maar me ouders zijn ook niet dom, die beginnen het nu ook door te krijgen, en vragen zich ook af wat er met me is.
quote:Ja, nu snap ik hoe je die 'en nog 100 andere dingen' bedoeltOp zaterdag 11 september 2004 00:15 schreef Alicey het volgende:
Indirect stelde ik diezelfde vraag.
quote:Da's mooi, want indirect bevestig je toch mijn puntOp zaterdag 11 september 2004 00:15 schreef Alicey het volgende:
Nouja hier ga ik weer niet helemaal mee.. Voor wat het mij aangaat komt de meeste coincidence van buitenaf, soms op manieren die ik niet eens had kunnen bedenken.
Namelijk dat je zelf de koppeling legt tussen twee zaken die maar heel mager gerelateerd zijn, en dan vervolgens denkt: goh, da's toevallig! (Of in TS zijn geval: "Zie je wel!"). Je ziet voornamelijk de dingen die je wilt zien, de rest gaat grotendeels langs je heen of wordt door je eigen hersenen afgedaan als 'niet belangrijk'. En het is belangrijk om je van dat systeem bewust te zijn, anders praat je jezelf in de put...
quote:Een deel herken ik er wel in.. Maar dat heeft bij mij meer met verschillende denkkaders te maken. Er zijn veel mensen die een denkpatroon hebben dat niet bij mij past, en waarbij ik me gigantisch opgelaten voel. Ik heb om die reden ook een gruwelijke hekel aan verjaardagen etc. en probeer ook altijd behoudens enkele uitzonderingen op alle mogelijke manieren er onderuit te komen.Op zaterdag 11 september 2004 00:24 schreef toktoktok het volgende:
[..]
ik wou dit stukje even "herhalen" omdat ik het later gewijzigd had..
Een vraag die je je ook eens moet stellen is "Wie ben ik?". Dat kan echt verhelderend werken, en je helpen om je minder te laten beinvloeden door wat anderen van je denken. Weet ook dat wanneer anderen jou afkeuren, dit slechts een teken is van hun eigen zwakte.
quote:Maar wat zou ik nou op zo'n verjaardag kunnen doen?, ik ben 18. Eerst kon ik nog wel ff erbij zitten en dan iets anders gaan doen. Nu "moet" ik toch wel erbij gaan zitten enzo.Op zaterdag 11 september 2004 00:31 schreef Alicey het volgende:
[..]
Een deel herken ik er wel in.. Maar dat heeft bij mij meer met verschillende denkkaders te maken. Er zijn veel mensen die een denkpatroon hebben dat niet bij mij past, en waarbij ik me gigantisch opgelaten voel. Ik heb om die reden ook een gruwelijke hekel aan verjaardagen etc. en probeer ook altijd behoudens enkele uitzonderingen op alle mogelijke manieren er onderuit te komen.
Een vraag die je je ook eens moet stellen is "Wie ben ik?". Dat kan echt verhelderend werken, en je helpen om je minder te laten beinvloeden door wat anderen van je denken. Weet ook dat wanneer anderen jou afkeuren, dit slechts een teken is van hun eigen zwakte.
Ik zit hier echt vreselijk tegen op, had ik met me eigen verjaardag ookal. Die tante's en oom's, had het niet moeten vieren denk ik nu..
quote:Dat doet mij er aan herinneren dat ik morgen een verjaardagsfeestje heb waar ik behalve de jarige niemand ken, maar daar maak ik me tegenwoordig niet druk meer over, of het wordt leuk, of het wordt kut, in het laatste geval ben ik ook snel genoeg weer weg..Op zaterdag 11 september 2004 00:31 schreef Alicey het volgende:
[..]
opgelaten voel. Ik heb om die reden ook een gruwelijke hekel aan verjaardagen etc. en probeer ook altijd behoudens enkele uitzonderingen op alle mogelijke manieren er onderuit te komen.
quote:Op zaterdag 11 september 2004 00:25 schreef HenryHill het volgende:
[..]
Ja, nu snap ik hoe je die 'en nog 100 andere dingen' bedoelt
quote:Natuurlijk bestaat toeval in de kern niet, en loopt alles zoals het loopt. Natuurlijk heb je theoretisch altijd een mogelijkheid om invloed uit te oefenen en zo het "lot" te ontwijken. In de praktijk gebeurt toeval.[..]
Da's mooi, want indirect bevestig je toch mijn punt
Met betrekking tot hoe andere mensen denken kun je je denk ik echter niet beroepen op toeval. Een groot deel hangt inderdaad van interpretatie. Soms zie je ook juist dingen waar je bang voor bent, maar die er niet blijken te zijn.
quote:Het bewust zijn van hoe de psyche werkt is niet altijd voldoende. Wat dat betreft zitten mensjes raar in elkaar.En het is belangrijk om je van dat systeem bewust te zijn, anders praat je jezelf in de put...
Laat btw soms ook zien aan anderen dat je zoiets voelt. De houding van sommige mensen zal ook positief veranderen daardoor. Anderen zijn in beginsel ook onzeker... en kunnen het wel waarderen als jij vecht ipv vlucht. Ha!
quote:het ergste vind ik nog me eigen verjaardag, daar zit je dan met al je vrienden...*grote stilte*Op zaterdag 11 september 2004 00:35 schreef nozem het volgende:
[..]
Dat doet mij er aan herinneren dat ik morgen een verjaardagsfeestje heb waar ik behalve de jarige niemand ken, maar daar maak ik me tegenwoordig niet druk meer over, of het wordt leuk, of het wordt kut, in het laatste geval ben ik ook snel genoeg weer weg..
quote:Join the club. Ik ben mensenschuw. Wordt alleen maar minder naar maten je ouder wordtOp vrijdag 10 september 2004 22:12 schreef toktoktok het volgende:
Ik ben erg gespannen tijdens sociale bezigheden met andere mensen. Zelf vind ik dit erg vervelend worden. Op school kan ik me bijvoorbeeld niet ontspannen, en raak ik erg zenuwachtig. Bang dat er persoonlijke vragen op me af komen, die ik liever niet beantwoorden wil. Daardoor zit ik erg gestest erbij.
Het liefst ontwijk ik elk sociaal contact.. omdat ik bang ben voor "schade" die me aangericht kan worden. En daar bedoel ik mee , confronterende vragen of negatieve opmerkingen over mij.
Kan iemand me hiermee helpen, en is dit misschien herkenbaar, of lijdt dit ergens toe?.
quote:Er zit een groot verschil tussen gewoon geen zin hebben en bloednerveus zijn voor dergelijke feestjes. Volgens mij is de TS meer van het laatste kaliber..Op zaterdag 11 september 2004 00:36 schreef Posdnous het volgende:
Wie wil er wel met ooms en tantes ouwehoeren op feesjes als je 18 bent?
quote:Die situaties zijn dus ook niets voor mij.. Als ik een paar mensen ken is het ok, maar als ik maar 1 persoon ken voel ik me in eerste instantie altijd heel onzeker. Het vreemde is dat ik op andere mensen zelden onzeker overkom, het tegendeel is eerder waar.. Verkeerd zelfbeeld, goed kunnen verbergen? Ik weet het niet.Op zaterdag 11 september 2004 00:35 schreef nozem het volgende:
[..]
Dat doet mij er aan herinneren dat ik morgen een verjaardagsfeestje heb waar ik behalve de jarige niemand ken, maar daar maak ik me tegenwoordig niet druk meer over, of het wordt leuk, of het wordt kut, in het laatste geval ben ik ook snel genoeg weer weg..
quote:dat is het ook, het gaat zelfs zover dat ik extra werk heb proberen te vinden, als ik maar die avond"helaas" niet aanwezig kan zijn.Op zaterdag 11 september 2004 00:37 schreef nozem het volgende:
[..]
Er zit een groot verschil tussen gewoon geen zin hebben en bloednerveus zijn voor dergelijke feestjes. Volgens mij is de TS meer van het laatste kaliber..
quote:Ja, maar dat is een kwestie van het voor jezelf opkloppen tot enorme proporties, het is belangrijk dat in te zien. Het is niet dat het echt 'erger' is dan bij elk ander mens.Op zaterdag 11 september 2004 00:37 schreef nozem het volgende:
[..]
Er zit een groot verschil tussen gewoon geen zin hebben en bloednerveus zijn voor dergelijke feestjes. Volgens mij is de TS meer van het laatste kaliber..
quote:Misschien helpt het als ik je vertel hoe zij het verhaal van hun kant bekijken. Je kan het waarschijnlijk niet voorstellen, maar zij hebben ws. hetzelfde probleem als jij: ze vinden je vast hardstikke aardig (net zoals jij geen hekel hebt aan je ooms en tantes), alleen vinden ze het moeilijk om contact met jou te leggen - omdat jij je terughoudend opstelt. Op zo'n moment krijgen zij geen bevestiging dat zij het 'goed' doen tov jou, en worden zij ook onzeker - ze laten het alleen niet merken op dezelfde manier als jij. Zij proberen een paar oppervlakkige vragen te stellen, en als jij niet 'open' reageert zoals zij hopen, dan denken ze dat zij geen contact kunnen leggen met jou (en niet andersom!). En vervolgens gaan ze met iemand praten waarvan ze weten dat zij wel contact kunnen leggen, om hun eigen onzekerheid weer weg te werken.Op zaterdag 11 september 2004 00:35 schreef toktoktok het volgende:
Maar wat zou ik nou op zo'n verjaardag kunnen doen?, ik ben 18. Eerst kon ik nog wel ff erbij zitten en dan iets anders gaan doen. Nu "moet" ik toch wel erbij gaan zitten enzo.
Ik zit hier echt vreselijk tegen op, had ik met me eigen verjaardag ookal. Die tante's en oom's, had het niet moeten vieren denk ik nu..
Dus, doe voor de lol eens net alsof je heel 'open' bent, en vraag ook eens over hoe het bij hun op het werk gaat / of ze nog een goede film hebben gezien / of ze ook naar de kermis zijn geweest / last hebben gehad van die-en-die file vanwege een concert / whatever, elk aanknopingspunt. Je zult zien dat ze verbaasd zijn dat je interesse in ze toont, en dat ze spontaan beginnen te praten! Alleen al omdat zij het idee krijgen dat ze contact met je hebben.
En dat werkt natuurlijk ook weer in jouw voordeel: jij wordt er ook een stukje minder onzeker van.
quote:Dit is deels waar. Het opheffen van die spanning is echter een ander verhaal. Ik heb zelf wel dat ik bij gebeurtenissen waar ik tegenop zie mezelf mezelf moed in kan brengen als het er op aankomt, om bij de gebeurtenis zelf juist te handelen.Op zaterdag 11 september 2004 00:37 schreef DumDaDum het volgende:
Face your fears... Sta er 's ochtends voor op; accepteer dat je het gevoel tegenkomt. En ga gewoon door met dingen doen die je van plan was. Ik weet het; erg tsjakka, maar 't is de enige manier. De spanning die jij tegenkomt houdt zichzelf nl. in stand.
quote:En sommige anderen maken er misbruik van, of raken van streek door jouw benadering.Laat btw soms ook zien aan anderen dat je zoiets voelt. De houding van sommige mensen zal ook positief veranderen daardoor. Anderen zijn in beginsel ook onzeker... en kunnen het wel waarderen als jij vecht ipv vlucht. Ha!
quote:dat snap ik, maar als ik zo "open" ga doen, dan ben ik juist bang dat ze voor mij al snel "persoonlijke" dingen gaan vragen, en dan raak ik onzeker, verlegen, en wil ik er zo snel mogelijk weg. En probeer ik me eruit te lullen(wat niet lukt natuurlijk).Op zaterdag 11 september 2004 00:46 schreef HenryHill het volgende:
[..]
Misschien helpt het als ik je vertel hoe zij het verhaal van hun kant bekijken. Je kan het waarschijnlijk niet voorstellen, maar zij hebben ws. hetzelfde probleem als jij: ze vinden je vast hardstikke aardig (net zoals jij geen hekel hebt aan je ooms en tantes), alleen vinden ze het moeilijk om contact met jou te leggen - omdat jij je terughoudend opstelt. Op zo'n moment krijgen zij geen bevestiging dat zij het 'goed' doen tov jou, en worden zij ook onzeker - ze laten het alleen niet merken op dezelfde manier als jij. Zij proberen een paar oppervlakkige vragen te stellen, en als jij niet 'open' reageert zoals zij hopen, dan denken ze dat zij geen contact kunnen leggen met jou (en niet andersom!). En vervolgens gaan ze met iemand praten waarvan ze weten dat zij wel contact kunnen leggen, om hun eigen onzekerheid weer weg te werken.
Dus, doe voor de lol eens net alsof je heel 'open' bent, en vraag ook eens over hoe het bij hun op het werk gaat / of ze nog een goede film hebben gezien / of ze ook naar de kermis zijn geweest / last hebben gehad van die-en-die file vanwege een concert / whatever, elk aanknopingspunt. Je zult zien dat ze verbaasd zijn dat je interesse in ze toont, en dat ze spontaan beginnen te praten! Alleen al omdat zij het idee krijgen dat ze contact met je hebben.
En dat werkt natuurlijk ook weer in jouw voordeel: jij wordt er ook een stukje minder onzeker van.
quote:Je hebt geprobeerd op je verjaardag extra werk te regelen. Wat doe je voor werk, en heb je tijdens je werk geen last van deze sociale angst?Op zaterdag 11 september 2004 00:51 schreef toktoktok het volgende:
[..]
dat snap ik, maar als ik zo "open" ga doen, dan ben ik juist bang dat ze voor mij al snel "persoonlijke" dingen gaan vragen, en dan raak ik onzeker, verlegen, en wil ik er zo snel mogelijk weg. En probeer ik me eruit te lullen(wat niet lukt natuurlijk).
quote:jawel dat heb ik wel, maar ik werk liever dan die verjaardag te moeten overleven.Op zaterdag 11 september 2004 00:52 schreef nozem het volgende:
[..]
Je hebt geprobeerd op je verjaardag extra werk te regelen. Wat doe je voor werk, en heb je tijdens je werk geen last van deze sociale angst?
ik werk in een snackbar trouwens, wel sociaal dus vind ik zelf.
quote:Hmm... van je ooms en tantes kan je er zeker van zijn dat zij er niet op uit zijn om je voor paal te zetten... zij zijn gewoon echt oprecht geinteresseerd in jou, ze willen weten wat jij zoal doet en voelt in het dagelijks leven (echt!). Dus als je zo'n vraag krijgt, waarom dan niet gewoon zeggen wat jij vindt of voelt? En dan bedoel ik niet helemaal uitweiden over vanalles en nog wat, maar gewoon in 2 of 3 zinnen. In het ergste geval denken ze: "Nee, zo denk ik er zelf niet over, maar dat is zijn kijk op het leven. En ik heb er tenslotte zelf naar gevraagd...."Op zaterdag 11 september 2004 00:51 schreef toktoktok het volgende:
[..]
dat snap ik, maar als ik zo "open" ga doen, dan ben ik juist bang dat ze voor mij al snel "persoonlijke" dingen gaan vragen, en dan raak ik onzeker, verlegen, en wil ik er zo snel mogelijk weg. En probeer ik me eruit te lullen(wat niet lukt natuurlijk).
Geloof me, niemand is erop uit om jou voor lul te zetten, echt niet.
quote:Heeft het er bij jou misschien mee te maken dat mensen die jou goed (zouden moeten) kennen, dit niet blijken te doen, en jou vanuit een verkeerd referentiekader benaderen? En ben je hierbij bang voor sneeuwbal-effecten?Op zaterdag 11 september 2004 00:54 schreef toktoktok het volgende:
[..]
jawel dat heb ik wel, maar ik werk liever dan die verjaardag te moeten overleven.
ik werk in een snackbar trouwens, wel sociaal dus vind ik zelf.
Of sla ik nu een plank mis?
quote:Dat is niet het ergste geval. Het kan ook zijn dat zij er radicaal anders over denken, en menen dat het een pure noodzaak is om hun visie te ventileren alszijnde de visie "zoals iedereen denkt", "normale mensen denken zo", "wie niet zo denkt is niet normaal", en dat zijn toch best vermoeiende situaties.Op zaterdag 11 september 2004 00:57 schreef HenryHill het volgende:
[..]
Hmm... van je ooms en tantes kan je er zeker van zijn dat zij er niet op uit zijn om je voor paal te zetten... zij zijn gewoon echt oprecht geinteresseerd in jou, ze willen weten wat jij zoal doet en voelt in het dagelijks leven (echt!). Dus als je zo'n vraag krijgt, waarom dan niet gewoon zeggen wat jij vindt of voelt? En dan bedoel ik niet helemaal uitweiden over vanalles en nog wat, maar gewoon in 2 of 3 zinnen. In het ergste geval denken ze: "Nee, zo denk ik er zelf niet over, maar dat is zijn kijk op het leven. En ik heb er tenslotte zelf naar gevraagd...."
quote:Juist wanneer het niet de directe intentie is, kan het hard aankomen wanneer het effect dusdanig is.Geloof me, niemand is erop uit om jou voor lul te zetten, echt niet.
quote:Hoppa, en weer een reden om niet bang te zijn voor andere mensen. Ze lopen niet zo hard hun mening te verkondigen omdat jij zo dom bent, ze willen je overhalen om dezelfde mening te delen als zij! Die mensen denken serieus dat ze, als jij hun mening overneemt, dat je daarmee geholpen bent, en daardoor wijzer door het leven gaat.Op zaterdag 11 september 2004 00:59 schreef Alicey het volgende:
Dat is niet het ergste geval. Het kan ook zijn dat zij er radicaal anders over denken, en menen dat het een pure noodzaak is om hun visie te ventileren alszijnde de visie "zoals iedereen denkt", "normale mensen denken zo", "wie niet zo denkt is niet normaal", en dat zijn toch best vermoeiende situaties.
Die mensen willen je niet in de zeik zetten, ze willen je helpen. Da's toch prachtig?
Bij mij heeft dat nogal wat te maken met het feit dat ik gewoon erg onzeker ben, was eigenlijk. Als ik niet 100% weet wat er van mij verwacht word, dan kan ik nogal eens gaan flippen. Zo heb ik dus ook moeten leren auto-rijden. Ik heb nu nog dat als er iemand een opmerking in de auto maakt als 'wat doe je nu!?', ik dan nogal paniekerig kan reageren en dus gevaarlijk ga rijden. Ik heb nochtans sinds februari mijn rijbewijs.
Het helpt inderdaad om tijdens zo'n 'gevaarlijk' gesprek steeds voor ogen te houden dat je altijd kan en mag zeggen dat je ergens liever niet over praat. Het werkt ook om zelf te beginnen vragen naar 'persoonlijke' zaken van hun kant uit. Zo kan je vragen hoe het gaat op hun werk of school en hun hobby's. Familie is eigenlijk zo slecht niet om mee te 'oefenen', je kent hen vaak al lang en misschien weet je wel wat hun interesseert. De truc is eigenlijk om te beginnen praten over wat zij graag doen, dan zullen zij waarschijnlijk het meeste praten, en krijg jij minder snel de indruk dat je in het centrum van de belangstelling staat en er steeds op je gelet word.
Dat oefenen heb je echt wel nodig, dan krijg je vaker het gevoel dat je wel een gesprek kan voeren zonder dat het de verkeerde kant uit gaat. Op een keer ben je dan zelfverzekerd genoeg om het gesprek om te buigen als je voelt dat het de verkeerde kant uit gaat. Nog later ga je er echt veel minder om geven, want dat ga je ook minder schrik hebben om het verkeerde figuur te slaan.
Over dat loopje, ik herken dat wel, als je naar iemand toe gaat die naar je kijkt, vraag je je ineens af hoe je zou moeten lopen, of hoe je je handen moet houden (in je zakken, net niet, langs je lichaam laten zwaaien, juist niet, je tas met twee of een hand vasthouden en zo verder). Het beste is om te blijven doen zoals je deed voor dat je het begon af te vragen.
Misschien heb je er wat aan... ?
quote:Het probleem zit in dit geval waarschijnlijk in de gedachten die jij hebt. Je hebt gedachten als 'zij mogen mij dit niet vragen' die negatieve gevoelens bij jou oproepen (angst e.d.). Deze gedachten moet je zien kwijt te raken, want zij kunnen jou WEL dingen vragen die jij niet leuk vindt.Op zaterdag 11 september 2004 00:51 schreef toktoktok het volgende:
[..]
dat snap ik, maar als ik zo "open" ga doen, dan ben ik juist bang dat ze voor mij al snel "persoonlijke" dingen gaan vragen, en dan raak ik onzeker, verlegen, en wil ik er zo snel mogelijk weg. En probeer ik me eruit te lullen(wat niet lukt natuurlijk).
Dus jou gedachten zouden beter kunnen zijn 'Ik heb liever niet dat ze me dit vragen, maar als ze het toch doen dan zeg ik dat ik er liever niet over praat'.
Wat voor persoonlijke dingen zouden zij jou kunnen vragen die schadelijk voor jou zouden kunnen zijn? Die vragen bestaan echt niet.
En zelf vind ik het juist bijv. wel prettig als er iemand is waar je op kan 'terugvallen' bijvoorbeeld, vooral als het, al dan niet onbewust, klikt, zelfde gevoel over dat soort dingen hebt, dat maakt sterker lijkt wel. Je vormt dan samen een groepje, ook al is het met minder man. Voor de rest ben ik al een tijdje erg bewust van mezelf (geworden) en heb steeds sterker zoiets van, zoals iemand ook al een beetje zei: 'dat is niet mijn probleem als je zo denkt, maar jouw probleem'. Kan wel zeggen dat ik wat dat betreft aardig zelfverzekerd ben (geworden). En ik kon het al nooit laten soms om dingen uit de weg te gaan, maar juist op te zoeken, uitdagingen aangaan en kijken hoe het balletje rolt of gaat rollen dan. Zelfs bevestingen die niet zo positief uitvielen, zag en zie ik niet langer als mijn probleem, maar als de menselijke ego/groeps-kuddegedrag etc. Maar reken maar dat ik dat door had soms. Het maakte mij anders, bijna een gevaar (bedreiging) voor kuddemensen.
En nu? Nu ben ik evengoed zelfstandig, individueel, ga mijn eigen weg nog steeds. Maar het leuke is dat mensen mij wel opzoeken. lijk ze zelfs juist daardoor misschien nog meer aan te trekken. Het wordt geaccepteerd. Waarom? Simpel, omdat ik mezelf accepteer. En ik ben erg makkelijk. Ik zwaai algauw met de handjes mocht het anders aanvoelen, genoeg leuke(re) mensen.
Wat ik zou aanraden, laat jezelf zien op dat feestje. Je hoeft niet uitbundig te zijn, niet iedereen is hetzelfde, verschil moet er zijn. Zie het als een uitdaging, een test, spannend juist toch? Maak een spel van je leven, want ergens is het ook allemaal spel. Maar speel dan ook en zorg dat je niet de verliezer wordt van je eigen spel. Jij hebt de pionnen in de hand, niet iemand anders, jij kan beslissen welke kant je op wilt gaan. Blijf je stil staan of wil je vooruit komen? Die obstakels op de weg, zijn allemaal illusies die je jezelf hebt voorgespiegeld, want zijn ze er wel werkelijk? Of wil je alleen maar dat ze er zijn? Alle wegen zijn leeg, de weg waarop je nu loopt is de enige weg die bepaalt wie jij op dat moment bent. Jezelf.
Schakel negatieve gedachtes uit, besef dat je ze hebt, observeer ze. Kom terug in waar je nu bent. Daarbij hoef je niet alles van jezelf prijs te geven, sterker, veel mensen willen ook niet alles (lees: teveel) van je weten. Sta sterk daarin. Wat je wel prijs wilt geven, geef dat dan ook lekker aan, sta ervoor, kan iets simpels zijn zoals een hobby/sport wat je leuk vindt, bouw het (langzaam) op. Je zal merken dat het misschien zelfs al automatisch gaat als je bij jezelf blijft (door dus ook aanwezig te zijn en niet met je gedachten ergens anders te zitten, (heden - verleden)).
Jezelf weg willen cijferen is één van de dingen wat juist niet zal helpen om vooruit te komen en te zijn (lees: genieten van) waar je nu (op dat moment) bent. Je vindt jezelf dan niet waard genoeg en dat ben je wel, simpel. En als jij dat al niet vindt, hoe moeten andere mensen dat dan merken/zien? En met jezelf even opladen is ook niks mis mee, maar ga geen dingen uit de weg uit angst, dat is de verkeerde reden (illusie weer -> gedachtes, houden je alleen maar af van het pad waarop je bent -> het nu, de werkelijkheid dus).
Ik zou zeggen, ga naar dat feestje. En wees gewoon. Denk niet teveel na, die gedachtes misleiden je alleen maar meestal af van je echte kern, je mooie kern van wie jij in wezen bent. Je (echte) zelf. Voor de rest denk: 'boeiuh, het leven is heerlijk, het is mijn leven'. En het is ook jouw spel, play it! En heel veel mensen zijn ook erg lief en mooi, eerlijk. Zie dat in. Kijk achter de illusies, voel de werkelijkheid (door te zijn wie/wat en waar je bent). Voor de rest: 'zonder vallen, geen opstaan' + lees mijn sig.
Hm, deze sig. bedoelde ik dus vooral:
'It's better to have tried and failed, than to never have tried at all!'
En Loesje:
'Als je iets probeert, win je in elk geval een ervaring.'
+ nog eentje:
'Het geluk ligt in het aanvaarden van de werkelijkheid'.
Succes!
[ Bericht 3% gewijzigd door sweetgirly op 11-09-2004 12:11:12 ]
quote:Het is duidelijk dat je onzeker bent. Onzeker. Je hebt waarschijnlijk een dicht gevoel, waardoor je continue energie verliest. Hoe zou dat komen denk je? Weet je eigenlijk wel wat je wil in je leven en waar je voor leeft? Of laat je het leven op je af komen en probeer je op een beetje theoretische manier je leven zo gemakkelijk mogelijk voor je zelf maken.Op vrijdag 10 september 2004 22:12 schreef toktoktok het volgende:
Ik ben erg gespannen tijdens sociale bezigheden met andere mensen. Zelf vind ik dit erg vervelend worden. Op school kan ik me bijvoorbeeld niet ontspannen, en raak ik erg zenuwachtig. Bang dat er persoonlijke vragen op me af komen, die ik liever niet beantwoorden wil. Daardoor zit ik erg gestest erbij.
Het liefst ontwijk ik elk sociaal contact.. omdat ik bang ben voor "schade" die me aangericht kan worden. En daar bedoel ik mee , confronterende vragen of negatieve opmerkingen over mij.
Ik heb als voorbeeld school genomen, ik ben er geen buitenbeentje, en praat ook wel met mensen die ik aardig vind, maar toch blijft het gespannen gevoel, " wat nou als ze dit, en dat gaan vragen".
Thuis gekomen, ben ik ook erg moe, best wel uitgeput, lichamelijk en fysiek. Het lieft trek ik me dan ook terug in me kamer, en wil ik even met niemand praten. In de ochtend heb ik bijvoorbeeld nog zin om te gaan sporten, maar na school ben ik zo moe , van "de spanning" qua "sociaal contact" . Dat ik daar geen energie meer voor heb.
Zelfs tijdens het sporten voel ik me erg opgelaten, door de andere mensen om me heen, En kan ik niet "rustig" sporten en de dingen doen die ik wil doen. Ik let veel te erg op andere mensen, en "of ik wel veilig zit". geen confrontatie's. geen persoonlijke vragen.
Van buitenaf zal je dit waarschijnlijk niet aan mij zien, ik zie er niet "apart" uit, erg doorsnee juist.
Wat je wel zal merken is dat ik best "alleen" op de wereld ben.
Tegenover andere gedraag ik me meestal ook erg zelfstandig" ik kan het alleen wel aan". Zodat ik "met rust" gelaten wordt.
Een dag werken, een dag school. Dus een dag lang veel andere mensen omeheen raak ik zo gespannen van, dat ik zelf heb overweegt om te stoppen met school. En dat alleen maar vanwege dit.
Me school resultaten lijden er ook onder, ik kan me niet meer concentreren, omdat ik mezelf niet kan ontspannen met andere mensen erbij.
"dit" heb ik nu sinds een jaar, (eigenlijk wel al langer, maar niet in deze mate).
Toevalig is dit sinds ik op een nieuwe school zit, of juist niet toevallig.. ik weet het zelf niet.
Ik begin nu echt dingen te ontlopen... en vind het zelf niet "gezond" meer, en wil het graag veranderen.
Kan iemand me hiermee helpen, en is dit misschien herkenbaar, of lijdt dit ergens toe?.
Waarschijnlijk wil je eigenlijk wel genieten van het leven. Maar je zit vast in een stijf 'plaatje'. Je wil dus eigenlijk wel genieten van het leven. Maar dit is niet zomaar 'een sociaal contact probleempje' denk ik. Het zit denk ik wel dieper. Je wil dus eigenlijk wel genieten van het leven, je wilt groot leven. Zorg ervoor dat je schijt hebt aan wat mensen van je vinden. Niet dat je durft om iets anders te doen, dan wat mensen van je verwachten. Maar ook dat je weinig zorg en energie besteed aan wat mensen van je zouden vinden en verwachten. Dat houdt dus in doen en actief zijn.
GENIET VAN JE LEVEN, ZO EXTREEM MOGELIJK. Denk wat flexibeler. Denk wat losser. En het onderwerp, bij de meeste gesprekken hoeft het niet bij een onderwerp te blijven. Het gaat zigzag, kriskras over van alles en nog wat.
Doen en activiteit en daden zijn de sleutel tot alles.
De gesprekken: denk flexiber en losjes. Het gaat er niet zo om wat je zegt, maar hoe je het brengt. Afwisselende stem, veel energie, grapjes zijn DE dingen die het gesprek maken[/b]Moet je maar es voor de grap opletten, mensen die druk zijn en veel energie hebben, kunnen veel beter socialisen, dan mensen die rustiger zijn, terwijl de mensen die druk zijn toch 'theoretisch' de flauwere grappen en dommere dingen doen. Toch krijgen de 'Drukke' mensen respect voor hun 'domme acties' omdat ze het zo goed brengen Als je een grap vertelt en mensen lachen er niet om. Maakt echt niks uit, mensen vergeten dat toch. Je kan niet aan de zinnen die mensen zeggen wat voor karakter ze hebben.
Nu heb je mischien een beeld van dat je nu opeens de badboy moet gaan uithange en de hele dag overal lak aan hebben. Daar gaat het niet om. Als je maar zorgt dat je extreem genieten van het leven en weinig energie besteed aan wat mensen van je zouden vinden/verwachten. Dan krijg je ook respect van alle kanten. En meer en veel en veel meer goeie dinge...
Geloof mij, ik heb precies hetzelfde als jou had gehad.
Het gaat er niet zo om wat je zegt, maar hoe je het brengt.
quote:Dit heeft iedereen. De één raakt er gespannen door en trekt zich terug, de ander lost het op door het 'te overstemmen met eigen geluid': die zegt meteen maar vanalles over zichzelf zodat er geen lastige vragen meer over blijven. Vele mensen houden genante vragen dan ook voor zich, omdat ze het zelf ook niet op hun bord willen krijgen. Dat is dan misschien een troost voor je dat iedereen zulke sociale angsten heeft, zodat je wat makkelijker kan ademhalen in sociale omstandigheden...Op vrijdag 10 september 2004 22:12 schreef toktoktok het volgende:
Ik heb als voorbeeld school genomen, ik ben er geen buitenbeentje, en praat ook wel met mensen die ik aardig vind, maar toch blijft het gespannen gevoel, " wat nou als ze dit, en dat gaan vragen".
Dus: als je je niet wilt terugtrekken, dan kan je maar beter de confrontatie aangaan en openlijk over jezelf gaan praten als er iets gevraagd wordt. Daar hoort dan humor bij, de ander amuseren met je verhaal. Sommige mensen willen dit genante gedoe niet en trekken zich (al dan niet vrijwillig) terug.
Het bezig zijn met angsten is naar mijn idee leerzamer dan angst overstemmen. Doe er wat nuttigs mee.
Als je er mee bezig blijft kan het op een zodanig positieve manier uitpakken dat je de interactie tussen mensen leert begrijpen. Je kan er in promoveren door sociologie & psychologie te gaan studeren bijvoorbeeld. En de Kunsten, zoals muziek en film, zitten ook vol met verwijzingen naar sociaal ongemak. Je kan er dus alle kanten mee op en je wordt van alle kanten getroost, waarschijnlijk ook omdat het allemaal eigenlijk zo normaal en menselijk is...
quote:Ik vind echt dat je dat heel mooi verwoord hebt. En het klopt ook. Maar toch begin in me steeds meer terug te trekken, zels als er visite komt trek ik me snel terug op me eigen kamer. Ik moet er echt om huilen, het is netalsof ik alleen ben, ik voel me ook alleen en eenzaam. Andere mensen geven me altijd het gevoel "je ben wel aardig maar rot nou maar weer op".Op zaterdag 11 september 2004 13:04 schreef amornl87 het volgende:
[..]
Het is duidelijk dat je onzeker bent. Onzeker. Je hebt waarschijnlijk een dicht gevoel, waardoor je continue energie verliest. Hoe zou dat komen denk je? Weet je eigenlijk wel wat je wil in je leven en waar je voor leeft? Of laat je het leven op je af komen en probeer je op een beetje theoretische manier je leven zo gemakkelijk mogelijk voor je zelf maken.
Waarschijnlijk wil je eigenlijk wel genieten van het leven. Maar je zit vast in een stijf 'plaatje'. Je wil dus eigenlijk wel genieten van het leven. Maar dit is niet zomaar 'een sociaal contact probleempje' denk ik. Het zit denk ik wel dieper. Je wil dus eigenlijk wel genieten van het leven, je wilt groot leven. Zorg ervoor dat je schijt hebt aan wat mensen van je vinden. Niet dat je durft om iets anders te doen, dan wat mensen van je verwachten. Maar ook dat je weinig zorg en energie besteed aan wat mensen van je zouden vinden en verwachten. Dat houdt dus in doen en actief zijn.
Ik vind het echt niet leuk meer.
Voorheen had ik nog wel wat vrienden, nu eigenlijk niemand meer. Ik wou me verjaardag niet eens meer vieren, er kwam niemand, behalve wat familie.
En dan ga ik ook nog eens er over in zitten wat hun wel niet hadden moeten denken, helemaal geen enkele vriend op je verjaardag. Dat is toch triest, vind ik zelf..
quote:ik wist het welOp zaterdag 11 september 2004 19:21 schreef toktoktok het volgende:
[..]
Ik vind echt dat je dat heel mooi verwoord hebt. En het klopt ook. Maar toch begin in me steeds meer terug te trekken, zels als er visite komt trek ik me snel terug op me eigen kamer. Ik moet er echt om huilen, het is netalsof ik alleen ben, ik voel me ook alleen en eenzaam. Andere mensen geven me altijd het gevoel "je ben wel aardig maar rot nou maar weer op".
Ik vind het echt niet leuk meer.
Voorheen had ik nog wel wat vrienden, nu eigenlijk niemand meer. Ik wou me verjaardag niet eens meer vieren, er kwam niemand, behalve wat familie.
En dan ga ik ook nog eens er over in zitten wat hun wel niet hadden moeten denken, helemaal geen enkele vriend op je verjaardag. Dat is toch triest, vind ik zelf..
. Ik wist wel dat je mijn post goed zou vinden. Ik heb precies hetzelfde gehad bRazAa. Ik moest echt lang nadenken voordat ik kon herinneren hoe ik het zelf ook alweer had. Bij mijzelf begon t met mezelf toestemming geven om me goed te voelen. Maar ik blijf dit topic volgen, ik weet dat je er over heen komt en dat je het net als ik bijna vergeet en dat je terug kijkt en dat je echt moest nadenken hoe het vroeger ook alweer was, en hoe raar dat eigenlijk was. Het is moeilijk om een breekpunt te bereiken, en je kan eigenlijk voor jezelf ook wel toegeven dat je nu niet gelukkig bent. Je komt aan op het punt dat je gaat bepalen wat je met je leven nou eigenlijk wil 
. Extreem genieten(net alsof je onder de drugs invloed bent). Gebruik je imagination, je fantasie. Probeer ook wat losser te denken, je moet ook 'los' zijn in je denken. Lees ook mn vorige eerste post. Het gaat om daden, doen en activiteit. Er bestaat niet zoiets als genieten, er bestaat iets als E.X.T.R.E.E.M. G.E.N.I.E.T.E.N., gebruik je fantasie.
Dat is een van de weinige dingen in het leven die er echt toe doen, die echt iets uitmaken, die je echt kan voelen, en het is nog 'realistisch' ook.
Het begint allemaal met wat je nou in je leven wil..dan komt de rest vanzelf......!
Ik ben ook altijd bang dat mensen met me omgaan alleen maar omdat ik onzeker ben, en omdat ze me zielig vinden ofzo, en niet om wie ik ben. Ik ben daar bang voor omdat mensen me heel snel laten vallen op het moment dat ze me niet nodig hebben, en als ik tegen ze praat negeren ze me heel erg. Ik weet niet wat ik hier aan kan doen
quote:Dit is precies wat ik voel(de). Altijd bang voor de afwijzing. Bang om niet als volwaardig er bij te horen, maar een beetje voor spek en bonen er bij te hangen. Hierdoor ben ik ook social contact gaan vermijden. Door dit vermijden gaat de angst alleen maar groter worden, van alleen thuis zitten bouw je geen gespreksstof op, wat weer de angst opleverd zaai gevonden te worden.Op zondag 12 september 2004 10:04 schreef Mandytjuhhh het volgende:
Ik begrijp dit allemaal heel goed. Ik zelf ben ook hartstikke onzeker, ben ook altijd bang dat iedereen op me let, en daardoor voel ik me vaak rot op school, op het werk, op straat. Hierdoor vind ik het ook moeilijk om vriendschappen te krijgen/onderhouden. Vaak durf ik dingen niet te vragen omdat ik bij voorbaat al denk dat ik met het antwoord gekwetst word. Ik durf dus bijvoorbeeld nooit aan mensen te vragen of ze willen afspreken, op mijn werk durf ik niks te vragen aan mijn baas, etc etc..... ik ben altijd bang om teleurgesteld te worden. Misschien is dat ook wel de reden dat ik er bijna niks aan doe, ik ben vaak toch bang dat het niet lukt en dat ik dan alsnog teleurgesteld zal zijn.
Ik ben ook altijd bang dat mensen met me omgaan alleen maar omdat ik onzeker ben, en omdat ze me zielig vinden ofzo, en niet om wie ik ben. Ik ben daar bang voor omdat mensen me heel snel laten vallen op het moment dat ze me niet nodig hebben,
Ik was altijd bang om niet de moeite waard gevonden te worden omdat ik nooit wat te vertellen had.
quote:Het kan zijn dat je non-verbale gedrag niet goed is. Non-verbaal gedrag maakt heel veel uit van de communicatie. Als je achterover blijft zitten en niemand aankijkt bijvoorbeeld kan je wel gaan praten maar dan luisterd er niemand. Je sluit jezelf dan buiten, wat weer het gevoel van afwijzing oproept.en als ik tegen ze praat negeren ze me heel erg.
Het is naast het overwinnen van je angst en het wegnemen van onzekerheid van belang dat je een aantal sociale basisvaardigheden opnieuw gaat leren.
Soms gaat dit vanzelf door een positievere instelling. Met een positievere instelling neem je sneller een actieve houding aan. Leer complimenten te geven aan jezelf, en ze aan te nemen van anderen.
quote:Als je het echt als een groot probleem ziet kan je het voorleggen aan de huisarts en de mogelijkheid van een psycholoog of groepstherapie bespreken. Hij kan je dan doorverwijzen.Ik weet niet wat ik hier aan kan doen
Je kan ook proberen er eerst alleen wat aan te doen met zelfhulp boeken. Zelf heb ik heel wat gehad aan het boekje Ik kon wel door de grond zakken
Als je denkt dat je dingen verkeerd doet op non-verbaal vlak zijn daar waarschijnlijk ook genoeg boeken over te vinden.
Dan heb je ook nog de vereniging van verlegen mensen DIe allerij cursusen en groepsbijeenkomsten organiseren. Waar ik verder niets over kan zeggen omdat ik daar geen ervaring me heb.
Wees extreem! Door al dat geblaat van anderen en weet ik veel wat voor meer invloeden kan je de bomen door het bos niet meer zien(ofzo
). Laat het leven jouw es dragen in plaats van dat jij het leven draagt. Denk niet te veel na bij alles en laat alles es los. Het kan zijn dat je rationeel heel sterk ontwikkeld bent toktoktok want je liet het zo ver komen. Laat ik je voorstellen aan eigenlijk de enige regel in het leven:
Je hebt t door of je hebt t niet door
Je lijkt me iemand die het al vanaf je geboorte niet door had.
quote:Op zondag 12 september 2004 10:04 schreef Mandytjuhhh het volgende:
Ik begrijp dit allemaal heel goed. Ik zelf ben ook hartstikke onzeker, ben ook altijd bang dat iedereen op me let, en daardoor voel ik me vaak rot op school, op het werk, op straat. Hierdoor vind ik het ook moeilijk om vriendschappen te krijgen/onderhouden. Vaak durf ik dingen niet te vragen omdat ik bij voorbaat al denk dat ik met het antwoord gekwetst word. Ik durf dus bijvoorbeeld nooit aan mensen te vragen of ze willen afspreken, op mijn werk durf ik niks te vragen aan mijn baas, etc etc..... ik ben altijd bang om teleurgesteld te worden. Misschien is dat ook wel de reden dat ik er bijna niks aan doe, ik ben vaak toch bang dat het niet lukt en dat ik dan alsnog teleurgesteld zal zijn.
Ik ben ook altijd bang dat mensen met me omgaan alleen maar omdat ik onzeker ben, en omdat ze me zielig vinden ofzo, en niet om wie ik ben. Ik ben daar bang voor omdat mensen me heel snel laten vallen op het moment dat ze me niet nodig hebben, en als ik tegen ze praat negeren ze me heel erg. Ik weet niet wat ik hier aan kan doen
heeeeeeeeeeeeeeeeeya, je ziet er wel leuk uit 
quote:rationeel = afstandelijk?Op zondag 12 september 2004 15:59 schreef amornl87 het volgende:
f**k al die cursussen en medicijnen en boeken. Dit gaat niet om gebrek aan sociale vaardigheden maar om iemands leven.
Wees extreem! Door al dat geblaat van anderen en weet ik veel wat voor meer invloeden kan je de bomen door het bos niet meer zien(ofzo
Laat ik je voorstellen aan eigenlijk de enige regel in het leven:
Je hebt t door of je hebt t niet door
Je lijkt me iemand die het al vanaf je geboorte niet door had.
zoja dan klopt dat wel ja. Het wordt gewoon steeds erger, ik wil zelfs stoppen met school. maar iets houdt me tegen. Want wat als ik geen school meer heb? , dan heb ik eigenlijk geen leven meer buitenhuis.
Ik weet nog steeds niet wat ik er nou aan doen moet, er lijkt wel geen oplossing te zijn. Want ik doe het toch zelf? Ik vermijd zelf sociaal contact ,
Je moet er in ieder geval niet teveel mee bezig zijn. Ik heb op een gegeven moment vanalles opgezocht op internet over sociale fobie, maar daar wordt het niet beter van. Het is wel belangrijk om te weten waar je nou precies last van hebt. Zelf zit ik nu in groepstherapie en ik hoop dat het helpt. Mijn probleem is vooral dat ik stil ben in groepen van 3 of meer mensen, tenzij het erg goede bekenden, vrienden of familie is. Daarnaast vermijd ik liever verjaardagen of feestjes, alleen maar omdat ik bang ben dat ik de hele avond er 'zielig' bij zit. Terwijl ik van mezelf niet stil ben. Tja, ik ben gewoon bang om iets verkeerds te zeggen. Als ik zo'n 'fout' maak, dan kan ik me erg rot voelen en blijf ik er te lang over nadenken. Zo gaat het van kwaad naar erger.
Het is helemaal niet erg om iets te zeggen, waarvan jij denkt dat misschien anderen het dom vinden. Niemand is perfect. Je moet leren je te ontspannen in bepaalde situaties, zodat je ook niet zo gauw dingen zegt waarvan je misschien later spijt hebt. Je moet ook niet streng voor jezelf zijn. Schijt hebben aan anderen, dat is het beste. Maarja heel moeilijk. Ik ga de goede kant op. Ik wil verdorie geen last hebben van die stomme fobie. Zo moet jij ook denken.
Knokken en doorgaan. Op een gegeven moment merk je echt dat situaties je beter af gaan. Je moet er doorheen. Maak 'fouten', daar is niks ergs aan. Lach erom. Het is moeilijk en het zal moeilijk blijven, zolang je er niks aan doet. Situaties vermijden, niet meer naar school gaan.... als je dat doet kun je het wel vergeten.
Kom op! Je moet gewoon denken dat je alles kunt, wat anderen ook kunnen. Je bent niet alleen op de wereld. Er zijn zat mensen die de problemen die jij hebt ook kennen. Mensen die het opgeven en mensen die vechten. Tot welke groep wil jij horen? Ikzelf heb de laaste gekozen en sindsdien ik heb besloten om ervoor te gaan... lijkt het echt beter te gaan.
En het lijkt alsof je 3 jaar geslapen hebt en opeens wakker schrikt. Het is net alsof er 3 jaar tijd in 3 minuten voorbij is gekomen. Nu kom ik erachter dat ik niks opgeschiet ben. En nog steeds hetzelfde ben als 3 jaar geleden. Maar toen was je nog "veilig" . Ik krijg best een bang gevoel, ik ben nu 18. Opzich helemaal niet oud natuurlijk, maar ik heb wel een gevoel.. Ow shit, als je 18 ben moet je dit, en dat, gedaan hebben, en doen.
Net alsof ik op achterloop, Ik ga me nu echt zorgen maken. "vroeger" werd je altijd aangeleerd, "ach dat komt wel" . En nu denk ik"nee er komt niks zo".
Maar ik kan niet veranderen, het is een soort gewoonte. Om niks te doen, om niet-sociaal te zijn.
Over paar jaar zal ik opmezelf wonen, misschien wel over 1 jaar al. En dan? Zou ik vrienden hebben? een vriendin hebben?. Of nog steeds saai zijn.. en niemand om me heen hebben.
Me ouders confronteren me er nu ook mee, dat ik geen vrienden meer hebt(had er nooit veel hoor.)
Niemand kwam op me verjaardag, echt niemand!.
ik schaam me, iedereen die over me verjaardag begon, probeerde ik zo snel mogelijk te ontwijken.
En nu.. nu ben ik 18. En nog steeds niks veranderd. Ookal dacht ik altijd dat ik heel erg veranderd was. Stiekem ben ik nog steeds hetzelfde. En ben ik alleen maar veranderd qua acteer prestaties tegenover andere mensen.
Er schiet me nu van alles te binnen, van me kindertijd. Toen was ik eigenlijk ookal zo.
Ik durfde bijvoorbeeld niet op de speelplaats te spelen. Eigenlijk hadden andere mensen het toen toch al moeten zien?. Ik durfde bijvoorbeeld ook bij niemand uit me klas "te spelen" Alleen als het bij mij thuis was.
Ik durfde niks eigenlijk. echt niks.
Nu acteer ik alsof ik het durf, maar nog steeds vind ik het dood eng.
Heb ik een sociale fobie?
Ik laat me het niet zomaar aanpraten hoor, maar het lijkt er nu toch wel erg op.
Ik herinner me nu ook, dat ik eens naar een "psychiator" geweest ben toen ik klein was. Ik durf er met me ouders niet over te beginnen. Het is zo confronterend. het is echt me leven waar het over gaat.
Het is makkelijker om goed te spelen, dan om te voorkomen dat je slecht speelt.
Probeer positieve dingen te doen, ipv te voorkomen dat je negatieve dingen doet, cq te voorkomen dat je fouten maakt.
Als je ergens wordt uitgenodigd, zorg dat je er goed uitziet, en neem een attentie (bv een fles wijn) mee voor de gastheer/gastvrouw.
Trakteer je collega’s eens op een vlaai/gebakjes oid.
En denk niet: O jee, ik heb al 10 minuten niks gezegd, nu moet ik een mop vertellen.
Je kunt ook gewoon luisteren naar wat andere mensen zeggen, ipv het hoogste woord te voeren.
Onthou wat andere mensen bezighoudt: examen, zwangerschap, ziekte van familielid, gedoe op hun werk.
En haak daar de volgende keer weer op in: Hoe ging het met je examen….etc.
Bedenk dat al die zgn zelfverzekerde blaaskaken die steeds lopen te kletsen (meestal over zichzelf) echt niet het populairst zijn.
rationeel betekent dat je alles vanuit een met weinig emotioneel, objectief, serieus standpunt dingen benadert/bekijkt. Ik weet wat je bedoelt met vroeger was alles nog veilig en toen hoefde je nog niet zoveel. Het was makkelijker om te leven, het ging vanzelf. Nu niet meer. Dat komt denk ik omdat je niet weet wat je met je leven wil(zoals ik al eerder zei). Je leeft erop los, en in de kindertijd kon dat heel makkelijk, maar nu je ouder bent werkt het niet meer.
Ik denk niet dat je een sociale fobie hebt, ik denk gewoon dat je je hele leven al niet weet wat je wil met je leven. Daar krijg je veel slechte gevolgen van en ik denk dat je ''sociale fobie'' er maar een van is. Je bent gewoon schijtbang, volgens mij heb je wel meerdere problemen. Chickies heb je wel es chickies gehad? Heb je nooit wat te doen? Thuis, gaat het wel goed eigenlijk tussen jou en de rest van het gezin? Deze grote angst die je hebt (onbewust ontwikkeld) veroorzaakt meerdere slechte dingen in je leven. Je bent gewoon schijtbang, je schaamt je mischien nu al voor wat andere van je vinden, op internet!
Je kunt nooit echt blij zijn omdat je tegelijkertijd met die sociale angst onder andere in je hoofd zit. Kijk es terug op mn vorige posts,daar staat waardevolle informatie in. Ik ben eruit geklommen.
en Izith heeft gelijk: men lijdt het meest door lijden wat men vreest.
Je houdt hier weinig emoties aan over in je hart.
Je bent 24 uur per dag in dromenland
WEES EXTREEM, EXTREEM GENIETEN. totale schijt aan wat mensen van je denke
toepasselijk liedje Rockstar van n.e.r.d.
:Fuckin' posers
yo yo yeah, yo yo yeah, yo yo yeah, yo yo yeah, uh, yeah
fuckin' posers, it's almost over now, it's almost over now
For all you fuckin' posers, yeah
It's almost over now,it's almost over now
You think the way you live's okay
You think posing will save your day
You think we don't see that you're running
Let her call your boys 'cause i'm coming
You can't be me i'm a rock star
I'm rhymin on the top of a cop car
I'm a rebel and my .44 pops far so
It's almost over now, It's almost over now
Guess you ain't heard that we swallow guys
It's too damn late to apologise
When you see the mantle or when you see the skies
It's almost over now, Almost over now
You think that you don't have to ever quit
You think that you can get away with it
You think the light won't be ever lit
It's almost over now, Almost over now
Somethin' on your chest better get it off
There'll be no one left when we set it off
We ain't gonna take it no more
Since it's almost over now, Almost over now
You had plenty of time, there was no rush
But it was your dream to be like us
You're in dreamland so you don't care
And as you wait we're standing there
You can't be me i'm a rock star
I'm rhymin on the top of a cop car
I'm a rebel and my .44 pops far so
It's almost over now, It's almost over now
Guess you ain't heard that we swallow guys
It's too damn late to apologise
When you see the mantle or when you see the skies
It's almost over now, Almost over now
You think that you don't have to ever quit
You think that you can get away with it
You think the light won't be ever lit
It's almost over now, Almost over now
Somethin' on your chest better get it off
There'll be no one left when we set it off
We ain't gonna take it no more
Since it's almost over now, Almost over now
It's almost over now, it's almost over now
You don't succeed, 'cause you hesitate
You think we're flyin but we'll levitate
Just be yourself, don't ask us why
'Cause if you don't, we'll make you fly
You can't be me i'm a rock star
I'm rhymin on the top of a cop car
I'm a rebel and my .44 pops far so
It's almost over now, It's almost over now
Guess you ain't heard that we swallow guys
It's too damn late to apologise
When you see the mantle or when you see the skies
It's almost over now, Almost over now
You think that you don't have to ever quit
You think that you can get away with it
You think the light won't be ever lit
Well It's almost over now, Almost over now
Somethin' on your chest better get it off
There'll be no one left when we set it off
We ain't gonna take it no more
Since it's almost over now, Almost over now
You can't be me i'm a rock star
I'm rhymin on the top of a cop car
I'm a rebel and my .44 pops far so
It's almost over now, It's almost over now
Guess you ain't heard that we swallow guys
It's too damn late to apologise
When you see the mantle or when you see the skies
It's almost over now, Almost over now
No one ever really dies
You believe that?
Well if not, for you
It's almost over now, Almost over now
No one ever really dies
Brought to you by star track
Comin' to a theater near you
Het goede nieuws is dan, er is een weg uit (blijkbaar), ik ben hem langzaam aan het vinden. Dus heb hoop, het kan echt beter worden.
Probeer het anders zo te zien: hoe ga jij zelf om met antwoorden die anderen geven? Zo redeneer ik altijd: hoe zal ik zelf dit of dat. Dan zul je zien dat het allemaal wel meevalt.
Ik geef je echt helemaal gelijk, maar ik weet niet hoe ik hier uit moet komen.
Iemand anders zei "kin omhoog ," Maar zo doe ik ook al, je ziet het waarschijnlijk niet echt, ik ben niet zo'n "kneusje" (sorry) wat naar de grond kijkt en voorovergebogen door de school loopt.
het ligt niet aan me uitelijk of houding, het zit in me hoofd.
En nee ik he geen vriendin, en wil er eigenlijk NU ook geen een, ik kan niet eens normaal met andere mensen omgaan dus laat staan een vriendin hebben, ik zou helemaal gek worden, al dat gestress enzo. Ik ben ook graag gesloten, dus dat is ook niet erg handig.
Ik weet echt niet wat ik hieraan doen moet.
"Ga sporten"
"kin omhoog"
die dingen zijn goed bedoeld maar helpen niet, ik sport trouwens ook.
Dat is ook zo'n goed voorbeeld:
TIjdens het sporten(fitness) voel ik me ook ontzettend kut, Al die mensen die in mijn ogen "knapper" "socialer" zijn om me heen, voel ik me echt ongemakkelijk bij.
Ik vind lichamelijk contact ook heel "onprettig" . Als iemand me slaat , durf ik niet eens terug te slaan. Eigenlijk heb ik vrijwel nooit iemand geslagen, ookal sloegen ze mij wel.
Ik durf het gewoon niet, bang dat het niet stopt?, Of dat ik te hard sla ofzo?. Ik weet het niet, Maar ik laat me echt gebruiken, dat weet ik gewoon. Maar er iets aan doen durf ik niet.
Bedankt voor alle reacties tot nu toe, en als je dit herkenbaar vindt post het dan, of hoe je het opgelost hebt.
>>1.JE MOET WETEN WAT JE WIL MET JE LEVEN. EN DAN JEZELF TOESTEMMING GEVEN OM WAT JE WIL MET JE LEVEN OOK TE MOGEN VAN JEZELF
2.en dan heb je nu zoveel nagedacht en gepiekerd. Als je het bovenstaande onder de knie hebt, is het tijd voor het beste en leukste gedeelte, het doen.
--------------
3.Doen is het sleutelwoord tot alles. Als je niet doet, gebeurt er ook niks.
----------------
>>3.Extreem genieten en totale schijt hebben aan wat mensen van me vinden is wat ik wou. Het voelt zo goed aan en zo werkelijk. Dat voelt aan als de waarheid.
Ga naar de stad, zeg tegen 20 meisjes in de stad hoi, dan ben je je angst voor meisjes zo kwijt. Je zou het elke dag kunnen doen. Dan ben je zo over je angsten heen
Snap je wat ik bedoel ? Eerst gewoon weten wat je met je leven wil en jezelf dan toestemming daarvoor geven. En dan lekker veel doen.
Zie deze post niet als een geheel. Als mn posts samen zijn meer waard.
Wees extreem, mensen zijn bang om extreem te zijn, ze zijn bang dat t goed gaat ofzo
dat ze t niet aankunnen al die goedheid.Als je wil weten, hoe je beste een leuk gesprekje kan voere, kijk dan bij mn eerste post. En verwacht niet te veel, als mensen je niet heeeeeeey terug zeggen, maakt t niet uit, mischien zijn ze aan t denken, mischien verstonden ze je niet, mischien hebben ze ff geen zin om te praten.
Wees extreem
Wat een bekend verhaal. Ik las het vanochtend en werd er stil van. Bijna tot tranen toe geroerd omdat ik zoveel herkende (maar ik was op mijn werk).
Vooral het verhaal van de verjaardagen en het niet op bezoek hebben van vrienden (afgang) is zo herkenbaar. Ook de reactie van Merida deed me de adem stokken.
Nu later op de dag (avond) schrijf ik maar een reactie. Ik moet zeggen dat het opluchtend werkt dat je leest dat je niet de enige bent.
Ik ben nu wel wat ouder (33) maar heb soms toch nog wel gevoelens van sociale inadequatie. Eigen vrienden heb ik niet (wel via mijn echtgenote), in groepen (borrels, formele contacten e.d.) voel ik mij nog ongemakkelijk. De telefoon neem ik niet graag op (om zelf te bellen) en iemand iets verzoeken stel ik graag zo lang mogelijk uit. Het motto: "Nee heb ik ja kan ik krijgen" gaat niet voor mij op. Als ik denk dat ik nee kan krijgen vraag ik het gewoon niet. Ook bekruipen mij nog wel eens de gevoelens dat "ze het over mij hebben".
De oplossingen waarmee amornl87 aankomt vind ik wat kort door de bocht; het zou zo mooi zijn en natuurlijk; wat wilde ik het graag. Maar, je kunt niet zomaar die knop omzetten. Je hebt het gevoel dat er een muur om je heen staat en waar je niet doorheen komt. "Regels" werken niet en zijn zeker niet uniform. Daarom kun je mijns inziens beter proberen om voorzichtig over die muur heen te klimmen. Vaak heb ik gedacht "morgen gaat het anders", maar ja....
Ondanks dit alles gaat het nu stukken beter met me dan aan het eind van mijn pubertijd zeg maar. Ben getrouwd heb kinderen en bij de mensen die ik goed (en lang) ken, kan en durf ik mij te uiten. Het komt dus ook met de leeftijd denk ik. Op professioneel gebied heb ik sowieso minder problemen. ik durf voor groepen te praten, kan mijn mening uiten en stemde zelfs in om een interview op tv te gaan doen (heb er nog niet wakker van gelegen).
Ik heb wel es zo'n RET (rationeel emotieve therapie) cursus gedaan (beetje zweverig, maar wel met enkele aanknopingspunten): bedenk bij de dingen die je "erg" vindt: "en wat dan nog" als "zoiets" zou gebeuren; "helpt het mij om zo over te denken". De cursusleider had het telkens over "en dan ging ik weer ff retten".
Met een geetje google-len vindt je best wel wat nuttige info.
Kortom wees niet te ongelukkig over je situatie en probeer niet in je schulp te kruipen. Zoals je merkt zijn er voldoende mensen die de moeite nemen om op jouw problemen te reageren. Probeer uit alle reacties die dingen te plukken waar je wat in herkend en waarmee je wat zou kunnen aanvangen.
Ik wil niet zeggen leuk om te lezen, maar ik vind het echt apart en heel behulpzaam, vooral dat eerste stukje. Dus het is echt herkenbaar voor mensen.
Verder, ik lees alle reacties hoor! Ik wil niet ondankbaar overkomen, maar alle "oplossingen" die genoemt worden lijken wel geen oplossingen voor mij te zijn.
Ik heb er wel dingen aan gedaan om het te veranderen. Maar ik pak het altijd verkeerd aan. Eerst dacht ik dat het allemaal door me uitelijk kwam, ik dacht kanppe mensen zijn gelukkig dus ik moet knap zijn. Ik kocht merk kleding, tja.. ik moet toch wat proberen. Ik werd wel opeens aangesproken door de "popie" mensen op school, best vreemd was dat, Want ik was nog steeds dezelfde maar nu met merk kleding aan.. Best triest als ik er nu aan terug denk.
Ze waren geintereseerd in mij, ze dachten zeker. "merkkleding=boeiende jongen" . Maar ik was gewoon dezelfde nog natuurlijk, ik kreeg ik alleen maar een gevoel erbij dat ik weer "gefaald" had. Ik kwam erachter dat met "popie'" mensen omgaan helemaal niet leuk was.
Toen ging ik uit, want ja "uitgaan is toch leuk!?" iedereen deedt het en doet het, ik voel me er alleen maar ongemakkelijk bij. En wil zo snel mogelijk weg.
Toch ga ik afentoe wel, maar ik vind het echt niet leuk. Ik doe mezelf alleen maar pijn. Soms leg ik daarna huilend in bed. Omdat al die andere mensen tijdens het uitgaan plezier hadden , en ik weer niet.
Toen ben ik op sport gegaan, ook om er beter uit te zien. Ik haalde echt de gekste dingen in me hoofd. En stelde de hoogste eisen aanmezelf. "na 3 maanden moet ik er zo, en zo uit zien"
En alweer faalde ik natuurlijk.
Op school gaat ook alles slecht, en kan ik me niet meer cocentreren, ik zit letterlijk te wachten tot de lessen af zijn.
Dit had ik nooit, ik was wel verlegen op school, maar dit is extreem. Ik ben nu niet verlegen, maar stil. En gespannen, en zenuwachtig.
Soms moet ik ook echt even het lokaal uit, " de hele dag met wel 30! mensen in zon klein lokaaltje, allemaal op elkaar gepropt"
Op de basisschool had ik wel wat vrienden, nouja mensen met wie ik dingen deed.
Nu lukt dat me niet meer, Als iemand me nu iets vraagt om te gaan doen, verzin ik een reden dat ik niet kan. Heel tegenstrijdig ik weet het, ik wil wel het "leuk" hebben. Maar ingaan op zo'n aanbod doe ik niet meer.
Ik ben gewoon bang, dat ze er achter komen dat ik echt zo stom en saai ben, Nu kan ik alles nog acteren, ookal is dat ook erg uitputtend. Maar alles acteren lukt niet.
Ik wil wel vrienden, maar ik ben psychisch niet in staat lijkt het wel om vrienden te hebben. Ik ben me hele "levens kracht" kwijt, ik ben me "wil" kwijt. Me "doorzettings vermogen" , me "kracht". Ik laat alles over me heen komen, iedereen over me heen lopen. Ik laat de dagen voorbij "waaien" . Ik verspil nu gewoon maanden van me leven, als het al niet jaren zijn..
Ik heb de zomer al aan me voorbij laten gaan, En voel me nu.... leeg...En heb ook veel minder gevoelens dan vroeger. Alles laat me koud, maar toch weer tegenstrijdig allemaal.
Ik vind het gewoon zonde, ik leef maar ik laat alles aan me voorbij gaan!!!!, soms denk ik ook wel "shit , ik heb gewoon in die jaren niks gedaan" "ik had dit en dat allemaal kunnen doen" . maarja als ik dat echt wou had ik het wel gedaan toch?.
Ik wil gewoon nu een boeiend leven krijgen!, een leven met een doel. Nu doe ik alles in me leven "doelloos". Ik zie alles uitzichtloos , en vooral de toekomst komt nu zo dichtbij, En de toekomst zie ik erg slecht in. het mag gewoon niet zo doorgaan. Ik wil niet op me 20e weer zo'n topic hier moeten openen.
quote:Wat let je?Op dinsdag 14 september 2004 00:46 schreef toktoktok het volgende:
MySecretGarden:
Ik wil gewoon nu een boeiend leven krijgen!, een leven met een doel. Nu doe ik alles in me leven "doelloos". Ik zie alles uitzichtloos , en vooral de toekomst komt nu zo dichtbij, En de toekomst zie ik erg slecht in. het mag gewoon niet zo doorgaan. Ik wil niet op me 20e weer zo'n topic hier moeten openen.
Nu = (hier ook) het sleutelwoord namelijk, er is geen ander moment dan nu!
Dus jong, vergeet de toekomst, vergeet het verleden, leef nu. Want dat is al wat is en niet gaan blablabla-en, want weerwoorden ken ik hier niet in
. Stap uit je hoofd en kom weer terug (in het hier en nu)! Ik lees veel over wat je hebt meegemaakt (het verleden), maar het heeft geen zin om daar (verder) over te blijven piekeren. Zo blijf je in het verleden hangen of met je gedachten in de toekomst die je toch al somber in ziet en sta je (nog en weer) niet in het nu. Hoe kan je dan in vredesnaam ooit genieten? Antwoord: dat kan je dan namelijk inderdaad niet! Dus kom op, pull yourself together en enjoy! Vergeet en laat los al die fucking problems. Het enige moment waarop je kan beslissen dat je niet meer zo WILT leven, is nu. Niet in de toekomst, niet in het verleden. Elk moment is het moment.
Haal je lessen uit het lijden, maak het positief, maar niet nog negatiever.
Er staan inderdaad veel goede reacties, haal er wat eruit. Probeer dan ook, zonder proberen geen veranderingen. Pas veranderingen aan! Maar doe dat dan ook.
Ben je trouwens steenbok ofzo?
[ Bericht 0% gewijzigd door sweetgirly op 14-09-2004 22:18:57 ]
Heb een hele tijd veel problemen thuis gehad, daardoor had ik geen zin in school en alles en dat heeft voor veel ellende gezorgd. Heb op dit moment ook weinig vrienden.
Sinds 3 jaar heb ik ook nog is veel problemen met mijn gezondheid, waardoor ik erg weinig weg kon en wilde gaan. (Werd altijd ziek met openbaar vervoer dus was erg afhankelijk van anderen).
Ik loop nu nog steeds met veel pijn rond, maar heb onlangs toch m'n rijbewijs gehaald.
En nu ben ik ook op een punt gekomen dat ik wat met m'n leven wil gaan doen.
Ik ben erg onzeker waardoor ik veel stotter en doordat ik 2x een ingeklapte long gehad heb, heb ik problemen met lange zinnen uit te spreken (ik kom in de knel met m'n adem).
Toch heb ik nu (naar mijn gevoel) de eerste stap gezet:
Ik heb zojuist een afspraak gemaakt met een logopedist. Ook heb ik nu een auto en ben ik stukje voor stukje, beetje voor beetje aan het weggaan.
Ik begin (zoals door sommigen hier verteld) inderdaad met wat contacten met familie, die ik in een korte periode om wil zetten naar contacten met anderen.
Ook ik heb inmiddels gewoon schijt aan wat anderen van mij denken, als je me niet mag: jammer! Er zijn zat mensen waar je wel mee op kan schieten.
Ik wil ook nog even wat mensen hier bedanken voor alle tips en alles. Dit heeft mij allemaal erg geholpen (nu al)!
Ben je nu niet op het punt beland dat je zo zwak voelt dat je je eigenlijk maar slecht kan voorstellen/herinneren hoe het (was) is om je goed te voelen? Dat je eigenlijk alleen maar informatie wil die jou goed in de oren klinkt/ en er ook goed voor jou uitziet? Dat je eigenlijk niet eens meer uit je dal wil komen maar het eerder zeg maar wenst....
Je zou eigenlijk gewoon wel willen kappen hiermee en gewoon een goed 'systeem' hebben, dat systeem gebruiken en dat het werkt...
JE hoopt een systeem te ontdekken wat een wonder is, dat goed klinkt in je oren en dat dat wondersysteem ook nog es ongeloofelijk werktMischien ben je ook net zo iemand als ik, iemand van extremen. Of het zou echt lekker kunnen gaan of het gaat wel slecht, eigenlijk niet zo vaak ertussenin. Laat me je vertellen dat gelukkig zijn, iets extreems goeds is en dat wat jij hebt iets extreems slechts is(ook al durf je het niet toe te geven, dat weet ik).
Je hebt geen motor meer.. iets wat jouw kracht is. Mijn motor was: ik laat me leiden door extremen. Dat klinkt raar maar ik begon het extreem directer aan te pakken. Ik dacht directer na over wat me dwars zat en begon daar extreem iets aan te doen. Genoeg gedroomd, ik wou gewoon extreem doen wat ik wou en droomde.
Met bejaarden communiceren dat kan je wel goed heh
. (Ik ben nu op school moet stoppen ,dit is het eerste deel van mn reactie, ik laat morge het 2de deel achterachter het is dus nog niet klaar, dit is alvast)
quote:Heb jij toevallug een mail adres waarop ik je kan bereiken?... schreef toktoktok het volgende:
is me mail adres...
Ik hou het even kort, Over die "extremen" . Ik weet ook niet meer wat nou goed is en waar ik plezier aan heb. Ik voel me moe en lusteloos.
Noem eens concrete dingen, die ik meteen uitoefenen kan. Niet in moeilijke woorden, maar echt direct doen kan. Als je wil..
quote:zeg het maar hoor mensjes???Op woensdag 15 september 2004 00:08 schreef toktoktok het volgende:
Noem eens concrete dingen, die ik meteen uitoefenen kan. Niet in moeilijke woorden, maar echt direct doen kan. Als je wil..
quote:Schrijf eens dingen op die veel angst oproepen en welke situaties je bewust vermijd. Bedenk dan welke situaties voor jou het makkelijkst en het moeilijkst zijn. (geef ze een nummer ofzo). Begin dan met de makkelijkste situaties die je wil oefenen en zoek die op. En hou dan bijvoorbeeld een log daar van bij.Op woensdag 15 september 2004 00:08 schreef toktoktok het volgende:
toktoktok_1234@hotmail.com
is me mail adres...
Ik hou het even kort, Over die "extremen" . Ik weet ook niet meer wat nou goed is en waar ik plezier aan heb. Ik voel me moe en lusteloos.
Noem eens concrete dingen, die ik meteen uitoefenen kan. Niet in moeilijke woorden, maar echt direct doen kan. Als je wil..
Je kan dan via de STAR methode elke oefening opschrijven ofzo. Van dingen die niet goed gaan moet je natuurlijk wel zien te leren. Maar positieve dingen opschrijven helpt natuurlijk. Je kan deze STAR nog wat aanvullen met dingen als:
* Wat dacht ik op dat moment?
* Wat voelde ik op dat moment?
* Hoe was mijn aandacht verdeeld: Op mezelf, op de omgeving of op de taak. Dat in procenten.
* Een cijfer van de spanning/angst die het opriep, en ene algemeen cijfer hoe je vond dat het ging.
Die log kan je natuurlijk ook voor niet geplande situaties bijhouden.
Als je zoiets hebt opgeschreven kan je bijvoorbeeld een dag of misschien een week later terug kijken en bekijken wat je denkt het makkelijkste te kunnen veranderen, en in een volgende situatie probeer je daar op te latten. Maar niet op zo'n manier dat je de concentratie op je "Taak" verliest.
Als je het stapsgewijs aanpakt van makkelijk naar steeds wat moeilijker (of de moeilijke dingen worden makkelijker)) kan je misschien wel wat verbetering gaan zien.
Zo heb ik het (mbv een psychologe) aangepakt. En dat heeft voor mij geholpnen, ik had echter wel hulp van een psychologe.
Misschien past bij jou, of jou probleem wel beter een andere aanpak, maar ik wilde deze methode toch even delen. Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Toch ga ik proberen nog iets nuttigs toe te voegen, zij het iets minder abstract.1) De makkelijkste manier om een gesprek aan de gang te houden is om dingen te vragen waarvan je weet dat het de ander interesseert. Het helpt natuurlijk ook als je het zelf boeiend vindt, maar 'actief' luisteren is een zwaar ondergewaardeerde eigenschap. Zolang je maar open vragen stelt (dus waar de ander niet met een ja/nee mee afkan) en zo af en toe eens een opmerking maakt in de trant van "Oh ja? Ow, da's wel cool ja", zal die ander wel blijven vertellen. En het mooiste is: je lijkt heel sociaal, terwijl je bijna niks hoeft te zeggen (vooral niet over jezelf).
2) Probeer gewoon voor 1 keer eens om, als je weer twijfelt of je iets nou wel of niet moet zeggen / doen, het gewoon toch te doen. Ja, het is eng, en misschien reageren mensen niet zoals jij gehoopt had, maar wat de uitkomst ook moge zijn: je kan er trots op zijn dat je het hebt gedaan!!!. Je hebt voor jezelf bewezen dat je eigen angst kan onderdrukken... en dat is veel belangrijker dan het beeld wat anderen voor 2 minuten van jou hebben gekregen...
3) Misschien eigenlijk wel de belangrijkste: probeer niet negatief te denken. Een negatieve gedachtegang is echt een killer voor je zelfvertrouwen. Klink nogal abstract, dat geef ik toe. Maar een manier om daar een praktische invulling aan te geven: als je jezelf betrapt op iets in de richting van "oe, volgens mij ging dat niet goed, wat zullen ze nu van me denken", dwing jezelf dan om er ook een positieve interpretatie aan te geven.
Bijv.: Als jij wat tegen iemand zegt, en diegene lacht een beetje flauwtjes maar reageert verder niet, dan zul jij al snel denken: ow shit, ik heb iets stoms gezegd. Terwijl het net zogoed kan zijn dat die ander geen raad wist met jouw goed geplaatste opmerking. Of dat die ander het met je eens is, en ervan uitgaat dat je daarvoor geen bevestiging nodig hebt.
Reacties van mensen zijn voor zoveel interpretaties vatbaar - zorg dat je niet alleen de negatieve kanten blijft zien!
Vooral dat actief luisteren is een goeie tip. Door actief te lusiteren, zeker in groepjes, stel je zeker dat je jezelf niet buitensluit, en je daardoor genegeerd voelt.
Op de meeste studies krijg je wel een vak communicatie, onderhandelen of adviseren ofzo. Probeer de les informatie en boeken van die vakken er eens bij te pakken! Let dan eens op hoe andere het doen, en kijk hoe je hetzelf doet. Vooral op non-verbaal vlak valt er vaak veel te verbeteren.
Verder is het zo dat jezelf altijd vele malen kritischer naar jezelf kijkt dan dat andere naar je kijken. Je moet wel iets heel raars doen willen ze het er morgen nog over hebben.
quote:Je wacht denk ik op een soort wonderadvies, dat je denkt: oooooo jaaaaaa shit, dat ik daar niet eerder op ben gekomen. Maar zo werkt het niet, T maakt niet zoveel uit wat je leest, je kan toch heel moeilijk overtuigd worden, dat komt doordat je je in zo een vermoeide staat bevind.Wake up, make a move
Je moet doen.
quote:Je moet weten wat je wil met je leven en jezelf daar toestemming voor geven.Wake up, make a move
Schrijf op wat je wil met je leven en waarom dat zo belangrijk is, waarom jij dat vind. Waarom is het zo belangrijk dat je niet doet, wat je nu doet?
quote:Vergeet alles en begin opnieuw. Een heel belangrijk punt is dat je altijd vooruit, nooit achteruit moet gaan. Altijd verder. Als je dit niet doet, dan ben je niet gelukkig. Je denkt waarschijnlijk heel rationeel(verstandig,objectief) en je denkt veels te veel na. Zo verlies je je emoties. Neem het leven niet te serieus, je moet losjes in het leven staanWake up, make a move
quote:Als ik zeg dat je schijt moe theben aan wat mensen van je denken, denk jij mischien ''o ik zal het me niet al te veel aantrekken voortaan, die moet ik onthouden''. Nee, zorg dat je absolute niks zorg hebt aan wat andere mensen van je vinden, het maakt je niet uit. Zorg dat je dit wel doet uit het perspectief van genieten en gelukkig zijn(want dat is toch wat je wil)Wake up, make a move
quote:Doe nou niet precies wat andere zegge, maar kijk voor jezelf. Jezelf zijn is niet doen wat jij wilt en hoe je >bent<, want anders zat ik ook de hele dag op school aan te klote en niks te doen en stil zijn.Wake up, make a move
Niemand is 100 % zichzelf, dat is ook geen stilstaand iets. Het is niet het gedrag waar jij in 'past', waar je je in 'thuis voelt', maar ook iets waar je naar 'streeft'. Zodra jij je extreem(want extreem is niet slecht) goed voelt, dan ben je jezelf, want je kan toch niet zeggen dat je' jezelf' bent als je chagrijnig bent, daarom moet je altijd streven naar het extreme leuke. Als je zorgt dat je je echt oke voelt, dan kan er niet zoveel misgaan met he tsociale contact lijkt mij
Nu heb je een richtlijn door je leven(en een geweldige extreem fantastische als het goed is)
Als je je fantastisch en goed voelt, dan weet je dat het goed is. Nu moet je dus niet denken: o ja ik snap em wel. Nee je moet echt kunnen zegge: ja ik snap het en ja, wat anderen vinden kan me toch niet schelen.
quote:voor t social contact ff herhalinkje:Wake up, make a move
De gesprekken: denk flexiber en losjes. Het gaat er niet zo om wat je zegt, maar hoe je het brengt. Afwisselende stem, veel energie, grapjes zijn DE dingen die het gesprek makenMoet je maar es voor de grap opletten, mensen die druk zijn en veel energie hebben, kunnen veel beter socialisen, dan mensen die rustiger zijn, terwijl de mensen die druk zijn toch 'theoretisch' de flauwere grappen en dommere dingen doen. Toch krijgen de 'Drukke' mensen respect voor hun 'domme acties' omdat ze het zo goed brengen Als je een grap vertelt en mensen lachen er niet om. Maakt echt niks uit, mensen vergeten dat toch. Je kan niet aan de zinnen die mensen zeggen wat voor karakter ze hebben.
-----
p.s. mischien komt deze tekst gehaast op je over,
maar zorg alles allebelangrijkste dat je het snapt en echt onder de knie hebt.
[ Bericht 3% gewijzigd door amornl87 op 20-09-2004 18:02:06 ]
Zou het niet kunnen dat je dat hebt?
Ik herken zelf ook veel in jou...en in de kenmerken van die stoornis
DSM IV criteria
Een diepgaand van geremdheid in gezelschap, gevoel van tekortschieten en overgevoeligheid voor een negatief oordeel, beginnend in vroege volwassenheid en tot uiting komend in diverse situaties zoals blijkt uit vier (of meer) van de volgende:
1. vermijdt beroepsmatige activiteiten die belangrijke intermenselijke contacten met zich meebrengen vanwege de vrees voor kritiek, afkeuring of afwijzing
2. heeft onwil om bij mensen betrokken te raken, tenzij ze er zekerheid bestaat dat men hem/haar aardig vindt
3. toont gereserveerdheid binnen intieme relaties uit de weg uit vrees vernederd of uitgelachen te worden
4. is gepreoccupeerd met de gedachte in sociale situaties bekritiseerd of afgewezen zullen
5. is in nieuwe intermenselijke situaties geremd, vanwege het gevoel tekort te schieten
6. ziet zichzelf als sociaal onbeholpen en voor anderen onaantrekkelijk of minderwaardig
7. is uitzonderlijk onwillig persoonlijke risico's te nemen of betrokken te raken bij nieuwe activiteiten omdat deze hem of haar in verlegenheid gebracht zouden kunnen brengen
Uit de post van Angel20.
Dit heb ik wel heel vaak.. hoeveel mensen er ook om me heen zijn, wat het onderwerp ook is, of wie er ook tegen me praat, ik zit altijd te denken van 'wat zullen 'ze' denken als ik dalijk dit en dat zeg' , of zal ik nou dit wel of niet zeggen, etc.. In plaats van echt te luisteren naar mensen, kijk ik meestal gewoon naar ze, en reageer ik regelmatig erg flauw als ze klaar zijn zoals "Ah", of een instemmend "Hmm-mm". En intussen gaat het in mijn gedachten: ik doe gewoon alsof ik het relaxt vind wat diegene zegt, anders zeg ik dadelijk weer iets fout.. Ook heb ik als ik iets zeg, of wil vertellen, dat ik heel gauw de weg kwijt raak in m'n eigen verhaal, en al heel snel doorheb waneer ik iemands aandacht verlies.. Zo gauw dit gebeurt denk ik meteen van 'shit.. ik lul weer complete onzin', waardoor ik opeens heel zacht en onverstaanbaar ga mompelen.. wat mij op den duur nog iets onzekerder maakt, aangezien mensen blijven vragen "wat zei je nou??" .. Als laatste heb ik ook vaak zo'n "zullen ze het nu over mij hebben?" gevoel, terwijl ik gewoon 100% zeker weet dat het niet is.
Ik weet niet of mensen dit herkennen, of dat het misschien erg offtopic is, maar ik moest het even kwijt.
Ook wil ik even zeggen dat de reacties van amornl87 erg motiverend zijn, ik heb vaak bijmezelf de zelfde dingen bedacht, zo van kin omhoog, mensen recht aankijken, en schijt hebben aan wat ze zeggen, vinden, of doen. Uiteraard wel blijven luisteren en gevoelens tonen, maar niet jezelf in de steek laten zogauw iemand een negatieve opmerking over je maakt.
Wat ook helpt is denken: "hoe zou ik reageren als iemand anders zo'n 'in-mijn-ogen'-domme opmerking maakt. Ik heb dan meteen zoiets van, ' daar zou ik ook schijt aan hebben en het na 2 minuten vergeten zijn'. Dit geeft jezelf een beter beeld van hoe mensen tegen bepaalde situaties aankijken, etc..
[edit] Nog een kleine edit erbij: Ik ben me nu bewuster van alles wat ik doe, ik accepteer m'n angsten, en ik vecht ertegen. Ik heb vaak zoiets van "zal ik dit en dat wel doen", maar ipv te twijfelen, doe je het gewoon. Het geeft een heel ander beeld van het leven bij mij, echt alsof je opeens weer weet hoe het is om levend te zijn, hoe het is om met anderen plezier te hebben, je hebt als het ware weer grip op de realiteit. Ik heb nu nog in fasen last van sociale stoornissen, meestal wanneer ik stoned benomdat het blowen inderdaad zulke angsten vergroot . (zullen we het blowen vs psyche achterwege laten dank u
)Ook begin ik steeds meer door te krijgen hoe het 'bewuste'en 'onbewuste' met elkaar samenwerken. Als je bijvoorbeeld sochtens opstaat met het gevoel "vandaag kijkt iedereen naar mij", dan geef je dat onbewust, aan je onderbewustzijn door. Nu zul je die dag elke keer als iemand naar je kijkt denken van 'zie je wel' , en daardoor paniekerig raken. Ook al probeer je wat anders over de mensen te denken, je onderbewuste geeft je nog steeds het gevoel dat iedereen naar je kijkt. DIt gevoel zal zo blijven totdat je je zelf BEWUST maakt van het feit dat niemand naar je kijkt. Dit kan bijvoorbeeld door het een paar keer in jezelf te herhalen, en er echt in te geloven. Hierdoor geef je aan je onderbewuste door dat het OK is als mensen naar je kijken, jij kijkt immers ook naar hen, hoe zou je anders weten dat zij naar jou kijken? (ik hoop dat iemand dit nog snapt
)Hoe meer je BEWUST bezig bent met dingen, hoe beter je je zal gaan voelen, in je oNderbewustzijn. Dus sta elke dag op met de gedachte 'vandaag ga ik weer heerlijk leven, van elk moment genieten, en me niet gek laten maken door andere mensen, of door gedachtenspinsels die niet op de realiteit berusten. (of iets dergelijks). Hierdoor laat je je onderbewuste weten dat het zich niet druk hoeft te maken als iemand met je praat, of als je een nieuwe groep mensen ontmoet.
[/edit]
Misschien komt heel dit bericht erg verwarrend over, komt omdat het 3:44 is, ik net alle posts in dit topic heb doorgelezen, en dit ff de eerste dingen zijn die me te binnen schieten die ik wilde vertellen.
Hopelijk heeft iemand er iets aan,
laters
[edit holy crap.. heb ik echt zoveel zitten typen
][ Bericht 16% gewijzigd door Hiph0p2oo4 op 21-09-2004 04:01:47 ]
T lijkt heeeel erg op wat ik toen ook had, maar nu heb ik geen enkel symptoon van dat meer in me.
quote:hij zal waarschijnlijk nog wel meerdere problemen hebben; bovendien is dit er bij hem in de jaartjes ingeslopen. En als deze ziekte begint bij de puberteit, hij heeft dit probleem zo wie zo eigenlijk al gehad want hij had ook niet zoveel vrienden toen ie klein was, allene is het nu erger geworden met de puberteit. Je hebt dit probleem volgens mij altijd al gehad, alleen nu komt het echt naar boven.Wake up, make a move
quote:Nu heb je wat advies kunnen lezen. Je wilt die 'knop' omzetten maar dat kan niet door advies, dat is iets personlijks. Kijk nou niet of het je nou helemaal bevalt, maar VOLG es wat advies. Mijn advies bijvoorbeeldWake up, make a move
[ Bericht 11% gewijzigd door amornl87 op 21-09-2004 09:33:46 ]
En ik merk dat ik dat ook heb(wat een domme zin)
Eigenlijk zou ik dit niet zomaar zeggen, want ik weet wel dat je nooit aan de hand van symptonen op internet dat voor je zelf moet gaan uitmaken dat je iets hebt.
Maar dit klopt echt helemaal, en ik heb er ook wat meer info over gezocht.
Hierzonder staat een stuk tekst,wat ik gekopieerd heb van een site, dat stuk tekst klopt echt HELMAAL bij mij.
de tekst:
Hoewel veel mensen verlegenheid kennen en zich ook in vreemde situaties onzeker kunnen voelen is het moeilijk voorstelbaar hoe het moet zijn wanneer je dat voortdurend hebt. Mensen met een echte ontwijkende persoonlijkheidsstoornis krijg je niet vaak te zien. Wanneer het een familielid betreft of iemand die je van school of studie kent dan valt op dat diegene nooit mee op stap gaat. Leuk iets nieuws ondernemen, op avontuur uitgaan, een praatje met iemand aanknopen, dat is allemaal niets voor iemand met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Nogmaals: het zal niet gauw gebeuren dat je zo iemand echt goed leert kennen. Het erge is dat je waarschijnlijk al lang hebt afgehaakt. Die zegt toch altijd nee, dat is een saaie. Wanneer je merkt dat je niet zo'n zin meer hebt om een bepaald iemand mee te vragen, altijd dat onzekere gedoe, dan heb je misschien te maken met iemand met een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Wanneer het je lukt om toch nader tot zo iemand te komen dan merk je iemands persoonlijkheidsstoornis niets te maken heeft met aardig of niet aardig. Je kunt ook gewoon verliefd op zo iemand zijn.
Veel mensen herkennen zichzelf in de beschrijving van de ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. De stoornis komt ook veel voor, zekere wanneer je iedereen met sociale fobie en algemene angststoornissen meerekent. Er is een heel sterk gevoel dat het gewoon niet bij je past om anders te doen dan je bent. Je vindt alles al gauw overdreven en dan voel je je niet op je gemak. En wat zullen de mensen wel zeggen? Je denkt: nee hoor, ik ga niet. Dat anderen het ongezellig vinden dat je thuis blijft dat begrijp je wel. Maar ook wanneer mensen aandringen ben je niet over te halen. Je hebt van die mensen die willen eerst drie keer gevraagd worden voordat ze ja zeggen. Zo ben jij niet. Jij wilt écht niet.
Wanneer je heel flink bent dan zeg: laat me met rust. Maar vaak ontbreekt je ook de moed om dit soort dingen te zeggen en kom je ongewild toch in situaties terecht waar je je ongemakkelijk voelt. Wanneer je terugdenkt aan vroeger dan zou het best kunnen zijn dat je vaak gepest werd. Je hebt je daardoor misschien wel eens afgevraagd of het daardoor komt of dat je gepest bent omdat je zo was zoals je was. Omdat het een patroon is dat je niet anders kent ben je misschien verbaast dat je misschien aan een stoornis lijdt. Maar of het nou je persoonlijkheid is of van wat anders, je peinst er niet over om naar een vreemd iemand te gaan om het te bespreken
Je moet gewoon eerst wat gaan doen, stop met nadenken. Stop met deze bullshit.
quote:(en zelfs als je deze ziekte heb, gaan de psychologen je toch ook adviezen geven hoe je er van af kan komen/minderen, dus t maakt niets eens uit of je deze ziekte heb)Wake up, make a move
Ik heb ook t syndroom van Asperger, dat betekent dat je licht autistisch bent. En ik zit op een speciaale school voor mensen met adhd/odd/asperger/narcisme etc. Ik heb zelf helemaal geen moeite met sociaal contact en ben helemaal niet zo autistisch. Ik ken genoeg andere mensen met Asperger die ook geen moeite (meer) hebben met sociaal contact. En genoeg mensen met adhd die helemaal niet druk zijn, en veel mensen met asperger die ewl druk zijn
Alleen met plannen en tijd enzo.
T slaat dus nergens op.
quote:Wake up, make a move
Zelfvertrouwen/luiheid/nieuwsgierigheid etc.etc. zijn hier eerder de oorzaken.
Doe wat aan je situatie of anders gebeurt er niks.
wat bij de een wel effect heeft hoeft bij de ander niet te werken, dus kies ook een beetje je eigen route!
Ik heb hier ook ervaring mee (al ben ik er nu grotendeels van af). Het belangrijkste wat je moet doen (IMHO) is niet te veel waarde hechten aan die 'ziekte' die hier gepost werd. Daar word het in mijn ervaring alleen maar erger van. Je hebt misschien de symptonen wel, maar dat betekend allerminst dat je daadwerkelijk ziek bent. Ik heb bij een aantal bekenden van me ook gezien dat ze zoiets 'aangepraat' kregen en dat ging dan van kwaad naar erger, tot ze allemaal bij psychologen liepen en weet ik wat voor chemische prut moesten slikken. Daar zijn een paar van hen nog steeds niet van af. Sommige hadden echter hetzelfde als ik. Ik neem nu even als voorbeeld depressie (omdat dat makkelijker is). Op een gegeven moment sprong er iets in mezelf en werd ik ontzettend kwaad dat ik zo zielig was dat dat allemaal nodig was. Kom nou! Ik ben toch zeker wel sterker dan dat? Ik weigerde vanaf dat moment steenhard om zielig te zijn. Gek genoeg verdween het toen als sneeuw voor de zon, voor de rest niks of niemand aan te pas gekomen.
Zo hetzelfde met de 'sociale stoornis'. Hier heb ik ook lang last van gehad, geen contacten kunnen leggen, de hele tijd zenuwachtig zijn, bang zijn dat je iets stom zegt of stom overkomt, je hierdoor rottig gaat voelen en daarom maar liever niks zeggen. Het enige wat je kan doen is het loslaten. En dan bedoel ik niet dat je het gevoel laat verdwijnen, dat kan niet zomaar. Je moet er minder waarde aan hechten. Zet je erover heen, zeg iets tegen mensen. Dat kost heel erg veel moeite, maar je voelt je er beter om. Wat maakt het uit dat je misschien iets stoms zegt of een flater slaat? OK, je voelt je misschien even klote, maar het kost oefening om daar overheen te komen. Ik zeg tegenwoordig vanalles tegen vreemde mensen, en het is zelden intelligent, geloof dat maar
(en dan ben ik nog lelijk op de koop toe). Dat maakt verder ook helemaal niet uit! Dit laat namelijk ook zien dat je niet bang bent iets totaal vreemds te zeggen (ook al ben je dat wel - op dezelfde manier dat je er misschien wel zelfverzekerd overkomt maar dat totaal niet bent). Als je niet bang meer bent dingen te zeggen, ga je gezelschap vanzelf leuk vinden. En het begint allemaal met gewoon iets zeggen tegen mensen. Veel mensen zijn ook bang om terug te praten hoor! Zoals iemand al zei, je familie is nog wel het makkelijkst om mee te beginnen want die hebben zowiezo het beste met je voor. Verder als je iets stoms zegt met een lach op je gezicht kunnen ze ook nog denken dat je een grapje maakt. Natuurlijk zijn er ook een heel aantal mensen die gewoon rottig zullen reageren (dat zijn meestal de popi's en de wannabe popi's vooral) maar daar hoef je toch geen aandacht aan te besteden. Jij bent toch zeker de leukste persoon die je kent! naar hun Het ligt er natuurlijk ook erg aan waar je rondhangt. Als je op de middelbare school rondhangt is het een stuk moeilijker omdat mensen daar zowiezo veel minder snel aardig doen tegen anderen. Op de universiteit daarintegen, ben ik al mijn jaren nog niet één keer zo'n rotzak tegengekomen.Het komt er eigenlijk vooral op neer, dat de enige die je kan helpen jij zelf bent. Je kunt in dit topic adviezen lezen en lering trekken uit de ervaringen van anderen, maar je moet het zelf doen. Spreek jezelf moed in, en doe het! Als je het probeert en het lukt je toch niet, probeer het morgen weer!
Mijn 2 eurocent, hopelijk heb je er wat aan
quote:Bij van die new-age winkeltjes. Weet niet waar je woont, maar op internet komen er vast wel adressen naar voren. Een aanrader is het boek: 'De kracht van het nu', Eckhart Tolle.Op dinsdag 21 september 2004 12:16 schreef toktoktok het volgende:
en waar koop ik dat "stop met denken en andere bullshit"?
Enneh, als je het nu al bullshit noemt, tja (kijkt bedenkelijk)
. Wat spirituele adviezen kan ik je ook nog geven. Laat eens een (edel)steentje pendelen, baat het niet dan schaadt het niet. Meerdere dingen, meerdere kansen enzo . Niet alleen het ene, maar ook jezelf goed in acht blijven houden, hulpmiddelen kan je proberen, bewust (blijven en zijn van jezelf), oefenen, durven (gewoon doen, klein beginnen kan en mag), probeer eens anders te communiceren, etc. En niet uit angst, maar gewoon omdat het leuk is (zie het als een spannende uitdaging, niet geschoten is altijd mis). En als je iets probeert, win je in elk geval een ervaring. Voor de rest..boeiuh!en wat voor sterrenbeeld ben je nou? Het weten wil nu
Of geef anders even je geboortedatum, misschien heb ik en dus jij er wat aan, dan kijk ik ff globaalquote:Hee, dat is mijn ervaring ook tot nu toe. Ik heb me zelfs nog nooit zo op mijn plek gevoeldOp dinsdag 21 september 2004 13:10 schreef BoomSmurf het volgende:
Op de universiteit daarintegen, ben ik al mijn jaren nog niet één keer zo'n rotzak tegengekomen.
. (eindelijk misschien en hopelijk). 
quote:Ja ik ken het ook. Ik heb het niet alleen met wat drinken met publiek erbij maar ook gewoon eten. Ik krijg het niet normaal voor elkaar. Tenminste als er mensen bij zijn die ik niet goed ken. Maar het is niet alleen eten, pinnen, koffie brengen en inschenken, lopen (ik wil niet dat mensen denken dat ik raar loop), spreken (geen trillende stem), ademen. Bij mij is het dus zelfs zo dat ik denk van als ik dit of dat doe dan zien ze dat aan me waardoor het zelfs kan dat ik probeer niet te slikken of juist normaal te ademen, waardoor ik daar heel erg op ga focussen en ik dus een beetje raar kan overkomen.
Met uitgaan is dat helemaal een ramp. Als je wat bier gedronken heb gaat het weg. Maar dan moet je dus enigszins aangeschoten raken. Voor die tijd deed ik eerst met twee handen een biertje weg te werken. Wat er belachelijk uit ziet. Maar daar kreeg ik zo vaak (terecht) opmerkingen over dat ik het nu een een heel tactisch spel zit uit te voeren. Op het juiste moment wachten en dan wat drinken, etc. Net zolang totdat die eerste fase voorbij is. Daarna gaat het allemaal wel en kan de avond beginnen zeg maar. Maar uitgaan zonder ook maar enigszins alcohol te nuttigen wordt een groot probleem denk ik.
Erg vervelend is het, maar goed ik heb dit al zo lang.
quote:Wat ik dus heel vervelend vind is als ik me ver van te voren zit voor te bereiden op een situatie of het echt een gevolg heeft. Ik heb met die vriend afgesproken om zondag de grand prix te gaan kijken en daarna een terrasje te gaan pakken. Dat terrasje pakken is dus voor mij een probleemsituatie. Maar dat zijn niet situaties die ik uit de weg wilt gaan, anders doe ik nooit wat. Andere sociale bijeenkomsten zoals naar familie en zo gaan doe ik zelden of nooit. Dan krijg je wel eens te horen: "We zien je zo weinig." etc. Dat vind ik wel heel vervelend.
Andere dingen wat ik ook heel erg vervelend vind zijn bijvoorbeeld een keer dat twee meiden mij zagen lopen, ik begin dan dus erop te letten hoe ik loop, zegt een van die meiden zoiets van: "he die ziet er leuk uit <pauze> maar hij loopt wel een beetje raar hihihi." Op zo'n moment ben ik dan echt ziek van mijzelf. Wat betreft vrouwen kan ik nog wel ff doorgaan. Bijvoorbeeld als er een willekeurig meid bij de bushalte komt staan en ik heb net een sigaret opgestoken dan let ik dus op en dat ik niet ga trillen als ik een hijs neem (wat ik dus wel doe) en dat ik niet te hard uitblaas.
Maar andere dingen. Ik haal elke dag bij dezelfde zaak een broodje. Soms kan het voorkomen dat ik dan lang achter de computer heb gezeten waardoor ik slecht focus. Maar op een gegeven begon ik er dus op te letten dat ik niet al te raar zat te kijken als ik een broodje ga halen zodat ze daar niet denken daar heb je die mafketel of zo. Gevolg is dan dus dat ik blikken vermijd en let of mijn ogen niet gespannen zijn e.d. En ja hoe ziek vreemd het ook is, daar moet ik achteraf eigenlijk om lachen.
quote:Idd, deze maatschappij schrijft iemands gedrag veel te snel aan een ziekte toe, omdat iemand niet als 'de rest' is.Op dinsdag 21 september 2004 13:10 schreef BoomSmurf het volgende:
Het belangrijkste wat je moet doen (IMHO) is niet te veel waarde hechten aan die 'ziekte' die hier gepost werd.
waar is sweetgirly??
quote:Phoe, ja zoveel eigenlijk.Op dinsdag 21 september 2004 13:23 schreef Loveless_19 het volgende:
cool sweetgirly jij hebt er verstand van, kan jij mij er wat meer oveervertellen over spiritualiteit en wat nu je nu eigenlijk allemaal kan met je sterrenbeeld, kruiden, edelstenen, bepaalde tijden etc.? kvind t best interresant maar weet er geen donder van, je kan t hier doen of mailen ofzo (MSN staat in profiel)
Met je sterrenbeeld, of liever praat ik over geboortedatum (+ tijd) kan je (vind ik althans) en goeie indicatie krijgen. Beter gezegd, je kan er dingen uithalen, jezelf (beter) leren kennen, etc. Waarom ben ik zo (soms) zoals ik ben? Om mezelf als voorbeeld te nemen, is mijn ascendant waterman. En dat verklaart een (hele) boel voor mij. Veranderingen, vaak (kwam ik later achter) of zowat altijd bij de oppositie zitten, op fok is dat duidelijk te zien van mij, zwakken zullen eerder mijn aandacht krijgen als de sterkere, ook ben ik het type dat mijn woninkje om de zoveel tijd weer verandert, krijg ik weer (nog betere) inspiratie ofzo. En nog wat tig dingen, al is het een combi van, wat (daardoor) juist goed dingen weergeeft.
Kruiden, tja, daar ben ik zelf (nog) niet zo bekend mee. Mijn oma echter weet er alles van(af). Camillethee, oorontsteking gehad en zij komt aan met een soort (vet)plantje wat ze in mijn oor begint te druppelen, etc etc. Op internet staat hier vast erg veel over. Kruiden de meeste althans kunnen erg genezend werken, en zijn sowieso (vaak) nog gezond ook. Tijden, ja ook dat is een verhaal apart. Tijden in de zin van dat je even kijkt op de klok (11.11 uur), zomer- wintertijden etc, biologische tijden (bioritme..ook altijd handig om te weten, wanneer functioneer jij het best/optimaalst?) en natuurlijk de maan-tijden (volle maan, etc).
Spiritualiteit is gewoon zo uitgebreid en ligt soms (of is het vaak?) in de kleinste dingetjes besloten. Tis maar of het wilt zien of niet en dan nog..
. Mocht je echt iets specifieks (willen) weten, wil ik je wel mailen. Maar zoveel weet ik nou ook weer niet hoor , sterker: soms kom ik erachter dat ik nog helemaal niks weet . Gewoon mijn interesses, nieuwsgierigheid en levensinstelling/wijze of zoiets is het (vaak geweest ook, van kleins af aan..en dan twijfel je minder aan de dingen hoe ze zijn enzo denk ik). Daarbij kan ik in die zin meer met vragen of situaties etc die iemand heeft, niets bijzonders ofzo.hehe, rustig Loveless19, ik twijfelde wat over mijn bericht
[ Bericht 0% gewijzigd door sweetgirly op 21-09-2004 13:55:52 ]
Kin omhoog, borst vooruit. En prent in je hoofd jij bent leuk en de moeite waard-Er is niets mis met je.
Als je constant denkt dat je dingen fout doet of dat je eigenlijk een kneus bent ga je je nooit anders voelen. Jij moet zorgen dat je beter over jezelf denkt, dat is alles wat je moet doen. Je moet gaan geloven in jezelf!! Als jij niet van jezelf kan houden hoe kun je dan van een ander verwachten dat ie dat gaat doen, het is hard maar je moet van jezelf gaan houden en in jezelf geloven.
En inderdaad in gesprekken gaat het er niet om wat je zegt maar hoe je het zegt. Denk eens aan mensen die altijd hele domme verhalen vertellen, totaal oninterresant maar ze brengen het leuk. Ze glimlachen naar je ze vertellen het op een leuke manier. Dan is het toch leuk om met zo iemand te praten.
En glimlach, als je glimlacht ga je jezelf vanzelf beter voelen. Het klinkt vaag maar het is wel zo. En vind iemand jou raar? So what- kan jou het iets schelen? Jij bent wie je bent. En jij bent de moeite waard, en dat moet je ook zelf gaan geloven. Er zijn genoeg mensen die van je houden geloof dat nou maar.
Edit- Was ik nog vergeten te zeggen, wel eens gehoord van Self-Forfilling Prophecy? Wat jij ergens van verwacht heeft een grote kans dat dat ook gaat gebeuren.
Als jij een gesprek ingaat met de instelling: Ow shit, ik moet met iemand praten en dan vind ie me vast weer stom. Dan gebeurt dat ook, verander die instelling en denk: Ow gezellig, ff met mijn tante praten, hoe zal het met mijn nichtje zijn. Het word vast gezellig!!
Verander je instelling in je hoofd. Betrap je jezelf er weer op dat je negatief aan het denken ben zeg dan Het is bullshit dat ik dit nu denk en bang ben voor een feestje, dat feestje word gewoon hardstikke gezellig en ik heb er zin in!!
[ Bericht 13% gewijzigd door Blazkowich op 21-09-2004 14:56:56 ]
[ Bericht 3% gewijzigd door Loveless_19 op 21-09-2004 15:41:06 (typefoutje) ]
Dus sweetgirly mag ik je msn? En voeg anders mij maar toe: ikheetamor@hotmail.com
En voor mij werkt het
Verjaardagsfeesten etc. zijn voor mij ook nog wel eens moeilijk (overweldigend) maar als je merkt dat het op dat moment teveel wordt, probeer even een rustig plekje te vinden (desnoods de wc) om eventjes tot rust te komen of ga gewoon ietsjes eerder weg. Sommige dingen zitten nou eenmaal in je eigen karakter en dat verander je niet zomaar. En dat is ook lang niet altijd nodig maar het begint met het kunnen accepteren wie of hoe je zelf bent, het hoeft ook lang niet altijd een sociale fobie te zijn.
grtz,
Korine
( http://www.hooggevoelig.nl )
quote:Ik herken dit goed. Maar dit is niet zeldzaam of wel? Volgens mij herken ook vaker bij anderen.Algemene Eigenschappen van een HSP:
- Ze zijn zorgzaam en bewust.
- Ze dromen en fantaseren veel.
- Ze merken veel meer details en nuances op.
- Ze voelen stemmingen en emoties van anderen aan.
- Ze denken over veel dingen na, en bekijken alles van verschillende kanten.
- Ze zijn snel ontroerd door kunst, natuur en een mooie film.
- Ze willen in hun eigen tempo werken.
- Ze houden van stilte en rust.
Edit:
Haha wat een held als het anoniem is allemaal
quote:(niet mijn eigen site hoor)Op dinsdag 21 september 2004 18:05 schreef semi-chump het volgende:
Van je website:
[..]
Ik herken dit goed. Maar dit is niet zeldzaam of wel? Volgens mij herken ook vaker bij anderen.
Maar volgens Elaine Aron die het ooit eens onderzocht heeft is zo'n 15 tot 20% HSP, dus zo zeldzaam is het niet maar het wordt vaak niet als zodanig (h)erkend en het wordt vaak onderdrukt (door mensen zelf of door de omgeving)
74 in de sensation seeker
en volgens de Myers Briggs test ben ik een ISFP.
praten over mogelijke aandoeningen, of bijv testjes doen, punten geven waar je aan voldoet en dan ben je.. Hsp in dit geval. ... wordt niet gewaardeerd. Er zijn genoeg plekken op internet waar je dat kan doen, niet op fok.
Ik wijs alleen op het beleidstopic en het stukje wat daarin staat betreffende
testjes etc voor zlef diagnoses stellen etc
en zelf vaststellen dat je een hsp-er bent vind ik zelf niet goed, ik vind dat je dat
moet bespreken met mensen die er verstand van hebben en dat niet moet doen via
wat checklistjes
quote:volgens mij hebben we te maken met een alto undercoverOp dinsdag 21 september 2004 18:05 schreef semi-chump het volgende:
Van je website:
[..]
Ik herken dit goed. Maar dit is niet zeldzaam of wel? Volgens mij herken ook vaker bij anderen.
erg kut quote:op 1 ding na heb klopt dat lijstje helemaalOp dinsdag 21 september 2004 18:05 schreef semi-chump het volgende:
Van je website:
[..]
Ik herken dit goed. Maar dit is niet zeldzaam of wel? Volgens mij herken ook vaker bij anderen.
?
Ik voeg jullie wel toe. Maar zeg ik erbij, zelfonderzoek naar oa asto is ook leuk hoor, misschien wel leuker zelfs, wekt juist je interesses meer (en meer). En wie weet zeg ik toch niet alles, als ik een sterrenbeeld etc van iemand hoor
. Sommige dingen moet je voor jezelf houden of hou ik voor mezelf (als iemand zegt dat ie schorpioen is bijvoorbeeld, zal ik niet van de daken gaan schreeuwen: 'nou dat zal een feest zijn met jou qua sex' . Goed, enough nu. Najra, ik zou dan mijn msn hier neer moeten zetten. Anders stuur ik jou wel een mailtje, misschien is dat een idee?
quote:Op dinsdag 21 september 2004 18:57 schreef Kore het volgende:
Je bent zoals je bent en het accepteren daarvan brengt je al een heel eind op weg.. Door jezelf alleen maar negatief te bekijken omdat je dingen niet durft of aankan werk je jezelf in een nog dieper dal, als je accepteerd van jezelf dat je iets anders bent of anders denkt dan het gros van de mensen kun je daar ook positieve dingen uithalen wat de omgang met anderen ook weer kan bevorderen.
Hier sluit ik me (ook) bij aan.
Ik heb trouwens geen msn geinstalleerd.
quote:Uhm oh ja, geen astro-gedoe dus bedoel jeOp dinsdag 21 september 2004 21:37 schreef Najra het volgende:
Ehrm....ok maar heb je me post wel goed gelezen dan?
Ik heb trouwens geen msn geinstalleerd.
.Maar ik vat hem niet helemaal (meer) denk
of was het een grappie dat kan ook nog .hoezo offtopic
"spreek mensen aan, lach, maak een grapje, hou het luchtig"
Ik wil het helemaal niet, iets houdt me echt ontzettend tegen,
Er zijn 2 "Stemmen" de 1 zegt: stiekem wil ik het wel, de ander zegt : Nee niet doen!!.
En die laatste is veel sterker. Ik wil wel "sociaal"zijn,maar ik kan het gewoon niet, ik ben bang voor afwijzingen, vernederingen. enz enz. (alles wat onder: ontwijkende persoonlijkheidsstoornis valt)
echt precies alles wat daar onder valt, hoort echt bij mij.
Wat moet ik nou doen? Naar een psychiator?. Ik weet toch wel dat ik dat niet doe..
Ik wil die "angst"kwijt, maar dan niet zo'n angst als"hoogte vrees"wat je overwinnen kan door het expres op te zoeken, het is anders. Net als dat een muis bang voor een kat is.
(het is maar een voorbeeld)
En over die post over een masker omzetten, dat doe ik regelmatig al. Dat is dus echt GEEN oplossing he.
Nog ff over die "ontwijkende persoonlijkheidsstoornis"
- Daar valt ook onder; erg moe worden van sociale emoties en "contacten" , dat herken ik dus helemaal. Na een schooldag bijvoorbeeld ben ik echt uitgeput, en ga ik het liefst op me kamer zitten, rusten/nadenken/ verwerken.
quote:Teneerste moet ik zeggen dat je al op de goede weg bent, je (h)erkent het probleem en nu komt (denk ik) de moeilijkste stap idd, want wat nu?Op dinsdag 21 september 2004 23:25 schreef toktoktok het volgende:
Ik wil het helemaal niet, iets houdt me echt ontzettend tegen,
Er zijn 2 "Stemmen" de 1 zegt: stiekem wil ik het wel, de ander zegt : Nee niet doen!!.
En die laatste is veel sterker. Ik wil wel "sociaal"zijn,maar ik kan het gewoon niet, ik ben bang voor afwijzingen, vernederingen. enz enz. (alles wat onder: ontwijkende persoonlijkheidsstoornis valt)
echt precies alles wat daar onder valt, hoort echt bij mij.
Wat moet ik nou doen? Naar een psychiator?. Ik weet toch wel dat ik dat niet doe..
Ik wil die "angst"kwijt, maar dan niet zo'n angst als"hoogte vrees"wat je overwinnen kan door het expres op te zoeken, het is anders. Net als dat een muis bang voor een kat is.
(het is maar een voorbeeld)
En over die post over een masker omzetten, dat doe ik regelmatig al. Dat is dus echt GEEN oplossing he.
Nog ff over die "ontwijkende persoonlijkheidsstoornis"
- Daar valt ook onder; erg moe worden van sociale emoties en "contacten" , dat herken ik dus helemaal. Na een schooldag bijvoorbeeld ben ik echt uitgeput, en ga ik het liefst op me kamer zitten, rusten/nadenken/ verwerken.
Tentweede en ik probeer het nog een keer, lees dat boek! Er zijn trouwens meerdere boeken hierover geschreven, gevoeligheid (HSP) werd ook al gezegd, gezien je moeheid enzo. Daarbij is wetenschappelijk onderzocht en bewezen dat zelfhulp-boeken (wel degelijk) echt kunnen helpen. En lezen kan nooit kwaad, naja, tenzij je misschien bepaalde boeken leest
en dan nog ligt het aan de geest etc. Ten derde wil ik ook voorzichtig zijn hiermee, want (of is het en?) misschien is het toch handig dat je wat hulpt zoekt, assertiviteitscursus, naja, er zal vast genoeg hierover zijn. Is sporten, als je daarvan houdt tenminste, misschien (ook) een idee? Of iets in de natuur doen (roeien, wandelen, whatever). De natuur kalevatert een mens (vaak) ook helemaal weer op, maakt je gedachtes leeg, althans dat is de bedoeling
. Geniet. Maargoed, ik vind dit moeilijk, want het klinkt misschien (te) makkelijk allemaal en ik denk dat het (probleem) voor jou niet zo aanvoelt. En dat is klote voor je. Voor de rest staat hier echt waar, erg veel bruikbare informatie, ook of juist op jou van toepassing. En je mag dan wel angsten hebben, ze zijn ongegrond, die 2 stemmen, het ene zou je ego kunnen zijn. Maargoed, hopelijk lukt het je (allemaal). En wees niet bang om te falen, het is eerder eng als je geen angst zou hebben om te mislukken. Leerzaam. Hm, weet niet of die zin helemaal klopt, maar misschien begrijp je hem wel. Succes iig!
Daarom wil ik dat ik er NU "vanaf"kom, straks stop ik met school en dat allemaal om "dit".
het beintvloed me hele leven(wat dramatisch die zin, maar het is wel zo)
Maar, trek je niet terug.. je moet je door de moeilijkere dingen in het leven heenslaan. Word je sterk van.
Tvp.
quote:Heb je school (decaan, enzovoorts) of iets dergelijks al ingelicht?Op dinsdag 21 september 2004 23:46 schreef toktoktok het volgende:
Daarom wil ik dat ik er NU "vanaf"kom, straks stop ik met school en dat allemaal om "dit".
het beintvloed me hele leven(wat dramatisch die zin, maar het is wel zo)
.Je hebt de adviezen alleenmaar gelezen, nog niks uitgeprobeerd gedaan. Door het lezen van adviezen kom je er niet uit, maar door het doen ervan, dan kan je kijke wat voor resultaat het heeft gehad............
ik denk dat je na die 3 jaar wel slecht met je emoties in contact staat.
DAT IS OOK HEEL BELANGRIJK.
Probeer meer met je emoties in contact te komen, blokkeer/stop weg/ geen bepaalde emoties, laat het komen maar de negatieve emoties moet je in goede banen van je af leiden. Emoties zijn niet iets wat plat is maar '3d'. Probeer goed met je emoties in contact te komen, zij zijn denk ik de motor/kracht van wat je nu mist. Emoties zijn eeen heeeeeel sterke kracht
daar gaat t leven tenslotte om , emoties.....
ben ik psychisch helemaal in de war.
Jullie tips zijn wel nuttig, maar ik blijf zo "afstandelijk". En een geef mezelf altijd de houding tegen over anderen: "ik kan het alleen wel".
Van de ene kant wil ik wel meer "sociaal"zijn. Maar juist ook weer niet.
Ik zie de "mogelijkheden en de kansen"wel, maar gebruik ze bewust niet.
Ik ben ook heel kieskeurig qua "vrienden"/"contacten". Heel vaak zie ik veel te veel negatievie kanten van iemand inplaats van hun positieve.
Daardoor vindt ik ook weinig mensen echt aardig, best egoïstisch van mezelf vindt ik, Alsof ik zelf perfect ben ofzo?!. Wat dus niet zo is natuurlijk, maar toch stel ik best wel erg hoge eisen aan mensen.
Ik ervaar zelf ook meestal negatieve dingen met andere mensen. Daardoor ontloop ik het ook meestal..
En ik ga ook liever met 1 iemand om dan met meerdere, en als het "voorkomt"dan zorg ik er wel voor dat ik 1 iemand over hou om mee om te gaan.
Ik weet niet wat ik heb, behalve een totaal verstoorde "gedachtengang" "emoties" .
ik kan me eigen probleem eigenlijk niet vinden. En voel me verdoemd, en het lijkt erop dat het altijd zo zal blijven en alleen maar slechter en slechter wordt.(eigen ervaring)
Nouja misschien dat andere mensen hun ervaringen nog kunnen posten.
Dus mijn advies: Accepteer hoe je bent en misschien is dat wel een beetje raar, maar mensen gaan je dan wel respecteren, omdat je jezelf bent. En heb scheit aan mensen die je niet interresant vindt, maar wel populair zijn.
Serieus advies drank of drugs al eens geprobeert ,je kan er een Fuck you mentaliteit mee oproepen.
in jou geval niet zo gek.
quote:zou kunnen, hij heeft echt harde moeite. Mischien moet je es een heel positieve ervaring meemaken(zoals drank en drugs of iets anders). Je moet echt je emoties leren terug te krijgen. We geven je zoveel (goed) advies maar elke keer verwerp je het lijkt het wel(onbewust/bewust).Op zaterdag 2 oktober 2004 01:36 schreef Foo_niks het volgende:
Faalangst lieve schat ,genoot je ook altijd zo van die spreekbeurten of een toost uitbrengen op een diner?
Serieus advies drank of drugs al eens geprobeert ,je kan er een Fuck you mentaliteit mee oproepen.
in jou geval niet zo gek.
van al die 100 adviezen die er tot nu toe zijn gegeve, kan het toch niet zijn dat ze allemaal fout zijn, dr zullen dr vast een paar tussen zitten, die goed zijn en die ook voor jou werken
ik zelf wel, ik kan goed met mensen omgaan enzo, maar als ik iemand niet ken spreek ik die ook niet aan. zo ook als ik een meisje leuk vind dan weet ik nooit hoe ik haar moet benaderen, kweet dan nooit waar over ik moet beginnen ofzo, en dit is best irritant...
quote:Wat? Neu... Wat? Ik hoor niet bij zo'n maatschappij groep hoorOp dinsdag 21 september 2004 19:39 schreef amornl87 het volgende:
[..]
volgens mij hebben we te maken met een alto undercover
quote:Tuurlijk, maar volgens mij is dat echt iets algemeens. Er zijn denk ik veel mensen die er geen moeite mee hebben maar nog meer die het wel hebbenOp zaterdag 2 oktober 2004 20:11 schreef Carnaval het volgende:
heeft er iemand ook last van om mensen te benaderen?
ik zelf wel, ik kan goed met mensen omgaan enzo, maar als ik iemand niet ken spreek ik die ook niet aan. zo ook als ik een meisje leuk vind dan weet ik nooit hoe ik haar moet benaderen, kweet dan nooit waar over ik moet beginnen ofzo, en dit is best irritant...
Als ik "de tips"mag samenvatten komt het er toch opneer dat ik juist met mensen moet gaan praten en ze vragen moet stellen. En er een beetje luchtig bij moet blijven?
Want kijk, dat doe ik nu ookal. Ik heb pas een verjaardags feest achter de rug. Ik was helemaal kapot daarna. Ik was zo ontzettend gespannen, ik hield het er eigenlijk niet uit. Ik kon me gezichtsspieren zelfs moeilijk "in bedwang"houden, ; geknepen lachen..enzo.
Vond het vreselijk, maar opzicht was ik wel "trots"dat ik het "overleeft"had. Ookal wil ik dit niet graag meer mee maken.
Hetzelfde nu met school, het gaat steeds slechter, en ik trek me steeds meer terug. En sluit mezelfs helemaal af, het liefst praat ik helemaal niet meer.
Ik weet dat het niet gezond is, ik wou dat ik "normaal"was. Maar het overkomt me en ik weet niet meer hoe ermee om moet gaan.
Kan iemand alsjeblieft nog andere "tips"of ervaringen delen?
Na een tijdje wordt het wat makkelijker,en voel je je ook meer op je gemak
Succes in ieder geval
:')Mn manier van doen/denken, rondrennen in mn eigen gedachten, etc. kwam weer terug. En de eerste 3 minuten was ik weer helemaal chagrijnig. Daarna begon t te minderen. Het duurde zo een 4 uur lang. Dus ik keerde weer terug naar mn oude patroon waar toktoktok nu ongeveer in zit.
Ik denk dat je weinig kan beginnen doen/veranderen als je niet goed in contact staat met je emoties. Dat is denk ik het allerbelangrijkste. Anders kan je niks voelen
niks slechts maar ook niets goeds, alleen een beetje slecht maar net niet slecht genoeg om er iets aan te doen, want zo erg is de situatie dan nog niet. Ik denk dat toktoktok dit ook heeft( ? ). Je moet echt goed in contact staan met je emoties anders kan je nog naar Dancevalley ofzo en dan nog niet blij zijn en alleen maar zenuwachtig, en je schuchter voelen. Je MOET continue voor ogen houden wat je wil. Ik koos voor extreem genieten, alles extreem want als ik 'normaal' geniet, kom ik altijd lager uit( dat wil zeggen dat ik me dan slechter voel, dan dat ik mik). Ik heb besloten om voor ogen te houden: extreem genieten. Continue voor ogen houden, dat je moet genieten en extreem. Opnieuw de definitie ontdekken zal wel es nodig moeten zijn. Alleen als ik mik tot het uiterste uiterste kan ik genieten eigenlijk. En dat is denk ik ook het allerbelangrijkste aspect in mijn leven. Samen met goed in contact staat met mn emoties. Ik heb dus voor de 2de keer mn patroon overwonnen
. Het kwam onverwachts en het was denk een van de engste dingen uit mn leven zoniet de engste. Omdat ik vandaag wel goed in contact sta met mn emoties, was het zo verschrikkelijk. Dan voel je alle pijn veel beter. Daarom ben ik er onder andere ook veeeeeeeel sneller uit gekomen dan de vorige keer, omdat de pijn veel intenser was.Wat handig voor jou zou zijn toktoktok
is denk ik natuurlijk goed in contact met je emoties staan. en denk ik ook: Alleen als ik mik tot het uiterste uiterste kan ik genieten eigenlijk. Kijk voor jezelf wat voor definities jij daaraan geeft en wat t voor jou inhoudt, goed in je contact staat met je emoties en mikken tot het extreme uiterste(natuurlijk in het perspectief van waar jij naar zal streven, bij mij is dat genieten). Als je met het extreme uiterste de beste wil zijn ofzo, of extreem sociaal(''zodat ik veel vrienden maak), dat zijn natuurlijk vette onzin-dingen. Kies goed. Het moet uit jou komen, je moet het niet opzoeken, het moet uit jou zelf komen dat het eruit moet. 'Ren' niet te snel, neem hier je tijd voor.
Het zou denk ik ook zeer goed zijn voor jou zijn als je ff een aantal echt goede en positieve ervaringen gaat doen. Paddos, xtc, drugs, djembe( afrikaanse trommels waardoor je je heel puur gaat voelen en waar je echt in je 'eigen ritme' kan komen te zitten, natuurlijk niet zelf een beetje ritme maar echt een goede cd of met een groepsessie een liedje maken, deed ik ook bij mn eerste les het was prachtig), goede feesten, concert, zeeeer goeie muziek!
ff voorbeeldje van zo een heftig goeie ervaring:
Things take on another dimension out here in the middle of the night - a fire starts and the strobe plays with our brains, dancing around the fire, all negativity replaced by positive energy. The trip runs deeper in the middle of the night, beats per minute increasing, everyone locked into the world of the unnamed DJ leading us all on this magical journey into infinity. Suddenly there is only us and the music, nothing else. This is it, this is what we are - Everything Is All Right. Bodies responding to every single beat of the music, lost in it, wanting and needing more.
[ Bericht 9% gewijzigd door amornl87 op 14-10-2004 17:49:23 ]
(wtf?)quote:Tjemig TokTok, dit klinkt allemaal erg herkenbaar!Op woensdag 6 oktober 2004 00:51 schreef toktoktok het volgende:
.....
Hetzelfde nu met school, het gaat steeds slechter, en ik trek me steeds meer terug. En sluit mezelfs helemaal af, het liefst praat ik helemaal niet meer.
Ik weet dat het niet gezond is, ik wou dat ik "normaal"was. Maar het overkomt me en ik weet niet meer hoe ermee om moet gaan.
Kan iemand alsjeblieft nog andere "tips"of ervaringen delen?
Op dit moment werk ik bij een bedrijf en ben sinds kort in mijn ééntje verantwoordelijk voor de totale Marketing afdeling (is ook niet zo bijzonder want ik ben de enige op die afdeling
. Dit betekent dat ik heel veel verantwoordelijkheden erbij heb gekregen en regelmatig vergaderingen moet bijwonen. Hier zie ik vaak al erg tegen op en het liefst raffel ik alles maar snel af zodra ik aan het woord ben.Maar dat is nog niet het ergste.Bij deze vergaderingen zijn immers alleen maar mensen aanwezig die ik (goed) ken.
Het ergste is dat ik nu ook regelmatig naar klanten moet en aanwezig moet zijn bij meetings met een hele club mensen die ik dus niet ken. Ik kan me daar al weken lang druk over maken en heb dan ook vaak gedachten als 'ik ga me ziek melden' of 'ik sta in de file'. Het rare is dat ik me altijd het meest druk maak om zo'n voorstellingsrondje, waarbij iedereen dus in het kort verteld wie hij is, wat hij doet enz. Daar zie ik altijd zooooo erg tegen op!
De laatste keer dat ik zoiets meemaakte ben ik snel naar het toilet gegaan toen degene die naast mij zat aan de beurt was. Ik kon het gewoon niet! Zweethanden, trillende stem enz enz. Met lood in mijn schoenen kwam ik na 5 minuten weer terug en heb me alsnog voorgesteld. DRAMA!
Het gekke is dat ik na die kennismakingsronde een stuk rustiger ben, hoewel nog steeds gespannen.
Waarom heb ik die angst en hoe kom ik er vanaf? Zou graag ook ervaringen en tips van anderen horen.
Ik zou je/jullie echt aanraden om toch eens een keer met jullie huisarts te praten. Niet direct om een doorverwijzing, maar om het toch eens 'kwijt' te kunnen en misschien heeft hij wel een goed advies voor je. Praten jullie er wel met andere mensen (ouders, vrienden, partner) over?
Het lijkt me zo ontzettend vermoeiend en moeilijk om deze spanningen helemaal alleen te moeten dragen elke dag weer.
Op internet vond ik nog een aantal tips waar je misschien wat aan kan hebben:
Begin bijvoorbeeld met het bijhouden van een ‘dagboekje’: Schrijf op wat er gebeurt op momenten dat u zich angstig voelt. Welke gedachten spelen er dan door uw hoofd? Waar bent u bang voor? Wat voelt u? Hoe reageert u hierop? En wat doet u dan?
Kijk eens kritisch of uw angstgedachten wel kloppen en of er echt reden is voor paniek. Bedenk vervolgens welke positieve, geruststellende gedachten u tegenover uw angstige gedachten kunt zetten. Zo voorkomt u dat uw angst de overhand krijgt. Vaak lukt het dan beter de angstige momenten te doorstaan en rustig te blijven tot u zich beter voelt. Schrijf deze positieve gedachten op zodat u ze op moeilijke momenten kunt nalezen.
Noteer ook wat u voortaan in angstige momenten kunt doen. Bijvoorbeeld enkele malen diep ademhalen om te ontspannen. Zoek steun bij mensen die u vertrouwt. Leg aan hen uit waar u last van heeft. De meeste mensen hebben hier begrip voor. Laat hun eventueel deze brief lezen.
Ga gelegenheden die u angst aanjagen niet uit de weg. Op de korte termijn lijkt dat misschien even te helpen. Maar u leert daardoor niet met de angst om te gaan en deze te doorstaan. Uiteindelijk wordt de angst daardoor alleen maar erger.
Het bijhouden van een dagboekje lijkt me in ieder geval wel vrij inzichtvol voor jezelf en zou je uiteindelijk toch hulp willen zoeken bij je huisarts dan kan je dit misschien helpen om duidelijk te maken wat je nu precies voelt.
De laatste tip lijkt me het allerbelangrijkste, hoe meer je je afzonderd hoe angstiger het wordt om toch weer onder de mensen te komen. Als je echt merkt dat het bijna niet meer lukt, dan lijkt het mij een goede stap om hulp te zoeken. Dat is een hele enge stap, maar onthou dat je absoluut niet de enige bent die zulke gevoelens heeft.
Er zijn mensen die goed begrijpen wat voor gevoelens je meemaakt en je kunnen helpen om beter met deze angsten om te gaan, misschien stelt je dat al een klein beetje gerust...
Dat wat jij heb zou ik denk ik niet hebben, het is bij meer als ik dingen over mezelf moet vertellen of allerlei persoonlijke vragen moet beantwoorden.
Ik had eens een presentatie voor de klas, nu zal je denken dat dat juist vreselijk voor mij was. maar dat was niet zo, het ging erg goed zelfs. En ik praate aan een stuk door, maar toen vertelde ik ook alleen maar "technische" informatie. Geen persoonlijke. Als ik daar een kwartier over mezelf moest gaan vertellen dan had wel vreselijk zenuwachtig enz. geweest.
Maar dat heb ik met "on-persoonlijke info" niet, zelfs mensen die veel drukker dan mij waren stonden voor de klas met een bibberende stem hun presentatie te houden, en ik dus niet.
ps: ik was stiekem ook wel trots op mezelf
ik heb een hele goede vrienden groep en dat is allemaal perfect, heb ik helemaal geen moeite mee enal, maar als ik met mensen om moet gaan die ik niet ken dan weet ik nooit wat ik moet doen.
bijvoorbeeld in een kroeg ik durf daar nooit op iemand aftestappen om ff te praten ofzo, da doe ik alleen bij mensen die ik ken
mss moet ik gewoon een keer de stap nemen en gewoon op iemand afstappen die ik niet ken...
''o zo ben ikgeboren en ik heb ook een gezicht wat ik niet al te mooi vind en ik probeer daar goed mee te kunnen leven ooit, en dit is mijn karakter ik probeer er goed mee om te gaan.''
wat zou er gebeuren denk je als je echt goed met je eigen geest in contact staat? Dat je ook echt persoonlijk met jezelf bezig bent?
Wat vind je trouwens van mn vorige reactie
Belangrijk is om een aantal mensen om je heen te hebben waarop je kan bouwen. EN vervolgens jezelf een schop onder de kont geven, en in een opwaardse spiraal meer zelfvertrouwen krijgen.
quote:Wat is dat nou voor zweverig gezwets??? "Goed met je eigen geest in contact staan"??? Hij is niet op zoek naar karma of iets dergelijks hoor.Op vrijdag 15 oktober 2004 23:27 schreef amornl87 het volgende:
tokkietokkietokkie
''o zo ben ikgeboren en ik heb ook een gezicht wat ik niet al te mooi vind en ik probeer daar goed mee te kunnen leven ooit, en dit is mijn karakter ik probeer er goed mee om te gaan.''
wat zou er gebeuren denk je als je echt goed met je eigen geest in contact staat? Dat je ook echt persoonlijk met jezelf bezig bent?
Wat vind je trouwens van mn vorige reactie
quote:Hoe maak je zo'n opwaartse spiraal?Op zaterdag 16 oktober 2004 10:47 schreef tomic het volgende:
Belangrijk is om een aantal mensen om je heen te hebben waarop je kan bouwen. EN vervolgens jezelf een schop onder de kont geven, en in een opwaardse spiraal meer zelfvertrouwen krijgen.
quote:ten eerste fuck jou ten tweede heeft ie al ergens in een ander topic ook toegegeven dat er eigenlijk wel meerdere problemen zijn. Ik volg dit topic al vanaf het begin.Op zaterdag 16 oktober 2004 11:31 schreef ScienceFriction het volgende:
[..]
Wat is dat nou voor zweverig gezwets??? "Goed met je eigen geest in contact staan"??? Hij is niet op zoek naar karma of iets dergelijks hoor.
En ik denk ook dat het niet alleen aan een ding zal liggen maar aan het geheel, en als jij al bang bent om over je geest te praten en andere dingen die te diep voor jou zijn :') Mensen die goed met hun geest en hun zelf in contact staan zijn nergens bang voor. Maar jij wilt dat onze man alleen uit zn sociale probleem geholpen wordt. Ik wil dat ie zichzelf uit zn probleem helpt en er van leert en er nog wat extra zeeeer van pas komende dingen bij cadeau kan krijgen.
normaal doen en normale mensen sucks
quote:Ik weet niet echt wat ik ervan vinden moet, als ik er iets op zou moeten zeggen dan is het....tja ik weet niet.Op vrijdag 15 oktober 2004 23:27 schreef amornl87 het volgende:
tokkietokkietokkie
Wat vind je trouwens van mn vorige reactie
Het zijn allemaal van die mooie woorden, maar het zijn allemaal van die "geestelijke activiteiten" Dingen die je in je "hoofd" moet doen, en ik werk nou eenmaal niet met knopjes als "ga de opwaardse spiraal in" "wordt extreem" " geniet extreem".
Genieten kan je toch ook niet op commando?!, genieten gebeurt, dat is een gevoel wat je spontaan krijgt ergens van, Je kan niet zeggen, NU ga ik genieten , en dan komt het "genieten" gevoel in je.
Ik kan er niks mee eigenlijk, ik weet niet hoe ik dat nou zien moet, of toepassen moet.
Ik lees al je reacties trouwens hoor, maar ze zijn nogal moeilijk om te "beantwoorden" of om op te reageren.
quote:veel beter kan ik je niet geven.Op zaterdag 16 oktober 2004 14:06 schreef toktoktok het volgende:
[..]
Ik weet niet echt wat ik ervan vinden moet, als ik er iets op zou moeten zeggen dan is het....tja ik weet niet.
Het zijn allemaal van die mooie woorden, maar het zijn allemaal van die "geestelijke activiteiten" Dingen die je in je "hoofd" moet doen, en ik werk nou eenmaal niet met knopjes als "ga de opwaardse spiraal in" "wordt extreem" " geniet extreem".
Genieten kan je toch ook niet op commando?!, genieten gebeurt, dat is een gevoel wat je spontaan krijgt ergens van, Je kan niet zeggen, NU ga ik genieten , en dan komt het "genieten" gevoel in je.
Ik kan er niks mee eigenlijk, ik weet niet hoe ik dat nou zien moet, of toepassen moet.
Ik lees al je reacties trouwens hoor, maar ze zijn nogal moeilijk om te "beantwoorden" of om op te reageren.
ik zeg niet 'geniet extreem', ik zeg er allemaal dingen bij. Als je me posts goed bestudeerd klopt het echt wel wat ik je zeg, t is een samenhangend geheel. Als je nou je gevoelens/emoties terugkrijgt en weer goed met je emoties in contact staat, kan je genieten. Genieten zijn emoties! Hoe? Ja, ik kan je niet alles uitleggen ik denk dat je zelf al veel weet. Mijn hulp helpt jou blijkbaar niet, ik heb mn best gedaan en ik sta nog steeds achter wat ik zei. Als er nu een ding wat je moet doen, is je emoties terugkrijgen. Je moet je afvragen hoe voel ik me nu, nu ik dit doe? Alles opnieuw instellen, goed met je emoties in contact komen staan. Dat betekent dus niet dat je dat gewoon moet doen en dat het gebeurt. Je weet zelf al veel. Als er knoppen omgezet moeten worden in jouw hoofd, kan dat heeel goed met emoties!
*knuffel*
!!!!!!Vooral van de emoties, echt als mens kan je echt teveel in je hoofd (gaan) zitten, waardoor je minder geniet of minder kan genieten. Je ziet het ook weleens bij anderen. Daarom denk ik dat hij 'extreem genieten' aanhaalde en zelfs drugs als voorbeeld gaf (maar gebruik dan herbals ofzo
). En volgens mij gaf toktok al eerder aan dat hij niet eens genieten kan als hij op een feestje is ofzo, als ik het goed heb gelezen. Zou dus kunnen dat je dan idd teveel in je hoofd zit en te weinig in het nu, in het moment zelf. Want waar, wanneer en hoe kan je beter en het best genieten van het moment zelf? Juist, in het nu. Niet door met gedachtes in het verleden of toekomst te zitten.Deze laatste woorden is voor mezelf ook een herhaling, heb het eerder gezegd. En ben zelf ook lerende. Je kan (juist) in situaties terecht komen die je compleet uit het nu (willen) halen. Zie het zelf zo dat het ego je weer wil beheersen en doet daar zijn best soms erg voor. Zo voelde ik mezelf eregister vrij klote, waardoor je gelijk in het oude (negatief denk) patroon vervalt. 'Zie je, ik suck, ik moet zus en zo doen etc etc'.
Ik ben tot meerdere conclusies gekomen, want was juist op de goede weg. Eén ervan is: 'ik te lief, so be it dan'. Ik ga mezelf, en ik weiger dat ook, niet verdedigen daarin, vind ik helemaal stupid ergens. Dus prima, niet mijn probleem (meer) zoiets. Ik doe daar niet aan mee. Als ik niet geaccepteerd word om wie ik ben of anders gezegd het hokje waar mensen mij (en/of anderen) in stoppen, zegt dat meer over de ander dan over mij. Ten tweede: kom op zeg, ik ga geen toneelstuk spelen. Wat vermoeiend zeg om constant anderen tevreden willen stellen en dan nog ben je van niks verzekerd. Ik geniet ondertussen liever van het mooie wat wel op mijn pad komt.
Aanpassen is wat anders, maar karaktertrekken, nope en dan nog, wat is karakter, wat is karakter nou helemaal. I wonder in die zin. Zodrekt krijg je allemaal dezelfde mensjes waarvan de maatschappij wil dat zij zich zo gedragen, nee, dat getuigt van karakter. Daarbij, heb ik soms genoeg peper in mijn kont als ik er ergens niet mee eens ben. En dat doet er ook niet toe, het feit dat ik het al zeg, heb ik al zoiets van: boeiuh toch. Maar heb ik dus geen reden daartoe ga ik niet de pittige tante spelen omdat dat hoort volgens blablabla, omdat anderen dat van mij verwachten en/of willen.
Ik voel dat waarschijnlijk ook ergens dondersgoed aan en ik doe er dan dus gewoon simpelweg niet aan mee, als ik er me al mee zou bezighouden. Ik vind dat ook een soort van slijm(-en oplik)gedrag in die zin. Ok, ik heb er soms mezelf mee, maar dat neem ik dan maar voor lief, ondertussen ben ik niet degene geweest die zelfverraad heb gepleegd. Dat het opboksen daarin mij soms nog energie kan kosten, vooral achteraf, ok. Maar ook dit is iets wat ik mezelf niet aandoe, maar meestal anderen dus als dat gebeurt en ook dit leer ik steeds meer, om sneller de illusies te doorprikken. Om niet te oordelen over mezelf, zodat ook een ander dat niet kan en zowel laat ik het los en heeft alleen de ander er zichzelf mee
. Think about it. Ten derde over emoties gesproken, sex is wat dat betreft een goeie om uit je hoofd te geraken. Maw voel je lichaam (weer en meer). En daar zijn meerdere mogelijkheden voor: sport, dans en sex.
Voor de rest zou ik tegen de mensen willen zeggen die hier al dan niet soms of vaak moeite mee hebben: 'vergeet de verwachtingen die JIJ denkt dat anderen van jou moeten hebben', je geeft ze macht dan en wat doe je jezelf dan allemaal aan. Ok, het is een keuze die je zelf kan maken, want je voelt even daarna machteloosheid omdat andere mensen (vooral mensen die boven je staan -> machthebbers, trucjes hebben om jou je minderwaardig te kunnen laten voelen) jou die macht 'kunnen' ontnemen op die manier.
Mensen wedijveren constant met elkaar en zijn soms (of is het vaak?) bang voor het onbekende, willen mensen (waarschijnlijk vooral niet te plaatsen mensen) in hokjes stoppen (angst, jaloezie, whatever), hokjes die zij kennen, wat anders is, is bijna bedreigend of kan bedreigend zijn. Maar let wel, als jij bij jezelf blijft, heb je niet verloren, maar gewonnen. Maar dat vind ik. Je bent nl trouw aan jezelf gebleven, aan jouw eigen verwachtingen, principes en niet die van een ander. En dat kan niemand of maar weinig mensen jou na doen, dus dat is iets om trots op te zijn.
Hoe verlegen, lief, spontaan of vreemd je soms kan zijn. Het doet er niet toe, als je niemand kwaad doet en maar jezelf bent. Goed, ik ga hier niet vanuit van asociaal gedrag, ik denk juist dat mensen die wat moeite hebben met bepaalde dingen, gevoelig(er) zijn etc. al niet gauw asociaal zullen zijn. Dit even voor de duidelijkheid. Rekening houden met andere mensen is juist een sociaal aspect. (Think about de ingewikkeldheid en corruptheid hierin). Groeien, een mooier, eerlijker, oprechter, etc mens worden wel, dat zijn synoniemen die ik er wel mee associeer. Moeilijke weg, juistem.
Nogmaals: minder druk maken over de dingen die eigenlijk maar illusies zijn en meer genieten van en terugkomen in het hier en nu.
ik zie zelf een veel rooskleurig wereld dan
. Mijn leven heeft dat betreft ook veel meer kwaliteit gekregen. Ik wou nog wat wel zeggen eigenlijk. Laatst las ik (ander topic) iets over spiegelogie. Nou hebben ze een soort van fanclubjes. Eerst had ik zoiets van: 'hm' en geen zin om te lezen. Echter vind ik er toch wel wat in zitten. Zoals ik hierboven ook al zoiets las dat je altijd mensen hebt die je steunen etc. Misschien is het een idee om voor de gevoelige mensen ook een soort clubje op te richten, eigenlijk moet ik hiervoor in het andere topic zijn (is ook een topic van), maar heb het gevoel dat het hier ook wel kan. Er kunnen ervaringen, tips, etc, worden uitgewisseld, je hoeft je niet anders voor te doen zoals je bent, gewoon zijn wie je bent is al prima (vind ik dan).
Daarbij is het misschien ook gelijk een uitdaging en belangrijkst je hebt een steun (soort oppepper, zodat je niet aan jezelf gaat twijfelen, maar juist sterker wordt en nog mooier naar buiten komt van hetgeen wie je (van binnen) bent, dat zou mooi zijn vind ik
). Goed, ik heb het zelf ook vrij druk, maar misschien is het een idee, ook al is het om de 1 a 2 maanden ofzo. Weet ook niet of het wel een goed idee is, maar denk zet het neer.[ Bericht 5% gewijzigd door sweetgirly op 16-10-2004 21:55:56 ]
quote:gelukkig is anderen uitlachen geen teken van een goed levenOp zaterdag 16 oktober 2004 20:03 schreef Salvad0R het volgende:
zeker een goede reactie van je sweetgirly!!!!!!
gister wat mexicaanse paddos gegeten.
maar te weinig waardoor het vaagjes maar wel leerzaam werd voor mij.
ik heb veel geleerd, bijvoorbeeld dat je continue filtert met wat je wel wil en wat je niet wil. Maar ik deed dat altijd met mn hoofd, maar je doet vanuit jezelf doen, vanuit je hart. Je moet ook leven vanuit jezelf, dingen doen vanuit jezelf. Meer in je eigen persoon zitten. Wat sweetgirly zei over dat je soms teveel in je hoofd heb zitten, waardoor je niet helemaal kan genieten, daar zijn mn ontdekkingen van gister echt geschikt voor. Er zit nu veel minder in mn hoofd. Ik voelde me al goed voordat ik deze dingen ontdekte, maar nu voel ik me nog beter. Op de manier zoals je net als een kind van dingen geniet. Ik weet weinig over aura's maar als er vlekken in mn aura zouden zitten doordat ik mn 'kindheid' heb verloren, zijn die nu verdwenen
Schijt hebben aan wat andere mensen vinden vind ik een beetje verkeerd gekozen. Ik denk dat je gewoon naar mensen moet luisteren, en als het niet opbouwend is of gewoon zuigt, vergeet het dan gewoon. Vergeten is denk ik niet zo moeilijk toch.
Leven genieten = denk ik ook leven begrijpen
[ Bericht 29% gewijzigd door amornl87 op 17-10-2004 11:45:08 ]
quote:Hehe, jaOp zondag 17 oktober 2004 00:32 schreef Colour het volgende:
Dat lucht vast op!
Je komt soms tot conclusies joh, helaas af en toe maargoed.
En ach, andere mensen kan en wil ik niet veranderen, maar mezelf kan ik wel veranderen
.Weet zelf dat ik ook een eigenwijs ben af en toe, maar that's me. Daarbij is de wil om te delen bij mij soms groot, als ik wat weet, zeg ik er wat van. Daarbij oneerlijkheid
. Wat dat betreft laat ik dingen niet zomaar met mij (en/of anderen) gebeuren, ben dus best ergens een assertieveling. En vannacht (veel) over spinnen gedroomd, mijn angst voor spinnen in mijn dromen overwonnen, die spin moest mij steeds hebben. Net opgezocht, want had zoiets van: 'oh jee, wat zal dat nou weer te betekenen hebben'. Ondanks dat ik er geen bang gevoel of zoiets over had. Er stond oa bij: 'In spirituele zin vertegenwoordigt een spin de Oermoeder in haar rol als weefster. Ze weeft het lot vanuit haar eigen lichaam en is daarom de schepper. Als we met dit aspect in het reine komen, gaan we onze eigen bestemming weven'. Mooi, toevallig en iets van: 'aha, vandaar'. Want wat leer ik dan toch weer veel
.geboortedatum: 14-04-1987 ben dus een ram.
er kloppen best veel dingen van mn horoscoop maar dat kan natuurlijk ook toeval zijn
.16:04 is mn geboortetijd, kijke wat eruit komt
ikheetamor@hotmail.com
quote:ik voldoe ook niet aan me eigen verwachtingen..Op zondag 17 oktober 2004 11:56 schreef FuifDuif het volgende:
Dat is de main problem denk ik: de angst om niet te voldoen aan de verwachtingen van anderen. Het klinkt zo simpel (dat is het natuurlijk helemaal niet): je kunt niet aan ieder zijn of haar verwachtingen voldoen, alleen maar aan die van jezelf en daar gaat het om.
quote:Maar in hoeverre zijn het je eigen verwachtingen en niet de verwachtingen van anderen die dus indirect jouw verwachtingen zijn?Op zondag 17 oktober 2004 11:59 schreef toktoktok het volgende:
ik voldoe ook niet aan me eigen verwachtingen..
quote:Ik blijf het erg zweverig vinden. Bovendien wat hebben die paddos met de problemen te maken? Lossen paddos problemen op? Nee. Dat is net zo'n advies als zeggen dat mensen alcoholische drankjes moeten drinken om wat losser te raken in hun doen. Op die manier wordt de oplossing namelijk al snel het probleem.Op zondag 17 oktober 2004 11:19 schreef amornl87 het volgende:
gister wat mexicaanse paddos gegeten.
maar te weinig waardoor het vaagjes maar wel leerzaam werd voor mij.
ik heb veel geleerd, bijvoorbeeld dat je continue filtert met wat je wel wil en wat je niet wil. Maar ik deed dat altijd met mn hoofd, maar je doet vanuit jezelf doen, vanuit je hart. Je moet ook leven vanuit jezelf, dingen doen vanuit jezelf. Meer in je eigen persoon zitten. Wat sweetgirly zei over dat je soms teveel in je hoofd heb zitten, waardoor je niet helemaal kan genieten, daar zijn mn ontdekkingen van gister echt geschikt voor. Er zit nu veel minder in mn hoofd. Ik voelde me al goed voordat ik deze dingen ontdekte, maar nu voel ik me nog beter. Op de manier zoals je net als een kind van dingen geniet. Ik weet weinig over aura's maar als er vlekken in mn aura zouden zitten doordat ik mn 'kindheid' heb verloren, zijn die nu verdwenen
Wat je wel of niet wilt dat kies je niet met je hart maar met je hersenen. Je hersenen interpreteren de wereld om je heen. Je kunt leuk filosofische matra's komen prediken hier hoor, maar je hebt blijkbaar niet helemaal door hoe de mens in elkaar zit. Bovendien help je er niemand mee. Het is vergelijkbaar met een Jehova die hier komt zeggen dat je tot God moet gaan bidden.
Als je pretendeert oplossingen te hebben moet je ook met praktische tips komen, waar iemand iets aan heeft. De manier waarop je schrijft in de verscheidene posts lijkt het meer over jou te gaan dan over toktoktok. Bovendien ga je alleen van hem uit, maar de mens leeft in een omgeving.
Leven binnen de grens van het eigen ik geeft een gevoelsmatig beleven van eenzaamheid en afgescheidenheid.
Ieder voor zich vecht voor bezit en erkenning of wat al niet meer en kan daardoor de ander niet meer bereiken.
Vanuit die eenzaamheid zoekt de mens naar blijvende geborgenheid, naar eenheid en liefde, naar een dieper en voller belevingswerkelijkheid.
Het verlangen naar meer mogen we aanwezig achten in elk mens. Iets anders zijn dan andere.
In feiten gaat het in het leven "individuatieproces" om het transformeren van de persoonlijkheid in al haar facetten, zodat die persoonlijkheid bemiddelaar kan worden tussen hemel en aarde.
Het is een kwestie van loswrikkelen van het kleine zelf, om het grote zelf ruimte te kunnen geven. Het is het symbolische verhaal van Jezus die sterft aan het kruis om Christus te kunnen worden.
Het is het universele verhaal van ieder mens die aan zichzelf gekruisigd wordt om als een ander mens op te staan.
Voordat het licht van het zijn, in het hart van de mens kan opengaan moet altijd eerst het kleine hart dat op de wereld is gericht en daarvan afhankelijk is, ondergaan.
Het moet ingaan tot het diepst van de aarde voor het zich maagdelijk en leeg geworden voor de geest van de hemel kan openen, om dan, door de hemel bevrucht, pas de ware mens voort te brengen, die het zijn bewust in zich draagt en tot openbaring kan laten komen in de wereld.
Hoe kunnen we psychische problemen van deze tijd overwinnen?
Het innerlijke probleem is de psychische nood die veel mensen in deze tijd ervaren, en die zich uit in eenzaamheid, isolement en vervreemding.
Vele beleven dit bewust, maar nog veel meer mensen lijden onbewust aan de eenzaamheid en het onvermogen contacten te leggen.
De achtergrond hiervan is.
Dat het moderne bewustzijn dit als een noodzakelijk kwaad met zich mee neemt.
Hoe moeten we dit overwinnen?
Door elkaar te leren kennen en te ontmoeten door innerlijke activiteit, door een gevoel te ontwikkelen voor de karmiche dimensie in sociale contacten.
Achter je computer lijken het misschien mooie theorieen maar hoe wil je dit in de praktijk uitvoeren?
Noem eens praktische dingen.
quote:Okay, voor deze onsamenhangende brij van woorden heb je speciaal een account aangemaakt?Op zondag 17 oktober 2004 12:27 schreef Mr.X. het volgende:
Eenzaamheid en vervreemding..
[...blah blah blah...]
Door elkaar te leren kennen en te ontmoeten door innerlijke activiteit, door een gevoel te ontwikkelen voor de karmiche dimensie in sociale contacten.
quote:lichamelijk en fysiek
quote:Nee.Op zondag 17 oktober 2004 12:33 schreef ScienceFriction het volgende:
[..]
Okay, voor deze onsamenhangende brij van woorden heb je speciaal een account aangemaakt?
Dit is nog maar het topje van de ijsberg.....
Veel mensen moeten hun ogen open gaan doen daarna de oogkleppen weghalen en dan in de goede richting gaan kijken .
quote:Okaaaay....Op zondag 17 oktober 2004 12:43 schreef Mr.X. het volgende:
[..]
Nee.
Dit is nog maar het topje van de ijsberg.....
Veel mensen moeten hun ogen open gaan doen daarna de oogkleppen weghalen en dan in de goede richting gaan kijken .
De "goede" richting. Dat is dus een waardeoordeel. Wat is de goede richting? Ik hoor veel filosofisch gezwets. Mooie woorden die verpakt zijn in slechte zinscontructies en vreemde spelling.
quote:Je oordeelt al voordat je er over na hebt gedacht.Op zondag 17 oktober 2004 12:50 schreef ScienceFriction het volgende:
[..]
Okaaaay....
De "goede" richting. Dat is dus een waardeoordeel. Wat is de goede richting? Ik hoor veel filosofisch gezwets. Mooie woorden die verpakt zijn in slechte zinscontructies en vreemde spelling.
Je vraagt aan mij wat de goede richting is, alles wat niet negatief is.
En mijn spelling is niet goed nee, boeie, als je maar begrijpt wat ik bedoel.
En als je dat niet begrijpt dan vraag je er maar na en als je daar geen zin in hebt dan is dat niet mijn probleem.
quote:ik begrijp anders ook helemaal niks van wat je bedoelt hoor!?Op zondag 17 oktober 2004 13:00 schreef Mr.X. het volgende:
[..]
Je oordeelt al voordat je er over na hebt gedacht.
Je vraagt aan mij wat de goede richting is, alles wat niet negatief is.
En mijn spelling is niet goed nee, boeie, als je maar begrijpt wat ik bedoel.
En als je dat niet begrijpt dan vraag je er maar na en als je daar geen zin in hebt dan is dat niet mijn probleem.
Als je je verstand op 0 zet lijkt het misschien een prachtig verhaal, en geweldige theorie.
Maar kom eens terug naar de aarde. En wat wil je er dan aan gaan doen, op een stoel zitten en die mooie theorie door je hoofd een laten dwalen?
En dan?
En dan?
?
quote:Arg, laat ik er me weer even mee bemoeienOp zondag 17 oktober 2004 13:29 schreef toktoktok het volgende:
ik begrijp anders ook helemaal niks van wat je bedoelt hoor!?
Als je je verstand op 0 zet lijkt het misschien een prachtig verhaal, en geweldige theorie.
Maar kom eens terug naar de aarde. En wat wil je er dan aan gaan doen, op een stoel zitten en die mooie theorie door je hoofd een laten dwalen?
En dan?
En dan?
?
.1. Zonder actie, geen reactie..doen dus.
2. Sommige dingen hoef je niet te begrijpen, die moet je gewoon doen.
3. Heb je het al geprobeerd? Zonee, wat let je? Zoja, en (of lukt het niet)?
4. Praktische tips: probeer je gevoel/emoties terug te krijgen, maar niet destructief (emoties voortkomend uit negatieve gedachtes over jezelf -> verdrietig worden, faalangst, etc), maar constructief, probeer te leren (baat het niet dan schaadt het niet), niet geschoten is altijd mis, etc etc. Wat houdt je tegen? Je koppigheid? Wil je niet veranderen? etc etc
5. Hoe praktisch kan het allemaal zijn: sport, dans, spel, sex, etc. Probeer de dingen aan te grijpen die je in het nu krijgen. Zal je zelf moeten doen en belangrijk: willen! Bewust te zijn en worden van destructieve gedachtes (waarom heb je ze, van wie heb je ze (van jezelf of van het beeld dat je denkt hoe je bent/doet en belangrijk: hoe jij denkt dat anderen over jou 'gaan en kunnen' denken..boeit het? Heb je er wat aan?), waar gaan ze heen, zijn ze waar, zijn ze representatief voor de werkelijkheid, zijn ze overdreven, zijn ze opbouwend of niet, in hoeverre heb je er wat aan, etc).
6. Wat wil jij dan gaan doen (en wat doe je nu)? Op een stoel zitten en je kut (blijven) voelen!
7. verstand is mooi als je er wat aan hebt, niet als je verstand het moeilijker voor je maakt. Hoe meer jij je verstand effectiever gaat gebruiken (lees: als het komt als het voor jou gunstig is, hoe meer jij met sterke schoenen op deze aardbol rond loopt of gaat lopen en niet om het minste of geringste de lucht in wordt gekeild als er wat gebeurt. Aardig hé het verstand.
8. want is het verstand dan wel zo verstandig voor jouw gemoedstoestanden? Think about it. De bedoeling moet zijn ja, en niet nee. Samenwerking vereist hierin. En ja, dat klinkt misschien zweverig, maar een goeie samenwerking van lichaam, geest en verstand is allesbehalve onpraktisch!
zo, nu hou ik even op..ben geen psych of iets dergelijks en kan niet iedereen helpen. Conclusie voor vandaag is: je kan iemand de hand reiken, maar men moet het wel willen, voor de rest een
voor mijn felheid misschien Zijn allemaal dingen waar je mensen voor nodig hebt, sport doe ik trouwens al wel.
Ik vind dit nog een beetje te onduidelijk, net als " dans" . Moet ik van me stoel gaan staan, en gaan dansen
. Naar een dansschool gaan?.Nouja, ik weet t allemaal niet hoor. Ik krijg mezelf ook niet zover (meer) om mezelf(weer) tot iets aan te zetten. Nu ik me zo voel als ik nu voel.
quote:Nee hoor alhoewel sex wel leuker (en nog bewuster/aparter) kan zijn met een lot- (of is het sex-) genootOp zondag 17 oktober 2004 14:17 schreef toktoktok het volgende:
sport, dans, spel , sex.
Zijn allemaal dingen waar je mensen voor nodig hebt, sport doe ik trouwens al wel.
Vind ik dus van niet. Genoeg sporten die je alleen kan doen en er zijn ook genoeg sporten (zowat alle sporten) die je sowieso alleen doet, maar dan (al dan niet toevallig) met anderen erbij. Daarbij is dit ook weer een uitdaging dan. Je doet al een sport, haal er je profijt uit. Kleine stapjes kunnen grote gevolgen hebben voor jezelf. Begin moet ergens beginnen.
Je moet (of kan) het omdraaien, het zijn allemaal dingen die voor jou goed kunnen zijn. Hou jezelf in acht, wat kan ik ervan leren, hoe word ik er beter van, etc. en geniet of probeer het althans. Als je dat wilt, zijn en kunnen het prima opties voor jezelf namelijk.
Eruit halen wat er voor jou in zit en/of kan zitten. Word dan maar een beetje egoïstisch in die zin, maar cijfer jezelf niet weg, omdat er mensen mee gemoeid zijn of dit of dat. Geen goeie redenen voor jezelf en grote kans dat je lichaam/gevoel ook hevig gaat protesteren op een gegeven moment. Maargoed, hier kan ik wel talloze voorbeelden van geven. Laat ik niet te ver gaan.
quote:JA!Ik vind dit nog een beetje te onduidelijk, net als " dans" . Moet ik van me stoel gaan staan, en gaan dansen
Let's dance
.Nee, als eerst (beginnen klein
) zet de muziek aan. Mocht je dat al hebben gedaan, ga lekker zitten of midden in je huiskamer/slaapkamer whatever staan. Laat je gedachtes maar komen, observeer ze. Maar vooral (en daarna) voel, luister naar jezelf, je lichaam, de muziek. Voel de energie, laat hem komen, sta open, wil het! etc etc.tjee, cursus online
quote:Het maakt ook niet uit, twijfels zijn al een begin.Nouja, ik weet t allemaal niet hoor. Ik krijg mezelf ook niet zover (meer) om mezelf(weer) tot iets aan te zetten. Nu ik me zo voel als ik nu voel.
en Ik weet het alle begin is moeilijk, maar reken maar dat je lichaam, geest en later (mooie bijkomst) je verstand er alleen maar baat bij zullen en kunnen hebben. Jezelf helemaal. Maar dat is iets voor de toekomst, nu het nu.
Kleine stapjes. Misschien is het een idee om eerst eens op te gaan schrijven wat je nou allemaal dwarszit, waar je nou ontevreden over bent, waar je moeite mee hebt. Gewoon kort desnoods, kernwoorden. En dan tot jezelf proberen te komen, telkens weer wat te oefenen. Overal kan je de opties aangrijpen, jij op de 1e plaats. Egoïstisch nee, verstandig ja
. maargoed, ik snap dat dit wel weer wat zweverig kan klinken
Misschien een idee om hier even te vermelden wat je gevoel nu dan is.
Pak een paar kernwoorden eruit. Let it show, het is maar je verstand waarschijnlijk, dus niks aan het handje
. quote:me gevoel nu is:Op zondag 17 oktober 2004 15:10 schreef sweetgirly het volgende:
Ps. en het begin is trouwens helemaal niet moeilijk, de stap 'lijkt' moeilijk (problemen willen de macht houden -> en niet je lichaam/geest whatever kickt op macht, die willen allemaal dat je jezelf bent, die willen stralen, als de zon bij heldere hemel). Maar eenmaal genomen viert je lichaam, jezelf, alleen maar feest. Jij (je echte jij) is en bent er alleen maar blij mee, dat je jezelf niet meer dwarszit. En de stap is zo klein of kan zo klein zijn. Je gevoel wil leven, je verstand wil domineren. Vandaar al die klote-dingetjes en struggles van de mens (met zijn verkregen noem maar op).
maargoed, ik snap dat dit wel weer wat zweverig kan klinken
Misschien een idee om hier even te vermelden wat je gevoel nu dan is.
Pak een paar kernwoorden eruit. Let it show, het is maar je verstand waarschijnlijk, dus niks aan het handje
Alleen, verveling,beetje gespannen, beetje beschamend.
quote:Mijn 1e vraag die opkomt is eigenlijk: waarom voel je je wat beschaamd?Op zondag 17 oktober 2004 15:47 schreef toktoktok het volgende:
me gevoel nu is:
Alleen, verveling,beetje gespannen, beetje beschamend.
De rest van de vragen liggen in jou besloten, het waarom (maar ok).
Bijv. beetje gespannen. Weet je de reden? Zoja, kan je er wat aan doen? Zijn er opties? Zoja, kan en vooral wil je er wat mee doen? Zo nee, waarom niet? Zoja, probeer het. Jij eerst, weet je nog. Wat betreft dat je je wat gespannen voelt, is het misschien toch handig om even je lichaam wat rust of juist wat spanning te gunnen. Laat je spieren even werken, ga in een kleermakerszit zitten en hup die benen goed naar beneden. Voel je lichaam maar (dat first).
ik ga nu zelf weg, maar ik hoop te lezen als ik terug kom, dat je het hebt geprobeerd. Ook al voel je je nog verotter, probeer het eens. Voel die spieren even lekker, je lichaam, zet aan die mooie muziek! Uit het hoofd komen jij!
ben het er helemaal mee eens
ik he bhet gevoel dat toktoktokkie maar moeilijk/niet te overtuigen is.
Probeer je emoties terug te krijgen, er goed mee in contact te staan, dan ben je ook makkelijker te overtuigen. Toktoktok, je best kut voelen en je 'slim' en 'vol' voelen, weegt echt niet op tegen genieten. Genieten is juist een vol gevoel.
doen
quote:Ik schaam me voor me schaamtes, schaam me dat ik niks doe op een dag, dat ik geen vrienden heb enz. En daar raak ik weer gespannen van, het is gewoon een cirkeltje eigenlijk, of nee meer een spiraal die steeds dieper zakt.Op zondag 17 oktober 2004 16:09 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Mijn 1e vraag die opkomt is eigenlijk: waarom voel je je wat beschaamd?
De rest van de vragen liggen in jou besloten, het waarom (maar ok).
Bijv. beetje gespannen. Weet je de reden? Zoja, kan je er wat aan doen? Zijn er opties? Zoja, kan en vooral wil je er wat mee doen? Zo nee, waarom niet? Zoja, probeer het. Jij eerst, weet je nog. Wat betreft dat je je wat gespannen voelt, is het misschien toch handig om even je lichaam wat rust of juist wat spanning te gunnen. Laat je spieren even werken, ga in een kleermakerszit zitten en hup die benen goed naar beneden. Voel je lichaam maar (dat first).
ik ga nu zelf weg, maar ik hoop te lezen als ik terug kom, dat je het hebt geprobeerd. Ook al voel je je nog verotter, probeer het eens. Voel die spieren even lekker, je lichaam, zet aan die mooie muziek! Uit het hoofd komen jij!
Over die spieren aanspannen enzo, dat deed me niet zoveel eigenlijk,
Maar ik kan alleen wel "blij" zijn, of van muziek genieten, soms krijg ik opeens een heel goed gevoel maar meestal is dat zo kort, en het "slechte" gevoel overheerst altijd nog.
Opzich kan ik me dus wel goed voelen alleen,maar qua bezigheden of contacten schiet ik daar niet veel mee op.
quote:Tja, als het goede gevoel wel soms aanwezig is, is het eigelijk de kunst om het te gaan verlengen. Iedereen heeft weleens een slechte dag, maar punt is kom je er ook weer uit. Soms duurt het heel lang voordat je weer uit een dal kan komen (algemeen bekend), maar hoe meer je weet hoe er sneller uit te komen, hoe korter ook de treetjes worden om er weer uit te kunnen klimmen. Misschien zie je dat een beetje voor je.Op zondag 17 oktober 2004 21:17 schreef toktoktok het volgende:
Ik schaam me voor me schaamtes, schaam me dat ik niks doe op een dag, dat ik geen vrienden heb enz. En daar raak ik weer gespannen van, het is gewoon een cirkeltje eigenlijk, of nee meer een spiraal die steeds dieper zakt.
Over die spieren aanspannen enzo, dat deed me niet zoveel eigenlijk,
Maar ik kan alleen wel "blij" zijn, of van muziek genieten, soms krijg ik opeens een heel goed gevoel maar meestal is dat zo kort, en het "slechte" gevoel overheerst altijd nog.
Opzich kan ik me dus wel goed voelen alleen,maar qua bezigheden of contacten schiet ik daar niet veel mee op.
Het goede gevoel moet je weten vast te houden. En dat punt is weer iets dat je meer in contact met jezelf komt te staan, met je gevoel, en/of gaat komen, zodat je negatieve gedachtes je niet gaan overheersen en het klotegevoel daardoor ook niet of minder kans krijgt. En zowel, kan er je sneller weer uit komen/klimmen, totdat je op een gegeven moment gewoon eruit springt, eruit huppelt
, dat zou helemaal mooi zijn.Maargoed, je hebt dus (misschien nog) een lange weg te gaan.
Of dat kan zo aanvoelen. Maar we blijven positief. Voordeel: je kan een goed gevoel krijgen en genieten (neem ik aan). Qua contacten en bezigheden, waar je moeite mee hebt (toch?), het enige wat zou kunnen helpen is om in het diepe te springen dus. Het proberen, oefenen. Opzich wil ik mezelf wel als proefkonijn opgeven en misschien nog wel een paar hier. Ik bedoel, ik bijt iig niet en ben ook verlegen op zijn tijd, etc. Wat denk, zou je dat durven?
En wat ik al zei, misschien is het een idee om een gevoelige-mensen-club op te richten ofzo
, altijd handig en heb je en wij allemaal gelijk wat (onverplichte) steun whatever aan elkaar. Dat gemail enzo, kost ook alleen maar tijd soms , en schiet er bij mij ook meestal in. We pakken het gewoon groots aan, naja op een kleinschalige manier dan, niks engs aan toch? Uitbreiden dat netwerk .Nee, deed het je niet zoveel met die spieren, kan me ook wel voorstellen hoor (vooral als je je nog niet optimaal voelt). Het is ook de truc om jezelf een beetje te gaan en kunnen oppeppen en daar is het lichaam een perfect middel bij uitstek voor. Ben je ook zo aan het malen als je in je bed ligt? Probeer eens je aandacht dan op je lichaam te richten, je buik, je benen, etc. Oefenen, oefenen, zal u
. Goed, in de kerstvakantie (dat duurt nog even..helaas
), heb ik sowieso tijd. Pikken we er een dagje uit, krijg je een wodkaatje van mij en alles komt goed. Amorn gaat ook mee (tegen die tijd heb ik vast wel zijn horoscoop af ). En wie er nog meer mee wil, roept maar. Alle schijtbakken, waaronder ik zo nu en dan, meldt u en dan gaan we de uitdaging gewoon aan . We kunnen het, we kunnen het..
, want we are the best .Sensitive people rulezzz! Remember that en genieten kunnen we ook, juist zelfs!
naja, nou wel weer genoeg gebabbeld voor vandaag. Nog een oppep-tip, maak (of laat) een cd'tje met al jouw lievelings en/of lekkere nr's op (maken)..zalig
quote:Beetje laat: maar dat gebeurd doordat je jezelf allereerst eens de tijd en ruimte geeft om dingen verkeerd te doen. Dus accepteren dat het niet erg is om fouten te maken.Op zaterdag 16 oktober 2004 11:38 schreef -DailaLama- het volgende:
[..]
Hoe maak je zo'n opwaartse spiraal?
Daarna in een proces van trial & error gaan experimenteren met dingen waarvan jij denkt dat je ze zullen helpen meer contact te krijgen. Deze struikelblokken (errors) inzien, en opnieuw proberen, en ze durven te reflecteren met vrienden; zo kom je in een opwaardse spiraal. En daar kan best een tijd over heen gaan...
Sweetygirl: yep. we rule
ik bedoel: beter dan hard en versteend.>mischien denk je ook te veel na(bij wat je doet). Als je minder nadenkt, is er meer plek voor je emoties.(dan krijg je ook betere ideeen, let maar op)
ja
dat is een beperking van de mens>(Creatief)Visualiseren kan trouwens ook helpen.
Je doet je ogen dicht, relaxed en probeert je zo goed en zo concreet mogelijk voor je hoofd halen wat je wil in het leven. Je geeft jezelf toestemming voor datgene wat je wil(vaak een grote stap). Doe je ogen dicht en fantaseer creatief waar je van droomt etc.etc.
ik doe het voortdurend
[ Bericht 3% gewijzigd door amornl87 op 20-10-2004 20:18:24 ]
dr staan heel goeie dingen in ook!
Ik ben een paar keer uitgegaan en vond het erg ongemakkelijk, en was bang dat vreemde mensen me zouden aanspreken.. En daar had ik helemaal geen zin/... in.
Eventjes dacht ik dat ik me beter ging voelen, doordat ik toch uitgegaan was,maa dat was maar eventjes, paar uurtjes ofzo.
Ik merk ook echt dat ik probeer te voorkomen dat andere me aanspreken, door niet in hun richting te kijken, me nergens mee te bemoeien.
Op school merk ik dat vooral goed, dan zeg ik wel wat maar ik wil de "macht"over get gesprek hebben, dus ik wil kunnen bepalen wanneer het moet stoppen..
(ja klinkt erg vaag). Zodat mensen niet mij niet verlegen maken of kwetsen enz.
Als ik vrij heb , dan heb ik bijna niks te doen, en daar baal ik echt van,
"ik heb een fiets om te fietsen, maar niemand om naar toe te fietsen."
En vooral door me tegenstrijdige "gedachtengang"snap ik niks van mezelf, ik wil wel vrienden/mensen om me heen, om samen dingen te doen. Maar niet op de manier hoe ik nu ben.
Als ik nou perfect was geweest had ik wel vrienden durven te maken, en mensen aanspreken enz.
Dat is nu mijn gedachten eigenlijk.
quote:Kwetsbaarheid ontstaat wanneer je macht als iets buiten je beschouwt. Bijvoorbeeld de macht die jouw omgeving op jou uitoefent of jouw betekenis die je toekent aan uiterlijke dingen. Geloof mij, macht zit IN je. Ik kan je hier zo niet in een paar regels vertellen hoe dit zit. Ga boeken lezen zou ik zeggen over het onderwerp. Dat is als je het probleem echt wil aanpakken en dit topic niet hebt gestart uit zelfmedelijden. Klinkt hard, maar je moet hard zijn voor je zelf. Aanpakken dat probleem! Je leeft maar 1 keer! Fuck alles, jouw geluk komt eerst toch?Op zaterdag 6 november 2004 15:07 schreef toktoktok het volgende:
Zodat mensen niet mij niet verlegen maken of kwetsen enz.
quote:Dat eerste regeltje daar heb ik ook nog weleens last van. maar oiver wat je verder schrijft : ik denk niet dat je moet streven naar perfectie... niemand is perfect al lijkt dat soms van de buitenkant wel zo en je zal t ook nooit worden. Je moet gewoon niet perfect willen zijn. Ik weet niet wat voor school je nu doet, maar misschien moet je uitkijken naar de periode die erna gaat komen (ligt er natuurlijk aan hoelang je er nog moet zitten) ik was dolblij dat de middelbare school over was en dat ik een herkansing kreeg. die herkansing heb ik gebruikt om vrienden te maken.Op zaterdag 6 november 2004 15:07 schreef toktoktok het volgende:
Als ik vrij heb , dan heb ik bijna niks te doen, en daar baal ik echt van,
"ik heb een fiets om te fietsen, maar niemand om naar toe te fietsen."
En vooral door me tegenstrijdige "gedachtengang"snap ik niks van mezelf, ik wil wel vrienden/mensen om me heen, om samen dingen te doen. Maar niet op de manier hoe ik nu ben.
Als ik nou perfect was geweest had ik wel vrienden durven te maken, en mensen aanspreken enz.
Dat is nu mijn gedachten eigenlijk.
quote:dat heb ik op me vorige school ook gedacht, Ik dacht een soort "nieuwe"start te maken, maar dat lukt niet, ik loop gewoon tegen dezelfde dingen aan. Ik kan wel de eerste paar weekjes mezelf anders voordoen dan ik ben maar daarna niet meer, en wordt het me teveel. En trek ik me terug enz. enz. enz.Op zaterdag 6 november 2004 15:16 schreef Zero2Nine het volgende:
[..]
Dat eerste regeltje daar heb ik ook nog weleens last van. maar oiver wat je verder schrijft : ik denk niet dat je moet streven naar perfectie... niemand is perfect al lijkt dat soms van de buitenkant wel zo en je zal t ook nooit worden. Je moet gewoon niet perfect willen zijn. Ik weet niet wat voor school je nu doet, maar misschien moet je uitkijken naar de periode die erna gaat komen (ligt er natuurlijk aan hoelang je er nog moet zitten) ik was dolblij dat de middelbare school over was en dat ik een herkansing kreeg. die herkansing heb ik gebruikt om vrienden te maken.
quote:mmm ok dat is lastig, maar misschien heb je dan niet de juiste personen opgezocht? ik heb bijvoorbeeld helemaal op het einde van mijn middlebare school nog een ander groepje mensen ontdekt, die eigelijk veel beter paste bij mij dan de "vrienden" (met heele vette aanhalingstekens) waar ik altijd mee om was gegaan. Het was toen eigelijk al te laat om die mensen nog verder te leren kennen dus dat is ook niet veel meer geworden (was neit meer nodig want middelbare school was over toen). Maar het gaf wel aan dat er nog mogelijkheden waren geweest als ik het echt gewild had.Op zaterdag 6 november 2004 15:19 schreef toktoktok het volgende:
[..]
dat heb ik op me vorige school ook gedacht, Ik dacht een soort "nieuwe"start te maken, maar dat lukt niet, ik loop gewoon tegen dezelfde dingen aan. Ik kan wel de eerste paar weekjes mezelf anders voordoen dan ik ben maar daarna niet meer, en wordt het me teveel. En trek ik me terug enz. enz. enz.
Maar het is lastig om jou situatie in te schatten, nu weet ik alleen dat je naar school gaat. niet wat voor school ofzo (dat kan nogal verschil maken in wat voor soort mensen er rondlopen).
maar ik denk niet dat ik "toevallig"tegen de verkeerde mensen aan loop. Er moeten altijd wel paar mensen van de 30 zijn waarmee je omgaan kunt.
Nog iets: Ik ga alleen maar met mensen "om"als ik weet dat ze me geen intieme vragen zullen stellen, en dat ze me niet kwetsen. En vaak vind ik die mensen best wel "nerderig"(ja klinkt arrogant) Maar meestal zullen hun je niet kwetsen, en dan kan ik me tenminste een beetje "beter dan hun"voelen.
Het is eigenlijk erg gemeen, en ik schiet er ook niks mee op , want eigenlijk vind ik die mensen helemaal niet leuk als vrienden ofzo. Maar praat alleen maar met ze omdat ze me geen "kwaad"zullen doen.
quote:HahahahahahahahaOp zaterdag 6 november 2004 15:30 schreef toktoktok het volgende:
ik zit op mbo..
maar ik denk niet dat ik "toevallig"tegen de verkeerde mensen aan loop. Er moeten altijd wel paar mensen van de 30 zijn waarmee je omgaan kunt.
Nog iets: Ik ga alleen maar met mensen "om"als ik weet dat ze me geen intieme vragen zullen stellen, en dat ze me niet kwetsen. En vaak vind ik die mensen best wel "nerderig"(ja klinkt arrogant) Maar meestal zullen hun je niet kwetsen, en dan kan ik me tenminste een beetje "beter dan hun"voelen.
Het is eigenlijk erg gemeen, en ik schiet er ook niks mee op , want eigenlijk vind ik die mensen helemaal niet leuk als vrienden ofzo. Maar praat alleen maar met ze omdat ze me geen "kwaad"zullen doen.
Wat ben jij een wousquote:Dat klinkt heel herkenbaar hoor. Ik denk dat het een soort weg van de minste weerstand is. Ik voel me in het begin bij zulke mensen ook beter thuis omdat je dan zelf de sfeermaker kan uithangen dat kan wel goed zijn voor je zelfvertrouwen. Maar als zulke mensen te stil blijven en ze willen nooit wat leuks doen (dat hoeft niet eens uitgaan te zijn) dan is de lol er wel snel vanaf.Op zaterdag 6 november 2004 15:30 schreef toktoktok het volgende:
ik zit op mbo..
maar ik denk niet dat ik "toevallig"tegen de verkeerde mensen aan loop. Er moeten altijd wel paar mensen van de 30 zijn waarmee je omgaan kunt.
Nog iets: Ik ga alleen maar met mensen "om"als ik weet dat ze me geen intieme vragen zullen stellen, en dat ze me niet kwetsen. En vaak vind ik die mensen best wel "nerderig"(ja klinkt arrogant) Maar meestal zullen hun je niet kwetsen, en dan kan ik me tenminste een beetje "beter dan hun"voelen.
Het is eigenlijk erg gemeen, en ik schiet er ook niks mee op , want eigenlijk vind ik die mensen helemaal niet leuk als vrienden ofzo. Maar praat alleen maar met ze omdat ze me geen "kwaad"zullen doen.
Maar er zal toch wel een tussenoplossing zijn? dus mensen die iets minder "nerderig" (ik gebruik dat woord liever niet eigelijk) zijn maar wel iets leukere vrienden zijn qua activiteiten enzo, maar weer neit gelijk van die mensen die ervan houden elkaar lekker af te zeiken.
quote:hmmmm.... what's up with the name boy?Op zaterdag 6 november 2004 15:40 schreef Zero2Nine het volgende:
[..]
quote:nou Zero2Nine staat voor Serotonine.Op zaterdag 6 november 2004 17:02 schreef Zero-Nine het volgende:
[..]
hmmmm.... what's up with the name boy?
[ Bericht 0% gewijzigd door Xebrozius op 06-11-2004 19:17:49 ]
quote:Jij bent een type persoon die elk contact uit de weg gaat omdat je diep van binnen weet dat je oppervlakkig bent en nooit echt iets zult zijn in het leven.Op zaterdag 6 november 2004 15:30 schreef toktoktok het volgende:
ik zit op mbo..
maar ik denk niet dat ik "toevallig"tegen de verkeerde mensen aan loop. Er moeten altijd wel paar mensen van de 30 zijn waarmee je omgaan kunt.
Nog iets: Ik ga alleen maar met mensen "om"als ik weet dat ze me geen intieme vragen zullen stellen, en dat ze me niet kwetsen. En vaak vind ik die mensen best wel "nerderig"(ja klinkt arrogant) Maar meestal zullen hun je niet kwetsen, en dan kan ik me tenminste een beetje "beter dan hun"voelen.
Het is eigenlijk erg gemeen, en ik schiet er ook niks mee op , want eigenlijk vind ik die mensen helemaal niet leuk als vrienden ofzo. Maar praat alleen maar met ze omdat ze me geen "kwaad"zullen doen.
Net zoals 98% van de bevolking trouwens.
Dat je je zelf arrogant vind terwijl je op het MBO zit maakt je toch wel dat je kampt met een grootheidswaan die zelfs Hitler nog niet had.
Je misbruikt het contact vermijden van anderen als argument omdat jij beter dan ze bent.
Maar guess what, de losers in jouw ogen kunnen zeggen wat ze denken van anderen, hebben relativatie vermogen en kunnen wél tegen kritiek.
Dit gezegd hebbende moet je inderdaad wel stoppen met school en gewoon werkloos in een flatje gaan wonen en een kluizenaar worden die tot zijn eenzame dood misbruik zal maken van onze sociale voorzieningen.
En met ONZE voorzieningen bedoel ik de mensen die werken, nauwelijks angst ervaren en wél durven te leven.
Mijn god, ik zou er niet aan moeten denken dat ik jou onder me zou moeten hebben als manager.
Zodra ik je zou bekritiseren zou je ongeveer uitbarsten in huilen en nachten slecht slapen omdat ik dingen heb gezegd waar je bang voor bent...
Je bent een enorme lafaard, dat is wat je bent.
Je bent niet bijzonder, je bent niet meer, je bent niet beter, je bent niet verstandiger, en je bent te laf om er zelf een einde aan te maken.
Kom dan niet aan met je gemekker dat je in niet staat bent om te functioneren in een sociale omgeving, maar doodleuk verkondigd dat je je wel beter voelt dan de rest.
Dat is hetzelfde als een dakloze die niet om kan gaan met de sociale druk in deze maatschappij maar die doodleuk verklaart dat hij zich beter voelt dan de rest.
Je zou eens weten wat de rest anders vind van die zwerver...
quote:Op donderdag 9 december 2004 01:06 schreef toktoktok het volgende:
Ik wil dit even van me afschrijven , met welk doel weet ik nog niet.
Toen ik nog klein was en op de basischool zat , was ik erg stil en verlegen. Ik praate heel zachtjes en durfde niks.
Ik durfde niet bij iemand te spelen, niet te ver van huis, en niet het schoolplein op in de pauze's.
Gym vond ik ook heel eng, en kwetsend. Omdat ik daar erg slecht in was.
En het erg vernederend was om af te gaan voor 30 andere kinderen die naar je staan te kijken.
Ik had weinig vrienden, ookal vond iedereen me wel een aardige jongen.
Maar ik was niet "stoer".
Op het VMBO veranderde weinig. Gym was nog steeds een hel voor mij, en ik keek er al de dag voordat we gym zouden hebben tegen op.
Telkens weer af gaan , en daardoor nog onzekerder gedragen. Wat het alleen maar verergert.
Tijdens de vmbo periode had ik in het begin 4 "basischool vrienden" En dat eindigde in 2.
De laatste jaren van het VMBO werd ik steeds onzekerder. Iedereen ging uit, maar ik had daar geen vrienden voor en durfde het niet.
Nu zit ik op het MBO, en ben 18 jaar, heb geen vrienden. Heb niks te doen. En school gaat slecht en vind het erg om er te zijn.
En voel me ook anders dan andere mensen, Ik leef maar een beetje alleen. Vul me tijd met onnutige dingen. Zoals internet, en zelfs dan verveel ik me..
Ik weet het zelf gewoon niet meer. Ik heb een soort angst voor andere mensen.
Vroeger kon je dat nog afschuiven op "hij is verlegen"maar nu.. het is echt een probleem geworden.
En heb ook een erg nutteloos gevoel, Durf ook geen rijlessen te nemen, niet omdat ik bang ben voor het autorijden, maar voor de instructeur die naast me zit en dingen aan me gaat vragen enzo.
Onbewust of misschien ook wel bewust schuif ik al me problemen af om me uitelijk, ik weet gewoon dat ik niet lelijk ben. Maar me gevoel zegt het tegenovergestelde.
En denk ik altijd dat als ik nou super knap was geweest wel een leuk en sociaal leven had gehad. Omdat ik dan niet zo onzeker hoef te zijn. En mensen vanzelf wel naar mij toe zouden komen.
Ik dacht dat het vanzelf wel goed zou komen, maar nu ik 18 ben , merk ik dat het niet vanzelf goed komt. Ik zit in de knoop, en weet niet hoe ik uit deze "cirkel "kom.
Ik probeer me negatieve gedachten te vermijden, me gevoelens te onderdrukken, maar moet het nu echt even van me af schrijven.
Zelf zie ik geen "oplossing". En heb ik een nutteloos gevoel.
Ik wil iets bereiken!, iets leuks iets waar ik trots op kan zijn. En geen standaard leven.
Maar ik ben niet het juiste mens daarvoor, ik en al zo "anti-sociaal"dus hoe kan ik nou iets bereiken.
Nu stop ik even,anders wordt het wel erg langdradig.
Misschien herkent iemand "dit"en kan me helpen.
Doordat ik vroeger behoorlijk veel gepest ben was ik ook erg bang om niet normaal gevonden te worden. Vooral toen het pesten eenmaal voorbij was had ik hier last van omdat ik dacht dat dat pesten wel weer zou beginnen als ik gewoon mezelf was.
Hierdoor ben je bang voor situaties waar je het gevoel hebt dat je iets kan verliezen. Ook kun je zo jezelf niet zijn. Gelukkig voor mij ben ik toen ik een jaar of 16 was tot de conclusie gekomen dat niet de hele wereld tegen je is en dat mensen die je niet accepteren zoals je bent meestal zelf gewoon de moeite niet zijn. Ik heb in die tijd ook een tijdje bij een psycholoog gelopen, dat heeft mij flink geholpen te veranderen. Probeer niet al je problemen zelf op te lossen als je het idee hebt dat je problemen je boven t hoofd groeien.
Dat gevoel niet normaal te zijn is zowieso een hele grappige. Ik had dat vroeger heel sterk, terwijl ik nu meer het idee heb, wie heeft 'normaal' verzonnen, iedereen heeft z'n moeilijkheden, z'n struikelblokken, enige verschil is dat je van jezelf weet dat je je d'r druk over maakt.
quote:nee dit is slimme tekst *proest*Op zaterdag 6 november 2004 19:15 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Jij bent een type persoon die elk contact uit de weg gaat omdat je diep van binnen weet dat je oppervlakkig bent en nooit echt iets zult zijn in het leven.
Net zoals 98% van de bevolking trouwens.
Dat je je zelf arrogant vind terwijl je op het MBO zit maakt je toch wel dat je kampt met een grootheidswaan die zelfs Hitler nog niet had.
Je misbruikt het contact vermijden van anderen als argument omdat jij beter dan ze bent.
Maar guess what, de losers in jouw ogen kunnen zeggen wat ze denken van anderen, hebben relativatie vermogen en kunnen wél tegen kritiek.
Dit gezegd hebbende moet je inderdaad wel stoppen met school en gewoon werkloos in een flatje gaan wonen en een kluizenaar worden die tot zijn eenzame dood misbruik zal maken van onze sociale voorzieningen.
En met ONZE voorzieningen bedoel ik de mensen die werken, nauwelijks angst ervaren en wél durven te leven.
Mijn god, ik zou er niet aan moeten denken dat ik jou onder me zou moeten hebben als manager.
Zodra ik je zou bekritiseren zou je ongeveer uitbarsten in huilen en nachten slecht slapen omdat ik dingen heb gezegd waar je bang voor bent...
Je bent een enorme lafaard, dat is wat je bent.
Je bent niet bijzonder, je bent niet meer, je bent niet beter, je bent niet verstandiger, en je bent te laf om er zelf een einde aan te maken.
Kom dan niet aan met je gemekker dat je in niet staat bent om te functioneren in een sociale omgeving, maar doodleuk verkondigd dat je je wel beter voelt dan de rest.
Dat is hetzelfde als een dakloze die niet om kan gaan met de sociale druk in deze maatschappij maar die doodleuk verklaart dat hij zich beter voelt dan de rest.
Je zou eens weten wat de rest anders vind van die zwerver...
quote:Jij presteert het om één enkele simpele zin te verneuken.Op donderdag 9 december 2004 14:28 schreef partychickie het volgende:
[..]
Nee, dit is een slimme tekst. *proest*
En ten tweede heb ik in dat verhaal helemaal niet gezegd dat ik slimmer ben.
quote:Mwaoh, nog 69... en na deze post 68 postings te gaan...Op donderdag 9 december 2004 13:37 schreef Zero2Nine het volgende:
waarom wordt hier geen nieuwe topic van gemaakt? deze staat al bijna vol. en vol = vol op fok. dit geeft toch weer een hele andere wending aan de discussie zou je zeggen.
TS is hetzelfde, probleem is min of meer (nog) hetzelfde. Dan kiezen wij liever voor duidelijkheid binnen één topic.
Op een gegeven moment wordt je volwassen en gaan contacten anders lopen als het goed is, je leert meer van positieve contacten en ontwikkeld jezelf op die manier in de positieve zin van het woord.
Als je volwassen bent en je komt klootzakken tegen dan neem je die klootzakken ook minder serieus en denk je vanzelf :" Ach, die hoef ik toch niet iedere dag te zien". Zit je gebonden aan mensen dan is het een ander verhaal. Maar dan heb je nog de werkplek waar je tot je 65 ste in moet verkeren, ook daar lopen klootzakken tussen. Dan is het ook een kwestie van of :" Die lui negeren" of van : "Die lui hard aanpakken zodat je zelf niet gestressed raakt". De confrontratie aangaan dus.
En zo zit het hele leven vol relaties waar je moeite mee kunt hebben, de kunst is om goed te kunnen balanceren. En jezelf niet klote laten voelen door anderen, want dat is het absoluut niet waard.
Je kunt nog beter 10 vijanden maken dan jezelf slechter te laten voelen. Alles voor je eigen gezondheid denk ik maar.
Jezelf voorop plaatsen is een must in het leven. Nooit inleveren, en dan ook nooit. Geen graantje toegeven.
Kortom : Een flinke dosis egoisme is wel gewenst tegenwoordig, en dat is niet eens een slechte eigenschap volgens mij. Hard om hard, tand om tand. En bevalt het de ander niet, dikke pech. What comes around goes around. Etc etc
Je moet het leven een beetje als fokken zien, ieder woord krijgt zijn weerwoord. En heb je eenmaal de smaak te pakken dan valt op ieder woord een weerwoord te geven. Iemand zegt : " Je ziet er slecht uit" vervolgens kun je je slecht voelen door die uitspraak of je pakt het anders aan en komt met een weerwoord. Een weerwoord als : " Ik voel me wel goed, en dat is belangrijker". Of je valt aan en zet een andere zet in het schaakspel, zo van : " Maar gelukkig heb ik niet zo'n puist op de nek zoals jij die hebt". ( Doet me denken aan Eddy Murphy in een van zijn films, over your mother is as fat as...en dan steeds een schepje erboven op doen)
Dat is het spel dat het leven heet. Praten/voor jezelf opkomen/weten waar je voor staat dat is aan te leren, sommigen leren het al vanaf het begin maar dat wil niet zeggen dat ze ooit een zinnig woord eruit hebben geslagen. Hoewel ze zonder zinnige woorden wel meningeen discussie de kop in kunnen drukken, maar dat komt dan door een hoog assertiviteits-gehalte. En daarbij is een mens dynamisch, je kunt volgens mij van Bush zelfs een afgestudeerde chemicus maken als je hem goed traind.
Woord ---> weerwoord --> woord ---> weerwoord........mep--> slag-->schop
Actie ---> reactie
Je kunt natuurlijk ook in het verdomhoekje gaan zitten tot het einde van het bestaan, maar of je daar gelukkiger van wordt is een tweede
[ Bericht 5% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 09-12-2004 15:50:14 ]
quote:Heb ik gezegd dan dat jij zei dat je slimmer was? Wie denk jij dat je bent om zulke dingen te typen? Dat vraag ik mij af.Op donderdag 9 december 2004 15:03 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Jij presteert het om één enkele simpele zin te verneuken.
En ten tweede heb ik in dat verhaal helemaal niet gezegd dat ik slimmer ben.
Ik zal het kort proberen te vertellen. Ten eerste Nederland loopt flink achter op het gebied van mentale gezondheid. Verlegen is een oud woord. Sociaal zijn zit in ieder mens. Als een baby geboren wordt heeft het geen angsten behalve voor harde geluiden, en nog wat van dat soort natuurlijke angsten. Zeker GEEN sociale angsten.
Waar moet je dan kijken? Waar ligt het probleem? Zeker NIET bij jezelf. De taak van de ouders is om je in een zelf-verzekerd zelfstandig individu te laten groeien en te helpen. Hier schiet 90% te kort.
Ik kan een heel verhaal houden, maar als je sociale problemen hebt dan ligt dat aan je ouders, waarschijnlijk hebben ze je emotioneel misbruikt, messchien physiek/sexueel/spiritueel zelfs. Zij hebben jou als kind gebruikt om hun benodigdheden te vervullen. Hierdoor ga je door de ogen van andere mensen leven, je ontwikkeld geen volledige indentiteit.
Stop om je zelf de schuld te geven, plaats de verantwoordlijkheid waar het hoort.
Mocht je jezelf lelijk vinden dan kan je altijd je haar anders doen, zonnebanken, of gaan fitnessen, hier moeten je ouders bij helpen. Als ze niet aan je zien dat je ongelukkig bent en je niet helpen komen ze waarschijnlijk ook uit een dysfunctioneel gezin. Ik zal maar niet beginnen over mijn ouders.
Vergeet al die complete onzin over verlegen zijn, sociale fobieen, dat is een mooie business voor de psychiatrie om je vol met pillen te gooien.
Wat jij nodig hebt is een goede discussie met je ouders, en therapie. Sociale fobie is een grap, het is je ouders verantwoordelijkheid en niet aan jezelf. Uiteraard gaat niemand je meer gelukkig maken en moet je zelf actie ondernemen, en bereid zijn te veranderen, niemand doet het meer voor je, maar leg aub de verantwoordlijkheid op de juiste plaats.
Zoek is wat informatie over dysfunctionele gezinnen, misbruik, en "co-dependency."
Sorry dat ik een beetje aan het prediken ben, maar veel advies hier snijdt echt geen hout.
quote:Natuurlijk ligt dat niet aan ouders. niet elk kind is hetzelfde. Als hij broers en zussen heeft hoeft daa rniks mee aan de hand te zijn. Hoe kan dat dna?Op donderdag 9 december 2004 15:59 schreef sazu het volgende:
Wat is Nederlands toch een vervelende taal, vooral het schrijven, nouja...
Ik zal het kort proberen te vertellen. Ten eerste Nederland loopt flink achter op het gebied van mentale gezondheid. Verlegen is een oud woord. Sociaal zijn zit in ieder mens. Als een baby geboren wordt heeft het geen angsten behalve voor harde geluiden, en nog wat van dat soort natuurlijke angsten. Zeker GEEN sociale angsten.
Waar moet je dan kijken? Waar ligt het probleem? Zeker NIET bij jezelf. De taak van de ouders is om je in een zelf-verzekerd zelfstandig individu te laten groeien en te helpen. Hier schiet 90% te kort.
Ik kan een heel verhaal houden, maar als je sociale problemen hebt dan ligt dat aan je ouders, waarschijnlijk hebben ze je emotioneel misbruikt, messchien physiek/sexueel/spiritueel zelfs. Zij hebben jou als kind gebruikt om hun benodigdheden te vervullen. Hierdoor ga je door de ogen van andere mensen leven, je ontwikkeld geen volledige indentiteit.
Stop om je zelf de schuld te geven, plaats de verantwoordlijkheid waar het hoort.
Mocht je jezelf lelijk vinden dan kan je altijd je haar anders doen, zonnebanken, of gaan fitnessen, hier moeten je ouders bij helpen. Als ze niet aan je zien dat je ongelukkig bent en je niet helpen komen ze waarschijnlijk ook uit een dysfunctioneel gezin. Ik zal maar niet beginnen over mijn ouders.
Vergeet al die complete onzin over verlegen zijn, sociale fobieen, dat is een mooie business voor de psychiatrie om je vol met pillen te gooien.
Wat jij nodig hebt is een goede discussie met je ouders, en therapie. Sociale fobie is een grap, het is je ouders verantwoordelijkheid en niet aan jezelf. Uiteraard gaat niemand je meer gelukkig maken en moet je zelf actie ondernemen, en bereid zijn te veranderen, niemand doet het meer voor je, maar leg aub de verantwoordlijkheid op de juiste plaats.
Zoek is wat informatie over dysfunctionele gezinnen, misbruik, en "co-dependency."
Sorry dat ik een beetje aan het prediken ben, maar veel advies hier snijdt echt geen hout.
Binnen een week moet je met 50 mensen op straat oog-contact maken en als je ze eenmaal ziet een relaxte lach geven, voelt het goed zeg dan "hallo" of "hoi", of wat je relaxed vindt.
Je zult zien dat de meeste oog-contact vermijden, wat best best grappig is om te zien. Maak een beetje lol ermee.
Zo kan je iedere week iets verder gaan, kort gesprek beginnen met mensen in een winkel, kort gesprekje op straat. Vergeet niet te lachen!
3de week wat langere gesprekken, zorg dat je wat boeiends te melden hebt, of beter nog, luister goed naar wat de gene zegt, niemand boeit het wat jij eigenlijk te melden hebt in het begin.
En zo verder, maar eerst raad ik je therapie aan, kan serieus goed helpen, en wees niet bang om wat therapuiten te screenen, want sommige zijn niet zo lijp als het normale volk, bij wijs van spreke
Een of andere storing in je hersens en je zit met de gebakken peren. Etc etc etc....volgens mij is er dus voor alle geestelijke problemen geen oorzaak die vast staat. Wederom het complete plaatje dat mensheid inhoudt. Human Beings. How to be a Human being in 10 lessons...nee dat zou makkelijk zijn Het gaat erom, dat de topic starter niet tevreden is met zichzelf. En daar moet hij of zij wat aan doen. En de enige oplossing is door actie te ondernemen en de uitdaging aan te gaan. De wilderniss in, de jungle in die het leven heet. Proberen om een grote mond op te zetten tegen anderen, wie weet werkt het verhelderend om gewoon eens een voorbijganger vol uit te schelden. Daarna verder gaan naar een lagere stap en gesprekken voeren, zolang doorgaan totdat het goed gaat.
En nooit opgeven uiteraard. Opgeven is voor...... losers. En dat wilt niemand zijn volgens mij.
quote:Denk dat je ook beetje je denkwijze daarvoor moet veranderen, anders kun je drempels nooit over. Dat je leert door te doen is sowieso waar, maar begin er maar eens mee.Op donderdag 9 december 2004 16:17 schreef Dromenvanger het volgende:
De schuld op anderen leggen is makkelijk. En tuurlijk heeft opvoeding ook invloed, en opleiding en nog meer. En persoonlijke eigenschappen. Zelfs je sterrenbeeld heeft invloed. Al die factoren bij elkaar zorgen voor het complete plaatje van wie je bent. Wie je bent op dat moment, want wie je kunt zijn is heel iets anders. Invloed op je eigen ik, je haalt je ideale ik niet naar boven door anderen de schuld te geven. Hoewel het wel een uitlaatklep kan zijn. Ik geef dan de opleiding de schuld, waar ik in rijtjes moest staan alsof ik in dienst zat en waar je continu je bek moest houden anders kreeg je consequenties van je gedrag, ze hadden de rem er al opgezet voordat ik kon adem halen. Ze hebben al mijn vrijheid ontnomen toen ik in een belangrijke fase zat van mijn leven, ik weet niet in welke jaren een mens zich ontwikkelt. Volgens mij ergens op de basisschool? Of nog eerder? Kan van alles zijn dat het ontwikkelen remt, dat kan al in de baarmoeder gebeuren
Het gaat erom, dat de topic starter niet tevreden is met zichzelf. En daar moet hij of zij wat aan doen. En de enige oplossing is door actie te ondernemen en de uitdaging aan te gaan. De wilderniss in, de jungle in die het leven heet. Proberen om een grote mond op te zetten tegen anderen, wie weet werkt het verhelderend om gewoon eens een voorbijganger vol uit te schelden. Daarna verder gaan naar een lagere stap en gesprekken voeren, zolang doorgaan totdat het goed gaat.
En nooit opgeven uiteraard. Opgeven is voor...... losers. En dat wilt niemand zijn volgens mij.
quote:Volgens mij is het verstand op nul zetten verstandiger. Als je denkt dan komt er vaak niets van door twijfels. Je kunt dan beter niet denken maar doen. En wat heb je aan overwegen? Het enige antwoord is vaak " Doen". Als je niet doet, dan zit je vast en ben je kluisenaar voor het leven.Op donderdag 9 december 2004 16:20 schreef partychickie het volgende:
[..]
Denk dat je ook beetje je denkwijze daarvoor moet veranderen, anders kun je drempels nooit over. Dat je leert door te doen is sowieso waar, maar begin er maar eens mee.
In ieder geval de eerste stap zetten en de wijde wereld intrekken, ergens moet de eerste stap zijn, en dan niet meer de keutel intrekken, doorgaan tot het bittere eind.
quote:Zoals je zegt he, niet iedereen is hetzelfde. Messchien heeft zijn broers en zussen een andere behandeling gekregen.Op donderdag 9 december 2004 16:04 schreef partychickie het volgende:
[..]
Natuurlijk ligt dat niet aan ouders. niet elk kind is hetzelfde. Als hij broers en zussen heeft hoeft daa rniks mee aan de hand te zijn. Hoe kan dat dna?
Wat bijna altijd geld is dat wanneer iemand naar school gaat, gespiegeld krijgt wat hij altijd over zichzelf heeft gevoelt door de mensen om hem heen. Voel je je als kind al ellendig door slechte ouders dan zullen mensen je op school ook ellendig behandelen.
Je kan niks meer en minder in je leven krijgen dat wat je zelf-beeld is. Heb je als kinds af aan een slecht zelf-beeld, messchien wel het zwarte eendje van de familie, dan wordt je dat ook op school, omdat je geen ander beeld van jezelf hebt. Mensen gaan je niet aardig behandelen als je saai of raai bent, dat is tegen de realiteit vechten.
Goed book: Psycho Cybernetix - Maxwell Maltz
quote:Zeker doorgaan dat moet je ook wel. Maa rik heb zelf dremplels alleen kunnen overwinnen doordat ik het wel moest. Verstand op nul zetten gaat niet.Op donderdag 9 december 2004 16:23 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
Volgens mij is het verstand op nul zetten verstandiger. Als je denkt dan komt er vaak niets van door twijfels. Je kunt dan beter niet denken maar doen.
In ieder geval de eerste stap zetten en de wijde wereld intrekken, ergens moet de eerste stap zijn, en dan niet meer de keutel intrekken, doorgaan tot het bittere eind.
quote:Nou je hebt me nog steeds niet kunnen overtuigen. mijn broer heeft dezelfde opvoeding als mij hoor, maar die heeft er eccht geen last van gehad.Op donderdag 9 december 2004 16:23 schreef sazu het volgende:
[..]
Zoals je zegt he, niet iedereen is hetzelfde. Messchien heeft zijn broers en zussen een andere behandeling gekregen.
Wat bijna altijd geld is dat wanneer iemand naar school gaat, gespiegeld krijgt wat hij altijd over zichzelf heeft gevoelt door de mensen om hem heen. Voel je je als kind al ellendig door slechte ouders dan zullen mensen je op school ook ellendig behandelen.
Je kan niks meer en minder in je leven krijgen dat wat je zelf-beeld is. Heb je als kinds af aan een slecht zelf-beeld, messchien wel het zwarte eendje van de familie, dan wordt je dat ook op school, omdat je geen ander beeld van jezelf hebt. Mensen gaan je niet aardig behandelen als je saai of raai bent, dat is tegen de realiteit vechten.
Goed book: Psycho Cybernetix - Maxwell Maltz
Altijd vrienden gehad overal bijgehoort. Ik heb lieve ouders.
nee dat is het niet. dus volgende theorie graag.
quote:STERRENBEELD? Komop man, ik respecteer iemand ze denkbeelden compleet, maar dat heeft niks met je sociale competencie te maken. Van dat soort advies dwaal je af.Op donderdag 9 december 2004 16:17 schreef Dromenvanger het volgende:
De schuld op anderen leggen is makkelijk. En tuurlijk heeft opvoeding ook invloed, en opleiding en nog meer. En persoonlijke eigenschappen. Zelfs je sterrenbeeld heeft invloed. Al die factoren bij elkaar zorgen voor het complete plaatje van wie je bent. Wie je bent op dat moment, want wie je kunt zijn is heel iets anders. Invloed op je eigen ik, je haalt je ideale ik niet naar boven door anderen de schuld te geven. Hoewel het wel een uitlaatklep kan zijn. Ik geef dan de opleiding de schuld, waar ik in rijtjes moest staan alsof ik in dienst zat en waar je continu je bek moest houden anders kreeg je consequenties van je gedrag, ze hadden de rem er al opgezet voordat ik kon adem halen. Ze hebben al mijn vrijheid ontnomen toen ik in een belangrijke fase zat van mijn leven, ik weet niet in welke jaren een mens zich ontwikkelt. Volgens mij ergens op de basisschool? Of nog eerder? Kan van alles zijn dat het ontwikkelen remt, dat kan al in de baarmoeder gebeuren
Het gaat erom, dat de topic starter niet tevreden is met zichzelf. En daar moet hij of zij wat aan doen. En de enige oplossing is door actie te ondernemen en de uitdaging aan te gaan. De wilderniss in, de jungle in die het leven heet. Proberen om een grote mond op te zetten tegen anderen, wie weet werkt het verhelderend om gewoon eens een voorbijganger vol uit te schelden. Daarna verder gaan naar een lagere stap en gesprekken voeren, zolang doorgaan totdat het goed gaat.
En nooit opgeven uiteraard. Opgeven is voor...... losers. En dat wilt niemand zijn volgens mij.
Je zelf-beeld wordt gemaakt als je in de ogen van je moeder kijkt, een kind haalt het beeld wat het van zichzelf heeft van zijn moeders gezicht voornamelijk. Ongelukkige moeder bij geboorte, kind dat ook ongelukkig wordt.
Nouja succes poster, het belangrijkste ingredient voor geluk in het leven is: uithouden en doorzetten. Als je van je fouten leert kan je nooit verliezen.
quote:Ach..de een gelooft dit de ander geloof dat. Lijkt wel alsof je kwaad wordtOp donderdag 9 december 2004 16:30 schreef sazu het volgende:
[..]
STERRENBEELD? Komop man, ik respecteer iemand ze denkbeelden compleet, maar dat heeft niks met je sociale competencie te maken. Van dat soort advies dwaal je af.
Je zelf-beeld wordt gemaakt als je in de ogen van je moeder kijkt, een kind haalt het beeld wat het van zichzelf heeft van zijn moeders gezicht voornamelijk. Ongelukkige moeder bij geboorte, kind dat ook ongelukkig wordt.
Nouja succes poster, het belangrijkste ingredient voor geluk in het leven is: uithouden en doorzetten. Als je van je fouten leert kan je nooit verliezen.
Ik geloof in het totaal pakket van factoren. Ik ben tweeling en mijn sterrenbeeld heeft veel invloed in hoe ik ben als mens. Waarom denk je dat er anders zoveel gedaan wordt aan astrologie en het lezen van de sterren? Doen ze dat voor jan lul?
quote:Volgensmij heb jij een trauma met je oudersOp donderdag 9 december 2004 16:30 schreef sazu het volgende:
[..]
STERRENBEELD? Komop man, ik respecteer iemand ze denkbeelden compleet, maar dat heeft niks met je sociale competencie te maken. Van dat soort advies dwaal je af.
Je zelf-beeld wordt gemaakt als je in de ogen van je moeder kijkt, een kind haalt het beeld wat het van zichzelf heeft van zijn moeders gezicht voornamelijk. Ongelukkige moeder bij geboorte, kind dat ook ongelukkig wordt.
Nouja succes poster, het belangrijkste ingredient voor geluk in het leven is: uithouden en doorzetten. Als je van je fouten leert kan je nooit verliezen.
.quote:En dit raakt ook kant nog walOp donderdag 9 december 2004 16:23 schreef sazu het volgende:
[..]
Zoals je zegt he, niet iedereen is hetzelfde. Messchien heeft zijn broers en zussen een andere behandeling gekregen.
Wat bijna altijd geld is dat wanneer iemand naar school gaat, gespiegeld krijgt wat hij altijd over zichzelf heeft gevoelt door de mensen om hem heen. Voel je je als kind al ellendig door slechte ouders dan zullen mensen je op school ook ellendig behandelen.
Je kan niks meer en minder in je leven krijgen dat wat je zelf-beeld is. Heb je als kinds af aan een slecht zelf-beeld, messchien wel het zwarte eendje van de familie, dan wordt je dat ook op school, omdat je geen ander beeld van jezelf hebt. Mensen gaan je niet aardig behandelen als je saai of raai bent, dat is tegen de realiteit vechten.
Goed book: Psycho Cybernetix - Maxwell Maltz
En boeken lezen om wijzer te worden is gebrek aan eigen inzicht. Je legt je eigen denkbeelden vast aan de hand van wat iemand anders denkt. Klakkeloos andermans ideeen overnemen, hoe makkelijk.
Mensen zijn individuen en zouden op een bepaald punt in hun leven wanneer de nood hoog is, alles van zich af moeten kunnen zetten. En dan werkt jou vingertje niet van, zwart schaapje. Dat is verleden tijd, je moet iets doen aan de situatie in het nu, en terug kijken en schuld verleggen is dan iets dat de ontwikkeling alleen maar tegen houdt.
Het gaat om het nu. De topic starter is nu niet tevreden, durft nu niets. Dan moet hij iets doen aan zijn huidige manier van denken. En die manier van denken verander je volgens mij totaal niet door je te focussen op je verleden. Je moet iets doen met je positieve karaktereigenschappen die dus ook in je sterrenbeeld naar voren komt.
Alle positieve karaktereigenschappen uitbuiten tot die koe geen melk meer geeft.
quote:Daar moet je natuurlijk in geloven in astrologie. Maar met het idee ben ik het wel eens. Het ligt een beetje aan je persoonlijkheid.Op donderdag 9 december 2004 16:34 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
Ach..de een gelooft dit de ander geloof dat. Lijkt wel alsof je kwaad wordt
Ik geloof in het totaal pakket van factoren. Ik ben tweeling en mijn sterrenbeeld heeft veel invloed in hoe ik ben als mens. Waarom denk je dat er anders zoveel gedaan wordt aan astrologie en het lezen van de sterren? Doen ze dat voor jan lul?
quote:Wie ben jij om mij te veroordelen?Op donderdag 9 december 2004 15:52 schreef partychickie het volgende:
[..]
Heb ik gezegd dan dat jij zei dat je slimmer was? Wie denk jij dat je bent om zulke dingen te typen? Dat vraag ik mij af.
.En wie denk jij wel dat je bent?
Zomaar advies geven aan een wildvreemde.. Mag ik je sociale diploma's even zien?
.quote:Je wilt niet weten! Heb bijna me vader uit me huis gegooit! Beste wat ik ooit hebt gedaan.Op donderdag 9 december 2004 16:34 schreef partychickie het volgende:
[..]
Volgensmij heb jij een trauma met je ouders
Mensen onderschatten de invloed van hun ouders, en overschatten hunzelf, jammer want als ze 40 worden hebben ze een mid-life crisis.
Oja tip voor de poster, hierdoor ga je je automatisch goed voelen of je het nou leuk vindt of niet:
1. Ga sporten, vooral bodybuilden, komen hormonen los, ga je je als jonge god voelen.
2. Stop met TV kijken, de sociale propaganda, vooral feministisch getint van amerikaanse bodem knaagt steeds grotere gaten in je. Leef niet de dromen van een ander.
Heeft voor mij gewerk. Tv kijken... wat een grap
quote:Het gaat niet eens zozeer over de astrologie. Sommige mensen geloven nergens in, dus ik zal de moeite ook niet doen om te overtuigen meerOp donderdag 9 december 2004 16:36 schreef partychickie het volgende:
[..]
Daar moet je natuurlijk in geloven in astrologie. Maar met het idee ben ik het wel eens. Het ligt een beetje aan je persoonlijkheid.
Het gaat om iets doen op het moment van nu. Jezelf een trap onder de kont verkopen, actie ondernemen en niet onder de stoel gaan zitten.
quote:Waa rheb je mij advies zien geven dna?Op donderdag 9 december 2004 16:38 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Wie ben jij om mij te veroordelen?
En wie denk jij wel dat je bent?
Zomaar advies geven aan een wildvreemde.. Mag ik je sociale diploma's even zien?
quote:Dan zijn die mensen dat zelf schuld en laten ze zich teveel beinvloeden. Kom op, mensen moeten in wezen sterk genoeg zijn om daar boven te staan. Lekker huilen en je ouders de schuld geven, dat werkt zeker.Op donderdag 9 december 2004 16:42 schreef sazu het volgende:
[..]
Mensen onderschatten de invloed van hun ouders, en overschatten hunzelf, jammer want als ze 40 worden hebben ze een mid-life crisis.
Als slachtoffer rol komt dat over. De kracht tot genezing zit in de mens zelf.
Wat is er mis met zelf-overschatting? Je legt de lat 10 meter te hoog, springt niet hoog genoeg. Pech gehad, volgende keer beter. Je oefent zo vaak met de lat hoger leggen totdat het wel lukt.
Zelf-overschatting kan positief zijn, in ieder geval 1000 keer beter dan de schuld op anderen te leggen en je hele leven als ziele-piet door het leven te gaan. Zo blijf je ongelukkig tot het einde der tijden.
quote:Helemala mee eens. alleen sommige mensne kunnen zichzelf die trap niet verkopen.Op donderdag 9 december 2004 16:43 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
Het gaat niet eens zozeer over de astrologie. Sommige mensen geloven nergens in, dus ik zal de moeite ook niet doen om te overtuigen meer
Het gaat om iets doen op het moment van nu. Jezelf een trap onder de kont verkopen, actie ondernemen en niet onder de stoel gaan zitten.
quote:Haha! Ok in ben het met compleet niets eens wat je zegt, maar ik ben serieus blij dat een een eigen filosofie hebt gevondenOp donderdag 9 december 2004 16:35 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
En dit raakt ook kant nog wal
En boeken lezen om wijzer te worden is gebrek aan eigen inzicht. Je legt je eigen denkbeelden vast aan de hand van wat iemand anders denkt. Klakkeloos andermans ideeen overnemen, hoe makkelijk.
Mensen zijn individuen en zouden op een bepaald punt in hun leven wanneer de nood hoog is, alles van zich af moeten kunnen zetten. En dan werkt jou vingertje niet van, zwart schaapje. Dat is verleden tijd, je moet iets doen aan de situatie in het nu, en terug kijken en schuld verleggen is dan iets dat de ontwikkeling alleen maar tegen houdt.
Het gaat om het nu. De topic starter is nu niet tevreden, durft nu niets. Dan moet hij iets doen aan zijn huidige manier van denken. En die manier van denken verander je volgens mij totaal niet door je te focussen op je verleden. Je moet iets doen met je positieve karaktereigenschappen die dus ook in je sterrenbeeld naar voren komt.
Alle positieve karaktereigenschappen uitbuiten tot die koe geen melk meer geeft.
Wat ik noujuist zeg is dat de meeste mensen geen volledige identiteit hebben doordat ze afhankelijk zijn van hun ouders, hen hele concept over het leven is niet door hun zelf bedacht, maar door hun ouders erin gegoten. Cultuur en de media spelen hierbij natuurlijk ook een grote rol, maar een stuk minder dan de ouders.
quote:Je geeft tips...Op donderdag 9 december 2004 16:44 schreef partychickie het volgende:
[..]
Waa rheb je mij advies zien geven dna?
Doe je nou alsof je zo dom bent, of hunker je gewoon naar de dankbaarheid van de topicstarter zodat je jezelf in de spiegel kunt aankijken en kunt zeggen:
"Yes! Ik heb een totaal onbekende geholpen met mijn labiele gewauwel.. Ik heb wél een reden om op deze aardkloot kostbare zuurstof te verbruiken.
Zie je wel, mensen vinden me aardig.. ECHT aardig".
quote:Dan moeten die mensen meer moeite doen om alle shit van zich af te gooien. Zichzelf erasen en opnieuw beginnen. Alle negatieve invloeden ooit opgedaan weg gooien, opnieuw beginnen met een schone lei. Als het dan zo erg dwars zit allemaal.Op donderdag 9 december 2004 16:46 schreef sazu het volgende:
[..]
Haha! Ok in ben het met compleet niets eens wat je zegt, maar ik ben serieus blij dat een een eigen filosofie hebt gevonden
Wat ik noujuist zeg is dat de meeste mensen geen volledige identiteit hebben doordat ze afhankelijk zijn van hun ouders, hen hele concept over het leven is niet door hun zelf bedacht, maar door hun ouders erin gegoten. Cultuur en de media spelen hierbij natuurlijk ook een grote rol, maar een stuk minder dan de ouders.
Maar goed, de wijn gaat zo open.
Ik ben dus van mening dat mensen onafhankelijk kunnen zijn, ondanks alles wat ze hebben meegemaakt. Ieder trauma hoeft geen trauma te zijn, zodra ze zichzelf vogel vrij hebben verklaart. Je kunt pas vrij zijn als je het verleden niet zo serieus neemt en vandaag als een nieuwe mogelijkheid ziet tot ontplooien.
Maar ik praat waarschijnlijk makkelijk omdat ik een bepaald punt van mijn proces overheen ben gekomen door anders te denken.
[ Bericht 100% gewijzigd door partychickie op 09-12-2004 16:55:35 ]
quote:Wat het maar zo simpel.Op donderdag 9 december 2004 16:50 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
Dan moeten die mensen meer moeite doen om alle shit van zich af te gooien. Zichzelf erasen en opnieuw beginnen. Alle negatieve invloeden ooit opgedaan weg gooien, opnieuw beginnen met een schone lei. Als het dan zo erg dwars zit allemaal.
Maar goed, de wijn gaat zo open.
Ik ben dus van mening dat mensen onafhankelijk kunnen zijn, ondanks alles wat ze hebben meegemaakt. Ieder trauma hoeft geen trauma te zijn, zodra ze zichzelf vogel vrij hebben verklaart.
80% van je dagelijkse perceptie is onbewust, waar je niet bewust van bent heb je niet onder controle. De effecten van trauma's e.d. zijn onderbewust, mensen kunnen dat onmogelijk zelf behandelen.
Wijn ja... ik ga er ook vandoor.
quote:Je hebt me helemaal door meneer de bedweter.Op donderdag 9 december 2004 16:48 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Je geeft tips...
Doe je nou alsof je zo dom bent, of hunker je gewoon naar de dankbaarheid van de topicstarter zodat je jezelf in de spiegel kunt aankijken en kunt zeggen:
"Yes! Ik heb een totaal onbekende geholpen met mijn labiele gewauwel.. Ik heb wél een reden om op deze aardkloot kostbare zuurstof te verbruiken.
Zie je wel, mensen vinden me aardig.. ECHT aardig".
quote:mwah, ik weet niet zoveel van bedden...Op donderdag 9 december 2004 16:54 schreef partychickie het volgende:
[..]
Je hebt me helemaal door meneer de bedweter.
Betweter misschien, maar ik beroep me op het feit dat ik al legio 'hoog gevoelige' meiden voorbij heb zien komen in mijn leven.
En nog altijd vind ik dat soort mensen minderwaardig
.quote:nou daar zou ik mee zitten met wat jij van mij vind.Op donderdag 9 december 2004 16:57 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
mwah, ik weet niet zoveel van bedden...
Betweter misschien, maar ik beroep me op het feit dat ik al legio 'hoog gevoelige' meiden voorbij heb zien komen in mijn leven.
En nog altijd vind ik dat soort mensen minderwaardig
quote:80 procent is nat vingerwerk neem ik aan. Bij mij is de perceptie denk ik eerder omgekeerd, ben me degelijk bewust van alles, zou ook niet goed zijn dat ik een zombie ben en niet eens weet wat ik denk.Op donderdag 9 december 2004 16:54 schreef sazu het volgende:
[..]
Wat het maar zo simpel.
80% van je dagelijkse perceptie is onbewust, waar je niet bewust van bent heb je niet onder controle. De effecten van trauma's e.d. zijn onderbewust, mensen kunnen dat onmogelijk zelf behandelen.
Wijn ja... ik ga er ook vandoor.
En dus heb ik mezelf wel degelijk onder controle
Vandaar vind ik ook dat de topic starter ook eens goed moet gaan zoeken om zichzelf onder controle te krijgen. En dus ook controle op de omgeving, want op je omgeving kun je ook controle krijgen door te anticiperen. Opstaan uit die mist!!!!! Meedoen met het leven!!!! Hersens gebruiken!!!!
quote:Tot nu heb je continu de behoeft gehad om jezelf amechtig proberen te verdedigen wat ik zeg.Op donderdag 9 december 2004 16:59 schreef partychickie het volgende:
[..]
nou daar zou ik mee zitten met wat jij van mij vind.
Maar goed, overschreeuw je onzekerheid maar met tips naar vreemden in de hoop zelf ooit eens geaccepteerd te worden.
Ik hoef geen sympathie van onbekenden, de mensen van vlees en bloed in mijn directe omgeving zijn belangrijk voor me.
En als mensen hun problemen op een forum gooien verneuken ze zelf hun integriteit. En dan heb ik het nog niet eens over de mensen die hen proberen te 'helpen'.
Laat de persoonlijke aanvallen en het onderlinge gekonkel achterwege...
Dit is een sociaal topic... en da's al moeilijk genoeg
.quote:Ik word gelukkig geaccepteert, dus maak je er niet druk om, want daar gooi jij het telkens op.Op donderdag 9 december 2004 17:02 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Tot nu heb je continu de behoeft gehad om jezelf amechtig proberen te verdedigen wat ik zeg.
Maar goed, overschreeuw je onzekerheid maar met tips naar vreemden in de hoop zelf ooit eens geaccepteerd te worden.
Ik hoef geen sympathie van onbekenden, de mensen van vlees en bloed in mijn directe omgeving zijn belangrijk voor me.
En als mensen hun problemen op een forum gooien verneuken ze zelf hun integriteit. En dan heb ik het nog niet eens over de mensen die hen proberen te 'helpen'.
Daarom hoef je iemand geen lafaard te noemen. Kan mij het schelen wat je verder denkt, maar kijk eerst naar je eigen.
quote:Ja, zo heeft de TS geen baat bij dat onsamenhangende gezanik.Op donderdag 9 december 2004 17:05 schreef Copycat het volgende:
Ideetje...
Laat de persoonlijke aanvallen en het onderlinge gekonkel achterwege...
Dit is een sociaal topic... en da's al moeilijk genoeg
En tevens word ik gepest, zal ik er een topic over openen...?
De wereld is tegen me
*kras, kras*.
quote:Jij bent een sociale kampertrien?Op donderdag 9 december 2004 17:05 schreef partychickie het volgende:
maar kijk eerst naar je eigen.
Kappuh nah!
[ Bericht 94% gewijzigd door Copycat op 09-12-2004 17:13:39 ]
Neuh... laat maar.
[ Bericht 80% gewijzigd door Copycat op 09-12-2004 17:15:11 ]
quote:Is goed. Hij moet toch het laatste woord...
[ Bericht 95% gewijzigd door Copycat op 09-12-2004 17:15:39 ]
hou toch eens op met dat gezeik tegen elkaar en ga gewoon ontopic..
quote:Was geen poging tot olie op het vuur gooien. Het was meer een constatering. Mensen zeggen hier zo vaak "het interesseert me niks wat jij denkt", en gaan dan uitvoerig uitleggen waarom het ze niks interesseert etc. Alleen daardoor geef je al aan dat het wel veel interesseert. Maar verder heb je gelijk hoor copycat©... tis nu wel genoeg geweest.Op donderdag 9 december 2004 17:12 schreef ScienceFriction het volgende:
Olie op het vuur?
Neuh... laat maar.
Laat ze maar MSN uitwissellen
on topic maar weer.
[ Bericht 81% gewijzigd door DarkElf op 09-12-2004 17:25:52 ]
quote:Maar dat is het toch hoe moet dat?Op donderdag 9 december 2004 17:01 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
80 procent is nat vingerwerk neem ik aan. Bij mij is de perceptie denk ik eerder omgekeerd, ben me degelijk bewust van alles, zou ook niet goed zijn dat ik een zombie ben en niet eens weet wat ik denk.
En dus heb ik mezelf wel degelijk onder controle
Opstaan uit die mist!!!!! Meedoen met het leven!!!! Hersens gebruiken!!!!
quote:Inzet.Op donderdag 9 december 2004 17:30 schreef partychickie het volgende:
[..]
Maar dat is het toch hoe moet dat?
En natuurlijk niet alles serieus nemen, lachen!!!! Maar ik kan makkelijk praten, ik ben pas net bezig om alles anders aan te pakken. Ik vind het leven een groot lachertje en zo benader ik veel ook.
Het leven stelt niet veel voor, met die gedachte valt er ook weinig te verliezen. Het enige dat je kunt verliezen is je eigen leven. Nou dat is dan weer wel belangrijk te noemen, de rest erom heen is voor het grootste gedeelte bull-shit. Vage kennissen stellen niets voor, die kun je als je wilt negeren. Vrienden en goede familie is wat anders waar het om draait. Goede relatie. De basis-factoren van het leven.
En schijt hebben, letterlijk en figuurlijk schijt hebben aan die hele zeik. Nihilist!!! Maar ik heb ook geen zin meer in die serieuze zeik. Moeite met sociaal contact, fuck it, doe alsof niets je interesseert en het leven is een stuk makkelijker.
Hoewel bepaalde zaken toch belangrijk zijn, maar die komen vanzelf wel. Zonder veel moeite te hoeven doen.
Al het slechte negeren, al het goede omarmen. Meer niet... alleen jezelf focussen op dat wat je wilt doen en zien. En niets met tegenzin doen. Ga zo door, uiteindelijk kom je uit bij waar het om draait, en dat is de basis van alles. Meer is er niet. En zit je in die basis waar je schijt hebt eraan, dan heb je weinig om je nog druk om te maken.
Ook denk je dan niet meer na bij iedere zeik, je steekt als het ware de weg over zonder links en rechts te kijken.
Klinkt erg praktisch en zo zou de praktijk ook moeten zijn. Totaal geen gezeik. En om alweer het woord zeik in de mond te nemen, geen gezeik. Mensen praten zichzelf gezeik aan, en mensen leven een leven vol gezeik omdat de maatschappij zeik levens in de aanbieding heeft. Nee de maatschappij heeft geen zeik levens in de aanbieding, de maatschappij maakt van gezonde mensen zieke mensen.
Klote maatschappij
Werken voor een baas
Etc etc.. Kut collega, kut klasgenoot, kut rij-instructeur Basta
[ Bericht 26% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 09-12-2004 17:49:19 ]
Om op paar dingen in te gaan,
Me uitelijk verbeteren ben ik juist continu mee bezig, Fitness, haar,zonnenk blablabla. Dat heb ik allemaal geprobeerd of doe ik nog.
Maar uiteindelijk krijg ik een inzinking, en voel me rot , depressief zou ik het bijna willen noemen.
Opzich durf ik ook wel iemand aan te spreken, maar als ik die gene vaker kom te zien dan niet.
Misschien wel omdat ik me anders voor doe, en ik dat niet continu kan blijven volhouden.
Als ik iemand(bijv op school) vaker zie dan gaat het in het begin nog wel, maar nadat mensen me steeds beter willen leren kennen, dan voel ik me rot , omdat ze dan de ware "ik "leren kennen, die geen d vrienden, geen bezigheden enz heeft. En nog meer tekorten.
En dan raak ik weer in een depressie en schuif ik dat af op hoe ik eruit zie.
enz enz.
Dat schijt aan alles hebben kan ik gewoon niet, en ik denk ook niet dat dat goed is. Ja, als je alleen door het leven wil gaan dan misschien wel.
Maar ik kan wel doen alsof ik overal schijt aan heb maar van binnen raakt het me wel.
En dat weet ik dan wel even op te kroppen ,maar uiteindelijk komt dat er toch wel weer uit in de vorm van een depressie.
Ik zie de toekomst ook niet "plezierig"in, me opleiding eindigd bijna en ik haal het niet, en vrienden heb ik niet, Ik heb gewoon niks eigenlijk.
Ik woon in een stom k*t dorp waarvan je iedereen al wel eens gezien hebt, en waar ook eigenlijk niks te zoeken is.
Maar dan denk ik weer, ik moet niet de schuld van me afschuiven op andere dingen, want ookal woon in je in nog zo'n gat dat is geen reden dat je geen vrienden hebt enz.
Maar dan geven jullie bijvoorbeeld weer van die tips als , het is de schuld van je ouders, of van iets anders.
Ik weet het niet hoor, ik durf niet iemand of iets de schuld te geven.
En oppervlakkige kennisen enz, ik wou dat ik ze had!, beter iets dan niets.
quote:Dan kom je stront tekortOp donderdag 9 december 2004 17:58 schreef Dromenvanger het volgende:
Het gaat dus kortom om : SCHIJT HEBBEN AAN HET LEVEN.
.---
Hier een klein overzicht om wat dingen duidelijk te maken.
Zelf-Concept - wie jij bent, bestaat uit 3 elementen:
Zelf-Ideaal
Zelf-Beeld
Zelf-vertrouwen
Hoe meer je zelf-beeld van je zelf-ideaal afwijkt hoe minder zelf-vertrouwen je hebt. Zelf vertrouwen kan je ook ververvangen met hoe goed je je over jezelf voelt.
---
Succes, en wees niet bang om hulp in te schakelen, het domste wat ik altijd deed in me leven was denken dat ik alles zelf wel kon oplossen, dat is dom, arrogant en kortzichtig. Sommige mensen hebben echt het goede met je voor, daar moet je gebruik van maken, zonodig tegen betaling.
quote:Er is nog altijd iets als darm-spoelingen ondergaan.
quote:Ze kunnen wel het beste met je voorhebben, maar ze weten niet hoe je in elkaar steekt. Ze weten ook niet hoe ze zelf hun leven moeten indelen, vele hulpverleners zitten zelf opgesloten in hun eigen shit. En hebben geen recht van spreken als het gaat om de shit van anderen. Vaak zorgen ze zelfs voor nog meer belemmering in het voortgangsproces.Op donderdag 9 december 2004 18:26 schreef sazu het volgende:
Succes, en wees niet bang om hulp in te schakelen, het domste wat ik altijd deed in me leven was denken dat ik alles zelf wel kon oplossen, dat is dom, arrogant en kortzichtig. Sommige mensen hebben echt het goede met je voor, daar moet je gebruik van maken, zonodig tegen betaling.
Stel je vertelt je probleem tegen die psycholoog die een diploma heeft, die gaat vervolgens jou analyseren en komt tot zijn eigen conclusie over het hoe en waarom. Je krijgt een advies opgelegt dat extern is, extern advies dat is wanneer het om je eigen welzijn gaat, van minder belang dan je eigen visie op jezelf.
Psychologen
Heb altijd mijn twijfels gehad aan die betweters en heb het nog steeds in hoge mate. Alsof ze hun eigen onzekerheid projecteren op hun clienten/patienten. Alsof ze niets beters te doen hebben.Je eigen neus volgen als een speurhond is beter. Weten wie je bent, waar je voor staat en wat je wilt.
Derden zijn maar derden, en derden zijn zoals altijd onbelangrijk en weten niets van hoe het wel en hoe het niet moet.
The key is inside of yourself.
Advies van derden, tja, ik heb veel advies gekregen, geen enkel advies heeft me goed gedaan. Omdat ik eigenwijs ben en liever zelf bepaal wat er gebeurt met mijn leven.
Advies....advies...niets advies...doe lekker waar je zelf zin in hebt. Psychologen zijn zelf maar onzekere wezentjes die hun eigen leven niet ...nee...ze hebben zelf een saai leven ja. En hebben een hobby eraan om anderen te analyseren tot het bot en de hele ziel samen te knijpen totdat er niets meer overblijft.
[ Bericht 12% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 09-12-2004 18:43:51 ]
quote:Daar ben ik het 90% mee eens, maar er is een bijzonder ras van psychologen diep in het oerwoud te vinden die echt goede hulp verlenen. Die hebben veelal hun eigen problemen verwerkt, en hebben niet zo'n zielig hulp-verleen ego.Op donderdag 9 december 2004 18:37 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
Ze kunnen wel het beste met je voorhebben, maar ze weten niet hoe je in elkaar steekt. Ze weten ook niet hoe ze zelf hun leven moeten indelen, vele hulpverleners zitten zelf opgesloten in hun eigen shit. En hebben geen recht van spreken als het gaat om de shit van anderen. Vaak zorgen ze zelfs voor nog meer belemmering in het voortgangsproces.
Je eigen neus volgen als een speurhond is beter. Weten wie je bent, waar je voor staat en wat je wilt.
Derden zijn maar derden, en derden zijn zoals altijd onbelangrijk en weten niets van hoe het wel en hoe het niet moet.
The key is inside of yourself.
Advies van derden, tja, ik heb veel advies gekregen, geen enkel advies heeft me goed gedaan. Omdat ik eigenwijs ben en liever zelf bepaal wat er gebeurt met mijn leven.
Advies....advies...niets advies...doe lekker waar je zelf zin in hebt. Psychologen zijn zelf maar onzekere wezentjes die hun eigen leven niet ...nee...ze hebben zelf een saai leven ja. En hebben een hobby eraan om anderen te analyseren tot het bot en de hele ziel samen te knijpen totdat er niets meer overblijft.
Een beetje berekent vertrouwen kan geen kwaad.
quote:Toch blijven het maar mensen van vlees en bloed, die allerlei theorien los laten die kant nog wal slaan. Ze programmeren hun patienten voor terwijl de patienten zelf hef in hand moeten nemen om tot het gewenste resultaat te komen.Op donderdag 9 december 2004 18:42 schreef sazu het volgende:
[..]
Daar ben ik het 90% mee eens, maar er is een bijzonder ras van psychologen diep in het oerwoud te vinden die echt goede hulp verlenen. Die hebben veelal hun eigen problemen verwerkt, en hebben niet zo'n zielig hulp-verleen ego.
Een beetje berekent vertrouwen kan geen kwaad.
Ik ben ook onder behandeling geweest en ben er nog steeds. En heb ze nooit serieus genomen, ik geloof niet zo snel wat iemand anders van mij denkt. Al hebben ze HBO 10 tot de macht 1000 afgerond.
Ik moet zeggen, het is lachwekkend om te zien hoe bepaalde mensen denken het beter te weten voor anderen. Alsof ze God zelf zijn. Jij bent zo, dient zo'n aanpak te hanteren om een juist leven te leiden.
LAAT ME NIET LACHEN.
Ze zouden zo aan de lopende band kunnen werken. En dat doen ze in principe ook.
Problemen, daarvoor ga je niet naar een psycholoog. Die los je lekker zelf op.
Zelf oplossen dus. Ik weet niet hoeveel uur ik gepraat heb met mensen die denken mij te kunnen helpen, ik weet niet hoeveel tijd het gekost heeft, en ondertussen heeft het geen ene sodemieter uitgemaakt. Ik ben wie ik ben, en daar valt niets op af te dwingen. Hoe hard ze het ook proberen.
I am who I am....and I do what I want.
Zielen knijpers proberen " I am who I am " weg te krijgen, zodat je wordt zoals zij willen wie je moet zijn. En dat is een foute instelling.
En dat proberen anderen ook, continu willen ze iemand zien wie je niet bent. Val je ff buiten de boot dan gaan ze je corrigeren of doen ze een poging om je binnen de marge te krijgen van wat voor hen aangenaam is. Etc etc.
Het leven zit vol begrenzingen die opgelegd worden door derden en daar moet ik wederom een darm-spoeling voor ondergaan binnenkort. Om daar ook op te schijten
Kan dus best zijn dat hij geen zin heeft in vrijheid op dit moment, dat hij tevreden is met wat hij nu heeft, dat hij nog bezig is met de ontkenningsfase of acceptatiefase of wat dan ook, en dat deze topic zinloos is. Dat hij over 1 jaar nog een topic moet openen wanneer hij achter zijn woorden staat en daadwerkelijk een nieuw leven wilt.
quote:Misshcien zijn andere mensne wel niet de moeite waard. amar als je er zelf zo'n last van hebt lijkt mij dat toch de prettigste oplossing?Op donderdag 9 december 2004 19:21 schreef Dromenvanger het volgende:
Wie weet zijn die andere mensen de moeite niet waard? Waarom zou je je vrijer willen voelen bij mensen die de moeite niet waard zijn? Je vrijer voelen bij anderen zou ook vanzelf moeten gaan zonder technieken, wie weet heeft hij helemaal geen zin om zich vrijer te voelen. Wie weet zoekt hij het in de verkeerde hoek of wat dan ook.
Kan dus best zijn dat hij geen zin heeft in vrijheid op dit moment, dat hij tevreden is met wat hij nu heeft, dat hij nog bezig is met de ontkenningsfase of acceptatiefase of wat dan ook, en dat deze topic zinloos is. Dat hij over 1 jaar nog een topic moet openen wanneer hij achter zijn woorden staat en daadwerkelijk een nieuw leven wilt.
Ja ik had het zelf kunnen typen wat hij typt, maar dan een paar jaar geleden. Maar je moet inderdaad wel alles aan doen om te willen veranderen en dat kan je inderdaad alleen zelf
quote:Kwestie van inzichtOp donderdag 9 december 2004 19:30 schreef partychickie het volgende:
[..]
Misshcien zijn andere mensne wel niet de moeite waard. amar als je er zelf zo'n last van hebt lijkt mij dat toch de prettigste oplossing?
Ja ik had het zelf kunnen typen wat hij typt, maar dan een paar jaar geleden. Maar je moet inderdaad wel alles aan doen om te willen veranderen en dat kan je inderdaad alleen zelf
Alles inzien. Maar dan ook alles. Zodra je alles inziet is het leven een stuk makkelijker.
Kwestie van tijd, zodra je niet rijp bent voor het echte leven dan is dat zo. Maar dan heeft een topic als deze ook weinig zin. Omdat je dan 1000000 adviezen kunt krijgen. Je bent en blijft zelf de persoon die de macht heeft over eigen handelen. Net zoals een psycholoog je problemen niet zou mogen afhandelen omdat het een buitenstaander is.
Vorming door derden, ik krijg een vreemd smaakje in de mond als ik eraan denk.
Adviezen geven okey en dan ligt het er ook weer aan hoe de adviezen gebracht worden volgens mij, maar vorming door anderen, dat ze je gaan kneden tot een ander wezen dan je in werkelijkheid bent
Dat je geprogrammeerd wordt als het ware door iemand anders.Dan heb je nog ondersteunende gesprekken, die zijn om niet verder te zakken. Hoewel ook de laatste hoop in jezelf moet liggen.
Use the force, Luke
Dat je niet in de duisternis moet blijven vertoeven omdat het leven te kort is, werkt beter.
Maar het is zo makkelijk gezegd. Toch is het makkelijk. Het zijn 3 stappen.
Stap 1) Ik heb een kut leven, ik zie het in, en wil het veranderen
Stap 2) Ik zet me in voor een beter leven zonder me afhankelijk op te stellen
Stap 3) Ik kan de hele wereld aan en leidt een beter leven zonder ellende
ehm je mag volgensmij best weten dat meer mensen er last van hebben, dat je niet de enige bent. Dat is wle prettig te weten na mijn mening.
Je moet zelf zo sterk zijn en het willen veranderen, niet omdat je anders volgens iedereen zielig bent. je moet het voor jezelf doen.
Nah, vraag dat maar aan de vuilnisman, die weet er alles van.
Dit ontaardt inderdaad nu een beetje in een slowchattopic...
De volgende poster is dus iemand anders dan Dromenvanger, Partiechickie, Sazu en Xebro
. quote:Precies !! Je wordt alleen geboren en je gaat alleen dood....Op vrijdag 10 september 2004 22:40 schreef trith het volgende:
Maak je aub niet zo druk! LEEF! Wat kan jou de rest schelen?
quote:Kortom, als je zelf niet in staat bent om overal schijt aan te hebben, dan ga je naar een psychiater die je leert hoe je schijt aan het leven moet krijgen. Nu nog een kliniek die de ''schijtherapie'' in praktijk brengt en het gros van de mensen is genezen.Op donderdag 9 december 2004 17:35 schreef Dromenvanger het volgende:
[..]
Inzet.
En natuurlijk niet alles serieus nemen, lachen!!!! Maar ik kan makkelijk praten, ik ben pas net bezig om alles anders aan te pakken. Ik vind het leven een groot lachertje en zo benader ik veel ook.
Het leven stelt niet veel voor, met die gedachte valt er ook weinig te verliezen. Het enige dat je kunt verliezen is je eigen leven. Nou dat is dan weer wel belangrijk te noemen, de rest erom heen is voor het grootste gedeelte bull-shit. Vage kennissen stellen niets voor, die kun je als je wilt negeren. Vrienden en goede familie is wat anders waar het om draait. Goede relatie. De basis-factoren van het leven.
En schijt hebben, letterlijk en figuurlijk schijt hebben aan die hele zeik. Nihilist!!! Maar ik heb ook geen zin meer in die serieuze zeik. Moeite met sociaal contact, fuck it, doe alsof niets je interesseert en het leven is een stuk makkelijker.
Hoewel bepaalde zaken toch belangrijk zijn, maar die komen vanzelf wel. Zonder veel moeite te hoeven doen.
Al het slechte negeren, al het goede omarmen. Meer niet... alleen jezelf focussen op dat wat je wilt doen en zien. En niets met tegenzin doen. Ga zo door, uiteindelijk kom je uit bij waar het om draait, en dat is de basis van alles. Meer is er niet. En zit je in die basis waar je schijt hebt eraan, dan heb je weinig om je nog druk om te maken.
Ook denk je dan niet meer na bij iedere zeik, je steekt als het ware de weg over zonder links en rechts te kijken.
Klinkt erg praktisch en zo zou de praktijk ook moeten zijn. Totaal geen gezeik. En om alweer het woord zeik in de mond te nemen, geen gezeik. Mensen praten zichzelf gezeik aan, en mensen leven een leven vol gezeik omdat de maatschappij zeik levens in de aanbieding heeft. Nee de maatschappij heeft geen zeik levens in de aanbieding, de maatschappij maakt van gezonde mensen zieke mensen.
Klote maatschappij
Werken voor een baas
Basta
Dokter, ik voel me angstig.
Dan moet je gewoon schijt aan alles hebben. Dan gaat het wel over.
Maar dokter, ik ben bang voor mensen?
Gewoon schijt aan de mensen hebben, dan gaat het wel over.
Maar ik heb ook hoogtevrees?
Dan moet je gewoon schijt aan hoogte's hebben.
Maar ik ben ook depressief?
Dan moet je gewoon schijt aan depressie's hebben.
Maar dokter, ik neem alles veel te serieus.
Dan moet je schijt hebben, aan alles wat serieus is.
Maar de maatschappij maakt me ziek, dokter.
Dan moet je gewoon schijt aan de maatschappij hebben.
Maar ik heb ook straatvrees, dokter.
Dan moet je gewoon schijt aan de 'straat' hebben..
Dank je wel dokter, ik voel me weer helemaal angstvrij en vrij van depressie's. Ik heb het gevoel alsof ik het het leven weer aan kan.
Zie je wel, als je angstig bent of depressief, dan moet je daar gewoon schijt aan hebben. juist die overschilligheid maakt je weer beter. Zelfs aan woorden als 'onverschilligheid' moet je schijt hebben.
Dank je wel schijtdokter. Zo mag ik je toch wel noemen dokter?
Tuurlijk wel schijtpatient. Daar heb ik toch schijt aan.
Dag dokter. bedankt.
quote:Leuke column.Op vrijdag 10 december 2004 02:50 schreef Poldermodel het volgende:
[..]
Kortom, als je zelf niet in staat bent om overal schijt aan te hebben, dan ga je naar een psychiater die je leert hoe je schijt aan het leven moet krijgen. Nu nog een kliniek die de ''schijtherapie'' in praktijk brengt en het gros van de mensen is genezen.
Dokter, ik voel me angstig.
Dan moet je gewoon schijt aan alles hebben. Dan gaat het wel over.
Maar dokter, ik ben bang voor mensen?
Gewoon schijt aan de mensen hebben, dan gaat het wel over.
Maar ik heb ook hoogtevrees?
Dan moet je gewoon schijt aan hoogte's hebben.
Maar ik ben ook depressief?
Dan moet je gewoon schijt aan depressie's hebben.
Maar dokter, ik neem alles veel te serieus.
Dan moet je schijt hebben, aan alles wat serieus is.
Maar de maatschappij maakt me ziek, dokter.
Dan moet je gewoon schijt aan de maatschappij hebben.
Maar ik heb ook straatvrees, dokter.
Dan moet je gewoon schijt aan de 'straat' hebben..
Dank je wel dokter, ik voel me weer helemaal angstvrij en vrij van depressie's. Ik heb het gevoel alsof ik het het leven weer aan kan.
Zie je wel, als je angstig bent of depressief, dan moet je daar gewoon schijt aan hebben. juist die overschilligheid maakt je weer beter. Zelfs aan woorden als 'onverschilligheid' moet je schijt hebben.
Dank je wel schijtdokter. Zo mag ik je toch wel noemen dokter?
Tuurlijk wel schijtpatient. Daar heb ik toch schijt aan.
Dag dokter. bedankt.
Ik kan mezelf heel erg goed inleven in deze situatie 4 jaar gelden was ik net zo ik ging toen naar nieuwe school en kon daar egt totaal niemand en heb zelf dan heel veel moeite om met nieuwe mensen contact te zoeken en met mensen die ik ken over mijn problemen te praten dat probleem heb ik nu nog steeds een beetje sommige dingen kan ik gewoon niet vertellen weet niet waarom :S
Wat bij mij heel erg geholpen heeft is via msn contact te zoeken met andere mensen
je hoeft hier niet op je uiterlijk te letten en kan langer nadenken over wat je gaat zeggen en als ze je met moeilijke vragen confrenteren moet je gewoon overdrijven antwoorden meestal loopt het dan neer dat de andere kant even lacht en weer verder gaat.
Ik zou je zo nog wel veel meer tips willen geven alleen dan kan ik hier wel een heel boek werk neergooien plus dat veel niet zal aansluiten op jouw situatie.
Ik stel dan ook even voor om als je dat hebt je Hotmail adres hier neer te gooien dan kan ik je even toevoegen dat praat wat makkelijker als je dat niet wilt moet je het zeker niet doen natuurlijk
maar ik denk wel dat je een goeie start maakt door eerst dit soort gespreken over msn te voeren dit praat egt veel en veel makkelijker.
Hoop dat je er wat aan zult hebben ik begrijp dat de situatie heel moeilijk is en wil je daarom ook graag helpen zover ik kan maar uiteindelijk komt het wel op jezelf neer
ik merk het wel of je je adres neerzet hiero en wens je alvast veel succes.