Zijn er nog meer gevoelige, complexe mensen?

Kortom, je mist een doel in je leven.

quote:

Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:

[...]

Je topictitel is misschien een beetje verkeerd geformuleerd; de meeste mensen zullen zichzelf als gevoelig en complex zien (heb maar weinig mensen horen zeggen dat hij of zij zichzelf maar een simpelen ziel vond) Maargoed....

de dingen die je omschrijft kan ik me voor een groot deel ook wel in vinden. Ik kan zelf ook helemaal 'de werkelijkheid verliezen' in muziek, kunstzinnige uitingen en mbv (lucide) dromen. Ben af en toe ook graag een beetje op mezelf en niet echt een allemansvriend. (maakte vroeger ook niet echt snel en veel contact, maar tegenwoordig heb ik daar niet meer zo'n moete mee, alhoewel ik ook niet echt behoefte heb aan enorm veel contacten.)
Ook de stemmingswisselingen die je omschrijft komen me wel bekend voor. (kun je weinig aan doen, je moet er gewoon doorheen)

Aan de andere kant ben ikzelf ook wel heel nuchter en heb ik soms gewoon geen behoefte aan 'zwaarmoedig gedoe'. (je moet ook wel een beetje lol kunnen maken ) Heb geen gebrek aan liefde, sex of een normale baan (opleiding) en hoef niet jaloers te zijn op anderen. (niemand heeft alles, maar iedereen heeft weer zijn eigen dingen waar een ander jaloers op kan zijn)

Je mag best een beetje zwaarmoedig doen, maar wel met mate

Ik zal me ook eens melden..
Ik ben natuurlijk niet hetzelfde als jij. Maar die pieken en dalen en het uiten via andere wegen herken k zeker wel. Ik heb ook nooit ergens bij gehoord, wat ik ook helemaal niet erg vond. Gelukkig wordt ik wel gewaardeert, ookal ben k anders...
Door die waardering die k gekregen heb is het maken van nieuwe contacten wel makkelijker voor me geworden. Ik heb alleen niet altijd die behoefte

Iets wat ik helemaal niet herken in je verhaal is dat je zegt dat je orde wil scheppen in de chaos (dat bedoel je toch??). Dat heb ik dus helemaal niet. Ik hou ontzettend van chaos, ik voel me er heerlijk bij

-edit- bevat wellicht te veel persoonlijke info.

[ Bericht 97% gewijzigd door TheDon1985 op 23-09-2004 14:13:06 ]

quote:

Op donderdag 23 september 2004 11:17 schreef keronia het volgende:
Zijn er soms meer mensen die [..] er mee om weten te gaan?

Waarmee?

quote:

Op donderdag 23 september 2004 11:41 schreef chocolatemoeze het volgende:
Kortom, je mist een doel in je leven.

Hoe kortaf deze reactie miischien ook is, hij geeft wel een hint naar beste oplossing.
Teveel nadenken over dingen pieken en dalen kennen en je terugtrekken in een fantasiewereld, zijn allemaal dingen die je laten denken dat je speciaal en misschien gevoeliger bent als anderen.
Feit is dat je waarschijnlijk te weinig meemaakt en misschien zelfs eenzaam bent.

Het punt is dat als je meer meemaakt en daardoor minder tijd hebt (of gewoon teveel meemaakt) om het allemaal te beschouwen zal je zien dat je je een stuk beter en stabieler voelt. (meer levend, of tenmisnte niet meer buiten de werkelijheid staand)
Vooral intilligente mensen, die eenzaam zijn, hebben een tekort aan prikkels en hebben nogal eens een heel levendige fantasie en de neiging alles veel dieper te beschouwen, iets waar je uiteindelijk weinig aan hebt, en soms zelfs leidt tot depressies.

Ik kan me heel erg vinden in de post bovenaan dit topic. In principe gaan al die dingen ook voor mij op, vooral als ik me bedenk hoe ik me een jaar of drie teurg voelde. Ik ben nu nog steeds dezelfde persoon, wil erbij horen, maar wel mezelf zijn en een eigen identiteit ontwikkelen. Ik filosofeer, dagdroom (soms uren per dag), teken, schrijf enzovoort en wil vooral niet simpel zijn. Ofschoon ik dat denk ik ook niet ben, gezien ik een kroeg niet meer dan 1 keer van binnen heb gezien en totaal andere hobby's en interesses als mijn leeftijdsgenoten heb.

Maar waar ik op een dag achter kwam, was dat dat allemaal dingen waren die ik alleen deed. En er bleek een hele diepe behoefte in mij te leven die schreeuwde om aandacht, liefde en vrienden. En echt serieuze vrienden, waarmee je over alles kunt praten, met wie je lief en leed kunt delen, die jou accepteren zoals je bent met al je gekkigheden en vervreemdingen, die zijn zeer zeldzaam.
Maar ik had de geluk ze te vinden. Ik zie ze niet eens heel vaak, maar het contact wat ik met ze heb is zeer prettig, ik zie naar iedere logeerpartij uit. Ik ben gelukkig omdat ik weet dat zulke fantastische mensen om me geven, en me accepteren. Want als anderen je accepteren, al zijn het er maar een paar, wordt het ineens veel makkelijker om vrede met jezelf te vinden.

Gelukkig worden van anderen bleek helemaal niet zo simpel te zijn. Het is ook een select groepje waar je gelukkig van wordt. Een partner vinden, met wie je lief en leed, al je bevindingen etc kunt delen, en die deze begrijpt, is helemaal een redding. Dan hoef je je nooit meer alleen te voelen in het bestaan. Moet je wel een zeer goede relatie hebben trouwens. En naast hen heb je nog steeds je zelfontplooiing nodig. Als je stopt met creatief zijn, met filosoferen enzovoorts ga je je leeg voelen. Ik tenminste wel. Dat je over het leven nadenkt, daar kun je niks aan doen. Dat is een proces van vragen en ideeën dat, wanneer het je interesseert, toch steeds weer terug zal komen. Als je van binnen echt van veel nadenken houdt, dan stop je dat heus niet. En dat hoeft ook helemaal niet.

Owja, en ten slotte, mocht je bang zijn van de leegte, wanneer je nadenkt over alles, het bestaan en het feit dat de dood er voorgoed een einde aan zou kunnen brengen, geloof dan in het bestaan. Ik weet niet of je een godsdienst hebt, maar als je dat niet hebt en veel filosofeert, is het stiekem toch fijn om je aan iets zekers, zoals het bestaan, vast te klampen. Ook al klinkt deze laatste tip misschien een beetje sneu, hoe je het doet maakt ook niet echt uit, maar zo'n angst moest ik in ieder geval overwinnen voor ik gelukkig kon worden.

Je zult trouwens altijd pieken en dalen hebben als je erg emotioneel bent, ik heb gewoon gepost wat er bij mij persoonlijk voor zorgde dat er nu veel meer pieken dan dalen zijn.

quote:

Op donderdag 23 september 2004 13:10 schreef Muertez het volgende:

[..]

Hoe kortaf deze reactie miischien ook is, hij geeft wel een hint naar beste oplossing.
Teveel nadenken over dingen pieken en dalen kennen en je terugtrekken in een fantasiewereld, zijn allemaal dingen die je laten denken dat je speciaal en misschien gevoeliger bent als anderen.
Feit is dat je waarschijnlijk te weinig meemaakt en misschien zelfs eenzaam bent.

Het punt is dat als je meer meemaakt en daardoor minder tijd hebt (of gewoon teveel meemaakt) om het allemaal te beschouwen zal je zien dat je je een stuk beter en stabieler voelt. (meer levend, of tenmisnte niet meer buiten de werkelijheid staand)
Vooral intilligente mensen, die eenzaam zijn, hebben een tekort aan prikkels en hebben nogal eens een heel levendige fantasie en de neiging alles veel dieper te beschouwen, iets waar je uiteindelijk weinig aan hebt, en soms zelfs leidt tot depressies.

quote:

Op donderdag 23 september 2004 13:10 schreef Muertez het volgende:

[..]

Ik denk dat dit inderdaad wel eens goed zou kunnen. Als ik naar mezelf kijk merk ik ook dat ik, wanneer ik het druk heb gewoonweg geen tijd heb om te veel na te denken. Zo had ik me bijvoorbeel mijn afgelopen vakantie voorgenomen vanalles te gaan doen (ik was heel erg gemotiveerd), maar toen het eenmaal zo ver was en ik zoveel tijd had begon ik me juist steeds lustelozer te voelen.

Ook opmerkelijk is dat ik minder behoefte heb aan creatieve uitspattingen en muziek, nu mijn leven wat meer stabieliteit heeft gekregen en ik nu gewoon meer andere dingen te doen heb.

M'n zus zei ooit: Laat emoties je leven niet leiden maar begeleiden.

quote:

Ook kan ik ontzettend
veel nadenken over de zin van leven en dood en zoek ik naar een omvattende
waarheid waarmee ik mezelf rechtvaardig en alle chaos een plekje kan geven.

Ik heb moeite met gewoon 'gezellig' doen, met contacten leggen (zeker met
meisjes) en met het 'gewone' leven. Ik voel me daarom vaak een outsider,
iemand die er niet bij hoort, wel anders wil zijn, maar ook weer er juist wel
bij wil horen.

Die twee stukjes zijn wat mij betreft een kern binnen je betoog waar het een beetje erom draait...:
Je hebt waarschijnlijk een zeer goed vermogen om te analyseren, te fantaseren:
Ik weet niet helemaal wat je bedoelt met: "mezelf rechtvaardig en alle chaos een plekje kan geven", maar ik denk dat het waarschijnlijk tekenend is voor je betrokkenheid, je oprechtheid ...

Het tweede deel geeft aan dat je kennelijk wel een zekere behoefte hebt om met mensen in contact te treden; later geef je zelf aan dat je dingen die je fijn vind, opgeeft om maar 'socialer' te zijn ...

bedenk wel,een 'oprecht mens', wat je hoogstwaarschijnlijk gewoon bent, zeer gevoelig voor anderen en je omgeving; hoeft die oprechtheid niet te bewijzen, de vriendschap die je zoekt bij anderen, krijg je niet door je schone gedachtes of oprechtheid.
Dat betekent niet dat sociale mensen niet oprecht en betrokken zijn, enkel is het socialer om met mensen om te gaan niet vanuit een basis van hoe goed jij bent, maar vanuit een interesse wat de motieven die iemand anders heeft, wat andere mensen bezighoud, waaraan zij denken ..

Geef alsjeblieft niet je 'eigenheid' op, je voordoen als iemand die je niet bent, daardoor krijg je het helemaal niet beter, wordt je niet 'socialer', maar toon daarentegen wel gewoon interesse in iemand anders, misschien ontdek je dat andere mensen evengoed enorm gevoelig kunnen zijn, oprecht:
Om dat echter te zien, moet je evenzeer leren te kijken en omgaan met anderen, jezelf op hun terrein bekend maken, niet enkel 'op je iegen terreinspelen', binnen jouw gedachtenwereld, dat is veels te veilig.

Ik zeg ook altijd dat ik een enorm complex en gevoelig persoon ben, doet het altijd goed bij de vrouwen.

jezelf omschrijven als complex, of "niet simpel willen zijn"...
dat vind ik altijd zo typisch.... .

Heel herkenbaar stuk maar het heeft voor iedereen wel raakvlakken denk ik, voor mij in ieder geval zeker...

* meldt

Maaruh, ik kan ook wel simpel (nadenken) zijn hoor.
Complex...tja, wel eerder gehoord, noem het soms meer divers dan maar ofzo.

Onder de douche dacht ik er nog even over na (over mijn vorige reactie in een ander topic) en ik denk dat de meeste mensen toch wel onderhevig zijn aan veranderingen (uhm, toch?). Morgen ben je misschien niet meer dezelfde als degeen die je vandaag was.

En ik neem aan dat (veel) mensen zich constant willen verbeteren of zoeken naar perfectionering in hun ziel en zijn. Zijn wie je bent op de manier die voor jou het prettigst aanvoelt en voor anderen het prettigst is. Kleine dingetjes ook goed willen hebben, dat stemt tot nadenken, gedrag (willen proberen etc). Althans, ik vind het wel een mooi iets en streven eigenlijk van mezelf, ondanks dat sommigen mij maar complex zullen vinden. Ik kan zeggen dat ik opensta voor veranderingen, de wil heb om te leren (over mezelf, anderen en het leven) en zelfkritisch ben. En dat kan je dan van die mensen misschien dan niet zeggen. Dus..applaus voor mezelf .

quote:

Op donderdag 23 september 2004 15:27 schreef sweetgirly het volgende:
En ik neem aan dat (veel) mensen zich constant willen verbeteren of zoeken naar perfectionering in hun ziel en zijn. Zijn wie je bent op de manier die voor jou het prettigst aanvoelt en voor anderen het prettigst is. Kleine dingetjes ook goed willen hebben, dat stemt tot nadenken, gedrag (willen proberen etc). Althans, ik vind het wel een mooi iets en streven eigenlijk van mezelf, ondanks dat sommigen mij maar complex zullen vinden. Ik kan zeggen dat ik opensta voor veranderingen, de wil heb om te leren (over mezelf, anderen en het leven) en zelfkritisch ben. En dat kan je dan van die mensen misschien dan niet zeggen. Dus..applaus voor mezelf .

En applaus van mij

Die pieken en dalen zijn ozo herkenbaar... helaas...

off-topic: @ keronia.tk ik heb een deel van dat verhaal gelezen op die site... maar toch krijg ik nog kriebels als ik mensen zie die een perfecte wereld willen scheppen.

Goh het lijkt wel of ik daar mijn eigen leventje in een notendop lees.
Misschien kun je je wel herkennen in sommige dingen die ik schrijf (kijk maar ff op mn website).
Maar helaas ben ik er zelf ook nog niet altijd achter wat nu precies en hoe en wat.

Een doel? Is dat wat ik mis?
Overdrijf ik met mijn gedachtengang?
Denk ik te veel over dingen na?
Waarom zijn sommige dingenvoor mij standaard en voor anderen speciaal.

Mijn motto: Doe niet zo moeilijk, ik ben al ingewikkeld genoeg.
Komt het je bekend voor?

Ik denk dat je, zoals je zelf al aangeeft, een hooggevoelige persoonlijkheid hebt. Ik las daar laatst in de krant een artikel over. Het schijnt dat ongeveer 1 op de 5 mensen een overactief zenuwstelsel heeft waardoor die vaker piekeren en het leven op een hevigere manier ervaren.

Herken je de volgende eigenschappen?

- ben je je ervan bewust dat de stemming van andere mensen invloed op je hebben?
- ben je plichtsgetrouw, heb je een sterk geweten?
- voel je je niet op je gemak bij harde geluiden en felle lichten?
- heb je behoefte aan tijd voor jezelf, om bij te komen van indrukken en/of gebeurtenissen.
- Raak je van streek of gestresst als je het idee hebt dat er teveel van je gevraagd wordt?

Als je één of meer van deze eigenschappen herkend, bestaat de kans dat je hooggevoelig bent.
Meer hierover kun je op deze website lezen.

Heb er zelf ook last van. Huil je ook bij ontroerende/emotionele films ed?

quote:

Op donderdag 23 september 2004 16:54 schreef V1z0R het volgende:
off-topic: @ keronia.tk ik heb een deel van dat verhaal gelezen op die site... maar toch krijg ik nog kriebels als ik mensen zie die een perfecte wereld willen scheppen.

klopt, dat 'Het Bestaan' op die site is een nogal standaard bijna clichematig stuk over 'alles is subjectief':

als het aankomt op de conclusie, wijst de schrijver terug op wat hij eerder allemaal geanalyseert heeft, de bewering die gedaan zijn: 'Het doel van de stap I is het vergroten en optimaliseren van de zelfkennis en zelfbeleving van de Keroniaan'...
Je gaat je afvragen hoeveel abstracte bullshit je op een pagina kunt kwakken... zonder iets werkelijks te melden ..
(ik weet dat ikzelf ook nogal een neiging heb veel tekst te gebruiken om weinig te zeggen, maar het doet me deugd dat het nog erger kan)

de conclusie aan het eind:

quote:

Misschien is het subjectieve wel onze persoonlijke structuur met een eigenheid aan nuances, welke zich tracht aan te passen aan de nuances en structuur van een objectieve context. Maar ook dat idee, net als het volledige ideeëngoed zoals in dit stuk uiteengezet is, kan een subjectieve kleuring zijn, niet corresponderend met een objectieve tegenhanger.

dat is nu geniaal, en als een beetje schrijver de consequenties van zo'n alinea aanvaard, betekent dit dat hij het hele geschreven vel oppakt, verfrommeld en de prullebak in-mikt, immers, je loopt vast in een cirkelredenatie: dat hele geschreven stuk heeft geen waarde ...

Het eerste-de-beste Bitteney-Speras-liedje zit beter in elkaar en is geloofwaardiger dan deze filososfie-fantasie; die, als gedachte, misschien hardstikke interessant is, bijna meditatief, maar als leerstelling volledig nutteloos.