Johan Neeskens haalt hard uit naar NEC
18/12/2004 18:37
Neeskens
"Ik ben realist. Natuurlijk wist ik dat er na de nederlaag tegen De Graafschap sprake van paniek en onrust zou zijn. Alleen had ik nooit verwacht dat dit binnen 24 uur al zou escaleren. Juist vanwege de kerstborrel die we voor de staf, spelers en medewerkers hadden georganiseerd, had ik de ochtendtraining naar vier uur ’s middags uitgesteld. Maar toen ik me om kwart over twee in het stadion meldde, kreeg ik het verzoek om eerst bij de voorzitter en de technisch directeur te komen. Ik wist meteen hoe het zat. Bij meneer Van Delft en Leen Looyen gekomen begon de voorzitter over een moeilijke beslissing. Vanwege de slechte resultaten had het bestuur namelijk unaniem besloten om mij per direct op non-actief te stellen. Het eerste wat ik zei was: zeg maar gewoon ontslag…”
Even later kreeg ik van algemeen directeur Jacco Swart te horen dat de NOS en andere media al onderweg waren en of ik aan wilde schuiven bij de persconferentie. Met andere woorden, iedereen was al ingelicht. Dat vond ik een schande en ik heb geweigerd om mee te werken. Ik moest niet alleen alles zelf nog verwerken, de spelers hadden eerst het recht om te worden ingelicht.
Wat er later van die kerstborrel geworden is? Ik heb begrepen dat de sfeer niet zo prettig was. Naast veel spelers is vooral mijn rechterhand Ron de Groot heel erg teleurgesteld. Hij is meer dan vier jaar een fantastische en loyale assistent geweest. Mijn opvolger Cees Lok? Dat is moeilijk te zeggen. Wel heeft hij me bedankt voor alles wat ik ’m geleerd had en de kans die ik hem als stagiair ooit heb gegeven. Zoals de samenwerking tussen ons toch altijd goed is geweest.
Meer problemen had ik daarom met de houding van Leen Looyen, die me niet aan durfde te kijken en alleen stamelde ’Ik weet niet wat ik moet zeggen…’ Ik vond het typerend voor de manier waarop hij me als technisch directeur heeft gesteund. Leo Beenhakker heeft ooit gezegd dat een td de rust binnen de club moet bewaren en de hoofdtrainer uit de wind moet houden. Helaas heeft Looyen mij steeds het gevoel gegeven dat alles maar in mijn schoenen geschoven kon worden. Ik begrijp dat niet. Toen we in 2003 vijfde werden en Europees voetbal haalden, ging héél Nijmegen uit z’n dak. Dan maakt het me echt niet uit wie er op de feestkar springt, zolang je maar helpt duwen als het minder loopt en er niet af gaat springen.
Waar het na vierenhalf seizoen mis is gegaan? Op het moment dat ik bijtekende en akkoord ging met een behoorlijke salarisvermindering. Natuurlijk voelde ik toen dat die verlaging er niet voor niets was. Na drie prima seizoenen, waarin het steeds beter was gegaan, kwam er een terugval. Ik was daar enorm teleurgesteld over en dan ben ik een rare. Ik wil me revancheren. Dat is echt de enige reden geweest dat ik toch dat contract heb getekend.
Helaas is dat signaal door weinig mensen begrepen. In plaats van mij als voorbeeld richting spelers en publiek te gebruiken, had de voorzitter het ineens over ’Neeskens krijgt een herkansing’. Daarmee werd mijn besluit meteen negatief vertaald, terwijl ik juist het tegenovergestelde beoogde.
Nogmaals, ik vind het jammer dat ze nooit de intentie van die beslissing hebben begrepen. Maar ik ben wie ik ben. Toen ik in mijn derde jaar zeven aanbiedingen van vrijwel allemaal grote clubs kreeg, heb ik meteen gezegd dat een overgang niet bespreekbaar was omdat ik mijn woord aan N.E.C. had gegeven. Zoals ik ook de afgelopen zomer aanbiedingen heb laten lopen om mij met mijn team te kunnen revancheren voor een matig seizoen.
Daar wilde ik ook voor honderd procent voor gaan. Maar dat kan alleen als er ook honderd procent rugdekking is. Dan wordt niet toegestaan dat er van meet af aan onjuiste artikelen in de media staan. Als je achter je trainer staat, dan laat je blijken dat je het daar niet mee eens bent. Doe je dat niet, dan creëer je het effect van wie zwijgt, stemt toe. Ik kon dat niet aan hun verstand brengen, dus moest ik het maar slikken.
Zoiets raakt me. Het heeft ertoe geleid dat ik eind september kenbaar heb gemaakt dat dit mijn laatste seizoen in Nijmegen zou zijn. Dat was dus mijn beslissing en niet die van hen. Daarmee wilde ik vooral aangeven dat ik me niet van alles laat aanleunen. Want inmiddels was bij mij heel sterk het gevoel ontstaan, dat ze liever hadden gezien dat ik niet had bijgetekend. Maar zeg dat dan!
Want wie wordt er nou beter van zo’n situatie? Niemand toch? Nee, ook zo’n jongen als Cees Lok niet. Ik had er geen enkel probleem mee dat hij door Leen Looyen bij mijn staf werd gehaald. Niet zeuren en gewoon aan het werk met z’n allen. Dat heeft Cees ook prima gedaan. Alleen liep er op een gegeven moment vanuit Looyen een lijn naar Cees en een lijn naar mij toe. Waarbij de lijn naar mij steeds minder werd gebruikt. Terwijl ik de eindverantwoording had en er dus primair met mij gecommuniceerd moest worden. Ik verwijt Cees Lok weinig, ik merkte dat hij zich er ook niet prettig bij voelde. Zoiets doe je een beginnend coach ook niet aan. Hij wilde loyaal naar mij toe zijn, maar tegelijkertijd moest hij ook aan zijn toekomst denken. Dat noem ik tweespalt in de hand werken.
Typerend voor nog diverse andere zaken. Neem dat besluit om de auto’s buiten het stadion te parkeren, om zo teleurgestelde fans te ontwijken. Ik was het daar pertinent mee oneens. Dit is toch voetbal? Als je wint laat je je toejuichen, maar in minder mooie tijden moet je ook tegen gejoel kunnen. Daarom ben je verplicht om naar het stadion terug te gaan. Als jij niet presteert, hebben supporters het recht om dat aan je duidelijk te maken. Bovendien kan zoiets soms een gunstige werking op een spelersgroep hebben. Maar door je supporters te ontlopen werk je volgens mij de agressie juist in de hand. Het is olie op het vuur als je ze het gevoel geeft dat je ze niet onder ogen durft te komen.
„Ik heb het niet verdiend om bij N.E.C. via de achterdeur te vertrekken”
Aan dit soort zaken merkte ik dat de club en ik uit elkaar aan het groeien waren. Zoals die nooit ophoudende discussie over een nieuwe spits. Weliswaar werd overal gezegd dat mijn wensenlijst in was gevuld, maar de spits die de fans en mij is beloofd, is toch echt nooit gekomen. Dat gold ook voor spelers als Petri Pasanen en Yakubu, die ook op mijn lijst stonden.
Daarmee geef je wel aan dat je ambitieniveau toch iets anders ligt dan je de achterban wilt laten geloven. Daar is niks mis mee, maar ga dan geen verwachtingen scheppen die niet waar te maken zijn.
Die houding zag je ook terug in de benadering van onze Intertoto-tegenstander Cork City. Leen Looyen kwam terug uit Ierland en vertelde de pers dat onze komende tegenstander van hoofdklasseniveau was. Dan heb je het aan de ene kant over een ploeg die midden in de competitie zit, zes spelers heeft die in de Engelse Premier League hebben gespeeld en daarvoor Malmö FF heeft uitgeschakeld, terwijl wij net tien dagen in training waren. Dan roep je dus het noodlot over jezelf af, wat ook is gebeurd.
Ik wil me er niet achter verschuilen, maar daarna ging er binnen de selectie van alles mis. Blessures, schorsingen en Edgar Barreto die helemaal uitgewoond terugkwam van de Copa America en de Olympische Spelen, het was gewoon onmogelijk om aan een vast elftal te werken. Dat was pas de laatste weken het geval. Toen gingen we ook steeds beter voetballen, ondanks dat de resultaten nog uitbleven. Toch had ik goede hoop dat dit een kwestie van tijd was.
Maar goed, je zit nu tegenover de ex-trainer van N.E.C. Of ik dit als een nederlaag voel? Ik heb geleerd nederlagen te accepteren, alleen nooit op deze manier. Ik heb het niet verdiend dat ik bij N.E.C. via de achterdeur moet vertrekken. De verantwoordelijke mensen moeten zich vooral afvragen waar ze sinds mijn komst van vandaan gekomen zijn. Bovendien heb ik me altijd aan m’n woord gehouden en nooit afspraken geschonden. Ik heb me ook altijd loyaal opgesteld, hoewel ik juist de laatste maanden publiekelijk werd beschadigd, zonder dat de leiding daar iets tegen deed.
Juist daarom hadden ze dit anders moeten aanpakken. Dat zit me veel meer dwars dan het ontslag op zich. Dat hoort bij het topvoetbal, vertel mij wat! Maar dit begrijp ik niet. Zeg dan in juni dat je niet verder wil en licht een paar maanden later de pers niet eerder in dan iemand die jarenlang alles voor je club gegeven heeft.
Maar goed, ik moet verder. Daar doe ik niet moeilijk over. Het buitenland of Nederland, het maakt me niet uit. Als de ambitie er maar is. Dan pak ik zo de draad weer op ..
vi en necfan[ Bericht 50% gewijzigd door Johan-Derksen op 18-12-2004 22:24:32 ]