Je ziel.

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 10:53 schreef vdo28 het volgende:
Leuk om te weten dat de fok!kers geen idee hebben over je ziel

Geduld is een schone zaak

Voor mij is de ziel datgene wat in het (onstoffelijke) hiernamaals verkeert, je bewustzijn komt daaruit voort en drukt zich uit in het stoffelijke. Dus voor mij is het bewustzijn datgene wat het lichaam aanstuurt, hoe die stuurt is afhankelijk van de ontwikkeling van je ziel. Alle ervaringen die je opdoet via je bewustzijn wordt in je ziel gedumpt (of toegevoegd aan).

Dementie voor mij is als het stoffelijke lichaam beschadigd is waardoor het bewustzijn zich niet goed kan uitten, alsof de connectie naar je ziel ruis heeft. In coma is wanneer het bewustzijn of terug is gekeerd naar de ziel of zoals je zelf zegt "tussen leven en dood zweeft". Overlijden is het geheel opgaan van het bewustzijn in de ziel.

in je ziel zit je lvenservaring van vroeger (ook vorige levens) en nu en ook de toekomst! (vandaar "de-ja vu's" enzo)

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 10:37 schreef vdo28 het volgende:
Wat ik nog wel een mooie verklaring vind voor het dement zijn, is het zogenaamd zweven tussen de dood en het leven..., hoorde ik een keer van iemand

dat denk ik dus niet.. er zijn ook mensen die vroeg beginnen te dementeren en nog jaaaaren leven..

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 10:59 schreef The_Shining het volgende:

[..]

Geduld is een schone zaak

Voor mij is de ziel datgene wat in het (onstoffelijke) hiernamaals verkeert, je bewustzijn komt daaruit voort en drukt zich uit in het stoffelijke. Dus voor mij is het bewustzijn datgene wat het lichaam aanstuurt, hoe die stuurt is afhankelijk van de ontwikkeling van je ziel. Alle ervaringen die je opdoet via je bewustzijn wordt in je ziel gedumpt (of toegevoegd aan).

Dementie voor mij is als het stoffelijke lichaam beschadigd is waardoor het bewustzijn zich niet goed kan uitten, alsof de connectie naar je ziel ruis heeft. In coma is wanneer het bewustzijn of terug is gekeerd naar de ziel of zoals je zelf zegt "tussen leven en dood zweeft". Overlijden is het geheel opgaan van het bewustzijn in de ziel.

Ik moet zeggen dat ik dit wel een hele mooie omschrijving vind. Nog nooit eerder zo verwoord gezien.

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 11:00 schreef vdo28 het volgende:
Heb je daar ook persoonlijke ervaringen mee?

Ik heb nooit in coma gelegen noch ben ik dement. Niet echt vergelijkbaar maar ik ben wel een rare slaper. Zo kan ik makkelijk aan 1 stuk door 15 uur slapen, dan kan je een toeter in mijn oor houden en ik slaap door. Ook slaap ik vreemd genoeg wel eens met open ogen. Op een goede nacht herinner ik me flarden van 20 of meer dromen. Soms heb ik wel eens herinneringen als ik wakker wordt dat ik kort daarvoor het perspectief heb dat "ik" langzaam afdaal naar waar mijn lichaam slaapt. Het gevoel zodra ik mijn lichaam raak is alsof je een handschoen aantrekt.

Ik kan alleen maar theoretiseren dat het "elektrische" in het brein het "uiteinde" is van het bewustzijn (beginnend vanaf de ziel, "onzichtbare onstoffelijke" naar het andere uiteinde "materie" waar elektriciteit eigenlijk een raar soort materie is). Als je impulsen ontvangt vanuit je omgeving (bv. je ziet een reclamebord) dan wordt dat externe plaatje omgezet in elektrische impulsen en volgens het wetenschappelijke verhaal worden er bepaalde verbindingen gemaakt in je hersenen tussen cellen die het plaatje vormen. Ik ben het daar niet mee eens want ik vraag me dan af wat datgene is dat naar het plaatje kijkt wat die verbindingen van cellen vormen. Ook kan ik in meditatie me geheel afsluiten van mijn omgeving (een soort van trance) en beelden/inhouden vormen die uit "mezelf" komen. Je kan redeneren dat het brein datgene is wat die beelden genereert maar ik mis een "iets" wat de 1ste impuls geeft, het besluit of de keuze welke beelden je raadpleegt welke hersencellen met elkaar gaan communiceren. Het is een kwestie van geloof natuurlijk

Ik heb een interessante tijd gehad toen ik in het ziekenhuis een bijbaantje had als schoonmaker. Maar ik vind het niet gepast om over mijn ervaringen daar te posten eigenlijk.

Mijn oma is na een lang ziekbed overleden. Het laatste stadium heeft ze in coma doorgebracht. Als ik bij haar was nam ik haar bewustzijn (geest) waar, maar hoe is moeilijk uit te leggen. Niet alsof ze als een geest op een afgebakende plaats naast haar lichaam staat, meer "overal om je heen". In het begin merkte ik het gevoel dat haar bewustzijn nog een duidelijke verbinding had met haar lichaam, gaandeweg leek het alsof haar bewustzijn "expandeerde" om haar lichaam heen. Alsof haar geest heel langzaam stukje voor stukje haar lichaam losliet.

Dat verschil was voor mij duidelijk te merken, ik ben een aantal keer bij haar geweest van het moment dat ze nog af en toe wakker werd tot haar einde. Het voelde als wanneer je je ogen sluit en je denkt ergens aan, alsof je een droom herinnert. En tegelijkertijd oefen je geen controle uit in tegenstelling tot een herinnering die je bewust (gecontroleerd) oproept. Maar dat is mijn subjectieve ervaring uiteraard.

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 11:48 schreef vdo28 het volgende:
Wow thanx voor je uitgebreide uitleg..
Ik moet hem ff een paar keer overlezen..
Eigenlijk ben ik veels te nuchter voor dit soort zaken maar geef me een kans...

het is meer een kwestie van jezelf een kans geven

Opgeschoond.
En ontopic: ik ben het maar zeer ten dele eens met de gegeven omschrijvingen. Ik kom er op terug, voor nu zou het een te lang verhaal worden.
Kort gezegd vind ik dat er in de gegeven omschrijvingen nog teveel wordt uitgegaan van het individu, de ziel gezien wordt als een statisch gegeven, nl een soort onstoffelijke tegenpool van ons lichaam wat gewoon ergens door blijft bestaan.
Als je een realiteit die volkomen anders is dan de materiele realiteit onder woorden wil brengen, betekent dat in feite dat je die realiteit 'vertaalt' naar de materiele invalshoek. Want woorden vormen taal, taal is lineair, analytisch, etc. Ik denk dat de meesten van ons best weten wat de ziel is - je hebt er immers zelf ook één. (Of meer, kan ook nog.) De kunst is het zodanig te omschrijven dat je het aangeduidde herkent. Het blijven toch allemaal woorden, beeldspraken, metaforen.

Deze vraag is voor mij al een jaar of 20 een centrale vraag geweest, en ik moet bekennen dat ik pas heel recent een beeld ben gaan vormen wat helemaal past met alles wat ik heb meegemaakt in de psychiatrie, in mijn hekserij-speurtochten en ervaringen met de dood.

Ik kom er op terug

als ge wilt weten hoe het is dement te zijn , zou ge moeten begrijpen dat Identiteit niet bestaat in het Al.
dementie is loslaten van het *ik* (oftewel de identiteit)>niet het bewustzijn.
identiteit word gevormd in combinatie met anderren. het is manipulatie van het zelf.

maar wat is het Zelf , de ik die door de ogen kijkt en kiest....(je *kunt* het de ziel noemen)

dat is een goeie vraag.

ik persoonlijk denk , dat het niets meer is dan bewustzijn.
gij bent bewust en kiest , dat is alles , natuurlijk kun je in een droom geraken en jezelf dan *noemen*
maar een ziel , die lichamelijk is , nee...
er zijn ook wel wat extreme interpetaties van de ziel...
zoals dat het een Zegel zou zijn om mee in de hemel te komen...
en dat je het zou kunnen verliezen...(vandaar de naam ziel-seal)
ik geloof daar niet in.

het is dus meer wat je met ziel bedoeld dan wat er over gezegd kan worden.

is het je *ik* dan is het je bewust zijn
is het je zegel , dan is het iets waar ik iig niet in geloof.

en Realiteit , is optioneel.
men creeerd hem zelf , in een collectief
realiteit heeft weinig met de ziel te maken , al kan het *soms* een interpetatie zijn van....
het is meer met de keuze die de ziel , of *ik* maakt.

..maar goed , spreken over de ziel ...
dat kan je lang aangaan...
zoveel als nodig was (imo) heb ik in iedergeval gezegd.
ik ga nu weer naar een ander topic.

groet.

[@The_Shining]
Het lijkt net of ik mezelf hoor praten . Alleen ik heb iets minder ervaring met dromen en waarnemen van een bewustzijn.
[/@The_Shining]

Ontopic'er:
Om ff een goeie ziel-voorbeeld te schetsen: Take Jesus!!!!
Ben niet zo bijbel-gericht maar bij het volgende standpunt heb ik me altijd vastgehouden:
Ik geloof ook dat Jezus(ervan uitgaan dat ie bestond en heeft gedaan wat ie in de bijbel deed enzooo) een geavanceerde ziel is (/was ) en dat ie daarom al zo ver was met mensen genezen en alle andere "bovennatuurlijke" dingen. Ik zeg altijd dat hij heeeel veeeel ervaring heeft opgedaan in een wat 'kortere' (vergelijkend met de tijd dat wij er over doen) tijd. Hij heeft dus in zijn vorige levens alle "benodigde" ervaringen op gedaan. Bijv. Liefhebben, hard werken, doden, leiderschap, ziek zijn, gevangenschap, populair/beroemd zijn, grappig, verdrietig en gaaa zooo maaaar dooor.
En dat ie al deze ervaring heeft "opgeslagen" (toen die tijd nog SHIFT+F7 "Ervaring opslaan, Ja/Nee", sorry kon ik niet laten ) en dat ie al die tijd (ineens) bewust was van al zijn ervaring en op een hoger niveau is gekomen.

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 13:28 schreef vdo28 het volgende:
Dat gaat wel ver, maar eigenlijk is dat iets wat je gelooft..
kun je dat ook staven met bijvoorbeeld iets wat je meegemaakt hebt?
Of heb je dit van een ander?

Je hebt het over mij toch?? Ehm ik snap staven ff niet. Typfoutje??
Dit heb ik eigenlijk zelf bedacht maar The_Shining bevestigde het voor een gedeelte. Eerste keer dat iemand het een beetje kan onderbouwen.

Ik dacht vroeger ook dat je ziel je denken was en dat viel in duigen door de wetenschap dat je dement kan raken etc.
Ik heb nu er een wat boedhistischer kijk op. Het is volgens mij een pure vorm van zijn. Door meditatie kan je dit ervaren. Door je af te sluiten van je gedachten en alle input die van je zintuigen binnenkomt blijft de kern over. Beetje moeilijk te omschrijven wat het is maar het is niet niets . Het voelt licht ,helder transparant aan (vage omschrijving maar het valt ook niet met woorden te beschrijven). Makkelijk is het trouwens niet om deze staat te ervaren, je moet behoorlijk in meditatie geoefend zijn. Ik heb deze bewustzijnstoestant zelf slechts een seconde ofzo lang kunnen vasthouden. (ik mediteer ook niet zo vaak). Er zijn leuke topics hier op Fok over meditatie.

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 13:50 schreef Dukhlovi het volgende:
Ik dacht vroeger ook dat je ziel je denken was en dat viel in duigen door de wetenschap dat je dement kan raken etc.
Ik heb nu er een wat boedhistischer kijk op. Het is volgens mij een pure vorm van zijn. Door meditatie kan je dit ervaren. Door je af te sluiten van je gedachten en alle input die van je zintuigen binnenkomt blijft de kern over. Beetje moeilijk te omschrijven wat het is maar het is niet niets . Het voelt licht ,helder transparant aan (vage omschrijving maar het valt ook niet met woorden te beschrijven). Makkelijk is het trouwens niet om deze staat te ervaren, je moet behoorlijk in meditatie geoefend zijn. Ik heb deze bewustzijnstoestant zelf slechts een seconde ofzo lang kunnen vasthouden. (ik mediteer ook niet zo vaak). Er zijn leuke topics hier op Fok over meditatie.

natuurlijk kan je nog DENKEN wanneer je dement bent
je denkt niet met je hersennen
je denkt met je bewustzijn.
naast je hersennen heb je nog de IK , hetgeen dat door je ogen kijkt.
en dat is Bewust.

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 13:55 schreef BaajGuardian het volgende:

[..]

natuurlijk kan je nog DENKEN wanneer je dement bent
je denkt niet met je hersennen
je denkt met je bewustzijn.
naast je hersennen heb je nog de IK , hetgeen dat door je ogen kijkt.
en dat is Bewust.

Ik ben van mening dat je dus wel denkt met je hersenen. Maar je bent met je bewustzijn.
Vaag maar zoiets moet je ervaren. Ik heb door meditatie een ervaring gehad dat ik los
kwam staan van mijn denken. Ik zie die woordenstroom in mn hoofd toch iets wat door
de hersenen gecreeerd wordt maar door de ziel geinspireerd. Een groot deel van je bewustzijn
is stoffelijk maar niet alles. Een beetje zoals the Shining zegt de eerste impuls komt van
het onstoffelijke, de ziel. Ik denk dat het nog gecomliceerder in elkaar zit als je het op quantum
nivo bekijkt. Ik heb ook tijdens een uitreding de ervaring gehad op 2 plaatsen tegelijk te zijn. Ik heb zo'n beetje het zelfde beeld als Robert Bruce heeft.

http://www.astralpulse.com/

Die eerste impuls waar TheShining het over had kan heel goed van de ziel afkomstig zijn. Niet altijd, maar soms wel.
Meestal volgt die eerste impuls echter uit de routine van alledag, uit aangeleerde patronen, uit gewoonte, uit conventie, op bevel van anderen, etc.
Maar de impulsen die niet uit voorgaande voorkomen, kunnen heel wel van de ziel af komen. (Niet allemaal, er zijn ook puur lichamelijke impulsen).

Zo'n eerste impuls is een consequentie van het geloof in een vrije wil. Als namelijk alles al uit het voorgaande zou volgen, zou er geen vrije wil zijn, dan is het gewoon een pad wat we aflopen.

Het erkennen van een vrije wil heeft nog meer consequenties, nl dat die eerste impuls, dus de werking van de 'ziel', energetisch gezien neutraal moet zijn.
En met energie bedoel ik datgene wat er in de fysica onder verstaan wordt: de meetbare kwantificeerbare energie.
Als die eerste impuls namelijk energie zou kosten, zou de wil alleen daardoor al niet meer vrij zijn: het lichaam als fysiek systeem zal dan het pad van de minste weerstand kiezen, de keuze mken met de laagste energie-'kosten'.

Alles wat materieel is, heeft een energetische waarde en consequentie. Die eerste impuls, dus in wezen de werking van de ziel, kan dus geen materiele vorm hebben: anders zou die ook betrokken zijn in het materiele spel van het streven naar het laagste energie-niveau etc, en daarmee dus een mechanisme zijn, zonder enige onafhankelijkheid van de materie, dus zonder echt vrije wil.

Tuurlijk is hiermee nog niets gezegd over de ziel. Nah ja, impliciet wel; als die ziel niet materieel is krijgen begrippen als tijd en plaats ook een heel andere betekenis. Paralellen met kwantum-mechanische benaderingen zijn ook niet meer dan dat: paralellen.

Richtinggevend zijn wat mij betreft je eigen ervaringen. Hoe kun je dingen ervaren uit het verleden, ver voor je eigen geboorte, die dan ook blijken te kloppen? Hoe kun je delen van dat verleden enigszins herbeleven? Hoe kun je delen uit dat verleden een huis geven, rust geven? Ervaringen, niet alleen van mij, maar van vele anderen.

Heb geen tijd meer nu. Zoals gezegd, het echte verhaal komt nog

de "ik" is niets meer dan een illusie die je een zogenaamde doel in je leven geeft. het enige biologische doel is voortplanting, de rest is bijzaak.

Interessant, ik vraag mezelf dat ook geregeld allemaal af.
Lichaam, geest, ziel, bewustzijn etc. Wat is het één? Kan het één overgaan in het ander? Wat als je het één loslaat? Naja, ga zo maar door.

In ieder geval denk (hehe, lekker toepasselijk) ik dat denken iiig niet je ziel is. Maar dat het misschien (later) wel over kan gaan in bepaalde gedachtes. Het zou een soort van bewustzijnsstaat kunnen zijn, maar dat is misschien maar een klein stukje, dus de ziel zou dan het geheel kunnen of moeten zijn en soort van alles. Maar of dit nou een kloppend alles moet zijn of is? Daar ben ik nog niet over uit. Ik bedoel een ziel is lerende misschien, een ziel voel je of je beseft dat het er is als alles even kloppend is. Gedachtes staan wat dat betreft dus weer verder van je ziel af en kunnen misschien zelfs de connectie van en met je ziel wat teniet doen, wat verwijderen van je ware kern. Is je kern, je echte jij dan je ziel? Zijn jouw gedachtes dus niet jouw ziel? Wat als gedachtes weg zijn, waar blijft dan de ziel? Is hij gewoon dus? En is het meer dan alleen zijn, is het alles?

Naja, ik heb ook nogal wat gedachtes hierover, laat ze er ook nog even over heen gaan.
Wat betreft oma's. Mijn oma is ook erg ziek geweest en op het eind, was ze er nog, liep ze er nog, maar ze was er al niet meer (wezenlijk), afwezig soms. Wat betreft de uitspraak over dat ze al half ergens anders was (zo noem ik het maar even), dat zou best kunnen. Althans haar energie en uitstraling voelde wel zo aan, ze was zelf ook erg rustig en op het eind zelfs alsof ze er vrede mee had enzo. Naja vrede, ik bedoel ondanks de pijn, maar toch. Desalniettemin vond ik het wel superhard hoor , maargoed. De eerste keer dat er bij haar wat ontdekt was, heeft ze om haar bed, narcose uiteraard (ik las dit laatst ook ergens) mensen, schimmen etc zien staan, gewoon in haar kamer en ook doktoren die er niet waren. Dan vroeg ze aan de dokter 'u was er vannacht toch nog even?' 'Nee hoor, zei de dokter.' Naja, dat soort dingen. Zelf vertelde ze dit nogal lacherig. Het kon toen operatief verwijderd worden, de 2e keer en dit was vertelt als het weer ontdekt zou worden, niet meer. En die 2e keer kwam er op dezelfde plek dan.

Ze heeft wat gehad allemaal, sowieso haar verleden. Maar haar ziel heeft hierin denk berust, haar lichaam, gedachtes etc erbij neergelegd, kwamen misschien automatisch op de achtergrond, hoe zeer het ook allemaal in elkaar kan doorwerken denk. En ondanks al het leed en ellende die ze (ook gedurende de oorlog) heeft meegemaakt, als jong meisje werd ze bijv. en oa uit haar land ontvoerd om in Duitsland te komen werken. Had ik nog nooit zo'n stille en rustige glimlach om haar mond gezien toen wij samen, zij liggend op haar bed en ik ernaast op een stoel, tv aan het kijken waren. Dit was met haar gelijk mijn mooiste en dierbaarste moment, een écht moment. En ze kon soms best een harde vrouw zijn (veel meegemaakt weer), maar de zachtheid die zij de laatste maanden kreeg en had, was erg opvallend en ook zeer mooi.

Ik heb trouwens ook afscheid van haar (lichaam) genomen, zelfs er bij geweest toen ze het leven liet en letterlijk het laatste zuchtje moeizaam uit haar verdween, al zat ze toen al onder de morfine, hard hoor eigenlijk was dat. Maargoed. Ik heb haar een zoen gegeven en mijn hand op de hare gelegd, maar hoe koud, hard en afstandelijk dat aanvoelde, zo was en is het misschien ook, alleen het lichaam dus. Een stukje dus maar, waar misschien het belangrijkste van ontbrak en nu echt weg was. Een kleine herinnering van de persoon wie ze gedeeltelijk was, want veel was er door de ziekte ook niet meer van over, mijn oma was altijd een dikkertje namelijk en altijd probeerde ze te dieëten, wat overigens nooit lukte .

_{naja goed , genoeg even}

[ Bericht 12% gewijzigd door sweetgirly op 03-06-2004 16:17:41 ]

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 15:08 schreef iteejer het volgende:
Die eerste impuls waar TheShining het over had kan heel goed van de ziel afkomstig zijn. Niet altijd, maar soms wel.

Ik bedoelde ook beide, impulsen afkomstig uit de ziel als extern.

bv. intern: (best moeilijk te benoemen eik.) "inspiratie" of het "geluksgevoel" (ik ga ervanuit dat het ervaren van dat gevoel aanzet tot het produceren van gelukshormonen in het lichaam)
Maar ook de meest subtiele vorm van communicatie, je bent met elkaar in gesprek en je komt zo dicht tot elkaar dat het aanvoelt alsof je op dezelfde golflengte zit (of een goede band met elkaar, "goh ik dacht net aan je" als die ander je op exact datzelfde moment belt).

bv extern: reclamebord, ga je nadenken over wat het voorwerp is, of je dat wil hebben, wat je eraan hebt etc.
of communicatie, door bv. email of spraak of dit forum. Meer subtieler is lichaamstaal.
Het geluksgevoel kan je ook andersom ervaren, bv. goeie sex, dan is het lichaam datgene wat de oorzaak is met als gevolg een geluksgevoel.

De uitdaging is natuurlijk het ervaren van een continu geluksgevoel zonder enige oorzaak of reden (onvoorwaardelijk).

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 16:11 schreef The_Shining het volgende:
De uitdaging is natuurlijk het ervaren van een continu geluksgevoel zonder enige oorzaak of reden (onvoorwaardelijk).

Als de uitdaging slechts bestaat uit het geluksgevoel an sich, zou dat betekenen dat het ideale leven uiteindelijk bereikt kan worden middels chemicals, paddo's etc.
Nu nog wat primitief, maar die drugs zullen veel sterker en beter worden, daar ben ik van overtuigd.

Is dát dan het doel? Het drogeren van jezelf?

Geloof ik niet. Geluksgevoel zou horen te zijn, denk ik, een gevolg van een actie in welke vorm dan ook die de ziel goed doet, en die de ziel dat gevoel aan het lichaam doet geven. En dat kan ook een andere ziel zijn, ik heb daar sterke aanwijzingen voor en ervaringen mee. Dán bouw je aan een betere wereld, niet deze, maar de wereld waar die ziel weer heen gat. Een centraal punt in alle godsdiensten.

Maw, ik geloof dus niet dat geluksgevoel op zichzelf het doel is. Want dat kun je puur lichamelijk ook induceren. En als het lichaam het doel was, zou dat wel wat langer meegaan dan dat die zwakke bliksemflits van ons leven in de geschiedenis van het heelal duurt.

[filosofisch meimermode]
ik zie weinig geluk in een continu drogeren van je zelf. Op een gegeven moment
krijg je wel genoeg van die paddotrip en wil je wat anders (en nee ik bedoel geen lsd ) .Geluk is iets vergankelijks. Als je alles hebt ben je nog niet gelukkig alles staat stil en er is geen verlangen. Mischien is geluk wel de wortel voor de ezel om de kar te trekken. Af en toe krijft m maar hij krijgt van zelf wel weer honger. Of mischien zit het ware geluk wel in het voorbij trekkende landschap wat de ezel ziet. Zoals boedhisten zeggen er is geen weg naar geluk ,geluk is de weg.
[/filosofisch meimermode]

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 18:35 schreef Dukhlovi het volgende:
[filosofisch meimermode]
ik zie weinig geluk in een continu drogeren van je zelf. Op een gegeven moment
krijg je wel genoeg van die paddotrip en wil je wat anders (en nee ik bedoel geen lsd ) .Geluk is iets vergankelijks. Als je alles hebt ben je nog niet gelukkig alles staat stil en er is geen verlangen. Mischien is geluk wel de wortel voor de ezel om de kar te trekken. Af en toe krijft m maar hij krijgt van zelf wel weer honger. Of mischien zit het ware geluk wel in het voorbij trekkende landschap wat de ezel ziet. Zoals boedhisten zeggen er is geen weg naar geluk ,geluk is de weg.
[/filosofisch meimermode]

Was een beetje een zijlijntje, kwam omdat The Shining over geluk begon

mmja ik was wel een beetje offtopic ,maar geluk is wel belangrijk voor de ziel.
Mischien is de ziel wel geluk (hopelose poging om het toch ontopic te maken )

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 19:56 schreef Dukhlovi het volgende:
(hopelose poging om het toch ontopic te maken )

idd

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 17:32 schreef iteejer het volgende:
Is dát dan het doel? Het drogeren van jezelf?

Geloof ik niet.

Ik ook niet, daarom streef ik ook naar zonder iets gelukkig te zijn
Het schijnt te kunnen volgens bepaalde geloofsstromingen, waar ik waarde van inzie (bv. sattva als bewustzijnstoestand).

Als ik eenmaal zover ben dat ik zonder reden gelukkig ben, is het logische gevolg dat ik een surplus aan geluksgevoel genereer wat ik ongetwijfeld met anderen kan delen zonder daar iets voor terug te verlangen of nodig te hebben van een ander. Ik hoop dat ik dan net zo'n zieltje tegenkom die dan net als ik ook een surplus geluksgevoel genereert zodat we samen 2x geluksgevoel in het kwadraat produceren, wat we weer uitstralen naar anderen

[ Bericht 0% gewijzigd door The_Shining op 03-06-2004 22:43:19 ]

En nu ga ik (toch) iets snel vertellen. Misschien is het gedurende mijn post-verleden een klein beetje opgevallen dat ik een moment heb gehad, een sterk moment dat ik het niet meer zag zitten. Ik voelde me eenzaam, verward, in de steek gelaten, het was zomervakantie, niet op vakantie gegaan (geen geld etc) en ik lag alleen in bed op zaterdagavond/nacht, ergens eigen keuze, en ook veel gebeurd etc. Ik was een beetje aan het denken van dat het allemaal zo klote was en ik voelde me echt intens verlaten en eenzaam en alles was zo stil. Als een mens zo kan lijden, dan lijkt het wel of op een gegeven moment hij niet verder kan lijden. Want ik weet niet hoe het precies begon en waarmee of het nou door de beseffenis kwam dat ik (wie is ik?) zo aan het lijden was of dat het teveel werd.

Toen begon de kundalini dus. Laat ik dat woord maar even niet meer gebruiken, want staat zo onduidelijk. Het ergste of mooiste en raarste wat mij overkwam was dat ik op een gegeven moment niet meer denken kon. Ik voelde mezelf als het ware eruit gaan. Nou had ik daarvoor al iets met geluiden, harde geluiden die op mij afkwamen en 's ochtends vogels die ik bijzonder mooi hoorde fluiten elke keer hard voor mijn raam (dat was meer daarna). Dus of het nou een soort uittreding is geweest, kundalini etc, ik weet het allemaal niet. Wat ik wel weet is dat toen mijn lijden in één keer voorbij was, dat ik iets heb begrepen van het lichaam/geest concept en dat mijn gedachtes een loopje met mij namen, dat mijn ziel misschien (?) onder de gedachtes zat en dat ik niet mijn gedachtes ben, maar dat ik veel meer ben, alles ben. Dat ik gewoon ben.

Naja, moeilijk uit te leggen dit, vooral het gevoel enzo wat me overkwam. Maargoed, ik vond het soms gewoon best raar worden (beetje engig ook, bang om de controle kwijt te raken denk), want ik merkte dat ik opzwolg en mijn gedachtes elke keer kwijt raakte en dat beangstigde mij wat. Tja, wat is de mens eigenlijk gefocused op zijn gedachtes wat dat betreft besef ik me nu, wat een zgn steunpilaar eigenlijk. Zonder onze gedachtes worden we maar bang, want wie zijn we dan? Ik wist zowaar niet wat ik moest voelen. Was ik lichaam, was ik erbuiten, ik voelde beetje om- en om beiden. En die gedachtes bleven maar weggaan, ik raakte ze constant kwijt. Ik denk nu dat ik daarvoor al bij ontspanning daarom geregeld die harde geluiden die op mij afkwamen zo hard hoorde (tot in mijn hersens aan toe).

Mijn hoofd was ook een aparte gebeurtenis nog, damn het is alweer maanden geleden, het ergste dan, maar als ik eraan terugdenk tjee. Naja, wat ik wou zeggen is dat ik mij zo intens gelukkig voelde daarna en op de momenten zelf (vooral het hoofdgebeuren), ondanks dat verlies van controle lichaam/geest of gedachtes (?) af en toe. Ik heb nog in de spiegel een keer gekeken en toen zag ik mezelf pas echt, al zag ik er anders uit, intens gelukkig dus, stralend etc. Het klinkt een beetje maf allemaal eigenlijk. Naja sindsdien gebeurde er weer van alles en ben ik ook automatisch wat veranderd denk, naja weet wel zeker eigenlijk. Al ben ik nu en nog steeds hetzelfde, maar misschien met wat meer erbij ofzo. Goed, ik stond erg open en nu gewoon wat meer bij mezelf, als stond ik dat toen ook misschien, ach, ik weet het wat dat betreft ook allemaal niet zo goed. Maargoed, wat ik wil zeggen is, dat ik eigenlijk best een nuchtere miep kan zijn, maar dat vooral toen alles even op zijn kop stond, over overweldigend gesproken. Maar mijn lijden was wel weg en hoe.

Nog een keer daarna kwam weer een sterk gevoel van lijden/verdriet, ik denk oa door de gebeurtenissen die volgde, het er niet met iedereen vrij-uit over kunnen praten (wel willen, maar klonk te zweverig enzo) en ik voelde gewoon heel veel. Ik was op visite bij mijn ouders gegaan en voelde het al aankomen. Ben na de afwas naar boven gegaan, deur op slot en op mijn ouders bed gaan liggen. Zij hebben voor het bed zowat alleen maar raam met uitzicht op de wolken. En zodra ik dus lag, barstte ik in tranen uit. (wat een zielig verhaal he ). Nou nu komt het hoor, dit gaat te raar voor woorden klinken, oh jee. Ik keek dus naar wolken, was zowat helemaal bewolkt en ze bewogen, je hebt weleens van die wolk-dagen, wat kanten op. Op een gegeven moment verzwolg ik er (wat) in.

Naja, om een lang verhaal kort te maken, de wolken braken open daar waar ik naar keek en wat hoopte en misschien zelfs ja, dat dacht en hoe cliché, het zonnetje kwam er tussendoor. Deze dingen zijn het moeilijkst uit te leggen, vind ik. Want hoe hij er tussendoor kwam, was gewoon zo bijzonder mooi en met kracht leek wel. Ok, hartstikke mooi en ik was er stil van, tranen waren al wat verdwenen, al kwamen die bijna nu opzetten door de mooiheid van dit alles. Dus ik bleef nog wat liggen.

Dit punt echter wat nu komt had ik zoiets van: 'ok, nou weet/besef ik het wel .' Ik concentreerde me wat op de wolken, naja eigenlijk ging ik er automatisch wat in op, vooruit, het was alsof ik in de wolken zat. Wat er toen gebeurde, de wolken gingen over mijn ouders woning heen en elke keer als ik ze erover heen zag gaan (of voelde), voelde ik het van binnen. Ik voelde wanneer ze, ondanks dat ik ze (door het dak) niet zag, over mij heen kwamen. Dit heeft een tijdje zo geduurd en een tijd lang heb ik dit gevoeld. Ik was overrompeld door dit alles. Nee fout, ik was niet overrompeld, ik was gelukkig. Ik had vertrouwen in de kosmos gekregen . Dat was het en ben weer doodnormaal (maar vele malen gelukkiger als dan toen ik naar boven ging) naar beneden gegaan. Vreemd allemaal eigenlijk hé .

_{nou het is toch weer langer geworden dan mijn bedoeling was , de ziel-connectie moet ik nog wat meer uitdokteren in dit alles, is me nog niet helemaal duidelijk misschien}

-edit- heb het toch maar iets ingekort.

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 23:58 schreef sweetgirly het volgende:

-knip-

Nou volgens mij heb ik het wel weer lekker (te snel) uitgelegd .

Bij die wolken voelde ik het oa omdat ik het elke keer wat koud kreeg en kippevel, alsof de wind door mij heen geen. Bij mijn hoofd was het gevoel alsof er iets uit kwam, niet letterlijk maar het gevoel alsof er zoveel spanning op stond wat zich naar buiten toe verplaatste. Het gevoel daarbuiten of daarboven leek twee-zijdig te zijn, heen- en terug en het voelde licht aan, alsof ik er energie van kreeg. En daarbij voelde ik gewoon veel op dat moment, oa dat geluk daarmee gepaard gaande en misschien de verwondering allemaal. Bij mijn lichaam was het alsof ik zelf heel licht geworden was, maar volgens mij soms ook weer zwaar, ik voelde mijn lichaam sowieso heel erg. Maar mijn gedachtes dus niet, die raakte ik telkens kwijt, waardoor er een wat verwarde situatie ontstond leek wel voor mijn lichaam (en geest ook misschien etc?). Het was alsof ik mezelf kwijtraakte, oploste, of juist niet dat is de vraag misschien. Nou, poging was dat tot betere uitleg.

_{en nu hou ik echt op}

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 23:58 schreef sweetgirly het volgende:
(wat een zielig verhaal he )

wat een mooi verhaal

De ziel.

De ziel, is iets dat niet in woorden beschreven kan worden. Het kan niet uitgelegd worden aan een leek, het kan alleen ervaren worden. Het enige wat men kan doen, is vingers wijzen, de deur laten zien, maar men moet het zelf ervaren, zelf door de deur stappen. Zoiets gecompliceerd als wat mensen noemen als de ziel, is niet wat in woorden beschreven kan worden. Zoals eerder opgemerkt, woorden zijn niet in staat om dat te doen, daarvoor is taal te materieel van aard. Taal vormt beelden en voorstellingen, het vormt ideëen en gedachtens. En de ziel is ver boven dat alles.
Taal kan slechts als hulpstuk fungeren om de ziel te ervaren, 'je ware ik'.

Zodra men spreekt over vormen, zodra men spreekt over beelden, over 1 stukje, en 1 geheel, slaat men de plank mis. Want men vergeet het meest belangrijkste; Het nonstoffelijke, is niet te beschrijven, er is geen klein deel, er is geen groot deel, er is geen stukje, er is geen 1 geheel. het is, en hoe het is, kan je slechts alleen ervaren.

Alleen de materiële wereld kan met het intellect begrepen worden, dat is het aard van het intellect, materie. Maar het nonstoffelijke met het intellect te begrijpen, is een onmogelijke kwestie. Zoiets kan je alleen begrijpen als een ervaring. Begrijpen met jou wezen, niet alleen met je intellect. Want begrijpen met het intellect, is slechts een klein stukje van je vermogen om dingen te begrijpen.

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 00:35 schreef The_Shining het volgende:

wat een mooi verhaal

Dank je en gelukkig ergens want vond het zelf toch wel weer wat om te plaatsen, en daarbij zoals Choices ook zegt is zoiets zo moeilijk uit te leggen, maar heb het wat geprobeerd. Misschien schroom ik daar ergens ook niet voor, onwetendheid en onbegrip genoeg in de nuchtere wereld , zulke dingen wil ik zelf soms toch wel delen eigenlijk en is dus best moeilijk soms nog, maar ben al blij dat ik hier even mijn verhaal kon doen.

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 00:58 schreef Choices het volgende:

De ziel.
...

Erg mooi.
En ben het met je eens. Heb zelf ondervonden dat zoiets uitleggen maar bar lastig is, niet dat ik het precies weet, maar al het ervarene (dat zullen meerdere truthers hebben) is soms al zo moeilijk uit te leggen, te verwoorden. Daarbij is oordelen de mens-eigen, logisch, maar bij ervaringen is dat soms moeilijk uit te sluiten dat je dat hoe dan ook krijgt, maakt het wat moeilijk. Sommige dingen zijn idd gewoon niet te begrijpen, die moet je voelen. Al heb ik soms wel de neiging dat anderen dat ook hebben gevoeld of ook ervaren. Ik zou dat soms graag hebben gewild, dan begrijpen ze het misschien meer, en andere zullen ook wel weer andere voorbeelden met andere ervaringen daarmee hebben.

Heb trouwens laatst eindelijk dat boek gekocht wat jij had aanbevolen en mij (en ook anderen volgens mij) op wees. En zo, echt nog super bedankt voor je tip! Wat een boek zeg. Hij vertelde af en toe dat je soms vanzelf de impuls krijgt om te stoppen en dat had ik idd ook, opeens uit het niets, sloeg ik hem dicht en toen dacht ik 'uhm, oh ja dat zei hij nog, cool.' Voor de rest kan ik alleen maar zeggen wat (te) herkenbaar allemaal, deja-vu's soms ten top, kwartje viel des te meer. Ben nog niet klaar, maar weet nu al dat ik hem als kadootje ga kopen voor andere. Vooral voor één iemand, waarvan ik zie dat diegene soms of vaak teveel in zijn gedachtes (hoofd) zit (verleden etc), mij lukt het niet om hem eruit te krijgen (ik wou laatst bijna dat gebied rond zijn hoofd weg trekken, figuurlijk deed ik het even , kom eruit). En daardoor heb ik het gevoel dat diegene niet zo goed en lekker in het leven staat. Het bevestigde mijn vermoedens allemaal een beetje (boel zelfs) etc.

[ Bericht 1% gewijzigd door sweetgirly op 04-06-2004 02:19:31 ]

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 00:58 schreef Choices het volgende:
De ziel.

De ziel, is iets dat niet in woorden beschreven kan worden. Het kan niet uitgelegd worden aan een leek, het kan alleen ervaren worden. Het enige wat men kan doen, is vingers wijzen, de deur laten zien, maar men moet het zelf ervaren, zelf door de deur stappen. Zoiets gecompliceerd als wat mensen noemen als de ziel, is niet wat in woorden beschreven kan worden. Zoals eerder opgemerkt, woorden zijn niet in staat om dat te doen, daarvoor is taal te materieel van aard. Taal vormt beelden en voorstellingen, het vormt ideëen en gedachtens. En de ziel is ver boven dat alles.
Taal kan slechts als hulpstuk fungeren om de ziel te ervaren, 'je ware ik'.

Zodra men spreekt over vormen, zodra men spreekt over beelden, over 1 stukje, en 1 geheel, slaat men de plank mis. Want men vergeet het meest belangrijkste; Het nonstoffelijke, is niet te beschrijven, er is geen klein deel, er is geen groot deel, er is geen stukje, er is geen 1 geheel. het is, en hoe het is, kan je slechts alleen ervaren.

Alleen de materiële wereld kan met het intellect begrepen worden, dat is het aard van het intellect, materie. Maar het nonstoffelijke met het intellect te begrijpen, is een onmogelijke kwestie. Zoiets kan je alleen begrijpen als een ervaring. Begrijpen met jou wezen, niet alleen met je intellect. Want begrijpen met het intellect, is slechts een klein stukje van je vermogen om dingen te begrijpen.

Wosselig baasje, lees gewoon voor de grap even wat je hebt verteld. Ik zal het even samenvatten:
"Ik weet wel wat het is maar ik kan het niet zeggen." Kleine blagen zeggen dat ook, en die krijgen dan een lel om de oren. Verschil is dat jij daarna alsnog gaat beschrijven wat het is. Altijd humor, mensen die zichzelf tegenspreken.

Afijn. Hier is de van Dale:

ziel (de ~ (v.), ~en)
1 het wezen van het niet-stoffelijke van de mens => mensenziel
2 menselijk individu [ongeacht leeftijd of sekse] => mens
3 de voornaamste, werkende kracht in iets
4 het inwendige van bepaalde voorwerpen

Wat leren we hiervan: Het is het wezen van het niet-stoffelijke van de mens. Oftewel, het is een verzinsel waarvan het bestaan nooit bewezen kan worden aangezien ze de leuke non-stoffelijk clausule erin hebben zitten. Dat maakt het totaal oninteressant voor een nuchtere neukfout zoals ik, dus ik zal jullie er verder niet mee bemoeien. Zal iedereen wel blij mee zijn.

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 02:52 schreef Zzyzx het volgende:
Wosselig baasje, lees gewoon voor de grap even wat je hebt verteld. Ik zal het even samenvatten:
"Ik weet wel wat het is maar ik kan het niet zeggen." Kleine blagen zeggen dat ook, en die krijgen dan een lel om de oren. Verschil is dat jij daarna alsnog gaat beschrijven wat het is. Altijd humor, mensen die zichzelf tegenspreken.

Jij verwijt hier iemand iets, op een manier die getuigt van op zijn minst enig gebrek aan sociale vaardigheden en beleefdheidsvormen. Maar goed, we lezen verder...

quote:

Wat leren we hiervan: Het is het wezen van het niet-stoffelijke van de mens. Oftewel, het is een verzinsel waarvan het bestaan nooit bewezen kan worden aangezien ze de leuke non-stoffelijk clausule erin hebben zitten. Dat maakt het totaal oninteressant voor een nuchtere neukfout zoals ik, dus ik zal jullie er verder niet mee bemoeien. Zal iedereen wel blij mee zijn.

En zie, jouw redenatie is nog heel wat krommer! Oftewel, het is een verzinsel -> volgt dat uit de bewering dat 'de ziel het wezen is van het niet-stoffelijke deel van de mens'? Dacht het niet he?
En verder:
Uiteraard kan het onstoffelijke niet bewezen worden. Want het concept 'bewijzen' is afkomstig uit één van de mogelijke benaderingswijzen (nl de causale) van de stoffelijke wereld. En is dus betekenisloos tov onstoffelijke concepten.
Jouw argumentatie is dan ook absolute onzin, en dat weet je zelf ook, zo dom schat ik je niet in gezien andere posts van je. Maar wat dacht je, 'dit is de Truth dus hier kan ik alles neerkwakken'? Nee, dat kan dus niet. Net zo hard als ik tekeer ga tegen mensen die out of the blue gaan vertellen dat prins Bernard een reptiel is, zeg ik er iets van als jij dat soort kronkelige redenaties gaat neerhangen. Die op hetzelfde niveau staan als de Bernard-reptielen bewering, alleen dan met een mooi rationeel sausje vermomd.

Neem de moeite om serieus te reageren, of blijf hier weg. Please. Truth is geen fantasie-forum, net zo min als het onderwerp fantasie is. Als je er niet in gelooft, prima. Maar beschouw ons niet als een stel malloten die je alles wijs kunt maken.

Ik zie de ziel als een vorm van energie die verbonden is met het lichaam. Hoe kan ik onmogelijk weten.

Ik weet wel dat ik een paar keer teruggevallen ben in mijn lichaam toen ik sliep, geen prettige ervaring trouwens. Kan gebeuren als je tijdens je slaap wakker wordt gemaakt. Het voelt heel vreemd.

Toen ik 10 was overleed mijn oma. Ik ben toen nog naar haar lichaam gaan kijken. De eerste keer vond ik dat heel prettig. Haar energie was aanwezig in de kamer, dat kon je voelen. Daarom ben ik een tweede keer gegaan. Daar heb ik erg veel spijt van gehad, want ze was er gewoon niet meer. Er lag alleen nog een lege schelp (zo noemde ik dat toen): haar lichaam.

Het denken is volgens mij een lichamelijke functie, verzorgd door je hersenen. Die staan echter wel in verbinding met je energie/ziel.

Iedereen is wel mensen tegen gekomen die 'leeg' leken te zijn. Mijn opvatting daarover is dat die mensen een jonge ziel/energie hebben. Dat zijn vaak mensen die erg met zichzelf bezig zijn, en niet breed zijn georienteerd, niet over andere dingen nadenken.

Er zijn kinderen die op jonge leeftijd al erg wijs zijn, en later zijn die vaak ook breed georienteerd. Dat zijn mensen met een 'oude energie'.

Nee, er zijn hier geen bewijzen voor, en ja, ik ben hiermee erg kort door de bocht gegaan. Maar dit is mijn mening over de ziel in een notendop.

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 12:14 schreef iteejer het volgende:

[..]

Jij verwijt hier iemand iets, op een manier die getuigt van op zijn minst enig gebrek aan sociale vaardigheden en beleefdheidsvormen. Maar goed, we lezen verder...
[..]

En zie, jouw redenatie is nog heel wat krommer! Oftewel, het is een verzinsel -> volgt dat uit de bewering dat 'de ziel het wezen is van het niet-stoffelijke deel van de mens'? Dacht het niet he?
En verder:
Uiteraard kan het onstoffelijke niet bewezen worden. Want het concept 'bewijzen' is afkomstig uit één van de mogelijke benaderingswijzen (nl de causale) van de stoffelijke wereld. En is dus betekenisloos tov onstoffelijke concepten.
Jouw argumentatie is dan ook absolute onzin, en dat weet je zelf ook, zo dom schat ik je niet in gezien andere posts van je. Maar wat dacht je, 'dit is de Truth dus hier kan ik alles neerkwakken'? Nee, dat kan dus niet. Net zo hard als ik tekeer ga tegen mensen die out of the blue gaan vertellen dat prins Bernard een reptiel is, zeg ik er iets van als jij dat soort kronkelige redenaties gaat neerhangen. Die op hetzelfde niveau staan als de Bernard-reptielen bewering, alleen dan met een mooi rationeel sausje vermomd.

Neem de moeite om serieus te reageren, of blijf hier weg. Please. Truth is geen fantasie-forum, net zo min als het onderwerp fantasie is. Als je er niet in gelooft, prima. Maar beschouw ons niet als een stel malloten die je alles wijs kunt maken.

Chill baas, pot en ketelverhalen hier. Je valt me hier af omdat je het leest met rancune voor zij die het esotherische niet overwegen. Ik bekritiseer iemand omdat hij/zij met veel woorden iets duidelijk trachtte te maken dat hij/zij zelf als onbeschrijfbaar omschreef, wat natuurlijk nogal loos is dan. Mijns gebruikte woorden waren tactloos en weinig serieus, dat wel.

Wat je dan niet moet proberen is zeggen dat mijn argumentatie onzin is. Want dat is het niet. Een rationeel sausje? Rationaliteit kan niks met de ziel, en zal het altijd beschouwen als een niet-bewijsbaar concept (of verzinsel, een omschrijving die voortvlooit uit het feit dat het onbewijsbaar is) en daarom is het althans voorlopig niet interessant. En nu raak ik verveeld door dit soort zinloze rommel. Ik ga mij thans ontspannen door middel van een potje voetbal.

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 12:32 schreef djenneke het volgende:
Ik zie de ziel als een vorm van energie die verbonden is met het lichaam. Hoe kan ik onmogelijk weten.
...
Nee, er zijn hier geen bewijzen voor, en ja, ik ben hiermee erg kort door de bocht gegaan. Maar dit is mijn mening over de ziel in een notendop.

Dank je voor je post. In al zijn simpelheid en eerlijkheid komen dit soort beschrijvingen nog het dichtst bij de ziel: ervaringen uit de praktijk, uit het leven zelf.
Je hoeft niets te bewijzen, je hoeft de ziel niet feilloos in de kosmos kunnen plaatsen. 'Hoe kan ik onmogelijk weten'.
We kunnen hooguit verwoorden hoe we de ziel ervaren bij onszelf. En hoe die ziel een 'contact' kan geven buiten de grenzen van de lichamelijke sterfelijkheid en tijd om.

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 12:44 schreef iteejer het volgende:

[..]

Dank je voor je post. In al zijn simpelheid en eerlijkheid komen dit soort beschrijvingen nog het dichtst bij de ziel: ervaringen uit de praktijk, uit het leven zelf.
Je hoeft niets te bewijzen, je hoeft de ziel niet feilloos in de kosmos kunnen plaatsen. 'Hoe kan ik onmogelijk weten'.
We kunnen hooguit verwoorden hoe we de ziel ervaren bij onszelf. En hoe die ziel een 'contact' kan geven buiten de grenzen van de lichamelijke sterfelijkheid en tijd om.

Dat kan best moeilijk zijn als je een wetenschappelijke achtergrond hebt! Daarnaast was dat ook bedoeld om bepaalde reacties te voorkomen.

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 12:42 schreef Zzyzx het volgende:
..of verzinsel, een omschrijving die voortvlooit uit het feit dat het onbewijsbaar is...

Daar ga je de fout in. Alles dat niet bewijsbaar is, is een verzinsel?
Nee, zo zit het niet. Het rationele kan geen uitspraak doen over onbewijsbare zaken. Thats all.
En ik val je niet af omdat het esoterische je niets zegt: ik had kritiek op een foutieve redenatie, die de overtuiging van anderen op een kleinerende wijze in de hoek trapt. Ik verdedig diegenen, die niet in staat of bereid zijn dat zo onder woorden te brengen maar er inhoudelijk net zo over denken.

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 12:47 schreef djenneke het volgende:
Dat kan best moeilijk zijn als je een wetenschappelijke achtergrond hebt! Daarnaast was dat ook bedoeld om bepaalde reacties te voorkomen.

Ja, die 'bepaalde reacties' komen maar al te vaak. Te vaak, en daarom gaan we er wat harder tegenin. Als het even kan niet als mod door ze te deleten of editten, maar als user door ze op hun inhoudelijke inkonsekwenties te wijzen en ook hén eens verbaal in een hoekje te zetten

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 02:52 schreef Zzyzx het volgende:

Wosselig baasje, lees gewoon voor de grap even wat je hebt verteld. Ik zal het even samenvatten:
"Ik weet wel wat het is maar ik kan het niet zeggen." Kleine blagen zeggen dat ook, en die krijgen dan een lel om de oren. Verschil is dat jij daarna alsnog gaat beschrijven wat het is. Altijd humor, mensen die zichzelf tegenspreken.

Maar hij heeft wel gelijk.
Het is moeilijk uit te leggen. (met de nadruk op punt). En je kan er dichtbij proberen te komen, maar het helemaal zo beschrijven zoals iets gevoeld wordt is zowaar onmogelijk. Tenzij wij allen een soort van helderziendheid hebben en een ander het zouden kunnen laten voelen/zien. Maar daarbij kan er door erover te discussieëren, praten etc wel een beeld gevormd worden, nieuwe zienswijzen etc. Wat naar mijn mening leerzaam is en machtig interessant.

Van dit beeld is het oa louter de bedoeling om ergens dichterbij te komen -> de waarheid misschien (?) en zonder beelden, verhalen, ervaringen en gedachtes zou je alles, zoveel veel stop kunnen zetten. Dus ik zou het jammer vinden als mensen niet (meer) erover praten, vertellen. Nou is de ziel een moeilijk onderwerp, maar genoeg mensen die er (wel) wat mee hebben, al dan niet op een andere manier en/of meer van andere termen (ego, verstand etc).

En ieders ervaring, ieders zoektocht, ieders spirituele weg, misschien zelfs ieders verlichting, is gewoon anders en wordt anders ervaren. Dat het daarmee niet bestaat is je reinste onzin. Zelfs de psychologie (wetenschap) heeft er hele artikelen over geschreven en aan gewijd (en het leukste is, de meningen zijn verdeeld, de wetenschap spreekt zichzelf daarin tegen) en vele diverse andere vakgebieden. Het is zowaar één van de meest besproken onderwerpen van alle eeuwen, alle tijden en vele religies. Dus onzin is het zeker niet, tenzij je ook de wetenschap hiermee wilt afdoen.

quote:

Afijn. Hier is de van Dale:

ziel (de ~ (v.), ~en)
1 het wezen van het niet-stoffelijke van de mens => mensenziel
2 menselijk individu [ongeacht leeftijd of sekse] => mens
3 de voornaamste, werkende kracht in iets
4 het inwendige van bepaalde voorwerpen

Dan gooi ik er ook even een Van Dale-woordje in:

xe·no·fo·bie (de ~ (v.))
1 afkeer van alles wat vreemd is

quote:

Wat leren we hiervan: Het is het wezen van het niet-stoffelijke van de mens. Oftewel, het is een verzinsel waarvan het bestaan nooit bewezen kan worden aangezien ze de leuke non-stoffelijk clausule erin hebben zitten. Dat maakt het totaal oninteressant voor een nuchtere neukfout zoals ik, dus ik zal jullie er verder niet mee bemoeien. Zal iedereen wel blij mee zijn.

Wat leren we hiervan: Alleen maar dat een ervaring persoonlijk is, dat alles wat abstract niet automatisch betekent dat het onwaar is en dat het intellect niet kan en wil omgaan met abstractheid, dat het intellect eigenwijs is en bijna een vijand van alles wat abstract is, zelfs onze zintuigen vertrouwen we niet, dat ons verstand ons aan het twijfelen maakt, dat echt gezond verstand dus eigenlijk heel relatief is etc etc.

Maargoed, voetbal ze!
Hopelijk scoor je zodrekt via een onwijs, mooie omhaal één van de mooiste doelpunten aller tijden en ziet niemand het

_{ben benieuwd als je het vertelt of je jouw gevoel daarbij (goed en net zo) weet over te brengen (als hoe jij het op dat moment ervaarde) en/of ze je zullen aankijken alsof je maar wat uit je nek lult..have fun!}

Tja, dat kan ik echt niet uitleggen, dat moet je helaas zelf ondervinden...

Ken je het gevoel dat er iemand naar je kijkt, je kijkt om, en je had gelijk? daar is het wel mee te vergelijken, maar ook weer niet...

Idd, het gevoel niet alleen te zijn, soms in combinatie met sterke gevoelens die 'uit het niets' komen, soms in combinatie met indrukken, beelden.
Kan samenhangen met een bepaalde tijd of plaats waarop die verschijnselen zich voordoen.

Waarom dat een ziel zou moeten zijn? Lang verhaal. Nu ff geen tijd voor, maar daar kom ik zeker op terug, met voorbeelden

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 16:13 schreef vdo28 het volgende:
Gister had ik wel een vreemde situatie, ik sprak met een collega van me (k werk part-time als chauffeur), ik vroeg aan hem (we stonden bij een fabriek) hoe het ging met een andere collega (aangezien die in de Wao zat) en precies op dat moment kwam hij in zijn auto aan rijden.
Exact dat moment.
Zulks stom toeval, ik dacht in 1 keer aan die chauffeur en voila hij komt aanrijden..
Toch bizar dat soort situaties.

Dat hoeft niets met een ziel te maken te hebben. De ziel is niet de 'deur' naar paranormale informatie oid

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 16:20 schreef vdo28 het volgende:
Maar is dat niet telepatisch te noemen......
Want dat is het eerste wat we dachten....

Ja, zou kunnen. Alhoewel je met die kreet op zichzelf nog helemaal niets gezegd hebt
Het enige wat 'hard' is in dit soort dingen, zijn de verschijnselen zelf, en de manier waarop je die ervaart.
Al zullen sommigen zeggen dat het uberhaupt geen verschijnsel is, omdat het denken aan iemand en het ineens verschijnen van die persoon in hun visie volslagen los van elkaar staan. En als je de koppeling tussen die beide niet erkent, heb je ook niets om over te praten
Een logisch gevolg van het strikt denken in causale samenhangen.

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 15:53 schreef sweetgirly het volgende:
Interessant, ik vraag mezelf dat ook geregeld allemaal af.
Lichaam, geest, ziel, bewustzijn etc. Wat is het één? Kan het één overgaan in het ander? Wat als je het één loslaat? Naja, ga zo maar door.

Hay, ik moet ffies een beetje offtipic gaan nu hoor:
Wat toevallig, mijn ene opa is toen ook gekidnapped en in Duitsland aan ut werk gezet.
Verder heb ik ook die hele moeilijke ervaring meegemaakt van het sterven van mijn opa. En het is altijd raar om iemand plotseling te zien veranderen in een (in dit geval) paar dagen.
Mijn opa was dan wel helemaal niet dement, maar ik weet zeker dat hij naar de hemel ia gegaan gelukkig.

edit iteejer: heb ff die quote ingekort, en idd, dit was offtopic.

[ Bericht 38% gewijzigd door iteejer op 04-06-2004 21:12:55 ]

quote:

Op donderdag 3 juni 2004 23:58 schreef sweetgirly het volgende:
En nu ga ik (toch) iets snel vertellen. Misschien is het gedurende mijn post-verleden een klein beetje opgevallen dat
(...)
(maar vele malen gelukkiger als dan toen ik naar boven ging) naar beneden gegaan. Vreemd allemaal eigenlijk hé .

_{nou het is toch weer langer geworden dan mijn bedoeling was , de ziel-connectie moet ik nog wat meer uitdokteren in dit alles, is me nog niet helemaal duidelijk misschien}

-edit- heb het toch maar iets ingekort.

Slik! Wat een feest van herkenning heb ik ineens de laatste tijd, na hier wat rond te snuffelen op ut forum.
Ik heb een hele lange periode achter de rug, waar ik met praktisch niemand over kon praten, over wat ik allemaal ervaarde enzow. Veel mensen vonden het gewoonweg ook veel te eng, na gezien te hebben hoe ut met mij ging op dat moment. Iets in de richting van dat niemand mij meer terugherkende, dat ik ik niet meer was. Wat dan wel wisten ze ook niet te vertellen. Erg wazig allemaal. Het enige wat ik voor een paar maand heb kunnen doen is alles registreren en onthouden. Al was ik in die periode alles altijd weer heel snel kwijt (achteraf heb ik mijn geheugen weer teruggekregen gelukkig, toen ut weer functioneerde.)
In die tijd was mijn concentratie weg, mijn geheugen ook, en kon af en toe totaal niet meer nadenken (binnen een minuut soms alles weer vergeten )
Gevoelens van dat ik zelf overal rondzweefde enzow, of voor je gevoel 5 minverder te zijn, en op de klok kijken, en een halve dag verder te wezen. Of andersom kon ook. Gelukkig kon ik helemaal niks meer, dus ook ff geen werk enzow, dus was ut niet zo'n probleem dat ik de hele tijd maar wat rondspookte
Verder deed ut lange termijn geheugen ut vaak wel, wat wel weer handig was, voor als ik ff moest gaan nadenken over hoe ik altijd dingen doe, of wie ik zelf was, of waar ik ookalweer van hoeld of niet en dat soort dingen.
Noujah, best wel maf al met al. Ben er achteraf alleen maar beter en sterken door geworden. Maar de meeste mensen konden met een verrekijken nog niet de bodem zien van ut gat waar ik in zat


[ Bericht 49% gewijzigd door FokCrash op 04-06-2004 22:01:46 (FF de Quote ingekort :)) ]

Oe!!! Vier op een rij
Ik zal ff mezelf quoten uit het andere topic:

Mijn mening is dat je ziel jijzelf is, de geest het leven, en je lichaam een soort van gereedschap zegmaar. En dat je ziel gewoon blijft bestaan als je dat gelooft tenminste dan....

Zo denk ik er ongeveer over
(dit was dat andere topic: Onze Ziel......... )

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 21:22 schreef FokCrash het volgende:

-knip-

Ik neem aan dat het inmiddels weer stukken beter met je gaat. En hoe dieper de dalen, hoe hoger de bergtoppen soms kunnen zijn..Uhm of beter gezegd, hoe erger de bewolking, hoe mooier op een gegeven moment de zon schijnt. Maargoed, dat zijn nietszeggende woorden, want jouw ervaring weet dat misschien maar al te goed. Het komt mij ook allemaal wat bekend voor wat jij vertelt, enigszins anders misschien. De tijden enzo komen mij bekend voor, al had ik het vooral 's nachts, dat ging bij mij heel snel. Tja geheugen, moet ik even terugdenken hoor of ik daar last van had, ik weet het niet meer . Nee, soms volgens mij, maar dat schijnt vrij normaal te zijn, zag ik gister op de wetenschapsquiz op ned 1, ging over ooggetuigen hoe onbetrouwbaar die kunnen zijn enzo. Mensen zijn in staat om onvolledige beelden soms automatisch op te vullen, vooral in groepsverband -> invloed.

Voor de rest werkt het lange-termijn geheugen ook prima bij mij. Opzich allemaal erg interessant, maar ook weer wat offtopic. Wat je zegt over gewoon (onbewust) opnemen, onthouden, en registreren is misschien wel het treffendst. Want dat is misschien wel de moeilijkste, maar beste manier om veelvuldige, rare etc ervaringen een (goed) plekje te geven en verder te kunnen gaan.

Mijn oma was trouwens ook niet aan het dementeren, integendeel, en ik zelf ook niet als het goed is . Die link tussen ziel en geheugen is daarbij toch wel weer interessant, doet mezelf aan een film denken, waar ik gewoon niet opkom nu (lekker toepasselijk ), maar hij ligt op het puntje van mijn tong. Gevonden! Het is: 'Awakenings', met Mell Gibson. Even wat (geweldige) quotes:

Dr. Sayer: Where are my glasses?
Eleanor: They're on your face.

Lenord Lowe: Hello. My name is Lenord Lowe. It has been explained to me that I've been away for a long time. I'm back.

Dr Malcolm Sayer: What we do know is that, as the chemical window closed, another awakening took place; that the human spirit is more powerful than any drug - and THAT is what needs to be nourished: with work, play, friendship, family. THESE are the things that matter. This is what we'd forgotten - the simplest things.

Dr. Malcolm Sayer: The human spirit is more powerful than a drug and it should be nourished.

Dr.Sayer: She borrows the will of the ball.

Mijn tot nu toe ontstane mening over de ziel, al is die misschien wel wat groter, is dat het los staat van lichaam en geest. Net als de wielen van een auto, fiets of bus. Zonder de wielen kunnen de auto, fiets en bus zich niet meer (goed) voortbewegen. Maar de wielen kunnen wel op zichzelf alleen verder voortbewegen. Ze zijn niet afhankelijk van lichaam en geest (of verstand/intellect, dat weet ik nog niet precies).

Verder een mooie zin wat ik gister las en waar ik het wel mee eens ben:

'De dood betekent dat alles van je wordt afgenomen dat je niet bent. Het geheim van het leven is 'te sterven voor je dood', en dan tot de ontdekking komen dat de dood niet bestaat.

[ Bericht 6% gewijzigd door sweetgirly op 05-06-2004 23:05:43 ]

quote:

Op zaterdag 5 juni 2004 14:05 schreef sweetgirly het volgende:
[..]



Verder een mooie zin wat ik gister las en waar ik het wel mee eens ben:

'De dood betekent dat alles van je wordt afgenomen dat je niet bent. Het geheim van het leven is 'te sterven voor je dood', en dan tot de ontdekking komen dat de dood niet bestaat.

Zekers een mooie zin eej

[ Bericht 18% gewijzigd door FokCrash op 05-06-2004 23:33:43 ]

quote:

Op zaterdag 5 juni 2004 14:35 schreef FokCrash het volgende:

Zekers een mooie zin!

Ja, dank.
Vond ik ook .

[ Bericht 59% gewijzigd door sweetgirly op 05-06-2004 23:04:26 ]

Ik weet dat het slowchatten in jullie bloed zit, maar pls, don't.. en, het ging over de ziel, niet over sterrebeelden...
Ik heb al weer een reactie gehad per mail van een user die zei dat hij een nogal persoonlijk verhaal had over de ziel, ik zei dus dat hij dat kon posten - en net krijg ik een mailtje dat hij er van afzag, omdat het toch een beetje een lol-topic aan het worden was.
Ik vraag jullie echt gemeend, probeer nou te begrijpen dat het gezellige en gekwetter mensen af kan stoten, al helemaal als het in slowchat-vorm en offtopic is.

quote:

Op zaterdag 5 juni 2004 22:39 schreef iteejer het volgende:
Ik weet dat het slowchatten in jullie bloed zit, maar pls, don't.. en, het ging over de ziel, niet over sterrebeelden...

Sorry..
Ik vond het zelf eigenlijk ook al, zal de mijne even editten..

quote:

Op zaterdag 5 juni 2004 22:39 schreef iteejer het volgende:
Ik weet dat het slowchatten in jullie bloed zit, maar pls, don't.. en, het ging over de ziel, niet over sterrebeelden...
Ik heb al weer een reactie gehad per mail van een user die zei dat hij een nogal persoonlijk verhaal had over de ziel, ik zei dus dat hij dat kon posten - en net krijg ik een mailtje dat hij er van afzag, omdat het toch een beetje een lol-topic aan het worden was.
Ik vraag jullie echt gemeend, probeer nou te begrijpen dat het gezellige en gekwetter mensen af kan stoten, al helemaal als het in slowchat-vorm en offtopic is.

Sorry, ik weet van niks hoor!
Het ging naar mijn mening over de ziel allemaal, noujah, evt niet die sterrenbeelden dan, maar die heb ik ook geschrapt nu!!!!
Verder nogwat weg dan? De rest is juist ontopic dacht ik zo....

zeg maar even tegen de mailer, dat ik deze post voor het eerst heb aangedurft nu hoor, door iteejer en sweetgirly haar verhaal

[ Bericht 0% gewijzigd door FokCrash op 06-06-2004 00:04:30 (spellingscontrole) ]

Hoewel er verschillende ideeën over zijn, is het misschien heel even leuk om te kijken wat de bijbel erover zegt. Niet voor iedereen acceptabel en interessant, maar wel goed om te weten denk ik.

Allereerst zegt de bijbel bij het scheppen: 'en de mens werd een levende ziel'. (Gen 2:7)

In de New Catholic Encyclopedia staat: „De leerstelling dat de menselijke ziel onsterfelijk is en na de dood van de mens zal voortbestaan . . . is een van de hoekstenen van de christelijke filosofie en theologie.”

De Grieken verwoordden dit geloof in filosofische termen. Socrates, de beroemde Griekse filosoof, is als volgt geciteerd: „Indien [de ziel] in zuiverheid heengaat, zonder iets van het lichaam mee te slepen, . . . gaat zij dan niet naar het haar gelijke, het onzichtbare, het goddelijke en onsterfelijke en wijze? Daar gekomen valt het haar ten deel gelukzalig te zijn, verlost van omzwerving en onverstand en angsten . . . en de andere menselijke zwakheden. . . . zij leeft voortaan waarlijk met de goden samen.” — Phaedo, 29

Toch is het idee van een onsterfelijke ziel niet bijbels.
De New Catholic Encyclopedia drukt zich gematigd uit door te zeggen: „De idee van een ziel die na de dood voortleeft, valt niet gemakkelijk in de bijbel te bespeuren.” Het zou nauwkeuriger zijn te zeggen dat de leer van de onsterfelijkheid van de ziel in het geheel niet in de bijbel voorkomt! In die encyclopedie wordt toegegeven: „De opvatting van de menselijke ziel zelf is in het O[ude] T[estament] niet identiek aan die in de Griekse en hedendaagse filosofie.”

In het zogenoemde Oude Testament komt het Hebreeuwse woord ne´fesj, dat gewoonlijk met „ziel” is vertaald, 754 maal voor. In het zogenoemde Nieuwe Testament komt het Griekse woord psu´che, gewoonlijk ook met „ziel” vertaald, 102 maal voor. Wanneer wij nagaan hoe deze woorden in de bijbel worden gebruikt, komt er een verrassend beeld te voorschijn.

In Genesis 2:7 lezen wij dat God de adem des levens in Adams neusgaten blies en Adam ’een levende ziel [Hebreeuws: ne´fesj] werd’. Merk op, Adam kreeg geen levende ziel; hij werd een levende ziel. Met andere woorden, de zojuist geschapen Adam was een ziel! Geen wonder dat de New Catholic Encyclopedia tot de slotsom komt: „De ziel in het O[ude] T[estament] betekent niet een deel van de mens, maar de hele mens — de mens als een levend wezen.”

Andere schriftplaatsen bevestigen dit. Leviticus 7:20 spreekt bijvoorbeeld over „de ziel die het vlees van het gemeenschapsoffer . . . eet”. Leviticus 23:30 zegt: „En iedere ziel die enig soort van werk zal verrichten.” Spreuken 25:25 zegt: „Als koud water voor een vermoeide ziel, zo is een goed bericht uit een ver land.” En Psalm 105:18 vertelt ons: „In boeien knelde men zijn voeten, in ijzers kwam zijn ziel.” Wat is het dus dat vlees kan eten, werk kan verrichten, met water verkwikt kan worden en in ijzers geslagen kan worden? Is het een afzonderlijk, geestelijk deel van de mens, of is het de mens zelf? Het antwoord wat de bijbel hierop geeft is in mijn ogen wel duidelijk.

Het woord „ziel” heeft dus in de bijbel heeft derhalve geen betrekking op een schimmige geestelijke zelfstandigheid die het lichaam na de dood verlaat. Het heeft betrekking op een persoon of een dier, of op het leven dat een persoon of een dier heeft.

Toch blijft nog steeds de vraag bestaan: Wat gebeurt er na de dood dan wél met de ziel? Aangezien de ziel de persoon zelf is, is het duidelijk dat de ziel sterft wanneer de persoon sterft. Met andere woorden, een dode persoon is een dode ziel. Dit wordt door talrijke schriftplaatsen bevestigd. „De ziel die zondigt, díe zal sterven”, zegt Ezechiël 18:4. In Rechters 16:30 lezen wij: „Vervolgens zei Simson: ’Mijn ziel sterve met de Filistijnen.’” Zoals andere schriftplaatsen aantonen, kunnen zielen afgesneden worden (Genesis 17:14), door het zwaard gedood worden (Jozua 10:37), verstikken (Job 7:15) en verdrinken (Jona 2:5). Een overleden ziel, of een dode ziel, is een dode persoon. — Leviticus 19:28; 21:1, 11.

In welke toestand verkeren dode zielen derhalve? Eenvoudig gezegd, is de dood het tegenovergestelde van het leven. Al onze zintuigen zijn verbonden met ons fysieke lichaam. Ons vermogen om te zien, te horen en te denken, hangt af van het juist functioneren van onze ogen, oren en hersenen. Zonder ogen kunnen wij niet zien. Zonder oren kunnen wij niet horen. Zonder hersenen kunnen wij niets doen. Als iemand sterft, houden al deze fysieke organen op te functioneren. Wij houden op te bestaan.

In overeenstemming hiermee zegt Prediker 9:5, 10: „Wat de doden betreft, zij zijn zich van helemaal niets bewust . . . Er is geen werk noch overleg noch kennis noch wijsheid in Sjeool [het graf], de plaats waarheen gij gaat.” Evenzo verklaart Psalm 146:3, 4: „Stelt uw vertrouwen niet op edelen, noch op de zoon van de aardse mens, aan wie geen redding toebehoort. Zijn geest [levenskracht] gaat uit, hij keert terug naar zijn grond; waarlijk, op die dag vergaan zijn gedachten.” Wanneer mensen (zielen) sterven, houden zij dus eenvoudig op te bestaan.


Nou, even een heel gedeelte. Niet allemaal zelf geschreven en onderzocht, maar ik hier een naslagwerk liggen met veel onderzoekend materiaal. Misschien is niet iedereen het ermee eens, zeker als je niet in de bijbel geloofd. Voor degene die de bijbel wel als betrouwbaar ziet is er in ieder geval denk ik wat leuk naslagwerk.

Leuke topic.

quote:

Op zaterdag 5 juni 2004 23:32 schreef -Lotte- het volgende:
...

Na nefesj heb jij hoogstwaarschijnlijk ook roeach, of had ik je dat al verteld. Ik leer nu van Ari haKadosj en die scheen zielen te kunnen waarnemen, en eerlijk gezegd begint mij ook steeds meer op te vallen (ook bij mijzelf).

[ Bericht 29% gewijzigd door iteejer op 05-06-2004 23:47:22 ]

quote:

Op zaterdag 5 juni 2004 23:32 schreef -Lotte- het volgende:
Hoewel er verschillende ideeën over zijn, is het misschien heel even leuk om te kijken wat de bijbel erover zegt.
[...]
Voor degene die de bijbel wel als betrouwbaar ziet is er in ieder geval denk ik wat leuk naslagwerk.

Leuk topic.

Idd, wel een nuttige tekst dacht ik zou, al roept het ook wel veel vragen op natuurlijk, en komt het op mij over alsof jij ook veel vragen hebt.
Noujah, iig, wou ik ff melden, dat als ik dat stukkie lees, ik idd, het een en ander aan onzekeren informatie lees, m.b.t. het antwoord waarnaar we op zoek zijn.
Echter denk ik het volgende (gewoon vanuit mezelf gequote)
Dat er idd in het oude testament dingen staan die de ziel bevestigen als los, maar wel in samenwerking met het lichaam in dit leven. En lees ik ook dat de mogelijkheid eris, dat de ziel iets overkomt, en verloren kan gaan o.i.d.
Maar het goeie nieuws vind ik, dat Jezus zal zorgen dat we na afloop van dit leven , weer "tot leven gewekt" worden en er voor zorgt dat we naar de hemel gaan.
Misschien dat het daarom wel 2 kanten op kan, omdat het immers alleen door Hem gaat.

quote:

Op zaterdag 5 juni 2004 23:51 schreef FokCrash het volgende:

[..]

Idd, wel een nuttige tekst dacht ik zou, al roept het ook wel veel vragen op natuurlijk, en komt het op mij over alsof jij ook veel vragen hebt.
Noujah, iig, wou ik ff melden, dat als ik dat stukkie lees, ik idd, het een en ander aan onzekeren informatie lees, m.b.t. het antwoord waarnaar we op zoek zijn.
Echter denk ik het volgende (gewoon vanuit mezelf gequote)
Dat er idd in het oude testament dingen staan die de ziel bevestigen als los, maar wel in samenwerking met het lichaam in dit leven. En lees ik ook dat de mogelijkheid eris, dat de ziel iets overkomt, en verloren kan gaan o.i.d.
Maar het goeie nieuws vind ik, dat Jezus zal zorgen dat we na afloop van dit leven , weer "tot leven gewekt" worden en er voor zorgt dat we naar de hemel gaan.
Misschien dat het daarom wel 2 kanten op kan, omdat het immers alleen door Hem gaat.

Vragen... vragen... wie heeft er geen vragen?
Soms lijkt het wel dat hoe meer je leert... des te meer vragen je krijgt. Mja, zo zit het leven nou eenmaal in elkaar, dat maakt het denk ik interessant. Stel dat je alles gelezen zou hebben, alles begrijpt en er niets meer is wat je interesse zou pakken omdat je het antwoord of de uitkomst al weet. Pfew... dat zou saai zijn :p

quote:

Op zaterdag 5 juni 2004 23:55 schreef -Lotte- het volgende:

[..]

Vragen... vragen... wie heeft er geen vragen?
Soms lijkt het wel dat hoe meer je leert... des te meer vragen je krijgt. Mja, zo zit het leven nou eenmaal in elkaar, dat maakt het denk ik interessant. Stel dat je alles gelezen zou hebben, alles begrijpt en er niets meer is wat je interesse zou pakken omdat je het antwoord of de uitkomst al weet. Pfew... dat zou saai zijn :p

Idd, daar heb je gelijk in
Het viel me alleen ffies op
Maar wat dacht je van mijn visie?

quote:

Op zondag 6 juni 2004 00:11 schreef FokCrash het volgende:

[..]

Idd, daar heb je gelijk in
Het viel me alleen ffies op
Maar wat dacht je van mijn visie?

Dat er idd in het oude testament dingen staan die de ziel bevestigen als los, maar wel in samenwerking met het lichaam in dit leven.

Ik pak even deze zin... de rest leek me wel vrij duidelijk. Ikzelf kan nog niets vinden over de ziel als iets losstaands van het lichaam. Mocht je daarvoor bepaalde bronnen kunnen aanhalen dan ga ik dat even doorlezen.

Verder geeft de bijbel zoals je zegt inderdaad de hoop op een opstanding, maar aangezien dat niet echt ontopic is, leek me het niet gepast om daar verder op in te gaan.

quote:

Op zaterdag 5 juni 2004 23:32 schreef -Lotte- het volgende:
Hoewel er verschillende ideeën over zijn, is het misschien heel even leuk om te kijken wat de bijbel erover zegt. Niet voor iedereen acceptabel en interessant, maar wel goed om te weten denk ik.
...

Hoe weet je dat de bijbelse 'ziel' hetzelfde is als datgene wat wij er normaalgesproken onder verstaan? Het komt op mij meer over alsof de bijbelse 'ziel' meer samenvalt met ons begrip 'psyche'.
Lijkt me ook lastig om dat duidelijk te krijgen, een vertaling ken nou eenmaal dat soort onduidelijkheden..

quote:

Op zondag 6 juni 2004 20:10 schreef Bibilot het volgende:
... loftuigingen aan een truth-poster ...

Off-topic fanmail en liefdesverklaringen doe je maar via het fotoboek; zeker niet in een serieus topic. Dus vindt je het vast niet erg dat ik die originele post en de daaropvolgende discussie met _Lotte_ (die dit kennelijk ook al typisch vond) eruit sloop.
Tis tenslotte niet de bedoeling dat Truth een soort contactadvertentie-forum wordt

quote:

Op maandag 7 juni 2004 08:13 schreef iteejer het volgende:

[..]

Hoe weet je dat de bijbelse 'ziel' hetzelfde is als datgene wat wij er normaalgesproken onder verstaan? Het komt op mij meer over alsof de bijbelse 'ziel' meer samenvalt met ons begrip 'psyche'.
Lijkt me ook lastig om dat duidelijk te krijgen, een vertaling ken nou eenmaal dat soort onduidelijkheden..

Wat de meesten er onder verstaan, lijkt mij dan, is dat het iets is dat blijft bestaan na onze dood. De bijbel spreekt erover dat de doden zich van niets bewust zijn en dat de mens gemaakt is tot een ziel, en dat de ziel sterft.

Ook geloofde sommige mensen toen de bijbel werd opgeschreven ook al in leven na de dood. Hele volkeren eromheen geloofden in de Hel, reincarnatie enz... en ten onrechte, als je goed gaat kijken, probeert men de bijbel ook te gebruiken om die gedachte te ondersteunen. Juist omdat de oorspronkelijke schriften spreken over de verschillende soorten van ziel, is het denk ik een bewijs dat er goed bekend is over welke soort ziel het gaat. Juist door alle soorten onder te brengen in 1 woord, zoals in nederlands vaak gebeurt, ontstaan problemen.

quote:

Op maandag 7 juni 2004 08:19 schreef -Lotte- het volgende:
Wat de meesten er onder verstaan, lijkt mij dan, is dat het iets is dat blijft bestaan na onze dood. De bijbel spreekt erover dat de doden zich van niets bewust zijn en dat de mens gemaakt is tot een ziel, en dat de ziel sterft.

Ook geloofde sommige mensen toen de bijbel werd opgeschreven ook al in leven na de dood. Hele volkeren eromheen geloofden in de Hel, reincarnatie enz... en ten onrechte, als je goed gaat kijken, probeert men de bijbel ook te gebruiken om die gedachte te ondersteunen. Juist omdat de vertalingen spreken over de verschillende soorten van ziel, is het denk ik een bewijs dat er goed bekend is over welke soort ziel het gaat. Juist door alle soorten onder te brengen in 1 woord, zoals in nederlands vaak gebeurt, ontstaan problemen.

Wat betreft die begripsverwatering door alles in één term te proppen, en die daarna ook nog es te gaan verpopulariseren middels een slordig en tante-bethje gebruik, ben ik het geheel met je eens.

Als die bijbelse ziel afsterft, wat erft dan het koninkrijk Gods? Wat komt er in de hemel, dan wel de hel? Wat wordt er dan nog op de dag des oordeels beoordeeld? Of wordt er bedoeld dat die ziel van de aarde verdwijnt, maar elders nog wel voortbestaat?

quote:

Op maandag 7 juni 2004 08:25 schreef iteejer het volgende:

[..]

Wat betreft die begripsverwatering door alles in één term te proppen, en die daarna ook nog es te gaan verpopulariseren middels een slordig en tante-bethje gebruik, ben ik het geheel met je eens.

Als die bijbelse ziel afsterft, wat erft dan het koninkrijk Gods? Wat komt er in de hemel, dan wel de hel? Wat wordt er dan nog op de dag des oordeels beoordeeld? Of wordt er bedoeld dat die ziel van de aarde verdwijnt, maar elders nog wel voortbestaat?

De bijbel spreekt wel over een opstandigshoop, alleen het idee dat er tussen het doodgaan en het opstaan nog enig bewustzijn is, dat wordt tegengesproken in de bijbel.

Martha zei over haar gestorven broer Lazarus: „Ik weet dat hij zal opstaan in de opstanding op de laatste dag” (Johannes 11:24). Hoe wist zij dat? De opstanding was in haar tijd het onderwerp van onenigheid, aangezien de Farizeeën erin geloofden maar de Sadduceeën niet (Handelingen 23:8). Toch moet Martha geweten hebben van voorchristelijke getuigen die op de opstanding hoopten (Hebreeën 11:35). Ook kan zij aan de hand van Daniël 12:13 hebben onderscheiden dat de opstanding op de laatste dag zal plaatsvinden. Misschien heeft zij dit zelfs wel van Jezus zelf geleerd (Johannes 6:39). Die „laatste dag” valt samen met de duizendjarige regering van Christus (Openbaring 20:6)

13 In Openbaring 20:12-14 staat Johannes’ visioen van de aardse opstanding opgetekend: „Ik zag de doden, de groten en de kleinen, voor de troon staan, en er werden boekrollen geopend. Maar er werd een andere boekrol geopend; het is de boekrol des levens. En de doden werden geoordeeld op grond van de dingen die in de boekrollen geschreven stonden, overeenkomstig hun daden. En de zee gaf de doden in haar op, en de dood en Hades gaven de doden in hen op, en zij werden ieder afzonderlijk geoordeeld overeenkomstig hun daden. En de dood en Hades werden in het meer van vuur geslingerd. Dit betekent de tweede dood: het meer van vuur.”

Er wordt in de bijbel gesproken over een eerste en een tweede dood. Na de opstanding is de eerste dood niet meer nodig, aangezien de strijdvraag uit de bijbel beantwoord is. Om deze reden wordt de 'dood en hades' in het meer van vuur geslingerd. Als je verder leest zie je dat dit meer van vuur( ook wel eens vertaald met Hel ) een definitieve verwijdering is, dus geen opstanding meer mogelijk.

14 De opstanding zal „de groten en de kleinen” omvatten, zowel vooraanstaande als onopvallende mensen die geleefd hebben en gestorven zijn. Ja, er zullen zelfs kleine kinderen onder hen zijn! (Jeremia 31:15, 16) In Handelingen 24:15 wordt nog een belangrijke bijzonderheid onthuld: „Er [zal] een opstanding . . . zijn van zowel de rechtvaardigen als de onrechtvaardigen.”

Als ik onduidelijk ben, dan hoor ik het graag hoor
Over vragen uit de bijbel hanteer ik graag ook de bijbel, omdat ik denk deze beter voor zichzelf kan spreken dan dat ik mijn opvattingen ga vertellen, ik hoop dat dit geen probleem is.

quote:

Op maandag 7 juni 2004 08:40 schreef -Lotte- het volgende:
Als ik onduidelijk ben, dan hoor ik het graag hoor
Over vragen uit de bijbel hanteer ik graag ook de bijbel, omdat ik denk deze beter voor zichzelf kan spreken dan dat ik mijn opvattingen ga vertellen, ik hoop dat dit geen probleem is.

Onduidelijk? Welnee joh, ik vind het geweldig dat je de moeite neemt er echt op in te gaan.
Twee soorten dood dus: een 'wachtstand', en een mogelijke definitieve dood na een ongunstig uitvallend oordeel.
Dat is toch hetgeen bekend staat als 'het vagevuur'? Een soort tijdloos bestaan, tot de dag des oordeels?
Aangezien het tijdloos is, betekent dat dus dat je voor je ervaring (zo die er dan nog is) direct na je overlijden definitief beoordeeld wordt.
Dat geeft dan dus inderdaad de voor christenen bestaande onmogelijkheid aan om te kunnen geloven dat er na het leven nog enige verschijningsvorm of invloed uitoefenen van jezelf mogelijk is.

Neemt niet weg dat er dus kennelijk toch nog iets overbllijft na je overlijden dat weer opgeroepen cq opgewekt kan worden. Je gaat dus niet geheel verloren. Anders zou niemand meer opgeroepen kunnen worden voor het laatste oordeel, toch?

Ik geloof dat je ziel een entiteit is die los van je lichaam leeft. (denk aan die dromen dat je het gevoel hebt dat je terug in je bed 'valt' en vervolgens wakker schrikt). Ik denk dat wanneer je overlijdt, je ziel je lichaam verlaat en op zoek gaat naar een nieuw lichaam, een ongeboren baby. Zo doe je in elk leven nieuwe ervaringen op, en wanneer je alles hebt geleerd, wat er te leren valt, kom je in de 'hemel'. Als ik me niet vergis, is dit de Boeddhistische leer. Ik weet niet of het zo is, maar als het zo is, is het naar mijn idee wel erg mooi.

Er wordt gezegd, en ik geloof dat, dat er slechts 1 ziel is. In die ziel zitten focussen, gedachtenpunten die zelfbewust zijn geworden als personen of wat dan ook. Dat wordt bedoeld met eenheid, we zijn allen 1 en dezelfde. Jouw persoon en de mijne zijn dus de illusies van die ene ziel waarin het zichzelf kan ontdekken.

quote:

Op maandag 7 juni 2004 10:11 schreef iteejer het volgende:

[..]

Onduidelijk? Welnee joh, ik vind het geweldig dat je de moeite neemt er echt op in te gaan.
Twee soorten dood dus: een 'wachtstand', en een mogelijke definitieve dood na een ongunstig uitvallend oordeel.
Dat is toch hetgeen bekend staat als 'het vagevuur'? Een soort tijdloos bestaan, tot de dag des oordeels?

Ik ben ook niet de kenner hoor... maar zoals de bijbel zegt is het een plek waar de doden zich van niets bewust zijn... een aangezien het geen definitieve dood is, kan je het zien als een soort stilstaan ja. Ik denk dat je als persoon zelf weinig verschil merkt in de verschillende soorten dood... alleen de ene kan je nog uit terugkomen en de andere niet.

quote:

Aangezien het tijdloos is, betekent dat dus dat je voor je ervaring (zo die er dan nog is) direct na je overlijden definitief beoordeeld wordt.

In theorie alsof je je ogen dichtdoet en weer open.... als er geen besef is van tijd dan lig je dus het ene moment op een operatietafel en het volgende moment wordt je ergens wakker in het gras ofzo... zoiets zie ik dan maar voor me.

quote:

Dat geeft dan dus inderdaad de voor christenen bestaande onmogelijkheid aan om te kunnen geloven dat er na het leven nog enige verschijningsvorm of invloed uitoefenen van jezelf mogelijk is.
Neemt niet weg dat er dus kennelijk toch nog iets overbllijft na je overlijden dat weer opgeroepen cq opgewekt kan worden. Je gaat dus niet geheel verloren. Anders zou niemand meer opgeroepen kunnen worden voor het laatste oordeel, toch?

Het klinkt erg fantasy-achtig denk ik... maar als je geloofd dat God het hele universum heeft gemaakt en alles wat erin is... dan is niets onmogelijk lijkt mij. Oproepen kan je misschien ook denkbeeldig zien als een nieuwe batterij ergens in stoppen.... want als je iets oproept... dan moet er iets levends zijn dat luisterd naar de oproep

Enfin... wat dat betreft staan er in de bijbel genoeg voorbeelden. Ik spreek dan ook graag niet uit mijn eigen kennis, maar uit dat wat ik lees. Mocht je nog vragen hebben dan kijk ik er graag naar....

Misschien dat de bijbel niet van het woord ziel spreekt bij de opstanding. Maar je lichaam is weer tot stof vergaan (ook bekende bijbelfrase), dus dat wat dan terugkomt, moet dan toch wel iets geestelijks zijn? Het is maar een idee...?

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 09:36 schreef -Lotte- het volgende:
...
Enfin... wat dat betreft staan er in de bijbel genoeg voorbeelden. Ik spreek dan ook graag niet uit mijn eigen kennis, maar uit dat wat ik lees. Mocht je nog vragen hebben dan kijk ik er graag naar....

Ja, maar iedere tekst vereist een interpretatie, en die interpretatie en manier van integreren met je dagelijks leven is nou net wat mij boeit
Impliceert jouw standpunt in deze dat je dus niet gelooft in verhalen over bv een tweede leven na de dood, terugkeren in een ander lichaam? En hoe denk je over verhalen over 'dolende zielen', mensen die lichamelijk al lang weg zijn maar die op een ander niveau (whatever that may be) toch nog hun sporen kunnen achterlaten, of misschien zelfs nog kunnen communiceren met ons?

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 13:14 schreef iteejer het volgende:
Impliceert jouw standpunt in deze dat je dus niet gelooft in verhalen over bv een tweede leven na de dood, terugkeren in een ander lichaam?

Reincarnatie geloof ik niet echt in nee, eigenlijk omdat het niet kan in vergelijking met de bijbelse zienswijze. De bijbel spreekt over een opstandingshoop voor in de toekomst. Wat voor waarde heeft deze hoop als men continue terugkomt, wat er ook gebeurd?

quote:

En hoe denk je over verhalen over 'dolende zielen', mensen die lichamelijk al lang weg zijn maar die op een ander niveau (whatever that may be) toch nog hun sporen kunnen achterlaten, of misschien zelfs nog kunnen communiceren met ons?

Dolende zielen zou betekenen dat de doden wel gedachte hebben en handelingen kunnen verrichten. De bijbel zegt dat dit niet zo is. De bijbel zegt wel dat er 'andere entiteiten' zijn die graag verwarring willen scheppen. In de bijbel wordt Satan genoemd en hij probeert in deze laatste dagen van zijn bestaan zoveel mogelijk mensen te misleiden.

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 14:31 schreef -Lotte- het volgende:
Reincarnatie geloof ik niet echt in nee, eigenlijk omdat het niet kan in vergelijking met de bijbelse zienswijze. De bijbel spreekt over een opstandingshoop voor in de toekomst. Wat voor waarde heeft deze hoop als men continue terugkomt, wat er ook gebeurd?

Een echt terugkomen hoeft dat niet te zijn, je zou je voor kunnen stellen dat je bv flarden van een vorig leven kunt hebben, alsof delen eruit terugkomen in dit leven.
Ik verwoord hier niet mijn eigen overtuiging, maar probeer me een goed beeld te krijgen van hoe jij dit ziet

quote:

Dolende zielen zou betekenen dat de doden wel gedachte hebben en handelingen kunnen verrichten. De bijbel zegt dat dit niet zo is. De bijbel zegt wel dat er 'andere entiteiten' zijn die graag verwarring willen scheppen. In de bijbel wordt Satan genoemd en hij probeert in deze laatste dagen van zijn bestaan zoveel mogelijk mensen te misleiden.

Andere entiteiten? Dus er bestaan volgens de bijbel 'dingen', die men bv in dagelijks spraakgebruik aanduidt als spoken of geesten? Of zijn die geesten allemaal verschijningsvormen van de duivel, en daarmee eigenlijk allemaal aan elkaar gelijk wat betreft intentie?

Dolende zielen hoeven toch niet te impliceren dat ze kunnen denken of handelen? Misschien kun je ze ook zien als resten, kreupele fragmenten van een leven, flarden van emotionele belading, die zonder lichamelijk of anderszins fysiek substraat ongestuurd rondslingeren?

Het lijkt wel een beetje een kruisverhoor, maar als iemand een coherente en gefundeerde visie heeft op dingen ben ik daar echt in geinteresseerd.

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 15:18 schreef iteejer het volgende:

[..]

Een echt terugkomen hoeft dat niet te zijn, je zou je voor kunnen stellen dat je bv flarden van een vorig leven kunt hebben, alsof delen eruit terugkomen in dit leven.
Ik verwoord hier niet mijn eigen overtuiging, maar probeer me een goed beeld te krijgen van hoe jij dit ziet
[..]

De bijbel zegt : 'waarlijk op die dag vergaan zijn gedachten' over iemand die sterft. Heb je flarden van een vorig leven, dan zou dat betekenen dat de mensen langzamerhand overgaan op andere personen. Want stel dat de persoon waarvan jij flarden zou hebben later terug zou komen als dezelfde persoon in een herbouwd lichaam.

quote:

Andere entiteiten? Dus er bestaan volgens de bijbel 'dingen', die men bv in dagelijks spraakgebruik aanduidt als spoken of geesten? Of zijn die geesten allemaal verschijningsvormen van de duivel, en daarmee eigenlijk allemaal aan elkaar gelijk wat betreft intentie?

Wat dit betreft zou een verfilming van de bijbel wel eens een stuk heftiger kunnen zijn dan Lord of the Rings. Er wordt gesproken over verschillende klassen van engelen. Snelle boodschappers, en sterke strijders. Er staan zelfs in de bijbel kleine delen van gevechten... die als je ze probeert voor te stellen behoorlijk heftig zijn. Je hebt pratende dieren die bezeten zijn... meerdere demomen in 1 persoon die zich kerft en hele dagen vloekt... en als hem wordt gevraagd wie hij is... zegt een stem 'mijn naam is legioen, want wij zijn met velen'. Daarna gaan de demonen over op een kudde varkens en storten zich in de afgrond.

De duivel is in ieder geval volgens de bijbel niet alleen, maar hij heeft een aardig legertje verzameld die overal weer op een andere manier uit de trukendoos komen.

quote:

Dolende zielen hoeven toch niet te impliceren dat ze kunnen denken of handelen? Misschien kun je ze ook zien als resten, kreupele fragmenten van een leven, flarden van emotionele belading, die zonder lichamelijk of anderszins fysiek substraat ongestuurd rondslingeren?

I can see dead people..
Enfin... ik snap wat je bedoeld, en het enige wat ik kan zeggen is dat de bijbel hier niets over zegt. Volgens de bijbel is het gewoon over totdat er een opstanding komt. Eventuele dolende zielen kunnen uiteraard wel demonen zijn die iemand de illusie willen geven dat Opa nog even naar zijn kunstgebit komt zoeken.

quote:

Het lijkt wel een beetje een kruisverhoor, maar als iemand een coherente en gefundeerde visie heeft op dingen ben ik daar echt in geinteresseerd.

Maakt niet uit... ik vind het niet erg om erover te praten. Het is een zeer interessant boek.. en ik denk dat er voor iedereen wel wat leuks instaat.

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 00:58 schreef Choices het volgende:
De ziel.

De ziel, is iets dat niet in woorden beschreven kan worden. Het kan niet uitgelegd worden aan een leek, het kan alleen ervaren worden. Het enige wat men kan doen, is vingers wijzen, de deur laten zien, maar men moet het zelf ervaren, zelf door de deur stappen. Zoiets gecompliceerd als wat mensen noemen als de ziel, is niet wat in woorden beschreven kan worden.

Mee eens en daarom is elke poging de ziel wel in woorden te vatten zeer bewonderingswaardig.

De ziel bestaat uit veel tegenstellingen die elkaar niet tegenspreken:
Er is één ziel en er zijn vele zielen. De ziel is alwetend en de ziel ondergaat een constante groei. De ziel ontwikkeld en de ziel is. Je bent je ziel en je ziel staat los van jou.

Je ziel is je ware aard. Mensen zeggen wel eens dat als je keuzes maakt je naar je hart moet luisteren. Volgens mij staat je verstand in contact met je lichaam en je hart met de ziel. Een boedhist zei ooit eens dat het hart de communicatiepoort is van de ziel. Je ziel woont er niet, maar spreekt tot je door je hart (gevoel). Uit meditatieve ervaring kan ik me daar wel in vinden.

Het is moeilijk om een gevoel onder woorden te brengen. Alleen op gevoelsniveau kan ik een klein stukje begrijpen van de enorme omvang en complexiteit van de ziel. Wat ik wel weet is dat de ziel 'groter' is dan je lichaam. Zij wordt niet door het lichaam gedragen, maar draagt zelf het lichaam in zich. Net zoals lucht ons omvat maar er ook 'lucht' zit tussen de individuele cellen in ons lichaam.

De ziel is liefde, licht en waarheid. Dat is je ware aard. Dat is wie je echt bent. En daarom ben jij je ziel en is je ziel jou en toch ook weer niet.

_{Shoot, nu heb ik nog steeds geen conreet antwoord..}

Ik heb al een tijdje aangekondigd dat ik míjn visie op de ziel zou neerzetten, en ervaringen die dat illustreren.
Zoals wellicht bekend is uit andere topics in bv C&H, bestaat er bij ons een grote interesse in zaken welke de eerste wereldoorlog aan gaan. Meer toegespitst op mezelf: op plekken waar in de historie veel gebeurd is, plekken die beladen zijn. Zoals de slagvelden van die eerste wereldoorlog.
Wat is daar gebeurd?
Een 4 jaar voortslepende loopgraven-oorlog, beide zijden bestookten elkaar met genadeloos granaat-vuur, hele bataljons kregen de opdracht de vijandelijke linies te bestormen en werden achter elkaar neergemaaid. Vele honderdduizenden doden op een gebied wat makkelijk te overzien is: een paar vierkante kilometer... In totaal zijn er miljoenen gevallen.
Allemaal jongens, mannen, het overgrote merendeel erg jong, aan het begin van hun leven, vol levenslust, levensenergie, positieve verwachtingen. En dan komen ze in een hel terecht, een hel van modder waarin je wegzakt en verdrinkt, of getroffen wordt door een granaat. Die zijn er met tientallen miljoenen afgevuurd: nu nog komen er regelmatig van die dingen boven tijdens het ploegen.
Hele steden en dorpjes werden weggevaagd, beddingen van rivieren en beekjes verdwenen, geheel tot pulp geschoten, net als het omringende land.
Zoveel doden, zo snel, zo ineens achter elkaar.

Het is alsof de kosmos de overleden zielen niet meer op kon vangen, zoals een wasbak kan overstromen als de afvoer het aangevoerde water niet meer kan verwerken. Er was gewoon teveel. De slag aan de Somme - 60.000 doden de eerste dag..
En soms is het alsof je dat kan voelen. Dan heb ik het niet over die indrukwekkende dodenherdenking in de vorm van de Last Post, een militair eresaluut door een trompettist wat nóg steeds dagelijks om 20.00 wordt geblazen, en die iedere dag weer grote belangstelling trekt.

Nee, ik heb het over de ervaringen die je zelf kunt hebben. Gewoon, op jezelf. Bijvoorbeeld: een begraafplaats (zoals er daar vele honderden zijn) waar je ineens denkt 'er loopt iemand mee'. En die laat je woordenloos de graven zien van zijn mannen, hij is rustig, trots, het is goed. Een gevoel van 'het is voltooid'. En later lees je dat dat inderdaad wel met de realiteit overeen zou kunnen komen: een aparte eenheid, die moeilijk werk deed maar dat goed heeft volbracht.

Dan is er een andere begraafplaats, heel anders, die stoot je af, alsof men collectief zegt 'wegwezen hier'. Een gevoel van verdriet, berusting, maar ook van verraden zijn, van teleurstelling. En dan blijkt naderhand ook dát te kloppen met wat er daadwerkelijk gebeurd is. Het gaat te ver om al die details hier te vermelden, maar neem maar van mij aan dat er in die gewaarwordingen wonderlijke paralellen zitten met de historie, en dat die ervaringen zich voordeden op een ogenblik dat die historie nog onbekend was.

En nu praat ik dus over overledenen die me iets zeggen, over zielen die niet meer door een kosmos opgevangen konden worden. En ik ben ook nog es rationeel academisch opgeleid, en heb een rationeel en rechtlijnig beroep. Juist daardoor moet ik erkennen dat ik dit heb meegemaakt, en hoe zweverig het voor de exactelingen ook mag klinken, simpelweg geen andere bewoordingen weet dan deze om mijn ervaringen weer te kunnen geven.

Het heeft me altijd geboeid, altijd geintrigeerd. Heb er veel over gelezen, en zoveel mogelijk ervaringen opgezocht in maffe plekken, en/of in contact met maffe mensen.
Al die ervaringen geven mij het volgende beeld van de ziel: de ziel is een soort deur naar een ander soort realiteitsbeleving. Eentje zonder de factor tijd en ruimte. Waar alles één is, waar alles in alles zit opgesloten. Zoals in een scherfje van een hologram tóch het hele beeld van dat hologram zit opgesloten. Die wat ik dan maar even aanduid als 'kosmische realiteit' stroomt door je ziel, onophoudelijk. En je kan die ziel ergens op afstemmen, je kunt er filters in aanbrengen. Bv door het rondlopen op de slagvelden kun je je ziel op dat stukje realiteit 'afstemmen', waardoor beelden en gevoelens uit die tijd alsnog bij je komen.
Nogmaals, het is een manier om te omschrijven wat ik ervaar. En ik weet geen betere, geen nauwkeuriger bewoording dan deze.

Vandaar dus mijn vragen aan -Lotte-: kan ik op die manier ook de resten van een andere leven oppikken? Kan er zelfs een actieve communicatie komen?

In datzelfde gebied is er een Nederlands cabarettier geweest die daar een kijkje kwam nemen. Hij werd ineens overmand door een ongelooflijk verdriet, en begon te praten in een dialect dat gedurende die oorlog op die plek werd gesproken. En hij wist ineens dingen te vertelen die hij onmogelijk geweten kon hebben.
Is dat ook zoiets? Ik denk het wel.

Dus
míjn concept van de ziel: de kern van je persoonlijkheid die in contact kan treden met een 'kosmische realiteit', en delen van die kosmische realiteit kan filteren en bewust doen worden.

Snapt iemand dit nog?

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 19:56 schreef iteejer het volgende:
verhaal.....

Vandaar dus mijn vragen aan -Lotte-: kan ik op die manier ook de resten van een andere leven oppikken? Kan er zelfs een actieve communicatie komen?

In datzelfde gebied is er een Nederlands cabarettier geweest die daar een kijkje kwam nemen. Hij werd ineens overmand door een ongelooflijk verdriet, en begon te praten in een dialect dat gedurende die oorlog op die plek werd gesproken. En hij wist ineens dingen te vertelen die hij onmogelijk geweten kon hebben.
Is dat ook zoiets? Ik denk het wel.

Dus
míjn concept van de ziel: de kern van je persoonlijkheid die in contact kan treden met een 'kosmische realiteit', en delen van die kosmische realiteit kan filteren en bewust doen worden.

Snapt iemand dit nog?

Ik snap je gevoel.... ik kan uit eigen ervaring zeggen dat ik soortgelijke dingen ook heb meegemaakt, maar dan net op een ander vlak. Vraag is alleen... ervaar je het echt.. of is er iemand die je gevoel versterkt...

Ja, iteejer, ben het helemaal met je eens. Voor veel mensen zal dit slechts een verhaaltje zijn, maar voor mij is het erg dichtbij. Mijn neef heeft ooit een huis gekocht waar erg rare dingen gebeurden.

- electrische aparaten gingen constant kapot
- de hond weigerde op bepaalde plekken in het huis te komen, met name de kelder
- de hond zijn neus werd in een nacht grijs (terwijl er voorheen nog geen grijze neus te zien was
- met sleutel afgesloten deuren gingen op miraculeuze wijze vanzelf open
- een metalen vaasje dat met mensen hand niet te buigen was, was van de ene op de andere dag in een prop samengeduwd

en zo gebeurden er nog veel meer rare dingen. Mijn neef heeft daar niet lang gewoond, uiteraard. Uit de geschiedenis van het huis bleek dat er veel enge dingen zijn gebeurt, het was in de tweede wereldoorlog van de duitsers, en er zijn daar mensen vermoord in die tijd, zo was er nog meer....

Dit heeft denk ik niks te maken met andere mensen die wellicht gevoelens kunnen versterken... Alhoewel de menselijke geest erg sterk is, dus misschien indirect ook wel...

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 21:17 schreef -Lotte- het volgende:
Ik snap je gevoel.... ik kan uit eigen ervaring zeggen dat ik soortgelijke dingen ook heb meegemaakt, maar dan net op een ander vlak. Vraag is alleen... ervaar je het echt.. of is er iemand die je gevoel versterkt...

Ja, ik ervaar dat echt. Ik heb niet de indruk dat dit eigen zinsbegoochelingen zijn. Tuurlijk kan je op diverse manier door je eigen brein geflest worden, en kun je ervan overtuigd zijn dat bv hallucinaties daadwerkelijke waarnemingen zijn.
Ik heb recent iets gepost over een andere ervaring, opgewekt door hypnose en voodoo-achtige technieken. Oa dat had te maken met deze vraagstelling: al denken sommige 'exactelingen' dat ik warrig ben, er zit wel degelijk een systematiek en ontwikkeling al. Al strekt die zich over meerdere jaren uit.
Je kunt jezelf dingen laten zien, dat uis duidelijk. Maar hoe kunnen die beelden dan wel degelijk drager zijn van informatie die ik echt niet wist of kon weten?
Ik wil je dus best geloven dat versterkte gevoelens worden geinterpreteerd als waarnemingen. Maar waar halen die gevoelens dan hun link met de realiteit vandaan, hoe kunnen die juiste informatie bevatten?

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 21:41 schreef iteejer het volgende:
Maar hoe kunnen die beelden dan wel degelijk drager zijn van informatie die ik echt niet wist of kon weten?
Ik wil je dus best geloven dat versterkte gevoelens worden geinterpreteerd als waarnemingen. Maar waar halen die gevoelens dan hun link met de realiteit vandaan, hoe kunnen die juiste informatie bevatten?

En als je nou uit zou gaan van geesten...
De bijbel geeft er genoeg uitleg over. Ik zeg niet dat het perse zo hoeft te zijn bij jou.... maar het kan wel toch?

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 23:02 schreef -Lotte- het volgende:
En als je nou uit zou gaan van geesten...
De bijbel geeft er genoeg uitleg over. Ik zeg niet dat het perse zo hoeft te zijn bij jou.... maar het kan wel toch?

Ja, maar dat zou in bijbelse termen dus betekenen dat ik door verschijningsvormen van de duivel in de luren wordt gelegd. Waarom doet ie dat dan?
En wat had jij voor ervaringen, als ik vragen mag?

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 21:33 schreef djenneke het volgende:
Ja, iteejer, ben het helemaal met je eens. Voor veel mensen zal dit slechts een verhaaltje zijn, maar voor mij is het erg dichtbij. Mijn neef heeft ooit een huis gekocht waar erg rare dingen gebeurden.

- electrische aparaten gingen constant kapot
- de hond weigerde op bepaalde plekken in het huis te komen, met name de kelder
- de hond zijn neus werd in een nacht grijs (terwijl er voorheen nog geen grijze neus te zien was
- met sleutel afgesloten deuren gingen op miraculeuze wijze vanzelf open
- een metalen vaasje dat met mensen hand niet te buigen was, was van de ene op de andere dag in een prop samengeduwd

en zo gebeurden er nog veel meer rare dingen. Mijn neef heeft daar niet lang gewoond, uiteraard. Uit de geschiedenis van het huis bleek dat er veel enge dingen zijn gebeurt, het was in de tweede wereldoorlog van de duitsers, en er zijn daar mensen vermoord in die tijd, zo was er nog meer....

Dit heeft denk ik niks te maken met andere mensen die wellicht gevoelens kunnen versterken... Alhoewel de menselijke geest erg sterk is, dus misschien indirect ook wel...

Mooi verhaal Ik zou die plek wel es willen zien en meemaken! Kan zeker niet meer he..? Heb jij of je neef ooit nagevraagd of d nieuwe bewoners ook dat soort ervaringen hebben? En heeft je neef dit elders ook wel es meegemaakt, of alleen daar?

Alleen maar daar. Ik ben bang dattie blij was dat hij het huis weer verkocht kreeg (hij zal er wel niet bij vertelt hebben waarom hij het zo snel weer verkocht). Heb overigens sinds enige jaren geen contact meer met hem. Ik weet ook het adres niet, alleen dat het in Amsterdam was... Misschien valt het wel ergens uit te vinden waar het adres was, ik weet dat er mensen zijn neergeschoten geweest in de portiek, en dat het ook een bordeel is geweest, maar dan hou je vast nog veel huizen over...

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 00:21 schreef iteejer het volgende:

[..]

Ja, maar dat zou in bijbelse termen dus betekenen dat ik door verschijningsvormen van de duivel in de luren wordt gelegd. Waarom doet ie dat dan?
En wat had jij voor ervaringen, als ik vragen mag?

Als je de rode lijn in de bijbel een beetje ziet... dan is er globaal 1 persoon die ons van God af wilt houden. Allereerst omdat hij jaloers was op de aandacht die God kreeg... en nu omdat hij weet dat God binnenkort zal gaan ingrijpen.

2 Korinthiërs 4:4
4 onder wie de god van dit samenstel van dingen de geest van de ongelovigen heeft verblind opdat het verlichtende licht van het glorierijke goede nieuws over de Christus, die het beeld van God is, niet zou doorschijnen.

Mijn ervaringen... als je echt details wilt weten, dan kan je mij wel even adden op msn...
Maar laat ik het kort samenvatten als heel dicht in mijn omgeving +- 3 jaar terug hekserij en spiritisme.

Geweldig dat je je ervaringen toch hebt gepost, iteejer! Ik ben blij dat je zin daarin weer terug gekeerd is .

Voor mij is de ziel een universele energie die zich -tijdelijk- manifesteerd in een lichaam, tenminste zo denk ik er nu over (met dat wat ik tot nu toe aan kennis erover heb). En ik denk dus ook dat jouw ziel verbonden is met "het al", dat is in mijn ogen nooit weg.

Begraafplaatsen zijn voor mij een soort verzamelplek van gebundelde zielen. Een soort ontmoetingsplek dus eigenlijk......als je het grappig wilt bekijken: een café waar iedereen heen komt om gelijkgestemden te ontmoeten. Al denk ik dat je op elke willekeurige plek contact kunt maken met elke willekeurige ziel enkel door je op hem/haar af te stemmen. Tenminste, voor mij is dat niet - meer- zo moelijk (door oefening en interesse).

Ik kan gesprekken of contact hebben met mensen die niet lichamelijk bij me zijn (al moet je dat niet letterlijk zien, maar meer gevoelsmatig). Of misschien heb ik dat gesprek wel met het stukje in mezelf dat sterke gelijkenissen heeft met deze persoon (dat is moeilijk te onderscheiden). We zijn tenslotte allemaal 1, maar dan anders En als je je dat beseft, dan is er niks meer echt onmogelijk. Ik hoef bijv. maar aan mijn overleden lieve omaatje te denken en ik zie haar voor me en weet min of meer wat ze zou antwoorden op mijn vragen. En dat steunt me enorm, al zijn het natuurlijk antwoorden die gegeven worden door mezelf maar met de kennis hoe mijn oma was (en ik dus ook). Ik voel haar kracht of energie dan bij me en of dat daadwerkelijk zo is of niet.......dat boeit me niet zo eigenlijk, ik voel me gesteunt op dat moment. Daar gaat het mij om .

Ik ben helaas niet zo goed in het uitleggen van mijn ideeen over de ziel, het zal misschien kant nog wal raken voor sommigen maar voor mij is het duidelijk genoeg (qua gevoel). Ik denk dat meer gevoelsmensen daar last van hebben, al schijn ik -volgens een aantal mensen - qua woorden wel duidelijk te zijn........zucht.

Ik heb ook wel eens dat ik 'voel' wat mijn moeder zou hebben gezegd, maar het geluk wil, dat zij nog levend is, dus kan ik het nog navragen ook... (en het klopt altijd). Het kan natuurlijk ook zijn dat je veel mensenkennis hebt, of mensen goed kunt 'lezen'. Of misschien zijn we inderdaad wel allen verbonden, maar dan is het wel vreemd dat er zoveel verschillende denkbeelden bestaan....

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 01:06 schreef djenneke het volgende:
Ik heb ook wel eens dat ik 'voel' wat mijn moeder zou hebben gezegd, maar het geluk wil, dat zij nog levend is, dus kan ik het nog navragen ook... (en het klopt altijd). Het kan natuurlijk ook zijn dat je veel mensenkennis hebt, of mensen goed kunt 'lezen'. Of misschien zijn we inderdaad wel allen verbonden, maar dan is het wel vreemd dat er zoveel verschillende denkbeelden bestaan....

Zijn ze wel zo verschillend, vraag ik me af? Streeft niet elke ziel naar acceptatie, liefde en respect?

En die band met je moeder zal na haar dood (moge dat nog lang op zich laten wachten ) niet weg zijn, dat is mijn overtuiging en ervaring tenminste. Je hoeft dan alleen maar aan haar te denken om bij haar te zijn. Je kunt je overigens nu al - als je dat wilt- daarin oefenen door visualisatie. Maar dat doe je al volgens mij.......spuitelf is my name

Ik heb ook raadgevers, en voorspellers in mijn dromen. Ik weet ook precies welke dromen dat zijn (ze zijn anders van kleur/sfeer). Sommigen van die personen leven nog, anderen zijn overleden, maar hun voorspellingen kloppen altijd, en bereiden me meestal voor op teleurstellingen. Ik heb nog nooit een raad in de wind geslagen, dus of het ook goed zou zijn afgelopen als ik die adviezen niet had opgevolgd kan ik niet zeggen... Ik weet niet of dit iets met verbonden zielen te maken heeft. Heel frequent heb ik die dromen overigens niet, enkele (soms een, soms 2, soms meer) keren per jaar schat ik zo.

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 01:28 schreef djenneke het volgende:
Ik heb ook raadgevers, en voorspellers in mijn dromen. Ik weet ook precies welke dromen dat zijn (ze zijn anders van kleur/sfeer). Sommigen van die personen leven nog, anderen zijn overleden, maar hun voorspellingen kloppen altijd, en bereiden me meestal voor op teleurstellingen. Ik heb nog nooit een raad in de wind geslagen, dus of het ook goed zou zijn afgelopen als ik die adviezen niet had opgevolgd kan ik niet zeggen... Ik weet niet of dit iets met verbonden zielen te maken heeft. Heel frequent heb ik die dromen overigens niet, enkele (soms een, soms 2, soms meer) keren per jaar schat ik zo.

Ik begrijp wat je bedoelt alleen heb ik het andersom. Ik ben zelf de helper/raadgever van mensen in mijn dromen (of visioenen) en het komt meestal uit. Net als bij jou zijn deze dromen "anders", echter en totaal niet eng (bij mij dan).

Ik zit al een tijdje te broeden op een topic over "Visioenen", maar door gebrek aan tijd komt het er niet zo van. Ik wil me echt kunnen concentreren als ik dat topic open en door -hele leuke - omstandigheden ontbreekt het daar nu even aan. Ik hoop daar binnen afzienbare tijd wel mogelijkheid toe te zien en ik hoop jou daar dan ook aan te treffen met jouw ervaringen .

Mischien is het niet de bedoeling van de TS om hier over te beginnen maar ik geloof niet meer zo in zielen. In de OP is al aangegeven waarom, mensen kunnen soms na een hersenbeschadiging een heel andere persoonlijkheid hebben. Dat valt mijn inziens moeilijk te rijmen met een ziel.

Natuurlijk kan het dan zijn dat een ziel enkel de vrije wil bezit (zoals iteejeer al eerder uitlegde), een basisvereiste, maar dan zou je als ziel dus niks doen, slechts zijn. Zou wel weer kunnen betekenen dat dat de redenen is waarom zielen lichamen opzoeken, om een persoonlijkheid te krijgen.

Of de ziel en het lichaam vormen een hybride dus naast het bestuurd worden door de ziel oefent het lichaam ook invloed uit op de ziel. Maar de ziel lijkt me juist iets dat onbeinvloedbaar moet zijn, al zouden wij dan die hybride wellicht kunnen zijn.
Naja zal er verder niet dieper op in gaan, geen zin om al te diep erover na te denken.

Iteejeer, zijn dat die ervaringen die je eerst nog niet wilde posten?

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 19:56 schreef iteejer het volgende:

Dus
míjn concept van de ziel: de kern van je persoonlijkheid die in contact kan treden met een 'kosmische realiteit', en delen van die kosmische realiteit kan filteren en bewust doen worden.

Snapt iemand dit nog?

Mooie uitleg.
En ja, in mijn oren klinkt het iig duidelijk en niet echt vreemd ofzo, al kijk ik nooit zo gauw vreemd op van dingen. Maargoed.

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 00:36 schreef -Lotte- het volgende:

Als je de rode lijn in de bijbel een beetje ziet... dan is er globaal 1 persoon die ons van God af wilt houden. Allereerst omdat hij jaloers was op de aandacht die God kreeg... en nu omdat hij weet dat God binnenkort zal gaan ingrijpen.

Ik krijg gelijk weer allemaal vragen, dus wil ik hier ook even op reageren. Mijn grootste vraag is dan nu eigenlijk mbt bovenstaande post: 'wat heeft de duivel eraan om ons (mensen) in de zeik te nemen, om ons een loer te draaien? Wat heeft hij daaraan?' Ik bedoel wil hij zieltjes gaan winnen ofzo? Aan mij heeft hij dan sowieso niet veel, maar dat vroeg ik mezelf bij God ook al af. Hm, dat is niet helemaal waar, want ik blijf sowieso geloven in het goede en nu alleen maar (nog) meer. Dus de duivel heeft dan al verloren (van God?) en dan heeft God sowieso al gewonnen wat dat betreft, tenzij hij mij ook echt wil laten kiezen om tot het Christendom etc te komen.

Nou moet ik wel zeggen, dat ik zelf een aantal keren en soms weer als ik dit soort dingen lees, het gevoel heb gehad alsof ik getest werd. De psychologische kant daarin is eigenlijk wel bijzonder, want hoe het kwaad en het goede zichzelf in de mens manifesteert is opzienbarend soms. Of fout zeg ik het, hoe wij onszelf aan de hand van dingen die wij lezen, horen etc, kunnen manifesteren en soms zelfs bijna identificeren met dingen. Daar bedoel ik mee ons geweten bijvoorbeeld. Dat vind ik wat dat betreft een pluspunt, onderscheid in goed en kwaad. Al zijn mensen daardoor wel geneigd om zichzelf erg te straffen voor hetgeen ze doen/hebben gedaan, hoe klein ook en ze worden achterdochtig over het goede heb ik zo het idee. Maargoed, daar komt God misschien weer om het hoekje kijken, om te vergeven misschien, om je de kans te geven om jezelf te vergeven, om jezelf niet zo zwaar aan de hand te tillen etc. Ik blijf gewoon bezig met doordenken.

Al hoeft dat niet percee God te zijn in mijn belevingswereld, dat weet ik dus niet. En zal misschien ook nooit helemaal boven water komen, maakt mij niet veel uit wat dat betreft. Kan net zo goed de kosmos zijn, goden, het al dus etc. Maar ja dat schijnt ook weer God te zijn, verwarrend dus. Goed, ik snap dus niet wat de duivel eraan heeft dan. Want ook al hang ik nu niet een specifiek geloof aan, ik geloof wel in het goede en dus niet in het slechte, simpel. Liefde overwint alles etc etc, heel cliché allemaal, maar zo voel ik dat wel een beetje. Dus wat heeft die Duivel dan aan mij? Nu iig helemaal niks meer.

Punt twee. Wat ik herhaaldelijk lees, vooral hier, is dat de Duivel, het slechte, zich manifesteert in het mooie, verschijnt als het allermooiste om je, om het even cru te zeggen, in de zeik te nemen. Mijn punt is: 'wat heeft ie daaraan?' Ten eerste als ik bijvoorbeeld allemaal mooie dingen zie en ervaar en het schijnt van de Duivel af te komen, en dan? Ik geloof dan alleen maar nog meer in het mooie. Dus wat is zijn doel er dan mee? Ik zie die namelijk niet. Ten tweede heb je dus eigenlijk op die manier maar twee uitersten: namelijk slecht - slecht, als het mooie zich ook al schuilhoudt achter het slechte of als je helemaal niet (meer) zeker weet wat mooi is.

Lijkt mij dat als er een God is, dat hij juist zou willen dat wij het mooie zien, dat wij het waarderen. Ik denk dat de Duivel het slechte in de mens wil laten zien en dat hij dat niet doet om (als eerste) het mooie te laten zien. Dan zou je nl nog meer van het slechte verwijderd zijn. God lijkt mij mensen meer signalen te geven van het mooie die overal in besloten ligt en de Duivel lijkt mij dan meer signalen te geven van het slechte die overal in besloten ligt of kan liggen. Aan achterdochtigheid heeft niemand wat, zowel God als de Duivel niet, lijkt mij. Dat je (altijd) op je hoede moet zijn dat kan ik begrijpen, vooral hoe naïever je bent misschien. Maar ik denk dat dat eigenlijk ook helemaal geen slechte eigenschap is, want zie je dan al niet het mooie in alles?

Ik ga mezelf niet bij elke mooie bloem, elke zucht van de wind die mij iets moois in mijn oren fluistert, bij elk mens en dier die ik mooi en lief vind, sowieso al het moois op de gehele wereld, afvragen of het wel echt is! Of het niet toevallig de Duivel is die mij in het ooitje neemt. En hoe slechts iets ook mag lijken of overkomt, wie weet is het juist wel mooi. Dus dan zou niet de Duivel mensen in het ooitje nemen, maar jijzelf die jezelf in het ooitje neemt. Het is maar waar je voor kiest misschien. En wie heeft daar (indirect) het meest dan aan lijkt mij, juist. Niet God in ieder geval.

_{en ik hang geen geloof aan, maar zo denk ik er oa wel over}

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 12:22 schreef cyber_rebel het volgende:
Mischien is het niet de bedoeling van de TS om hier over te beginnen maar ik geloof niet meer zo in zielen. In de OP is al aangegeven waarom, mensen kunnen soms na een hersenbeschadiging een heel andere persoonlijkheid hebben. Dat valt mijn inziens moeilijk te rijmen met een ziel.

Natuurlijk kan het dan zijn dat een ziel enkel de vrije wil bezit (zoals iteejeer al eerder uitlegde), een basisvereiste, maar dan zou je als ziel dus niks doen, slechts zijn. Zou wel weer kunnen betekenen dat dat de redenen is waarom zielen lichamen opzoeken, om een persoonlijkheid te krijgen.

Of de ziel en het lichaam vormen een hybride dus naast het bestuurd worden door de ziel oefent het lichaam ook invloed uit op de ziel. Maar de ziel lijkt me juist iets dat onbeinvloedbaar moet zijn, al zouden wij dan die hybride wellicht kunnen zijn.
Naja zal er verder niet dieper op in gaan, geen zin om al te diep erover na te denken.

Iteejeer, zijn dat die ervaringen die je eerst nog niet wilde posten?

Ik denk dat je persoonlijkheid niet met ziel moet verwarren. Wat mij betreft is een persoonlijkheid veel oppervlakkiger, en gaat een ziel veel verder. Je ziel kan zich wel manifesteren in je persoonlijkheid, dat wil zeggen de basis van je persoonlijkheid, maar is niet gelijk aan. Het is moelijk uit te leggen, maar ik ga even een poging doen:

Je persoonlijkheid wordt niet alleen beinvloed door je ziel, maar ook door je ervaringen: je sociale omgeving, de mensen die je tegenkomt, de dingen die je overkomen. Ik geloof in reincarnatie. Als je ziel gelijk was als je persoonlijkheid, dan zou dat betekenen dat je steeds als dezelfde persoon (wat betreft persoonlijkheid) terug zou keren. Het doel van het leven is leren, daarom reincarneer je, zodat je ziel steeds rijker wordt. Met die ervaring kun je ook weer andere mensen helpen. Je ziel heeft dus zeker wel invloed op je persoonlijkheid.

Ik kan nog verder gaan, maar ben bang dat je dan afhaakt, dus ik hou het hier even bij!

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 12:35 schreef sweetgirly het volgende:
Ik krijg gelijk weer allemaal vragen, dus wil ik hier ook even op reageren. Mijn grootste vraag is dan nu eigenlijk mbt bovenstaande post: 'wat heeft de duivel eraan om ons (mensen) in de zeik te nemen, om ons een loer te draaien? Wat heeft hij daaraan?' Ik bedoel wil hij zieltjes gaan winnen ofzo? Aan mij heeft hij dan sowieso niet veel, maar dat vroeg ik mezelf bij God ook al af. Hm, dat is niet helemaal waar, want ik blijf sowieso geloven in het goede en nu alleen maar (nog) meer. Dus de duivel heeft dan al verloren (van God?) en dan heeft God sowieso al gewonnen wat dat betreft, tenzij hij mij ook echt wil laten kiezen om tot het Christendom etc te komen.

Als je puur kijkt wat de bijbel zegt... is de strijd in principe tussen goed en kwaad al bepaald. Ook de uitkomst staat eigenlijk al vast. Satan opperde in de bijbel dat als mensen alles zouden kwijtraken... ze uiteindelijk God zouden vervloeken en sterven ( vb Job ). God zei dat wat er ook gebeurd, er altijd mensen zulllen blijven die uit vrije wil toch geloof in hem stellen, en zullen vechten tegen het kwaad... in onzelf en buiten ons lichaam. Hoewel de geschiedenis nu al aantoont dat er altijd wel mensen zijn geweest die in God geloofden, wil Satan zoveel mogelijk mensen van God aftrekken.
Hij maakt hierbij heel slinks gebruik van al onze verschillende emoties, en probeert bij ieder mens op een andere manier hierop in te spelen.

Heb jij aangeboren een liefde voor veel spullen om je heen... en een dikke bankrekening, dan zal hij je daarmee proberen te strikken. Steeds meer kansen op je pad gooien, en af en toe iets ertussen waarvoor je toch even zal moeten stelen of liegen. Eerst een leugentje om bestwil, dan een iets grotere leugen, en op het laatst ben je een enorme oplichter die rijk wordt over de rug van iedereen om je heen, en vooral, het doet je niets meer. Langzaam schroeit je geweten dicht.
Stel dat Satan dat plaatje in 1 keer had laten zien.... het verschil tussen een onschuldig persoon en hoe iemand later kan worden, dan zou je daar nooit voor kiezen, aangezien je dan nog het oneerlijk erin ziet dat je tegenspreekt.

Hij wil gewoon zoveel mogelijk mensen met zich meetrekken de vernietiging in.
Daarom voor degene die nieuwsgierig is naar het spirituele.... schept hij de illusie dat sommige mensen visoenen hebben, de toekomst kunnen voorspellen. Voor personen die heel gelovig zijn maakt hij duizenden religies... die allemaal wel een vorm van waarheid hebben, maar het doel net missen. Zo voor ieder wat wils.. om er maar voor te zorgen dat de mogelijkheid dat iemand wel voor God kiest steeds kleiner wordt. Kan je kiezen uit 2 mogelijkheden, zwart of wit... dan is het duidelijk... maar zijn er vele lichte kleuren en vele donkere kleuren... sommige gespikkeld en anderen gestreept... dan ontstaat er verwarring en is het moeilijk om het juiste te zien. Volgens de bijbel gaat Satan in ieder geval zo te werk.

Dit is allemaal maar een beetje mijn idee hoor... aan de hand van wat ik lees. Ik wil niets gaan opleggen of zeggen dat ik 100% juist zit, ik laat alleen zien wat ik lees en hoe ik dit kan interpreteren.

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 12:22 schreef cyber_rebel het volgende:
Natuurlijk kan het dan zijn dat een ziel enkel de vrije wil bezit (zoals iteejeer al eerder uitlegde), een basisvereiste, maar dan zou je als ziel dus niks doen, slechts zijn. Zou wel weer kunnen betekenen dat dat de redenen is waarom zielen lichamen opzoeken, om een persoonlijkheid te krijgen.

Of de ziel en het lichaam vormen een hybride dus naast het bestuurd worden door de ziel oefent het lichaam ook invloed uit op de ziel. Maar de ziel lijkt me juist iets dat onbeinvloedbaar moet zijn, al zouden wij dan die hybride wellicht kunnen zijn.
Naja zal er verder niet dieper op in gaan, geen zin om al te diep erover na te denken.

Iteejeer, zijn dat die ervaringen die je eerst nog niet wilde posten?

De ziel is niet je karakter of persoonlijkheid.

Ik zie de mens als een uiterst ingewikkeld materieel bouwsel, iets dat uit een heleboel onderdelen bestaat. En daardoor kwetsbaar is geworden; kwetsbaarder dan bv water: als je een beker water uit een emmer neemt, is het water daarmee nog niet beschadigd.
Als je een van een boom een tak afzaagt, zal het ook nog wel goedkomen.
Maar als je van een dier of een mens een stuk afzaagt, is de schade, het functieverlies, de pijn, en het risico op doodgaan veel groter.
Daarom is het niet onlogisch om te stellen dat de evolutie om zich tegen dat soort ingrepen te weren een zelfverdedigings-concept heeft ingebouwd: water verdedigt zich nooit, een plant hoogst zelfde en primitief, maar dieren en mensen aggressief en actief.
Dat zelfverdedigings-concept is het bewustzijn geworden. Een noodzakelijk concept, enerzijds voor die zelfverdediging, anderzijds voor het ik-besef: weten dat een deel van jou bij jou hoort is voor ons logisch, maar niet vanzelfsprekend. (Als je mensen hebt meegemaakt die in een dermate staat van depersonalisatie zitten dat ze hun eigen arm niet meer herkennen als zijnde hún arm, dan weet je dat dat óók anders kan.)

Dus, samengevat: we hebben een bouwsel, dat omwille van de zelfhandhaving én de zelfherkenning cq zelfbesef een 'ik' nodig heeft. En dus een bewustzijn.
(Descartes heeft ooit gezegd: alles met structuur heeft bewustzijn. Dat sloeg dus ook hierop, al kwam hij er vanuit een andere redenatie. Uiteraard neergesabeld door de exactelingen die zichzelf dankzij hun eigen beperkingen slim kunnen vinden: tegenstrijdig maar waar.)

Maar dat systeem is onbezield. We hebben het dan over een biologische robot, een automaat. Die idd in staat is te leven. Maar de goddelijke vonk van het bezield leven, komt vanuit de ziel. Die ziel is idd moeilijk te omschrijven, anders dan in functionele modellen zoals ik hiervoor deed.

Dat robotje bestaat in ruimte en tijd, want is materieel bepaald. De ziel is dat niet, dat is de inganspoort, de deur, naar een ander soort realiteit, een kosmische staat van 'zijn'. Datgene wat het leven méér maakt dan alleen maar de dagelijks zelfhandhaving, komt via de ziel. Het lichaam, met zijn bewustzijn en zijn persoonlijkheid, is zo dus idd als het ware een huis voor een geestelijk soort leven vanuit de kosmos.

Het is ook in vrijwel iedere godsdienst zo dat het als een groot goed beschouwd wordt als je je lichamelijke eigenschappen en behoeftes op de tweede plaats kunt zetten. Alleen dan stuurt je ziel, of 'iets' via je ziel, je aardse leven. En heeft iets kosmisch, iets goddelijks, dus invloed op het aardse bestaan.

Het calvinisme heeft dat hier veranderd, en daarmee impliciet de rol van de ziel miskend: men zei dat materieel succes een teken was dat god het vond dat je het allemaal goed deed. Dus af die tijd konden we zaken als contemplatie vergeten: doie je werk goed, en je komt in de hemel. Dat levert inderdaad een maatschappij op die materieel prima in elkaar zit. We leven in een paradijs, we hebben de technologie om iedereen te voeden, om iedereen een comfortable en pijnloos leven te laten lijden. En ziet, we gebruiken die technologie voor oorlogen en voor eigen winstbejag. We zijn individualistischer dan ooit, gezonder dan ooit, maar zieker dan ooit.

Want, who needs a soul...

Liefde.

Oh ja, en laat ik het nu maar eens heel duidelijk aangeven. Ik geloof in een ziel.
Ik heb er nooit zo gedurende mijn leventje erg bij stilgestaan, maar voor mij was het het ontbrekende puzzelstukje, de beseffenis van (het) al(les). De ziel is. Groter dan jijzelf, zoals al eerder werd gezegd, groter dan je lichaam, groter dan je gedachtes. Het is niet je gedachtes, het is niet je lichaam, het is..jij, hoe jij alles bent.

Je denkt niet meer met je gedachtes, maar met je ziel. Je voelt je (even) vervreemd, omdat je bijvoorbeeld je gedachtes (je verstand/intellect etc) kwijtraakt, het lost op. Maar je krijgt er de ziel voor terug. Je bouwt op je ziel, je leeft op je ziel. Die beseffenis, heeft mij doen beseffen, dat ik niet mijn gedachtes ben, dat ik niet alleen mijn lichaam ben, dat ik gewoon ben, en dat is nog zwak uitgedrukt. De ziel overstijgt alles en is alles. En het mooie is dat je alles niet meer bekijkt vanuit het verstand, maar met de ziel: geluiden (muziek bijvoorbeeld, maar ook een fluitend vogeltje, vooral in het begin, ze tsjilpte gewoon oorverdovend mooi en helder), dingen die je ziet (van een wolk t/m een simpele mier), geuren (bloemen, herinneringen die naar het nu komen, etc), etc. Het was en is al mooi allemaal, maar nog mooier geworden. De ziel neemt op en neemt gelijk waar, het doet en reageert gelijk, vandaar dat ik de verhalen ook niet zo vreemd vind eigenlijk. Het verstand doet het een beetje teniet, neem waar met de ziel en geniet!

_{nu ben ik weg}

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 13:03 schreef Salvad0R het volgende:
Liefde.

Geloof, hoop en liefde.
De drie grondstenen van de katholieke kerk.

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 13:08 schreef iteejer het volgende:

[..]

Geloof, hoop en liefde.
De drie grondstenen van de katholieke kerk.

En hoeveel streven ze werkelijk na?

Ben ik toch weer even .

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 12:52 schreef -Lotte- het volgende:

Satan opperde in de bijbel dat als mensen alles zouden kwijtraken... ze uiteindelijk God zouden vervloeken en sterven ( vb Job ).

Juist.
Als mensen alles kwijtraken, geen geloof meer hebben etc. Dan kunnen ze inderdaad sterven, maar zal dat letterlijk genomen zijn? Er onstaat een stilte. Een lege ruimte tussen het goede en het kwade.

Het kwijtraken van alles, hoeft niet de hele mensheid te beïnvloeden in en naar het slechte. En zoja dan is het slechte, kan het slechte wat dat betreft dan wel opzienbarend heel erg mooi zijn. Van wie zal dat dan de truccendoos zijn, wie heeft daar dan wat aan? Want wordt sterven dan wel zo letterlijk bedoeld.

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 12:52 schreef -Lotte- het volgende:

[..]

Als je puur kijkt wat de bijbel zegt... is de strijd in principe tussen goed en kwaad al bepaald. Ook de uitkomst staat eigenlijk al vast. Satan opperde in de bijbel dat als mensen alles zouden kwijtraken... ze uiteindelijk God zouden vervloeken en sterven ( vb Job ). God zei dat wat er ook gebeurd, er altijd mensen zulllen blijven die uit vrije wil toch geloof in hem stellen, en zullen vechten tegen het kwaad... in onzelf en buiten ons lichaam. Hoewel de geschiedenis nu al aantoont dat er altijd wel mensen zijn geweest die in God geloofden, wil Satan zoveel mogelijk mensen van God aftrekken.

Als je god vervangt voor liefde kan ik het wat dit betreft wel met je eens zijn. Mensen die alles kwijt zijn (m.n. liefde), zullen liefde niet meer hoog in het vaandel hebben (logisch).

Ik geloof niet in een aangeboren neiging tot liefde voor materiele zaken, dat is slechts aangeleerd (mijn overtuiging). En wie materieel ingesteld is, is minder ingesteld op hoop, geloof en liefde.

quote:

Hij wil gewoon zoveel mogelijk mensen met zich meetrekken de vernietiging in.
Daarom voor degene die nieuwsgierig is naar het spirituele.... schept hij de illusie dat sommige mensen visoenen hebben, de toekomst kunnen voorspellen. Voor personen die heel gelovig zijn maakt hij duizenden religies... die allemaal wel een vorm van waarheid hebben, maar het doel net missen. Zo voor ieder wat wils.. om er maar voor te zorgen dat de mogelijkheid dat iemand wel voor God kiest steeds kleiner wordt. Kan je kiezen uit 2 mogelijkheden, zwart of wit... dan is het duidelijk... maar zijn er vele lichte kleuren en vele donkere kleuren... sommige gespikkeld en anderen gestreept... dan ontstaat er verwarring en is het moeilijk om het juiste te zien. Volgens de bijbel gaat Satan in ieder geval zo te werk.

Zolang religies liefde als uitgangspunt nemen, kan dat nooit het werk van satan zijn. Hij is er de tegenpool van. God (voor mij liefde) komt tot ieder in verschillende vormen, waarvan de een niet beter is dan de ander (volgens mijn overtuiging). Zolang je daarvanuit gaat kun je eigenlijk niet fout gaan. Als je houdt van alles om je heen, de mensen, de natuur, dieren, alles dat wezenlijk is (een ziel heeft), kan dat nooit het werk van satan zijn. Wat denk jij daarvan lotte?


[/quote]

[ Bericht 0% gewijzigd door djenneke op 12-06-2004 13:42:46 ]

quote:

Op vrijdag 11 juni 2004 19:56 schreef iteejer het volgende:
Dus
míjn concept van de ziel: de kern van je persoonlijkheid die in contact kan treden met een 'kosmische realiteit', en delen van die kosmische realiteit kan filteren en bewust doen worden.

Snapt iemand dit nog?

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 01:02 schreef Morwen het volgende:
Voor mij is de ziel een universele energie die zich -tijdelijk- manifesteerd in een lichaam, tenminste zo denk ik er nu over (met dat wat ik tot nu toe aan kennis erover heb). En ik denk dus ook dat jouw ziel verbonden is met "het al", dat is in mijn ogen nooit weg.

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 13:05 schreef sweetgirly het volgende:
Je denkt niet meer met je gedachtes, maar met je ziel. Je voelt je (even) vervreemd, omdat je bijvoorbeeld je gedachtes (je verstand/intellect etc) kwijtraakt, het lost op. Maar je krijgt er de ziel voor terug. Je bouwt op je ziel, je leeft op je ziel. Die beseffenis, heeft mij doen beseffen, dat ik niet mijn gedachtes ben, dat ik niet alleen mijn lichaam ben, dat ik gewoon ben, en dat is nog zwak uitgedrukt. De ziel overstijgt alles en is alles.

Allemaal prachtige omschrijvingen van één en hetzelfde iets in andere woorden gevat. Erg mooi, herkenbaar en begrijpelijk.

Hoewel Iteejer: ik vraag me af waar jij nu de grens legt tussen zielen en geesten? Of is er geen grens?

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 12:52 schreef -Lotte- het volgende:
Hij wil gewoon zoveel mogelijk mensen met zich meetrekken de vernietiging in.
Daarom voor degene die nieuwsgierig is naar het spirituele.... schept hij de illusie dat sommige mensen visoenen hebben, de toekomst kunnen voorspellen. Voor personen die heel gelovig zijn maakt hij duizenden religies... die allemaal wel een vorm van waarheid hebben, maar het doel net missen. Zo voor ieder wat wils.. om er maar voor te zorgen dat de mogelijkheid dat iemand wel voor God kiest steeds kleiner wordt. Kan je kiezen uit 2 mogelijkheden, zwart of wit... dan is het duidelijk... maar zijn er vele lichte kleuren en vele donkere kleuren... sommige gespikkeld en anderen gestreept... dan ontstaat er verwarring en is het moeilijk om het juiste te zien. Volgens de bijbel gaat Satan in ieder geval zo te werk.

Sorry, maar zoiets als de duivel of Satan bestaat niet. Noch een goed of kwaad. Daar geloof ik echt niet in. Ik geloof in God ja, Satan aan de andere kant is een zelfgecreëerde illusie van de kerk om mensen bang te maken en zo meer aanhangers te verkrijgen. Je raakt hier bij mij een gevoelig punt omdat ik eens aan den lijve de onderwerping van de kerk heb ondervonden in wat Iteejer een contact met een andere ziel zou noemen. Ik noem het liever contact met andere energieën of entiteiten (let op: dit zijn twee hele verschillende dingen, ook al bestaat een entiteit ook uit energie).

Als note: Ik ben zelf katholiek opgevoed en de Bijbel is mij zeer bekend. Echter door ervaring heb ik niks anders kunnen doen dan mij van de katholieke kerk verwijderen.

Goed en kwaad creëer je zelf. Je zou geen keuzes kunnen maken als je niet voor jezelf goed en kwaad zou definiëren. Echter bestaat er in het absolute geen goed noch kwaad. Alles is. Het Al. Daar is geen goed, beter, fout of het ultieme kwaad. Alleen maar Al en dat is zoals eerder gezegd, liefde.

_{Hopelijk ga ik nu niet te veel offtopic?}

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 13:21 schreef sweetgirly het volgende:

-knip-

En sorry..volgens mij spreek ik in riddles.
Want ik geloof dus in de kracht van de kosmos.
Ik geloof niet in wat mensen (zogenaamd) denken, ik geloof in wat de ziel zeggen wilt.

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 13:39 schreef Geartsjuh het volgende:
Hoewel Iteejer: ik vraag me af waar jij nu de grens legt tussen zielen en geesten? Of is er geen grens?

De ziel binnen jezelf zie ik als iets wat een toegang heeft tot ene kosmische realiteit, maar wel aan jouw persoonlijkheid gekoppeld is.
De ziel kan zich bv uiten in een soort contact met die kosmische realiteit, afgestemd worden op een tijd/plaats/persoon etc.

Een geest - weet ik eigenlijk niet zo goed Ik weet niet of je geesten waar kunt nemen buiten je ziel om. Als dat zo is, zou die geest zich bevinden in onze materiele wereld van tijd en ruimte, denk ik. En dat lijkt me niet te kunnen, beter uitgedrukt, dat wordt een begripsverwatering.

Wat het waarnemen van geesten en spoken betreft: ik denk dat je dus via je ziel op onbewust niveau allerlei informatie binnen kunt krijgen. Onbewust niveau - want het is een ander soort realiteit, dus niet zonder meer 'zichtbaar' voor onze naar ruimte en tijd gedefinieerde realiteit.
Nu is het zo dat onze normale zintuiglijke waarneming werkt op basis van patroonherkenning. We zien iets -> gaan dat herleiden tot een bekende vorm -> en we zien een stoel, boom, etc. Zo kunnen we bv ook een boom zien in een wolkenformatie: tuurlijk zijn het wolken, maar je kunt er bv een boom in zien.
Stle nu es dat je in het donker iets vaags ziet: je kunt er niets in herkennen, onbewust probeer je er van alles van te maken, maar het lukt niet erg. Oók onbewust zou je bv een stuk informatie 'binnen' kunnen krijgen via je ziel. Het is absoluut mogelijk dat je waarnemingsinterpretatie dan beinvloed kan worden door die ziels-info. Zodat je dat vage vlekje een vorm kunt geven, overeenkomstig datgene wat die zielsinfo wil zeggen. Uiteraard zijn die beelden veelal symbolisch.

Dit is geen veronderstelling maar een reeel principe. 'Zien wat je wil zien' als uitdrukking wijst ook al die kant op. Bovendien, ik heb destijds juist op dit soort punten aardig wat onderzoek gedaan. Voor de exactelingen: óók exact onderzoek, hersenhelft-differentiatie, patroonherkenning, tachistoscopie, en alles geobjectiveerd met twee grote 19" rekken vol apparatuur. Dat soort benaderingen zegt tuurlijk niets over een ziel. Wél over de manier waarop waarnemingen verwerkt worden. Dus ook over die gevallen waar waarnemingen duidelijk een andere bron hadden dan de zintuigen.

Ook een bepaald soort dromen kun je op die manier bekijken: vertaalde, gesymboliseerde beelden van een andere realiteit. De keuze van de symbolen is dan niet afhankelijk van een vage vlek die je ergens ziet, maar van de talloze 'symbool-kandidaten' die zich in de vorm van beelden en herinneringen in je geheugen bevinden.

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 13:37 schreef djenneke het volgende:
Zolang religies liefde als uitgangspunt nemen, kan dat nooit het werk van satan zijn. Hij is er de tegenpool van. God (voor mij liefde) komt tot ieder in verschillende vormen, waarvan de een niet beter is dan de ander (volgens mijn overtuiging). Zolang je daarvanuit gaat kun je eigenlijk niet fout gaan. Als je houdt van alles om je heen, de mensen, de natuur, dieren, alles dat wezenlijk is (een ziel heeft), kan dat nooit het werk van satan zijn. Wat denk jij daarvan lotte?

Heel even kort, moet zo weg..

Vaak komt hij als een ’sluwe slang’ en zelfs als een afvallige „engel des lichts” staat er in de bijbel. Hij kan zichzelf dus erg goed voordoen.... en vermommen als iets goeds... en toch slecht zijn. Dat is juist het slinkse in hem.

Later ga ik in op de rest

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 13:53 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

En sorry..volgens mij spreek ik in riddles.
Want ik geloof dus in de kracht van de kosmos.
Ik geloof niet in wat mensen (zogenaamd) denken, ik geloof in wat de ziel zeggen wilt.

Geeft niks doe ik ook altijd
Maar wel leuk dat je ut zelf in de gaten hebt
Daarentegen vond ik je post daarvoor errug cooliewoolies.
(ps. bepaalde woordjes laat ik nu weg, kewl? zie voor betreffende opmerking in mijn ondertitel )

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 12:52 schreef -Lotte- het volgende:
Dit is allemaal maar een beetje mijn idee hoor... aan de hand van wat ik lees. Ik wil niets gaan opleggen of zeggen dat ik 100% juist zit, ik laat alleen zien wat ik lees en hoe ik dit kan interpreteren.

Owkej dan
Niks mis mee dacht ik zo
Zo kijk ik er ook tegenaan

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 12:49 schreef djenneke het volgende:
Ik denk dat je persoonlijkheid niet met ziel moet verwarren. Wat mij betreft is een persoonlijkheid veel oppervlakkiger, en gaat een ziel veel verder. Je ziel kan zich wel manifesteren in je persoonlijkheid, dat wil zeggen de basis van je persoonlijkheid, maar is niet gelijk aan. Het is moelijk uit te leggen, maar ik ga even een poging doen:

Je persoonlijkheid wordt niet alleen beinvloed door je ziel, maar ook door je ervaringen: je sociale omgeving, de mensen die je tegenkomt, de dingen die je overkomen. Ik geloof in reincarnatie. Als je ziel gelijk was als je persoonlijkheid, dan zou dat betekenen dat je steeds als dezelfde persoon (wat betreft persoonlijkheid) terug zou keren. Het doel van het leven is leren, daarom reincarneer je, zodat je ziel steeds rijker wordt. Met die ervaring kun je ook weer andere mensen helpen. Je ziel heeft dus zeker wel invloed op je persoonlijkheid.

Dus volgens jouw bestaat de persoonlijkheid van een mens als het ware uit de basis van de ziel beinvloed door de omgeving? Met de genetische basis erbij neem ik aan?
Als de ziel wel degelijk invloed heeft op je persoonlijkheid, waarom kunnen sommige mensen dan zon 180 graden draai in persoonlijkheid krijgen? Is dat dan omdat de invloed van de ziel zo minimaal is? En wordt dan ook de invloed van de ziel sterker naarmate deze meer levens heeft meegemaakt?
En betekend dit ook dat als we sterven dat we in feite echt sterven (onze persoonlijkheid gaat verloren) en er slechts een klein deel blijft voortbestaan?

quote:

Ik kan nog verder gaan, maar ben bang dat je dan afhaakt, dus ik hou het hier even bij!

Nee hoor, ik ben hier niet om het idee van een ziel af te kraken, ben oprecht geintereseerd in de ideeen en ervaringen erover . Zolang het maar niet een heel a4 stuk tekst wordt zal ik het zeker lezen.

quote:

Op zaterdag 12 juni 2004 13:00 schreef iteejer het volgende:

[..]

De ziel is niet je karakter of persoonlijkheid.
...
Maar dat systeem is onbezield. We hebben het dan over een biologische robot, een automaat. Die idd in staat is te leven. Maar de goddelijke vonk van het bezield leven, komt vanuit de ziel. Die ziel is idd moeilijk te omschrijven, anders dan in functionele modellen zoals ik hiervoor deed.

Dat robotje bestaat in ruimte en tijd, want is materieel bepaald. De ziel is dat niet, dat is de inganspoort, de deur, naar een ander soort realiteit, een kosmische staat van 'zijn'. Datgene wat het leven méér maakt dan alleen maar de dagelijks zelfhandhaving, komt via de ziel. Het lichaam, met zijn bewustzijn en zijn persoonlijkheid, is zo dus idd als het ware een huis voor een geestelijk soort leven vanuit de kosmos.

...

Dat zonder ziel/levensvonk de mens slechts een machine is ben ik met je eens. Dat is ook een probleem dat ik heb met het idee dat onze bewustzijn of beter gezegd essentie voortkomt uit de hersenen. Dat veel wetenschappers dit af doen met het totaal is meer dan de delen ed. beweringen zijn dan ook te simplistisch en makkelijk mijn inziens.
Dat je over descartes begint is interessant, heb er verder nooit over gehoord al komt het wel overeen met mijn idee dat als we slechts hersenen zijn er meer structuren moeten zijn die hetzelfde resultaat kunnen opleveren, dwz een bewust levend wezen opleveren. Lijkt me iig vrij logisch.
Echter dat de ziel niet je persoonlijkheid of karakter is en in feite een levensvonk wat vrije wil mogelijk maakt (dat is wat je zegt toch?) is problematisch. Als een ziel geen persoonlijkheid heeft maar wel vrije wil dan betekend dat dat er vanuit de ziel dus geen werkelijke wil is (daar is persoonlijkheid voor nodig) maar enkel de mogelijkheid ertoe.
Echter als een machine dan die ziel krijgt zit dus de volledige persoonlijkheid in die machine, dus de wil ergens toe is in de machine. Maar juist die wil is voorgeschreven door de natuurwetten van dit universum en dus heeft de machine ondanks ziel nog steeds geen vrije wil aangezien wat het wilt nog altijd 100% afhangt van dit universum.
Kortom bij de ziel moet ook een wil vrij van wetten of invloeden zitten en dan heb je het al snel over een persoonlijkheid.

En ik heb een wat optimistischer wereldbeeld blijkbaar, volgens mij zijn we redelijk op de goede weg ook al hebben we nog een lang eind te gaan.

quote:

Op maandag 14 juni 2004 16:31 schreef cyber_rebel het volgende:

[..]

Dus volgens jouw bestaat de persoonlijkheid van een mens als het ware uit de basis van de ziel beinvloed door de omgeving? Met de genetische basis erbij neem ik aan?
Als de ziel wel degelijk invloed heeft op je persoonlijkheid, waarom kunnen sommige mensen dan zon 180 graden draai in persoonlijkheid krijgen? Is dat dan omdat de invloed van de ziel zo minimaal is? En wordt dan ook de invloed van de ziel sterker naarmate deze meer levens heeft meegemaakt?
En betekend dit ook dat als we sterven dat we in feite echt sterven (onze persoonlijkheid gaat verloren) en er slechts een klein deel blijft voortbestaan?
[..]

Nee hoor, ik ben hier niet om het idee van een ziel af te kraken, ben oprecht geintereseerd in de ideeen en ervaringen erover . Zolang het maar niet een heel a4 stuk tekst wordt zal ik het zeker lezen.

De ziel is het wezen van een persoon, eigenlijk 'het zijn', dit is zo moeilijk om uit te leggen
Goed dan, misschien een ander woord dat je beter begrijpt: bewust-zijn. Even zoals ik het zie:

Het doel van de ziel is om te leren, ervaring op te doen, om bewustwording te verkrijgen, zich dus te ontwikkelen. Dit doe je via de ontwikkeling van je persoonlijkheid:
Bij de geboorte en in de periode na de geboorte verliest de ziel geleidelijk haar "greep" op de persoonlijkheid, waardoor de persoonlijkheid uiteindelijk over "absolute" vrije wil beschikt. Dit betekent, dat de persoonlijkheid vrij is om of te proberen naar de wensen van de ziel te leven - bewust te leven - of om dit juist niet te doen. De persoonlijkheid kan dus kiezen om de kansen, die worden voorgeschoteld, af te wijzen of er gebruik van te maken.

De persoonlijkheid is dus verbonden met de ziel, omdat de keuzes die je maakt het ontwikkelen van je ziel beinvloeden. Je bent echter vrij om dit wel of niet te doen. Dus ookal verandert je persoonlijkheid, die keuzes blijven! En je ziel is nog net zo verbonden met je persoonlijkheid, als daarvoor.

Pfff... ik hoop dat ik zo voor je heb duidelijk gemaakt hoe ik het zie, het blijft moeilijk om onder woorden te brengen!

quote:

Op maandag 14 juni 2004 17:50 schreef djenneke het volgende:
De ziel is het wezen van een persoon, eigenlijk 'het zijn', dit is zo moeilijk om uit te leggen
Goed dan, misschien een ander woord dat je beter begrijpt: bewust-zijn. Even zoals ik het zie:

Het doel van de ziel is om te leren, ervaring op te doen, om bewustwording te verkrijgen, zich dus te ontwikkelen. Dit doe je via de ontwikkeling van je persoonlijkheid:
Bij de geboorte en in de periode na de geboorte verliest de ziel geleidelijk haar "greep" op de persoonlijkheid, waardoor de persoonlijkheid uiteindelijk over "absolute" vrije wil beschikt. Dit betekent, dat de persoonlijkheid vrij is om of te proberen naar de wensen van de ziel te leven - bewust te leven - of om dit juist niet te doen. De persoonlijkheid kan dus kiezen om de kansen, die worden voorgeschoteld, af te wijzen of er gebruik van te maken.

De persoonlijkheid is dus verbonden met de ziel, omdat de keuzes die je maakt het ontwikkelen van je ziel beinvloeden. Je bent echter vrij om dit wel of niet te doen. Dus ookal verandert je persoonlijkheid, die keuzes blijven! En je ziel is nog net zo verbonden met je persoonlijkheid, als daarvoor.

Dus, verbeter me maar als ik er naast zit, is volgens jou de ziel de essentie van wat we zijn, bevat dit de levenservaringen en de tot zover gevormde persoonlijkheid daaruit. Neemt bij geboorte de invloed van de zielpersoonlijkheid sterk af en dat van het lichaam (genetische aanleg + ervaring) sterk toe. En is hierbij een wisselwerking tussen ziel en lichaam waarbij de ziel ervaringen van het lichaam doorkrijgt en we vanuit de hele ziel-lichaam persoonlijkheid de keuze hebben meer naar richting de zielpersoonlijkheid te gaan.

Mijn idee kort daarover: Als de persoonlijkheid van het lichaam zo sterk aanwezig is aanvankelijk dan betekend dit dat in ons leven we dus voor een sterke mate bestuurd worden door natuurwetten, contact met ziel krijgen wordt dan erg lastig.

En ik vraag me verder af waar we naar moeten ontwikkelen? Een gemiddeld gebalanceerde persoonlijkheid? Als je lang genoeg doorgaat is dat wat je dan uiteindelijk zou krijgen.

quote:

Pfff... ik hoop dat ik zo voor je heb duidelijk gemaakt hoe ik het zie, het blijft moeilijk om onder woorden te brengen!

Ach ik denk dat je me het idee wel redelijk hebt uitgelegd, vind het ook leuk dat je het iig probeert om onder woorden te brengen hoe jij het ziet

Nog niet helemaal:
- de ziel bestaat niet uit de persoonlijkheid! Alleen wel uit de ervaringen die je m.b.v. je persoonlijkheid opdoet! Naarmate je ouder wordt, heeft de ziel inderdaad minder invloed op je gedrag, je gedachten etc. Maar andersom wel.
- Ook het niet kiezen voor bewust zijn, heeft invloed op je ziel, die blijft zich wel ontwikkelen, alleen zal dat betekenen dat je andere ervaringen opdoet, en dus je ziel zich anders ontwikkelt dan als je wel bewust bent van de keuzes die je maakt.
- Zodra je de keuze hebt gemaakt je ware zelf te zijn (bewust zijn dus), wordt het steeds meer vanzelfsprekend om de uitdagingen die het leven met zich meebrengt te aanvaarden. Dit betekent dat je, ondanks de randvoorwaarden die de omgeving ons blijkbaar oplegt, deze omstandigheden zonder mopperen kunt dragen en doorgaan met het maken van omstandigheden die je wel wenst. (karma). (Karma betekent dus niet dat je niks hoeft te doen, of dat je niks aan de omstandigheden hoeft te doen, zoals sommige mensen wel denken. Door niets te doen heb je geen gebruik gemaakt van de kansen die je werden aangeboden. Daardoor zal je ziel zich dus anders, wellicht minder, ontwikkelen.)

Je slaat de spijker op zijn kop met je conclusie waartoe wij ons ontwikkelen! Behalve dan dat het niet gaat om een gebalanceerde persoonlijkheid (wat uiteindelijk ook een gevolg zou zijn van bewust handelen/denken), maar een gebalanceerde (vervolmaakte) ziel!

Problemen bestaan dus eigenlijk niet (wel voor je gevoel uiteraard), maar zijn uitdagingen!

quote:

Op maandag 14 juni 2004 16:43 schreef cyber_rebel het volgende:
Echter dat de ziel niet je persoonlijkheid of karakter is en in feite een levensvonk wat vrije wil mogelijk maakt (dat is wat je zegt toch?) is problematisch. Als een ziel geen persoonlijkheid heeft maar wel vrije wil dan betekend dat dat er vanuit de ziel dus geen werkelijke wil is (daar is persoonlijkheid voor nodig) maar enkel de mogelijkheid ertoe.
Echter als een machine dan die ziel krijgt zit dus de volledige persoonlijkheid in die machine, dus de wil ergens toe is in de machine. Maar juist die wil is voorgeschreven door de natuurwetten van dit universum en dus heeft de machine ondanks ziel nog steeds geen vrije wil aangezien wat het wilt nog altijd 100% afhangt van dit universum.
Kortom bij de ziel moet ook een wil vrij van wetten of invloeden zitten en dan heb je het al snel over een persoonlijkheid.

Imo: de ziel herbergt geen persoonlijkheid, maar slechts een richting, een intentie. De wijze waarop die richting cq intentie naar buiten komt wordt bepaald door allerlei persoonlijkheidsfactoren. VAnuit de ziel gezien zou je dat de omgevingsvariabeken kunnen noemen.

Vele godsdiensten stellen ook dat niet zozeer wát je doet van belang is, als wel de intentie waarmee dat gebeurt.

Het religieuze keert toch weer terug. Ik ben daar al vroeg van afgestapt, met name door wat ik gezien heb van het straatleven. Niet dat ik als een teleurgesteld imeand rondliep, maar mijn conclusie was dat áls er al een god was, dat die zich geheel niets aantrok van onrechtvaardigheid en wreedheid. En als die dat niet doet, als die god op geen enkele wijze zich manifesteert in het leven behalve in de vorm van een abstractie en een serie geboden, waarom zou je hem dan niet eerder als een soort levenshouvast voor daaraan behoeftigen zien dan als een concreet bestaand iets?

Toch ontkom ik niet aan het erkennen van een soort intentie, een richting. Sommigen noemen dat 'liefde'. Iets wat die ziel wil bereiken. Paradijs en hemel, ook daarmee samenhangend, maar we gaan offtopic. Goeie smoes om te verhullen dat ik daar niet zo'n goed beeld van heb Soms denk ik zus, soms denk ik zo. Oftewel, kheb in feite geen idee

Dat beeld rond de ziel is wél redelijk uitgerijpt en constant. Ach je moet wat he..

De film 21 gram gaat toch ook over je ziel toch? Is hij het kijken waard?

quote:

Op dinsdag 15 juni 2004 13:20 schreef djenneke het volgende:
Nog niet helemaal:
- de ziel bestaat niet uit de persoonlijkheid! Alleen wel uit de ervaringen die je m.b.v. je persoonlijkheid opdoet! Naarmate je ouder wordt, heeft de ziel inderdaad minder invloed op je gedrag, je gedachten etc. Maar andersom wel.
- Ook het niet kiezen voor bewust zijn, heeft invloed op je ziel, die blijft zich wel ontwikkelen, alleen zal dat betekenen dat je andere ervaringen opdoet, en dus je ziel zich anders ontwikkelt dan als je wel bewust bent van de keuzes die je maakt.
- Zodra je de keuze hebt gemaakt je ware zelf te zijn (bewust zijn dus), wordt het steeds meer vanzelfsprekend om de uitdagingen die het leven met zich meebrengt te aanvaarden. Dit betekent dat je, ondanks de randvoorwaarden die de omgeving ons blijkbaar oplegt, deze omstandigheden zonder mopperen kunt dragen en doorgaan met het maken van omstandigheden die je wel wenst. (karma).

Ik begrijp het niet helemaal wat je bedoelt , waaruit bestaat de invloed van de ziel dan uit als het geen persoonlijkheid is? Bij een persoonlijkheid heb je bepaalde neigingen, zonder dit kan ik me niet voorstellen dat je iets wenst. En als de invloed van de ziel afneemt betekend het ook dat we meer een robot worden aangezien dan het lichaam meer invloed krijgt. Dus dan is het ook steeds lastige om te kiezen voor dat bewust zijn.

quote:

Op dinsdag 15 juni 2004 14:24 schreef iteejer het volgende:
Imo: de ziel herbergt geen persoonlijkheid, maar slechts een richting, een intentie. De wijze waarop die richting cq intentie naar buiten komt wordt bepaald door allerlei persoonlijkheidsfactoren. VAnuit de ziel gezien zou je dat de omgevingsvariabeken kunnen noemen.

Toch ontkom ik niet aan het erkennen van een soort intentie, een richting. Sommigen noemen dat 'liefde'. Iets wat die ziel wil bereiken. Paradijs en hemel, ook daarmee samenhangend, maar we gaan offtopic. Goeie smoes om te verhullen dat ik daar niet zo'n goed beeld van heb Soms denk ik zus, soms denk ik zo. Oftewel, kheb in feite geen idee

Dat beeld rond de ziel is wél redelijk uitgerijpt en constant. Ach je moet wat he..

Ook al zeg je geen idee te hebben toch ff wat vragen, omdat ik dat gewoon niet kan laten
Waar bestaat die intentie dan volgens jouw uit, net zoals sommigen naar liefde of iets hogers? En heeft de ziel nog meer intenties of neigingen? En is de intentie bij iedereen precies hetzelfde? Waarin verschilt de intentie van de karaktertrekken?
Als ik je goed begrijp heb je een zielintentie (neiging? ) en karakterneigingen in het lichaam en hebben die samen invloed op de ziel oid. Of zit ik er weer volkomen naast

quote:

Op donderdag 17 juni 2004 16:03 schreef cyber_rebel het volgende:

[..]

Ik begrijp het niet helemaal wat je bedoelt , waaruit bestaat de invloed van de ziel dan uit als het geen persoonlijkheid is? Bij een persoonlijkheid heb je bepaalde neigingen, zonder dit kan ik me niet voorstellen dat je iets wenst. En als de invloed van de ziel afneemt betekend het ook dat we meer een robot worden aangezien dan het lichaam meer invloed krijgt. Dus dan is het ook steeds lastige om te kiezen voor dat bewust zijn.

Let op, wat ik vertel, is niet zoals het is, maar zoals ik het zie, (nog even voor de duidelijkheid).
De invloed van de ziel is niet heel erg groot op de persoonlijkheid. Maar is er wel. Zo denk ik dat mensen die breed georienteerd zijn (en dus meer bewust), wellicht een oudere ziel hebben. Die mensen "kennen" het belang van bewust-zijn.

Neigingen die je hebt komen verder voornamelijk vanuit je persoonlijkheid, en de invloed van je omgeving. Niet vanuit je ziel. Als de invloed van je ziel dus afneemt, neemt die van je persoonlijkheid nog niet af. Je wordt dus geen robot! Ondanks je persoonlijkheid ben je altijd in staat om te kiezen! Ik hoop dat het nu duidelijker is?

quote:

Op donderdag 17 juni 2004 17:54 schreef djenneke het volgende:
Let op, wat ik vertel, is niet zoals het is, maar zoals ik het zie, (nog even voor de duidelijkheid).

LOL, nee dat snap ik wel . Het gaat mij erom wat jouw idee is over een ziel en ook of dat rijmt met het niet hebben van een persoonlijkheid in de ziel.

quote:

De invloed van de ziel is niet heel erg groot op de persoonlijkheid. Maar is er wel. Zo denk ik dat mensen die breed georienteerd zijn (en dus meer bewust), wellicht een oudere ziel hebben. Die mensen "kennen" het belang van bewust-zijn.

Neigingen die je hebt komen verder voornamelijk vanuit je persoonlijkheid, en de invloed van je omgeving. Niet vanuit je ziel. Als de invloed van je ziel dus afneemt, neemt die van je persoonlijkheid nog niet af. Je wordt dus geen robot! Ondanks je persoonlijkheid ben je altijd in staat om te kiezen! Ik hoop dat het nu duidelijker is?

Waaruit bestaat die invloed dan volgens jou?
En als je persoonlijkheid vooral in je lichaam zit dan ben je toch echt weinig meer dan een robot aangezien je lichaam in feite niet meer is dan dat.
Alleen heb je dus volgens jouw de keuze om te kiezen voor bewustzijn. Alleen is dit wel weer afhankelijk van je persoonlijkheid natuurlijk, een nuchter iemand zoals ik zal minder snel die keuze maken en dat zou dan weer het gevolg zijn van de aanname dat de ziel niet veel invloed heeft. Oftewel je wordt toch erg gehinderd door je lichaam dan?

Door je dit soort vragen te stellen, ben je al bezig met je bewustzijn, dus dat valt denk ik nogal mee...
Het gaat er niet om of je je bewust bent van een/je ziel, maar of je je bewust bezig houdt met de keuzes die je maakt.

De invloed van je ziel heeft dus invloed op de mate waarop je je orienteert. Een beetje zoals iteejer dus al zegt: intentie. Naar mate je meer bewsut ben van je keuzes, heeft je ziel ook meer invloed!
Je persoonlijkheid staat niet los van je ziel, alleen de invloed kan groter/kleiner zijn, en daar kun je dus zelf voor kiezen...

Een persoonlijkheid, is materieel, en bestaat slechts binnen de limieten van Tijd en ruimte. De ziel, Is binnen en buiten deze 2 gegeven. Beide zijn ze 1 en dezelfde, ze zijn 1, niks is gescheiden van de 1, niks is gescheiden van de ander.

Vergelijk het met een Kubus, een kubus heeft verschillende dimensies: Diepte, breedte, hoogte.
Elk gegeven bestaat in zijn eigen dimensie, maar zijn toch verbonden.

De ziel, is alles/overal, je persoonlijkheid, is lokaal/materieel.
De kubus, = de ziel.
Je persoonlijkheid, is een willekeurige dimensie van die kubus. Niet een 100% nauwkeurige vergelijking, maar beter dan dat kan ik het even niet duidelijk maken.

@Djenneke, ik geloof dat ik wel een redelijk beeld heb gekregen van jouw idee over zielen, dank je voor je antwoorden .
Dat ik me er mee bezig houd is omdat ik geintereseerd ben hoe een ziel in theorie idd mogelijk is gezien de kennis die we nu hebben. Ook komt de wetenschappelijke gangbare verklaring dat wie wij zijn eigenlijk onze hersenen is op mij erg onwetenschappelijk en ook wat ongeloofwaardig over. Niet dat dit betekend dat ik meteen een mogelijke zieltheorie zou aanhangen, maar ik ben er wel in geinteresseerd.

@choices, het eerste stuk van je vind ik erg vaag, wat bedoel je met die beide die 1 zijn? Over het 2e stuk, dan zie jij dus wel de persoonlijkheid als een deel van de ziel? Naast de andere aspecten dat het dan zou hebben.

quote:

Op vrijdag 4 juni 2004 01:33 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

Dank je en gelukkig ergens want vond het zelf toch wel weer wat om te plaatsen, en daarbij zoals Choices ook zegt is zoiets zo moeilijk uit te leggen, maar heb het wat geprobeerd. Misschien schroom ik daar ergens ook niet voor, onwetendheid en onbegrip genoeg in de nuchtere wereld , zulke dingen wil ik zelf soms toch wel delen eigenlijk en is dus best moeilijk soms nog, maar ben al blij dat ik hier even mijn verhaal kon doen.
[..]

Erg mooi.
En ben het met je eens. Heb zelf ondervonden dat zoiets uitleggen maar bar lastig is, niet dat ik het precies weet, maar al het ervarene (dat zullen meerdere truthers hebben) is soms al zo moeilijk uit te leggen, te verwoorden. Daarbij is oordelen de mens-eigen, logisch, maar bij ervaringen is dat soms moeilijk uit te sluiten dat je dat hoe dan ook krijgt, maakt het wat moeilijk. Sommige dingen zijn idd gewoon niet te begrijpen, die moet je voelen. Al heb ik soms wel de neiging dat anderen dat ook hebben gevoeld of ook ervaren. Ik zou dat soms graag hebben gewild, dan begrijpen ze het misschien meer, en andere zullen ook wel weer andere voorbeelden met andere ervaringen daarmee hebben.

Heb trouwens laatst eindelijk dat boek gekocht wat jij had aanbevolen en mij (en ook anderen volgens mij) op wees. En zo, echt nog super bedankt voor je tip! Wat een boek zeg. Hij vertelde af en toe dat je soms vanzelf de impuls krijgt om te stoppen en dat had ik idd ook, opeens uit het niets, sloeg ik hem dicht en toen dacht ik 'uhm, oh ja dat zei hij nog, cool.' Voor de rest kan ik alleen maar zeggen wat (te) herkenbaar allemaal, deja-vu's soms ten top, kwartje viel des te meer. Ben nog niet klaar, maar weet nu al dat ik hem als kadootje ga kopen voor andere. Vooral voor één iemand, waarvan ik zie dat diegene soms of vaak teveel in zijn gedachtes (hoofd) zit (verleden etc), mij lukt het niet om hem eruit te krijgen (ik wou laatst bijna dat gebied rond zijn hoofd weg trekken, figuurlijk deed ik het even , kom eruit). En daardoor heb ik het gevoel dat diegene niet zo goed en lekker in het leven staat. Het bevestigde mijn vermoedens allemaal een beetje (boel zelfs) etc.

Kan iemand mij vertellen hoe het boek heet en waar het over gaat? zou het zelf graag willen lezen!

quote:

Kan iemand mij vertellen hoe het boek heet en waar het over gaat? zou het zelf graag willen lezen!

heb je er helemaal zin in gekregen ..
komt ie:

Titel: De kracht van het Nu - Eckhart Tolle
Ondertitel: Gids voor spirituele verlichting

Hier volgt de achterflaptekst, lees ik nu ook pas voor het eerst goed , ben 's avonds nl gelijk aan het lezen geslagen. Mocht het (wat) offtopic zijn, dan verwijder ik het wel:

Om de weg te gaan die wordt beschreven in De kracht van het Nu dien je de identificatie met je analytische geest en het daardoor gecreëerde onechte zelf, het ego, te laten varen. We zijn ons denken niet. We kunnen onszelf van psychische pijn verlossen. Je authentieke kracht wordt dan pas gemobiliseerd door je over te geven aan het Nu. Hier vinden we vreugde en zijn we in staat ons ware zelf te omarmen. Daar komen we er ook achter dat we al 'heel' en 'volmaakt' zijn.

Velen zullen tijdens het lezen van dit boek vaststellen dat de grootste blokkades om in het Nu te komen onze relaties zijn, dat wil zeggen de manier waarop we in onze relaties staan. Relaties kunnen echter ook een toegang zijn om tot verlichting te komen, mits we ze wijs benutten zodat ze bijdragen aan onze bewustwording en we daardoor in staat zijn meer liefde te geven.

Als we volledig aanwezig kunnen zijn en iedere stap in het Nu kunnen zetten, kunnen we de werkelijkheid ervaren van zaken als 'overgave', 'vergeving' en 'het onnoembare'. Zo kunnen we onszelf openstellen voor de transformerende ervaring van De kracht van het Nu.

Eckhart Tolle werd geboren in Duitsland, waar hij tot zijn dertiende woonde. Na zijn studie in London werd hij wetenschappelijk medewerker aan de universiteit van Cambridge. Op zijn negenentwintigste maakte hij een diepe spirituele omslag mee. Vanaf dat moment tracht hij zijn transformatieproces te integreren en te verdiepen tijdens een intense reis naar binnen. De laatste tien jaar is hij werkzaam als counselaar en spiritueel leraar. Hij woont tegenwoordig in Vancouver.

Auteur Dan Millman over dit boek: 'De woorden van Eckhart Tolle leiden de lezer naar een woordenloos zijn, geven toegang tot een eeuwig heden. Tolle's praktische en mystieke boodschap reikt ons transcendente waarheden aan die ons vrij maken'.

Veel leesplezier!

_{heb zelf ook gelijk weer zin om verder te lezen}

ps. Dan Millman is weer één van mijn favo schrijvers, heb ik ook een mooi en leerzaam boek van. Ik vind zijn woorden dan ook wel wat zeggen en ben het tot nu toe helemaal met hem eens wat hij over het boek zegt. Maar lees het zelf maar en ondervind of ondervind het ondervondende.

[ Bericht 1% gewijzigd door sweetgirly op 20-06-2004 19:40:23 ]

ja, ik ben het met je eens. Maar ik vind na je dood dat je naar dat licht gaat, toch iets te simpel je hoeft niks te doen, je kan je niet ontwikkelen, er zit geen opbouw in. Als het zo eenvoudig zou zijn, iedereen maar zn eigen keuzes maken en gelukkig proberen te worden en daarna gaat iedereen naar dat o zo mooie witte licht. Het haalt een beetje mijn menselijkheid weg, niet dat ik een neiging naar lijden heb maar t moet volgens mij iets veel uitgebreiders zijn, veel ingewikkelder, en voor mij dus ook veel mooier. T zou geweldig zijn als de waarheid iets zou zijn wat ik(we) ons helemaal niet kunnen voorstellen. Mischien bestaat er wel iets, wat verscholen is waar wij naartoe gaan, wat heel anders werkt. Wat wij niet goed kunnen begrijpen met onze huidige intelligentie in de vorm van intelligentie van hersens ziel etc. Bij vragen zoals wat is de zin van het leven?, dat zijn toch zoekende vragen, je geeft er zelf zin aan. Ik denk dat er een beetje teveel vanuit het menselijke perspectief wordt bekeken. In ieder geval wees er van bewust dat je beperkt bent en dat veel dingen die je weet je ook hebt verkregen in een denkbeeld,dat gevoed is door bijvoorbeeld sfeer en omgeving en de dingen die heersen heb je een bepaald denkbeeld ontwikkeld. Naast dingen zoals rust/intelligentie/geluk/negatieve gevoelens/zelfvertrouwen enzovoort zouden er ook andere dingen kunnen bestaan, waar wij geen weet van hebben en waar wij ook niet bijkunnen. Bijna alle mooie dingen die goed voor ons zijn, zijn ook vaak de dingen die je niet kunt 'zien', Wat je ziet, is niet alles wat bestaat. Ik denk dat de waarheid in ieder geval iets heel goeds moet zijn, bijvoorbeeld alleen maar positieve energie. Wat je kent is niet alles wat is, wat bestaat. Ik denk op dit moment dat positieve energie(in een vorm die je niet kan bevatten) onze 'god' is.

ik hou er wel van als mensen een eigen waarheid hebben

[ Bericht 82% gewijzigd door amornl87 op 31-12-2004 12:00:27 ]

quote:

Op woensdag 29 december 2004 20:56 schreef amornl87 het volgende:
Hoewel ik het idee van witte licht niet echt prettig vindt, het komt op mij over als een soort einde, een einde betekent voor mij een soort van fysieke dood, als je niet meer verder kan zoeken omdat je al je waarheid hebt gevonden, dat vind ik verschrikkelijk. Ik moet binnenkort maar es wat meer te weten komen over reincarnatie

Volgens mij kan je dus sterven voor je dood .

Klinkt eng, is het niet volgens mij niet .
Dat is het idd ook met beeldtaal, het witte licht, de tunnel etc. Het kan allemaal, maar we kunnen nog meer, het is alleen een kwestie van kiezen en/of de keuzes de we (willen) maken en soms niet eens misschien. Wat dat betreft is het moment dat je nu leeft, evenzo belangrijk als alle andere momenten die komen (gaan), maar ze zijn misschien nog steeds onderschikt. Het pad waarop je nu loopt doet ertoe, dat is het pad waar je telkenmale keuzes kan maken.

Het witte licht zou je ook kunnen zien als het licht van je ziel, je eigen licht.
Eeuwigbrandend en eeuwigdurend, niks engs aan toch?

Hier mijn visie:

Er is maar 1 Ziel. En dat is Alles-omvattend dus alles wat je ziet. Net zoals op deze aarde de lucht overal aanwezig is. In een huis is er (zo goed als) overal lucht. Alleen in elke kamer is de lucht anders. In de keuken is de lucht anders dan op de slaapkamer en ook weer anders dan in de woonkamer.
Die kamers stellen wij voor met onze geest en desbetreffende lichaam. Wij zijn een onderdeel van 1 grote ziel.
Stel je komt een wachtkamer binnen, met een aantal mensen erin, en je hebt een brandende vraag en in die kamer kun je die vraag niet beantwoorden. De volgende dag kom je weer in dezelfde kamer , met weer een aantal mensen maar nu zijn er een paar andere mensen. Na een verloop (of opeens) wordt je vraag beantwoord. Dan is er een Ziels-deel (een geest met lichaam) die in dezelfde ruimte zit en die had wel het antwoord op je vraag. Dus als 2 Ziels-delen in de zelfde kamer komen, kunnen Zielen elkaar aanvullen (als ze, volgens mij, op een gelijkwaardig niveau zijn).

Sorry dat ik nog Offtopicer ging maar dit is mijn visie op het begrip Ziel. Ik vind dat je niet moet gaan discussieren over hoe het zal gaan als je je lichaam verlaat, want die tijd komt toch wel. Ik vind dat je meer moet gaan uitzoeken ( herinneren) wat nou Zelf bent en wat je wilt zijn. Door op die manier te gaan kijken/leven zul je minder moeite hebben als je "doodgaat".

Je Ziel

voor mij is dit simpel. je ziel is grotendeels een kopie van jezelf. het is niet iets fysieks, daarom kun je door middel van meditatie je ziel ontbinden van je lichaam en de andere wereld verkennen. geavanceerde voorbeeld is OBE (outer body experience) waarmee je letterlijk je ziel losmaakt van je lichaam en letterlijk rond zweeft. kost ENORM veel training en concentratie. het zal je maar gebeuren dat je ronddwaald en dan je eigen lichaam niet meer kunt vinden of trug er in kunt komen, das lullig. iedereen zal dan denken dat je dood bent hehe.

je ziel is wat je werkelijk bent en is de vulling van je lichaam. je ziel is je persoonlijk, je emoties, je gedachten, je herineringen etc. als je dement wordt en dingen vergeet komt dit niet vanwege een defect in je ziel, nee het is een defect van je lichaam. het deel dat de signalen van je hersenen doorstuurd is dan simpel weg verbroken.

voor mij is er geen discusie mogelijk op dit gebied. ik zou alleen speculeren en debateren als ik bepaalde spirituele dingen niet meegemaakt zou hebben en dus zou gaan gissen met logica. logica is geweldig, maar komt te kort zodra je over dit soort dingen begint, je moet het gewoon ervaren en voelen.

*kuch* ja als je lichaam sterft gaat je ziel je lichaam uit. als je spiritueel getrained ben kun je dan bijna alles doen wat je altijd al deed. beetje rondhangen en doen, maarja dat wordt saai lijkt mij dan. zo af en toe is leuk, maar een eeuwigheid lijkt me niks. anyway als je niet spiritueel getrained ben, zoals de meeste mensen, zal je onderbewuste keuzens maken op dat moment. als je ziel nog ongedane zaken heeft, of gewoon een sterke verbinding heeft met nog een levend individueel of object, dan blijf je op de aarde. beetje geestje spelen zullen we maar zeggen. maar je kunt ook de andere kant op, die kant ben ik sceptisch aangezien ik niet geloof in een god of iets dergelijks en dus ook niet geloof in een hemel/hel variant. maar ik weet wel dat je ziel ergens naar toe zal gaan

[ Bericht 24% gewijzigd door Enyalius op 29-12-2004 21:43:45 ]

ja, ik ben het met je eens. Maar ik vind na je dood dat je naar dat licht gaat, toch iets te simpel je hoeft niks te doen, je kan je niet ontwikkelen, er zit geen opbouw in. Als het zo eenvoudig zou zijn, iedereen maar zn eigen keuzes maken en gelukkig proberen te worden en daarna gaat iedereen naar dat o zo mooie witte licht. Het haalt een beetje mijn menselijkheid weg, niet dat ik een neiging naar lijden heb maar t moet volgens mij iets veel uitgebreiders zijn, veel ingewikkelder, en voor mij dus ook veel mooier. T zou geweldig zijn als de waarheid iets zou zijn wat ik(we) ons helemaal niet kunnen voorstellen

_{ik hou er wel van als mensen een eigen waarheid hebben}

ALSJEBLIEFT Lees de boeken van Neale Donald Walsch (vooral "Het Derde gesprek met God").
Daar staat alles perfect uitgelegd. En dood gaan is niks boeiends, je gaat alleen uit je lichaam en je wordt losgelaten van het begrip tijd. Als je als Ziel rondzweeft in het "hiernamaals" dan weet je iets en op hetzelfde moment ervaar je het ook tegelijk. In ons leven zit daar een tijd tussen. Soms een dag maar andere keren wel jaren, om maar een voorbeeld te noemen.
Als je die boeken gelezen hebt dan is niks meer ingewikkeld. Alles word simpel zoals het bedoeld is. In dat boek wordt ook uitgelegd dat Goed en Verkeerd gewoonweg niet bestaan. Er geldt alleen maar "Wat zo is" en "Wat werkt (voor de samenleving en/of jezelf) ". Das zo briljant.

Maar ik ga weer te Offtopic............ Iemand anders nog eigen visies?????

ja, ik ben het met je eens. Maar ik vind na je dood dat je naar dat licht gaat, toch iets te simpel je hoeft niks te doen, je kan je niet ontwikkelen, er zit geen opbouw in. Als het zo eenvoudig zou zijn, iedereen maar zn eigen keuzes maken en gelukkig proberen te worden en daarna gaat iedereen naar dat o zo mooie witte licht. Het haalt een beetje mijn menselijkheid weg, niet dat ik een neiging naar lijden heb maar t moet volgens mij iets veel uitgebreiders zijn, veel ingewikkelder, en voor mij dus ook veel mooier. T zou geweldig zijn als de waarheid iets zou zijn wat ik(we) ons helemaal niet kunnen voorstellen. Mischien bestaat er wel iets, wat verscholen is waar wij naartoe gaan, wat heel anders werkt. Wat wij niet goed kunnen begrijpen met onze huidige intelligentie in de vorm van intelligentie van hersens ziel etc. Bij vragen zoals wat is de zin van het leven?, dat zijn toch zoekende vragen, je geeft er zelf zin aan. Ik denk dat er een beetje teveel vanuit het menselijke perspectief wordt bekeken. In ieder geval wees er van bewust dat je beperkt bent en dat veel dingen die je weet je ook hebt verkregen in een denkbeeld,dat gevoed is door bijvoorbeeld sfeer en omgeving en de dingen die heersen heb je een bepaald denkbeeld ontwikkeld. Naast dingen zoals rust/intelligentie/geluk/negatieve gevoelens/zelfvertrouwen enzovoort zouden er ook andere dingen kunnen bestaan, waar wij geen weet van hebben en waar wij ook niet bijkunnen. Bijna alle mooie dingen die goed voor ons zijn, zijn ook vaak de dingen die je niet kunt 'zien', Wat je ziet, is niet alles wat bestaat. Ik denk dat de waarheid in ieder geval iets heel goeds moet zijn, bijvoorbeeld alleen maar positieve energie. Wat je kent, is niet alles wat bestaat.

ik hou er wel van als mensen een eigen waarheid hebben

boeken: Een lotus rijst op van Dr. P.R. Sharma
Met een open hartvan Yasmin Verschure

quote:

Op zaterdag 1 januari 2005 19:37 schreef amornl87 het volgende:
boeken: Een lotus rijst op van Dr. P.R. Sharma
Met een open hartvan Yasmin Verschure

Waar gaan die over??