MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Wat is beter dan gratis porno? Gratis orgelmuziek natuurlijk van o.a. Bach, Buxtehude, Sweelinck en Pachelbel. De kwaliteit is nog redelijk ook!
http://www.virtuallybaroque.com/list2.htm
http://www.virtuallybaroque.com/list2.htm
Ik heb wel eens wat beluisterd op die site, en het klinkt inderdaad best goed; voor een virtual performance, zoals ze het noemen.
.
Tering heb m net gedownload; dat is enkele heftige funky shit dat eerste stuk.quote:Op maandag 13 december 2004 01:32 schreef Toet het volgende:
Een stuk dat nog vreemder is, maar toch zeker ook lekker, is BWV 561, waarvan ik een fragment in mijn icoon heb staan. Van twijfelachtige authenticiteit, maar de moeite waard.
Ik zit op dit moment ook weer eens orgelwerken van Buxtehude te beluisteren... en als ik op dit moment uit een van de twee wv's mijn favoriet zou moeten kiezen dan zou ik op dit moment, misschien in een vlaag van emotionele verbijstering, voor BuxWV 161 (passacaglia in d-moll) kiezen.
Maar genoeg over Bach; nu weer over naar Buxtehude. .
.
.
'Paul McCartney krijgt een award van niemand minder dan Bono' - Beau van Erven Dorens.
http://www.last.fm/user/spacemangraig
http://www.last.fm/user/spacemangraig
Ikzelf vind het vioolconcert BWV1043 echt geweldig!
Jammer dat ik het nog niet zelf kan spelen
Jammer dat ik het nog niet zelf kan spelen
"If i think, it all seems absurd to me; if i feel, it all seems strange; if i desire, he who desires is something inside of me." Fernando Pessoa - The Book of Disquiet
Wandelen in Noorwegen
Wandelen in Noorwegen
Het is er weer tijd voor!
Eigenlijk al een maand of zoiets, maar ik heb pas nu het Bachgevoel weer echt te pakken. Laat voor de tijd van het jaar dus, maar who's counting. De gróte advent- en kerstcantates mochten natuurlijk ook dit jaar niet ontbreken, de onvergankelijke nummers 61, 64 en 147, maar wat te denken van de 36, 91 of de 132? Niet overbekend, maar stuk voor stuk strelingen voor de ziel. Nr. 132 bijvoorbeeld opent met een spectaculaire sopraanaria die behalve atletisch ook bijzonder stemmig en lieflijk is. De basaria is vervolgens wat grumpy, maar heeft toch iets bekoorlijks. Het is tenslotte kerst. De 36 verdient ook meer aanbeveling dan ze doorgaans krijgt: het openingskoor is uniek binnen Bachs oeuvre: nergens is de gestrenge Thomascantor zo lichtzinnig -- de laatste aria is een juweeltje.
Wat mij altijd zo opvalt is dat Bach eigenlijk al een prima gevoel had voor wat in onze tijd beschouwd wordt als "de standaard Disney-kerstsound". Warme hobo's, veel ondersteuning van hoorns en vooral: niet te ingewikkelde, zoetvloeiende melodijen. Iets waarvoor je bij Bach niet altijd moet aankloppen, maar de kerst maakte kennelijk toch de Mendelssohn in hem los. (Wat een idiote vergelijking, sorry hiervoor.) Voor je het weet wordt er in een autograaf een schetsje aangetroffen van een klein schattig muisje, gekleed in rode broek met gele knopen. (Oké, dit gaat te ver.)
Dit alles is bij uitstek merkbaar in het Weihnachtsoratorium, in de sinfonia van het tweede deel bijvoorbeeld. Of in de altaria van deel 1.
Eigenlijk al een maand of zoiets, maar ik heb pas nu het Bachgevoel weer echt te pakken. Laat voor de tijd van het jaar dus, maar who's counting. De gróte advent- en kerstcantates mochten natuurlijk ook dit jaar niet ontbreken, de onvergankelijke nummers 61, 64 en 147, maar wat te denken van de 36, 91 of de 132? Niet overbekend, maar stuk voor stuk strelingen voor de ziel. Nr. 132 bijvoorbeeld opent met een spectaculaire sopraanaria die behalve atletisch ook bijzonder stemmig en lieflijk is. De basaria is vervolgens wat grumpy, maar heeft toch iets bekoorlijks. Het is tenslotte kerst. De 36 verdient ook meer aanbeveling dan ze doorgaans krijgt: het openingskoor is uniek binnen Bachs oeuvre: nergens is de gestrenge Thomascantor zo lichtzinnig -- de laatste aria is een juweeltje.
Wat mij altijd zo opvalt is dat Bach eigenlijk al een prima gevoel had voor wat in onze tijd beschouwd wordt als "de standaard Disney-kerstsound". Warme hobo's, veel ondersteuning van hoorns en vooral: niet te ingewikkelde, zoetvloeiende melodijen. Iets waarvoor je bij Bach niet altijd moet aankloppen, maar de kerst maakte kennelijk toch de Mendelssohn in hem los. (Wat een idiote vergelijking, sorry hiervoor.) Voor je het weet wordt er in een autograaf een schetsje aangetroffen van een klein schattig muisje, gekleed in rode broek met gele knopen. (Oké, dit gaat te ver.)
Dit alles is bij uitstek merkbaar in het Weihnachtsoratorium, in de sinfonia van het tweede deel bijvoorbeeld. Of in de altaria van deel 1.
Wittgenstein
Goh, toen ik "deze" ( ) topic in MUZ zag staan dacht ik; hee, ik heb dat Vioolconcert in A gespeeld van die man! En dan lees je het topic door .. maargoed, ga toch maar wat meer Bach luisteren, heb een beetje een aversie gekregen tegen die man door dat concert..
63 is dan weer mijn ontdekking van de afgelopen dagen. Een mooi openingskoor en twee mooie duetten, vooral de eerste, maar met name een heel fijn slotkoor. Behalve 61 en 147 heb ik de nummers die je noemt volgens mij nog niet, maar deze twee brengen natuurlijk al aardig wat genot.
.
Heb maar heel weinig Kerst-cantates bedenk ik nu.......... en het Weihnachts-oratorium vind ik maar zozo. Is nooit een favoriet stuk van me geweest, ook al omdat Bach zelf er ook weinig om gaf, volgens mij - het is één grote remake van al die wereldlijke cantates met van die idiote teksten. Het kan in elk geval de vergelijking met de passies niet doorstaan. Het lijdensverhaal inspireerde Bach kennelijk een stuk meer dan de geboorte van Christus.
Wat betreft Koekepans opmerkingen over de sfeer die Bach weet te treffen, daarover hoef je niet verbaasd te zijn, daar is Bach altijd een meester in vind ik. Zowel het letterlijk uitbeelden van bepaalde woorden in de tekst (met name werkwoorden als breken, storten, druppelen, etc) als het scheppen van de juiste sfeer die bij de tekst hoort. Op zich is het natuurlijk logisch dat een componist dat doet, maar Bach doet het zo direct, zo simpel en tegelijk zo effectief en vernuftig dat het je steeds weer verbaasd doet staan. Dat is wat Bach (voor mij dan) torenhoog doet uitsteken boven alle andere componisten: hij kan zowel diepzinnig en complex als uitbundig en direct zijn, en in alle gevallen is de muziek kraakhelder en vol muzikale hoogstandjes.
Het is jammer dat Bachs wereldlijke cantates bij het grote publiek zo weinig bekend zijn, want het eenzijdige, en voor velen helaas afschrikkende beeld dat er bestaat van de strenge, zware, moeilijke Bach zou als sneeuw voor de zon verdwijnen als ze de prachtig fluitbare melodieën en 'catchy', effectrijke aria's uit de wereldlijke cantates beter zou kennen. En het geniale van Bach is dat de muziek van deze gelegenheidswerken net zo mooi, bijzonder, inventief, kortom net zoveel waard is als de zwaarmoedige, ontroerende muziek rond de grote thema's als lijden en verlossing.
Wat betreft Koekepans opmerkingen over de sfeer die Bach weet te treffen, daarover hoef je niet verbaasd te zijn, daar is Bach altijd een meester in vind ik. Zowel het letterlijk uitbeelden van bepaalde woorden in de tekst (met name werkwoorden als breken, storten, druppelen, etc) als het scheppen van de juiste sfeer die bij de tekst hoort. Op zich is het natuurlijk logisch dat een componist dat doet, maar Bach doet het zo direct, zo simpel en tegelijk zo effectief en vernuftig dat het je steeds weer verbaasd doet staan. Dat is wat Bach (voor mij dan) torenhoog doet uitsteken boven alle andere componisten: hij kan zowel diepzinnig en complex als uitbundig en direct zijn, en in alle gevallen is de muziek kraakhelder en vol muzikale hoogstandjes.
Het is jammer dat Bachs wereldlijke cantates bij het grote publiek zo weinig bekend zijn, want het eenzijdige, en voor velen helaas afschrikkende beeld dat er bestaat van de strenge, zware, moeilijke Bach zou als sneeuw voor de zon verdwijnen als ze de prachtig fluitbare melodieën en 'catchy', effectrijke aria's uit de wereldlijke cantates beter zou kennen. En het geniale van Bach is dat de muziek van deze gelegenheidswerken net zo mooi, bijzonder, inventief, kortom net zoveel waard is als de zwaarmoedige, ontroerende muziek rond de grote thema's als lijden en verlossing.
Heel waar. Nummer 201 is daar wat mij betreft het mooiste voorbeeld van. Mit Verlangen! En Aufgeblasne Hitze. En die koren. Geweldig. .
Nr. 63 is ook mooi, maar heeft het bij mij nooit kunnen schoppen tot een top-notch favoriet. Dat ligt misschien gewoon aan het feit dat ik geen goede uitvoering heb.
.Nr. 63 is ook mooi, maar heeft het bij mij nooit kunnen schoppen tot een top-notch favoriet. Dat ligt misschien gewoon aan het feit dat ik geen goede uitvoering heb.
Wittgenstein
Bij 201 moet ik toch meteen aan de verliezer Pan en zijn Zu Tanze, zu Sprunge, so wackelt das Herz denken. Bach geeft deze loser toch wel een erg fijne aria.quote:Op zondag 25 december 2005 11:09 schreef Koekepan het volgende:
Heel waar. Nummer 201 is daar wat mij betreft het mooiste voorbeeld van. Mit Verlangen! En Aufgeblasne Hitze. En die koren. Geweldig. .
.
Ja, die aria lijkt zo weggelopen uit het laatste deel van een concert. So wack-ack-ack-ack-ackelt das Herz. Ik vind eigenlijk alleen de aria van Tmolus (Phoebus' jurylid) niet geniaal.
Wat die kerstsfeer betreft, Soul79, dat was inderdaad een wat overbodige opmerking. Dat is wat Bachs muziek doet hč. It messes with your head.
cp: BWV 1 -- "Erfüllet, ihr himmlischen göttlichen Flammen".
Wat die kerstsfeer betreft, Soul79, dat was inderdaad een wat overbodige opmerking. Dat is wat Bachs muziek doet hč. It messes with your head.
cp: BWV 1 -- "Erfüllet, ihr himmlischen göttlichen Flammen".
Wittgenstein
Ik zie trouwens dat ik BWV 132 wel heb, op dezelfde cd als 61 en 63 nog wel. Ik heb hem afgelopen week zelfs nog beluisterd. Nu nog maar een keertje dan; lieflijk is inderdaad het goede woord voor die eerste aria.
Van vioolsoli als die in de altaria van deze cantate lust ik pap
[ Bericht 27% gewijzigd door Toet op 25-12-2005 16:59:50 ]
Van vioolsoli als die in de altaria van deze cantate lust ik pap
[ Bericht 27% gewijzigd door Toet op 25-12-2005 16:59:50 ]
.
Het Weihnachtsoratorium is echt turbosaai eigenlijk. Sommige aria's zijn wel okay, maar het merendeel vind ik niet veel aan.
De meeste stukken van het Weihnachtsoratorium vind ik ook beter op hun plaats in de wereldlijke cantates waar ze bijna allemaal vandaan komen. De aria Schlafe mein Liebster bekoort mij als sopraan-aria in BWV 213 een stuk meer, pas in die uitvoering hoorde ik echt waarom zoveel mensen het als één van Bachs mooiste melodieën beschouwen. In de wereldlijke cantates wordt de muziek meestal wat speelser genomen en dat past het het best.
Inderdaad, maar dat is gelijk de enige mooie aria die ik ken uit het Weihnachtsoratorium. Heb jij nog tips voor meer mooie aria's?quote:Op donderdag 29 december 2005 23:34 schreef Soul79 het volgende:
De meeste stukken van het Weihnachtsoratorium vind ik ook beter op hun plaats in de wereldlijke cantates waar ze bijna allemaal vandaan komen. De aria Schlafe mein Liebster bekoort mij als sopraan-aria in BWV 213 een stuk meer, pas in die uitvoering hoorde ik echt waarom zoveel mensen het als één van Bachs mooiste melodieën beschouwen.
Zijn er zoveel....... mijn persoonlijke favorieten zijn de eerste twee bas-aria's ('Ich habe genug' en 'Schlummert ein ihr matten Augen') uit cantate BWV 82, het tweede duet uit cantate 80, de sopraan-aria uit cantate 105, de alt-aria uit cantate 125, de bas-aria uit cantate 126, de tenor-aria uit cantate 135, 'Komm süsses Kreuz' uit de Mattheus, 'Esurientes implevit bonis' uit het Magnificat, en de fluit-aria's voor sopraan uit de wereldlijke cantates 206 en 214.
Maar ik zou er zo nog tientallen kunnen noemen, bijna alle aria's hebben wel wat en slechte zijn er sowieso nooit bij - we hebben het over Bach tenslotte.....
De structuur van de aria sprak imo de melodische kracht van Bach heel sterk aan, hij werd er door gedwongen om onmiddellijk, binnen het beperkte aantal maten van het ritornel, een zo expressief mogelijk 'statement' te maken, en daar danken we veel van de mooiste melodieën aan. Omdat Bach het zo achteloos lijkt te doen ben je bijna geneigd het knappe daarvan over het hoofd te zien. Maar zelfs melodische genieën als Mozart en Schubert konden de melodieën in hun opera's en liederen bij lange niet zoveel zeggingskracht meegeven als Bach keer op keer voor elkaar krijgt.
Daarnaast is Bach in zijn aria's ongelofelijk universeel. Alle soorten stemmingen krijgen een plaats, omdat de teksten immers overal over gingen, van de diepe emoties van 'Aus Liebe will mein Heiland sterben' uit de Mattheus tot de koddigheid van 'Zu Tanze, zu Sprunge' uit BWV 201 tot de uitgelatenheid van de openingsaria van BWV 51 tot de innige liefdesverklaring aan Christus in de slot-aria van het Himmelfahrtsoratorium.
De mooiste aria's in het 'mee-fluitbare' genre vind je in de wereldlijke cantates, waarbij BWV 201, 205 en de Koffiecantate 211 er voor mij echt uitspringen. De meest emotionele, expressieve aria's zijn die in de Matheus. Die van het Magnificat zijn ook heel mooi en verder vind je in bijna iedere geestelijke cantate wel een juweel. De duetten van de Hohe Messe zijn ook erg mooi, maar de aria's ervan vind ik wat minder (relatief dan), het lijkt wel of de tekst Bach qua expressie tot wat terughoudendheid dwong.
Maar ik zou er zo nog tientallen kunnen noemen, bijna alle aria's hebben wel wat en slechte zijn er sowieso nooit bij - we hebben het over Bach tenslotte.....
De structuur van de aria sprak imo de melodische kracht van Bach heel sterk aan, hij werd er door gedwongen om onmiddellijk, binnen het beperkte aantal maten van het ritornel, een zo expressief mogelijk 'statement' te maken, en daar danken we veel van de mooiste melodieën aan. Omdat Bach het zo achteloos lijkt te doen ben je bijna geneigd het knappe daarvan over het hoofd te zien. Maar zelfs melodische genieën als Mozart en Schubert konden de melodieën in hun opera's en liederen bij lange niet zoveel zeggingskracht meegeven als Bach keer op keer voor elkaar krijgt.
Daarnaast is Bach in zijn aria's ongelofelijk universeel. Alle soorten stemmingen krijgen een plaats, omdat de teksten immers overal over gingen, van de diepe emoties van 'Aus Liebe will mein Heiland sterben' uit de Mattheus tot de koddigheid van 'Zu Tanze, zu Sprunge' uit BWV 201 tot de uitgelatenheid van de openingsaria van BWV 51 tot de innige liefdesverklaring aan Christus in de slot-aria van het Himmelfahrtsoratorium.
De mooiste aria's in het 'mee-fluitbare' genre vind je in de wereldlijke cantates, waarbij BWV 201, 205 en de Koffiecantate 211 er voor mij echt uitspringen. De meest emotionele, expressieve aria's zijn die in de Matheus. Die van het Magnificat zijn ook heel mooi en verder vind je in bijna iedere geestelijke cantate wel een juweel. De duetten van de Hohe Messe zijn ook erg mooi, maar de aria's ervan vind ik wat minder (relatief dan), het lijkt wel of de tekst Bach qua expressie tot wat terughoudendheid dwong.
De basaria uit 126? Is dat een typo?! .
Ik zat zelf namelijk aan die van 121 te denken. En de sopraanaria van 29. En de tenoraria uit 5. De tenoraria uit 78. De duetten uit 3 en 66. De basaria uit 6. Alle aria's uit de Mattheuspassie behalve Geduld en Gebt mir meinen Jesum wieder. De sopraanaria uit het paasoratorium. De basaria uit deel 1 van het kerstmisoratorium en de tenoraria uit deel 2.
Zo.
[ Bericht 63% gewijzigd door Koekepan op 30-12-2005 08:29:41 ]
Ik zat zelf namelijk aan die van 121 te denken. En de sopraanaria van 29. En de tenoraria uit 5. De tenoraria uit 78. De duetten uit 3 en 66. De basaria uit 6. Alle aria's uit de Mattheuspassie behalve Geduld en Gebt mir meinen Jesum wieder. De sopraanaria uit het paasoratorium. De basaria uit deel 1 van het kerstmisoratorium en de tenoraria uit deel 2.
Zo.
[ Bericht 63% gewijzigd door Koekepan op 30-12-2005 08:29:41 ]
Wittgenstein
Welnee, de bas-aria uit 126 in de goeie ouwe uitvoering van Karl Richter met Dietrich Fischer-Dieskau. Stürze zu Boden!
Doe het lekker zelf. .quote:Op vrijdag 30 december 2005 13:52 schreef Soul79 het volgende:
Stürze zu Boden!
.Richter is trouwens ook wel één van mijn favoriete uitvoerders. Ik zou ook de pre-Richter-opnames nog wel eens willen bemachtigen, zoals die van Fritz Werner. Ik heb ooit een MP3 gedownload van "Das Blut, so meine Schuld durchstreicht", die wordt gezongen door Anton Dermota (overigens op een licht gewijzigde tekst, hij zingt bijvoorbeeld "Dein Blut etc."). En die is zó mooi! Ik heb echt een zwak voor die oeroude Bachopnamen, ook al wordt de veel operatischere stijl nu als totaal geperverteerd gezien.
Wittgenstein
Verdomd, ik kom erachter dat die opname met Dermota zelfs nog te koop is via amazon.com. !
1954, here I come!
1954, here I come!
Wittgenstein
Van Fritz Werner heb ik de Mattheus, en dat is echt mijn favoriete Mattheus, nog beter dan Richter en ook mooier dan die van hedendaagse uitvoerders. Ik heb ook een aantal cantates van Werner (28, 85, 147 en nog zo wat), ze zouden ze eerst op cd uitbrengen (net als de cantates van Richter) maar daar zijn ze geloof ik mee gestopt omdat Koopman toen met zijn project begon.
Ik heb Richter ook hoog zitten, de koren klinken af en toe wat mechanisch, maar zijn wel altijd explosief en klinken lekker 'vol'. En had hij natuurlijk fantastische solisten. Verder heb ik het verfoeien van die oude uitvoeringspraktijk door de 'authentieken' nooit zo begrepen, dat neigde af en toe naar dogmatisme.
Dat ik juist die bas-aria van cantate 126 favoriet noemde, heeft ook alles te maken met de energieke uitvoering van Richter en Fischer-Dieskau. Hij begreep precies waar die tekst over ging. Stüüüüüüüürze zu Boden dus!
[ Bericht 6% gewijzigd door Soul79 op 31-12-2005 01:42:56 ]
Ik heb Richter ook hoog zitten, de koren klinken af en toe wat mechanisch, maar zijn wel altijd explosief en klinken lekker 'vol'. En had hij natuurlijk fantastische solisten. Verder heb ik het verfoeien van die oude uitvoeringspraktijk door de 'authentieken' nooit zo begrepen, dat neigde af en toe naar dogmatisme.
Dat ik juist die bas-aria van cantate 126 favoriet noemde, heeft ook alles te maken met de energieke uitvoering van Richter en Fischer-Dieskau. Hij begreep precies waar die tekst over ging. Stüüüüüüüürze zu Boden dus!
[ Bericht 6% gewijzigd door Soul79 op 31-12-2005 01:42:56 ]
Ik heb Martin Fisher-Dieskau onlangs een handje gegeven. Zouden zij familie zijn? Overigens bedoelde ik aria's uit het weihnachtsoratorium, maar nu zie ik meer toffe aria's die ik nog niet kende. Bedankt.quote:Op vrijdag 30 december 2005 13:52 schreef Soul79 het volgende:
Dietrich Fischer-Dieskau.
Ja dat is zijn zoon.
Over het Weihnachtsoratorium kan ik je verder weinig zinnigs meer zeggen, want ik heb er al lang geen opname meer van.
Over het Weihnachtsoratorium kan ik je verder weinig zinnigs meer zeggen, want ik heb er al lang geen opname meer van.
Een dirigent die ik ook erg goed vind is Fritz Lehmann. Helaas heb ik er maar erg weinig opnamen van. Tot deze gekoesterde schatten behoort bijvoorbeeld een versie van BWV 4 met Helmut Krebs en... Dietrich Fischer-Dieskau. Hoe kun je 'm ook niét noemen in een topic als dit? De aria's zijn met ontzettend veel bezieling gezongen. De tempi zijn langzaam: de basaria duurt ruim vier minuten! Sommige moderne versies doen het twee keer zo snel, maar Dietrich maakt er iets bijzonders van.
De Mattheuspassie van Lehmann heb ik ooit een keer laten liggen, omdat de opnamekwaliteit volgens mij wel erg matig was. Maar als-ie iets goedkoper was geweest had ik het wel gedaan.
De Mattheuspassie van Lehmann heb ik ooit een keer laten liggen, omdat de opnamekwaliteit volgens mij wel erg matig was. Maar als-ie iets goedkoper was geweest had ik het wel gedaan.
Wittgenstein
Yup, Fischer-Dieskau is met onze eigen Elly Ameling toch wel de beste Bach-vocalist die er geweest is.
Ik heb af en toe wel wat sampletjes beluisterd van opnames in die "oude stijl", als ik het zo mag noemen, waaronder ook wat Fischer-Dieskau. Ik denk toch niet dat ik aan die zangstijl kan wennen. Ik kan er de schoonheid niet van inzien; het klinkt voor mij alsof de vocalisten in kwestie zelfs bij de minst significante passages op elk moment in tranen uit kunnen barsten.
Maar goed, ik ben tevreden met Peter Kooij.
Maar goed, ik ben tevreden met Peter Kooij.
.
Jongens ( en meisjes ),
geef mij eens een stukje Bach waarbij ik onmogelijk nog optimistisch tegenover het leven kan staan.
Daar ben ik wel aan toe, namelijk.
geef mij eens een stukje Bach waarbij ik onmogelijk nog optimistisch tegenover het leven kan staan.
Daar ben ik wel aan toe, namelijk.
...dass wir fliegen.
Cantate BWV 82 'Ich habe genug', over de afkeer van de wereld en het verlangen naar de dood, een christelijke dood welteverstaan.quote:Op maandag 2 januari 2006 16:31 schreef De-oneven-2 het volgende:
Jongens ( en meisjes ),
geef mij eens een stukje Bach waarbij ik onmogelijk nog optimistisch tegenover het leven kan staan.
Daar ben ik wel aan toe, namelijk.
Maar is eigenlijk geen goed voorbeeld, want echt deprimerende muziek heeft Bach nooit geschreven, daarvoor moet je eerder bij iemand als Mahler zijn.
Hmm, vind Peter Kooij een stuk minder dan Fischer-Dieskau, terwijl Herreweghe wel mijn favoriete Bach-dirigent is.quote:Op maandag 2 januari 2006 16:26 schreef Toet het volgende:
Ik heb af en toe wel wat sampletjes beluisterd van opnames in die "oude stijl", als ik het zo mag noemen, waaronder ook wat Fischer-Dieskau. Ik denk toch niet dat ik aan die zangstijl kan wennen. Ik kan er de schoonheid niet van inzien; het klinkt voor mij alsof de vocalisten in kwestie zelfs bij de minst significante passages op elk moment in tranen uit kunnen barsten.
Maar goed, ik ben tevreden met Peter Kooij.
De 'pre-authentieke' zangers zijn een stuk expressiever en emotioneler, of je dat waardeert hangt wellicht voor een groot deel van smaak af - zo vind ik een zanger als Kooij juist in de zware, emotionele passages te licht. Dat geldt ook voor Klaus Mertens, de vaste bas van Ton Koopman.
Hoewel ik de bezwaren van de authentieke uitvoerders ten opzichte van Richter e.d. deels deel (vooral mbt de te strakke, soms mechanisch klinkende maatvoering van koor en orkest), prefereer ik dan toch Fischer-Dieskau.
Wat vindt men hier overigens van de zes motetten? Ik kan iedereen, ongeacht persoonlijke smaak, de opname van Cantus Cölln o.l.v. Konrad Junghänel aanraden.
.
Ik begrijp precies wat je bedoelt, maar je kunt het ook anders zien. Er zitten gewoon veel meer significante momenten in de muziek dan je je vantevoren had gerealiseerd! .quote:Op maandag 2 januari 2006 16:26 schreef Toet het volgende:
Ik heb af en toe wel wat sampletjes beluisterd van opnames in die "oude stijl", als ik het zo mag noemen, waaronder ook wat Fischer-Dieskau. Ik denk toch niet dat ik aan die zangstijl kan wennen. Ik kan er de schoonheid niet van inzien; het klinkt voor mij alsof de vocalisten in kwestie zelfs bij de minst significante passages op elk moment in tranen uit kunnen barsten.
Fischer-Dieskau legt in zijn aria in BWV 4 bijvoorbeeld zo'n beetje op elke tweede lettergreep bijzondere nadruk. En je wilt het nooit meer anders horen! Maar goed, ook de moderne uitvoeringen hebben zo hun bekoorlijkheden. Crisp 'n' clean spreekt me in sommige stemmingen wat meer aan.
Die motetten (en niet: motten, zoals ik eerst schreef) zijn prachtig inderdaad. Ik heb de Naxos-uitgave. Junghänel vind ik over het algemeen prima, zijn versie van BWV 12 is één van de beste die ik ken. De aria "Sei getreu" in die uitvoering is magnifiek.
Wittgenstein
Aangezien ik enkel Air van Bach ken vraag ik me af jullie mij een beetje de mooiste werken van Bach kunnen adviseren. Vind het wel prettige (achtergrond)muziek eigenlijk Bedankt !
“Rather than love, than money, than fame, give me truth.”
Gewoon dit topic lezen, Jordi.
En het vorige.
Meer informatie heb je volgens mij niet nodig. Zeker niet voor achtergrondmuziek.
En het vorige.
Meer informatie heb je volgens mij niet nodig. Zeker niet voor achtergrondmuziek.
Wittgenstein
Nee maar ik bedoelde ook meer, muziek wat een beetje gelijkenissen heeft met Air van Bach qua ritme enzo.quote:Op zondag 8 januari 2006 23:08 schreef Koekepan het volgende:
Gewoon dit topic lezen, Jordi.
En het vorige.
Meer informatie heb je volgens mij niet nodig. Zeker niet voor achtergrondmuziek.
“Rather than love, than money, than fame, give me truth.”
Mijn ervaring is dat heel veel mensen het betreffende Air uit de derde orkestsuite mooi vinden, en maar weinig anders van Bach. Dus beproef eerst je geluk eens met de orkestsuites. Als dat niet aanslaat, dan behoor je tot de eerder genoemde groep. Geduld is overigens vaak het toverwoord, ik vind bijna alles in de orkestsuites minstens zo mooi als het Air, maar je moet misschien eerst even Bachs taal leren verstaan. En maar weinig mensen kunnen geduld opbrengen als het om muziek gaat.
Wittgenstein
Voor de echte Bachfans is het boek Gödel, Escher, Bach: An Eternal Golden Braid van meneer hoffstaetter een aanrader
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Welnee. Het vertelt je nauwelijks iets over Bach. De hele link tussen Bach en die andere twee is, zoals Hofstadter het presenteert in ieder geval, een reeks van min of meer vergezochte toevalligheden. Als je daarentegen iets over de onvolledigheidsstelling van Gödel wilt weten is het inderdaad een goed boek, maar daar gaat dit topic niet over.
Wittgenstein
Zonder dat boek had ik dingen als Klein harmonisch labyrint nooit kunnen waarderen.quote:Op maandag 9 januari 2006 16:06 schreef Koekepan het volgende:
Welnee. Het vertelt je nauwelijks iets over Bach. De hele link tussen Bach en die andere twee is, zoals Hofstadter het presenteert in ieder geval, een reeks van min of meer vergezochte toevalligheden. Als je daarentegen iets over de onvolledigheidsstelling van Gödel wilt weten is het inderdaad een goed boek, maar daar gaat dit topic niet over.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Dat werk is naar alle waarschijnlijkheid niet eens van Bach zelf afkomstig. En dat vertelt het boek je dan weer niet...quote:Op maandag 9 januari 2006 16:09 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Zonder dat boek had ik dingen als Klein harmonisch labyrint nooit kunnen waarderen.
Wittgenstein
AKI?quote:Op maandag 9 januari 2006 16:12 schreef De-oneven-2 het volgende:
Da's net zoiets als ballet nodig hebben om een schilderij te kunnen waarderen.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Wat ik maar wil zeggen: 900 pagina's is een beetje veel voor misschien vijf rake observaties over de beleving van Bachs muziek.
Wittgenstein
Oh, ik dacht dat je wilde zeggen dat je teleurgesteld was vanwege de hoeveelheid wiskunde en logica in het boekquote:Op maandag 9 januari 2006 16:16 schreef Koekepan het volgende:
Wat ik maar wil zeggen: 900 pagina's is een beetje veel voor misschien vijf rake observaties over de beleving van Bachs muziek.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Nee, ik ben namelijk zelf bčta. Schijnt vaker voor te komen bij Bach-liefhebbers. .quote:Op maandag 9 januari 2006 16:21 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Oh, ik dacht dat je wilde zeggen dat je teleurgesteld was vanwege de hoeveelheid wiskunde en logica in het boek
Wittgenstein
Hét boek over Bach is voor mij gewoon de grote biografie van Christoph Wolff. Geen poespas, ongegronde beweringen of esoterisch geneuzel (waar zoveel auteurs naar neigen als ze het over Bach hebben), maar feiten en verrassende, verhelderende inzichten, zowel over Bachs carriere als over zijn muziek en zijn ideëen over componeren.
In het voorwoord van dat boek kondigt Wolff aan dat hij van plan is die biografie aan te vullen met een tweede deel, dat puur op Bachs muziek gericht zal zijn. Ik kan niet wachten tot dat verschijnt, maar dat zal helaas nog wel even duren.
In het voorwoord van dat boek kondigt Wolff aan dat hij van plan is die biografie aan te vullen met een tweede deel, dat puur op Bachs muziek gericht zal zijn. Ik kan niet wachten tot dat verschijnt, maar dat zal helaas nog wel even duren.
Ja precies, Wolff is goed. Ik heb 'm helaas nog nooit ergens voor een goede prijs zien liggen, maar ik heb 'm intussen zo vaak van de bieb geleend dat ik 'm wel uit m'n hoofd ken. .
Wittgenstein
Ha, heb Wolff gelijk gekocht toen ie uit was. Heb toen niet eens op de prijs gelet geloof ik
Wat ik in de bibliotheek wel zo ongeveer uit mijn hoofd heb geleerd is wat Simon Vestdijk over Bach heeft geschreven (en over Haydn, Mozart, Beethoven, Schubert, Chopin en nog zo wat). Soms is hij langdradig en gedateerd, maar vaak zegt hij hele ware dingen, en hij weet het altijd mooi op te schrijven. Helaas woon ik nu niet meer in de buurt van een bibliotheek en Vestdijks boeken over muziek zijn antiquarisch nogal lastig te krijgen.
Wat ik in de bibliotheek wel zo ongeveer uit mijn hoofd heb geleerd is wat Simon Vestdijk over Bach heeft geschreven (en over Haydn, Mozart, Beethoven, Schubert, Chopin en nog zo wat). Soms is hij langdradig en gedateerd, maar vaak zegt hij hele ware dingen, en hij weet het altijd mooi op te schrijven. Helaas woon ik nu niet meer in de buurt van een bibliotheek en Vestdijks boeken over muziek zijn antiquarisch nogal lastig te krijgen.
Ha mensen zijn jullie ook fan van de franse suites van bach ? Wie speelt ze ook en welke vind je de moeilijkste ?
|
|
