![]()
Novastar na de val
door Mario Wisse
Geplaatst op dinsdag 30 september 2008 om 10:39
Almost Bangor, eerste album van Joost Zwegers in vier jaar
“Het was pikdonker en ik liep in een gat van twee meter. Alsof je in een keldergat stapt.”
Joost Zweegers van Novastar verbrijzelde drie jaar terug tijdens een optreden in de Brusselse concertzaal Vorst Nationaal zijn hiel. Sindsdien werd er nauwelijks meer iets van de Nederlands-Belgische muzikant te vernomen. Tot deze week. Sinds maandag ligt Almost Bangor - de derde Novastar-plaat in acht jaar - in de winkels.
Hoe gaat het met je?
Nu goed, maar het heeft me twee jaar gekost om weer te functioneren. Met die hiel komt het nooit meer helemaal goed, maar ik ben al blij dat ik weer kan lopen. Op zich kan zo’n periode rust brengen. Maar ik miste de concerten, want daar krijg je energie van. Het is alsof er speelgoed van je wordt afgenomen.
Het heeft lang geduurd voordat je hoofd weer naar muziek maken stond...
Als je lam ligt van de medicatie, dan komt die muziek gewoon niet. Je bent numb en hangt alleen maar voor de tv. Voor een paar weken is dat niet erg, maar een paar maanden... Ik ben ook een nachtmens, maar na zo’n ongeluk verandert dat allemaal. Je komt in een heel ander ritme. Ook met muziek luisteren. Dat deed ik normaal vanaf een uur of zeven ’s avonds. Na dat ongeluk lag ik rond die tijd al lang te slapen (lacht).
Gaat Almost Bangor over de donkere periode na het ongeluk?
Niet de hele plaat, want liedjes over liefde hebben de overhand, maar een nummer als ‘Bangor’ gaat specifiek daarover.
Wat is Bangor eigenlijk?
Omdat ik de muziek was kwijtgeraakt heeft mijn muzikale makker, mijn toetsenist, me op een bepaald moment in zijn wagen gegooid en is gaan rijden. Hij is pas gestopt op Belle-îlle, een eilandje bij Bretagne. De plaat heb ik voor een groot deel geschreven in Bangor, een dorpje op dat eiland. Maar Bangor heeft een dubbele betekenis. The Beatles - waar ik helemaal zot van ben - zijn op een gegeven moment verlichting gaan zoeken in de meditatie, en de eerste keer dat ze de maharishi (Indiase goeroe en grondlegger van de transcedente meditatie, red.) ontmoetten was in Bangor, een plaatsje in Wales.
Almost Bangor klinkt kaler dan zijn voorgangers.
De plaat is heel puur. Er is minder bombast en minder galm dan op mijn vorige albums. Ik heb tien jaar lang door Europa getrokken als straatmuzikant en die roots wilde ik er terug in hebben. Heel veel songs zijn first takes. Die staan als een huis. Ik ben daar heel trots op
http://www.metronieuws.nl/index.php?actie=nieuws&c=19&id=135654