Laten we openen met goed nieuws
[ Bericht 17% gewijzigd door SaskiaR op 20-08-2025 19:23:00 ]
Goed nieuws, ik vraag me alleen wel af waarom daar dan eerst nog een half jaar overheen moet gaan voordat je zoiets afschaft. Ben benieuwd hoe het dan zit voor ass.quote:Op woensdag 20 augustus 2025 18:24 schreef SaskiaR het volgende:
https://nos.nl/artikel/25(...)meer-bij-add-en-adhd
Laten we openen met goed nieuws
Eerder waren de berichten dat die keuring er in januari 2026 af zou gaan.
Mijn ass-er is voorlopig toch nog niet aan rijlessen toe, die wil eerst haar vwo diploma halen. Maar ik vind het belachelijk dat er zoveel tijd overheen moet gaan als ze het toch al besloten hebben.
We proberen nu voor Kim WLZ aan te vragen in opdracht van de gemeente ipv eerst WMO voor beschermd wonen in de toekomst en daar heb je heel wat papieren voor nodig. Dat duurt dus wel ff. Blijven ze Kim achter de kont aan zitten. We zijn toch echt wel duidelijk geweest in hoever we zijn. Dreigen met de bijstandsuitkering stop te zetten als ze voor 1 oktober niet heeft reageert, Kim over de zeik natuurlijk.
Dus nu samen met de begeleiding heel duidelijk geweest hoe en wat en nu lijken ze het eindelijk te snappen.
Moesten we bij Accare haar dossier opvragen, wat denk je? Krijg je 5 pagina's, dan kan geen heel dossier zijn.
Ik ben bewindvoerder en mentor van Kim, om haar met oa zulke dingen te helpen, dus ik kan het ook opvragen. Ik met ermee bemoeien. Hele discussie, heel gedoe en gezeik. Allerlei voorbeelden opgenoemd en toch nog wat extra's losgepeuterd.
Kim is nog steeds tevreden over haar werk als schoonmaakster bij de dagbesteding bij het duurzaamheidsbesteding in het bos in Assen. Alleen is de gemeente daar ook aan het kloten door een gedeelte van het schoonmaakwerk in eigen beheer te gaan doen.
Dus nu moeten er voor de schoonmakers andere taken worden gezocht. Zoals pouleren (?)
Eind september krijgen te horen of ze uberhaupt nog wel blijven bestaan in huidige vorm.
Dus erg spannend!
Tyler zonder autisme, maar met adhd, gilles de la tourette en een reactieve hechtingsstoornis is 16 en nu zonder school. Moet nu gaan werken met begeleiding.
Krijgt nu hulp van meesamen, is ingeschreven bij het doelgroepenregeister oid en heeft nu een jobcoach van de gemeente. Hij ziet het totaal niet zitten.
Het ging qua tics heel goed, maar nu totaal niet meer. Laatste schooldag ook geschorst vanwege grote bek en bedreiging van docent zelfs.
Hij is nu weer opnieuw aangemeld bij ggz. Dus voorlopig zit hij thuis en vragen wij ons af of dat wel goed gaat komen allemaal.
Mentorschap lijkt haar en ons wel handig, maar moeten we nog even achteraan.
Een collega van mij vertelde er toevallig afgelopen week over. Hij heeft adhd, zat een wachttijd op die keuring. Bij die keuring streept de keurmeester het woordje adhd aan op het formulier (blijkbaar dezelfde keuring voor adhd en autisme) en hij mocht weer gaan. Wel even het bedrag hiervoor aftikken, en jammer van de maanden dat je niet verder kon voor je rijbewijs. Dus was blijkbaar al een papieren tijger..quote:
https://nos.nl/artikel/25(...)meer-bij-add-en-adhd
Laten we openen met goed nieuws
Oudste heeft de keuring voor autisme gehad en die heeft echt wel een gesprek gehad (ik was erbij). Maar ook dat gesprek stelde nauwelijks wat voor als je wilt weten of iemand bestand is tegen de stress enzo. Tenzij het zo'n goede psych was dat hij zoiets aanvoelt en dan extra vragen enzo gaat stellen
maar het wordt tijd dat die keuring ook verdwijnt. De echte excessen kom je wel tegen tijdens de examens en dergelijke.Ik heb ook rare dingen gehoord over die ass keuring. Een zoon van een vage kennis kreeg de vraag of hij mensen ging aanrijden als hij zijn rijbewijs had...quote:Op woensdag 20 augustus 2025 23:11 schreef hilliebillie het volgende:
[..]
Een collega van mij vertelde er toevallig afgelopen week over. Hij heeft adhd, zat een wachttijd op die keuring. Bij die keuring streept de keurmeester het woordje adhd aan op het formulier (blijkbaar dezelfde keuring voor adhd en autisme) en hij mocht weer gaan. Wel even het bedrag hiervoor aftikken, en jammer van de maanden dat je niet verder kon voor je rijbewijs. Dus was blijkbaar al een papieren tijger..
. Ik heb ook gehoord dat er gevraagd werd hoeveel vrienden iemand had... Hoe is dat relevant voor autorijden?Meer een verdienmodel naar mijn idee.
@Cygne wat een gedoe... 8 mnd waar 2 maanden al van voorbij zijn... Zitten ze om werk verlegen daar ofzo?
[ Bericht 5% gewijzigd door Cygne op 21-08-2025 10:19:46 ]
Nu willen we dat op de benedenverdieping ivm nabijheid van ons (en veiligheid voor zichzelf en anderen). Vrouwlief zag snoezeltenten, zwarte popup tenten zeg maar. Schrok me wel wezenloos van de prijs, net als bubbelbuizen, ze durven er wat voor te vragen
dus dat zou een fikse investering worden, eentje die we ook moeten verspreiden over een langere periode, en één waarbij ik dus niet over 1 nacht ijs wil gaan. Want wat is helpend, heeft iemand hier ervaring? Je hebt kleine tenten, die ogen mijn inziens echt te klein , maar ook tenten van 1.80m hoog. Waarbij ik mij afvraag of het echt noodzakelijk is om er in te kunnen staan? Wat voor lampen zouden fijn en veilig zijn? Wat voor kussen zou bijvoorbeeld lekker liggen? Is het sowieso iets wat (voor langere tijd) kan helpen om rustig te worden?Ps. Nog een tip voor wie het leuk vindt, zo niet negeer het maar
Jewel heeft een nieuwe koptelefoon, de zwaarste maar wel een lelijk ding (dik en zwart met een rode rand). Vond ze niet leuk, bang dat anderen haar zouden uitlachen. Ik had er stickers op geplakt maar die laten bij de randen meteen los. Vanmiddag heb ik plaktattoos gehaald, en dat werkt uitstekend. Nu heeft ze dus een gepimpte koptelefoon en ze is helemaal blij 
[ Bericht 10% gewijzigd door Schanu op 21-08-2025 22:25:42 ]
Is er ooit sensorisch integratie onderzoek gedaan? Met een S.I. onderzoek kan je inzicht krijgen welke prikkels iemand fijn vind en welke juist niet.quote:
Even een hele andere vraag. Heeft iemand hier ervaring met snoezelruimtes? Jewel raakt steeds vaker en meer overprikkeld van werkelijk alles en we zijn enorm zoekende in wat helpt. Op dit moment bar weinig eigenlijk. We hopen dat het zou helpen als we een soort van snoezelplekje voor haar maken.
Nu willen we dat op de benedenverdieping ivm nabijheid van ons (en veiligheid voor zichzelf en anderen). Vrouwlief zag snoezeltenten, zwarte popup tenten zeg maar. Schrok me wel wezenloos van de prijs, net als bubbelbuizen, ze durven er wat voor te vragen
. De een vind een zitzak fijn waarin je wegzakt zoals Fatboy (met van die polystyreen balletjes, de ander een Sarkow stoel met een soort van pingpongballen.
Idem voor verzwaringsvesten, dekens etc etc. Er is zoveel mogelijk dat er niet een heel duidelijk 'dit is het beste voor iemand" als advies te geven.
Soms helpt geur, diepe druk, borstelen, douchen, schommelen, trampoline
Een snoezelruimte kan je overigens zo duur maken als je zelf wil. Vaak is er bij een winkel als de action ook veel te vinden, van glittergordijnen, plafondprojector, van die voelsprietballen
Sta hoogte is meestal niet nodig. Al weet ook niet of je dochter bang is in kleine ruimtes of dit juist heel fijn vindt.
Less is more: zitzak (of o gestabiliseerd waterbed), friemel fidgets, licht projector en rustgevende muziek zijn vaak onderdelen van een snoezelruimte.
Eventueel een ozybag of slaaptunnel
[ Bericht 0% gewijzigd door Irri-tante op 21-08-2025 22:48:07 ]
Als eens gedacht om te beginnen met een gewone verduisterende tent. Voordeel dat je hem dan ook tijdens kamperen kan gebruiken.
Decathlon heeft wel betaalbare, zoals deze https://www.decathlon.nl/(...)c9&c=Grijs_Wit_Groen
Ik had geen moment nagedacht over een tent, opzich eigenlijk wel een goed idee. Het nadeel is wel dat die vaak vaal breder/langer zijn en dan zitten we wel met wat ruimtegebrek. Want we willen iets maken in de speelkamer, maar daar moet wel ruimte blijven voor de kinderen om daadwerkelijk te spelen. En als daar een tent van 2 meter breed in komt, beperkt dat veel meer dan een snoezeltent van 1 bij 1 bijvoorbeeld. Ik hou het zeker wel in mijn achterhoofd!
Een slaaptunnel hadden we net besteld voor haar bed! En ik had hele leuke bedtenten gezien, ook verduisterend van deryan, maar vrouwlief wil het bed en een snoezelruimte liever los houden van elkaar.
SI onderzoek is nooit gedaan, had ik ook nog nooit van gehoord en ga ik mij eens in verdiepen!
Nogmaals bedankt
Wat wil je dochter? Een bed is vaak ook een veilige plek.quote:
Bedankt voor jullie input!
Ik had geen moment nagedacht over een tent, opzich eigenlijk wel een goed idee. Het nadeel is wel dat die vaak vaal breder/langer zijn en dan zitten we wel met wat ruimtegebrek. Want we willen iets maken in de speelkamer, maar daar moet wel ruimte blijven voor de kinderen om daadwerkelijk te spelen. En als daar een tent van 2 meter breed in komt, beperkt dat veel meer dan een snoezeltent van 1 bij 1 bijvoorbeeld. Ik hou het zeker wel in mijn achterhoofd!
Een slaaptunnel hadden we net besteld voor haar bed! En ik had hele leuke bedtenten gezien, ook verduisterend van deryan, maar vrouwlief wil het bed en een snoezelruimte liever los houden van elkaar.
SI onderzoek is nooit gedaan, had ik ook nog nooit van gehoord en ga ik mij eens in verdiepen!
Nogmaals bedankt
Je mag altijd DM sturen. Ik ben geen expert. Op mijn werk heb ik wel uren in snoezelruimtes doorgebracht :-)
Dit vind ik ook echt een heel leuk idee, maar als mijn dochter het te moeilijk heeft dan is het voor haar al teveel als wij naar haar kijken. Vandaar dat wij zaten te denken aan een verduisterende snoezeltent, zodat ze zich echt volledig terug kan trekken in haar wereldje zonder dat ze de wereld om zich heen nog kan zien of voelen. Een klamboe geeft daarin denk ik te weinig dat stukje comfort.quote:
Een van mijn meiden heeft een tijdje een klamboe met een zitzak en kussens gehad. Niet echt een snoezelruimte maar zij vond het wel fijn.
Fijn, dankjewel! Mijn dochter vind haar bed ook een veilige plek, daarom leek mij dat opzich ook wel een goed idee. Het probleem is echter enerzijds dat als ze een vriendinnetje over heeft, er ook op haar kamer wordt gespeeld. Terwijl zo'n tent écht van haar alleen moet zijn. En anderzijds dat ze nu van 0 naar 100 kan gaan in haar emoties, van er is niks aan de hand kan ze door de kleinste trigger omslaan naar volle bak paniek/boosheid/verdriet. En dan moet ze zich direct kunnen terugtrekken, niet dat dan zo'n tent op haar bed nog moet worden dichtgeritst, dat daar nog een lamp in moet worden gezet, etc. Want iedere vorm van contact is op dat moment voor haar teveel, dus daar zouden wij haar dan ook niet mee kunnen helpen. Dus praktisch gezien, is een aparte snoezeltent makkelijker.quote:
[..]
Wat wil je dochter? Een bed is vaak ook een veilige plek.
Je mag altijd DM sturen. Ik ben geen expert. Op mijn werk heb ik wel uren in snoezelruimtes doorgebracht :-)
Zoiets als dit:
https://www.bol.com/nl/nl(...)850452-4970428050279
Ik kan geen links meer openen van Bol.com, ze verwijzen allemaal naar de beginpagina van bol ipv naar het doorgelinkte product. Maar een speeltent is wel een optie als hij maar helemaal af kan sluiten. Ik weet alleen niet of dat het voldoende effect geeft qua snoezelen, omdat dat vaak in een donkere ruimte is en dat zal bewust zo zijn. Onze speelkamer heeft een lichtkoepel op het plafond, dus we kunnen het in de kamer zelf niet donker maken. Maar ook dat, ik neem het mee in onze afwegingen en zal ook bij dochterlief peilen wat voor haar op zo'n moment fijn(er) zou zijn. Thanks!quote:
Is een speeltent misschien een idee?
Zoiets als dit:
https://www.bol.com/nl/nl(...)850452-4970428050279
Het was deze:quote:
[..]
Ik kan geen links meer openen van Bol.com, ze verwijzen allemaal naar de beginpagina van bol ipv naar het doorgelinkte product. Maar een speeltent is wel een optie als hij maar helemaal af kan sluiten. Ik weet alleen niet of dat het voldoende effect geeft qua snoezelen, omdat dat vaak in een donkere ruimte is en dat zal bewust zo zijn. Onze speelkamer heeft een lichtkoepel op het plafond, dus we kunnen het in de kamer zelf niet donker maken. Maar ook dat, ik neem het mee in onze afwegingen en zal ook bij dochterlief peilen wat voor haar op zo'n moment fijn(er) zou zijn. Thanks!
Wellicht niet donker genoeg.
Ander idee is misschien zo'n tipispeeltent, dan zou je eventueel nog zelf met zwarte stof het tentdoek na kunnen maken om het donkerder te maken.
[ Bericht 1% gewijzigd door fysio-tje op 22-08-2025 13:24:41 (Schrijffouten) ]
Je zou misschien zelf ook wel een snoezelruimte kunnen creeëren. Als je een (half)hoogslaper hebt, daaronder. Of misschien een soort tent maken van de eetkamertafel of een tentje in de kamer.quote:
Even een hele andere vraag. Heeft iemand hier ervaring met snoezelruimtes? Jewel raakt steeds vaker en meer overprikkeld van werkelijk alles en we zijn enorm zoekende in wat helpt. Op dit moment bar weinig eigenlijk. We hopen dat het zou helpen als we een soort van snoezelplekje voor haar maken.
Nu willen we dat op de benedenverdieping ivm nabijheid van ons (en veiligheid voor zichzelf en anderen). Vrouwlief zag snoezeltenten, zwarte popup tenten zeg maar. Schrok me wel wezenloos van de prijs, net als bubbelbuizen, ze durven er wat voor te vragen
Ps. Nog een tip voor wie het leuk vindt, zo niet negeer het maar
Zo'n projector om iets op plafond of want te projecteren is er ook wel minder duur te krijgen volgens mij, die dingen zijn best hip op het moment. Als je maar niet specifiek zoekt op snoezelruimte, want dan is het gelijk duurder.
Zie de bijdragen van Irri-tante! Ik denk dat daar veel waardevols in staat.
Is ook een beetje trial and error ben ik bang, wat werkt en wat niet...
Zou zoiets werken, je zou er eventueel ook nog zachte verlichting in kunnen maken? Paar fijne kussens er in.
Wij hadden er één van Ikea, maar daar vind ik ze niet meer. Wel bij Temu. Hij heeft die van hem echt jaren gebruikt tot hij er echt te groot voor was. Ik hou niet van Temu, zou daar zelf niet graag kopen, maar voor deze prijs kun je het in ieder geval wel proberen.
https://www.temu.com/nl/-(...)601099528029609.html
De Lidl verkoopt ook zoiets.quote:
@:schanu, mijn zoon vond dit soort hangstoelen heel fijn. Hij kroop daar helemaal in weg, zeg maar en dan is het net alsof je in een holletje hangt.
[ afbeelding ]
Wij hadden er één van Ikea, maar daar vind ik ze niet meer. Wel bij Temu. Hij heeft die van hem echt jaren gebruikt tot hij er echt te groot voor was. Ik hou niet van Temu, zou daar zelf niet graag kopen, maar voor deze prijs kun je het in ieder geval wel proberen.
https://www.temu.com/nl/-(...)601099528029609.html
Wij hebben ook zoiets alleen dan een gewone hangmat aan het plafond gehangen.quote:
@:schanu, mijn zoon vond dit soort hangstoelen heel fijn. Hij kroop daar helemaal in weg, zeg maar en dan is het net alsof je in een holletje hangt.
[ afbeelding ]
Wij hadden er één van Ikea, maar daar vind ik ze niet meer. Wel bij Temu. Hij heeft die van hem echt jaren gebruikt tot hij er echt te groot voor was. Ik hou niet van Temu, zou daar zelf niet graag kopen, maar voor deze prijs kun je het in ieder geval wel proberen.
https://www.temu.com/nl/-(...)601099528029609.html
Wij hadden in de achtertuin zo'n soort schommel in de vorm van een doek hangen, die vond ze heerlijk. Alleen zitten ze liever in de nest en daar zit ook een tent op, maar die kunnen niet naast elkaar hangen (want de nestschommel neemt twee plekken in beslag). Ik zou dat doek natuurlijk gewoon in de speelkamer kunnen hangen, dat is best een idee! Maar dan ben ik bang dat ze er echt in gaat schommelen (want schommelen is fijn, dus dat snap ik ook wel), en daar is de ruimte niet voor dus ik zie het al ten koste gaan van de muren
Plus dat ik bang ben dat het plafond haar gewicht niet kan dragen, want de speelkamer bevindt zich in een aanbouw die is gerealiseerd door de vorige bewoners en ik heb echt geen idee hoe sterk die constructie is Dit vind ik een heel slim idee, dankjewel!quote:
@:Schanu; zou je zoiets niet ook aan een losse standaard kunnen hangen? Je hebt bijvoorbeeld van die hangstoelen in de vorm van een ei die vaak verkocht worden met een metalen standaard.
Gevolgd door:
https://www.autismecentru(...)autisme-bij-vrouwen/
https://www.autismecentru(...)nctionerend-autisme/
Misschien heeft een van jullie wat aan deze linkjes. Bij het lezen van het artikel over hoogfunctionerend autisme bij vrouwen ging er voor mij een wereld open in ieder geval.
Ik zou de titel aanpassen in "anesthesist ZEGT autisme te kunnen genezen met navelstrengbloed"quote:
Ik wilde als lurker gewoon even wat linkjes komen droppen. Te beginnen met dit artikel op de fp: 'Anesthesist kan autisme genezen met navelstrengbloed'
Gevolgd door:
https://www.autismecentru(...)autisme-bij-vrouwen/
https://www.autismecentru(...)nctionerend-autisme/
Misschien heeft een van jullie wat aan deze linkjes. Bij het lezen van het artikel over hoogfunctionerend autisme bij vrouwen ging er voor mij een wereld open in ieder geval.
Is dit gebruikelijk? Geen idee wat ik mij voor moet stellen bij een rol van de gemeente, in 4 jaar tijd nog niet eerder meegemaakt. En een persoonlijk plan, met waar we tegen aan lopen en hulp bij willen. Ten eerste, dat weet de praktijk heel goed en ik heb geen behoefte om wéér opnieuw alles door te moeten nemen maar nu met de gemeente. Ten tweede, hoe weet ik wat we nodig hebben als ik niet weet of ze iets kunnen bieden en zo ja wat? En als we de diagnostische fase nog nog niet eens door zijn? Sowieso, als een gemeente medewerker aansluit bij een evaluatiegesprek van de praktijk, dan gaan we neem ik aan het proces bij de praktijk evalueren. Hoe past de rol van de gemeente daar in?
Ik ben erg in de war...
Over in de war zijn gesproken, ik heb een uitnodiging gekregen voor mijn eigen gesprekken. Er is daarnaast een terugkoppelingsgesprek ingepland (in december) en in MEI 2026 een evaluatiegesprek. Dus ik heb gemaild met de vraag of dat wel klopt, een evaluatiegesprek dat ruim 5 maanden plaatsvindt na het terugkoppelingsgesprek. Ik kreeg daarop het antwoord dat ze die alvast hebben ingepland omdat de behandeling dan plaatsvindt en die wordt dan dus in mei geëvalueerd. Maar tijdens de intake is heel duidelijk aangegeven dat als er geen diagnose komt, ik ook geen behandeling krijg en het dus ophoudt. Waarom moet ik dan wel nu al heel voorbarig een dag en tijd in mijn agenda blocken voor een evaluatiegesprek dat dus wel of niet plaats gaat vinden?
[ Bericht 14% gewijzigd door Schanu op 11-09-2025 21:54:00 ]
Heb er beweert van gemaakt.quote:Op donderdag 11 september 2025 21:40 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik zou de titel aanpassen in "anesthesist ZEGT autisme te kunnen genezen met navelstrengbloed"
De gemeente heeft natuurlijk een rol in jeugdzorg en de tegemoetkoming van de kosten. Wij hebben indertijd ook een bericht gehad van de gemeente, waarin ze het hele dossier van mijn zoon wilde ontvangen. Daar was ik het niet mee eens. Ik wilde niet dat zijn dossier in handen van een gemeente-ambtenaar kwam (had ook wat eerdere aanvaringen gehad met de gemeente, namelijk). Dat was ook het moment dat ik eigenlijk wilde stoppen met de psychiatrische begeleiding, omdat ik het nut niet meer zo zag. Vanwege het feit dat ik weigerde zijn dossier op te sturen gaf de gemeente aan dat ze niks gingen betalen. Voor ons was dat goed op dat moment, maar voor jou ligt dat natuurlijk anders.quote:
Wij ontvingen een brief van de gemeente. De praktijk heeft ze het verzoek gestuurd om aan te sluiten bij een evaluatiegesprek. Naar aanleiding hiervan zal een consulente van de gemeente contact opnemen, én we mogen een persoonlijk plan opstellen als we willen.
Is dit gebruikelijk? Geen idee wat ik mij voor moet stellen bij een rol van de gemeente, in 4 jaar tijd nog niet eerder meegemaakt. En een persoonlijk plan, met waar we tegen aan lopen en hulp bij willen. Ten eerste, dat weet de praktijk heel goed en ik heb geen behoefte om wéér opnieuw alles door te moeten nemen maar nu met de gemeente. Ten tweede, hoe weet ik wat we nodig hebben als ik niet weet of ze iets kunnen bieden en zo ja wat? En als we de diagnostische fase nog nog niet eens door zijn? Sowieso, als een gemeente medewerker aansluit bij een evaluatiegesprek van de praktijk, dan gaan we neem ik aan het proces bij de praktijk evalueren. Hoe past de rol van de gemeente daar in?
Ik ben erg in de war...
Over in de war zijn gesproken, ik heb een uitnodiging gekregen voor mijn eigen gesprekken. Er is daarnaast een terugkoppelingsgesprek ingepland (in december) en in MEI 2026 een evaluatiegesprek. Dus ik heb gemaild met de vraag of dat wel klopt, een evaluatiegesprek dat ruim 5 maanden plaatsvindt na het terugkoppelingsgesprek. Ik kreeg daarop het antwoord dat ze die alvast hebben ingepland omdat de behandeling dan plaatsvindt en die wordt dan dus in mei geëvalueerd. Maar tijdens de intake is heel duidelijk aangegeven dat als er geen diagnose komt, ik ook geen behandeling krijg en het dus ophoudt. Waarom moet ik dan wel nu al heel voorbarig een dag en tijd in mijn agenda blocken voor een evaluatiegesprek dat dus wel of niet plaats gaat vinden?
Ik zou de praktijk even vragen waarom ze de gemeente hebben uitgenodigd en dan heb je verder denk ik weinig keus.
Even alleen dit stukje omdat ik van de rest echt helemaal geen verstand heb - maar ik vermoed omdat de agenda's in de ggz vaak behoorlijk snel vollopen, en ze daarom vervolgafspraken waarvan al duidelijk is dat die (indien diagnose gesteld wordt) moeten gaan plaatsvinden al inplannen. Zodat dan ook meteen duidelijk is hoeveel overige ruimte er voor hen nog is voor andere afspraken. En het makkelijker is om die afspraak bij overbodig blijken er vijf maanden tevoren uit te halen (die is waarschijnlijk zo weer opgevuld met een andere afspraak) dan hem nog in te plannen als hij wel nodig blijkt. Bij de afdeling waar een van mijn studenten die een psychologie gerelateerde stage loopt, staan tot zomer volgend jaar al intakes, uitslaggesprekken etc gepland.. zij plannen ook altijd het standaardtraject in 1x, en als er dan mensen toch niet voor vervolg hoeven te komen na de eerste twee afspraken dan worden die plekken ad hoc opgevuld want zat mensen op de wachtlijst.quote:
Waarom moet ik dan wel nu al heel voorbarig een dag en tijd in mijn agenda blocken voor een evaluatiegesprek dat dus wel of niet plaats gaat vinden?
De simpele reden: de gemeente betaalt en wil weten of de praktijk haar werk goed gedaan heeft en of het een zinnige interventie is, of doelen gehaald worden.quote:
Wij ontvingen een brief van de gemeente. De praktijk heeft ze het verzoek gestuurd om aan te sluiten bij een evaluatiegesprek. Naar aanleiding hiervan zal een consulente van de gemeente contact opnemen, én we mogen een persoonlijk plan opstellen als we willen.
Is dit gebruikelijk? Geen idee wat ik mij voor moet stellen bij een rol van de gemeente, in 4 jaar tijd nog niet eerder meegemaakt. En een persoonlijk plan, met waar we tegen aan lopen en hulp bij willen. Ten eerste, dat weet de praktijk heel goed en ik heb geen behoefte om wéér opnieuw alles door te moeten nemen maar nu met de gemeente. Ten tweede, hoe weet ik wat we nodig hebben als ik niet weet of ze iets kunnen bieden en zo ja wat? En als we de diagnostische fase nog nog niet eens door zijn? Sowieso, als een gemeente medewerker aansluit bij een evaluatiegesprek van de praktijk, dan gaan we neem ik aan het proces bij de praktijk evalueren. Hoe past de rol van de gemeente daar in?
Ik ben erg in de war...
Wat jij eraan kunt hebben..
Soms gaat dit soort dingen simpel, verwijzinkje huisarts, behandelingetje, klaar. Dat lijkt bij jullie mogelijk niet zo simpel te worden/blijven.
Als je dan met een consulent op een rijtje kunt zetten waar jullie in het gezin tegenaan lopen, kun je een gezinsplan maken met daarin ook bijvoorbeeld of zusje misschien nu of in de toekomst hulp zou kunnen gebruiken (bij ons een broertje, maar die heeft inmiddels ook wel het nodige aan zorg gekregen). Als je een goede consulent en gemeente hebt, kunnen zij op basis van de issues meedenken over hulp. Zelf bieden ze die niet, maar ze hebben vaak wel een beeld van in elk geval aanbieders van Zorg in Natura (zelf inkopen met pgb is vaak lastiger). Op die manier hoef je minder steeds los om iets te vragen bij misschien steeds andere contactpersonen, maar heb je iemand die jullie gezin en wat daar speelt kent.
Wij hebben echt wel matige consulenten gehadz maar de huidige is top. Er is ook al jaren dezelfde gedragswetenschapper betrokken. Nu wordt dus niet meer om plan van aanpak, behandelverslag oid gevraagd, maar alleen om de relevante passages daaruit die hen helpen om voor ons de stukken op papier te zetten die nodig zijn om bij de club die de besluiten neemt te beargumenteren waarom we wat nodig hebben. Uiteraard kunnen wij die stukken aanpassen voor ze verder gaan.
Doordat we een goede relatie met ze hebben, is het nu al voor de tweede keer gelukt een tweejarige beschikking te krijgen. Geeft veel rust.
Maar zij hebben ons in het begin ook op de weg van respijtzorg (nu moeilijker te regelen volgens mij) gezet, zodat wij af en toe los konden. Contact gelegd met een andere afdeling binnen de gemeente omdat we ook iets anders nodig hadden, zodat we dat niet allemaal zelf hoefden uit te zoeken.
Dus ja, het kan heel belastend zijn en je kunt een rottige consulent of gemeente treffen maar het zou ook zomaar (op termijn) heel veel kunnen opleveren.
En toen hoefde ik geen dossiers meer in te leveren. Dus ook gemeentes kunnen professionaliseren.
De jongste heeft weer heel veel moeie met de start van het schooljaar en daardoor raken dingen nu in een stroomversnelling. Hij is aangemeld bij de derdelijns praktijk waar de oudste ook loopt (waardoor we de wachtlijst grotendeels kunnen skippen
), er moet nog meer extra hulp op school komen (daar hebben we de gemeente voor nodig), en school wil onderzoeken of er een gedeeltelijke ontheffing van de leerplicht mogelijk is omdat 5 hele dagen eigenlijk gewoon niet gaat.En het is allemaal belangrijk en goed en nuttig, maar man man man wat kost het veel tijd allemaal! Zoveel afspraken, zoveel telefoontjes, zoveel mailtjes en appjes, zo vaak een kind dat weer thuis blijft van school. We doen het met liefde, maar het is doodvermoeiend allemaal.
Duizendmaal ditquote:
En het is allemaal belangrijk en goed en nuttig, maar man man man wat kost het veel tijd allemaal! Zoveel afspraken, zoveel telefoontjes, zoveel mailtjes en appjes, zo vaak een kind dat weer thuis blijft van school. We doen het met liefde, maar het is doodvermoeiend allemaal.
Ze vertelde ook dat de aanvraag voor deze praktijk door de gemeente tot 3 keer toe werd geweigerd. Dat verklaart waarom het zo lang duurde voor de aanmelding erdoor kwam, langer dan de wachttijd die stond vermeld. Ze willen nu ook contact met de vorige praktijk, omdat de tijd tussen die praktijk en onze nieuwe praktijk zo kort was en ze dat moeten verklaren richting de gemeente. Schijnt standaard te zijn, in ons geval hebben ze daar langer mee gewacht omdat het zo kwetsbaar is verlopen bij de vorige praktijk. Onze zorgen hieromtrent vandaag geuit, en die begreep ze gelukkig heel goed.
Dat evaluatiegesprek waarbij de gemeente aan zou sluiten is trouwens nog niet eens ingepland en zal pas plaatsvinden als het behandeltraject al is gestart. Kan zo nog even duren dus.
Ondertussen roept kindlief dat ze gepest wordt op school. Maar vindt ze het tegelijkertijd lastig om dingen in de juiste context te plaatsen, en benoemt ze dingen als pesten die het ons inziens niet direct zijn. Bijvoorbeeld een klasgenoot die zegt dat ze als een hond moet liggen, waar ze dan heel boos op wordt. Vertelt ze later dat ze hondje en baasje speelden...... Ondanks dat onze hoofden vaak best hetzelfde denken, vind ik dit soort dingen toch best lastig.
@Amsel, wat fijn van de stroomversnelling qua hulp, maar wat moeilijk dat de moeizame start hier de oorzaak van is. Wat een energie kost het allemaal he. Heel veel sterkte voor jullie.
Wij hebben sinds we begeleiding hebben wel samen de evaluatie ingevuld en opgestuurd naar de gemeente.
Oudste moet over naar WMO, we waren op tijd met de evaluatie, maar we horen nog niks... Maar ik begreep al van de begeleiding dat als ze niet op tijd beslissen, dat de huidige indicatie dan nog doorloopt tot ze wel besloten hebben.
Kreeg overigens vandaag bericht van de gemeente voor mezelf, ik moet alleen even kijken of ik het er helemaal mee eens ben. Want er staat als aanbieder een andere dan die ik nu heb. Maar deze aanbieder is de hoofdaanbieder. Ik zie dinsdag mijn begeleidster weer, dan maar samen naar kijken.
Ik zou heel graag haar houden, anders kost het me weer minstens een half jaar om te wennen, zonde van de tijd in mijn optiek. Ben er een beetje bang voor en heb er toch wat buikpijn van.
Maar goed, proberen te parkeren tot volgende week.
Ik heb ooit een keer van de gemeente een onderzoek moeten laten doen en toen gingen ze nat, want daar kwam uit dat er wel degelijke noodzaak was voor de begeleiding. Maar toen had ik die doos die geen verstand had van ASS/ADHD. Ik ben altijd heel open als het gaat om zaken richting de gemeente en moet ook altijd tekenen dat een arts gegevens mag opvragen, maar ik geef altijd alleen maar toestemming dat een arts dat doet en niet een gewone ambtenaar.
De tlv voor F bleek toch nog niet afgegeven, was in behandeling genomen dus de directeur had alles maar vast overgedragen aan het SBO. Gelukkig is het nu wel toegekend.
M. zit fijn op zijn plek op de nieuwe school. Afgelopen week startgesprek gehad met de leerkracht en die had precies door hoe M. in elkaar zit. M vindt het wel heel moeilijk, het onderwijs vindt hij fijn maar hij mist zijn oude plek. Maandag gaf hij aan dat hij nog even wilde zwaaien om af te sluiten bij de oude school. Zijn oude juffen kwamen nog even kletsen en een knuffel geven. Wat heel tof is, is dat hij nog steeds uitgenodigd wordt voor kinderfeestjes van zijn oude klasgenootjes.
Ik trek dit soort gedrag zo slecht he. Herkenbaar voor iemand?
SPOILERSowieso loopt de stress ontzettend hoog op op dit moment. Ik slaap slecht en krijg echt lichamelijke klachten van de stress. Ik had zo gehoopt dat we er nu anders voor zouden staan maar het gaat echt heel hard bergafwaarts op dit moment.
En het kind heeft jou als ouder nodig om zijn emoties te reguleren, want dat kan hij niet zelf, als er veel stress is. Maar ja, als de ouder ook gestresst is, wordt het wel lastig. Logisch dat je dat ‘gezeur’ er dan niet bij kan hebben.
Ja, als je al een jaar aan het aanrommelen bent omdat er overal vertraging is in overdracht, wachtlijsten, vakanties etc dan werkt dat niet in je voordeel.quote:
Hoe meer structurele stress er is, hoe meer een ass’er zal proberen dingen te controleren die hij kan controleren. En als dat niet lukt, zijn de meltdowns des te groter. De enige echte oplossing is de bronnen van structurele stress wegnemen, maar dat gaat vast niet zo makkelijk.
En het kind heeft jou als ouder nodig om zijn emoties te reguleren, want dat kan hij niet zelf, als er veel stress is. Maar ja, als de ouder ook gestresst is, wordt het wel lastig. Logisch dat je dat ‘gezeur’ er dan niet bij kan hebben.
Maar we gaan stug door want het alternatief is een thuiszitter en daar zit niemand op te wachten.
Ach Kyara, nog steeds zo'n worstelingquote:
[..]
Ja, als je al een jaar aan het aanrommelen bent omdat er overal vertraging is in overdracht, wachtlijsten, vakanties etc dan werkt dat niet in je voordeel.
Maar we gaan stug door want het alternatief is een thuiszitter en daar zit niemand op te wachten.
?Sterkte
Ik, min of meer. Mijn oudste zoon heeft gewoon basisonderwijs gehad, en twee jaar normaal voortgezet onderwijs, maar is twee jaar geleden overgestapt naar voortgezet speciaal onderwijs.quote:
Heeft iemand ervaring met VSO na regulier basisonderwijs?
Wat wil je weten?
Hoe was de overstap? En wat zijn jullie ervaringen? Waarom lukte het wel op regulier basisonderwijs maar niet op het voortgezet onderwijs? Dat soort ervaringen. Als je die wil delen hoor!quote:
[..]
Ik, min of meer. Mijn oudste zoon heeft gewoon basisonderwijs gehad, en twee jaar normaal voortgezet onderwijs, maar is twee jaar geleden overgestapt naar voortgezet speciaal onderwijs.
Wat wil je weten?
Ik wil alles wat ik weet delen lieverd. M'n zoon is slim genoeg, daarom kon hij zich op het basisonderwijs prima redden, maar hij was en is veel te beïnvloedbaar, waardoor het op het op de middelbare school een enorme strijd werd met zichzelf (bewijzen tegenover de rest, en het leren van de vakken). Op het reguliere onderwijs kwam hij daardoor danig in de knel, waardoor de overstap naar vso is gemaakt. Daar heeft hij veel meer ruimte om zichzelf te zijn en blijven en krijgt hij ook meer praktijk gericht onderwijs. Iets wat hem veel beter past dan het reguliere onderwijs.quote:
[..]
Hoe was de overstap? En wat zijn jullie ervaringen? Waarom lukte het wel op regulier basisonderwijs maar niet op het voortgezet onderwijs? Dat soort ervaringen. Als je die wil delen hoor!
De overstap was in het begin wel even lastig, want verandering, maar hij was heel rap gewend aan de taxi naar school om maar iets te noemen. Als je wil, kan ik hem wel vragen om zelf iets te zeggen over de overstap. Hij is inmiddels bijna 17,dus hij kan zelf beter uitleggen wat de verandering voor hem inhield. Wordt dan wel morgen voor ik je zijn antwoord kan geven. (hij woont in een pleeggezin, en ik spreek hem alleen via WhatsApp, naast de tweewekelijkse bezoeken op woensdag).
Dank voor het delen! ik ben wel benieuwd naar zijn eigen ervaringen inderdaad. Hadden jullie keuze uit verschillende vso´s? En was deze gespecialiseerd in ass?quote:
[..]
Ik wil alles wat ik weet delen lieverd. M'n zoon is slim genoeg, daarom kon hij zich op het basisonderwijs prima redden, maar hij was en is veel te beïnvloedbaar, waardoor het op het op de middelbare school een enorme strijd werd met zichzelf (bewijzen tegenover de rest, en het leren van de vakken). Op het reguliere onderwijs kwam hij daardoor danig in de knel, waardoor de overstap naar vso is gemaakt. Daar heeft hij veel meer ruimte om zichzelf te zijn en blijven en krijgt hij ook meer praktijk gericht onderwijs. Iets wat hem veel beter past dan het reguliere onderwijs.
De overstap was in het begin wel even lastig, want verandering, maar hij was heel rap gewend aan de taxi naar school om maar iets te noemen. Als je wil, kan ik hem wel vragen om zelf iets te zeggen over de overstap. Hij is inmiddels bijna 17,dus hij kan zelf beter uitleggen wat de verandering voor hem inhield. Wordt dan wel morgen voor ik je zijn antwoord kan geven. (hij woont in een pleeggezin, en ik spreek hem alleen via WhatsApp, naast de tweewekelijkse bezoeken op woensdag).
Ik was helaas niet echt betrokken bij de keuze, aangezien hij dus in een pleeggezin woont, en die keuze werd uiteindelijk door pleegouders in samenspraak met jeugdzorg en de vorige school genomen.quote:
[..]
Dank voor het delen! ik ben wel benieuwd naar zijn eigen ervaringen inderdaad. Hadden jullie keuze uit verschillende vso´s? En was deze gespecialiseerd in ass?
Mijn oudste is niet overgestapt naar vso, maar in de 4e middelbaar naar een andere middelbare school met een autismeklas binnen het reguliere onderwijs.quote:
[..]
Hoe was de overstap? En wat zijn jullie ervaringen? Waarom lukte het wel op regulier basisonderwijs maar niet op het voortgezet onderwijs? Dat soort ervaringen. Als je die wil delen hoor!
Ze liep op de oude school vast, omdat er te weinig meebewogen werd.
Hadden we het ene jaar ene goede afspraak voor gym, kreeg ze het jaar daarna een nieuwe docent die vond dat ze het maar weer moest proberen.
Werkweek, uitzonderingen waren niet mogelijk, ze moest mee (ze is voor die tijd overgestapt, dus daar hebben we geen gedoe mee gehad).
En ondanks onze uitleg weinig rekening (willen) houden met dat wat lastig was. Ze zit op vwo en dan snappen ze niet dat vragen stellen lastig kan zijn.
Huidige school is veel beter, eigen tempo, ze zit dus op papier in de 5e, maar is ook al in de 6e bezig.
Veel meer maatwerk, geen gedoe over gym. Meer begrip. Een verademing.
Weinig contact in de klas, dat had ze op de oude school nog wel een beetje, maar ze is hier beter op haar plek.
Paar keer gedoe mee gehad maar zoals eerder gezegd hadden wij een hele fijne meedenkende school wat betreft de mensen in de positie die er iets van mochten vinden.
Dochterlief is met een geweldige cijferlijst geslaagd uiteindelijk. Een school waar mee te praten is maakt alle verschil.
SPOILERHet wordt hier namelijk steeds lastiger met Jewel. We hadden een duidelijke afspraak dat ze kleding draagt naar school (bij thuiskomst gaat alles meteen uit of doet ze haar pyjama aan). Een duidelijk gekaderd hokje, dat werkt voor haar als je maar consequent bent. Op een gegeven moment kregen we haar echter écht niet meer naar school, en stonden we eenmalig toe dat ze een huispak aan mocht. Weg gekaderd hokje.... lang verhaal kort: ze draagt sinds dit schooljaar dus alleen nog maar huispakken naar school.
Normaliter was het elke ochtend huilen en boosheid omdat ze niet naar school wil. Dat is nu verplaatst naar de (toch al moeilijke) avonden. Elke avond kan ze zo een uur in paniek liggen huilen op bed omdat ze zo opziet tegen de volgende dag, omdat ze niet naar school wil.
Steeds vaker neemt ze haar knuffel mee naar school omdat ze niet zonder kan. Ze wil op school steeds meer alleen werken en spelen. En nu hoorde ik dat ze in de pauze soms niet meer naar buiten durft, en dan binnen mag blijven van de juf.
Het gaat dit schooljaar dus nog moeizamer dan het voorheen ging. En wij hebben een school die echt heel fijn meedenkt. Die huispakken en knuffels vinden zij geen probleem. Elke dag mogen we met haar mee naar binnen omdat ze anders de drempel niet overgaat. Ze mag haar koptelefoon gebruiken, mag toetsen 1 op 1 met de juf maken omdat het in de klas niet lukt, ze heeft een vast plekje in de klas ook al rouleren alle andere kinderen om de zoveel weken, ze krijgt veel gesprekjes over hoe het gaat, ze mag op de chromebook op de gang werken als ze aangeeft dat haar hoofd te druk wordt, de intern begeleider is nauw betrokken en tussen ons en de IB-er en de juffen is ook goed contact.
Maar ondertussen speelt de vraag of Jewel het blijft redden op regulier onderwees steeds vaker op bij ons. Want ze is zó ongelukkig, en het kost haar zó veel energie. Ze is sinds deze week ook van turnen af, eenvoudigweg omdat ze het niet meer trok, wat dus betekent dat ze geen enkele sport of hobby meer heeft naast school omdat het teveel voor haar is. En dat al die kostbare energie naar school gaat, vind ik heel moeilijk, want ik wil zo graag dat ze kind is en dingen doet die ze leuk vindt en waar ze wel energie van krijgt.
Maar tegelijkertijd ben ik bang dat als er wel gekozen zou moeten worden voor speciaal onderwijs, dat ze het daar net zo moeilijk gaat krijgen. Want het blijft school, het blijft een 'moeten' en alles wat moet vindt ze heel lastig. En ook al zullen de klassen kleiner zijn, het is nog steeds een groep en groepen vindt ze heel er moeilijk. Dus we zijn ook zo bang dat als we zo'n keuze moeten maken, dat het achteraf niets op blijkt te leveren en dat het dus alleen maar nog meer stress is omdat het een enorme verandering is voor haar - waar ze niet goed mee overweg kan.
Wanneer wisten jullie zeker dat het wel de beste, of misschien zelfs enige, keus was?
Maar nu de problemen alleen maar groter worden en we zien wat het allemaal van haar vraagt, zie ik niet hoe regulier onderwijs een optie is. Tegelijkertijd verwacht ik dat bij speciaal onderwijs de problemen met het naar school gaat er ook nog steeds zijn dus in die zin maakt het ook amper uit.
Mijn grootste drempel zit in de school die voor haar beschikbaar is. Er is een school die gespecialiseerd is in ass en dat klinkt ideaal. Maar niet haar niveau. Zij is veroordeeld tot een vergaarbak van allerhande "issues". Kinderen met lichamelijke handigcaps, nah, autisme, revaliderende kinderen.... ik betwijfel of zij voldoende gespecialiseerd zijn.... kortom,hoe vind je een goede plek voor je kind?
Ik werk zelf in het SO. Wij geven regelmatig rondleidingen aan ouders die zich willen oriënteren. Het is altijd een grote verandering en grote stap, maar het kan meer rust brengen. Misschien niet zodat alles perfect gaat, maar minder tegenzin en minder overprikkeling is vaak ook al winst.
Ga gewoon eens kijken op een SO school. Je bent dan nog steeds niks verplicht.
Diagnose is helpend, maar geen harde eis. Het gaat om het functioneren.
Je dochter valt dus precies tussen wal en schip als ik het zo lees, wat ellendig. Ik snap dat je twijfels hebt over de school met de 'vergaarbak', als de problematiek bij kinderen daar zo divers is vraag ik mij ook af hoe stabiel een klas kan zijn. En inderdaad, hoe gespecialiseerd een docent is. Want het ene kind is het andere niet, maar dat geldt te meer als je kinderen hebt met uiteenlopende problemen. Is er iemand die met jullie mee kan kijkt naar een passende oplossing? Of zijn deze twee scholen echt de enige opties die op dit moment openstaan?quote:
Wij hebben in het regulier onderwijs heel veel goede periodes gehad. Steeds dachten we dat we de oplossing gevonden hadden. Omdat bij ons het probleem vooral zat in het naar school gaan, en minder in het op school zijn, was de IB-er er niet bij betrokken. Speciaal onderwijs is nooit een optie geweest.
Maar nu de problemen alleen maar groter worden en we zien wat het allemaal van haar vraagt, zie ik niet hoe regulier onderwijs een optie is. Tegelijkertijd verwacht ik dat bij speciaal onderwijs de problemen met het naar school gaat er ook nog steeds zijn dus in die zin maakt het ook amper uit.
Mijn grootste drempel zit in de school die voor haar beschikbaar is. Er is een school die gespecialiseerd is in ass en dat klinkt ideaal. Maar niet haar niveau. Zij is veroordeeld tot een vergaarbak van allerhande "issues". Kinderen met lichamelijke handigcaps, nah, autisme, revaliderende kinderen.... ik betwijfel of zij voldoende gespecialiseerd zijn.... kortom,hoe vind je een goede plek voor je kind?
Ik heb oprecht nooit geweten dat je op die manier (en zelf) kan oriënteren op een SO school, wat fijn dat die mogelijkheid er is. Misschien moet dat dan de 1e stap gaan worden inderdaad. Bedankt!quote:
@:Schanu Ik heb geen kind op SO, maar wel iets speciaals. Achteraf had ik gewild dat we de overstap veel eerder hadden gemaakt, dat had een boel ellende/trauma gescheeld, waar hij nu nog steeds last van heeft.
Ik werk zelf in het SO. Wij geven regelmatig rondleidingen aan ouders die zich willen oriënteren. Het is altijd een grote verandering en grote stap, maar het kan meer rust brengen. Misschien niet zodat alles perfect gaat, maar minder tegenzin en minder overprikkeling is vaak ook al winst.
Ga gewoon eens kijken op een SO school. Je bent dan nog steeds niks verplicht.
Diagnose is helpend, maar geen harde eis. Het gaat om het functioneren.
Jammer dat die praktijk niet graag overgaat tot het geven van diagnoses. Wat doen ze nu dan, waar denken ze aan?quote:
Hier even op inhakend, hoe en wanneer maak je een keuze om bijvoorbeeld naar speciaal (of ander) onderwijs te gaan? Is er een moment waarop je zeker weet dat dit de beste keuze is, of is dat eigenlijk altijd een 'gok'? Ook met in het achterhoofd dat wij geen diagnose op papier hebben, en misschien ook niet gaan krijgen omdat de huidige praktijk aangeeft dat zij het liefst niet overgaan tot het geven van diagnoses.
Een diagnose kan juist deuren openen die nu gesloten blijven of in elk geval niet zo makkelijk open gaan.
Het blijft een gok, de keuze die je maakt.
Wat voor ons het moment was om over te stappen, was het moment dat ze flink ziek was geweest en een aantal weken thuis was geweest en we heel rustig (paar uur per dag) weer gingen opbouwen. Dit was niet wat school wilde, want die vond dat ze gewoon weer moest komen.
Maar we zagen zo'n ander kind, aanspreekbaar na schooltijd, beter te pas, dat soort dingen.
We hadden het al eerder over een overstap gehad, maar de oudste hield dat zelf nog af. Maar op het punt waar we nu stonden, wilde ze de stap wel maken. "Deze school doet niks voor mij" zei ze.
Dat was voor ons een teken dat er iets anders moest, dat school zoals dat toen ging, te veel was.
En omdat er op de oude school geen mogelijkheid was om aan te passen qua schooluren e.d., hebben we de overstap gewaagd.
Ze gaat nu (als een van de weinigen uit de klas) volledig naar school. Maar omdat het zoveel meer maatwerk is en ze geen gym hoeft, is het nu blijkbaar een stuk beter te behappen.
Voor ons was dit echt de goede keuze zeg ik nu achteraf.
Ik denk dat ze anders uitgevallen was en ik weet niet of we haar dan weer naar school hadden kunnen krijgen.
@Kyara, wij hadden de mazzel dat er hier binnen een reguliere school, een afdeling voor kinderen met autisme is gecreeërd. Havo en vwo. Andere vso scholen hier was allemaal vmbo/praktijkonderwijs. Daar past mijn kind niet.
Ik begrijp je twijfel wel.
Het zou mooi zijn als de huidige school veel meer kan inspringen op wat nodig is. Het onderwijs passender maken, uitzonderingen maken als dat nodig is. Druk eraf halen.
Ik vind het jammer dat veel vso scholen gericht zijn op praktijkonderwijs/vmbo. Nu wonen wij in Drenthe, ik denk dat je in de randstad meer smaken hebt zeg maar. Maar het lijkt wel of de havo/vwo leerlingen een soort van vergeten worden.
Zie ik ook wel aan de huidige school. Ze zijn klein begonnen. Intussen zijn er 8 klassen.
Maar ik gun ieder kind de flexibiliteit die mijn dochter nu ervaart op school. Voor de vakantie 5 vwo niet af? Na de vakantie verder gaan waar je gebleven bent in plaats van het jaar opnieuw te moeten doen.
Ik denk dat het veel beter werkt en echt niet alleen voor kinderen met autisme (en andere uitdagingen).
Maar ik denk dat ze in het onderwijs er niet op ingericht is.
Fijn dat je dochter zo op haar plek is. Bij ons is het juist andersom, de fijne school is mavo/havo/vwo en mijn dochter heeft vmbo advies. Dat is trouwes ook in het reguliere onderwijs al een gedoe om een fijne school te vinden tbh.quote:
Ik vind het jammer dat veel vso scholen gericht zijn op praktijkonderwijs/vmbo. Nu wonen wij in Drenthe, ik denk dat je in de randstad meer smaken hebt zeg maar. Maar het lijkt wel of de havo/vwo leerlingen een soort van vergeten worden.
Zie ik ook wel aan de huidige school. Ze zijn klein begonnen. Intussen zijn er 8 klassen.
quote:
[..]
Fijn dat je dochter zo op haar plek is. Bij ons is het juist andersom, de fijne school is mavo/havo/vwo en mijn dochter heeft vmbo advies. Dat is trouwes ook in het reguliere onderwijs al een gedoe om een fijne school te vinden tbh.
Een IB'er van speciaal basisonderwijs heeft tegen ons ook wel eens gezegd dat ze havo al hoog gegrepen vond voor hun doelgroep, laat staan dat ze vwo aan zouden kunnen. Die kinderen hadden het volgens haar allemaal veel te druk met hun diverse handicaps om daartoe in staat te zijn. Het leeraanbod en tempo in de klas was daar ook naar.
En dan hebben we het over een school waar eigenlijk geen indicaties golden mbt intelligentie.
Eigenlijk zonde, want er zijn kinderen die dat best wel aan kunnen.quote:
Op een of andere manier denken onderwijsmensen dat kinderen met issues per definitie of dom zijn, of te druk met hun issues om iets met hun intelligentie te kunnen.
Een IB'er van speciaal basisonderwijs heeft tegen ons ook wel eens gezegd dat ze havo al hoog gegrepen vond voor hun doelgroep, laat staan dat ze vwo aan zouden kunnen. Die kinderen hadden het volgens haar allemaal veel te druk met hun diverse handicaps om daartoe in staat te zijn. Het leeraanbod en tempo in de klas was daar ook naar.
En dan hebben we het over een school waar eigenlijk geen indicaties golden mbt intelligentie.
Ik vind dat er soms wel heel makkelijk geadviseerd wordt om dan een lager niveau te doen.
Daar kan je een kind ook tekort mee doen.
Dat was iets wat de oude school van mijn oudste dan wel zag, dat afstromen het probleem niet zou oplossen.
Het kan ook andersom zijn. Ik kreeg iets meer dan dertig jaar terug het havo VWO advies, terwijl ik liever naar de huishoudschool wilde. Ik wilde bezig zijn met m'n handen, niet met m'n hersens.quote:
[..]
Eigenlijk zonde, want er zijn kinderen die dat best wel aan kunnen.
Ik vind dat er soms wel heel makkelijk geadviseerd wordt om dan een lager niveau te doen.
Daar kan je een kind ook tekort mee doen.
Dat was iets wat de oude school van mijn oudste dan wel zag, dat afstromen het probleem niet zou oplossen.
Afgelopen jaar is gebleken dat ik hoogfunctionerend autisme heb. Dus ja, sommige zaken zie ik sneller door dan een ander, waar ik de gewone gang van zaken soms niet begrijo.
Erg, hequote:
Op een of andere manier denken onderwijsmensen dat kinderen met issues per definitie of dom zijn, of te druk met hun issues om iets met hun intelligentie te kunnen.
Een IB'er van speciaal basisonderwijs (...)
Nou is het váák wel zo dat de doelgroep van sbo een wat lagere intelligentie heeft (zonder op tenen te willen trappen, het gaat daar globaal gezegd om lichte leer- en gedragsproblemen en kinderen die lichte ondersteuning nodig hebben om tot leren te komen). SO heeft verschillende soorten en bij de meeste soorten is het eindniveau groep 8 didactisch gelijk aan dat van het reguliere onderwijs.
Maar om meteen alle leerlingen over één kam te scheren en geen hoge verwachtingen meer te hebben, vind ik heel sneu. (Als onderwijsmens
)Ja sorry ik bedoelde SO maar wilde het onderscheiden van VSO.quote:
[..]
Erg, he
Nou is het váák wel zo dat de doelgroep van sbo een wat lagere intelligentie heeft (zonder op tenen te willen trappen, het gaat daar globaal gezegd om lichte leer- en gedragsproblemen en kinderen die lichte ondersteuning nodig hebben om tot leren te komen). SO heeft verschillende soorten en bij de meeste soorten is het eindniveau groep 8 didactisch gelijk aan dat van het reguliere onderwijs.
Maar om meteen alle leerlingen over één kam te scheren en geen hoge verwachtingen meer te hebben, vind ik heel sneu. (Als onderwijsmens
Dit ging om een mytylschool
Voor meer vragen weet je me te vinden, maar we hadden deze stap veel eerder moeten nemen. Hij loopt sociaal emotioneel achter. Maar dom is hij absoluut niet. Echt perfect dat ze die havo klas hier hebben.
Hij heeft een perfomale kloof;
Hij had 130/99 destijdsquote:Performaal sterker dan verbaal
Dit is een vrij ongrijpbare kloof voor veel mensen. Een kind denkt namelijk op een hoger niveau dan dat het zich verbaal kan uiten. Het ruimtelijk inzicht, organisatorisch vermogen en de detailwaarneming van het kind zijn beter ontwikkeld dan zijn vermogen om zijn gedachten te uiten met taal. Dit kind zal mensen verrassen met complexe visueel-ruimtelijke taken en een goed overzicht kunnen houden over de taken die hij krijgt. Tegelijkertijd kan het kind gefrustreerd raken doordat hij zich niet altijd kenbaar kan maken in taal en regelmatig onderschat wordt. Bij dit soort kinderen is het belangrijk om te begeleiden in reflecteren op eigen gedrag in taal en hem uit te blijven dagen op school met ruimtelijke taken. Zo leert het kind zich steeds beter uiten in taal, terwijl hij ook ervaart dat hij vaardig kan zijn op school.
Deze kloof wordt soms vergeleken met beelddenken. Er is geen wetenschappelijk bewijs dat beelddenken vast te stellen is aan de hand van intelligentiegegevens, omdat de verbale subtests ook op een beelddenk manier kan worden gedaan. Deze conclusie mag dus nooit worden getrokken uit een intelligentieonderzoek!
Het is dus vooral belangrijk om kritisch te kijken naar de inhoud van een intelligentiekloof en om ervoor te zorgen dat de relevantie hiervan goed wordt begrepen en gecommuniceerd met school. Ook psychologen trekken hier soms te verkeerde conclusies uit, wat erg verwarrend kan zijn voor ouders. Let er ook altijd op dat het totale IQ van een kind niet genoteerd is bij een wezenlijke kloof, omdat dit geen juiste weerspiegeling is van de capaciteiten van het kind. Vraag altijd om praktische handvatten vanuit de psycholoog en kijk goed naar het functioneren van jouw kind. Ik raad ook zeker de RAKIT-2 aan, al is het beschrijven van deze test te uitgebreid voor dit artikel.
Bron
[ Bericht 57% gewijzigd door Vlinder op 08-10-2025 20:56:04 ]
Overigens zijn mijn meiden met hun vmbo advies ook niet dom.
De jongste (die op een speciale basisschool voor kinderen met autisme zit) loopt weer vast en gaat vaker niet dan wel. En bij de oudste lijkt niet intelligentie maar belastbaarheid de doorslaggevende factor te gaan worden bij de keuze voor een middelbare school.
Het kost zoveel energie en tijd. Voor de kinderen maar óók voor ons. Ik ben op en het einde is nog lang niet in zicht.
Ho, dat zeg ik ook zeker niet! Excuses als dat zo overkwamquote:
Dank voor alle ervaringen.
Overigens zijn mijn meiden met hun vmbo advies ook niet dom.
Ach Amselquote:
Als ik alle posts over school lees wil ik graag reageren, maar het lukt niet omdat het te dichtbij komt en m'n hoofd overloopt.
De jongste (die op een speciale basisschool voor kinderen met autisme zit) loopt weer vast en gaat vaker niet dan wel. En bij de oudste lijkt niet intelligentie maar belastbaarheid de doorslaggevende factor te gaan worden bij de keuze voor een middelbare school.
Het kost zoveel energie en tijd. Voor de kinderen maar óók voor ons. Ik ben op en het einde is nog lang niet in zicht.
Ik wens je veel energie toe. Hou vol!
Dat is absoluut waar. Goed dat je het nog even aanstipt. Mijn dochter heeft ook VMBO gedaan en heeft zichzelf wijsgemaakt dat ze dom is. Daar moeten we inderdaad voor waken.quote:
Dank voor alle ervaringen.
Overigens zijn mijn meiden met hun vmbo advies ook niet dom.
Herkenbaar. Sterktequote:
Als ik alle posts over school lees wil ik graag reageren, maar het lukt niet omdat het te dichtbij komt en m'n hoofd overloopt.
De jongste (die op een speciale basisschool voor kinderen met autisme zit) loopt weer vast en gaat vaker niet dan wel. En bij de oudste lijkt niet intelligentie maar belastbaarheid de doorslaggevende factor te gaan worden bij de keuze voor een middelbare school.
Het kost zoveel energie en tijd. Voor de kinderen maar óók voor ons. Ik ben op en het einde is nog lang niet in zicht.
maar ik wilde het toch even gezegd hebben.
Hier gaat morgen een bommetje gedropt worden voor mijn meiden
SPOILERZe gaan uit elkaar. Eentje gaat naar een andere klas, de ander blijft in de huidige klas. Dat lijkt een kleine stap maar is huge als je tweeling bent. Hoewel we er helemaal achter staan, voelt het toch een beetje als ik het ene kind opoffer ten gunste van de andere.....
Zware beslissing, maar klinkt als de juiste. Veel sterkte met het vertellen!quote:
Weet ik @:Vlinder
maar ik wilde het toch even gezegd hebben.
Hier gaat morgen een bommetje gedropt worden voor mijn meidenSPOILERZe gaan uit elkaar. Eentje gaat naar een andere klas, de ander blijft in de huidige klas. Dat lijkt een kleine stap maar is huge als je tweeling bent. Hoewel we er helemaal achter staan, voelt het toch een beetje als ik het ene kind opoffer ten gunste van de andere.....
Helemaal mee eens.quote:
Dank voor alle ervaringen.
Overigens zijn mijn meiden met hun vmbo advies ook niet dom.
@Amsel
@livelink wat zonde dat ze dat zichzelf heeft wijsgemaakt.
We hebben in de samenleving alle niveau's nodig om de boel draaiende te houden. Dat maakt de een niet waardevoller dan de ander omdat die een langere/theoretischere/.... opleiding heeft gevolgd.
Gelukkig hebben we zoveel verschil, als iedereen advocaat zou zijn hadden we geen brood op de plank of huizen om in te wonen.
@Kyara, wat een lastige beslissing. Lijkt me heel dubbel
hoe is het nieuws gevallen bij de meiden?Maar goed, iemand ervaring met leerplicht en hoe krijg ik die uit mijn nek?SPOILER
[ Bericht 29% gewijzigd door Kyara op 22-10-2025 23:15:00 ]
Wonderbaarlijk dat jullie er zo vaak wel zijn trouwens, wat een opoffering.
Mijn zoon had vrijstelling van de leerplicht. Ik weet eigenlijk niet eens wie dat geregeld had, maar we kregen ineens een brief dat hij vrijgesteld was. We hebben daarna nooit meer een brief gehad dat die vrijstelling werd opgeheven. Het gaf ons de vrijheid om hem thuis te laten op momenten dat wij het niet verantwoord vonden om hem naar school te laten gaan. Dat bepaalde ik pas 's ochtends en dan belde ik school dat hij die dag later of helemaal niet zou komen.quote:
Maar goed, iemand ervaring met leerplicht en hoe krijg ik die uit mijn nek?
Dus ik zou naar die optie vragen bij de leerplichtambtenaar. Ik denk dat het bij ons is aangevraagd door het UMC toen hij daar was opgenomen of door de school die verbonden is aan het UMC.
Ik weet niet of je hier veel aan hebt, maar een gesprek met de leerplichtambtenaar kan wellicht wat deuren openen.
Bij ons is de school van de jongste bezig om gedeeltelijke vrijstelling van de leerplicht aan te vragen voor hem. Dat haal voor ons de druk eraf. We willen uiteindelijk wel weer gaan opbouwen en ernaar streven dat hij weer alle dagen gaat, maar zolang dat niet kan ben ik heel blij dat er geen leerplichtambtenaar in m'n nek hijgt.
Mijn indruk is overigens dat leerplichtambtenaren best redelijk zijn als ze alle informatie over de situatie hebben en zien dat jullie zo je best doen. Dus zo'n gesprek lijkt me een goed idee.
Maar: bij ons op school is het protocol om eerst de schoolarts in te schakelen, is die bij jullie ook in beeld? Want wij hadden dus een heel fijne die prima begreep waarom en hoe
Wat een spanning moet dit jullie geven, en het is allemaal al zo moeilijk. Ik hoop echt dat de leerplichtambtenaar naar jullie luistert en de situatie begrijpt, en dat daar juist naar gehandeld wordt.
En stiekem hoop ik ook dat die leerplichtambtenaar de school er daarna nog even op wijst dat ze anders hadden moeten handelen..
Heel veel sterkte
Ja, precies dat effect inderdaad. Zowel school als wij deden ons uiterste best om hem elke dag naar school te laten gaan, maar als het dan een keer niet lukte, was er een geen extra stress.quote:
@:Kyara ik heb je spoiler niet gelezen, maar ik denk te begrijpen in welke hoek het zit
Bij ons is de school van de jongste bezig om gedeeltelijke vrijstelling van de leerplicht aan te vragen voor hem. Dat haal voor ons de druk eraf. We willen uiteindelijk wel weer gaan opbouwen en ernaar streven dat hij weer alle dagen gaat, maar zolang dat niet kan ben ik heel blij dat er geen leerplichtambtenaar in m'n nek hijgt.
Fijn dat het opgelost is maar daarmee heb ik de stress nog niet uit mijn lijf
School onderschat de problematiek van de jongste ook wel. Bij de middelste is het overduidelijk maar jongste speelt mooi weer en kan het goed verwoorden. Dus ze wordt daarin ook wel overschat.
Ik wil gewoon dat we nu met de behandeling kunnen starten. Nu zijn de hulpverleners aan zet.
@Troel jeugdarts is soort van in beeld. Die was gevraagd om mee te denken maar toen kreeg k meteen een standaardbrief met uitnodiging. Inclusief dochter en inclusief lichamelijk onderzoek. Dat gaan we niet doen. Ik wil mijn meiden niet aan nog meer mensen blootstellen die ze weer gaan ondervragen en waar men dan weer iets over moet vinden. Dus ik heb morgen een belafspraak.
Hij slaapt wel slechter
Maar ergens is het ook wel grappig, want hij wordt dan midden in de nacht wakker met een heel zonnig humeur 
Over een week moet hij weer naar school. Hij denkt nu dat dat "misschien" gaat lukken
Dat klinkt (op het slapen na) wel goed, Amsel. Toen mijn zoon medicatie had had dat ook een enorm effect, maar hij sliep en at er juist beter door. En de enge filmpjes in zijn hoofd waren verdwenen, zoals hij zelf zei.quote:
De jongste krijgt nu sinds een week medicatie, aripiprazol. We beginnen effect te zien: hij is vrolijker, ondernemender, meegaander.
Hij slaapt wel slechter
Over een week moet hij weer naar school. Hij denkt nu dat dat "misschien" gaat lukken
Zij heeft wel altijd honger door die medicatie waardoor ze ook flink is aangekomen. Nog wel een gezond gewicht maar het scheelt nu wel bijna 15 kilo tov haar (eeneiige) tweelingzus. Nu we in een andere praktijk lopen, krijgen we ook een andere psychiater en gaan we ook weer naar de medicatie kijken.
Wat fijn dat de medicatie aanslaat Amsel! Afgezien van het slapen dan. Hopelijk blijft deze stijgende lijn!
Mijn dochter heeft ook aripripazol gehad en kwam daar idd wel wat van aan. Inderdaad altijd honger en vooral zoete trek. Toch zou ik de medicatie wel weer starten als de huidige praktijk dat zou adviseren. Want haar emoties waren stabieler en ze ervaarde meer rust in haar hoofd gaf ze aan. Het ging toen ook vele malen beter op school. Goede ervaringen met die medicatie dus. Daarvoor kreeg ze risperidon en daar kwam ze écht kilo's van aan, die is ze ook nooit meer kwijt geraakt (zelfs niet nu ze al een jaar geen medicatie meer heeft). Daar werd ze ook nog angstiger van dan ze toch al is. Die nooit meer.
Ik las dat voor de problematiek van dochter ook wel antidepressiva voorgeschreven wordt, vaak in combinatie met aripripazol. We gaan het zien. Ik heb de indruk dat de nieuwe psychiater wel wat meer benaderbaar is en ik hoop dat dochter daar dan ook wat makkelijker mee praat.
Je noemde dat aripiprazol de beste keuze was ivm hormonen? Kun je daar iets meer over vertellen? Onze dochter slikt het namelijk ook. Beide kinderen nu dus. Ergens wel handig
Maar ook wel confronterend.Voor dochter zou wat extra gewicht trouwens welkom zijn. Die is klein, dun en heeft nauwelijks eetlust. Zoon is juist wat te zwaar. Maar ik kan nu echt de energie niet opbrengen om ook nog eens een diëtist in te schakelen.
@Schanu Waarom zijn jullie met de medicatie gestopt als het hielp?
Omdat de vorige praktijk het voorschreef om vervolgens te stellen dat ze eigenlijk vonden dat ze psychisch niets mankeerde. En vervolgens dat het om hechtingsproblematiek zou gaan. En in ons hoofd pastte dat gewoon echt niet samen met medicatie. En omdat we de hoop hadden dat ze bereid waren om Jewel écht te onderzoeken, maar dan wel zoals ze echt is en niet met medicatie die bepaalde problemen onderdrukken. Zodat we afgestemde hulp konden krijgen. Maar dat wilden ze niet.quote:
@:Schanu Waarom zijn jullie met de medicatie gestopt als het hielp?
We staan echt helemaal achter medicatie als het nodig is en als de huidige praktijk het adviseert dan gaan we daar in mee. Maar destijds voelde het alsof ze het als snoepjes weggaven zonder enige onderbouwing en - zo bleek achteraf - zonder enige medische noodzaak als er volgens hun niets aan de hand zou zijn.
Was dus meer een samenloop van omstandigheden met die praktijk die ons aan alles heeft doen twijfelen waardoor we niet meer wisten waar we goed aan deden.
Ik kan het niet helemaal meer oplepelen maar we hadden vorig jaar de keuze uit 3 soorten medicatie (alledrie antipsychotica) en de aripripazol had de minste invloed op de hormoonhuishouding. Dat vonden wij voor een meisje aan het begin van de puberteit de beste keuze.quote:
@:Kyara Wat een goede reactie van de leerplichtambtenaar. Maar wat kost het allemaal een energie hè
Je noemde dat aripiprazol de beste keuze was ivm hormonen? Kun je daar iets meer over vertellen? Onze dochter slikt het namelijk ook. Beide kinderen nu dus. Ergens wel handig
Voor dochter zou wat extra gewicht trouwens welkom zijn. Die is klein, dun en heeft nauwelijks eetlust. Zoon is juist wat te zwaar. Maar ik kan nu echt de energie niet opbrengen om ook nog eens een diëtist in te schakelen.
@:Schanu Waarom zijn jullie met de medicatie gestopt als het hielp?
Ja, hier hadden ze ook wat ondergewicht. Zus heeft een tijdje adhd medicatie geslikt maar die medicatie zorgde juist dat ze helemaal geen eetlust meer had. We zijn gestopt omdat ze echt veel te licht werd (ze weegt nu net 30 kilo bij 1,55). Zuslief is nu 1,60 en gaat hard richting de 50 kilo. En het leuke van een eeneiige tweeling is alleen dat mensen altijd weer die verschillen moeten benoemen en dat gaat dan altijd om uiterlijkheden
. Eerst was het de ene met de scheve tanden en nu is het de stevigere (terwijl zuslief degene is met het ongezonde gewicht wordt zij dan weer benoemd als stevig). Ligt gewoon ontzettend gevoelig Hier ook ADHD-medicatie trouwens. En dochter vindt het vervelend dat ze zo klein is en weinig eetlust heeft. En het is ook niet leuk als je twee jaar jongere broertje je inhaalt qua lengte. Maar zonder die medicatie functioneert ze totaal niet. En de psychiater en huisarts maken zich geen zorgen want "ze staat niet stil, ze groeit wel, maar gewoon langzaam". Maar het blijft een lastige afweging.
SPOILERWij hebben een fout gemaakt..
Deze nacht zouden de meiden logeren bij de overburen, die een beetje voelen als surrogaat opa en oma. Ze zijn dol op ze, we hebben Jewel hier goed op voorbereid. We zouden niet weggaan, we hebben het overwogen om echt even een nachtje samen (zonder kinderen) erop uit te gaan maar de paniek bij Jewel was groot toen ze ons daar over hoorde praten dus we beloofden thuis en dus dicht bij haar te blijven. Alleen al de tijd samen en een nacht gegarandeerd doorslapen was het waard voor ons.
Maar we hebben ze dus vannacht kunnen ophalen. Jewel kon niet slapen en alleen maar huilen. En ik voel mij schuldig. Want de afgelopen dagen ging het zo slecht met Jewel. En dat bleek dus allemaal opgebouwde spanning te zijn voor dit nachtje logeren. En nu slapen de meiden dus weer bij ons, maar lig ik zelf in bed te huilen en ben ik gevoelsmatig moeier dan ooit. En vraag ik mij af dat als dit niet eens meer lukt, met alle voorbereidingen en tegenover ons huis, ze leek er best zin in te hebben, we doen dit verder nooit dus één keertje.. het heeft voor ons allemaal een averechts effect gehad dus dit hoeven we niet nog een keer te proberen. En dat gaan we ook niet doen. Maar we hadden dit echt zó nodig, of nou ja hebben het dus nog steeds nodig, en op dit moment weet ik ook gewoon zelf even niet meer waar ik het zoeken moet.
SPOILERJe hebt geen fout gemaakt. Je hebt iets uitgeprobeerd, wat je op alle mogelijke manieren zo goed mogelijk hebt voorbereid, en het bleek op dit moment toch teveel. Dat had je niet tevoren kunnen weten, want als je dat geweten had, dan had je het niet gedaan. Je kan niet alles weten, dus probeer je dingen om te kijken of iets kan. En soms heb je iets ook zo hard nodig dat je móét proberen of het kan. Dat de uitkomst nee is, betekent niet dat het fout was om het te proberen, maar dat je informatie hebt verzameld over of dit op dit moment een optie is. Echt, voel jezelf daar niet schuldig over. En verder vind ik het echt heel verdrietig om te lezen hoe zwaar jullie het hebben, en had ik het je ongelooflijk gegund dat het wél had gekund zodat jullie heel even lucht gehad hadden, heel even ademhalen. Ik zou dit zeker bespreken ook met jullie praktijk, zodat ook voor hen heel duidelijk is dat er ook echt iets moet gaan gebeuren om jullie wat te ontlasten. Mogelijk dat zij daar wat in kunnen betekenen.
Zou het ook kunnen dat ook bij dochter spanning voor het gesprek van maandag bij de praktijk speelt? Ook al is zij daar zelf (dacht ik me te herinneren) niet bij? En dat het misschien dan meer aan timing lag, dat het nú niet lukte, maar misschien op een later moment wel? En zou nog iets meer opbouw bv helpen? Eerst een keer daar een avond eten en spelen en dan opgehaald worden voor thuis slapen (als jullie dat niet allang gedaan hebben)? Dan hebben jullie toch éven tijd met zijn tweeën, en voelt het misschien voor haar iets vertrouwder? Moeten de overburen daar ook wel in mee willen gaan natuurlijk, maar als ik tegenover jullie zou wonen zou ik alles doen wat mogelijk helpt om jullie een beetje lucht te kunnen geven
Voor een volgende keer: misschien niet logeren maar een filmavond bij de overburen? Dan hebben jullie wel een avond voor jezelf, maar haal je de kinderen op een gegeven moment weer op zodat ze wel thuis kunnen slapen.
SPOILERHet is geen fout, jullie hebben iets geprobeerd, wat op dit moment niet werkte.
Als het echt om even bijtanken gaat, is het dan een optie dat een van jullie een nacht (of een paar nachten) elders slaapt en dan de ander?
Dus de kinderen en 1 ouder vertrouwt thuis en de ander even bijslapen...
Ik gun jullie dat het wat beter te behappen wordt, zo op jullie tandvlees
SPOILERProbeer niet te hard te zijn voor jezelf.
Enge filmpjes? Wat moet ik mij daarbij bedenken? Mijn jongste heeft overal angst voor de laatste tijd, loop je in een pretpark is ie bang dat de achtbaan instort of het bakje van het reuzenrad neerstort, in de bus kunnen we aangereden worden, als hij naar school gaat kan ik dood gaan en meer van dat soort dingen.. De laatste 2 afspraken met de psycholoog zijn vervallen maar wordt wel weer tijd, en zij gaat hem ook nog testen op adhd en..quote:
[..]
Dat klinkt (op het slapen na) wel goed, Amsel. Toen mijn zoon medicatie had had dat ook een enorm effect, maar hij sliep en at er juist beter door. En de enge filmpjes in zijn hoofd waren verdwenen, zoals hij zelf zei.
Maar die filmpjes in het hoofd trokken mn aandacht...
Wat ontzettend zwaar is het toch allemaal. Ik heb geen oplossing of tips verder, behalve de hoop dat de hulpverlening nu eens echt goed opstart. En wat Nijna en Amsel zeggen.
In onze gemeente heb je verder een stichting waaruit veel ondersteuning mogelijk is. Ik heb er geen gebruik van gemaakt voor mijn zoon zelf, maar wel voor mijn dochter een brusjes-training geregeld en later voor mezelf gespreksavonden met 'lotgenoten'.
SPOILERJullie hebben geen fout gemaakt, het plan klopte, ze was er alleen nu niet aan toe, dat is niemands schuld.
Het gevoel op je tandvlees te lopen herken ik wel, James kan/wil ook bij niemand anders zijn dan bij mij, school zorgt voor paniek en zelfs bij z'n beste vriend is het moeilijk, het continue aanstaande is zo vermoeiend.
Is het een idee dat jij en je partner afwisselen? Jij eens een middag of avond ergens bijslapen en de andere keer hij?
Of een middag/avond oppas zoeken en dan samen gewoon helemaal niksen?
Heel veel sterkte in elk geval
Ja, hij was toen pas 8, dus moeilijk voor hem om uit te leggen wat hij zag of hoorde. Maar 1 voorbeeld wat hij dan wel aan mij gaf was dat hij dacht dat ons huis was opgegeten door de dino uit Ice Age 3 en dat wij dus in de dino leefden. Die dino heeft ons leven wel zwaar gemaakt. Nooit verwacht dat een film voor kinderen vanaf 8 jaar zoveel impact kon hebben.quote:
[..]
Enge filmpjes? Wat moet ik mij daarbij bedenken? Mijn jongste heeft overal angst voor de laatste tijd, loop je in een pretpark is ie bang dat de achtbaan instort of het bakje van het reuzenrad neerstort, in de bus kunnen we aangereden worden, als hij naar school gaat kan ik dood gaan en meer van dat soort dingen.. De laatste 2 afspraken met de psycholoog zijn vervallen maar wordt wel weer tijd, en zij gaat hem ook nog testen op adhd en..
Maar die filmpjes in het hoofd trokken mn aandacht...
Maar andere voorbeelden heb ik niet gehad van hem, dus anders dan 'enge filmpjes' in zijn hoofd weet ik ook niet.
je moet jezelf niets verwijten Misschien dat een oppas thuis, dus je dochter in vertrouwde omgeving wel lukt? En jullie dan naar een hotelletje in de buirt
SPOILERAanvullend nog
Dat dit nu nog niet lukte wil niet zeggen dat nooit iets zal kunnen. Misschien is er een manier om heel voorzichtig in kleinere stapjes zoiets op te bouwen voor zover het wel lukt? Filmavond werd al genoemd naar misschien zijn nog kleinere stappen nodig?
Misschien eerst een paar keer iemand die ze vertrouwt een uurtje in huis terwijl jullie samen boven zijn. Dan een uurtje in jullie huis terwijl jullie weggaan. Dan 2 uurtjes. Als je het zo heel langzaam opbouwt heb je kleine ontspanmomenten samen (slapen deden wij dan meestal) terwijl Jewel kan wennen aan met iemand anders zijn. Hoe groot die stappen kunnen zijn moet je samen uitvinden en hoe lang je bij elke stap moet blijven ook, maar zo kun je voorzichtig haar huidige grens vinden?
Verder vind ik het trouwens heel dapper dat jullie het geprobeerd hebben. Dit is voor iedereen nodig, ook Jewel heeft er baat bij als ze ontdekt dat er andere mensen zijn bij wie ze zich ok kan voelen.
En ik vroeg me af, wilde de jongste niet blijven? Zou voor haar alleen een nacht elders, even zonder spanning, niet fijn zijn?
Andere dingen die ik hier las:SPOILERHet is echt niet jouw fout. Ik herken het dat je iets probeert en het averechts werkt of dat je dingen mist die je voor jezelf had moeten zien. Soms zijn dingen ineens een probleem die eerder geen probleem waren. Niet alles is te voorzien. Blijft natuurlijk wel heel klote, en zeker ook als je er al zo doorheen zit en die nacht echt goed nodig hebt.
Dikke knuffel
Het "dit kunnen we dus ook niet als gezin" versus het "als het nu niet kan, betekent niet dat het nooit meer kan".
Ik vind dit een lastige. Enerzijds voel je een soort van rouwproces van het gezinsleven dat niet is zoals je voor ogen had, aan de andere kant blijf je hoop houden dat dingen beter worden. Maar de tijd verstrijkt ook en je wordt geleefd. Hopen dat het beter wordt en dat je weer een normaal gezinsleven kunt hebben, maar over een paar jaar zijn ze allemaal volwassen.
De jongste was wakker geworden van Jewel en durfde niet alleen te blijven. Ze slapen daar ook op 1 kamer dus dat snap ik wel, dat het dan leeg voelt als je alleen achter blijft.
Of de spanning voor morgen mee speelt met Jewel weet ik niet. Ze weet dat we een gesprek hebben, maar niet dat het het terugkoppelingsgesprek is. Over 2 weken heeft Jewel haar eigen terugkoppelingsgesprek met de praktijk namelijk en wij weten niet of wij de uitkomst morgen al met haar mogen delen of dat de praktijk dat zelf gaat doen in dat gesprek. Dat willen we eerst even navragen morgen.
Ik denk wel dat de timing aan het einde van de vakantie sowieso onhandig was. Wij dachten dan is ze in de vakantie opgeladen en kan ze meer aan. Maar ze is niet opgeladen, en de spanning voor school zit er sinds eind van de week alweer goed in. Dus wellicht was het op een ander moment wel beter gegaan.
Dat blijft elke keer keihard. Dan doe je alle moeite en denkt het goed voorbereid te hebben en dan toch lukt het niet.quote:
Het is confronterend en frustrerend om elke keer weer te ontdekken "oh, dit kunnen wij dus ook al niet als gezin". Ik heb me erbij neergelegd dat het bij ons anders werkt dan bij veel andere gezinnen. Maar het blijft lastig.
...
@Schanu ,
SPOILERdit is echt geen fout van jullie kant geweest, het is juist goed dat jullie zoveel moeite doen om te kijken wat wel en niet werkt. Dat is nu extra rot als er wéér iets niet werkt, maar je leert zo wel alvast zodat ze niet op een later moment het deksel op de neus krijgt bij iets waar ze vol enthousiasme van dacht dat ze het kon, want dat is voor haar zelfvertrouwen in fnuikend.
Niet dat het daar leuker van wordt natuurlijk.
En toch kan dat ook weer deuren openen. Niet dat ik hoop dat jullie tot dit punt komen natuurlijk (hoewel je je moet afvragen of je al niet op dit punt zit als het gaat om jullie eigen veerkracht), maar op het moment dat je als ouders aangeeft dat het echt niet meer gaat, verandert er wel wat.quote:
Dat voelt bijna uitzichtloos, want we zijn bang dat er een punt komt waarop wij niet meer kunnen voldoen aan haar behoeften.
Zoals wel vaker, heel erg herkenbaarquote:
Het voelt, zoals met heel veel dingen, als een glijdende schaal naar beneden. Jewel kan en wil steeds minder. En wij passen steeds meer en steeds verder aan. Dat voelt bijna uitzichtloos, want we zijn bang dat er een punt komt waarop wij niet meer kunnen voldoen aan haar behoeften.
Toch heb ik het idee dat je eerst echt om moet vallen voordat er actie komt. En dan, wat is die actie dan? Een kind dat niet zonder ons kan, op laten nemen? En daarmee haar ergste angst werkelijkheid laten worden?quote:
[..]
En toch kan dat ook weer deuren openen. Niet dat ik hoop dat jullie tot dit punt komen natuurlijk (hoewel je je moet afvragen of je al niet op dit punt zit als het gaat om jullie eigen veerkracht), maar op het moment dat je als ouders aangeeft dat het echt niet meer gaat, verandert er wel wat.
Dat is wel heel enthousiastquote:
Maar de tijd verstrijkt ook en je wordt geleefd. Hopen dat het beter wordt en dat je weer een normaal gezinsleven kunt hebben, maar over een paar jaar zijn ze allemaal volwassen.
Ik weet niet precies hoe oud de jouwen zijn, maar 18 is nog een heel end weg toch (iig voor Jewel).
Of bedoelde je juist dat het over een tijdje sowieso beter gaat? Dan interpreteer ik je verkeerd.
Toen mijn oudste zo oud was wisten wij ook niet waar we het zoeken moesten, nul tijd om bij de komen, kind altijd bij ons want kon met niemand anders. Dat is langzaam maar zeker beter geworden en nu gaan we (met een combi van betaalde zorg en informele zorg) regelmatig een paar dagen met zijn tweeën weg. Vijf jaar op moeten wachten, maar dan heb je ook wat.
Niet dat dat bij iedereen kan/lukt natuurlijk, maar in 10 jaar kan nog zo veel veranderen.
Dit is vanaf mijzelf geredeneerd. Mijn kinderen zijn bijna 13 en 14. Hier is het juist de afgelopen 2 jaar volle vaart down hill gegaan. Met 8 jaar was het hier juist nog wel redelijk hanteerbaar (op een zwarte periode na in groep 6 dat ze helemaal de deur niet meer uit wilde, maar toen konden we haar fysiek nog meenemen).quote:
Dat is wel heel enthousiast
Ik weet niet precies hoe oud de jouwen zijn, maar 18 is nog een heel end weg toch (iig voor Jewel).
Of bedoelde je juist dat het over een tijdje sowieso beter gaat? Dan interpreteer ik je verkeerd.
2 jaar geleden gingen we nog op vakantie, naar de Efteling etc. Ging ze naar school. Niet meer uit logeren maar genoeg om energie uit te halen voor ons.
Afhankelijk van je draagkracht, geluk, mogelijkheden en vooral ook je gemeente kan daar nog een heleboel tussen zitten. Wij hebben voor dat probleem andere oplossingen gevonden. Oplossingen die 5 jaar geleden was niet hadden gekund, maar nu wel ons gezin redden eigenlijk.quote:
[..]
Toch heb ik het idee dat je eerst echt om moet vallen voordat er actie komt. En dan, wat is die actie dan? Een kind dat niet zonder ons kan, op laten nemen? En daarmee haar ergste angst werkelijkheid laten worden?
Is me net iets te specifiek herkenbaar om hier openbaar neer te zetten maar wil het best delen.
Ik weet gewoon niet wat de mogelijkheden zijn. Ik heb al zo vaak in tranen aan tafel gezeten dat ik ook niet weer waar we het allemaal vandaan moeten halen en dat ik ook bang dat voor het effect wat het op de andere kinderen heeft maar niemand lijkt daar op te reageren. Of nou ja, een leerplichtambtenaar die aangeeft dat we maar een alternatief moeten zoeken. Ik weet gewoon niet wat de mogelijkheden zijn dus ik kan ook nergens specifiek naar vragen.quote:
[..]
Afhankelijk van je draagkracht, geluk, mogelijkheden en vooral ook je gemeente kan daar nog een heleboel tussen zitten. Wij hebben voor dat probleem andere oplossingen gevonden. Oplossingen die 5 jaar geleden was niet hadden gekund, maar nu wel ons gezin redden eigenlijk.
Is me net iets te specifiek herkenbaar om hier openbaar neer te zetten maar wil het best delen.
Tja, bij ons was dat uiteindelijk toch inderdaad de sleutel tot verbetering. Die opname was natuurlijk ook voor mijn zoon een enorm grote angst, maar nu spreekt hij er nog steeds over als de beste/leukste tijd van zijn leven.quote:
[..]
Toch heb ik het idee dat je eerst echt om moet vallen voordat er actie komt. En dan, wat is die actie dan? Een kind dat niet zonder ons kan, op laten nemen? En daarmee haar ergste angst werkelijkheid laten worden?
En zonder die opname zou het denk ik uithuisplaatsing zijn geworden (daar zijn we dicht bij geweest) en dat was onze grootste nachtmerrie. Nu was het doordeweeks in het UMC en van vrijdagavond t/m zondagavond thuis en we wisten dat het maximaal 9 maanden zou zijn. En die tijd hebben wij en ook onze dochter gehad om bij te tanken.
Maar goed, dat is inderdaad persoonlijk. En nadat hij terug kwam van het UMC hebben we zeker nog een aantal hele zware jaren gehad, waarbij we niet samen weg konden en sowieso zijn we nooit meer op vakantie geweest als gezin, maar toch kijk ik op die opname terug als keerpunt.
Om te relativeren... ik krijg de indruk dat ze al best wel op haar tenen loopt (geen kritiek naar jullie!), echt toe was aan vakantie... (en een week vrij is niet zo heel lang).quote:
Bedankt voor jullie lieve reacties. Het is niet de 1e keer dat Jewel daar ging logeren. Vorig jaar is ze er ook een nachtje gebleven en dat ging goed. Het was juist de enige plek waarvan ze aangaf er te durven slapen omdat ze ons huis ziet vanuit het raam. Het voelt, zoals met heel veel dingen, als een glijdende schaal naar beneden. Jewel kan en wil steeds minder. En wij passen steeds meer en steeds verder aan. Dat voelt bijna uitzichtloos, want we zijn bang dat er een punt komt waarop wij niet meer kunnen voldoen aan haar behoeften.
De jongste was wakker geworden van Jewel en durfde niet alleen te blijven. Ze slapen daar ook op 1 kamer dus dat snap ik wel, dat het dan leeg voelt als je alleen achter blijft.
Of de spanning voor morgen mee speelt met Jewel weet ik niet. Ze weet dat we een gesprek hebben, maar niet dat het het terugkoppelingsgesprek is. Over 2 weken heeft Jewel haar eigen terugkoppelingsgesprek met de praktijk namelijk en wij weten niet of wij de uitkomst morgen al met haar mogen delen of dat de praktijk dat zelf gaat doen in dat gesprek. Dat willen we eerst even navragen morgen.
Ik denk wel dat de timing aan het einde van de vakantie sowieso onhandig was. Wij dachten dan is ze in de vakantie opgeladen en kan ze meer aan. Maar ze is niet opgeladen, en de spanning voor school zit er sinds eind van de week alweer goed in. Dus wellicht was het op een ander moment wel beter gegaan.
Dat overbelast zijn kan ook zorgen dat jullie op die glijdende schaal zitten. Hoe overbelaster, hoe starder en hoe minder er kan. Ik heb geen kant en klare oplossing, maar het zou kunnen dat als ze meer rust gaat ervaren, dat dat ook zorgt dat er uiteindelijk weer mee kan.
Alleen is daar geen shortcut voor, die overbelasting is er niet ineens, die is ook niet ineens weg.
Dit zeg ik uit eigen ervaring, hoe meer mijn hoofd overloopt, hoe minder flexibel ik wordt. Wat dan ook weer spanning geeft in het gezin.
Ik blijf het een soort balans oefening vinden die ik maar niet onder de knie krijg
.En het gaat echt wel beter dan het geweest is, maar ik vind het hard werken.
Vanmorgen terugkoppelingsgesprek gehad en Jewel krijgt de diagnose autisme. Ik heb zo hard gehuild, zowel de opluchting dat ze gehoord en gezien wordt en dat we éindelijk duidelijkheid kunnen geven. Aan haar, aan onze jongste, aan onze omgeving. En dat we eindelijk de juiste handvatten gaan krijgen. Maar ook toch een klap, hoe raar ook want wij zien het al minimaal 5 jaar, en zelfs als dreumes zag ik al duidelijke trekken, maar iedereen ging er altijd zo vreselijk aan voorbij dat we overal aan zijn gaan twijfelen. En nu is het dus toch zo.
We krijgen psyco-educatie, wij als ouders, Jewel voor zichzelf en ook onze jongste. Tijdens het gesprek met de gemeente gaan we kijken naar ook mogelijkheden om ons weer ademruimte te geven. We gaan samen met school in gesprek om te kijken naar mogelijkheden om vooral ook daar veel weg te nemen, omdat school op dit moment veel te veel van haar vraagt. Dus minder of kortere dagen naar school, meer of andere begeleiding, lesstof op een andere manier aanbieden (dus níét gewoon maar tafels stampen bijvoorbeeld).
Jewel gaat éindelijk de hulp krijgen die ze al zo lang zo hard nodig heeft en die niemand haar kon of wilde geven, en het ligt niet aan ons. Ik ben nu zó extra boos op onze vorige praktijk. En ik voel mij zo blij, maar tegelijkertijd zo verdrietig.
De eerste stap is gezet.Niemand herkende bij L autisme, behalve ik. Mn ex wilde geen test omdat ik "altijd al riep dat er iets anders aan haar was; dan was het weer hooggevoeligheid dan was het weer autisme, you name it."
Dat ik dat 'riep' omdat er daadwerkelijk iets anders aan haar was waar ik de vinger niet op kon leggen, kwam niet bij hem om.
Pas toen we al jaren uit elkaar waren, gaf ie me eindelijk toestemming voor een test, L was toen 14, aarvoor ze met vlag en wimpel slaagde.
En ineens zegt ie dat ie het al die tijd al heeft geweten.
Excuses voor mn rant, je opluchting triggerde blijkbaar een stukje onverwerkte emotie.
quote:
En ineens zegt ie dat ie het al die tijd al heeft geweten.
Excuses voor mn rant, je opluchting triggerde blijkbaar een stukje onverwerkte emotie.
SPOILERik roep al sinds m'n oudste een jaar of twee is dat hij iets mankeert. Na een jarenlang gevecht met jeugdzorg werden ze ruim 6 jaar geleden uithuis geplaatst. Al die tijd riep bjz dat ik maar moest stoppen met drinken, dan zou m'n kind wel veranderen. Hij woont nu dus ruim 6 jaar in een pleeggezin, zijn gedrag is niet veranderd, en hij heeft nu naast een diagnose ook de bijkomende voorzieningen zoals logeren op een zorgboerderij en een buddy waarmee hij leert om te gaan met alledaagse zaken zoals reizen met het ov. Denk je dat ik ooit excuses heb gehad van jeugdzorg?
Ja duhhh, ik denk dat dat niemand hier iets verbaastquote:
Fijn dat er nu gestart kan worden met beter passende hulp.
Want weet je, J.?
Er was een tijd dat niemand je verstond
Maar nu jij bent gehoord
Laat je je tijd beginnen, J.
Kom op! Je leven start.
(c) Oxy, vandaag, na het lezen van de berichten over J. en hoe zijn mama hem leert dat
alles mogelijk goedkomt.
Ook al gelooft
Ze het zelf nog niet
Ik wil die woorden jou ook meegeven. Het heeft me echt geholpen indertijd.
.Ik hoop dat de diagnose jullie handvatten geeft, maar ook dat school nu meer bereid is om mee te bewegen en rust te creëren. Voor Jewel, zodat er meer rust komt. Rust voor haar en daarmee hopelijk tzt ook meer rust voor jullie!
Ik zag het bij de oudste wel, maar mijn man, het consultatiebureau, de huisarts, peuterspeelzaal... ze zagen het niet. En ik heb het maar op mijn eigen instabiliteit geschoven. Als niemand het zag dan zou het wel aan mij liggen.
Tot ze opviel bij een observatie, naar aanleiding daarvan onderzoek werd gedaan en er een diagnose volgde (daarna ook voor mijzelf).
En bleek achteraf dat ze op de peuterspeelzaal wel dingen gezien hadden, maar dat nooit gezegd hebben (ik heb er notabene naar gevraagd of er dingen opvielen omdat ik het gevoel had dat er "iets" was). Ze gunden haar een frisse start in groep 1...
Mijn man was boos op mij, want door mij had ons kind ineens autisme... (ok genetisch gezien was dat ook zo
). Hij had nooit iets gezien, ging die onderzoeken in met het idee dat er niks uit zou komen. En ik voelde me eindelijk gehoord, toen ze vroegen of me wel eens dingen opvielen.
Maar in je eigen situatie is het dan toch een blinde vlek ofzo. Toen de psycholoog voorzichtig suggereerde dat dochter - net als zoon en man - autisme zou kunnen hebben, viel bij ons meteen het kwartje en konden we onszelf wel voor onze kop slaan dat we dat zelf nog niet bedacht hadden. Want natúúrlijk heeft ze autisme, ze voldoet aan alle kenmerken van een meisje dat heeft geleerd om dat goed te maskeren, en het verklaart alle issues die ze heeft en die daaruit voortkomen. Ik snap nog steeds niet dat we dat toen zelf niet gezien hebben
Maar het is met een eeneiige tweeling zo ontzettend duidelijk dat het echt een spectrum is en dat daar echt verschillen in zitten met hoe het zich uit.
Geen toevoegingen verder, alles is al gezegd @Schanu
Ik had bij de oudste wel het idee dat er iets was, maar wat dat dan was, daar kon ik de vinger niet op leggen.quote:
Hebben jullie ook vaak dat je het bij anderen of hun kinderen herkent, ook als ze het zelf nog niet weten?
Maar in je eigen situatie is het dan toch een blinde vlek ofzo. Toen de psycholoog voorzichtig suggereerde dat dochter - net als zoon en man - autisme zou kunnen hebben, viel bij ons meteen het kwartje en konden we onszelf wel voor onze kop slaan dat we dat zelf nog niet bedacht hadden. Want natúúrlijk heeft ze autisme, ze voldoet aan alle kenmerken van een meisje dat heeft geleerd om dat goed te maskeren, en het verklaart alle issues die ze heeft en die daaruit voortkomen. Ik snap nog steeds niet dat we dat toen zelf niet gezien hebben
Net als ik dat wel eens had bij "mijn" peuters, toen ik nog op de peuterspeelzaal werkte. Een soort "niet pluis" gevoel. Daar dan niet direct een label aan kunnen hangen, maar vaak klopte het wel.
En nog steeds wel af en toe. Ik denk het bij mijn jongste ook nog steeds, maar daar is het anders dan bij de oudste. Veel subtieler. Bij diagnostiek (jaren geleden) scoorde ze net te laag, ik denk omdat ze wel redelijk functioneert tot nu toe.
Maar toen we vorig jaar voor iets anders bij de poh waren, opperde die ook ass. Het zou mij niks verbazen.
Ik zag al dingen toen Jewel baby/dreumes was (bijvoorbeeld flapping, fladderen, niet tot spel komen, andere kinderen altijd observeren, gedrag overnemen). Maar tegelijkertijd was ze razendsnel met praten (sprak haar 1e woorden met 8 jaar, sprak volzinnen met 2 jaar) en motorisch weliswaar onhandig maar wel gemiddeld. Toen ze 4 was veranderde ze enorm na de verhuizing en start school, werd opeens heel extravert, ging de clown uithangen, had veel vriendjes en vriendinnetjes, deed lekker mee op school (ook al wilde ze nooit naar school). Maar werd ook ongelooflijk agressief, waarvoor we uiteindelijk bij een psycholoog terecht kwamen. Ik zag nog steeds wel dingen, maar heel subtiel en ik zocht daar niet direct meer wat achter. Toen deze psycholoog een vermoeden van autisme uitsprak toen ze bijna of net 5 was, schrok ik dan ook alsnog enorm want ik had dat eigenlijk alweer geparkeerd.
Achteraf gezien kan ik mijzelf soms wel voor de kop slaan, ik heb het altijd wel geweten maar toch ook lang gedacht dat het niet zo was. Het openbaart zich bij meisjes vaak ook zo anders, dat ik bepaalde signalen die achteraf duidelijk ass waren gewoon niet heb gezien. Maar dat herken ik ook bij mijzelf, toen ik mij eenmaal verdiepte in autisme bij meisjes en vrouwen vielen er zoveel puzzelstukjes op hun plek.
Maar tegelijkertijd is daar nog heel veel onbekend. En dat maakt dat ik denk dat het weinig tot geen verschil zou hebben gemaakt als ik voor Jewel eerder aan de bel had getrokken. Want tot en met 6 werd alles weggeschoven onder 'leeftijdsconform gedrag'. Daarna was het gewoon een 'strong willed meisje'. Je kan met Jewel echt prima een wederkerig gesprek voeren, zolang je maar niet over emoties enzo praat en je voor lief neemt dat ze halverwege een gesprek kan afhaken. Maar juist dat maakte dat de vorige praktijk autisme niet eens wilde onderzoeken. Want ze kan gericht antwoord geven, ze heeft vriendinnen (steeds minder overigens maar dat terzijde), ze komt cognitief mee op school. Terwijl dat dus voor meisjes met autisme helemaal niet ongewoon is.
Het 'grappige' is wel dat een goede vriendin al vanaf dat Jewel peuter is aangeeft dat er wat met haar aan de hand is, door haar gedrag en haar destijds enorme motorische onhandigheid. En de vader van Jewels beste vriendinnetje, ook een meisje met autisme die in groep 2 naar speciaal onderwijs is gegaan, vroeg in groep 1 aan mij of Jewel soms ook autisme had. Omdat hij het in haar herkende.
Prachtig trouwens dit, bedankt voor het delenquote:
@:Schanu, oxymoron die ik van hier kende heeft ooit mij een gedicht gestuurd toen ik hoorde dat mijn zoon werd opgenomen. Dit waren de laatste regels:
Want weet je, J.?
Er was een tijd dat niemand je verstond
Maar nu jij bent gehoord
Laat je je tijd beginnen, J.
Kom op! Je leven start.
(c) Oxy, vandaag, na het lezen van de berichten over J. en hoe zijn mama hem leert dat
alles mogelijk goedkomt.
Ook al gelooft
Ze het zelf nog niet
Ik wil die woorden jou ook meegeven. Het heeft me echt geholpen indertijd.
SPOILERDe oudste zit nu in groep 8. Vandaag ging haar klas een proefles doen op een van de middelbare scholen in de buurt. Wat een leuk lesje had moeten zijn, liep voor dochter uit op een paniekaanval omdat ze door de docent voor het blok werd gezet. Het was niet vervelend bedoeld, en een "gewoon" kind zou er misschien wel tegen hebben gekund, maar viel helemaal verkeerd bij haar. Dus dat was een fijne kennismaking met hoe het er op de middelbare school aan toe gaat
Is dit ook de school waar ze heen zou willen?
Aanvankelijk wel, nu dus niet meerquote:
Ah nee, wat jammer @:Amsel . Dat zijn geen lekkere eerste ervaringen.
Is dit ook de school waar ze heen zou willen?
Denk dat we dat nog wel kunnen ombuigen, maar ik baal er gewoon van dat het alles gewoon weer net een stapje moeilijker heeft gemaakt.
Dat maakt het misschien nog wel extra vervelend, dat dit wel de school was die ze op het oog heeft.quote:
[..]
Aanvankelijk wel, nu dus niet meer
Denk dat we dat nog wel kunnen ombuigen, maar ik baal er gewoon van dat het alles gewoon weer net een stapje moeilijker heeft gemaakt.
Inderdaad balen
Hier is school begonnen met de TLV aanvraag. En ze moet ook weer besproken worden in het zoveelste overleg. Het voelt een beetje alsof iedereen iets van mijn kind moet vinden. En dat ze nu bestaat uit initialen en een probleemgeval is
Gaat die TLV aanvraag wel zorgen voor meer of betere ondersteuning voor je dochter, of heb je daar weinig hoop in? Een probleemgeval is ze geenszins, maar ik begrijp dat het zo voor je voelt Herken het ergens ook wel. Wij hebben nu voor 18 november een gesprek gepland staan voor Jewel, waarbij de beide juffen, de IB-er, de psycholoog, de orthopedagoog van de praktijk, de orthopedagoog van de overkoepelende organisatie en wij zullen aansluiten. En dat voelt heel erg benauwend. School werkte en keek ook zonder diagnose op de meeste vlakken echt heel erg goed mee, maar nu de diagnose er is lijkt het opeens alsof het zoveel groter wordt gemaakt dan het voor mij voelt. En alsof daarmee alle controle uit onze handen valt en er door alles en iedereen over Jewel besloten gaat worden.
Wel is het heel fijn dat onze oude IB-er aansluit, die sinds de kleuterklas is betrokken bij Jewel. Ze zit sinds dit schooljaar in de bovenbouw, maar de bovenbouw IB-er gaat over een paar weken voor een half jaar met verlof dus we zouden een tijdelijke vervanger krijgen. Op ons verzoek sluit nu alsnog onze vertrouwde IB-er van de onderbouw aan, en ze heeft zelfs al laten vallen dat ze wellicht - afhankelijk van de situatie - onze IB-er zal blijven tijdens de bovenbouw en we dus helemaal niet van IB-er hoeven te wisselen. En dat voelt heel fijn. Maar tegelijkertijd ook weer heel vreemd. Want als er zo'n uitzondering voor haar gemaakt wordt, dan ervaart school de problematiek kennelijk toch ook wel echt als fors. En dat vind ik heel confronterend.
Het lijkt mij goed dat iedereen bij elkaar gaat zitten om de neuzen dezelfde kant op te krijgen in het belang van Jewel. Althans ik zou het zo proberen te zien, dat jullie met zijn allen (dus ook jullie zelf) kijken wat nu het beste past en hoe dat vorm gegeven kan worden.
Maar ik kan me ook wel voorstellen dat het dan ineens wel groot voelt ofzo
Wij achten de kans best aanwezig dat het op deze school niet haalbaar blijkt te zijn. Want minder school betekent ook grotere achterstand. En dat betekent ook cognitief niet meer meekomen met de klas. Naast het sociaal steeds minder goed meekomen, wordt dat wel een lastige combinatie.
Dat in combinatie met Jewel die zelf nonstop aangeeft dat ze school te druk vindt, dat ze het ook te druk zal vinden als ze bij wijze van alleen nog maar halve dagen naar school hoeft, omdat ze dus aangeeft dat ze die drukte het moeilijkst vindt en niet school zelf. Denken wij dat het voor haar welzijn beter zal zijn als we een switch naar SO of SBO maken.
En daar zit voor ons de twijfel. Want waar doen wij goed aan als het gaat om een keuze tussen SBO en SO? Hebben wij uberhaupt keuze, of kiest school samen met gemeente en praktijk? In een nabijgelegen dorp is zowel een SBO als een SO school en wij neigen dan naar de SBO omdat dat meer lijkt voor de lichtere problematiek, maar die klassen zijn weer groter dan op een SO school. En op die SO school hebben ze een structuurgroep, wat wel weer heel erg aanspreekt. Maar Jewel is best een slim meisje, cognitief komt ze prima mee (op rekenen na door de tafels), en komt dat dan nog wel tot z'n recht als je naar SO gaat waar voor ons gevoel meer kinderen zitten met grotere gedragsproblematiek? Wij hebben hier gewoon echt totaal geen ervaring mee en weten niet waar we goed aan doen. Want tegelijkertijd twijfelen we of de huidige school voor Jewel niet het beste zou zijn als ze daar wel adequaat kunnen aanpassen. Of dat Jewel dan toch altijd op haar tenen zal moeten blijven lopen omdat ze altijd het gevoel zal houden buiten de pas te lopen. Omdat ze nu eenmaal 'anders' is dan haar klasgenootjes, en dan zit ze ook nog eens in een klas waar best wel wat hele slimme kinderen zitten. Dus het verschil tussen haar en haar klasgenoten zal alleen maar verder oplopen.
Het gesprek met school is over 2 weken, alles in mij zegt dat we dit gesprek moeten afwachten omdat de rol van school in dezen denk ik ook heel groot zal zijn (wat zij willen en kunnen). Maar we willen wel goed onderlegd dat gesprek in gaan, niet daar voor keuzes gezet worden terwijl wij het verschil tussen SBO en SO niet eens kunnen inschatten omdat wij niet meer weten dan wat google ons vertelt. We willen sowieso ook op beide scholen gaan kijken om sfeer te proeven als het wel zover komt, maar gevoel zegt ook niet alles. En wat als het beide goed voelt, omdat beide scholen dingen bijvoorbeeld mooi weten te brengen.
Sorry, ik merk dat deze onzekerheid heel veel stress oproept. Want deze keuze gaat bepalend zijn voor de uiteindelijke stap naar vervolgonderwijs, en voor haar toekomst. Welzijn staat 100% voorop, maar we willen wel ook dat Jewel alle kansen krijgt om zich zo goed mogelijk te ontwikkelen op álle vlakken. En ik hoop dat wat ervaringsverhalen voor ons de andere kant kunnen belichten, omdat de praktijk is waar het uiteindelijk om draait.
Mijn zoon (bijna 6) heeft geen ASS, maar een prikkelverwerkingsprobleem (door vroeggeboorte). Ik herken de zoektocht die je beschrijft @Schanu, enerzijds welzijn van je kind en anderzijds ook de cognitieve uitdaging… Misschien dat mij ervaring je wat kan helpen?
Zoon begon op een reguliere basisschool (op dat moment was hij ‘gewoon’ wat prikkelgevoeliger) maar op school bleek het toch wat heftiger allemaal. Uiteindelijk ging hij nog maar 3 ochtenden naar school. School vond het erg ingewikkeld om hem passende ondersteuning te bieden, en ook aan de ib-er hadden we weinig (die vond bv swv inschakelen niet nodig). Uiteindelijk onderzoek en daaruit bleek een prikkelverwerkingsprobleem en een normaal IQ. Advies was SBO.
Contact gehad met verschillende SBO scholen, maar vaak was de combi normaal IQ + flinke ondersteuning voor prikkelverwerking niet haalbaar/passend binnen de school.
Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij een SBO school, die ook een plus-gedeelte heeft. Komt er op neer dat er meer geld beschikbaar is, waardoor er nu max 10 kindjes in de kleuterklas zitten, en er standaard een docent en een onderwijsassistent op de groep staat. Alle kindjes kunnen cognitief mee met regulier onderwijs, maar hebben op verschillende gebieden ondersteuning nodig. In de klas is er veel structuur met dagkaarten, picto’s etc.
Zoon redt het hier helaas ook niet om hele dagen naar school te gaan. Maar, wat wel erg fijn is, is dat school wil meedenken en proberen en ook weet welke vormen van extra hulp er zijn (bv jeugdhulp op school).
Wij hebben veel zelf de regie genomen, zelf contact gezocht met scholen etc. Vermoeiend, maar het voelde wel beter om zelf dingen te doen.
Het blijft moeilijk, steeds je afvragen waar je goed aan doet en we hebben allerminst een stabiele situatie. Iemand schreef hierboven ook over iedereen die wat van je kind moet vinden, dat is ook heel herkenbaar. Ook steeds je verhaal moeten doen, alle open deuren die door iedereen ingetrapt moeten worden, pffff. Gelukkig hebben we een paar fijne hulpverleners in ‘ons kamp’ die ons kunnen ondersteunen. Bv iemand van het wijkteam die meekan naar gesprekken.
Nou ja, ik heb dus ook niet de gouden oplossing, maar ik hoop dat de herkenning en mijn ervaring je een beetje kan helpen
Geen ervaring mee, je zegt zelf dat je op beide scholen zou willen gaan kijken en dat lijkt me een goed plan. Gevoel zegt niet alles, maar het zegt wel iets.quote:
Wij zijn aan het nadenken over het school-probleem voor Jewel. De praktijk heeft al laten vallen voor het gesprek met school dat we moeten gaan kijken naar afschaal mogelijkheden, minder dagen of kortere dagen naar school. Omdat school op dit moment een zodanig groot issue is voor haar dat we vast blijven zitten in een vicieuze cirkel als we dat niet aanpakken.
Wij achten de kans best aanwezig dat het op deze school niet haalbaar blijkt te zijn. Want minder school betekent ook grotere achterstand. En dat betekent ook cognitief niet meer meekomen met de klas. Naast het sociaal steeds minder goed meekomen, wordt dat wel een lastige combinatie.
Dat in combinatie met Jewel die zelf nonstop aangeeft dat ze school te druk vindt, dat ze het ook te druk zal vinden als ze bij wijze van alleen nog maar halve dagen naar school hoeft, omdat ze dus aangeeft dat ze die drukte het moeilijkst vindt en niet school zelf. Denken wij dat het voor haar welzijn beter zal zijn als we een switch naar SO of SBO maken.
En daar zit voor ons de twijfel. Want waar doen wij goed aan als het gaat om een keuze tussen SBO en SO? Hebben wij uberhaupt keuze, of kiest school samen met gemeente en praktijk? In een nabijgelegen dorp is zowel een SBO als een SO school en wij neigen dan naar de SBO omdat dat meer lijkt voor de lichtere problematiek, maar die klassen zijn weer groter dan op een SO school. En op die SO school hebben ze een structuurgroep, wat wel weer heel erg aanspreekt. Maar Jewel is best een slim meisje, cognitief komt ze prima mee (op rekenen na door de tafels), en komt dat dan nog wel tot z'n recht als je naar SO gaat waar voor ons gevoel meer kinderen zitten met grotere gedragsproblematiek? Wij hebben hier gewoon echt totaal geen ervaring mee en weten niet waar we goed aan doen. Want tegelijkertijd twijfelen we of de huidige school voor Jewel niet het beste zou zijn als ze daar wel adequaat kunnen aanpassen. Of dat Jewel dan toch altijd op haar tenen zal moeten blijven lopen omdat ze altijd het gevoel zal houden buiten de pas te lopen. Omdat ze nu eenmaal 'anders' is dan haar klasgenootjes, en dan zit ze ook nog eens in een klas waar best wel wat hele slimme kinderen zitten. Dus het verschil tussen haar en haar klasgenoten zal alleen maar verder oplopen.
Het gesprek met school is over 2 weken, alles in mij zegt dat we dit gesprek moeten afwachten omdat de rol van school in dezen denk ik ook heel groot zal zijn (wat zij willen en kunnen). Maar we willen wel goed onderlegd dat gesprek in gaan, niet daar voor keuzes gezet worden terwijl wij het verschil tussen SBO en SO niet eens kunnen inschatten omdat wij niet meer weten dan wat google ons vertelt. We willen sowieso ook op beide scholen gaan kijken om sfeer te proeven als het wel zover komt, maar gevoel zegt ook niet alles. En wat als het beide goed voelt, omdat beide scholen dingen bijvoorbeeld mooi weten te brengen.
Sorry, ik merk dat deze onzekerheid heel veel stress oproept. Want deze keuze gaat bepalend zijn voor de uiteindelijke stap naar vervolgonderwijs, en voor haar toekomst. Welzijn staat 100% voorop, maar we willen wel ook dat Jewel alle kansen krijgt om zich zo goed mogelijk te ontwikkelen op álle vlakken. En ik hoop dat wat ervaringsverhalen voor ons de andere kant kunnen belichten, omdat de praktijk is waar het uiteindelijk om draait.
Ik denk dat welke stap je ook maakt, als jullie een plek vinden waar ze op haar plek is, dan denk ik dat je daarmee ook weer ruimte creëert voor ontwikkeling. Ruimte die er nu niet echt is, doordat school zoveel kost.
En voor wat betreft vervolgonderwijs, er zijn meer wegen die naar Rome leiden.
Ik weet niet of je facebook gebruikt? Daar zijn een aantal ouder groepen, daar zit veel ervaringskennis.
Bijvoorbeeld: Ouders van meisjes met autisme en ouders van een kind met autisme (en zo zijn er nog wel meer).
Wij hebben denk ik veel geluk met onze SO-school. Speciaal voor kinderen met autisme. Dus alles is daarop ingericht. Grofweg stroomt een derde uit naar vmbo/mavo, de helft naar havo, en de rest naar vwo. En onder dezelfde koepel valt een GVO-school voor havo/vwo voor dezelfde doelgroep, dus ik verwacht dat onze jongste uiteindelijk daarheen zal gaan.
Als hij niet een volledige thuiszitter wordt natuurlijk, want daar lijken we nu wel op af te stevenen
Maar ik verwijt de school niks wat dat betreft, die doen wat ze kunnen en de rest zit in zijn hoofd 
Maar wellicht is er wat veranderd op dit gebied. De SBO-scholen waar ik toen ook kwam waren in vergelijking met de SO-scholen dan ook groter en drukker.
Vrouwlief mocht tijdens de grote pauze in ieder geval weer naar school om Jewel op te halen, net als vrijdag. De juf heeft al aangegeven dat we haar morgen ook maar tijdens de grote pauze moeten ophalen. Ze is woensdag jarig en dat vraagt extra veel van haar. Enerzijds heel veel zin in en anderzijds heel veel spanning, lastige combinatie. Dat wordt nog een hele worsteling als we haar uiteindelijk wel weer hele dagen naar school zouden moeten laten gaan (althans, op deze school).
We hebben hier contact gehad met 4 SBO scholen (deels ook buiten de regio). Eén gaf aan dat het profiel niet passend was, dus daar niet gaan kijken (had wel gekund als we wilden). Eén wilde zonder TLV niet eens aangeven of het profiel passend was en bij twee andere een gesprek gehad (en een van die is het geworden). Het ligt ook een beetje aan de school denk ik? @Schanu, vaak staat er op de website van de school wel of je een vrijblijvende kennismaking kunt doen. Maar t blijft een zoektocht…quote:
@:Schanu ik zou ook nog even checken of je uberhaupt laagdrempelig kan kijken. Bij ons is het VSO maar wij kunnen pas uberhaupt een afspraak maken als we van 2 reguliere middelbare scholen een afwijzing op zak hebben.
Ze gebruiken daarvoor de input van de huidige school die moet aantonen "handelingsonbekwaam" te zijn.
Er bestaat ook de kans dat iemand van de potentiele nieuwe school een dagdeel op de huidige school jullie kind komt observeren.
Geloof me, er wordt niet over 1 nacht ijs gegaan. Ik begrijp dat jullie je zorgen maken maar je mag er vertrouwen in hebben dat er een passende plek gevonden wordt.
'T is alleen te hopen dat het meevalt met wachtlijsten.
Ik vind het zelf heel lastig dat je het dan niet meer zelf in de hand hebt. Alle scholen zijn dor ons zorgvuldig uitgekozen, verschillende open dagen bezocht van middelbare scholen en voor de basisschool ook meerdere kennismakingsgesprekken gevoerd. En nu moet dan ineens het swv voor mijn kind de beslissing nemen ipv wijzelf? Dat wil er nog niet lekker in zeg maar.quote:Op maandag 3 november 2025 19:30 schreef Hineni het volgende:
Jullie regionale samenwerkingsverband zal jullie helpen zoeken een geschikte plek te vinden.
Ze gebruiken daarvoor de input van de huidige school die moet aantonen "handelingsonbekwaam" te zijn.
Er bestaat ook de kans dat iemand van de potentiele nieuwe school een dagdeel op de huidige school jullie kind komt observeren.
Geloof me, er wordt niet over 1 nacht ijs gegaan. Ik begrijp dat jullie je zorgen maken maar je mag er vertrouwen in hebben dat er een passende plek gevonden wordt.
'T is alleen te hopen dat het meevalt met wachtlijsten.
@Schanu dit is ook wel een mogelijkheid misschien. Sowieso kunnen er met een diagnose deuren open gaan voor hulp op school die tot nu toe gesloten zijn gebleven.quote:
En misschien kan ze met een aantal maatregelen ook wel gewoon op deze school blijven? Met een diagnose en een zetje van het samenwerkingsverband kan er soms opeens een stuk meer.
Ik vind dit nogal makkelijk gedacht. Voor alle andere betrokkenen is het werk, hoe betrokken ze zich daar ook bij voelen. De meesten kennen je kind (nog) niet eens als zo'n keus gemaakt moet worden. Ik denk dat er (terecht) weinig ouders zijn die dit zomaar loslaten en vol vertrouwen afwachten tot een ander bepaalt wat goed is voor hun kind. Daar wil/moet je als ouders toch gewoon bij betrokken blijven.quote:
Geloof me, er wordt niet over 1 nacht ijs gegaan. Ik begrijp dat jullie je zorgen maken maar je mag er vertrouwen in hebben dat er een passende plek gevonden wordt.
Nu hebben we een week de diagnose en hebben we haar dus al voor de 3e keer op mogen halen. En vanmiddag stuurde de juf een berichtje in Parro dat zij voorstelt om tot het MDO halve dagen school aan te houden omdat meer op dit moment niet haalbaar lijkt en nog 2 weken aanmodderen zonder concreet plan veel te lang duurt.
Zó dankbaar voor deze juf
Maar ook schreef ze:
En dat doet mij vermoeden dat ze het wel willen blijven proberen op school. Want ze kunnen dus verantwoorden richting de leerplichtambtenaar dat minder school nu nodig is en daar een plan voor opstellen. Dat klinkt als langetermijn denken en niet een toewerken naar exit.SPOILERWat betreft de leerplicht: <IB-er> geeft aan dat ze weet welke stappen we als school moeten doen om het te kunnen verantwoorden.
En het komt er kort op neer: we doen die aanvraag in een systeem, we moeten kunnen verantwoorden en een plan erachter hebben. Dus dat komt wel goed, maar daar hebben we de concrete input van <Behandelaar> ook voor nodig.
Ik weet alleen niet hoe ik daarin sta en dat is misschien ook alles wat nog moet landen. Want enerzijds vind ik het zo'n fijne school en heeft Jewel een fijne klas en fantastische juf. Maar anderzijds denk (/hoop) ik dat ze makkelijker mee kan komen op speciaal onderwijs omdat ze dan met 'gelijkgestemden' is en misschien wat minder het gevoel heeft altijd maar op te moeten boksen tegen die standaard norm. En dat ze dan daadwerkelijk energie over gaat houden voor dingen naast school. En ben ik bang dat de weg naar dat speciaal onderwijs heel moeilijk gaat worden zolang de huidige school niet aangeeft handelingsonbekwaam te zijn.
Eerst dat gesprek over 2 weken maar eens, en kijken of halve dagen school al wat meer ademruimte gaat geven voor haar.
Het swv gaat over de toelaatbaarheid tot een bepaald schooltype, maar daarbinnen kun je nog wel zelf kiezen welke school. Al zijn er wel veel minder SBO/SO/VSO scholen, dus in hoeverre je dan echt wat te kiezen hebt… Hier de mazzel met een geschikte school in onze woonplaats. Maar de enige andere SBO school die een plus variant aanbood zat op 30 autominuten (met een kind dat taxivervoer niet zou trekken). Dus echt veel te kiezen heb je alsnog niet…quote:
[..]
Ik vind het zelf heel lastig dat je het dan niet meer zelf in de hand hebt. Alle scholen zijn dor ons zorgvuldig uitgekozen, verschillende open dagen bezocht van middelbare scholen en voor de basisschool ook meerdere kennismakingsgesprekken gevoerd. En nu moet dan ineens het swv voor mijn kind de beslissing nemen ipv wijzelf? Dat wil er nog niet lekker in zeg maar.
Hier ook een VSO in onze woonplaats maar dat is ook nog steeds 30 autominuten en op een heel filegevoelig stuk. En taxivervoer (en zelf fietsen) is helaas ook niet aan de orde.quote:
Het swv gaat over de toelaatbaarheid tot een bepaald schooltype, maar daarbinnen kun je nog wel zelf kiezen welke school. Al zijn er wel veel minder SBO/SO/VSO scholen, dus in hoeverre je dan echt wat te kiezen hebt… Hier de mazzel met een geschikte school in onze woonplaats. Maar de enige andere SBO school die een plus variant aanbood zat op 30 autominuten (met een kind dat taxivervoer niet zou trekken). Dus echt veel te kiezen heb je alsnog niet…
En dat moet je dan ook maar weer geregeld zien te krijgen. T blijft zuur dat de groep kinderen voor wie dit soort onderwijs noodzaak is, qua locatie en vervoer etc vaak alsnog aan t kortste einde trekken…quote:
[..]
Hier ook een VSO in onze woonplaats maar dat is ook nog steeds 30 autominuten en op een heel filegevoelig stuk. En taxivervoer (en zelf fietsen) is helaas ook niet aan de orde.
@Schanu, mijn kind was ook al leerplichtig toen ie maar 3 halve dagen ging, en dat was idd school meldt, behandelaar ondersteunt en geregeld. En je kind weghalen van een fijne plek blijft lastig - ook al was in ons geval heel duidelijk dat regulier niet meer houdbaar was. Toch het gevoel dat je ze (weer…) wat ontneemt ook.
Wat fijn dat school meedenkt! Geeft hopelijk nu al wat lucht.quote:
Ja dat er opeens vanalles mogelijk is met een diagnose merk ik idd ook. 2 jaar terug smeekten we school of Jewel in de aanloop naar kerst af en toe een middagje thuis mocht blijven, omdat wij zagen hoe hard ze achteruit ging en ze zat echt tegen overspannenheid aan. Toen was dat niet mogelijk ivm leerplicht en de juf van groep 3 zei 'alle kinderen zijn nu moe'
Nu hebben we een week de diagnose en hebben we haar dus al voor de 3e keer op mogen halen. En vanmiddag stuurde de juf een berichtje in Parro dat zij voorstelt om tot het MDO halve dagen school aan te houden omdat meer op dit moment niet haalbaar lijkt en nog 2 weken aanmodderen zonder concreet plan veel te lang duurt.
Zó dankbaar voor deze juf
Maar ook schreef ze:En dat doet mij vermoeden dat ze het wel willen blijven proberen op school. Want ze kunnen dus verantwoorden richting de leerplichtambtenaar dat minder school nu nodig is en daar een plan voor opstellen. Dat klinkt als langetermijn denken en niet een toewerken naar exit.SPOILERWat betreft de leerplicht: <IB-er> geeft aan dat ze weet welke stappen we als school moeten doen om het te kunnen verantwoorden.
En het komt er kort op neer: we doen die aanvraag in een systeem, we moeten kunnen verantwoorden en een plan erachter hebben. Dus dat komt wel goed, maar daar hebben we de concrete input van <Behandelaar> ook voor nodig.
Ik weet alleen niet hoe ik daarin sta en dat is misschien ook alles wat nog moet landen. Want enerzijds vind ik het zo'n fijne school en heeft Jewel een fijne klas en fantastische juf. Maar anderzijds denk (/hoop) ik dat ze makkelijker mee kan komen op speciaal onderwijs omdat ze dan met 'gelijkgestemden' is en misschien wat minder het gevoel heeft altijd maar op te moeten boksen tegen die standaard norm. En dat ze dan daadwerkelijk energie over gaat houden voor dingen naast school. En ben ik bang dat de weg naar dat speciaal onderwijs heel moeilijk gaat worden zolang de huidige school niet aangeeft handelingsonbekwaam te zijn.
Eerst dat gesprek over 2 weken maar eens, en kijken of halve dagen school al wat meer ademruimte gaat geven voor haar.
Dat is echt niet altijd zo. Na de diagnose besloot school dat onze oudste naar so moest. Ze waren handelingsverlegen maar ze konden eigenlijk niet goed duiden waarom. Voelde echt ontzettend machteloos. Bij de middelste ging het dan wel weer heel soepel.quote:
Jullie regionale samenwerkingsverband zal jullie helpen zoeken een geschikte plek te vinden.
Ze gebruiken daarvoor de input van de huidige school die moet aantonen "handelingsonbekwaam" te zijn.
Er bestaat ook de kans dat iemand van de potentiele nieuwe school een dagdeel op de huidige school jullie kind komt observeren.
Geloof me, er wordt niet over 1 nacht ijs gegaan. Ik begrijp dat jullie je zorgen maken maar je mag er vertrouwen in hebben dat er een passende plek gevonden wordt.
'T is alleen te hopen dat het meevalt met wachtlijsten.
De school besluit dat niet. Het is een samenwerkingsverband die een toelaatbaarheidsverklaring afgeeft.quote:
[..]
Dat is echt niet altijd zo. Na de diagnose besloot school dat onze oudste naar so moest. Ze waren handelingsverlegen maar ze konden eigenlijk niet goed duiden waarom. Voelde echt ontzettend machteloos. Bij de middelste ging het dan wel weer heel soepel.
Voor het aantonen van handelingsverlegen zijn bepaalde procedures die gevolgd moeten worden om een dossier op te bouwen. Dat kan inderdaad lastig zijn.
Ondanks alles heb ik nu in verschillende regios in het land mogen ervaren dat mensen van het samenwerkingsverband, nadat alle stappen door de ouders en de huidige school zijn doorlopen, heel goed weten welke school/scholen het meest passend is/zijn. En scholen in het speciaal onderwijs heel goed in het inschatten welke klas/onderwijzer dan het meest passend is. Zulke dingen kun je imho als ouder niet goed genoeg peilen bij enkele bezoeken aan een school. Maar je moet er wel bovenop blijven zitten en betrokken blijven.
[ Bericht 20% gewijzigd door Hineni op 05-11-2025 07:53:54 ]
Dat is enorm swv afhankelijk. Ik heb bij 3 samenwerkingsverbanden nog niet anders meegemaakt dan dat je er niks anders dan last van hebt.quote:
Ondanks alles heb ik nu in verschillende regios in het land mogen ervaren dat mensen van het samenwerkingsverband, nadat alle stappen door de ouders en de huidige school zijn doorlopen, heel goed weten welke school/scholen het meest passend is/zijn.
Ik kan dit misschien niet genoeg peilen bij een bezoek aan een school, maar ik ken wel mijn kind een stuk beter dan iemand die op basis van een ongenuanceerd dossier moet bepalen wat de beste plek is voor mijn kind.quote:
Ondanks alles heb ik nu in verschillende regios in het land mogen ervaren dat mensen van het samenwerkingsverband, nadat alle stappen door de ouders en de huidige school zijn doorlopen, heel goed weten welke school/scholen het meest passend is/zijn. En scholen in het speciaal onderwijs heel goed in het inschatten welke klas/onderwijzer dan het meest passend is. Zulke dingen kun je imho als ouder niet goed genoeg peilen bij enkele bezoeken aan een school. Maar je moet er wel bovenop blijven zitten en betrokken blijven.
Ik denk dat je het goed bedoelt, maar je vertelt nu @Cygne dat haar eigen ervaring hiermee niet is gebeurd. Ik denk dat Cygne heel goed weet wat er bij haar is gebeurd, beter dan jij, aangezien zij het heeft meegemaakt. Dat het officieel niet zo hoort te werken is helemaal correct, maar in de praktijk gaan dingen soms anders dan het hoort.quote:
[..]
De school besluit dat niet. Het is een samenwerkingsverband die een toelaatbaarheidsverklaring afgeeft.
Voor het aantonen van handelingsverlegen zijn bepaalde procedures die gevolgd moeten worden om een dossier op te bouwen. Dat kan inderdaad lastig zijn.
Verder geen ervaring met het onderwerp, maar dit wilde ik even kwijt, ook omdat ik weet hoe ongelooflijk frustrerend, verdrietig en bizar het hele proces is geweest voor Cygne
Een samenwerkingsverband heeft ook regels te volgen en worden daarop gecontroleerd. Als jij denkt dat met de informatie van school en eventuele aanvulling van jullie zelf en andere instanties er een ongenuanceerd dossier wordt opgebouwd...quote:
[..]
Ik kan dit misschien niet genoeg peilen bij een bezoek aan een school, maar ik ken wel mijn kind een stuk beter dan iemand die op basis van een ongenuanceerd dossier moet bepalen wat de beste plek is voor mijn kind.
Om dan nog maar niet te spreken over al het "vergelijkingsmateriaal" van alle andere toelaatbaarheidsverklaringen die wel zijn afgegeven.
Voor ons had het ook makkelijk geweest om voor de geweigerde oudste af te geven op het samenwerkingsverband, maar je schiet er niets mee op.
Dit is dan ook het laatste wat ik hierover schrijf, want mijn intentie was om iemand een beetje gerust te stellen. Niet om vervelende ervaringen van anderen recht te praten.
Succes en wijsheid toegewenst aan iedereen
Mooie post vol aannames.quote:
[..]
De school besluit dat niet. Het is een samenwerkingsverband die een toelaatbaarheidsverklaring afgeeft.
Voor het aantonen van handelingsverlegen zijn bepaalde procedures die gevolgd moeten worden om een dossier op te bouwen. Dat kan inderdaad lastig zijn.
Ondanks alles heb ik nu in verschillende regios in het land mogen ervaren dat mensen van het samenwerkingsverband, nadat alle stappen door de ouders en de huidige school zijn doorlopen, heel goed weten welke school/scholen het meest passend is/zijn. En scholen in het speciaal onderwijs heel goed in het inschatten welke klas/onderwijzer dan het meest passend is. Zulke dingen kun je imho als ouder niet goed genoeg peilen bij enkele bezoeken aan een school. Maar je moet er wel bovenop blijven zitten en betrokken blijven.
Heeft iemand ervaring met jeugdhulp op school? School (SBO) gaat dit nu aanvragen om één op één-ondersteuning te realiseren en ik ben wel benieuwd naar ervaringen hiermee
Het zou gaan om structureel één op één ontprikkelmomenten ook buiten de klas te kunnen realiseren. Dat lukt nu alleen als de klas het toelaat dat de onderwijsassistent even weg is, maar dat is helaas niet voldoende. Dus dan zou er iemand komen die zoonlief even mee kan nemen. Vraag me vooral af hoe dat er dan uitziet en in hoeverre dat dan een beetje goed geregeld wordt (snap dat het per geval wisselt), om een beetje een idee te krijgen wat we kunnen verwachtenquote:
@:Watzalikverzinnen Wat voor ondersteuning/jeugdhulp? Bij mij op de SO school wordt dat wel eens gedaan, voor specifieke hulpvragen waar wij zelf onvoldoende begeleiding in kunnen bieden.
Kan je school niet vragen hoe zij dat voor zich zien?
Wij hebben daarvoor pedagogisch medewerkers in dienst, die (met een beschikking) volgens een vast rooster werken (bijv Pietje heeft altijd 10 minuten ontwikkeling nodig na het buiten spelen), maar meestal ook iemand die in ad hoc situaties kan bijspringen. Zij werken dus met diverse leerlingen en hebben daarmee hun dag vol.
@Hupje dat klinkt als een logische constructie ja, maar dat hebben ze niet volgens mij. Maar misschien wel dat er meerdere kinderen op school zoiets nodig hebben, dat t daardoor logistiek haalbaar is?
School gaat het in gang zetten en dan volgt een intake met jeugdhulp, dus dan zal er vast meer duidelijk worden over wat er kan…
Dank voor jullie reacties iig. Het is altijd pas na zo’n gesprek dat ik denk: maar hoe dan?
Heel fijn bericht, Amsel!quote:
Even juichen: de jongste is voor het eerst in weken weer een hele dag naar school geweest
Ik durf niet te veel vooruit te denkenquote:
Wat fijn Amsel, hopelijk de 1e van vele dagen die zullen volgen
We stonden echt helemaal verbaasd. Ik zat de hele dag bovenop m'n telefoon omdat ik verwachtte dat ze zouden bellen dat hij op was en opgehaald wilde worden. Maar dat gebeurde dus niet
Het was ook de eerste dag dat hij methylfenifaat kreeg, dus of dat nou de doorslaggevende factor is geweest..?
We merken sowieso enorm het effect van de aripiprazol. Hij is echt uit z'n donkere holletje gekomen en wil opeens weer erop uit. "Mama, zal ik even meelopen maar de supermarkt?" - dat soort simpele dingen waren in de afgelopen periode echt compleet ondenkbaar. Ik heb m'n blije jochie weer terug
Wij hebben vanmorgen gesprek gehad met de praktijk en de gemeente, wat een fijne mevrouw was dat. Conclusie was eigenlijk al wel duidelijk, school vraagt teveel van Jewel en daarin verwachten we geen verbetering. Halve dagen school is niets meer dan symptoombestrijding. School heeft vrijdag ook al door laten sluimeren dat ze niet zo goed weten wat ze moeten doen, omdat zelfs die halve dagen afgelopen week teveel leken. Wat ook niet de meest representatieve periode is overigens, gelet op haar verjaardag, maar de komende tijd zal het niet beter worden omdat we nu van sinterklaas, in kerst in oud & nieuw rollen. En januari beginnen de cito's, dus zelfs dan volgt er geen rust.
Volgende week hebben we het MDO op school en zal gekeken worden of er voldoende dossieropbouw ligt voor een TLV aanvraag. Ergens verwacht ik van wel, omdat de IB-er al vanaf de kleuterklas is betrokken. En als dat in orde is en er is plek op onze voorkeursschool (toch SO, want daar hebben ze een structuurgroep, maar we willen er nog wel gaan kijken), dan kan het nog wel eens heel snel gaan en zou ze er misschien vanaf januari al naartoe kunnen. Tot die tijd mag ze halve dagen naar school en halen we de woensdag er helemaal af, zodat ze een break in de week heeft en ze aan het einde van de week wat meer energie overhoudt.
Ook gesproken over medicatie, maar de praktijk zit tijdelijk zonder psychiater, al hopen ze dat dat probleem rond januari zal zijn opgelost. Aripripazol is genoemd, heeft ze eerder ook gehad (maar wil ze niet meer slikken omdat ze er ook hartkloppingen van kreeg enzo), maar de behandelaar gaf aan dat ze eerder zit te denken aan lichtere variant om de prikkelbeleving te dempen (volgens mij noemde ze methylfenifaat), misschien heeft dat al heel veel effect omdat Jewel daar zo ontzettend veel last van heeft.
Dat waren de gesprekken deze week, behalve vanmiddag naar de huisarts omdat ze van top tot teen opeens onder de bultjes en de uitslag zit
Volgende week het beslissende MDO, wat ik toch wel heel erg spannend vind.@Schanu fijn dat de balletjes nu gaan rollen! Hopelijk komt er snel een plek is waar Jewel tot haar recht komt en energie overhoudt voor andere zaken dan alleen maar school. Ik herken veel van wat je schrijft qua prikkelverwerking, en alleen daarom hier al zonder problemen een TLV. Ik duim dat dat voor jullie ook zo gaat zijn!
Hier blijft het moeizaam gaan en merk ik dat mijn eigen veerkracht ook een beetje op aan het raken is, pffff
Semifijn dat het meteen zo helder is. En fijne gemeentevrouwen kunnen echt het verschil maken.quote:
Wij hebben vanmorgen gesprek gehad met de praktijk en de gemeente, wat een fijne mevrouw was dat. Conclusie was eigenlijk al wel duidelijk, school vraagt teveel van Jewel en daarin verwachten we geen verbetering. Halve dagen school is niets meer dan symptoombestrijding.
Sorry, moest toch gniffelen.quote:School heeft vrijdag ook al door laten sluimeren
Schemeren
Ik ben ervaringsdeskundige, inmiddels 30+quote:
Omdat hier veel mensen met ervaring zitten..
Heeft iemand ervaring met jeugdhulp op school? School (SBO) gaat dit nu aanvragen om één op één-ondersteuning te realiseren en ik ben wel benieuwd naar ervaringen hiermee
School is gewoon helemaal kut, gewoon je kind ziek melden.
Ikzelf heb bijna altijd gespijbeld, heb nog steeds medelijden met wat ik mijn ouders allemaal aan gedaan heb.
Maar nooit een moment spijt gehad dat ik nooit naar school geweest ben.
Oh foei van mij, normaliter ben ik best wel taalgevoelig hoorquote:
[..]
Sorry, moest toch gniffelen.
Schemeren
Het gaat hard zo opeens, maar we beginnen er ook rust in te vinden dat dit nog wel eens de beste oplossing kan zijn. Ik vroeg aan Jewel wat ze liever zou willen, altijd halve dagen school en blijven waar ze nu zit, of volle dagen school in een kleinere klas met meer rust. Ze twijfelde geen seconde, gaf meteen voorkeur voor de 2e optie. Benoemde toen ook dat haar klasgenoten nu 's middags dingen doen en leren waar zij niet aan mee kan doen, en dat ze dat eigenlijk heel erg vindt. Dus het is ook niet zo dat ze gewoon geen zin heeft in school, ze wil juist echt heel graag maar het lukt haar gewoonweg niet in de huidige setting.
Wat zou het fijn zijn als we dit bizarre en moeilijke jaar met wat meer hoop voor het komende jaar kunnen afsluiten
Jewel is er dus ook gewoon aan toe, dat is dan ook "het juiste moment".quote:
Wij hebben onze voorkeursschool (met structuurgroep, waar ook een vriendinnetje van Jewel op zit) gemaild en ze hebben nog een plekje over. We mogen dinsdagochtend al op rondleiding komen. Ergens voelt dit enorm spannend omdat we dinsdagmiddag het beslissende MDO op school hebben, en wat nu als blijkt dat school nog wel kansen ziet of onvoldoende dossier heeft voor een TLV aanvraag? Maar die 4 halve dagen school werken ook niet, vanmorgen heeft vrouwlief haar weer om 11 uur kunnen ophalen ipv de afgesproken 12 uur en dat gebeurt vaker. Dus als de school zelfs al moet bellen om haar voor die halve dag school voorbij is op te halen, omdat ook zij zien dat het echt niet gaat, dan blijkt daar toch al wel uit dat ze handelingsverlegen zijn?
Het gaat hard zo opeens, maar we beginnen er ook rust in te vinden dat dit nog wel eens de beste oplossing kan zijn. Ik vroeg aan Jewel wat ze liever zou willen, altijd halve dagen school en blijven waar ze nu zit, of volle dagen school in een kleinere klas met meer rust. Ze twijfelde geen seconde, gaf meteen voorkeur voor de 2e optie. Benoemde toen ook dat haar klasgenoten nu 's middags dingen doen en leren waar zij niet aan mee kan doen, en dat ze dat eigenlijk heel erg vindt. Dus het is ook niet zo dat ze gewoon geen zin heeft in school, ze wil juist echt heel graag maar het lukt haar gewoonweg niet in de huidige setting.
Wat zou het fijn zijn als we dit bizarre en moeilijke jaar met wat meer hoop voor het komende jaar kunnen afsluiten
Dat was bij onze oudste ook, daar hadden we het er wel eerder al over gehad, maar toen was het nog een stellige nee. Op een gegeven moment was ze eraan toe, omdat ze het gewoon niet meer vol kon houden op de oude school. Ik gun het jullie zo, de rust!
Hopelijk een goed MDO volgende week en als het dan allemaal in gang gezet kan worden, dan hoop ik dat dat ook vlot kan gaan allemaal
Fijn ook dat jullie zo snel bij die school langs kunnen komen. Wij zitten daarvoor nog vast in de bureaucratisch rompslomp
SPOILEREr was contact tussen school en de vso school. Daarbij is aangegeven dat we alleen een afspraak mogen maken voor een oriënterend gesprek als er 2 afwijzingen van reguliere middelbare scholen liggen. Die liggen er nu dus school koppelt dat terug aan hun contactpersoon. Die geeft vervolgens aan de afspraken gemaakt moeten worden va het aanmeldbureau van het samenwerkingsverband (of de stichting waar die scholen onder vallen). Kreeg ik gister een berichtje van het aanmeldbureau dat we pas een oriënterend gesprek kunnen aanvragen als de TLV is aangevraagd.
Echt hoor, ik weet niet door hoeveel hoepels ik nog moet springen voor we bij een school mogen kijken die geen benul heeft van het beleid van het samenwerkingsverband. En het is ook niet een voorkeursschool he, het is gewoon de fucking enige school waar ze terecht kan met vmbo advies en autisme.
Ik ben er echt zo klaar mee. We lopen al op ons tandvlees, en dit gezeik is al een hele administratie op zich waar ik helemaal geen tijd voor heb.
en als we eindelijk een nieuwe school hebben gevonden dan durf ik ook te wedden: dat gaat ze nog steeds niet.
/einde rant
Hoe snel duurt zo'n tlv aanvragen, en zou ze daarna alsnog snel kunnen instromen na een oriënterend gesprek? Of moet er in dat gesprek überhaupt nog gekeken worden of die school wat kan bieden?
Wat een frustratie voor jullie. En de onzekerheid daar bovenop, of het de oplossing gaat zijn of dat ze daar ook niet naar school wil, snap ik zo goed. Heel veel sterkte
Thanks. Wij willen sowieso pas na dit schooljaar overstappen. Ook omdat elke beslissing voor de een, grote gevolgen heeft voor de ander. We zijn ook pas net gestart met de behandeling (we zitten nog in de observatie periode om de problematiek in kaart te brengen) dus we weten nog helemaal niet zo goed waar de behoeften liggen. Maar linksom of rechtsom moeten ze in maart wel bij een middelbare school staan ingeschreven.quote:
Je noemt het bureaucratische rompslomp, maar het is in en in triest dat die school zo omgaat met toekomstige leerlingen. Juist met zo'n kwetsbare groep
Hoe snel duurt zo'n tlv aanvragen, en zou ze daarna alsnog snel kunnen instromen na een oriënterend gesprek? Of moet er in dat gesprek überhaupt nog gekeken worden of die school wat kan bieden?
Wat een frustratie voor jullie. En de onzekerheid daar bovenop, of het de oplossing gaat zijn of dat ze daar ook niet naar school wil, snap ik zo goed. Heel veel sterkte
Mijn jongste heeft prikkelverwerkings problemen, al lange tijd maar nu loopt hij er op school ook mee vast, het is druk, luid, te veel... en daar bovenop zit een stukje verlatingsangst... maar goed er is nog geen diagnose en behalve dat hij dus vaak "ziek" is is er weinig uiting van weerstand bij hem.
School wil binnenkort aan tafel met de ib-er om te bekijken hoe nu verder... Hij heeft hulp van een jeugd psycholoog, enkele sessies emdr gehad en zij gaat ook de adhd en iq test nog doen..
En ik ben gewoon zo vreselijk moe dat ik soms zijn uitbarstingen van overprikkeling niet kan handelen en ook boos wordt, en me daar later weer schuldig over voelen...
Mijn verhaal valt in het niet bij jullie struggles maar weet ook niet waar ik t dan moet plaatsen...
en dan loop je al op je tandvlees @gewoonmezelf87
als je zelf zo moe bent dan kan je ook minder hebben. Je kan dingen op een onhandige manier doen, maar daarna heb je ook nog genoeg kansen om dat weer goed te maken is mij wel eens verteld.Leg je jongste uit dat je soms zo boos wordt omdat je zelf zo moe bent, dat dat niet is wat je wilt.
Jij bent ook maar een mens.
Gaat de psycholoog ook mee naar het gesprek op school? Soms luisteren ze beter naar hulpverlening, helaas.
@Kyara, die bureaucratie is zo’n energievreter, pfff. En dat een besluit voor de één ook effect heeft op de ander lijkt me heel lastig ook, sterkte! Ik weet niet precies wat er bij jullie al is aan ondersteuning, dus misschien heb je hier niks aan maar misschien dat het wijkteam je kan helpen/ondersteunen met al die bureaucratie? Die zijn bij ons echt wel van meerwaarde geweest (mee bij gesprekken, achter dingen aanbellen etc)
@gewoonmezelf87 je bent ook maar mens! Maar ik herken het je schuldig voelen als je niet meer de energie hebt om zo’n bui in goede banen te leiden. En wat Nijna zegt heb ik ook wel gelezen, idd, dat je het kan goedmaken etc. Heeft er al eens een ergotherapeut meegekeken? Die kunnen een prikkelprofiel opstellen en kijken wat hij kan doen (of je met hem kan doen) om te ontprikkelen voordat de bom barst, en die kunnen ook op school meekijken
Wat fijn dat hij hulp krijgt, en wat hoop ik voor hem en jullie dat er meer concrete antwoorden komen zodat de hulp beter kan worden aangepast op zijn behoeften. Ook op school, want als hij daar zo niet goed in zijn velletje zit dan komen de consequenties daarvan er dagelijks uit. En dat is zwaar, voor jou niet minder zwaar dan voor ieder ander hier. Heel veel sterkte
Wij hebben vandaag het behandelplan ontvangen met daarop de officiële diagnose. Er staat niveau 2, en dat kwam toch weer even binnen hoe gek ook, want wij hadden niveau 1 verwacht.
Verder vraag ik mij af, heeft iemand ervaring met leerlingenvervoer? Vrouwlief zat daar op te oriënteren en zag dat het tot 8 weken kan duren voordat dat is geregeld. Wij hebben echter geen alternatieven, want op 3 dagen van de week heeft vrouwlief de auto nodig en kan ik Jewel dus sowieso niet brengen, maar op alle dagen komen we hoe dan ook in de knel met de schooltijden van onze 7 jarige. Want de school waar we gaan kijken zit op een half uur rijden van ons af. En ik schrok toch ook best wel van de eigen bijdrage van bijna 700 euro voor dat leerlingenvervoer
Alleen maar slechte.quote:
Verder vraag ik mij af, heeft iemand ervaring met leerlingenvervoer?
[ Bericht 0% gewijzigd door Vanyel op 17-11-2025 14:41:43 ]
Ervaring noodzakelijk kwaad. We hebben dit schooljaar ongeveer een maand een vaste chauffeur gehad en daarna wisselend. Chauffeurs stoppen snel. Vorig schooljaar ongeveer 6 maanden vaste chauffeur gehad en daarvoor ook.quote:
Verder vraag ik mij af, heeft iemand ervaring met leerlingenvervoer? Vrouwlief zat daar op te oriënteren en zag dat het tot 8 weken kan duren voordat dat is geregeld. Wij hebben echter geen alternatieven, want op 3 dagen van de week heeft vrouwlief de auto nodig en kan ik Jewel dus sowieso niet brengen, maar op alle dagen komen we hoe dan ook in de knel met de schooltijden van onze 7 jarige. Want de school waar we gaan kijken zit op een half uur rijden van ons af. En ik schrok toch ook best wel van de eigen bijdrage van bijna 700 euro voor dat leerlingenvervoer
Pas op laatste moment hoor je dat er een chauffeur uitvalt, als je zelf gaat bellen. Dit is ongeveer 5 keer per jaar ( nog te overzien)
Ze zijn ons kind ook weleens vergeten mee te nemen van school of zorgboerderij.
En verder is het druk in de bus.
We betalen geen eigen bijdrage voor leerlingvervoer, ook al zit ons inkomen erboven. Kind zit op speciaal onderwijs en autisme valt onder psychische beperking waardoor zelf reizen niet mogelijk is, daardoor geen eigen bijdrage. Elke gemeente heeft weer andere voorwaarden.
Het werd hier wel sneller geregeld dan 8 weken toen hij begon. Volgens mij 2 weken. Vaak helpt even bellen nadat de aanvraag is gedaan.
SPOILERoudste zit in autisme klas, dit jaar andere mentor... helaas.
We hebben in september gesprek gehad op school, daarin gehad over vervroegd examen doen. Gevraagd voor welke vakken dat al kan en of er overzicht is met wat ze nog moet doen.
Intussen zijn we 2 maanden verder... er moet nog overlegd worden, overzicht zou er zijn, dan toch weer niet, dan moet er weer overlegd worden... schiet mij maar lek.
Ik probeer niet al te negatief te doen, maar ik kan me intussen ook niet zo goed meer inhouden en ook oudste is niet heel erg te spreken over deze mentor
Met een beetje pech moeten we het er nog 2 jaar mee doen... maar als ze zo blijven dralen hebben we straks weer last minute pas duidelijkheid over wel of geen akkoord voor een aantal examens.
Oudste telt af, die wil na volgend schooljaar echt klaar zijn. Moet ook niet langer gaan duren, ben bang dat ze dan echt afhaakt.
Helaas ook geen goede ervaringen. Veel verschillende chauffeurs en veel gedoe in de taxi. Vanaf het moment dat ik het verantwoord vond dat mijn zoon zelf naar school kon fietsen, heb ik het direct opgezegd. Tot die tijd met veel kunst- en vliegwerk. Een goede communicatie met school en gemeente helpt. Dat ging bij ons minder, vooral met de gemeente.quote:
Verder vraag ik mij af, heeft iemand ervaring met leerlingenvervoer?
Uiteindelijk is school rechtstreeks gaan communiceren met de gemeente, dat hielp.
[ Bericht 3% gewijzigd door livelink op 17-11-2025 19:40:29 ]
Bij onze gemeente is er de optie om een vergoeding te krijgen als je je kind zelf brengt ipv gebruik te maken van leerlingvervoer. Een schijntje (de grens voor veel zelf betalen ligt heel laag), maar goed.
Maar goed, wat nodig is, is nodig. Iets te doen/luisteren in de taxi kan ook helpen om in je eigen bubbel te gaan en de rest even te vergeten.
Dit. En er is verdomd weinig (of geen) controle op chauffeurs, zowel tijdens hun werk als op hun geschiktheid met kinderen te werken als op hun veiligheid.quote:
Ik heb helaas (als SO leerkracht) ook geen hoge dunk van leerlingvervoer. Het hangt af van de chauffeur hoe het gaat. Maar de taxibedrijven zelf kiezen de indeling van de chauffeurs en wanneer dat wisselt.
+ Ze zijn tegenwoordig al blij als ze alle bussen bemand hebben, dus kijken ook niet echt naar geschiktheidquote:
[..]
Dit. En er is verdomd weinig (of geen) controle op chauffeurs, zowel tijdens hun werk als op hun geschiktheid met kinderen te werken als op hun veiligheid.
Sorry @Schanu Niet echt opbeurend dit. De aanvraag kan trouwens lang duren of snel gaan hier in de gemeente. Zorg in ieder geval dat je direct alle documenten hebt voor de aanvraag, want zonder dat beginnen ze er niet eens aan.
Wij gaan wel echt afhankelijk zijn van het vervoer helaas, vrouwlief en ik werken om elkaar heen dus er is doordeweeks altijd maar 1 iemand thuis. De schooltijden van de de jongste en de oudste zouden een kleine 25 minuten uit elkaar liggen terwijl het zonder spits al een half uur rijden is, dus dan zou de jongste elke dag gehaald en gebracht moeten worden door iemand anders. Nog los van het feit dat dat voor haar echt helemaal niets is, hebben wij geen familie of vrienden in de omgeving wonen die ons hiermee zouden kunnen helpen (en zo'n structureel beroep doen op ouders van klasgenoten, vind ik echt teveel). We zouden er een extra auto voor moeten aanschaffen want ik kan wel op de fiets naar mijn werk, maar vrouwlief werkt op meer dan een uur rijden afstand van onze woonplaats dus zij is volledig afhankelijk van onze auto. En op mijn werkdagen zou het mij 2 uur per dag kosten aan halen en brengen, en moet ik dus minder gaan werken omdat dat niet meer op te vangen is met schuiven in uren. Dat is alleen financieel al gewoonweg niet rond te krijgen.Oftewel, we staan met onze rug tegen de muur voelt het. We gaan het maar gewoon ervaren.
De rondleiding vanmorgen werd gisteren afgebeld bij vrouwlief, een reden heeft ze niet gevraagd. Hij staat nu gepland voor vrijdagochtend. Ergens ook wel zo praktisch, want dan weten we wat er uit het MDO vanmiddag is gekomen en of de huidige school dus ook achter een overstap naar speciaal onderwijs staat.
Conclusie is dat school, praktijk en wij denken dat speciaal onderwijs de beste optie is. Maar er is geen OPP, en de IB-er heeft haar zorgen geuit over de TLV (zij noemde het CAT) aanvraag. Ze is al vanaf groep 1 betrokken, maar de problemen op school uitten zich pas echt sinds groep 4. Vanaf dat moment zijn er wel aanpassingen gedaan, maar geen grote. En dat is ook lastig, want hoe maak je een aanpassing voor een meisje bij wie dingen naar binnen slaan en die overal teveel prikkels ervaart?
We gaan het wel proberen. De volgende TLV aanvraag is 17 december en die gaan we proberen te halen zegt de IB-er (die zelf door omstandigheden vanaf komende week een paar weken afwezig is dus het wordt nog spannend). De behandeling is dan op 14 januari en daar wil school ook bij aanwezig zijn. De praktijk gaat een nieuw verslag schrijven waarin de noodzaak van een andere school wordt benadrukt. En de IB-er heeft vandaag contact gehad met de school van onze voorkeur, en ook zij willen helpen. Wellicht komen ze nog observeren op school zodat ook zij een verslag kunnen indienen voor de TLV aanvraag.
Maar het blijft spannend, ondanks dat iedereen de noodzaak ziet en school ook zegt dat Jewel volledig uit gaat vallen op school vrezen zij als ze hier moeten blijven. Want ze kan nergens ontprikkelen op school, er is gewoon geen rust en ruimte. Maar de commissie is streng, IB-er voorspelt dat zij zullen inzetten op toch meer of langer proberen.
Ondertussen hebben we de afspraak gemaakt dat Jewel vanaf nu voor de grote pauze ipv erna wordt opgehaald, omdat de pauzes teveel van haar vragen. En naast de woensdag, mag ze ook de vrijdagen thuis blijven. Nog minder school dus. Zo'n commissie ziet toch ook wel dat dit nergens toe leidt en dat Jewel nooit zal kunnen opbouwen naar hele dagen op een school waar ze om 11 uur 's ochtends al volledig overprikkeld is? We wachten de komende maanden dus in spanning af..
Succes! En balen van het leerlingenvervoer, hopelijk valt het mee. Soms zijn er geen andere oplossingen en dan is het roeien met de riemen die je hebt.
Hier op basis van diagnostiek, OPP van school (die ook amper wat geprobeerd hebben) en een verslag van een groep waar ie tijdelijk zat in recordtempo een TLV gekregen. En dan is er bij zoon ‘alleen’ sprake van een flink prikkelverwerkingsprobleem, zonder verdere diagnose. Ik hoop echt dat het bij jullie ook zo gaat en er meer rust voor jullie allemaal komt na de kerst!
Hoop dat het bij jullie ook gewoon gaat lukken @Schanu. En als dat zo is, zou ik toch kijken of er de eerste tijd iets met werk te regelen is waardoor jullie zelf kunnen halen en brengen. Want de overstap naar een nieuwe school is al heel groot, en om dan meteen ook aan leerlingenvervoer te moeten wennen lijkt me wel heel veel bij elkaar voor Jewel
Wij vrezen echter dat dat plekje dat nu nog vrij is op deze school uiteindelijk wordt ingevuld voordat onze doorverwijzing helemaal rond is. Maar daarom ben ik des te blijer dat de IB-er contact heeft gehad met die school en dat zij ook bereid zijn mee te helpen in de aanvraag voor de overstap, dat doet vermoeden dat ze dat plekje wel voor Jewel willen/kunnen reserveren.
Qua vervoer, mocht de overstap slagen, de beginperiode zullen we sowieso kijken naar andere mogelijkheden. Dat zal denk ik alleen al moeten omdat de aanvraagtijd voor leerlingenvervoer hier dus 8 weken duurt en ik aanneem dat Jewel eerder over kan stappen naar de nieuwe school als de TLV eenmaal rond is. Maar ook omdat we de overgang inderdaad zo soepel en rustig mogelijk willen laten verlopen. Ze zal daar neem ik aan ook beginnen met een rustige opbouw, en niet direct van 3 halve dagen naar daar 5 volle dagen moeten. We houden er zelfs sterk rekening mee dat die volle dagen er dit gehele schooljaar niet meer in gaan zitten, omdat ze weer tegen overspannenheid aanschurkt (of dat misschien zelfs al is) en we nu willen werken aan alleen nog maar succesverhalen op school zodat het niet meer standaard voor haar wordt geassocieerd met stress en paniek. Ze gaat al meer dan 5 jaar met zoveel tegenzin en verdriet naar school, dat zal echt heel veel tijd nodig hebben om weer recht te trekken.
[ Bericht 33% gewijzigd door Schanu op 19-11-2025 10:00:48 ]
Hier zit ook schot in de zaak. We hebben nu een hele fijne ambulante begeleider en een doortastende regie psycholoog. Daarnaast bestaat het team uit een gezinsbehandelaar en psychiater (bij de vorige praktijk was die extern). Daarnaast worst een onderzoeker aangetrokken voor extra onderzoek en willen ze maatschappelijk werk of ambulante hulp aan ons koppelen voor praktische ondersteuning om wat meer rust terug te brengen. Bijvoorbeeld ook in de contacten met school. Echt zo fijn, onze struggles zijn gezien, wij worden gezien. Ik heb er echt even om moeten huilen. We staan er niet meer alleen voor.
Soms ook fijn dat ze je kunnen ondersteunen.
Zo heeft vanmorgen de ambulant begeleider van de oudste naar school gemaild over het gebrek aan duidelijkheid.
Ben benieuwd of dat dan zoden aan de dijk gaat zetten...
Overigens heb ik wel goede ervaringen met het leerlingvervoer, en zo ook kennissen van mij. Nou zijn mijn ervaringen natuurlijk al wel wat ouder, maar het ligt dus ook wel erg aan de woonplaats ben ik bang.
Wat fijn dat de ambulant begeleider school heeft gemaild Nijna, hopelijk komt daar de juiste actie uit voort!
En toch nog positieve ervaringen met leerlingenvervoer, ik was al bang dat het overal even erg was
Als je belt met de gemeente is er vaak eerder meer mogelijkquote:
Qua vervoer, mocht de overstap slagen, de beginperiode zullen we sowieso kijken naar andere mogelijkheden. Dat zal denk ik alleen al moeten omdat de aanvraagtijd voor leerlingenvervoer hier dus 8 weken duurt en ik aanneem dat Jewel eerder over kan stappen naar de nieuwe school als de TLV eenmaal rond is. Maar ook omdat we de overgang inderdaad zo soepel en rustig mogelijk willen laten verlopen. Ze zal daar neem ik aan ook beginnen met een rustige opbouw, en niet direct van 3 halve dagen naar daar 5 volle dagen moeten. We houden er zelfs sterk rekening mee dat die volle dagen er dit gehele schooljaar niet meer in gaan zitten, omdat ze weer tegen overspannenheid aanschurkt (of dat misschien zelfs al is) en we nu willen werken aan alleen nog maar succesverhalen op school zodat het niet meer standaard voor haar wordt geassocieerd met stress en paniek. Ze gaat al meer dan 5 jaar met zoveel tegenzin en verdriet naar school, dat zal echt heel veel tijd nodig hebben om weer recht te trekken.
Maar wij zijn vandaag op rondleiding geweest en wat voelde dat goed
Een kleinschalige school, maximaal 12 kinderen in 1 klas met 2 docenten, alles is autiproof en ze kijken daar écht naar het kind.De school gaat ons helpen met de aanvraag. Ze komen ergens in de komende weken langs de huidige school om een ochtend te observeren. De dame in kwestie heeft al 20 jaar ervaring, erkende ook het grote verschil tussen jongens en meisjes met autisme (meisjes kunnen goed 'stapelen' zei ze dus de spanning bouwt zich op en komt er thuis pas uit), dus ze weet waar ze naar moet kijken ook als Jewel zich wel goed houdt op school.
Zodra de TLV aanvraag is ingediend gaat ze de commissie bellen om te vragen het met spoed door te lezen en aan te geven of het een vraagstuk of een hamerstuk is. Is het dat laatste, dan is volgens haar de toekenning al verzekerd en wordt het alleen een administratieve afhandeling. Dan zou Jewel na de kerstvakantie al als 'proefplaatsing' naar deze school kunnen. Haar voorkeur gaat daar naar uit, omdat ook zij volledige schooluitval voor wil zijn. En zij gaf aan dat haar ervaring is dat de commissie een aanvraag niet zomaar zal afwijzen als alle partijen het met elkaar eens zijn, vaak is het dan zo dat of de ouders of de school zelf er niet volledig achter staat. En dat is bij ons gelukkig niet het geval. En de school valt onder hetzelfde samenwerkingsverband, wat ook een groot pluspunt kan zijn.
Kortom, wij zijn enigszins gerust gesteld, hebben dus hopelijk ook al in de kerstvakantie duidelijkheid over de plaatsing als het inderdaad wordt gekwalificeerd als hamerstuk. En dan gaat het opeens alsnog in sneltreinvaart.
Wat maar goed ook is, want vanmorgen was weer een nieuw dieptepunt. We hebben Jewel schreeuwend in de auto gezet om naar school te gaan, zonder sokken/schoenen en jas omdat ze zich steeds uitkleedde zodra we haar los lieten. Op school schreeuwend en met 2 vrouw sterk uit de auto gesleept. Ik kreeg zelfs een appje van een moeder nadien met sterktewensen omdat ze mij huilend de school weer uit zag lopen na het wegbrengen. Onze adem begint op te raken.
Hopelijk snel dat hamerstuk, want ik snap dat jullie ook niet meer kunnen.
Ik ga heel hard duimen dat het allemaal vlot geregeld kan worden.
Heftig dat jullie haar zo naar school moeten brengen
Wat fijn om te lezen dat jullie zo enthousiast zijn over de nieuwe school. Ook dat herken ik: hoe fijn het voelt op een plek te vinden die niet alleen past bij je kind, maar die ook de ouders (onder)steunt. Ik duim voor jullie dat de overstap met de kerstvakantie inderdaad lukt
Wat je schrijft over de school en de TLV aanvraag klinkt zeer hoopvol! Ik duim voor een hamerstuk (en eerlijk, ik kan me niet voorstellen dat ze hier nog lang over moeten nadenken) en wat meer rust voor jullie.
En misschien nog een tip voor wat steun: Buurtgezinnen. Dat is een organisatie die een gezin in de buurt koppelt aan een gezin wat steun nodig heeft. Mijn zoon gaat eens in de twee weken naar een gezin zodat we een paar uurtjes samen hebben (ons netwerk is klein). Kost niks, allemaal vrijwillig en je kunt bespreken wat je nodig hebt. Ik weet niet of ze bij jullie in de buurt zitten, maar misschien is het iets wat jullie kan steunen?
Het gaat gewoon heel goed. Ze moeten alleen nog werken aan wat meer zelfvertrouwen ontwikkelen met rekenen, want dat kan hij eigenlijk prima. Zo'n lieve juf ook. Hij mag ook gewoon lekker zichzelf zijn. Ze hebben daar best wat zorgleerlingen maar de meeste leerkrachten hebben een achtergrond in het SBO/SO. Die kennis wordt ook toegepast indien nodig.
Wij hebben eindelijk bericht van school gekregen, duurde even, maar dan heb je ook wat zullen we maar zeggen.
Als het goed is volgende week ook overzicht met wat er nog moet.
En dan op naar een deel van het eindexamen dit schooljaar...