Feit en mening.

quote:

Op maandag 31 maart 2025 20:04 schreef Vincent_student het volgende:
Het moet me wel even van het hart dat we hier eindelijk normaal kun discussiëren zonder bekogeld te worden met hele ladingen bijbelteksten. Wat was dat erg. Iedere reactie met allerlei bijbelboeken, wat voelt dit nu relaxed aan.

Ja, dit is heel fijn. Maar voor hoe lang? 🙁

quote:

Op maandag 31 maart 2025 10:28 schreef Watuntrik het volgende:
In de taalkundige definitie is het redelijk simpel, feit komt van 'Factum' uit het Frans 'Fait'. Het betekende ooit gewoon (1) Gebeurtenis of Daad. Later is het transitief ook (2) 'Werkelijke toestand' gaan betekenen.

Een bal is een bol voorwerp en heeft een min of meer ronde vorm en dat is de werkelijke toestand van de definitie bal. De bal is rond is een onomstootbaar feit volgens de algemeen geaccepteerde definitie en norm van wat rond werkelijk is.

Dat ik dit hier nu schrijf is een daad en nu dus gebeurt en wanneer niemand het weghaalt staat dit er morgen nog steeds... Ook een onomstootbaar feit... Althans alleen voor de gene die het dan ook leest.

In mijn perceptie ben ik van mening dat feiten hiermee in totaliteit verklaart zijn, het is niet meer en niet minder dan dit. Jij kunt van mening zijn dat feiten een diepgaandere definitie hebben. Dat kan en mag hoewel een mening blijft een mening die kun je proberen te verklaren (ophelderen) maar het is en blijft een mening en die is waar noch onwaar. De werkelijke toestand is dan dat je van een andere mening bent over wat feiten zijn.

Een feit en de mening daaromtrent als werkelijke toestand staat dan ook alleen maar onomstootbaar vast zolang het binnen de gehandhaafde norm wordt geaccepteerd. Veranderd de norm, dan kunnen feiten als werkelijke toestand verbuigen en zelfs geheel vervallen.

Zoals de snelheid van het licht... Feitelijk ongelooflijk snel... Hoe snel? Bij de allereerste meting ooit zat de uitvoerende wetenschapper er met zijn kaars en zandloper -25% naast. Het feit is dat het terloops de nodige keren naar boven is bijgesteld en we nu weten dat het veel sneller is en zou mogelijk zelfs nog sneller kunnen zijn. Vooralsnog is het huidige getal de werkelijk toestand binnen de huidige norm. Noem je dat getal een feit dan is dat jouw een mening dat dit een feit is.

Om er verder op in te gaan of dat wat ooit is gebeurt feiten zijn wordt me te zweverig. In de letterlijke definitie zijn ze dat in mijn bescheiden mening wel.

Sterke post wel, maar om in te gaan op het gedeelte wat ik in de post accentueer, dan gaan we een andere ballgame in he.

Dan kun je je afvragen; is er een absolute objectieve werkelijkheid, of is deze enkel subjectief, omdat er een waarnemer is daarvan. En welke werkelijkheid is dan werkelijk? en welke niet, en hoe stellen we dat vast?

Natuurlijk kun je met wetenschap bijv, herproduceerbare zaken vaststellen he, als een glas wat je uit je handen laat vallen, naar beneden valt, en dat gebeurt 100.000.000x, dan zal je niet snel denken dat het de keer daarna omhoog valt. Dit is natuurlijk wat we zwaartekracht noemen, maar hoe zeker weet je dat het niet omhoog valt, 100%? Nee, de kans is extreem groot door de "natuurwet", maar 100%?

Dat werkelijkheid perceptieafhankelijk is, laat het double-slit experiment dan ook zien. Dus is het zo, dat er een daadwerkelijk, onomstotelijk, objectieve waarheid bestaat? Dit is natuurlijk 1 vd grootste vraagstukken ever.

Het dubbelspleetexperiment maalt niet om perceptie, maar om decoherentie, alle kwantummystici ten spijt.

quote:

Op maandag 31 maart 2025 22:24 schreef Haushofer het volgende:
Het dubbelspleetexperiment maalt niet om perceptie, maar om decoherentie, alle kwantummystici ten spijt.

Het gaat er in het experiment toch om dat het gedrag verandert zodra er een waarnemer bij komt? Voor zover ik begrijp gaat dat erover dat de informatieprocessing daardoor anders wordt, en dus perceptie van de waarnemer ervoor zorgt dat t fenomeen anders reageert dan gedacht.

Maar diep t vooral uit als ik ernaast zit.

Wat bedoel je precies met werkelijkheid, haal je dit door elkaar als synoniem van waarheid?

quote:

Op maandag 31 maart 2025 21:40 schreef Mijk het volgende:
Natuurlijk kun je met wetenschap bijv, herproduceerbare zaken vaststellen

In mijn mening heeft dit wat je hier schrijft juist betrekking op werkelijkheid en eventueel het samengestelde woord daadwerkelijk. De manier (de daad) van vaststelling werkt het resultaat is reproduceerbaar.

Daarop kun je de vraag stellen is de conclusie die daaruit getrokken wordt wel de waarheid. Waarheid staat als concept op zichzelf kun je geen 'daadwaarheid' van maken die hebben we niet.

quote:

Op maandag 31 maart 2025 21:40 schreef Mijk het volgende:
Natuurlijk kun je met wetenschap bijv, herproduceerbare zaken vaststellen he, als een glas wat je uit je handen laat vallen, naar beneden valt, en dat gebeurt 100.000.000x, dan zal je niet snel denken dat het de keer daarna omhoog valt. Dit is natuurlijk wat we zwaartekracht noemen, maar hoe zeker weet je dat het niet omhoog valt, 100%? Nee, de kans is extreem groot door de "natuurwet", maar 100%?

Het natuurlijk fenomeen wat wij aantrekkingskracht of zwaartekracht zijn gaan noemen bestaat werkelijk. Dat bewijs je met de waarneming dat alles wat je van een hoogte loslaat naar beneden lijkt te vallen. Blijft onophoudelijk reproduceerbaar dus is werkelijk. En toch niet geheel te verklaren want ongeacht de massa valt in een vacuüm zonder luchtweerstand alles even snel. Ook dat is een reproduceerbare werkelijkheid. Daarmee komen we bij de conclusie dat er een kracht bestaat die we zwaartekracht noemen. Daar kunnen we vragen is dit dan wel de waarheid? En dat weten we dus nog steeds niet...

Als ik me niet vergis was het Einstein die zei gravitatie is geen kracht en slechts zoiets als een momentopname van ruimte en tijd. We staan op de aarde en alles beweegt zich me dezelfde snelheid als de aarde door de ruimte en niets valt naar beneden het blijft waar het is maar de aarde komt omdat zij om haar as draait en door de ruimte dus omhoog. Dus wanneer jij van de torenflat springt dan val jij niet jij hangt stil en de aarde komt naar jou toe. En alles wat je voorbij ziet komen, bv. die meneer aan het raam van de 10de verdieping staat op de vloer dus op de aarde en gaat omhoog. Jij voelt niet dat je valt maar in jouw perceptie zie je alles omhoog gaan en in de perceptie van de meneer die het ziet denkt dat jij valt. Is dit dan nu de waarheid? Dat valsnelheid niets met massa van doen heeft maar met de rotatiesnelheid van de aarde?

Is wel een hele mooie... Vooral wanneer je dit in verhouding ziet wat 15km hoogte voorstelt op een gemiddelde grootte model wereldbol in de klas en dan slechts +/- 5mm boven het aardoppervlak is.

[ Bericht 0% gewijzigd door Watuntrik op 31-03-2025 23:36:33 ]

quote:

Op maandag 31 maart 2025 22:31 schreef Mijk het volgende:
Het gaat er in het experiment toch om dat het gedrag verandert zodra er een waarnemer bij komt?

Nee, de interferentie verdwijnt zodra er een meetapparaat is dat verstrengeld raakt met het deeltje, zodat er decoherentie optreedt.

Bij de instorting van de golffunctie op het scherm is er inderdaad het meetprobleem, maar er zijn bar weinig natuurkundigen die daadwerkelijk geloven dat die toestand pas ontstaat als er een "waarnemer" naar zit te turen.

Stel je bijvoorbeeld voor dat een soortgelijk experiment op Mars wordt gedaan, en dat het resultaat vervolgens naar Aarde wordt verstuurd met een sonde. Volgens kwantummystici moeten we geloven dat, zolang er geen "bewuste waarneming" plaatsvindt, de sonde en het resultaat in een superpositie naar Aarde worden getransporteerd totdat iemand van de ESA er door zijn bril naar gaat turen.

Maar goed, dit is offtopic.

De hamvraag in dit topic is imho eigenlijk: waarom vinden we het zo lastig om ongelijk te krijgen, en waarom houden we daarom vaak zo krampachtig vast aan onze denkbeelden?

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 11:04 schreef Haushofer het volgende:
De hamvraag in dit topic is imho eigenlijk: waarom vinden we het zo lastig om ongelijk te krijgen, en waarom houden we daarom vaak zo krampachtig vast aan onze denkbeelden?

Dit kan door tal van psychologische processen. Als mensen geen wetenschappelijke houding aannemen, d.w.z. een onbevooroordeelde blik hebben om te kijken 'hoe het zit', dan zullen hun overtuigingen waar ik eerder over sprak, niet gezien worden als waarschijnlijkheden of voorlopige hypothesen maar als absolute waarheid die geladen is met diepe gevoelens en emoties. En tegenover diepe gevoelens en emoties kan je geen rationele argumenten plaatsen.

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 11:04 schreef Haushofer het volgende:
De hamvraag in dit topic is imho eigenlijk: waarom vinden we het zo lastig om ongelijk te krijgen, en waarom houden we daarom vaak zo krampachtig vast aan onze denkbeelden?

Ongelijk hebben is daarin een krenk in het ego, eigenlijk zelfs levensgevaarlijk, want als je van oudsher bekijkt en psychologisch ontleedt;

Zodra men een discussie in gaat, komen er standpunten tegenover elkaar, overtuigingen. In het beginsel is dit misschien nog zwak maar naarmate zo'n discussie vordert gaat t ego sterker en sterker worden, aan beide kanten. Hierom wordt de discussie feller en heviger, de "stakes" (ingebeeld) steeds hoger voor beide partijen, int begin kan men makkelijk nog zeggen; "Ah natuurlijk, je hebt gelijk joh, who cares", maar naarmate het zó ver gaat ontstaat er zó veel emotie dat het zelfs schaamte met zich meebrengt en dus ook direct de shadow raakt.

"Shame is a soul devouring emotion" ~Jung.

Ongelijk hebben = gezichtsverlies (reputatie)
Gezichtsverlies = verbanning (vooral vroeger, en nu nog in sommige landen, zie Japan/Harakiri)
Gezichtsverlies = "Minderwaardig aan de ander", dus biologisch gezien, "verlies" je een positie zonder (fysiek) te vechten , maar je kansen om te paren gaan eraan in een verloren gevecht, zo zien we ook bij dieren. Het ego is ook overlevingsmechanisme, dus zo'n verlies is hard, zeker na een "all in" (tijdens felle discussie) van je overtuiging.

Verbanning was vroeger vrijwel gelijk aan dood, of inherent aan extreem moeilijke omstandigheden; "you're on your own now".

Voor ego, is ongelijk hebben, dus gelijk aan dood. Misschien is dit een heel radicale stelling, maar het is als overlevingsmechanisme gestart en doorgeslagen.

Ditzelfde fenomeen zie je bij het benaderen van de andere sexe voor romantische of sexuele doeleinden;

Afwijzing = gezichtsverlies = (van oudsher) verbanning = dood.

Zo zag je ook hoe cowboys dit uitvochten he, met een duel.

Hierom hebben mensen moeite met het benaderen van de andere sexe, want als je heel sec kijkt, is afwijzing eigenlijk niets meer dan lachen en door, maar zo voelt het voor de meeste mensen niet, zeker pubers die een opbouwend ego hebben en "zichzelf moeten bewijzen". Waarom moeten ze zich bewijzen? om geaccepteerd te worden in de groep, geen acceptatie = gevaarlijk, dodelijk zelfs (verbannen of verstoten worden uit een groep).

Imo is dit een schouwspel tussen instinct en ego, een combinatie ervan die deze "angst" opwekt.

quote:

Op zaterdag 29 maart 2025 23:21 schreef Mijk het volgende:
Vanuit het Buddhisme (uit mn hoofd) komt een phrase, het zegt;

"In a battle of ego, the loser always wins."

Dit is een diepe.

Dit is, omdat je dan dus dat gedeelte helemaal los kunt laten, dood hebt geaccepteerd, dus egodeath is inherent daaraan.... en dát, is serenity, inner peace.

"Het écht niet meer geven om wat anderen denken.", ipv dat enkel zeggen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Mijk op 01-04-2025 12:18:56 ]

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 11:04 schreef Haushofer het volgende:
De hamvraag in dit topic is imho eigenlijk: waarom vinden we het zo lastig om ongelijk te krijgen, en waarom houden we daarom vaak zo krampachtig vast aan onze denkbeelden?

Het is een houvast. Maar je hebt dan ook tunnelvisie als je overtuigd bent van je gelijk en dan kan je niet zien of je ongelijk hebt. Totdat je open-minded wordt.

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 11:58 schreef Bassie48 het volgende:

[..]
Dit kan door tal van psychologische processen. Als mensen geen wetenschappelijke houding aannemen, d.w.z. een onbevooroordeelde blik hebben om te kijken 'hoe het zit', dan zullen hun overtuigingen waar ik eerder over sprak, niet gezien worden als waarschijnlijkheden of voorlopige hypothesen maar als absolute waarheid die geladen is met diepe gevoelens en emoties. En tegenover diepe gevoelens en emoties kan je geen rationele argumenten plaatsen.

Ook dit, ratio en emotie spreken elkaar's taal niet, je kunt zeggen tegen jezelf dat een angst ongegrond is, maar de emotie proberen te blokkeren op die manier is de emotie triggeren. Beetje eenzelfde iets als "keihard gaan proberen te slapen", probeer t maar ns.

Adyashanti sterk; "What you try to resist, persists".

Geen gelijk krijgen is voor velen een vorm van kritiek en het antwoord op kritiek is veelal de verdediging of tegenaanval als zogenaamde beste verdediging.

Uiteindelijk streven we allemaal naar gelijkheid. Gelijke monniken, gelijke kappen... Gelijk krijgen en staat boven gelijk zijn en is dan altijd de begeerde ultieme beloning.

Daarom bestaat er dan ook geen enkele discussie en geen enkel samenzijn zonder machtsverhouding.

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 12:45 schreef Watuntrik het volgende:
bestaat er dan ook geen enkele discussie en geen enkel samenzijn zonder machtsverhouding

Soms wel, soms niet. Het hangt helemaal af aan de personen die aan de discussie of samenzijn meedoen.

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 11:02 schreef Haushofer het volgende:

[..]
Nee, de interferentie verdwijnt zodra er een meetapparaat is dat verstrengeld raakt met het deeltje, zodat er decoherentie optreedt.

Komt het niet gewoon doordat meten altijd energie onttrekt? Is verstrengelen in het geval van meten, in mensentaal, niet: (spin) momentum dat energie verliest en terechtkomt in het meetapparaat waarin het dezelfde spin eigenschappen krijgt als van wat er gemeten wordt, alleen is de energie van wat er gemeten is verminderd en dus veranderen de golf eigenschappen?
Observeren met ogen, verandert dit de energie van wat er geobserveerd wordt of is er geen terugkoppeling met anti em-golven, time reversal oid?
Heb er geen verstand van maar kan er wel een voorstelling van maken.

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 12:54 schreef Bassie48 het volgende:

[..]
Soms wel, soms niet. Het hangt helemaal af aan de personen die aan de discussie of samenzijn meedoen.

De machtsverhouding is er immer en altijd waar het van af hangt is hoe de deelnemende personen met die machtsverhouding omgaan. En dat is weer wat anders...

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 13:08 schreef Watuntrik het volgende:

[..]
De machtsverhouding is er immer en altijd waar het van af hangt is hoe de deelnemende personen met die machtsverhouding omgaan. En dat is weer wat anders...

Het is net hoe je macht definieert. Formele of informele macht? Iemand die beter is geïnformeerd dan de andere aanwezigen, krijgt vaak een leiderschapsrol toebedeelt: "ga jij dat maar doen want jij hebt er verstand van en wij niet." Hij wordt dus macht gegund door de anderen. Daarentegen heeft een leidinggevende macht gekregen van de organisatie. Maar zo beschouwd heb je gelijk en speelt macht altijd wel een rol in een discussie of samenzijn.

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 13:20 schreef Bassie48 het volgende:

[..]
Het is net hoe je macht definieert. Formele of informele macht? Iemand die beter is geïnformeerd dan de andere aanwezigen, krijgt vaak een leiderschapsrol toebedeelt: "ga jij dat maar doen want jij hebt er verstand van en wij niet." Hij wordt dus macht gegund door de anderen. Daarentegen heeft een leidinggevende macht gekregen van de organisatie. Maar zo beschouwd heb je gelijk en speelt macht altijd wel een rol in een discussie of samenzijn.

Inderdaad gewoon recht toe recht aan gedefinieerd, geheel neutraal, hoewel kan ook positief of negatief uitpakken...

Macht is waar het om draait... Dat is natuur...

Onzekere personen lijden in de verhouding en die kun je daarin tegemoet komen. Zelfverzekerde personen leiden in die verhouding... Dan zijn er ook nog van die zelfverzekerde personen die dan alsnog ongelijk hebben, die kunnen de verhouding geheel verkrachten.

Hier schering en inslag, maar komt voor in elke relatie al dan niet bewust...

quote:

Maar zo beschouwd heb je gelijk en speelt macht altijd wel een rol in een discussie of samenzijn.

quote:

"The true measure of a man is how he wields power."

-Plato (Paraphrased)

Zo is er nog een quote, die een soortgelijk iets stelt;

quote:

"Wealth does not corrupt the soul; it merely unmasks it."

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 13:20 schreef Bassie48 het volgende:

[..]
Het is net hoe je macht definieert. Formele of informele macht? Iemand die beter is geïnformeerd dan de andere aanwezigen, krijgt vaak een leiderschapsrol toebedeelt: "ga jij dat maar doen want jij hebt er verstand van en wij niet." Hij wordt dus macht gegund door de anderen. Daarentegen heeft een leidinggevende macht gekregen van de organisatie.

Dit vind ik wel een interessante tho. Om deze reden worden Shamanen bijv, aangewezen door hun omgeving. Zo ook "Buddha's", want Buddha betekent letterlijk iets van de "Ontwaakte" en Shaman iets als "De Wijze" uit mn hoofd. Ze krijgen niet via verkiezing of hierarchie die titel, maar vanuit innerlijke erkenning, da's van heel ander niveau.

Hierom zette ik de post ook even andersom in quote, omdat dit aansluit;

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 13:31 schreef Watuntrik het volgende:
Macht is waar het om draait... Dat is natuur...

Oneens met dit dus. Dit is (deels instinct) maar vooral egoic desire, macht over een groep. Maar een Shaman of Buddha wil geen macht over een groep, daarom staan ze ook niet aan de deur om je over te halen. Da's een andere afdeling religies De Shaman en Buddha zijn voorbij ego, dus hebben ze dat niet als "doel".

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 14:17 schreef Mijk het volgende:
Oneens met dit dus.

Dat mag, ik hoef ook geen gelijk... Ben me er bewust van dat het misschien slechts mijn mening is...

Alhoewel macht een veel ruimer begrip is dan alleen in de politieke of sociaal wetenschappelijke context. Instincten zijn machten, de door ego gedreven verlangens ook...

Bij machte te zijn welke verslaving dan ook te overwinnen... Of er machteloos tegenover staan...

Om het even in jouw jargon uit te drukken 'The Power of Love'.

De Almacht...

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 15:21 schreef Watuntrik het volgende:

[..]
Dat mag, ik hoef ook geen gelijk... Ben me er bewust van dat het misschien slechts mijn mening is...

Daarom ook oneens, dat van mij ook, je kunt het lastig oneens zijn met een feit... ja je kunt het proberen maar als je het in de praktijk tegen blijft komen heeft dat weinig zin

quote:

Alhoewel macht een veel ruimer begrip is dan alleen in de politieke of sociaal wetenschappelijke context. Instincten zijn machten, de door ego gedreven verlangens ook...

Ja, maar dat is waar het hier over gaat toch?

quote:

Bij machte te zijn welke verslaving dan ook te overwinnen... Of er machteloos tegenover staan...

Ook dit komt uit dezelfde hoek, een verslaving heb je met een reden. De reden is vaak onderdrukking van trauma.

quote:

Om het even in jouw jargon uit te drukken 'The Power of Love'.

The Love of Power?

quote:

De Almacht...

God

Maar even zonder garp, ik denk dat dit dus ook een zeer semantische discussie is, wat schaar je wel en niet daaronder. Zo kun je dat je ook afvragen over die stelling; "Macht is natuur". Als je kijkt naar dieren, dan zie je wel dat het gaat om recht van de sterkste he, die kunnen we niet ontkennen. Maar is dat een vorm van "machtslust", of "wil naaar macht"? of gewoon een hardcoded iets van eten of gegeten worden, en zo ja, is dat dan "macht"?

Als je bij mensen kijkt, is de urge daar ook toe, maar dit is puur vanuit overlevingsdrang. Zodra dat er niet meer is (échte drang om te overleven), is macht dan nog steeds "de natuur"? Ik denk het niet. Als je beweert van wel dan beaam je eigenljk de zondeval; m.a.w.; "een mens wordt 'slecht' geboren", voor zover we dan natuurlijk weer niet in een semantische discussie van "wat is goed en wat is dan slecht" terecht komen.

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 11:58 schreef Bassie48 het volgende:

[..]
Dit kan door tal van psychologische processen. Als mensen geen wetenschappelijke houding aannemen, d.w.z. een onbevooroordeelde blik hebben om te kijken 'hoe het zit', dan zullen hun overtuigingen waar ik eerder over sprak, niet gezien worden als waarschijnlijkheden of voorlopige hypothesen maar als absolute waarheid die geladen is met diepe gevoelens en emoties. En tegenover diepe gevoelens en emoties kan je geen rationele argumenten plaatsen.

Ja, ik snap wel ongeveer waar het psychologisch vandaan komt, maar ik bedoelde meer dat het heel interessant is om bij jezelf waar te nemen wat er gebeurt als je vol vuur een standpunt loopt te verdedigen of wanneer blijkt dat je ergens de plank volledig hebt misgeslagen.

Dat boeit me bijvoorbeeld ook aan de Mūlamadhyamakakārikā van Nagarjuna: het is niet zozeer een filosofisch paradigma dat wordt verdedigd, maar eerder een weerlegging van alle paradigma's als 'absolute waarheden'. Het is het gevoel dat we als mensen in feite in een vrije val zitten zonder vaste bodem, en dat we daardoor angstvallig proberen een bodem te creëren door dogmatisch vast te houden aan denkbeelden.

quote:

Op dinsdag 1 april 2025 15:33 schreef Mijk het volgende:
"Macht is natuur". Als je kijkt naar dieren, dan zie je wel dat het gaat om recht van de sterkste he, die kunnen we niet ontkennen. Maar is dat een vorm van "machtslust", of "wil naaar macht"? of gewoon een hardcoded iets van eten of gegeten worden, en zo ja, is dat dan "macht"?

Ook leven er dieren in de natuur volgens een complexe sociale hiërarchische pikorde waarin duidelijk een bepaalde machtsstructuur binnen de orde aanwezig is. Waar competentie continue in competitie is.

Daaruit zou je op kunnen maken dat wij mensen niet veel anders zijn. Ook wij zijn dieren die in een sociale hiërarchische pikorde samenleven. Dat onze structuur met onze 2 handjes, ratio en semantisch geklets vele male complexer is maakt ons in mijn bescheiden mening niet minder dier en meer mens.

Is dat wil, of lust? Goede vraag en daar durf ik geen uitspraak over te doen. Wij mensen hebben onze emoties redelijk goed in kaart weten te brengen om ze te verwoorden en te rangschikken ondanks het onmeetbare individuele ervaring blijven. Dierengedrag kunnen we slechts waarnemen, in kaart brengen en vergelijken met het model zoals het bij ons lijkt te werken. Daaruit is bijvoorbeeld quasi vastgesteld dat sociale dieren ook emoties als o.a. jaloezie en afgunst kennen. De basisemotie van waaruit dit zich manifesteert blijft dan een raadsel. Lust, wil, angst etc. Kun we nooit weten zij kunnen het ons niet vertellen. Wij kunnen er alleen maar iets van vinden, dus, een mening vormen. Wie een hele hoge pet op heeft van de mensheid noemt het fabeltjes of het vermenselijken van dierlijk gedrag. De ander claimt dat dieren op emotioneel niveau niet zo veel verschillend van mensen.

Ik schuur tegen dat laatste kamp aan... En ja, ben van mening dat ook wij niet meer dan dieren zijn en dat machtsstrijd iets hard gecodeerd is en aan de basis van het (over)leven staat.

[ Bericht 0% gewijzigd door Watuntrik op 02-04-2025 11:12:34 ]

quote:

Op woensdag 2 april 2025 09:29 schreef Haushofer het volgende:

[..]
Ja, ik snap wel ongeveer waar het psychologisch vandaan komt, maar ik bedoelde meer dat het heel interessant is om bij jezelf waar te nemen wat er gebeurt als je vol vuur een standpunt loopt te verdedigen of wanneer blijkt dat je ergens de plank volledig hebt misgeslagen.

Dat boeit me bijvoorbeeld ook aan de Mūlamadhyamakakārikā van Nagarjuna: het is niet zozeer een filosofisch paradigma dat wordt verdedigd, maar eerder een weerlegging van alle paradigma's als 'absolute waarheden'. Het is het gevoel dat we als mensen in feite in een vrije val zitten zonder vaste bodem, en dat we daardoor angstvallig proberen een bodem te creëren door dogmatisch vast te houden aan denkbeelden.

Ik denk dat de 'rationele waarheid' er niet voor zorgt dat diepe gevoelens en emoties opzij worden geschoven. Het mens-, wereld- en godsbeeld van een extreemgelovige mag niet vernietigd worden omdat anders het fundament onder zijn/haar bestaan verdwijnt. De dood is immers voor veel mensen een angstaanjagend perspectief.

[ Bericht 0% gewijzigd door Bassie48 op 02-04-2025 11:50:29 ]

quote:

Op woensdag 2 april 2025 09:29 schreef Haushofer het volgende:

[..]
Ja, ik snap wel ongeveer waar het psychologisch vandaan komt, maar ik bedoelde meer dat het heel interessant is om bij jezelf waar te nemen wat er gebeurt als je vol vuur een standpunt loopt te verdedigen of wanneer blijkt dat je ergens de plank volledig hebt misgeslagen.

Dat boeit me bijvoorbeeld ook aan de Mūlamadhyamakakārikā van Nagarjuna: het is niet zozeer een filosofisch paradigma dat wordt verdedigd, maar eerder een weerlegging van alle paradigma's als 'absolute waarheden'. Het is het gevoel dat we als mensen in feite in een vrije val zitten zonder vaste bodem, en dat we daardoor angstvallig proberen een bodem te creëren door dogmatisch vast te houden aan denkbeelden.

Dat gevoel van in een vrije val zitten wordt, zou ik zeggen, paradoxaal genoeg veroorzaakt door het zoeken naar grond zelf. Met het concept "grond" wordt ook "afgrond" geboren, met "waarheid" "onwaarheid", etc. Wat me blijft fascineren aan Nagarjuna (en die hele traditie) is dat hij zo ongelooflijk modern is in bepaalde opzichten, het is een idee dat filosofen als Nietzsche, Rorty en Wittgenstein ook aankaarten. Namelijk het idee dat metafysisch denken en de zoektocht naar waarheid in de laatste analyse een soort neurose is, voor Nietzsche zelfs de oorsprong en oorzaak van het nihilisme. Als je daar diep over nadenkt kun je in een heel interessant (en gevaarlijk) paradigma terechtkomen, waar het onderscheid tussen feit en mening, waarheid en illusie, meer een soort functioneel verzinsel is dan iets dat onder de streep serieus te handhaven is.

Zizek heeft daar een leuk fragment over, wanneer hij commentaar levert op de bekende "red pill"-scene uit de Matrix.
Bekijk deze YouTube-video

quote:

But the choice between the blue and the red pill is not really a choice between illusion and reality. Of course the Matrix is a machine for fictions, but these are fictions which already structure our reality. If you take away from our reality the symbolic fictions that regulate it, you lose reality itself.

I want a third pill! Definitely not some kind of transcendental pill which enables a fake fast-food religious experience, but a pill that would enable me to perceive not the reality behind the illusion, but the reality in illusion itself.

quote:

Op woensdag 2 april 2025 09:29 schreef Haushofer het volgende:
Ja, ik snap wel ongeveer waar het psychologisch vandaan komt, maar ik bedoelde meer dat het heel interessant is om bij jezelf waar te nemen wat er gebeurt als je vol vuur een standpunt loopt te verdedigen of wanneer blijkt dat je ergens de plank volledig hebt misgeslagen.

Heb je voorbeelden van dit, waar je dat overkomen is?