Help mijn kind is slim! Hoe ga je om met hoogbegaafdheid? #12

Ik herken dat andersom. Ik kan (en wil) echt geen dingen uit m’n hoofd leren. Op inzicht haalde ik alles, maar echt geleerd of gestudeerd heb ik nooit. Met uitleg op college en dan een keer oefenen met statistiek berekeningen en verder logisch nadenken heb ik m’n gymnasium en later MSc gehaald zonder problemen.

Inzicht heeft mij gered, als ik het van motivatie of leren had moeten hebben, had ik niks gehaald.

En ja, hb hier.

Ik heb door de diagnostiek bij mijn kind wel geleerd dat ik zelf (ook) een enorm top down leren ben. Geef me alsjeblieft regels en feiten en dan kan ik van daaruit verder. Dan kan ik ook prima dingen stampen en onthouden. Zo kan ik alle Duitse grammaticaregels nog oplepelen, naamvallen, vervoegingen etc. Gewoon omdat het in mijn hoofd logisch is. Ik was goed in zowel talen als exact, want regelmaat. Met zaakvakken kon ik niets want daarin ontbrak de structuur.

In de loop der jaren heb ik zelf wel geleerd die aan te brengen. Superhandig in mijn werk en ik kan bijvoorbeeld ook snel teksten schrijven als ik weet waar ik heen wil. In mijn managementtaken kom ik niet vooruit als ik niet overzie hoe de situatie in elkaar zit. Ik heb wel geleerd om te omarmen dat ik nu eenmaal zo denk (en op te koop toe te nemen dat mijn vrouw me regelmatig uitlacht als ik gefrustreerd ben omdat ik het niet snap )

Geen idee trouwens van m'n IQ, gaan we ook niet meer achter komen

[ Bericht 8% gewijzigd door Clubsoda op 19-03-2025 20:48:23 ]

Ik ben zelf uhb getest. Heb sinds een paar maanden een nieuwe baan waarbij ik mijn brein mag inzetten. Ik word daar zo vrolijk van! Het is voor het eerst dat ik voel dat ik “aan sta”. Ik mag de hele dag nadenken, puzzels oplossen, dingen uitzoeken… het is geweldig! Ik krijg er ook echt energie van.

quote:

Op woensdag 19 maart 2025 20:43 schreef Clubsoda het volgende:
Ik heb door de diagnostiek bij mijn kind wel geleerd dat ik zelf (ook) een enorm top down leren ben. Geef me alsjeblieft regels en feiten en dan kan ik van daaruit verder. Dan kan ik ook prima dingen stampen en onthouden. Zo kan ik alle Duitse grammaticaregels nog oplepelen, naamvallen, vervoegingen etc. Gewoon omdat het in mijn hoofd logisch is. Ik was goed in zowel talen als exact, want regelmaat. Met zaakvakken kon ik niets want daarin ontbrak de structuur.

In de loop der jaren heb ik zelf wel geleerd die aan te brengen. Superhandig in mijn werk en ik kan bijvoorbeeld ook snel teksten schrijven als ik weet waar ik heen wil. In mijn managementtaken kom ik niet vooruit als ik niet overzie hoe de situatie in elkaar zit. Ik heb wel geleerd om te omarmen dat ik nu eenmaal zo denk (en op te koop toe te nemen dat mijn vrouw me regelmatig uitlacht als ik gefrustreerd ben omdat ik het niet snap )

Geen idee trouwens van m'n IQ, gaan we ook niet meer achter komen

Ja, dit herken ik ook wel. Als het me duidelijk is in welk kader ik mag werken, dan ga ik ook als de brandweer. Maar ik denk dan vaak ook weer aan dingen waar andere mensen totaal niet over nagedacht hebben. Soms heel wenselijk, want anderen zeggen dan ‘oh, wat fijn dat jij dat onthouden / scherp hebt, want anders was het bij niemand (meer) bekend’, en soms frustreert het anderen, omdat het er totaal niet toe doet. Ik heb ook een heel goed geheugen voor verschillende ‘nutteloze’ zaken. Mijn dochter is nu dus precies zo, die weet letterlijk nog welke kleur de glijbaan had in het restaurant waar we in april 2024 gingen eten met oma. Dat soort dingen. En ze heeft altijd gelijk. Mijn man wordt helemaal gek van ons.

quote:

Op woensdag 19 maart 2025 20:51 schreef MevrouwCactus het volgende:
Ik ben zelf uhb getest. Heb sinds een paar maanden een nieuwe baan waarbij ik mijn brein mag inzetten. Ik word daar zo vrolijk van! Het is voor het eerst dat ik voel dat ik “aan sta”. Ik mag de hele dag nadenken, puzzels oplossen, dingen uitzoeken… het is geweldig! Ik krijg er ook echt energie van.

Mag ik vragen wat voor soort baan dit is? Want het klinkt als dingen die ik ook graag zou doen maar in mijn huidige baan niet vind.

Tevens hoi ik lees hier ook mee.
Geen hb kind, wel interessant onderwerp. En ik herken ook wel redelijk wat, zowel van problemen waar jullie kinderen tegenaan lopen van mijn broertje, als van de recente posts over jullie zelf.

Mijn broertje is in groep 3 getest en bleek hoogbegaafd. Hij is toen met kerst doorgezet naar groep 4, bij mij in de klas. Ik ben in groep 4 toen ook getest, daar kwam een IQ net onder 130 uit. Tijdens mijn onderzoeksstage in master heeft een collega een verkorte WAIS (als ik me goed herinner woordenschat, overeenkomsten, blokpatronen en figuur samenstellen) bij me afgenomen als stap in voorbereiding op hem zelf kunnen gaan afnemen. Daar scoorde ik toen met hun scoring omzet methode een TIQ van 145. Die neem ik wel met een korreltje zout, want ik nam toen al een tijdje de WISC af bij kinderen, en uiteraard zijn de vragen niet hetzelfde maar ik had dus wel meer kennis over hoe bv scoring van overeenkomsten werkt dan je normaal gesproken hebt. Mijn broertje en ik zijn ook duidelijk wel echt anders, al weet ik natuurlijk niet of dat verschil komt door wel/niet hb of gewoon persoonlijkheid bv ook (en zijn sterke kant is performaal, ik ben juist verbaal erg sterk, dus dat is ook al anders). Van mijn vader weet ik vrij zeker dat hij ook hb is, en uhb acht ik ook vrij reëel.

Ik ben zonder grote problemen qua prestaties door basisschool en middelbare school gegaan (maar ook niet per se met waanzinnig hoge cijfers, twee zevens en verder achten geloof ik op mn eindlijst) en bij mijn studie ging alles uitstekend. Uiteindelijk bachelor afgestudeerd met 3.5 jaar aan punten in 3 jaar en een extra onderzoek voor de lol, met oa 5x een 9.5 en 5x een 9.0 op mn lijst. Daarna master met iets minder achterlijk hoge cijfers maar nog steeds gewoon goed gemiddelde. Daarna gepromoveerd, en sindsdien al een aantal jaar in de academie aan het werk. Ik heb vanaf mijn 18e angststoornissen gehad die altijd veel ruimte in mijn hoofd innamen, maar sinds mijn recentste therapie 1.5 jaar geleden is gestart zijn mijn angsten deels weg en deels sterk verminderd. Daardoor heb ik ook weer meer ruimte voor andere dingen. Heel fijn natuurlijk, maar.. ik loop er nu wel tegenaan dat ik me eigenlijk best wel verveel op mijn werk. Ik vind het opzich wel leuk, en ik ben goed in studenten begeleiden en haal daar ook wel voldoening uit, maar ik vind er naar mijn gevoel nauwelijks intellectuele uitdaging. Ik heb een collega waarmee het vanaf moment 1 enorm klikt, zowel werk inhoudelijk als persoonlijk, en ik weet vrij zeker dat zij hb is. Zij is eigenlijk de grootste reden van mijn werkplezier. Het werk zelf vraagt wel veel, maar vooral door veel taken, niet door inhoudelijk uitdagende taken. Het lastige is dat ik ook niet zo goed weet hoe/waar ik dat meer in zou kunnen vinden. Bv wel in een baan waar ik mensen kan helpen, maar waar meer dat puzzel element in zit? Bv zoiets als wat @Clubsoda doet? Of zit het hem in het 'niveau' - ik help nu studenten vooruit, op individueel niveau, maar misschien dat op wat meer overkoepelend niveau dingen doen me beter past? Op strategisch niveau over beleid nadenken en nieuw beleid maken, bijdragen aan oplossingen voor maatschappelijke problemen, dat soort dingen? Want impact hebben vind ik wel heel belangrijk, alleen dus het liefst wel met iets waar ik zelf ook eens echt voor aan de bak moet, intellectueel gezien. Ik heb dus vooral geconstateerd dat ik op dit moment wat mis in mijn werk, maar heb nog helemaal niet echt een idee hoe ik daar wat aan zou kunnen doen.

Mochten anderen het herkenbaar vinden en/of suggesties hebben, hoor ik ze ook heel graag! En als het hier niet past want natuurlijk niet strikt binnen t onderwerp hier, is een dm/pm als antwoord ook prima hoor mwCactus!

En sorry voor de lange post

[ Bericht 1% gewijzigd door vlindertje89 op 19-03-2025 22:52:20 ]

quote:

Op woensdag 19 maart 2025 20:27 schreef Tink89 het volgende:
Ik herken dat andersom. Ik kan (en wil) echt geen dingen uit m’n hoofd leren. Op inzicht haalde ik alles, maar echt geleerd of gestudeerd heb ik nooit. Met uitleg op college en dan een keer oefenen met statistiek berekeningen en verder logisch nadenken heb ik m’n gymnasium en later MSc gehaald zonder problemen.

Inzicht heeft mij gered, als ik het van motivatie of leren had moeten hebben, had ik niks gehaald.

En ja, hb hier.

Same, alleen dus dat latijn, dat moest ik stampen. Verder op uni eigenlijk nooit aantekeningen gemaakt op 1 statistiek-vak bij phd na (phd in de VS, dus met flink wat vakken), maar makkelijk door 2 master's en phd heengefietst eigenlijk, zelfs tweede jaar uni geloof ik bij 3 colleges geweest in totaal, waarvan ik er bij 1 na de pauze ben vertrokken, en dat jaar meer punten gehaald dan er in het schema stonden (in paar extra vakken examens gedaan). Derde jaar uni was wel minder, omdat ik toen echt teveel met andere dingen bezig was, en ook werkstukken enzo niet meer inleverde, toen jaartje ertussenuit geweest, weer gemotiveerd geraakt en er een 2e studie bij gaan doen. Redelijk wat vakken op inzicht en kennis die ik elders opgedaan had. Wel eens blanco examens ingegaan en gehaald (niet met gigantisch hoge cijfers, maar wel gehaald, een definitie geven is lastig als je het collegedictaat niet hebt gelezen, maar dan kun je nog wel de onderliggende processen begrijpen).
PhD was een traject van 4 jaar met vakken volgen, en ik werkte er 20u/week bij als Teaching Assistant. PhD in net iets meer dan 2,5 jaar afgerond uiteindelijk.
Verschillende vriendinnen gehad die gefrustreerd werden hoe weinig moeite ik er in leek te steken volgens hun (was bij de MSc's ook wel zo eigenlijk).
Nooit getest, en na aanpassingen op kleuterschool, waar mijn moeder zich hard voor had gemaakt, weinig problemen gehad (op wat uitbarstingen op basisschool na). Ik had het geluk dat mijn moeder bij de kinderbescherming werkte toen ik nog op de kleuterschool zat, en de school kon overtuigen dat de problemen die ik vertoonde niet kwamen doordat ik een probleemkind was, maar omdat ik me verveelde, en ze me dus meer werk moesten geven. Dat, en een andere juf, hielp heel erg. Op middelbare school zat ik tussen allerlei kinderen die het een stuk beter deden dan ik op school, en veel daarvan zijn nu ook aardig succesvol (eigen investment fund opgezet, beurshandelaren opgeleid, professoren, directeuren, artsen, partners in grote kantoren etc), dus ik stak er echt niet bovenuit daar.

Wat ik me wel afvraag. HB is deels erfelijk, dat is duidelijk. Maar je leest hier regelmatig dat kinderen een voorsprong hebben op iets. In hoeverre kan zo'n voorsprong beinvloedt zijn door hoe de ouders een kind opvoeden? Ik kan me voorstellen dat een kind wat dagelijks stimulansen krijgt om zich te ontwikkelen beter ontwikkelt dan een kind dat dat niet krijgt. Of dat een kind wat bijvoorbeeld veel meer stimulans krijgt om te rekenen, omdat dat in het begin een keertje goed ging en men daarna in een vicieuze circkel kwam van het gaat goed > kind vindt het leukt > ouder stimuleert het meer > het kind doet het beter > kind vindt het leuker > ouder stimuleert het meer.
Op zo'n manier kan een kind ook een (tijdelijke) voorsprong op een, of een paar, vlakken hebben, en slim lijken, maar dat het meer komt doordat het meer geoefend heeft. Wordt zo'n kind ook wel eens voor HB aangezien? Het lijkt me dat een HB test daar dan duidelijkheid in verschaft? Kan me ook voorstellen dat ouders het dan wel eens niet eens zijn met een test-uitslag, maar daar komen ze dan hopelijk later achter dat ze verkeerd zitten.

quote:

Op woensdag 19 maart 2025 22:23 schreef George_of_the_Jungle het volgende:

[..]
Maar je leest hier regelmatig dat kinderen een voorsprong hebben op iets. In hoeverre kan zo'n voorsprong beinvloedt zijn door hoe de ouders een kind opvoeden?

Je hoort best wel eens dat kinderen van (kleuter)juffen met een voorsprong op school komen, gewoon omdat er thuis standaard veel aandacht voor de kennis en vaardigheden van groep 1 niveau is. Bijv kleurenkennis, tellen, schaar hantering. Dat trekt daarna dan vaak weer bij.

Je kunt elk kind stimuleren natuurlijk, maar als een kind ergens niet aan toe is, zal het niet beklijven.

quote:

Op woensdag 19 maart 2025 23:07 schreef Hupje het volgende:

[..]
Je hoort best wel eens dat kinderen van (kleuter)juffen met een voorsprong op school komen, gewoon omdat er thuis standaard veel aandacht voor de kennis en vaardigheden van groep 1 niveau is. Bijv kleurenkennis, tellen, schaar hantering. Dat trekt daarna dan vaak weer bij.

Je kunt elk kind stimuleren natuurlijk, maar als een kind ergens niet aan toe is, zal het niet beklijven.

En dat geldt denk ik voor alle professionals die met kinderen werken. Ik ben dan geen leerkracht, maar logopedist. En ja, ik durf te zeggen dat mijn dochter qua spraak-/taalontwikkeling altijd al goed voor op het lijntje heeft gelopen. Je bent er toch op een andere manier mee bezig (deels bewust, maar deels ook omdat het zo in je systeem zit) dan een aantal andere ouders. Maar inderdaad, ik verwacht niet dat ze straks nog een hele grote voorsprong heeft t.o.v. klasgenootjes. Misschien wel op het gebied van haar (actieve) woordenschat, maar qua zinsbouw en pragmatische vaardigheden zal het wel sneller levelen.

Ik heb 2 kinderen opgevoed. Maar de ene is echt hb, de andere een doorsnee vwo-er. Het brein van mijn hb-er lijkt gewoon meer draadjes te hebben om complexer te denken, meer input ruimte (is een spons met weetjes. De andere moet stampen). Alle dingen ontwikkeling begon ook eerder, motorisch, verbaal etc.

En ja, we leren ze meer dan gemiddeld op IT/arduino/programmeer gebied dan doorsnee kinderen. En toch lijkt de niet hb-er dat net zo goed op te pakken, misschien wel meer. De hb-er haakt eerder af als het te moeilijk wordt, haakt ook eerder af als er een saai stukje gedaan moet worden. Oudste heeft meer doorzettingsvermogen om die struikelpunten voorbij te komen.

Die schoolse dingen hebben we thuis proberen te ontwijken thuis, waar kon. Ook geen Squla ofzo. Na school deden we juist die andere dingen zoals programmeren, knutselen, etc
In ieder geval niet teveel vooruit lopend op schoolse dingen. Wel als ze op school met een letter bezig waren daar thuis ook mee spelen. Of hem zelf bieb boeken laten uitzoeken ipv wat hij op school moet.

Maar als je amper 6 jarige een pc spel speelt waren hij een ratio moet uitrekenen en mij het antwoord vraagt: "5/6e van 0,75" en hij geeft zelf het antwoord eerder dan mij, dan kijk je toch wel even op

quote:

Op woensdag 19 maart 2025 22:23 schreef George_of_the_Jungle het volgende:

[..]


Wat ik me wel afvraag. HB is deels erfelijk, dat is duidelijk. Maar je leest hier regelmatig dat kinderen een voorsprong hebben op iets. In hoeverre kan zo'n voorsprong beinvloedt zijn door hoe de ouders een kind opvoeden? Ik kan me voorstellen dat een kind wat dagelijks stimulansen krijgt om zich te ontwikkelen beter ontwikkelt dan een kind dat dat niet krijgt.

Het welbekende nurture versus nature vraagstuk!

Dat vond ik dus ook heel interessant toen ik zag hoe de puzzle skills van onze 21-maanden oude kindje zich ontwikkelden: zodra wij in de gaten kregen dat hij dit leuk vond om te doen, hebben we dit heel vaak samen met hem gedaan. Zodra een puzzle te makkelijk werd, vervingen wij deze door een puzzle met meer stukjes, waardoor hij in een periode van 3 maanden geleerd heeft om zelfstandig puzzles van 60 stukjes te maken.

Aan de ene kant hebben wij hem dus gestimuleerd in zijn interesses - dit deel lijkt dus sterk op ‘nurture’.

Waar wij echter geen invloed op hebben gehad, is zijn concentratie vermogen. Hij kan zich op een puzzle concentreren totdat ie af is. Dit is denk ik wel een stukje ‘nature’

We kennen genoeg kindjes die net zo oud zijn als onze kleine, van wie de ouders zeggen dat hoewel ze het vaak genoeg geprobeerd hebben/proberen, het niet lukt om met hun kindjes te puzzelen of om boekjes voor te lezen, omdat ze niet stil willen blijven zitten.

Maar misschien dat de vraag nurture/nature ook een beetje een indicator is voor het verschil tussen (hoog)intelligentie en hoogbegaafd. Een intelligent persoon kan met genoeg stimulans en begeleiding in lineaire stappen tot een bepaalde prestatie komen (nurture) (bottom-up denken). Een hoogbegaafd iemand kan hetzelfde presteren, maar zelfstandig op een ‘niet-lineaire’ manier tot zo’n prestatie (inzicht)(top down denken) komen, dit is dan misschien weer zo’n stukje nature.

[ Bericht 0% gewijzigd door margaretha_01 op 20-03-2025 12:01:34 ]

quote:

Op donderdag 20 maart 2025 08:58 schreef SaskiaR het volgende:
Een ander aspect van HB volgens het Renzulli-model is trouwens creatief denken, hoe ziet dat er bij jullie uit? Bij mij is het meer snel verbanden zien, snel veel informatie kunnen overzien enz. Bij dochter zit het meer in echt creatieve dingen, zoals originele verhalen bedenken, heel creatieve tekeningen maken, originele woordgrappen bedenken, terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet heb.

D is ook van de taalgrappen, fantasieverhalen etc. Tekenen lukt niet zo, omdat de motoriek niet laat zien wat je in je hoofd hebt. Maar het sterkst is hij creatief in verbanden zien, door kunnen redeneren, oplossingen verzinnen.

Dat creatieve is trouwens een drama zodra het door een opdracht beperkt wordt. Hij kan prima rijmen, verhalen bedenken etc. Maar als het voor school moet lukt het niet meer.

D is denk ik wel vooral een beta. Het logisch denken was ook veruit de beste op zijn IQ test (155 ofzo). Maar taal en zaakvakken gaan hem ook gemakkelijk af. De info vliegt zijn hoofd in, dus dan is rijtjes leren niet zo'n punt. Alleen de interesse ligt niet op dat gebied, dus het is wel een moetje. in praktijk heeft hij op bijna alle vakken tussen de 6&8, want waarom meer doen als je zonder huiswerk maken en een beetje opletten in de klas school doorkomt

Mijn dochter is vooral creatief in de zin van spelletjes bedenken, fantasiespel, verhalen vertellen etc. Ze tekent graag, maar raakt idd gefrustreerd omdat ze niet zo mooi op papier krijgt als wat ze in haar hoofd ziet.

Mijn jongste is nu 2 dagen 4 en doet ook heel graag fantasiespelletjes en maakt de prachtigste bouwwerken met blokken enz. Maar 'gewoon' met dino's en paw patrol spelen vindtie ook helemaal prima.

Wat nature vs nurture betreft: mijn oudste wil niet puzzelen. Als ik haar een puzzel geef, haakt ze snel af, zet ze niet door. Ze kiest voor te makkelijke puzzels en weet wel strategieën om een moeilijke puzzel te maken, maar heeft gewoon geen zin om ze te doen. Ze heeft wel een verrijkingsbak op school en is momenteel helemaal into de ruimte en de maancycli etc. en leest boeken van de zoete zusjes enzo.

De jongste vindt puzzelen wél leuk en gaat dan ook als een speer op dit vlak. Die vindt daarentegen letters helemaal niet interessant, kan z'n naam niet schrijven en zegt gewoon 'doet de juf wel voor mij'. Maar vraag hem een brug te bouwen waar 10 auto's op kunnen en dan bokstie dat voor elkaar.

En ze worden allebei elke dag voorgelezen, we doen spelletjes (stratego met mijn zesjarige en stratego junio van Joris en de Draak met de jongste ), bekijken bijv. met loepjes beestjes in het bos, benoemen langs welke bomen we lopen, kijken naar sterren en planeten (twee weken geleden kon je Mars, Venus en Jupiter met het blote oog zien ), hebben we een telescoop enzovoorts. Maar dat is een mix van 'wij bieden aan' en wat er vanuit de kinderen komt die dan roepen dat ze dat op tv gezien hebben, bij een vriendje gedaan hebben, op school geleerd hebben, graag willen enz.

Dus my two cents: je kunt stimuleren, maar als je kind de interesse of de capaciteit niet heeft om zich dingen eigen te maken, lukt het echt niet. Anders zou je elk kind naar het gymnasium kunnen sturen met genoeg pushen en dat is natuurlijk niet zo. En zo kan mijn jongste fantastisch bouwen en mijn oudste fantastisch lezen en je alles over de maan vertellen.

Ja, de mijne is ook wel creatief. Hele spellen zelf verzinnen, verbanden kunnen leggen, al het kromme recht kunnen lullen, een raket en een wc-gebouw voor een spelletjesaap bouwen met magnetische tegels, noem het maar op. Ik sluit aan bij wat ze zelf graag wil. Wij zitten nu heel erg in de letter- en schrijfmodus. Nou, dan doen we dat soort dingen thuis heel veel. We lezen iedere dag voor en daar geniet ze ook erg van. Qua filmpjes kijkt ze nu graag Topdoks van de EO. Dan bekijkt ze het liefst een aflevering waarbij een jongetje van 7 twee nieuwe hartkleppen krijgt. En interessant joh. En alles wat ze wil weten, beantwoorden we (voor zover we het zelf weten).

Spelletjes doen we ook veel. Kwartet en Kroko Loko zijn favoriet. Puzzelen doet ze ook graag, soms denkt ze dat ze het niet kan, maar een puzzel van 99 stukjes kan ze prima als ik er naast zit (als ze die alleen moet doen als ik iets anders aan het doen ben, is het inderdaad ‘ik kan het niet!!!!’).

Aapie is ook ontzettend creatief, verzint de wildste verhalen. En vindt het leuk om grapjes te maken. Een van zijn beste opmerkingen ooit: "Weet je wat nooit naar een ziekenhuis zal gaan? Een blok kaas!" Of toen we op straat liepen in Hong Kong en iedereen hem aanstaarde: "mensen denken dat ik een kip ben"

Hij houdt van knutselen maar het liefst speelt hij met zijn auto's. Of eigenlijk het allerliefst kijkt hij tv. Hij is niet echt een doorzetter, als iets niet lukt wil hij meteen dat wij het overnemen. Zo vindt hij het niet leuk om te kleuren want dat "kan hij niet". Ook bij spelletjes haakt hij snel af, hij heeft te weinig geduld. Een potje UNO gaat wel maar bijvoorbeeld Memory duurt hem te lang.

Hij is erg geïnteresseerd in de natuur. Vanochtend zei hij ook "het is weer lente, dan komen de krokusjes weer!". Verder zijn dieren, de wereld en dino's favoriet. Wij lezen ook elke dag en hebben zijn vragen altijd op normaal niveau beantwoordt (voor zover mogelijk). Als hij vraagt wat een afzuigkap is dan leg ik hem dat uit.

En wat ik echt heel knap vind is dat hij zelf dingen zo oppikt en leert. In Vietnam zei hij uit het niets "icecream betekent ijsje toch?". En laatst luisterde we naar een liedje waar een paar keer "a million" wordt gezongen. Hij vroeg aan mij hoe het liedje heet, ik zei dat ik dat niet wist. Toen ik aan hem vroeg wat hij dacht zei hij "a million". Hij heeft echt een heel goed gehoor

[ Bericht 50% gewijzigd door Groofskenhonderdtwee op 23-03-2025 19:39:35 ]

[ Bericht 100% gewijzigd door Groofskenhonderdtwee op 23-03-2025 19:39:55 ]

quote:

Op donderdag 20 maart 2025 08:58 schreef SaskiaR het volgende:

Een ander aspect van HB volgens het Renzulli-model is trouwens creatief denken, hoe ziet dat er bij jullie uit? Bij mij is het meer snel verbanden zien, snel veel informatie kunnen overzien enz. Bij dochter zit het meer in echt creatieve dingen, zoals originele verhalen bedenken, heel creatieve tekeningen maken, originele woordgrappen bedenken, terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet heb.

Bij O werd het op een gegeven moment aangegrepen om te stellen dat hij emotioneel achter zou blijven, want hij was blijven hangen in het magische denken. Dat kwam voort uit zijn angst voor inbrekers.
Wij dachten (en denk nog steeds) beter te weten, namelijk een HB-er die in staat is om elk gedachtenpaadje uit te denken en uit te rollen. 'Wat nou als dit, want dan kan er dat, en dan weer dat, en dan weer zus en dan weer zo'. En daar kon hij zich heel erg in verliezen. Dat is niet magisch denken, dat is een brein met ongelofelijk veel mogelijkheden.

quote:

Op zondag 23 maart 2025 09:11 schreef BE het volgende:

[..]
Bij O werd het op een gegeven moment aangegrepen om te stellen dat hij emotioneel achter zou blijven, want hij was blijven hangen in het magische denken. Dat kwam voort uit zijn angst voor inbrekers.
Wij dachten (en denk nog steeds) beter te weten, namelijk een HB-er die in staat is om elk gedachtenpaadje uit te denken en uit te rollen. 'Wat nou als dit, want dan kan er dat, en dan weer dat, en dan weer zus en dan weer zo'. En daar kon hij zich heel erg in verliezen. Dat is niet magisch denken, dat is een brein met ongelofelijk veel mogelijkheden.

Dit is heel herkenbaar. Beide kinderen hebben dat wel, maar de jongste het meest. Dit speelt hem op school ook parten, hij geeft zelf aan dat hij soms moeite heeft met het beantwoorden van vragen omdat er in zijn hoofd zóveel verschillende opties zijn.

Hij is ook veel beter met out-of-the-box denken. De oudste speelt graag Zelda. De jongste vindt dat een heel interessant spel, maar zelf spelen vindt hij lastig (motorisch is hij gewoon niet zo handig, de controller goed genoeg beheersen voor een complex spel lukt hem niet goed genoeg). Dan zit hij mee te kijken met de oudste en helpt hem met alle puzzels oplossen. Hij doorziet meestal als eerste wat er moet gebeuren. Het is echt grappig om te zien hoe ze elkaar daarin aanvullen.

Bij de Day a week school hebben ze ook vaak opdrachten als: maak van 1 vel papier een bootje waar een playmobilpoppetje echt in kan varen. Dat vindt hij ook onzettend leuk, gaat er helemaal op aan. Voor hem is de grootste uitdaging om wel te blijven samenwerken met je groepje, ipv alleen je eigen idee goed genoeg te vinden .

Ik werk in een omgeving met veel HB'ers, wat superfijn is voor herkenning. Ik voel me daar echt op mijn plek. Dat heeft wel moeten groeien (ik werk er bijna 12 jaar). Ik ben altijd wel onzeker geweest over mijn kunnen (ondanks goede cijfers/beoordelingen) en vond het lange tijd wel prima om me een beetje te verstoppen op een veilig plekje waar ik onderpresteerde. De laatste 2-3 jaar vallen er steeds meer puzzelstukjes op zijn plek, doorzie ik ook beter waar mijn kwaliteiten liggen en durf ik meer. Ik vind het nog steeds wel spannend, maar voel me ontzettend gesteund door collega's en mijn leidinggevende.

[ Bericht 23% gewijzigd door Phaidra op 23-03-2025 11:55:59 ]

Wij hebben wat vermoedens over hoogbegaafdheid bij onze dochter van 5. Ik ben me aan het inlezen maar vind het lastig om goede (wetenschappelijk onderbouwde) diepgaande informatie te vinden die inzicht geven wat het is, wat kenmerken zijn, etc.

Ik ben net even teveel paranormale psychologen, mensen met eigen methodes e.d. tegengekomen.

Wat raden jullie aan qua betrouwbare websites, boeken, videos, tests, methodes?

Oa Renata Hamsikova en Tessa Kieboom hebben goede informatieve boeken geschreven.

Zijn er hier mensen met een opleiding hb-specialist oid? Welke opleidingen zijn goed, wat is een meerwaarde?

quote:

Op woensdag 16 april 2025 21:14 schreef GrumpyFish het volgende:
Wij hebben wat vermoedens over hoogbegaafdheid bij onze dochter van 5. Ik ben me aan het inlezen maar vind het lastig om goede (wetenschappelijk onderbouwde) diepgaande informatie te vinden die inzicht geven wat het is, wat kenmerken zijn, etc.

Ik ben net even teveel paranormale psychologen, mensen met eigen methodes e.d. tegengekomen.

Wat raden jullie aan qua betrouwbare websites, boeken, videos, tests, methodes?

Ik zou beginnen op google.scholar.com, zoeken naar wetenschappelijke artikelen. Maar die zijn vaak niet makkelijk te lezen voor de meesten.

Ik had ook best moeite om informatie te vinden. Mijn kind paste eigenlijk nergens echt 100% in. Sommige dingen herkende ik hem 50%, soms maar 10%. Want naast het slim zijn spelen er nog meer karaktereigenschappen en ontwikkelingsdingen mee. Zo had de mijne last van zijn emotieregulatie. Ik ben dus vooral gaan kijken wat mijn kind nodig had en al snel die "kant en klare" methodes de deur uit gedaan.

Wij hebben pas getest in groep 4, toen was het nodig om hem op de externe plusklas te krijgen. Daardoor konden we dat prima met de leerkrachten en ib-er regelen. De score verbaasde ons wel, een stukkie hoger nog dan wij verwachten.

Inmiddels is het een puber en zijn die emotieproblemen glad gestreken, hij past nu wel ietsjes beter in de mal. Maar toch verschillen zijn 3 hb vrienden allemaal genoeg om dat niet af te kunnen dekken met 1 methode. Behalve dan een methode die vanuit het kind kijkt..

Ik ben blij dat wij (nog) niet hoeven te testen voor alle hulp. Prul past op zich prima in 'het plaatje hb', dwz: ze wil vaak niet naar school, onderpresteert regelmatig, vindt doorzetten en uitdagingen aangaan heel erg ingewikkeld, kon in groep 1 al aardig lezen (maar liet dat op school niet zien), doet alleen dingen die ze leuk vindt of waarvan ze het nut inziet, heeft een heel sterk rechtvaardigheidsgevoel en legt de lat voor zichzelf enorm hoog.

En ondanks dat het dus een redelijk standaard hb-meisje lijkt te zijn (voor zo ver dat bestaat), lopen we regelmatig vast. Nu ook weer op school.... ik houd mijn hart vast voor komend jaar en hoop, hoop, hoop dat ze een leerkracht krijgt die het wél snapt.

Here we go again... Morgen weer naar school en m'n oudste kan niet slapen. 'Ik wil niet mama, school is stom, ik verveel me zo, wat als ik groep 4 helemaal niet kan en niks weet en alles fout doe?'

En ik kan kletsen wat ik wil, maar ze neemt echt niet van me aan dat de andere kinderen heus nog niet keersommen kunnen maken en dat het superknap is dat ze in de zomer is blijven lezen en rekenen en dat de juf samen met haar gaat opletten - incl concreet plan - dat ze zich niet gaat vervelen. Maar ze heeft nul komma nul vertrouwen. Ik vrees een drama morgen...

@Tink89

quote:

Op donderdag 17 april 2025 09:17 schreef Deepfreeze het volgende:
Ik had ook best moeite om informatie te vinden. Mijn kind paste eigenlijk nergens echt 100% in. Sommige dingen herkende ik hem 50%, soms maar 10%. Want naast het slim zijn spelen er nog meer karaktereigenschappen en ontwikkelingsdingen mee. Zo had de mijne last van zijn emotieregulatie. Ik ben dus vooral gaan kijken wat mijn kind nodig had en al snel die "kant en klare" methodes de deur uit gedaan.

Wij hebben pas getest in groep 4, toen was het nodig om hem op de externe plusklas te krijgen. Daardoor konden we dat prima met de leerkrachten en ib-er regelen. De score verbaasde ons wel, een stukkie hoger nog dan wij verwachten.

Inmiddels is het een puber en zijn die emotieproblemen glad gestreken, hij past nu wel ietsjes beter in de mal. Maar toch verschillen zijn 3 hb vrienden allemaal genoeg om dat niet af te kunnen dekken met 1 methode. Behalve dan een methode die vanuit het kind kijkt.

Dat zou altijd het uitgangspunt moeten zijn, niet alleen bij hb-kinderen.
Grote klassen, hoge werkdruk en matige lesmethoden (dat zijn middelen, niet het doel) helpen niet.

@Tink89 wat lastig als ze zichzelf zo de put in praat. En dat contrast tussen zich vervelen en bang dat ze het niet kunnen is herkenbaar.

Uiteindelijk ging het vanochtend redelijk, ze had absoluut geen zin, maar zonder tranen en al te veel drama naar binnen geloodst.

M'n jongste is in de picture bij de juf. Wassie voor de vakantie al, maar nu hij zichzelf in de vakantie aardig heeft leren lezen en rekenen. Overigens bij hem wel tranen, maar dat snap ik. Heel veel kindjes weg uit de klas (combi 1-2) en een hele groep ouders in het lokaal. Ik denk dat het binnen 10 seconden over was

quote:

Op maandag 18 augustus 2025 07:22 schreef CarbonC het volgende:

[..]
Dat zou altijd het uitgangspunt moeten zijn, niet alleen bij hb-kinderen.
Grote klassen, hoge werkdruk en matige lesmethoden (dat zijn middelen, niet het doel) helpen niet.

Tsja, elke kind is uniek, maar hoe ga je kleinere klassen, lagere werkdruk en betere, meer individueel toegepaste lesmethoden, betalen?

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2025 15:46 schreef George_of_the_Jungle het volgende:

[..]
Tsja, elke kind is uniek, maar hoe ga je kleinere klassen, lagere werkdruk en betere, meer individueel toegepaste lesmethoden, betalen?

Investeren in de toekomst van het land.

Klinkt leuk en waardevol, maar ik werk achter de schermen in het onderwijs en we hebben simpelweg niet voldoende bekwaam personeel (en dan laat ik bevoegdheid nog even buiten beeld). Ze zijn er simpelweg niet...

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2025 17:42 schreef Troel het volgende:

[..]
Investeren in de toekomst van het land.

Met een goed business-plan voor een solide return of investment zou dat moeten goedkomen dan, toch? Er zal een enorme inverstering moeten zijn om klassen kleiner te maken, gebouwen daar voor te hebben, meer personeel aan te trekken, personeel op te leiden, vervoer te regelen voor iedereen die gemiddeld verder weg naar zijn eigen specialistische onderwijs kan, etc.
Maar in hoeverre moet je onderwijs of het individu afstemmen, en in hoeverre kun je verwachten dat individuen zich aanpassen aan gemeenschappelijk onderwijs?

quote:

Op dinsdag 19 augustus 2025 20:35 schreef Tink89 het volgende:
Klinkt leuk en waardevol, maar ik werk achter de schermen in het onderwijs en we hebben simpelweg niet voldoende bekwaam personeel (en dan laat ik bevoegdheid nog even buiten beeld). Ze zijn er simpelweg niet...

Ik weet het. Maar ik denk ook dat de werkdruk het vak niet aantrekkelijker maakt. En er moet echt wat gebeuren.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2025 03:12 schreef Troel het volgende:

[..]
Ik weet het. Maar ik denk ook dat de werkdruk het vak niet aantrekkelijker maakt. En er moet echt wat gebeuren.

Ik denk ook dat de werkdruk enorm verschilt per school/soort onderwijs/vak.

Mijn man is gymdocent in het VSO en ervaart de werkdruk niet als hoog. De kleuterjuf van mijn zoon (in een goed gesprek met drie slapende kinderen op de achterbank op terugreis van schoolreisje vorig jaar) ook niet. En ik ken ook de verhalen van leerkrachten en docenten die dat wél zo ervaren. De vraag is dan hoe dat kan... zit 't 'm in de organisatie op school, de leerlingpopulatie, de capaciteiten van het management en de ruimte voor balans werk-privé. Ik maak zelf de overstap niet vanwege het salaris, de waardeloze Pabo die ik dan zou moeten gaan doen en het absolute gebrek aan flexibiliteit. Ik werk met liefde achter de schermen in het onderwijs, maar dat ik nooit meer mijn eigen kinderen op mijn werkdagen naar school zou kunnen brengen als ik juf word, maakt dat ik die keuze niet maak. VO is al iets flexibeler.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2025 09:55 schreef Tink89 het volgende:

[..]
Ik denk ook dat de werkdruk enorm verschilt per school/soort onderwijs/vak.

Mijn man is gymdocent in het VSO en ervaart de werkdruk niet als hoog. De kleuterjuf van mijn zoon (in een goed gesprek met drie slapende kinderen op de achterbank op terugreis van schoolreisje vorig jaar) ook niet. En ik ken ook de verhalen van leerkrachten en docenten die dat wél zo ervaren. De vraag is dan hoe dat kan... zit 't 'm in de organisatie op school, de leerlingpopulatie, de capaciteiten van het management en de ruimte voor balans werk-privé. Ik maak zelf de overstap niet vanwege het salaris, de waardeloze Pabo die ik dan zou moeten gaan doen en het absolute gebrek aan flexibiliteit. Ik werk met liefde achter de schermen in het onderwijs, maar dat ik nooit meer mijn eigen kinderen op mijn werkdagen naar school zou kunnen brengen als ik juf word, maakt dat ik die keuze niet maak. VO is al iets flexibeler.

Maar dat laatste is ook slechts beperkt toch? Ik bedoel: zodra ze naar het VO zijn, willen ze echt niet meer gebracht worden, tenzij het hard regent enzo

quote:

Op woensdag 20 augustus 2025 11:46 schreef Troel het volgende:

[..]
Maar dat laatste is ook slechts beperkt toch? Ik bedoel: zodra ze naar het VO zijn, willen ze echt niet meer gebracht worden, tenzij het hard regent enzo

Ja, maar in mijn geval dus nog 8 jaar (even uitgaand van de basisschoolperiode). En meegaan op schoolreisje of een musical bijwonen of een ochtendje gaan helpen bij een activiteit... allemaal dingen waarvoor ik nu gewoon vrij kan vragen. En dat kan niet als je voor de klas staat. En dat vind ik echt heel logisch, maar maakt de drempel ook te hoog om de sprong te wagen.

Ik ervaar de werkdruk dus wél als hoog als leerkracht in het SO. Ik geloof meteen dat een groot deel daarvan komt door de organisatie waar ik werk, hoor. Op alle vlakken wordt er geknepen van bovenaf om de controle te houden en de financiën sluitend te krijgen.
Ik werk nu dus heel bewust maar 2 dagen als leerkracht. Werk behoorlijk wat uren extra op en naast die 2 dagen om alles af te krijgen. Ook behoorlijk wat dingen waarvan ik het nut niet inzie, van die papieren tijgers die worden opgelegd van hogerhand of de inspectie. En na 2 dagen ben ik - afhankelijk van de klas en collega's waar ik mee samenwerk - regelmatig ook behoorlijk moe.

Maar goed, ik doe het (voorlopig nog, maar echt niet tot aan mijn pensioen) omdat ik iets wil betekenen voor de leerlingen. Als je met hen iets bereikt, geeft dat wel voldoening

Praktisch thuis is het fijn dat mijn vriend redelijk vrij is in werktijden en locaties. Anders had ik niet geweten hoe we het hadden moeten doen.
Ik probeer wel op de school van mijn kind te helpen, maar dan liever bijv in de MR dan meegaan op schoolreisje; dat voelt dan toch als werk

Vanaf maandag hier weer naar school. Ik heb er weinig zin in, zoon ook niet. Vorig schooljaar was het de bedoeling dat hij groep 6 en 7 in 1 jaar zou doen (bij doortoetsen bleek dat hij op veel vlakken op eind 6 niveau zat). Dat is niet helemaal verlopen zoals gepland, ze hebben het niet gered om alle groep 7 stof te doorlopen. Deels omdat begin van het schooljaar bleek dat zoon kon aansluiten bij Day a Week school (buitenschoolse plusklas) en de versnelling dus in 4 dagen gepropt moest worden ipv 5. Ik snap heus dat dat lastig is, maar er was (bleek achteraf) ook geen goed plan. Hij heeft gewoon alle groep 6 stof moeten maken (soms wel gecompact) en is nauwelijks aan groep 7 stof toegekomen, terwijl hij wel de cito's van groep 7 heeft gedaan. Vervolgens bleek dat hij daar niet goed op scoorde (joh, gek he?).

Omdat wij grote risico's zien op uitval als we de versnelling terugdraaien, gaan we er toch mee door. In de vakantie hebben we (op ons verzoek en in overleg met zoon) werkboekjes meegekregen voor werkwoordspelling en rekenen. Daar zijn we een heel eind mee gekomen door écht te kijken wat nog geoefend moet worden en wat hij gewoon met 2 vingers in de neus kan.

Met terugwerkende kracht baal ik dat het zo is gelopen. Begin van het jaar is alles rondom het doortoetsen goed doorgesproken met de leerkracht, er was dus prima in beeld waar de hiaten zaten. Ik had verwacht dat daar een goed plan voor zou komen. De leerkracht zegt vooral 'ja, hij is er ook maar zo weinig he, en hij is niet de enige in de klas en de motivatie is er ook niet zo'. Dat laatste hangt dus vooral samen met toch alle stof moeten doorwerken, ook als je het al weet. Deze leerkracht snapt gewoon niet hoe HB werkt, ondanks uitleg van de specialist (ik ga het zelf niet eens proberen ).

Maar goed, laatste jaar basisschool. We gaan vooral energie steken in het vinden van een middelbare school waar hij wél gezien wordt.

quote:

Op vrijdag 22 augustus 2025 09:42 schreef Phaidra het volgende:
Vanaf maandag hier weer naar school. Ik heb er weinig zin in, zoon ook niet. Vorig schooljaar was het de bedoeling dat hij groep 6 en 7 in 1 jaar zou doen (bij doortoetsen bleek dat hij op veel vlakken op eind 6 niveau zat). Dat is niet helemaal verlopen zoals gepland, ze hebben het niet gered om alle groep 7 stof te doorlopen. Deels omdat begin van het schooljaar bleek dat zoon kon aansluiten bij Day a Week school (buitenschoolse plusklas) en de versnelling dus in 4 dagen gepropt moest worden ipv 5. Ik snap heus dat dat lastig is, maar er was (bleek achteraf) ook geen goed plan. Hij heeft gewoon alle groep 6 stof moeten maken (soms wel gecompact) en is nauwelijks aan groep 7 stof toegekomen, terwijl hij wel de cito's van groep 7 heeft gedaan. Vervolgens bleek dat hij daar niet goed op scoorde (joh, gek he?).

Omdat wij grote risico's zien op uitval als we de versnelling terugdraaien, gaan we er toch mee door. In de vakantie hebben we (op ons verzoek en in overleg met zoon) werkboekjes meegekregen voor werkwoordspelling en rekenen. Daar zijn we een heel eind mee gekomen door écht te kijken wat nog geoefend moet worden en wat hij gewoon met 2 vingers in de neus kan.

Met terugwerkende kracht baal ik dat het zo is gelopen. Begin van het jaar is alles rondom het doortoetsen goed doorgesproken met de leerkracht, er was dus prima in beeld waar de hiaten zaten. Ik had verwacht dat daar een goed plan voor zou komen. De leerkracht zegt vooral 'ja, hij is er ook maar zo weinig he, en hij is niet de enige in de klas en de motivatie is er ook niet zo'. Dat laatste hangt dus vooral samen met toch alle stof moeten doorwerken, ook als je het al weet. Deze leerkracht snapt gewoon niet hoe HB werkt, ondanks uitleg van de specialist (ik ga het zelf niet eens proberen ).

Maar goed, laatste jaar basisschool. We gaan vooral energie steken in het vinden van een middelbare school waar hij wél gezien wordt.

Wat frustrerend, hopelijk lukt het een middelbare school te vinden waar hij wel gezien wordt.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2025 12:09 schreef Tink89 het volgende:

[..]
Ja, maar in mijn geval dus nog 8 jaar (even uitgaand van de basisschoolperiode). En meegaan op schoolreisje of een musical bijwonen of een ochtendje gaan helpen bij een activiteit... allemaal dingen waarvoor ik nu gewoon vrij kan vragen. En dat kan niet als je voor de klas staat. En dat vind ik echt heel logisch, maar maakt de drempel ook te hoog om de sprong te wagen.

Maar je brengt ze niet nog 8 jaar lang neem ik aan en de musical is ‘s avonds, het aantal activiteiten neemt vanaf de bovenbouw meestal wel af en je werkt parttime toch?

Ik denk dat je soep heter opdient dan dat ie gegeten wordt

quote:

Op vrijdag 22 augustus 2025 18:08 schreef laziness het volgende:

[..]
Maar je brengt ze niet nog 8 jaar lang neem ik aan en de musical is ‘s avonds, het aantal activiteiten neemt vanaf de bovenbouw meestal wel af en je werkt parttime toch?

Ik denk dat je soep heter opdient dan dat ie gegeten wordt

Ik snap het wel hoor. Ook al bracht ik de kinderen op een gegeven moment niet naar school meer, er moet wel iemand zijn in de ochtend. Hier op mijn vrije dagen wel nog altijd ophalen (t/m groep 7) want afspreken.
En bij ons op de basisschool was ouderparticipatie echt wel een item. Mee gaan of halen/brengen schoolreisje (ze gingen hier niet met de bus, alles met auto’s). Dan zo nog zeker 2/3 activiteiten per jaar waar ouders moeten rijden. Eén keer een ouder om mee te fietsen naar dit of naar dat.
Luizenpluizen na elke vakantie en twee weken er na. In de middenbouw als leesmoeder in de ochtend een half uurtje. Een dagdeel in de bieb. In groep acht juist weer helpen met de voorbereiding van de musical, kampactiviteiten begeleiden of meefietsen naar een meeloopdag van de middelbare school.

Er was hier echt regelmatig wat. En je hoeft (en kan) natuurlijk niet bij alles mee te helpen. Maar ik kan me voorstellen dat je dat graag wil. Voor jezelf en voor je kind (en omdat anders een activiteit niet door kan gaan).
Ik werk onregelmatig en had me voorgenomen altijd mee te gaan als ik niet hoef te werken. En dat was regelmatig, en toch nog vaak me schuldig voelen of het jammer vinden als ik niet mee kon, of toch m’n dienst ruilen omdat er anders te weinig hulp is.
En ja, je ziet bijna altijd dezelfde ouders (en de ouders die het hardste mopperen dat er veel gevraagd wordt om mee te gaan zie je nooit. En m’n buurvrouw zei ooit ook eens, ik zie dat niet zitten om op mn vrije dag met die drukke kinderen mee te gaan. Dus die ging ook nooit mee).

Maar wellicht dat dat per school verschillend is. Maar als ik zag wat er hier werd gevraagd vond ik het echt wel veel, ook in de midden en bovenbouw.
Dus ik kan me echt wel voorstellen dat je dat mee laat wegen in de keuze om ander werk te gaan doen waar je veel meer vast zit aan je werkdagen.

Ik hoef niet te verantwoorden waarom ik vind dat flexibiliteit belangrijk is. En waarom ik die iig in de basisschoolperiode niet wil missen. Mijn man staat voor de klas en allebei zo vast zitten vinden wij reden genoeg om de overstap niet te maken. Misschien denk ik daar over een paar jaar anders over, maar op dit moment niet.

Overigens is de musical hier groep 3 en 4 en in de ochtend, maar daar gaat het niet om. Het zijn voorbeelden van hoe ik als ouder graag m'n steentje bijdraag en betrokken ben. En dingen als een schoolreisje, leesouder zijn of een ochtendje gaan helpen bij een activiteit vind ik heel erg fijn en belangrijk.

Prul zei vanochtend 'mam... volgens mij gaat het dit jaar echt wel beter dan vorig jaar, toch?'. En vooralsnog lijkt ze daar helemaal gelijk in te hebben.

Hoe is het bij jullie na de vakantie?

@Tink89 Wat fijn! Ook dat ze zichzelf daar zo bewust van is.
Lukt het bij jullie als ouders ook om daar in te vertrouwen. Ik merkte dat ik nog een hele poos op mijn hoede was met wat ik na schooltijd te horen zou krijgen. En wat ik nou weer moest oplossen..

Hier gaat het prima. Inmiddels 3e klasser en dat gaat heerlijk. Hij heeft ook leuke vrienden al sinds het begin hier. Ik denk dat ik in de 2 jaar hiervoor minder contact heb gehad met de mentor, dan op de basisschool per maand
Hij heeft dit jaar 6 talen (Nederlands, Engels, Duits, Frans, Grieks en Latijn). Hij heeft besloten om als HB-project Japans te leren. En dat is dit toch vooral een beta-kind, hij sponst alle info zo naar binnen, dus willen die talen ook wel.
Hij lijkt dit jaar ook verantwoordelijker qua plannen. Ik hoef er minder achteraan te zitten (pak nou je tas, je moet echt de deur uit, dat filmpje heeft geen prioriteit boven huiswerk)

We hebben ook al een HB-ouderavond gehad. Ik belande aan een discussietafel met wat hogere klassers. En dan is het vaak toch het sociale of emotionele deel dat het cognitieve dwars zit. Dingen als faalangst of geen aansluiting kunnen vinden is echt hinderend. Ik ben nog steeds blij dat we destijds bij PMT zijn beland, bij iemand die geen verstand had van HB. Maar wel van dat emotionele pakket. Dat werkte voor D goed. Niet nog meer uitdaging, maar zorgen dat je kunt omgaan met de frustraties die onder andere omhoog komen bij uitdaging.

Wat fijn @Tink89!
@Deepfreeze wat goed zeg, zoveel talen terwijl hij meer een beta is. En ook fijn dat de planning en motivatie meer vanuit hemzelf komt nu. Dat zal jou ook veel energie schelen .

Hier gaat het bleh. A. had in de vakantie echt zijn best gedaan om schoolwerk in te halen (omdat de versnelling niet goed gepland was). In plaats van dat de leerkracht hem daar een compliment over geeft, kreeg hij alleen maar te horen dat hij óók nog wel veel te doen heeft dit jaar. Hoe demotiveer je een HB-leerling... Dit was zo'n makkelijke inkopper om een kind een boost in zelfvertrouwen te geven, het jaar fijn te laten starten. Ik snap wel dat hij er geen zin in heeft.

Vanmorgen was hij aan het huilen omdat hij vergeten was om melk te drinken voordat hij naar boven ging om zijn tanden te poetsen . Dat voelt voor hem dus al als falen. "Ik doe ook nooit iets goed." Terwijl er helemaal niemand boos was, ik vroeg alleen maar of hij iets had gedronken toen hij naar boven liep. Aan dit soort dingetjes merk je hoeveel impact school heeft...