R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
En tegelijkertijd, wat is dan eigenlijk zelfhaat?
Stel dat je al vanaf jouw kindertijd geworsteld hebt met jouw gewicht en je werd door leeftijdgenoten gepest en op latere leeftijd werd je in de liefde vaak afgewezen. Je besluit om af te vallen.
Beter vertel je niet aan andere mensen dat je dat wilt gaan doen, want meestal ontmoedigen mensen jou dan, zo van "Joh, je ziet er prima uit hoor. Je moet jezelf gewoon accepteren zoals je bent, het jezelf niet zo moeilijk maken, want die anabolen-gasten die daar rondlopen, zijn eigenlijk heel onzeker!"
Heb ik het correct dat zelf-acceptatie vooral inhoudt dat je schijt hebt aan wat anderen wat je zou moeten doen en dat je helemaal zelf bepaalt wat je doet met jouw leven?
Want als dat zo is, heb ik het altijd verkeerd begrepen.
Stel dat je al vanaf jouw kindertijd geworsteld hebt met jouw gewicht en je werd door leeftijdgenoten gepest en op latere leeftijd werd je in de liefde vaak afgewezen. Je besluit om af te vallen.
Beter vertel je niet aan andere mensen dat je dat wilt gaan doen, want meestal ontmoedigen mensen jou dan, zo van "Joh, je ziet er prima uit hoor. Je moet jezelf gewoon accepteren zoals je bent, het jezelf niet zo moeilijk maken, want die anabolen-gasten die daar rondlopen, zijn eigenlijk heel onzeker!"
Heb ik het correct dat zelf-acceptatie vooral inhoudt dat je schijt hebt aan wat anderen wat je zou moeten doen en dat je helemaal zelf bepaalt wat je doet met jouw leven?
Want als dat zo is, heb ik het altijd verkeerd begrepen.
Accepteren dat je bepaalde kanten van jezelf haat en erkennen dat je bepaalde kanten van jezelf omarmt en uiteindelijk de gedachte dat het je niet boeit wat mensen daar van vinden en hier met humor mee omgaan zonder te vervallen in aversie naar degenen die kritiek op jouw persoon hebben
Ok groetjes
Ok groetjes
Le Diable
En dit als plan A niet werktquote:Op donderdag 27 februari 2025 21:57 schreef RamboDirk het volgende:
Pak gewoon die zak doritos vies varken.
Le Diable
Persoonlijk ben ik geen fan van doritos dus ik kan me niet bij mijn medefokkers aansluiten.
Maar ik zou zeggen: jezelf kennen, je goede en je slechte kanten, en daar vrede mee hebben.
En als je er geen vrede mee hebt, er iets aan doen tot je er wel vrede mee hebt.
Maar ik zou zeggen: jezelf kennen, je goede en je slechte kanten, en daar vrede mee hebben.
En als je er geen vrede mee hebt, er iets aan doen tot je er wel vrede mee hebt.
Helemaal eens.quote:Op vrijdag 28 februari 2025 19:53 schreef Cockwhale het volgende:
Je accepteert wat je niet kunt veranderen en verandert wat je niet kunt accepteren.
Toch blijf ik regelmatig van veel mensen horen dat ik mezelf niet voldoende accepteer en onvoldoende van mezelf hou. Ik heb het van de week weer gehoord. Toen had ik daarop gereageerd met een vergelijkbaar antwoord, iets van "Ik heb eigenschappen waar ik blij mee ben en eigenschappen waar ik minder blij mee ben. En als die mindere kanten mij teveel in de weg staan, probeer ik mij daarin te ontwikkelen. Volgens mij verschil ik daarmee niet van andere mensen." En toen was het antwoord dat ik niet zo moeilijk moet doen en 'gewoon van mezelf moet leren houden'.
Ik heb mijn reactie aangepast om dingen te kunnen nuanceren. Maar ik vind het behoorlijk ingewikkeld. En frustrerend.
Ik beweer niet dat mijn jeugd alleen maar slecht en traumatisch is geweest. Ik merk wel dat ik mij op een andere manier heb ontwikkeld. Inderdaad met overtuigingen: "Ik kan niks en ik ben een mislukkeling". Tuurlijk wil ik mij niet zo voelen en ik wil net zoals iedereen mij zelfverzekerd en comfortabel met mezelf voelen.
Ik kan niet net alsof doen dat het verleden nooit is gebeurd. Toen ik uiteindelijk mijn diagnose ADHD kreeg, was dat weliswaar een opluchting, echter het ging mij erom dat ik met de juiste diagnose ook de juiste hulp krijg om écht beter te kunnen functioneren. Ik kan aanvaarden dat ik met sommige dingen wat meer moeite heb dan de meeste mensen, maar ook met ADHD kan je volwaardig meedraaien in de maatschappij. En als ik uiteindelijk weer een partner vind, wil ik graag een gelijkwaardige relatie en niet dat die partner extra voor mij zorgt. Het verschilt per situatie, die van mij houdt eenmaal in dat ik nog hard moet werken aan het kunnen reguleren van mijn emoties. Niet dat ik helemaal een gestoord ongeleid projectiel ben, echter om te kunnen functioneren heb ik voldoende sterke prikkels nodig. Anders blijft het bij dat ik dit en dat wil doen, maar het komt er nooit van.
En dán is het heel frustrerend als mensen blijven zeggen dat ik mezelf moet accepteren zoals ik ben, want dat suggereert voor mij dat de dingen die ik graag in mijn leven wil bereiken eigenlijk betekenen dat ik mezelf niet accepteer en dat ik tevreden moet zijn met de situatie zoals die nu is en niet meer mag verlangen dat ik meer grip krijg op mezelf en daardoor een leuker leven met meer betekenis kan opbouwen.
Misschien reageren mensen zo zonder het zelf te beseffen om de zwakste schakels in de samenleving buiten te sluiten. Niet dat ik daardoor wil opgeven, maar dat het eigenlijk de bedoeling is dat zelfherstel een moeilijke eenzame strijd met veel tegenwerking blijft. Als het makkelijker zou zijn, dan worden er minder hoge verwachtingen gesteld aan degenen die de samenleving draaiende houden, met als gevolg dat de hele samenleving teveel verzwakt en instabieler wordt.
[ Bericht 48% gewijzigd door PabstBlueRibbon op 01-03-2025 12:49:31 ]
Je gaat toch niet afvallen om een stel vrienden of vreemden te pleasen?!
“A wizard is never late, nor is he early .He arrives precisely when he means to.”
Als je het al doet om anderen, dan heeft het meer met begeerd willen worden te maken. Als je het alleen om die reden doet, hou je het denk ik niet lang vol.quote:
Je gaat toch niet afvallen om een stel vrienden of vreemden te pleasen?!
Klinkt heel goed en ik denk dat je juist bewust bent van de dingen in jezelf.quote:
[..] Toen had ik daarop gereageerd met een vergelijkbaar antwoord, iets van "Ik heb eigenschappen waar ik blij mee ben en eigenschappen waar ik minder blij mee ben. En als die mindere kanten mij teveel in de weg staan, probeer ik mij daarin te ontwikkelen. Volgens mij verschil ik daarmee niet van andere mensen." En toen was het antwoord dat ik niet zo moeilijk moet doen en 'gewoon van mezelf moet leren houden'.
Ik bedoel te zeggen dat je het juist goed doet.
Vaak reageren mensen vanuit hun eigen kijk, blik of emotie. Ze plakken dus hun eigen perceptie op de situatie.
En dat is misschien nog wel het lastigste, om dat te ontcijferen. Maar in de laatste zin van het gequote stukje denk ik dat het antwoord van die persoon een invulling vanuit die persoons wereld is. En het niks met jouw situatie te maken heeft
Voor mij was zelfhaat het niet kennen van mezelf en ook niet met mezelf om kunnen gaan. Mede dankzij wat niet nader te noemen hulpmiddelen kon ik het ineens wel met mezelf rooien. Zodoende heb ik veel zaken uit het verleden tegen het licht kunnen houden en ben ik tot de ontdekking gekomen dat het allemaal wat minder mijn schuld was dan aanvankelijk gedacht. Dat besef heeft me juist weer enorm veel liefde voor mezelf gegeven.
We zitten nu dus ook in de situatie dat ik echt geen fuck meer geef om wat een ander van me denkt of vindt, als ik maar tevreden ben met mezelf. Dat proces is echter nog wel gaande.
We zitten nu dus ook in de situatie dat ik echt geen fuck meer geef om wat een ander van me denkt of vindt, als ik maar tevreden ben met mezelf. Dat proces is echter nog wel gaande.
Appears.
Je bent een Heraclied, of je bent het niet!
Je bent een Heraclied, of je bent het niet!
Zelf-acceptatie is denk ik dat je vanuit je diepe binnenste jezelf groen licht geeft voor de manier waarop je voortgaat, hoe je bent en hoe je met alle voors en tegens omgaat in het leven.
Je mag bestaan van jezelf
Je mag bestaan van jezelf
Idem met zelfhaat maar tegenovergestelt.
Vanuit je diepste binnenste geef je jezelf rood licht voor je eigen bestaan.
Ik denk dat het kan ontstaan vanuit intrinsieke of extrensieke faktoren. De extrensieke faktoren zijn de buitenwereld. Mensen, media die vertellen hoe iemand eruit zou moeten zien/ zou moeten zijn.
Als je daar naar luistert en in mee gaat laat je jezelf in de steek. En ben je gevangen in de mening, normen en waarden van blinde, ononderzochte leuzen/ opvattingen.
Intrinsieke haat komt, denk ik, voort uit niet kunnen accepteren of ronduit jezelf verachten van je eigen karakter/gedrag
[ Bericht 0% gewijzigd door FrequentieHouder op 02-03-2025 04:08:28 ]
Vanuit je diepste binnenste geef je jezelf rood licht voor je eigen bestaan.
Ik denk dat het kan ontstaan vanuit intrinsieke of extrensieke faktoren. De extrensieke faktoren zijn de buitenwereld. Mensen, media die vertellen hoe iemand eruit zou moeten zien/ zou moeten zijn.
Als je daar naar luistert en in mee gaat laat je jezelf in de steek. En ben je gevangen in de mening, normen en waarden van blinde, ononderzochte leuzen/ opvattingen.
Intrinsieke haat komt, denk ik, voort uit niet kunnen accepteren of ronduit jezelf verachten van je eigen karakter/gedrag
[ Bericht 0% gewijzigd door FrequentieHouder op 02-03-2025 04:08:28 ]
Even off topic, als ik m’n eigen berichtje probeer te wijzigen lukt het niet. Zodra ik wil typen verdwijnt m’n keyboard. Telkens weer 🤷♀️
Ik vind het lastig om externe factoren te rijmen met hoe je over jezelf denkt. Als voorbeeld: ik werd door alles en iedereen weggezet als een achterlijke junk, omdat ik mijn heil vond in amfetamine. Vervolgens kreeg ik de diagnose ADHD en kreeg ik wel een soort van bevestiging. Echter wist ik al die tijd hoe het zat voor mezelf en heb ik me daar nooit voor geschaamd, die bevestiging was enkel voor naar de buitenwereld.quote:
Idem met zelfhaat maar tegenovergestelt.
Vanuit je diepste binnenste geef je jezelf rood licht voor je eigen bestaan.
Ik denk dat het kan ontstaan vanuit intrinsieke of extrensieke faktoren. De extrensieke faktoren zijn de buitenwereld. Mensen, media die vertellen hoe iemand eruit zou moeten zien/ zou moeten zijn.
Als je daar naar luistert en in mee gaat laat je jezelf in de steek. En ben je gevangen in de mening, normen en waarden van blinde, ononderzochte leuzen/ opvattingen.
Intrinsieke haat komt, denk ik, voort uit niet kunnen accepteren of ronduit jezelf verachten van je eigen karakter/gedrag
Appears.
Je bent een Heraclied, of je bent het niet!
Je bent een Heraclied, of je bent het niet!
Ja dat is wel lastigquote:
Accepteren dat je bepaalde kanten van jezelf haat en erkennen dat je bepaalde kanten van jezelf omarmt en uiteindelijk de gedachte dat het je niet boeit wat mensen daar van vinden en hier met humor mee omgaan zonder te vervallen in aversie naar degenen die kritiek op jouw persoon hebben
Ok groetjes
welcome to my submarine lair. It's long, hard and full of seamen!
Ja, vind ik ook een lastige. Ik denk dat er veel grijs gebied is er tussen.quote:
[..]
Ik vind het lastig om externe factoren te rijmen met hoe je over jezelf denkt. Als voorbeeld: ik werd door alles en iedereen weggezet als een achterlijke junk, omdat ik mijn heil vond in amfetamine. Vervolgens kreeg ik de diagnose ADHD en kreeg ik wel een soort van bevestiging. Echter wist ik al die tijd hoe het zat voor mezelf en heb ik me daar nooit voor geschaamd, die bevestiging was enkel voor naar de buitenwereld.
Je vertelde in je eerdere post dat zelfhaat bij jou mede te maken had met het niet kennen van jezelf. Maar zo te lezen wist je wel hoe het zat
Ik weet nog steeds niet hoe het zit, maar het gevoel heeft er wel altijd gezeten. Dat is juist wat aan je vreet. Voelen, maar niet weten.quote:
[..]
Ja, vind ik ook een lastige. Ik denk dat er veel grijs gebied is er tussen.
Je vertelde in je eerdere post dat zelfhaat bij jou mede te maken had met het niet kennen van jezelf. Maar zo te lezen wist je wel hoe het zat
Appears.
Je bent een Heraclied, of je bent het niet!
Je bent een Heraclied, of je bent het niet!
Ik probeer met je mee te denken, als je dat wil. Maar excuses als ik iets raars zeg. Ik merk dat m’n hersenen niet helder denken de laatste tijd.quote:
[..]
Ik weet nog steeds niet hoe het zit, maar het gevoel heeft er wel altijd gezeten. Dat is juist wat aan je vreet. Voelen, maar niet weten.
Maar kan het zijn dat je al die tijd, toen je jonger was (kind, puber etc) en je adhd had, je lijf tekorten had aan overdrachtshormonen? Amfetamine lijkt chemisch op de neuro transmittors noradrenaline en dopamine (gegoogled)
Je lijf produceerde enorm veel prikkels door de adhd maar ze konden niet doorgeleid wprden omdat er tekort was aan noradrenaline em dopamine. En kreeg je prikkel na prikkel die opbouwde. En jou deed stijgeren?
Tot je amfetamine vond en je je toen stukken beter ging voelen ( betere prikkelgeleiding ??)
Het ging zeker niet stukken beter. Iedereen en zijn moeder had een mening over me en meende die me op te moeten leggen, vandaar ook dat ik praktisch alles wat we dierbaar was kwijtraakte (en mijn shitty baan ook). Ook dat is zelfacceptatie, je niet op laten leggen wat je moet denken of voelen, maar staan achter wat jijzelf denkt en voelt!quote:
[..]
Ik probeer met je mee te denken, als je dat wil. Maar excuses als ik iets raars zeg. Ik merk dat m’n hersenen niet helder denken de laatste tijd.
Maar kan het zijn dat je al die tijd, toen je jonger was (kind, puber etc) en je adhd had, je lijf tekorten had aan overdrachtshormonen? Amfetamine lijkt chemisch op de neuro transmittors noradrenaline en dopamine (gegoogled)
Je lijf produceerde enorm veel prikkels door de adhd maar ze konden niet doorgeleid wprden omdat er tekort was aan noradrenaline em dopamine. En kreeg je prikkel na prikkel die opbouwde. En jou deed stijgeren?
Tot je amfetamine vond en je je toen stukken beter ging voelen ( betere prikkelgeleiding ??)
Phoenix!
Appears.
Je bent een Heraclied, of je bent het niet!
Je bent een Heraclied, of je bent het niet!
Nee.... zelf-acceptatie is vooral dat je je eigen welbevinden niet enkel laat afhangen van de goedkeuring of afkeuring van anderen.quote:
Heb ik het correct dat zelf-acceptatie vooral inhoudt dat je schijt hebt aan wat anderen wat je zou moeten doen en dat je helemaal zelf bepaalt wat je doet met jouw leven?
iemand die bv sterk overgewicht heeft en zich erg slecht voelt, heeft dan een goede grond om een stuk af te nemen, misschien zijn of haar levenstijl iets aan te passen ..
De grond is echter niet omdat je dan plots geliefd bent bij anderen... maar de belangrijkste reden is vooral het gezondheidseffect voor jezelf en vaak werkt dat gezond leven ook op de eigen psyche; als dit amengaat met een strak dagschema, bewust eetritme merk je vrijwel altijd dat iemand zich zowel mentaal als geestelijk gezonder zal gaan voelen.
Als je je voornaamste motivatie om aan jezelf en/of je situatie of levensstijl te werken enkel bij 'anderen' legt, zal de kans op succes klein zijn..
zorg dat de motivatie iets te doen vooral bij jezelf ligt en niet bij anderen.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Nee het is een stap dichter bij jezelf.quote:
Heb ik het correct dat zelf-acceptatie vooral inhoudt dat je schijt hebt aan wat anderen wat je zou moeten doen en dat je helemaal zelf bepaalt wat je doet met jouw leven?
Zelfacceptatie betekent dat als je bijvoorbeeld grote handen hebt, en je vindt dit niks. Maar het uiteindelijk wel accepteert omdat je er niks aan kunt doen.
Zelfhaat is dan het niet kunnen accepteren dat je grote handen hebt.
Mentaal is het bijvoorbeeld dat je gediagnosticeerd bent met autisme, en het geaccepteerd hebt dat je qua symptomen ervan alles wat mensen zeggen letterlijk neemt.
Zelfhaat is dan dat je een hekel aan jezelf hebt omdat je alles wat anderen zeggen letterlijk neemt.
Google is your friend, abuse your friends
Dit is voor iedereen een personal journey, denk ik? Zelfacceptatie zal voor de een makkelijker zijn dan voor een ander. Zelfacceptatie zal ook een deel afhangen hoe anderen je zien of hoe ze je accepteren. Het is nooit 100% wat je zelf vindt van jezelf.
Als je jezelf niet knap genoeg vindt bijvoorbeeld, maar merkt dat anderen normaal met je willen omgaan, of je hebt wel een partner, dan voel je dat het allemaal meevalt, waardoor je jezelf gaat accepteren. Er zijn ook mensen die deze positieve feedback niet hebben en zichzelf hierdoor nooit kunnen accepteren.
Ik heb mensen gekend die zichzelf vol tatoeëerden of in lolita-kleding door straten liepen. Ze noemden dit een schild waardoor ze zich juist sterker voelden en niet meer onzeker. Velen zouden dit zelf nooit zo doen, ik ook niet. Ik wil alleen zeggen dat er uitzonderingen kunnen zijn die anders omgaan met onzekerheid. Maar vaak doen mensen niet zo. Wat ook normaal is.
[ Bericht 14% gewijzigd door Jeo_Boden op 03-03-2025 13:12:52 ]
Als je jezelf niet knap genoeg vindt bijvoorbeeld, maar merkt dat anderen normaal met je willen omgaan, of je hebt wel een partner, dan voel je dat het allemaal meevalt, waardoor je jezelf gaat accepteren. Er zijn ook mensen die deze positieve feedback niet hebben en zichzelf hierdoor nooit kunnen accepteren.
Ik heb mensen gekend die zichzelf vol tatoeëerden of in lolita-kleding door straten liepen. Ze noemden dit een schild waardoor ze zich juist sterker voelden en niet meer onzeker. Velen zouden dit zelf nooit zo doen, ik ook niet. Ik wil alleen zeggen dat er uitzonderingen kunnen zijn die anders omgaan met onzekerheid. Maar vaak doen mensen niet zo. Wat ook normaal is.
[ Bericht 14% gewijzigd door Jeo_Boden op 03-03-2025 13:12:52 ]
Als je jezelf teveel druk op legt om te veranderen (in dit geval afvallen) werkt dat vaak contraproductief! Als je minder druk voelt omdat je van jezelf accepteert dat het misschien niet lukt en het ook goed is zoals je nu bent, dan lukt het vreemd genoeg vaak juist beter om je doelen te bereiken. En duurzamer oftewel beter vol te houden.
Dat is zeker waar.quote:
Als je jezelf teveel druk op legt om te veranderen (in dit geval afvallen) werkt dat vaak contraproductief! Als je minder druk voelt omdat je van jezelf accepteert dat het misschien niet lukt en het ook goed is zoals je nu bent, dan lukt het vreemd genoeg vaak juist beter om je doelen te bereiken. En duurzamer oftewel beter vol te houden.
Het blijft wel een subjectieve uitspraak die iedereen kan interpreteren op de manier zoals hij wilt. Deze uitspraak wordt ook (vaker dan) weleens gebruikt om iemand klein te houden. Ik heb zelf helaas meegemaakt dat mijn vader regelmatig tegen mij zei dat ik geboren ben met een negatief karakter en daarin in niks op hem lijk, want hij pretendeert geboren te zijn met een heel positief karakter. En daar achteraan zo van "Je moet accepteren dat je nou eenmaal zo bent en je daar niet minderwaardig over voelen, want je kan het toch niet veranderen."
Ik wil zijn narcistische gedrag bij deze wel nuanceren. Hij groeide zelf op binnen zijn familie als het Gouden Kind. Als hij destijds continu op een voetstuk werd geplaatst + dat er hoge prestaties van hem werden verwacht, is het logisch dat hij een heel andere perceptie ontwikkelt over zichzelf en andere mensen.
Ik begin een beetje in te zien dat het voor mezelf ook geldt. Ik ervaar mezelf vaak als iemand die niet goed genoeg + dat er juist geen hoge verwachtingen aan mij worden gesteld. Ik heb vaak het idee dat mensen mij weliswaar aardig vinden, maar niet als gelijkwaardig zien en ook daarom niet met mij willen omgaan. Als ik door depressieve klachten niet normaal kan functioneren, ik vertel tegen een begeleider dat het mij frustreert en dat ik mij erdoor een waardeloos persoon voel en hij/zij zegt vervolgens dat ik niet zo hard voor mezelf moet zijn, mezelf moet accepteren en mezelf een compliment moet geven voor de dingen die wel goed gaan ... dan krijg ik juist bevestiging voor de angst dat anderen een lage dunk hebben van mij. Ik denk dan heel vaak "Jij zou je toch ook waardeloos voelen als je om welke reden dan ook blijft bankhangen in plaats van op een waardige manier vol in het leven staat? Jij stelt toch ook eisen en verwachtingen aan jezelf? Wat heb je tegen mij dat je mij dat misgunt?!"
Nu snap ik inmiddels dat het belangrijk is bij dat soort situaties om na te vragen of de ander het daadwerkelijk zo op die manier bedoeld heeft. Wat het gecompliceerder maakt, is dat mensen over het algemeen niet op die manier met elkaar communiceren. Daarbij menen mensen vaak niet persé wat ze zeggen. Ze kunnen uit beleefdheid vriendelijk doen tegen jou maar jou in werkelijkheid een klootzak of een sukkel vinden.
Als je behandeling volgt voor psychische problemen, zou je ervan uit kunnen gaan dat je het beste zo eerlijk mogelijk bent en dat de behandelaar jou wanneer nodig corrigeert, waardoor je uiteindelijk gaat ervaren dat je in de goede richting gaat qua zelfontwikkeling. Ook dat is niet zo simpel. Ik heb zelfs te maken gehad met maatschappelijk begeleiders die er vanuit gingen dat ik een verstandelijke beperking heb; toen ik aangaf dat niet te hebben en mij daardoor eigenlijk wel beledigd te voelen, werd ervan gemaakt dat het voor hen heel moeilijk is om iemand met een verstandelijke beperking te kunnen onderscheiden van iemand die dat niet heeft + ik kreeg een standje want ik was arrogant en realiseerde mij niet dat mensen met een verstandelijke beperking volwaardige mensen zijn. Uiteraard werd dat niet op zo'n directe manier tegen mij gezegd, maar op de 'professionele empatische manier' zoals ze geleerd hebben hoe ze moeten communiceren met 'kwetsbare mensen'. Dan heb ik met mijn persoonlijke ervaringen nog geluk gehad, want ik ken ook mensen persoonlijk die jarenlang met zo'n diagnose onder begeleiding moesten wonen en daarna bleek pas dat ze ADHD en/of PTSS hebben en om die reden een IQ-test niet goed hadden kunnen uitvoeren. Ook zij kregen geen excuses en erkenning, maar net als zoals ik het zelf ervaren had, werd bij hen de situatie verdraaid om ervan te maken dat alles hun eigen schuld was.
In een land als Nederland waar de welvaart groot is, lijkt het alsof de mensen heel beschaafd zijn. In werkelijkheid zijn mensen overal ter wereld hetzelfde. Hoe primitiever de omstandigheden zijn, hoe primitiever ze zich gaan gedragen. Maar het zijn wel de mensen die als zodanig reageren. Als je in de samenleving wordt gezien als de zwakste schakel, ben je gewoon de lul. Dan zit er maar 1 ding op en dat is sterker worden + hoe er rekening mee dat vrijwel iedereen je daarbij zal tegenwerken.
In post POST #17 (en verdere posts) in dit topic heb ik behoorlijk gedetailleerd uit één gezet hoe dit werkt in de psyche.
Zelf-acceptatie = het vrede vinden met de shadow (vanuit ego), volledige zelfacceptatie, daarmee los je deze split in de psyche op. Omdat shadow opgelost wordt door confrontatie, acceptatie en integratie daarvan, en derhalve lost automatisch het ego ook op. Dan word je opnieuw "heel" (whole/holy).
Zelf-haat = het niet onder ogen durven/willen komen van de shadow (met ego) omdat het te traumatisch is, gevaarlijk lijkt, het ego dat liever wegduwt. Ego "haat" dat gedeelte van jou, en dát zorgt voor de split, en het niet "heel" meer zijn (un-whole, un-holy).
Zo werkt dualiteit, zonder het 1, niet het ander:
Zonder goed, geen fout.
Zonder warm, geen koud.
Zonder shadow, geen ego.
Bekijk deze YouTube-video
Een bijster goed symbolisch stuk hierover imo, in de vorm van poezie.
Yin/Yang, in its purest form.
[ Bericht 4% gewijzigd door Mijk op 06-03-2025 12:43:25 ]
Zelf-acceptatie = het vrede vinden met de shadow (vanuit ego), volledige zelfacceptatie, daarmee los je deze split in de psyche op. Omdat shadow opgelost wordt door confrontatie, acceptatie en integratie daarvan, en derhalve lost automatisch het ego ook op. Dan word je opnieuw "heel" (whole/holy).
Zelf-haat = het niet onder ogen durven/willen komen van de shadow (met ego) omdat het te traumatisch is, gevaarlijk lijkt, het ego dat liever wegduwt. Ego "haat" dat gedeelte van jou, en dát zorgt voor de split, en het niet "heel" meer zijn (un-whole, un-holy).
Zo werkt dualiteit, zonder het 1, niet het ander:
Zonder goed, geen fout.
Zonder warm, geen koud.
Zonder shadow, geen ego.
Bekijk deze YouTube-video
Een bijster goed symbolisch stuk hierover imo, in de vorm van poezie.
Yin/Yang, in its purest form.
[ Bericht 4% gewijzigd door Mijk op 06-03-2025 12:43:25 ]
As above, so below.
Zeker. Hoe mooi en inclusief ze de taal die ze gebruiken ook maken, mensen die op je neerkijken/mensen van kwade wil/incompetente mensen kunnen die taal ook altijd gebruiken om je een minderwaardig gevoel te geven, in een hoekje te drukken of te stigmatiseren.quote:
In een land als Nederland waar de welvaart groot is, lijkt het alsof de mensen heel beschaafd zijn. In werkelijkheid zijn mensen overal ter wereld hetzelfde. Hoe primitiever de omstandigheden zijn, hoe primitiever ze zich gaan gedragen. Maar het zijn wel de mensen die als zodanig reageren. Als je in de samenleving wordt gezien als de zwakste schakel, ben je gewoon de lul. Dan zit er maar 1 ding op en dat is sterker worden + hoe er rekening mee dat vrijwel iedereen je daarbij zal tegenwerken.
Je kunt wel een mooi eufemisme uitvinden maar het krijgt toch weer een negatieve betekenis zolang mensen nog negatieve associaties hebben met datgene wat het woord betekent. Denk aan buitenlander->allochtoon->medelander->nieuwe nederlander->nederlander met een migratieachtergrond. Achterlijk->debiel->zwakzinnig->geestelijk gehandicapt->cognitief beperkt. Achterbuurt->probleemwijk->vogelaarwijk->prachtwijk->krachtwijk. Nigger->neger->afroamerikaan->persoon met een donker uiterlijk->Zwart.
Of van die 'vriendinnen' die elkaar met de liefste woorden helemaal neersabelen.
Voor jezelf moet je gewoon duidelijk voor ogen hebben dat hoewel mensen die zeggen dat je jezelf moet accepteren dat misschien doen omdat ze op je neerkijken of je in een hoekje willen drukken, zelfacceptatie an sich goed en nuttig is en je kan helpen je problemen op te lossen!
Dus niet 'ik moet sterker worden, ik moet afvallen, ik moet uit mijn sociaal isolement komen, ik moet mijn huishouden in orde krijgen' (ik leen even uit je andere topic). Als je deze dingen leest dan voel je waarschijnlijk de stress al opkomen!
Maar nu is het ook al okay. Het is wat het is. Het is jouw leven. Je hebt je eigen beperkingen en trauma's en wensen en dromen. Je hoeft je niet slecht te voelen omdat sommige dingen nog niet gelukt zijn. Je hebt het al beter dan veel andere mensen. Dat betekent niet dat je alles de rest van je leven hetzelfde moet blijven doen. Maar wel dat het zo ook okay is. Je doet toch je best of niet dan?
[ Bericht 2% gewijzigd door No239SquadronRAF op 06-03-2025 16:25:53 ]
Het is precies wat het zegt: Je moet accepteren dat je bent wie je bent. Als je sociaal onhandig bent, is dat zo. Als je je best moet doen om NIET met iemand in bed terecht te komen dan is dat zo. Je moet niet denken dat je je best moet doen om iemand anders te zijn.quote:
Heb ik het correct dat zelf-acceptatie vooral inhoudt dat je schijt hebt aan wat anderen wat je zou moeten doen en dat je helemaal zelf bepaalt wat je doet met jouw leven?
Als ik maar grappiger ben, heb ik meer vrienden. Als ik maar socialer ben, word ik gelukkiger. Als ik maar meer initiatief toon krijg ik sneller een partner. Al dat soort gedachten zijn niet nuttig.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
dat vind ik een erg twijfelachtige stelling.quote:Op maandag 31 maart 2025 17:08 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Het is precies wat het zegt: Je moet accepteren dat je bent wie je bent. Als je sociaal onhandig bent, is dat zo. Als je je best moet doen om NIET met iemand in bed terecht te komen dan is dat zo. Je moet niet denken dat je je best moet doen om iemand anders te zijn.
Er kunnen een hele hoop goede en zinnige redenen zijn om aan jezelf te werken.... ook juist als je bepaalde eigenschappen of kenmerken hebt die je tegenstaan, is er des te meer grond om ook aan jezelf te werken en juist jezelf op zulke vlakken te verbeteren zodat je bepaalde problemen die je op die vlakken ervaart beter kunt opvangen.
Als iemand 'sociaal onhandig' is zijn er een heleboel mogelijkheden om bepaalde trucs aan te leren beter te functioneren in groepen; sowieso is dan juist meer ervaring in sociale contacten opdoen zeer gunstig (en andersom, kan het catastrofaal zijn als zulke mensen zich steeds meer terugtrekken in hun schulp en contacten gaan vermijden... zoiets kan tot een negatieve spiraal voeren)
"zelf-acceptatie" is volgens mij echter we; vooral te realiseren dat aan jezelf werken, je hooguit juist voor jezelf doet en enkel omdat je er zelf beter van wordt... niet omdat anderen dat van je zouden eisen, of gedaan moet worden onder druk van anderen.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Zelfacceptatie gaat mijn inziens juist om jezelf als persoon.
Als je afvalt ben je nog steeds dezelfde persoon. Gebrek aan zelfacceptatie is mijn inziens juist dat je de persoon die je bent niet kan omarmen en waarderen en in sommige gevallen kan dat zelfhaat zijn, maar ik zie dat meer als spectrum met verschillende gradaties.
Dus doen alsof willen afvallen en dat succesvol doen iets te maken heeft met zelfacceptatie vind ik een vals dilemma. Sterker nog, de kans dat afvallen duurzaam lukt is groter als jij jezelf als persoon kan waarderen en jezelf bijvoorbeeld een gezondere levensstijl gunt.
Zonder zelfacceptatie is het daarom heel lastig om er een growth mindset op na te houden en zelfhaat gaat vaak gepaard met een fixed mindset.
[ Bericht 2% gewijzigd door Stepperoller op 01-04-2025 11:05:21 ]
Als je afvalt ben je nog steeds dezelfde persoon. Gebrek aan zelfacceptatie is mijn inziens juist dat je de persoon die je bent niet kan omarmen en waarderen en in sommige gevallen kan dat zelfhaat zijn, maar ik zie dat meer als spectrum met verschillende gradaties.
Dus doen alsof willen afvallen en dat succesvol doen iets te maken heeft met zelfacceptatie vind ik een vals dilemma. Sterker nog, de kans dat afvallen duurzaam lukt is groter als jij jezelf als persoon kan waarderen en jezelf bijvoorbeeld een gezondere levensstijl gunt.
Zonder zelfacceptatie is het daarom heel lastig om er een growth mindset op na te houden en zelfhaat gaat vaak gepaard met een fixed mindset.
[ Bericht 2% gewijzigd door Stepperoller op 01-04-2025 11:05:21 ]
Je noemt nu wel maar één kant van de medaille en je doet alsof jezelf 'verbeteren' altijd onschuldig een vooruitgang is en de potentiële negatieve spiraal kan alleen maar de andere kant op werken.quote:
[...]
Er kunnen een hele hoop goede en zinnige redenen zijn om aan jezelf te werken.... ook juist als je bepaalde eigenschappen of kenmerken hebt die je tegenstaan, is er des te meer grond om ook aan jezelf te werken en juist jezelf op zulke vlakken te verbeteren zodat je bepaalde problemen die je op die vlakken ervaart beter kunt opvangen.
Als iemand 'sociaal onhandig' is zijn er een heleboel mogelijkheden om bepaalde trucs aan te leren beter te functioneren in groepen; sowieso is dan juist meer ervaring in sociale contacten opdoen zeer gunstig (en andersom, kan het catastrofaal zijn als zulke mensen zich steeds meer terugtrekken in hun schulp en contacten gaan vermijden... zoiets kan tot een negatieve spiraal voeren)
[...]
Terwijl er ook een reëel risico is dat iemand gaat maskeren en zichzelf verliest in het teveel aanpassen aan anderen. En in het geval van autisme kan dat tot catastrofale autistische burn-outs leiden... Maar maskeren komt veel breder voor
Waar je zelf beter van denkt te worden kan je nog steeds aangepraat zijn door de maatschappij.quote:
[..]
"zelf-acceptatie" is volgens mij echter we; vooral te realiseren dat aan jezelf werken, je hooguit juist voor jezelf doet en enkel omdat je er zelf beter van wordt... niet omdat anderen dat van je zouden eisen, of gedaan moet worden onder druk van anderen.
Je moet een bepaalde hoeveelheid sociaal contact hebben, omdat dat 'gezond' is terwijl het misschien wel veel meer is dan waar jijzelf behoefte aan hebt. En accepteren dat jij andere behoeften hebt dan de geldende maatschappelijke normen is ook een vorm van zelfacceptatie.
Ik beschrijf letterlijk dat je vooral moet kijken naar je eigen behoeftes om aan jezelf te werken, en dit te onderscheiden van externe groepsruk...quote:
[..]
Je noemt nu wel maar één kant van de medaille en je doet alsof jezelf 'verbeteren' altijd onschuldig een vooruitgang is en de potentiële negatieve spiraal kan alleen maar de andere kant op werken.
Terwijl er ook een reëel risico is dat iemand gaat maskeren en zichzelf verliest in het teveel aanpassen aan anderen. En in het geval van autisme kan dat tot catastrofale autistische burn-outs leiden... Maar maskeren komt veel breder voor
[..]
Waar je zelf beter van denkt te worden kan je nog steeds aangepraat zijn door de maatschappij.
Je moet een bepaalde hoeveelheid sociaal contact hebben, omdat dat 'gezond' is terwijl het misschien wel veel meer is dan waar jijzelf behoefte aan hebt. En accepteren dat jij andere behoeften hebt dan de geldende maatschappelijke normen is ook een vorm van zelfacceptatie.
nogmaals, er kunnen heel veel gronden zijn om vortdurend aan jezelf te werken en dat is juist heel goed.
Enkel fout is de motivatie om aan jezelf te werken uit 'anderen' te halen, een wens door anderen 'geacepteerd' te worden en niet goed te kijken naar wat je eigen behoeftes zijn.
Het is een beetje onzin-gedachte te stellen dat sociaal gedrag 'aangepraat' zou zijn, omdat juist het gegeven dat mensen zich smakkelijk laten beinvloedden door groepsgebonden retoriek, een _bewijs_ is van het gegeven dat diep van binnen de mens nu eenmaal een sociaal wezen is dat sterk geneigd is zijn doen en laten ook te synchroniseren binnen een culturele groep...
Juist het daarvan bewust zijn en er ook bewust mee omgaan, en dus ook door oefening sociale vaardigheden opdoen, maakt iemand ook eerder eerder weerbaar tegen sociale effecten als 'groeps-dwang', 'maatschappelijke normen' of 'confirmation bias' (vooroordelen die ontstaan door bevestiging binnen groepsprocessen)...
Het is domweg onmogelijk je aan groepsprocessen te ontrekken, en _dus_ is het juist ook essentieel om er bewust mee om te gaan.
juist mensen die zichzelf isoleren maken het zichzelf daarin enkel moeilijker
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Jezelf verbeteren is iets anders dan proberen iemand anders te zijn/spelenquote:
[..]
dat vind ik een erg twijfelachtige stelling.
Er kunnen een hele hoop goede en zinnige redenen zijn om aan jezelf te werken.... ook juist als je bepaalde eigenschappen of kenmerken hebt die je tegenstaan, is er des te meer grond om ook aan jezelf te werken en juist jezelf op zulke vlakken te verbeteren zodat je bepaalde problemen die je op die vlakken ervaart beter kunt opvangen.
Truuks gaan je niet ver helpen. Sociaal gedrag moet je doen en oefenen en leren en doen en oefenen en leren. Iedereen kan daar beter in worden, maar you got to do the work. Er is geen pilletje dat je kan nemen, geen knopje dat je in kan drukken, geen wonder therapie en geen zak met geld.quote:Als iemand 'sociaal onhandig' is zijn er een heleboel mogelijkheden om bepaalde trucs aan te leren beter te functioneren in groepen; sowieso is dan juist meer ervaring in sociale contacten opdoen zeer gunstig (en andersom, kan het catastrofaal zijn als zulke mensen zich steeds meer terugtrekken in hun schulp en contacten gaan vermijden... zoiets kan tot een negatieve spiraal voeren)
Ik liep 2 jaar geleden na een relatie (en een coronapandemie, die heeft de wereld echt verandert) op straat en ik was totally lost. Het was alsof ik op een andere planeet rond liep. Ik kreeg sociaal en qua dating helemaal niets voor elkaar, ook niet on-line. Ik ben toen gestopt met blowen, ben gaan sporten, ben structureel gaan stappen, heel doelbewust stapmaatjes gaan verzamelen, ik ben in therapie gegaan, ben vrijwilliger geworden bij een venue, ben gitarist geworden bij een band met optredens.
Ik ben nu een sociaal leven aan het ontwikkelen en ik ben vrienden aan het maken en daar heb ik hard voor gewerkt. You got to do the work.
Dat laatste ben ik het mee eens.quote:"zelf-acceptatie" is volgens mij echter we; vooral te realiseren dat aan jezelf werken, je hooguit juist voor jezelf doet en enkel omdat je er zelf beter van wordt... niet omdat anderen dat van je zouden eisen, of gedaan moet worden onder druk van anderen.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Ben ik het helemaal mee eens. Als je sociaal doet word je socialer en kan je zowel makkelijker "ja" zeggen tegen iets als "nee". En je maakt meer en betere vrienden door regelmatig nee te zeggen, en niet alleen maar ja.quote:
[..]
Juist het daarvan bewust zijn en er ook bewust mee omgaan, en dus ook door oefening sociale vaardigheden opdoen, maakt iemand ook eerder eerder weerbaar tegen sociale effecten als 'groeps-dwang', 'maatschappelijke normen' of 'confirmation bias' (vooroordelen die ontstaan door bevestiging binnen groepsprocessen)...
Het is domweg onmogelijk je aan groepsprocessen te ontrekken, en _dus_ is het juist ook essentieel om er bewust mee om te gaan.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Netjes hoor, petje af. Patronen doorbreken is echt één van de moeilijkste dingen die je kunt doen, zeker als je alleen bent. Mooie ervaring, zo'n transformatiequote:
[..]
Jezelf verbeteren is iets anders dan proberen iemand anders te zijn/spelen
[..]
Truuks gaan je niet ver helpen. Sociaal gedrag moet je doen en oefenen en leren en doen en oefenen en leren. Iedereen kan daar beter in worden, maar you got to do the work. Er is geen pilletje dat je kan nemen, geen knopje dat je in kan drukken, geen wonder therapie en geen zak met geld.
Ik liep 2 jaar geleden na een relatie (en een coronapandemie, die heeft de wereld echt verandert) op straat en ik was totally lost. Het was alsof ik op een andere planeet rond liep. Ik kreeg sociaal en qua dating helemaal niets voor elkaar, ook niet on-line. Ik ben toen gestopt met blowen, ben gaan sporten, ben structureel gaan stappen, heel doelbewust stapmaatjes gaan verzamelen, ik ben in therapie gegaan, ben vrijwilliger geworden bij een venue, ben gitarist geworden bij een band met optredens.
Ik ben nu een sociaal leven aan het ontwikkelen en ik ben vrienden aan het maken en daar heb ik hard voor gewerkt. You got to do the work.
[..]
Dat laatste ben ik het mee eens.
Le Diable
Het is pas mooi als je resultaat boekt. Ik heb nu het idee dat het goed gaat komen, maar ik heb hele moeilijke momenten gehad de afgelopen tijd.quote:
[..]
Netjes hoor, petje af. Patronen doorbreken is echt één van de moeilijkste dingen die je kunt doen, zeker als je alleen bent. Mooie ervaring, zo'n transformatie
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Jezelf accepteren ondanks de lul dat je bent.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
You gotta own it! Ik ben een lul en daar ben ik trots op!quote:Op dinsdag 1 april 2025 17:11 schreef FlippingCoin het volgende:
Jezelf accepteren ondanks de lul dat je bent.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Ik kan waarschijnlijk het gevoel van zelfliefde moeilijk verwoorden, maar ik doe een poging om mijn weg erna toe kort te beschrijven.quote:
En tegelijkertijd, wat is dan eigenlijk zelfhaat?
Stel dat je al vanaf jouw kindertijd geworsteld hebt met jouw gewicht en je werd door leeftijdgenoten gepest en op latere leeftijd werd je in de liefde vaak afgewezen. Je besluit om af te vallen.
Beter vertel je niet aan andere mensen dat je dat wilt gaan doen, want meestal ontmoedigen mensen jou dan, zo van "Joh, je ziet er prima uit hoor. Je moet jezelf gewoon accepteren zoals je bent, het jezelf niet zo moeilijk maken, want die anabolen-gasten die daar rondlopen, zijn eigenlijk heel onzeker!"
Heb ik het correct dat zelf-acceptatie vooral inhoudt dat je schijt hebt aan wat anderen wat je zou moeten doen en dat je helemaal zelf bepaalt wat je doet met jouw leven?
Want als dat zo is, heb ik het altijd verkeerd begrepen.
Voor mijzelf is het ultieme gevoel van zelfliefde dat ik mijzelf opzij kan zetten en onvoorwaardelijke liefde aan een ander kan geven.
Op een gegeven moment doet het zelf er niet meer toe. Dat is een heel mooi gevoel. Dat echte begrip dat jij een zandkorrel bent in een woestijn. Dat kan je nihilistisch opvatten en depressieve gevoelen bij krijgen, maar je kan het ook zo opvatten dat er zonder die zandkorrels geen woestijn is. Jezelf is weinig waard, disposable, en tegelijkertijd zijn wij samen alles. Zelfliefde is dan je over kunnen geven aan die woestijn.
Anabolen jongens zijn jongens waar je trots op mag zijn. Zij willen ook gelukkig zijn en liefde voelen. Zij denken dat anabolen de juiste weg is. Ze werken daar keihard voor. Anabolen leveren geen resultaat zonder erg hard werken. Zij zijn onderdeel van de woestijn. Zonder deze zandkorrels zijn we niets.
Wat heeft mij geholpen? Veel lezen en nog meer oefenen:
Ik begon met De kleine prins, de Alchemist en ging over naar de Dalai Lama en Thich Nhat Hanh.
Voor mij was het om realisaties uit bovenstaande boeken in de praktijk te brengen.
Ik begon op mijn 26e en op mijn 39e dacht ik, “hé ik ben wel heel gelukkig, altijd”
Naja lang zweverig geneuzel, ik hoopt dat het je een beetje helpt. Alhoewel, wat weet ik nou.
[ Bericht 0% gewijzigd door JoeyT op 19-04-2025 08:52:22 ]
"Meisje kijk me aan en laat je tranen lopen.
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
Zelfhaat en zelfacceptatie zijn complexe en vaak persoonlijke onderwerpen die voor iedereen anders kunnen aanvoelen. Zelfhaat ontstaat vaak uit een diepgeworteld gevoel van ontevredenheid over zichzelf, soms aangeleerd door negatieve ervaringen, zoals pesten of afwijzing. Het kan leiden tot destructieve gedachten en gedragingen die iemand verhinderen zichzelf te waarderen zoals die is.quote:
En tegelijkertijd, wat is dan eigenlijk zelfhaat?
Stel dat je al vanaf jouw kindertijd geworsteld hebt met jouw gewicht en je werd door leeftijdgenoten gepest en op latere leeftijd werd je in de liefde vaak afgewezen. Je besluit om af te vallen.
Beter vertel je niet aan andere mensen dat je dat wilt gaan doen, want meestal ontmoedigen mensen jou dan, zo van "Joh, je ziet er prima uit hoor. Je moet jezelf gewoon accepteren zoals je bent, het jezelf niet zo moeilijk maken, want die anabolen-gasten die daar rondlopen, zijn eigenlijk heel onzeker!"
Heb ik het correct dat zelf-acceptatie vooral inhoudt dat je schijt hebt aan wat anderen wat je zou moeten doen en dat je helemaal zelf bepaalt wat je doet met jouw leven?
Want als dat zo is, heb ik het altijd verkeerd begrepen.
Zelfacceptatie daarentegen betekent niet simpelweg "schijt hebben aan wat anderen vinden." Het is eerder een proces van erkennen wie je bent—met al je sterke en minder sterke kanten—en jezelf toestaan om je keuzes te maken vanuit een plek van eigenwaarde en zelfrespect. Dat kan betekenen dat je besluit om te veranderen, niet omdat anderen dat verwachten, maar omdat jij dat zelf wilt en er een positief doel in ziet.
Als het gaat om gewichtsverlies of andere persoonlijke verbeteringen, is de motivatie belangrijk. Als je afvalt omdat je vindt dat je gezonder en gelukkiger zult zijn, is dat een vorm van zelfzorg. Maar als je het doet puur om anderen te behagen of om negatieve ervaringen te corrigeren, kan het averechts werken. Zelfacceptatie betekent dus ook dat je je eigen redenen onderzoekt en keuzes maakt die goed voor jou voelen.
Misschien heb je het concept van zelfacceptatie altijd anders begrepen, maar dat is niet per se verkeerd. Het is een persoonlijk en veranderlijk begrip, dat je opnieuw kunt ontdekken op een manier die voor jou werkt. Wat denk jij?
Ui verwijderd door admin.
|
|
