OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ze zijn zo leuk soms, onze kleuters 
Een topic voor en door ouders van kinderen in de kleuterleeftijd. Voor het delen van ervaringen over school, poep, plas, zwemles, speelafspraakjes en heel veel meer!
Excuus, niet gezien dat mijn reactie de laatste was, dus bij deze nieuw deel geopend.
Een topic voor en door ouders van kinderen in de kleuterleeftijd. Voor het delen van ervaringen over school, poep, plas, zwemles, speelafspraakjes en heel veel meer!
Excuus, niet gezien dat mijn reactie de laatste was, dus bij deze nieuw deel geopend.
Breitling - Instruments for Professionals
Goed, de soap gaat verder.
De buikgriep lijkt over te zijn, sterker nog, ze heeft zelfs een beetje carnaval gevierd, maar de dag erna was het weer mis. Niet qua overgeven of buikpijn, maar last van haar...nou ja, haar anus. Ze lag huilend in bed, begon steeds harder te huilen, ze had zo'n pijn zei ze.
Nou, vóór dat ze die pijn kreeg had ze een keer gepoept, en ze zei dus dat dat poepen heel erg veel pijn deed. Was ook erg hard, daarna begon dus in de nacht het huilen dat haar anus, of beter gezegd, 'bij haar poepgaatje maar van binnen', dat het pijn deed, en het werd steeds erger.
Volgens de dokter een haarscheurtje, dat is pijnlijk, dus lidocaine zalf mee gekregen. Maar mij zat dat niet lekker, want ze had het over van binnen, dus vóór dat het bij haar anus is zeg maar. Nee zei de dokter, want als je dan poept dan rekt die kringspier op, en als daar een scheurtje in zit, dan is dat tijdens en na het poepen pijnlijk.
Ja, leuk, maar het is vóór het poepen pijnlijk. Er voor. Niet tijdens of daarna, want vreemd genoeg is na het poepen die pijn ook wég. Maar nu zijn we bij het volgende hoofdstuk, namelijk dat ze niet voelt dat ze moet poepen en dat is dus nu al 2x mis gegaan. Vannacht, waarbij ze het toilet niet gehaald heeft, en vanochtend, waarbij ze het toilet wél gehaald heeft, maar ik was ook op de badkamer en ik hoorde wat vallen dus ik zei 'hey? heb je gepoept?' en zij zei nee ik moet plassen, maar ze had dus wel degelijk ook gepoept.
Dus nu zitten we op het punt dat ze pijn heeft vóórdat/omdat ze moet poepen, maar als de poep dus nog in haar endeldarm zit? Maar daar komt nu dus bij dat ze schijnbaar niet meer helemaal haar ontlasting kan controleren dan wel dat ze dat niet voelt.
Ik weet het niet, ik vind het gewoon vreemd, maar ik geloof niet meer in een haarscheurtje, want dan zou dat haarscheurtje in haar endeldarm moeten zitten, en niet in haar kringspier, want het poepen zelf doet geen pijn (meer, op die ene keer dat de poep heel hard was na) en daarna is de pijn die ze zegt te voelen ook weg, dus imho heeft die creme dan ook geen zin.
De buikgriep lijkt over te zijn, sterker nog, ze heeft zelfs een beetje carnaval gevierd, maar de dag erna was het weer mis. Niet qua overgeven of buikpijn, maar last van haar...nou ja, haar anus. Ze lag huilend in bed, begon steeds harder te huilen, ze had zo'n pijn zei ze.
Nou, vóór dat ze die pijn kreeg had ze een keer gepoept, en ze zei dus dat dat poepen heel erg veel pijn deed. Was ook erg hard, daarna begon dus in de nacht het huilen dat haar anus, of beter gezegd, 'bij haar poepgaatje maar van binnen', dat het pijn deed, en het werd steeds erger.
Volgens de dokter een haarscheurtje, dat is pijnlijk, dus lidocaine zalf mee gekregen. Maar mij zat dat niet lekker, want ze had het over van binnen, dus vóór dat het bij haar anus is zeg maar. Nee zei de dokter, want als je dan poept dan rekt die kringspier op, en als daar een scheurtje in zit, dan is dat tijdens en na het poepen pijnlijk.
Ja, leuk, maar het is vóór het poepen pijnlijk. Er voor. Niet tijdens of daarna, want vreemd genoeg is na het poepen die pijn ook wég. Maar nu zijn we bij het volgende hoofdstuk, namelijk dat ze niet voelt dat ze moet poepen en dat is dus nu al 2x mis gegaan. Vannacht, waarbij ze het toilet niet gehaald heeft, en vanochtend, waarbij ze het toilet wél gehaald heeft, maar ik was ook op de badkamer en ik hoorde wat vallen dus ik zei 'hey? heb je gepoept?' en zij zei nee ik moet plassen, maar ze had dus wel degelijk ook gepoept.
Dus nu zitten we op het punt dat ze pijn heeft vóórdat/omdat ze moet poepen, maar als de poep dus nog in haar endeldarm zit? Maar daar komt nu dus bij dat ze schijnbaar niet meer helemaal haar ontlasting kan controleren dan wel dat ze dat niet voelt.
Ik weet het niet, ik vind het gewoon vreemd, maar ik geloof niet meer in een haarscheurtje, want dan zou dat haarscheurtje in haar endeldarm moeten zitten, en niet in haar kringspier, want het poepen zelf doet geen pijn (meer, op die ene keer dat de poep heel hard was na) en daarna is de pijn die ze zegt te voelen ook weg, dus imho heeft die creme dan ook geen zin.
Breitling - Instruments for Professionals
Maar het kan ook zijn dat ze zo'n haarscheurtje had, en daardoor bang was om te poepen, het ophield, en daardoor hardere poep en meer pijn voor het poepen? Ik zou gewoon doorsmeren en afwachten, tot het normale poepritme weer herstelt.
En ze lag in bed en had toen pijn aan haar anus. Ik zou dat even in de gaten houden, om zeker te weten of ze niet jeuk bedoelt. Want in bed liggen en jeuk aan de anus kan ook wormpjes zijn. Maar goed, dat is wat voorbarig na 1 keer
Veel van dit soort 'gedoe' heeft te maken met poepgedrag. Veel kinderen krijgen klachten omdat ze het bijvoorbeeld te lang ophouden, omdat ze druk aan het spelen zijn, of omdat ze bang zijn na een pijnlijke ervaring. En dan kom je in een vicieuze cirkel. Als er wat ernstigs aan de hand zou zijn, zou ze meer klachten hebben dan dit.
Daarnaast snap ik jouw angst wel, vanwege het verhaal wat je eerder deelde. Maar je moet je ook afvragen wat het voor je dochter betekent wanneer zij steeds meegesleept wordt naar de dokter die haar moet onderzoeken, op een moment dat ze ziek is en bijvoorbeeld liever in bed zou liggen. Of in dit geval, als jij bang bent dat er iets in die darm mis is, verwacht je dan dat een arts intern onderzoek gaat doen? Ik zou ermee oppassen dat je uit bezorgdheid meer kwaad doet dan goed.
Ik weet niet of het je geruststelt, maar ik vind het een plausibel verhaal van de arts, en blijkbaar heeft ze zonder pijn gepoept wat mij niet echt mogelijk lijkt als ze echt iets ín de darm zou hebben ipv de anus.
En om terug te komen op je eerdere vraag: mijn kleuter is nu voor de derde keer ziek deze maand. Eerst koorts, een soort griep. Dat had ik nog gepost, dat hij na vijf dagen ineens toch de bso onderkotste. 2 weken daarna had hij hand-voet-mondziekte. Nu is hij geveld door iets wat lijkt op corona. Door het vele ziek zijn is hij gewoon helemaal van de leg, energie is op. Zaterdag werd hij weer ziek, maandag en dinsdag zijn we wel even naar de supermarkt geweest en dat ging prima, maar woensdag was hij helemaal uitgeput en hoestte de longen uit z'n lijf. Gaat nu weer redelijk, maar hij is echt moe van alles. De baby hetzelfde, goed ziek, toen weer een dag of twee dat het wel weer redelijk ging, en toen weer ineens veel hoesten en de hele dag huilerig. Het fluctueert.
En ze lag in bed en had toen pijn aan haar anus. Ik zou dat even in de gaten houden, om zeker te weten of ze niet jeuk bedoelt. Want in bed liggen en jeuk aan de anus kan ook wormpjes zijn. Maar goed, dat is wat voorbarig na 1 keer
Veel van dit soort 'gedoe' heeft te maken met poepgedrag. Veel kinderen krijgen klachten omdat ze het bijvoorbeeld te lang ophouden, omdat ze druk aan het spelen zijn, of omdat ze bang zijn na een pijnlijke ervaring. En dan kom je in een vicieuze cirkel. Als er wat ernstigs aan de hand zou zijn, zou ze meer klachten hebben dan dit.
Daarnaast snap ik jouw angst wel, vanwege het verhaal wat je eerder deelde. Maar je moet je ook afvragen wat het voor je dochter betekent wanneer zij steeds meegesleept wordt naar de dokter die haar moet onderzoeken, op een moment dat ze ziek is en bijvoorbeeld liever in bed zou liggen. Of in dit geval, als jij bang bent dat er iets in die darm mis is, verwacht je dan dat een arts intern onderzoek gaat doen? Ik zou ermee oppassen dat je uit bezorgdheid meer kwaad doet dan goed.
Ik weet niet of het je geruststelt, maar ik vind het een plausibel verhaal van de arts, en blijkbaar heeft ze zonder pijn gepoept wat mij niet echt mogelijk lijkt als ze echt iets ín de darm zou hebben ipv de anus.
En om terug te komen op je eerdere vraag: mijn kleuter is nu voor de derde keer ziek deze maand. Eerst koorts, een soort griep. Dat had ik nog gepost, dat hij na vijf dagen ineens toch de bso onderkotste. 2 weken daarna had hij hand-voet-mondziekte. Nu is hij geveld door iets wat lijkt op corona. Door het vele ziek zijn is hij gewoon helemaal van de leg, energie is op. Zaterdag werd hij weer ziek, maandag en dinsdag zijn we wel even naar de supermarkt geweest en dat ging prima, maar woensdag was hij helemaal uitgeput en hoestte de longen uit z'n lijf. Gaat nu weer redelijk, maar hij is echt moe van alles. De baby hetzelfde, goed ziek, toen weer een dag of twee dat het wel weer redelijk ging, en toen weer ineens veel hoesten en de hele dag huilerig. Het fluctueert.
Dit topic helemaal gemist 
Een tijdje geleden in het topic gepost voor kinderen tot pubertijd en voelde daar weinig aansluiting. Nu snap ik waarom 
Onze grootste strijd is momenteel avondeten. Aapie eet steeds minder en het is echt een strijd om hem iets binnen te laten krijgen. Zelfs dingen als pasta, waar hij altijd gek op was, eet hij met moeite. Het enige wat er echt nog makkelijk ingaat is pannenkoeken. En soep, maar dan eet hij vooral brood. Verder is het vooral onderhandelen. Hoeveel hapjes? Dat is het enige dat lijkt te werken, maar dan wel ter-gend langzaam. Laatst heeft hij een uur gedaan over een aantal tomaatjes, een stukje broccoli en wat quiche
Overdag eten gaat goed, hij eet brood, fruit, yoghurt en snacks. Maar ook daar vallen er steeds meer dingen af. Qua groente eet hij alleen nog maar tomaatjes. Beleg wordt ook steeds minder (jam is bijvoorbeeld afgevallen) en ook fruit wordt steeds minder (banaan en mandarijn eet hij niet meer). Ik ben bang dat er op een gegeven moment bijna niets meer overblijft
Als iemand tips heeft, graag! Avondeten is inmiddels niet echt gezellig meer en het constante gezeur om eten overdag (want hij heeft natuurlijk gewoon honger) ben ik inmiddels ook flink zat
Een tijdje geleden in het topic gepost voor kinderen tot pubertijd en voelde daar weinig aansluiting. Nu snap ik waarom Onze grootste strijd is momenteel avondeten. Aapie eet steeds minder en het is echt een strijd om hem iets binnen te laten krijgen. Zelfs dingen als pasta, waar hij altijd gek op was, eet hij met moeite. Het enige wat er echt nog makkelijk ingaat is pannenkoeken. En soep, maar dan eet hij vooral brood. Verder is het vooral onderhandelen. Hoeveel hapjes? Dat is het enige dat lijkt te werken, maar dan wel ter-gend langzaam. Laatst heeft hij een uur gedaan over een aantal tomaatjes, een stukje broccoli en wat quiche
Overdag eten gaat goed, hij eet brood, fruit, yoghurt en snacks. Maar ook daar vallen er steeds meer dingen af. Qua groente eet hij alleen nog maar tomaatjes. Beleg wordt ook steeds minder (jam is bijvoorbeeld afgevallen) en ook fruit wordt steeds minder (banaan en mandarijn eet hij niet meer). Ik ben bang dat er op een gegeven moment bijna niets meer overblijft
Als iemand tips heeft, graag! Avondeten is inmiddels niet echt gezellig meer en het constante gezeur om eten overdag (want hij heeft natuurlijk gewoon honger) ben ik inmiddels ook flink zat
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
@MaJo
Ik herken erg wat je schrijft. De variatie werd steeds minder, Sjaak wilde alleen nog brood met beleg (we konden kiezen uit 3 soorten), avondeten lustte hij alleen komkommer en iets met kip.
Je hebt er niets aan, maar ik herken het dus.
We hebben het losgelaten. Hem laten eten wat hij koos en gehoopt dat het weer goed kwam. Vanaf zijn 7e probeert hij weer af en toe iets en hij heeft nu best wel weer wat aan zijn repertoire toegevoegd. Het houdt nog niet over, maar hij eet iets gevarieerder.
Kijk bij Aapie eens of het met textuur te maken heeft. Je schrijft ook in het hb-topic. Veel hb-ers zijn overgevoelig op (enkele of meerdere) zintuiglijke gebieden. Het kan zijn dat hij tactiel overgevoelig is in zijn mond. Het kan ook aan overprikkeling gedurende de dag liggen, dat hij ‘s avonds eigenlijk teveel overprikkeld is om te eten.
Ik herken erg wat je schrijft. De variatie werd steeds minder, Sjaak wilde alleen nog brood met beleg (we konden kiezen uit 3 soorten), avondeten lustte hij alleen komkommer en iets met kip.
Je hebt er niets aan, maar ik herken het dus.
We hebben het losgelaten. Hem laten eten wat hij koos en gehoopt dat het weer goed kwam. Vanaf zijn 7e probeert hij weer af en toe iets en hij heeft nu best wel weer wat aan zijn repertoire toegevoegd. Het houdt nog niet over, maar hij eet iets gevarieerder.
Kijk bij Aapie eens of het met textuur te maken heeft. Je schrijft ook in het hb-topic. Veel hb-ers zijn overgevoelig op (enkele of meerdere) zintuiglijke gebieden. Het kan zijn dat hij tactiel overgevoelig is in zijn mond. Het kan ook aan overprikkeling gedurende de dag liggen, dat hij ‘s avonds eigenlijk teveel overprikkeld is om te eten.
Hier ook veel herkenning, mijn oudste eet ook zo slecht. Bij hem is het vooral een structuurkwestie. Wat groente betreft eet hij eigenlijk alleen tomatensaus en komkommer. Sommige andere groente lustte hij wel maar inmiddels niet meer. Wij blijven wel aanbieden, want soms verrast ie ons zomaar door weer eens wat te proeven. Daarnaast is er sowieso altijd eten wat hij wel lust. Want met honger gaat ie helemaal niks proeven. Ik ken ook iemand waar het goed werkte om nieuw eten vooral overdag aan te bieden, meestal in het weekend dus, want minder moe was beter proeven.
Wij lopen inmiddels bij een kinderdiëtist. Van een matige, kieskeurige eter zijn we inmiddels wel redelijk naar zorgwekkend gegaan. Onze kleuter ging fantastisch goed op de borstvoeding, vond de hapjes interessant, maar was daar een 'kritische eter'. Sindsdien vallen er steeds meer zaken af, komt er niets bij. Ze eet hier geen aardappels, geen rijst, geen pasta. Geen groente, amper fruit (eigenlijk alleen appel). Amper vlees, amper vis. Momenteel komt de energie van rijstwafels, skyr, broodjes en appel(moes). Heel frustrerend ook. Hier de gezelligheid ook volledig voorbij. Strijd gevoerd van ~ 1,5 tot 4,5 jaar oud. Aangekaart bij de schoolverpleegkundige, van daaruit naar de jeugdarts en van daaruit naar een samenwerkingsverband van diëtist, logopedist en orthopedagoog. Hopelijk snel naar de kern en dan één hulpverlener.
Voor mijn gevoel was het eerst gewoon vooral zin in lekkers (suiker, snoep, koek e.d.), maar ze heeft behoorlijk voorkeuren. Ook dingen als friet (te zacht, te hard, donker stukje), pannenkoeken (te zacht, te harde randjes) zitten avonden bij dat ze het helemaal niet eet.
Wij zijn nu even volledige terug naar de basis. Andere plek aan tafel (niet 'op de kopse kant', daar schijnen de meest kritische eters te zitten) zodat ze minder 'in the picture' staat. Volledig loslaten wat ze wel of niet eet. Gewoon aanbieden, afspreken hoe lang je aan tafel zit en na die tijd afruimen zonder aandacht te besteden aan wat ze wel of niet heeft gegeten. Niet meer spreken over lekker of vies. Hoogstens over hoe iets aanvoelt qua structuur (eten ontdekken). "Hoe ruikt het?" "Hoe voelt het?" "Hoe voelt het in je mond?". (Logische, maar toch...) geen schermen aan tafel. Zowel bij jezelf als bij je kind. Tablet is er snel bijgepakt om het toch gezellig te maken.
Kort gezegd; we eten zoveel mogelijk samen als gezin. We houden het gezellig (niet boos worden, verhalen over de dag vertellen), we eten maximaal 20-30 minuten, we kletsen over van alles, we eten met plezier. We eten wat de pot schaft (niet iets speciaal klaar maken voor de kritische eter, ook niet voor jezelf!), schermen dus uit, knoeien mag. Als ouder het goede voorbeeld geven. En we hebben nu dan altijd één ding op tafel staan dat ze sowieso lust (appel, rijstwafel, appelmoes, broodje, cracker o.i.d.) waar iedereen van mag pakken als 'extra'. Dan wordt er sowieso iets gegeten bij de maaltijd en eten doet eten hopen we dan.
We zijn er pas kort mee bezig, dus nog niet heel veel ervaring om te delen. Helaas nog geen stappen gezet ook. Maar wie weet heeft iemand er iets aan hier!
Voor mijn gevoel was het eerst gewoon vooral zin in lekkers (suiker, snoep, koek e.d.), maar ze heeft behoorlijk voorkeuren. Ook dingen als friet (te zacht, te hard, donker stukje), pannenkoeken (te zacht, te harde randjes) zitten avonden bij dat ze het helemaal niet eet.
Wij zijn nu even volledige terug naar de basis. Andere plek aan tafel (niet 'op de kopse kant', daar schijnen de meest kritische eters te zitten) zodat ze minder 'in the picture' staat. Volledig loslaten wat ze wel of niet eet. Gewoon aanbieden, afspreken hoe lang je aan tafel zit en na die tijd afruimen zonder aandacht te besteden aan wat ze wel of niet heeft gegeten. Niet meer spreken over lekker of vies. Hoogstens over hoe iets aanvoelt qua structuur (eten ontdekken). "Hoe ruikt het?" "Hoe voelt het?" "Hoe voelt het in je mond?". (Logische, maar toch...) geen schermen aan tafel. Zowel bij jezelf als bij je kind. Tablet is er snel bijgepakt om het toch gezellig te maken.
Kort gezegd; we eten zoveel mogelijk samen als gezin. We houden het gezellig (niet boos worden, verhalen over de dag vertellen), we eten maximaal 20-30 minuten, we kletsen over van alles, we eten met plezier. We eten wat de pot schaft (niet iets speciaal klaar maken voor de kritische eter, ook niet voor jezelf!), schermen dus uit, knoeien mag. Als ouder het goede voorbeeld geven. En we hebben nu dan altijd één ding op tafel staan dat ze sowieso lust (appel, rijstwafel, appelmoes, broodje, cracker o.i.d.) waar iedereen van mag pakken als 'extra'. Dan wordt er sowieso iets gegeten bij de maaltijd en eten doet eten hopen we dan.
We zijn er pas kort mee bezig, dus nog niet heel veel ervaring om te delen. Helaas nog geen stappen gezet ook. Maar wie weet heeft iemand er iets aan hier!
Wat lastig zulke moeilijke eters! Hier is het alleen af en toe gedoe, maar niet zo heftig als ik hierboven lees. Helaas ook geen tips, want wat hier de ene dag werkt werkt de andere dag niet. De ene dag eten ze wel rode dingen en de andere dag niet...
Ik kom hier nu ook weer meeschrijven met Otis die 4 is geworden
Ik kom hier nu ook weer meeschrijven met Otis die 4 is geworden
Wij doen dit grofweg ook zo. Kan niet echt zeggen dat het nu heel veel helpt, maar het is wel een stuk gezelliger aan tafelquote:Op zondag 16 maart 2025 17:00 schreef NicolasJoy het volgende:
Wij lopen inmiddels bij een kinderdiëtist. Van een matige, kieskeurige eter zijn we inmiddels wel redelijk naar zorgwekkend gegaan. Onze kleuter ging fantastisch goed op de borstvoeding, vond de hapjes interessant, maar was daar een 'kritische eter'. Sindsdien vallen er steeds meer zaken af, komt er niets bij. Ze eet hier geen aardappels, geen rijst, geen pasta. Geen groente, amper fruit (eigenlijk alleen appel). Amper vlees, amper vis. Momenteel komt de energie van rijstwafels, skyr, broodjes en appel(moes). Heel frustrerend ook. Hier de gezelligheid ook volledig voorbij. Strijd gevoerd van ~ 1,5 tot 4,5 jaar oud. Aangekaart bij de schoolverpleegkundige, van daaruit naar de jeugdarts en van daaruit naar een samenwerkingsverband van diëtist, logopedist en orthopedagoog. Hopelijk snel naar de kern en dan één hulpverlener.
Voor mijn gevoel was het eerst gewoon vooral zin in lekkers (suiker, snoep, koek e.d.), maar ze heeft behoorlijk voorkeuren. Ook dingen als friet (te zacht, te hard, donker stukje), pannenkoeken (te zacht, te harde randjes) zitten avonden bij dat ze het helemaal niet eet.
Wij zijn nu even volledige terug naar de basis. Andere plek aan tafel (niet 'op de kopse kant', daar schijnen de meest kritische eters te zitten) zodat ze minder 'in the picture' staat. Volledig loslaten wat ze wel of niet eet. Gewoon aanbieden, afspreken hoe lang je aan tafel zit en na die tijd afruimen zonder aandacht te besteden aan wat ze wel of niet heeft gegeten. Niet meer spreken over lekker of vies. Hoogstens over hoe iets aanvoelt qua structuur (eten ontdekken). "Hoe ruikt het?" "Hoe voelt het?" "Hoe voelt het in je mond?". (Logische, maar toch...) geen schermen aan tafel. Zowel bij jezelf als bij je kind. Tablet is er snel bijgepakt om het toch gezellig te maken.
Kort gezegd; we eten zoveel mogelijk samen als gezin. We houden het gezellig (niet boos worden, verhalen over de dag vertellen), we eten maximaal 20-30 minuten, we kletsen over van alles, we eten met plezier. We eten wat de pot schaft (niet iets speciaal klaar maken voor de kritische eter, ook niet voor jezelf!), schermen dus uit, knoeien mag. Als ouder het goede voorbeeld geven. En we hebben nu dan altijd één ding op tafel staan dat ze sowieso lust (appel, rijstwafel, appelmoes, broodje, cracker o.i.d.) waar iedereen van mag pakken als 'extra'. Dan wordt er sowieso iets gegeten bij de maaltijd en eten doet eten hopen we dan.
We zijn er pas kort mee bezig, dus nog niet heel veel ervaring om te delen. Helaas nog geen stappen gezet ook. Maar wie weet heeft iemand er iets aan hier!
Maar die van ons eten wel wat meer dus dan zit er een stuk minder druk op en kan ik het makkelijker loslaten. Ingewikkeld hoor.
Shine bright like a diamond.
Interessant wat je zegt! Ik heb geen idee of het met structuur te maken heeft want brood en fruit eet hij (meestal) wel moeiteloos, hoewel daar dus ook wel dingen afvallen. Als we het aan hem vragen dan kan hij het zelf ook niet uitleggen. Ik ga het in ieder geval in de gaten houdenquote:
@:MaJo
Ik herken erg wat je schrijft. De variatie werd steeds minder, Sjaak wilde alleen nog brood met beleg (we konden kiezen uit 3 soorten), avondeten lustte hij alleen komkommer en iets met kip.
Je hebt er niets aan, maar ik herken het dus.
We hebben het losgelaten. Hem laten eten wat hij koos en gehoopt dat het weer goed kwam. Vanaf zijn 7e probeert hij weer af en toe iets en hij heeft nu best wel weer wat aan zijn repertoire toegevoegd. Het houdt nog niet over, maar hij eet iets gevarieerder.
Kijk bij Aapie eens of het met textuur te maken heeft. Je schrijft ook in het hb-topic. Veel hb-ers zijn overgevoelig op (enkele of meerdere) zintuiglijke gebieden. Het kan zijn dat hij tactiel overgevoelig is in zijn mond. Het kan ook aan overprikkeling gedurende de dag liggen, dat hij ‘s avonds eigenlijk teveel overprikkeld is om te eten.
Wij gaan volgende week eens testen hoe het werkt met meteen uit school warm eten. Dan is hij in ieder geval op z'n hongerigst dus kan hij niet met de gebruikelijke excuses aankomen: ik heb geen honger/ik ben moe. Eens kijken hoe dat werkt!quote:
Hier ook veel herkenning, mijn oudste eet ook zo slecht. Bij hem is het vooral een structuurkwestie. Wat groente betreft eet hij eigenlijk alleen tomatensaus en komkommer. Sommige andere groente lustte hij wel maar inmiddels niet meer. Wij blijven wel aanbieden, want soms verrast ie ons zomaar door weer eens wat te proeven. Daarnaast is er sowieso altijd eten wat hij wel lust. Want met honger gaat ie helemaal niks proeven. Ik ken ook iemand waar het goed werkte om nieuw eten vooral overdag aan te bieden, meestal in het weekend dus, want minder moe was beter proeven.
Dit is ons verhaal, 1 op 1. Gisteren hadden we chili con carne en ik had speciaal voor hem tomaatjes en mais er los bij gedaan omdat hij dat zeker lust. En een bakje appelmoes. Hij weigerde de appelmoes en de chili con carne, geen hap ging er in. Hij wilde alleen tomaatjes maar we hebben hem zo lang laten zitten totdat hij ook de mais op had. Dat kan gerust een uur duren. Misschien moeten wij ook maar met tijd gaan werken, na een half uur is het gewoon klaar. Aan de andere kant ben ik ook best een langzame eter en wil ik ook niet dingen gaan forceren. Zo frustrerend allemaal. We hebben hem ook uitgelegd dat we absoluut niet willen straffen, we willen gewoon dat hij gezond is.quote:
Wij lopen inmiddels bij een kinderdiëtist. Van een matige, kieskeurige eter zijn we inmiddels wel redelijk naar zorgwekkend gegaan. Onze kleuter ging fantastisch goed op de borstvoeding, vond de hapjes interessant, maar was daar een 'kritische eter'. Sindsdien vallen er steeds meer zaken af, komt er niets bij. Ze eet hier geen aardappels, geen rijst, geen pasta. Geen groente, amper fruit (eigenlijk alleen appel). Amper vlees, amper vis. Momenteel komt de energie van rijstwafels, skyr, broodjes en appel(moes). Heel frustrerend ook. Hier de gezelligheid ook volledig voorbij. Strijd gevoerd van ~ 1,5 tot 4,5 jaar oud. Aangekaart bij de schoolverpleegkundige, van daaruit naar de jeugdarts en van daaruit naar een samenwerkingsverband van diëtist, logopedist en orthopedagoog. Hopelijk snel naar de kern en dan één hulpverlener.
Voor mijn gevoel was het eerst gewoon vooral zin in lekkers (suiker, snoep, koek e.d.), maar ze heeft behoorlijk voorkeuren. Ook dingen als friet (te zacht, te hard, donker stukje), pannenkoeken (te zacht, te harde randjes) zitten avonden bij dat ze het helemaal niet eet.
Wij zijn nu even volledige terug naar de basis. Andere plek aan tafel (niet 'op de kopse kant', daar schijnen de meest kritische eters te zitten) zodat ze minder 'in the picture' staat. Volledig loslaten wat ze wel of niet eet. Gewoon aanbieden, afspreken hoe lang je aan tafel zit en na die tijd afruimen zonder aandacht te besteden aan wat ze wel of niet heeft gegeten. Niet meer spreken over lekker of vies. Hoogstens over hoe iets aanvoelt qua structuur (eten ontdekken). "Hoe ruikt het?" "Hoe voelt het?" "Hoe voelt het in je mond?". (Logische, maar toch...) geen schermen aan tafel. Zowel bij jezelf als bij je kind. Tablet is er snel bijgepakt om het toch gezellig te maken.
Kort gezegd; we eten zoveel mogelijk samen als gezin. We houden het gezellig (niet boos worden, verhalen over de dag vertellen), we eten maximaal 20-30 minuten, we kletsen over van alles, we eten met plezier. We eten wat de pot schaft (niet iets speciaal klaar maken voor de kritische eter, ook niet voor jezelf!), schermen dus uit, knoeien mag. Als ouder het goede voorbeeld geven. En we hebben nu dan altijd één ding op tafel staan dat ze sowieso lust (appel, rijstwafel, appelmoes, broodje, cracker o.i.d.) waar iedereen van mag pakken als 'extra'. Dan wordt er sowieso iets gegeten bij de maaltijd en eten doet eten hopen we dan.
We zijn er pas kort mee bezig, dus nog niet heel veel ervaring om te delen. Helaas nog geen stappen gezet ook. Maar wie weet heeft iemand er iets aan hier!
's Ochtends heeft hij uiteraard hartstikke honger en eet dan 3 boterhammen. Ik wil ook niet dat mijn kind met honger naar bed gaat, maar ik lees overal (en ook in jouw verhaal) dat je dus niet iets anders aan moet bieden. Lastig hoor
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Ik vind hem een uur laten zitten omdat hij maïs moet eten, best heftig. Wilde hij dan zelf niet van tafel of gaf hij dan nog aan dat hij nog wilde eten?
Niet dat ik weet hoe het wel moet, wij volgen het advies van onze hb-specialist/orthopedagoog op dit vlak en dat komt neer op: altijd iets te kiezen geven (dus bv we eten avg, wil je bloemkool of wortel?), een keer per week prul-dag dwz dat zij kiest wat we eten, tijdens het eten gerust iets anders laten doen als kleuren ofzo om de druk niet al te zeer te leggen op 'we moeten nu eten', niet benoemen dat het heus heel lekker had of ze het normaal wel lust of 'zie je wel' roepen als het na proeven toch lekker blijkt te zijn, geen alternatief geven (want prul had heel goed door dat ze dat voor elkaar kreeg door te gaan huilen 'van de buikpijn van de honger'), altijd een toetje, nooit dwingen om te eten of straffen voor niet eten.
Dat werkt hier aardig, het is een stuk gezelliger aan tafel en prul weet precies waar ze aan toe is. Ik kan ook aangeven 'prul, je weet hoe we dit doen, wat weer afgesproken hebben met de hb-juf, dat het geen zin heeft om te gaan huilen om brood'. En dan komt er tegenwoordig meestal een 'pffft, jaaahaa' en kiest ze eieren voor haar geld. Maar ze is wel al 6, de jouwe is een stuk jonger. Voor spruit werkt dit ook, maar niet als hij doodmoe is. Dan is alles huilen. Maar ook dan houden we ons aan de afspraken.
Klinkt nu alsof ik heel consequent ben. Ben ik niet, maar op dit vlak was ik het gezeik zo beu. En het helpt dat ik dit niet bedacht heb qua aanpak, maar de orthopedagoog. Dat maakt dat ik het wat makkelijker vol te houden vind.
Niet dat ik weet hoe het wel moet, wij volgen het advies van onze hb-specialist/orthopedagoog op dit vlak en dat komt neer op: altijd iets te kiezen geven (dus bv we eten avg, wil je bloemkool of wortel?), een keer per week prul-dag dwz dat zij kiest wat we eten, tijdens het eten gerust iets anders laten doen als kleuren ofzo om de druk niet al te zeer te leggen op 'we moeten nu eten', niet benoemen dat het heus heel lekker had of ze het normaal wel lust of 'zie je wel' roepen als het na proeven toch lekker blijkt te zijn, geen alternatief geven (want prul had heel goed door dat ze dat voor elkaar kreeg door te gaan huilen 'van de buikpijn van de honger'), altijd een toetje, nooit dwingen om te eten of straffen voor niet eten.
Dat werkt hier aardig, het is een stuk gezelliger aan tafel en prul weet precies waar ze aan toe is. Ik kan ook aangeven 'prul, je weet hoe we dit doen, wat weer afgesproken hebben met de hb-juf, dat het geen zin heeft om te gaan huilen om brood'. En dan komt er tegenwoordig meestal een 'pffft, jaaahaa' en kiest ze eieren voor haar geld. Maar ze is wel al 6, de jouwe is een stuk jonger. Voor spruit werkt dit ook, maar niet als hij doodmoe is. Dan is alles huilen. Maar ook dan houden we ons aan de afspraken.
Klinkt nu alsof ik heel consequent ben. Ben ik niet, maar op dit vlak was ik het gezeik zo beu. En het helpt dat ik dit niet bedacht heb qua aanpak, maar de orthopedagoog. Dat maakt dat ik het wat makkelijker vol te houden vind.
K&W / Tink's droomhuis deel 3: Vur goan beginne! Ofzoiets....
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
maandag 30 september 2013 07:58 schreef Brighteyes het volgende:
En over de chocola... Tink is van een andere planeet. ;) Die heeft dat niet nodig. ;)
Ze hebben ons aangegeven dat 20-30 minuten 'eettijd' voor een kind al best wel lang is. Dus dat een uur aan tafel blijven zitten in de hoop dat er toch maar wat eten ingaat verspilde tijd en moeite is. Zonde van de tijd aan tafel voor jezelf, de (vrije) tijd van je kind en bovenal ook de frustratie die je er zelf een uur lang aan hebt. Timer aan (als dat werkt, hier niet) en 5 minuten vooraf waarschuwen dat het bord van tafel gaat over 5 minuten. Wat er dan nog ligt is jammer dan. Uiteraard als hij nét dan lekker zit te eten duren die 5 minuten net een minuutje of wat langer.quote:
[..]
Dit is ons verhaal, 1 op 1. Gisteren hadden we chili con carne en ik had speciaal voor hem tomaatjes en mais er los bij gedaan omdat hij dat zeker lust. En een bakje appelmoes. Hij weigerde de appelmoes en de chili con carne, geen hap ging er in. Hij wilde alleen tomaatjes maar we hebben hem zo lang laten zitten totdat hij ook de mais op had. Dat kan gerust een uur duren. Misschien moeten wij ook maar met tijd gaan werken, na een half uur is het gewoon klaar. Aan de andere kant ben ik ook best een langzame eter en wil ik ook niet dingen gaan forceren. Zo frustrerend allemaal. We hebben hem ook uitgelegd dat we absoluut niet willen straffen, we willen gewoon dat hij gezond is.
's Ochtends heeft hij uiteraard hartstikke honger en eet dan 3 boterhammen. Ik wil ook niet dat mijn kind met honger naar bed gaat, maar ik lees overal (en ook in jouw verhaal) dat je dus niet iets anders aan moet bieden. Lastig hoor
De hulpverlening geeft ons echt aan geen alternatief aan te bieden. Eten wat de pot schaft. Als je altijd een toetje eet; gewoon toetje eten, ongeacht hoe het eten is gegaan. (Toetje loskoppelen dus). Dan leren ze hopelijk vanzelf dat niet eten honger 's avonds kan betekenen..
Werkt hier nog niet echt, maar goed.. mevrouw heeft 's ochtends ook geen honger. Vrijwel nooit eigenlijk. Trek in lekker, dat dan weer wel.
We zijn overigens na overleg met de kinderdiëtist deze week toch weer begonnen met belonen. Stickerposter gemaakt. Eten proberen (nieuw of bekend, maakt niet uit) betekent een sticker plakken. Bord leeg zijn twee stickers. Samen stickers uitgezocht bij de Hema en ze wil héél graag stickers plakken. Momenteel probeert ze het echt.. Die inzet hebben we al zeker een jaar niet meer zo gezien.
Ik hoor hier niet, maar mijn puber was ook zo kieskeurig. Broodjes met chocopasta, aardappelpuree en bananen was een poos zijn basisvoer. Dat begon direct al vanaf de eerste hapjes tot einde basisschool
Inmiddels is het een puber(met hb) die bij bijna alles de bodem van de pan leeg geschraapt.
Hier bleek het een stuk emotie te zijn. Eten kon echt lekker zijn, en als het dat niet was, was het vies. En met zijn gebrek aan emotieregulatie blokkeerde hij dan volledig. En aangezien er weinig doorsnee eten echt mega lekker is, bleef er weinig over. Ik ga niet elke dag pannenkoeken bakken.
Hij heeft PMT gehad omdat hij met zijn gebrek aan emotieregulatie problemen had met dingen op school en thuis.
Na pmt is hij eigenlijk ook goed gaan eten. We merken sowieso dat hij honger beter herkend, bij matige dingen niet meer paniekt en ook dingen durft te proberen omdat zijn emoties hem niet 'overnemen' als het toch vies blijkt.
Maar die strijd tot die tijd is niet fijn. Van de hele dag maar laten eten wat hij wil. Tot strak 3 maaltijden van maximaal 30 minuten en 3 tussendoortjes van max 15 minuten. Honger laten lijden of toch maar meer ongezond voedsel erin. Niks hielp tot die emoties mee wilden werken.
Inmiddels is het een puber(met hb) die bij bijna alles de bodem van de pan leeg geschraapt.
Hier bleek het een stuk emotie te zijn. Eten kon echt lekker zijn, en als het dat niet was, was het vies. En met zijn gebrek aan emotieregulatie blokkeerde hij dan volledig. En aangezien er weinig doorsnee eten echt mega lekker is, bleef er weinig over. Ik ga niet elke dag pannenkoeken bakken.
Hij heeft PMT gehad omdat hij met zijn gebrek aan emotieregulatie problemen had met dingen op school en thuis.
Na pmt is hij eigenlijk ook goed gaan eten. We merken sowieso dat hij honger beter herkend, bij matige dingen niet meer paniekt en ook dingen durft te proberen omdat zijn emoties hem niet 'overnemen' als het toch vies blijkt.
Maar die strijd tot die tijd is niet fijn. Van de hele dag maar laten eten wat hij wil. Tot strak 3 maaltijden van maximaal 30 minuten en 3 tussendoortjes van max 15 minuten. Honger laten lijden of toch maar meer ongezond voedsel erin. Niks hielp tot die emoties mee wilden werken.
|
|
