Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
vorige week al een paar keer maar toen was ik ook niet fit dus weet het daaraan maar vannacht drijfnat en nu net weer alsof t ineens 30 graden is.. pfff hopenlijk 1 van voorbijgaande aard.Ik vind het verschrikkelijk dat de mensen om me heen hier ook weer doorheen moeten
Je bent er mee bezig, meer kun je nu niet doen.quote:Op dinsdag 4 februari 2025 10:03 schreef J0ycie88 het volgende:
Je moeder aan de telefoon hebben en die zien breken omdat ze haar dochter weer depressief ziet gaat je niet in de koude kleren zitten.
Ik vind het verschrikkelijk dat de mensen om me heen hier ook weer doorheen moeten
Als ze het niet erg hadden gevonden had je het ook verschrikkelijk gevonden.quote:
Je moeder aan de telefoon hebben en die zien breken omdat ze haar dochter weer depressief ziet gaat je niet in de koude kleren zitten.
Ik vind het verschrikkelijk dat de mensen om me heen hier ook weer doorheen moeten
Maar je bent ziek he, de een breekt zijn been, jij bent mentaal even geblesseerd.
Die dingen gebeuren.
Weet niet hoe de relatie met je ouders is, en of ze werken.. kan je dochter niet een weekje bij opa en oma logeren.
Dat is toch win/ win/ win situatie.
Ik weet het..quote:Op dinsdag 4 februari 2025 10:04 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Je bent er mee bezig, meer kun je nu niet doen.
Ja dat is ook weer waar. Als het ze niets zou doen zou het ook niet goed zijn natuurlijk.quote:
[..]
Als ze het niet erg hadden gevonden had je het ook verschrikkelijk gevonden.
Maar je bent ziek he, de een breekt zijn been, jij bent mentaal even geblesseerd.
Die dingen gebeuren.
Weet niet hoe de relatie met je ouders is, en of ze werken.. kan je dochter niet een weekje bij opa en oma logeren.
Dat is toch win/ win/ win situatie.
Ik heb liever 2 gebroken benen kan ik je vertellen 😅
Mijn vader is 2,5 jaar geleden overleden. Mijn moeder woont helaas ver weg. Vandaar dat het haar ook zo breekte. Ze voelt zich machteloos. Maar de relatie is heel goed, dus dat is fijn. Maar voor de meiden dus niet echt een vangnet die ze even op kunnen vangen om mij te ontlasten. Buiten school/opvang om.
Wishfull thinking, je moeder een weekje op een bezoek ?quote:
[..]
Ik weet het..
[..]
Ja dat is ook weer waar. Als het ze niets zou doen zou het ook niet goed zijn natuurlijk.
Ik heb liever 2 gebroken benen kan ik je vertellen 😅
Mijn vader is 2,5 jaar geleden overleden. Mijn moeder woont helaas ver weg. Vandaar dat het haar ook zo breekte. Ze voelt zich machteloos. Maar de relatie is heel goed, dus dat is fijn. Maar voor de meiden dus niet echt een vangnet die ze even op kunnen vangen om mij te ontlasten. Buiten school/opvang om.
Een ja of nee is voldoende
Kan me voorstellen dat het voor jou moet passen.
Tenzij ze werkt, moeders hebben toch iemand nodig voor wie ze moeten zorgen.
Mijn moeder werkt. Maar anders zou ze zo komen. Ik zie haar volgende week nog wel ergens komen aanwaaienquote:
[..]
Wishfull thinking, je moeder een weekje op een bezoek ?
Een ja of nee is voldoende
Kan me voorstellen dat het voor jou moet passen.
Tenzij ze werkt, moeders hebben toch iemand nodig voor wie ze moeten zorgen.
Ik hoop dat iemand me hierbij kan helpen mocht ik wat hulp gaan krijgen, aangezien ik met dit soort dwanggedachtes sinds mijn kindertijd worstel en ik ook ergens bang ben dat het uit de hand zal lopen.
Positief nieuwsquote:
[..]
Mijn moeder werkt. Maar anders zou ze zo komen. Ik zie haar volgende week nog wel ergens komen aanwaaien
Als je straks beter bent heb je zo een prima leven toch.
En je bent niet bang om hulp te aanvaarden (een hele goede eigenschap)
T moet je allemaal maar gegund zijn.
Dat je het nu niet zo ervaart komt door die rotziekte, maar de zon zal wel een keer gaan schijnen.
Mijn basis is goed ja. Maar helaas heb ik ondanks die basis ook wel een rugzak met dingen die ik heb meegemaakt in het leven en die nog spelen. En die een stempel drukken.quote:
[..]
Positief nieuws
Als je straks beter bent heb je zo een prima leven toch.
En je bent niet bang om hulp te aanvaarden (een hele goede eigenschap)
T moet je allemaal maar gegund zijn.
Dat je het nu niet zo ervaart komt door die rotziekte, maar de zon zal wel een keer gaan schijnen.
Maar inderdaad, die depressie is inderdaad een ziekte, en zo moet ik het ook zien. Het is niet wie ik ben. En als dat betekent dat ik de rest van mijn leven afhankelijk ben van de AD komt dat niet door mij.. naar door een ziekte. En zo kan ik het lang nog niet altijd zien.
En idd ik ben niet bang voor hulp. Maar weet wel goed wanneer ik dat wil. En ik ga nu echt nog even geen uien afpellen of diep graven.. dat komt wel een keer als ik stabiel ben. Voor nu hoop ik vooral of handvaten en tios van de POH GGZ volgende week. En ga van de week informeren naar een psycho somatisch oefentherapeut. Kijken of die me wat kan helpen net de lichamelijke spanning die ik voel.
En moet meer hulp accepteren.. had net een vriendin aan de telefoon en die zei okm ak hoe stronteigenwijs ik ben en haar al eerder had moeten bellen. Ze komt volgende week even langs.
En nogmaals dank voor jullie reacties. Dat is fijn
Oh die bijwerking herken ik niet. Mijn grootste bijwerking is dus blijkbaar de slapeloosheid. En de verergering van klachten die wel duidelijk aanwezig is/was.quote:
Nieuwe bijwerking unlocked die ik vergeten was van de vorige keer... zweetaanvallen...
Verder heb ik 0,0 honger. Heb echt geen eetlust. Moet mezelf dwingen om te eten.
Hoe kom jij de dagen door als de kids op school zijn? Ben je veel bezig, of neem je juist rust? Ik merk dat ik neerplof als ik alleen ben.. maar dat is misschien ook niet het allerbeste om te doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door J0ycie88 op 04-02-2025 13:29:30 ]
Het is heel goed dat je naar je huisarts bent gegaan. En dwing ook hulp af. Ik snal dat hij fysiek onderzoeken wilde doen. Maar ziet hij ook de mentale noodzaak? Heb je bij al een afspraak bij de POH GGZ gepland staan?quote:
Om moeten gaan met iets waar je al heel lang op wacht maar je diep van binnen misschien wel weet dat het nooit gaat gebeuren, wat je echt helemaal kapot maakt. Elke dag, vaker elk uur van de dag. Loslaten is onmogelijk, het is gewoon mijn gedachte en emotie geworden. Zou het misschuien een obsessie kunnen noemen. Gewild en ongewild fixeer ik me nonstop erop, het is enorm destructief. Ik kan het zelf niet meer controleren, kan mezelf niet meer bedwingen om "rust" te hebben.
Ik hoop dat iemand me hierbij kan helpen mocht ik wat hulp gaan krijgen, aangezien ik met dit soort dwanggedachtes sinds mijn kindertijd worstel en ik ook ergens bang ben dat het uit de hand zal lopen.
Ik probeer zoveel mogelijk mn dingen te blijven doen, gisteren mn huis schoongemaakt, vanmorgen een bakkie gedaan met een vriendin, vanmiddag neemt zoon zn beste vriend mee die tot na t eten blijftquote:
[..]
Oh die bijwerking herken ik niet. Mijn grootsye bijwerkijg is dus blikkbaar de slapeloosheid. En de verergering van klachten die wel duidelijk aanwezig is/was.
Verder heb ik 0,0 honger. Heb echt geen eetlust. Moet mezelf dwingen om te eten.
Hoe kom jij de dagen door als de kids op school zijn? Ben je veel bezig, of neem je juist rust? Ik merk dat ik neerplof als ik alleen ben.. maar dat is misschien ook niet het allerbeste om te doen.
Morgen afspraken met de kinderen..
En dan donderdag ga ik n ochtend bankhangen. Even bijkomen.
Als bankhangen voor jou nu als beste voelt dan is dat toch prima, wellicht een klein rondje lopen onder schooltijd? Maar tijd voor jezelf is ook heel belangrijk
Dat is waar.. gisteren was mijn oudste thuis en zijn we een wandeling gaan maken. En moest ik naar de fysio. Hebben we boodschappen gedaan en kwam mijn tante eten en mijn broertje op visite.quote:
[..]
Ik probeer zoveel mogelijk mn dingen te blijven doen, gisteren mn huis schoongemaakt, vanmorgen een bakkie gedaan met een vriendin, vanmiddag neemt zoon zn beste vriend mee die tot na t eten blijft
Morgen afspraken met de kinderen..
En dan donderdag ga ik n ochtend bankhangen. Even bijkomen.
Als bankhangen voor jou nu als beste voelt dan is dat toch prima, wellicht een klein rondje lopen onder schooltijd? Maar tijd voor jezelf is ook heel belangrijk
Vandaag op de kids wegbrengen na en een kleine boodschap alleen maar gilmore girls gekeken. En 2 telefoontje dan met moeder en vriendin. Maar ook grenzen gesteld. Ik heb de tandarts afgezegd voor deze week. Een verstandkies trekken en een lange sessie bij de mondhygieniste zie ik nu niet zitten. En ook een beircht uitgedaan naar de ouderraad waar ik in zit. Dat ik de komende tijd niet zo actief zal zijn.. voelt dus misschien als een nutteloze dag. Maar eigenlijk ook een dag waarop ik goede dingen heb gedaan als ik het zo achteraf bekijken. Over een half uurtjes ga ik de kindjes weer ophalen 😊
Als dat bankhangen nu helpt om de dag door te komen dan is dat even wat het is.quote:
[..]
Dat is waar.. gisteren was mijn oudste thuis en zijn we een wandeling gaan maken. En moest ik naar de fysio. Hebben we boodschappen gedaan en kwam mijn tante eten en mijn broertje op visite.
Vandaag op de kids wegbrengen na en een kleine boodschap alleen maar gilmore girls gekeken. En 2 telefoontje dan met moeder en vriendin. Maar ook grenzen gesteld. Ik heb de tandarts afgezegd voor deze week. Een verstandkies trekken en een lange sessie bij de mondhygieniste zie ik nu niet zitten. En ook een beircht uitgedaan naar de ouderraad waar ik in zit. Dat ik de komende tijd niet zo actief zal zijn.. voelt dus misschien als een nutteloze dag. Maar eigenlijk ook een dag waarop ik goede dingen heb gedaan als ik het zo achteraf bekijken. Over een half uurtjes ga ik de kindjes weer ophalen 😊
Verstandig dat je de tandarts hebt afgezegd.
Dat is waar. Ik mag ook wel iets milder zijn voor mezelf soms.quote:
[..]
Als dat bankhangen nu helpt om de dag door te komen dan is dat even wat het is.
Verstandig dat je de tandarts hebt afgezegd.
Afgelopen nacht de slaapmedicatie genomen die ik voor 3 nachte voorgeschreven heb gekregen. Heb er 4,5 uur op doorgeslapen. Niet way ik hoopte. Maar het is meer als dat ik daarvoor sliep. Enige nadeel is dat het echt een hele nare nasmaak heeft. Straks neem ik het weer. Kijken wat komende nacht brengt
Vandaag was best een ok dag. Zelfs een moment van ontspanning in mijn lijf mogen voelen
Hoe gaat het vandaag?quote:
Om moeten gaan met iets waar je al heel lang op wacht maar je diep van binnen misschien wel weet dat het nooit gaat gebeuren, wat je echt helemaal kapot maakt. Elke dag, vaker elk uur van de dag. Loslaten is onmogelijk, het is gewoon mijn gedachte en emotie geworden. Zou het misschuien een obsessie kunnen noemen. Gewild en ongewild fixeer ik me nonstop erop, het is enorm destructief. Ik kan het zelf niet meer controleren, kan mezelf niet meer bedwingen om "rust" te hebben.
Ik hoop dat iemand me hierbij kan helpen mocht ik wat hulp gaan krijgen, aangezien ik met dit soort dwanggedachtes sinds mijn kindertijd worstel en ik ook ergens bang ben dat het uit de hand zal lopen.
Voelde me gisteren erg kut, ben heel erg slecht de dag doorgekomen. Vannacht slecht geslapen, maar daar ga ik al zo ongeveer vanuit, dus dat is nooit echt een verrassing. Nu een erg leeg gevoel.quote:
Het is fijn om te horen dat je wat tijd voor jezelf hebt kunnen nemen/ bankhangen en wat ontspanning hebt ervaren. Zelf heb ik al maanden geen film of serie kunnen kijken, omdat ik mijn hoofd er niet bij kan houden. Een YouTube-video lukt nog net.
En echt iets laagdrempeligs, geen idee of je ervan houdt hoor. Maar How i met your mother bijv. Of Friends. Iets wat je aanzet. Eigenkijk niet bin na hoeft te denken maar simpel vermaak. Dat werkt voor mij nu ook het bestequote:
[..]
Voelde me gisteren erg kut, ben heel erg slecht de dag doorgekomen. Vannacht slecht geslapen, maar daar ga ik al zo ongeveer vanuit, dus dat is nooit echt een verrassing. Nu een erg leeg gevoel.
Het is fijn om te horen dat je wat tijd voor jezelf hebt kunnen nemen/ bankhangen en wat ontspanning hebt ervaren. Zelf heb ik al maanden geen film of serie kunnen kijken, omdat ik mijn hoofd er niet bij kan houden. Een YouTube-video lukt nog net.
Heb het geprobeerd, ook bijvoorbeeld een film die ik al heel lang graag wou zien. Heb weinig aandacht voor, ach ja.quote:
[..]
En echt iets laagdrempeligs, geen idee of je ervan houdt hoor. Maar How i met your mother bijv. Of Friends. Iets wat je aanzet. Eigenkijk niet bin na hoeft te denken maar simpel vermaak. Dat werkt voor mij nu ook het beste
Hoe gaat het met jou vandaag? Ik hoop dat je dat gevoel van gisteren beetje kan aanhouden.
Voor wie is het herkenbaar als je ''in'' een grote groep mensen bent, om dan heel angstig te worden, terwijl je de mensen wel van naam kent etc. Maar gewoon de paniek en angst die dan toe slaat en vooral later. Het overweldigd zijn..
Ja hoor. Ik ervaar dat mijn adreline soms getriggerd wordt door teveel prikkels. Dat kan angstig aanvoelen.quote:
Lang niet meer gepost hier.
Voor wie is het herkenbaar als je ''in'' een grote groep mensen bent, om dan heel angstig te worden, terwijl je de mensen wel van naam kent etc. Maar gewoon de paniek en angst die dan toe slaat en vooral later. Het overweldigd zijn..
Dan moet ik echt even bijkomen na afloop
Dat dus inderdaad. Dat heb ik ook zo. Als ik niet ga bij komen word het uit eindelijk ergerquote:
[..]
Ja hoor. Ik ervaar dat mijn adreline soms getriggerd wordt door teveel prikkels. Dat kan angstig aanvoelen.
Dan moet ik echt even bijkomen na afloop
Ik heb er geen goede tips voor eigenlijk.quote:
[..]
Dat dus inderdaad. Dat heb ik ook zo. Als ik niet ga bij komen word het uit eindelijk erger
Het ramt door de alprozolam heen, nu ga ik als ik een kroeg (bv voor voetbal) om het half uur even buiten zitten / praten.
Verjaardag sla ik over. Ga ik dagje later langs als.er 30 man zijn geweest.
Me, my ps5 en dat is vaak prima
En de uitzonderingen pak ik met de nadelen die ik ervaar.
Maar mijn maatje vraagt bv wel eens of ik meega naar een pubquiz, kan, maar dan ga ik de dag erna niet werken
Heb per 1 maart een nieuwe baan, dan ben ik daar niet op donderdag, dan is de batterij leeg/ te veel spanning.
Ik hoorde een keer bij een podcast van een radio dj. Die had dat ook bij meer mensen dan 6 werd ie getriggerd, werd ie mesjogge in zijn hoofd en kreeg ie de drang om te gaan gelden.
Dat herkende ik op mijn werk ook, dat werd ik onrustig.begon ik veel te praten
Heb je een psych?
Wel goed dat je dan na zo een avond pubquiz niet gaat werken, dan kan je echt even bij komen! Is ook wel veel dan zoveel mensen. Wat gek he dat je dan de drang krijgt om veel te praten.quote:
[..]
Ik heb er geen goede tips voor eigenlijk.
Het ramt door de alprozolam heen, nu ga ik als ik een kroeg (bv voor voetbal) om het half uur even buiten zitten / praten.
Verjaardag sla ik over. Ga ik dagje later langs als.er 30 man zijn geweest.
Me, my ps5 en dat is vaak prima
En de uitzonderingen pak ik met de nadelen die ik ervaar.
Maar mijn maatje vraagt bv wel eens of ik meega naar een pubquiz, kan, maar dan ga ik de dag erna niet werken
Heb per 1 maart een nieuwe baan, dan ben ik daar niet op donderdag, dan is de batterij leeg/ te veel spanning.
Ik hoorde een keer bij een podcast van een radio dj. Die had dat ook bij meer mensen dan 6 werd ie getriggerd, werd ie mesjogge in zijn hoofd en kreeg ie de drang om te gaan gelden.
Dat herkende ik op mijn werk ook, dat werd ik onrustig.begon ik veel te praten
Heb je een psych?
Ik heb dat anders ik word dan heel stil en ga echt in mn koppie zitten.
Nee zit al wel heel lang in de psychiatrie, heb nog wel een verpleegkundig specialist die ik wekelijks spreek en ik woon begeleid.
Op mijn werk word ik druk. Want vaak is het niet eens heel gehorig ofzo? Meer gebrek aan prikkels ofzo? In een pub word ik ook introvert en stil. T werkt verlammend, maar dat heb ik bv ook op vakantie naar drukke plekken (maar daar heb ik ook een weg in gevonden).quote:
[..]
Wel goed dat je dan na zo een avond pubquiz niet gaat werken, dan kan je echt even bij komen! Is ook wel veel dan zoveel mensen. Wat gek he dat je dan de drang krijgt om veel te praten.
Ik heb dat anders ik word dan heel stil en ga echt in mn koppie zitten.
Nee zit al wel heel lang in de psychiatrie, heb nog wel een verpleegkundig specialist die ik wekelijks spreek en ik woon begeleid.
Klinkt wel alsof je er best goed mee om gaat! Werkt zeker verlammend.quote:
[..]
Op mijn werk word ik druk. Want vaak is het niet eens heel gehorig ofzo? Meer gebrek aan prikkels ofzo? In een pub word ik ook introvert en stil. T werkt verlammend, maar dat heb ik bv ook op vakantie naar drukke plekken (maar daar heb ik ook een weg in gevonden).
Ik probeer dus ook mn weg er wat meer in te vinden, door bijv niet de drukte in te gaan dus vermijden
Hier dit ook heel herkenbaar - zowel A als B.quote:
Ik herken dit ook wel Aapje en Droopie. A) Ik denk dat het door een overload aan prikkels komt en ik die dan niet helemaal lekker kan verwerken. B) Verder ben ik denk ik wel echt hoog-sensitief aangelegd. Dus ben ook erg gevoelig voor sfeer etc.
Heb wel een soort weg erin gevonden, door het soms maar gelaten over me heen te laten komen.
Drukte in de trein, in de IKEA, in de lange drukke rij bij de kassa, schreeuwende kids en zo...
Concentreren op mn muziekje is dan wel fijn, en/of een (keel)snoepje wat ik dan neem. Eventjes een andere sensatie. Letterlijk.
Of gewoon stoicijns met je noisecancelling oordopjes door drukke straten lopenquote:
[..]
Klinkt wel alsof je er best goed mee om gaat! Werkt zeker verlammend.
Ik probeer dus ook mn weg er wat meer in te vinden, door bijv niet de drukte in te gaan dus vermijden
Dat is ook een goed idee !quote:
[..]
Of gewoon stoicijns met je noisecancelling oordopjes door drukke straten lopen
Ik zou nog 2 nachten de Zopiclon mogen gebruiken. Maar zelf aangegeven dat ik dat liever nog naar 1 nacht gebruim zodat ik de eerste nacht zonder niet alleen ben en dat is prima. Verder opbouwen met de AD. Maar ze merkte al wel een verandering in hoe ik klonk en eruitzag, en dat merk ik zelf ook.
Mocht het slapen toch weer verslechteren moet ik aan de bel trekken en zouden we evt naar Seroquel kunnen gaan kijken omdat ze ergens toch wel het idee heeft dat het niet slapen door piekeren komt. Ook over eventuele vervolgstappen gehad qua hulp/behandeling. Maar dat moet ik verder uitdenken met de POHGGZ gaf ze aan.
Verder volgende week vrijdag naar de POH GGZ. En heb ik ook een verwijzing naar de psychiater waar ik 19 februari al terecht kan! Week daarna weer een fysieke afspraak bij de huisarts.
Voel me gezien en gehoord. En dat is fijn. Psychiater is redelijk nieuw voor me, dus geen idee wat ik daar van moet en kan verwachten. Dat maakt het ergens spannend. Maar we zijn weer wat stappen vooruit!
Door de chronische depressieve klachten ben ik vaak vooral moe en wat dat betreft zou ik het liefst de hele dag op mijn nest willen liggen.
Maar ik verlang ook naar een leven waarbij ik mij niet meer depressief en waardeloos voel. Ik moet dus ook een beetje streng zijn voor mezelf. Het allerlaatste wat ik wil, is dat het leven aan mij voorbij gaat, omdat ik mij laat leiden door angsten.
Ik hoor van andere mensen alleen maar "Je moet niet te streng zijn voor jezelf!". Dat ik het van lui hoor die zelf geen ervaring hebben met depressies etc is tot daaraan toe. Maar ik hoor het ook vooral van lotgenoten + van bijvoorbeeld maatschappelijk begeleiders.
Die laatsten benaderde ik juist met de bedoeling om niet terug te zakken in sociale isolatie, maar het heeft tot nu toe alleen maar averechts gewerkt, want ik voelde mij door hen als een klein kind behandeld. Dat gaf ik ook elke keer aan, maar dan kijken ze mij aan alsof ze water zien branden: alsof ik met mijn vermeende geesteszieke gedachten dingen zeg die helemaal nergens op slaan. Ze kwamen bij mij langs en konden alleen al uit hoe mijn huishouden eruitzag afleiden dat het niet goed ging met mij en dat het des te harder nodig was dat er maatregelen genomen werden. Het enige wat ze konden blaten, was "Doe het maar rustig aan!" Met zo'n mierzoet geveinsd empathisch toontje waarbij ik alleen maar kotsneigingen krijg.
Sinds het begin van dit jaar zijn mijn paniekaanvallen weer teruggekomen. Ik vind het hartstikke beangstigend. Het kan in mijn perceptie twee dingen betekenen:
- Iedereen heeft zo'n lage dunk van mij dat ze zich niet kunnen voorstellen dat ik net als de meeste mensen ook iets van mijn leven wil maken.
- Ikzelf ben te dom of emotioneel te onvolwassen om te kunnen begrijpen wat anderen bedoelen. Dus het komt nooit meer goed met mij.
Ik loop in wezen mijn hele leven al tegen dit patroon aan. De constante factor is dat ik niet voldoende voor mezelf op kan komen. Als je dat niet kan, kunnen mensen geen respect voor je opbrengen en blijf je in een patroon zitten waarbij anderen op welke manier dan ook misbruik van je maken. (Mensen die jou zielig vinden en daardoor de neiging hebben om jou te bemoederen, maken ook misbruik van de situatie. Ze denken zelf dat ze zich inzetten voor jou, echter in werkelijkheid gaat het niet om jouw welzijn maar om dat van henzelf).
Je zegt niet goed voor jezelf op te kunnen komen. Maar je kunt het wel heel goed op papier verwoorden hier en lijkt op deze manier wel voor jezelf te kunnen gaan staan. Is dat geen idee?quote:
Ik zit met het volgende dilemma.
Door de chronische depressieve klachten ben ik vaak vooral moe en wat dat betreft zou ik het liefst de hele dag op mijn nest willen liggen.
Maar ik verlang ook naar een leven waarbij ik mij niet meer depressief en waardeloos voel. Ik moet dus ook een beetje streng zijn voor mezelf. Het allerlaatste wat ik wil, is dat het leven aan mij voorbij gaat, omdat ik mij laat leiden door angsten.
Ik hoor van andere mensen alleen maar "Je moet niet te streng zijn voor jezelf!". Dat ik het van lui hoor die zelf geen ervaring hebben met depressies etc is tot daaraan toe. Maar ik hoor het ook vooral van lotgenoten + van bijvoorbeeld maatschappelijk begeleiders.
Die laatsten benaderde ik juist met de bedoeling om niet terug te zakken in sociale isolatie, maar het heeft tot nu toe alleen maar averechts gewerkt, want ik voelde mij door hen als een klein kind behandeld. Dat gaf ik ook elke keer aan, maar dan kijken ze mij aan alsof ze water zien branden: alsof ik met mijn vermeende geesteszieke gedachten dingen zeg die helemaal nergens op slaan. Ze kwamen bij mij langs en konden alleen al uit hoe mijn huishouden eruitzag afleiden dat het niet goed ging met mij en dat het des te harder nodig was dat er maatregelen genomen werden. Het enige wat ze konden blaten, was "Doe het maar rustig aan!" Met zo'n mierzoet geveinsd empathisch toontje waarbij ik alleen maar kotsneigingen krijg.
Sinds het begin van dit jaar zijn mijn paniekaanvallen weer teruggekomen. Ik vind het hartstikke beangstigend. Het kan in mijn perceptie twee dingen betekenen:
- Iedereen heeft zo'n lage dunk van mij dat ze zich niet kunnen voorstellen dat ik net als de meeste mensen ook iets van mijn leven wil maken.
- Ikzelf ben te dom of emotioneel te onvolwassen om te kunnen begrijpen wat anderen bedoelen. Dus het komt nooit meer goed met mij.
Ik loop in wezen mijn hele leven al tegen dit patroon aan. De constante factor is dat ik niet voldoende voor mezelf op kan komen. Als je dat niet kan, kunnen mensen geen respect voor je opbrengen en blijf je in een patroon zitten waarbij anderen op welke manier dan ook misbruik van je maken. (Mensen die jou zielig vinden en daardoor de neiging hebben om jou te bemoederen, maken ook misbruik van de situatie. Ze denken zelf dat ze zich inzetten voor jou, echter in werkelijkheid gaat het niet om jouw welzijn maar om dat van henzelf).
De opmerking je moet niet te streng zijn ken ik heel goed. En die is gewoon echt goed bedoeld van mensen. Ik denk alleen voor ons als je in een depressie zit of te maken hebt met angst, paniek oid. Dat het altijd de kunst is en zal blijven om de balans te vinden tussen mild en streng zijn voor jezelf.
Althans dat is iets waar ik zelf tegenaan loop.
Verder snap ik dat je bang bent voor sociale isolatie en denk zeker dat dat iets is om iets mee te doen.
Het hebben van een gezin tijdens een depressie is pittig maar ook heel fijn. Ja je moet door ook als het niet kan. Maar je hebt wel ritme en regelmaat en iets voor om uit bed te komen/moeten. En het sociale isolement valt al deels weg door elke op het schoolplein te staan.
En als ik dan even weg was. Droomde ik over een moeder en partner die heel verdrietig waren om mij en hoe ik me nu voel.. niet echt bevorderend om daarna weer in slaap te vallen 😅
En door het niet slapen neemt de spanning in mijn lijf zo toe.
Hopelijk vandaag overdag wat beter.
Man is deze week ook weer een volledige week werken. Dus dat zal niet bijgedragen hebben. Het idee van er alleen voor staan grijpt me op het moment erg aan.
Naja, kindjes uit bed halen, en de week starten 😊
Hoe is het nu?quote:
Niet kunnen slapen.. het is verschrikkelijk. En je gaat je er niet vrolijker door voelen. Dit nooit zo erg gehad. Dit was de 2e nacht zonder slaapmedicatie.
En als ik dan even weg was. Droomde ik over een moeder en partner die heel verdrietig waren om mij en hoe ik me nu voel.. niet echt bevorderend om daarna weer in slaap te vallen 😅
En door het niet slapen neemt de spanning in mijn lijf zo toe.
Hopelijk vandaag overdag wat beter.
Man is deze week ook weer een volledige week werken. Dus dat zal niet bijgedragen hebben. Het idee van er alleen voor staan grijpt me op het moment erg aan.
Naja, kindjes uit bed halen, en de week starten 😊
Ik ben langzaam wen beetje klaar met de slaapproblemen... Ik val goed in slaap om 3-4 uur later wakker te worden en dan dus heel moeilijk verder te kunnen slapen, elke nacht weer...
Ik heb meer ruimte in mn hoofd door de medicijnen maar op de angst heeft t verder weinig effect voor mn gevoel, dus wellicht maar eens evalueren bij de huisarts. In t verleden werkte deze anti depressiva heel goed maar nu...? Kan dat überhaupt?
Heb ook besloten om de medicatie gewoon te houden zoals ie nu is, hoogstens wat minder ivm afvallen en ooit stoppen met roken.
Maar die angst voor een volgende mega terugval blijft, droom er soms zelfs over. Gelukkig staan clomipramine, quetiapine en mirtazapine niet bekend om het poop out gedoe wat me wel flink wat vetrouwen in de toekomst geeft..
Er zijn wel wat gevallen bekend waarbij een AD de tweede keer minder werkt. Uit mijn ervaring werkte de medicatie de tweede keer net zo goed.. Alleen was voor mij het gevoel van "Wow ik kan weer leven" wel minder..quote:
[..]
Hoe is het nu?
Ik ben langzaam wen beetje klaar met de slaapproblemen... Ik val goed in slaap om 3-4 uur later wakker te worden en dan dus heel moeilijk verder te kunnen slapen, elke nacht weer...
Ik heb meer ruimte in mn hoofd door de medicijnen maar op de angst heeft t verder weinig effect voor mn gevoel, dus wellicht maar eens evalueren bij de huisarts. In t verleden werkte deze anti depressiva heel goed maar nu...? Kan dat überhaupt?
Goed om te horen dat je al 2 jaar stabiel bent. Hopelijk kun je daar hoop en kracht uit putten.quote:
Ga hier richting de twee jaar echt stabiel zijn, natuurlijk zijn er mindere dagen en soms weken (max 2 ofzo).
Heb ook besloten om de medicatie gewoon te houden zoals ie nu is, hoogstens wat minder ivm afvallen en ooit stoppen met roken.
Maar die angst voor een volgende mega terugval blijft, droom er soms zelfs over. Gelukkig staan clomipramine, quetiapine en mirtazapine niet bekend om het poop out gedoe wat me wel flink wat vetrouwen in de toekomst geeft..
[..]
Er zijn wel wat gevallen bekend waarbij een AD de tweede keer minder werkt. Uit mijn ervaring werkte de medicatie de tweede keer net zo goed.. Alleen was voor mij het gevoel van "Wow ik kan weer leven" wel minder..
Hoi,quote:
[..]
Je zegt niet goed voor jezelf op te kunnen komen. Maar je kunt het wel heel goed op papier verwoorden hier en lijkt op deze manier wel voor jezelf te kunnen gaan staan. Is dat geen idee?
De opmerking je moet niet te streng zijn ken ik heel goed. En die is gewoon echt goed bedoeld van mensen. Ik denk alleen voor ons als je in een depressie zit of te maken hebt met angst, paniek oid. Dat het altijd de kunst is en zal blijven om de balans te vinden tussen mild en streng zijn voor jezelf.
Althans dat is iets waar ik zelf tegenaan loop.
Verder snap ik dat je bang bent voor sociale isolatie en denk zeker dat dat iets is om iets mee te doen.
Het hebben van een gezin tijdens een depressie is pittig maar ook heel fijn. Ja je moet door ook als het niet kan. Maar je hebt wel ritme en regelmaat en iets voor om uit bed te komen/moeten. En het sociale isolement valt al deels weg door elke op het schoolplein te staan.
Nog bedankt voor jouw reactie. Ik had eerder geprobeerd te reageren, echter dan komt er zo'n hele gedachten-stroom in mijn hoofd los en wordt het een te melancholische lange reactie.
Ik worstel hier al mijn hele leven mee, omdat ik ook altijd bevestiging nodig heb van anderen. Nu weet ik best dat ik die bevestiging "uit mezelf moet halen". Alleen daar begin ik nu zelf ook anders over te denken. Ik denk dat ook daar een balans in zit. Ik ben het eens dat je niet alles en alle verantwoordelijkheid van anderen moet laten afhangen, alleen al om het feit dat niemand op exact dezelfde manier denkt als jij: wat helpt voor de ander, hoeft niet persé te helpen voor jou. Je raakt dus altijd teleurgesteld als je anderen verantwoordelijk maakt voor jouw persoonlijk welzijn.
Daartegenover geloof ik wel dat het ook belangrijk is om je tot op zekere hoogte te spiegelen met andere mensen. Als we sociale contacten nodig hebben, moeten we ons hoe dan ook naar elkaar aanpassen om goed met elkaar om te gaan en sociale aansluiting te kunnen vinden. Ik denk dat iedereen dat doet, echter de meeste mensen zijn zich daarvan niet bewust.
Ik heb ook ADHD, waardoor het voor mij een stuk lastiger is om structuur en zelfdiscipline in mijn leven aan te brengen. Echter als ik wat van mijn leven wil maken en enigszins oprechte zelfwaardering wil ervaren, ontkom ik er niet aan om toch een manier te zoeken waardoor dat lukt. Ik wil daar verder niet zielig over doen - het is nou eenmaal zoals het is. Vrijwel iedereen heeft ergens een beperking in. Voor hetzelfde geldt zou ik bijvoorbeeld worstelen met migraine, waardoor het leven ook een stuk lastiger is: bij de pakken neerzitten helpt niet.
Als het slecht met mij gaat, heb ik de neiging om de hele dag achter mijn telefoon of computer te zitten (om mijn faalangst niet te hoeven voelen). Ik ben dan op de computer altijd met langdurige trajecten bezig die nooit af komen. Op den duur staat mijn leven stil en ik kom er niet meer uit. Het is dan heel frustrerend dat maatschappelijke begeleiders etc die nota bene claimen mensen met mijn soort problematiek te kunnen helpen, niks anders kunnen blaten dan "doe maar rustig aan". Ik kan enorm mijn best doen uit te leggen dat het bij mij niet zo werkt en wat ik wel nodig heb: dan kijken ze mij aan alsof ze water zien branden. Als ze überhaupt al reageren, komt het erop neer dat mijn situatie te complex is voor hen. Maar ze nemen dan ook niet de verantwoordelijkheid om te concluderen dat ze niet de geschikte persoon zijn om mij te helpen. Als ikzelf aangeef dat ik ermee wil stoppen want het levert toch niks op, wordt er dus op mij ingepraat dat ik te streng ben voor mezelf en "het de tijd moet geven".
Ik vind het behoorlijk beangstigend om vast te blijven zitten in zo'n situatie. Daardoor stortte ik een paar weken emotioneel helemaal in. Opmerkelijk genoeg ben ik daardoor wel wat meer uit mijn impasse gekomen en kan ik weer dingen doen die mij de afgelopen jaren niet lukten. Ik ben wel achterdochtig en angstig dat er op den duur weer iemand in mijn leven zich opdringt om dat allemaal kapot te maken.
Heb je zelf een idee welke hulp je zou kunnen gebruiken hierbij? Want ik denk dat dat wel iets is wat je zou willen als ik je zo lees?quote:
[..]
Hoi,
Nog bedankt voor jouw reactie. Ik had eerder geprobeerd te reageren, echter dan komt er zo'n hele gedachten-stroom in mijn hoofd los en wordt het een te melancholische lange reactie.
Ik worstel hier al mijn hele leven mee, omdat ik ook altijd bevestiging nodig heb van anderen. Nu weet ik best dat ik die bevestiging "uit mezelf moet halen". Alleen daar begin ik nu zelf ook anders over te denken. Ik denk dat ook daar een balans in zit. Ik ben het eens dat je niet alles en alle verantwoordelijkheid van anderen moet laten afhangen, alleen al om het feit dat niemand op exact dezelfde manier denkt als jij: wat helpt voor de ander, hoeft niet persé te helpen voor jou. Je raakt dus altijd teleurgesteld als je anderen verantwoordelijk maakt voor jouw persoonlijk welzijn.
Daartegenover geloof ik wel dat het ook belangrijk is om je tot op zekere hoogte te spiegelen met andere mensen. Als we sociale contacten nodig hebben, moeten we ons hoe dan ook naar elkaar aanpassen om goed met elkaar om te gaan en sociale aansluiting te kunnen vinden. Ik denk dat iedereen dat doet, echter de meeste mensen zijn zich daarvan niet bewust.
Ik heb ook ADHD, waardoor het voor mij een stuk lastiger is om structuur en zelfdiscipline in mijn leven aan te brengen. Echter als ik wat van mijn leven wil maken en enigszins oprechte zelfwaardering wil ervaren, ontkom ik er niet aan om toch een manier te zoeken waardoor dat lukt. Ik wil daar verder niet zielig over doen - het is nou eenmaal zoals het is. Vrijwel iedereen heeft ergens een beperking in. Voor hetzelfde geldt zou ik bijvoorbeeld worstelen met migraine, waardoor het leven ook een stuk lastiger is: bij de pakken neerzitten helpt niet.
Als het slecht met mij gaat, heb ik de neiging om de hele dag achter mijn telefoon of computer te zitten (om mijn faalangst niet te hoeven voelen). Ik ben dan op de computer altijd met langdurige trajecten bezig die nooit af komen. Op den duur staat mijn leven stil en ik kom er niet meer uit. Het is dan heel frustrerend dat maatschappelijke begeleiders etc die nota bene claimen mensen met mijn soort problematiek te kunnen helpen, niks anders kunnen blaten dan "doe maar rustig aan". Ik kan enorm mijn best doen uit te leggen dat het bij mij niet zo werkt en wat ik wel nodig heb: dan kijken ze mij aan alsof ze water zien branden. Als ze überhaupt al reageren, komt het erop neer dat mijn situatie te complex is voor hen. Maar ze nemen dan ook niet de verantwoordelijkheid om te concluderen dat ze niet de geschikte persoon zijn om mij te helpen. Als ikzelf aangeef dat ik ermee wil stoppen want het levert toch niks op, wordt er dus op mij ingepraat dat ik te streng ben voor mezelf en "het de tijd moet geven".
Ik vind het behoorlijk beangstigend om vast te blijven zitten in zo'n situatie. Daardoor stortte ik een paar weken emotioneel helemaal in. Opmerkelijk genoeg ben ik daardoor wel wat meer uit mijn impasse gekomen en kan ik weer dingen doen die mij de afgelopen jaren niet lukten. Ik ben wel achterdochtig en angstig dat er op den duur weer iemand in mijn leven zich opdringt om dat allemaal kapot te maken.
Fijn dat je je al zo'n tijd stabiel voelt? Heb je toendertijd erg diep gezeten?quote:
Ga hier richting de twee jaar echt stabiel zijn, natuurlijk zijn er mindere dagen en soms weken (max 2 ofzo).
Heb ook besloten om de medicatie gewoon te houden zoals ie nu is, hoogstens wat minder ivm afvallen en ooit stoppen met roken.
Maar die angst voor een volgende mega terugval blijft, droom er soms zelfs over. Gelukkig staan clomipramine, quetiapine en mirtazapine niet bekend om het poop out gedoe wat me wel flink wat vetrouwen in de toekomst geeft..
[..]
Er zijn wel wat gevallen bekend waarbij een AD de tweede keer minder werkt. Uit mijn ervaring werkte de medicatie de tweede keer net zo goed.. Alleen was voor mij het gevoel van "Wow ik kan weer leven" wel minder..
Ik denk dat we allemaal de angst herkennen van een terugval. Ik in ieder geval wel.. En ik zit er nu in 1. Ik stop dus hierna ook niet meer met medicatie. Hoogstens terug naar een onderhoudsdosering. Maar nee stoppen, dat doe ik niet meer.
Hear hear... ik ben ook klaar ben het amper slapen. Ik voel/denk ergens oom dat ik daardoor ook nog maar weinig baad heb bij de Citalopram. Ik merk wel sat het wat doen. Maar echt nog niet wat het zou moeten doen. Niet slapen is echt killing. Ben al depressief. Niet slapen maakt het voor mij gevoelsmatig 100x erger. Zeker door alle gedachten die ik dan snachts heb.quote:
[..]
Hoe is het nu?
Ik ben langzaam wen beetje klaar met de slaapproblemen... Ik val goed in slaap om 3-4 uur later wakker te worden en dan dus heel moeilijk verder te kunnen slapen, elke nacht weer...
Ik heb meer ruimte in mn hoofd door de medicijnen maar op de angst heeft t verder weinig effect voor mn gevoel, dus wellicht maar eens evalueren bij de huisarts. In t verleden werkte deze anti depressiva heel goed maar nu...? Kan dat überhaupt?
Ik mag volgende week naar de psychiater via de huisarts en daar ben ik wel blij mee.. Gewoon omdat die er net iets meer kaas van hebben gegeten. Ik vind namelijk dat de dosering die mijn HA inzet te laag is. Ook omdat ik hiervoor meer heb gebruikt. Verder hoop ik dat hij iets kan beteken qua slaap.
Wenig slaap en weinig eetlust.. verschrikkelijk.
6 weken voor het gaat doen wat het moet doen.quote:
[..]
Hear hear... ik ben ook klaar ben het amper slapen. Ik voel/denk ergens oom dat ik daardoor ook nog maar weinig baad heb bij de Citalopram. Ik merk wel sat het wat doen. Maar echt nog niet wat het zou moeten doen. Niet slapen is echt killing. Ben al depressief. Niet slapen maakt het voor mij gevoelsmatig 100x erger. Zeker door alle gedachten die ik dan snachts heb.
Ik mag volgende week naar de psychiater via de huisarts en daar ben ik wel blij mee.. Gewoon omdat die er net iets meer kaas van hebben gegeten. Ik vind namelijk dat de dosering die mijn HA inzet te laag is. Ook omdat ik hiervoor meer heb gebruikt. Verder hoop ik dat hij iets kan beteken qua slaap.
Wenig slaap en weinig eetlust.. verschrikkelijk.
En de dosis verhogen heeft geen zin momenteel, dan worden de bijwerkingen alleen maar heftiger volgens mij.
Zet hem op he.
[ Bericht 0% gewijzigd door Droopie op 11-02-2025 21:22:51 ]
Nog even terugkomend. Zou ondersteunende slaapmedicatie niet iets kunnen helpen? Of wil je dat niet?quote:
[..]
Hoe is het nu?
Ik ben langzaam wen beetje klaar met de slaapproblemen... Ik val goed in slaap om 3-4 uur later wakker te worden en dan dus heel moeilijk verder te kunnen slapen, elke nacht weer...
Ik heb meer ruimte in mn hoofd door de medicijnen maar op de angst heeft t verder weinig effect voor mn gevoel, dus wellicht maar eens evalueren bij de huisarts. In t verleden werkte deze anti depressiva heel goed maar nu...? Kan dat überhaupt?
Tellen die 6 weken vanaf de start van opbouw, of tel je vanaf dat je aan bent beland bij de goede dosis?quote:
[..]
6 weken voor het gaat doen wat het moet doen.
En de dosis verhogen heeft geen zin momenteel, dan worden de bijwerkingen alleen maar heftiger volgens mij.
Zet hem op he.
En dank je wel he droopie!
Mijn zopiclon begint in te kicken. Die mocht ik goddank nog een keer nu de huisarst donderdag pas aanwezig is. Dus ik typ niet zo helder meer. Maar vind jullie berichtjes hier zo fijn. Je voelt je niet alleen in deze ellende, en ook komen er succeservaringen langs. En dat is heel fijn dat we elkaar zo kunnen steunen en mee denken. Hartjes voor jullie! We got this 💪🏻💪🏻💪🏻 <3<3<3<3<3
Vanaf de start, daarna is het finetunen. Fijn om te horen dat onze steun je goed doet en hopelijk kan je over een paar jaar je ervaringen aan andere doorgeven.quote:
[..]
Tellen die 6 weken vanaf de start van opbouw, of tel je vanaf dat je aan bent beland bij de goede dosis?
Dat wil ik liever niet. Maaar ik dacht gisteravond, ik neem de venlafaxine nu niet in maar morgenochtend en ik heb me toch goed geslapen...quote:
[..]
Nog even terugkomend. Zou ondersteunende slaapmedicatie niet iets kunnen helpen? Of wil je dat niet?
Dus vanmorgen de venlafaxine ingenomen en hopenlijk vannacht weer een goede nacht.... De duizeligheid neem ik nu wel even voor lief.
Owh ja je moet echt opletten met die slaapmedicatie, heb ik ook met zolpidem, dan ben ik aan het appen geweest of serie gekeken en ik kan me het dan gewoon niet meer herinnerenquote:
Ik leg de volgende keer wel mijn telefoon weg als ik Zopiclon heb genomen. Kan me mijn laatste bericht in het "Hoe voel je je" nu topic dus niet neer herrinneren 😅 En dat is best wel een gek/niet fijn gevoel... al was het helemaal geen raar bericht verder. Maar alsnog.
Wat fijn dat dat gewerkt heeft. Die duizeligheid is minder fijn. Maar ergens denk ik dat die goede nachtrust wint?quote:
[..]
Dat wil ik liever niet. Maaar ik dacht gisteravond, ik neem de venlafaxine nu niet in maar morgenochtend en ik heb me toch goed geslapen...
Dus vanmorgen de venlafaxine ingenomen en hopenlijk vannacht weer een goede nacht.... De duizeligheid neem ik nu wel even voor lief.
Ja, maar goed wel geslapen van 11 tot 6. Wel wat wakker tussendoor maar dat was omdraaien en verder slapen 😀quote:
[..]
Owh ja je moet echt opletten met die slaapmedicatie, heb ik ook met zolpidem, dan ben ik aan het appen geweest of serie gekeken en ik kan me het dan gewoon niet meer herinneren
Ja de nachtrust wint zeker! Benieuwd of het vannacht weer zo uitpakt.quote:
[..]
Wat fijn dat dat gewerkt heeft. Die duizeligheid is minder fijn. Maar ergens denk ik dat die goede nachtrust wint?
Sport je?quote:
Maar ik verlang ook naar een leven waarbij ik mij niet meer depressief en waardeloos voel. Ik moet dus ook een beetje streng zijn voor mezelf. Het allerlaatste wat ik wil, is dat het leven aan mij voorbij gaat, omdat ik mij laat leiden door angsten.
Dat is zeker wel fijn, als het maar helpt!quote:
[..]
Ja, maar goed wel geslapen van 11 tot 6. Wel wat wakker tussendoor maar dat was omdraaien en verder slapen 😀
Yep. Fitness.quote:
Wat maakt jou het precies uit dat er wat mensen zijn die eventueel een lage dunk van jou hebben en denken dat je niets van je leven wil maken?quote:
Ik zit met het volgende dilemma.
Door de chronische depressieve klachten ben ik vaak vooral moe en wat dat betreft zou ik het liefst de hele dag op mijn nest willen liggen.
Maar ik verlang ook naar een leven waarbij ik mij niet meer depressief en waardeloos voel. Ik moet dus ook een beetje streng zijn voor mezelf. Het allerlaatste wat ik wil, is dat het leven aan mij voorbij gaat, omdat ik mij laat leiden door angsten.
Ik hoor van andere mensen alleen maar "Je moet niet te streng zijn voor jezelf!". Dat ik het van lui hoor die zelf geen ervaring hebben met depressies etc is tot daaraan toe. Maar ik hoor het ook vooral van lotgenoten + van bijvoorbeeld maatschappelijk begeleiders.
Die laatsten benaderde ik juist met de bedoeling om niet terug te zakken in sociale isolatie, maar het heeft tot nu toe alleen maar averechts gewerkt, want ik voelde mij door hen als een klein kind behandeld. Dat gaf ik ook elke keer aan, maar dan kijken ze mij aan alsof ze water zien branden: alsof ik met mijn vermeende geesteszieke gedachten dingen zeg die helemaal nergens op slaan. Ze kwamen bij mij langs en konden alleen al uit hoe mijn huishouden eruitzag afleiden dat het niet goed ging met mij en dat het des te harder nodig was dat er maatregelen genomen werden. Het enige wat ze konden blaten, was "Doe het maar rustig aan!" Met zo'n mierzoet geveinsd empathisch toontje waarbij ik alleen maar kotsneigingen krijg.
Sinds het begin van dit jaar zijn mijn paniekaanvallen weer teruggekomen. Ik vind het hartstikke beangstigend. Het kan in mijn perceptie twee dingen betekenen:
- Iedereen heeft zo'n lage dunk van mij dat ze zich niet kunnen voorstellen dat ik net als de meeste mensen ook iets van mijn leven wil maken.
- Ikzelf ben te dom of emotioneel te onvolwassen om te kunnen begrijpen wat anderen bedoelen. Dus het komt nooit meer goed met mij.
Ik loop in wezen mijn hele leven al tegen dit patroon aan. De constante factor is dat ik niet voldoende voor mezelf op kan komen. Als je dat niet kan, kunnen mensen geen respect voor je opbrengen en blijf je in een patroon zitten waarbij anderen op welke manier dan ook misbruik van je maken. (Mensen die jou zielig vinden en daardoor de neiging hebben om jou te bemoederen, maken ook misbruik van de situatie. Ze denken zelf dat ze zich inzetten voor jou, echter in werkelijkheid gaat het niet om jouw welzijn maar om dat van henzelf).
Omdat ik mij daarbij onbegrepen en eenzaam voel.quote:
[..]
Wat maakt jou het precies uit dat er wat mensen zijn die eventueel een lage dunk van jou hebben en denken dat je niets van je leven wil maken?
En zijn de nachten hierna ook goed gegaan? En wordt de zuizeligheid overdag al wat minder?quote:
[..]
Ja de nachtrust wint zeker! Benieuwd of het vannacht weer zo uitpakt.
Je was aan het twijfelen toch of de dosering wel voldoende zou zijn? Lijkt het ondertussen al wat beter/meer zijn werk te doen?
Ja afgelopen nacht was eigenlijk ook weer prima, lijkt wel alsof ik nu wat meer last heb van bijwerkingen als paniek/angst, dat had ik minder toen ik t s'avonds innam... maar goed dat kan ook toeval zijn na een drukke week. Ik kijk het gewoon nog even aan.quote:
[..]
En zijn de nachten hierna ook goed gegaan? En wordt de zuizeligheid overdag al wat minder?
Je was aan het twijfelen toch of de dosering wel voldoende zou zijn? Lijkt het ondertussen al wat beter/meer zijn werk te doen?
Hoe is het met jou? Week weer overleefd?
De week overleefd ja. Maar zie nu alweer op tegen het alleen zijn komende week.. Dat gevoel ken ik niet. Ben het zo gewend, maar toch valt dat me nu heel zwaar.quote:
[..]
Ja afgelopen nacht was eigenlijk ook weer prima, lijkt wel alsof ik nu wat meer last heb van bijwerkingen als paniek/angst, dat had ik minder toen ik t s'avonds innam... maar goed dat kan ook toeval zijn na een drukke week. Ik kijk het gewoon nog even aan.
Hoe is het met jou? Week weer overleefd?
Vrijdag gesprek gehad bij de POH-GGZ. En dit was eigenlijk niet wat ik er van gehoopt had. Dus ben een beetje uit het veld geslagen. Ze gaf aan dat ze me wilt aanmelden voor traumabehandeling. Iets wat ik snap, maar wat ik nu niet wil. Ik wil leren hoe ik beter mijn grenzen aangeef. Hoe ik lekkerder in mijn vel kom te zitten. En voelde ne eigenlijk alles behalve gehoord, ze had haar conclusie al klaar zeg maar. En over 4 weken pas weer een vervolg. Sorry, maar dat moet me de komende tijd gaan helpen?
Woensdag naar de psychiater, hopelijk is dat een fijnere ervaring.
Wat naar dat je nog zo last heb van de angst en paniek. Herkenbaar ook. Gaat geen dag voorbij dat ik geen spanning in mijn lijf heb. Denk je wel dat je op de goede dosering zit? En ga je nog andere hulp krijgen dan de medicatie?
Ik zit zelf te denken om eens te gaan kijken naar psycho somatische oefentherapie.. Kijken of dat dat me kan helpen met de spanning in mijn lijf.
Antwoord van mijn POH op de vraag heb je nog tips voor de spanning in mijn lijf: "Ja dat kun je gewoon googlen, daar vind je zo veel. Of ga tuinieren..."
Maar ik snap je wel, wat jij nodig hebt nu (denk ik) een fijne hulpverlener die je bij de hand neemt, goed voorbereid en na een evt. heftige trauma behandeling (EMDR?) je opvangt en nazorg geeft.
Met een simpele opmerking kan de GGZ mevrouw de kriebels geven omdat jij je nu er niet klaar voor voelt.
Vind ik niet zo gek hoor.
Ik heb al zoveel therapie gehad dat ik niet echt sta te springen om weer ergens te starten.... ik WEET in theorie namelijk best wel waar t mis gaat maar t leven laat zich niet altijd dwingen en et gebeuren gewoon veel dingen die niet in de "optimale" categorie vallen...quote:
[..]
De week overleefd ja. Maar zie nu alweer op tegen het alleen zijn komende week.. Dat gevoel ken ik niet. Ben het zo gewend, maar toch valt dat me nu heel zwaar.
Vrijdag gesprek gehad bij de POH-GGZ. En dit was eigenlijk niet wat ik er van gehoopt had. Dus ben een beetje uit het veld geslagen. Ze gaf aan dat ze me wilt aanmelden voor traumabehandeling. Iets wat ik snap, maar wat ik nu niet wil. Ik wil leren hoe ik beter mijn grenzen aangeef. Hoe ik lekkerder in mijn vel kom te zitten. En voelde ne eigenlijk alles behalve gehoord, ze had haar conclusie al klaar zeg maar. En over 4 weken pas weer een vervolg. Sorry, maar dat moet me de komende tijd gaan helpen?
Woensdag naar de psychiater, hopelijk is dat een fijnere ervaring.
Wat naar dat je nog zo last heb van de angst en paniek. Herkenbaar ook. Gaat geen dag voorbij dat ik geen spanning in mijn lijf heb. Denk je wel dat je op de goede dosering zit? En ga je nog andere hulp krijgen dan de medicatie?
Ik zit zelf te denken om eens te gaan kijken naar psycho somatische oefentherapie.. Kijken of dat dat me kan helpen met de spanning in mijn lijf.
Antwoord van mijn POH op de vraag heb je nog tips voor de spanning in mijn lijf: "Ja dat kun je gewoon googlen, daar vind je zo veel. Of ga tuinieren..."
Het komt vast goed... gewoon blijven ademen.
Vervelend dat je zo'n tegenvallende ervaring hebt gehad en je niet gehoord voelt. Je mag altijd nee zeggen he tegen een behandeling die voorgesteld wordt... hopenlijk voel je je bij de psych beter gehoord. Succes komende week.
Waar ben je bang voor…? En welke persoon zou je willen zijn..?quote:
Ik weet niet hoe ik me moet voelen, ik kan eind deze week terecht bij de praktijkondersteuner, heb dat zelf besloten in verband met de lange wachttijd. Midden in de nacht wakker geworden, af en aan aan het huilen. Constant gevoel van groot verdriet. Ik voel me bang, zowel voor mezelf als voor de toekomst. Ik ben niet de persoon die ik graag zou willen zijn.
Hoe is het nu met je? Hoe was het bij de psychiater?quote:
[..]
De week overleefd ja. Maar zie nu alweer op tegen het alleen zijn komende week.. Dat gevoel ken ik niet. Ben het zo gewend, maar toch valt dat me nu heel zwaar.
Vrijdag gesprek gehad bij de POH-GGZ. En dit was eigenlijk niet wat ik er van gehoopt had. Dus ben een beetje uit het veld geslagen. Ze gaf aan dat ze me wilt aanmelden voor traumabehandeling. Iets wat ik snap, maar wat ik nu niet wil. Ik wil leren hoe ik beter mijn grenzen aangeef. Hoe ik lekkerder in mijn vel kom te zitten. En voelde ne eigenlijk alles behalve gehoord, ze had haar conclusie al klaar zeg maar. En over 4 weken pas weer een vervolg. Sorry, maar dat moet me de komende tijd gaan helpen?
Woensdag naar de psychiater, hopelijk is dat een fijnere ervaring.
Wat naar dat je nog zo last heb van de angst en paniek. Herkenbaar ook. Gaat geen dag voorbij dat ik geen spanning in mijn lijf heb. Denk je wel dat je op de goede dosering zit? En ga je nog andere hulp krijgen dan de medicatie?
Ik zit zelf te denken om eens te gaan kijken naar psycho somatische oefentherapie.. Kijken of dat dat me kan helpen met de spanning in mijn lijf.
Antwoord van mijn POH op de vraag heb je nog tips voor de spanning in mijn lijf: "Ja dat kun je gewoon googlen, daar vind je zo veel. Of ga tuinieren..."
Sinds ik de medicijnen in de ochtend neem slaap ik beter,Ik ben over het geheel wel rustiger maar soms steekt het ineens zn kop weer op, paniek zomaar om niets, mijn angststoornis hangt heel erg samen met angst voor ziekte en overgeven en toen zoon vd week thuis kwam en zei dat ie heel misselijk was zat ik direcht in mijn verstijving... had gehoopt dat dat wel wat minder had geweest nu...
Er werd mij nog wel even nadrukkelijk verteld dat ik echt niet meer moet stoppen... dat we dat na 3x proberen niet meer moeten willen omdat het elke keer zo klote afloopt.
Hoe is het met iedereen hier?
Lijkt inderdaad wel verstandig om door te blijven slikken... maar ik begrijp ook je neiging om toch te kijken hoe het zonder gaat.quote:
Vandaag weer controle gehad bij de huisarts, gaan de medicijnen toch nog een klein stukje ophogen. Om te kijken of we dat laatste randje van belemmerende paniek en angst kunnen schaven.
Er werd mij nog wel even nadrukkelijk verteld dat ik echt niet meer moet stoppen... dat we dat na 3x proberen niet meer moeten willen omdat het elke keer zo klote afloopt.
Hoe is het met iedereen hier?
@Aberkullie, merk je er iets van?
Hier wel aardig, midden in een verbouwing, daar ga ik niet zo goed op, maar ze liggen aardig op schema en ik heb weer een beetje overzicht (en overal stof
). Afgelopen weekend een flinke dip gehad waarin ik niet heel ver zat van mijn auto tegen een boom oid parkeren, maar dat is dan een opstapeling van onduidelijkheden, waardoor het zo'n grote brij wordt in mn hoofd dat ik het met geen mogelijkheid meer overzie en tegen een boom rijden op hoge snelheid, dan een oplossing lijkt .Maar niet gedaan, intussen ook weer meer orde in mn kop en dan voelt het ook wat rustiger weer voor nu.
Dat lijkt me lastig, is de verwachting dat het nog wel effect gaat geven?quote:
Ik krijg eigenlijk alleen maar vage antwoorden dat ik nog even vol moet houdenquote:
[..]
Dat lijkt me lastig, is de verwachting dat het nog wel effect gaat geven?
quote:
dit stemt me verdrietig.Het is wat het isquote:
Hoelang duurt het nog Aberkullie?quote:
[..]
Ik krijg eigenlijk alleen maar vage antwoorden dat ik nog even vol moet houden
Nog 6 keerquote:
[..]
Hoelang duurt het nog Aberkullie?
Ik weet het, en ook dat stemt me verdrietig.quote:
God meid, wat hoop ik dat het beter zal gaan. Ik ga voor je bidden!quote:
Dat is echt lief, dank jequote:
[..]
God meid, wat hoop ik dat het beter zal gaan. Ik ga voor je bidden!
Oh dat is vervelendquote:
[..]
Ik krijg eigenlijk alleen maar vage antwoorden dat ik nog even vol moet houden
ik hoop dat nog even volhouden uiteindelijk wat op gaat leveren voor je Beetje jammer, hopenlijk snel voorbij.
Hoe is het met iedereen hier?
Het gaat nog steeds goed, nog steeds aan het werk, dezelfde baan ook. Lekker veel te doen, uitdagend en goede stress. Iedereen vond het een té grote stap: na 5 jaar burn-out/depressie/suicide/paaz*2 en de rest, weer fulltime terug ipv van eerst 3 dagen of zo. Maar ja, ik werk in een sector waar het meestal alles of niet is, net zoals ikzelf (al kan ik nu wel beter omgaan met grenzen.)
Ik was door omstandigheden wel voorbereid: ik zag overal schaduwen en demonen in de hoeken en zich verstoppen achter deuren en banken, dus ik was al naar de HA geweest voor een verwijzing naar GGZ, want dat voelt niet helemaal normaal aan
Maar tegen de tijd dat ik begon aan het GGZ traject, was ik ook wel toe aan de baan. Ondanks dat het geen behandeling of zo is, is het wel eens per 6-8 weken gewoon ff babbelen, over hoe het gaat, waar ik tegenaanloop. Van die dingen die je niet deelt met vrienden en collega's om het zo maar te zeggen.
Dat werkt tot nu toe heel goed voor mij! Uit de bijstand, geen toeslagen meer, af van de belastingdienst en zulks, dat geeft veel rust.
Ik heb een beetje teruggelezen en veel gaat over slecht slapen. Ik heb nog altijd quetiapine als "zo nodig". Ik gebruik er 10 per 18 maanden of zo. Niet om te slapen, want ik val altijd wel in slaap, maar doorslapen is een probleem. Of nachtmerries. Of piekeren.
Quetiapine helpt voor mij gewoon om KO te gaan. pilletje van 25 mg, en half uur later lig ik 12 uur plat.
Ingesteld op 112.5mg venlafaxine gaat dit tegenwoordig best heel goed, kan ik mij goed door dingen heen slaan... en toen kwam de bom. Mijn vader blijkt uitgezaaide longkanker te hebben... en ik heb vandaag dus paniek op paniek op angst... angst voor zijn ziektebed, angst hem kwijt te raken.... 1 oxazepam is vandaag niet genoeg dus ik ga er zo vh slapen nog 1 ingooien, Ik ben kapot van de spanning..
Daarnaast veel verdriet, zorgen eb vragen die nog niet beantwoordt zijn en dat vooralsnog ook niet zullen worden...
Ik hoop dat de spanning snel weer af gaat nemen anders in overleg met de huisarts.
Sterktequote:
De trigger van mijn angststoornis is altijd ziekte geweest, het zij van mezelf, het zij van mijn naasten...
Ingesteld op 112.5mg venlafaxine gaat dit tegenwoordig best heel goed, kan ik mij goed door dingen heen slaan... en toen kwam de bom. Mijn vader blijkt uitgezaaide longkanker te hebben... en ik heb vandaag dus paniek op paniek op angst... angst voor zijn ziektebed, angst hem kwijt te raken.... 1 oxazepam is vandaag niet genoeg dus ik ga er zo vh slapen nog 1 ingooien, Ik ben kapot van de spanning..
Daarnaast veel verdriet, zorgen eb vragen die nog niet beantwoordt zijn en dat vooralsnog ook niet zullen worden...
Ik hoop dat de spanning snel weer af gaat nemen anders in overleg met de huisarts.
wat een onzekerheid voor jullie zo en wat begrijpelijk, maar ook naar dat het je angst en paniek zo triggert. Pas goed op jezelf en trek op tijd aan de bel, of als je goed contact hebt met je huisarts, misschien sowieso even laten weten hoe het gaat.Heel veel sterkte lieve GM87 😘 Dit is niet niks waar je doorheen gaat. En helaas voor mij een herkenbare situatie..quote:
De trigger van mijn angststoornis is altijd ziekte geweest, het zij van mezelf, het zij van mijn naasten...
Ingesteld op 112.5mg venlafaxine gaat dit tegenwoordig best heel goed, kan ik mij goed door dingen heen slaan... en toen kwam de bom. Mijn vader blijkt uitgezaaide longkanker te hebben... en ik heb vandaag dus paniek op paniek op angst... angst voor zijn ziektebed, angst hem kwijt te raken.... 1 oxazepam is vandaag niet genoeg dus ik ga er zo vh slapen nog 1 ingooien, Ik ben kapot van de spanning..
Daarnaast veel verdriet, zorgen eb vragen die nog niet beantwoordt zijn en dat vooralsnog ook niet zullen worden...
Ik hoop dat de spanning snel weer af gaat nemen anders in overleg met de huisarts.
Logisch dat jouw angst en paniek dit hier meteen in vastgrijpen. Goed voor jezelf zorgen, ik zou wat Nijna ook aangeeft ook even contact opnemen met de huisarts. Dan zijn ze in ieder geval op de hoogte.
Ik hoop dat jullie snel wat antwoorden zullen krijgen op de vragen die jullie hebben. En dat je vader niet teveel pijn en klachten ervaart op dit moment.
Gaat echt best wel ruk namelijk. Ben gewoon zoals altijd functioneel, kan heus nog wel van dingetjes genieten, maar van binnen gaat het echt wel ruk op dit moment.
Misschien kun je er helemaal niets mee, maar ChatGPT is in mijn ervaring best een goede gesprekspartner/psycholoog. Ik weet natuurlijk niet met welke vragen en issues je precies zit, maar ChatGPT is er altijd, wordt je niet zat, heeft veel kennis. Wellicht is het iets voor je.quote:
Iemand tips voor hulp op het gebied van zingeving en levensvragen? M'n psycholoog is ook maar een GZ-psycholoog, dus dat stukje mist ze wel een beetje, al kan ze het wel enigzins hoor, maar kan altijd wat extra.
Gaat echt best wel ruk namelijk. Ben gewoon zoals altijd functioneel, kan heus nog wel van dingetjes genieten, maar van binnen gaat het echt wel ruk op dit moment.
Mwa, wel geprobeerd, maar ChatGPT werkt voor mij totaal niet. Als ik mijn eigen psycholoog vergelijk met ChatGPT is de laatste echt zeer, zeer matig.quote:
[..]
Misschien kun je er helemaal niets mee, maar ChatGPT is in mijn ervaring best een goede gesprekspartner/psycholoog. Ik weet natuurlijk niet met welke vragen en issues je precies zit, maar ChatGPT is er altijd, wordt je niet zat, heeft veel kennis. Wellicht is het iets voor je.
Of heb je bijv meer aan een (life)coach?
Het is echt zoeken wat past denk ik.
Vind het zo jammer dat het trillen echt een ding is waardoor ik ook op momenten ben gestopt met de medicatie.
Mijn arts zei dat ze een andere medicijn hebben maar dat zorgt er juist voor dat je weer trager bent en dat lijkt me ook helemaal niks.
Ik weet dat jullie geen artsen zijn, maar kennen jullie medicatie die ongeveer hetzelfde hebben? Dan kan ik deze voorleggen bij mijn arts. Het liefst medicatie waar je niet enorm van aankomt en Risperdal heb ik liever niet omdat je daar borstvorming van krijgt.
Ik hoop dat je wandelt. Het zou kunnen verlichten.quote:
Ondertussen 3,5 maand last van relapse PTSS symptomen. 2 weken geleden begonnen met SSRI (citlopram) en in tussentijd veel pammetjes om de angsten te verlichten. Hoop dat het aanslaat, nog ong 6 weken wachten tot therapie. Als dat allemaal niet helpt dan word suicide opeens erg interessant. Het is niet te harden.
Ik probeer het, maar m'n gedachten zijn niet te stoppen. Erg raar, want had 8 jaar geen of amper symptomen.quote:
[..]
Ik hoop dat je wandelt. Het zou kunnen verlichten.
Kun je je gedachten opschrijven? Zodat het uit je systeem gaat?quote:
[..]
Ik probeer het, maar m'n gedachten zijn niet te stoppen. Erg raar, want had 8 jaar geen of amper symptomen.
Werkt niet. Het beste wat werkt is bier. Heb wel besloten volgende week weer te beginnen met werken, hopelijk kom ik dan een beetje uit mijn hoofd.quote:
[..]
Kun je je gedachten opschrijven? Zodat het uit je systeem gaat?
Ik hoop het voor je. Afleiding lijkt me goed! Sterkte!quote:
[..]
Werkt niet. Het beste wat werkt is bier. Heb wel besloten volgende week weer te beginnen met werken, hopelijk kom ik dan een beetje uit mijn hoofd.
Dankjequote:
[..]
Ik hoop het voor je. Afleiding lijkt me goed! Sterkte!
Ja, lifecoach is misschien wel wat. Is hier iemand die voorheen ook GZ-psycholoog was en nu meer lifecoach is geworden. Ga die eens een mailtje sturen. En ik ben echt ontzettend tevreden met m'n psycholoog, want sinds ik bij haar ben ipv mijn POH-GGZ is dat echt een wereld van verschil.quote:
Ik denk dat het er ook een beetje aan ligt met wat voor vragen je zit? Vaak denk ik ook dat het niet aan de titel logt die de persoon draagt maar of je zodanig compatibel bent dat je tot bepaalde punten komt qua gesprek.. Voorbeeld soms kan een POH-GGZ meer bereiken als een 1e of 2e lijns psycholoog.
Of heb je bijv meer aan een (life)coach?
Het is echt zoeken wat past denk ik.
Hoe besluiten jullie met een milde tot matige depressieve klachten om antidepressiva te nemen? Ik wil dat namelijk absoluut niet, ik 'white knuckle' het gewoon al jaren. Licht is wel te doen, matige is eigenlijk wel heel lastig, maar soms zit ik net even een randje daaroverheen. Het sluipt dan echt in m'n onderbewuste, want ik ben verder gewoon functioneel, alleen van binnen is het heel kut, slaap dan niet echt goed meer en heb constant van die zware dromen over mijn leven en mijn dood.
Ach ja, we gaan wel gewoon weer door.
Waarom wil je het absoluut niet?
Als ik maar oplet dat ik niet te lang en te veel over mijn grenzen ga, dan lukt het best aardig om mijn stemming enigszins stabiel te houden.
Als ik ga wankelen is dat over het algemeen echt een teken van overbelasting tot nu toe.
In mijn behandelplan staat wel dat als ik weer depressief wordt dat ik dan mijn laatste antidepressivum weer ga slikken (mao-remmer), maar als het even kan wil ik graag zonder, want het dieet wat daarbij zat vond ik ingewikkeld.
Maar ik moet zeggen dat het me echt wel op de goede weg heeft geholpen toen ik het ging slikken. Na een paar weken trokken de donkere wolken wat weg en was er ruimte voor behandeling. Dat had ik met alle antidepressiva die ik daarvoor had geslikt niet.
Nou, ik weet wel ongeveer waar het vandaan komt, maar omdat te fixen moet ik echt wel een hele ommezwaai maken op het gebied van bijvoorbeeld carrière en dat is heel lastig en een jarenlang proces. Ga niet m'n persoonlijke leven hier beschrijven hoor ivm privacyy. AD nemen voelt dan zo van in de pas lopen, dat vind ik eerlijk gezegd onzin. Vind het discours ook een beetje meh, dingen zoals somberheid en burn-out, zijn niet alleen individuele problemen maar net zo goed collectieve symptomen van een 'verziekte' samenleving. Maatschappelijke oorzaken blijven veelal uit beeld. En natuurlijk zal ik wel een beetje aanleg hebben voor angst en somberheid, maar er is an sich niet iets mis met mij ofzo.quote:
Ik heb lang geknokt tegen de anti depressiva maar zo blij dat ik n aantal mnd geleden toch weer begonnen ben. Het geeft mij zoveel rust in mijn hoofd.. en ja het vlakt emoties af maar dat vind ik momenteel niet erg. Ik heb het overigens vooral voor angststoornis
Waarom wil je het absoluut niet?
Ik ben moe
Mijn verbazing in het leven is hoe de fok andere mensen zo veel energie kunnen hebben.quote:
En ik weet dat ik er niet zwaar aan moet tillen. Maar tocht doet het wat met me. 8 jaar geleden kreeg in de diagnose angststoornis gericht op ziekte met trekken van een paniekstoornis. En gisteren de diagnose (recidiverende) depressieve stoornis en paniekstoornis. Tuurlijk weet ik dat ik depressieve klachten heb. Ik dacht alleen zelf meer aan een diagnose om de traumahoek..
Hoe gingen jullie er mee om toen je een doagnose kreeg? Is het normaal dat ik het hier moeilijk mee heb?
Waarom vind je dat interessant? Wat is dat labeltje er extra bij? Je kan altijd wel wat vinden, altijd, maar dat is gewoon menselijke variatie, alleen dan schiet het hier en daar een beetje uit waardoor het "abnormaal" wordt, maar voor mij is er niets iets wat bestaat wat die diagnose is, een object ofzo wat we kunnen onderzoeken.quote:
Hoe gingen jullie er mee om toen je een doagnose kreeg? Is het normaal dat ik het hier moeilijk mee heb?
Maar nee, ik heb geen diagnose, interesseert me eigenlijk ook niet, want je kan altijd wel wat er op plakken: bij mij dan somberheid en angst. M'n psycholoog werkt ook gewoon met wat zijn je sterke en zwakke punten, waar loop je tegenaan, etc. en die heeft nog nooit het woordje diagnose gebruikt. Menselijk gedrag is kwalitatief altijd hetzelfde.
En op zich heb ik ook niets met diagnoses. Echt hoort dit er in de SGGZ er wel bij. En is het dan toch ff slikken als je het op papier hebt staan. Mijn regiebehandelaar gaf ook aan dat ik er niet teveel waarde aan moet hechten. En dat probeer ik ook..
Maar daardoor was ik wel benieuwd naar ervaringen van anderen.
Ik zie het verder als erkenning. "Zie je wel, ik ben niet gek, ik heb 'gewoon' hulp nodig".
Dat zei mijn moeder ook al, in andere woorden. Ze zie dat ze eigenlijk wel blij oa dat ik nu een diagnose op papier heb omdat het me misschien wat zal steunen in bijv mijn strijd met de bedrijfsarts. Maar dat het eigenlijk ook niets veranderd. Maar me nu hopelijk wel gaat helpen dppr een goede behandeling.quote:Op zaterdag 5 juli 2025 23:03 schreef TheGirlNextDoor het volgende:
Een diagnose is vooral nodig zodat je de behandeling(en) die je 'nodig' hebt vergoed kan krijgen.
Ik zie het verder als erkenning. "Zie je wel, ik ben niet gek, ik heb 'gewoon' hulp nodig".