Depressie & Angst #176 De tijd heelt…

quote:

Op donderdag 6 februari 2025 14:45 schreef Aapje30 het volgende:

[..]
Dat dus inderdaad. Dat heb ik ook zo. Als ik niet ga bij komen word het uit eindelijk erger

Ik heb er geen goede tips voor eigenlijk.
Het ramt door de alprozolam heen, nu ga ik als ik een kroeg (bv voor voetbal) om het half uur even buiten zitten / praten.

Verjaardag sla ik over. Ga ik dagje later langs als.er 30 man zijn geweest.

Me, my ps5 en dat is vaak prima
En de uitzonderingen pak ik met de nadelen die ik ervaar.

Maar mijn maatje vraagt bv wel eens of ik meega naar een pubquiz, kan, maar dan ga ik de dag erna niet werken

Heb per 1 maart een nieuwe baan, dan ben ik daar niet op donderdag, dan is de batterij leeg/ te veel spanning.

Ik hoorde een keer bij een podcast van een radio dj. Die had dat ook bij meer mensen dan 6 werd ie getriggerd, werd ie mesjogge in zijn hoofd en kreeg ie de drang om te gaan gelden.
Dat herkende ik op mijn werk ook, dat werd ik onrustig.begon ik veel te praten

Heb je een psych?

quote:

Op donderdag 6 februari 2025 14:58 schreef Droopie het volgende:

[..]
Ik heb er geen goede tips voor eigenlijk.
Het ramt door de alprozolam heen, nu ga ik als ik een kroeg (bv voor voetbal) om het half uur even buiten zitten / praten.

Verjaardag sla ik over. Ga ik dagje later langs als.er 30 man zijn geweest.

Me, my ps5 en dat is vaak prima
En de uitzonderingen pak ik met de nadelen die ik ervaar.

Maar mijn maatje vraagt bv wel eens of ik meega naar een pubquiz, kan, maar dan ga ik de dag erna niet werken

Heb per 1 maart een nieuwe baan, dan ben ik daar niet op donderdag, dan is de batterij leeg/ te veel spanning.

Ik hoorde een keer bij een podcast van een radio dj. Die had dat ook bij meer mensen dan 6 werd ie getriggerd, werd ie mesjogge in zijn hoofd en kreeg ie de drang om te gaan gelden.
Dat herkende ik op mijn werk ook, dat werd ik onrustig.begon ik veel te praten

Heb je een psych?

Wel goed dat je dan na zo een avond pubquiz niet gaat werken, dan kan je echt even bij komen! Is ook wel veel dan zoveel mensen. Wat gek he dat je dan de drang krijgt om veel te praten.

Ik heb dat anders ik word dan heel stil en ga echt in mn koppie zitten.

Nee zit al wel heel lang in de psychiatrie, heb nog wel een verpleegkundig specialist die ik wekelijks spreek en ik woon begeleid.

quote:

Op donderdag 6 februari 2025 15:01 schreef Aapje30 het volgende:

[..]
Wel goed dat je dan na zo een avond pubquiz niet gaat werken, dan kan je echt even bij komen! Is ook wel veel dan zoveel mensen. Wat gek he dat je dan de drang krijgt om veel te praten.

Ik heb dat anders ik word dan heel stil en ga echt in mn koppie zitten.

Nee zit al wel heel lang in de psychiatrie, heb nog wel een verpleegkundig specialist die ik wekelijks spreek en ik woon begeleid.

Op mijn werk word ik druk. Want vaak is het niet eens heel gehorig ofzo? Meer gebrek aan prikkels ofzo? In een pub word ik ook introvert en stil. T werkt verlammend, maar dat heb ik bv ook op vakantie naar drukke plekken (maar daar heb ik ook een weg in gevonden).

quote:

Op donderdag 6 februari 2025 15:07 schreef Droopie het volgende:

[..]
Op mijn werk word ik druk. Want vaak is het niet eens heel gehorig ofzo? Meer gebrek aan prikkels ofzo? In een pub word ik ook introvert en stil. T werkt verlammend, maar dat heb ik bv ook op vakantie naar drukke plekken (maar daar heb ik ook een weg in gevonden).

Klinkt wel alsof je er best goed mee om gaat! Werkt zeker verlammend.
Ik probeer dus ook mn weg er wat meer in te vinden, door bijv niet de drukte in te gaan dus vermijden

Ik herken dit ook wel Aapje en Droopie. Ik denk dat het door een overload aan prikkels komt en ik die dan niet helemaal lekker kan verwerken. Verder ben ik denk ik wel echt hoog-sensitief aangelegd. Dus ben ook erg gevoelig voor sfeer etc.

quote:

Op donderdag 6 februari 2025 16:07 schreef J0ycie88 het volgende:
Ik herken dit ook wel Aapje en Droopie. A) Ik denk dat het door een overload aan prikkels komt en ik die dan niet helemaal lekker kan verwerken. B) Verder ben ik denk ik wel echt hoog-sensitief aangelegd. Dus ben ook erg gevoelig voor sfeer etc.

Hier dit ook heel herkenbaar - zowel A als B.

Heb wel een soort weg erin gevonden, door het soms maar gelaten over me heen te laten komen.
Drukte in de trein, in de IKEA, in de lange drukke rij bij de kassa, schreeuwende kids en zo...

Concentreren op mn muziekje is dan wel fijn, en/of een (keel)snoepje wat ik dan neem. Eventjes een andere sensatie. Letterlijk.

De overprikkeling herken ik ook, ik ga ook niet graag meer naar grote markten of festivals ofzo, Soms heb ik t al als mijn eigen kinderen teveel gillen ed..

quote:

Op donderdag 6 februari 2025 15:08 schreef Aapje30 het volgende:

[..]
Klinkt wel alsof je er best goed mee om gaat! Werkt zeker verlammend.
Ik probeer dus ook mn weg er wat meer in te vinden, door bijv niet de drukte in te gaan dus vermijden

Of gewoon stoicijns met je noisecancelling oordopjes door drukke straten lopen

quote:

Op donderdag 6 februari 2025 17:19 schreef Droopie het volgende:

[..]
Of gewoon stoicijns met je noisecancelling oordopjes door drukke straten lopen

Dat is ook een goed idee !

Vandaag had ik weer een afspraak bij de huisarts. Ze wilde even kijken hoe het nu met me ging na 3 nachten slaapmedicatie. En hoewel het dan tot voelt om naar de huisarts te moeten, want: bevestiging dat het er toch echt wat is. Was het wel weer een fijn gesprek.

Ik zou nog 2 nachten de Zopiclon mogen gebruiken. Maar zelf aangegeven dat ik dat liever nog naar 1 nacht gebruim zodat ik de eerste nacht zonder niet alleen ben en dat is prima. Verder opbouwen met de AD. Maar ze merkte al wel een verandering in hoe ik klonk en eruitzag, en dat merk ik zelf ook.
Mocht het slapen toch weer verslechteren moet ik aan de bel trekken en zouden we evt naar Seroquel kunnen gaan kijken omdat ze ergens toch wel het idee heeft dat het niet slapen door piekeren komt. Ook over eventuele vervolgstappen gehad qua hulp/behandeling. Maar dat moet ik verder uitdenken met de POHGGZ gaf ze aan.

Verder volgende week vrijdag naar de POH GGZ. En heb ik ook een verwijzing naar de psychiater waar ik 19 februari al terecht kan! Week daarna weer een fysieke afspraak bij de huisarts.

Voel me gezien en gehoord. En dat is fijn. Psychiater is redelijk nieuw voor me, dus geen idee wat ik daar van moet en kan verwachten. Dat maakt het ergens spannend. Maar we zijn weer wat stappen vooruit!

Ik zit met het volgende dilemma.

Door de chronische depressieve klachten ben ik vaak vooral moe en wat dat betreft zou ik het liefst de hele dag op mijn nest willen liggen.

Maar ik verlang ook naar een leven waarbij ik mij niet meer depressief en waardeloos voel. Ik moet dus ook een beetje streng zijn voor mezelf. Het allerlaatste wat ik wil, is dat het leven aan mij voorbij gaat, omdat ik mij laat leiden door angsten.

Ik hoor van andere mensen alleen maar "Je moet niet te streng zijn voor jezelf!". Dat ik het van lui hoor die zelf geen ervaring hebben met depressies etc is tot daaraan toe. Maar ik hoor het ook vooral van lotgenoten + van bijvoorbeeld maatschappelijk begeleiders.

Die laatsten benaderde ik juist met de bedoeling om niet terug te zakken in sociale isolatie, maar het heeft tot nu toe alleen maar averechts gewerkt, want ik voelde mij door hen als een klein kind behandeld. Dat gaf ik ook elke keer aan, maar dan kijken ze mij aan alsof ze water zien branden: alsof ik met mijn vermeende geesteszieke gedachten dingen zeg die helemaal nergens op slaan. Ze kwamen bij mij langs en konden alleen al uit hoe mijn huishouden eruitzag afleiden dat het niet goed ging met mij en dat het des te harder nodig was dat er maatregelen genomen werden. Het enige wat ze konden blaten, was "Doe het maar rustig aan!" Met zo'n mierzoet geveinsd empathisch toontje waarbij ik alleen maar kotsneigingen krijg.

Sinds het begin van dit jaar zijn mijn paniekaanvallen weer teruggekomen. Ik vind het hartstikke beangstigend. Het kan in mijn perceptie twee dingen betekenen:
- Iedereen heeft zo'n lage dunk van mij dat ze zich niet kunnen voorstellen dat ik net als de meeste mensen ook iets van mijn leven wil maken.
- Ikzelf ben te dom of emotioneel te onvolwassen om te kunnen begrijpen wat anderen bedoelen. Dus het komt nooit meer goed met mij.

Ik loop in wezen mijn hele leven al tegen dit patroon aan. De constante factor is dat ik niet voldoende voor mezelf op kan komen. Als je dat niet kan, kunnen mensen geen respect voor je opbrengen en blijf je in een patroon zitten waarbij anderen op welke manier dan ook misbruik van je maken. (Mensen die jou zielig vinden en daardoor de neiging hebben om jou te bemoederen, maken ook misbruik van de situatie. Ze denken zelf dat ze zich inzetten voor jou, echter in werkelijkheid gaat het niet om jouw welzijn maar om dat van henzelf).

quote:

Op zondag 9 februari 2025 06:08 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik zit met het volgende dilemma.

Door de chronische depressieve klachten ben ik vaak vooral moe en wat dat betreft zou ik het liefst de hele dag op mijn nest willen liggen.

Maar ik verlang ook naar een leven waarbij ik mij niet meer depressief en waardeloos voel. Ik moet dus ook een beetje streng zijn voor mezelf. Het allerlaatste wat ik wil, is dat het leven aan mij voorbij gaat, omdat ik mij laat leiden door angsten.

Ik hoor van andere mensen alleen maar "Je moet niet te streng zijn voor jezelf!". Dat ik het van lui hoor die zelf geen ervaring hebben met depressies etc is tot daaraan toe. Maar ik hoor het ook vooral van lotgenoten + van bijvoorbeeld maatschappelijk begeleiders.

Die laatsten benaderde ik juist met de bedoeling om niet terug te zakken in sociale isolatie, maar het heeft tot nu toe alleen maar averechts gewerkt, want ik voelde mij door hen als een klein kind behandeld. Dat gaf ik ook elke keer aan, maar dan kijken ze mij aan alsof ze water zien branden: alsof ik met mijn vermeende geesteszieke gedachten dingen zeg die helemaal nergens op slaan. Ze kwamen bij mij langs en konden alleen al uit hoe mijn huishouden eruitzag afleiden dat het niet goed ging met mij en dat het des te harder nodig was dat er maatregelen genomen werden. Het enige wat ze konden blaten, was "Doe het maar rustig aan!" Met zo'n mierzoet geveinsd empathisch toontje waarbij ik alleen maar kotsneigingen krijg.

Sinds het begin van dit jaar zijn mijn paniekaanvallen weer teruggekomen. Ik vind het hartstikke beangstigend. Het kan in mijn perceptie twee dingen betekenen:
- Iedereen heeft zo'n lage dunk van mij dat ze zich niet kunnen voorstellen dat ik net als de meeste mensen ook iets van mijn leven wil maken.
- Ikzelf ben te dom of emotioneel te onvolwassen om te kunnen begrijpen wat anderen bedoelen. Dus het komt nooit meer goed met mij.

Ik loop in wezen mijn hele leven al tegen dit patroon aan. De constante factor is dat ik niet voldoende voor mezelf op kan komen. Als je dat niet kan, kunnen mensen geen respect voor je opbrengen en blijf je in een patroon zitten waarbij anderen op welke manier dan ook misbruik van je maken. (Mensen die jou zielig vinden en daardoor de neiging hebben om jou te bemoederen, maken ook misbruik van de situatie. Ze denken zelf dat ze zich inzetten voor jou, echter in werkelijkheid gaat het niet om jouw welzijn maar om dat van henzelf).

Je zegt niet goed voor jezelf op te kunnen komen. Maar je kunt het wel heel goed op papier verwoorden hier en lijkt op deze manier wel voor jezelf te kunnen gaan staan. Is dat geen idee?

De opmerking je moet niet te streng zijn ken ik heel goed. En die is gewoon echt goed bedoeld van mensen. Ik denk alleen voor ons als je in een depressie zit of te maken hebt met angst, paniek oid. Dat het altijd de kunst is en zal blijven om de balans te vinden tussen mild en streng zijn voor jezelf.
Althans dat is iets waar ik zelf tegenaan loop.

Verder snap ik dat je bang bent voor sociale isolatie en denk zeker dat dat iets is om iets mee te doen.

Het hebben van een gezin tijdens een depressie is pittig maar ook heel fijn. Ja je moet door ook als het niet kan. Maar je hebt wel ritme en regelmaat en iets voor om uit bed te komen/moeten. En het sociale isolement valt al deels weg door elke op het schoolplein te staan.

Niet kunnen slapen.. het is verschrikkelijk. En je gaat je er niet vrolijker door voelen. Dit nooit zo erg gehad. Dit was de 2e nacht zonder slaapmedicatie.

En als ik dan even weg was. Droomde ik over een moeder en partner die heel verdrietig waren om mij en hoe ik me nu voel.. niet echt bevorderend om daarna weer in slaap te vallen 😅
En door het niet slapen neemt de spanning in mijn lijf zo toe.

Hopelijk vandaag overdag wat beter.

Man is deze week ook weer een volledige week werken. Dus dat zal niet bijgedragen hebben. Het idee van er alleen voor staan grijpt me op het moment erg aan.

Naja, kindjes uit bed halen, en de week starten 😊

quote:

Op maandag 10 februari 2025 07:03 schreef J0ycie88 het volgende:
Niet kunnen slapen.. het is verschrikkelijk. En je gaat je er niet vrolijker door voelen. Dit nooit zo erg gehad. Dit was de 2e nacht zonder slaapmedicatie.

En als ik dan even weg was. Droomde ik over een moeder en partner die heel verdrietig waren om mij en hoe ik me nu voel.. niet echt bevorderend om daarna weer in slaap te vallen 😅
En door het niet slapen neemt de spanning in mijn lijf zo toe.

Hopelijk vandaag overdag wat beter.

Man is deze week ook weer een volledige week werken. Dus dat zal niet bijgedragen hebben. Het idee van er alleen voor staan grijpt me op het moment erg aan.

Naja, kindjes uit bed halen, en de week starten 😊

Hoe is het nu?

Ik ben langzaam wen beetje klaar met de slaapproblemen... Ik val goed in slaap om 3-4 uur later wakker te worden en dan dus heel moeilijk verder te kunnen slapen, elke nacht weer...
Ik heb meer ruimte in mn hoofd door de medicijnen maar op de angst heeft t verder weinig effect voor mn gevoel, dus wellicht maar eens evalueren bij de huisarts. In t verleden werkte deze anti depressiva heel goed maar nu...? Kan dat überhaupt?

Ga hier richting de twee jaar echt stabiel zijn, natuurlijk zijn er mindere dagen en soms weken (max 2 ofzo).

Heb ook besloten om de medicatie gewoon te houden zoals ie nu is, hoogstens wat minder ivm afvallen en ooit stoppen met roken.

Maar die angst voor een volgende mega terugval blijft, droom er soms zelfs over. Gelukkig staan clomipramine, quetiapine en mirtazapine niet bekend om het poop out gedoe wat me wel flink wat vetrouwen in de toekomst geeft..

quote:

Op dinsdag 11 februari 2025 07:45 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]
Hoe is het nu?

Ik ben langzaam wen beetje klaar met de slaapproblemen... Ik val goed in slaap om 3-4 uur later wakker te worden en dan dus heel moeilijk verder te kunnen slapen, elke nacht weer...
Ik heb meer ruimte in mn hoofd door de medicijnen maar op de angst heeft t verder weinig effect voor mn gevoel, dus wellicht maar eens evalueren bij de huisarts. In t verleden werkte deze anti depressiva heel goed maar nu...? Kan dat überhaupt?

Er zijn wel wat gevallen bekend waarbij een AD de tweede keer minder werkt. Uit mijn ervaring werkte de medicatie de tweede keer net zo goed.. Alleen was voor mij het gevoel van "Wow ik kan weer leven" wel minder..

quote:

Op dinsdag 11 februari 2025 08:15 schreef The-BFG het volgende:
Ga hier richting de twee jaar echt stabiel zijn, natuurlijk zijn er mindere dagen en soms weken (max 2 ofzo).

Heb ook besloten om de medicatie gewoon te houden zoals ie nu is, hoogstens wat minder ivm afvallen en ooit stoppen met roken.

Maar die angst voor een volgende mega terugval blijft, droom er soms zelfs over. Gelukkig staan clomipramine, quetiapine en mirtazapine niet bekend om het poop out gedoe wat me wel flink wat vetrouwen in de toekomst geeft..
[..]
Er zijn wel wat gevallen bekend waarbij een AD de tweede keer minder werkt. Uit mijn ervaring werkte de medicatie de tweede keer net zo goed.. Alleen was voor mij het gevoel van "Wow ik kan weer leven" wel minder..

Goed om te horen dat je al 2 jaar stabiel bent. Hopelijk kun je daar hoop en kracht uit putten.

quote:

Op zondag 9 februari 2025 11:02 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]
Je zegt niet goed voor jezelf op te kunnen komen. Maar je kunt het wel heel goed op papier verwoorden hier en lijkt op deze manier wel voor jezelf te kunnen gaan staan. Is dat geen idee?

De opmerking je moet niet te streng zijn ken ik heel goed. En die is gewoon echt goed bedoeld van mensen. Ik denk alleen voor ons als je in een depressie zit of te maken hebt met angst, paniek oid. Dat het altijd de kunst is en zal blijven om de balans te vinden tussen mild en streng zijn voor jezelf.
Althans dat is iets waar ik zelf tegenaan loop.

Verder snap ik dat je bang bent voor sociale isolatie en denk zeker dat dat iets is om iets mee te doen.

Het hebben van een gezin tijdens een depressie is pittig maar ook heel fijn. Ja je moet door ook als het niet kan. Maar je hebt wel ritme en regelmaat en iets voor om uit bed te komen/moeten. En het sociale isolement valt al deels weg door elke op het schoolplein te staan.

Hoi,

Nog bedankt voor jouw reactie. Ik had eerder geprobeerd te reageren, echter dan komt er zo'n hele gedachten-stroom in mijn hoofd los en wordt het een te melancholische lange reactie.

Ik worstel hier al mijn hele leven mee, omdat ik ook altijd bevestiging nodig heb van anderen. Nu weet ik best dat ik die bevestiging "uit mezelf moet halen". Alleen daar begin ik nu zelf ook anders over te denken. Ik denk dat ook daar een balans in zit. Ik ben het eens dat je niet alles en alle verantwoordelijkheid van anderen moet laten afhangen, alleen al om het feit dat niemand op exact dezelfde manier denkt als jij: wat helpt voor de ander, hoeft niet persé te helpen voor jou. Je raakt dus altijd teleurgesteld als je anderen verantwoordelijk maakt voor jouw persoonlijk welzijn.

Daartegenover geloof ik wel dat het ook belangrijk is om je tot op zekere hoogte te spiegelen met andere mensen. Als we sociale contacten nodig hebben, moeten we ons hoe dan ook naar elkaar aanpassen om goed met elkaar om te gaan en sociale aansluiting te kunnen vinden. Ik denk dat iedereen dat doet, echter de meeste mensen zijn zich daarvan niet bewust.

Ik heb ook ADHD, waardoor het voor mij een stuk lastiger is om structuur en zelfdiscipline in mijn leven aan te brengen. Echter als ik wat van mijn leven wil maken en enigszins oprechte zelfwaardering wil ervaren, ontkom ik er niet aan om toch een manier te zoeken waardoor dat lukt. Ik wil daar verder niet zielig over doen - het is nou eenmaal zoals het is. Vrijwel iedereen heeft ergens een beperking in. Voor hetzelfde geldt zou ik bijvoorbeeld worstelen met migraine, waardoor het leven ook een stuk lastiger is: bij de pakken neerzitten helpt niet.

Als het slecht met mij gaat, heb ik de neiging om de hele dag achter mijn telefoon of computer te zitten (om mijn faalangst niet te hoeven voelen). Ik ben dan op de computer altijd met langdurige trajecten bezig die nooit af komen. Op den duur staat mijn leven stil en ik kom er niet meer uit. Het is dan heel frustrerend dat maatschappelijke begeleiders etc die nota bene claimen mensen met mijn soort problematiek te kunnen helpen, niks anders kunnen blaten dan "doe maar rustig aan". Ik kan enorm mijn best doen uit te leggen dat het bij mij niet zo werkt en wat ik wel nodig heb: dan kijken ze mij aan alsof ze water zien branden. Als ze überhaupt al reageren, komt het erop neer dat mijn situatie te complex is voor hen. Maar ze nemen dan ook niet de verantwoordelijkheid om te concluderen dat ze niet de geschikte persoon zijn om mij te helpen. Als ikzelf aangeef dat ik ermee wil stoppen want het levert toch niks op, wordt er dus op mij ingepraat dat ik te streng ben voor mezelf en "het de tijd moet geven".

Ik vind het behoorlijk beangstigend om vast te blijven zitten in zo'n situatie. Daardoor stortte ik een paar weken emotioneel helemaal in. Opmerkelijk genoeg ben ik daardoor wel wat meer uit mijn impasse gekomen en kan ik weer dingen doen die mij de afgelopen jaren niet lukten. Ik ben wel achterdochtig en angstig dat er op den duur weer iemand in mijn leven zich opdringt om dat allemaal kapot te maken.

quote:

Op dinsdag 11 februari 2025 12:23 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]
Hoi,

Nog bedankt voor jouw reactie. Ik had eerder geprobeerd te reageren, echter dan komt er zo'n hele gedachten-stroom in mijn hoofd los en wordt het een te melancholische lange reactie.

Ik worstel hier al mijn hele leven mee, omdat ik ook altijd bevestiging nodig heb van anderen. Nu weet ik best dat ik die bevestiging "uit mezelf moet halen". Alleen daar begin ik nu zelf ook anders over te denken. Ik denk dat ook daar een balans in zit. Ik ben het eens dat je niet alles en alle verantwoordelijkheid van anderen moet laten afhangen, alleen al om het feit dat niemand op exact dezelfde manier denkt als jij: wat helpt voor de ander, hoeft niet persé te helpen voor jou. Je raakt dus altijd teleurgesteld als je anderen verantwoordelijk maakt voor jouw persoonlijk welzijn.

Daartegenover geloof ik wel dat het ook belangrijk is om je tot op zekere hoogte te spiegelen met andere mensen. Als we sociale contacten nodig hebben, moeten we ons hoe dan ook naar elkaar aanpassen om goed met elkaar om te gaan en sociale aansluiting te kunnen vinden. Ik denk dat iedereen dat doet, echter de meeste mensen zijn zich daarvan niet bewust.

Ik heb ook ADHD, waardoor het voor mij een stuk lastiger is om structuur en zelfdiscipline in mijn leven aan te brengen. Echter als ik wat van mijn leven wil maken en enigszins oprechte zelfwaardering wil ervaren, ontkom ik er niet aan om toch een manier te zoeken waardoor dat lukt. Ik wil daar verder niet zielig over doen - het is nou eenmaal zoals het is. Vrijwel iedereen heeft ergens een beperking in. Voor hetzelfde geldt zou ik bijvoorbeeld worstelen met migraine, waardoor het leven ook een stuk lastiger is: bij de pakken neerzitten helpt niet.

Als het slecht met mij gaat, heb ik de neiging om de hele dag achter mijn telefoon of computer te zitten (om mijn faalangst niet te hoeven voelen). Ik ben dan op de computer altijd met langdurige trajecten bezig die nooit af komen. Op den duur staat mijn leven stil en ik kom er niet meer uit. Het is dan heel frustrerend dat maatschappelijke begeleiders etc die nota bene claimen mensen met mijn soort problematiek te kunnen helpen, niks anders kunnen blaten dan "doe maar rustig aan". Ik kan enorm mijn best doen uit te leggen dat het bij mij niet zo werkt en wat ik wel nodig heb: dan kijken ze mij aan alsof ze water zien branden. Als ze überhaupt al reageren, komt het erop neer dat mijn situatie te complex is voor hen. Maar ze nemen dan ook niet de verantwoordelijkheid om te concluderen dat ze niet de geschikte persoon zijn om mij te helpen. Als ikzelf aangeef dat ik ermee wil stoppen want het levert toch niks op, wordt er dus op mij ingepraat dat ik te streng ben voor mezelf en "het de tijd moet geven".

Ik vind het behoorlijk beangstigend om vast te blijven zitten in zo'n situatie. Daardoor stortte ik een paar weken emotioneel helemaal in. Opmerkelijk genoeg ben ik daardoor wel wat meer uit mijn impasse gekomen en kan ik weer dingen doen die mij de afgelopen jaren niet lukten. Ik ben wel achterdochtig en angstig dat er op den duur weer iemand in mijn leven zich opdringt om dat allemaal kapot te maken.

Heb je zelf een idee welke hulp je zou kunnen gebruiken hierbij? Want ik denk dat dat wel iets is wat je zou willen als ik je zo lees?

quote:

Op dinsdag 11 februari 2025 08:15 schreef The-BFG het volgende:
Ga hier richting de twee jaar echt stabiel zijn, natuurlijk zijn er mindere dagen en soms weken (max 2 ofzo).

Heb ook besloten om de medicatie gewoon te houden zoals ie nu is, hoogstens wat minder ivm afvallen en ooit stoppen met roken.

Maar die angst voor een volgende mega terugval blijft, droom er soms zelfs over. Gelukkig staan clomipramine, quetiapine en mirtazapine niet bekend om het poop out gedoe wat me wel flink wat vetrouwen in de toekomst geeft..
[..]
Er zijn wel wat gevallen bekend waarbij een AD de tweede keer minder werkt. Uit mijn ervaring werkte de medicatie de tweede keer net zo goed.. Alleen was voor mij het gevoel van "Wow ik kan weer leven" wel minder..

Fijn dat je je al zo'n tijd stabiel voelt? Heb je toendertijd erg diep gezeten?

Ik denk dat we allemaal de angst herkennen van een terugval. Ik in ieder geval wel.. En ik zit er nu in 1. Ik stop dus hierna ook niet meer met medicatie. Hoogstens terug naar een onderhoudsdosering. Maar nee stoppen, dat doe ik niet meer.

quote:

Op dinsdag 11 februari 2025 07:45 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]
Hoe is het nu?

Ik ben langzaam wen beetje klaar met de slaapproblemen... Ik val goed in slaap om 3-4 uur later wakker te worden en dan dus heel moeilijk verder te kunnen slapen, elke nacht weer...
Ik heb meer ruimte in mn hoofd door de medicijnen maar op de angst heeft t verder weinig effect voor mn gevoel, dus wellicht maar eens evalueren bij de huisarts. In t verleden werkte deze anti depressiva heel goed maar nu...? Kan dat überhaupt?

Hear hear... ik ben ook klaar ben het amper slapen. Ik voel/denk ergens oom dat ik daardoor ook nog maar weinig baad heb bij de Citalopram. Ik merk wel sat het wat doen. Maar echt nog niet wat het zou moeten doen. Niet slapen is echt killing. Ben al depressief. Niet slapen maakt het voor mij gevoelsmatig 100x erger. Zeker door alle gedachten die ik dan snachts heb.

Ik mag volgende week naar de psychiater via de huisarts en daar ben ik wel blij mee.. Gewoon omdat die er net iets meer kaas van hebben gegeten. Ik vind namelijk dat de dosering die mijn HA inzet te laag is. Ook omdat ik hiervoor meer heb gebruikt. Verder hoop ik dat hij iets kan beteken qua slaap.

Wenig slaap en weinig eetlust.. verschrikkelijk.

quote:

Op dinsdag 11 februari 2025 15:49 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]
Hear hear... ik ben ook klaar ben het amper slapen. Ik voel/denk ergens oom dat ik daardoor ook nog maar weinig baad heb bij de Citalopram. Ik merk wel sat het wat doen. Maar echt nog niet wat het zou moeten doen. Niet slapen is echt killing. Ben al depressief. Niet slapen maakt het voor mij gevoelsmatig 100x erger. Zeker door alle gedachten die ik dan snachts heb.

Ik mag volgende week naar de psychiater via de huisarts en daar ben ik wel blij mee.. Gewoon omdat die er net iets meer kaas van hebben gegeten. Ik vind namelijk dat de dosering die mijn HA inzet te laag is. Ook omdat ik hiervoor meer heb gebruikt. Verder hoop ik dat hij iets kan beteken qua slaap.

Wenig slaap en weinig eetlust.. verschrikkelijk.

6 weken voor het gaat doen wat het moet doen.
En de dosis verhogen heeft geen zin momenteel, dan worden de bijwerkingen alleen maar heftiger volgens mij.

Zet hem op he.

[ Bericht 0% gewijzigd door Droopie op 11-02-2025 21:22:51 ]

quote:

Op dinsdag 11 februari 2025 07:45 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]
Hoe is het nu?

Ik ben langzaam wen beetje klaar met de slaapproblemen... Ik val goed in slaap om 3-4 uur later wakker te worden en dan dus heel moeilijk verder te kunnen slapen, elke nacht weer...
Ik heb meer ruimte in mn hoofd door de medicijnen maar op de angst heeft t verder weinig effect voor mn gevoel, dus wellicht maar eens evalueren bij de huisarts. In t verleden werkte deze anti depressiva heel goed maar nu...? Kan dat überhaupt?

Nog even terugkomend. Zou ondersteunende slaapmedicatie niet iets kunnen helpen? Of wil je dat niet?

quote:

Op dinsdag 11 februari 2025 21:15 schreef Droopie het volgende:

[..]
6 weken voor het gaat doen wat het moet doen.
En de dosis verhogen heeft geen zin momenteel, dan worden de bijwerkingen alleen maar heftiger volgens mij.

Zet hem op he.

Tellen die 6 weken vanaf de start van opbouw, of tel je vanaf dat je aan bent beland bij de goede dosis?

En dank je wel he droopie!

Mijn zopiclon begint in te kicken. Die mocht ik goddank nog een keer nu de huisarst donderdag pas aanwezig is. Dus ik typ niet zo helder meer. Maar vind jullie berichtjes hier zo fijn. Je voelt je niet alleen in deze ellende, en ook komen er succeservaringen langs. En dat is heel fijn dat we elkaar zo kunnen steunen en mee denken. Hartjes voor jullie! We got this 💪🏻💪🏻💪🏻 <3<3<3<3<3

quote:

Op dinsdag 11 februari 2025 22:46 schreef J0ycie88 het volgende:

[..]
Tellen die 6 weken vanaf de start van opbouw, of tel je vanaf dat je aan bent beland bij de goede dosis?

Vanaf de start, daarna is het finetunen. Fijn om te horen dat onze steun je goed doet en hopelijk kan je over een paar jaar je ervaringen aan andere doorgeven.

Ik leg de volgende keer wel mijn telefoon weg als ik Zopiclon heb genomen. Kan me mijn laatste bericht in het "Hoe voel je je" nu topic dus niet neer herrinneren 😅 En dat is best wel een gek/niet fijn gevoel... al was het helemaal geen raar bericht verder. Maar alsnog.