quote:
Dit beeld benadrukt nog eens hoeveel Cheyenne Löhnen weg heeft van Sophie Bouquet, en derhalve een prima recast had kunnen zijn voor Merel. Alles beter dan de perfect Nederlands sprekende Parisienne Juweeltje, die haar leven in een bruisende metropool inruilt voor het suffe Meerdijk om uit te zoeken wat ze wil. Klinkt bijna als de synopsis voor een mierzoete en voorspelbare Hallmark-film. En voorspelbaar wordt de toekomst van Juweeltje ook, met een mogelijke romance met halfbroer Steef

Je vraagt je toch af: is dít echt het beste waar dat dozijn schrijvers in de MediArena mee kunnen komen? Een onbekende dochter voor Julian, waar zijn zoon Steef de hots voor krijgt? Gezien de huidige inhoudelijke koers van de serie verbaast mij dat niet, maar het toont aan dat de fantasie, toch het belangrijkste voor iedere schrijver, ver te zoeken is in de burelen van dat sublieme schrijversteam.
Datzelfde geldt voor de langverwachte comeback van Katja Schuurman. De hereniging met Julian was mooi, maar verder is het toch een absolute deceptie te noemen. Je krijgt het als productie zover om één van de meest gezichtsbepalende actrices uit de 90's, die de serie sindsdien allang ontstegen is en van wie je niet zou verwachten dat ze interesse zou hebben in een comeback, voor een korte periode terug te halen. Champagne en confetti moet er in de burelen rijkelijk gevloeid zijn, zou je denken. Koppen werden meteen bij elkaar gestoken: hóe laten we Jessica Harmsen na ruim 25 jaar terugkeren in de serie? Als "ze keert terug, neukt als getrouwde vrouw een paar keer met Julian en komt met een gezamenlijke dochter op de proppen om daarna weer te vertrekken" dan het beste is waar ze mee konden komen, mag iedere verantwoordelijke voor de inhoud van de serie zijn of haar spullen pakken en opdonderen naar het UWV. Ongelofelijk hoe de makers zo'n prestigieuze comeback weten te verpesten - en het is zeker niet de eerste keer, de laatste comeback van Martine Hafkamp nog indachtig. Of iedere comeback van Linda sinds 2005.
Hoe zou jij het dan gedaan hebben, PeterKelder? Goeie vraag. Het antwoord is simpel: de comeback van Jessica verbinden aan de Interpol-stage van Merel. Want laten we wel wezen: die exit was ook "ineens", een toverwoord wat de huidige koers perfect samenvat. Daar had veel meer uit gehaald kunnen, nee, moeten worden. Dus:
quote:
Merel vertrekt voor haar Interpol-stage naar Lyon: als ze daar de trein verlaat wordt ze gespeeld door Cheyenne Löhnen. Daar wordt ze eigenlijk direct in het diepe gegooid: Interpol is namelijk al tijden druk bezig met de handel en wandel van Jean-Pierre Pascal na te gaan. Hij is een groot Frans zakenman die overal wel een vinger in de pap heeft, maar zijn zwarte boekhouding wijst op een zekere connectie met de Franse onderwereld. Interpol is er gebrand op om via Jean-Pierre de onderwereld naar boven te halen, maar daarvoor is infiltratie nodig. Enter: Merel. Zij infiltreert undercover in de organisatie van Jean-Pierre. In eerste instantie lijkt het goed te gaan, maar een domme fout van Merels kant maakt dat Jean-Pierre argwaan begint te krijgen, met als gevolg dat Merels cover opgeblazen wordt en zij haar leven niet meer zeker is. Interpol haalt haar van de zaak en sommeert haar onder te duiken. Merel weet niets anders te verzinnen dan terug te gaan naar Meerdijk, in de hoop dat de situatie overwaait.
Terwijl Merel terugkeert in Meerdijk, zich als een kluizenaar schuilhoudt bij haar vader en niets wil loslaten over waarom haar Interpol-avontuur zo plotseling voorbij is, is Jean-Pierre in Frankrijk in alle staten en wil dat Merel wordt gevonden. Omdat hij inmiddels geen kant meer op kan nu Interpol hem viseert, wil hij zijn vrouw inzetten als lokaas. Zijn vrouw: Jessica Harmsen. Het enige wat Jean-Pierre weet is dat Merel zich in Meerdijk moet ophouden, en aangezien Jessica daar een verleden heeft is zij de perfecte persoon om het stadje binnenstebuiten te keren. Jessica heeft haar twijfels, maar begrijpt dat het imperium van haar man - en daarmee zijn volledige kapitaal - op losse schroeven staat.
Eenmaal in Meerdijk komt het tot een emotioneel weerzien met haar grote liefde Julian, en Jessica begint te twijfelen aan haar opdracht. Dit wordt alleen maar heviger als ze tot de ontdekking komt dat Merel een dochter van Julian is. Wetende dat Jean-Pierre geen lieverdje is en er wel vaker oud-medewerkers van (of in) de aardbodem verdwenen zijn, vreest Jessica voor het leven van Julians dochter. Ze probeert tijd te winnen door te doen tegenover Jean-Pierre dat ze geen vorderingen maakt, maar heeft niet in de gaten dat haar eigen man dubbelspel speelt: hij heeft één van zijn mannetjes achter Jessica aangestuurd om haar nauwlettend in het oog te houden en in te grijpen wanneer nodig.
Dat gebeurt dan ook: in het holst van de nacht wordt Merel van haar bed gelicht en verdwijnt spoorloos. Als Jessica hier lucht van krijgt omdat Julian niks snapt van Merels verdwijntruc komt ze in gewetensnood. Ze zoekt contact met Jean-Pierre, die walgt van Jessica en niet van plan is om Merel te laten gaan. Jessica besluit ten einde raad om Julian in te lichten, die niet kan geloven dat ze zo ver kon gaan om zijn dochter in gevaar te brengen, ook al wist ze in eerste instantie niet van de connectie. Omdat Jessica het gevoel heeft dat Jean-Pierre het klusje rond Merel zelf op wil knappen, neemt ze Julian mee op sleeptouw naar het landgoed in Parijs.
Daar komt het tot een emotionele showdown: Merel is op brute wijze gemarteld door de krachtpatsers van Jean-Pierre, maar weigert iets te lossen over de informatie die ze gedeeld heeft met Interpol. Op het moment dat Jean-Pierre haar wil neerschieten, arriveert Jessica met Julian op de plek des onheils. Jessica neemt een heftig besluit en springt voor Merel als Jean-Pierre schiet en wordt geraakt door de kogel.
Jean-Pierre is in shock als hij zijn vrouw ziet neergaan, maar op dat moment komt de Gendarmie het landgoed op stormen en neemt hem in hechtenis. Merel laat haar emoties de vrije loop in de armen van Julian, die als versteend naar Jessica staart, die door de hulpdiensten gereanimeerd wordt…
Jessica overleeft het ternauwernood, en in het ziekenhuis zoekt Julian haar op om haar te bedanken en zijn excuses te maken. Op de vraag wat ze gaat doen nu Jean-Pierre is opgepakt reageert ze resoluut: de wereldreis van 25 jaar eerder in haar eentje verderzetten, want ze is al te lang blijven plakken.
Ga ik beweren dat het bovenstaande briljant is? Nee, absoluut niet. Dit is alles bij elkaar in een half uurtje bedacht en neergepend, kan zeker nog wat verfijning en nuancering gebruiken. Mijn punt is meer: er had veel meer uit de comeback van Jessica gehaald kunnen worden met een beetje meer fantasie van die prutsers in Amsterdam. De enige schokkende plottwist in haar terugkeer was dat Oom Govert al 17 jaar dood is, en die sterfdatum zal niet door de schrijvers maar door het art-department bepaald zijn bij het maken van die grafsteen. Net zoals niet de schrijvers maar de regisseur met het idee kwam dat Linda en Jessica
The Rose zouden zingen op de karaokeavond, want in het script stond blijkbaar iets heel anders; waarschijnlijk dat Linda en Jessica op het moment suprême in een busje gesleurd werden en hun optreden tijdens het reclameblok plaatsvond. Dat is immers meer een kolfje naar de hand van die sublieme scenaristen.
Ik heb hier in het recente verleden zitten hakken op Pia Blanco, maar feit is dat dat hele verrekte schrijversteam eruit gebonjourd moet worden, inclusief Idse Grotenhuis als creative producer. Het enige noemenswaardige wat hij op zijn conto heeft staan is dat de productietechniek op de schop is gegaan onder zijn supervisie. Want inhoudelijk is seizoen 31 (met Ludo op het booreiland en de zwangerschap van Demi) door de coronastops indertijd nog voor een groot deel onder leiding van Rohan Gottschalk ontstaan, en sindsdien is het alsmaar minder soeps geworden. Met de inhoud van de serie zoals het nu is zou een complete swap van het schrijversteam niet veel slechter kunnen uitpakken, me dunkt. Al is het helaas al te laat om écht wat van de comeback van Jessica te maken.