Zonder al te veel in detail te treden; zolang ik doe wat dochter wil, is de situatie in huis rustig. Zodra ik iets van haar vraag wat ik nodig heb, breekt de pleuris uit. De hulp is vooral gericht op naar elkaar luisteren, tot 10 tellen en vervolgens constructief reageren en oplossen.
Dit gaat zo een half jaar goed en dan kan het vanuit het niets enorm escaleren.
Ze heeft vorig jaar besloten te stoppen met school en dus geen diploma voor voortgezet onderwijs. Daarna gestart met mbo 1 waar ze vervolgens niet op kwam dagen omdat het niveau te laag was en ze zich verveelde. Toen kwam het plan om BBL te gaan doen, echter komt ze nooit op het werk opdagen en meldt zich constant ziek.
Ik wil haar helpen en heb ook alle hulp aangegrepen en aangeboden, haar ook de ruimte gegeven zelf te ondernemen en waar nodig te helpen als ze daar om vraagt. Ook heb ik een verzoek ingediend bij de gemeente voor tijdelijke onderbreking van de leerplicht.
Na een gesprek met de leerplicht gisteren, kreeg ik te horen dat er mogelijk gekort kan worden op kgb, de kinderbijslag en er ook door duo teruggevorderd kan worden als dochter niet aan de slag gaat met onderwijs.
Ik wilde gisteren met dochter hierover in gesprek. Eerst netjes gebeld - ze heeft zich ziekgemeld en zat op haar kamer - waarna ze me na mijn verzoek om te praten, tweemaal wegdrukt voordat ik uitgesproken ben.
Alsnog ben ik naar haar kamer gegaan -netjes geklopt- waar dochter vol met make up en kleding bezig was. Ik heb haar rustig uitgelegd wat de inhoud van het gesprek was en de consequenties. Haar reactie was; dan ga jij maar harder werken. Waarna er 2 keer kk-hoer en een deur in mijn gezicht volgde.
Hierop heb ik dochter verzocht weg te gaan zodat de gemoederen konden bedaren. Na stelselmatig weigeren en schreeuwen in mijn gezicht heb ik in boosheid haar “paardenstaartje” gepakt en naar de deur gebonjourd. Super fout. Hierop heeft ze mij recht in mijn gezicht geslagen. Twee blauwe ogen en een tand door mijn lip. Vervolgens heeft ze 112 gebeld met een melding dat ik haar in elkaar sloeg. Ik heb mij afgeweerd toen ze mijn ogen uit wilde drukken.
De politie is langsgekomen, ik heb het verhaal en mijn eigen aandeel uitgelegd en verantwoordelijkheid genomen voor mijn acties. Wel wordt er voor de tweede keer melding bij veilig thuis gedaan, wat ik ook niet erg vind. Ik was fout. Echter heb ik nog een dochter van 8 die het wel prima doet en waar geen problemen mee zijn.
Eigenlijk wil ik voorlopig mijn oudste dochter niet meer in huis. Ik voel mij niet veilig om regels en grenzen te stellen, deze worden niet nageleefd en dochter kan zeer onvoorspelbaar zijn.
Ik weet niet goed wat ik wil. Misschien even mijn ei kwijt. Ik weet dat ik fout zit als ouder, ik weet dat ik mij niet boos moet maken. Dat ik de volwassene ben.
Heb je misschien een "sterke" vriend of vriendin waar ze een tijdje kan verblijven.
Mijn zusje is vroeger ook weggestuurd naar een vriendin van mijn ouders in een andere omgeving , om te gaan werken (werkte niet echt).
Maar de enige andere optie was om haar weg te sturen zonder plan.
Klinkt heel hard, en ik heb geen kinderen, maar aan alles zit een grens.
Edit: ik lees je andere topics
Wie neemt de gezonde vaderrol op zich voor je dochter? Is die wel aanwezig (een opa, de biologische vader, je vriend?)
Verder, wachten tot ze 18 is en dan het huis uit trappen.
Ja, er is hulp. Ik heb wel het gevoel dat het alleen goed gaat zolang ik mijn grenzen laat overschrijden. Voor de lieve vrede, zeg maar. Zo woont het vriendje van dochter ook al 80% van de tijd in mijn huis, daar zijn afspraken over.. echter lukt het moeilijk om bijvoorbeeld eigen ruimte voor mijzelf te vragen.quote:Op donderdag 30 januari 2025 09:49 schreef Droopie het volgende:
Zulke dingen gebeuren TS, heb je er al eens met een professional over gesproken en heb je nog meer kinderen?
Heb je misschien een "sterke" vriend of vriendin waar ze een tijdje kan verblijven.
Mijn zusje is vroeger ook weggestuurd naar een vriendin van mijn ouders in een andere omgeving , om te gaan werken (werkte niet echt).
Maar de enige andere optie was om haar weg te sturen zonder plan.
Klinkt heel hard, en ik heb geen kinderen, maar aan alles zit een grens.
Ik weet niet of “zulke dingen gebeuren” vind het gewoon kut en voel mij een gefaalde ouder.
Eens, en dan zeggen we heel netjes.quote:
Waar is de vader in dit verhaal? Kan die iets betekenen?
Verder, wachten tot ze 18 is en dan het huis uit trappen.
Je bent nu volwassen, tijd om je eigen verantwoordelijk op je te nemen.
Die is niet in beeld. Heeft inmiddels vrouw en kinderen nummer 3 ingeruild voor nummer 4.quote:
Waar is de vader in dit verhaal? Kan die iets betekenen?
Verder, wachten tot ze 18 is en dan het huis uit trappen.
Er speelt echt wel iets bij dochter en dat neem ik haar niet kwalijk. Ik wil wel een oplossing en haar medewerking.
En ik wil een villa op een onbewoond eiland.quote:
Ik wil wel een oplossing en haar medewerking.
Die zijn er ook en worden door mij absoluut erkend. Dat is ook de reden dat ik bijv vrijstelling van de leerplicht heb geprobeerd.quote:
Ik denk dat je als je haar zo op straat gooit geen oplossing is. Voelt ze zich nog meer in de steek gelaten. Niet naar school willen, vaak ziek melden kan ook een uiting zijn van diepere gevoelens of dingen waarmee ze zit.
Ze komt mij echter op geen millimeter tegemoet in mijn behoeften of haar plichten.
Dus je dochter wilt met haar vriendje thuiszitten en hoeft eigenlijk van jou niet meer naar school?quote:
[..]
Ja, er is hulp. Ik heb wel het gevoel dat het alleen goed gaat zolang ik mijn grenzen laat overschrijden. Voor de lieve vrede, zeg maar. Zo woont het vriendje van dochter ook al 80% van de tijd in mijn huis, daar zijn afspraken over.. echter lukt het moeilijk om bijvoorbeeld eigen ruimte voor mijzelf te vragen.
Ik weet niet of “zulke dingen gebeuren” vind het gewoon kut en voel mij een gefaalde ouder.
Wat zijn haar en jouw ideeen dan voor haar toekomst?
Wat zijn haar plannen voor het leven?
Ook als je 17 bent en kampt met mentale klachten mag je best wel verantwoordelijkheid nemen.
Daar kunnen harde consequenties aan zitten. Dit werkt natuurlijk ook niet.
Het kan ook soms verhelderend werken om wat afstand te creeeren.quote:
Heftig hoor maar als je je dochter niet meer in huis wilt dan raak je nog verder verwijderd van elkaar
Niet dat TS dan haar dochter maar op straat moet zetten, maar wellicht kan er met hulp gekeken worden naar een begeleid wonen traject zodat moeder en dochter even wat adempauze van elkaar hebben.
Ja dat ben ik met je eensquote:Op donderdag 30 januari 2025 10:03 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Het kan ook soms verhelderend werken om wat afstand te creeeren.
Niet dat TS dan haar dochter maar op straat moet zetten, maar wellicht kan er met hulp gekeken worden naar een begeleid wonen traject zodat moeder en dochter even wat adempauze van elkaar hebben.
Lastige situatie voor TS
Inderdaad, en daarom kunnen de gebeurtenissen van gisteren misschien wel zaken in een stroomversnelling zetten.quote:
[..]
Het kan ook soms verhelderend werken om wat afstand te creeeren.
Niet dat TS dan haar dochter maar op straat moet zetten, maar wellicht kan er met hulp gekeken worden naar een begeleid wonen traject zodat moeder en dochter even wat adempauze van elkaar hebben.
En de erkenning dat ze fout zit kan misschien pas over 20 jaar komen, als ze zelf kinderen heeft die achter het behang geplakt kunnen worden.
Lastige situatie waar je weinig grip op hebt en op haar.quote:
[..]
Die zijn er ook en worden door mij absoluut erkend. Dat is ook de reden dat ik bijv vrijstelling van de leerplicht heb geprobeerd.
Ze komt mij echter op geen millimeter tegemoet in mijn behoeften of haar plichten.
Ik zou het dan toch over een andere boog gooien (nu is het ook ge-escaleerd) en niet de harde aanpak doen. Maar je doet wat je kan. De omgang weer beter maken/verstandshouding en dat jijzelf ook je grenzen aangeeft van dit kan niet zo.
Ik hou veel van mijn dochter. Ik heb dit nooit zo gewild.
Een traject van begeleid wonen heb ik gisteren wel direct bij de hulpverlening neergelegd en ik denk wel dat enige afstand onze redding kan zijn.
Klopt. Ik geef niet op, het wordt wel steeds moeilijker om liefdevol te blijven kijken. En rustig te blijven terwijl ze zich zo naar gedraagt.quote:
[..]
Lastige situatie waar je weinig grip op hebt en op haar.
Ik zou het dan toch over een andere boog gooien (nu is het ook ge-escaleerd) en niet de harde aanpak doen. Maar je doet wat je kan. De omgang weer beter maken/verstandshouding en dat jijzelf ook je grenzen aangeeft van dit kan niet zo.
Woorden doen echt wel pijn.
Sterkte iig, moeilijke situatie.quote:
[..]
Klopt. Ik geef niet op, het wordt wel steeds moeilijker om liefdevol te blijven kijken. En rustig te blijven terwijl ze zich zo naar gedraagt.
Woorden doen echt wel pijn.
En daarnaast zou ik bepaalde vrijheden alvast enorm inperken. De geldkraan dichtdraaien, wifi elke avond vroeg uitzetten, telefoon abbo stopzetten en vervangen door pre-paid (die ze zelf mag betalen) etc. Als ze zo nodig volwassen wil zijn, mag ze daar vast een beetje aan proeven.
Je bent geen slechte ouder, ik lees dat je enorm je best doet om het goed te doen, je dochter heeft goede begeleiding nodig gezien haar gedrag, ik hoop dat het jullie luktquote:
Ik vind jullie reacties wel verhelderend. Ik voel mij een slechte ouder omdat ik mij heb laten leiden door emoties en haar daarom aan haar staartje pakte. Ze weet precies op de juiste knoppen te drukken, denigrerend en neerbuigend doen. Dat maakt dat ik mijn zelfbeheersing verlies en dat voelt zwak en slecht.
Ik hou veel van mijn dochter. Ik heb dit nooit zo gewild.
Een traject van begeleid wonen heb ik gisteren wel direct bij de hulpverlening neergelegd en ik denk wel dat enige afstand onze redding kan zijn.
En ga met jezelf aan de slag.quote:
Ik vind jullie reacties wel verhelderend. Ik voel mij een slechte ouder omdat ik mij heb laten leiden door emoties en haar daarom aan haar staartje pakte. Ze weet precies op de juiste knoppen te drukken, denigrerend en neerbuigend doen. Dat maakt dat ik mijn zelfbeheersing verlies en dat voelt zwak en slecht.
Ik hou veel van mijn dochter. Ik heb dit nooit zo gewild.
Een traject van begeleid wonen heb ik gisteren wel direct bij de hulpverlening neergelegd en ik denk wel dat enige afstand onze redding kan zijn.
Laat je dochterlief los, die staat met wat pech binnen 1 week voor je deur, want ja, hulpverlening heeft regels en ze moet naar school.
Maar neem die tijd om zelf ook intensief hulp te krijgen.
Dit is sowieso wel een goede denk ik.quote:
Ik zou onder begeleiding van een externe (iemand van veilig thuis of van de gemeente) het gesprek met haar aangaan en duidelijke regels afspreken en de gevolgen voor als die niet nageleefd worden.
En daarnaast zou ik bepaalde vrijheden alvast enorm inperken. De geldkraan dichtdraaien, wifi elke avond vroeg uitzetten, telefoon abbo stopzetten en vervangen door pre-paid (die ze zelf mag betalen) etc. Als ze zo nodig volwassen wil zijn, mag ze daar vast een beetje aan proeven.
Ze hebben beide hulp en begeleiding nodig. TS bedoelt het vast goed, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat je je zo laat gaan als ouder. Dat maakt haar overigens geen slechte ouder, maar als ouder word je wel geacht de oudere en wijzere te zijn. Dit gedrag is natuurlijk ook al veel langer geleden ontstaan, toen dochter nog veel jonger was.quote:
[..]
Je bent geen slechte ouder, ik lees dat je enorm je best doet om het goed te doen, je dochter heeft goede begeleiding nodig gezien haar gedrag, ik hoop dat het jullie lukt
'even'. Denk dat dat veel te makkelijk gedacht is.quote:
Geen vader in huis die dat kind even kan corrigeren?
Die meid mist een vader figuur, dat heeft bijna iedereen nodig.quote:
Geen vader in huis die dat kind even kan corrigeren?
Maar hoe ik de PoHi las, naar haar vader lijkt niet echt een optie.
Dus zowel jij als je dochter hebben verder geen individuele hulp van professionals?quote:Op donderdag 30 januari 2025 09:40 schreef KataTonDemonaEyatoy het volgende:
Sinds 2 jaar kampen mijn dochter (nu 17) en ik met problemen. Daarvoor krijgen we hulp vanuit een wijkteam en sociaal team.
Zonder al te veel in detail te treden; zolang ik doe wat dochter wil, is de situatie in huis rustig. Zodra ik iets van haar vraag wat ik nodig heb, breekt de pleuris uit. De hulp is vooral gericht op naar elkaar luisteren, tot 10 tellen en vervolgens constructief reageren en oplossen.
[...]
Bij je dochter lijkt me dat niet overbodig, want bijvoorbeeld op het gebied van het volgen van een opleiding kan ze duidelijk al wat ondersteuning gebruiken. En wie weet zijn er wel achterliggende oorzaken waardoor ze in het algemeen niet lekker in haar vel zit en qua gedrag nogal destructief kan zijn.
En bij jouzelf zie ik in je PoHi ook nogal moeizame liefdesrelaties. Dat kan ook een teken aan de wand zijn. Wie weet heb je zelf ook bepaalde zaken uit het verleden niet goed verwerkt of zijn er andere achterliggende oorzaken.
quote:
[..]
Daar ben ik mij volledig van bewust. Dat er echt werk aan mijzelf nodig is.
Heb jij hier nog professionele hulp voor gezocht? Ik snap dat hulp zoeken en de juiste hulp krijgen twee verschillende dingen zijn.quote:
[..]
Hard, maar waar. Fijn dat je deze vragen ook stelt.
Maar wie weet kan de hulpverlening die er nu wel is voor zowel jou als je dochter nog helpen met extra hulp inschakelen voor jullie beiden individueel.
Maar na jouw klap heeft ze jou twee blauwe ogen en een tand eruit geslagen ... wtf
Veilig thuis inschakelen.
En jullie moeten echt een tijdje uit elkaar.
En zij moet (gestimuleerd worden om) naar school te gaan of werken.
Kan ze niet bij haar vriendje gaan wonen?
Hmmja en soms breek je. Dat is vrij menselijk hoor.quote:
Ik weet niet goed wat ik wil. Misschien even mijn ei kwijt. Ik weet dat ik fout zit als ouder, ik weet dat ik mij niet boos moet maken. Dat ik de volwassene ben.
Anyhoo, ik hoor en zie het wel vaker en maak soms soortgelijke dingetjes mee met onze 16 jarige. En waarom zou je veranderen als alles voor je geregeld wordt? Toekomst? Alles is toch kut. Baan? Wordt wel influencer of zo.
Onze puber begint ook steeds meer dingen te willen en te wensen en komt er langzaam achter dat papa en mama niet alles kunnen en willen betalen. En daar is die ook wel eens boos over. Ja jammer dan, wil je meer, dan moet je dat zelf maar regelen door te leren, werken of allebei. Of spontaan beroemd worden. Kan zomaar gebeuren natuurlijk.
Dus ja, zolang je dochter krijgt te eten, kans op opleiding, een bed, kleding en een dak boven haar hoofd heeft, komt ze vrij weinig te kort. Dat mag ze best wel eens beseffen. En dat kan prima door gewoon een tijdje nuchter en zakelijk te zijn. Hopelijk komt ze er vanzelf achter dat als ze meer wil dat ze daar zelf iets mee moet gaan doen.
Ik heb geen tips. Behalve loslaten. En de Geweldloze podcast, daar heb ik soms ook wat aan.quote:
[..]
Klopt. Ik geef niet op, het wordt wel steeds moeilijker om liefdevol te blijven kijken. En rustig te blijven terwijl ze zich zo naar gedraagt.
Woorden doen echt wel pijn.
En ik wil je heel veel liefde en sterkte wensen. En probeer goed voor jezelf te zorgen.
Nou misschien wel vaker dan even inderdaad. Als ik dat zo lees moet dat kind eens stevig worden aangepakt. Wie niet horen wil die moet maar voelen.quote:
[..]
'even'. Denk dat dat veel te makkelijk gedacht is.
maar tijd om je eigen grenzen te stellen
Het kan niet werken als je dochter constant haar zin krijgt omdat anders de hel los breekt
Ga praten bij de gemeente /WMO ze is nu nog 17 en je kunt nu nog enigszins sturen, zodra ze 18 is mag ze alles zelf bepalen.
En ja als het betekent dat ze uit huis moet omdat ze zich niet aan de regels wenst te houden,
is dit hoe verdrietig dan ook wel beter voor jou en je andere dochter
je bent zeker geen slechte ouder!quote:
Ik vind jullie reacties wel verhelderend. Ik voel mij een slechte ouder omdat ik mij heb laten leiden door emoties en haar daarom aan haar staartje pakte. Ze weet precies op de juiste knoppen te drukken, denigrerend en neerbuigend doen. Dat maakt dat ik mijn zelfbeheersing verlies en dat voelt zwak en slecht.
Ik hou veel van mijn dochter. Ik heb dit nooit zo gewild.
Een traject van begeleid wonen heb ik gisteren wel direct bij de hulpverlening neergelegd en ik denk wel dat enige afstand onze redding kan zijn.
bedenk wel dat een traject ook weer tijd vergt
en tot die tijd leef je wel in 1 huis
dus zorg dat je hoe dan ook hulp krijgt
ook iemand die jou gaat steunen in het aangeven van grenzen.
want wat ik vooral lees is dat ze aan alle kanten de grenzen overgaat( omdat je de vrede wilt bewaren)
Helemaal eens.quote:
Ik zou onder begeleiding van een externe (iemand van veilig thuis of van de gemeente) het gesprek met haar aangaan en duidelijke regels afspreken en de gevolgen voor als die niet nageleefd worden.
En daarnaast zou ik bepaalde vrijheden alvast enorm inperken. De geldkraan dichtdraaien, wifi elke avond vroeg uitzetten, telefoon abbo stopzetten en vervangen door pre-paid (die ze zelf mag betalen) etc. Als ze zo nodig volwassen wil zijn, mag ze daar vast een beetje aan proeven.
Je bent beslist geen slechte moeder, eerder best soft dat zij alles bepaalt. Lekker makkelijk om jou voor alles op te laten draaien en dan verwachten dat jij haar vrijheid blijft sponsoren
Wel heel heftig dat ze jou zo heeft toegetakeld en dan nog gelogen heeft tegen de politie... Weet niet of dat consequenties heeft m.b.t. je acht jarige dochter?
Sterkte ermee en hopelijk komt er heel snel hulp want voor je andere dochter en jou is deze situatie absoluut onveilig.
Je bent financieel verantwoordelijk tot haar 21equote:
[..]
Eens, en dan zeggen we heel netjes.
Je bent nu volwassen, tijd om je eigen verantwoordelijk op je te nemen.
Klopt, gaat ze lekker naar d'r vriendje toe of haar vader.quote:
[..]
Je bent financieel verantwoordelijk tot haar 21e
50 euro kledinggeld, geen telefoonabbo nement, ziektekostenverzekering betalen en doei.
Mag ze daarna maar kijken hoe ze met de leerinspectie omgaat en dochterlief de boetes zelf betaald.
En als ze schulden maakt?quote:
[..]
Klopt, gaat ze lekker naar d'r vriendje toe of haar vader.
50 euro kledinggeld, geen telefoonabbo nement, ziektekostenverzekering betalen en doei.
Mag ze daarna maar kijken hoe ze met de leerinspectie omgaat en dochterlief de boetes zelf betaald.
Kan in principe niet, als minderjarige is ze niet tekenbevoegd.quote:
Waar het mij voornamelijk omgaat, de jongedame kan heel veel willen en moeder lijkt daar moeite mee te hebben om dat te handelen.SPOILEREn ik herken het verhaal hoor, die situatie was bij ons vroeger ook een beetje zo.
Gezeik gezeik huis uit gezeik en toen werd zusje op minderjarige leeftijd zwanger, daarna weer gezeik
Laat er maar even sober haar verantwoordelijkheid nemen, het liefst onder toezicht van de juiste hulpverlener.
Zo'n eentje die dr jankend naar school brengt ipv een moeder die dr van de leerplicht probeert te helpen ontduiken.
Pleeggezin. Dan leert ze wel luisteren.quote:
[..]
Het kan ook soms verhelderend werken om wat afstand te creeeren.
Niet dat TS dan haar dochter maar op straat moet zetten, maar wellicht kan er met hulp gekeken worden naar een begeleid wonen traject zodat moeder en dochter even wat adempauze van elkaar hebben.
DIT inderdaad. Een kind wat haar moeder zo toetakelt kan van mij toch echt wel een paar flinke meppen krijgen. Ze begon zelf tenslotte. En laat ze maar lekker 112 bellen, dan leg ik het wel even haarfijn uit. blauwe ogen? Meneer agent, kijkt u even? Dat heeft mijn dochter gedaan. Ze is zelf begonnen.quote:
Geen vader in huis die dat kind even kan corrigeren?
Zo bouwt ze zelf een mooie reputatie op bij 112 en na een paar keer geloven ze het wel en komen niet meer.
DIT. om mee te beginnen, ja. ga maar lekker werken voor je geld. Geen verbetering? Dan ook zelf kleding wassen, zelf koken, op tijd naar bed, enz. Ze zal nooit het laatste woord hebben, hoe dan ook. Als ouder dien je daar voor te zorgen.quote:
Ik zou onder begeleiding van een externe (iemand van veilig thuis of van de gemeente) het gesprek met haar aangaan en duidelijke regels afspreken en de gevolgen voor als die niet nageleefd worden.
En daarnaast zou ik bepaalde vrijheden alvast enorm inperken. De geldkraan dichtdraaien, wifi elke avond vroeg uitzetten, telefoon abbo stopzetten en vervangen door pre-paid (die ze zelf mag betalen) etc. Als ze zo nodig volwassen wil zijn, mag ze daar vast een beetje aan proeven.
quote:
[..]
DIT. om mee te beginnen, ja. ga maar lekker werken voor je geld. Geen verbetering? Dan ook zelf kleding wassen, zelf koken, op tijd naar bed, enz. Ze zal nooit het laatste woord hebben, hoe dan ook. Als ouder dien je daar voor te zorgen. Ze is 17, dan kan ze mooi vakkenvullen bij de supermarkt.
Dus denk heel goed na over hoe nu verder te gaan.
Ik vind overgens dat je je geweldig goed hebt gehouden hoor. Petje af dat je niet al veel eerder teveel kreeg. De jongedame haalt je echt het bloed onder je nagels uit.
Uit huis plaatsen en dan verder kijken is mijn dringende advies. Voor jullie alle 3 echt het beste voor nu. Doe dat voor het nog verder escaleert.
Met je jongere dochter ook lastig.
Als ze nu continu ziet hoe jij behandeld kan worden kan het zijn dat ze langzaam maar zeker ook dit gedrag gaat vertonen. Of juist het tegenovergestelde, bijvoorbeeld het perfecte kind willen zijn. Hou haar goed in de gaten.
Wat zegt de begeleiding dat je nu moet doen dan?
[ Bericht 16% gewijzigd door Dehelerambam op 30-01-2025 21:17:33 ]
's Avonds (na eten, toetje, iets drinken) snoep eisen en helemaal losgaan als we nee zeiden. Dit is één voorbeeld van de tientallen dagelijks repeterende conflicten. Ik kan met trots zeggen dat we nooit hebben toegegeven, het hielp alleen geen kut.
Dat losgaan hield in: slaan, schoppen, dingen omgooien, hard op deuren slaan, schreeuwen etc. Wij hielden haar dan met zijn tweeën in de houdgreep (wat je echt de meest verschrikkelijke ouder laat voelen), voor haar en onze veiligheid. Dit begon meestal rond 19:00 en in de ergste gevallen konden we haar om 02:30 pas loslaten. Ze was toen 5. Overigens heeft ze nog nooit een woedeaanval gehad waar anderen van buiten het gezin bij waren, wat het geheel voor ons nog eenzamer maakte, naar buiten toe altijd de allerliefste engel, het "echte" kind achter al die woede.
Dit is dagelijkse kost geweest voor een jaar of 2, waarin we van wachtlijst in wachtlijst vielen en doorverwijzing op doorverwijzing kregen. Uiteindelijk is ze opgenomen in een kliniek als 7 jarig meisje. Wederom voel je je de slechtste ouders ter wereld. Wie krijgt immers zijn kind van 7 niet onder controle? Na 3/4 jaar weer thuis, tsja, gaat met ups en downs nu.
Ik lees hier veel reacties van mensen die goede adviezen geven op basis van rationeel menselijk (puberaal) gedrag. Geloof me, dingen veranderen als dit gedrag langer aanhoudt. Zeker als er als oorzaak een mentale beperking o.i.d. is.
Bedenk ff wat zoiets met een mens doet, met je advies "je moet gewoon strenger zijn" of "ik had het er wel uitgeslagen". Dat heeft geen zin, want je gaat de oorzaak van het probleem er niet uitslaan en hoewel consequent zijn en duidelijke grenzen hebben altijd en voor iedere relatie nuttig is, wil het niet zeggen dat dat problemen oplost, zeker als die grenzen zonder blikken of blozen overschreden worden.
TS, blijf aan de bel trekken bij instanties en de huisarts, blijf roepen dat het zo niet langer kan. Benoem dat de situatie schadelijk en onveilig is voor de 8-jarige en dat je daar hulp voor wil. Je zit immers al op de radar bij instanties, gebruik hen voor het te laat is en zij naar jou komen. Trek alle handvatten naar je toe want je kunt dit niet alleen. Zoek ook hulp voor jezelf. Heel veel sterkte,
[ Bericht 3% gewijzigd door Filosoofert op 30-01-2025 23:54:00 ]
Verschil is natuurlijk wel dat de dochter van TS een puber is, en pubers... Als buitenstaanders proberen we mee te denken en wie weet heeft zij er iets aan
Jouw post laat ook weer zien hoe ongelooflijk moeilijk zulke situaties kunnen zijn.Jij ook sterkte met de situatie met jouw dochter. Jullie zijn er in elk geval heel snel bij geweest, hopelijk wordt het steeds een beetje beter.
Oh absoluut! Wij hebben er twee die allebei in de eerste vier jaar van hun leven een enorme lactose allergie hadden. Tig onderzoeken gehad voordat we daar achter waren. En ondertussen maar janken en maar janken elke nacht. Je gaat daar op een gegeven moment helemaal kapot aan als je geen hulp kan krijgen. En dan nog mensen in je familie hebben die lactose allergie niet erkennen en vonden dat ze gewoon een tik moesten krijgen. Dan moet je heel goed oppassen dat je niet heel erg getriggerd wordt door zo'n walgelijke opmerking.quote:
Ik lees hier veel reacties van mensen die goede adviezen geven op basis van rationeel menselijk (puberaal) gedrag. Geloof me, dingen veranderen als dit gedrag langer aanhoudt. Zeker als er als oorzaak een mentale beperking o.i.d. is.
Arme meid (en arme jullie).quote:
Wij hebben iets soortgelijks meegemaakt met onze dochter, echter was het op veel jongere leeftijd. Woedeaanvallen zodra ze ook maar een centimeter beperkt werd.
's Avonds (na eten, toetje, iets drinken) snoep eisen en helemaal losgaan als we nee zeiden. Dit is één voorbeeld van de tientallen dagelijks repeterende conflicten. Ik kan met trots zeggen dat we nooit hebben toegegeven, het hielp alleen geen kut.
Dat losgaan hield in: slaan, schoppen, dingen omgooien, hard op deuren slaan, schreeuwen etc. Wij hielden haar dan met zijn tweeën in de houdgreep (wat je echt de meest verschrikkelijke ouder laat voelen), voor haar en onze veiligheid. Dit begon meestal rond 19:00 en in de ergste gevallen konden we haar om 02:30 pas loslaten. Ze was toen 5. Overigens heeft ze nog nooit een woedeaanval gehad waar anderen van buiten het gezin bij waren, wat het geheel voor ons nog eenzamer maakte, naar buiten toe altijd de allerliefste engel, het "echte" kind achter al die woede.
Dit is dagelijkse kost geweest voor een jaar of 2, waarin we van wachtlijst in wachtlijst vielen en doorverwijzing op doorverwijzing kregen. Uiteindelijk is ze opgenomen in een kliniek als 7 jarig meisje. Wederom voel je je de slechtste ouders ter wereld. Wie krijgt immers zijn kind van 7 niet onder controle? Na 3/4 jaar weer thuis, tsja, gaat met ups en downs nu.
Ik lees hier veel reacties van mensen die goede adviezen geven op basis van rationeel menselijk (puberaal) gedrag. Geloof me, dingen veranderen als dit gedrag langer aanhoudt. Zeker als er als oorzaak een mentale beperking o.i.d. is.
Bedenk ff wat zoiets met een mens doet, met je advies "je moet gewoon strenger zijn" of "ik had het er wel uitgeslagen". Dat heeft geen zin, want je gaat de oorzaak van het probleem er niet uitslaan en hoewel consequent zijn en duidelijke grenzen hebben altijd en voor iedere relatie nuttig is, wil het niet zeggen dat dat problemen oplost, zeker als die grenzen zonder blikken of blozen overschreden worden.
TS, blijf aan de bel trekken bij instanties en de huisarts, blijf roepen dat het zo niet langer kan. Benoem dat de situatie schadelijk en onveilig is voor de 8-jarige en dat je daar hulp voor wil. Je zit immers al op de radar bij instanties, gebruik hen voor het te laat is en zij naar jou komen. Trek alle handvatten naar je toe want je kunt dit niet alleen. Zoek ook hulp voor jezelf. Heel veel sterkte,
Poeh, wat een verhaal. Dank voor het delen. Ik heb inmiddels kort wat lijntjes en contact met het al aanwezige wijkteam en de hulp gehad, komende week in ieder geval een gesprek zonder dochter.quote:
Wij hebben iets soortgelijks meegemaakt met onze dochter, echter was het op veel jongere leeftijd. Woedeaanvallen zodra ze ook maar een centimeter beperkt werd.
's Avonds (na eten, toetje, iets drinken) snoep eisen en helemaal losgaan als we nee zeiden. Dit is één voorbeeld van de tientallen dagelijks repeterende conflicten. Ik kan met trots zeggen dat we nooit hebben toegegeven, het hielp alleen geen kut.
Dat losgaan hield in: slaan, schoppen, dingen omgooien, hard op deuren slaan, schreeuwen etc. Wij hielden haar dan met zijn tweeën in de houdgreep (wat je echt de meest verschrikkelijke ouder laat voelen), voor haar en onze veiligheid. Dit begon meestal rond 19:00 en in de ergste gevallen konden we haar om 02:30 pas loslaten. Ze was toen 5. Overigens heeft ze nog nooit een woedeaanval gehad waar anderen van buiten het gezin bij waren, wat het geheel voor ons nog eenzamer maakte, naar buiten toe altijd de allerliefste engel, het "echte" kind achter al die woede.
Dit is dagelijkse kost geweest voor een jaar of 2, waarin we van wachtlijst in wachtlijst vielen en doorverwijzing op doorverwijzing kregen. Uiteindelijk is ze opgenomen in een kliniek als 7 jarig meisje. Wederom voel je je de slechtste ouders ter wereld. Wie krijgt immers zijn kind van 7 niet onder controle? Na 3/4 jaar weer thuis, tsja, gaat met ups en downs nu.
Ik lees hier veel reacties van mensen die goede adviezen geven op basis van rationeel menselijk (puberaal) gedrag. Geloof me, dingen veranderen als dit gedrag langer aanhoudt. Zeker als er als oorzaak een mentale beperking o.i.d. is.
Bedenk ff wat zoiets met een mens doet, met je advies "je moet gewoon strenger zijn" of "ik had het er wel uitgeslagen". Dat heeft geen zin, want je gaat de oorzaak van het probleem er niet uitslaan en hoewel consequent zijn en duidelijke grenzen hebben altijd en voor iedere relatie nuttig is, wil het niet zeggen dat dat problemen oplost, zeker als die grenzen zonder blikken of blozen overschreden worden.
TS, blijf aan de bel trekken bij instanties en de huisarts, blijf roepen dat het zo niet langer kan. Benoem dat de situatie schadelijk en onveilig is voor de 8-jarige en dat je daar hulp voor wil. Je zit immers al op de radar bij instanties, gebruik hen voor het te laat is en zij naar jou komen. Trek alle handvatten naar je toe want je kunt dit niet alleen. Zoek ook hulp voor jezelf. Heel veel sterkte,
Ik heb wel aangegeven (en het gevoel) dat het beter is om even afstand te hebben van elkaar.
De liefde voor mijn dochter voel ik, het respect van haar kant en de liefde voor mij is al heel, heel lang weg. Er moet flink -ook door mij- gewerkt worden aan herstel.
Feit is wel dat ik mij niet meer veilig in mijn eigen huis voel om mijn grenzen aan te geven of regels te stellen.
Ik ben heel dankbaar voor jullie luisterend oor.
Ongeloof, schaamte en verdriet voeren de boventoon. Ook de kracht om er wel iets van te leren.
Dat verdriet mag er zijn en het ligt echt niet aan jou (een ouder doet onvoorwaardelijk zijn best, maar soms is dat niet wat een kind nodig heeft), maar het enige waar jij controle over hebt is de verandering die je bij jezelf kan maken. Makkelijker gezegd dan gedaan...quote:
Als je mij trouwens 5 jaar geleden had verteld dat ik ooit in deze positie zou verkeren, had ik je uitgelachen.
Ongeloof, schaamte en verdriet voeren de boventoon. Ook de kracht om er wel iets van te leren.
De kracht om er iets van te leren heb je ook niet momenteel. Als je beiden zo hoog in emotie zit gaat dat niet lukken inderdaad. Het is de vraag of je genoeg tot rust kan komen om weer binnen je (stress)raampje te komen zolang ze thuis woont. Pff wat een keuzes om te maken, maar dan moet je eerst de opties hebben.
Mijn vrouw zijn heel makkelijk zijn. De mobiel ging zo onder de hamer.
Waarom werk jij niet in de jeugdzorgquote:
Het probleem in dit land is dat ouders de laatste zoveel jaren niet sterk zijn qua opvoeding. Kinderen zijn brutaal en vervelend en ze staan er als een zoutzak bij. Jij bent de ouder dus jij moet autoriteit uitstralen en duidelijk zijn dat jij de ouder bent.
Mijn vrouw zijn heel makkelijk zijn. De mobiel ging zo onder de hamer.
deze man weet hoe simpel het is!Wat in deze misschien nog wel de beste oplossing is.quote:
Heftig hoor maar als je je dochter niet meer in huis wilt dan raak je nog verder verwijderd van elkaar
Als ik de OP leest, dan is hier geen ouder kind situatie.
Moeder durft zich niet als moeder te gedragen en laat gewoon over zich heen lopen.
En dochter maakt daar grondig misbruik van.
Hoe komt dochter aan haar geld?
Geeft moeder dat of hoereert ze.
Ik zou beginnen om haar totaal geen geld te geven.
En haar de keuze te geven, voor het eind van de week zit je op een BBL/BOL of wat dan ook of je komt er hier niet meer in om te slapen.
Beter dat dan je tanden uit je bek te laten slaan door je eigen kind, hoever ben je dan gezonken.quote:
[..]
Waarom werk jij niet in de jeugdzorg
Jij zit fout? En je wordt niet boos?
Met alle respect, maar dat vind ik absoluut geen gezonde reactie van een moeder op deze situatie. Je dochter gaat harde grenzen ruimschoots over en wat zij met je doet valt onder mishandeling van een medemens.
Niet dat ik weet hoe je dit moet oplossen. Daarvoor is het probleem al veel te groot geworden. Mogelijk ook beïnvloed door het gegeven dat haar moeder haar nooit grenzen heeft gegeven en over zich heen laat lopen.
Zoek hier professionele hulp voor en stop met jezelf in het stof te werpen.
Ik denk dat je dit niet van haar mag en kan verwachten. Ze is geen volwassene bij wie je op volwassen basis redelijkheid en respect kan bespreken. Ze is ook niet in de positie om jou in je behoeftes te voorzien. Jij bent haar moeder. Ze zou zich niet bezig moeten houden met jouw behoeftes, dat is jouw taak.quote:
[..]
Ze komt mij echter op geen millimeter tegemoet in mijn behoeften of haar plichten.
Ik zou hier iets van gezinstherapie op loslaten waarbij er met professionele hulp iets geprobeerd kan worden waarbij de onderliggende boodschap is dat jij van haar houdt en helpt waar het kan maar dat zij dimt, jou respecteert en zichzelf nuttig maakt dmv onderwijs of werk. Niemand zit te wachten op parasiterende lastposten.
Ik denk dat dit jarenlang zo geëscaleerd is dat je dit niet meer zonder hulp voor elkaar kan krijgen
maar zolang de ouders financieel verantwoordelijk zijn komen die boetes bij TS op het bordje en hoeft dochterlief niks te betalenquote:
[..]
Klopt, gaat ze lekker naar d'r vriendje toe of haar vader.
50 euro kledinggeld, geen telefoonabbo nement, ziektekostenverzekering betalen en doei.
Mag ze daarna maar kijken hoe ze met de leerinspectie omgaat en dochterlief de boetes zelf betaald.
Kun je hierover ff uitwijden? Wat weet jij wat wij niet weten?quote:
ik sla behoorlijk aan op je openingspost, TS.
Jij zit fout? En je wordt niet boos?
Met alle respect, maar dat vind ik absoluut geen gezonde reactie van een moeder op deze situatie. Je dochter gaat harde grenzen ruimschoots over en wat zij met je doet valt onder mishandeling van een medemens.
Niet dat ik weet hoe je dit moet oplossen. Daarvoor is het probleem al veel te groot geworden. Mogelijk ook beïnvloed door het gegeven dat haar moeder haar nooit grenzen heeft gegeven en over zich heen laat lopen.
Zoek hier professionele hulp voor en stop met jezelf in het stof te werpen.
Mooi hoe fok steeds meer BashTS wordt, was het vroeger al maar tegenwoordig is het helaas reden om maar beetje te trollen maar vooral niets van jezelf te laten zien.
Wat heftig voor je. Hopelijk krijgen jullie snel hulp…quote:
Als je mij trouwens 5 jaar geleden had verteld dat ik ooit in deze positie zou verkeren, had ik je uitgelachen.
Ongeloof, schaamte en verdriet voeren de boventoon. Ook de kracht om er wel iets van te leren.
En leer je weer je grenzen naar haar aan te geven en dat zij jouw grenzen respecteert.
Is een niveau 1 van MBO trouwens normaal om te doen als je de middelbare school niet hebt afgemaakt? Wat deed ze eerst op de middelbare school? Ik vind het een erg laag niveau. Of is dat normaal?
Was ze als jonger kind heel anders? Was ze toen wel begripvol en emphatisch naar anderen?quote:
Als je mij trouwens 5 jaar geleden had verteld dat ik ooit in deze positie zou verkeren, had ik je uitgelachen.
Ongeloof, schaamte en verdriet voeren de boventoon. Ook de kracht om er wel iets van te leren.
Je vergeet die 80% van de week dat vriendje er is, die mag ook gewoon voortaan lekker thuisblijven.quote:
Ik zou onder begeleiding van een externe (iemand van veilig thuis of van de gemeente) het gesprek met haar aangaan en duidelijke regels afspreken en de gevolgen voor als die niet nageleefd worden.
En daarnaast zou ik bepaalde vrijheden alvast enorm inperken. De geldkraan dichtdraaien, wifi elke avond vroeg uitzetten, telefoon abbo stopzetten en vervangen door pre-paid (die ze zelf mag betalen) etc. Als ze zo nodig volwassen wil zijn, mag ze daar vast een beetje aan proeven.
Dat valt schijnbaar allemaal wel mee, dat risico: https://www.rijksoverheid(...)zelf%20aansprakelijk.quote:
[..]
maar zolang de ouders financieel verantwoordelijk zijn komen die boetes bij TS op het bordje en hoeft dochterlief niks te betalen
Ik bash TS niet, ik vind het erg voor haar.quote:
[..]
Kun je hierover ff uitwijden? Wat weet jij wat wij niet weten?
Mooi hoe fok steeds meer BashTS wordt, was het vroeger al maar tegenwoordig is het helaas reden om maar beetje te trollen maar vooral niets van jezelf te laten zien.
Verder weet ik niet of dit speelt, daarom zeg ik ook “mogelijk”
Maar deze dingen ontstaan niet van de ene op de andere dag. Vaak is er een jarenlange voorgeschiedenis waar grenzen langzaam steeds verder een stukje overschreden worden zonder ingrijpen.
TS doet er denk ik goed aan bij zichzelf te reflecteren of zoiets kan spelen en dan professionele hulp inschakelen om het tij te keren
Het is duidelijk dat veel users in dit topic (gelukkig) nooit te maken hebben gehad met ècht “onhandelbare” kinderen. Streng zijn en autoriteit uitstralen helpt niet bij kinderen die je gewoon in je gezicht uitlachen en waarbij straffen 0 indruk maakt. En als het allemaal zo makkelijk zou zijn als “gewoon je grenzen aangeven en niet over je heen laten lopen” zouden er nooit kinderen uit huis geplaatst worden en/of in woongroepen terechtkomen natuurlijk.quote:
[..]
Kun je hierover ff uitwijden? Wat weet jij wat wij niet weten?
Mooi hoe fok steeds meer BashTS wordt, was het vroeger al maar tegenwoordig is het helaas reden om maar beetje te trollen maar vooral niets van jezelf te laten zien.
Veel sterkte en succes TS, heftige situatie.
Uiteindelijk is het een terugkerend drama gebleven tot ongeveer zijn 18e.
Als het om hulp instanties gaat zou ik eigenlijk op geen enkele rekenen, wij hebben er een boel gezien, maar er is weinig tijd en geld in zorgland, het gaat allemaal gewoon tergend langzaam. (Er zijn wel veel goede bedoelingen dus blijf wel in gesprek en proberen, de bevestiging dat we het goed deden kregen we gelukkig wel van de zorg instanties dat is niet veel maar wel fijn)
Wat leerplicht betreft, dat gaat gelukkig ook tergend langzaam, dus trek je weinig aan over straffen en boetes van hun kant. Je kunt niet meer doen dan je best, en tegen de tijd dat wij eenmaal aan de beurt waren voor een gesprek met leerplicht, waren we echt jaren verder. Kort gezegd het heeft bij ons nooit consequenties gehad. Terwijl hij ook een lange periode met verzuim of helemaal geen school heeft gehad.
Op het vlak van fysieke confrontatie, ik ben zo groot dat ik mijn zoon fysiek gemakkelijk de baas kan. Buiten verbale confrontatie, heeft hij het op een enkele keer na nooit aan durven laten komen op een fysieke confrontatie. Ook het geluk dat het geen agressief kind is en wij zelf ook nooit fysieke hebben laten gelden. (Op een keer na zie verderop in mijn verhaal) Het was vooral heel veel discussie en constant overtreden van afspraken en regels.
Uiteindelijk in overleg met de spoeddienst van jeugdzorg heb ik hem 1x om wille van zijn eigen veiligheid oplaten halen door de Politie, kort gezegd hij kwam niet thuis en wou niet laten weten waar hij was.
Politie heeft hem opgespoord en netjes thuis afgeleverd. (Het klinkt nu simpel maar is een heel gedoe en niet leuk natuurlijk)
Meneer was verbaal vervelend en melde tegen mij en de agenten dat hij meteen weer zou vertrekken, ik heb hem naar zijn kamer gestuurd en gezegd dat hij zijn sleutels moest inleveren voor de nacht.
Toen de politie was vertrokken heb ik de voordeur op slot gedaan, zodat hij niet stiekem als nog kon vertrekken. Het was midden in de nacht iedereen gaan slapen en morgen verder leek een prima oplossing.
Hij was al naar zijn kamer maar had zijn sleutels niet ingeleverd.
Aangeklopt en uitgelegd dat het verstandig was dat iedereen ging slapen, dat ik de buitendeur heb afgesloten en ik voor de nacht ook zijn sleutels wou hebben.
Hij wou uitgebreid in discussie en ergens anders overnachten, uitgelegd dat die kans voor nu verkeken was door hoe hij het zelf had aangepakt. Nu gaan we slapen, morgen praten we verder.
Maar ja hoe kom je aan zijn sleutels, ik heb hem dus gezegd dat ik inmiddels bereid was ze gewoon af te pakken als hij niet wou meewerken. Gevolg grote mond en dat lukt je toch niet.
Tja ik wil me helemaal niet fysiek laten gelden maar het moet toch ergens een keer klaar zijn dus je laat me geen keuze meer.
Hij had zijn jas nog aan, waarschijnlijk met het idee ik vertrek zo weer. Ik heb hem toen beet gepakt op de vloer gelegd, zijn jas uitgetrokken en zijn broekzakken leeg gehaald.
Hij stribbelde wel tegen, maar gelukkig heb ik hem geen pijn hoeven doen, als je fysiek veel sterker ben dan is er voor de ander geen beginnen aan, en dat had hij uiteindelijk gelukkig ook snel door. Hij bleek nog wat meer in zijn zakken te hebben dan alleen zijn sleutels. Ook het rijbewijs en ov kaart van mijn ex zaten in zijn zakken.
Lang verhaal kort, uiteindelijk gesprek met Hem, mijn ex en jeugdzorg over de situatie, waar in ik hem ook mijn emoties en verdriet en wanhoop heb kunnen laten zien over de situatie.
Achteraf is dat waarschijnlijk ook het punt geweest waarin er dingen geleidelijk veranderde.
Het spel van verantwoordelijkheid geven en nemen ging beter, en daar mee kwam er ook weer de mogelijkheid om het vertrouwen in elkaar te laten groeien.
Inmiddels gaat het goed met hem hij is 20 en is een volwassen en verantwoordelijke vent.
Ts je hoeft je eigen grenzen en veiligheid niet opzij te zetten voor de veiligheid van je eigen kind.
Soms zijn ze zo koppig en eigenwijs dat ze enkel kunnen leren door hun neus te stoten.
[ Bericht 0% gewijzigd door dop op 06-02-2025 09:03:46 ]
Nee, je zegt dat het Mogelijk een oorzaak is. Het is een gegeven dat ze over zich heen laat lopen.quote:
[..]
Ik bash TS niet, ik vind het erg voor haar.
Verder weet ik niet of dit speelt, daarom zeg ik ook “mogelijk”
Maar deze dingen ontstaan niet van de ene op de andere dag. Vaak is er een jarenlange voorgeschiedenis waar grenzen langzaam steeds verder een stukje overschreden worden zonder ingrijpen.
TS doet er denk ik goed aan bij zichzelf te reflecteren of zoiets kan spelen en dan professionele hulp inschakelen om het tij te keren
Maar ik snap wel wat je bedoeld, alleen denk ik dat woordkeuze en insteek zeer belangrijk is in dit topic.
Oké maar wat moet je dan als 1 van je kinderen je fysiek mishandelt?quote:
[..]
Het is duidelijk dat veel users in dit topic (gelukkig) nooit te maken hebben gehad met ècht “onhandelbare” kinderen. Streng zijn en autoriteit uitstralen helpt niet bij kinderen die je gewoon in je gezicht uitlachen en waarbij straffen 0 indruk maakt. En als het allemaal zo makkelijk zou zijn als “gewoon je grenzen aangeven en niet over je heen laten lopen” zouden er nooit kinderen uit huis geplaatst worden en/of in woongroepen terechtkomen natuurlijk.
Veel sterkte en succes TS, heftige situatie.
Politie bellen/ aangifte doen.quote:
[..]
Oké maar wat moet je dan als 1 van je kinderen je fysiek mishandelt?
En afhankelijk van hoe onveilig het verder is, uit huis zetten.
Ik werk in het mbo. Niveau 1 beslaat van alles, van dropouts tot anderstaligen. Er kunnen dus ook net zo goed havisten tussen zitten, maar die vervelen zich over het algemeen stierlijk, als ze er al zijn.quote:
[..]
Wat heftig voor je. Hopelijk krijgen jullie snel hulp…
En leer je weer je grenzen naar haar aan te geven en dat zij jouw grenzen respecteert.
Is een niveau 1 van MBO trouwens normaal om te doen als je de middelbare school niet hebt afgemaakt? Wat deed ze eerst op de middelbare school? Ik vind het een erg laag niveau. Of is dat normaal?
En niveau 1 en 2 zijn sowieso laag niveau. Je hebt deze niveaus niet (echt) nodig om aan de bak te komen bij de meeste beroepen, want dozen schuiven in het magazijn heb je gauw genoeg geleerd. Aan de andere kant, we proberen ze ook andere vaardigheden aan te leren dan alleen het beroep, waar ze - hopelijk - iets aan hebben in hun verdere leven.
Excuses voor de topic-kaap.
Tip, TOquote:
[..]
Politie bellen/ aangifte doen.
En afhankelijk van hoe onveilig het verder is, uit huis zetten.
dat kan nie.
Helemaal mee eens, deze stress zal zeker op de jongste dochter afstralen, ik heb iets vergelijkbaars meegemaakt met mijn broer, gelukkig is die op latere leeftijd wel weer bijgedraaid, maar blijft een bijzondere vogel.quote:
Uit huis plaatsen is eigenlijk de enige manier om haar nog iets van haar leven te laten maken, en voor jou om je grenzen weer te gaan bewaken.
En hoe is het nu?quote:
Sinds 2 jaar kampen mijn dochter (nu 17) en ik met problemen. Daarvoor krijgen we hulp vanuit een wijkteam en sociaal team.
Mijn zusje heeft twee van "dit soort kinderen". Altijd een hele betrokken, normaal strenge ouder geweest samen met haar man, maar deze categorie is gewoon niet te beteugelen voor een niet-professional. Helaas is de jeugdzorg compleet uitgekleed en is de toegang tot de benodigde professionals hierdoor heel beperkt.
Het gevolg is dat deze twee tot wanhoop van hun ouders aan het ontsporen zijn. Niet meer naar school (ze zijn allebei heel slim, daar ligt het niet aan), gebruik van middelen, agressie, bizar gedrag, 's nachts spoken en overdag in bed willen liggen, alle activiteiten verpesten, werkelijk niks kan meer normaal.
Jouw dochter is al 17. Ik vind het dus heel verstandig dat je geopperd hebt om te kijken naar begeleid wonen. Dit gaat je als normaal mens boven de pet en je hebt nog een ander kind van 8 dat van alles meekrijgt. Als moeder wil je dit natuurlijk niet, maar ik denk dat je er niet meer uit gaat komen voorlopig.
Deze meid heeft het (hopelijk even) nodig dat ze zelf de consequenties ondervindt van alleen maar willen en nemen en zelf niks bijdragen. Nu ben jij steeds de kwaaie pier en de kop van jut.
Jij bent er ook nog en verdient het niet om zo op eieren te lopen in je eigen huis. Dat hoort je veilige ruimte te zijn. Als je daar niet tot rust kunt komen, help je jezelf de vernieling in en kun je helemaal niks meer betekenen voor haar, je andere dochter en jezelf. En je andere dochter verdient het niet om je andere dochter te zijn.
Zelf heb ik de moeilijke keuze moeten maken om mijn oudste op jonge leeftijd in een instelling te laten wonen. Hij is meervoudig beperkt. Alle zorg en aandacht ging noodgedwongen naar hem. Ik sliep in een goede nacht 3 uur. Toen hij uit huis ging, gingen mijn jongste twee ineens normaal gedrag vertonen. Eerder was daar geen ruimte voor.
Heb ook nog jaren in de kreukels gelegen door de situatie, maar ik weet wel dat ik toen de moeilijkste maar ook beste keuze heb gemaakt. Ik kon hem de zorg niet meer bieden die hij nodig heeft (voltijds, profesisoneel en intensief, dat lukt niet in je eentje als leek) en zodra hij die wel kreeg in zijn instelling ging het beter met hem en dus ook met mij.
Het blijft een vreselijke situatie met alleen maar rotte keuzes. Sterkte!
Ben ik mee eens. Maar ik zie ook dat mensen snel aan kinderen beginnen met een verkeerde man. Zoals TS aangeeft deze foute man heeft nu kinderen bij verschillende moeders en doet alsof zijn kinderen van ex niet bestaan. Ook die moeders gaan de fout in. Ook mijn vriendin die zo graag kinderen wil, terwijl haar relatie zo slecht is en ze wil scheiden na het krijgen van kinderen. In je eentje opvoeden is ook een uitdaging waar sommige mensen bewust voor kiezen. Los van jouw verhaal TS, lastige situatie en ik wens je veel sterkte. Geldkraan dichtdraaien, wifi afsluiten etc. klinkt als een begin, maar het kan ook leiden tot de keuze om zich bij verkeerde groepen aan te sluiten (drugs/ sex/ ongewenste zwangerschap). Ze klinkt verder als een niet-empathisch persoon/ narcist die precies weet hoe ze jou moet manipuleren. Misschien kent dit geen oplossing en kun je beter voor je eigen geluk kiezen en afstand nemen, want zij heeft psychologische hulp nodig. Je hebt je best gedaan. Echt heel lastig.quote:
Het probleem in dit land is dat ouders de laatste zoveel jaren niet sterk zijn qua opvoeding. Kinderen zijn brutaal en vervelend en ze staan er als een zoutzak bij. Jij bent de ouder dus jij moet autoriteit uitstralen en duidelijk zijn dat jij de ouder bent.
Mijn vrouw zijn heel makkelijk zijn. De mobiel ging zo onder de hamer.
Dit!!quote:
Het probleem in dit land is dat ouders de laatste zoveel jaren niet sterk zijn qua opvoeding. Kinderen zijn brutaal en vervelend en ze staan er als een zoutzak bij. Jij bent de ouder dus jij moet autoriteit uitstralen en duidelijk zijn dat jij de ouder bent.
Mijn vrouw zijn heel makkelijk zijn. De mobiel ging zo onder de hamer.
Nee, dat is niet de bedoeling, maar het gebeurt wel als kinderen het bloed onder je nagels vandaan halen. De situatie van TS klinkt wel als heftig. Dit gedrag van een kind hoef je natuurlijk niet te pikken.quote:
[..]
Ze hebben beide hulp en begeleiding nodig. TS bedoelt het vast goed, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat je je zo laat gaan als ouder. Dat maakt haar overigens geen slechte ouder, maar als ouder word je wel geacht de oudere en wijzere te zijn. Dit gedrag is natuurlijk ook al veel langer geleden ontstaan, toen dochter nog veel jonger was.
Misschien toch wat meer afstand nemen? Hoezo zou TS harder moeten werken? Dochter gaat voor haar make-up en toestanden maar wat harder werken. Stoppen met school? Prima, maar dan ook maar kostgeld betalen. Kan ze alvast oefenen voor straks als ze huur moet betalen.
Het klinkt ook allemaal wel een beetje alsof haar gedrag weinig consequenties voor haar heeft. Die klap? Die is ze alweer vergeten en is nog nuttig ook om je verder te manipuleren. En veilig thuis is jouw probleem en zal haar ook weinig tot niets boeien.
En op een gegeven moment is de grens wel bereikt. De ogen uitdrukken... en als jij dat niet laat gebeuren 112 bellen met allerlei onzin.
Ik houd heel veel van mijn kinderen en doe alles in mijn macht om ze op weg te helpen, maar er zijn grenzen. Mijn leven laat ik niet verzieken. Ook niet door (een van mijn) kinderen. Als ze zich structureel zo zouden misdragen, dan zou ik ze de deur wijzen.
[ Bericht 11% gewijzigd door Halcon op 22-04-2025 20:56:40 ]
Dat is het enige wat je kunt doen, maar het gedrag is onaanvaardbaar. Wat denk die luie donder wel niet, 17 is ze en bijdragen zal ze.
Als ze nu niet bijdraait gaat dat helemaal fout lopen
Poging 3quote:
Sinds 2 jaar kampen mijn dochter (nu 17) en ik met problemen. Daarvoor krijgen we hulp vanuit een wijkteam en sociaal team.
Zonder al te veel in detail te treden; zolang ik doe wat dochter wil, is de situatie in huis rustig. Zodra ik iets van haar vraag wat ik nodig heb, breekt de pleuris uit. De hulp is vooral gericht op naar elkaar luisteren, tot 10 tellen en vervolgens constructief reageren en oplossen.
Dit gaat zo een half jaar goed en dan kan het vanuit het niets enorm escaleren.
Ze heeft vorig jaar besloten te stoppen met school en dus geen diploma voor voortgezet onderwijs. Daarna gestart met mbo 1 waar ze vervolgens niet op kwam dagen omdat het niveau te laag was en ze zich verveelde. Toen kwam het plan om BBL te gaan doen, echter komt ze nooit op het werk opdagen en meldt zich constant ziek.
Ik wil haar helpen en heb ook alle hulp aangegrepen en aangeboden, haar ook de ruimte gegeven zelf te ondernemen en waar nodig te helpen als ze daar om vraagt. Ook heb ik een verzoek ingediend bij de gemeente voor tijdelijke onderbreking van de leerplicht.
Na een gesprek met de leerplicht gisteren, kreeg ik te horen dat er mogelijk gekort kan worden op kgb, de kinderbijslag en er ook door duo teruggevorderd kan worden als dochter niet aan de slag gaat met onderwijs.
Ik wilde gisteren met dochter hierover in gesprek. Eerst netjes gebeld - ze heeft zich ziekgemeld en zat op haar kamer - waarna ze me na mijn verzoek om te praten, tweemaal wegdrukt voordat ik uitgesproken ben.
Alsnog ben ik naar haar kamer gegaan -netjes geklopt- waar dochter vol met make up en kleding bezig was. Ik heb haar rustig uitgelegd wat de inhoud van het gesprek was en de consequenties. Haar reactie was; dan ga jij maar harder werken. Waarna er 2 keer kk-hoer en een deur in mijn gezicht volgde.
Hierop heb ik dochter verzocht weg te gaan zodat de gemoederen konden bedaren. Na stelselmatig weigeren en schreeuwen in mijn gezicht heb ik in boosheid haar “paardenstaartje” gepakt en naar de deur gebonjourd. Super fout. Hierop heeft ze mij recht in mijn gezicht geslagen. Twee blauwe ogen en een tand door mijn lip. Vervolgens heeft ze 112 gebeld met een melding dat ik haar in elkaar sloeg. Ik heb mij afgeweerd toen ze mijn ogen uit wilde drukken.
De politie is langsgekomen, ik heb het verhaal en mijn eigen aandeel uitgelegd en verantwoordelijkheid genomen voor mijn acties. Wel wordt er voor de tweede keer melding bij veilig thuis gedaan, wat ik ook niet erg vind. Ik was fout. Echter heb ik nog een dochter van 8 die het wel prima doet en waar geen problemen mee zijn.
Eigenlijk wil ik voorlopig mijn oudste dochter niet meer in huis. Ik voel mij niet veilig om regels en grenzen te stellen, deze worden niet nageleefd en dochter kan zeer onvoorspelbaar zijn.
Ik weet niet goed wat ik wil. Misschien even mijn ei kwijt. Ik weet dat ik fout zit als ouder, ik weet dat ik mij niet boos moet maken. Dat ik de volwassene ben.
Hoe gaat het nu?
Hier ben ik het wel mee eens.quote:
Kei en keihard aanpakken, fysiek, mentaal, en als dat niet lukt het huis uitzetten.
Dat is het enige wat je kunt doen, maar het gedrag is onaanvaardbaar. Wat denk die luie donder wel niet, 17 is ze en bijdragen zal ze.
Als ze nu niet bijdraait gaat dat helemaal fout lopen
Het uitschelden, ogen uit proberen te drukken en als moeder zich afweert 112 bellen... Die lamzakkerij en op moeders kosten parasiteren. Nul komma nul respect. Dit is pure terreur.
Knap eigenlijk dat TS het heeft weten te beperken tot een keer aan de staart trekken en een pets.
No way dat ik zo iets zou pikken.
Ejo
benieuwd of JIJ antwoord krijgt, ze was 12 dagen geleden nog online .....quote:
[ Bericht 91% gewijzigd door Peejtur op 28-05-2025 13:31:12 ]