Levenseindekliniek

Ik heb op mijn werkplek ook positieve ervaringen met het inzetten van ECT, even los van de eventuele bijwerkingen. (en natuurlijk het feit dat het niet meer is zoals vroeger of in de films)

Succes met je keuzes en sterkte.

quote:

Op woensdag 27 november 2024 22:42 schreef sturmpie het volgende:

[..]
klinkt als geestesziekte imo

Ik vind dat een naar woord.

Er zal ongetwijfeld een (al dan niet onbehandelbare) psychische aandoening aan ten grondslag liggen maar het verlangen om uit het leven te stappen wil ik nou niet bepaald een geestesziekte noemen.

Dan zouden alle mensen die zich laten euthanaseren (wegens fysiek uitzichtloos en ondraaglijk lijden) ook geestesziek zijn?!

quote:

ik heb dat ook gehad maar toen heb ik toch maar weer voor medicatie gekozen en in mijn geval is dat 'n antipsychotica, nieuw op de markt sinds 2019, en 't werkt voor mij zo goed dat ik mijn probleem aan de kant heb kunnen schuiven.

ik snap dat als je in 'n depressieve situatie verkeert, suicidaal, 'n doodswens, dan denk je er is niks meer dat mij kan helpen maar 't tegendeel is waar, alleen, je moet 't vinden.

stel je voor, er zijn 21 soorten antipsychotica in Nederland, 1 van die 21 past goed bij jou en de rest leidt tot depressie en erger. dan kan je dus eerst 20 pillen testen voordat je de juiste hebt gevonden, daar ben je jaren mee bezig

Welk pilletje je ook slikt, het blijft symptoombestrijding.

quote:

Op woensdag 27 november 2024 22:13 schreef LXIV het volgende:

[..]
Omdat het niet meer ongedaan kan worden gemaakt

Dat geldt toch voor elke vorm van euthanasie?

Nou, spuit 11 dus.
Ik wou ook verwijzen naar het topic van Feestkabouter.

Veel sterkte, Aberkullie.
Heb met mijn werk in de gezondheidszorg ervaring met mensen die voor euthanasie kozen, die waren allemaal wel ongeneeslijk ziek. Of heel oud en ziek, of nog jong maar kanker in een ongeneeslijk stadium met veel pijn en sowieso geen lange levensverwachting.

Veel artsen wagen zich er niet aan. Als er ook maar iets is waar ze achter komen dat je nog van kan genieten is de euthanasie vaak al van de baan.
En dan heb ik geen ervaring met alleen psychisch lijden.

Knuffel voor jou Aber

Sterkte.
Hoorde gisteren nog op het nieuws dat er een of andere stikstofstoel is waarbij je je eigen leven kan beëindigen maar dat kan pas vanaf 55 jaar ofzo.

quote:

Op woensdag 27 november 2024 19:04 schreef Luuntje het volgende:
Maar vraag me dan wel af of deze psychiater objectief is.

Zonder enige kennis van zaken hier even gaan betwijfelen of de psychiater wel objectief is... lekker bezig hoor.

Ik wens TS het allerbeste, en ik denk dat het goed is dat ze er over praat, maar ik betwijfel ten zeerste of Fok! hier wel de goede plek voor is.

quote:

Op woensdag 27 november 2024 17:02 schreef Aberkullie het volgende:
Dag FOK! ✋🏼

Hopelijk mag dit topic openblijven, aangezien ik dit niet in mijn omgeving kan bespreken.

Al jaren ben ik klinisch depressief (en nog veel langer dysthym) met therapieresistentie en afgelopen week heb ik na 15 weken mijn laatste rTMS behandeling gehad en in overleg besloten te stoppen wegens uitblijven van resultaat.

Vanmorgen heb ik met mijn psychiater besproken dat ik het niet meer zie zitten om de zoveelste behandeling te proberen, mede omdat dat waarschijnlijk weer op een teleurstelling uitdraait. Het enige waar ik nog voor opensta is ECT en daar sta ik voor aangemeld maar eerlijk gezegd geloof ik ook niet dat dat voor me gaat werken. Ik ben dus op het punt dat ik het wel mooi geweest vind allemaal.

Ik heb, na hier uiteraard al langere tijd over nagedacht te hebben, dan ook aangegeven dat ik heel graag een intake wil bij een levenseindekliniek. Helaas staat mijn psychiater hier absoluut niet achter. Zijn argument is dat ik te jong ben en dat er nog heel veel behandelingen te proberen zijn. Hij leek ongemakkelijk te worden en negeerde mijn verzoek verder eigenlijk en begon ergens anders over.

Nu ben ik digitaal matig vaardig maar heb inmiddels al wel via Google kunnen vinden dat je ook digitaal een verzoek kunt versturen, maar je dan wel alle medische gegevens nodig hebt en ze nemen contact op met je behandelaar (Behandelaar says no).

Ik ben eigenlijk op zoek naar ervaringen (niet met afgeronde behandelingen bij de levenseindekliniek hihaho) en of en hoe ik dit eventueel zou kunnen organiseren buiten mijn eigen psychiater. Misschien via de huisarts?

Disclaimer: dit is geen oproep tot hulp bij zelfmoord. Ik ben alleen op zoek naar ervaringen of tips waar ik nu zelf niet aan heb gedacht

Hoi Aberkullie,

Wat ongelooflijk naar dat je je leven zo naar ervaart dat je je leven wenst te beëindigen. Ik weet geen adressen, ik geloof dat de NVVE hier al geopperd is. Mijn leven is af en toe ook echt naar, soms heel eenzaam, ook al heb ik mensen om me heen. Ik ken veel angsten en soms heel diepe depressies. Rusteloosheid. Voor het laatst dacht ik er zelf over in 2018 om mijn leven te beëindigen, alleen - net als jij - ik zou echt niet weten hoe.

Ik snap dat mensen het leven als zo ellendig kunnen ervaren dat ze hun leven willen beëindigen. Ik heb dit zelf meermaals doorgemaakt.

Op een gegeven moment, ook door fysieke klachten, waardoor de dood ineens als vanzelf dichtbij kwam (en met het zomaar verdwijnen van diezelfde klachten, ook zomaar weer verdween) ben ik alles anders gaan zien. Het leven is een geschenk, sowieso is de rit heel erg kort - een mens leeft in de regel iets van 85 jaar, dat is echt zo voorbij - en alle moeilijkheden, eenzaamheid die een mens - ik ook - te verwerken krijg is om van te leren. Juist die moeilijkheden.

Mijn leven is nog altijd zwaar, misschien nog wel zwaarder dan in 2018. Ik ervaar soms bittere eenzaamheid, absurde vormen van angst - soms heb ik het gevoel dat ik stik in die angsten - en toch heb ik in de herfst van 2022 besloten de rit, hoe dan ook, uit te zitten. Het is sowieso maar kort. Ook al is het leven nog zo zwaar - en ik weet mijn ellende is relatief heel klein in vergelijking met de ellende die anderen doorstaan - het is in een oogwenk voorbij.

Ondertussen probeer ik er zoveel mogelijk voor anderen te zijn. Een vriend van me had me dit advies ooit heel lang geleden gegeven. Als je zelf gek wordt van ellende, van ellendige gedachten, ga anderen helpen. Ik overweeg dit ook uit te breiden en naast mantelzorg ook me aan te melden als vrijwilliger in een bejaardentehuis ergens. En inderdaad, dit werkt. Niet dat de paniek weg is of de eenzaamheid, de huilbuien, dat is er nog, maar het is te dragen. Waarom ik moet doormaken wat ik door moet maken, weet alleen God.

Ik hoop en bid dat je er weer bovenop komt en het licht in je leven gaat zien.

Hoe erg het lijden ook is - ik heb God zij dank nauwelijks fysieke klachten - de rit is zo voorbij. Zie het als een heel enge rit in een achtbaan. Het is mega eng, maar ook binnen enkele minuten voorbij.

En soms komt er ineens iets of iemand voorbij, morgen, overmorgen, volgend jaar, over tien jaar en ben jij misschien ineens nodig voor iemand en snap je waarom je je leven niet mocht beëindigen, omdat er nog iets of iemand in het verschiet ligt. Hoe erg je leven nu ook is of hoe erg de dingen ook zijn.

quote:

Een mens lijdt het meest
onder het lijden dat hij vreest
doch dat nooit op komt dagen
zo heeft hij meer te dragen
dan God te dragen geeft

Het leed dat is drukt niet zo zwaar
als vrees voor allerlei gevaar
maar komt het eens in huis
dan helpt de Heere altijd weer
en geeft Hij kracht naar kruis

Mijn leven is echt een emotionele achtbaan en ik word in de regel gek van mezelf en mijn angstige gedachten, absurde - adembenemende letterlijk - paniekaanvallen, eenzaamheidsgevoelens, neerslachtigheid, weltschmerz, droefheid, huilbuien en toch ik zit de rit uit. Hoe dan ook.

Ik waardeer je moed om je emoties op te schrijven op dit forum.

Het leven is kort, echt bizar kort. Dat ervaar je wellicht niet zo, maar het is echt zo. En het zijn ook tijden van grote verdrukking, voor heel veel mensen. Echt heel veel mensen zijn depressief en suïcidaal in deze tijd. Maar heel weinigen zijn gelukkig.

Ik wens je oprecht het allerbeste en moge er heel spoedig licht in je leven komen.
Ik wens je rust en vrede, Licht en Liefde, warmte en geborgenheid in je leven. Er komt hoe dan ook een dag waarop het je helder wordt waarom je lijdt. Ik lijd ook, ik weet niet precies waarom, maar ik weet wel dat ik er ooit achter ga komen.

Niet uitstappen tijdens de rit.
De rit uitzitten.

Doe ik ook hoe echt totaal kl*te de rit ook moge zijn, ook voor mij.

quote:

Op donderdag 28 november 2024 03:17 schreef r_one het volgende:
Welk pilletje je ook slikt, het blijft symptoombestrijding.

Wat is dit nou voor rare opmerking. Wat wil je hier nou mee zeggen?

quote:

Op donderdag 28 november 2024 10:51 schreef Alloch87 het volgende:

[..]
Zonder enige kennis van zaken hier even gaan betwijfelen of de psychiater wel objectief is... lekker bezig hoor.

Ik wens TS het allerbeste, en ik denk dat het goed is dat ze er over praat, maar ik betwijfel ten zeerste of Fok! hier wel de goede plek voor is.

Ik weet niet welke plekken goed zijn om over dit onderwerp te praten.
Zat users die er normaal om mee kunnen gaan en de meningen zijn divers, dat is misschien wel beter dan op een forum met gelijkgestemden voor dit onderwerp.

Maar het is een fragiel onderwerp die verantwoordelijkheid meebrengt voor TS en de users.

quote:

Op woensdag 27 november 2024 20:58 schreef Evangelion het volgende:

[..]
Deze toch?
R&P / Denk/bespreek eens hoe je je leven NIET wil eindigen...
Helaas is zijn blog nu offline

Indrukwekkend topic. Hij kon het allemaal goed verwoorden, en had er duidelijk goed over nagedacht.

quote:

Op donderdag 28 november 2024 10:56 schreef Alloch87 het volgende:

[..]
Wat is dit nou voor rare opmerking. Wat wil je hier nou mee zeggen?

Helemaal niet raar. Je lost de bron, het onderliggende psychische probleem, er niet mee op. Je onderdrukt het alleen, tijdelijk.

Wat is daar zo gek aan, aan die constatering?

quote:

Op donderdag 28 november 2024 11:56 schreef r_one het volgende:

[..]
Helemaal niet raar. Je lost de bron, het onderliggende psychische probleem, er niet mee op. Je onderdrukt het alleen, tijdelijk.

Wat is daar zo gek aan, aan die constatering?

Het komt op mij over alsof iemand er zelf debet aan is dat hij niet beter wordt. Tja…

quote:

Op donderdag 28 november 2024 11:56 schreef r_one het volgende:

[..]
Helemaal niet raar. Je lost de bron, het onderliggende psychische probleem, er niet mee op. Je onderdrukt het alleen, tijdelijk.

Wat is daar zo gek aan, aan die constatering?

Omdat er ook mensen zijn met bijvoorbeeld een verstoorde afgifte van geluksstofjes, sommige medicatie corrigeren dat en bij sommige mensen werkt dat niet.

Een auto moet soms ook bijgesteld worden.

Geestelijke gezondheid is heel divers, daar kan je niet zomaar even "sypmtoonbestrijding" aan plakken.

quote:

Op donderdag 28 november 2024 03:17 schreef r_one het volgende:
Ik vind dat een naar woord.

Er zal ongetwijfeld een (al dan niet onbehandelbare) psychische aandoening aan ten grondslag liggen maar het verlangen om uit het leven te stappen wil ik nou niet bepaald een geestesziekte noemen.

Dan zouden alle mensen die zich laten euthanaseren (wegens fysiek uitzichtloos en ondraaglijk lijden) ook geestesziek zijn?!

aardig dat je hier over begint, laten we 't heel simpel bekijken, zie jij 't leven niet meer zitten en je wilt dood omdat je lijdt aan 'n dodelijke ziekte die niet te genezen is en je kwaliteit van leven is ver onder gemiddeld omdat je dagelijks veel pijn hebt en niet meer goed ter been bent, ja dan snap ik dat je 't wel genoeg vind en dat je kiest voor euthanasie.

maar dan de gevallen die lichamelijk niks mankeren maar zich beroepen op psychisch lijden als reden voor euthanasie. dan is er duidelijk sprake van geestesziekte, hetzij klinische depressie of iets anders.

oftewel, als je lichamelijk niks mankeert en je wil dood dan ben je geestelijk ziek. daar heb je allerlei medicatie voor omdat te bestrijden. sommige mensen doen 't goed op wiet, maar als je hun wiet afpakt, dan willen ze dood, en dan weten ze dat wiet voor hen 't perfecte medicijn is en dat ze niet zonder kunnen en dan besluiten ze te emigreren naar California en zo loopt heel Nederland leeg ... sorry ik fantaseer iets te ver misschien ...

quote:

Op donderdag 28 november 2024 03:17 schreef r_one het volgende:
Welk pilletje je ook slikt, het blijft symptoombestrijding.

ja maar daar gaat 't niet direct over.
ik geef aan dat als je antipsychotica nodig hebt als medicijn, dat er 21 soorten zijn. dus je bent wel even zoet met testen of 't bij je past en dat kan jaren duren en dat kan ook heel erg zijn emotioneel omdat ieder pilletje 'n andere werking heeft en daar kan je soms behoorlijk door beschadigd worden waardoor je minstens een jaar van slag bent

wil jij 21 soorten pillen testen ? snap je wat ik bedoel, psychiaters schrijven maar wat voor op de gok, ze hebben geen idee hoe 't gaat uitpakken, dat is altijd de vraag bij dergelijke medicatie die afgeleid is van petroleum cq afkomstig uit de zware giftige industrie. ze vervuilen echt je lichaam, je krijgt er allerlei bijwerkingen bij en je kan er zwaar depressief van worden, en dat noemen ze dan behandeling, je gaat letterlijk door 'n hel, dat is mijn ervaring mbt psychiatrie.

Ik raad niet snel psychedelica aan omdat je er behoorlijk van in de war kan raken maar één ding doet het zeker en dat is je ware zelf laten zien/boven je menselijke mentale issues kijken/helikopterview. In een situatie als de jouwe zou ik absoluut eerst een goede begeleide psychedelische sessie doen (of meerderen) voordat je het in je hoofd haalt eruit te stappen. Ayahuasca meest to the point of begeleid hier in Nederland met truffels oid. Je zal tijdelijk ontwaken uit je illusie die klinische depressie heet en daarna de stappen weten om daaruit te blijven als het is uitgewerkt.

ik vind wel dat als je euthanasie wil dat je eerst alles moet proberen, ook drugs.
misschien word je van zo'n psychedelica sessie eventjes heel gelukkig,
misschien heeft 'n jointje best 'n leuke werking op jou

verder vind ik dat we ook voorzichtig moeten zijn met euthanasie, er zijn nou eenmaal mensen die snel 't bijltje erbij neergooien, waar nog tal van opties mogelijk zijn maar de patïent ziet 't zelf niet.

vergelijk 't met 'n bokser die bij de eerste klap die hij/zij krijgt de handdoek in de ring gooit, mensen houden soms niet van 't leven en alle klappen die erbij horen, maar zo is 't leven

[ Bericht 13% gewijzigd door sturmpie op 28-11-2024 14:18:24 ]

soms weten mensen niet wat het is om gelukkig te zijn, die mensen moet je leren leven, dat doet men via therapie en behandeling, men probeert mensen te trainen om met het leven om te gaan.

je kan ook gelukkig zijn, na een hele moeilijke tijd, dan ben je blij dat die moeilijke tijd achter de rug is, dat is geluk.

de lotto winnen is ook geluk maar dat is financieel geluk, soms worden mensen er ook niet beter van als ze de lotto winnen.

een mens is en kan gelukkig zijn als hij/zij tevreden is met zijn/haar omgeving.
soms moet je rigoreuze keuzes maken, je huis verlaten, zwerven, om gelukkig te worden.

euthanasie kan gebruikt worden als exit voor mensen die geen zin hebben om te leven. als men geen zin heeft, dan is 't trekken aan 'n dood paard, en dan heb je kans dat men uiteindelijk akkoord gaat met euthanasie omdat men alles wat mogelijk is heeft geprobeerd. in dergelijke gevallen is euthanasie, gebaseerd op psychisch lijden, 'n oplosmiddel. dan kan je zeggen, 't feit dat die mensen geen zin hebben om te leven dat zou je kunnen zien als afwijking, 't leven belemmerend, 'n ziekte, 'n psychische aandoening, simpelweg: depressie.
die mensen zijn er, die mensen zijn altijd depressief, hebben nergens zin meer in, ze willen dood.
je kan dat zien als 'n ziekte in de hersenen, 'n stofje dat negatief werkt. en daar hebben ze allerlei soorten medicatie, anti-depressiva, antipsychotica, etc...

er zijn zeker 40 soorten 'westerse medicatie' geproduceerd in 'n laboratorium, synthetisch, afgeleiden van de zware industrie, die je kan testen. dan ben je minstens 40 jaar "zoet".

daarnaast, of daarbij, kan je ook de natuurgeneeskunde kiezen, fytotherapie, homeopathie, 'n combinatie daarvan, etc... daar heb je misschien wel 100 kruiden die je kan proberen, daar ben je minstens 50 jaar mee zoet als je die gaat testen, bijv. ieder half jaar 'n ander kruid, je kan kruiden combineren om 't gewenste effect te bereiken, je kan beginnen met de bekende keukenkruiden.

er is 'n leven op aarde mogelijk als je depressief bent maar je zult jezelf wel als proefkonijn moeten zien/gebruiken om 't gewenste effect te bereiken.

je kan ook marathon/triatlon gaan doen, en/of touwtje springen.

je kan tegen jezelf zeggen:

"Ik zet het op een lopen, ik vlucht weg, ik ga zo hard & lang mogelijk rennen om mijn probleem te ontlopen, als ik ren ben ik goed bezig en dat is positief".

en als je dat iedere dag doet, als je iedere dag weg rent van je problemen, letterlijk, dan ben je goed bezig want dat is sport.
neem 't leven per dag, kijk terug naar gisteren, wat kan je doen ?

[ Bericht 30% gewijzigd door sturmpie op 28-11-2024 16:05:08 ]

quote:

Op donderdag 28 november 2024 14:04 schreef sturmpie het volgende:
ik vind wel dat als je euthanasie wil dat je eerst alles moet proberen, ook drugs.
misschien word je van zo'n psychedelica sessie eventjes heel gelukkig,
misschien heeft 'n jointje best 'n leuke werking op jou

verder vind ik dat we ook voorzichtig moeten zijn met euthanasie, er zijn nou eenmaal mensen die snel 't bijltje erbij neergooien, waar nog tal van opties mogelijk zijn maar de patïent ziet 't zelf niet.

vergelijk 't met 'n bokser die bij de eerste klap die hij/zij krijgt de handdoek in de ring gooit, mensen houden soms niet van 't leven en alle klappen die erbij horen, maar zo is 't leven

Psychedelica in de juiste setting is geen drugs maar een spiritueel middel om je menselijke problemen tijdelijk te ontstijgen. Niks is waardevoller dan dat als je op het punt staat euthaniasie te plegen...

quote:

Op donderdag 28 november 2024 16:59 schreef Anonyappelmous het volgende:

[..]
Psychedelica in de juiste setting is geen drugs maar een spiritueel middel om je menselijke problemen tijdelijk te ontstijgen. Niks is waardevoller dan dat als je op het punt staat euthaniasie te plegen...

mdma heeft ook 'n goede werking

quote:

Op donderdag 28 november 2024 13:31 schreef Boca_Raton het volgende:

[..]
Het komt op mij over alsof iemand er zelf debet aan is dat hij niet beter wordt. Tja…

Welnee joh; dan had ik echt wel wat anders getypt.

quote:

Op donderdag 28 november 2024 13:37 schreef Droopie het volgende:

[..]
Omdat er ook mensen zijn met bijvoorbeeld een verstoorde afgifte van geluksstofjes, sommige medicatie corrigeren dat en bij sommige mensen werkt dat niet.

Hebben we het dan niet over een (psycho)somatisch probleem?
Ik had niet de indruk dat dat bij TS speelt.

Wat naar om te lezen aberkullie, dat je zon zware depressie hebt dat nergens op aanslaat.
Ik hoop dat je ons op de hoogte houd van je proces, ik vind het debat rond euthanasie in psychiatrie interessant. Heb het hier en daar wel eens toegewezen zien worden maar het process kent meer nee zeggers dan andersom.

Als je het fijn vind heb ik wel wat Nederlandse documentaires over dit onderwerp.
Ik hoop voor je dat je verlichting vind, welke vorm dat voor je mag zijn.

TS.. ik weet dat wij geen vriendinnetjes zijn...
Maar wat ik forumbreed wel lees van je is dat je hier erg strijdvaardig overkomt, vecht voor je mening en opkomt voor mens en dier. Het kan natuurlijk allemaal schijn zijn maar er straalt passie uit jouw posts.
Ik hoop dat je hier misschien uit kan putten? Wie weet helpt het wel om bij een organisatie te gaan zoals Green Peace of iets steviger zoals Shea Shepherd of Animal Liberation Front? Ik weet dat ik het zou doen als ik het gevoel had dat ik nergens meer voor te leven had, dan zou ik helemaal los gaan

Over je vraag zelf.. ik weet dat het niet simpel is om euthanasie te krijgen voor psychisch lijden. Net omdat het zo moeilijk 'bewijsbaar' is zoals bv een uitbehandelde kanker of fysieke pijn. Daarbovenop ben je ook nog jong dus een arts zal zich er niet zo makkelijk aan durven wagen. Iedereen kent de verhalen van mensen die na jarenlange psychische ellende toch een juiste behandeling vast hebben gekregen en waarmee het dan beter is gegaan. Ik denk dat een arts minder problemen met euthanasie uitvoeren heeft bij iemand waar er geen hoop meer is. En ik denk dat ze bij jou altijd hoop gaan blijven zien.
Uit mijn eigen ervaring met euthanasie bij terminale mensen zie ik al hoe weinig artsen euthanasie kunnen/willen/durven uitvoeren en diegenen die dat wel kunnen, doen dit ook maar met een klein hartje. OOK al weten ze dat ze deze mensen met deze stap echt helpen.
Wat ik wel denk is dat het naar de toekomst toe makkelijker gaat worden om voor psychisch lijden euthanasie te krijgen. De wetten blijven veranderen en versoepelen, de inzichten ook. Dementie staat nu ook op de helling daar waar het eerder echt geen optie was. Dus wie weet is er wel licht aan het einde van de tunnel?

quote:

Op donderdag 28 november 2024 13:51 schreef sturmpie het volgende:

[..]
ja maar daar gaat 't niet direct over.
ik geef aan dat als je antipsychotica nodig hebt als medicijn, dat er 21 soorten zijn. dus je bent wel even zoet met testen of 't bij je past en dat kan jaren duren en dat kan ook heel erg zijn emotioneel omdat ieder pilletje 'n andere werking heeft en daar kan je soms behoorlijk door beschadigd worden waardoor je minstens een jaar van slag bent

wil jij 21 soorten pillen testen ? snap je wat ik bedoel, psychiaters schrijven maar wat voor op de gok, ze hebben geen idee hoe 't gaat uitpakken, dat is altijd de vraag bij dergelijke medicatie die afgeleid is van petroleum cq afkomstig uit de zware giftige industrie. ze vervuilen echt je lichaam, je krijgt er allerlei bijwerkingen bij en je kan er zwaar depressief van worden, en dat noemen ze dan behandeling, je gaat letterlijk door 'n hel, dat is mijn ervaring mbt psychiatrie.

Het lastige van de medicatie is dat de stoffen die beïnvloed worden niet slechts 1 enkele functie kennen, maar betrokken zijn op verschillende plekken in het lichaam voor verschillende processen. Serotonine bijvoorbeeld. Het medicijn gaat je bloedbaan in, maar er zit geen 'intentie' in die het exact en alleen bij de geïntendeerde bestemming aflevert. Daarnaast weten we eigenlijk niet exact hoe dit soort stoffen en neurotransmitters werken. Het is dus gokken.

Dit is nogal een heftig bericht wat mij toch wel raakt, maar ik wil wel reageren.

In mijn werk kom ik in aanraking met veel mensen die een dergelijke wens hebben. Althans, ze willen niet per se dóód, maar ze willen gewoon niet meer leven. De meeste van hen nemen op eigen houtje contact op met de levenseindekliniek, waar ze dan een gesprek krijgen en vaak met een afvinklijstje weer op straat staan (behandeling x y z moeten nog afgevinkt worden). Ze melden zich dan bij ons aan voor behandeling x y of z met de mededeling dat het moet, maar dat ze er inderdaad eigenlijk geen zin meer in hebben. De ervaring is dat het dan vaak ook niet veel meer oplevert. Vanuit onze organisatie gaan we steeds meer richting het bespreekbaar maken van de doodswens ipv het toewerken naar een succesvolle (volgens de norm) behandeling. Ik zelf vind dat wel mooi om te zien, al blijft het natuurlijk ook enorm ingewikkeld.

Onlangs is er zelfs om een samenwerking en vindt er overleg plaats met de levenseindekliniek en ontstaat er een soort samenwerking, maar daar gaat wel verrekte veel aan vooraf. Trajecten via die kliniek duren jaren en jaren en ondanks dat sommige nog gewoon wekelijks bij ons komen "kletsen" terwijl ze wachten, vinden ze er wel een soort berusting in. Een beetje van "niet meer hoeven strijden", serieus worden genomen in het niet meer willen leven. Als het lukt om in die tussenliggende periode nog wat mooie momenten te hebben, is dat mooi meegenomen (althans, zo zie ik het).

Mijn advies is om het met de huisarts te bespreken en/of zelf te kijken hoe je de LEK kunt benaderen. Ik verwacht dat ze je hoe dan ook weer richting de ggz gaan sturen, dus die behandelingen kun je allemaal wel aangaan en er daarbij voor kiezen om je eigenlijke wens daarin wel nadrukkelijk te benoemen. Hopelijk vind je een behandelaar die naast je komt staan.

Veel sterkte