quote:
Normaliseren Jodenhaat begon op de campussen
1 min geledenin Binnenland
Wat begon als universiteitsprotest tegen Israëls reactie op de brute aanvallen van Hamas, ontwikkelde zich tot openlijke Jodenhaat en een georganiseerde jacht op fans van Maccabi Tel Aviv en zichtbaar of verondersteld Joodse burgers. Dit drama speelde zich af in drie bedrijven, beginnend op de campussen en gekenmerkt door telkens falende autoriteiten en instellingen.
Politie tijdens het persmoment van zaterdag over de Kristallnachtherdenking, die werd afgelast vanwege de klopjacht op Joden, twee dagen eerder.
© FOTO’s ANP/HH
Politie tijdens het persmoment van zaterdag over de Kristallnachtherdenking, die werd afgelast vanwege de klopjacht op Joden, twee dagen eerder.
Eerste bedrijf: genegeerde vijandigheid op de campus.
Na de Hamas-aanvallen ontstonden op Nederlandse universiteiten anti-Israëlprotesten, die al snel overgingen in openlijke vijandigheid tegen Joodse en Israëlische studenten en medewerkers. Universiteiten richtten ’ethische commissies’ op om internationale samenwerkingen te evalueren – een schijnmaatregel gericht op Israëlische instellingen. Joodse studenten en medewerkers werden echter niet beschermd. Uit angst voor intimidatie over erger, vermeden sommigen de universiteit.
Geldstromen
Protesten met professionele borden en spandoeken suggereerden externe financiering. Op de Radboud Universiteit zou een spreker van Samidoun – een organisatie geassocieerd met terrorisme – optreden. Dit werd pas na overheidsinterventie voorkomen. Ondertussen zamelen anti-Israëlorganisaties duizenden euro’s per week in ’voor Gaza’, zonder dat deze geldstromen worden onderzocht.
Opvallend genoeg blijven groepen die oproepen tot geweld, zoals met de tekst ’Kill all Zionists’ welkom op de campus. Universiteiten gaven zo een zorgwekkend signaal: vijandigheid tegen Joden wordt getolereerd, misschien zelfs aangemoedigd.
Tweede bedrijf: antisemitisme op straat.
In maart protesteerden activisten tijdens de opening van het Holocaust Museum, een daad van openlijk antisemitisme. In juli verbood Queer Amsterdam Israëlische vlaggen tijdens Pride, wat feitelijk Joodse deelnemers uitsloot. In Nijmegen probeerde een ’burgerwacht’ Joden te weren van de Vierdaagse, gebaseerd op niets meer dan het dragen van Israëlische vlaggen of Davidsterren. Autoriteiten keken weg.
Derde bedrijf: een pogrom in Amsterdam.
Deze week bereikte de situatie een dieptepunt met een Jodenjacht in Amsterdam. Via sociale media werden groepen gemobiliseerd die zich met Hamas identificeerden. Hun doelwit waren aanvankelijk fans van Maccabi Tel Aviv, maar al snel richtten ze zich op iedereen die zichtbaar Joods was. De burgemeester van Amsterdam erkende het falen van haar beleid en sprak de Joodse gemeenschap toe. De landelijke overheid reageert te laat: door antisemitische incidenten over te laten aan universiteiten, heeft ze deze crisis mede mogelijk gemaakt. Er is nog geen Jodenjager vervolgd.
Keuze
Nederland staat voor een keuze. Zal geweld tegen Joden verder escaleren, of nemen autoriteiten eindelijk maatregelen? Een zerotolerancebeleid tegen antisemitisme is essentieel. Universiteiten en publieke instellingen moeten verantwoordelijk worden gehouden voor beslissingen die Joden in gevaar brengen. Daarnaast moeten wetten tegen haatmisdrijven strikt worden gehandhaafd.
Joodse en Israëlische gemeenschappen moeten worden betrokken bij de aanpak van deze crisis. Zij verdienen een stem in beleid dat hun veiligheid en welzijn beïnvloedt. Tegelijkertijd moet het OM individuen vervolgen die betrokken zijn bij antisemitische protesten en geweld. Alleen door consequenties te verbinden aan antisemitisch gedrag, kan verandering worden bereikt.
Nederland staat op een kruispunt. Het is tijd om Joodse burgers te beschermen en onze toewijding aan rechtvaardigheid en tolerantie te waarborgen.
Eliyahu Sapir en Amanda Kluveld zijn respectievelijk politicoloog en historicus, verbonden aan de Universiteit Maastricht.
Mooi opinistuk van de Televaag, het was wachten tot het gebeurde.
Toen met de protesten bij de uni's had ik al het gevoel dat het alles behalve genuanceerd was. En als je hier dan ook leest dat Joodse mensen niet meer naar hun universiteit durfden. Ja hoe triest wil je het hebben, zo ontstaan trauma's voor het leven.