[Vuelta 2024] Etappe 1: Lissabon - Oeiras (ITT) #1

Etapa 1: Lissabon - Oeiras, 12 km (ITT)

Bem-vindo! Welkom in dit topic waar wij de eerste etappe van de Volta a Portugal Vuelta a España van 2024 met elkaar gaan bespreken. De 79e editie van deze grote ronde gaat van start in Portugal, een land waar de Vuelta eigenlijk nooit te vinden is. Nochtans een buurland, maar dit wordt pas de tweede keer dat de Ronde van Spanje voet zet op Portugese bodem. In 1997 kwam de Vuelta voor het eerst voorbij in Portugal, toen ging de ronde net als nu van start in Lissabon. Al beginnen we nu met een tijdrit en was de eerste rit er toen eentje in lijn, Lars Michaelsen ging in Estoril met de zege aan de haal. De twee ritten daarna werden ook in Portugal verreden en gezien de winnaar van beide ritten zal het erg vlak zijn geweest, Marcel Wüst kon immers twee keer zijn handen in de lucht steken. Daarna staken we de grens over naar Spanje en sindsdien keerde de koers niet meer terug naar Portugal. In 2020 had daar verandering in moeten komen, richting het eind van de Vuelta van 2020 hadden we tijdens rit 18 en 19 door Portugal moeten rijden, maar toen kwam er ineens een of ander virus voorbij. Het parcours werd aangepast, de uitstapjes naar het buitenland werden geschrapt en dus volgde er geen Portugese terugkeer. Wel werd er de belofte gedaan om alle plaatsen die wegens corona niet bezocht konden worden alsnog te bezoeken, zodoende vond er in 2022 alsnog een Gran Salida plaats in Nederland en daarom volgde er vorig jaar alsnog alsnog een aankomst op de Tourmalet. Bleef alleen de passage in Portal nog over, een passage die dit jaar een flinke upgrade krijgt. Geen passage richting het eind van de ronde, nee, een heuse Gran Salida. De eerste drie dagen van de Vuelta van 2024 bevinden we ons in het land van getrapte wattages waar zelfs Pogacar nog schrik van krijgt. Voor de tweede keer komt de Vuelta naar Portugal en voor de tweede keer is het een Gran Salida, al kunnen we het woord gran prima schrappen. Het is een start, maar niet echt groot. Ten opzichte van 1997 is de belangrijkste verandering dat er begonnen wordt met een korte tijdrit in plaats van een rit in lijn, maar de twee ritten daarna zijn grotendeels vlak en kunnen door een nieuwerwetse Marcel Wüst gewonnen worden.

In totaal pas de vijfde keer dat er een Vuelta vertrekt in het buitenland, maar meestal zijn het zinloze exercities. Twee keer ging de Vuelta ook in Nederland van start, want daar hebben we wel geld voor over. Zo'n start in Nederland is natuurlijk leuk voor ONS, maar koerstechnisch gezien is het volstrekt nutteloos. Ook de start in Nîmes was niet heel denderend, het is daarom maar goed dat de Vuelta doorgaans van start gaat in Spanje zelf. Maar nu dus een keer in Portugal, waar de koers voor de verandering een keer mag beginnen met een individuele tijdrit, de afgelopen jaren hebben we vooral ploegentijdritten gezien, die van vorig jaar in Barcelona werd door de invallende duisternis welhaast legendarisch. In 2021 begon de Vuelta voor het laatst met een individuele tijdrit, een helemaal ongeziene gebeurtenis is het dus ook weer niet. Na de korte tijdrit volgen er dus nog twee, vermoedelijk geschiedenisloze, dagen in Portugal, waarna de Vuelta pas echt gaat beginnen zodra we Spanje bereiken. Op de vierde dag bezoeken we Extremadura, de meest verwaarloosde regio van Spanje, een regio die we de laatste jaren steeds vaker bezoeken. Er staat warempel ook voor het eerst in 100 jaar een renner uit Extremadura aan de start, het gaat de streek blijkbaar voor de wind. Naar goed Spaans gebruikt volgt er al vrij snel de eerste aankomst bergop, dit jaar op dag vier. We gaan naar Pico Villuercas, een klim die debuteerde in de Vuelta van 2021. Toen reden we meteen van twee kanten over deze klim, de steilste kant dient in tegenstelling tot toen nu als finish. Een paar kilometer boven de 10%, met een betonnen ondergrond. Hoe Spaans wilt u het hebben? Na deze eerste bergrit, waar alles zal draaien om de aankomst bergop, trekken we van Extremadura naar het zuiden. We zoeken het altijd snikhete Andalusië op en daar volgt een aankomst in een van de warmste steden van Europa, Sevilla. Een rit met onderweg wat reliëf, maar het wordt richting het eind steeds vlakker en dus wordt dit een massasprint. In de eerste dagen van de koers hebben de sprinters niets te klagen, kans na kans. Al lijkt de zesde rit dan weer meer iets voor de vluchters. Een heuvelrit in Andalusië, die godbetert van start zal gaan midden in een Carrefour, met onderweg een paar aardige beklimmingen, waarna er aan het eind een vrij eenvoudige slotklim volgt. In de laatste negen kilometer van de rit gaat het aan 4% omhoog naar Yunquera, daarvoor hoeven de klimmers niet uit hun bed te komen. Sprintje bergop tussen de klassementsrenners, een kwartier achter de vluchters, zou je vermoeden. We blijven voorlopig even in Andalusië hangen, want tijdens de zevende rit trekken we naar Córdoba, een stad waar het vaak nog warmer is dan in Sevilla. Een stad waar de Vuelta ook graag passeert, om dan altijd een aankomst neer te leggen na een beklimming van de befaamde Alto del 14%, een alto waar we de 14% uiteraard niet halen. Het wil nog wel eens een ontregelde sprint zijn in Córdoba, maar dan zijn er vaak meer klimmetjes toegevoegd vooraf. Als er slechts één keer over de Alto del 14% gereden hoeft te worden kun je eigenlijk uitgaan van een massale massasprint, voor zover hier massaal sprinters aanwezig zijn. In het tweede weekend van de Vuelta worden de renners geconfronteerd met een aankomst bergop in Cazorla, in een rit die verder niet heel veel voorstelt. Het is vrij kort en op één klim onderweg na is het zo goed als vlak, tot we de slotklim bereiken. Dat is er eentje van een kilometer of vijf aan een procent of zeven, maar er zitten wel wat Spaanse stroken boven de 10% in. Een korte klim over een geitenpad richting een kerkje op een heuvel boven Cazorla, een typisch Spaanse aankomst en vooral een vrij nutteloze rit. De hele dag wachten op dat laatste klimmetje, waar de verschillen beperkt zullen blijven. Gelukkig volgt er daarna een van de zwaarste ritten van de Vuelta, zo'n beetje de enige rit van de eerste week waar we dik tevreden over kunnen zijn. De eerste week wordt afgesloten in Granada, nadat we een paar rondjes hebben gereden in de Sierra Nevada. Eerst El Purche en dan twee keer de Alto de Hazallanas, loodzwaar. Dat er daarna een lange afdaling volgt richting Granada zorgt ervoor dat de renners er vroeg aan moeten beginnen op de Hazallanas, als ze verschil willen maken. Dat kan ons als kijker goed uitkomen. We blijven even op onze honger zitten, maar rit 9 zou een toppertje kunnen zijn.

Na negen ritten volgt zoals te doen gebruikelijk de eerste rustdag. Of het echt een rustdag wordt voor de renners valt nog te bezien, ze moeten immers vanuit het verre zuiden helemaal naar het noordwesten van Spanje reizen, want de tweede week van de Vuelta zal beginnen in Galicië. In deze tijden is zo'n verplaatsing helemaal niet verantwoord, bovendien is het plantechnisch behoorlijk amateuristisch om na een start in Portugal niet direct naar Galicië te gaan, maar bon. Best een aardige rit wel verder, zo na de rustdag. Bijna meteen na de start al een serieuze klim, daar ben ik een enorme voorstander van. Kan er zomaar voor zorgen dat er een paar verrassende namen gaan lossen, al is het na die eerste klim wel vrij lang vlak waardoor alles wel weer zal samensmelten. Er zal een kopgroepje ontstaan en die zullen vermoedelijk voor de zege mogen strijden. Om deze rit te kunnen winnen zul je aardig moeten kunnen klimmen, want de finale staat bol van de typische Galicische hellingen. Het zijn niet de langste beklimmingen, maar ze zijn over het algemeen wel steil. De laatste klim van de dag is een iconische, het is de klim waar Miguel Angel Lopez de slag had gemist, waarna hij boos uit koers stapte. Het werd toen in die rit helemaal uit elkaar gereden op die klim, hopelijk nu ook. Na deze klim volgt er een afdaling en daarna volgt de aankomst in Baiona. Er zit een rustdag tussen, maar toch twee ritten na elkaar een aankomst in dalende lijn, is dit wel de Vuelta? Kan leuk worden, zo na de rustdag. De volgende rit ziet er op papier ook best aardig uit, ook al is het dan een voorzichtig gesponsorde etappe. Start en finish voor de deur van het bedrijf Cortizo, sponsor van een amateurploeg die dient als opleidingsploeg van Burgos-BH en dus blijkbaar ook sponsor van de Vuelta. Houden ze bij de Vuelta wel van, gesponsorde etappes. Van start in een Carrefour, in andere jaren een aankomst voor de deur van een fucking vleesverwerkingsbedrijf, en nu is dus het bedrijf Cortizo aan de beurt. Het heeft Burgos-BH overigens niet geholpen, ondanks de duidelijke link tussen Cortizo en Burgos is de ploeg er niet bij, het rouleersysteem van koersdirecteur Guillén is onverbiddelijk. Enfin, de rit zelf is een aardige heuvelrit die op papier een ideale prooi lijkt voor de vluchters. Een boel korte klimmetjes onderweg, met de zwaarste van de klimmetjes aan het eind. Op acht kilometer van de finish komen de renners boven op Cruxeiras, een klimmetje van drie kilometer aan 10%. Iedereen mag alles dus weer op gaan sparen voor de laatste inspanning. Dan even snel afdalen terug naar de fabriek voor de finish. Weer een aankomst in dalende lijn, toch opmerkelijk. Vluchters aan het feest, met wellicht wat actie tussen de klassementsrenners op het laatste klimmetje. Na een aardig begin van de tweede week gaat het daarna wel even lelijk mis, de 12e rit is tamelijk lachwekkend. Een enorm korte unipuerto, waarbij de slotklim dan ook nog eens doodsimpel is. Of nouja, doodsimpel, behoorlijk simpel. Een vlakke aanloop van meer dan 100 kilomet en dan een klim van 15 kilometer naar het skistation van Manzaneda, waar het pas in de laatste twee kilometer een beetje steil wordt. Kan best wederom voor de vluchters zijn, met pas in de laatste kilometers lichte strijd tussen de klassementsrenners. Een beetje een weggegooide rit, zeker als je bedenkt wat er daarna komt. De 13e rit is een stuk lastiger, dat gaat ervoor zorgen dat de renners tijdens de vorige rit vermoedelijk niet met hun krachten gaan smijten. De tweede week is nogal ongebalanceerd, iedere dag moet er geklommen worden, maar vooral aan het eind van de 13e rit volgt er een pittige afdaling. We beginnen nog in Galicië, maar uiteindelijk rijden we Castilië en León binnen en vanuit deze regio rijden we terug naar Galiciä op de lastigste manier die te verzinnen valt, via de Puerto de Ancares. De hele dag op en af, maar vooral de laatste klim gaat voor het verschil zorgen. Een kilometer of zeven aan 10% aan het eind, dat is de Vuelta. Richting het eind van de tweede week volgt er na de aankomst op de Ancares een beetje een malle rit. Bijna alle ritten in de Vuelta zijn altijd heel kort, maar tijdens de 14e rit tikken we bijna de 200 kilometer aan. Aan het eind van de rit volgt een belachelijk lange klim, maar ook een belachelijk makkelijke klim. Het gaat 23 kilometer omhoog aan 4,5%, maar het gaat dan ook echt continu omhoog aan 4,5%. Geen steile kilometers, totaal niet. Soms wordt een klim een loper genoemd, dit is echt een loper. Na deze eindeloze doch makkelijke klim volgt er een afdaling en kort daarna volgt de finish in Villablino. Dit wordt een gekke rit, waarschijnlijk weer een prooi voor de vluchters. De klassementsrenners hoeven zich hier helemaal niet in te spannen, vooral niet omdat ze daags nadien de tweede week gaan afsluiten in Asturië. En als we in Asturië zijn wordt er geklommen, het liefst op een achterlijk steil geitenpad. Zo ook dit jaar, na twee keer de Colladiella volgt er na een beklimming van de Pajares een aankomst boven op Cuitu Negru. Heel lang een klim die goed te doen is, maar dan kom je bij de laatste twee kilometer uit en dan wordt het weer typisch Vuelta. Een slotstuk dik boven de 10%, het wordt een Vuelta van wachten, wachten, wachten en dan naar boven kruipen.

De tweede week wordt een bijzondere week, beginnend met twee heuvelritten, dan een floprit met de makkelijkste aankomst bergop denkbaar, een bergrit met een steile aankomst bergop, een rit met een oneindige loper aan het eind en dan weer een bergrit met een kneitersteile aankomst. Daarom is het maar goed dat we de derde week ook meteen beginnen met een bergrit, we gaan voor de verandering maar weer eens naar Lagos de Covadonga. Een van de favoriete aankomsten bergop van de organisatie, het moet een beetje hun Alpe d'Huez voorstellen. Lagos de Covadonga wil nog wel eens teleurstellen, maar in 2021 waren we getuige van een schitterende rit. Toen ging Bernal op de Collada Llomena in de aanval en Primoz Roglic ging met hem mee. Met z'n tweeën overbrugden ze de vallei na deze klim en op Lagos de Covadonga reed Roglic vervolgens weg van Bernal, terwijl de achtervolgers alles op alles moesten zetten om de achterstand ten opzichte van Roglic goed te maken, wat niet lukte. De Collada Llomena was toen een nieuwe toevoeging, het experiment beviel en dus heeft de organisatie nu voor dezelfde opzet gekozen. Al reden we toen twee keer over de Llomena en nu maar één keer, maar goed. Kan net als in 2021 een leuke rit worden, maar dan moeten ze er wel opnieuw op die Llomena al aan gaan beginnen. Wachten op Lagos de Covadonga zelf is doorgaans een minder groot succes. Na talloze bergritten kiest de organisatie pas tijdens de 17e rit weer voor een makkelijker scenario. Ik weet niet of er na die tweede week nog sprinters in koers zijn, er staan er überhaupt al niet veel aan het vertrek, maar de sprinters die er zijn krijgen hun kans in Santander. In de hoofdstad van Cantabrië mag er weer gesprint gaan worden, de paar beklimmingen in het eerste deel van de rit zouden het verschil niet mogen maken. Even een rustmoment voor het peloton, na een eindeloze reeks ritten vol bergen. Het volgende rustmoment laat niet lang op zich wachten, tijdens de 18e rit hoeven de meeste renners zich ook niet echt in te spannen. We zien een nieuwe rit voor de vluchters verschijnen, een rit in mijn geliefde Baskenland. Wel een rit waar ik spontaan een depressie van krijg, want god, wat een matige etappe. Het is een etappe puur voor de plaatjes, qua koers hadden ze het bijna niet simpeler kunnen maken. Vanuit Gasteiz naar Salinas de Añana, waar de zoutwinning centraal staat, om vervolgens via een simpele klim naar de Rioja Alavesa te rijden. Een toeristische tocht dwars door dit wijngebied, om daarna de enige serieuze klim van de dag tegen te komen, de Puerto de Herrera. Prima klim, op de top is er ook een schitterend uitzicht over de Rioja Alavesa, maar als enige serieuze klim in zo'n rit is het te weinig. Na de Herrera is het nog 45 kilometer fietsen tot de finish en in die kilometers gaat het een beetje op en af, zonder dat het echt heel lastig wordt. Twee kilometer aan 5% richting het eind, nou, poe. Finishen doen we in het dorpje Maeztu, na een rondje door het natuurpark Izki. De plaatjes zullen hemeltergend mooi zijn, voor de koers hoeft u niet thuis te blijven. Deze rit voelt als een persoonlijke belediging, hier hadden ze veel meer mee kunnen doen. Na een kort verblijf in het Baskenland gaat de volgende rit van start in La Rioja, in Logroño. In deze regio volgt de volgende aankomst bergop, net als in de Vuelta van 2020 komt er een rit aan op de Alto de Moncalvillo. Een schitterende klim, waar we in 2020 een schitterend duel zagen tussen Carapaz en Roglic. Slag om slinger demarreerden ze, dan weer leek de een te winnen, een minuut later lag de ander ineens weer op kop. Hopelijk nu ook weer zo'n scenario, het kan allemaal op de loodzware slotklim. Al is het nadeel dat de rest van de rit vrij makkelijk is, makkelijker dan in 2020 zelfs. Onderweg een keer vijf kilometer aan 5% klimmen, waardoor je deze rit praktisch een unipuerto mag noemen. Een schitterende aankomst, alles ervoor is, ja, jammer. Het is typisch de Vuelta dat het vaak allemaal om de slotklim draait, ook tijdens deze rit hoef je niet direct heel vroeg in te schakelen. Gelukkig is daar de voorlaatste rit, een knaller van een etappe. Het is de vraag of het voor de koers slim is om de zwaarste rit te bewaren voor de voorlaatste dag, het kan daardoor in de dagen voorafgaand aan deze rit een beetje tam blijven, maar de voorlaatste rit is dan wel weer echt de moeite waard. Hopen we, tenminste. Het gaat direct vanuit de start omhoog en in de rest van de rit komen de renners amper een vlakke kilometer tegen. Een zaagtandprofiel, mogen we stellen. Continu op en af, de hele dag lang. Het grootste nadeel van deze rit is dat de laatste klim de zwaarste is. De meeste beklimmingen onderweg zijn vrij braaf, een aantal kilometer aan 6%, het is vooral de slotklim, Picón Blanco, waar het verschil gemaakt kan worden. Een kilometer of zeven aan 9% is net iets lastiger dan de voorlaatste klim, eentje van 11 kilometer aan 6%. Desalniettemin is het de voorlaatste dag van een grote ronde, de benen zullen tegen deze tijd moe zijn en dus kun je ook op een klimmetje aan 6% flink aan de poort rammelen. Hopelijk doen de renners dat, dan gaan we getuige zijn van een schitterend schouwspel, waarna we de Vuelta gaan afsluiten in Madrid. Dat doen we normaal met een rit in lijn, maar dit jaar sluiten we af met een tijdrit. Een tijdrit op de eerste dag en eentje op de laatste dag, een proloog en een epiloog, zouden we eventueel kunnen zeggen. Een tijdrit van bijna 25 kilometer in en rond Madrid, daar kunnen de verschillen ook nog aardig oplopen. De renners met een mindere tijdrit mogen in de dagen voordien aan de bak, mocht een Roglic in topvorm zijn dan kan hij lekker conservatief rijden om het laken op de laatste dag naar zich toe te trekken.

Dat is de Vuelta van 2024, in net iets meer dan een notendop. Een Vuelta vol bergen, maar in praktisch iedere bergrit draait het allemaal om de laatste berg. De sprinters krijgen in het begin van de Vuelta kans na kans, maar na de eerste week kunnen ze eigenlijk net zo goed naar huis gaan. Een paar aardige heuvelritten onderweg en een paar aankomsten in dalende lijn, dat is dan wel weer gunstig voor de variatie, maar we noteren ook een hoop dramatische ritten. Een paar keer ____/, dat blijft toch altijd pijn doen. Zoals altijd ook weer veel korte ritten, het uithoudingsvermogen wordt in deze ronde altijd matig aangesproken. De zwaarste rit volgt helemaal aan het eind, maar het duurt nog wel even voor we in Burgos zijn. We gaan ons eerst focussen op de start in Portugal, mijns inziens een totaal weggegooide start. De legendarische Volta a Portugal leert mij dat er in Portugal een aantal schitterende beklimmingen te vinden zijn, maar wellicht zou het wat pijnlijk zijn geweest voor de WT-profs als ze niet in de buurt van de tijden en de wattages van iconen als Joao Rodrigues, Raul Alarcon, Gustavo Cesar Veloso, Amaro Antunes en Joni Brandao waren gekomen. Je kunt van zo'n UAE zeggen wat je wil, maar het niveau van W52 zullen ze nooit halen. Sinds W52 is opgerold door de politie is het niveau in het Portugese wielercircuit wel stevig gedaald, het is net of de overgebleven renners minder full retard durven te gaan. De Volta a Portugal is verworden tot een kermiskoers, waar je met doodnormale wattages tegenwoordig een heel eind kunt komen. Zelfs Euskaltel kan punten scoren in die koers, dan weet je dat het niveau de ondergrens heeft bereikt. Operatie 'Prova Limpa' is een groot succes worden, maar niet voor de liefhebber van thermonucleair wielrennen. Om renners te zien schroeien in Portugal moet de koers geïmporteerd worden, daarom komt de Vuelta nu voorbij.




De Vuelta a España van 2024 gaat van start in Lissabon, de hoofdstad van Portugal. Ter introductie even een klein stukje Portugal: Portugal, officieel de Portugese Republiek is een land in het uiterste zuidwesten van Europa. Het vormt het westelijk deel van het Iberisch Schiereiland. In het oosten en noorden grenst het aan Spanje, het enige buurland, en in het zuiden en westen aan de Atlantische Oceaan. Tot Portugal behoren tevens de Azoren en Madeira, twee eilandengroepen in deze oceaan. Het land heeft een onmiskenbaar maritiem karakter en is twee keer zo groot als Nederland, terwijl er ongeveer 10,6 miljoen mensen wonen op dat stukje aarde. De geschiedenis van de staat Portugal gaat terug tot de middeleeuwen: Het jaar 1139, tijdens de Reconquista, wordt gezien als het jaar waarin het land onafhankelijk werd van de Moren. In de vroegmoderne tijd groeide het land uit tot het Portugese Rijk, een wereldmacht die overzeese gebieden in Afrika, Azië en Zuid-Amerika omvatte. In de daaropvolgende eeuwen nam het rijk weer in grootte af; in 1999 kwam met de overdracht van Macau aan China een eind aan de koloniale bezittingen. In de 20e eeuw was Portugal gedurende enkele decennia een dictatuur. Daaraan kwam met de Anjerrevolutie in 1974 een einde. Waar ze in Spanje met Franco zaten hadden ze in Portugal Salazar, een beetje een onderbelichte dictator. Tegenwoordig is Portugal een zogenaamde semipresidentiële republiek, bovendien een parlementaire democratie. Veel krijgen wij niet mee van Portugal, buiten het feit dat ze er hier financieel vaak een potje van maken, dat de jeugd gaat zuipen in Albufeira, dat Louis van Gaal en Ronald Koeman buren zijn in de Algarve en dat het halve land in de zomer in de fik staat. Sympathiek van de Vuelta dat ze dit land onder de aandacht brengen, te beginnen met de hoofdstad, tevens de grootste stad van het land. Toen de Vuelta van 1997 voor het eerst buiten de Spaanse landsgrenzen van start ging had Lissabon de primeur, in de jaren nadien is de koers nog een aantal keer in het buitenland van start gegaan, de primeur moet nu dan maar zijn dat het voor het eerst is dat de organisatie de koers in dezelfde buitenlandse stad laat beginnen. In Lissabon wonen ongeveer 545.000 mensen, maar dat is alleen in de stad zelf. In de hele agglomeratie van Lissabon wonen ongeveer drie miljoen mensen, dit stukje Portugal is behoorlijk volgebouwd. De stad ligt in het westen van het Iberisch Schiereiland op de rechteroever van de Taag, op korte afstand van de Atlantische Oceaan, in de streek Estremadura. Lissabon is de meest westelijke grote stad en hoofdstad van continentaal Europa. Naast Extremadura in Spanje heb je dus ook doodleuk Estremadura in Portugal, toe maar. Volgens de legende is Lissabon gesticht door de Griekse held Odysseus tijdens zijn lange tocht naar huis, de Odyssee. Rond 1200 v.Chr. ontstond er een Fenicische handelspost. De Feniciers noemden de stad "Allis Ubbo", wat veilige haven betekent. Rond 200 v.Chr. werd de stad veroverd door de Romeinen. Toen het Romeinse Rijk uiteenviel, viel de stad in handen van volkeren uit het noorden en raakte ze in verval. Onder de moslims, die rond 714 binnenvielen, bloeide de stad weer op en werd ze weer een belangrijk handelscentrum. De naam van de stad was al-Ushbuna of al-Ishbunah, met een beetje fantasie kun je zien hoe die naam langzaam is verbasterd tot Lissabon, of Lisboa, in het Portugees. Portugees wordt vaak dronken Spaans genoemd, maar echte kenners weten dat Portugees vooral dronken Galicisch is. Een aantal eeuwen lang hadden de moslims het voornamelijk voor het zeggen in Lissabon, tot natuurlijk de reconquista begon. In 1147 werd Lissabon door Koning Alfons I heroverd en hij liet enkele gebouwen neerzetten die vandaag de dag nog steeds te zien zijn, waaronder het Castelo de São Jorge. De stad ontwikkelde zich sterk, zowel economisch als cultureel; in 1290 werd bijvoorbeeld de Universiteit van Lissabon gesticht, al lees je dan meteen in de volgende zin dat die later naar Coimbra werd verplaatst. Met Vasco da Gama's ontdekking van de zeeweg naar Indië, rond 1500, begon de Portugese Gouden Eeuw en daar hebben ze ook in Lissabon stevig van geprofiteerd. Die Portugezen konden er wat van, die hebben een partij narigheid aangericht in de rest van de wereld, dat willen wij niet weten. Karma volgde er in de vorm van een aardbeving in 1755, waardoor de stad grotendeels werd verwoest en er vele duizenden doden vielen. Onder de pragmatische premier, de latere Marquês de Pombal, werd aan de wederopbouw begonnen. Zijn invloed is terug te zien in het strakke stratenplan van het zuiden van de wijk Baixa. Ook de 20e-eeuwse dictator António de Oliveira Salazar moderniseerde de stad. Baixa Pombalina, de 'benedenstad', is het centrum van Lissabon. Hier bevindt zich het Rossio, al eeuwen het belangrijkste plein van de stad. In een hoek van het Rossio bevindt zich de Dominicanenkerk. Bijna aan het hoofdplein Rossio vast ligt de Praça dos Restauradores. Tussen beide pleinen ligt het station Rossio. Aan de Taag ligt het grote plein Praça do Comércio met de toegangspoort Arco da Rua Augusta. Daar bevond zich het Ribeirapaleis, de koninklijke residentie. In de wijk Bairro Alto, ten westen van de Baixa, zijn vele restaurants en uitgaansgelegenheden te vinden. De ongeveer dertig meter hoger gelegen wijk is vanuit het centrum bereikbaar met de Elevador de Santa Justa. Deze lift is door Raoul Mesnier de Ponsard ontworpen in de neogotische stijl van rond 1900. En zo staat er op Wikipedia een beschrijving van iedere wijk, voor de liefhebber. Ten oosten van het centrum ligt Alfama, een oude volkswijk. Met haar steile straatjes, trappen en steegjes is het een belangrijke bezienswaardigheid. Dwars door de wijk kronkelt tramlijn 28, waarop nostalgisch trammaterieel rijdt. Deze tramlijn wordt veel door toeristen gebruikt, de organisatie van de Vuelta heeft deze tram ook opgenomen in haar promotiemateriaal, het moet dus wel een emblematisch onderdeel van de stad Lissabon zijn. De bekendste en oudste kerk van de stad, de kathedraal van Lissabon, en het klooster van São Vicente de Fora bevinden zich ook in de wijk Alfama, daar zou je dus naartoe kunnen gaan als je toch in de buur bent.




Maar je zou ook naar de voorstad Santa Maria de Belém kunnen gaan, ten westen van het centrum. Daar bevinden zich het Hiëronymietenklooster Mosteiro dos Jerónimos en de Torre de Belém, beide werelderfgoed. In het klooster ligt de ontdekkingsreiziger Vasco da Gama begraven, dat hele klooster schijnt zelfs ter ere van hem te zijn gebouwd. Op dezelfde plek als waar nu het klooster staat stond eerst een simpele kapel, waar Vasco da Gama voor hij aan zijn reizen begon altijd langskwam om een paar gebedjes te prevelen. Met het geld dat alle ontdekkingsreiziger, waaronder Da Gama, in het laatje brachten kon de koning op deze plek een groots klooster laten bouwen, dat nu geldt als een van de symbolen van Portugal. Het is het meest opmerkelijke Portugese kloostergeheel van zijn tijd. Het wordt beschouwd als het hoogtepunt van de manuelijnse architectuur en de kerk als een van de belangrijkste hallenkerken van Europa. De bouw begon op initiatief van koning Manuel I, de stijl is dus vernoemd naar hem. Honderd jaar waren ze ermee bezig, maar dan heb je ook wat. Zo'n beetje recht tegenover het klooster vinden we aan de oevers van de Taag het Padrão dos Descobrimentos, een monument gebouwd en herbouwd als eerbetoon aan de Portugese zeevaarders. Even verderop ligt aan de Taag de Torre de Belém, een verdedigingstoren die daarnaast een ceremoniële functie had, het gold als de toegangspoort tot Lissabon. Het bouwwerk in laatgotische Manuelstijl (ook al) is in het begin van de 16de eeuw opgericht om de ontdekkingsreizen van Vasco da Gama en de grandeur van de Portugese macht in het tijdperk van de grote ontdekkingen te herdenken. Het is een van de voornaamste bezienswaardigheden van Lissabon. De Toren van Belém werd in 1910 uitgeroepen tot nationaal monument, en in 1983 werd hij, samen met het nabijgelegen Hiëronymietenklooster, door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. De Portugezen zijn nogal trots op deze bouwwerken in Belém, die allemaal dicht bij elkaar staan, daarom gaat de tijdrit van start tussen al dit werelerfgoed in. Maar niet voordat ik nog wat laatste wetenswaardigheden over jullie heb uitgestrooid. Zo organiseerden ze in Lissabon in 1998 de wereldtentoonstelling, op het expoterrein vinden we nu het nieuwe centrum van de stad. Daar kom je onder meer het Parque das Nações tegen, naast het aquarium Oceanário de Lisboa, het Vasco da Gama-winkelcentrum, de Torre Vasco da Gama, een kabelbaan en het treinstation Gare do Oriente te vinden. Veel Vasco da Gama, terwijl dat toch ook maar gewoon een schurk was. Zelfs voor die tijd wordt hij omschreven als meedogenloos, kun je nagaan. Lissabon beschikt tevens over een paar kicken bruggen, waaronder eentje die Salazar ooit heeft laten bouwen. Brug droeg ook zijn naam, tot hij opzij werd geschoven. Lijkt nogal op de Golden Gate Bridge, vooral omdat het door dezelfde firma is ontworpen. Aan de overkant van de Taag staat een groot christusbeeld, gebaseerd op de Cristo Redentor in Rio. Christus Koning, jawel. Tevens beschikt Lissabon over meerdere musea, vooral het Museu Nacional de Arte Antiga is de moeite waard, dit zou het belangrijkste kunstmuseum van Portugal moeten zijn, met in de collectie zelfs werk van Jeroen Bosch. Een ander belangrijk museum is het Museu Calouste Gulbenkian, dat je het even weet. In Lissabon is ook een groot aantal parken, daarnaast zijn er een paar mooie uitkijkpunten, voorts is de fadomuziek van belang, vooral in de wijk Alfama, en bovendien kunnen ze pochen met het feit dat belangrijke Portugese schrijvers als Fernando Pessoa en José Saramago hier hebben gewoond of in ieder geval veel tijd hebben doorgebracht. Lissabon is verder vooral een voetbalstad, de stad beschikt over drie bekende clubs. Of nouja, twee bekende clubs eigenlijk. In Belém, waar de rit begint, zit de voetbalclub Os Belenenses, maar daar gaat het helemaal niet goed mee. Die spelen inmiddels op het derde niveau, nee, dan kunnen we het beter over Benfica en Sporting Clube de Portugal hebben. Allebei brede sportclubs, met vooral een bekende voetbaltak. Lissabon is ook echt een stad van voetballers, zo komen Luis Figo en Rui Costa (niet de wielrenner) hier vandaan. Een echte wielerstad is het niet, zo'n beetje de bekendste wielrenner uit de stad is Frederico Figueirodo, de man met de knikkende knie, maar je moet een liefhebber van de Volta a Portugal zijn om hem überhaupt te kennen. Aan de overkant van de Taag ligt een heel eind verderop in de agglomeratie van Lissabon wel het plaatsje Montijo, daar komt Ruben Guerreiro vandaan, maar nee, echt een wielerbolwerk is het niet. Terwijl ze in Lissabon nochtans wel het WK wielrennen hebben georganiseerd. Dat was in 2001, Oscar Freire ging met zijn tweede wereldtitel aan de haal. De Volta a Portugal komt hier wel zo'n beetje jaarlijks voorbij, een paar weken geleden won het Argentijnse fenomeen Nico Tivani nog een sprintje bergop in een oostelijke wijk van de stad. Doorgaans begint of eindigt de Volta hier. Zo won het fenomeen Rafa Reis, uit Setubal, een stuk ten zuiden van Lissabon, twee jaar op rij de proloog in Lissabon. In 2020 won een ander fenomeen, Gustavo Cesar Veloso, dan weer de afsluitende tijdrit in de stad. Weten we nu voldoende over Lissabon? Vast wel.




De renners gaan van start op de Praça do Império, gelegen langs het Jardim da Praça do Império, een monumentaal park met een strakke, rechthoekige indeling, een ronde fontein en een standbeeld. Als de renners op het startpodium achterom kijken zien ze het Mosteiro dos Jerónimos, dat klooster dat door Koning Manuel werd gebouwd, ter meerdere eer en glorie van hemzelf en de Portugese zeevaarders. In dit laatgotische klooster in de vanaf nu bekende manuelstijl kom je onder meer een archeologisch en een maritiem museum tegen. Een paar meter ten oosten van het klooster ligt een banketbakkerszaak. Boeiend, denk je dan wellicht. Nou, eigenlijk wel een beetje boeiend ja. De zaak heet Pastéis de Belém en jawel, hier komen oorspronkelijk de bekendste Portugese gebakjes vandaan. Ook wel Pastéis of Pastel de nata genoemd, een van de populairste lekkernijen van Portugal. Traditiegetrouw worden de Pastéis de Belém warm gegeten met kaneel en poedersuiker en een espresso. Ze zijn te vergelijken met crème brûlée of crema catalana, zegt het internet. Nooit gehad, dus we zullen het maar geloven. Blijkbaar ooit uitgevonden door monniken, dat zou je bijna wel geloven aangezien de OG bakkerij op een steenworp van het klooster ligt. Maar goed, de renners rijden helemaal niet langs de bakkerij, laten we eens kijken waar ze wél langs gaan rijden. Na hun vertrek op de Praça do Império rijden ze 200 meter rechtdoor over een brede weg, de Taag tegemoet. Voor ze in het wat er zouden pleuren slaan ze rechtsaf, bij de Doca de Belém. Dit is de jachthaven van Belém, waar wel wat mooie exemplaren liggen. Aan de rand van de haven staat het Padrão dos Descobrimentos, een monument ter ere van de Portugese ontdekkingsreizigers die in de 15de en 16de eeuw de wereld hebben verkend, om het even eufemistisch te omschrijven. Het monument is in 1940 gebouwd en vervolgens in 1960 herbouwd ter gelegenheid van de 500ste sterfdag van Hendrik de Zeevaarder, de inspirator van de Portugese ontdekkingsreizen. Hij is de figuur aan de top van het monument, uitkijkend over de rivier. Achter hem staan aan beide zijden van het monument andere belangrijke personen, verbonden met de ontdekkingsreizen, de lijst met namen moet je maar lekker zelf opzoeken. Vasco da Gama ontbreekt alvast niet, spoiler. De renners zijn terechtgekomen op een brede weg langs de Taag en ze gaan de rivier een tijd volgen, de zee tegemoet. Langs de Taag komen ze het ene na het andere bekende bouwwerk tegen. Na het monument ter ere van de zeevaarders volgt de vuurtoren van Belém, terwijl ze aan beide kanten van de weg een kunstmuseum kunnen zien liggen. Even verderop rijden ze onder een voetgangersbrug door en dan zien ze aan de linkerkant, tussen de bomen van een parkje door, de Torre de Belém liggen. Bij uitstek het symbool van Lissabon, daarom vond de ploegenpresentatie ook op deze locatie plaats. Met de Torre de Belém op de achtergrond werden de renners voorgesteld aan het publiek, dat niet bepaald stond te dringen. Vier rijen dik, dan had je het wel gehad. Matige publieke belangstelling, de Vuelta is duidelijk geen Volta. De Toren van Belém werd opgericht als ceremoniële toegangspoort tot Lissabon en vormde onderdeel van het verdedigingssysteem voor de Taag en het nabijgelegen klooster. De toren stond oorspronkelijk op een klein eilandje, ongeveer in het midden van de Taag. Door de Grote Aardbeving van 1755 wijzigde de loop van de rivier zich en, met het geleidelijk opschuiven van de oever, ligt de toren nu vrijwel 'aangemeerd' aan de kade. De Toren van Bélem is het enige bouwwerk dat origineel in Manuelstijl is uitgevoerd. Alle andere gebouwen in deze stijl waren oorspronkelijk gebouwd in gotische stijl en later verbouwd. Het wordt daarom beschouwd als een der voornaamste werken in deze stijl. Niet voor niets werelderfgoed, het is best een kicken dingetje. Je kunt 'm beklimmen om op de top te genieten van het uitzicht, of je moet de Moorse koepeltjes van het gebouw willen bewonderen, kan ook.




Een paar meter verderop vinden we ook nog een oorlogsmuseum en het Monumento aos Combatentes do Ultramar, een monument ter ere van de overzeese vechters. Een wat modernere creatie, misstaat enigszins naast die middeleeuwse toren. Voorbij de toren van Belém verlaten we langzaam deze voorstad van Lissabon, terwijl we nog langs wat haventjes fietsen. Het aantal in het oog springende bouwwerken neemt iets af, we verruilen alle monumenten en monumentale gebouwen voor een reeks appartementencomplexen. Bovendien komen we ineens langs het spoor te rijden, geen al te inspirerende omgeving is het plots. Geen al te inspirerend parcours ook, na die bocht na 200 meter rijden de renners eigenlijk doodleuk enkele kilometers volledig rechtdoor over een ontzettend brede weg. Op een paar flauwe bochten na komen ze voorlopig helemaal niets tegen, dit parcours kun je letterlijk met je ogen dicht afwerken. Via de Avenida da índia komen we op de Avenida Ivens terecht, maar het is gewoon dezelfde weg. Eenmaal op de Avenida Ivens rijden we langs het Aquário Vasco da Gama, zelfs het lokale dolfinarium hebben ze naar die man genoemd. Even later heet dezelfde straat ineens de Avenida Marginal, een naam die de Belgen zal aanspreken. Marginaal is in ieder geval ook het hoogteverschil, langs de Taag komen we weinig hoogtemeters tegen. De renners rijden langs plaatsjes als Algés en Cruz Quebrada, al is het lastig onderscheid maken aangezien we continu langs bebouwing brommeren. In Cruz Quebrada komen we tussen de appartementen door ook wel wat oudere en gezellig gekleurde huisjes tegen, we nemen voor het verhaal maar aan dat dit oude vissershuisjes zijn. Er ligt in Cruz Quebrada ook oude brug, die zien de renners aan de rechterkant van de weg liggen als ze even kort door een parkje rijden. Hier komen ze ook enkele flauwe bochten tegen, maar dat hoeven ze niet mentaal te noteren aangezien de weg nog steeds enorm breed is. Wel gaat het hier heel even een paar meter omhoog en daarna ook een paar meter omlaag, maar dat valt qua inspanning te vergelijken met het beklimmen van een viaduct. Na die paar meter in dalende lijn gaat het wel meteen weer heel kort omhoog, waarna de renners terechtkomen op de N6. Simpelweg de doorgaande weg langs de Taag, aangezien het een paar meter omhoog is gegaan hebben we hier wel een mooi uitzicht over de rivier, die op dit punt bijna in zee uitmondt. Even verderop dalen de renners weer een paar meter af, dat stelt niets voor aangezien het rechtdoor omlaag gaat over die brede weg. We komen weer uit op zeeniveau en dan rijden we Caxias binnen, waar we voorbij een van de vele stranden een kicken fort zien liggen, terwijl de weg nog steeds niet meer dan een paar flauwe bochten kent. Geen straatmeubilair, helemaal niets, één lange rechte weg langs de Taag. Na zeven kilometer over die weg gereden te hebben volgt er in Caxias een tussenpunt, ter hoogte van een tweede - net iets minder kicken - fort. Forte da Giribita, tamelijk geel.




Toch een tussenpunt, net over de helft van deze korte tijdrit. Een mooie referentie, die om precies te zijn na 7,3 kilometer volgt. Daarna is het nog maar 4,7 kilometer fietsen tot de finish, lastig voor te stellen dat er in zo'n korte tijd nog veel dingen gaan veranderen. In Caxias, waar de tussentijd wordt opgenomen, liggen nog wel meer opvallende dingen. Net buiten het zichtveld van de renners is er bijvoorbeeld een kicken tuin aangelegd, Jardins da Real Quinta de Caxias. De tuinen tonen het verfijnde sociale leven uit de 18e eeuw, aldus Wikipedia. We bevinden ons in de omgeving waar de Portugese koninklijke familie eeuwen heeft vertoefd, daarom kom je hier talloze fraaie bouwwerken tegen. Enkele paleizen, onder meer, maar ook gezellig gekleurde huisjes. De aanwezigheid van de koninklijke familie trok de rest van de Portugese elite aan, waardoor dit stukje ten westen van Lissabon een heuse hotspot werd. Voorbij het tussenpunt fietsen de renners langs talloze fraaie façades, terwijl ze gewoon nog steeds volledig rechtdoor blijven fietsen over de brede weg langs het water. Als de wind op de afspraak is kunnen de renners daar zeker last van hebben, aan de linkerkant van de weg is het bijna continu open. Verder hebben ze nergens last van, want we volgen tot aan de finish continu dezelfde weg. Her en der een keer een flauwe bocht, maar er zit op die bocht na 200 meter na geen enkele échte bocht in dit parcours. Op een kilometer of drie van het einde rijden de renners door Paço de Arcos, een plaats die is vernoemd naar het lokale paleis. Een paleis met bogen, waarmee je direct de vertaling te pakken hebt. De renners rijden langs dit paleis, amper te missen wegens de opvallende gele kleur. Ze rijden ook weer langs wat haventjes en wat stranden, wat dat betreft is de hele route gelijk, al staan er in Paço de Arcos wat meer boompjes langs de kant van de weg. Paço de Arcos schijnt heel gezellig te zijn, als ik Wikipedia mag geloven. Er zouden pittoreske straatjes moeten zijn met een hoop restaurants, maar wij scheuren gewoon langs het water en dus is het lastig te beoordelen of dit daadwerkelijk een van de meest charmante dorpjes van Portugal is. Met drie kilometer te gaan loopt de weg wel weer even een aantal meter omhoog, maar dat kun je weer prima vergelijken met een viaduct of een brug. Heel zwaar wordt het niet, het is qua profiel een oerhollandse tijdrit. Na een paar meter in dalende lijn rijden we Oeiras binnen, de finishplaats. Een plaats waar ze kunnen pronken met een hoop fraaie zandstranden, terwijl de Portugese hitte enigszins dragelijk wordt gemaakt door de aanwezigheid van wat flinke bomen langs de kant van de weg. Zonder veel oponthoud rijden de renners de laatste kilometer tegemoet, tegen deze tijd rijden ze weer eens langs een fort. Een lelijk fort, dat om die reden buiten beeld blijft, vermoed ik. Verstopt achter een heuveltje, slim idee. In de laatste 500 meter van de rit volgt er een lange, lopende bocht naar rechts, zodra de weg weer recht wordt komt de finishlijn in zicht. In de buurt van de haven van Oeiras en het strand van Torre zit de eerste rit van de Vuelta er dan alweer op. Ter hoogte van het Forte de São Julião da Barra, wel een mooi fort, en de lokale universiteit, waar wat spuuglelijke moderne gebouwen staan, is deze korte individuele opdracht tegen de klok afgelopen. Volgens de organisatie zou er in de laatste kilometer ook nog een kort stukje in stijgende lijn verstopt zitten, maar dat valt met het blote ook niet waar te nemen. Makkelijkste tijdrit ooit, met afstand. In feite 12 kilometer rechtdoor langs de Taag, hoe verzin je het?





Met twee bovenstaande sfeerbeelden vat je deze tijdrit wel het beste samen. Steeds over de grote weg langs de Taag, langs wat fraaie gebouwen af. De weg lijkt zo nog bochtig ook, maar voor de renners stelt dat natuurlijk niets voor. De weg brengt ze van Lissabon naar Oeiras, in 12 kilometer komen ze in totaal 40 hoogtemeters tegen, had makkelijk meer kunnen zijn als ze het binnenland een beetje hadden verkend, maar geheel tegen hun gewoonte in heeft de organisatie zich ingehouden. De finish ligt in ieder geval dus in Oeiras, een plaats waar de Vuelta logischerwijs nog niet eerder was. Vaak zijn ze nog niet in Portugal geweest, dus is bijna alles een primeur, behalve de start in Lissabon dan. Oeiras is een behoorlijk grote gemeente, als we alles dorpjes die bij de gemeente horen bij elkaar optellen komen we al snel aan 172.000 inwoners. Onder die 172.000 mensen zitten er een paar die we zouden kunnen kennen. Wat te denken van Sergio Paulinho, een renner die jarenlang prof was en zelfs nog nooit een rit won in de Tour. Hij was vooral jarenlang een ploeggenoot van Alberto Contador, die had hem er graag bij. In zijn nadagen keerde Paulinho terug naar Portugal, waar hij in dienst van het illustere Efapel relatief weinig presteerde. Goed, hij liep tegen de 40, maar dat is in Portugal normaal geen bezwaar. Blijkbaar had Paulinho geen zin meer om volledig los te gaan, ondanks het feit dat hij een aardig eindje kon klimmen kwam hij niet verder dan een 9e plaats in de Volta. Ging hem in zijn jongere jaren beter af. Met Hugo Sabido komt er een ander icoon van het Portugese circuit uit Oeiras, die jongen won ooit zelfs nog de Ronde van de Algarve. Gereden voor Barloworld, dan ben je sowieso een grote. Met Daniel Podence komt er ook nog een voetballer uit Oeiras, dat is een ontzettend klein dribbelaartje die afgelopen seizoen de Conference League won met Olympiacos. Geinig spelertje, wel. Is Oeiras verder een beetje geinig? Nou, volgens visitportugal.com wel. Zoals zij het omschrijven: Oeiras ligt aan zee op ongeveer 10 km van Lissabon. Het stadje werd door de eeuwen heen door veel adellijke of rijke families uitgekozen voor het bouwen van hun zomerhuizen. Van deze gebouwen valt in het bijzonder het paleis van de markies van Pombal (Palácio do Marquês de Pombal) uit de 18e eeuw op. De markies was minister onder koning Dom José en droeg veel bij aan de ontwikkeling van Oeiras en aan de verheffing ervan tot "vila" (stadje). Ook bijzonder is de Real Quinta in Caxias. In de 17e eeuw werd aan de kust een serie forten gebouwd die het havengebied van de Taag moesten beschermen, en aldus de toegang tot Lissabon. Van deze forten zijn het Forte do Areeiro, het Forte das Maias, het Forte de Catalazete en het Forte de São Bruno in Paço de Arcos de moeite waard, evenals het meest karakteristieke fort, gelegen midden in de Taag - het Forte do Bugio. In de omgeving ligt het museum Museu da Pólvora Negra (museum van het zwarte kruit), gehuisvest in de oude kruitfabriek (Antiga Fábrica da Pólvora) in Barcarena, die opgeheven is en veranderd in een recreatiegebied. Ook het museum voor antieke auto´s (Museu do Automóvel Antigo) in Paço de Arcos, en het Aquário Vasco da Gama in Dafundo vormen leuke mogelijkheden voor uitstapjes. Op zondag zijn er antiekbeurzen, die de tuinen in de gemeente opfleuren; de eerste zondag van de maand vinden deze in Santo Amaro de Oeiras plaats, dan in Paço d`Arcos en op de laatste zondag in Algés. Deze vertaling loopt af en toe niet zo lekker, maar hey, we krijgen toch een idee van Oeiras. Als we daar nog wat informatie van Wikipedia aan toevoegen komen we vast een eind. Economisch gezien schijnt het voor de wind te gaan in Oeiras, het is een belangrijke economische hub, gekeken naar het gemiddelde inkomen is dit het rijkste stukje Portugal. Het is ook een van de best opgeleide stukjes Portugal, bijna iedereen die in Oeiras woont heeft een universiteit van de binnenkant gezien. Daarnaast is zowat niemand hier werkloos, wat te maken zou hebben met het feit dat bijna iedereen in deze gemeente beschikt over een ondernemersgeest. Dat kan deels verklaard worden door de ligging aan de Taag, maar ook aan het ontginnen van allerlei grondstoffen in het binnenland. Onder meer door het fabriceren van buskruit speelde Oeiras een rol, in de tijd van de ontdekkingsreizigers konden ze wel wat van dat spul gebruiken om de rest van de wereld te onderwerpen. Aangezien Oeiras zo'n beetje aan het uiterste puntje van de Taag ligt, daar waar de rivier overgaat in de zee, werd het ook strategisch gezien een belangrijke plek, met enkele mooie forten tot gevolg. Het Forte de São Julião da Barra en het Forte de São Lourenço da Cabeça Seca, ook wel Farol do Bugio, midden in de Taag, zijn hoogtepunten van de militaire architectuur, jawel! Het Forte de São Julião da Barra is zelfs gebouwd in de stijl van Vauban, ik moet dus wel fan zijn. Nouja, op een gegeven moment kreeg Marques de Pombal hier dus een stukje grond cadeau van koning José als dank voor de herstelwerkzaamheden die hij had verricht in Lissabon na de aardbeving in 1755, hij bouwde een paleis en in de jaren nadien bleek hij navolging te krijgen. Het gebied stroomde vol met de Portugese elite, zeker nadat het hip werd om een leuk optrekje aan het strand te bezitten. De hele oever van de Taag stroomde vol met alle rijke patsers en Oeiras groeide uit tot een belangrijke plek. Van een suffe buitenwijk van Lissabon groeide het vervolgens uit tot een volwaardige stad doordat er een hoop hoogwaardige industrie werd neergezet, het stikt hier van de technologieparken. Het lijstje met bedrijven dat hier een vestiging heeft is beangstigend, van Google tot Nike, allemaal zitten ze in Oeiras. Bovendien zit er een technische universiteit in Oeiras, behorend tot de Universiteit van Lissabon, een paar meter voorbij de finish ligt dan weer de Nova School of Business and Economics, als ultieme bewijs dat het hier alleen maar om geld draait. Als je een rondje wil wandelen moet je in het Parque dos Poetas zijn, een park ter ere van Portugese schrijvers en dichters. Je komt er een hoop kunst tegen, maar ook een standbeeld van Pessoa, om maar wat te noemen. Oneindig veel bedrijven, flink wat forten, een paar oude paleizen en strand, dat is Oeiras. Het Silicon Valley van Portugal, wat een bombastische afsluiter.




Geinig genoeg is er een uur tijdsverschil met Portugal, het is daar een uur eerder dan hier. De tijdrit gaat beginnen om 16:23 Portugese tijd, dan is het bij ons dus 17:23. Met het bord op schoot kunnen we genieten van deze tijdrit, die zal duren tot 19:30 Portugese tijd, wat voor ons dus 20:30 is. Een herhaling van het scenario van vorig jaar lijkt er niet direct in te zitten, het zou pas later donker worden in Lissabon en omgeving. En zelfs al wordt het wel donker, ach, er zitten toch geen bochten in dit parcours. Een bocht verkeerd inschatten is hier niet aan de orde, oppassen voor verkeersobstakels hoeft al helemaal niet. We bevinden ons in Portugal en dus is het warm, maar relatief gezien valt het nog mee. Overdag wordt het 34 graden in Lissabon, kinderspel. Richting de avond koelt het af naar een graad of 25, de laatste renners mogen in aangename omstandigheden rondrijden. Er is geen kans op regen, maar er staat wel onnoemelijk veel wind. Het gaat knoepertje hard waaien vanuit het noorden, licht noordwesten. Windkracht 4 tot 5 zelfs, als de renners niet oppassen waaien ze zo de zee in. Ik kan Wout van Aert alvast adviseren om ditmaal niet met twee dichte wielen te rijden, dat zou uitdraaien op een fiasco. De wind komt over het algemeen van rechts, waar de bebouwing is te vinden. Heel veel last zouden ze er daarom niet van moeten hebben, al zijn er wel een paar open stukken. Net na een stukje bebouwing kun je ineens te maken krijgen met een windvlaag, kan zonder grappen wel eens een rol gaan spelen. Wind vooral in de zij, geen sprake van tegen- of meewind. De wind zou wel gedurende de hele tijdrit zo ongeveer hetzelfde moeten staan, het waait ook direct hard en pas midden in de nacht neemt de wind af. Wel gelijke omstandigheden voor alle renners, normaliter. Maar goed, de reddingsbrigade kan alvast klaar gaan staan voor de passage van Gaudu, die vliegt met knot en al de Atlantische Oceaan in. We branden ook een kaarsje voor de 54 kilo van William Junior Lecerf en de 52 kilo van Valentin Paret-Peintre, om over Matthew Riccitello maar te zwijgen. Deze tijdrit is overigens te zien bij Eurosport 1, zij gaan om 17:00 al live. Wie graag naar de Belg kijkt mag vanaf 18:10 inschakelen op Canvas. Wie graag naar de Nederlander kijkt zal ongetwijfeld de boel online kunnen volgen, maar op tv kom je bedrogen uit. In zijn allerlaatste Vuelta trapt Luis Angel Maté de boel af om 17:23, Wout van Aert is om 19:18 de laatste die aan het vertrek staat. De organisatie verwacht hem om 19:30 aan de finish, oftewel, die 12 kilometer moeten de renners ook daadwerkelijk in 12 minuten gaan afwerken. 60 per uur, of je een emmer leeggooit.

In het kader van de variatie gaan we het introduceren van de deelnemers eens een keer anders aanpakken. We gaan het doen op basis van de startvolgorde van deze inleidende tijdrit. De eerste renner aan het vertrek is Luis Angel Maté, de renner van Euskaltel-Euskadi. Hij gaat aan het eind van dit seizoen met pensioen, we zijn getuige van zijn laatste momenten als prof. Maté won recent nog een rit in de Volta a Portugal, maar de Vuelta is andere koek. Euskaltel gaat hier rondrijden als een stel figuranten, helaas. Veldvulling is eigenlijk nog teveel eer, het scheelt niet veel of we krijgen te maken met Oezbeekse toestanden. Jorge Azanza, neem je rommel mee. Van alle uitgenodigde ploegen is Euskaltel toch wel de slechtste, met afstand zelfs. Maarja, Guillén heeft beloofd dat hij zou roteren, als bepaalde ploegen nooit worden uitgenodigd houden ze op te bestaan en dus moet alles eerlijk verdeeld worden. Het probleem zit 'm natuurlijk vooral in het geringe aantal wildcards, de organisatie kan eigenlijk maar twee ploegen zelf uitkiezen en de rest doet verplicht mee. Ze hadden graag Caja Rural en Burgos ook uitgenodigd, maarja, die moeten nu even een jaartje overslaan. Dat is vrij lullig, want beide ploegen zijn uitgerekend nu bezig aan een heel goed jaar. De laatste tijd is Caja Rural massaal aan het schroeien geslagen, terwijl ook Burgos de nodige mooie resultaten laat noteren. En Euskaltel... ja, nouja, die blijven een klein beetje achter. Ze blijven zelfs zo ver achter dat ze volgend jaar misschien niet eens uitgenodigd zouden kunnen worden, aangezien de UCI met nieuwe regels komt waardoor je alleen een wildcard kunt krijgen als je bij de beste 40 ploegen hoort, in het jaar erna zelfs bij de beste 30. Dat gaat Euskaltel met het huidige beleid nooit lukken, dus die gaan over een tijdje in blinde paniek een paar kutrenners halen, dat willen wij niet weten. Ik hoorde al dat ze Paul Hennequin of all places op de korrel hebben, de toekomst van de ploeg ziet er nog grimmiger uit dan het heden en het verleden. Enfin, Maté, het lievelingetje van Guillén, hij mag mooi als eerste beginnen, een eresaluut van de organisatie aan de renner die om wat voor reden dan ook heel populair is. Wij gaan hem en zijn vlecht niet missen. Een minuut na Maté gaat Jorge Gutierrez van start, een piepjonge renner uit Extremadura. Hij mag nu een stukje gaan fietsen in Estremadura, het is bijna alsof hij thuis is. Gutierrez is een getalenteerde klimmer, al hoeven we deze Vuelta natuurlijk niet direct iets van hem te verwachten. Hij rijdt bij het sympathieke Kern Pharma, de andere ploeg die een wildcard heeft gekregen. Qua prestaties staat Kern Pharma iets onder Caja Rural en Burgos-BH, maar waar ik van Euskaltel niets verwacht heb ik bij Kern Pharma een beter gevoel. Ze nemen enkele renners mee die zich zeker kunnen gaan tonen. De kritiek op de selectie van de ploegen is sowieso overbodig omdat Guillén nu eenmaal dat rouleersysteem hanteert, het is een voldongen feit, maar als er al kritiek is heb ik liever dat men zich richt op het nutteloze Euskaltel, of op de nutteloze UCI met al die gedwongen wildcards. Hoe dan ook, na Gutierrez gaat Santi Umba van start, de jonge Colombiaan van Astana. Een klimmer met een punch, die in de World Tour nog niet heeft laten zien te kunnen klimmen en punchen. De volgende renner aan het vertrek is Bryan Coquard, een van de weinige sprinters aan het vertrek. Aangezien er weinig sprinters zijn kan hij hier een paar mooie ereplaatsen bij elkaar rijden, al krijgt hij wel een ploeg mee met alleen maar C-klimmers, hij mag het volledig zelf gaan uitzoeken in de sprints. Na Coquard staat Gijs Leemreize op het podium, de klimmer die niet kan klimmen. DSM-troep. Na hem begint Arne Marit aan de strijd tegen de klok, Marit is bezig aan een zeer mager jaar, maar gezien het gebrek aan snelle mannen hier kun je hem toch zomaar een paar keer in de top 10 gaan zien verschijnen. De volgende aan het vertrek is Michel Ries, een renner waarvan ik niet snap dat ie nog steeds prof is. Ooit, in de prehistorie, een aardig talent, maar nooit doorgebroken. Je hebt vaak niet eens in de gaten dat ie meedoet, dat zal nu ook zo zijn. Chris Harper is dan wel weer een man die we in beeld gaan zien. Dat kan op twee manieren. Chris kan namelijk best een aardig eindje klimmen, maar dit jaar valt hij toch ook vooral op door aardig te vallen. Heel benieuwd welke van de twee het gaat worden deze Vuelta. Een minuut na Harper gaat een landgenoot van hem van start, Jack Haig. Goh, Haig, ooit een groot talent. Paar keer hard gevallen en nu is er niets meer van over. Volledig anonieme Tour gereden, hij mag er nu ook nog een anonieme Vuelta aan vastknopen.

De eerste grote naam is Enric Mas, hij begint er heel vroeg aan. Om 17:32 staat hij aan de start, ongetwijfeld hopend dat de omstandigheden dan gunstiger zijn. Of misschien wil hij wel vroeg naar bed. Even een dagje om door te komen voor Enric, na een behoorlijk slechte Tour gaat hij in de bergen moeten laten zien of zijn oude vorm ergens te bekennen is. Het wordt waarschijnlijk een grijze Vuelta met uiteindelijk een 8e plaats of iets in die richting, maar hey, dat levert voor Movistar wel weer wat punten op en die kunnen ze goed gebruiken. Na Mas gaat Darren Raffery van start, de jonge Ier die Iers kampioen op de weg is. Kan best een eindje klimmen, maar zo in zijn eerste grote ronde moet hij het toch eerder gaan zoeken in een vroege vlucht. Na hem gaat Lorenzo Germani van start. Dat vind ik echt een nutteloze renner, die rijdt voor mijn gevoel altijd voor spek en bonen mee. Dat kunnen we dan weer niet zeggen van Victor Campenaerts, die weet altijd wel weer een konijn uit de hoge hoed te toveren. Na een ritzege in de Tour nu ook een ritzege in de Vuelta? Er zijn veel ritten voor vluchters, maar de meeste ritten lijken toch wat te zwaar voor hem. Ook maar de vraag in welke vorm hij nu steekt, maar dat is in de Vuelta altijd de vraag bij praktisch iedere renner. De meest onvoorspelbare ronde, wat dan weer perfect aansluit bij de renner Campenaerts. Matthew Riccitello staat vervolgens klaar op het startpodium, de piepkleine Amerikaanse klimmer. Groot talent, maar ook nog behoorlijk onregelmatig. Geen idee wat we van hem mogen verwachten, zijn recente koersen waren niet heel denderend. Na de Ronde van Zwitserland, waar hij heel sterk was, weinig meer gezien. Wel een van de weinige renners die daadwerkelijk een doel heeft gemaakt van de Vuelta, maar het lijkt me voor hem beter om het een paar keer te proberen vanuit de vlucht dan daadwerkelijk voor een klassement te gaan. Gezien zijn ploeg hoeft hij van mij überhaupt niets te proberen, maar dat is een ander verhaal. Edward Planckaert is de volgende renner. Over hem kunnen we kort zijn, hij is mee om de sprint aan te trekken voor Kaden Groves. Kan ie best goed, op zich. Nico Denz is ook van de partij, de immer wispelturige Duitser. Weet je nog, zijn Giro van vorig jaar? Maar weet je ook dat ie dit jaar de Tour reed? Ik bedoel maar. Geen zinnig woord over te zeggen, behalve dat ik me er altijd prettiger bij voel als Nico anoniem is. Na Nico Denz is Sander De Pestel aan de beurt, een typische renner uit de school van Sport Vlaanderen. Kan alles wel een beetje, zonder ergens in uit te blinken. Vooral mee omdat ze bij Decathlon anders niet aan acht renners konden komen, ondanks het feit dat hij heel anoniem toch een aardige Ronde van Burgos heeft afgewerkt, blijkbaar. Na De Pestel gaat Patrick Konrad ervoor, de altijd aan zichzelf denkende renner van Lidl-Trek. Daar zou Skjelmose de kopman moeten zijn, maar denk maar niet dat Konrad iets voor hem gaat doen. Recent heel sterk in Burgos en in de Klasikoa, Konrad gaat mooi voor Konrad rijden. Bij T-Rex Quick Step ( !) is Casper Pedersen de eerste renner die mag vertrekken, aangezien ze zowaar geen sprinter hebben meegenomen zal Pedersen vooral Landa door de vlakke ritten moeten loodsen. Kim Heiduk begint daarna aan de tijdrit, een Duitser van Ineos die over een bepaalde mate van snelheid beschikt. Gezien het gebrek aan alternatieven is het zo'n naam die je zelfs moet gaan overwegen bij cyclingmaster. Ik weet niet of er na het zwarte paard nog een categorie bestaat, maar voor Heiduk zou je 'm in het leven roepen. Maar dan, om 17:43, gaat Jay Vine van start. Ga er maar eens goed voor zitten, dit moet de man worden die een tijd in de hotseat gaat zitten. Vine ging een paar maanden geleden in het Baskenland bijna dood, maar hij is nu weer helemaal terug. Recent reed hij de Ronde van Burgos en daar ging het bergop nog niet zo lekker, maar in de tijdrit maakte hij de tegenstand belachelijk. In een vrij vlakke tijdrit reed hij de concurrentie op een hoop, al waren er ook weer niet zoveel goede tijdrijders aanwezig. Desalniettemin, Affini kloppen in een vlakke tijdrit in je eerste koers na een zware blessure, niet slecht. Dit parcours is ook ideaal voor Vine, hij hoeft hier geen moment te sturen. Die wint met een minuut voorsprong, geef ik je op een briefje. De rest van de ronde hoef je dan weer niets van hem te verwachten, die vinden we nog voor we Portugal verlaten ongetwijfeld weer ergens in een greppel terug. Na Vine is Edoardo Affini aan de beurt, wat een toeval. Recent eerste en tweede in de korte tijdrit in Burgos, nu mag Vine eerst en daarna Affini. Die gaan allebei een mooie richttijd neerzetten voor de rest. Affini mag daarna de rest van de ronde Kuss en Uijtdebroeks in de gaten gaan houden, in de vlakkere ritten zal het dan weer op kop rijden worden voor Van Aert. Wordt een druk rondje voor Edo, hij liever dan ik.

Eén renner van alle ploegen gehad, Jon Aberasturi trapt namens Euskaltel de tweede ronde af. Jon is een van de weinige sprinters aan het vertrek, zijn ploeg is alleen zo geniaal geweest om niemand mee te nemen die in de sprints iets voor hem kan betekenen. Die mag het zelf gaan uitzoeken, wat hij niet kan, waardoor hij in welke sprint dan ook nooit verder gaat komen dan een vierde plaats. Arme Jon. De tweede renner van Kern Pharma is José Felix Parra, een klimmer. Kon het fenomeen Widar in de Alpes Isère Tour een keer bergop volgen en kreeg daarom de ritzege cadeau, maar zijn prestaties daarna vielen me een beetje tegen. Een zeer matige Volta gereden, voor zijn doen dan. Wellicht was hij daar nog niet in topvorm en heeft hij de Volta gebruikt om de vorm aan te scherpen richting de Vuelta. Hoe dan ook, het zal van een succesvolle vlucht moeten komen, als hij gaat aanklampen zal het niet lukken om zijn 25e plaats in de Vuelta van 2022 te verbeteren. Na Parra gaat Ide Schelling eraan beginnen, een renner die we steeds meer uit het oog verliezen. Hij fietst nu bij Astana, heus. Daar heeft hij nog weinig laten zien, maar op zo'n dag dat het draait is ie nog best snel ook. Wellicht gaat ie zich hier mengen in de sprints, wat moet ie anders doen? Guillaume Martin is de volgende, de klimmende filosoof. Hopelijk heeft hij goed nagedacht over zijn lusteloze Tour en staat hij hier met betere benen aan het vertrek, anders kun je de 13e plaats in het algemeen klassement alvast met potlood noteren. Nog meer DSM-troep nu: Julius van den Berg. Weerzinwekkend dat zo'n vreselijk slechte coureur dankzij SEG tot het eind der tijden prof kan blijven. Vriend van Fabio Jakobsen. Leuk en aardig, maar stuur ze allebei eens heel snel naar Diftar, of iets in die geest. Je krijgt er namelijk difterie van, zoveel gebrek aan talent op een fiets. Gelukkig gaat er na hem een betere renner van start, Lorenzo Rota. Een renner voor de heuvels, gelukkig voor hem zijn er zowaar een paar heuvelritten. Al vind ik hem nog niet heel sterk dit jaar, het is lastig voor te stellen dat hij nu ineens komt bovendrijven, maar goed, het blijft wel de Vuelta natuurlijk. Er moet ieder jaar weer een nieuwe verrassing zijn, misschien blijkt Rota nu ineens een afmaker te zijn. Arkea heeft een boel narigheid gestuurd, hun volgende renner is Mathis Le Berre. Reed een paar keer leuk in de aanval in het voorjaar, maar sindsdien hebben we niets meer van hem vernomen. Die gaat een heerlijk anonieme Vuelta rijden, net als bijna al zijn ploeggenoten. Had die uitnodiging geweigerd en had Caja Rural mee laten doen, joh. Van Le Berre gaan we door naar De Marchi, de antieke Italiaan die nog altijd goed is voor een reeks aanvallen, met wel steeds minder resultaat. Over aanvallen gesproken, Antonio Tiberi. De kopman van Bahrain-Victorious kijkt de kat niet uit de boom, hij begint vroeg aan de tijdrit. Heeft na de Giro, waar hij sterk reed, geen goede koers meer gereden. Vrij matig in Burgos, al reed hij daar wel weer een sterke tijdrit. Derde, achter Vine en Affini. Opschrijven voor vandaag, dus. Naar het schijnt heeft Tiberi podiumambities, niet alleen tijdens de tijdrit, nee, in het algemeen klassement. Lijkt me stug, maar niet geschoten is altijd mis natuurlijk. Carlos Canal is de tweede renner van Movistar aan het vertrek, een man met een punch. Bij gebrek aan beter zal hij het sprintende werd op zich mogen nemen bij Movistar, neem ik aan. Het zal blijven bij een paar verre ereplaatsen, zoals het hoort. Na Canal gaan we er weer even goed voor zitten, want dan is Richard Carapaz aan de beurt. EF Education-EasyPost gaat vol voor eindwinst met Richard Carapaz, heb ik gelezen. Ik wil winnen, aldus Carapaz. Dat gaat niet gebeuren, maar met de vorm die hij richting het eind van de Tour haalde kan hij best een eind gaan komen.

Sven Erik Bystrom is de volgende renner. Reed best aardig bij Intermarche, vertrok naar Groupama-FDJ en sindsdien is dit de eerste keer dat zijn naam valt. FDJ neemt ook een bak ellende mee hoor, dat verdient niet de schoonheidsprijs. Anonimiteit gegarandeerd. Na Bystrom beginnen we wel aan een goed blokje, meerdere sterke renners achter elkaar. Te beginnen met baksteenkaak Lennert van Eetvelt. Die wil voor een plaats bij de eerste 10 gaan, jawel! Hij heeft niets aan het toeval overgelaten, want hij is de laatste bergritten gaan verkennen. Nou, toe maar. Thomas De Gendt denkt dat we veel van hem gaan horen, helaas wil De Gendt nog wel eens profetisch zijn. Ik hoor liever niets van Van Eetvelt, voor zo'n jongen haal ik mijn neus op, haha. Na Van Eetvelt volgt Corbin Strong, een van de snelste mannen aan het vertrek. Al is hij op z'n best als de aankomst wat lastiger is, heel veel van dat soort aankomsten zijn er ook weer niet. Zijn jaar leek door een blessure in de soep te lopen, maar recent keerde hij in de Ronde van Wallonië terug in koers en daar won hij meteen een rit. Wel allemaal etappes daar die op zijn lijf geschreven zijn, dat is nu minder, maar Strong gaan we wel een aantal keer vooraan zien verschijnen. Net als Kaden Groves, een van de weinige topsprinters aan het vertrek. De enige, eigenlijk. Op basis van reputatie moet hij hier eigenlijk iedere sprint gaan winnen, al helpt het niet mee dat hij dit jaar nog geen moment de vorm van vorig jaar heeft gevonden. Toen won hij drie ritten in de Vuelta, als hij er nu minder dan drie wint heeft hij simpelweg gefaald. Voor zover we weten nog steeds op zoek naar een nieuw contract, het is nu of nooit voor Grofs. Na Groves komen er twee klimmers voorbij, Dani Martinez en Ben O'Connor. Dani Martinez werd warempel tweede in de Giro, ongeveer een uur na Pogacar. Daarna eigenlijk niets meer gereden, waardoor we niets kunnen vertellen over zijn vorm. Al is een DNF in de Klasikoa nooit een goed signaal. Ploeggenoot van Roglic, die in eerste instantie de kopman is, maar goed, je hoeft als ploeggenoot van hem alleen maar even een paar dagen te wachten en daarna ben je zelf misschien wel de kopman. Deze tijdrit is alvast een belangrijke test die ons iets kan vertellen over de ambities van Martinez. Normaal moet een plaats bij de eerste 10 tot de mogelijkheden behoren. Voor Ben O'Connor is dat normaal niet mogelijk, zou je zeggen, maar dan zoek je de resultaten op en blijkt dat hij een paar goede tijdritten reed in de Giro. Helemaal gewist uit mijn geheugen, ik erken de Decathlonbonus nog steeds niet. Na de Giro, waar hij vierde werd, hebben we Ben niet veel meer gezien, al werd hij recent wel 11e in de Klasikoa. Die is in vorm dus, een man die we op mogen schrijven voor een top 10 in het klassement, zonder in de buurt te komen van de eindzege. Na dit blokje mooie namen komen we uit bij Otto Vergaerde, de Belgische Julius van den Berg. Kan er niets van, maar schijnt wel gezellig te zijn. Een dommekracht die op het vlakke mag werken voor zijn kopmannen, als hij tenminste niet de koers moet verlaten omdat hij ruzie maakt met andere renners. Om 18:03 staat Kasper Asgreen aan het vertrek, een renner die een schim van zichzelf is. Bezig aan een rampenjaar, terwijl het nochtans een contractjaar is. Tudor, is het voorlopige verdict. Komt ie nog goed mee weg ook. Reed recent volledig anoniem de Czech Tour, met een mooie 102e plaats in het klassement tot gevolg en noteerde vervolgens een DNF in de Klasikoa, Asgreen is volledig washed. Pak zijn zege in de Ronde van Vlaanderen af, en wel nu. Bij Ineos hebben ze twee keer Rodriguez meegenomen, de eerste Rodriguez die vertrekt is Oscar, een renner die soms vreemd kan uithalen. Eén profzege, een rit in de Vuelta. Dat zal nu niet snel nog eens gebeuren, aangezien hij vooral ingezet zal worden als knecht voor de pseudokopmannen die deze ploeg rijk is, waaronder zijn naamgenoot. Na Oscar Rodriguez gaat er een regelrecht fenomeen van start, de Mexicaan Isaac del Toro. Bezig aan een wonderlijk debuutjaar in de World Tour, al vele prachtige resultaten bij elkaar gereden. Ik verwacht ontzettend veel van Del Toro, zelfs in zijn eerste grote ronde. Al vond ik hem vorige week in de Klasikoa ontzettend tegenvallen. De interne concurrentie is ook enorm groot, normaliter moet Del Toro hier simpelweg knechten voor Almeida en Adam Yates, maar Del Toro is zo'n wonderlijke renner dat je er helemaal niet vreemd van moet opkijken als hij een Kussje doet en over drie weken ineens in een rode trui te vinden is. Er zijn geen limieten voor de nieuwe Pogacar, totaal niet. Dylan van Baarle maakt de tweede golf compleet, een renner die vooral ingezet zal worden als knecht, me dunkt. Na de blessure die hij opliep in de Dauphiné lijkt hij nog niet helemaal op punt te staan, maar hij zal alsnog een nuttige kracht zijn voor Van Aert, Kuss en Uijtdebroeks.

De derde ronde wordt afgetrapt door twee Basken. Eerst mag Mikel Bizkarra een poging wagen om niet laatste te worden, de kleine klimmer van Euskaltel zal starten met het idee dat hij toch maar mooi bij de eerste 30 in het algemeen klassement kan eindigen. Vrij sterke Volta gereden, maar dat zegt helemaal niets over deze Vuelta. Of nouja, misschien zegt het zelfs dat je te vroeg hebt gepiekt en dat het eerder mikken wordt op een plek bij de eerste 50. De mogelijkheden zijn niet eindeloos als je een oranje shirtje draagt. Ibon Ruiz is er dan weer vrij verrassend bij namens Kern Pharma. Een redelijke klimmer, maar als hij zich deze Vuelta wil tonen zal hij dat zonder enige twijfel vanuit de vlucht moeten doen. Maar dan zijn er helaas voor hem altijd een paar betere renners bij. De Kazach Gleb Brussenskiy gaat daarna 12 kilometer fietsen, eerste en laatste keer dat je zijn naam hoort deze Vuelta. Na hem mag Jesus Herrada gaan beginnen, ongeacht zijn vorm altijd een gevaarlijke klant. Ieder jaar toch weer goed voor een ritzege, in deze vluchtervriendelijke Vuelta moet je ook weer rekening met hem houden. Poepslecht dit jaar, maar gaat hij voor de derde keer op rij een rit winnen in de Vuelta? Ik ben bang van wel. Na Jesus Herrada is het de beurt aan Pavel Bittner, een van de weinige sprinters aan het vertrek. Begin van het jaar moest hij nog de sprint aantrekken voor anderen, nu krijgt hij zelf de kans en met succes. Twee ritten gewonnen in Burgos, tegen, toegegeven, niet de beste concurrentie. Maar veel concurrentie is hier ook niet, dus we gaan Pavel een aantal keer een gooi naar de ritzege zien doen. Kan zomaar een rit winnen, zelfs. Dat ligt bij Louis Meintjes dan weer minder voor de hand, al won Louis wel een keer een rit in de Vuelta. Ik denk dat hij nu weer mooi voor een anoniem klassement gaat. Na een 20e plek in de Tour moet een 19e plek in de Vuelta tot de mogelijkheden behoren. Cristian Rodriguez mag je dan weer opschrijven voor een 18e plek, de enige renner van Arkea waarvan je zou kunnen stellen dat hij enig talent heeft, al is die stelling ook weer lastig hard te maken na zijn 36e plek in de Tour. Leuk duo wel, Louis en Cristian, veel kleurlozer krijg je ze niet. Gelukkig komt daarna Hagos Welay in beeld. Mijn Hagos, de Ethiopische wonderklimmer die nooit kan laten zien dat hij goed kan klimmen omdat hij altijd het halve jaar geblesseerd is. Ook dit jaar weer heel veel koersen gemist, doodzonde. Enorm in vorm lijkt hij momenteel niet te zien, we leggen de lat daarom niet te hoog voor Hagos. Ik hoop hem een paar keer in de vlucht te zien in een bergrit, wie weet valt alles een keer goed en kan hij de wereld tonen hoe goed hij is. De benen van zijn eerste koers van dit jaar, de Ruta del Sol, die moet hij terug zien te vinden. Dan kan het wat worden. Na Hagos volgt de onsympathieke Damiano Caruso, die er gelukkig niet veel meer van kan. Gevallen in Burgos ook, dat helpt natuurlijk niet mee. Einer Rubio begint er na hem aan, toch mooi 7e geworden in de Giro. Dat is iedereen alweer vergeten, vrij anoniem was het allemaal, maar goed, naast Mas toch iemand om voor het klassement te gaan en zo wat punten te scoren voor Movistar. Wie geen punten gaat scoren: James Shaw. Geen idee waarom hij prof is. Er doet een hoop narigheid mee aan deze Vuelta, de startlijst is dit jaar ontzettend pover. Het is voor heel veel ploegen en renners een moetje, dat merk je nu nog meer dan normaal.

De jonge Nieuw-Zeelander Reuben Thompson is de volgende renner, dat zou een klimtalent moeten zijn. Maarja, Groupama-FDJ. Komt er niet helemaal uit, dus. Eerste grote ronde, veel meer dan een beetje ervaring opdoen zal er niet inzitten. De volgende renner van Lotto Dstny is dan weer Arjen Livyns, die heeft echt niets te zoeken in een grote ronde. Hij zou buiten Belgische 1.1-koersen eigenlijk een startverbod moeten krijgen, voor zijn eigen bestwil. Wie ook een startverbod zou moeten krijgen is George Bennett. De grootste bek van allemaal op het internet, overal een mening over, om dan vervolgens voor UAE en Israel te gaan rijden, haha. Flink van genoten dat zijn prestaties steeds minder werden, het is alleen een beetje jammer dat Sjors zich nu weer in vorm lijkt te fietsen. Ook hij heeft aan de uitlaat gehangen en hij gaat weer als de brandweer. Recent een aardige Klasikoa gereden, bijvoorbeeld. Maar goed, zelfs een Sjors in vorm komt niet verder dan een anoniem klassement, dat scheelt dan weer. Bij Alpecin-Deceuninck hadden ze ook niet veel zin in deze Vuelta, dus hebben ze Oscar Riesebeek meegenomen. Dat zal vooral veel werken voor Groves worden, wat hij in principe ook wel kan. De volgende renner is Florian Lipowitz, de voormalige biatleet die zich steeds meer begint te ontpoppen als talentvolle klimmer. Wel in een ploeg met Roglic, Vlasov en Dani Martinez, dat zal dus vooral werken worden. Goede resultaten de laatste tijd, maar in de pikorde staat hij nog steeds onder die andere mannen. Knechten bergop, zolang Roglic op z'n fiets blijft zitten. Bruno Armirail zal dan weer mogen knechten voor Ben O'Connor, al kan hij misschien af en toe ook voor de vlucht van de dag gaan. Als hij dat net zo anoniem doet als in de Tour gaan we weinig van Bruno vernemen, prima. Van Mattias Skjelmose gaan we vermoedelijk meer vernemen, de Deen is een van de weinig renner die een hoofddoel heeft gemaakt van de Vuelta. Zijn hele programma is afgestemd op deze koers, dan weet je al meteen dat dit een totale mislukking gaat worden. Naar eigen zeggen heeft hij een poging gedaan om beter om te kunnen gaan met de hitte, normaal een probleem voor hem. Komen we snel genoeg achter, het wordt de eerste week lekker warm in Portugal en Andalusië. Ook zijn herstelvermogen in koers blijft wat achter, maar daar is hij ook mee aan de slag gegaan. We hebben goede hoop dat het niet heeft gewerkt. Mocht het wel werken dan kan hij toch maar mooi 9e worden, ofzo. Wel meteen iemand om te volgen tijdens de tijdrit, al ging hem dat op de Olympische Spelen niet zo goed af. Louis Vervaeke hoeven we dan weer niet te volgen, al kunnen we wel een printscreen maken van zijn 132e plaats tijdens deze tijdrit. Bergop mag hij de ballen uit z'n broek rijden voor Landa, erg mooi. Jhonatan Narvaez is dan wel weer een renner om te volgen, de Ecuadoraan is in bloedvorm, al het hele jaar zo'n beetje. Al zijn er niet direct veel ritten waar hij heel vrolijk van zal worden. Een paar heuvelritten, daar moet het dan maar van komen. Als de beklimmingen langer duren valt hij uiteindelijk vanzelf weg, maar alsnog, prima jaar. Jammer dat hij volgend jaar naar UAE gaat, doodzonde zelfs. Over UAE gesproken, na Narvaez gaat de minste renner van die ploeg van start. Filippo Baroncini is geen slechte renner, maar hij valt wel wat weg als je hem naast de rest zet. Ik vermoed zomaar dat hij flink aan het werk gezet gaat worden. De laatste renner van de derde golf is een icoon, Robert Gesink begint om 18:28 aan zijn laatste grote ronde. Het zit er bijna op voor de Condor van Varsseveld, we hopen dat hij ditmaal niet voortijdig neerstort. Hij moet op z'n minst Madrid halen, niet zoals in de Giro al op de eerste dag uitvallen. Kom op Robert, laat het volk nog één keer genieten van die prachtige stijl van je.

Txomin Juaristi is de volgende renner die vertrekt, de enige renner van Euskaltel met een fatsoenlijke tijdrit in huis. Sterker nog, hij heeft zelfs ooit een tijdrit gewonnen. In de Volta a Portugal, op dit grondgebied kan hij dus schroeien. Recent werd hij 9e in de tijdrit in de Ronde van Burgos, de mogelijkheid bestaat dus dat Txomin als enige renner van Euskaltel een plaats bij de eerste 100 weet te bemachtigen. Wordt meteen zijn hoogtepunt van de Vuelta, daarna moet hij het van een vlucht hebben en dat wordt een lastiger verhaal. Na hem gaat Pau Miquel van start, de rappe man van Kern Pharma. Wel vooral rap als het onderweg iets lastiger is geweest, heel veel ritten zie ik toch ook weer niet voor hem. Het ook maar proberen vanuit een vlucht, dan. Gianmarco Garofoli is een Italiaan van Astana waar we misschien in de toekomst nog wel het een en ander van gaan horen, maar nu nog even niet. Dan is het eerder aan Ion Izagirre om veel in beeld te rijden, al is Ion bezig aan een behoorlijk slecht jaar. Zijn Tour leek nergens op en na de Tour heeft hij geen verbetering laten zien. Het zou me verbazen als hij hier ineens een ritje komt winnen, al blijft het een renner waarbij het ineens kan draaien. Bij Tim Naberman draait het dan weer nooit, misschien moet ik mezelf corrigeren en is het wel DSM dat met afstand de slechtste ploeg heeft meegenomen. De tering, al die Nederlandse minder-dan-middelmaat daar is echt hemeltergend. Jij, de lezer, bent beter dan Tim Naberman. Maar niet beter dan Vito Braet, dat is in het klein wel een van de ontdekkingen van het seizoen. De renner van Intermarche kan een aardige klassieker rijden, is gebleken. Is ook enigszins snel, als Arne Marit geen benen heeft zal het aan Braet zijn om te sprinten. Zonder veel resultaat. Een voormalig renner van Intermarche is Laurens Huys, het Belgische klimmertje is naar Arkea gegaan en daar heeft hij zichzelf nog geen moment getoond. Een klimmer die 60e gaat worden in het klassement, goed dat Arkea van de partij is. Ook goed dat Felix Engelhardt erbij is, die is me ook een partij bezig aan een rampenjaar zeg. De Duitser kende vorig jaar een zeer goed jaar, hij liet toen regelmatig zien goed te kunnen klimmen en op de koop toe ook nog snel te zijn, dat hebben we dit jaar niet waargenomen. Vorig jaar reed hij met die wonderbenen een anonieme Vuelta, zonder wonderbenen zal hij nu nog minder gaan opvallen. Het is even een blokje met een hoop matigheid, want na Engelhardt gaat Rainer Kepplinger van start en de Oostenrijker heeft hier ook weinig te zoeken. Werd mooi 64e in de Giro, ik noteer ook een 64e plaats in de Vuelta. Jorge Arcas is dan weer een eeuwige knecht van Movistar, maar vroeger hadden de eeuwige knechten daar meer niveau. Harry Sweeny kan dan weer leuk posten op Reddit, maar leuk fietsen zit er niet in. We noteren vooral heel vaak een DNF, rommel.

Quentin Pacher heeft een mooie baard, nu nog mooie prestaties. Reed de Tour en in de Tour ging hij een aantal keer in de aanval, zonder veel resultaat. Werd wel derde in Bologna, maar dat is bij niemand blijven hangen. Zijn deelname aan de Vuelta zal ook niet blijven hangen, FDJ had nog een lul nodig. De deelname van Andreas Kron kan wel blijven hangen. De Deen was bezig aan een ontzettend slecht jaar, geen platte prijs gereden, maar in de Klasikoa zag ik hem ineens weer als vanouds rijden. Daarna ook goed gereden in Getxo, Kron lijkt op tijd in vorm te zijn. Won vorig jaar een ritje in de Vuelta en reed vooral vanuit de vlucht meerdere ereplaatsen bijeen, afgaande op zijn laatste twee koersen kan hij dat kunstje nu prima herhalen. Riley Sheehan is dan weer een vreemde patriot die lastig in te schatten is. Kan soms opvallend uit de hoek komen, zo won hij vorig jaar uit het niets Parijs-Tours. Ook dit jaar een paar mooie dingen laten zien, maar wel vooral in eendaagse koersen. Kan redelijk goed aankomen als het wat lastiger is geweest, maar gezien zijn ploeg zal het op zulke dagen eerder werken worden voor Strong. Maurice Ballerstedt mag dan weer hard op kop gaan rijden voor Kaden Groves, de jonge Duitser beschikt maar zeer beperkt over talent en mag dat spaarzame talent het hele jaar door aanspreken in dienst van anderen. Roger Adria heeft dan weer meer talent, de Catalaan van Bora komt soms ineens heel snel uit de hoek, vooral op hellende aankomsten. Daar zijn er hier alleen niet veel van en op zulke dagen kijken we bovendien eerder naar Roglic, dat is dan weer lullig voor Adria. Misschien dat hij zich daarom zelfs gaat mengen in de vlakke sprints, je moet je toch op een bepaalde manier zien te tonen. Felix Gall zal zich ook willen tonen, na een povere Tour is dit een herkansing voor hem. O'Connor zou de man voor het klassement moeten zijn, terwijl Gall zich gaat richten op ritten. Als hij zijn lollerbenen van vorig jaar hervindt moet dat nog kunnen ook. Bij Lidl-Trek zal Giulio Ciccone vooral in dienst rijden van Skjelmose en Geoghegan Hart, terwijl hij ook zijn ritten mag uitkiezen. Dat wordt een grandioos succes, Ciccone zal dus vooral zelf als rittenkaper ten strijde trekken, leer mij hem kennen. Zijn Tour was niet heel geweldig, maar wel degelijk. Als hij de vorm heeft kunnen doortrekken wordt hij een gevaarlijke klant vanuit de vlucht in de bergritten. Na hem vertrekt de winnaar van de Vuelta, Mikel Landa gaat deze ronde met een kwartier voorsprong winnen. In ieder geval moreel, want als je met een dinosaurus op je shirt mag rondrijden heb je sowieso gewonnen, toch? Toch? Geweldige Tour gereden, wie weet wat er mogelijk is nu hij tegen Janneke en Mieke mag rijden in de Vuelta. Laurens De Plus vraagt zich ook af wat er mogelijk is, die wil ondanks de aanwezigheid van Arensman en Carlos Rodriguez het liefste ook voor zichzelf rijden. De Belgen zullen het met hem eens zijn, maar uiteindelijk blijft De Plus toch iemand die wat sneller dan de rest op zijn limieten botst. Ik zou het dan nog eerder als rittennkaper proberen, voor een klassement gaan lijkt mij een heilloze missie. Toch maar gewoon weer braaf knechten voor de rest, dat is vooral een goed idee. Over knechten gesproken, Marc Soler. Marco denkt graag aan Marco, voor zover hij überhaupt denkt, maar met de ploeg die UAE heeft gestuurd zal hij toch ook weer vooral op kop mogen rijden voor de rest. Het is dat ze Baroncini hebben meegenomen om de rest te sparen, maar wat een ploeg verder. We gaan Marco weer veelvuldig zien in de bergen, om gek van te worden voor de tegenstand. Steven Kruijswijk zorgt ervoor dat we om 18:50 halverwege de tijdrit zijn. Kopman Kruijswijk keert terug in koers na zijn valpartij in de Dauphiné, afgaande op zijn prestaties dit jaar kan hij onmogelijk nog de kopman zijn en mag hij werk gaan verrichten voor Kuss en eventueel Uijtdebroeks.

De tweede helft van deze tijdrit wordt afgetrapt door Xabi Berasategui, een van de weinige talenten van Euskaltel. Xabi kan redelijk klimmen en is redelijk snel, maar niet op dit niveau. Dat worden een paar amechtige pogingen om vanuit de vroege vlucht de uitzending te halen, meer zit er onder de bezielende leiding van Jorge Azanza helaas niet in. Antonio Soto is dan weer een voormalig renner van Euskaltel die nu voor Kern Pharma rijdt. Ook zo'n type, vrij snel en komt aardig een heuvel over, maar dit jaar heeft ie dat nog niet laten zien. Vooral vaak de finish niet weten te halen, ik snap er daarom niet veel van dat hij er überhaupt bij is. Een van de weinige renners bij Kern Pharma met enige ERVARING, dat zal ongetwijfeld het argument zijn. Wegkapitein, heb je zelfs nodig bij een kleinere ploeg, aldus Juajo Oroz. Harold Martin Lopez is dan weer een van de kleinste renners aan het vertrek. De Ecuadoraan van Astana meet 1.60, het zal daarom niemand verbazen dat hij een klimmer is. Wel een beetje van de tweede of zelfs derde rang, zo iemand die in het algemeen klassement ergens tussen plek 20 en 30 uit kan komen. Kenny Elissonde zou daar voor tekenen, de bijna net zo kleine klimmer van Cofidis is na zijn transfer na die ploeg uiteraard niet vooruit te branden. Ik noteer alvast een DNF voor Kenny, in lijn met de rest van zijn seizoen. In al zijn rittenkoersen de finish niet gehaald, de Ronde van Oman even buiten beschouwing latend. Of Max Poole de finish haalt valt ook nog te bezien, de jonge Brit van DSM heeft er een patent op om te vallen en dat leverde hem in de Tirreno een gebroken elleboog op. Hij kon daarna maandenlang niet koersen, maar keerde daarna wel succesvol terug in de Ronde van Burgos. Een knappe tweede plaats in het klassement daar, al was de concurrentie ook weer niet heel indrukwekkend. Desalniettemin, Poole wil in de Vuelta voor een goed klassement gaan. Of dat gaat lukken? Het blijft wel DSM, natuurlijk. Tom Paquot valt in de categorie prof vanwege geschikte afkomst. Paquot is een Waal, Intermarche-Wanty wil altijd een paar Walen, dus Tom is prof. Hij mag nu zelfs de Vuelta rijden, ofschoon hij er werkelijk niets van kan. Als Tom in één rit bij de eerste 100 weet te rijden kan de vlag al uit. Lukasz Owsian is dan weer geen Waal, maar wel ongeveer net zo slecht. Rijdt al jaren voor Arkea, zonder dat iemand weet waarom. Een knecht, leuk, maar dan moet je ook wel kopmannen hebben, en dat heeft Arkea niet. Nutteloze ploeg, stuur ze weg nu het nog kan. Als je nu nog Caja Rural belt kunnen ze best over een paar uur in Portugal staan met kleppers als Cepeda en Aular. Filippo Zana heeft dan wel weer iets in deze koers te zoeken, al hoop ik voor hem dat hij niet net als in de Giro voor een aanklampklassement gaat en dat hij weer ouderwets de aanval gaat opzoeken. Die Zana kan ons wel bekoren, de aanklampende Zana is voor niemand leuk. Torstein Traaen is dan weer iemand met een verhaal, de enige renner in het peloton die niet con dos cojones kan rijden. Wat een malaise heeft hij meegemaakt, maar nu gaat het weer goed. Al zijn de prestaties wisselend, in de Ronde van Zwitserland won hij plotsklaps op de Gotthardpass, vanuit de vlucht weliswaar, de rest van het jaar was hij eerder onzichtbaar. Als hij ineens weer de smaak te pakken heeft kan het een mannetje zijn om de gaten te houden vanuit de vlucht, anders zal het vooral werken worden voor Tiberi. Pelayo Sanchez kennen we dan weer van de Giro, waar hij een ritje won en waar hij zich meermaals wist te tonen. Don Pelayo gaat op zoek naar die andere Don Pelayo, waarvan het standbeeld te vinden is aan de voet van Lagos de Covadonga. Hij zal die dag wel in de vlucht zitten, zoals je hem wil adviseren om iedere dag in de vlucht te zitten. Rigoberto Uran doet ook mee, maar dat is volledig passé. Hij gaat ermee stoppen en dat is maar goed ook, het is op. Een laatste anonieme Vuelta, en dan is het wel klaar voor Uran Uran. We gaan hem niet direct missen, stoppen op je hoogtepunt was er niet bij.

Kevin Geniets, is dat genieten? Niet bepaald. De kampioen van Luxemburg deed mee aan de Tour, maar dat viel niemand op. Zijn deelname aan de Vuelta zal ook niemand opvallen, FDJ-troep. Waalse klimmer Sylvain Moniquet zie ik ook niet direct veel in beeld rijden, die zal zich vooral mogen wegcijferen voor Van Eetvelt, vlak voordat zijn carrière ten einde is. Volgend jaar Cofidis, tot nooit meer ziens, Sylvain. Dylan Teuns doet ook mee, ja! Gaat ook naar Cofidis, dus ook voor hem is deze Vuelta de laatste kans om nog iets te laten zien. Gevaarlijke klant vanuit de vlucht, wellicht, al is zijn vorm niet heel spectaculair. In de Ronde van Wallonië was het ook vooral werken voor Strong, als hij zelf iets wil zal hij het eerder in de bergen moeten proberen, maar heel succesvol kan dat moeilijk worden. Na Teuns gaat Luca Vergallito van start, de tweede Jay Vine. Een Italiaan die via Zwift bij Alpecin terecht is gekomen. Net als Vine kan Vergallito heel goed klimmen, maar hij is bepaald geen held in het peloton. In wat kleinere koersen met wat minder gedrang kan hij zijn klimmersbenen tonen, in dit soort koersen is dat een ander verhaal. Hij heeft sowieso ook net wat minder talent dan Vine, dat helpt niet mee. De enige klimmer van Alpecin gaat niet bij de eerste 50 eindigen, het blijft een tragische ploeg op dat gebied. Na hem gaat Giovanni Aleotti van start, de Italiaan van Bora die op een goede dag ook best aardig kan klimmen, maarja, hij mag zich nu dus mooi gaan wegcijferen voor Roglic en co. De volgende aan het vertrek is klimmer Clement Berthet, die dit jaar ook volop weet te profiteren van de Decathlonbonus. Extreme middelmaat, maar dankzij de bonus net iets meer dan middelmaat geworden. Al hebben we van de bonus weinig gemerkt in de Tour, hopelijk merken we er nu ook niets van. Carlos Verona is dan weer een klassieke klimknecht. Dat was hij jaren namens Movistar en dat is hij nu namens Lidl-Trek, hij mag het handje van Skjelmose gaan vasthouden. Tenminste nog één iemand daar die daadwerkelijk op kop wil rijden voor een ander zodra de weg omhoog loopt. Er vond in Lissabon in 1755 een heftige aardbeving plaats, maar in 2024 gaat de schaal van Richter ook op tilt slaan. Er komt een Maurisaurus aan, Mauri Vansevenant gaat Lissabon op de grondvesten laten schudden, de immer stijlvolle Vansevenant mag de komende weken mooi gaan knechten voor Landa, zo zien we het graag. Een van de kopmannen van Ineos, en een gevaarlijke klant voor deze tijdrit, staat daarna aan het vertrek. De immer inspirerende Thymen Arensman gaat beginnen aan zijn jacht op een mooie ereplaats. Het kost altijd jaren van je leven om naar hem te luisteren, maar hij schijnt nu iets beter in de wedstrijd te zitten. Zijn bloedwaarden waren heel slecht voor de Giro omdat hij te hard had getraind, nu heeft hij het wat rustiger aangepakt en hoopt hij daardoor beter te zijn. Al moet hij nog even de traumatische ervaring van vorig jaar uit zijn geheugen zien te wissen, toen hij in de Vuelta viel en een tand verloor. Altijd tegen Thymen. Als alles op z'n plek valt in het bolletje van Arensman kan hij toch maar mooi voor een klassering bij de eerste 10 gaan. Hoera! Dat zou Pavel Sivakov ook kunnen doen als hij voor zichzelf mag rijden, maar dat zal net als in de Tour toch vooral op kop rijden worden voor zijn ploeggenoten. Voor twee miljoen per jaar is er een hoop mogelijk, je kunt ermee zelfs de ambities van een Sivakov afkopen en er een degelijke knecht van maken. Almeida en Adam Yates zullen er blij mee zijn. In de Klasikoa probeerde hij evenwel een keer voor zichzelf te rijden, we hebben ergens nog hoop op muiterij binnen de ploeg. Over muiterij gesproken, Attila Valter wil ook nog wel eens opvallend koersgedrag vertonen. Hij is een late toevoeging aan de selectie van Visma, eigenlijk was het de bedoeling dat Tulett hier zou rijden, maar gezien de vierde plaats op de Olympische Spelen is Valter een zeer behoorlijke vervanger. Met die benen zal hij ongetwijfeld proberen zelf iets te presteren in deze Vuelta, ondanks het feit dat hij een beoogde knecht is voor Kuss. Zou me niet verbazen om hem zo nu en dan in een vlucht te zien, leer mij Attila kennen.

We gaan weer terug naar Euskaltel, Gotzon Martin trapt de volgende reeks af. Een renner met enige snelheid die aardig over een heuvel komt, daar hebben ze er in het Baskenland een hoop van. In een ideale wereld zou je hem inzetten om Aberasturi te helpen in de sprint, maar samenwerken zit er bij Euskaltel nooit in. Gotzon gaat zelf zijn ereplaatsjes bij elkaar proberen te rijden, waarmee ik bedoel dat hij gaat proberen om een paar keer 16e te worden. Een paar keer in de vlucht, dat kan ook nog wel gebeuren. Unai Iribar vertrekt na hem, nog een Bask, weer ongeveer hetzelfde profiel. Het zijn allemaal puncheurs, maar dan niet van het allerhoogste niveau. Iribar is ook redelijk rap, komt goed over een heuvel en haakt af zodra de beklimmingen wat langer duren. Het wordt lastig om prijs te rijden in de Vuelta, maar ik ben al lang blij dat Kern Pharma weer van de partij is. Het fenomeen Nicolas Vinokourov is daarna aan de beurt, we hebben goede hoop dat hij het voorbeeld van zijn vader volgt. De Vuelta van 2006 herhalen, dat zou schitterend zijn. Al lijkt het er niet meteen in te zitten, op een goede Ronde van Japan na rijdt Nico vooral achter de feiten aan. Pa moet maar eens voor wat betere begeleiding zorgen, als je begrijpt wat ik bedoel. De meest onterechte naam van het hele peloton gaat er daarna aan beginnen, Thomas Champion. Maak er snel Champignon van, god, wat een droevige renner. Nog een droevige renner: Chris Hamilton. Die ging volgens Spekenbrink ooit een grote ronde winnen, ik denk dat we ondertussen wel kunnen stellen dat dit niet meer gaat gebeuren. Na hem is Rein Taaramae aan de beurt, in zijn laatste grote ronde. Rein gaat volgend jaar naar een kleine ploeg uit Estland en daarna zal hij wel stoppen. Dat wordt onderhand tijd, zijn beste jaren liggen acter hem. Al blijft Rein sympathiek, vooral omdat hij altijd in Rwanda gaat trainen en omdat hij dit jaar zelfs in Eritrea ging trainen met Bini. Dat heeft voor Bini goed gewerkt, voor Rein zelf iets minder. Een rit winnen zoals in de Vuelta van 2021, mwah, dat zie ik niet meer gebeuren. Lijkt me ook niet weggelegd voor Thibault Guernalec, nog meer troep van Arkea. Stuur ze naar huis, nu. Al zijn er altijd bizarre transformaties mogelijk, zo begint Callum Scotson bijna op een fatsoenlijke renner te lijken. Dat iemand zonder talent 13e kan worden in de Dauphiné, amai. Maakt verder niet uit, Scotson zal hier vooral zijn om te werken voor Dunbar, terwijl Scotson dit jaar op papier betere resultaten kan overleggen. Jasha Sütterlin is de volgende renner aan het vertrek, meer tatoeages dan resultaten. Maar goed, ook vooral een eeuwige knecht natuurlijk, hij moet Tiberi uit de problemen zien te houden. Na hem begint Oier Lazkano eraan, ik heb om eerlijk te zijn nul verwachtingen van Oier. In de Tour ging hij regelmatig in de aanval, vooral dankzij Pogacar zonder resultaat, ik weet niet of hij dat kunstje kan herhalen in de Vuelta. Het lijkt me dat ze hem vooral mee hebben genomen om hem nog even lekker uit te persen voor hij naar Bora vertrekt, leer mij het altijd rancuneuze Movistar kennen. De koning van de Tour de l'Ain, Alexander (en dus niet Jefferson) Cepeda, is de volgende renner. De kleine Ecuadoraan van EF kan een aardig eindje klimmen, al lijkt het me zo te zijn dat hij deze Vuelta vooral in dienst zal moeten rijden van landgenoot Carapaz. Altijd maar afwachten wat de vorm van Cepeda is, zelfs na een goede voorbereiding kan hij ineens onzichtbaar zijn in een grote ronde, sterker nog, dat is eigenlijk altijd het verhaal.

Na Cepeda begint de volgende kleine klimmer aan de Vuelta, Remy Rochas. Ontzettend matige coureur, maar daar hebben ze bij Groupama-FDJ een patent op. Al hebben ze er bij andere ploegen ook een handje van, wat dacht u bijvoorbeeld van Jonas Gregaard? Niets. Precies. Nadav Raisberg is de volgende renner die vertrekt, we hopen net zoveel Palestijnse vlaggen te zien als tijdens de Klasikoa. Daarna gaat Quinten Hermans eraan beginnen, die met een dik contract al bijna twee jaar niets laat zien bij Alpecin. Vooruit, ritje gewonnen in de Itzulia, maar verder rijdt hij blanco rond. Dat zal nu ook wel het geval zijn, ik zie maar weinig ritten waar Hermans echt iets kan uitrichten. De puncheurs van het peloton komen er zowel in de Giro als in de Tour bekaaid vanaf. Toch maar werken voor Groves, om nog iets van waarde toe te voegen. Kopman Aleksandr Vlasov is om 19:28 de volgende die vertrekt, al heb ik geen flauw idee wat zijn vorm gaat zijn. Hard gevallen in de Tour en daar een gebroken enkel aan overgehouden, sindsdien uiteraard geen koers meer gereden. In de Tour was hij om te beginnen al duidelijk minder dan Roglic, dus ik vrees dat het kopmanschap niet voor hem is weggelegd. Tenzij Roglic weer vroeg uitvalt, maar dan moet hij dus zelf ook maar eens op de fiets blijven zitten. De levende satéprikker Valentin Paret-Peintre gaat daarna met zijn spillebeentjes zwaaien, na een zeer succesvolle Giro kreeg hij een mooie contractaanbieding van Quick Step en sindsdien heeft hij geen platte prijs meer gereden, wat is wielrennen toch ook een schitterende sport. Afgaande op zijn Ronde van Burgos hoeven we geen enkele rekening te houden met Valentin, al blijft het een merkwaardig spelletje, natuurlijk. Van wie ik ook minder dan niets verwacht: Sam Oomen. Wellicht de meest nutteloze renner van het peloton. Wat kan Sam precies, behalve DJ spelen in de bus? Een driejarig contract gekregen bij Lidl-Trek voor precies helemaal niets, af en toe is deze sport om gek van te worden. Sam gaat 43e worden in het klassement, zonder één moment in beeld te komen, zonder een trap op kop te doen voor zijn ploeggenoten. Het spijt me Sam, maar je bent een totaal overbodige renner. Een inmiddels kale Mattia Cattaneo is afgaande op zijn recente prestaties ook vrij overbodig, hij zit er momenteel even niet zo lekker in. Aan de sukkel geweest, zoals de Belgen dat noemen. Normaal iemand die je meteen opschrijft voor deze tijdrit, dat lijkt me nu wat lastiger. Hopelijk vindt hij toch weer zijn benen en kan hij Landa begeleiden naar de eindzege. Na Cattaneo zetten we ons schrap, om 19:32 gaat namelijk de grote favoriet van start. Josh Tarling begint aan zijn eerste grote ronde en in die eerste grote ronde kan hij meteen op de eerste dag een rit gaan winnen. Als zijn materiaal het houdt is hij normaliter schier onklopbaar op dit parcours. Daar gaat weinig aan te doen zijn, tenzij hij weer een lekke band heeft. Al moet je daar op dit parcours wel heel erg je best voor doen, nee, dit komt helemaal voor elkaar. Vooral benieuwd wat hij daarna gaat laten zien, gaat hij meer worden dan alleen een tijdrijder? Zou wel moeten, met zoveel power. Na Tarling gaat Adam Yates van start, een van de grote favorieten met het oog op het eindklassement. Als hij er na de Tour nog een schepje bij heeft weten te doen heeft de concurrentie een groot probleem. Zonder Pogacar wordt het evenwel heel interessant om de onderlinge strijd te zien, deze tijdrit is meteen heel belangrijk om het bovenste plaatsje op de apenrots te bemachtigen. Een strijd op leven en dood tussen Almeida en Yates, naar wij aannemen. Daarna gaat de eeuwig teleurstellende Cian Uijtdebroeks van start. Hij ging naar Visma om zichzelf te ontwikkelen, maar hij fietst nu steevast achteruit. Knap 35e in de Ronde van Zwitserland, 26e in de Ronde van Burgos, dit wordt weer een totale mislukking en daar zijn wij zeer tevreden mee.

Terug naar Euskaltel, waar Joan Bou de voorlaatste renner is die vertrekt. Die rubriek gaan we weer krijgen, ik zet me nu al schrap voor de commentatoren die hem Johan Bouw gaan noemen, terwijl het nog altijd Jan Bo is. Jan Bo is relatief gezien een goede renner, in ieder geval voor Euskaltelbegrippen. De Valenciaan kan een aardig eindje klimmen, maar in de Vuelta moet hij het natuurlijk vooral hebben van de vlucht. We gaan hem zoals in 2021 en 2022 regelmatig vooraan zien, zonder dat het tot een mooi resultaat komt. Nee, dan moeten we onze blik eerder richten op Pablo Castrillo, een van de kopmannen van Kern Pharma. Een sterke klimmer, die dat volgend jaar waarschijnlijk mag laten zien bij Ineos. Nu gaat hij debuteren in een grote ronde namens Kern Pharma en als hij de lijn van de vorige koersen doortrekt hoeft hij helemaal geen modderfiguur te slaan. Vijfde in de Ronde van Slovenië, 7e in de Ronde van Burgos, 17e in de Klasikoa, met Castrillo kun je wel aan komen zetten in de Vuelta. Al is het niveau hier natuurlijk wel een stuk hoger, we hoeven niet direct grootse prestaties te verwachten van Castrillo, al zou ik het stiekem wel een mooi doel vinden als hij probeert om bij de eerste 20 te eindigen in het klassement. Een renner van een ProTeam mag dat. Paar keer in de vlucht mag ook, doe eens gek. Lorenzo Fortunato kan zich ook gaan richten op een klassement, een van de weinige fatsoenlijke renners van Astana. Al is ook dat relatief, als hij het veel beter weet te doen dan zijn 12e plaats in de Giro trek ik grote ogen. Alsnog beter dan Jonathan Lastra, een Bask die sinds zijn transfer naar Cofidis geen moment meer in beeld heeft gereden. Snel terug naar Caja Rural, Jonny. Namens die ploeg kon hij zich nog wel eens tonen in de Vuelta, dat zie ik nu niet meteen gebeuren. Hoewel hij eerder in beeld zal komen dan Martijn Tusveld, nóg meer bagger van DSM. Tering. Je zou als organisatie toch ook gewoon ploegen of renners mogen kunnen weigeren, Martijn fucking Tusveld, hallo zeg. Het kan altijd nog erger dan Sam Oomen, blijkt maar weer. Een nutteloze knecht in een nutteloze ploeg, alhoewel, met Bittner en Poole hebben ze nog iets meer te bieden dan Arkea. Simone Petilli is dan weer de Italiaanse variant van Tusveld, een C-klimmer zonder kopman. Schijnt goed in de groep te liggen, zal wel liggen aan het feit dat hij zowel in koers als buiten koers altijd in de bus te vinden is. Je moet de tijd toch doden, zeg maar. Elie Gesbert leek ooit op een talent, maar ook die tijd ligt inmiddels ver achter ons. Nu is hij gewoon weer het zoveelste wanproduct van Arkea, al ligt dat ook aan het feit dat hij te maken heeft gehad met een typische wielerblessure, ook zijn liesslagader is vernauwd geraakt. Na een operatie wil hij nu kijken of hij zijn oude niveau weer kan halen, maar dat gaat natuurlijk niet meer gebeuren. Kopman Eddie Dunbar gaat daarna van start, maar je schrikt je een hoedje als je zijn resultaten opzoekt. Echt dramatisch bezig dit jaar, hoe gaat Eddie dit omdraaien? Niet, lijkt me het meest realistische antwoord. De volgende aan het vertrek is Kamil Gradek, een huis-tuin-en-keuken-knecht van Bahrein, pelotonvulling tot en met. Nog meer pelotonvulling zit er bij Movistar, waar ze het nog maar eens gaan proberen met Nairo Quintana. Die ging recent weer op z'n bek in Burgos, waarna hij ongetwijfeld een bult tramadol nodig had om deze Vuelta te halen. In de Giro kwam hij één keer dichtbij de ritzege, maar daar stak Pogacar een stokje voor. Nu komt hij hopelijk niet in de buurt van een ritwinst, het boek Nairo mag van mij wel gesloten worden. Net als het boek Owain Doull, geen idee waarom hij nog prof is. Ik wist eigenlijk überhaupt niet eens dat hij nog bestond, maar ik zie hem op de startlijst staan, dus dat zal dan wel. EF neemt ook een bult narigheid mee, ongekend. Nog meer narigheid: David Gaudu. De altijd teleurstellende Gaudu heeft tegenwoordig een knotje, net als je dacht dat hij niet dieper kon zinken. Na een volledig mislukte Tour gaat hij nu voor revanche, maar dat wordt natuurlijk helemaal niets. Alleen een nieuwe ploeg kan hem redden, maar hij blijft uiteraard gezellig in de comfort zone hangen bij Madiot. We gaan uit van een kleurloze Vuelta voor heel FDJ en Gaudu in het bijzonder.

Bij Lotto Dstny is Eduardo Sepulveda de voorlaatste renner, de Argentijn kan soms goed klimmen, maar meestal niet. Het zal vooral knechten worden voor Van Eetvelt, of een keer in de vlucht gaan mocht Van Eetvelt niet op de afspraak zijn. Marco Frigo wordt uit de vrieskist getoverd, ik was zijn bestaan alweer vergeten. Kijkend naar zijn recente resultaten gaan we weinig avonturen beleven met Marco, mooi zo. Om over Xandro Meurisse nog maar te zwijgen, buiten de kopmannen om bakken ze er bij Alpecin maar weinig van. Ook Meurisse stelt altijd teleur, alleen in de Ronde van Oostenrijk kon hij zich tonen, maar op WT-niveau rijden ze al snel te rap voor hem. Nu ook weer, uiteraard. Een paar keer in de vlucht, zonder succes. Bij Red Bull-Bora-hansgrohe is Patrick Gamper een van de knechten van dienst, de Oostenrijker mag proberen alle verschillende kikkers in de kruiwagen te houden. Matig rennertje, toch een contract gekregen bij een andere WT-ploeg, ik snap het soms allemaal niet helemaal. Een naam die u al lang en breed weer was vergeten: Geoffrey Bouchard. De Fransoos won ooit nog de bergtrui in de Vuelta, maar is langzamerhand uit beeld verdwenen. Dit jaar heeft hij amper een koers gereden, het eerste half jaar zelfs geen enkele. Pas op het Franse kampioenschap keerde hij terug in koers en daarna reed hij de Tour de l'Ain en de Ronde van Burgos, zonder op te vallen. Geen idee wat er met hem is gebeurd, ik vind hem ook dusdanig irrelevant dat ik het niet ga opzoeken. Het enige geestige is dat Bouchard ooit bij een Decathlon werkte voor hij prof werd en dat hij nu voor Decathlon-AG2R rijdt, haha. Mathias Vacek is interessanter, de Tsjech is bezig aan een sterk jaar. Kan voor zichzelf een aardig resultaat rijden, maar ik heb begrepen dat hij vooral ingezet gaat worden als knecht voor de rest. Op die manier heeft hij Thibau Nys al naar een paar mooie zeges gereden, dat kan hij dus wel. William Junior Lecerf is dan weer de pocketklimmer van Quick Step, maar op een vliegende start aan het begin van het jaar na vallen zijn prestaties behoorlijk tegen. Daar gaat Landa niet veel aan hebben, ben ik bang. Komen we uit bij Carlos Rodriguez, een van de kopmannen van Ineos. Kan hij zijn kleurloze 7e plaats in de Tour verbeteren? Valt niet uit te sluiten, misschien wordt hij wel 6e in deze Vuelta. Na hem vertrekt weer iemand om echt te volgen, om 19:55 gaat in zijn Portugal Joao Almeida van start. De eerste klap is een daalder waard, hij zal in eigen land meteen een voorsprong willen pakken ten opzichte van Adam Yates. Afgaande op de tijdritten in de Tour moet dat lukken, zeker als het publiek hem vleugels gaat geven. De voorlaatste ronde wordt afgesloten door de verrassende winnaar van vorig jaar, Sepp Kuss. De Amerikaan wil graag zijn titel prolongeren, maar dat zal moeilijk worden. Het is dit jaar allemaal wat minder bij Visma, zo ook bij Kuss. Recent won hij wel de Ronde van Burgos, maar de tegenstand was daar niet heel serieus en in de tijdrit werd hij op sleeptouw genomen door de motoren. Als die hier afstand nemen verliest hij meteen een stevige portie tijd. Vorig jaar won hij toch ook vooral door vanuit de vlucht tijd te pakken, dat zal de concurrentie nu minder snel laten gebeuren, vooral omdat er met Vingegaard en Roglic geen bliksemafleiders meer zijn in zijn ploeg. Hij is nu echt dé kopman en dat is bij Kuss een garantie dat het helemaal niets gaat worden.

De laatste renner van Euskaltel die gaat vertrekken is Xabier Isasa, een renner die op het laatste moment de zeer onsympathieke Victor de la Parte vervangt. De la Parte werd naar Euskaltel gehaald als kopman, maar hij heeft er niets van gebakken. Op z'n 37e een mooi contract voor twee jaar binnengehengeld en daarna gaan uitbollen, classic. Ze hebben hem daarom toch maar uit het team voor de Vuelta gegooid, zijn matige prestaties gingen zelfs Azanza en co te ver. Al ligt het officieel aan een valpartij in de Klasikoa, maar wij weten natuurlijk wel beter. Nu mag Isasa het gaan proberen, een jongen met een hoofd dat moeilijk symmetrisch valt te noemen. Een van de weinig jonkies bij Euskaltel, maar net zoals de rest boekt hij weinig progressie. Hij gaat het niet veel beter doen dan De la Parte, ben ik bang. Mijn Euskaltel is mijn Euskaltel niet meer, pelotonvulling is nog te vriendelijk voor ze. Help ons. De laatste renner van Kern Pharma is ook weer een Bask, Urko Berrade. Die ontpopt zich de laatste koersen als een sterke klimmer, terwijl je hem toch eerder als een rouleur zou inschatten. In de Ronde van Burgos werd hij warempel 4e in het klassement, voor Kern Pharma een keurig resultaat. Urko zal het desondanks in deze Vuelta vooral van de vlucht moeten hebben, over drie weken gezien gaat hij hier niet met de besten klimmen en dus kun je het maar beter meteen vanaf het begin over een andere boeg gooien. Vanuit de vlucht zal het ook lastig worden, maar net als Castrillo gaat Berrade hier geen modderfiguur slaan. In tegenstelling tot alle renners van Euskaltel. De laatste renner van Astana is een cliënt van dokter Maynar, Harold Tejada. Mooi 74e in de Tour, laten we hopen op iets soortgelijks in deze Vuelta. Ruben Fernandez werd recent op training aangereden, met een blauw oog zal hij aan het vertrek staan in deze Vuelta. De kans dat je hem in beeld ging zien was al kleiner dan 1%, maar na dit incidentje ga je hem al helemaal niet meer zien. Cofidis, wát een ploeg. Al sluiten ze bij DSM ook op een grandioze manier af, richting het eind van de tijdrit sturen zij Enzo Leijnse op pad. Enzo Leijnse, mijn hemel. Even serieus, vrienden en vriendinnen: Leemreize, Leijnse, Naberman, Tusveld, Julius van den Berg, geef ze cadeau aan Metec en ze bedanken vriendelijk. Wát een horrorploeg, het is echt een gotspe dat je zoveel matigheid naar een grote ronde durft te sturen. Schaam je kapot, Spekenbrink. Het vlaggetje is ruimschoots aanwezig, maar willen WIJ wel door deze jongens vertegenwoordigd worden? Nee, dan de Belgen. Die sturen tenminste Kobe Goossens naar de Vuelta, na een Tour waarin hij uiteindelijk vooral moest werken voor Bini mag hij nu kijken of hij vanuit de vlucht wellicht iets voor elkaar kan krijgen. Gaat niet gebeuren, maar proberen mag altijd. Simon Guglielmi is de laatste renner van Arkea, het niveau neemt richting het eind van de tijdrit niet toe, allesbehalve zelfs. Guglielmi is alleen prof omdat hij Frans is, dat kan niemand ontkennen. Wat een prutrenner weer, deerniswekkend. Met Mauro Schmid sluiten ze bij Jayco wel goed af, de Zwitser kende een moeilijk begin van het jaar maar inmiddels is hij op stoom gekomen. Ronde van Slowakije gewonnen, vierde in Noorwegen, hij kan in enkele ritten mooi zijn ding gaan doen. Al vindt hij niet direct een parcours op zijn maat, als puncheur kom je niet direct aan je trekken. Fran Miholjevic sluit af bij Bahrein, zoon van de ploegleider en je begint te vermoeden dat hij alleen daarom voor de ploeg rijdt, weinig resultaten, veel DNF. De laatste renner van Movistar is dan wel weer een kanjer, Nelson Oliveira mag zich gaan tonen voor eigen publiek. Vooral een tijdrijder, hij zal een doel hebben gemaakt van deze tijdrit. Daarna kan hij weer lekker gaan knechten voor Mas, dat doet hij altijd braaf. Betrouwbare renner, er bestaan ook knechten waar je wél iets aan hebt. Na Oliveira gaat de volgende publiekslieveling van start, in de stad van voetballer Rui Costa is het nu de eer aan de wielrenner Rui Costa om te schitteren. Een van de beste Portugese wielrenners ooit, toch wel. In het buitenland berucht vanwege zijn lepe koersgedrag, in Portugal natuurlijk enorm populair. Het publiek zal losgaan, al zal Rui desondanks niet in de buurt komen van een mooi resultaat. Vorig jaar won hij nog een rit in de Vuelta, dat was weer een masterclass, in dienst van EF gaat het hem voorlopig wat moeizamer af. Tja, Vohters is geen Visbeek.

Goed, nu komen we wel aan bij wat interessante namen. Moet ook wel, want we zijn bijna klaar. Stefan Küng gaat om 20:08 van start, dit parcours is zo recht en zo makkelijk dat het hem moet lukken om geen brokken te veroorzaken. En als dat lukt kan hij hoog eindigen, zonder enige twijfel. Wat hij daarna de rest van de Vuelta gaat doen weet ik niet, hij zelf waarschijnlijk ook niet. Na hem vertrekt Thomas De Gendt, ook hij gaat beginnen aan zijn laatste grote ronde. Het tijdperk De Gendt is bijna voorbij, gaat hij voor hem op een typerende manier afsluiten? Lijkt me een lastige zaak, afgaande op de rest van zijn seizoen. Maar goed, het blijft De Gendt, natuurlijk. Kan zomaar uit het niets ineens toch in de goede vlucht zitten, je weet het niet. Michael Woods is daarna aan de beurt, reed een behoorlijk sterke Klasikoa en rijdt bij een ploeg waar ze massaal aan de koolstofdioxide zitten, dus ik verwacht wel wat van Woods. Als hij op de fiets blijft zitten, altijd een uitdaging. De laatste renner van Alpecin is Juri Hollmann, een middelmatige knecht. Op kop boren voor Groves, meer niet. Na hem veren we op, want dan staat drievoudig Vueltawinnaar Primoz Roglic op het startpodium. Weer eens uitgevallen in de Tour, hij trekt nu met rugpijn naar de Vuelta, en dan verloor hij ook nog eens een tand. Gaat hij voor de vierde keer kunnen winnen? Als je alle geluiden zo hoort lijkt me dat eigenlijk praktisch onmogelijk, hoe ga je een grote ronde winnen als je rug naar de vaantjes is? Maarja, het blijft natuurlijk Roglic. Ik sluit dus niets uit en ik hoop ook dat hij goed is, want met dit blok van UAE hebben we hem hard nodig. De silent ban van Victor Lafay is voorbij en dus mag hij meedoen aan de Giro. Zijn eerste twee koersen voor Decathlon waren best aardig, hij lijkt zich redelijk in vorm te hebben gefietst. Blijft hoe dan ook een wisselvallige renner, probeer het maar eens te voorspellen. Ik hoop hem niet veel te zien, maar hij kan ook zomaar een rit gaan winnen, de grapjas. De laatste renner van Lidl-Trek is Tao Geoghegan Hart, de broer van Sam Oomen die iedere koers aangrijpt om hard onderuit te gaan. Gevallen in de Dauphiné waardoor hij de Tour niet kon rijden. Dan maar toewerken naar de Vuelta, maar dan gaat hij in de Ronde van Burgos weer op z'n plaat. We zijn zeer benieuwd hoeveel dagen achter elkaar Tao ditmaal op de fiets kan blijven zitten. De kans dat hij Madrid haalt is zeer gering. James Knox, ook wel T-Knox, is als laatste aan de beurt namens T-Rex-Quick Step. Een vrij beperkte klimknecht voor Landa, PatLef heeft nog een hoop werk te verrichten. Brandon Rivera is de laatste renner van Ineos, boezemvriend van Egan Bernal, daardoor rijdt hij voor deze ploeg, maar hij begint langzaam een naam voor zichzelf te maken. Won zowaar een rit in de Ronde van Oostenrijk en hij werd recent achtste in Burgos, maar goed, dat wordt alsnog vooral knechten voor Arensman en Rodriguez, uiteraard. De tijdrit wordt afgesloten door twee kanshebbers op de dagzege, Brandon McNulty is om 20:17 de voorlaatste renner aan het vertrek. Hij kan deze tijdrit winnen én hij kan het goed gaan doen in het klassement, al is dat tweede altijd lastiger voor hem. In een grote ronde kan hij wel mikken op dagsucces, maar voor een klassement gaan is nog geen succes gebleken. Met Almeida en Yates in de ploeg zal hij toch ook nu weer vooral in dienst moeten rijden, lijkt me. Daarom maar even een vette vis binnenhalen op de eerste dag, wellicht. Wout van Aert is de laatste renner die vertrekt, kijkend naar zijn vorm op de Olympische Spelen gaat hij deze Vuelta 10 ritten winnen.

Dat zijn alle deelnemers. Houden we alleen nog de voorspelling over. Simpelste tijdrit ooit, rechtdoor beuken op het allergrootste verzet dat er bestaat. Makkelijke voorspelling daardoor, de reuzen zijn aan zet.
1. Tarling. Met afstand.
2. Van Aert. We beginnen met een ereplaats, maar hij gaat deze Vuelta echt wel ritten winnen hoor. België hoeft niet te vrezen.
3. McNulty. UAE gaat ons meteen weer in de maling nemen.
4. Vine. UAE gaat ons meteen weer in de maling nemen, zeg ik toch.
5. Almeida. UAE speelt met onze kloten, wat ik je brom.

Het startpodium, jawel!

Twee dichte wielen, Wout gaat een Froome doen.

Vine levert broddelwerk af.

Jeetje, Affini.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2024 18:22 schreef Marcoss het volgende:
Zulke verschillen tussen tussenpunt en finish zie je toch niet zo vaak in een vlakke tijdrit

Toch de invloed van de wind, me dunkt.

Jeroen en Karsten zijn al vroeg op dreef.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2024 18:53 schreef Van_Poppel het volgende:
Publieke belangstelling valt tegen. De Portugeesjes liggen blijkbaar liever op het strand.

Volta > Vuelta

Classic Landa.

Mauri heeft fans.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2024 19:23 schreef wimderon het volgende:
Arensman moet nu alles zetten op het feit dat hij níet 5 kilo moet aankomen deze ronde.

Daar had Thymen een mooie verklaring voor.

Hoe kan dit?

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2024 19:46 schreef Dale__Cooper het volgende:

[..]
Een veranderde wind lijkt het meest waarschijnlijk.

Affini was ook een stuk sneller dan een Vine, dat is ook opmerkelijk als je naar Burgos kijkt. De vraag is dus vooral waar Affini dit vandaan haalt.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2024 19:59 schreef hhh38 het volgende:
Karsten kondigt het einde van Visma aan

Een mens mag dromen. Al is UAE geen leuk alternatief.

Joao heeft geen vleugels gekregen. Sterker nog, dit is gewoon slecht.

De motor zit er wel daadwerkelijk heel kort voor.

Dit is tamelijk bizar.

Kijken of Nelson wel kan schroeien.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2024 20:16 schreef Dale__Cooper het volgende:
Primoz Bilbao

Primoz Figueiredo. Ode aan een Portugees icoon dat de dans heeft weten te ontspringen.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2024 20:19 schreef Momo het volgende:
Hoet van Aart volgens Portugezen

Die gekke Portugezen kunnen hun eigen namen niet eens uitspreken, laat staan buitenlandse namen.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2024 20:20 schreef hhh38 het volgende:
Ik was alweer vergeten dat Hart bij Lidl-Trek reed.

@:heywoodu

Hij zit dan ook niet vaak daadwerkelijk op de fiets.

Kung weer eens tweede, ja!

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2024 20:22 schreef Pino112 het volgende:
Kung wint nipt weer niet, op naar de Brienenoord.

Ze hebben in Lissabon ook een mooie brug.

Wout aan het schroeien.

Gezien de omstandigheden geen slechte tijdrit van Roglic.

UAE doet het een stuk minder goed dan verwacht.

Ja, Wout gaat wel winnen.

Toch weer UAE.

Ook vandaag spelen Matxin en Gianetti weer met onze kloten.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2024 20:31 schreef TAmaru het volgende:

[..]

Er werd eerst aangegeven dat McNulty veel tijd verloor. Maar dat werd daarna gecorrigeerd.

De rest valt relatief gezien tegen, ik had een Almeida dichter bij de winst verwacht bijvoorbeeld.

De kinderen van Wout, ja!

En de boeventronie van Marco Mercator.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2024 20:34 schreef TommyL0204 het volgende:
Regie dit is niet een 2.1 koers rond Lissabon

De Volta wordt veel beter in beeld gebracht.

Tarling springt zometeen ook van een brug.