MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Bosbeetle:
BB:quote:Ik ben nogal van de projectjes zie: http://forum.fok.nl/topic/2100984
Dus wordt het tijd voor een nieuw projectje, dit keer ga ik mijn platen eens beluisteren. (ik hou het eerst bij vinyl alleen) Ik zal elke plaat hier melden en er een klein tekstje bij plaatsten. Dit kan even duren(heb ooit al mijn mp3s achter elkaar geluisterd en daar was ik meer dan een jaar mee bezig dus wie weet hoe lang dit gaat duren heb ook wat minder tijd dus het zal niet elke dag geupdate worden)
Maar zonder verder getreuzel mijn platenkast:
Dagoducks' ouders:
En dagoduck zelf:
Gehenna:
Glad_Janus:
Pipster:
bazbo's cd's (pop/rock/jazz)
Kaasch (vriendin van BB)
Ben je ook van plan je gehele platenkast te draaien, post hier!
(hahaha platenkast gedraaid)
Het liefst alleen reageren op en over de gedraaide platen en algemene discussies over vinyl in het vinyl-topic voeren
En weer verder...
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2496: Van Der Graaf Generator - Pawn Hearts
De druk van de platenmaatschappij en het management is hoog. Niet alleen moet de band een gruwelijk tourschema afhandelen, ook is er de verwachting dat er snel een nieuw album komt. Eenmaal op gang met schrijven en opnames, lukt het wonderwel. Het eerste idee is dan ook dat Pawn Hearts een dubbelalbum moet worden. De eerste plaat is een 'gewone' VDGG-plaat, de derde plaatkant bestaat uit solostukken en de vierde plaatkant moet liveopnamen bevatten. De platenmaatschappij vindt dat idee te gortig en besluit alleen de eerste plaat uit te brengen. Op de eerste plaatkant staan twee echte VDDG-klassiekers: Lemmings en Man-Erg. De tweede plaatkant komt wat moeizamer tot stand. Peter Hammill heeft verschillende losse fragmenten en de band is van zinnens die samen te voegen tot één plaatkantlange compositie. Met de op dat moment beschikbare technologie (het is 1971!) lukt het wonderwel. Ik moet zeggen dat ik het tiendelige A Plague Of The Lighthouse Keepers wat onsamenhangend vind, maar de verschillende onderdelen zijn boeiend genoeg. Pawn Hearts gaat de geschiedenis in als een van de beste én populairste VDGG-platen. Ik koop een remaster uit 2005 en daar staan nogal wat extra's op: verschillende solostukken die bedoeld waren voor de derde plaatkant en de single Theme One. Beklemmende muziek, maar alles bij elkaar een uitstekend album.
De druk van de platenmaatschappij en het management is hoog. Niet alleen moet de band een gruwelijk tourschema afhandelen, ook is er de verwachting dat er snel een nieuw album komt. Eenmaal op gang met schrijven en opnames, lukt het wonderwel. Het eerste idee is dan ook dat Pawn Hearts een dubbelalbum moet worden. De eerste plaat is een 'gewone' VDGG-plaat, de derde plaatkant bestaat uit solostukken en de vierde plaatkant moet liveopnamen bevatten. De platenmaatschappij vindt dat idee te gortig en besluit alleen de eerste plaat uit te brengen. Op de eerste plaatkant staan twee echte VDDG-klassiekers: Lemmings en Man-Erg. De tweede plaatkant komt wat moeizamer tot stand. Peter Hammill heeft verschillende losse fragmenten en de band is van zinnens die samen te voegen tot één plaatkantlange compositie. Met de op dat moment beschikbare technologie (het is 1971!) lukt het wonderwel. Ik moet zeggen dat ik het tiendelige A Plague Of The Lighthouse Keepers wat onsamenhangend vind, maar de verschillende onderdelen zijn boeiend genoeg. Pawn Hearts gaat de geschiedenis in als een van de beste én populairste VDGG-platen. Ik koop een remaster uit 2005 en daar staan nogal wat extra's op: verschillende solostukken die bedoeld waren voor de derde plaatkant en de single Theme One. Beklemmende muziek, maar alles bij elkaar een uitstekend album.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Plankje zevenendertig gedraaid; op naar plankje achtendertig!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
quote:Op zaterdag 10 augustus 2024 19:52 schreef bazbo het volgende:
Plankje zevenendertig gedraaid; op naar plankje achtendertig!
[ afbeelding ]
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd2497: Van Der Graaf - The Quiet Zone / The Pleasure Dome
Na het verschijnen van Pawn Hearts en nog meer uitputtende tournees zegt Peter Hammill begin 1972 dat hij ermee stopt. Hij richt zich op zijn solocarrière, maar in 1975 komen Guy Evans, Hugh Banton, David Jackson en hij toch weer bijeen. Hammill speelt vanaf dan ook elektrische gitaar, waardoor het VDGG-geluid nóg zwaarder wordt. In korte tijd brengt de groep drie platen uit: Godbluff, Still Life en World Record. Ik heb die (nog) niet. Begin 1977 zegt Banton dat hij het intensieve touren niet langer wil en hij stopt. Kort daarop vertrekt ook Jackson. Evans en Hammill doen een beroep op oud-bassist Nic Potter en vinden violist Graham Smith. Inmiddels heeft ook de punk zijn intrede in de wereld gedaan en het nieuwe viertal - dat vanaf dan opereert onder de naam zonder Generator - brengt een veel puntiger vorm van hun muziek: een soort protoprogpunk. Het levert met The Quiet Zone / The Pleasure Dome uit 1977 een wat toegankelijker, maar toch uiterst intense plaat op. Wat mij betreft zijn de hoogtepunten Cat's Eye / Yellow Fever (Running) en The Sphinx In The Face, maar ook hier is geen enkel minder nummer te vinden. Ik koop het album pas op 28 november 2016, een remaster uit 2005 met een paar extraatjes: de single Doors die niet op het album staat, B-kantje Ship Of Fools en een demo van The Wave. Met het kwartet gaat Van Der Graaf uitgebreid op tournee, cellist Charles Dickie speelt mee om het geluid breder te krijgen, af en toe doet David Jackson mee en een verslag van een van de luidste en rauwste versies van VDG is te horen op het livealbum Vital, dat ik (nog) niet heb. In 1978 stopt de groep opnieuw en dit keer lijkt het definitief. The Quiet Zone / The Pleasure Dome is een ijzersterk album van een band die moeiteloos overeind bleef tijdens de - voor veel progressiverockbands - 'moeilijke' punkjaren. Gave plaat.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 11-08-2024 20:09:18 ]
Na het verschijnen van Pawn Hearts en nog meer uitputtende tournees zegt Peter Hammill begin 1972 dat hij ermee stopt. Hij richt zich op zijn solocarrière, maar in 1975 komen Guy Evans, Hugh Banton, David Jackson en hij toch weer bijeen. Hammill speelt vanaf dan ook elektrische gitaar, waardoor het VDGG-geluid nóg zwaarder wordt. In korte tijd brengt de groep drie platen uit: Godbluff, Still Life en World Record. Ik heb die (nog) niet. Begin 1977 zegt Banton dat hij het intensieve touren niet langer wil en hij stopt. Kort daarop vertrekt ook Jackson. Evans en Hammill doen een beroep op oud-bassist Nic Potter en vinden violist Graham Smith. Inmiddels heeft ook de punk zijn intrede in de wereld gedaan en het nieuwe viertal - dat vanaf dan opereert onder de naam zonder Generator - brengt een veel puntiger vorm van hun muziek: een soort protoprogpunk. Het levert met The Quiet Zone / The Pleasure Dome uit 1977 een wat toegankelijker, maar toch uiterst intense plaat op. Wat mij betreft zijn de hoogtepunten Cat's Eye / Yellow Fever (Running) en The Sphinx In The Face, maar ook hier is geen enkel minder nummer te vinden. Ik koop het album pas op 28 november 2016, een remaster uit 2005 met een paar extraatjes: de single Doors die niet op het album staat, B-kantje Ship Of Fools en een demo van The Wave. Met het kwartet gaat Van Der Graaf uitgebreid op tournee, cellist Charles Dickie speelt mee om het geluid breder te krijgen, af en toe doet David Jackson mee en een verslag van een van de luidste en rauwste versies van VDG is te horen op het livealbum Vital, dat ik (nog) niet heb. In 1978 stopt de groep opnieuw en dit keer lijkt het definitief. The Quiet Zone / The Pleasure Dome is een ijzersterk album van een band die moeiteloos overeind bleef tijdens de - voor veel progressiverockbands - 'moeilijke' punkjaren. Gave plaat.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 11-08-2024 20:09:18 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2498: Van Der Graaf Generator - The Box
Ondanks dat de groep sinds 1978 niet meer bestaat, is de belangstelling voor Van Der Graaf Generator nog altijd groot. In 2000 komt deze box uit. Op vier cd's horen we de ontwikkeling van de band in de tien jaar dat deze muziek uitbracht vanaf 1968. We krijgen niet alleen stukken van de albums voor de kiezen, maar ook opnamen voor de BBC, livewerk en een enkele single- of ingekorte versie. Van het prille begin zijn er BBC-opnamen uit 1968 (van het album Aerosol Grey Machine is niets opgenomen, waarschijnlijk omdat het bedoeld was als Hammill soloplaat en oorspronkelijk alleen is verschenen in de Verenigde Staten). Daarna een mooie dwarsdoorsnede van de drie fasen (1970-1972, 1975-1976 en 1977-1978) van de groep. Zo'n beetje de hele plaat Still Life staat erop. De liveopnamen komen van een concert op 9 augustus 1975 in Rimini en hoewel zeer relevant (want de groep was ongekend populair in Italië en de energie is grandioos), is de geluidskwaliteit nogal slecht en vraagt het veel energie om door te komen. De reguliere studio-opnamen zijn voor de gelegenheid in 2000 fraai geremasterd en klinken dan ook zeer goed. Ik koop deze vier cd's tellende box op 3 januari 2002. Ik haal 'm te weinig uit de kast, want het is alles bij elkaar een schitterend overzicht van tien jaren fenomenale muziek.
Ondanks dat de groep sinds 1978 niet meer bestaat, is de belangstelling voor Van Der Graaf Generator nog altijd groot. In 2000 komt deze box uit. Op vier cd's horen we de ontwikkeling van de band in de tien jaar dat deze muziek uitbracht vanaf 1968. We krijgen niet alleen stukken van de albums voor de kiezen, maar ook opnamen voor de BBC, livewerk en een enkele single- of ingekorte versie. Van het prille begin zijn er BBC-opnamen uit 1968 (van het album Aerosol Grey Machine is niets opgenomen, waarschijnlijk omdat het bedoeld was als Hammill soloplaat en oorspronkelijk alleen is verschenen in de Verenigde Staten). Daarna een mooie dwarsdoorsnede van de drie fasen (1970-1972, 1975-1976 en 1977-1978) van de groep. Zo'n beetje de hele plaat Still Life staat erop. De liveopnamen komen van een concert op 9 augustus 1975 in Rimini en hoewel zeer relevant (want de groep was ongekend populair in Italië en de energie is grandioos), is de geluidskwaliteit nogal slecht en vraagt het veel energie om door te komen. De reguliere studio-opnamen zijn voor de gelegenheid in 2000 fraai geremasterd en klinken dan ook zeer goed. Ik koop deze vier cd's tellende box op 3 januari 2002. Ik haal 'm te weinig uit de kast, want het is alles bij elkaar een schitterend overzicht van tien jaren fenomenale muziek.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2499: Van Der Graaf Generator - Merlin Atmos
Nadat Van Der Graaf Generator eind 1978 stopt, blijven de muzikanten op vriendschappelijke voet; ze spelen op elkaars solo- of projectplaten. In 2003, tijdens een concert van Peter Hammill in Londen, zijn Guy Evans, Hugh Banton en David Jackson gastmuzikanten tijdens één enkel nummer. In 2004 komt het viertal (de 'klassieke' bezetting) opnieuw bijeen om verdere samenwerking te bespreken en in 2005 verschijnt een reünieplaat. Die heb ik niet. De groep toert uitgebreid en daarna vertrekt Jackson. Het achtergebleven trio brengt nog een plaat uit in 2008 en 2010 en die heb ik ook niet. De tour van 2013 trekt de aandacht van velen, omdat op de setlijst twee enorme verrassingen staan: Flight en A Plague Of Lighthouse Keepers. Het eerste is een Hammillsolonummer en het tweede is de plaatkantlange suite van het legendarische Pawn Hearts. Op Merlin Atmos (2015) staan deze twee stukken. Ik heb sinds 22 mei 2015 (als hij uitkomt) de Limited Edition, met daarin een bonusplaatje met nog eens bijna vijf kwartier livewerk van de tournee. Op de setlijst staat zowel nieuw als klassiek materiaal. Wat mij intrigeert is hoe ongelofelijk sterk het werk uitgevoerd door een trio (drums, orgel, piano/zang) overeind blijft. De ondertussen fragiel ogende Hammill fluistert en zingt, maar blijkt ook nog altijd over een immense brulstem te beschikken. Grandioos livedocument.
Nadat Van Der Graaf Generator eind 1978 stopt, blijven de muzikanten op vriendschappelijke voet; ze spelen op elkaars solo- of projectplaten. In 2003, tijdens een concert van Peter Hammill in Londen, zijn Guy Evans, Hugh Banton en David Jackson gastmuzikanten tijdens één enkel nummer. In 2004 komt het viertal (de 'klassieke' bezetting) opnieuw bijeen om verdere samenwerking te bespreken en in 2005 verschijnt een reünieplaat. Die heb ik niet. De groep toert uitgebreid en daarna vertrekt Jackson. Het achtergebleven trio brengt nog een plaat uit in 2008 en 2010 en die heb ik ook niet. De tour van 2013 trekt de aandacht van velen, omdat op de setlijst twee enorme verrassingen staan: Flight en A Plague Of Lighthouse Keepers. Het eerste is een Hammillsolonummer en het tweede is de plaatkantlange suite van het legendarische Pawn Hearts. Op Merlin Atmos (2015) staan deze twee stukken. Ik heb sinds 22 mei 2015 (als hij uitkomt) de Limited Edition, met daarin een bonusplaatje met nog eens bijna vijf kwartier livewerk van de tournee. Op de setlijst staat zowel nieuw als klassiek materiaal. Wat mij intrigeert is hoe ongelofelijk sterk het werk uitgevoerd door een trio (drums, orgel, piano/zang) overeind blijft. De ondertussen fragiel ogende Hammill fluistert en zingt, maar blijkt ook nog altijd over een immense brulstem te beschikken. Grandioos livedocument.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2500: Van Der Graaf Generator - After The Flood - Live At The BBC 1968-1977
Deze dubbelcd koop ik op 22 juni 2015, kort na het verschijnen ervan. Erop staan zo'n beetje alle opnamen die VDGG heeft gemaakt voor de BBC. Sommige ervan waren ook te vinden op The Box, anderen zijn bonustracks op de heruitgaven van de reguliere albums op cd en weer andere zijn nooit eerder uitgebracht. Het begint met ouder spul (uit 1968) en daarna volgt een hele reeks opnamen uit 1970 en 1971, wat mij betreft de gouden periode van de band. Op de tweede cd veel spul uit 1975 en 1976 en uiteindelijk ook drie stukken opgenomen in 1977 toen de groep zich VDG noemde in plaats van VDGG. Het geluid is niet overal high fidelity, maar de uitvoeringen zijn intens en zeer geïnspireerd. Dat er dan enkele dubbelingen zijn (twee Darknessen, twee Man-Ergs) vind ik geen enkel bewaar. Mooie collectie.
Deze dubbelcd koop ik op 22 juni 2015, kort na het verschijnen ervan. Erop staan zo'n beetje alle opnamen die VDGG heeft gemaakt voor de BBC. Sommige ervan waren ook te vinden op The Box, anderen zijn bonustracks op de heruitgaven van de reguliere albums op cd en weer andere zijn nooit eerder uitgebracht. Het begint met ouder spul (uit 1968) en daarna volgt een hele reeks opnamen uit 1970 en 1971, wat mij betreft de gouden periode van de band. Op de tweede cd veel spul uit 1975 en 1976 en uiteindelijk ook drie stukken opgenomen in 1977 toen de groep zich VDG noemde in plaats van VDGG. Het geluid is niet overal high fidelity, maar de uitvoeringen zijn intens en zeer geïnspireerd. Dat er dan enkele dubbelingen zijn (twee Darknessen, twee Man-Ergs) vind ik geen enkel bewaar. Mooie collectie.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2501: Van Der Graaf Generator - Do Not Disturb
Het vijfde studioalbum na de reünie in 2005 komt uit in 2016. Ik koop het 4 oktober 2016. Het trio is mooi in vorm. Hammill, Banton, Evans. Piano/gitaar, orgel, drums. En de stem. Soms lief, soms uitzinnig. Soms zacht, soms luid. De composities zijn sterk. Opener Aloft, bijvoorbeeld. Of Almost The Words. Een spaarzame solo. Een uitstekende plaat. Sindsdien geen nieuw studiowerk. Wat een oeuvre.
Het vijfde studioalbum na de reünie in 2005 komt uit in 2016. Ik koop het 4 oktober 2016. Het trio is mooi in vorm. Hammill, Banton, Evans. Piano/gitaar, orgel, drums. En de stem. Soms lief, soms uitzinnig. Soms zacht, soms luid. De composities zijn sterk. Opener Aloft, bijvoorbeeld. Of Almost The Words. Een spaarzame solo. Een uitstekende plaat. Sindsdien geen nieuw studiowerk. Wat een oeuvre.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2502: The Flower Kings - Live In Europe 2023
The Flower Kings touren in 2023 door Europa en deze cd is daar een verslag van. De opnamen zijn gemaakt in Nederland in oktober 2023 en helaas kon ik er niet bij zijn, dus ik ben erg blij met dit document uit mei 2024, dat ik sinds 12 augustus 2024 in mijn bezit heb. Slechts zes composities op het album, maar we hebben het hier over The Flower Kings en die weten wel raad met lange stukken. Het Garden Of Dreams Medley, waarmee de cd opent, is een slechts dertien minuten durende samenvatting van een werk dat eigenlijk een dik uur klokt. Roine Stolt en zijn band spelen hier de meest herkenbare delen (in 5/4 en 7/8) en Stolt geeft een paar ijzersterke gitaarsolo's weg. Big Puzzle is afkomstig van de eerste Stolt/FlowerKingsplaat; ook hierin weer een lyrische gitaarsolo en dan zijn we weer twintig minuten verder. Dan volgen twee redelijk korte nummers van het meest recente studioalbum Look At You Now uit 2023. Het zijn op het eerste oor wat gemakkelijker in het gehoor liggende stukken, maar schijn bedriegt: het arrangement is complex en vraagt nogal wat van de muzikanten. What If God Is Alone is dan weer een ouwetje en altijd mooi om te horen. De afsluiter is het bijna onvermijdelijke Stardust We Are en Stolt en de zijnen schotelen ons hier het volledige bijna half uur durende monster voor. Voor de tour is de band enigszins aangepast. Naast drummer Mirko DeMaio is bassist (en broer) Michael Stolt te horen; vaste bassist Jonas Reingold is nogal bezig in de band van Steve Hackett. Toetsenist Zach Kamins lukte het niet om vanuit zijn thuisbasis in de Verenigde Staten aan te sluiten bij de Zweden en dus is Lalle Larsson te horen achter de knoppen. Zanger/gitarist Hasse Fröberg is zeer goed bij stem. Mooie uitgave; ook al hebben we al een boel liveopnamen van de groep in huis, dit is een welkome aanvulling op de imposante catalogus van de Zweedse progmeesters.
Nog helemaal niets van het album te vinden op YT, dus dan maar een promo:
The Flower Kings touren in 2023 door Europa en deze cd is daar een verslag van. De opnamen zijn gemaakt in Nederland in oktober 2023 en helaas kon ik er niet bij zijn, dus ik ben erg blij met dit document uit mei 2024, dat ik sinds 12 augustus 2024 in mijn bezit heb. Slechts zes composities op het album, maar we hebben het hier over The Flower Kings en die weten wel raad met lange stukken. Het Garden Of Dreams Medley, waarmee de cd opent, is een slechts dertien minuten durende samenvatting van een werk dat eigenlijk een dik uur klokt. Roine Stolt en zijn band spelen hier de meest herkenbare delen (in 5/4 en 7/8) en Stolt geeft een paar ijzersterke gitaarsolo's weg. Big Puzzle is afkomstig van de eerste Stolt/FlowerKingsplaat; ook hierin weer een lyrische gitaarsolo en dan zijn we weer twintig minuten verder. Dan volgen twee redelijk korte nummers van het meest recente studioalbum Look At You Now uit 2023. Het zijn op het eerste oor wat gemakkelijker in het gehoor liggende stukken, maar schijn bedriegt: het arrangement is complex en vraagt nogal wat van de muzikanten. What If God Is Alone is dan weer een ouwetje en altijd mooi om te horen. De afsluiter is het bijna onvermijdelijke Stardust We Are en Stolt en de zijnen schotelen ons hier het volledige bijna half uur durende monster voor. Voor de tour is de band enigszins aangepast. Naast drummer Mirko DeMaio is bassist (en broer) Michael Stolt te horen; vaste bassist Jonas Reingold is nogal bezig in de band van Steve Hackett. Toetsenist Zach Kamins lukte het niet om vanuit zijn thuisbasis in de Verenigde Staten aan te sluiten bij de Zweden en dus is Lalle Larsson te horen achter de knoppen. Zanger/gitarist Hasse Fröberg is zeer goed bij stem. Mooie uitgave; ook al hebben we al een boel liveopnamen van de groep in huis, dit is een welkome aanvulling op de imposante catalogus van de Zweedse progmeesters.
Nog helemaal niets van het album te vinden op YT, dus dan maar een promo:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2503: Heilung - Lifa Iotungard (Heilung Live At Red Rocks Amphitheater)
Zelf noemt Heilung een concert een 'ritual' en ik ben het met ze eens dat dit beter past bij wat dit gezelschap op het podium brengt. Deze dubbelcd die begin augustus 2024 verschijnt en die ik op 12 augustus koop bevat het complete concert dat de groep gaf in het Red Rocks Amphitheatre, maar wanneer precies, dat is dan weer niet zo duidelijk. Ik vermoed dat het in 2021 is geweest; daar zijn online ook beelden van te vinden en de setlist lijkt aardig overeen te komen. Voor die setlist kiest de groep voor het beste van de drie albums tot nu toe Ofnir, Futha en Drif. Op het podium zijn veel meer mensen aanwezig dan het centrale trio waaruit Heilung bestaat. Naast zangeres Maria Franz, (keel)zanger Kai Uwe Faust en multi-instrumentalist Christopher Juu zijn er nog meer zangers en zangeressen aanwezig. Bovendien is er een hele groep krijgers aanwezig en gezamenlijk brengen zij een bezwerende en opzwepende voorstelling vol tribale drums en koren. Uiterst verslavend, dit. Hoog tijd dat ik dit eens in levenden lijve moet meemaken.
Nog weinig te vinden op YT:
Zelf noemt Heilung een concert een 'ritual' en ik ben het met ze eens dat dit beter past bij wat dit gezelschap op het podium brengt. Deze dubbelcd die begin augustus 2024 verschijnt en die ik op 12 augustus koop bevat het complete concert dat de groep gaf in het Red Rocks Amphitheatre, maar wanneer precies, dat is dan weer niet zo duidelijk. Ik vermoed dat het in 2021 is geweest; daar zijn online ook beelden van te vinden en de setlist lijkt aardig overeen te komen. Voor die setlist kiest de groep voor het beste van de drie albums tot nu toe Ofnir, Futha en Drif. Op het podium zijn veel meer mensen aanwezig dan het centrale trio waaruit Heilung bestaat. Naast zangeres Maria Franz, (keel)zanger Kai Uwe Faust en multi-instrumentalist Christopher Juu zijn er nog meer zangers en zangeressen aanwezig. Bovendien is er een hele groep krijgers aanwezig en gezamenlijk brengen zij een bezwerende en opzwepende voorstelling vol tribale drums en koren. Uiterst verslavend, dit. Hoog tijd dat ik dit eens in levenden lijve moet meemaken.
Nog weinig te vinden op YT:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
@bazbo, een vraagje; Peter Hammill, zong hij ook mee op 1 van de Fripp albums?
Exposure......of was dat Darryl Hall
Jij weet het vast!
(Ik heb dat album op een cassettebandje opgenomen....daar staat geen informatie op )
[ Bericht 11% gewijzigd door Kanaroe op 22-08-2024 20:33:33 ]
Exposure......of was dat Darryl Hall
Jij weet het vast!
(Ik heb dat album op een cassettebandje opgenomen....daar staat geen informatie op
)[ Bericht 11% gewijzigd door Kanaroe op 22-08-2024 20:33:33 ]
Ze waren het allebei!quote:Op donderdag 22 augustus 2024 20:28 schreef Kanaroe het volgende:
@:bazbo, een vraagje; Peter Hammill, zong hij ook mee op 1 van de Fripp albums?
Exposure......of was dat Darryl Hall
Jij weet het vast!
(Ik heb dat album op een cassettebandje opgenomen....daar staat geen informatie op
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Aha, mysterie opgelost, dankjewel!quote:
Na het beluisteren van jouw Van der Graaf Generator albums herkende ik meteen Peter Hamills' stem, terwijl ik eerder dacht dat alleen Hall meezong op Exposure......maar iets klopte er niet haha
quote:
[..]
Aha, mysterie opgelost, dankjewel!
Na het beluisteren van jouw Van der Graaf Generator albums herkende ik meteen Peter Hamills' stem, terwijl ik eerder dacht dat alleen Hall meezong op Exposure......maar iets klopte er niet haha
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
quote:
[..]Ah, wat lief, dankjewel BazboSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dit album is zeer speciaal voor mij
bazbo cd2504: Marbin - Israeli Jazz
Nog nooit van deze band gehoord. Tot 16 augustus 2024. Dan komt een Belgische muziekvriend op bezoek en hij heeft iets voor mij meegenomen. Op Israeli Jazz uit 2018 speelt Marbin uit Chicago (met daarin onder andere de Israëlisch-Amerikaanse gitarist Dani Rabin en Israëlische saxof Danny Markovitch) zeer melodieuze en plezante jazzrock. Er staan werkelijk pareltjes aan composities op. De gitaar- en saxsolo's zijn ook fijn. Ware verrassing.
Nog nooit van deze band gehoord. Tot 16 augustus 2024. Dan komt een Belgische muziekvriend op bezoek en hij heeft iets voor mij meegenomen. Op Israeli Jazz uit 2018 speelt Marbin uit Chicago (met daarin onder andere de Israëlisch-Amerikaanse gitarist Dani Rabin en Israëlische saxof Danny Markovitch) zeer melodieuze en plezante jazzrock. Er staan werkelijk pareltjes aan composities op. De gitaar- en saxsolo's zijn ook fijn. Ware verrassing.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2405: The One EIghty G's - Trout Mask Replica Replica
Dit is debiel. Captain Beefheart & The Magic Band legendarische album Trout Mask Replica van voor naar achter vertolkt, maar dan a capella. The One Eighty G's is een Amerikaanse groep, volgens zichzelf bestaande uit Chris Minnick, David Minnick, Dick Minnick, Don Minnick, Mark Minnick en Peter Minnick, en heeft tussen 2018 en 2024 gewerkt aan deze monsterplaat. Nu is Trout Mask Replica al niet de gemakkelijkste plaat en die dan uitgevoerd met slechts stemmen, dat is geen lichte kost. Bij vlagen vind ik het dan ook wat rommelig, maar dat vind ik van het origineel ook. Soms is het dus doorbijten, maar als ik dat doe en naarmate het album vordert, wordt het sterker en sterker en dan komt er waarlijk briljant spul voorbij. Hoogtepunten: Neon Meat Dream Of An Octafish, China Pig en Orange Claw Hammer. Belgische muziekvriend Peter neemt dit album voor me mee op 16 augustus 2024 en verrast me enorm. Dit is debiel.
Dit is debiel. Captain Beefheart & The Magic Band legendarische album Trout Mask Replica van voor naar achter vertolkt, maar dan a capella. The One Eighty G's is een Amerikaanse groep, volgens zichzelf bestaande uit Chris Minnick, David Minnick, Dick Minnick, Don Minnick, Mark Minnick en Peter Minnick, en heeft tussen 2018 en 2024 gewerkt aan deze monsterplaat. Nu is Trout Mask Replica al niet de gemakkelijkste plaat en die dan uitgevoerd met slechts stemmen, dat is geen lichte kost. Bij vlagen vind ik het dan ook wat rommelig, maar dat vind ik van het origineel ook. Soms is het dus doorbijten, maar als ik dat doe en naarmate het album vordert, wordt het sterker en sterker en dan komt er waarlijk briljant spul voorbij. Hoogtepunten: Neon Meat Dream Of An Octafish, China Pig en Orange Claw Hammer. Belgische muziekvriend Peter neemt dit album voor me mee op 16 augustus 2024 en verrast me enorm. Dit is debiel.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2506: Jon Anderson & The Band Geeks - True
Lieve help. Als je de hoesfoto ziet, houd je je hart vast. Maar vanaf de eerste tonen weet ik: dit is oude vertrouwde Jon! De band die hem begeleidt, die tourt al anderhalf jaar of zo met hem door de Verenigde Staten. Richie Castellano is de toetsenist, bassist, gitarist en hoofdcomponist van The Band Geeks en naast hem staan nog vijf instrumentalisten. Opvallend dat iedereen ook nog eens niet onverdienstelijk zingt. True is een progalbum dat in de lijn ligt van Anderson Bruford Wakeman & Howe, de Talk-Yes uit de jaren negentig, de duoplaat die Anderson maakte met Roine Stolt en het beste van het solowerk van Anderson zelf. Er zijn toegankelijke songs, van die typisch Andersonengelenliedjes en de wat langer uitwaaierende en complexere progstukken. En het is fantastisch! Het geluid is kraakhelder, de productie knalt, de band is grandioos, de composities zijn ijzersterk en meneer Anderson is ongekend goed bij stem. En dan te bedenken dat hij over bijna twee maanden tachtig jaar wordt. Ik koop True op 23 augustus 2024 op de dag hij uitkomt en wat mij betreft is dit de plaat van het jaar. Lieve help.
Lieve help. Als je de hoesfoto ziet, houd je je hart vast. Maar vanaf de eerste tonen weet ik: dit is oude vertrouwde Jon! De band die hem begeleidt, die tourt al anderhalf jaar of zo met hem door de Verenigde Staten. Richie Castellano is de toetsenist, bassist, gitarist en hoofdcomponist van The Band Geeks en naast hem staan nog vijf instrumentalisten. Opvallend dat iedereen ook nog eens niet onverdienstelijk zingt. True is een progalbum dat in de lijn ligt van Anderson Bruford Wakeman & Howe, de Talk-Yes uit de jaren negentig, de duoplaat die Anderson maakte met Roine Stolt en het beste van het solowerk van Anderson zelf. Er zijn toegankelijke songs, van die typisch Andersonengelenliedjes en de wat langer uitwaaierende en complexere progstukken. En het is fantastisch! Het geluid is kraakhelder, de productie knalt, de band is grandioos, de composities zijn ijzersterk en meneer Anderson is ongekend goed bij stem. En dan te bedenken dat hij over bijna twee maanden tachtig jaar wordt. Ik koop True op 23 augustus 2024 op de dag hij uitkomt en wat mij betreft is dit de plaat van het jaar. Lieve help.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2507: Tim Bowness - Powder Dry
Dit nieuwe album van Tim Bowness verscheen op 16 augustus 2024 (al zegt de platenmaatschappij dat de verschijningsdatum is uitgesteld naar 13 september, ik koop hem op 19 augustus 2024 in een plaatselijke platenwinkel) en is zijn achtste soloalbum. Op vorige platen liet de zanger en liedsmid allerlei muzikanten opdraven; Powder Dry heeft hij helemaal in zijn eentje geschreven, ingespeeld en geproduceerd en dus kunnen we spreken van een écht solo-album. Voor de mix liet hij dan wel Steven Wilson komen. De plaat wijkt ook in een ander opzicht af van voorgangers: in nog geen veertig minuten krijgen we zestien liedjes of aanzetten daartoe voorbijkomen. Het is elektronisch, indringend, opzwepend, romantisch, fragmentarisch (sommige liedjes zijn voorbij voordat ze net goed op gang zijn) en toch wringt het nergens. Het klopt. Maar waarom, daar ben ik nog niet achter. Gelukkig is er ook nog de zo typerende stem en de bij vlagen melancholieke atmosfeer. Powder Dry is een album dat nog een heleboel luisterbeurten nodig heeft voordat ik hem doorgrond, maar op het eerste gehoor vind ik het heel puik.
Dit nieuwe album van Tim Bowness verscheen op 16 augustus 2024 (al zegt de platenmaatschappij dat de verschijningsdatum is uitgesteld naar 13 september, ik koop hem op 19 augustus 2024 in een plaatselijke platenwinkel) en is zijn achtste soloalbum. Op vorige platen liet de zanger en liedsmid allerlei muzikanten opdraven; Powder Dry heeft hij helemaal in zijn eentje geschreven, ingespeeld en geproduceerd en dus kunnen we spreken van een écht solo-album. Voor de mix liet hij dan wel Steven Wilson komen. De plaat wijkt ook in een ander opzicht af van voorgangers: in nog geen veertig minuten krijgen we zestien liedjes of aanzetten daartoe voorbijkomen. Het is elektronisch, indringend, opzwepend, romantisch, fragmentarisch (sommige liedjes zijn voorbij voordat ze net goed op gang zijn) en toch wringt het nergens. Het klopt. Maar waarom, daar ben ik nog niet achter. Gelukkig is er ook nog de zo typerende stem en de bij vlagen melancholieke atmosfeer. Powder Dry is een album dat nog een heleboel luisterbeurten nodig heeft voordat ik hem doorgrond, maar op het eerste gehoor vind ik het heel puik.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2508: Steve Howe & Martin Taylor - Masterpiece Guitars
Op 22 augustus 2024 loop ik een plaatselijke platenwinkel binnen en ik stuit op dit schijfje. Het is een album dat in 2002 verscheen en ik nog niet in de verzameling heb. Op Masterpiece Guitars werkt gitaarmaestro Steve Howe samen met een andere bekende gitarist: Martin Taylor. Sommige stukken zijn samen gecomponeerd: dan komt de een met een basisstructuur en de ander met een bijpassende melodie; andere nummers zijn solostukken. De hoeveelheid gitaren die de heren gebruiken is niet te overzien, zo veel. Op Blue Bossa maakt Taylor het wel heel erg bont: in een stuk van vijf minuten bespeelt hij achttien verschillende gitaren over een basis die hij legt met de negentiende gitaar. Daar staat tegenover dat de stijl wat eenvormig is: veel jazzy fingerpicking, luchtig, licht, aangenaam en bij nauwe beluistering toch indrukwekkend. Fijne aanvulling op mijn Howecollectie.
Op 22 augustus 2024 loop ik een plaatselijke platenwinkel binnen en ik stuit op dit schijfje. Het is een album dat in 2002 verscheen en ik nog niet in de verzameling heb. Op Masterpiece Guitars werkt gitaarmaestro Steve Howe samen met een andere bekende gitarist: Martin Taylor. Sommige stukken zijn samen gecomponeerd: dan komt de een met een basisstructuur en de ander met een bijpassende melodie; andere nummers zijn solostukken. De hoeveelheid gitaren die de heren gebruiken is niet te overzien, zo veel. Op Blue Bossa maakt Taylor het wel heel erg bont: in een stuk van vijf minuten bespeelt hij achttien verschillende gitaren over een basis die hij legt met de negentiende gitaar. Daar staat tegenover dat de stijl wat eenvormig is: veel jazzy fingerpicking, luchtig, licht, aangenaam en bij nauwe beluistering toch indrukwekkend. Fijne aanvulling op mijn Howecollectie.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
D77: KURK LP
Zo, even totaal iets anders dan mijn andere platen. Vorige maand gekocht toen de uitbaters van de lokale platenzaak ermee stopten (het is wel overgenomen gelukkig). Niet zozeer gekocht voor mijn platenverzameling maar misschien wel meer voor mijn Den Helder-verzameling.
Over de band en elpee:
Zo, even totaal iets anders dan mijn andere platen. Vorige maand gekocht toen de uitbaters van de lokale platenzaak ermee stopten (het is wel overgenomen gelukkig). Niet zozeer gekocht voor mijn platenverzameling maar misschien wel meer voor mijn Den Helder-verzameling.
Over de band en elpee:
quote:De Papa Kurk Band was een echt kroegenbandje en heeft slechts kort bestaan. De band nam op 16 juli 1980 een singel op, waarna het plan ontstond om een hele LP uit te brengen. Piet Schrijver, eigenaar van cafe 't Kurkje, was de drijvende kracht achter de Kurk LP , met daarop uitsluitend Helderse bandjes zoals Star Trio, Combo Arjo Boot, de Dekzwabbers, de Houthakkers, de Piccolo's, de Helderse Jantjes, Coby & the Goldstars en natuurlijk de Papa Kurk band. De opnamen werden in 1982 gemaakt in de Seagull studio van geluidsbaas Berto Mak te Den Helder.
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
bazbo cd2509: Van Halen - Van Halen
Het legendarische debuutalbum van Van Halen verschijnt in 1978. Ik herinner me mijn eerste kennismaking nog goed: ik was een jaar of dertien en uit de televisie knalde tijdens Toppop de openingsriff van Running With The Devil. Wat een energie. Die gast die zong maakte leuke wijdbeensbokkesprongen. Ik vond het gaaf. Toch duurt het een jaar of wat voordat ik de elpee aanschaf; het moet ergens halverwege de jaren tachtig zijn. Krachtige en korte rocksongs, eigenlijk helemaal niet zo snoeihard als het leek, wel stevig. De korte gitaarsolo Eruption is iconisch. Voor de rest staan de gitaar en de gitaarsolo's volledig ten dienste van de songs. Negen eigen stukken en twee covers: Ice Cream Man en een spetterende versie van The Kinks' You Really Got Me. Toen ik op 28 maart 2007 een cd-versie - een remaster uit 2000 - tegenkwam in een plaatselijke platenwinkel voor een prikkie, toen kon ik hem niet laten liggen. Voor de rest heb ik geen Van Halen in huis; hun debuut blijft grandioos.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 18-09-2024 06:05:19 ]
Het legendarische debuutalbum van Van Halen verschijnt in 1978. Ik herinner me mijn eerste kennismaking nog goed: ik was een jaar of dertien en uit de televisie knalde tijdens Toppop de openingsriff van Running With The Devil. Wat een energie. Die gast die zong maakte leuke wijdbeensbokkesprongen. Ik vond het gaaf. Toch duurt het een jaar of wat voordat ik de elpee aanschaf; het moet ergens halverwege de jaren tachtig zijn. Krachtige en korte rocksongs, eigenlijk helemaal niet zo snoeihard als het leek, wel stevig. De korte gitaarsolo Eruption is iconisch. Voor de rest staan de gitaar en de gitaarsolo's volledig ten dienste van de songs. Negen eigen stukken en twee covers: Ice Cream Man en een spetterende versie van The Kinks' You Really Got Me. Toen ik op 28 maart 2007 een cd-versie - een remaster uit 2000 - tegenkwam in een plaatselijke platenwinkel voor een prikkie, toen kon ik hem niet laten liggen. Voor de rest heb ik geen Van Halen in huis; hun debuut blijft grandioos.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 18-09-2024 06:05:19 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2510: Vangelis - Earth
In 1971 stapt Vangelis Papathanassiou uit zijn groep Aphrodite's Child, die dan net de opnames klaar heeft van het dubbelalbum 666 (zie ongeveer vierenhalf jaar geleden). De van origine Griekse multi-instrumentalist heeft tijdens de paar jaren van Aphrodite's Child al wat filmmuziekprojecten buiten de groep gedaan en die waren succesvol, dus als de onderlinge spanningen in het trio oplopen, besluit hij zich te richten op een solocarrière. Zijn eerste solowerk, het album Fais que ton rêve soit plus long que la nuit, over de Franse studentenrellen in 1968, verschijnt in 1972, maar doet commercieel gezien weinig. In 1973 komt hij met Earth, een schitterende plaat waarop percussie de hoofdrol speelt. Daarnaast beroert Vangelis allerlei toetsenapparaten en etnische instrumenten. Voor de stemmen laat hij wat gasten opdraaien. Ik koop Earth op 29 januari 2018 en ik heb een remaster uit 2017, die aanvankelijk alleen in de enorme Delictus-doos uit 2013 te vinden was. Hoewel vandaag de dag een wat vergeten album, is Earth een doorbraak voor Vangelis en vanaf 1973 volgt er een stortvloed aan platen; het is niet bij te houden wat de man allemaal doet.
In 1971 stapt Vangelis Papathanassiou uit zijn groep Aphrodite's Child, die dan net de opnames klaar heeft van het dubbelalbum 666 (zie ongeveer vierenhalf jaar geleden). De van origine Griekse multi-instrumentalist heeft tijdens de paar jaren van Aphrodite's Child al wat filmmuziekprojecten buiten de groep gedaan en die waren succesvol, dus als de onderlinge spanningen in het trio oplopen, besluit hij zich te richten op een solocarrière. Zijn eerste solowerk, het album Fais que ton rêve soit plus long que la nuit, over de Franse studentenrellen in 1968, verschijnt in 1972, maar doet commercieel gezien weinig. In 1973 komt hij met Earth, een schitterende plaat waarop percussie de hoofdrol speelt. Daarnaast beroert Vangelis allerlei toetsenapparaten en etnische instrumenten. Voor de stemmen laat hij wat gasten opdraaien. Ik koop Earth op 29 januari 2018 en ik heb een remaster uit 2017, die aanvankelijk alleen in de enorme Delictus-doos uit 2013 te vinden was. Hoewel vandaag de dag een wat vergeten album, is Earth een doorbraak voor Vangelis en vanaf 1973 volgt er een stortvloed aan platen; het is niet bij te houden wat de man allemaal doet.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2511: Vangelis - Heaven And Hell
In 1974 gaan er geruchten dat Vangelis zich toch weer aansluit bij een band. De geruchten blijken waarheid: hij doet een auditie bij Yes (om meneer Rick Wakeman te vervangen), maar Vangelis blijkt niet de juiste man voor de groep. Wel ontmoet hij zanger Jon Anderson en Vangelis vraagt hem om een bijdrage te leveren aan een album waar hij op dat moment aan werkt. Het is het begin van een langdurige samenwerking. Heaven And Hell komt uit in 1975 en blijkt achteraf een van de allerbeste platen die Vangelis ooit heeft gemaakt. Vangelis zet orkest en koor in om zijn bombastische compositie mede te vertolken. Zelf bespeelt hij percussie, piano en de vele synthesizers. Mede door dit album zal hij een pionier van de elektronische muziek worden, maar als geheel klinkt het organisch en natuurlijk. De plaat valt uiteen in twee delen, ieder een plaatkant lang. Andersons bijdrage is te horen aan het eind van het eerste deel: de song So Long Ago, So Clear is de blauwdruk voor de platen die zij beiden als het duo Jon & Vangelis in de jaren tachtig zullen maken. De engelenstem van Anderson past schitterend bij de elektronische wolkendeken die Vangelis neerlegt. Dit album staat al heel lang op mijn wensenlijstje en ik vind de remaster uit 2013 (oorspronkelijk slechts verkrijgbaar in de monsterbox Delictus) op 11 mei 2024 in een tweedehandsplatenzaakje in Münster. Zoals gezegd: het is misschien wel het beste en mooiste album dat Vangelis ooit heeft gemaakt.
En voor hen die alleen dat hitje willen horen:
In 1974 gaan er geruchten dat Vangelis zich toch weer aansluit bij een band. De geruchten blijken waarheid: hij doet een auditie bij Yes (om meneer Rick Wakeman te vervangen), maar Vangelis blijkt niet de juiste man voor de groep. Wel ontmoet hij zanger Jon Anderson en Vangelis vraagt hem om een bijdrage te leveren aan een album waar hij op dat moment aan werkt. Het is het begin van een langdurige samenwerking. Heaven And Hell komt uit in 1975 en blijkt achteraf een van de allerbeste platen die Vangelis ooit heeft gemaakt. Vangelis zet orkest en koor in om zijn bombastische compositie mede te vertolken. Zelf bespeelt hij percussie, piano en de vele synthesizers. Mede door dit album zal hij een pionier van de elektronische muziek worden, maar als geheel klinkt het organisch en natuurlijk. De plaat valt uiteen in twee delen, ieder een plaatkant lang. Andersons bijdrage is te horen aan het eind van het eerste deel: de song So Long Ago, So Clear is de blauwdruk voor de platen die zij beiden als het duo Jon & Vangelis in de jaren tachtig zullen maken. De engelenstem van Anderson past schitterend bij de elektronische wolkendeken die Vangelis neerlegt. Dit album staat al heel lang op mijn wensenlijstje en ik vind de remaster uit 2013 (oorspronkelijk slechts verkrijgbaar in de monsterbox Delictus) op 11 mei 2024 in een tweedehandsplatenzaakje in Münster. Zoals gezegd: het is misschien wel het beste en mooiste album dat Vangelis ooit heeft gemaakt.
En voor hen die alleen dat hitje willen horen:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2512: Vangelis - Chariots Of Fire
Vanaf het begin van zijn carrière is Vangelis bezig met het componeren van muziek voor films. In 1981 realiseert hij de soundtrack die hem definitief op de filmmuziekkaart zet. Chariots Of Fire heb ik ergens eind jaren tachtig een keer gezien: een in mijn ogen best mooie film over Britse sporters die mee doen aan de Olympische Spelen in de jaren twintig of dertig of zo, weet ik ook veel. De herkenningstune zal menigeen bekend in de oren klinken. Het stuk is bekend als Chariots Of Fire, maar is getiteld Main Titles. Het opent de soundtrackplaat die in 1981 verschijnt. Ik heb hier een geremasterde uitgave uit 2006, ter gelegenheid van de vijfentwintigste verjaardag ervan en ik kocht die op 7 maart 2012. Op de eerste plaatkant staan verder nog wat korte sfeerstukken die het goed doen in de film, al vond ik destijds de elektronische muziek bevreemdend, zeker gezien het tijdsvak waarin de film zich afspeelt. Aan het eind van de plaatkant klinkt een acapella koorversie van Blake/Parry's hymne Jerusalem. De hele tweede plaatkant is ingeruimd voor het titelnummer, waarin Vangelis speelt met themaatjes en die verder uitwerkt tot een lange elektronische suite. Zeer fraai. Chariots Of Fire is de opmaat tot de indrukwekkende carrière van Vangelis' filmmuziekcomponist.
Vanaf het begin van zijn carrière is Vangelis bezig met het componeren van muziek voor films. In 1981 realiseert hij de soundtrack die hem definitief op de filmmuziekkaart zet. Chariots Of Fire heb ik ergens eind jaren tachtig een keer gezien: een in mijn ogen best mooie film over Britse sporters die mee doen aan de Olympische Spelen in de jaren twintig of dertig of zo, weet ik ook veel. De herkenningstune zal menigeen bekend in de oren klinken. Het stuk is bekend als Chariots Of Fire, maar is getiteld Main Titles. Het opent de soundtrackplaat die in 1981 verschijnt. Ik heb hier een geremasterde uitgave uit 2006, ter gelegenheid van de vijfentwintigste verjaardag ervan en ik kocht die op 7 maart 2012. Op de eerste plaatkant staan verder nog wat korte sfeerstukken die het goed doen in de film, al vond ik destijds de elektronische muziek bevreemdend, zeker gezien het tijdsvak waarin de film zich afspeelt. Aan het eind van de plaatkant klinkt een acapella koorversie van Blake/Parry's hymne Jerusalem. De hele tweede plaatkant is ingeruimd voor het titelnummer, waarin Vangelis speelt met themaatjes en die verder uitwerkt tot een lange elektronische suite. Zeer fraai. Chariots Of Fire is de opmaat tot de indrukwekkende carrière van Vangelis' filmmuziekcomponist.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2513: Vangelis - Soil Festivities
In 1984 luister ik op een avond naar De LP-show op de radio. Op het programma staat de nieuwe plaat die Vangelis die week heeft uitgebracht. De plaatjesdraaier laat de hele eerste plaatkant horen: een lang stuk. Ik hoor onweer, regen, vervolgens een stuwend synthesizerritme en daarna volgt een intrigerend stuk dat me kippenvel bezorgt. Ik koop Soil Festivities pas op 26 juni 2010. Het openingsstuk bezorgt me nog steeds kippenvel zo mooi en de overige vier 'movements' vind ik bijna net zo intrigerend. Het album is later mooi geremastered, maar ik heb een herdruk uit een onbekend jaar van de originele master. Soil Festivities is een schitterend atmosferisch werk met bloedmooie melodieën dat me achtenveertig minuten een magische muzikale wereld in sleept. Een van mijn favoriete Vangelisplaten.
In 1984 luister ik op een avond naar De LP-show op de radio. Op het programma staat de nieuwe plaat die Vangelis die week heeft uitgebracht. De plaatjesdraaier laat de hele eerste plaatkant horen: een lang stuk. Ik hoor onweer, regen, vervolgens een stuwend synthesizerritme en daarna volgt een intrigerend stuk dat me kippenvel bezorgt. Ik koop Soil Festivities pas op 26 juni 2010. Het openingsstuk bezorgt me nog steeds kippenvel zo mooi en de overige vier 'movements' vind ik bijna net zo intrigerend. Het album is later mooi geremastered, maar ik heb een herdruk uit een onbekend jaar van de originele master. Soil Festivities is een schitterend atmosferisch werk met bloedmooie melodieën dat me achtenveertig minuten een magische muzikale wereld in sleept. Een van mijn favoriete Vangelisplaten.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Vond de film niet zo heel goed geloof ik, heb hem gekeken voor mijn project waar ik alle Oscars voor beste film han bekeken.quote:
bazbo cd2512: Vangelis - Chariots Of Fire
[ afbeelding ]
Vanaf het begin van zijn carrière is Vangelis bezig met het componeren van muziek voor films. In 1981 realiseert hij de soundtrack die hem definitief op de filmmuziekkaart zet. Chariots Of Fire heb ik ergens eind jaren tachtig een keer gezien: een in mijn ogen best mooie film over Britse sporters die mee doen aan de Olympische Spelen in de jaren twintig of dertig of zo, weet ik ook veel. De herkenningstune zal menigeen bekend in de oren klinken. Het stuk is bekend als Chariots Of Fire, maar is getiteld Main Titles. Het opent de soundtrackplaat die in 1981 verschijnt. Ik heb hier een geremasterde uitgave uit 2006, ter gelegenheid van de vijfentwintigste verjaardag ervan en ik kocht die op 7 maart 2012. Op de eerste plaatkant staan verder nog wat korte sfeerstukken die het goed doen in de film, al vond ik destijds de elektronische muziek bevreemdend, zeker gezien het tijdsvak waarin de film zich afspeelt. Aan het eind van de plaatkant klinkt een acapella koorversie van Blake/Parry's hymne Jerusalem. De hele tweede plaatkant is ingeruimd voor het titelnummer, waarin Vangelis speelt met themaatjes en die verder uitwerkt tot een lange elektronische suite. Zeer fraai. Chariots Of Fire is de opmaat tot de indrukwekkende carrière van Vangelis' filmmuziekcomponist.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd2514: 1492 - Conquest Of Paradise
Het allergrootste filmmuzieksucces beleeft Vangelis in 1992 als hij de score voor de film 1492 - Conquest Of Paradise maakt. De herkenningsdeun is misschien de grootste hit die Vangelis ooit heeft gehad. De film gaat over de ontdekkingsreis van Columbus naar Zuid-Amerika. Ik heb die hele film nooit gezien en pik de soundtrack pas op 7 maart 2012 uit een bak van een plaatselijke platenwinkel; het is een remaster uit 1999. Hoewel Vangelis al vaker een koor en orkest heeft ingezet, zijn die op dit album wat nadrukkelijker aanwezig, zonder dat het onmiskenbare Vangelisgeluid verloren gaat. Alles bij elkaar een sterke plaat met mooie melodieën en een wat bombastischer atmosfeer.
Het allergrootste filmmuzieksucces beleeft Vangelis in 1992 als hij de score voor de film 1492 - Conquest Of Paradise maakt. De herkenningsdeun is misschien de grootste hit die Vangelis ooit heeft gehad. De film gaat over de ontdekkingsreis van Columbus naar Zuid-Amerika. Ik heb die hele film nooit gezien en pik de soundtrack pas op 7 maart 2012 uit een bak van een plaatselijke platenwinkel; het is een remaster uit 1999. Hoewel Vangelis al vaker een koor en orkest heeft ingezet, zijn die op dit album wat nadrukkelijker aanwezig, zonder dat het onmiskenbare Vangelisgeluid verloren gaat. Alles bij elkaar een sterke plaat met mooie melodieën en een wat bombastischer atmosfeer.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2515: Blade Runner
De film Blade Runner is al in 1982 in de bioscopen te zien, maar het verschijnen van Vangelis' soundtrack laat twaalf jaar op zich wachten. Iets met rechten, hoop gedoe, weet ik veel. Ik heb hier een remaster uit 2005 die ik koop op 22 december 2016. Bij beluistering valt vooral op hoe subliem de atmosferische muziek van Vangelis past bij het dystopische karakter van de film. Naast de bekende ruimtelijke synthesizer- en pianoklanken is er ruimte voor andere instrumentatie: zo komt de saxofoon van Dick Parry voorbij en horen we zang van Mary Hopkin, Don Percival en Demis Roussos (jaja) en de filmstemmen van Harrison Ford en onze eigen Rutger Hauer. Het afsluitende legendarische Tears In The Rain is van een indrukwekkende beklemmendheid, maar dat geldt eigenlijk voor deze gehele soundtrack. Klassieker.
De film Blade Runner is al in 1982 in de bioscopen te zien, maar het verschijnen van Vangelis' soundtrack laat twaalf jaar op zich wachten. Iets met rechten, hoop gedoe, weet ik veel. Ik heb hier een remaster uit 2005 die ik koop op 22 december 2016. Bij beluistering valt vooral op hoe subliem de atmosferische muziek van Vangelis past bij het dystopische karakter van de film. Naast de bekende ruimtelijke synthesizer- en pianoklanken is er ruimte voor andere instrumentatie: zo komt de saxofoon van Dick Parry voorbij en horen we zang van Mary Hopkin, Don Percival en Demis Roussos (jaja) en de filmstemmen van Harrison Ford en onze eigen Rutger Hauer. Het afsluitende legendarische Tears In The Rain is van een indrukwekkende beklemmendheid, maar dat geldt eigenlijk voor deze gehele soundtrack. Klassieker.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2516: Vangelis - Portraits - So Long Ago, So Clear
Deze 12.354e verzamelaar van Vangelis vind ik op 15 juli 2016 in een kraampje op een festival in Noordoost-Duitschland. Ik heb de prijssticker met daarop '¤2' geschreven, erop laten zitten. Het cd'tje is in 1996 uitgebracht en bevat zowel solowerk als vier liedjes van Jon & Vangelis. Jon Anderson is natuurlijk ook te horen in Vangelis' So Long Ago, So Clear. Veel werk van dit plaatje had ik natuurlijk al, maar er staan ook wat klassiekers op die nog op mijn wensenlijstje staan (Pulstar, Alpha, To The Unknown Man).
Deze 12.354e verzamelaar van Vangelis vind ik op 15 juli 2016 in een kraampje op een festival in Noordoost-Duitschland. Ik heb de prijssticker met daarop '¤2' geschreven, erop laten zitten. Het cd'tje is in 1996 uitgebracht en bevat zowel solowerk als vier liedjes van Jon & Vangelis. Jon Anderson is natuurlijk ook te horen in Vangelis' So Long Ago, So Clear. Veel werk van dit plaatje had ik natuurlijk al, maar er staan ook wat klassiekers op die nog op mijn wensenlijstje staan (Pulstar, Alpha, To The Unknown Man).
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2517: Vangelis - Rosetta
Vangelis is al jarenlang gefascineerd door alles wat met wetenschap, astronomie en ruimtevaart te maken heeft. Die liefde komt in 2016 tot uiting op zijn album Rosetta, waarvoor hij nauw samenwerkt met NASA, het ATG Medialab, de European Space Agency en ESA. Die invloeden koppelt hij aan bepaalde mythologie en dat levert een spannend geheel op. Tussen de ruimtelijke synthesizerklanken door horen we mysterieuze geluiden uit de ruimte. Compositorisch is Vangelis inmiddels op het toppen van zijn kunnen, ergens tussen abstract, neoklassiek en prog in. Ik koop Rosetta bij het verschijnen op 10 oktober 2016 en vanaf dit album haak ik aan bij alles wat de man daarna aan nieuw materiaal uitbrengt. Raadselachtig, intrigerend en bloedmooi.
Vangelis is al jarenlang gefascineerd door alles wat met wetenschap, astronomie en ruimtevaart te maken heeft. Die liefde komt in 2016 tot uiting op zijn album Rosetta, waarvoor hij nauw samenwerkt met NASA, het ATG Medialab, de European Space Agency en ESA. Die invloeden koppelt hij aan bepaalde mythologie en dat levert een spannend geheel op. Tussen de ruimtelijke synthesizerklanken door horen we mysterieuze geluiden uit de ruimte. Compositorisch is Vangelis inmiddels op het toppen van zijn kunnen, ergens tussen abstract, neoklassiek en prog in. Ik koop Rosetta bij het verschijnen op 10 oktober 2016 en vanaf dit album haak ik aan bij alles wat de man daarna aan nieuw materiaal uitbrengt. Raadselachtig, intrigerend en bloedmooi.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2518: Vangelis - Nocturne - The Piano Album
In 2019 verrast Vangelis de muziekwereld met dit album. Hij vertolkt nieuw en oud werk op (elektronische) piano en doet dat op de hem onmiskenbaar herkenbare wijze. Ik ben zeer benieuwd en koop de cd bij het verschijnen op 24 januari 2019. In vijf kwartier sleept Vangelis ons mee langs veel van zijn mooiste melodieën. Zo komen bijvoorbeeld To The Unknown Man, het Love Theme uit Blade Runner, Chariots Of Fire en natuurlijk 1492 - Conquest Of Paradise voorbij, maar daarnaast vooral heel veel nieuwe stukken. Een opvallende versie is Movement 9, Mythodea, waarop Irina Valentinova op piano is te horen. Ik trek Nocturne regelmatig uit de kast; de plaat is uitermate geschikt vroeg op de ochtend of laat in de middag. Wonderschoon.
In 2019 verrast Vangelis de muziekwereld met dit album. Hij vertolkt nieuw en oud werk op (elektronische) piano en doet dat op de hem onmiskenbaar herkenbare wijze. Ik ben zeer benieuwd en koop de cd bij het verschijnen op 24 januari 2019. In vijf kwartier sleept Vangelis ons mee langs veel van zijn mooiste melodieën. Zo komen bijvoorbeeld To The Unknown Man, het Love Theme uit Blade Runner, Chariots Of Fire en natuurlijk 1492 - Conquest Of Paradise voorbij, maar daarnaast vooral heel veel nieuwe stukken. Een opvallende versie is Movement 9, Mythodea, waarop Irina Valentinova op piano is te horen. Ik trek Nocturne regelmatig uit de kast; de plaat is uitermate geschikt vroeg op de ochtend of laat in de middag. Wonderschoon.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2519: Vangelis - Juno To Jupiter
De astronomie en ruimtevaart blijft Vangelis bezighouden; de albums Mythodea en Rosetta waren al geheel gewijd aan ruimtevaartprojecten. Dit nieuwe album uit 2021 handelt over NASA's missie Juno naar de planeet Jupiter. Vangelis trekt al z'n kunnen uit de kast en we krijgen dan ook een staalkaart van 's mans kunnen te horen: van ambient via de hem kenmerkende melodieën tot aan zware bombastische en orkestraal aandoende stukken. Vangelis doet weer alles zelf. Op drie stukken is de sopraan Angela Gheorghiu te horen. Ik koop Juno To Jupiter bij het verschijnen op 27 september 2021. Het blijkt Vangelis' laatste album te zijn. Hij overlijdt op 17 mei 2022. Juno To Jupiter is zijn grootse afscheidswerk. Schitterend.
De astronomie en ruimtevaart blijft Vangelis bezighouden; de albums Mythodea en Rosetta waren al geheel gewijd aan ruimtevaartprojecten. Dit nieuwe album uit 2021 handelt over NASA's missie Juno naar de planeet Jupiter. Vangelis trekt al z'n kunnen uit de kast en we krijgen dan ook een staalkaart van 's mans kunnen te horen: van ambient via de hem kenmerkende melodieën tot aan zware bombastische en orkestraal aandoende stukken. Vangelis doet weer alles zelf. Op drie stukken is de sopraan Angela Gheorghiu te horen. Ik koop Juno To Jupiter bij het verschijnen op 27 september 2021. Het blijkt Vangelis' laatste album te zijn. Hij overlijdt op 17 mei 2022. Juno To Jupiter is zijn grootse afscheidswerk. Schitterend.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2520: The Vaughan Brothers - Tick Tock
Dit mini-cd-singletje uit 1990 trek ik op 29 augustus 1992 ergens uit een uitverkoopbak. Voor een paar piek doe ik geen miskoop, denk ik. Het titelnummer Tick Tock blijkt echter een draak van een poppiedeun te zijn, maar het 'B-kantje' Brothers is de aanschaf dubbel en dwars waard. Gebroeders Jimmie en Stevie Ray Vaughan gaan in vijf minuten heerlijk bluesy tekeer. Beide stukken zijn afkomstig van het enige album dat de twee samen hebben gemaakt. Ik heb dat niet. Ik heb verder helemaal niets van een van de beide heren. Dit plaatje is in tientallen jaren niet meer in mijn speler geweest en nu weer eens wel, tot grote vreugde.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 05-10-2024 06:43:52 ]
Dit mini-cd-singletje uit 1990 trek ik op 29 augustus 1992 ergens uit een uitverkoopbak. Voor een paar piek doe ik geen miskoop, denk ik. Het titelnummer Tick Tock blijkt echter een draak van een poppiedeun te zijn, maar het 'B-kantje' Brothers is de aanschaf dubbel en dwars waard. Gebroeders Jimmie en Stevie Ray Vaughan gaan in vijf minuten heerlijk bluesy tekeer. Beide stukken zijn afkomstig van het enige album dat de twee samen hebben gemaakt. Ik heb dat niet. Ik heb verder helemaal niets van een van de beide heren. Dit plaatje is in tientallen jaren niet meer in mijn speler geweest en nu weer eens wel, tot grote vreugde.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 05-10-2024 06:43:52 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2521: Eddie Vedder - Into The Wild - Music From The Motion Picture
Ik hoor sinds 2007 iedereen razend enthousiast zijn over de film, maar ik heb 'm nog nooit gezien. Nóg enthousiaster zijn de mensen over de zogenaamde soundtrack van Eddie Vedder en ook die heb ik nog nooit gehoord. Tot 14 februari 2012, dan koop ik 'm voor een prikkie bij een plaatselijke platenzaak. Wat weinigen weten, is dat de échte soundtrack is gemaakt door Michael Brook en die bestaat uit langgerekte en atmosferische klanken die hij voortbrengt op zijn 'infinite guitar'. Vedder schotelt ons in drieëndertig minuten elf aardige songs voor, sommige lijken slechts flarden van liederen die nog verder uitgewerkt moeten en andere klinken dan weer als volledige producties. Van de kale, akoestische liedjes valt mij Rise het meeste op, voor wat betreft de rocksongs vind ik Hard Sun het sterkste en laat dat nou een stuk zijn dat Vedder niet schreef, maar ene Gordon Peterson. Leuk plaatje, wel.
Ik hoor sinds 2007 iedereen razend enthousiast zijn over de film, maar ik heb 'm nog nooit gezien. Nóg enthousiaster zijn de mensen over de zogenaamde soundtrack van Eddie Vedder en ook die heb ik nog nooit gehoord. Tot 14 februari 2012, dan koop ik 'm voor een prikkie bij een plaatselijke platenzaak. Wat weinigen weten, is dat de échte soundtrack is gemaakt door Michael Brook en die bestaat uit langgerekte en atmosferische klanken die hij voortbrengt op zijn 'infinite guitar'. Vedder schotelt ons in drieëndertig minuten elf aardige songs voor, sommige lijken slechts flarden van liederen die nog verder uitgewerkt moeten en andere klinken dan weer als volledige producties. Van de kale, akoestische liedjes valt mij Rise het meeste op, voor wat betreft de rocksongs vind ik Hard Sun het sterkste en laat dat nou een stuk zijn dat Vedder niet schreef, maar ene Gordon Peterson. Leuk plaatje, wel.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2522: The Velvet Undergrond & Nico - The Velvet Underground & Nico
Over zó'n klassieker ga ik niet al te veel zeggen. Van dit legendarische album uit 1967 heb ik een remaster uit 2012 en die koop ik op 10 juli 2014. Wat mij zo aantrekt in de plaat, is de balans tussen de rauwe rock en de lieflijke liedjes. Het zijn vooral Lou Reed en John Cale die verantwoordelijk zijn voor het eerste en Cale en Nico voor het tweede. De zwoele stem van Nico past waanzinnig mooi bij de muzikale achtergrond die Reed, Cale, Tucker en Morrison neerleggen. Ik heb een enorm zwak voor het lied All Tomorrow's Parties, maar eigenlijk staat er geen enkel zwak nummer op deze plaat. Vanaf opener Sunday Morning sleept dit gezelschap me door allerlei stemmingen, van de stuwende rocker Waiting For The Man langs het mysterieuze Femme Fatale en van het naargeestige Heroin tot aan de brute afsluiter European Son. O en geinig hoesje ook wel.
Over zó'n klassieker ga ik niet al te veel zeggen. Van dit legendarische album uit 1967 heb ik een remaster uit 2012 en die koop ik op 10 juli 2014. Wat mij zo aantrekt in de plaat, is de balans tussen de rauwe rock en de lieflijke liedjes. Het zijn vooral Lou Reed en John Cale die verantwoordelijk zijn voor het eerste en Cale en Nico voor het tweede. De zwoele stem van Nico past waanzinnig mooi bij de muzikale achtergrond die Reed, Cale, Tucker en Morrison neerleggen. Ik heb een enorm zwak voor het lied All Tomorrow's Parties, maar eigenlijk staat er geen enkel zwak nummer op deze plaat. Vanaf opener Sunday Morning sleept dit gezelschap me door allerlei stemmingen, van de stuwende rocker Waiting For The Man langs het mysterieuze Femme Fatale en van het naargeestige Heroin tot aan de brute afsluiter European Son. O en geinig hoesje ook wel.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2523: Cyrille Verdeaux / Clearlight Symphony - Clearlight Symphony
Verwarrend. De ene website zet dit album onder de bandnaam Clearlight, andere noemt Clearlight Symphony als de uitvoerend artiest en op het hoesje staat de naam Cyrille Verdeaux. Bij mij staat hij onder de V van Verdeaux. Deze componist en toetsenman produceert in 1975 dit prachtwerk, waarop hij een aantal grote namen weet bijeen te brengen. De plaat valt in twee lange stukken uiteen: op het eerste deel Clearlight Symphony - part one horen we vooral Verdeaux, ondersteund door een bassist, drummer en spaarzame gitaar. Het tweede deel Clearlight Symphony - part one (goh) kent bijdragen van (op dat moment) Gong-leden Didier Malherbe, Tim Blake en Steve Hillage. Ik vind deze cd, een heruitgave uit 2004 van een remaster uit 1999, op 18 juli 2015 in een kraam op een muziekfestival in Noordoost-Duitschland. Clearlight Symphony is een intrigerend werk, vol heerlijke spacy klanken.
Verwarrend. De ene website zet dit album onder de bandnaam Clearlight, andere noemt Clearlight Symphony als de uitvoerend artiest en op het hoesje staat de naam Cyrille Verdeaux. Bij mij staat hij onder de V van Verdeaux. Deze componist en toetsenman produceert in 1975 dit prachtwerk, waarop hij een aantal grote namen weet bijeen te brengen. De plaat valt in twee lange stukken uiteen: op het eerste deel Clearlight Symphony - part one horen we vooral Verdeaux, ondersteund door een bassist, drummer en spaarzame gitaar. Het tweede deel Clearlight Symphony - part one (goh) kent bijdragen van (op dat moment) Gong-leden Didier Malherbe, Tim Blake en Steve Hillage. Ik vind deze cd, een heruitgave uit 2004 van een remaster uit 1999, op 18 juli 2015 in een kraam op een muziekfestival in Noordoost-Duitschland. Clearlight Symphony is een intrigerend werk, vol heerlijke spacy klanken.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2524: Big Big Train - A Flare On The Lens - Live In London
Alwéér een superdikke liveregistratie van Big Big Train? Jawel. En ik koop 'm op 16 september 2024, de dag dat het pakket verschijnt. Het betreft hier het concert dat de groep gaf op 13 september 2023 in de Cadogan Hall in Londen, aangevuld met opnames van de dag ervoor, zodat we alle songs van de twee setlijsten kunnen beluisteren. En bekijken, want jazeker, ook nu weer drie cd's en een bluray. Die bluray heb ik nog niet gezien, maar de cd's al wel een paar keer gedraaid. Wat deze nieuwe uitgave interessant maakt, is dat het de eerste liveregistratie is van de band met nieuwe zanger Alberto Bravin. Hij heeft de schier onmogelijke taak om in de voetsporen te stappen van David Longdon, die inmiddels alweer drie jaar geleden overleed na een noodlottig ongeval in huis. Bravin is geen imitator; hij heeft een eigen stemgeluid, dat wonderwel past bij de atmosferische progmuziek van Big Big Train. Na korte tijd voelt het voor mij of hij nooit iets anders is geweest dan de zanger van deze band, zo vertrouwd. Misschien is zijn vertolking van Telling The Bees wat vlak, maar dat is dan ook het enige moment dat ik Longdon echt mis. Een van mijn favoriete songs, Hedgerow, brengt hij met verve. Op de setlijst staan veel 'gouwe ouwen' van de groep en gelukkig is er afwisseling in de vorm van andere arrangementen, een akoestisch hoekje, een paar stukken die de band nooit eerder live heeft gespeeld én twee songs van de dan nog te verschijnen nieuwe plaat met Bravin. Kortom, kortom: verplicht voer voor de liefhebbers!
Alwéér een superdikke liveregistratie van Big Big Train? Jawel. En ik koop 'm op 16 september 2024, de dag dat het pakket verschijnt. Het betreft hier het concert dat de groep gaf op 13 september 2023 in de Cadogan Hall in Londen, aangevuld met opnames van de dag ervoor, zodat we alle songs van de twee setlijsten kunnen beluisteren. En bekijken, want jazeker, ook nu weer drie cd's en een bluray. Die bluray heb ik nog niet gezien, maar de cd's al wel een paar keer gedraaid. Wat deze nieuwe uitgave interessant maakt, is dat het de eerste liveregistratie is van de band met nieuwe zanger Alberto Bravin. Hij heeft de schier onmogelijke taak om in de voetsporen te stappen van David Longdon, die inmiddels alweer drie jaar geleden overleed na een noodlottig ongeval in huis. Bravin is geen imitator; hij heeft een eigen stemgeluid, dat wonderwel past bij de atmosferische progmuziek van Big Big Train. Na korte tijd voelt het voor mij of hij nooit iets anders is geweest dan de zanger van deze band, zo vertrouwd. Misschien is zijn vertolking van Telling The Bees wat vlak, maar dat is dan ook het enige moment dat ik Longdon echt mis. Een van mijn favoriete songs, Hedgerow, brengt hij met verve. Op de setlijst staan veel 'gouwe ouwen' van de groep en gelukkig is er afwisseling in de vorm van andere arrangementen, een akoestisch hoekje, een paar stukken die de band nooit eerder live heeft gespeeld én twee songs van de dan nog te verschijnen nieuwe plaat met Bravin. Kortom, kortom: verplicht voer voor de liefhebbers!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2525: Theo Travis - Aeolus: One Hour Duduk Meditation
Als dit album wordt aangekondigd, gaat mijn hart sneller kloppen. Snel bestel ik hem bij een plaatselijke platenwinkel en op 16 september 2024 heb ik hem in huis. Theo Travis heeft een zwak voor de duduk, het Armeense blaasinstrument met een dubbel riet. Ik ook. Op deze plaat horen we een solo improvisatie die Travis vervolgens naar ene meneer Steven Wilson heeft gestuurd. Die heeft de duduk- en aanvullende fluitgeluiden van Travis bewerkt en die als een soundscape onder de duduksolo gelegd. Het resultaat is van een verbluffende schoonheid. De weemoedige klank van de duduk werkt zeer rustgevend en ondanks dat het gehele stuk dik een uur duurt, ervaar ik het zeker niet als saai. Integendeel. Wat mij betreft is dit een schitterend werk. Als bonus bij de cd komt nog een bluray met daarop een surroundmix, een vier minuten durende edit én een aanvullend stuk Ancient Soul, Modern Times, dat Travis een jaar ervóór al maakte en online knalde. Prachtig, prachtig.
Helaas niet het hele stuk op YT, wel een klein stukkie:
Als dit album wordt aangekondigd, gaat mijn hart sneller kloppen. Snel bestel ik hem bij een plaatselijke platenwinkel en op 16 september 2024 heb ik hem in huis. Theo Travis heeft een zwak voor de duduk, het Armeense blaasinstrument met een dubbel riet. Ik ook. Op deze plaat horen we een solo improvisatie die Travis vervolgens naar ene meneer Steven Wilson heeft gestuurd. Die heeft de duduk- en aanvullende fluitgeluiden van Travis bewerkt en die als een soundscape onder de duduksolo gelegd. Het resultaat is van een verbluffende schoonheid. De weemoedige klank van de duduk werkt zeer rustgevend en ondanks dat het gehele stuk dik een uur duurt, ervaar ik het zeker niet als saai. Integendeel. Wat mij betreft is dit een schitterend werk. Als bonus bij de cd komt nog een bluray met daarop een surroundmix, een vier minuten durende edit én een aanvullend stuk Ancient Soul, Modern Times, dat Travis een jaar ervóór al maakte en online knalde. Prachtig, prachtig.
Helaas niet het hele stuk op YT, wel een klein stukkie:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2526: D'Virgilio, Morse & Jennings - Troika
Drie grootse stemmen uit de wereld van de prog komen samen en maken zeer fijne akoestisch getinte Crosby-Stills-Nash-&-Young-achtige liedjes. Moet ik meer zeggen? Nick D'Virgilio kennen we van Spock's Beard en tegenwoordig Big Big Train, Neal Morse van Spock's Beard, Transatlantic, Flying Colours en solowerk, en Ross Jennings van Haken. Met de stem van Jennings ben ik niet zo bekend, maar op dit album uit 2022 klinkt hij fris, warm en gloedvol. Dat kunnen we van de andere twee mannen ook zeggen. Ik ben enthousiast als de drie deze plaat aankondigen en ik koop hem bij het verschijnen op 17 maart 2022. De liederen liggen fijn in het gehoor. Hoogtepunten zijn nauwelijks te benoemen; er staat wat mij betreft geen enkel mindere song op. De drie stemmen passen fantastisch bij elkaar en de compositorische talenten vullen elkaar ook mooi aan. Daarnaast zijn de drie ook nog eens multi-instrumentalisten en dat maakt dat dit trio klinkt als een klok. Fijn!
Drie grootse stemmen uit de wereld van de prog komen samen en maken zeer fijne akoestisch getinte Crosby-Stills-Nash-&-Young-achtige liedjes. Moet ik meer zeggen? Nick D'Virgilio kennen we van Spock's Beard en tegenwoordig Big Big Train, Neal Morse van Spock's Beard, Transatlantic, Flying Colours en solowerk, en Ross Jennings van Haken. Met de stem van Jennings ben ik niet zo bekend, maar op dit album uit 2022 klinkt hij fris, warm en gloedvol. Dat kunnen we van de andere twee mannen ook zeggen. Ik ben enthousiast als de drie deze plaat aankondigen en ik koop hem bij het verschijnen op 17 maart 2022. De liederen liggen fijn in het gehoor. Hoogtepunten zijn nauwelijks te benoemen; er staat wat mij betreft geen enkel mindere song op. De drie stemmen passen fantastisch bij elkaar en de compositorische talenten vullen elkaar ook mooi aan. Daarnaast zijn de drie ook nog eens multi-instrumentalisten en dat maakt dat dit trio klinkt als een klok. Fijn!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2527: D'Virgilio, Morse & Jennings - Sophomore
Anderhalf jaar later doet het trio het nog eens dunnetjes over. Van hetzelfde laken een pak. De uitwerking is wat uitgebreider; het klinkt in sommige gevallen wat rockier en we krijgen wat bijdragen van Gideon Klein (steel guitar en strijkersarrangementen). Misschien vind ik de songs van de voorganger een tikkie sterker. Sophomore koop ik op 24 november 2023 (in een plaatselijke platenwinkel in Heerlen) en is zeker geen slechte plaat: fijne liederen, fraaie arrangementen en mooie samenzang.
Anderhalf jaar later doet het trio het nog eens dunnetjes over. Van hetzelfde laken een pak. De uitwerking is wat uitgebreider; het klinkt in sommige gevallen wat rockier en we krijgen wat bijdragen van Gideon Klein (steel guitar en strijkersarrangementen). Misschien vind ik de songs van de voorganger een tikkie sterker. Sophomore koop ik op 24 november 2023 (in een plaatselijke platenwinkel in Heerlen) en is zeker geen slechte plaat: fijne liederen, fraaie arrangementen en mooie samenzang.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2528: Eric Vloeimans - Gatecrash
Eric Vloeimans is onze nationale jazztrots. Zeg dat ik het gezegd heb. Vanaf 1992 brengt hij (solo)platen uit en werkt hij samen met allerlei anderen in diverse bezettingen. In 2007 formeert hij een kwartet dat bekend zal worden onder de naam Gatecrash. Jasper van Hulten drumt, Gulli Gudmundsson is de bassist en Jeroen van Vliet mag de freaky elektrische en akoestische pianopartijen uitvoeren. De vier muzikanten leveren compositorische bijdragen, maar het is Vloeimans die aan het trompetroer staat. Op dit eerste album uit 2007 valt vooral op hoe goed Vloeimans heeft geluisterd naar Jon Hassell. Ook hij stuurt zijn trompet door de harmonizers en andere effecten, waardoor dat fraaie, ietwat schurende geluid ontstaat. Bijna provocerend is dan ook To Jon, een bijna twaalf minuten durend eerbetoon aan Hassell. In mijn oren is het 't absolute hoogtepunt van de plaat en Vloeimans' hele oeuvre, maar goed. De rest van het album is minstens zo avontuurlijk. Vloeimans en Van Vliet vullen elkaar perfect aan en de ritmesectie staat als een huis. Er is een kleine gastrol op Images Of Washington: niemand minder dan Fay Lovsky zingt dit mooie jazzy lied met verve. Aan het eind van de plaat horen het stuk in een soort radioversie nog een keer. Beetje overbodig, maar ik klaag niet. Ik koop Gatecrashin' op 21 september 2009 en ik heb geen idee meer hoe ik zo in de wereld van Vloeimans terecht ben gekomen. Dit eerste album haal ik nog steeds heel vaak uit de kast. Gaaf.
Eric Vloeimans is onze nationale jazztrots. Zeg dat ik het gezegd heb. Vanaf 1992 brengt hij (solo)platen uit en werkt hij samen met allerlei anderen in diverse bezettingen. In 2007 formeert hij een kwartet dat bekend zal worden onder de naam Gatecrash. Jasper van Hulten drumt, Gulli Gudmundsson is de bassist en Jeroen van Vliet mag de freaky elektrische en akoestische pianopartijen uitvoeren. De vier muzikanten leveren compositorische bijdragen, maar het is Vloeimans die aan het trompetroer staat. Op dit eerste album uit 2007 valt vooral op hoe goed Vloeimans heeft geluisterd naar Jon Hassell. Ook hij stuurt zijn trompet door de harmonizers en andere effecten, waardoor dat fraaie, ietwat schurende geluid ontstaat. Bijna provocerend is dan ook To Jon, een bijna twaalf minuten durend eerbetoon aan Hassell. In mijn oren is het 't absolute hoogtepunt van de plaat en Vloeimans' hele oeuvre, maar goed. De rest van het album is minstens zo avontuurlijk. Vloeimans en Van Vliet vullen elkaar perfect aan en de ritmesectie staat als een huis. Er is een kleine gastrol op Images Of Washington: niemand minder dan Fay Lovsky zingt dit mooie jazzy lied met verve. Aan het eind van de plaat horen het stuk in een soort radioversie nog een keer. Beetje overbodig, maar ik klaag niet. Ik koop Gatecrashin' op 21 september 2009 en ik heb geen idee meer hoe ik zo in de wereld van Vloeimans terecht ben gekomen. Dit eerste album haal ik nog steeds heel vaak uit de kast. Gaaf.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2529: Eric Vloeimans Gatecrash - Hyper
De opvolger komt een jaar later (2008). Hyper koop ik op 16 oktober 2009; ik heb de Gatecrashsmaak te pakken. We kunnen dit vervolg meer van hetzelfde noemen, maar als het meer van het sterke en goede is, dan heb ik daar absoluut geen bezwaar tegen. Ook op deze plaat een eerbetoon: dit keer met Prince Of Darkness aan meneer Miles Davis. Het titelstuk van het album is van de hand van Van Vliet, die trouwens de helft van de composities heeft aangeleverd. Een ander hoogtepunt is Ravens And Wolves, een bijdrage van bassist Gulli Gudmundsson. Wederom een bonus: Voix Du Fou is een kort stuk van Michel Banabila, die ook de sampler hanteert. Misschien in z'n geheel minder verrassend dan het debuutalbum van de band, maar Hyper is opnieuw grote klasse en smaakt naar meer, meer, meer.
De opvolger komt een jaar later (2008). Hyper koop ik op 16 oktober 2009; ik heb de Gatecrashsmaak te pakken. We kunnen dit vervolg meer van hetzelfde noemen, maar als het meer van het sterke en goede is, dan heb ik daar absoluut geen bezwaar tegen. Ook op deze plaat een eerbetoon: dit keer met Prince Of Darkness aan meneer Miles Davis. Het titelstuk van het album is van de hand van Van Vliet, die trouwens de helft van de composities heeft aangeleverd. Een ander hoogtepunt is Ravens And Wolves, een bijdrage van bassist Gulli Gudmundsson. Wederom een bonus: Voix Du Fou is een kort stuk van Michel Banabila, die ook de sampler hanteert. Misschien in z'n geheel minder verrassend dan het debuutalbum van de band, maar Hyper is opnieuw grote klasse en smaakt naar meer, meer, meer.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2530: Eric Vloeimans' Gatecrash - Heavens Above!
De verrassing is er wat vanaf, maar toch is dit een uitstekende plaat! Vloeimans gaat onverdroten verder en een jaar na het tweede album verschijnt het derde. Ik koop Heavens Above! op 11 februari 2011 bij Eric zelf. Hij speelt met zijn Gatecrash in de popzaal van Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Waanzinnig mooi concert, waarin vooral het funky pianowerk van Jeroen van Vliet diepe indruk op mij maakt. Na afloop spreek ik Vloeimans en hij signeert mijn exemplaar van de cd. De volgende dag schrijf ik er een recensie over. Het album is wederom fraai, maar zoals gezegd niet zo verrassend als de debuutplaat. Iets dergelijks zó indrukwekkend als To Jon ontbreekt (tijdens het concert én op het album), al komt Pèlerinage (tijdens het concert én op het album) verrekte dichtbij. Mooi werk, meneer Vloeimans.
Plaatje dat ik maakte tijdens het genoemde concert:
En vooruit: mijn filmpje van Pèlerinage, opgenomen op 11 februari 2011 in Gigant te Apeldoorn:
De verrassing is er wat vanaf, maar toch is dit een uitstekende plaat! Vloeimans gaat onverdroten verder en een jaar na het tweede album verschijnt het derde. Ik koop Heavens Above! op 11 februari 2011 bij Eric zelf. Hij speelt met zijn Gatecrash in de popzaal van Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Waanzinnig mooi concert, waarin vooral het funky pianowerk van Jeroen van Vliet diepe indruk op mij maakt. Na afloop spreek ik Vloeimans en hij signeert mijn exemplaar van de cd. De volgende dag schrijf ik er een recensie over. Het album is wederom fraai, maar zoals gezegd niet zo verrassend als de debuutplaat. Iets dergelijks zó indrukwekkend als To Jon ontbreekt (tijdens het concert én op het album), al komt Pèlerinage (tijdens het concert én op het album) verrekte dichtbij. Mooi werk, meneer Vloeimans.
Plaatje dat ik maakte tijdens het genoemde concert:
En vooruit: mijn filmpje van Pèlerinage, opgenomen op 11 februari 2011 in Gigant te Apeldoorn:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2531: Eric Vloeimans' Levanter - Levanter
Ik zie Vloeimans opnieuw spelen op 15 juni 2021. Er heerst een pandemie en het concert is niet alleen uitgesteld, maar ook nog eens verplaatst van de popzaal in Gigant naar een ruime zaal in theater Orpheus, hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Vooraf spreek ik Eric en op de merchandisetafel die tussen ons in staat ligt een cd die ik niet ken. Levanter neem ik mee en laat ik signeren door Vloeimans en Jeroen van Vliet. De trompettist en pianist hebben in 2018 samen met klarinettist Kinan Azmeh een fraai album gemaakt, waar de sfeer van het Midden-Oosten en de Balkan overheen hangt. Het is jazzy, etnisch en bijna niet van deze wereld. Allerlei stijlen en invloeden en culturen vloeien in elkaar over en dat op slechts piano, klarinet en trompet. Aanvankelijk lijkt het wat sloom, maar halverwege horen we dan toch weer die razende piepknortrompet tekeer gaan. Heel fijn. Heel fijn. Schitterend. Schitterend. Het drietal toert ook in 2018 (inclusief North Sea Jazz) en helaas blijft het hierbij, want het smaakt naar meer, meer en meer.
Gewoon helemaal niks van dit album op YT! Daarom maar wat livefragmentjes:
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 15-10-2024 09:43:10 ]
Ik zie Vloeimans opnieuw spelen op 15 juni 2021. Er heerst een pandemie en het concert is niet alleen uitgesteld, maar ook nog eens verplaatst van de popzaal in Gigant naar een ruime zaal in theater Orpheus, hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Vooraf spreek ik Eric en op de merchandisetafel die tussen ons in staat ligt een cd die ik niet ken. Levanter neem ik mee en laat ik signeren door Vloeimans en Jeroen van Vliet. De trompettist en pianist hebben in 2018 samen met klarinettist Kinan Azmeh een fraai album gemaakt, waar de sfeer van het Midden-Oosten en de Balkan overheen hangt. Het is jazzy, etnisch en bijna niet van deze wereld. Allerlei stijlen en invloeden en culturen vloeien in elkaar over en dat op slechts piano, klarinet en trompet. Aanvankelijk lijkt het wat sloom, maar halverwege horen we dan toch weer die razende piepknortrompet tekeer gaan. Heel fijn. Heel fijn. Schitterend. Schitterend. Het drietal toert ook in 2018 (inclusief North Sea Jazz) en helaas blijft het hierbij, want het smaakt naar meer, meer en meer.
Gewoon helemaal niks van dit album op YT! Daarom maar wat livefragmentjes:
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 15-10-2024 09:43:10 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2532: Eric Vloeimans' Gatecrash - Party Animals
Een complete verrassing is het verschijnen van Party Animals in 2020, elf jaar na het laatste album van Vloeimans' Gatecrash. Het kwartet was in 2015 weer bijeen (Vloeimans, Van Vliet, Gudmundsson en Van Hulten) en op deze dubbelaar staan concertopnamen van 6 december 2015 in het Bimhuis in Amsterdam. Opener Airchair zet onverbiddelijk de toon: een ingetogen intro, waarna zich een heerlijk thema ontvouwt en daartussenin fijne solo's. De vier muzikanten hebben ieder composities aangeleverd en dat zorg voor afwisseling. Centraal blijft natuurlijk dat waanzinnige trompetgeluid van Eric Vloeimans zelf. Na bijna anderhalf uur is het titelnummer Party Animals een feestelijke afsluiter. Ik koop de dubbelcd bij het verschijnen op 20 januari 2020 en als er dan nieuws komt dat Vloeimans in maart 2020 met Gatecrash in Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn komt spelen, ben ik zeer verheugd. Door een zekere ziekte kan het concert niet doorgaan en pas op 15 juni 2021 halen we het in, in een ruime zaal van theater Orpheus. Er zijn zitplaatsen en het publiek wordt vanwege een anderhalvemeterafstandsregel om beurten naar een plek begeleid. Het lukt me om mooi vooraan te zitten. Op het podium Vloeimans, Jeroen van Vliet en Jasper van Hulten samen met de mij onbekende bassiste Phaedra Kwanten. Jeroen van Vliet is altijd een verademing om te zien spelen en de ritmesectie van Jasper van Hulten en bassiste Phaedra Kwant zorgt voor een passende en bij vlagen opzwepende basis. Vloeimans zelf is in opperbeste stemming en zijn spel klinkt geïnspireerd. Eerder verbaasde ik me over de hoeveelheid effecten die hij over zijn trompet heen gooit, maar ik vind het dit keer meevallen – hooguit een harmonizer, de rest van dat schurende geluid is volgens mij naturel. Met honderdtachtig man in de enorme zaal is er natuurlijk geen enkele sfeer en tijdens Vloeimans’ tussendoorpraatjes vallen dan ook regelmatig ongemakkelijke stiltes. Niettemin: fijn om weer eens een concert mee te maken en dit is gelijk wel een heel goede. En die plaat is trouwens ook een aanrader.
Vooruit, een foto van het concertje op 15 juni 2021:
Een complete verrassing is het verschijnen van Party Animals in 2020, elf jaar na het laatste album van Vloeimans' Gatecrash. Het kwartet was in 2015 weer bijeen (Vloeimans, Van Vliet, Gudmundsson en Van Hulten) en op deze dubbelaar staan concertopnamen van 6 december 2015 in het Bimhuis in Amsterdam. Opener Airchair zet onverbiddelijk de toon: een ingetogen intro, waarna zich een heerlijk thema ontvouwt en daartussenin fijne solo's. De vier muzikanten hebben ieder composities aangeleverd en dat zorg voor afwisseling. Centraal blijft natuurlijk dat waanzinnige trompetgeluid van Eric Vloeimans zelf. Na bijna anderhalf uur is het titelnummer Party Animals een feestelijke afsluiter. Ik koop de dubbelcd bij het verschijnen op 20 januari 2020 en als er dan nieuws komt dat Vloeimans in maart 2020 met Gatecrash in Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn komt spelen, ben ik zeer verheugd. Door een zekere ziekte kan het concert niet doorgaan en pas op 15 juni 2021 halen we het in, in een ruime zaal van theater Orpheus. Er zijn zitplaatsen en het publiek wordt vanwege een anderhalvemeterafstandsregel om beurten naar een plek begeleid. Het lukt me om mooi vooraan te zitten. Op het podium Vloeimans, Jeroen van Vliet en Jasper van Hulten samen met de mij onbekende bassiste Phaedra Kwanten. Jeroen van Vliet is altijd een verademing om te zien spelen en de ritmesectie van Jasper van Hulten en bassiste Phaedra Kwant zorgt voor een passende en bij vlagen opzwepende basis. Vloeimans zelf is in opperbeste stemming en zijn spel klinkt geïnspireerd. Eerder verbaasde ik me over de hoeveelheid effecten die hij over zijn trompet heen gooit, maar ik vind het dit keer meevallen – hooguit een harmonizer, de rest van dat schurende geluid is volgens mij naturel. Met honderdtachtig man in de enorme zaal is er natuurlijk geen enkele sfeer en tijdens Vloeimans’ tussendoorpraatjes vallen dan ook regelmatig ongemakkelijke stiltes. Niettemin: fijn om weer eens een concert mee te maken en dit is gelijk wel een heel goede. En die plaat is trouwens ook een aanrader.
Vooruit, een foto van het concertje op 15 juni 2021:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2533: Sam Vloemans - Otrabanda
Ik heb nog nooit gehoord van Sam Vloemans als een bevriende Belgische muziekliefhebber mij deze cd geeft op 1 juni 2012. Als ik hem in de speler stop en afspeel, ben ik aangenaam verrast. De in Willemstad (Curaçao) geboren Vlaming en multi-instrumentalist (trompet, percussie, arrangementen en productie) presenteert op Otrabanda uit 2011 drie kwartier fijne muziek die we kunnen bestempelen als jazz, funk, soul, afrobeat en wat al dies meer. Hij weet zich omringd door Vlaamse (sessie)muzikanten op gitaar, trombone, bas en drums. Bijzonder aangenaam voor zowel intense beluistering, zwoele feesten als geluidsbehang.
Ik heb nog nooit gehoord van Sam Vloemans als een bevriende Belgische muziekliefhebber mij deze cd geeft op 1 juni 2012. Als ik hem in de speler stop en afspeel, ben ik aangenaam verrast. De in Willemstad (Curaçao) geboren Vlaming en multi-instrumentalist (trompet, percussie, arrangementen en productie) presenteert op Otrabanda uit 2011 drie kwartier fijne muziek die we kunnen bestempelen als jazz, funk, soul, afrobeat en wat al dies meer. Hij weet zich omringd door Vlaamse (sessie)muzikanten op gitaar, trombone, bas en drums. Bijzonder aangenaam voor zowel intense beluistering, zwoele feesten als geluidsbehang.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2534: Andreas Vollenweider - Behind The Gardens - Behind The Wall - Under The Tree
Deze Zwitserse harpist heeft al heel wat muzikaal werk verzet als hij in 1979 met zijn debuutsoloalbum komt. Eine Art Suite In XIII Teilen blijft echter onopgemerkt, maar met de opvolger uit 1981 gooit hij plots hoge ogen. Behind The Gardens - Behind The Wall - Under The Tree is op dat moment dan ook uniek: nog nooit heeft een instrumentalist en dan nog wel op een harp de poppodia wereldwijd platgespeeld. Met Andreas Vollenweider And Friends toert de Zwitser decennialang. Aanvankelijk gaat de plaat langs me heen; leuke meisjes uit mijn omgeving zijn weg van de muziek, maar ik vind het weinige wat ik heb gehoord ietwat zoetsappig. Zelf zit ik dan al tot over mijn oren in ELP, Yes en King Crimson en ik haak pas aan bij het vierde album in 1984. Op 9 juli 2012 vind ik de plaat alsnog, in een mooie remaster uit 2005 en nog goedkoop ook. Het album is kort en met twee fikse bonusstukken erbij komen we op net drie kwartier. Niet erg, want het is een zeer aangename plaat. Alleen al de twee openingsstukken zijn de moeite waard.
Deze Zwitserse harpist heeft al heel wat muzikaal werk verzet als hij in 1979 met zijn debuutsoloalbum komt. Eine Art Suite In XIII Teilen blijft echter onopgemerkt, maar met de opvolger uit 1981 gooit hij plots hoge ogen. Behind The Gardens - Behind The Wall - Under The Tree is op dat moment dan ook uniek: nog nooit heeft een instrumentalist en dan nog wel op een harp de poppodia wereldwijd platgespeeld. Met Andreas Vollenweider And Friends toert de Zwitser decennialang. Aanvankelijk gaat de plaat langs me heen; leuke meisjes uit mijn omgeving zijn weg van de muziek, maar ik vind het weinige wat ik heb gehoord ietwat zoetsappig. Zelf zit ik dan al tot over mijn oren in ELP, Yes en King Crimson en ik haak pas aan bij het vierde album in 1984. Op 9 juli 2012 vind ik de plaat alsnog, in een mooie remaster uit 2005 en nog goedkoop ook. Het album is kort en met twee fikse bonusstukken erbij komen we op net drie kwartier. Niet erg, want het is een zeer aangename plaat. Alleen al de twee openingsstukken zijn de moeite waard.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2535: Andreas Vollenweider - Caverna Magica (...Under The Tree, In The Cave...)
Een jaar later komt Vollenweider met de opvolger. Deze ligt qua geluid en atmosfeer geheel in het verlengde van de voorganger. Nog meer fraaie atmosferische en melodieuze instrumentale muziek, met Vollenweiders elektrische harp in de hoofdrol. Ook dit keer is de plaat net een half uur lang en eigenlijk precies lang genoeg om er net geen genoeg van te krijgen. Want zoet en lieflijk is het allemaal wel. Ik vind ook dit album op 9 juli 2012 in een remaster uit 2005 met wat extra's, waaronder een stuk live opgenomen in Carre, Amsterdam in 1982. Leuk, wel. Een jaar later verschijnt White Winds en die koop ik dan wel. De elpee staat nog altijd, naast het daarop volgende Down To The Moon, in de kast. (Zie ook in deze serie, maar dan een jaar of vijfenhalf geleden.) Vollenweider toert vandaagdedag nog altijd met zijn Friends. Morgen staan ze - na dertig jaar - weer in Carre. Ik heb heel even overwogen, maar nee. Laat ik de platen die ik heb koesteren, want ik vind ze mooi. Mooi.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2024 06:56:10 ]
Een jaar later komt Vollenweider met de opvolger. Deze ligt qua geluid en atmosfeer geheel in het verlengde van de voorganger. Nog meer fraaie atmosferische en melodieuze instrumentale muziek, met Vollenweiders elektrische harp in de hoofdrol. Ook dit keer is de plaat net een half uur lang en eigenlijk precies lang genoeg om er net geen genoeg van te krijgen. Want zoet en lieflijk is het allemaal wel. Ik vind ook dit album op 9 juli 2012 in een remaster uit 2005 met wat extra's, waaronder een stuk live opgenomen in Carre, Amsterdam in 1982. Leuk, wel. Een jaar later verschijnt White Winds en die koop ik dan wel. De elpee staat nog altijd, naast het daarop volgende Down To The Moon, in de kast. (Zie ook in deze serie, maar dan een jaar of vijfenhalf geleden.) Vollenweider toert vandaagdedag nog altijd met zijn Friends. Morgen staan ze - na dertig jaar - weer in Carre. Ik heb heel even overwogen, maar nee. Laat ik de platen die ik heb koesteren, want ik vind ze mooi. Mooi.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2024 06:56:10 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2536: David Gilmour - Luck And Strange
Zowaar, meneer Gilmour weet vriend en vijand te verbazen met een nieuw album, dat ik al snel koop (7 oktober 2024). Ik denk dat velen vermoedden dat hij niet meer zo actief was, maar begin dit jaar verschijnen er berichten op zijn sociale kanalen dat er nieuw werk aan komt. Echt verrassen doet David Gilmour niet op Luck And Strange. Dat hoeft wat mij betreft ook niet (meer) als je achtenzeventig bent. Wat we voorgeschoteld krijgen, zijn negen gedegen in het gehoor liggende stukken, waaroverheen die roemruchte Pink Floyd-sfeer hangt: midtempo en veel ruimte voor rustmomenten. De stem doet het af en toe niet meer zo goed; zo haalt hij de hoge tonen in het titelstuk nauwelijks en zet hij dochter Romany veelvuldig in voor achtergrondzang en in één stuk zelfs de leadzang. Om zich heen heeft hij veel oude bekenden aan muzikanten ingeschakeld: Guy Pratt, Roger Eno, Rob Gentry, Steve Gadd, enzovoorts. De muziek is van meneer zelf, de teksten van de hand van vrouw Polly en dan is er één cover: Between Two Points, het nummer dat Romany zingt. Gilmour zelf zorgt voor waar we voor komen: die heerlijke en onmiskenbaar legendarische gitaarsolo's waar hij een patent op heeft. Na drie kwartier zijn er nog twee extraatjes: nóg een liedje dat Romany zingt en een lange jam op de bluesy shuffle van het titelnummer. Maar eh ... heeft Gilmour nou heel erg goed geluisterd naar Sexual Harassment In The Workplace van Frank Zappa of verbeeld ik mij dat maar? Erg is het overigens niet: Luck And Strange is een waardig album van een van de gitaargrootheden van de rock. Aanrader!
Zowaar, meneer Gilmour weet vriend en vijand te verbazen met een nieuw album, dat ik al snel koop (7 oktober 2024). Ik denk dat velen vermoedden dat hij niet meer zo actief was, maar begin dit jaar verschijnen er berichten op zijn sociale kanalen dat er nieuw werk aan komt. Echt verrassen doet David Gilmour niet op Luck And Strange. Dat hoeft wat mij betreft ook niet (meer) als je achtenzeventig bent. Wat we voorgeschoteld krijgen, zijn negen gedegen in het gehoor liggende stukken, waaroverheen die roemruchte Pink Floyd-sfeer hangt: midtempo en veel ruimte voor rustmomenten. De stem doet het af en toe niet meer zo goed; zo haalt hij de hoge tonen in het titelstuk nauwelijks en zet hij dochter Romany veelvuldig in voor achtergrondzang en in één stuk zelfs de leadzang. Om zich heen heeft hij veel oude bekenden aan muzikanten ingeschakeld: Guy Pratt, Roger Eno, Rob Gentry, Steve Gadd, enzovoorts. De muziek is van meneer zelf, de teksten van de hand van vrouw Polly en dan is er één cover: Between Two Points, het nummer dat Romany zingt. Gilmour zelf zorgt voor waar we voor komen: die heerlijke en onmiskenbaar legendarische gitaarsolo's waar hij een patent op heeft. Na drie kwartier zijn er nog twee extraatjes: nóg een liedje dat Romany zingt en een lange jam op de bluesy shuffle van het titelnummer. Maar eh ... heeft Gilmour nou heel erg goed geluisterd naar Sexual Harassment In The Workplace van Frank Zappa of verbeeld ik mij dat maar? Erg is het overigens niet: Luck And Strange is een waardig album van een van de gitaargrootheden van de rock. Aanrader!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2537: Ryuichi Sakamoto - Coda
In 1981 viert Ryuichi Sakamoto zijn eerste succes als filmacteur en filmmuziekmaker. In Merry Christmas Mr. Lawrence is hij te zien als Japanse legerofficier en klinkt zijn bevreemdende elektronische muziek. De soundtrack verkoopt als een tierelier, niet in het minst vanwege de titelsong, waarvoor Sakamoto de muziek maakt en David Sylvian de tekst en zang voor zijn rekening neemt. Twee jaar later komt Sakamoto met Coda, een herinterpretatie van die muziek, die hij uitvoert op de piano. En wat blijkt? De composities blijven volledig overeind; nergens mis ik de synthesizergeluiden. Je zou deze plaat zo bij de hedendaagse klassieke muziek kunnen onderbrengen. Als bonus zijn er twee stukken waarop Sakamoto wél zijn elektronica inzet en met name het titelnummer blijkt dan van avant-gardistisch hoog niveau. Ik koop Coda op 10 oktober 2024, als er net een nieuwe remaster is verschenen. Intrigerend werk, dit.
In 1981 viert Ryuichi Sakamoto zijn eerste succes als filmacteur en filmmuziekmaker. In Merry Christmas Mr. Lawrence is hij te zien als Japanse legerofficier en klinkt zijn bevreemdende elektronische muziek. De soundtrack verkoopt als een tierelier, niet in het minst vanwege de titelsong, waarvoor Sakamoto de muziek maakt en David Sylvian de tekst en zang voor zijn rekening neemt. Twee jaar later komt Sakamoto met Coda, een herinterpretatie van die muziek, die hij uitvoert op de piano. En wat blijkt? De composities blijven volledig overeind; nergens mis ik de synthesizergeluiden. Je zou deze plaat zo bij de hedendaagse klassieke muziek kunnen onderbrengen. Als bonus zijn er twee stukken waarop Sakamoto wél zijn elektronica inzet en met name het titelnummer blijkt dan van avant-gardistisch hoog niveau. Ik koop Coda op 10 oktober 2024, als er net een nieuwe remaster is verschenen. Intrigerend werk, dit.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2538: Chad Wackerman - The View
Ik ken Chad Wackerman van het drumwerk dat hij als twintigjarig jonge knul in 1981 bij Frank Zappa gaat spelen. Tot en met 1988 is hij de vaste slagwerker in Zappa's studio- en livebands. Daarnaast is hij regelmatig te horen tijdens tournees en op platen van Allan Holdsworth. Zijn liefde voor jazz en jazzrock is terug te vinden in de muziek van de verschillende bands die hij zelf formeert en waarmee hij de wereld rondtrekt. The View (uit 1993) is zijn tweede soloplaat onder zijn eigen naam en het zal niemand verbazen dat zijn composities zijn te catagoriseren onder de vlag van ... jazz en jazzrock. Als medemuzikanten horen we Walt Fowler (blaasinstrumenten; een van de drie Fowlerbroers die met Zappa werken), toetsenist Jim Cox, bassist Jimmy Johnson en gitaristen Carl Verheyen en Allan Holdsworth. Voorwaar, niet de minsten uit de muziekwereld. Verheyen en Holdsworth wisselen elkaar af op de verschillende stukken en dat maakt het album - in combinatie met de aanwezigheid van Fowler's trompet en flugelhorn - afwisselend genoeg. The View staat vol met eigen composities (met hier en daar een uitzondering) en zonder dat hij zeer nadrukkelijk aanwezig is, bepaalt Wackerman met zijn speelse en avontuurlijke drumkwaliteiten het geluid van de plaat. Ik koop het album op 11 mei 1996. Uiterst smaakvolle plaat, niet in het minst zeer interessant vanwege de aanwezigheid van de legendarische gitaargeluiden van Allan Holdsworth.
Ik ken Chad Wackerman van het drumwerk dat hij als twintigjarig jonge knul in 1981 bij Frank Zappa gaat spelen. Tot en met 1988 is hij de vaste slagwerker in Zappa's studio- en livebands. Daarnaast is hij regelmatig te horen tijdens tournees en op platen van Allan Holdsworth. Zijn liefde voor jazz en jazzrock is terug te vinden in de muziek van de verschillende bands die hij zelf formeert en waarmee hij de wereld rondtrekt. The View (uit 1993) is zijn tweede soloplaat onder zijn eigen naam en het zal niemand verbazen dat zijn composities zijn te catagoriseren onder de vlag van ... jazz en jazzrock. Als medemuzikanten horen we Walt Fowler (blaasinstrumenten; een van de drie Fowlerbroers die met Zappa werken), toetsenist Jim Cox, bassist Jimmy Johnson en gitaristen Carl Verheyen en Allan Holdsworth. Voorwaar, niet de minsten uit de muziekwereld. Verheyen en Holdsworth wisselen elkaar af op de verschillende stukken en dat maakt het album - in combinatie met de aanwezigheid van Fowler's trompet en flugelhorn - afwisselend genoeg. The View staat vol met eigen composities (met hier en daar een uitzondering) en zonder dat hij zeer nadrukkelijk aanwezig is, bepaalt Wackerman met zijn speelse en avontuurlijke drumkwaliteiten het geluid van de plaat. Ik koop het album op 11 mei 1996. Uiterst smaakvolle plaat, niet in het minst zeer interessant vanwege de aanwezigheid van de legendarische gitaargeluiden van Allan Holdsworth.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 2539: Tom Waits - Closing Time
Het debuutalbum van Tom Waits verschijnt in 1973 en nu volgt een belangrijk rijtje in de kast. Waits is singer-songwriter en gefascineerd door de Amerikaanse Beatbeweging. Zijn eerst plaat staat vol toegankelijke liedjes over liefde die niet lukt, personen die niet slagen in het leven en andere miserie. Die thematiek bouwt hij verder uit op al zijn volgende albums, maar dat weten we dan nog niet. De muziek klinkt folky en jazzy en daar past zijn wat gruizige stem mooi bij. Ik maak in 1986 kennis met Waits als zijn Rain Dogs verschijnt, maar daarop hanteert hij een nogal rauwe en bizarre stijl; deze eerste elpee koop ik een jaar of wat later en verrast me aangenaam. Veel andere artiesten coveren liedjes van dit album en een van de beroemdste is Ol'55 door The Eagles. Waits maakt furore met zijn plaat en mag dan fors toeren. Zijn manager is Herb Cohen en die zorgt ervoor dat Waits mag spelen in het voorprogramma van Frank Zappa (de hoes van Closing Time is ontworpen door Cal Schenkel, vaste vormgever van Zappa); niet dat het Zappavolk zit te wachten op deze folky met z'n melancholieke liedjes en achteraf zegt Waits dat het zijn meest afschuwelijkste tournee ooit is geweest. Ik houd zowel van Zappa als van Waits en Closing Time behoort tot mijn favoriieten. Na elf liedjes klinkt het afsluitende instrumentale titelstuk als het toppunt van melancholie. Op 28 januari 2011 koop ik - in het kader van een grote inhaalslag - een cd van de plaat, een remaster uit 1999. Meesterlijk.
Het debuutalbum van Tom Waits verschijnt in 1973 en nu volgt een belangrijk rijtje in de kast. Waits is singer-songwriter en gefascineerd door de Amerikaanse Beatbeweging. Zijn eerst plaat staat vol toegankelijke liedjes over liefde die niet lukt, personen die niet slagen in het leven en andere miserie. Die thematiek bouwt hij verder uit op al zijn volgende albums, maar dat weten we dan nog niet. De muziek klinkt folky en jazzy en daar past zijn wat gruizige stem mooi bij. Ik maak in 1986 kennis met Waits als zijn Rain Dogs verschijnt, maar daarop hanteert hij een nogal rauwe en bizarre stijl; deze eerste elpee koop ik een jaar of wat later en verrast me aangenaam. Veel andere artiesten coveren liedjes van dit album en een van de beroemdste is Ol'55 door The Eagles. Waits maakt furore met zijn plaat en mag dan fors toeren. Zijn manager is Herb Cohen en die zorgt ervoor dat Waits mag spelen in het voorprogramma van Frank Zappa (de hoes van Closing Time is ontworpen door Cal Schenkel, vaste vormgever van Zappa); niet dat het Zappavolk zit te wachten op deze folky met z'n melancholieke liedjes en achteraf zegt Waits dat het zijn meest afschuwelijkste tournee ooit is geweest. Ik houd zowel van Zappa als van Waits en Closing Time behoort tot mijn favoriieten. Na elf liedjes klinkt het afsluitende instrumentale titelstuk als het toppunt van melancholie. Op 28 januari 2011 koop ik - in het kader van een grote inhaalslag - een cd van de plaat, een remaster uit 1999. Meesterlijk.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2540: Tom Waits - The Heart Of Saturday Night
Het tweede album van Tom Waits verschijnt in 1974 en ligt duidelijk in het verlengde van z'n voorganger. Wederom een verzameling sombere songs vol melancholie en verlangen en wederom zitten er ware parels tussen: New Coat Of Paint, (Looking For) The Heart Of Saturday Night, Please Call Me Baby en Depot, Depot, bijvoorbeeld. Opvallend is Diamonds On My Windshield: een van de eerste meer jazzy raps waarmee hij tijdens tournees in de jaren zeventig furore maakt. Aanvankelijk leek de plaat wat in de schaduw te staan van z'n voorganger, maar ondertussen vind ik 'm bijna net zo sterk. Ik heb de elpee natuurlijk al eind jaren tachtig en op 4 februari 2011 koop ik een remaster uit 1999 op cd. Zeer fijn werk, ook.
Het tweede album van Tom Waits verschijnt in 1974 en ligt duidelijk in het verlengde van z'n voorganger. Wederom een verzameling sombere songs vol melancholie en verlangen en wederom zitten er ware parels tussen: New Coat Of Paint, (Looking For) The Heart Of Saturday Night, Please Call Me Baby en Depot, Depot, bijvoorbeeld. Opvallend is Diamonds On My Windshield: een van de eerste meer jazzy raps waarmee hij tijdens tournees in de jaren zeventig furore maakt. Aanvankelijk leek de plaat wat in de schaduw te staan van z'n voorganger, maar ondertussen vind ik 'm bijna net zo sterk. Ik heb de elpee natuurlijk al eind jaren tachtig en op 4 februari 2011 koop ik een remaster uit 1999 op cd. Zeer fijn werk, ook.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2541: Tom Waits - Nighthawks At The Diner
Welnu, dan komen we nu aan bij een zeer belangrijk album in de Waitscatalogus. Nighthawks At The Diner neemt Tom Waits op tijdens vier sessies in 1975 voor een uitgenodigd publiek in de Asylum studio's. De vraag is of het daarmee een studio- of een liveplaat is. Waits creëert een soort jazzclubatmosfeer waarin hij nieuwe songs (en een enkele cover) brengt met een klein combo (drums, plukbas, gitaar/piano). De oorspronkelijke dubbelelpee telt slechts elf songs, maar die laat hij voorafgaan aan bizarre introducties waarin hij malle verhalen vertelt. Zelf speelt hij afwisselend piano en akoestische gitaar. In de band Mike Melvoin (piano), Jim Hughart (bas), Bill Goodwin (drums) en Pete Christlieb (saxofoon). De plaat verschijnt in oktober 1975 en ik koop een elpeeversie ergens eind jaren tachtig. Op 28 januari 2011, tijdens de grote inhaalslag, koop ik 'm op cd, een remaster uit 1998. Nog altijd grijpen de verhalen en songs me bij de keel. Velen beschouwen het album als het allerbeste wat hij ooit heeft gedaan.
Welnu, dan komen we nu aan bij een zeer belangrijk album in de Waitscatalogus. Nighthawks At The Diner neemt Tom Waits op tijdens vier sessies in 1975 voor een uitgenodigd publiek in de Asylum studio's. De vraag is of het daarmee een studio- of een liveplaat is. Waits creëert een soort jazzclubatmosfeer waarin hij nieuwe songs (en een enkele cover) brengt met een klein combo (drums, plukbas, gitaar/piano). De oorspronkelijke dubbelelpee telt slechts elf songs, maar die laat hij voorafgaan aan bizarre introducties waarin hij malle verhalen vertelt. Zelf speelt hij afwisselend piano en akoestische gitaar. In de band Mike Melvoin (piano), Jim Hughart (bas), Bill Goodwin (drums) en Pete Christlieb (saxofoon). De plaat verschijnt in oktober 1975 en ik koop een elpeeversie ergens eind jaren tachtig. Op 28 januari 2011, tijdens de grote inhaalslag, koop ik 'm op cd, een remaster uit 1998. Nog altijd grijpen de verhalen en songs me bij de keel. Velen beschouwen het album als het allerbeste wat hij ooit heeft gedaan.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2542: Tom Waits - Small Change
Het vierde album van Tom Waits verschijnt in 1976 en is een van zijn succesvolste. Op deze plaat weet hij een vreemd image van notoire dronkenlap en hoerenloper neer te zetten; zijn belangstelling voor de zelfkant van de maatschappij uit hij niet alleen in teksten, maar ook tijdens optredens. De verhalen worden steeds triester en troostelozer en Waits lijkt zich volledig te identificeren met de karakters uit zijn muzikale vertellingen. Small Change is een ijzersterke plaat, met daarop 'hits' als Tom Traubert's Blues en het roemruchte The Piano Has Been Drinking (Not Me). Naast de songs zijn er ook halfgeïmproviseerde raps, zoals het fenomenale Step Right Up. Ook dit album heb ik al eind jaren tachtig en ik koop een remaster uit 1989 op 11 juli 1989. Het is een van de eerste cd's die ik koop; pas rond deze tijd schaf ik een cd-speler aan. Inderdaad, Small Change is een van de sterkste Waitsalbums. Onweerstaanbaar.
Het vierde album van Tom Waits verschijnt in 1976 en is een van zijn succesvolste. Op deze plaat weet hij een vreemd image van notoire dronkenlap en hoerenloper neer te zetten; zijn belangstelling voor de zelfkant van de maatschappij uit hij niet alleen in teksten, maar ook tijdens optredens. De verhalen worden steeds triester en troostelozer en Waits lijkt zich volledig te identificeren met de karakters uit zijn muzikale vertellingen. Small Change is een ijzersterke plaat, met daarop 'hits' als Tom Traubert's Blues en het roemruchte The Piano Has Been Drinking (Not Me). Naast de songs zijn er ook halfgeïmproviseerde raps, zoals het fenomenale Step Right Up. Ook dit album heb ik al eind jaren tachtig en ik koop een remaster uit 1989 op 11 juli 1989. Het is een van de eerste cd's die ik koop; pas rond deze tijd schaf ik een cd-speler aan. Inderdaad, Small Change is een van de sterkste Waitsalbums. Onweerstaanbaar.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2543: Tom Waits - Foreign Affairs
Het vijfde album van Tom Waits verschijnt in 1977. Op Foreign Affairs zet Waits de lijn van Small Change door, zij het dat het accent meer ligt op de atmosfeer van de film noir. Het is of je in een zwartwitfilm zit en dan heb je nog geeneens beeld. Jazz, theatermuziek, obscure klanken: het maakt een wat duister allegaartje van Foreign Affairs. Bette Midler komt een duet zingen (I Never Talk To Strangers) en dan hebben we nog de duistere stukken Potter's Field en Burma Shave. Ik heb het album nooit op elpee gekocht, maar de cd - een remaster uit 2000 koop ik tijdens de grote inhaalslag op 28 januari 2011. Donker, maar wonderbaarlijk mooi.
Het vijfde album van Tom Waits verschijnt in 1977. Op Foreign Affairs zet Waits de lijn van Small Change door, zij het dat het accent meer ligt op de atmosfeer van de film noir. Het is of je in een zwartwitfilm zit en dan heb je nog geeneens beeld. Jazz, theatermuziek, obscure klanken: het maakt een wat duister allegaartje van Foreign Affairs. Bette Midler komt een duet zingen (I Never Talk To Strangers) en dan hebben we nog de duistere stukken Potter's Field en Burma Shave. Ik heb het album nooit op elpee gekocht, maar de cd - een remaster uit 2000 koop ik tijdens de grote inhaalslag op 28 januari 2011. Donker, maar wonderbaarlijk mooi.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2544: Tom Waits - Blue Valentine
Het zesde album van Tom Waits verschijnt in 1978. Deze is wat bluesier, melancholieker en de verhalen gaan meer over nostalgie, relaties die niet goed lopen en andere triestigheden. Qua instrumentatie klinkt het wat rauwer. De piano speelt geen hoofdrol, met uitzondering van een paar stukken waarop ene Da Willy Gonga de akoestische en elektrische piano beroert. Heel veel later blijkt dat achter deze vreemde muzikantennaam niemand minder dan George Duke schuilgaat. Waits schrijft weer alle stukken, met uitzondering van opener Somewhere en wat Waits weet te doen met deze klassieker uit Bernsteins West Side Story is fenomenaal. Nooit klonk een hoopvol lied zo hopeloos. Wat mij betreft is $29.00 het absolute hoogtepunt van de plaat, maar eigenlijk staat er geen enkel minder nummer op. Ik koop de elpee al eind jaren tachtig. Jaren lang hangt de hoes ingelijst in de woonkamer. (Op de achterzijde van de klaphoes staat Ricky Lee Jones, de dame met wie Waits eind jaren zeventig een relatie had.) Op 1 december 2011 koop ik een cd-versie, een remaster uit 1999. Wat mij betreft is Blue Valentine een van Tom Waits' allerbeste en allermooiste platen.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 28-10-2024 20:40:16 ]
Het zesde album van Tom Waits verschijnt in 1978. Deze is wat bluesier, melancholieker en de verhalen gaan meer over nostalgie, relaties die niet goed lopen en andere triestigheden. Qua instrumentatie klinkt het wat rauwer. De piano speelt geen hoofdrol, met uitzondering van een paar stukken waarop ene Da Willy Gonga de akoestische en elektrische piano beroert. Heel veel later blijkt dat achter deze vreemde muzikantennaam niemand minder dan George Duke schuilgaat. Waits schrijft weer alle stukken, met uitzondering van opener Somewhere en wat Waits weet te doen met deze klassieker uit Bernsteins West Side Story is fenomenaal. Nooit klonk een hoopvol lied zo hopeloos. Wat mij betreft is $29.00 het absolute hoogtepunt van de plaat, maar eigenlijk staat er geen enkel minder nummer op. Ik koop de elpee al eind jaren tachtig. Jaren lang hangt de hoes ingelijst in de woonkamer. (Op de achterzijde van de klaphoes staat Ricky Lee Jones, de dame met wie Waits eind jaren zeventig een relatie had.) Op 1 december 2011 koop ik een cd-versie, een remaster uit 1999. Wat mij betreft is Blue Valentine een van Tom Waits' allerbeste en allermooiste platen.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 28-10-2024 20:40:16 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2545: Tom Waits - Heartattack And Vine
Het zevende album van Tom Waits verschijnt in 1980. 'Liar liar, with your pants on fire'. Heartattack And Vine begint ongemeen fel. Het is duidelijk dat Waits in een overgangsfase zit. Nog altijd zijn er de jazzy en sleezy momenten, maar een nieuw soort rommelpottenketelrock dient zich aan. Het openings- en titelnummer is wat dat betreft de staalkaart: bluesy, rauw, rammelend en toch strak. Daar staan dan enkele melancholieke en nostalgische ballads tegenover, waaronder Jersey Girl, dat ene meneer Bruce Springsteen niet veel later live uitvoert en op de plaat zet. Downtown is dan weer zo'n felle rocker en het afsluitende Ruby's Arms een zeer schone ballad. Ik heb de elpee niet, maar koop de cd-versie, een remaster waarschijnlijk uit 1999, tijdens de grote inhaalslag op 28 januari 2011. Mooi album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het zevende album van Tom Waits verschijnt in 1980. 'Liar liar, with your pants on fire'. Heartattack And Vine begint ongemeen fel. Het is duidelijk dat Waits in een overgangsfase zit. Nog altijd zijn er de jazzy en sleezy momenten, maar een nieuw soort rommelpottenketelrock dient zich aan. Het openings- en titelnummer is wat dat betreft de staalkaart: bluesy, rauw, rammelend en toch strak. Daar staan dan enkele melancholieke en nostalgische ballads tegenover, waaronder Jersey Girl, dat ene meneer Bruce Springsteen niet veel later live uitvoert en op de plaat zet. Downtown is dan weer zo'n felle rocker en het afsluitende Ruby's Arms een zeer schone ballad. Ik heb de elpee niet, maar koop de cd-versie, een remaster waarschijnlijk uit 1999, tijdens de grote inhaalslag op 28 januari 2011. Mooi album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2546: Tom Waits & Crystal Gayle - One From The Heart - Music From The Motion Picture
Het achtste album van Tom Waits verschijnt in 1982. Waits zit daarvoor, rond 1979, creatief en in het leven op een wat dood spoor. De relatie met Ricky Lee Jones is voorbij en muzikaal weet hij geen nieuwe wegen te vinden. Dan komt Francis Ford Coppola langs met een aanbod om bij te dragen aan een film. De film moet een soort romantische musical worden. Gretig hapt Waits toe. Voor One From The Heart schrijft hij mierzoete muziek en ballads die hij croont, al dan niet in duet met Crystal Gayle. De uiterst onwaarschijnlijke combinatie werkt verrassend goed; de stemmen vullen elkaar mooi aan. Daarnaast staan er een paar jazzy instrumentaaltjes op de soundtrack plus een enkel rockertje. De film komt in 1981 uit, maar de soundtrack heeft bijna een jaar vertraging. Ik koop een remaster uit 2004 van de soundtrack, met daarop een paar nauwelijks iets toevoegende extraatjes, tijdens de grote inhaalslag op 4 februari 2011. Vlak voor de opnamen van One From The Heart, tijdens filmopnamen voor Paradise Alley waarin Waits een rol speelt, ontmoet hij een editor, ene Kathleen Brennan. Samen beginnen ze de carrière van Waits een nieuwe richting op te sturen. One From The Heart vormt de afsluiting van een periode van tien jaar waarin Tom Waits zoekende is naar manieren om zijn muzikale talent vorm te geven. Dat hij op deze soundtrack mag terug grijpen op de jazzy sound van zijn eerste platen, maakt de cirkel rond. Zeer aangename plaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het achtste album van Tom Waits verschijnt in 1982. Waits zit daarvoor, rond 1979, creatief en in het leven op een wat dood spoor. De relatie met Ricky Lee Jones is voorbij en muzikaal weet hij geen nieuwe wegen te vinden. Dan komt Francis Ford Coppola langs met een aanbod om bij te dragen aan een film. De film moet een soort romantische musical worden. Gretig hapt Waits toe. Voor One From The Heart schrijft hij mierzoete muziek en ballads die hij croont, al dan niet in duet met Crystal Gayle. De uiterst onwaarschijnlijke combinatie werkt verrassend goed; de stemmen vullen elkaar mooi aan. Daarnaast staan er een paar jazzy instrumentaaltjes op de soundtrack plus een enkel rockertje. De film komt in 1981 uit, maar de soundtrack heeft bijna een jaar vertraging. Ik koop een remaster uit 2004 van de soundtrack, met daarop een paar nauwelijks iets toevoegende extraatjes, tijdens de grote inhaalslag op 4 februari 2011. Vlak voor de opnamen van One From The Heart, tijdens filmopnamen voor Paradise Alley waarin Waits een rol speelt, ontmoet hij een editor, ene Kathleen Brennan. Samen beginnen ze de carrière van Waits een nieuwe richting op te sturen. One From The Heart vormt de afsluiting van een periode van tien jaar waarin Tom Waits zoekende is naar manieren om zijn muzikale talent vorm te geven. Dat hij op deze soundtrack mag terug grijpen op de jazzy sound van zijn eerste platen, maakt de cirkel rond. Zeer aangename plaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2547: Tom Waits - Swordfishtrombones
Het negende album van Tom Waits verschijnt in 1983. De samenwerking met Kathleen Brennan levert een legendarische en onthutsende verzameling instrumentale en vocale rammelrock op. Orenschijnlijk ligt het in het verlengde van Heartattack And Vine, maar Waits voegt er een arsenaal bizarre instrumenten, bevreemdende verhalen, meeslepende ritmes, hartverscheurende melodieën en een rauwe brulstem aan toe. Hier opent zich een geheel nieuwe wereld, al leent hij veel elementen bij buren als Kurt Weill en Captain Beefheart. Instrumentaal is het zeker anders dan alle voorgangers. Geen saxofoon, maar marimba, banjo, accordeon, metalen platen, harmonium, noem maar op. Bij vlagen ontroerend, bij andere vlagen ragt het de bocht uit. Wat dat betreft geeft de hoesfoto een aardige indruk van dit muzikale rariteitencircus. Ik koop de elpee ergens eind jaren tachtig en een cd-versie - een remaster waarschijnllijk uit 1990 - staat sinds 21 januari, de start van de grote inhaalslag, in de kast. Swordfishtrombones blijkt de aanzet tot een trilogie van albums die velen zien als de kern van zijn oeuvre. Nog altijd een van zijn meest bizarre en tegelijkertijd beste albums.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het negende album van Tom Waits verschijnt in 1983. De samenwerking met Kathleen Brennan levert een legendarische en onthutsende verzameling instrumentale en vocale rammelrock op. Orenschijnlijk ligt het in het verlengde van Heartattack And Vine, maar Waits voegt er een arsenaal bizarre instrumenten, bevreemdende verhalen, meeslepende ritmes, hartverscheurende melodieën en een rauwe brulstem aan toe. Hier opent zich een geheel nieuwe wereld, al leent hij veel elementen bij buren als Kurt Weill en Captain Beefheart. Instrumentaal is het zeker anders dan alle voorgangers. Geen saxofoon, maar marimba, banjo, accordeon, metalen platen, harmonium, noem maar op. Bij vlagen ontroerend, bij andere vlagen ragt het de bocht uit. Wat dat betreft geeft de hoesfoto een aardige indruk van dit muzikale rariteitencircus. Ik koop de elpee ergens eind jaren tachtig en een cd-versie - een remaster waarschijnllijk uit 1990 - staat sinds 21 januari, de start van de grote inhaalslag, in de kast. Swordfishtrombones blijkt de aanzet tot een trilogie van albums die velen zien als de kern van zijn oeuvre. Nog altijd een van zijn meest bizarre en tegelijkertijd beste albums.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2548: Tom Waits - Rain Dogs
Het tiende album van Tom Waits verschijnt in 1985. Ik koop 'm in 1986 op vinyl; het is mijn eerste kennismaking met de muziek van Waits. Iemand in een studieklas heeft de plaat en is er weg van. Ik ga die middag naar een plaatselijke platenwinkel in Enschede, trek hem uit de bak en meld me aan de toonbank. 'Weet je dit zeker?' vraagt de man achter de balie. 'Ken je het? Wil je het echt niet eerst even beluisteren?' Nee. Thuis leg ik de plaat in het halfdonker op de draaitafel en dan klinkt er een soort koboldenorkest. Het piept, kraakt, schuurt. Het is vreemd, maar ook vreemd genoeg vertrouwd in mijn oren. Er is hoempa, vuige gitaarrock, een tango, tetterdetet, wat ingetogen liederen. Negentien pareltjes over het leven aan de zelfkant maar liefst op deze enkele elpee. Het is het begin van een lange Waitsverslaving. Een remaster uit 1991 koop ik op 4 februari 2011, tijdens de grote inhaalslag. Nog altijd een favoriet in de Waitscollectie. Meesterlijk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het tiende album van Tom Waits verschijnt in 1985. Ik koop 'm in 1986 op vinyl; het is mijn eerste kennismaking met de muziek van Waits. Iemand in een studieklas heeft de plaat en is er weg van. Ik ga die middag naar een plaatselijke platenwinkel in Enschede, trek hem uit de bak en meld me aan de toonbank. 'Weet je dit zeker?' vraagt de man achter de balie. 'Ken je het? Wil je het echt niet eerst even beluisteren?' Nee. Thuis leg ik de plaat in het halfdonker op de draaitafel en dan klinkt er een soort koboldenorkest. Het piept, kraakt, schuurt. Het is vreemd, maar ook vreemd genoeg vertrouwd in mijn oren. Er is hoempa, vuige gitaarrock, een tango, tetterdetet, wat ingetogen liederen. Negentien pareltjes over het leven aan de zelfkant maar liefst op deze enkele elpee. Het is het begin van een lange Waitsverslaving. Een remaster uit 1991 koop ik op 4 februari 2011, tijdens de grote inhaalslag. Nog altijd een favoriet in de Waitscollectie. Meesterlijk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2549: Tom Waits - Franks Wild Years
Het elfde album van Tom Waits verschijnt in 1987. De muziek van Franks Wild Years is een jaar ervoor voor het eerst te horen in een theaterstuk dat Waits en Brennan hebben gemaakt. Op het album staan zeventien liedjes geselecteerd, die qua stijl een mix zijn van Weil/Brecht, Broadwaytheatermuziek en de gebruikelijke Waitsextravaganza. Vrolijk word je er niet van, maar uiteindelijk gloort er wel een sprankje hoop tussen alle ellende door. Het instrumentarium is net zo bizar als op Swordfishtrombones. Ik koop de elpee natuurlijk als hij verschijnt in 1987 en op 28 januari 2011, tijdens de grote inhaalslag, schaf ik een remaster aan, waarschijnlijk uit 1989. De muziekpers liep indertijd weg met het album al was er wat kritiek in de trant van: 'wanneer legt hij die megafoon opzij en komt hij weer eens met iets écht nieuws?' Zelf vind ik het een schitterende verzameling theatrale liederen. Yesterday Is Here is misschien wel een van zijn allermooiste songs ooit.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het elfde album van Tom Waits verschijnt in 1987. De muziek van Franks Wild Years is een jaar ervoor voor het eerst te horen in een theaterstuk dat Waits en Brennan hebben gemaakt. Op het album staan zeventien liedjes geselecteerd, die qua stijl een mix zijn van Weil/Brecht, Broadwaytheatermuziek en de gebruikelijke Waitsextravaganza. Vrolijk word je er niet van, maar uiteindelijk gloort er wel een sprankje hoop tussen alle ellende door. Het instrumentarium is net zo bizar als op Swordfishtrombones. Ik koop de elpee natuurlijk als hij verschijnt in 1987 en op 28 januari 2011, tijdens de grote inhaalslag, schaf ik een remaster aan, waarschijnlijk uit 1989. De muziekpers liep indertijd weg met het album al was er wat kritiek in de trant van: 'wanneer legt hij die megafoon opzij en komt hij weer eens met iets écht nieuws?' Zelf vind ik het een schitterende verzameling theatrale liederen. Yesterday Is Here is misschien wel een van zijn allermooiste songs ooit.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2550: Tom Waits - Big Time
Het twaalfde album van Tom Waits verschijnt in 1988. Ik koop 'm niet lang nadat hij uitkomt, op 12 januari 1989, nog voordat ik een cd-speler heb. Voor Big Time heeft Tom Waits een selectie gemaakt van songs van de laatste drie soloplaten en - aangevuld met een enkel iets ouder nummer - live opgevoerd, eerst als een soort theaterachtig stuk, later als regulier rockconcert. Bewonderenswaardig hoe krachtig en soms ook fragiel de malle muziek op het podium overkomt. In een enkel geval mogen we getuige zijn van de bizarre introductieverhalen aan het begin van een lied. Big Time is een schitterend document, een waardige registratie uit een van de belangrijkste periodes in 's mans muzikale carrière.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het twaalfde album van Tom Waits verschijnt in 1988. Ik koop 'm niet lang nadat hij uitkomt, op 12 januari 1989, nog voordat ik een cd-speler heb. Voor Big Time heeft Tom Waits een selectie gemaakt van songs van de laatste drie soloplaten en - aangevuld met een enkel iets ouder nummer - live opgevoerd, eerst als een soort theaterachtig stuk, later als regulier rockconcert. Bewonderenswaardig hoe krachtig en soms ook fragiel de malle muziek op het podium overkomt. In een enkel geval mogen we getuige zijn van de bizarre introductieverhalen aan het begin van een lied. Big Time is een schitterend document, een waardige registratie uit een van de belangrijkste periodes in 's mans muzikale carrière.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2551: Tom Waits - The Early Years
Het dertiende album van Tom Waits verschijnt in 1991, aanvankelijk zonder toestemming van meneer zelf. Later komt hij op zijn weerstand terug. Het betreft hier een verzameling eerste opnames van songs waarvan er enkele later in een andere uitvoering terechtkomen op zijn debuutelpee Closing Time. Andere liederen zijn nooit eerder ergens verschenen, maar doen niet onder voor de bekendere songs. Ze tonen het ware songschrijvertalent van Waits en er zit schitterend materiaal bij. Ik koop de cd bij het verschijnen op 20 juli 1991 en deze trek ik zeer regelmatig uit de kast. Veel mensen vinden zijn latere obscure werk nogal ondoorgrondelijk; deze collectie folkjazzsongs is andere, maar niet minder briljante koek.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het dertiende album van Tom Waits verschijnt in 1991, aanvankelijk zonder toestemming van meneer zelf. Later komt hij op zijn weerstand terug. Het betreft hier een verzameling eerste opnames van songs waarvan er enkele later in een andere uitvoering terechtkomen op zijn debuutelpee Closing Time. Andere liederen zijn nooit eerder ergens verschenen, maar doen niet onder voor de bekendere songs. Ze tonen het ware songschrijvertalent van Waits en er zit schitterend materiaal bij. Ik koop de cd bij het verschijnen op 20 juli 1991 en deze trek ik zeer regelmatig uit de kast. Veel mensen vinden zijn latere obscure werk nogal ondoorgrondelijk; deze collectie folkjazzsongs is andere, maar niet minder briljante koek.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2552: Tom Waits - Bone Machine
Het vijftiende album van Tom Waits verschijnt in 1992. Het veertiende album ook, maar dat is de enige plaat van Waits die (nog) ontbreekt in mijn verzameling. (Het is de soundtrack voor de film Night On Earth.) Vond menigeen dat Waits na Franks Wild Years eens iets anders moest gaan doen dan bizarre ketelrock maken; welnu: op Bone Machine gaat hij zelfs nog een stapje verder. En het is grandioos. Dat begint al bij opener Earth Died Screaming; uitzinniger kan een Waitslied nauwelijks zijn. Daarna gaat het volop verder. Meer van dit brute gebrul over rauwe rammelrock, afgewisseld met bijzonder breekbare ballads en dronkemansliederen. Ik koop de plaat bij het verschijnen op 5 september 1992 en kan tijden geen genoeg krijgen van de maniakale muziek. Dit is wat mij betreft jarenlang een nieuw hoogtepunt in het Waitsoeuvre.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het vijftiende album van Tom Waits verschijnt in 1992. Het veertiende album ook, maar dat is de enige plaat van Waits die (nog) ontbreekt in mijn verzameling. (Het is de soundtrack voor de film Night On Earth.) Vond menigeen dat Waits na Franks Wild Years eens iets anders moest gaan doen dan bizarre ketelrock maken; welnu: op Bone Machine gaat hij zelfs nog een stapje verder. En het is grandioos. Dat begint al bij opener Earth Died Screaming; uitzinniger kan een Waitslied nauwelijks zijn. Daarna gaat het volop verder. Meer van dit brute gebrul over rauwe rammelrock, afgewisseld met bijzonder breekbare ballads en dronkemansliederen. Ik koop de plaat bij het verschijnen op 5 september 1992 en kan tijden geen genoeg krijgen van de maniakale muziek. Dit is wat mij betreft jarenlang een nieuw hoogtepunt in het Waitsoeuvre.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2553: Tom Waits - The Early Years Vol. 2
Het zestiende album van Tom Waits verschijnt in 1992. The Early Years Vol. 2 is het vervolg op The Early Years. Opnieuw betreft het hier opnamen die Waits maakte in 1972/1973 vóórdat zijn debuutplaat Closing Time uitkwam. Enkele songs staan op dat debuutalbum, op de opvolger The Heart Of Saturday Night en speelde hij op de studio-liveplaat Nighthawks At The Diner. Daarnaast vinden we spul dat nooit eerder te horen was, plus de single Blue Skies die nooit op een album terecht is gekomen. Waits zit nog in zijn folkjazzperiode en trakteert ons op een verzameling fijne melancholieke songs. Ik koop de cd op 18 januari 1993 als hij net uit is. Voor iedereen die niet zo gecharmeerd is van de latere rammelrock is dit een mooie verzameling.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het zestiende album van Tom Waits verschijnt in 1992. The Early Years Vol. 2 is het vervolg op The Early Years. Opnieuw betreft het hier opnamen die Waits maakte in 1972/1973 vóórdat zijn debuutplaat Closing Time uitkwam. Enkele songs staan op dat debuutalbum, op de opvolger The Heart Of Saturday Night en speelde hij op de studio-liveplaat Nighthawks At The Diner. Daarnaast vinden we spul dat nooit eerder te horen was, plus de single Blue Skies die nooit op een album terecht is gekomen. Waits zit nog in zijn folkjazzperiode en trakteert ons op een verzameling fijne melancholieke songs. Ik koop de cd op 18 januari 1993 als hij net uit is. Voor iedereen die niet zo gecharmeerd is van de latere rammelrock is dit een mooie verzameling.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2554: Tom Waits - The Black Rider
Het zeventiende album van Tom Waits verschijnt in 1993. Als je na Bone Machine denkt dat Waits het meest maniakale en vuige heeft uitgebracht, dan moet je die gedachte bijstellen. The Black Rider gaat nog een bizarre stap verder. Op dit album staat muziek die Waits schreef voor een theaterstuk dat is gebaseerd op de volksvertelling Der Freischütz van Johan August Apel. Voor de teksten werkte hij samen met een grote held van hem: William S. Burroughs; de inbreng van Kathleen Brennan lijkt hier beperkt. Het stuk beleefde de première in Hamburg in 1990 en is sindsdien in verschillende steden en landen uitgevoerd. Voor het album nam Waits twintig stukken in de studio op en het resultaat is even bizar als beklemmend. Er zitten weer elementen in van Weil/Brecht, donkere ballades, rauwe rock, avant-garde instrumentalen en zowaar een Russische klompendans. Onder de bijdragende muzikanten zien we veel bekende namen van eerdere platen: Greg Cohen en Ralph Carney, maar ook veel nieuwe. The Black Rider koop ik pas op 21 januari 2011, tijdens de grote inhaalslag. Sommigen zullen het meer van hetzelfde vinden; ik ervaar het als een grote absurde reis door de muziekwereld van Tom Waits.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het zeventiende album van Tom Waits verschijnt in 1993. Als je na Bone Machine denkt dat Waits het meest maniakale en vuige heeft uitgebracht, dan moet je die gedachte bijstellen. The Black Rider gaat nog een bizarre stap verder. Op dit album staat muziek die Waits schreef voor een theaterstuk dat is gebaseerd op de volksvertelling Der Freischütz van Johan August Apel. Voor de teksten werkte hij samen met een grote held van hem: William S. Burroughs; de inbreng van Kathleen Brennan lijkt hier beperkt. Het stuk beleefde de première in Hamburg in 1990 en is sindsdien in verschillende steden en landen uitgevoerd. Voor het album nam Waits twintig stukken in de studio op en het resultaat is even bizar als beklemmend. Er zitten weer elementen in van Weil/Brecht, donkere ballades, rauwe rock, avant-garde instrumentalen en zowaar een Russische klompendans. Onder de bijdragende muzikanten zien we veel bekende namen van eerdere platen: Greg Cohen en Ralph Carney, maar ook veel nieuwe. The Black Rider koop ik pas op 21 januari 2011, tijdens de grote inhaalslag. Sommigen zullen het meer van hetzelfde vinden; ik ervaar het als een grote absurde reis door de muziekwereld van Tom Waits.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2555: Tom Waits - Mule Variations
Het achttiende album van Tom Waits verschijnt in 1999. Het heeft even geduurd. In de tussenliggende jaren wordt Waits voor de derde keer vader, toert hij her en der, levert hij losse songs aan voor soundtracks en verzamelplaten voor goede doelen en trekt hij zich met Brennan terug op een of ander landgoed in California en sluit hij zich af voor de rest van de wereld. Mule Variations verschijnt op het Anti-label, een dochteronderneming van het roemruchte punkbedrijf Epitaph. Waits grijpt terug naar melancholieke songs en een wat soberder instrumentatie. De kakofonie is weg, maar eenvoudige kost is het toch niet. Zeventig minuten miserie, raadselachtige teksten, onheilspellende verhalen (What Is He Building?) en horkerige hoemparock: het is misschien wat veel van het goede. Ik koop de cd op 16 april 1999, zo ongeveer de dag dat hij verschijnt. Ondanks de enorme hoeveelheid aan materiaal is dit toch weer een heel mooie Waits.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het achttiende album van Tom Waits verschijnt in 1999. Het heeft even geduurd. In de tussenliggende jaren wordt Waits voor de derde keer vader, toert hij her en der, levert hij losse songs aan voor soundtracks en verzamelplaten voor goede doelen en trekt hij zich met Brennan terug op een of ander landgoed in California en sluit hij zich af voor de rest van de wereld. Mule Variations verschijnt op het Anti-label, een dochteronderneming van het roemruchte punkbedrijf Epitaph. Waits grijpt terug naar melancholieke songs en een wat soberder instrumentatie. De kakofonie is weg, maar eenvoudige kost is het toch niet. Zeventig minuten miserie, raadselachtige teksten, onheilspellende verhalen (What Is He Building?) en horkerige hoemparock: het is misschien wat veel van het goede. Ik koop de cd op 16 april 1999, zo ongeveer de dag dat hij verschijnt. Ondanks de enorme hoeveelheid aan materiaal is dit toch weer een heel mooie Waits.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2556: Tom Waits - Hold On
Een single. In mijn geval een cd-single, die ik koop op 16 april 1999, gelijk met het album Mule Variations waar titelnummer Hold On op staat. Big In Japan is er ook op te vinden; het is het openingsnummer. Maar Buzz Fledderjon en het ultrakorte Big Face Money dan weer niet. Voor de liefhebbers die veel van Waits willen hebben, dus. Laat ik nou zo iemand zijn. Buzz Fledderjon zullen we later nog eens terug horen (op de driedubbelaar Orphans, al heet het daar Buzz Fledderjohn). Er is zelfs een clipje bij Hold On en samen met de hoesfotografie leren we dat Waits steeds verder gaat in het bouwen van een ondoorgrondelijk imago.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Een single. In mijn geval een cd-single, die ik koop op 16 april 1999, gelijk met het album Mule Variations waar titelnummer Hold On op staat. Big In Japan is er ook op te vinden; het is het openingsnummer. Maar Buzz Fledderjon en het ultrakorte Big Face Money dan weer niet. Voor de liefhebbers die veel van Waits willen hebben, dus. Laat ik nou zo iemand zijn. Buzz Fledderjon zullen we later nog eens terug horen (op de driedubbelaar Orphans, al heet het daar Buzz Fledderjohn). Er is zelfs een clipje bij Hold On en samen met de hoesfotografie leren we dat Waits steeds verder gaat in het bouwen van een ondoorgrondelijk imago.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2557: Tom Waits - Alice
Het negentiende album van Tom Waits verschijnt in 2002. Ik koop het op 29 mei 2002. Op Alice staat de muziek die Waits maakte voor de gelijknamige opera, die in 1992 in Hamburg in première ging. Alle songs op de plaat schreef Waits samen met zijn vrouw Kathleen Brennan. Qua stijl ligt het in het verlengde van Mule Variations. Niet heel veel nieuws onder de zon, maar de uitvoering is zo intens en de songs zo goed, dat dit wel een nieuw hoogtepunt in Waits' oeuvre is. De titelsong Alice, het opzwepende Kommienezuspadt, de aangrijpende ballad Lost In The Harbour, het schurende Reeperbahn; geen enkele misser op dit album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het negentiende album van Tom Waits verschijnt in 2002. Ik koop het op 29 mei 2002. Op Alice staat de muziek die Waits maakte voor de gelijknamige opera, die in 1992 in Hamburg in première ging. Alle songs op de plaat schreef Waits samen met zijn vrouw Kathleen Brennan. Qua stijl ligt het in het verlengde van Mule Variations. Niet heel veel nieuws onder de zon, maar de uitvoering is zo intens en de songs zo goed, dat dit wel een nieuw hoogtepunt in Waits' oeuvre is. De titelsong Alice, het opzwepende Kommienezuspadt, de aangrijpende ballad Lost In The Harbour, het schurende Reeperbahn; geen enkele misser op dit album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2558: Tom Waits - Blood Money
Het twintigste album van Tom Waits verschijnt in 2002. Op dezelfde dag als Alice. Ik koop het op 29 mei 2002. Op dezelfde dag als Alice. Ook op Blood Money staan songs die Waits samen met zijn vrouw Kathleen Brennan schreef voor een theaterstuk. Woyzeck ging in 2000 in première en voor dit album nam Waits de songs op in de studio. Er zijn veel parallellen te trekken met de muziek op Alice, misschien klinkt het werk op Blood Money wat feller. Wederom weinig opzienbarends voor Waits' doen, maar ook hier is de kwaliteit van de liederen grandioos. De instrumentatie doet af en toe wat denken aan die op het uitzinnige Bone Machine. Misery Is The River Of The World, Coney Island Baby en God's Away On Business zijn wat mij betreft de hoogtepunten op dit gave album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het twintigste album van Tom Waits verschijnt in 2002. Op dezelfde dag als Alice. Ik koop het op 29 mei 2002. Op dezelfde dag als Alice. Ook op Blood Money staan songs die Waits samen met zijn vrouw Kathleen Brennan schreef voor een theaterstuk. Woyzeck ging in 2000 in première en voor dit album nam Waits de songs op in de studio. Er zijn veel parallellen te trekken met de muziek op Alice, misschien klinkt het werk op Blood Money wat feller. Wederom weinig opzienbarends voor Waits' doen, maar ook hier is de kwaliteit van de liederen grandioos. De instrumentatie doet af en toe wat denken aan die op het uitzinnige Bone Machine. Misery Is The River Of The World, Coney Island Baby en God's Away On Business zijn wat mij betreft de hoogtepunten op dit gave album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2559: Tom Waits - Real Gone
Het eenentwintigste album van Tom Waits verschijnt in 2004. Waits gooit het roer wat om; op Real Gone is geen piano te horen; de gitaar, de uitzinnige drums en de human beat box vormen de basis voor maar liefst zestien merendeel opzwepende songs. Tekstueel trekt Waits ook opvallend van leer: nooit eerder zong of brulde hij over specifiek politieke zaken. De rammelende raggitaar van oudgediende Marc Ribot is prominent aanwezig. Ik koop het album trouwens pas op 26 januari 2006. Waits toert in 2004 en 2005 uitgebreid de wereld over en trekt zich dan weer lange tijd terug op zijn landgoed. Top Of The Hill, Hoist That Rag en Make It Rain: hoort u hier mijn favorieten op dit fenomenale album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 11-11-2024 11:24:18 ]
Het eenentwintigste album van Tom Waits verschijnt in 2004. Waits gooit het roer wat om; op Real Gone is geen piano te horen; de gitaar, de uitzinnige drums en de human beat box vormen de basis voor maar liefst zestien merendeel opzwepende songs. Tekstueel trekt Waits ook opvallend van leer: nooit eerder zong of brulde hij over specifiek politieke zaken. De rammelende raggitaar van oudgediende Marc Ribot is prominent aanwezig. Ik koop het album trouwens pas op 26 januari 2006. Waits toert in 2004 en 2005 uitgebreid de wereld over en trekt zich dan weer lange tijd terug op zijn landgoed. Top Of The Hill, Hoist That Rag en Make It Rain: hoort u hier mijn favorieten op dit fenomenale album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 11-11-2024 11:24:18 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Tom waits
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd2560: Tom Waits - Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards
Het tweeëntwintigste album van Tom Waits verschijnt in 2006. Het is een uitgebreide verzameling van stukken die Waits schreef voor compilaties, filmsoudtracks en tributeplaten, met daarnaast nog een boel outtakes en wat al dies meer. Drie cd's maar liefst. Op de eerste Brawlers staat voornamelijk blues- en rock-beukwerk, op de tweede Bawlers horen we voornamelijk melancholieke ballads en de derde Bastards is hoofdzakelijk gevuld met spoken word en divers experimenteel gedoe. Ik koop een limited edition op 18 november 2011 en daar kreeg ik een vinylsingel bij met daarop twee liedjes die niet op de box staan. Gek word je ervan. Tussen de enorme hoeveelheid aan materiaal zitten ware parels. Ik kick op de uitvoering van het klassieke Goodnight Irene, maar ook het gospelachtige Take Care Of All My Children of wat dachten we van Down There By The Train? Drie uur lang genieten. Propvol meesterwerk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het tweeëntwintigste album van Tom Waits verschijnt in 2006. Het is een uitgebreide verzameling van stukken die Waits schreef voor compilaties, filmsoudtracks en tributeplaten, met daarnaast nog een boel outtakes en wat al dies meer. Drie cd's maar liefst. Op de eerste Brawlers staat voornamelijk blues- en rock-beukwerk, op de tweede Bawlers horen we voornamelijk melancholieke ballads en de derde Bastards is hoofdzakelijk gevuld met spoken word en divers experimenteel gedoe. Ik koop een limited edition op 18 november 2011 en daar kreeg ik een vinylsingel bij met daarop twee liedjes die niet op de box staan. Gek word je ervan. Tussen de enorme hoeveelheid aan materiaal zitten ware parels. Ik kick op de uitvoering van het klassieke Goodnight Irene, maar ook het gospelachtige Take Care Of All My Children of wat dachten we van Down There By The Train? Drie uur lang genieten. Propvol meesterwerk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2561: Tom Waits - Glitter And Doom Live
Het drieëntwintigste album van Tom Waits verschijnt in 2009. Geen nieuw studiowerk helaas, maar opnamen van de wereldtournee die hij met een band doet in de zomer van 2008. Veel stukken van de latere albums uit de jaren negentig natuurlijk, met als oudste Singapore (1985). Wat mij opvalt is dat hij qua stem rauwer dan ooit lijkt en dat de arrangementen weer heel anders zijn dan op de platen; sommige klinken als totaal andere songs. Op een tweede cd krijgen we een hele zwik van zijn bizarre verhalen te horen (die hij aan de piano vertelt); dertig minuten absurd gewauwel vind ik lastig doorkomen, maar ik klaag niet. Gelukkig is alles mee te lezen op de officiële website van Waits. Ik koop Glitter And Doom Live bij het verschijnen op 19 november 2009. Een mooi livedocument.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 14-11-2024 20:43:14 ]
Het drieëntwintigste album van Tom Waits verschijnt in 2009. Geen nieuw studiowerk helaas, maar opnamen van de wereldtournee die hij met een band doet in de zomer van 2008. Veel stukken van de latere albums uit de jaren negentig natuurlijk, met als oudste Singapore (1985). Wat mij opvalt is dat hij qua stem rauwer dan ooit lijkt en dat de arrangementen weer heel anders zijn dan op de platen; sommige klinken als totaal andere songs. Op een tweede cd krijgen we een hele zwik van zijn bizarre verhalen te horen (die hij aan de piano vertelt); dertig minuten absurd gewauwel vind ik lastig doorkomen, maar ik klaag niet. Gelukkig is alles mee te lezen op de officiële website van Waits. Ik koop Glitter And Doom Live bij het verschijnen op 19 november 2009. Een mooi livedocument.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 14-11-2024 20:43:14 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2562: Tom Waits - Bad As Me
Het vierentwintigste album van Tom Waits verschijnt in 2011. Op Bad As Me gaat Waits ouderwets tekeer met zijn rammelrock en een enkele gevoelige ballad. Niet heel verrassend en ook niets nieuws onder de zon, maar uitermate onderhoudend. Ik koop de limited en deluxe editie op 21 oktober 2011 als de plaat verschijnt. Het deluxe zit 'm in een boekwerk en een tweede cd met daarop nog drie liedjes die het reguliere album niet haalden. Ze hadden qua speeltijd (vierenveertig en negen minuten) makkelijk op één schijfje gekund. Gék word je ervan. Na Bad As Me wordt het héél stil rond Tom Waits. Er verschijnt helemaal niets meer of het moeten heruitgaven zijn van eerdere albums (al dan niet op vinyl). Af en toe plopt er op de sociale mediakanalen een foto op en er gaan geruchten dat de man nieuwe muziek aan het opnemen is. Ik hoop het. Ondertussen is hij bijna vijfenzeventig; de tijd begint te dringen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Het vierentwintigste album van Tom Waits verschijnt in 2011. Op Bad As Me gaat Waits ouderwets tekeer met zijn rammelrock en een enkele gevoelige ballad. Niet heel verrassend en ook niets nieuws onder de zon, maar uitermate onderhoudend. Ik koop de limited en deluxe editie op 21 oktober 2011 als de plaat verschijnt. Het deluxe zit 'm in een boekwerk en een tweede cd met daarop nog drie liedjes die het reguliere album niet haalden. Ze hadden qua speeltijd (vierenveertig en negen minuten) makkelijk op één schijfje gekund. Gék word je ervan. Na Bad As Me wordt het héél stil rond Tom Waits. Er verschijnt helemaal niets meer of het moeten heruitgaven zijn van eerdere albums (al dan niet op vinyl). Af en toe plopt er op de sociale mediakanalen een foto op en er gaan geruchten dat de man nieuwe muziek aan het opnemen is. Ik hoop het. Ondertussen is hij bijna vijfenzeventig; de tijd begint te dringen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Heerlijk heb dezelfde met extra singlequote:
bazbo cd2560: Tom Waits - Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards
[ afbeelding ]
Het tweeëntwintigste album van Tom Waits verschijnt in 2006. Het is een uitgebreide verzameling van stukken die Waits schreef voor compilaties, filmsoudtracks en tributeplaten, met daarnaast nog een boel outtakes en wat al dies meer. Drie cd's maar liefst. Op de eerste Brawlers staat voornamelijk blues- en rock-beukwerk, op de tweede Bawlers horen we voornamelijk melancholieke ballads en de derde Bastards is hoofdzakelijk gevuld met spoken word en divers experimenteel gedoe. Ik koop een limited edition op 18 november 2011 en daar kreeg ik een vinylsingel bij met daarop twee liedjes die niet op de box staan. Gek word je ervan. Tussen de enorme hoeveelheid aan materiaal zitten ware parels. Ik kick op de uitvoering van het klassieke Goodnight Irene, maar ook het gospelachtige Take Care Of All My Children of wat dachten we van Down There By The Train? Drie uur lang genieten. Propvol meesterwerk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd2563: Tom Waits - Romeo Bleeding - Live From Austin
Dit onofficiële album van Tom Waits verschijnt in 2009 en ik vind het ergens op 6 april van het jaar. Het behelst opnamen van een concert dat meneer Waits gaf op 5 december 1978, na het uitkomen van Blue Valentine dus. Het geluid is niet al te best, maar na even doorzetten is het gebodene toch genietbaar. In verschillende medleys komen stukken van Small Change, Blue Valentine en Foreign Affairs voorbij. Onlangs ontdekte ik dat deze illegale cd het geluid bevat van een (eveneens illegale) dvd; er zijn dus filmbeelden van het concert. Hoewel incompleet geeft dit document toch een aardige indruk van hoe een concert van Tom Waits in die tijd is geweest.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Dit onofficiële album van Tom Waits verschijnt in 2009 en ik vind het ergens op 6 april van het jaar. Het behelst opnamen van een concert dat meneer Waits gaf op 5 december 1978, na het uitkomen van Blue Valentine dus. Het geluid is niet al te best, maar na even doorzetten is het gebodene toch genietbaar. In verschillende medleys komen stukken van Small Change, Blue Valentine en Foreign Affairs voorbij. Onlangs ontdekte ik dat deze illegale cd het geluid bevat van een (eveneens illegale) dvd; er zijn dus filmbeelden van het concert. Hoewel incompleet geeft dit document toch een aardige indruk van hoe een concert van Tom Waits in die tijd is geweest.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2564: Marvin Ayres - Harmogram Suite
Marvin Ayres? Nooit van gehoord. Tot iemand ergens online mij in 2024 attent maakt op zijn album Harmogram Suite. Ik beluister een paar minuten op een online streamingsdienst en weet dan: kopen. Op 11 november 2024 is mijn bestelling bij een plaatselijke platenwinkel binnen. Marvin Ayres is een Brits kunstenaar, componist, violist en cellist. Diverse installaties en muziekprojecten heeft hij op zijn naam staan. Op Harmogram Suite heeft hij zijn cello als uitgangspunt genomen. Langgerekte tonen heeft hij tientallen keren over elkaar heen opgenomen, waardoor een soort muzikaal hologram ontstaat. Op de cd staan de vijf delen van de suite, aangevuld met een ander kort stuk Lament. Er is een dvd meegeleverd, waarop de suite in surround is gemixt, hetgeen het idee van meerdimensionaal versterkt. Intregerende soundscapes, muzikale wolkendekens, nauwelijks in een categorie onder te brengen: minimalisme, klassiek, ambient, avant-garde, zeg het maar. Ik zeg: prachtig.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Marvin Ayres? Nooit van gehoord. Tot iemand ergens online mij in 2024 attent maakt op zijn album Harmogram Suite. Ik beluister een paar minuten op een online streamingsdienst en weet dan: kopen. Op 11 november 2024 is mijn bestelling bij een plaatselijke platenwinkel binnen. Marvin Ayres is een Brits kunstenaar, componist, violist en cellist. Diverse installaties en muziekprojecten heeft hij op zijn naam staan. Op Harmogram Suite heeft hij zijn cello als uitgangspunt genomen. Langgerekte tonen heeft hij tientallen keren over elkaar heen opgenomen, waardoor een soort muzikaal hologram ontstaat. Op de cd staan de vijf delen van de suite, aangevuld met een ander kort stuk Lament. Er is een dvd meegeleverd, waarop de suite in surround is gemixt, hetgeen het idee van meerdimensionaal versterkt. Intregerende soundscapes, muzikale wolkendekens, nauwelijks in een categorie onder te brengen: minimalisme, klassiek, ambient, avant-garde, zeg het maar. Ik zeg: prachtig.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2565: Beardfish - Songs For Beating Hearts
Beardfish gaf er negen jaar geleden de brui aan. Er was spanning tussen de bandleden onderling, niet in het minst veroorzaakt doordat de wereldwijde doorbraak er maar niet leek te komen. En dat terwijl de Zweedse groep op dat moment acht redelijk succesvolle albums had uitgebracht en tijdens tournees de zalen plat speelde met hun virtuoze en aanstekelijke progrock. Frontman en componist Rikard Sjöblom startte een solocarrière, haalde zijn jeugdproject (ook solo) Gungfly uit de kast en sloot zich aan bij Big Big Train. Dus wat schetst mijn verbazing als begin 2024 het bericht komt dat Beardfish weer in de studio is om een nieuw album op te nemen? De vier heren hebben de spanning overwonnen en komen doodleuk met een plaat die klinkt of er nooit iets aan de hand geweest is. Eén verschil: de muziek klinkt meer gefocust, de muzikale grappen en grollen zijn wat weg zonder dat het onmiskenbare Beardfishgeluid is verdwenen. Het begint al gelijk goed met Ecotone, kennelijk een verdere uitwerking van een oud stuk van Sjöblom, gezien het extra stuk Ecotone - Norrsken 1982 aan het eind van het album. Na de opener volgt het centrale werk Out In The Open, een vijfdeling werk dat een dikke twintig minuten duurt en geen moment verveelt. Beating Hearts begint akoestisch, maar bouwt op naar een stevige apotheose. In The Autumn is dan het echte rustpunt in de vorm van een sfeervolle ballad en Torrential Downpour sluit het album waardig af. De band klinkt gedreven, vol energie en vuur en de mannen lijken er weer lol in te hebben. Songs For Beating Hearts verschijnt op 1 november 2024 en ik koop 'm op 4 november 2024. Dit is een grandioos goede plaat!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Beardfish gaf er negen jaar geleden de brui aan. Er was spanning tussen de bandleden onderling, niet in het minst veroorzaakt doordat de wereldwijde doorbraak er maar niet leek te komen. En dat terwijl de Zweedse groep op dat moment acht redelijk succesvolle albums had uitgebracht en tijdens tournees de zalen plat speelde met hun virtuoze en aanstekelijke progrock. Frontman en componist Rikard Sjöblom startte een solocarrière, haalde zijn jeugdproject (ook solo) Gungfly uit de kast en sloot zich aan bij Big Big Train. Dus wat schetst mijn verbazing als begin 2024 het bericht komt dat Beardfish weer in de studio is om een nieuw album op te nemen? De vier heren hebben de spanning overwonnen en komen doodleuk met een plaat die klinkt of er nooit iets aan de hand geweest is. Eén verschil: de muziek klinkt meer gefocust, de muzikale grappen en grollen zijn wat weg zonder dat het onmiskenbare Beardfishgeluid is verdwenen. Het begint al gelijk goed met Ecotone, kennelijk een verdere uitwerking van een oud stuk van Sjöblom, gezien het extra stuk Ecotone - Norrsken 1982 aan het eind van het album. Na de opener volgt het centrale werk Out In The Open, een vijfdeling werk dat een dikke twintig minuten duurt en geen moment verveelt. Beating Hearts begint akoestisch, maar bouwt op naar een stevige apotheose. In The Autumn is dan het echte rustpunt in de vorm van een sfeervolle ballad en Torrential Downpour sluit het album waardig af. De band klinkt gedreven, vol energie en vuur en de mannen lijken er weer lol in te hebben. Songs For Beating Hearts verschijnt op 1 november 2024 en ik koop 'm op 4 november 2024. Dit is een grandioos goede plaat!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2566: Steve Howe - Guitarscape
Waar deze oude rot in het vak de tijd en überhaupt het allemaal vandaan haalt, is me een raadsel. Zijn tweede soloalbum dit jaar verschijnt begin oktober 2024 en sinds 4 november 2024 is het regelmatig in mijn speler te vinden. De aanleiding voor Guitarscape is tamelijk basaal: Steve Howe schafte zichzelf een nieuw keyboard aan en al experimenterende ermee ontstonden de funderingen voor veertien korte composities. Niet dat het een toetsenalbum is geworden; integendeel. Op Guitarscape laat Howe vooral weer horen wat een begenadigd gitarist hij is. In nog geen veertig minuten krijgen we veertien instrumentale klankschilderijtjes voor de kiezen, van jazzy tot prog, van rockend tot verstild en altijd pakkend en inventief. Hoogst aangenaam.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Waar deze oude rot in het vak de tijd en überhaupt het allemaal vandaan haalt, is me een raadsel. Zijn tweede soloalbum dit jaar verschijnt begin oktober 2024 en sinds 4 november 2024 is het regelmatig in mijn speler te vinden. De aanleiding voor Guitarscape is tamelijk basaal: Steve Howe schafte zichzelf een nieuw keyboard aan en al experimenterende ermee ontstonden de funderingen voor veertien korte composities. Niet dat het een toetsenalbum is geworden; integendeel. Op Guitarscape laat Howe vooral weer horen wat een begenadigd gitarist hij is. In nog geen veertig minuten krijgen we veertien instrumentale klankschilderijtjes voor de kiezen, van jazzy tot prog, van rockend tot verstild en altijd pakkend en inventief. Hoogst aangenaam.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2567: King Crimson - Sheltering Skies - Live In Fréjus, August 27th, 1982
De muziek van King Crimson uit de begin jaren tachtig is momenteel zeer actueel: Adrian Belew en Tony Levin hebben de zegen gekregen van baas Robert Fripp en spelen momenteel (oktober/november 2024) onder de naam Beat de zalen in de Verenigde staten plat met de stukken van de elpees Discipline (1981), Beat (1982) en Three Of A Perfect Pair (1984). In de gelederen overigens niet Bill Bruford en Fripp, maar Danny Carey en Steve Vai (!). In september van 2024 verschijnt dit cd'tje met daarop het concert dat King Crimson gaf op 27 augustus 1982 tijdens een openluchtfestival in Fréjus. Daarmee lift het dus mee op de actualiteit van de Beat-tour van Belew en Levin. Echt nieuw zijn de opnamen op de cd niet; halverwege de jaren tachtig kwam er al een videoband uit met daarop dit concert (die band staat ergens hoog in de kast op een plank hiero) en later verscheen het op dvd. Op cd was het echter nog niet te horen, dus is dit een leuk ding om aan te schaffen en dat doe ik dan ook op 28 oktober 2024. De band heeft in 1982 de moeizaam tot stand gekomen tweede plaat met dezelfde bezetting uitgebracht en we krijgen er wat stukken van te horen (Neal And Jack And Me, Waiting Man en Heartbeat), maar de nadruk blijft toch nog liggen op het nauwelijks te overtreffen materiaal van Discipline. Bijna de gehele plaat krijgt hier een livevertolking. De twee buitenbeentjes uit het verre verleden (Larks Tongues In Aspic Part Two en Red) vormen de verademing voor de liefhebbers van het oudere werk. Omdat er nog wat ruimte over was op de cd, krijgen we ook nog een toegift in de vorm van een tweede versie van The Sheltering Sky, nu opgenomen in Cap d'Agde, een dag eerder op 26 augustus 1982. Het geluid is allemaal redelijk tot goed en het spel is zoals we gewend zijn subliem. Aanrader voor de kenners en verzamelaars.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
De muziek van King Crimson uit de begin jaren tachtig is momenteel zeer actueel: Adrian Belew en Tony Levin hebben de zegen gekregen van baas Robert Fripp en spelen momenteel (oktober/november 2024) onder de naam Beat de zalen in de Verenigde staten plat met de stukken van de elpees Discipline (1981), Beat (1982) en Three Of A Perfect Pair (1984). In de gelederen overigens niet Bill Bruford en Fripp, maar Danny Carey en Steve Vai (!). In september van 2024 verschijnt dit cd'tje met daarop het concert dat King Crimson gaf op 27 augustus 1982 tijdens een openluchtfestival in Fréjus. Daarmee lift het dus mee op de actualiteit van de Beat-tour van Belew en Levin. Echt nieuw zijn de opnamen op de cd niet; halverwege de jaren tachtig kwam er al een videoband uit met daarop dit concert (die band staat ergens hoog in de kast op een plank hiero) en later verscheen het op dvd. Op cd was het echter nog niet te horen, dus is dit een leuk ding om aan te schaffen en dat doe ik dan ook op 28 oktober 2024. De band heeft in 1982 de moeizaam tot stand gekomen tweede plaat met dezelfde bezetting uitgebracht en we krijgen er wat stukken van te horen (Neal And Jack And Me, Waiting Man en Heartbeat), maar de nadruk blijft toch nog liggen op het nauwelijks te overtreffen materiaal van Discipline. Bijna de gehele plaat krijgt hier een livevertolking. De twee buitenbeentjes uit het verre verleden (Larks Tongues In Aspic Part Two en Red) vormen de verademing voor de liefhebbers van het oudere werk. Omdat er nog wat ruimte over was op de cd, krijgen we ook nog een toegift in de vorm van een tweede versie van The Sheltering Sky, nu opgenomen in Cap d'Agde, een dag eerder op 26 augustus 1982. Het geluid is allemaal redelijk tot goed en het spel is zoals we gewend zijn subliem. Aanrader voor de kenners en verzamelaars.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2568: Gijs Levelt Spoken Quartet - Bustle
Dit is het tweede soloalbum van Gijs Levelt (die we kennen van de Amsterdam Klezmer Band). Op zijn eerteling Spoken deed hij alles zelf: hij stuurde zijn trompet door allerlei effecten, daarmee een tapijt leggend waarover hij dan weer kon soleren. Op deze tweede plaat (die hij uitbrengt onder de naam Gijs Levelt Spoken Quartet) bewerkt en herinterpreteert hij dit materiaal door het uit te laten voeren door een band. Dat geeft een mooie organische en ruimtelijke atmosfeer aan de muziek. Levelt noemt als inspratiebronnen Miles Davis, Nils Petter Molvaer, Nicholas Payton, Roy Hargrove, Maurice Brown, Cuong Vu en (ook gij, Brutus?) Jon Hassell. Een van de stukken heet dan ook provocerend Jon en daarin voert dat schurende trompetgeluid de boventoon. Maar er is meer. Bij vlagen is het heerlijk jazzy, soms lekker vaag en dan weer uitermate opzwepend. Ik koop Bustle op 12 oktober 2024 als de Amsterdam Klezmer Band speelt in Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Na afloop spreek ik Gijs (toffe vogel, trouwens) en ik vraag hem of hij cd's bij zich heeft. Hij rent naar de kleedkamer en komt terug met dit tweede album, dat ik een fraai werkstuk vind.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Dit is het tweede soloalbum van Gijs Levelt (die we kennen van de Amsterdam Klezmer Band). Op zijn eerteling Spoken deed hij alles zelf: hij stuurde zijn trompet door allerlei effecten, daarmee een tapijt leggend waarover hij dan weer kon soleren. Op deze tweede plaat (die hij uitbrengt onder de naam Gijs Levelt Spoken Quartet) bewerkt en herinterpreteert hij dit materiaal door het uit te laten voeren door een band. Dat geeft een mooie organische en ruimtelijke atmosfeer aan de muziek. Levelt noemt als inspratiebronnen Miles Davis, Nils Petter Molvaer, Nicholas Payton, Roy Hargrove, Maurice Brown, Cuong Vu en (ook gij, Brutus?) Jon Hassell. Een van de stukken heet dan ook provocerend Jon en daarin voert dat schurende trompetgeluid de boventoon. Maar er is meer. Bij vlagen is het heerlijk jazzy, soms lekker vaag en dan weer uitermate opzwepend. Ik koop Bustle op 12 oktober 2024 als de Amsterdam Klezmer Band speelt in Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Na afloop spreek ik Gijs (toffe vogel, trouwens) en ik vraag hem of hij cd's bij zich heeft. Hij rent naar de kleedkamer en komt terug met dit tweede album, dat ik een fraai werkstuk vind.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2569: Tony Levin - Bringing It Back To The Bass
De titel doet vermoeden dat we hier louter bas horen. Dat is niet het geval. Integendeel; de lijst met gastmuzikanten is enorm. De bas blijkt de basis te vormen van de veertien composities die Tony Levin ons hier voorschotelt. Naast de hoeveelheid gastmuzikanten is ook de diversiteit aan stijlen groot. Rock, pop, prog, soul, jazz, acapella, enzovoorts. Fijn dat Levin na veel jaren weer eens met een soloplaat komt. Hij verschijnt in 2024 en ik koop 'm gelijk op 28 oktober 2024. O en dat lijstje met gastmuzikanten? Hou je vast: Alex Foster, Pete Levin, Manu Katché, Dominique Miller, Jerry Marotta, Steve Hunter, Larry Fast, Jeremy Stacey, Markus Reuter, Steve Gadd, Gary Husband., L.Shankar, Pat Mastellotto, David Torn, Robert Fripp en nogal wat meer. Vette krent, dit album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
De titel doet vermoeden dat we hier louter bas horen. Dat is niet het geval. Integendeel; de lijst met gastmuzikanten is enorm. De bas blijkt de basis te vormen van de veertien composities die Tony Levin ons hier voorschotelt. Naast de hoeveelheid gastmuzikanten is ook de diversiteit aan stijlen groot. Rock, pop, prog, soul, jazz, acapella, enzovoorts. Fijn dat Levin na veel jaren weer eens met een soloplaat komt. Hij verschijnt in 2024 en ik koop 'm gelijk op 28 oktober 2024. O en dat lijstje met gastmuzikanten? Hou je vast: Alex Foster, Pete Levin, Manu Katché, Dominique Miller, Jerry Marotta, Steve Hunter, Larry Fast, Jeremy Stacey, Markus Reuter, Steve Gadd, Gary Husband., L.Shankar, Pat Mastellotto, David Torn, Robert Fripp en nogal wat meer. Vette krent, dit album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2570: John Metcalfe - Tree
John Metcalfe, de Britse bandleider, violist, componist en arrangeur, leer ik kennen in 2010 als hij de orkestraties verzorgt van het album Scratch My Back (Peter Gabriel). In september 2010 zie ik hem in levenden lijve het orkest dirigeren dat Gabriel begeleidt tijdens diens concert in het Gelredome in Arnhem. Tree is zijn zevende soloalbum en het is geïnspireerd op bomen (goh). Gretig maakt hij gebruik van een orkest, hij laat langgerekte tonen aanzwellen en weer in volume afzakken, er komen af en toe gruwelijk mooie melodieën boven, er ontstaan diverse lagen en het resulteert in een soort orkestraal soort soundscapes. De plaat verschijnt eind 2023 op Gabriels Real World label en pas op 28 oktober 2024 heb ik een exemplaar in handen. Het is het wachten meer dan waard. Adembenemend mooi.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Metcalfe, de Britse bandleider, violist, componist en arrangeur, leer ik kennen in 2010 als hij de orkestraties verzorgt van het album Scratch My Back (Peter Gabriel). In september 2010 zie ik hem in levenden lijve het orkest dirigeren dat Gabriel begeleidt tijdens diens concert in het Gelredome in Arnhem. Tree is zijn zevende soloalbum en het is geïnspireerd op bomen (goh). Gretig maakt hij gebruik van een orkest, hij laat langgerekte tonen aanzwellen en weer in volume afzakken, er komen af en toe gruwelijk mooie melodieën boven, er ontstaan diverse lagen en het resulteert in een soort orkestraal soort soundscapes. De plaat verschijnt eind 2023 op Gabriels Real World label en pas op 28 oktober 2024 heb ik een exemplaar in handen. Het is het wachten meer dan waard. Adembenemend mooi.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2571: Ozric Tentacles - Space For The Earth
Space For The Earth is het 12.354e album van Ozric Tentacles. Het verschijnt in 2020 en ik koop dan een exemplaar. Maar verroest, in het najaar van 2024 komt er een herziene versie met daarop een extra stuk. Normaal gesproken zou ik zeggen: 'Bekijk het maar', maar het gaat om een extra liedje dat drieëndertig minuten en vierendertig seconden duurt. En dus moet ik wel. Gék word ik ervan. Gelukkig valt de aankoopprijs mede als ik 'm op 28 oktober 2024 afreken. Space For The Earth bevat de vertrouwde instrumentale electroethnospaceprogrock die we van de Ozrics gewend zijn. Het dus dik half uur durende Six Worlds... (An Unusual Journey) voegt daar weinig nieuws aan toe, maar het is allemaal wel verdomde lekker.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Space For The Earth is het 12.354e album van Ozric Tentacles. Het verschijnt in 2020 en ik koop dan een exemplaar. Maar verroest, in het najaar van 2024 komt er een herziene versie met daarop een extra stuk. Normaal gesproken zou ik zeggen: 'Bekijk het maar', maar het gaat om een extra liedje dat drieëndertig minuten en vierendertig seconden duurt. En dus moet ik wel. Gék word ik ervan. Gelukkig valt de aankoopprijs mede als ik 'm op 28 oktober 2024 afreken. Space For The Earth bevat de vertrouwde instrumentale electroethnospaceprogrock die we van de Ozrics gewend zijn. Het dus dik half uur durende Six Worlds... (An Unusual Journey) voegt daar weinig nieuws aan toe, maar het is allemaal wel verdomde lekker.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2572: Trojka - Strobemørke
Trojka is een Noors kwartet. Ik lees een recensie van hun laatste album Strobemørke in een tijdschrift en besluit om een klein stukje op een online streamingsdienst te beluisteren. Na een paar minuten weet ik dat ik naar een plaatselijke platenwinkel moet en op 28 oktober 2024 schaf ik de cd aan. De groep maakt een beetje vreemd soort maar aanstekelijke mix van pop, rock, prog en jazz. Voeg daarbij nog eens dat de zang in het Noors is en de interessante luisterervaring is een feit. Bij vlagen is het super catchy (Aldri/Alltid, Parasitt en Romvesen) en bij andere vlagen gaat het heerlijk Zappaiaans over de top (Satans Disko). Niet twijfelen: beluisteren!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Trojka is een Noors kwartet. Ik lees een recensie van hun laatste album Strobemørke in een tijdschrift en besluit om een klein stukje op een online streamingsdienst te beluisteren. Na een paar minuten weet ik dat ik naar een plaatselijke platenwinkel moet en op 28 oktober 2024 schaf ik de cd aan. De groep maakt een beetje vreemd soort maar aanstekelijke mix van pop, rock, prog en jazz. Voeg daarbij nog eens dat de zang in het Noors is en de interessante luisterervaring is een feit. Bij vlagen is het super catchy (Aldri/Alltid, Parasitt en Romvesen) en bij andere vlagen gaat het heerlijk Zappaiaans over de top (Satans Disko). Niet twijfelen: beluisteren!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2573: Supersister - The Elton Dean Sessions
Oeps. In 1973 heeft Supersister een probleem. Saxofonist Charlie Mariano is opgestapt en vervanger Rob Kruisman blijft slechts voor een paar concerten. Robert Jan Stips weet plots contact te leggen met ene Elton Dean, de legendarische saxofonist die dan bekend is van zijn werk voor Soft Machine, Keith Tippett, Kevin Ayers, Robert Wyatt, Alexis Korner en nog zo wat meer namen. Tot zijn stomme verbazing stemt Dean in met een tour en zo ontstaat de unieke Supersistersamenstelling van Stips, Ron van Eck, Herman van Boeijen en Elton Dean. Het repertoire tijdens die tour is geheel anders dan het publiek van Supersister gewend is: nauwelijks complete composities van de platen, maar bovenal improvisaties op thema's. Van een optreden in 1974 duiken opnames op en die verschijnen in oktober 2024. Ik koop The Elton Dean Sessions bij het verschijnen op 21 oktober 2024. Het geluid is alleszins redelijk. De enige herkenbare stukjes zijn een flard van Judy Goes On Holiday en Babylon; voor de rest zijn het improvisaties die bij vlagen wel heel erg klinken als Soft Machine. De band (of Stips) heeft dit zelf ook door: stukken heten Soft Sister of Super Machine. Ik vind het allemaal niet erg, want dit plaatje geeft een grandioze kijk in een nauwelijks gedocumenteerde fase van Supersister.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Oeps. In 1973 heeft Supersister een probleem. Saxofonist Charlie Mariano is opgestapt en vervanger Rob Kruisman blijft slechts voor een paar concerten. Robert Jan Stips weet plots contact te leggen met ene Elton Dean, de legendarische saxofonist die dan bekend is van zijn werk voor Soft Machine, Keith Tippett, Kevin Ayers, Robert Wyatt, Alexis Korner en nog zo wat meer namen. Tot zijn stomme verbazing stemt Dean in met een tour en zo ontstaat de unieke Supersistersamenstelling van Stips, Ron van Eck, Herman van Boeijen en Elton Dean. Het repertoire tijdens die tour is geheel anders dan het publiek van Supersister gewend is: nauwelijks complete composities van de platen, maar bovenal improvisaties op thema's. Van een optreden in 1974 duiken opnames op en die verschijnen in oktober 2024. Ik koop The Elton Dean Sessions bij het verschijnen op 21 oktober 2024. Het geluid is alleszins redelijk. De enige herkenbare stukjes zijn een flard van Judy Goes On Holiday en Babylon; voor de rest zijn het improvisaties die bij vlagen wel heel erg klinken als Soft Machine. De band (of Stips) heeft dit zelf ook door: stukken heten Soft Sister of Super Machine. Ik vind het allemaal niet erg, want dit plaatje geeft een grandioze kijk in een nauwelijks gedocumenteerde fase van Supersister.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2474: Adam Wakeman - Soliloquy
Rick Wakeman is een grote muziekheld van mij (wacht maar). De toetsenist, vooral bekend van zijn werk voor de groep Yes (wacht maar) verrast in 1992 vriend en vijand met een plaat die hij samen met zijn zoon heeft gemaakt. In datzelfde jaar gaat hij met deze jongeman ook op tournee en de spetters vliegen ervan af. Adam is de tweede zoon en ook al zo'n meester op de toetsen. In januari en februari 1993 mag hij gebruik maken van de studio van zijn vader en niet veel later verschijnt Soliloquy, dat ik koop op 27 juli 1993. De dan achttienjarige jongeman Wakeman heeft alle elf nummers geschreven, hij speelt toetsen en zingt en heeft het album ook nog eens geproduceerd. Wat zal ik ervan zeggen? Ik had allerlei instrumentale freakstukken verwacht, maar nee. In plaats daarvan elf toegankelijke songs; de helft valt onder de rock te scharen en de andere helft bestaat uit ballads. Wakeman zet bassist Andy Herbert en gitarist John Lovell in en heeft daarnaast Tony Fernandez (uit de band van zijn vader) bereid gevonden de drumpartijen in te spelen. Het moge geen verrassing zijn dat het geluid van zijn toetsen klinkt als dat van zijn vader. Wakeman heeft een opvallend doorleefde stem voor iemand van zijn leeftijd; dat valt zeker op tijdens de wat zwaarmoedige ballads. Mij lijkt het in 1993 een solodebuut dat veel belooft voor een toekomst in de muziek. De keuze om niet in dezelfde stijl als die van zijn vader te spelen is bewonderenswaardig. Soliloquy is geen hoogvlieger, maar een degelijk en heel aardig album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman is een grote muziekheld van mij (wacht maar). De toetsenist, vooral bekend van zijn werk voor de groep Yes (wacht maar) verrast in 1992 vriend en vijand met een plaat die hij samen met zijn zoon heeft gemaakt. In datzelfde jaar gaat hij met deze jongeman ook op tournee en de spetters vliegen ervan af. Adam is de tweede zoon en ook al zo'n meester op de toetsen. In januari en februari 1993 mag hij gebruik maken van de studio van zijn vader en niet veel later verschijnt Soliloquy, dat ik koop op 27 juli 1993. De dan achttienjarige jongeman Wakeman heeft alle elf nummers geschreven, hij speelt toetsen en zingt en heeft het album ook nog eens geproduceerd. Wat zal ik ervan zeggen? Ik had allerlei instrumentale freakstukken verwacht, maar nee. In plaats daarvan elf toegankelijke songs; de helft valt onder de rock te scharen en de andere helft bestaat uit ballads. Wakeman zet bassist Andy Herbert en gitarist John Lovell in en heeft daarnaast Tony Fernandez (uit de band van zijn vader) bereid gevonden de drumpartijen in te spelen. Het moge geen verrassing zijn dat het geluid van zijn toetsen klinkt als dat van zijn vader. Wakeman heeft een opvallend doorleefde stem voor iemand van zijn leeftijd; dat valt zeker op tijdens de wat zwaarmoedige ballads. Mij lijkt het in 1993 een solodebuut dat veel belooft voor een toekomst in de muziek. De keuze om niet in dezelfde stijl als die van zijn vader te spelen is bewonderenswaardig. Soliloquy is geen hoogvlieger, maar een degelijk en heel aardig album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2575: Adam Wakeman - 100 Years Overtime
Adam Wakeman is in 1993 net zo'n druk baasje als zijn vader. Samen met zijn vader brengt hij in 1993/1994 maar liefst vier platen uit en zelf buigt hij zich over zijn tweede soloplaat. Die verschijnt in 1994 en ik koop 'm op 27 januari 1996, als hij dan eindelijk in een plaatselijke platenwinkel ligt. Op 100 Years Overtime verrast de dan negentienjarige niet; hij zet de lijn van zijn eerste soloplaat voort. Gitarist John Lovell is weer van de partij en voor de rest doet Wakeman alles zelf: muziek, teksten, zang, toetsen, aanvullende gitaren en productie. Drummer Tony Fernandez is helaas niet beschikbaar; de drumpartijen komen uit de elektronische box die Wakeman programmeert. Voor incidentele afwisseling in het geluid zorgen gastmuzikanten op trompet en didgeridoo. Het repertoire is niet heel erg avontuurlijk: wederom krijgen we twaalf nauwelijks in het oor springende rocksongs en ballads. Het is degelijk en nog altijd razend knap voor zo'n jonge muzikant, maar wat vlak en belegen en echt spetteren doet het niet.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Adam Wakeman is in 1993 net zo'n druk baasje als zijn vader. Samen met zijn vader brengt hij in 1993/1994 maar liefst vier platen uit en zelf buigt hij zich over zijn tweede soloplaat. Die verschijnt in 1994 en ik koop 'm op 27 januari 1996, als hij dan eindelijk in een plaatselijke platenwinkel ligt. Op 100 Years Overtime verrast de dan negentienjarige niet; hij zet de lijn van zijn eerste soloplaat voort. Gitarist John Lovell is weer van de partij en voor de rest doet Wakeman alles zelf: muziek, teksten, zang, toetsen, aanvullende gitaren en productie. Drummer Tony Fernandez is helaas niet beschikbaar; de drumpartijen komen uit de elektronische box die Wakeman programmeert. Voor incidentele afwisseling in het geluid zorgen gastmuzikanten op trompet en didgeridoo. Het repertoire is niet heel erg avontuurlijk: wederom krijgen we twaalf nauwelijks in het oor springende rocksongs en ballads. Het is degelijk en nog altijd razend knap voor zo'n jonge muzikant, maar wat vlak en belegen en echt spetteren doet het niet.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2576: Adam Wakeman - Neurasthenia
In de tien jaren die volgen is Adam Wakeman vooral bezig met het op de muzikale kaart zetten van zijn band Jeronimo Road, waarmee hij een album maakt (zie aldaar) en toert. Daarnaast maakt hij nog een zwik platen samen met zijn vader, veelal piano georiënteerd. Ook maakt hij een serie van drie cd's met daarop ontspannende muziek, de Real World Trilogy, helaas (nog) niet in mijn bezit. En dan in 2003 doet hij opnieuw van zich horen met dit rockalbum. Ik koop het op 5 april 2019 bij hem persoonlijk, na afloop van een intiem concert dat hij geeft samen met Damian Wilson in Arnhem. Op Neurasthenia zet hij bassist Steve Davis, drummer Richard Brook en achtergrondzangeres Jo Knight in; de zang, gitaren, toetsen, composities, teksten en productie verzorgt hij zelf. Wakeman is muzikaal duidelijk volwassener geworden en dat horen we terug op deze gedegen en afwisselend klinkende plaat vol fijne rocksongs, hier en daar een wat rustiger nummer en af en toe ook lekkere synthesizererupties.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
In de tien jaren die volgen is Adam Wakeman vooral bezig met het op de muzikale kaart zetten van zijn band Jeronimo Road, waarmee hij een album maakt (zie aldaar) en toert. Daarnaast maakt hij nog een zwik platen samen met zijn vader, veelal piano georiënteerd. Ook maakt hij een serie van drie cd's met daarop ontspannende muziek, de Real World Trilogy, helaas (nog) niet in mijn bezit. En dan in 2003 doet hij opnieuw van zich horen met dit rockalbum. Ik koop het op 5 april 2019 bij hem persoonlijk, na afloop van een intiem concert dat hij geeft samen met Damian Wilson in Arnhem. Op Neurasthenia zet hij bassist Steve Davis, drummer Richard Brook en achtergrondzangeres Jo Knight in; de zang, gitaren, toetsen, composities, teksten en productie verzorgt hij zelf. Wakeman is muzikaal duidelijk volwassener geworden en dat horen we terug op deze gedegen en afwisselend klinkende plaat vol fijne rocksongs, hier en daar een wat rustiger nummer en af en toe ook lekkere synthesizererupties.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2577: Adam Wakeman - A Handful Of Memories
Ondanks dat hij een zeer bezige baas is in de muziek, komt er geen nieuw solowerk van Adam Wakeman. Hij heeft (met Damian Wilson en Lee Pomeroy) een eigen rockband Headspace waarmee hij platen uitbrengt, er is die andere hardrockband Snakecharmer, er zijn tours met heel veel verschillende muzikanten en (hard)rockbands (de meest opvallende zijn Ozzy Osbourne en Black Sabbath en ook viel hij een keer in voor Don Airey in Deep Purple) en regelmatig is hij te zien op het podium bij concerten met zijn vader Rick. En dan wordt het 2021 en komt Adam met dit pareltje. Op A Handful Of Memories zet hij zijn indrukken van allerlei plekken over de hele wereld om in tien minimalistische klankschilderijen op piano. Ik koop het prachtige plaatje bij het verschijnen op 30 november 2021. Tuurlijk heeft het veel weg van de pianoplaten van papa Wakeman, het zijn atmosferische en melodieuze composities, maar Adam weet er zeer zeker zijn eigen draai aan te geven. Je kunt het gebruiken als achtergrondmuziek, maar als je er goed voor gaat zitten, openbaren zich wonderschone melodieën en tegenmelodieën. Je kunt je kritisch afvragen of je dit album bij de neoklassiek of bij de kitsch moet categoriseren. Ik neig naar het eerste, want ik houd hier zeer van. Of het nu 's morgens in alle vroegte is, later op de middag, in de avond of diep in de nacht: dit album past altijd. Pareltje.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Ondanks dat hij een zeer bezige baas is in de muziek, komt er geen nieuw solowerk van Adam Wakeman. Hij heeft (met Damian Wilson en Lee Pomeroy) een eigen rockband Headspace waarmee hij platen uitbrengt, er is die andere hardrockband Snakecharmer, er zijn tours met heel veel verschillende muzikanten en (hard)rockbands (de meest opvallende zijn Ozzy Osbourne en Black Sabbath en ook viel hij een keer in voor Don Airey in Deep Purple) en regelmatig is hij te zien op het podium bij concerten met zijn vader Rick. En dan wordt het 2021 en komt Adam met dit pareltje. Op A Handful Of Memories zet hij zijn indrukken van allerlei plekken over de hele wereld om in tien minimalistische klankschilderijen op piano. Ik koop het prachtige plaatje bij het verschijnen op 30 november 2021. Tuurlijk heeft het veel weg van de pianoplaten van papa Wakeman, het zijn atmosferische en melodieuze composities, maar Adam weet er zeer zeker zijn eigen draai aan te geven. Je kunt het gebruiken als achtergrondmuziek, maar als je er goed voor gaat zitten, openbaren zich wonderschone melodieën en tegenmelodieën. Je kunt je kritisch afvragen of je dit album bij de neoklassiek of bij de kitsch moet categoriseren. Ik neig naar het eerste, want ik houd hier zeer van. Of het nu 's morgens in alle vroegte is, later op de middag, in de avond of diep in de nacht: dit album past altijd. Pareltje.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2578: Oliver Wakeman - Heaven's Isle
Jaja, dit is de oudste zoon van Rick Wakeman en deze jongeman (hoewel, deze jongeman is ook al tweeënvijftig) speelt ook al waanzinnig piano en synthesizer. Hij is wat introverter dan Rick en Adam, maar mocht in 2008 wel voor zijn vader waarnemen in de groep Yes. Daar over later meer. In 1997 verschijnt zijn eerste soloalbum. Heaven's Isle is een eerbetoon aan Lundy Island, een klein eiland aan de Britse kust bij Devon, vlak voor de monding van het Bristol Channel. In opdracht van de LandmarkTrust schreef Oliver elf miniatuurcomposities, die hij uitvoert op piano en synthesizers. Hij ontkomt er niet aan om bijna net zo te klinken als de muziek zijn vader. Niet erg, want ik houd zeer van de muziek van zijn vader, maar het mist wat eigenheid. Daarnaast kun je je afvragen of het met al die synthesizers niet wat kitscherig klinkt. Wat mij betreft slaat de balans in de positieve richting door. In 1999 komt het plaatje nogmaals uit, ditmaal via een breder kanaal en voor deze gelegenheid staan er twee extra stukjes op. Ik koop de cd op 24 december 1999 en haal het sindsdien met grote regelmaat uit de kast. Melodieus, warm, fijn.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Jaja, dit is de oudste zoon van Rick Wakeman en deze jongeman (hoewel, deze jongeman is ook al tweeënvijftig) speelt ook al waanzinnig piano en synthesizer. Hij is wat introverter dan Rick en Adam, maar mocht in 2008 wel voor zijn vader waarnemen in de groep Yes. Daar over later meer. In 1997 verschijnt zijn eerste soloalbum. Heaven's Isle is een eerbetoon aan Lundy Island, een klein eiland aan de Britse kust bij Devon, vlak voor de monding van het Bristol Channel. In opdracht van de LandmarkTrust schreef Oliver elf miniatuurcomposities, die hij uitvoert op piano en synthesizers. Hij ontkomt er niet aan om bijna net zo te klinken als de muziek zijn vader. Niet erg, want ik houd zeer van de muziek van zijn vader, maar het mist wat eigenheid. Daarnaast kun je je afvragen of het met al die synthesizers niet wat kitscherig klinkt. Wat mij betreft slaat de balans in de positieve richting door. In 1999 komt het plaatje nogmaals uit, ditmaal via een breder kanaal en voor deze gelegenheid staan er twee extra stukjes op. Ik koop de cd op 24 december 1999 en haal het sindsdien met grote regelmaat uit de kast. Melodieus, warm, fijn.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2579: Oliver Wakeman with Steve Howe - The 3 Ages Of Magick
Na het verschijnen van Heaven's Isle krijgt Oliver Wakeman veel aanbiedingen om muziek te schrijven voor films, documentaires, reportages, commercials en dergelijke. Ook is hij een veelgevraagd sessiemuzikant. Daarnaast kriebelt het om een volgend soloproject te starten. Geïnspireerd door zijn liefde voor geschiedenis, legenden en sagen begint hij demo's voor nieuwe composities met een wat folky karakter te maken. Ergens in 2000 ontmoet hij op straat meneer Steve Howe (die hij kent omdat hij met zijn vader een paar weken mee mocht tijdens diens tournee van Anderson Wakeman Bruford & Howe), Howe vertelt hoe zeer hij onder de indruk is van Oliver's Heaven's Isle en voor Oliver het weet, heeft hij met Howe afgesproken om dingen samen te doen in Olivers nieuwe soloproject. The 3 Ages Of Magick verschijnt in 2001 en is in tegenstelling tot de voorganger een progrockalbum. Het telt dertien instrumentale stukken. Wakeman heeft een bassist en drummer uitgenodigd en meneer Steve Howe speelt de gitaarpartijen. Daarnaast horen we af en toe doedelzak, fluit en viool. Het resultaat is een mooi soort folkprogrock; opener Ages Of Magick is een uitstekende staalkaart van het album. Niet alles is even symfonisch of bombastisch; er zijn mooie rustpunten met alleen Wakeman en Howe. En hoewel de toetsenstijl onmiskenbaar klinkt als die van zijn vader, weet Wakeman een geheel eigen geluid te produceren. Ik mis het album bij het verschijnen; pas een tijdje later kom ik erachter dat het bestaat en dan is het al niet meer te krijgen. Gelukkig komt er een heruitgave in 2013 en die vind ik op 27 juni 2017. Het blijkt een exemplaar met een slipcase die door Wakeman is gesigneerd. Bovendien telt het drie extra stukken, twee werken die de plaat niet haalden en een demo van een toetsen-gitaarduet met Howe. Bijzonder smakelijk album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Na het verschijnen van Heaven's Isle krijgt Oliver Wakeman veel aanbiedingen om muziek te schrijven voor films, documentaires, reportages, commercials en dergelijke. Ook is hij een veelgevraagd sessiemuzikant. Daarnaast kriebelt het om een volgend soloproject te starten. Geïnspireerd door zijn liefde voor geschiedenis, legenden en sagen begint hij demo's voor nieuwe composities met een wat folky karakter te maken. Ergens in 2000 ontmoet hij op straat meneer Steve Howe (die hij kent omdat hij met zijn vader een paar weken mee mocht tijdens diens tournee van Anderson Wakeman Bruford & Howe), Howe vertelt hoe zeer hij onder de indruk is van Oliver's Heaven's Isle en voor Oliver het weet, heeft hij met Howe afgesproken om dingen samen te doen in Olivers nieuwe soloproject. The 3 Ages Of Magick verschijnt in 2001 en is in tegenstelling tot de voorganger een progrockalbum. Het telt dertien instrumentale stukken. Wakeman heeft een bassist en drummer uitgenodigd en meneer Steve Howe speelt de gitaarpartijen. Daarnaast horen we af en toe doedelzak, fluit en viool. Het resultaat is een mooi soort folkprogrock; opener Ages Of Magick is een uitstekende staalkaart van het album. Niet alles is even symfonisch of bombastisch; er zijn mooie rustpunten met alleen Wakeman en Howe. En hoewel de toetsenstijl onmiskenbaar klinkt als die van zijn vader, weet Wakeman een geheel eigen geluid te produceren. Ik mis het album bij het verschijnen; pas een tijdje later kom ik erachter dat het bestaat en dan is het al niet meer te krijgen. Gelukkig komt er een heruitgave in 2013 en die vind ik op 27 juni 2017. Het blijkt een exemplaar met een slipcase die door Wakeman is gesigneerd. Bovendien telt het drie extra stukken, twee werken die de plaat niet haalden en een demo van een toetsen-gitaarduet met Howe. Bijzonder smakelijk album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2580: Oliver Wakeman - Anam Cara
In de jaren na The 3 Ages Of Magick is Oliver Wakeman van veel markten thuis. Hij maakt nog wat soloplaten, waaronder cd's met ontspanningsmuziek, maar ook een paar rockalbums, platen samen met Gordon Giltrap en met Clive Nolan, speelt gastrollen op albums van John Holden en vele, vele anderen (veel heb ik, veel heb ik ook niet) en verder is hij vooral bezig met commerciële opdrachten voor bedrijven en instellingen. In 2024 komt er na een heleboel jaren weer eens een soloplaat uit. Ik koop hem bij het verschijnen op 16 mei 2024. Voor Anam Cara heeft Wakeman zich laten inspireren door Ierse vertellingen en het niemand verbazen dat de Keltische folkinvloeden goed te horen zijn. Naast een bassist en drummer horen we Oliver Day op gitaren, Troy Donockley op fluit en doedelzak en de zang van Hayley Griffiths. Het zijn tien fraaie, lyrische songs, die bij mijn eerste paar luisterbeurten allemaal wat eenvormig gingen klinken en de verveling sloeg wat toe. Nadat ik het een paar maanden in de kast gezet had en ik het er weer eens uit haalde, hoorde ik het heel anders. Het is een warme en sfeervolle plaat, die de Keltische (romantische) atmosfeer goed weergeeft. Nog steeds zijn de liederen wat inwisselbaar en echt spetterend wordt het nooit, maar bijzonder mooi blijft het allemaal wel.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 02-12-2024 07:38:29 ]
In de jaren na The 3 Ages Of Magick is Oliver Wakeman van veel markten thuis. Hij maakt nog wat soloplaten, waaronder cd's met ontspanningsmuziek, maar ook een paar rockalbums, platen samen met Gordon Giltrap en met Clive Nolan, speelt gastrollen op albums van John Holden en vele, vele anderen (veel heb ik, veel heb ik ook niet) en verder is hij vooral bezig met commerciële opdrachten voor bedrijven en instellingen. In 2024 komt er na een heleboel jaren weer eens een soloplaat uit. Ik koop hem bij het verschijnen op 16 mei 2024. Voor Anam Cara heeft Wakeman zich laten inspireren door Ierse vertellingen en het niemand verbazen dat de Keltische folkinvloeden goed te horen zijn. Naast een bassist en drummer horen we Oliver Day op gitaren, Troy Donockley op fluit en doedelzak en de zang van Hayley Griffiths. Het zijn tien fraaie, lyrische songs, die bij mijn eerste paar luisterbeurten allemaal wat eenvormig gingen klinken en de verveling sloeg wat toe. Nadat ik het een paar maanden in de kast gezet had en ik het er weer eens uit haalde, hoorde ik het heel anders. Het is een warme en sfeervolle plaat, die de Keltische (romantische) atmosfeer goed weergeeft. Nog steeds zijn de liederen wat inwisselbaar en echt spetterend wordt het nooit, maar bijzonder mooi blijft het allemaal wel.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 02-12-2024 07:38:29 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Och, plankje achtendertig gedraaid; op naar plankje negenendertig.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2581: Rick Wakeman - The Six Wives Of Henry VIII
Als Rick Wakeman in 1972 net een beetje in de groep Yes is gesetteld, herinnert zijn platenmaatschappij hem eraan dat hij nog een soloalbum zou maken. Wakeman is al van jongs af aan een getalenteerd pianist. Hij volgt het Britse conservatorium, maar tijdens zijn studie speelt hij al in diverse pop- en rockbands en al snel wordt hij gevraagd voor allerlei sessiewerk. In 1970 sluit hij zich aan bij Strawbs en zijn bijdrage aan het livealbum Just A Collection Of Antiques And Curioses is zijn definitieve doorbraak. Na een sessie voor David Bowie krijgt hij een telefoontje van ene Chris Squire of hij bij Yes komt spelen. Wakeman besluit eerst eens een repetitie bij te wonen en tijdens die repetitie helpt hij met de constructie van de stukken Roundabout en Heart Of The Sunrise Hij begrijpt dat er geen weg terug is. De opdracht voor een soloplaat komt als Fragile net uit en Close To The Edge in de maak is. De situatie is complex, want Wakeman blijft onder contract bij AM terwijl Yes bij een ander label zit. Wakeman heeft zo wel wat ideeën en in de tijd dat hij niet met Yes aan het touren en opnemen is, weet hij zeven stukken vast te leggen die geïnspireerd zijn op de Britse beulkoning Hendrik de achtste en diens zes vrouwen (een overleden, twee van gescheiden, twee onthoofd en een overleefde hem). Van die zeven stukken passen er zes op de plaat die in 1973 uitkomt. Het zevende stuk komt pas veertig jaar boven water. Wakeman maakt dankbaar gebruik van de muzikale kennissen in zijn omgeving: Steve Howe, Chris Squire, Bill Bruford, Alan White, Frank Ricotti, Les Hurdle, Mike Egan, Barry Da Souza, Dave Lambert en zo nog wat lui dragen bij. Zelf zegt hij dat de stukken misschien niet overeenkomen met de karakters die we van de zes dames kennen, maar dit is nu eenmaal zijn interpretatie vanuit het oogpunt van toetseninstrumenten. Als Wakeman met het resultaat bij de platenmaatschappij komt, is die furieus: er staat geen zang op. Wakeman haalt zijn schouders op, zegt dat je dat nu eenmaal hebt met een instrumentale toetsenplaat en weigert om er iets aan te veranderen. Onder protest (het zijn geen liedjes die je op de radio kunt draaien!) brengt de platenmaatschappij de plaat uit en binnen de kortste keren staat Wakeman hoog in de lijstjes met best verkopende albums. Tijdens Yesconcerten speelt hij in zijn solohoekje fragmenten ervan en dat zorgt voor nog meer verkoop. Na vijftig jaar heeft de plaat nog niets aan kracht ingeboet: het blijft heerlijke toetsenprog. De afwisseling is groot, mede dankzij de inzet van de vele verschillende toetsenapparaten: Hammondriedels, bijna klassieke pianopassages, het kerkorgel en gierende synthesizersolo's. Het is het begin van een enorm (en bijna onoverzichtelijk) solo-oeuvre (er volgen hierna nogal wat Wakemanplaten). Tot op de dag van vandaag speelt Wakeman stukken van zijn solodebuut. Het is dan ook een klassieker.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 03-12-2024 08:03:05 ]
Als Rick Wakeman in 1972 net een beetje in de groep Yes is gesetteld, herinnert zijn platenmaatschappij hem eraan dat hij nog een soloalbum zou maken. Wakeman is al van jongs af aan een getalenteerd pianist. Hij volgt het Britse conservatorium, maar tijdens zijn studie speelt hij al in diverse pop- en rockbands en al snel wordt hij gevraagd voor allerlei sessiewerk. In 1970 sluit hij zich aan bij Strawbs en zijn bijdrage aan het livealbum Just A Collection Of Antiques And Curioses is zijn definitieve doorbraak. Na een sessie voor David Bowie krijgt hij een telefoontje van ene Chris Squire of hij bij Yes komt spelen. Wakeman besluit eerst eens een repetitie bij te wonen en tijdens die repetitie helpt hij met de constructie van de stukken Roundabout en Heart Of The Sunrise Hij begrijpt dat er geen weg terug is. De opdracht voor een soloplaat komt als Fragile net uit en Close To The Edge in de maak is. De situatie is complex, want Wakeman blijft onder contract bij AM terwijl Yes bij een ander label zit. Wakeman heeft zo wel wat ideeën en in de tijd dat hij niet met Yes aan het touren en opnemen is, weet hij zeven stukken vast te leggen die geïnspireerd zijn op de Britse beulkoning Hendrik de achtste en diens zes vrouwen (een overleden, twee van gescheiden, twee onthoofd en een overleefde hem). Van die zeven stukken passen er zes op de plaat die in 1973 uitkomt. Het zevende stuk komt pas veertig jaar boven water. Wakeman maakt dankbaar gebruik van de muzikale kennissen in zijn omgeving: Steve Howe, Chris Squire, Bill Bruford, Alan White, Frank Ricotti, Les Hurdle, Mike Egan, Barry Da Souza, Dave Lambert en zo nog wat lui dragen bij. Zelf zegt hij dat de stukken misschien niet overeenkomen met de karakters die we van de zes dames kennen, maar dit is nu eenmaal zijn interpretatie vanuit het oogpunt van toetseninstrumenten. Als Wakeman met het resultaat bij de platenmaatschappij komt, is die furieus: er staat geen zang op. Wakeman haalt zijn schouders op, zegt dat je dat nu eenmaal hebt met een instrumentale toetsenplaat en weigert om er iets aan te veranderen. Onder protest (het zijn geen liedjes die je op de radio kunt draaien!) brengt de platenmaatschappij de plaat uit en binnen de kortste keren staat Wakeman hoog in de lijstjes met best verkopende albums. Tijdens Yesconcerten speelt hij in zijn solohoekje fragmenten ervan en dat zorgt voor nog meer verkoop. Na vijftig jaar heeft de plaat nog niets aan kracht ingeboet: het blijft heerlijke toetsenprog. De afwisseling is groot, mede dankzij de inzet van de vele verschillende toetsenapparaten: Hammondriedels, bijna klassieke pianopassages, het kerkorgel en gierende synthesizersolo's. Het is het begin van een enorm (en bijna onoverzichtelijk) solo-oeuvre (er volgen hierna nogal wat Wakemanplaten). Tot op de dag van vandaag speelt Wakeman stukken van zijn solodebuut. Het is dan ook een klassieker.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 03-12-2024 08:03:05 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2582: Rick Wakeman - Journey To The Centre Of The Earth
Eind 1973 is Wakeman de groep Yes alweer uit. Het album Close To The Edge was een groot succes en tijdens de even zo goede wereldtour ontwerpen Jon Anderson en Steve Howe de basis voor het vervolgalbum Tales From Topographic Oceans. Wakeman vindt een dubbelelpee met slechts vier plaatkantlange songs erop maar niets. Onbewust saboteert hij de sessies zodanig dat zijn aandeel aan de plaat gering is. Tijdens de daarop volgende tour heeft hij nauwelijks iets te doen. Daarnaast spelen verhalen dat hij zich in de groep niet meer thuis voelt omdat hij de vleesverorberende alcoholist is te midden van een groep vegetarische geheelonthouders. Na de tour pakt hij eind 1973 zijn biezen en buigt hij zich over een tweede soloplaat. Het idee om Jules Vernes boek op muziek te zetten heeft hij al heel lang; als kind was hij betoverd door Prokoffiefs Peter en de Wolf. Wakeman heeft een enorme productie voor ogen: hij wil er een spektakelstuk van maken met rockband, orkest en koor. Daarmee heeft hij echter ook een probleem: wie gaat dat betalen? De platenmaatschappij heeft er vertrouwen in en verschaft hem een rijkelijk budget. Als de begeleidingsband ter sprake komt en AM allerlei beroemdheden naar voren schuift, is Wakeman kort maar duidelijk: hij kiest voor een bevriende kroegband waarmee hij al vaker in pubs heeft gespeeld. De platenmaatschappij kort onmiddellijk op het budget. Wakeman weet een orkest (het London Symphony Orchestra), koor (het English Chamber Choir) en dirigent (David Maesham) te strikken, maar om opnames te bekostigen heeft hij het geld niet meer. Hij besluit om er een liveplaat van te maken, neemt een extra hypotheek op zijn huis en daarmee kan hij een van de twee concerten op 18 januari 1974 vastleggen. De concerten zijn een groot succes, de opnamen dramatisch. Wakeman moet allerlei mixtrucs toepassen om het nog enigszins aanvaardbaar te laten klinken. De plaat verschijnt in mei 1974 en verkoopt wonderwel. Met Wakeman gaat het niet zo goed: hij beleeft zijn eerste hartaanval, veroorzaakt door een te grote hoeveelheid stress en een te intensief rock 'n roll-leven. Journey To The Centre Of The Earth is een lange suite van schitterende melodieën, orkestrale passages en rocksongs. Een verteller (David Hemmings) zorgt voor wat verheldering in het verhaal. De muziek is afwisselend en avontuurlijk en past zo bijzonder goed bij het boek van Verne. De synthesizersolo's snerpen af en toe heerlijk door mijn lijf en die gruwelijk valse zang aan het begin van The Forest klinkt na enige tijd alsof het gewoon zo hoort. Ik koop de elpee ergens begin jaren tachtig en op 10 mei 2016 koop ik de dan net verschenen doos met daarin de superdeluxe editie: drie cd's en een dvd. Op het eerste plaatje staat de originele elpee in een mooi klinkende remaster. Als extraatje is de toegift The Pearl And Dean Unfinished Symphony toegevoegd, een medley van dan bekende reclamemelodieën. Het tweede plaatje bevat een liveregistratie van het stuk in Boston in 1974. Het geluid van deze publieksopname is bedroevend slecht en de ingezette verteller Terry Taplin schreeuwt meer dan dat hij voorleest. De uitvoering van het stuk op het derde plaatje komt van een dubbelcd met een concert dat Wakeman samen met zoon Adam gaf in 1993 en dat heb ik dan allang. Op de dvd een quad mix van de originele elpee. En verder zit de hele boel in een fraai vorm gegeven doos. Mooi hebbeding, maar ik had er meer van verwacht. Waarom bijvoorbeeld niet de andere stukken die Wakeman tijdens de concerten in januari 1974 vóór de pauze speelde? Hoe dan ook: het oorspronkelijke stuk is en blijft een van Wakemans beste prestaties.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Eind 1973 is Wakeman de groep Yes alweer uit. Het album Close To The Edge was een groot succes en tijdens de even zo goede wereldtour ontwerpen Jon Anderson en Steve Howe de basis voor het vervolgalbum Tales From Topographic Oceans. Wakeman vindt een dubbelelpee met slechts vier plaatkantlange songs erop maar niets. Onbewust saboteert hij de sessies zodanig dat zijn aandeel aan de plaat gering is. Tijdens de daarop volgende tour heeft hij nauwelijks iets te doen. Daarnaast spelen verhalen dat hij zich in de groep niet meer thuis voelt omdat hij de vleesverorberende alcoholist is te midden van een groep vegetarische geheelonthouders. Na de tour pakt hij eind 1973 zijn biezen en buigt hij zich over een tweede soloplaat. Het idee om Jules Vernes boek op muziek te zetten heeft hij al heel lang; als kind was hij betoverd door Prokoffiefs Peter en de Wolf. Wakeman heeft een enorme productie voor ogen: hij wil er een spektakelstuk van maken met rockband, orkest en koor. Daarmee heeft hij echter ook een probleem: wie gaat dat betalen? De platenmaatschappij heeft er vertrouwen in en verschaft hem een rijkelijk budget. Als de begeleidingsband ter sprake komt en AM allerlei beroemdheden naar voren schuift, is Wakeman kort maar duidelijk: hij kiest voor een bevriende kroegband waarmee hij al vaker in pubs heeft gespeeld. De platenmaatschappij kort onmiddellijk op het budget. Wakeman weet een orkest (het London Symphony Orchestra), koor (het English Chamber Choir) en dirigent (David Maesham) te strikken, maar om opnames te bekostigen heeft hij het geld niet meer. Hij besluit om er een liveplaat van te maken, neemt een extra hypotheek op zijn huis en daarmee kan hij een van de twee concerten op 18 januari 1974 vastleggen. De concerten zijn een groot succes, de opnamen dramatisch. Wakeman moet allerlei mixtrucs toepassen om het nog enigszins aanvaardbaar te laten klinken. De plaat verschijnt in mei 1974 en verkoopt wonderwel. Met Wakeman gaat het niet zo goed: hij beleeft zijn eerste hartaanval, veroorzaakt door een te grote hoeveelheid stress en een te intensief rock 'n roll-leven. Journey To The Centre Of The Earth is een lange suite van schitterende melodieën, orkestrale passages en rocksongs. Een verteller (David Hemmings) zorgt voor wat verheldering in het verhaal. De muziek is afwisselend en avontuurlijk en past zo bijzonder goed bij het boek van Verne. De synthesizersolo's snerpen af en toe heerlijk door mijn lijf en die gruwelijk valse zang aan het begin van The Forest klinkt na enige tijd alsof het gewoon zo hoort. Ik koop de elpee ergens begin jaren tachtig en op 10 mei 2016 koop ik de dan net verschenen doos met daarin de superdeluxe editie: drie cd's en een dvd. Op het eerste plaatje staat de originele elpee in een mooi klinkende remaster. Als extraatje is de toegift The Pearl And Dean Unfinished Symphony toegevoegd, een medley van dan bekende reclamemelodieën. Het tweede plaatje bevat een liveregistratie van het stuk in Boston in 1974. Het geluid van deze publieksopname is bedroevend slecht en de ingezette verteller Terry Taplin schreeuwt meer dan dat hij voorleest. De uitvoering van het stuk op het derde plaatje komt van een dubbelcd met een concert dat Wakeman samen met zoon Adam gaf in 1993 en dat heb ik dan allang. Op de dvd een quad mix van de originele elpee. En verder zit de hele boel in een fraai vorm gegeven doos. Mooi hebbeding, maar ik had er meer van verwacht. Waarom bijvoorbeeld niet de andere stukken die Wakeman tijdens de concerten in januari 1974 vóór de pauze speelde? Hoe dan ook: het oorspronkelijke stuk is en blijft een van Wakemans beste prestaties.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Afgelopen weekend sinterklaas gevierd en ik had o.a. random 7" singles gevraagd (alles behalve het Nederlandstalige levenslied). Dus de buit ga ik nu even draaien.
D78: Long Tall Ernie & The Shakers - Do You Remember
Long Tall Ernie & The Shakers uit Arnhem, met op kant 1 een medley en op kant 2 wat drank in de nacht.
D78: Long Tall Ernie & The Shakers - Do You Remember
Long Tall Ernie & The Shakers uit Arnhem, met op kant 1 een medley en op kant 2 wat drank in de nacht.
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
D79: Blondie - Island of Lost Souls
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
And now for something completely different...
D81: Erroll Garner Trio
Stukkie jazz, 33 (1/2) RPM, een EP dus!
D81: Erroll Garner Trio
Stukkie jazz, 33 (1/2) RPM, een EP dus!
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
bazbo cd2583: Rick Wakeman - The Myths And Legends Of King Arthur And The Knights Of The Round Table
Na het Journey-avontuur en het vertrek uit Yes krijgt Rick Wakeman een hartaanval. In het ziekenhuis drukken de artsen hem op het kwetsbare hart dat hij het rustig aan moet doen, maar dat ligt niet in Wakemans aard. Terwijl hij herstelt, schrijft hij de muziek en de tekst voor het volgende project. The Myths And Legends Of King Arthur And The Knights Of The Round Table handelt over nou ja dat vult u zelf wel in. Begin 1975 neemt hij, hersteld uit het ziekenhuis, alles op met nagenoeg dezelfde ploeg als Journey. Voor de promotie van het album weet hij opnieuw een grote show op poten te zetten met band, orkest en koor voor een eenmalig concert in het Wembley stadion in Londen. Kort voor de datum blijkt dat het stadion nog is ingericht voor een schaatsevenement. Afzeggen is voor Wakeman geen optie en zo ontstaat de roemruchte en hilarische uitvoering met de ijsdansende ridders. De plaat zelf is wederom een groot succes. De composities roepen onmiskenbaar de middeleeuwse heroïsche sfeer op en zijn ijzersterk. De samenwerking tussen band en orkest en koor klopt als een bus en daarnaast wordt de luisteraar verwend met een paar heerlijk gierende Moogsolo's. Openingsstuk Arthur wordt de herkenningsmelodie van een BBC-radioprogramma en ook in Nederland is het bekend doordat 'Het weeshuis van de hits' het jarenlang gebruikt. Niet iedereen is gecharmeerd van de symfonische bombast die Wakeman produceert, maar niemand kan ook ontkennen dat Wakeman opnieuw geschiedenis schrijft. Ik koop de elpee ergens begin jaren tachtig en het duurt nog tot 16 oktober 2013 voordat ik een cd-versie weet te vinden, waarschijnlijk uit 1990. Wakeman zal tot op de dag van vandaag stukken en melodieën van King Arthur blijven spelen en terecht. Het is een prachtwerk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Na het Journey-avontuur en het vertrek uit Yes krijgt Rick Wakeman een hartaanval. In het ziekenhuis drukken de artsen hem op het kwetsbare hart dat hij het rustig aan moet doen, maar dat ligt niet in Wakemans aard. Terwijl hij herstelt, schrijft hij de muziek en de tekst voor het volgende project. The Myths And Legends Of King Arthur And The Knights Of The Round Table handelt over nou ja dat vult u zelf wel in. Begin 1975 neemt hij, hersteld uit het ziekenhuis, alles op met nagenoeg dezelfde ploeg als Journey. Voor de promotie van het album weet hij opnieuw een grote show op poten te zetten met band, orkest en koor voor een eenmalig concert in het Wembley stadion in Londen. Kort voor de datum blijkt dat het stadion nog is ingericht voor een schaatsevenement. Afzeggen is voor Wakeman geen optie en zo ontstaat de roemruchte en hilarische uitvoering met de ijsdansende ridders. De plaat zelf is wederom een groot succes. De composities roepen onmiskenbaar de middeleeuwse heroïsche sfeer op en zijn ijzersterk. De samenwerking tussen band en orkest en koor klopt als een bus en daarnaast wordt de luisteraar verwend met een paar heerlijk gierende Moogsolo's. Openingsstuk Arthur wordt de herkenningsmelodie van een BBC-radioprogramma en ook in Nederland is het bekend doordat 'Het weeshuis van de hits' het jarenlang gebruikt. Niet iedereen is gecharmeerd van de symfonische bombast die Wakeman produceert, maar niemand kan ook ontkennen dat Wakeman opnieuw geschiedenis schrijft. Ik koop de elpee ergens begin jaren tachtig en het duurt nog tot 16 oktober 2013 voordat ik een cd-versie weet te vinden, waarschijnlijk uit 1990. Wakeman zal tot op de dag van vandaag stukken en melodieën van King Arthur blijven spelen en terecht. Het is een prachtwerk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2584: Rick Wakeman - No Earthly Connection
Na de eerste drie soloplaten vraagt de muziekpers zich af wat of het volgende project van Rick Wakeman zal zijn: de Bijbel of de Tweede Wereldoorlog. 'Ik had meer gedacht aan het complete werk van Shakespear,' antwoordt Wakeman, 'maar ik vond de tekst niet zo goed.' In 1976 is hij druk met muziek voor Ken Russel's flopfilm Lisztomania en daarnaast maakt hij inderdaad opnieuw een soloplaat. Die soloplaat is een verrassing. No Earthly Connection is veel kleinschaliger dan zijn twee voorgangers. In de band slechts drums, bas, gitaar en twee blazers. Daarnaast is Ashley Holt er om te zingen. Het thema is wat vaag: een soort muzikale zoektocht naar eeuwigheid en zingeving. Er staan weer prachtige melodieën op, zij het dat die minder pakkend zijn dan op de voorgangers. Het centrale dertig minuten durende stuk Music Reincarnate moet uitgesmeerd over twee plaatkanten, The Prisoner is een briljant geconstrueerd werk en waar afsluiter The Lost Cycle precies over gaat is mij niet duidelijk. Wakeman zelf kon de pers ook goed niet uitleggen wat hij met de elpee wilde vertellen. Het lijkt een mix van allerlei historische, futuristische en science fiction-thema's. De plaat verkoopt niet al te goed, maar de wereldtournees die Wakeman met de band speelt, zijn dan wél weer succesvol. Ik koop de elpee begin jaren zeventig en op 27 maart 2004 vind ik een Japanse cd-uitgave uit 2003, die ik gelijk aanschaf. No Earthly Connection is een ondergeschoven kindje in de Wakemancatalogus. Zeker de moeite van het beluisteren waard.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Na de eerste drie soloplaten vraagt de muziekpers zich af wat of het volgende project van Rick Wakeman zal zijn: de Bijbel of de Tweede Wereldoorlog. 'Ik had meer gedacht aan het complete werk van Shakespear,' antwoordt Wakeman, 'maar ik vond de tekst niet zo goed.' In 1976 is hij druk met muziek voor Ken Russel's flopfilm Lisztomania en daarnaast maakt hij inderdaad opnieuw een soloplaat. Die soloplaat is een verrassing. No Earthly Connection is veel kleinschaliger dan zijn twee voorgangers. In de band slechts drums, bas, gitaar en twee blazers. Daarnaast is Ashley Holt er om te zingen. Het thema is wat vaag: een soort muzikale zoektocht naar eeuwigheid en zingeving. Er staan weer prachtige melodieën op, zij het dat die minder pakkend zijn dan op de voorgangers. Het centrale dertig minuten durende stuk Music Reincarnate moet uitgesmeerd over twee plaatkanten, The Prisoner is een briljant geconstrueerd werk en waar afsluiter The Lost Cycle precies over gaat is mij niet duidelijk. Wakeman zelf kon de pers ook goed niet uitleggen wat hij met de elpee wilde vertellen. Het lijkt een mix van allerlei historische, futuristische en science fiction-thema's. De plaat verkoopt niet al te goed, maar de wereldtournees die Wakeman met de band speelt, zijn dan wél weer succesvol. Ik koop de elpee begin jaren zeventig en op 27 maart 2004 vind ik een Japanse cd-uitgave uit 2003, die ik gelijk aanschaf. No Earthly Connection is een ondergeschoven kindje in de Wakemancatalogus. Zeker de moeite van het beluisteren waard.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2585: Rick Wakeman - No Earthly Connection
Een Deluxe Edition van dit album verschijnt in 2016 en ik koop die op 29 december van dat jaar als ik 'm voor een zacht prijsje tegen kom in de plaatselijke platenwinkel. Van de drie voorgaande albums zijn ook Deluxe Editions verschenen, maar die laat ik aan mij voorbijgaan. De plaat is mooi geremasterd en klinkt als een tierelier. Dat deed mijn Japanse versie uit 2003 ook al, maar wat geeft het. Geinig detail is dat de 'waterval' uit het tweede deel The Maker van Music Reincarnate nog wat helderder in de mix zit. Die waterval bezorgde Wakeman tijdens de opnamen nogal wat hoofdbrekens: hij kon geen goede geluidsopname vinden, spitte alle voorhanden zijnde elpees met geluidseffecten en heel de BBC-geluidsbank door, maar nee. Op de binnenplaats van de beroemde studio Chateau d'Hèrouville in Frankrijk stond een grote metalen ton. Wakeman gaf zijn bandleden veel te drinken en vertelde ze dat ze niet naar het toilet mochten, totdat ze het allemaal niet meer hielden. Het geluid dat je hoort op de plaat zijn dus pissende bandleden. Bij deze Deluxe Edition zit een tweede plaatje met daarop opnamen van een concert dat Wakeman en zijn English Rock Ensemble gaven op 17 juni 1976 in de roemruchte Hammersmith Odeon in Londen. Het geluid is uitstekend en het geeft een mooi beeld van wat Wakeman destijds op het podium bracht: van No Earthly Connection enkele delen van Music Reincarnate en The Prisoner, twee vrouwen van Hendrik VIII, het stukje The Forest uit Journey en drie indrukwekkende uitvoeringen van stukken van Arthur. Alles bij elkaar: uitstekende (her)uitgave.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Een Deluxe Edition van dit album verschijnt in 2016 en ik koop die op 29 december van dat jaar als ik 'm voor een zacht prijsje tegen kom in de plaatselijke platenwinkel. Van de drie voorgaande albums zijn ook Deluxe Editions verschenen, maar die laat ik aan mij voorbijgaan. De plaat is mooi geremasterd en klinkt als een tierelier. Dat deed mijn Japanse versie uit 2003 ook al, maar wat geeft het. Geinig detail is dat de 'waterval' uit het tweede deel The Maker van Music Reincarnate nog wat helderder in de mix zit. Die waterval bezorgde Wakeman tijdens de opnamen nogal wat hoofdbrekens: hij kon geen goede geluidsopname vinden, spitte alle voorhanden zijnde elpees met geluidseffecten en heel de BBC-geluidsbank door, maar nee. Op de binnenplaats van de beroemde studio Chateau d'Hèrouville in Frankrijk stond een grote metalen ton. Wakeman gaf zijn bandleden veel te drinken en vertelde ze dat ze niet naar het toilet mochten, totdat ze het allemaal niet meer hielden. Het geluid dat je hoort op de plaat zijn dus pissende bandleden. Bij deze Deluxe Edition zit een tweede plaatje met daarop opnamen van een concert dat Wakeman en zijn English Rock Ensemble gaven op 17 juni 1976 in de roemruchte Hammersmith Odeon in Londen. Het geluid is uitstekend en het geeft een mooi beeld van wat Wakeman destijds op het podium bracht: van No Earthly Connection enkele delen van Music Reincarnate en The Prisoner, twee vrouwen van Hendrik VIII, het stukje The Forest uit Journey en drie indrukwekkende uitvoeringen van stukken van Arthur. Alles bij elkaar: uitstekende (her)uitgave.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2586: Rick Wakeman - White Rock
Rick Wakeman krijgt begin 1976 de vraag of hij muziek wil maken bij de officiële film van de Olympische Winterspelen in Innsbruck. Dat wil hij. Met zijn hele gezin verhuist hij naar de bergen. Hij is aanwezig bij de wedstrijden, ziet de ruwe beelden en langzaam beginnen ideeën te komen en maakt hij opnamen. Voor een officiële soundtrack moet alles nog eens opnieuw gemixt en gemonteerd naar een soort songs om er een beetje verkoopbare plaat van te maken. Aan het eind van het proces wijst de organisatie hem erop dat hij nog een stuk zou componeren en opnemen onder de titel After The Ball. Wakeman, die het compleet vergeten is, zegt dat hij er klaar voor is en improviseert vervolgens een wonderschoon nummer. Een tweede take is niet nodig. Later, als hij het stuk op veler verzoek live moet gaan vertolken, moet hij de opnames terug luisteren om erachter te komen wat hij nou precies speelde. White Rock verschijnt begin 1977. Wakeman gebruikt de op dat moment hypermoderne toetsenapparatuur. Er staat waanzinnig materiaal op. Het titelnummer dat de plaat opent is gelijk het goede voorbeeld. Tony Fernandez speelt drums en Wakeman zet af en toe het St. Paul's Cathedral Choir in. Ik koop de elpee ergens halverwege de jaren zeventig en ben blij dat ik op 9 maart 2004 een Japanse remaster uit 2003 vind. Eind 1976 is Wakeman overigens ook terug in Yes; de groep komt naar hem toe in de bergen om de elpee Going For The One op te nemen en hij weet diepe indruk te maken op de overige bandleden met de nieuwe geluiden uit zijn instrumenten én met deskundig commentaar bij de wintersportwedstrijden op televisie. De film White Rock heb ik nooit gezien, maar de soundtrack is een onderhoudende, experimentele en formidabele plaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman krijgt begin 1976 de vraag of hij muziek wil maken bij de officiële film van de Olympische Winterspelen in Innsbruck. Dat wil hij. Met zijn hele gezin verhuist hij naar de bergen. Hij is aanwezig bij de wedstrijden, ziet de ruwe beelden en langzaam beginnen ideeën te komen en maakt hij opnamen. Voor een officiële soundtrack moet alles nog eens opnieuw gemixt en gemonteerd naar een soort songs om er een beetje verkoopbare plaat van te maken. Aan het eind van het proces wijst de organisatie hem erop dat hij nog een stuk zou componeren en opnemen onder de titel After The Ball. Wakeman, die het compleet vergeten is, zegt dat hij er klaar voor is en improviseert vervolgens een wonderschoon nummer. Een tweede take is niet nodig. Later, als hij het stuk op veler verzoek live moet gaan vertolken, moet hij de opnames terug luisteren om erachter te komen wat hij nou precies speelde. White Rock verschijnt begin 1977. Wakeman gebruikt de op dat moment hypermoderne toetsenapparatuur. Er staat waanzinnig materiaal op. Het titelnummer dat de plaat opent is gelijk het goede voorbeeld. Tony Fernandez speelt drums en Wakeman zet af en toe het St. Paul's Cathedral Choir in. Ik koop de elpee ergens halverwege de jaren zeventig en ben blij dat ik op 9 maart 2004 een Japanse remaster uit 2003 vind. Eind 1976 is Wakeman overigens ook terug in Yes; de groep komt naar hem toe in de bergen om de elpee Going For The One op te nemen en hij weet diepe indruk te maken op de overige bandleden met de nieuwe geluiden uit zijn instrumenten én met deskundig commentaar bij de wintersportwedstrijden op televisie. De film White Rock heb ik nooit gezien, maar de soundtrack is een onderhoudende, experimentele en formidabele plaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2587: Rick Wakeman - Rick Wakeman's Criminal Record
Tijdens de opnamen van het album Going For The One van Yes eind 1976 moet Wakeman 's morgens veel wachten tot de bandleden naar de studio komen. De groep is naar Zwitserland gekomen, waar Wakeman inmiddels woont (hij zit financieel zwaar in de problemen door het belastingstelsel in Engeland) en hij heeft er een studio. Hij benut die tijd door nieuwe solocomposities te maken en op te nemen voor wat opnieuw een conceptalbum wordt. Voor Rick Wakeman's Criminal Record heeft Wakeman zich laten inspireren door van alles wat op een of andere manier met criminaliteit of stoute dingen te maken heeft. Op de eerste plaatkant laat hij zich bijstaan door Chris Squire en Alan White van Yes. Die eerste plaatkant bevat drie grandioze progrockkeyboardstukken die horen tot het beste wat Wakeman ooit maakte. Opener Statue Of Justice bevat zo veel melodieën, riffs en tempowisselingen dat het her en der gaat duizelen. Crime Of Passion start als een ballad, maar ontpopt zich tot een complexer stuk en in Chamber Of Horrors weet hij de sinistere sfeer rond martelwerktuigen subliem om te zetten naar muziek. De tweede plaatkant opent met Birdman Of Alcatraz, een wonderbaarlijk mooie pianoballad, geïnspireerd op het verhaal rond de moordenaar Alan Stroud die in de gevangenis van Alcatraz zijn tijd besteedde aan een studie ornithologie en meerdere soorten vogels in zijn cel hield. The Breathalizer is een kort komisch werkje waarin Bill Oddie een dronken monoloog opvoert. Het hoogtepunt van de plaat is het afsluitende Judas Iscariot, uitgevoerd op piano, kerkorgel en Moog synthesizer. Het orgel en het vierenveertigkoppige koor Art Laeta zijn opgenomen in de St. Martin's kerk in Vevey, waar hij ook de koor- en orgelpartijen van Going For The One vastlegde. In twaalf minuten voert Wakeman ons op muzikale wijze langs emoties als verraad en bedrog. Ik koop de elpee Criminal Record natuurlijk al begin jaren tachtig en zoek sinds eind jaren tachtig naarstig naar een cd-versie. Die vind ik op 27 maart 2004; een Japanse remaster. Rick Wakeman's Criminal Record doet niet veel onder voor de 'grote' eerste drie soloplaten van Wakeman; ik vind het nog altijd een fantastich album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Tijdens de opnamen van het album Going For The One van Yes eind 1976 moet Wakeman 's morgens veel wachten tot de bandleden naar de studio komen. De groep is naar Zwitserland gekomen, waar Wakeman inmiddels woont (hij zit financieel zwaar in de problemen door het belastingstelsel in Engeland) en hij heeft er een studio. Hij benut die tijd door nieuwe solocomposities te maken en op te nemen voor wat opnieuw een conceptalbum wordt. Voor Rick Wakeman's Criminal Record heeft Wakeman zich laten inspireren door van alles wat op een of andere manier met criminaliteit of stoute dingen te maken heeft. Op de eerste plaatkant laat hij zich bijstaan door Chris Squire en Alan White van Yes. Die eerste plaatkant bevat drie grandioze progrockkeyboardstukken die horen tot het beste wat Wakeman ooit maakte. Opener Statue Of Justice bevat zo veel melodieën, riffs en tempowisselingen dat het her en der gaat duizelen. Crime Of Passion start als een ballad, maar ontpopt zich tot een complexer stuk en in Chamber Of Horrors weet hij de sinistere sfeer rond martelwerktuigen subliem om te zetten naar muziek. De tweede plaatkant opent met Birdman Of Alcatraz, een wonderbaarlijk mooie pianoballad, geïnspireerd op het verhaal rond de moordenaar Alan Stroud die in de gevangenis van Alcatraz zijn tijd besteedde aan een studie ornithologie en meerdere soorten vogels in zijn cel hield. The Breathalizer is een kort komisch werkje waarin Bill Oddie een dronken monoloog opvoert. Het hoogtepunt van de plaat is het afsluitende Judas Iscariot, uitgevoerd op piano, kerkorgel en Moog synthesizer. Het orgel en het vierenveertigkoppige koor Art Laeta zijn opgenomen in de St. Martin's kerk in Vevey, waar hij ook de koor- en orgelpartijen van Going For The One vastlegde. In twaalf minuten voert Wakeman ons op muzikale wijze langs emoties als verraad en bedrog. Ik koop de elpee Criminal Record natuurlijk al begin jaren tachtig en zoek sinds eind jaren tachtig naarstig naar een cd-versie. Die vind ik op 27 maart 2004; een Japanse remaster. Rick Wakeman's Criminal Record doet niet veel onder voor de 'grote' eerste drie soloplaten van Wakeman; ik vind het nog altijd een fantastich album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2588: Jazz Sabbath - The 1968 Tapes
Adam Wakeman, zoon van, zit ook niet stil. Hij is op een of andere manier (welke, dat wordt op de platenhoezen niet echt duidelijk) betrokken bij Jazz Sabbath. U kent het verhaal inmiddels: Jazzpianist Milton Keanes neemt eind jaren zestig met zijn trio allerlei eigen stukken op. De opnames gaan verloren en in 1970 blijkt een of andere band uit Birmingham de nummers te hebben geplagieerd. Sindsdien kent de wereld stukken als Iron Man en Paranoid, maar dan in een rockmetaluitvoering. Keanes heeft nooit de erkenning gekregen die hij verdient, maar in 2019 komen de originelen boven water. The 1968 Tapes is alweer het derde document van Keanes' groep Jazz Sabbath. Dit keer zijn het opnamen van een sessie uit 1968 (goh) die lange tijd ergens op een plank zijn blijven liggen. De plaat bevat de betere pianopingeljazz maar dit keer zet Keanes af en toe een kleine blazerssectie in en speelt hij zelf ook Hammond en zelfs Moogsynthesizer. Het maakt het geluid wat afwisselender en dat maakt het album wat behapbaarder voor de mensen die alleen de rockversies kennen. Op het programma staan stukken als Into The Void, The Wizard, Warning, Electric Funeral en War Pigs, die later ook allemaal werden gejat door die andere band uit Birmingham. Ik koop The 1968 Tapes op 3 december 2024 als hij net is verschenen en ik vind 'm gewéldig. Op 12 maart 2025 speelt Jazz Sabbath in de theaterzaal van Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn en ik ben erbij en ben heel benieuwd.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Adam Wakeman, zoon van, zit ook niet stil. Hij is op een of andere manier (welke, dat wordt op de platenhoezen niet echt duidelijk) betrokken bij Jazz Sabbath. U kent het verhaal inmiddels: Jazzpianist Milton Keanes neemt eind jaren zestig met zijn trio allerlei eigen stukken op. De opnames gaan verloren en in 1970 blijkt een of andere band uit Birmingham de nummers te hebben geplagieerd. Sindsdien kent de wereld stukken als Iron Man en Paranoid, maar dan in een rockmetaluitvoering. Keanes heeft nooit de erkenning gekregen die hij verdient, maar in 2019 komen de originelen boven water. The 1968 Tapes is alweer het derde document van Keanes' groep Jazz Sabbath. Dit keer zijn het opnamen van een sessie uit 1968 (goh) die lange tijd ergens op een plank zijn blijven liggen. De plaat bevat de betere pianopingeljazz maar dit keer zet Keanes af en toe een kleine blazerssectie in en speelt hij zelf ook Hammond en zelfs Moogsynthesizer. Het maakt het geluid wat afwisselender en dat maakt het album wat behapbaarder voor de mensen die alleen de rockversies kennen. Op het programma staan stukken als Into The Void, The Wizard, Warning, Electric Funeral en War Pigs, die later ook allemaal werden gejat door die andere band uit Birmingham. Ik koop The 1968 Tapes op 3 december 2024 als hij net is verschenen en ik vind 'm gewéldig. Op 12 maart 2025 speelt Jazz Sabbath in de theaterzaal van Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn en ik ben erbij en ben heel benieuwd.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2589: various artists - A Tribute To Ryuichi Sakamoto - To The Moon And Back
Als in 2022 bekend wordt dat Ryuichi Sakamoto opnieuw zeer ernstig ziek is, roepen Norika Sora en JC Chamboredon van het Milan label (waarop Sakamoto zijn muziek uitbrengt) allerlei muzikanten op om een bijdrage aan een tributeplaat te leveren door een werkstuk van Sakamoto naar hun hand te zetten. To The Moon And Back verschijnt in 2022. Ik mis het album volkomen, ontdek in de loop van 2024 dat het bestaat en op 25 november is mijn bestelling eindelijk in een plaatselijke platenwinkel. Ik ben er tamelijk ondersteboven van, omdat het hier geen herkauwen van het werk van Sakamoto betreft; integendeel, vaak zijn composities totaal onherkenbaar en ontstaan er bijna geheel nieuwe werken. Een keur aan bekende en (mij) onbekende muzikanten en producers heeft een stuk bewerkt, waaronder Lim Giong, Electric Youth, Cornelius, Fennesz, Hildur Guðnadóttir en David Sylvian. Velen hebben elementen uit bestaande composities gebruikt om een remix te maken; anderen hebben er nieuwe muziek aan toegevoegd, waardoor iets compleet anders ontstaat. Zo heeft Sylvian tekst en zang toegevoegd aan Grains (Sweet Paulownia Wood), herkennen we Amore door Fennesz echt niet meer en is de uitvoering van World Citizen - I Won't Be Disappointed door de zang van Hildur Guðnadóttir een waar avontuur geworden. In sommige gevallen wordt het ambient of avant-garde en ik moet zeggen: dit is een respectvol en waardig eerbetoon aan Ryuichi Sakamoto en daarnaast buitengewoon intrigerend en lekker.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Als in 2022 bekend wordt dat Ryuichi Sakamoto opnieuw zeer ernstig ziek is, roepen Norika Sora en JC Chamboredon van het Milan label (waarop Sakamoto zijn muziek uitbrengt) allerlei muzikanten op om een bijdrage aan een tributeplaat te leveren door een werkstuk van Sakamoto naar hun hand te zetten. To The Moon And Back verschijnt in 2022. Ik mis het album volkomen, ontdek in de loop van 2024 dat het bestaat en op 25 november is mijn bestelling eindelijk in een plaatselijke platenwinkel. Ik ben er tamelijk ondersteboven van, omdat het hier geen herkauwen van het werk van Sakamoto betreft; integendeel, vaak zijn composities totaal onherkenbaar en ontstaan er bijna geheel nieuwe werken. Een keur aan bekende en (mij) onbekende muzikanten en producers heeft een stuk bewerkt, waaronder Lim Giong, Electric Youth, Cornelius, Fennesz, Hildur Guðnadóttir en David Sylvian. Velen hebben elementen uit bestaande composities gebruikt om een remix te maken; anderen hebben er nieuwe muziek aan toegevoegd, waardoor iets compleet anders ontstaat. Zo heeft Sylvian tekst en zang toegevoegd aan Grains (Sweet Paulownia Wood), herkennen we Amore door Fennesz echt niet meer en is de uitvoering van World Citizen - I Won't Be Disappointed door de zang van Hildur Guðnadóttir een waar avontuur geworden. In sommige gevallen wordt het ambient of avant-garde en ik moet zeggen: dit is een respectvol en waardig eerbetoon aan Ryuichi Sakamoto en daarnaast buitengewoon intrigerend en lekker.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2590: Rick Wakeman - Rock n' Roll Prophet Plus
Rick Wakeman is in 1979 druk, ook al is hij alweer uit de groep Yes gestapt. Hij maakt in 1978, nog altijd in Zwitserland wonend als belastingballing, zijn soloalbum Rhapsodies, een verzameling domme deunen. Ik heb de dubbelelpee, maar (nog) geen cd-versie. In 1979 begint hij aan de opnamen voor een nieuwe elpee, waarop hij gebruik maakt van het allernieuwste op het gebied van toetsentechnologie. Zijn bedoeling is dat het album uitkomt onder een pseudoniem ('KUDOS'), vandaar dat hij naar een andere platenmaatschappij overstapt. Vijf instrumentaaltjes neemt hij op en daarnaast komt hij met drie vocale liederen, waarop hij zelf zingt. Voeg er een achtergrondzangeres en een percussionist aan toe en klaar is Wakeman. Dus niet. De platenmaatschappij is niet echt te spreken en het duurt tot 1982 voordat Rock n' Roll Prophet uitkomt. In de tussentijd heeft hij bij zijn vaste maatschappij AM 1984 (1981) uitgebracht, een conceptalbum gebaseerd op Orwells roman en met teksten van Tim Rice; ook die heb ik op vinyl en (nog) niet op cd. Wakeman is furieus over hoe Moon Records Rock n' Roll Prophet op de markt kwakt: onder Wakemans eigen naam en ook nog eens met een hoesontwerp waar hij niet achter staat. (Op de achterzijde staat hij afgebeeld met Nina Carter, het model/viezefilmactrice met wie hij niet veel later in het huwelijksbootje zal stappen en nog twee kinderen zal produceren (naast de drie die hij al heeft.) Bovendien is het materiaal inmiddels wat gedateerd: wat in 1979 aan analoog toetsengeluid hypermodern was en waarmee Wakeman zijn tijd vooruit was, dat is in 1982 alweer ouwe meuk. Toch bevat de plaat zeer aanstekelijk en sterk materiaal. Opener I'm So Straight I'm A Weirdo is de single, The Dragon lijkt een eerbetoon aan Vangelis' gelijknamige stuk, Maybe '80 is een lied dat het nieuwe decennium hoopvol tegemoetziet, Early Warning is het pakkende instrumentaaltje en Do You Believe In Fairies? het melige meebrulliedje. Zingen kan Wakeman toch maar beter aan anderen overlaten (en dat doet hij op alle andere platen ook). Maar het hoogtepunt van de elpee is het afsluitende titelnummer: een heerlijk bombastisch instrumentaal progrocker. Ik koop de elpee begin jaren tachtig en op 29 april 1993 schaf ik de dan net verschenen remaster van het album aan op cd. Wakeman is zijn ontevredenheid over de plaat te boven, is nog altijd trots op het unieke analoge toetsengeluid dat erop te horen is en meent de acht korte stukken aan te moeten vullen met vier nieuwe composities waarvan hij zelf vindt dat ze in dezelfde stijl als het album zijn. Ik vind dat niet. Bovendien vind ik dat hij de flow van de oorspronkelijke elpee helemaal kapot maakt door die nieuwe composities tussen de oude te zetten, maar goed we hebben een programmeerknop op de speler. Die nieuwe stukken zijn trouwens wel gaaf met allerlei fijn gierende Moogsolo's erin. Rock n' Roll Prophet is een unieke Wakemanplaat en zeker de moeite van het beluisteren waard.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 12-12-2024 19:46:17 ]
Rick Wakeman is in 1979 druk, ook al is hij alweer uit de groep Yes gestapt. Hij maakt in 1978, nog altijd in Zwitserland wonend als belastingballing, zijn soloalbum Rhapsodies, een verzameling domme deunen. Ik heb de dubbelelpee, maar (nog) geen cd-versie. In 1979 begint hij aan de opnamen voor een nieuwe elpee, waarop hij gebruik maakt van het allernieuwste op het gebied van toetsentechnologie. Zijn bedoeling is dat het album uitkomt onder een pseudoniem ('KUDOS'), vandaar dat hij naar een andere platenmaatschappij overstapt. Vijf instrumentaaltjes neemt hij op en daarnaast komt hij met drie vocale liederen, waarop hij zelf zingt. Voeg er een achtergrondzangeres en een percussionist aan toe en klaar is Wakeman. Dus niet. De platenmaatschappij is niet echt te spreken en het duurt tot 1982 voordat Rock n' Roll Prophet uitkomt. In de tussentijd heeft hij bij zijn vaste maatschappij AM 1984 (1981) uitgebracht, een conceptalbum gebaseerd op Orwells roman en met teksten van Tim Rice; ook die heb ik op vinyl en (nog) niet op cd. Wakeman is furieus over hoe Moon Records Rock n' Roll Prophet op de markt kwakt: onder Wakemans eigen naam en ook nog eens met een hoesontwerp waar hij niet achter staat. (Op de achterzijde staat hij afgebeeld met Nina Carter, het model/viezefilmactrice met wie hij niet veel later in het huwelijksbootje zal stappen en nog twee kinderen zal produceren (naast de drie die hij al heeft.) Bovendien is het materiaal inmiddels wat gedateerd: wat in 1979 aan analoog toetsengeluid hypermodern was en waarmee Wakeman zijn tijd vooruit was, dat is in 1982 alweer ouwe meuk. Toch bevat de plaat zeer aanstekelijk en sterk materiaal. Opener I'm So Straight I'm A Weirdo is de single, The Dragon lijkt een eerbetoon aan Vangelis' gelijknamige stuk, Maybe '80 is een lied dat het nieuwe decennium hoopvol tegemoetziet, Early Warning is het pakkende instrumentaaltje en Do You Believe In Fairies? het melige meebrulliedje. Zingen kan Wakeman toch maar beter aan anderen overlaten (en dat doet hij op alle andere platen ook). Maar het hoogtepunt van de elpee is het afsluitende titelnummer: een heerlijk bombastisch instrumentaal progrocker. Ik koop de elpee begin jaren tachtig en op 29 april 1993 schaf ik de dan net verschenen remaster van het album aan op cd. Wakeman is zijn ontevredenheid over de plaat te boven, is nog altijd trots op het unieke analoge toetsengeluid dat erop te horen is en meent de acht korte stukken aan te moeten vullen met vier nieuwe composities waarvan hij zelf vindt dat ze in dezelfde stijl als het album zijn. Ik vind dat niet. Bovendien vind ik dat hij de flow van de oorspronkelijke elpee helemaal kapot maakt door die nieuwe composities tussen de oude te zetten, maar goed we hebben een programmeerknop op de speler. Die nieuwe stukken zijn trouwens wel gaaf met allerlei fijn gierende Moogsolo's erin. Rock n' Roll Prophet is een unieke Wakemanplaat en zeker de moeite van het beluisteren waard.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 12-12-2024 19:46:17 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2591: Rick Wakeman - Crimes Of Passion - Original Soundtrack Recording
Rick Wakeman komt in 1983 met Cost Of Living (ik heb de elpee, maar nog niet de cd), een alleraardigste verzameling van instrumentale waanzin, pianostukken, progrock, een kinderslaapliedje, een gedicht van Thomas Gray op schitterende orkestrale muziek en enkele compleet gestoorde progrockbeukstukken. In datzelfde jaar heeft Ken Russell (bekend van Tommy en de flopfilm Lisztomania waar Wakeman bij betrokken was) hem gevraagd om de muziek te schrijven voor diens erotische thriller Crimes Of Passion, met Kathleen Turner en Anthony Perkins in de hoofdrollen. Ik heb de film geloof ik ooit eens gezien, maar er is me weinig van bijgebleven. Wakeman speelt een cameo van bruidsfotograaf en zijn soundtrack mis ik geheel als die in 1984 uitkomt, maar ik haal de schade in op 11 maart 1993 als ik de dan net verschenen remaster op cd aanschaf. De soundtrack is niet heel indrukwekkend. De opener It's A Lovely Life is gezongen door Maggie Bell en melodieën daaruit werkt Wakeman verder uit in de negen instrumentale stukjes die erop volgen. Soms is het rock en dan weer ballade, her en der een sexy saxofoon. Het kan allemaal niet echt de atmosfeer van een spannende of obscure cultfilm weergeven. Maggie Bell sluit met Dangerous Woman het korte album af. Geen hoogvlieger, voor de fans en freaks. Ik ben tevreden.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman komt in 1983 met Cost Of Living (ik heb de elpee, maar nog niet de cd), een alleraardigste verzameling van instrumentale waanzin, pianostukken, progrock, een kinderslaapliedje, een gedicht van Thomas Gray op schitterende orkestrale muziek en enkele compleet gestoorde progrockbeukstukken. In datzelfde jaar heeft Ken Russell (bekend van Tommy en de flopfilm Lisztomania waar Wakeman bij betrokken was) hem gevraagd om de muziek te schrijven voor diens erotische thriller Crimes Of Passion, met Kathleen Turner en Anthony Perkins in de hoofdrollen. Ik heb de film geloof ik ooit eens gezien, maar er is me weinig van bijgebleven. Wakeman speelt een cameo van bruidsfotograaf en zijn soundtrack mis ik geheel als die in 1984 uitkomt, maar ik haal de schade in op 11 maart 1993 als ik de dan net verschenen remaster op cd aanschaf. De soundtrack is niet heel indrukwekkend. De opener It's A Lovely Life is gezongen door Maggie Bell en melodieën daaruit werkt Wakeman verder uit in de negen instrumentale stukjes die erop volgen. Soms is het rock en dan weer ballade, her en der een sexy saxofoon. Het kan allemaal niet echt de atmosfeer van een spannende of obscure cultfilm weergeven. Maggie Bell sluit met Dangerous Woman het korte album af. Geen hoogvlieger, voor de fans en freaks. Ik ben tevreden.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2592: Rick Wakeman - Country Airs
Rick Wakeman verrast vriend en vijand in 1986 met dit album. Het jaar ervoor komt hij met Silent Nights, een wat ingetogener poprockalbum met weinig opzienbarend werk erop of het moet het schitterende instrumentale Elgin Mansons zijn, én Live At Hammersmith, waarop hij met een rockband stukken van Six Wives, Journey en Arthur vertolkt. Beide platen heb ik op elpee vanaf het moment dat ze uitkomen, maar niet op cd. Op Country Airs tapt Wakeman uit een geheel ander vaatje. Het is een solo pianoplaat met tien klankschilderijtjes, geïnspireerd door wandelingen die hij maakte in de omgeving van Surrey waar hij op dat moment woonde. Met deze plaat vestigt Wakeman zich in de wereld van de New Age, een beweging die dan in opkomst is. Aan de melodieën en tegenmelodieën is goed te beluisteren hoe zeer Wakeman is beïnvloed door enkele grote klassieke en romantische componisten als Rachmaninov en Debussy. Als ik de elpee in 1986 koop, ben ik overdonderd door de schoonheid ervan. Lang zoek ik sinds eind jaren tachtig naar een cd-versie, maar die blijkt niet meer te krijgen. Bovendien heeft Wakeman zelf de rechten niet (de hele muzikale New Age-beweging blijkt te zijn gekaapt door de muziekindustrie) en kan hij het album niet opnieuw uitbrengen, hetgeen verklaart waarom hij de hele plaat in 1992 dan maar opnieuw opneemt en uitbrengt (wacht maar). Gelukkig is het juridische gedoe in 2017 opgelost en ik koop een mooie remaster, getiteld Country Airs - The Original Version bij meneer zelf op 4 november 20117 na afloop van een pianoconcert in het Millfield Theatre te Edmonton, een voorstad in Noord-Londen. Na de tien pareltjes nog twee extraatjes, die Wakeman componeert begin 2017 terwijl hij in zijn tuin staat. Country Airs is een van de absolute hoogtepunten in het toch al indrukwekkende oeuvre van Rick Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman verrast vriend en vijand in 1986 met dit album. Het jaar ervoor komt hij met Silent Nights, een wat ingetogener poprockalbum met weinig opzienbarend werk erop of het moet het schitterende instrumentale Elgin Mansons zijn, én Live At Hammersmith, waarop hij met een rockband stukken van Six Wives, Journey en Arthur vertolkt. Beide platen heb ik op elpee vanaf het moment dat ze uitkomen, maar niet op cd. Op Country Airs tapt Wakeman uit een geheel ander vaatje. Het is een solo pianoplaat met tien klankschilderijtjes, geïnspireerd door wandelingen die hij maakte in de omgeving van Surrey waar hij op dat moment woonde. Met deze plaat vestigt Wakeman zich in de wereld van de New Age, een beweging die dan in opkomst is. Aan de melodieën en tegenmelodieën is goed te beluisteren hoe zeer Wakeman is beïnvloed door enkele grote klassieke en romantische componisten als Rachmaninov en Debussy. Als ik de elpee in 1986 koop, ben ik overdonderd door de schoonheid ervan. Lang zoek ik sinds eind jaren tachtig naar een cd-versie, maar die blijkt niet meer te krijgen. Bovendien heeft Wakeman zelf de rechten niet (de hele muzikale New Age-beweging blijkt te zijn gekaapt door de muziekindustrie) en kan hij het album niet opnieuw uitbrengen, hetgeen verklaart waarom hij de hele plaat in 1992 dan maar opnieuw opneemt en uitbrengt (wacht maar). Gelukkig is het juridische gedoe in 2017 opgelost en ik koop een mooie remaster, getiteld Country Airs - The Original Version bij meneer zelf op 4 november 20117 na afloop van een pianoconcert in het Millfield Theatre te Edmonton, een voorstad in Noord-Londen. Na de tien pareltjes nog twee extraatjes, die Wakeman componeert begin 2017 terwijl hij in zijn tuin staat. Country Airs is een van de absolute hoogtepunten in het toch al indrukwekkende oeuvre van Rick Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2593: Rick Wakeman - The Family Album
Rick Wakeman blijft in New Age-sferen. Sterker nog, hij begint een serie op zijn eigen label. In 1987 komt hij met deze elpee en ik koop die als hij uitkomt. Twaalf instrumentale werkjes, in het verlengde van Country Airs, maar dit keer gebaseerd op de mensen en dieren uit zijn gezin en uitgevoerd op elektronische keyboards in plaats van de akoestische piano. Is het kitsch? Misschien. Ik vind het niet erg. De hoes ziet eruit als een familiefotoalbum. Als je de klaphoes opent, verschijnen kiekjes uit het album van de familie Wakeman van dat moment. Muzikaal en fotografisch zijn geportretteerd: zijn (dan) vrouw Nina, de vijf kinderen, zijn vader en moeder, twee honden, wat katten en een konijn. De composities zijn warm en sfeervol. Voor de cd die tegelijkertijd uitkomt (en die ik pas vind op 18 april 2009), wijzigt Wakeman de volgorde van de stukken en hij voegt er nog drie tussen. In mijn beleving is daarmee de hele flow van de plaat kapot, maar ja ik was die vinylversie gewend, hè. The Family Album is een bijzonder werkje vol warme klanken en mooie melodieën.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman blijft in New Age-sferen. Sterker nog, hij begint een serie op zijn eigen label. In 1987 komt hij met deze elpee en ik koop die als hij uitkomt. Twaalf instrumentale werkjes, in het verlengde van Country Airs, maar dit keer gebaseerd op de mensen en dieren uit zijn gezin en uitgevoerd op elektronische keyboards in plaats van de akoestische piano. Is het kitsch? Misschien. Ik vind het niet erg. De hoes ziet eruit als een familiefotoalbum. Als je de klaphoes opent, verschijnen kiekjes uit het album van de familie Wakeman van dat moment. Muzikaal en fotografisch zijn geportretteerd: zijn (dan) vrouw Nina, de vijf kinderen, zijn vader en moeder, twee honden, wat katten en een konijn. De composities zijn warm en sfeervol. Voor de cd die tegelijkertijd uitkomt (en die ik pas vind op 18 april 2009), wijzigt Wakeman de volgorde van de stukken en hij voegt er nog drie tussen. In mijn beleving is daarmee de hele flow van de plaat kapot, maar ja ik was die vinylversie gewend, hè. The Family Album is een bijzonder werkje vol warme klanken en mooie melodieën.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2594: Rick Wakeman - Time Machine
Rick Wakeman buigt zich in 1987 en 1988 over een ouderwets concept. Eén? Wel twee! Het eerste project is The Gospels: welja, als je het kunt doen, waarom zou je dan niet je eigen kerkmuziek componeren? The Gospels verschijnt in 1988 en die dubbelelpee koop ik gelijk; de cd-versie heb ik tot op heden niet, wel de opnieuw opgenomen versie The New Gospels (wacht maar). Voor het tweede project compneert Wakeman negen rocksongs. De bedoeling is dat Time Machine een multimediaal theater- en filmspektakel wordt, maar financiële problemen zorgen ervoor dat de platenmaatschappij slechts akkoord gaat met een elpee. Als Wakeman die inlevert, weigert Polydor het uit te brengen en na een half jaar verkoopt Polydor de plaat aan President die het gelijk op de markt mietert. Ik koop de elpee als hij uitkomt. Wakeman zelf is nog altijd zeer enthousiast over het songmateriaal en hij roept Ice uit als een van zijn beste composities ooit. Het is een ijzersterke deun, dat zeker. Voor de acht vocale stukken nodigt hij een paar zangers uit (Roy Wood, John Parr, Tracey Ackerman en oudgediende Ashey Holt). Het enige instrumentaaltje Elizabethan Rock vind ik ook leuk. Op de cd zijn enkele stukken in de 'extended version' te beluisteren en als ik die cd koop op 13 december 1997, vallen die versions me knap tegen. Alleen het uitgerekte intro van Open Up Your Eyes is de extra moeite waard. Time Machine is een ouderwets rockalbum van Rick Wakeman, met daarop een paar zeer gave stukken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman buigt zich in 1987 en 1988 over een ouderwets concept. Eén? Wel twee! Het eerste project is The Gospels: welja, als je het kunt doen, waarom zou je dan niet je eigen kerkmuziek componeren? The Gospels verschijnt in 1988 en die dubbelelpee koop ik gelijk; de cd-versie heb ik tot op heden niet, wel de opnieuw opgenomen versie The New Gospels (wacht maar). Voor het tweede project compneert Wakeman negen rocksongs. De bedoeling is dat Time Machine een multimediaal theater- en filmspektakel wordt, maar financiële problemen zorgen ervoor dat de platenmaatschappij slechts akkoord gaat met een elpee. Als Wakeman die inlevert, weigert Polydor het uit te brengen en na een half jaar verkoopt Polydor de plaat aan President die het gelijk op de markt mietert. Ik koop de elpee als hij uitkomt. Wakeman zelf is nog altijd zeer enthousiast over het songmateriaal en hij roept Ice uit als een van zijn beste composities ooit. Het is een ijzersterke deun, dat zeker. Voor de acht vocale stukken nodigt hij een paar zangers uit (Roy Wood, John Parr, Tracey Ackerman en oudgediende Ashey Holt). Het enige instrumentaaltje Elizabethan Rock vind ik ook leuk. Op de cd zijn enkele stukken in de 'extended version' te beluisteren en als ik die cd koop op 13 december 1997, vallen die versions me knap tegen. Alleen het uitgerekte intro van Open Up Your Eyes is de extra moeite waard. Time Machine is een ouderwets rockalbum van Rick Wakeman, met daarop een paar zeer gave stukken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2595: Rick Wakeman & Tony Fernandez - Zodiaque
Rick Wakeman is nogal bezig in 1988. Zo komt hij ook met de plaat Suite Of Gods, een reeks vertellingen uit de Griekse mythologie en waarop tenor Ramon Ramedios zingt; ik heb de elpee maar (nog) geen cd-versie. Daarnaast verschijnt dit album Zodiaque, dat ik koop op 8 januari 1990. Hij maakt het samen met drummer Tony Fernandez, een vaste samenwerkingspartner sinds halverwege de jaren zeventig. De drummer en toetsenman doen - zoals de titel al doet vermoeden - inspiratie op bij de twaalf sterrenbeelden uit de astrologie. De twaalf korte instrumentale stukken kenmerken zich door elektronische drums, warme toetsenklanken, fraaie melodieën en een nogal zoete New-Age-achtige atmosfeer. Niet voor niets brengt Wakeman deze plaat uit in zijn 'The Rick Wakeman New Age Collection'. Ik vind het een alleraardigste plaat, had hem een tijdje niet beluisterd en ben weer aangenaam verrast.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman is nogal bezig in 1988. Zo komt hij ook met de plaat Suite Of Gods, een reeks vertellingen uit de Griekse mythologie en waarop tenor Ramon Ramedios zingt; ik heb de elpee maar (nog) geen cd-versie. Daarnaast verschijnt dit album Zodiaque, dat ik koop op 8 januari 1990. Hij maakt het samen met drummer Tony Fernandez, een vaste samenwerkingspartner sinds halverwege de jaren zeventig. De drummer en toetsenman doen - zoals de titel al doet vermoeden - inspiratie op bij de twaalf sterrenbeelden uit de astrologie. De twaalf korte instrumentale stukken kenmerken zich door elektronische drums, warme toetsenklanken, fraaie melodieën en een nogal zoete New-Age-achtige atmosfeer. Niet voor niets brengt Wakeman deze plaat uit in zijn 'The Rick Wakeman New Age Collection'. Ik vind het een alleraardigste plaat, had hem een tijdje niet beluisterd en ben weer aangenaam verrast.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2596: Rick Wakeman & Mario Fasciano - Black Knights At The Court Of Ferdinand IV
Rick Wakeman maakt in 1988 - of het allemaal nog niet genoeg is - óók nog eens een album met percussionist en tenor Mario Fasciano. Voor de opnamen reist hij naar Napels en in een dag of wat staan de stukken op de band. De plaat verschijnt bij een obscuur Italiaans label. Mijn versie is een heruitgave uit 1994, die ik koop op 4 maart 1996. Wakeman zegt achteraf dat hij niet tevreden is over de mix en heeft het idee dat het resultaat beter was geweest als de technicus een blender had gebruikt. Dat moge zo zijn; het gebodene op dit relatief korte album is bijzonder onderhoudend. Het is een conceptplaat vol middeleeuwse avonturen, gezongen in het Italiaans, dus nauwelijks te volgen. De typisch jaren tachtig toetsengeluiden gaan mooi samen met de Italiaanse zang. De Napolitaanse sfeer druipt er vanaf. Het resultaat is een zeer bijzonder album in de Wakemancatalogus.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman maakt in 1988 - of het allemaal nog niet genoeg is - óók nog eens een album met percussionist en tenor Mario Fasciano. Voor de opnamen reist hij naar Napels en in een dag of wat staan de stukken op de band. De plaat verschijnt bij een obscuur Italiaans label. Mijn versie is een heruitgave uit 1994, die ik koop op 4 maart 1996. Wakeman zegt achteraf dat hij niet tevreden is over de mix en heeft het idee dat het resultaat beter was geweest als de technicus een blender had gebruikt. Dat moge zo zijn; het gebodene op dit relatief korte album is bijzonder onderhoudend. Het is een conceptplaat vol middeleeuwse avonturen, gezongen in het Italiaans, dus nauwelijks te volgen. De typisch jaren tachtig toetsengeluiden gaan mooi samen met de Italiaanse zang. De Napolitaanse sfeer druipt er vanaf. Het resultaat is een zeer bijzonder album in de Wakemancatalogus.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2597: Rick Wakeman - Sea Airs
Rick Wakeman komt in 1989 met een opvolger van Country Airs. Hij neemt het album snel op en laat de mix ook snel doen, want hij heeft ook nog andere muzikale zaken aan zijn hoofd. Ene meneer Jon Anderson vraagt hem mee te doen met een nieuw project dat de muziek van Yes nieuw leven inblaast en dat is de start van het avontuur dat Anderson Bruford Wakeman & Howe gaat heten. Als Sea Airs verschijnt in 1989, is Wakeman helemaal niet tevreden over de mix. Ik heb er geen problemen mee. Ik koop de cd op 20 september 1990 (ik heb die dag wat geld te besteden, want de dag ervoor ben ik gehuwd). Wederom twaalf schitterende klankschilderijtjes, uitgevoerd op piano en ditmaal geïnspireerd door de wereld van de zee in al haar facetten. De composities doen nauwelijks onder voor die van Country Airs en ook dit werk is er dan ook eentje dat ik nog altijd zeer vaak opzet.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman komt in 1989 met een opvolger van Country Airs. Hij neemt het album snel op en laat de mix ook snel doen, want hij heeft ook nog andere muzikale zaken aan zijn hoofd. Ene meneer Jon Anderson vraagt hem mee te doen met een nieuw project dat de muziek van Yes nieuw leven inblaast en dat is de start van het avontuur dat Anderson Bruford Wakeman & Howe gaat heten. Als Sea Airs verschijnt in 1989, is Wakeman helemaal niet tevreden over de mix. Ik heb er geen problemen mee. Ik koop de cd op 20 september 1990 (ik heb die dag wat geld te besteden, want de dag ervoor ben ik gehuwd). Wederom twaalf schitterende klankschilderijtjes, uitgevoerd op piano en ditmaal geïnspireerd door de wereld van de zee in al haar facetten. De composities doen nauwelijks onder voor die van Country Airs en ook dit werk is er dan ook eentje dat ik nog altijd zeer vaak opzet.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2598: Rick Wakeman - Night Airs
Rick Wakeman neemt in 1989 een heleboel pianosolostukjes op. Twaalf komen er op Sea Airs en tien op dit plaatje Night Airs, dat later in 1990 uitkomt (en dat ik koop op 10 december 1990). Ook nu is Wakeman niet te spreken over de release. Niet alleen de mix klopt in zijn oren niet: ook blijkt dat er Sea-stukken op Night staan en andersom; de platenmaatschappij heeft voor het gemak de titels ook maar even gewijzigd. Voor mij maakt het niet uit; de tien kleine werkjes zijn absolute parels en zijn wat mij betreft wat inwisselbaar met die op Sea Airs. Zeer fraai dus. Met Night Airs heeft Wakeman zijn pianotrilogie compleet, een serie romantische miniaturwn die orenschijnlijk eenvoudig en toegankelijk en daarnaast absoluut tijdloos klinken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman neemt in 1989 een heleboel pianosolostukjes op. Twaalf komen er op Sea Airs en tien op dit plaatje Night Airs, dat later in 1990 uitkomt (en dat ik koop op 10 december 1990). Ook nu is Wakeman niet te spreken over de release. Niet alleen de mix klopt in zijn oren niet: ook blijkt dat er Sea-stukken op Night staan en andersom; de platenmaatschappij heeft voor het gemak de titels ook maar even gewijzigd. Voor mij maakt het niet uit; de tien kleine werkjes zijn absolute parels en zijn wat mij betreft wat inwisselbaar met die op Sea Airs. Zeer fraai dus. Met Night Airs heeft Wakeman zijn pianotrilogie compleet, een serie romantische miniaturwn die orenschijnlijk eenvoudig en toegankelijk en daarnaast absoluut tijdloos klinken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2599: Rick Wakeman - Phantom Power
Rick Wakeman is in 1989 en 1990 ook druk met de soundtrack van een film, de hervertoning van de klassieke stomme film The Phantom Of The Opera uit 1925. Waar haalt die man de tijd vandaan? De soundtrack verschijnt als enkele cd in 1990 (ik koop 'm op 24 september 1992, een heruitgave van het jaar daarvoor) en bevat veertien rocksongs. Zelf is Wakeman erg tevreden over het materiaal (het is ook sterk) en de film (nooit gezien). Naast Wakeman op toetsen en Tony Fernandez op drums horen we ene D'zal Martin op gitaar en de stemmen van Ashley Holt, Chrissie Hammond en tenor Ramon Remedios. De drie zangers zorgen, samen met twee instrumentaaltjes, voor afwisseling in het geluid. Ja, het werk is sterk en hoewel dit geen superhoogtepunt in het oeuvre van Wakeman is, luistert het toch fijn weg.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman is in 1989 en 1990 ook druk met de soundtrack van een film, de hervertoning van de klassieke stomme film The Phantom Of The Opera uit 1925. Waar haalt die man de tijd vandaan? De soundtrack verschijnt als enkele cd in 1990 (ik koop 'm op 24 september 1992, een heruitgave van het jaar daarvoor) en bevat veertien rocksongs. Zelf is Wakeman erg tevreden over het materiaal (het is ook sterk) en de film (nooit gezien). Naast Wakeman op toetsen en Tony Fernandez op drums horen we ene D'zal Martin op gitaar en de stemmen van Ashley Holt, Chrissie Hammond en tenor Ramon Remedios. De drie zangers zorgen, samen met twee instrumentaaltjes, voor afwisseling in het geluid. Ja, het werk is sterk en hoewel dit geen superhoogtepunt in het oeuvre van Wakeman is, luistert het toch fijn weg.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2600: DeWolff - Muscle Shoals
De nieuwe DeWolff is weer geweldig. Voor de opnamen van dit album trok het trio naar de beroemde FAME en Muscle Shoals studio's in Alabama. Enerzijds is het geluid op Muscle Shoals vertrouwd: fijne southern rock met de nodige bluesy randjes; anderzijds horen we ook weer vernieuwing - voor zover je daarover met dit soort muziek kunt spreken - : wat saxofoon, fluit, achtergrondkoortjes, cello en violen. De dertien composities zijn ongekend sterk. Wat mij betreft zijn de hoogtepunten In Love, Ophelia, Hard To Make A Buck en vooral Fools & Horses. Ik krijg de cd op 22 december 2024 als ik 'm onder de kerstboom vind. De jochies van DeWolff zijn ondertussen al lang geen jochies meer en met Muscle Shoals maken ze hun zoveelste uiterst volwassen plaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
De nieuwe DeWolff is weer geweldig. Voor de opnamen van dit album trok het trio naar de beroemde FAME en Muscle Shoals studio's in Alabama. Enerzijds is het geluid op Muscle Shoals vertrouwd: fijne southern rock met de nodige bluesy randjes; anderzijds horen we ook weer vernieuwing - voor zover je daarover met dit soort muziek kunt spreken - : wat saxofoon, fluit, achtergrondkoortjes, cello en violen. De dertien composities zijn ongekend sterk. Wat mij betreft zijn de hoogtepunten In Love, Ophelia, Hard To Make A Buck en vooral Fools & Horses. Ik krijg de cd op 22 december 2024 als ik 'm onder de kerstboom vind. De jochies van DeWolff zijn ondertussen al lang geen jochies meer en met Muscle Shoals maken ze hun zoveelste uiterst volwassen plaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2601: Jethro Tull - The Jethro Tull Christmas Album - Fresh Snow At Christmas
Precies op tijd in het seizoen - begin december 2024 - brengt Jethro Tull het befaamde The Jethro Tull Christmas Album opnieuw uit. En hoe! Natuurlijk heb ik de cd uit 2003 al lang in de kast staan en komt deze er trouw ieder jaar uit; vanaf nu blijft hij in de kast. Sterker nog: sinds 22 december 2024, de dag dat ik deze heruitgave onder de kerstboom vind, staat hij ergens ver weg verstopt achterin de cd-kast. De heruitgave is een grandioze boxset, zoals we de afgelopen jaren van Tull gewend zijn. Mooi boekwerk en dit keer vier cd's en een bluray. Op de eerste cd vinden we de originele mix uit 2003 en op de tweede een remix door Bruce Soord. Kennelijk was Steven Wilson, die de remixen van de vorige Tullheruitgaven deed, niet beschikbaar of wilde hij zich niet wagen aan een kerstalbum. Op de derde cd staat een concert dat JT uitvoerde in december 2008 in de St. Bride's in Londen. Het klinkt als een kerkdienst met korte lezingen door Ian Anderson en een priester en met koorzang tussendoor. De derde cd bevat een concert van de Ian Anderson Band uit december 2006, uitgevoerd in diezelfde St. Bride's. Tijdens de twee concerten veel van The JT Christmas Album en hier en daar een klassiekertje als Thick Of A Brick of Aqualung in stemmig akoestische setting. Op de bluray mixen van al het gebodene in surround en Atmos. Het kerstalbum zelf is misschien wel een van de allerbeste kerstplaten in de rock. Tull weet de kerst- en wintersfeer uitstekend te vatten zonder de belletjes en engeltjes er te dik bovenop te leggen. Ian Andersons fluit brengt de kerststemming goed naar boven. Pareltjes aan songmateriaal ook. Mooi hebbeding voor onder kerstboom.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Precies op tijd in het seizoen - begin december 2024 - brengt Jethro Tull het befaamde The Jethro Tull Christmas Album opnieuw uit. En hoe! Natuurlijk heb ik de cd uit 2003 al lang in de kast staan en komt deze er trouw ieder jaar uit; vanaf nu blijft hij in de kast. Sterker nog: sinds 22 december 2024, de dag dat ik deze heruitgave onder de kerstboom vind, staat hij ergens ver weg verstopt achterin de cd-kast. De heruitgave is een grandioze boxset, zoals we de afgelopen jaren van Tull gewend zijn. Mooi boekwerk en dit keer vier cd's en een bluray. Op de eerste cd vinden we de originele mix uit 2003 en op de tweede een remix door Bruce Soord. Kennelijk was Steven Wilson, die de remixen van de vorige Tullheruitgaven deed, niet beschikbaar of wilde hij zich niet wagen aan een kerstalbum. Op de derde cd staat een concert dat JT uitvoerde in december 2008 in de St. Bride's in Londen. Het klinkt als een kerkdienst met korte lezingen door Ian Anderson en een priester en met koorzang tussendoor. De derde cd bevat een concert van de Ian Anderson Band uit december 2006, uitgevoerd in diezelfde St. Bride's. Tijdens de twee concerten veel van The JT Christmas Album en hier en daar een klassiekertje als Thick Of A Brick of Aqualung in stemmig akoestische setting. Op de bluray mixen van al het gebodene in surround en Atmos. Het kerstalbum zelf is misschien wel een van de allerbeste kerstplaten in de rock. Tull weet de kerst- en wintersfeer uitstekend te vatten zonder de belletjes en engeltjes er te dik bovenop te leggen. Ian Andersons fluit brengt de kerststemming goed naar boven. Pareltjes aan songmateriaal ook. Mooi hebbeding voor onder kerstboom.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2602: Bill Laurance & Michael League - Keeping Company
Deze beide heren zijn belangrijk in de grote band Snarky Puppy. Dit is hun tweede duoalbum en op Keeping Company weten ze hun gezamenlijke geluid nog verder te perfectioneren. Was Where You Wish You Were al van een bijna onbetamelijke schoonheid; op dit nieuwe album uit 2024 (dat ik koop op 17 december 2024) is de chemie tussen de piano en de oud zo mogelijk nog indringender. Tussen de prachtmelodieën door klinken enkele subtiele improvisaties en dat maakt dit album tot een van de allermooiste van het jaar.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Deze beide heren zijn belangrijk in de grote band Snarky Puppy. Dit is hun tweede duoalbum en op Keeping Company weten ze hun gezamenlijke geluid nog verder te perfectioneren. Was Where You Wish You Were al van een bijna onbetamelijke schoonheid; op dit nieuwe album uit 2024 (dat ik koop op 17 december 2024) is de chemie tussen de piano en de oud zo mogelijk nog indringender. Tussen de prachtmelodieën door klinken enkele subtiele improvisaties en dat maakt dit album tot een van de allermooiste van het jaar.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2603: Stephan Micus - To The Rising Moon
Stephan Micus is zo'n naam die ik veel voorbij hoor komen, maar van wie ik nog nooit muziek heb gehoord. Dat verandert begin december 2024 als ik een aankondiging van zijn nieuwe album ('s mans vijfentwintigste!) zie en hoor. Wacht, wat doet deze vogel op To The Rising Moon? Hij speelt eigen composities op allerlei authentieke inheemse instrumenten uit het Midden-Oosten en improviseert daarop verder? Dat moet gaaf zijn. Dat is het ook. Ik val van mijn stoel als ik het voor het eerst (10 december 2024 koop ik m) beluister. Wat is dit gruwelijk fraai. Het album bevat elf stukken waarin dan weer een tiple, een dilruba, satar of sateh of twee of drie exemplaren ervan centraal staan. Af en toe zingt Micus ook. Het geheel heeft een wat verstilde, mysterieuze en oosterse atmosfeer en daar houd ik zeer van. To The Rising Moon verschijnt - bijna vanzelfsprekend - op het befaamde baanbrekende label ECM en is een van de allerbelangrijkste en mooiste platen van 2024.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Stephan Micus is zo'n naam die ik veel voorbij hoor komen, maar van wie ik nog nooit muziek heb gehoord. Dat verandert begin december 2024 als ik een aankondiging van zijn nieuwe album ('s mans vijfentwintigste!) zie en hoor. Wacht, wat doet deze vogel op To The Rising Moon? Hij speelt eigen composities op allerlei authentieke inheemse instrumenten uit het Midden-Oosten en improviseert daarop verder? Dat moet gaaf zijn. Dat is het ook. Ik val van mijn stoel als ik het voor het eerst (10 december 2024 koop ik m) beluister. Wat is dit gruwelijk fraai. Het album bevat elf stukken waarin dan weer een tiple, een dilruba, satar of sateh of twee of drie exemplaren ervan centraal staan. Af en toe zingt Micus ook. Het geheel heeft een wat verstilde, mysterieuze en oosterse atmosfeer en daar houd ik zeer van. To The Rising Moon verschijnt - bijna vanzelfsprekend - op het befaamde baanbrekende label ECM en is een van de allerbelangrijkste en mooiste platen van 2024.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2604: Rick Wakeman - Aspirant Sunrise
Rick Wakeman is in de jaren negentig debiel productief. Dat komt volgens mij enerzijds doordat hij niet betrokken is bij bandprojecten (de tweede Anderson Bruford Wakeman & Howe plaat mondde uit in een afgrijselijke Yes album Union en een werkelijk grandioze tournee, maar daarna spatte het achttal opnieuw uiteen), anderzijds heeft hij een studio bij zijn huis op het eiland Man gebouwd, waarin hij zich volledig kan richten op het componeren en opnemen van muziek. De relatie met zijn (volgens mij derde) vrouw loopt stroef; reden te meer om tijd door te brengen in de studio en op tournee. Eind jaren tachtig, mede onder invloed van de New Age-beweging, raakt Wakeman geïnteresseerd in theorieën over ontspanning en de mogelijkheden die muziek daarin biedt. Hij zoekt conctact met Cary Cooper, professor aan de universiteit van Manchester, en na verschillende contacten weet hij een reeks elektronische maar melodieuze composities te maken die hij speelt voor verschillende doelgroepen (hyperactieve kinderen, slapeloze volwassenen, terminale patiënten, enz). Die bevestigen de positieve werking van zijn muziek. Tijdens de definitieve opnamen valt technicus Stuart Sawney in slaap en dan weet Wakeman zeker: dit is goed. Aspirant Sunrise is het eerste deel van een trilogie. Het verschijnt in 1991 en ik koop het op 23 april 1992 (samen met de andere twee delen). Vandaag de dag doen de toetsenwolken wat gedateerd aan, maar het effect is er niet minder om. Fraai muzikaal behang.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 30-12-2024 09:34:27 ]
Rick Wakeman is in de jaren negentig debiel productief. Dat komt volgens mij enerzijds doordat hij niet betrokken is bij bandprojecten (de tweede Anderson Bruford Wakeman & Howe plaat mondde uit in een afgrijselijke Yes album Union en een werkelijk grandioze tournee, maar daarna spatte het achttal opnieuw uiteen), anderzijds heeft hij een studio bij zijn huis op het eiland Man gebouwd, waarin hij zich volledig kan richten op het componeren en opnemen van muziek. De relatie met zijn (volgens mij derde) vrouw loopt stroef; reden te meer om tijd door te brengen in de studio en op tournee. Eind jaren tachtig, mede onder invloed van de New Age-beweging, raakt Wakeman geïnteresseerd in theorieën over ontspanning en de mogelijkheden die muziek daarin biedt. Hij zoekt conctact met Cary Cooper, professor aan de universiteit van Manchester, en na verschillende contacten weet hij een reeks elektronische maar melodieuze composities te maken die hij speelt voor verschillende doelgroepen (hyperactieve kinderen, slapeloze volwassenen, terminale patiënten, enz). Die bevestigen de positieve werking van zijn muziek. Tijdens de definitieve opnamen valt technicus Stuart Sawney in slaap en dan weet Wakeman zeker: dit is goed. Aspirant Sunrise is het eerste deel van een trilogie. Het verschijnt in 1991 en ik koop het op 23 april 1992 (samen met de andere twee delen). Vandaag de dag doen de toetsenwolken wat gedateerd aan, maar het effect is er niet minder om. Fraai muzikaal behang.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 30-12-2024 09:34:27 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2605: Rick Wakeman - Aspirant Sunset
Rick Wakeman brengt het tweede deel van de Aspirant-trilogie uit in 1991 en ik koop het op 23 april 1992. Meer warme en melodieuze ontspanningsmuziek die nogal kitscherig aandoet, maar bijzonder prettig in het gehoor ligt.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman brengt het tweede deel van de Aspirant-trilogie uit in 1991 en ik koop het op 23 april 1992. Meer warme en melodieuze ontspanningsmuziek die nogal kitscherig aandoet, maar bijzonder prettig in het gehoor ligt.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2606: Rick Wakeman - Aspirant Sunshadows
Rick Wakeman brengt het derde deel van de Aspirant-trilogie uit in 1991 en ik koop het op 23 april 1992. Meer warme en melodieuze ontspanningsmuziek die nogal kitscherig aandoet, maar bijzonder prettig in het gehoor ligt.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman brengt het derde deel van de Aspirant-trilogie uit in 1991 en ik koop het op 23 april 1992. Meer warme en melodieuze ontspanningsmuziek die nogal kitscherig aandoet, maar bijzonder prettig in het gehoor ligt.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2607: Rick Wakeman - The Classical Connection
Rick Wakeman doet in 1991 een tournee met David Paton (bekend van Alan Parsons Project), waarin hij ouder materiaal vertolkt op een wat klassiekerig aandoende wijze. Paton speelt bas en akoestische gitaar, Wakeman de piano met allerlei elektronische wolken erachter. Op zijn website schrijft Wakeman dat hij om financiële redenen gedwongen was tot een sobere instrumentatie en podiumpresentatie. Na de tour maakt het duo op basis van het podiumrepertoire opnamen in Wakemans thuisstudio Bajonor (vernoemd naar de mensen in zijn huis: Ben, Adam, Jemma, Oliver, Nina, Oscar en Rick, oftewel meneer Wakeman zelf en zijn derde vrouw Nina, hun twee kinderen Jemma en Oscar, plus de drie kinderen uit Wakemans eerste huwelijk). The Classical Connection verschijnt in 1991 en ik koop het op 23 april 1992. De tien stukken komen van verschillende albums en de jaren zeventig zijn mooi vertegenwoordigd: twee vrouwen van Henry VIII, Merlin (van King Arthur), After The Ball (van White Rock) en het schitterende Sea Horses (van Rhapsodies). Daarnaast nog de prachtige pianoballads Gone But Not Forgotten (van Cost Of Living) en Elgin Mansions (van Silent Nights), maar de hoogtepunten bevinden zich aan het eind van de plaat in de vorm van een suite van drie werken afkomstig van het fenomenale album 1984. Omdat de cd opent met een zwik pianoballads, lijkt het aanvankelijk een wat zweverig kitschplaatje te worden en daarmee, ideaal voor de zondag, vroeg op de ochtend of laat in de avond, maar gaandeweg wordt het materiaal avontuurlijker en technisch complexer. The Classical Connection is daarmee een interessante terugblik op het oudere werk in een geheel nieuw jasje.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 02-01-2025 12:17:52 ]
Rick Wakeman doet in 1991 een tournee met David Paton (bekend van Alan Parsons Project), waarin hij ouder materiaal vertolkt op een wat klassiekerig aandoende wijze. Paton speelt bas en akoestische gitaar, Wakeman de piano met allerlei elektronische wolken erachter. Op zijn website schrijft Wakeman dat hij om financiële redenen gedwongen was tot een sobere instrumentatie en podiumpresentatie. Na de tour maakt het duo op basis van het podiumrepertoire opnamen in Wakemans thuisstudio Bajonor (vernoemd naar de mensen in zijn huis: Ben, Adam, Jemma, Oliver, Nina, Oscar en Rick, oftewel meneer Wakeman zelf en zijn derde vrouw Nina, hun twee kinderen Jemma en Oscar, plus de drie kinderen uit Wakemans eerste huwelijk). The Classical Connection verschijnt in 1991 en ik koop het op 23 april 1992. De tien stukken komen van verschillende albums en de jaren zeventig zijn mooi vertegenwoordigd: twee vrouwen van Henry VIII, Merlin (van King Arthur), After The Ball (van White Rock) en het schitterende Sea Horses (van Rhapsodies). Daarnaast nog de prachtige pianoballads Gone But Not Forgotten (van Cost Of Living) en Elgin Mansions (van Silent Nights), maar de hoogtepunten bevinden zich aan het eind van de plaat in de vorm van een suite van drie werken afkomstig van het fenomenale album 1984. Omdat de cd opent met een zwik pianoballads, lijkt het aanvankelijk een wat zweverig kitschplaatje te worden en daarmee, ideaal voor de zondag, vroeg op de ochtend of laat in de avond, maar gaandeweg wordt het materiaal avontuurlijker en technisch complexer. The Classical Connection is daarmee een interessante terugblik op het oudere werk in een geheel nieuw jasje.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 02-01-2025 12:17:52 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2608: Rick Wakeman - 2000 A.D. Into The Future
Rick Wakeman raakt in 1991 ook nog eens betrokken bij een of andere groot evenement met exposities en films over de toekomst en ruimtevaart. Negen stukken neemt Wakeman daarvoor op in zijn thuisstudio. Het is een volledig elektronisch album, de drumpartijen programmeert zijn vaste technicus Stuart Sawney. Zelf is Wakeman - in tegenstelling tot veel andere uitgaven - uitermate tevreden over de productie en inderdaad, dit klinkt geïnspireerd en avontuurlijk, hoewel de toetsengeluiden onmiskenbaar de tijdgeest weergeven. Ik vind de cd op 22 juni 1991 en tot op de dag van vandaag beluister ik 'm met veel plezier. Af en toe van die typische Wakemanmelodieën en daartussen toch ook aangename verrassingen. Een wat vergeten album in de enorme Wakemancatalogus, maar zeker eentje die de moeite waard is.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman raakt in 1991 ook nog eens betrokken bij een of andere groot evenement met exposities en films over de toekomst en ruimtevaart. Negen stukken neemt Wakeman daarvoor op in zijn thuisstudio. Het is een volledig elektronisch album, de drumpartijen programmeert zijn vaste technicus Stuart Sawney. Zelf is Wakeman - in tegenstelling tot veel andere uitgaven - uitermate tevreden over de productie en inderdaad, dit klinkt geïnspireerd en avontuurlijk, hoewel de toetsengeluiden onmiskenbaar de tijdgeest weergeven. Ik vind de cd op 22 juni 1991 en tot op de dag van vandaag beluister ik 'm met veel plezier. Af en toe van die typische Wakemanmelodieën en daartussen toch ook aangename verrassingen. Een wat vergeten album in de enorme Wakemancatalogus, maar zeker eentje die de moeite waard is.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2609: Rick Wakeman - African Bach
Rick Wakeman krijgt het in 1991 ook nog voor elkaar om een album te maken met tien pop-rocksongs waarin hij zijn blik werpt op de dan recente ontwikkelingen in Zuid-Afrika en landen in vergelijkbare omstandigheden. De opnamen vinden plaats in Londen en Swaziland en naast een rockband (met daarin bassist David Paton, drummer Tony Fernandez en zanger Ashley Holt) is er een hoofdrol voor een gospelachtig koor, dat het geluid van het album mede bepaalt. Ik vind een Japanse versie van de cd op 15 oktober 1992 in de plaatselijke platenwinkel en ben aangenaam verrast als ik de muziek voor het eerst hoor. Zelf beschouwt Wakeman African Bach als een van zijn beste platen als het gaat om de kwaliteit van de songschrijverij en ik kan hem geen ongelijk geven.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman krijgt het in 1991 ook nog voor elkaar om een album te maken met tien pop-rocksongs waarin hij zijn blik werpt op de dan recente ontwikkelingen in Zuid-Afrika en landen in vergelijkbare omstandigheden. De opnamen vinden plaats in Londen en Swaziland en naast een rockband (met daarin bassist David Paton, drummer Tony Fernandez en zanger Ashley Holt) is er een hoofdrol voor een gospelachtig koor, dat het geluid van het album mede bepaalt. Ik vind een Japanse versie van de cd op 15 oktober 1992 in de plaatselijke platenwinkel en ben aangenaam verrast als ik de muziek voor het eerst hoor. Zelf beschouwt Wakeman African Bach als een van zijn beste platen als het gaat om de kwaliteit van de songschrijverij en ik kan hem geen ongelijk geven.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2610: Rick Wakeman - Softsword - King John And The Magna Charter
Rick Wakeman komt in 1991 (een belachelijk productief jaar) ook nog met dit conceptalbum, gemaakt voor een groot evenement dat dat jaar in Rochester Castle plaatsvindt. Wakeman is zeer trots op de muziek, maar moet vanwege een beperkt budget genoegen nemen met een minder uitbundige opname. David Paton is er weer op bas, er is een dame op 'gemshorn', Stuart Sawney programmeert de elektronische drums en percussie en dan is er Chrissie Hammond die zingt. Hammond, die eind jaren zeventig deel uitmaakte van de hardrockband Cheetah, zal later in de jaren negentig vaker op platen van Wakeman te horen zijn; ze heeft een prettige, soulvolle stem, die goed tot zijn recht komt in het lange openingsnummer Magna Charter en afsluiter Hymn Of Hope. Wakeman weet het historische verhaal over King John te verbeelden middels Middeleeuws-aandoende melodieën en arrangementen, zij het dat die volledig uit de dan beschikbare toetsendozen komen. Een vinylversie verschijnt in 1991; de cd komt pas later in dat jaar en ik heb een Britse herdruk uit 1994, die ik koop op 18 november 1995. Zeer aangenaam album vol uitstekende muziek, die inderdaad beter tot z'n recht was gekomen met een uitgebreidere instrumentatie.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman komt in 1991 (een belachelijk productief jaar) ook nog met dit conceptalbum, gemaakt voor een groot evenement dat dat jaar in Rochester Castle plaatsvindt. Wakeman is zeer trots op de muziek, maar moet vanwege een beperkt budget genoegen nemen met een minder uitbundige opname. David Paton is er weer op bas, er is een dame op 'gemshorn', Stuart Sawney programmeert de elektronische drums en percussie en dan is er Chrissie Hammond die zingt. Hammond, die eind jaren zeventig deel uitmaakte van de hardrockband Cheetah, zal later in de jaren negentig vaker op platen van Wakeman te horen zijn; ze heeft een prettige, soulvolle stem, die goed tot zijn recht komt in het lange openingsnummer Magna Charter en afsluiter Hymn Of Hope. Wakeman weet het historische verhaal over King John te verbeelden middels Middeleeuws-aandoende melodieën en arrangementen, zij het dat die volledig uit de dan beschikbare toetsendozen komen. Een vinylversie verschijnt in 1991; de cd komt pas later in dat jaar en ik heb een Britse herdruk uit 1994, die ik koop op 18 november 1995. Zeer aangenaam album vol uitstekende muziek, die inderdaad beter tot z'n recht was gekomen met een uitgebreidere instrumentatie.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2611: Rick Wakeman - Country Airs
Rick Wakeman doet in 1991 allerlei pogingen om de originele tapes van zijn solopianoalbum Country Airs uit 1986 in handen te krijgen. Wakeman is al jaren niet tevreden over de mix en wil de plaat zelf graag opnieuw uitbrengen. De maatschappij die ze bezit blijkt echter failliet te zijn. Ondertussen beschikt Wakeman over een van de eerste digitale piano's en hij meent er goed aan te doen om het album opnieuw op te nemen. Voor de gelegenheid husselt hij de volgorde van de songs door elkaar en vult hij de tien stukken aan met vier nieuwe composities. De opnieuw opgenomen Country Airs verschijnt in 1992 en ik koop hem op 11 juni 1994. Ik weet het niet; de klank van de digitale piano is het niet in mijn oren, het klinkt nogal plastic en nep. Achteraf vertelt Wakeman dat hij dit nooit had mogen doen en uitbrengen en dat dit zijn grootste muzikale fout ooit is geweest; gelukkig heeft hij de originele opnamen uit 1986 terug in 2017 en verschijnt een mooie heruitgave (zie een tikkie terug). Ondanks het kunstmatige pianogeluid blijft dit een fijn Wakemanwerk; de composities blijven uiterst fraai.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman doet in 1991 allerlei pogingen om de originele tapes van zijn solopianoalbum Country Airs uit 1986 in handen te krijgen. Wakeman is al jaren niet tevreden over de mix en wil de plaat zelf graag opnieuw uitbrengen. De maatschappij die ze bezit blijkt echter failliet te zijn. Ondertussen beschikt Wakeman over een van de eerste digitale piano's en hij meent er goed aan te doen om het album opnieuw op te nemen. Voor de gelegenheid husselt hij de volgorde van de songs door elkaar en vult hij de tien stukken aan met vier nieuwe composities. De opnieuw opgenomen Country Airs verschijnt in 1992 en ik koop hem op 11 juni 1994. Ik weet het niet; de klank van de digitale piano is het niet in mijn oren, het klinkt nogal plastic en nep. Achteraf vertelt Wakeman dat hij dit nooit had mogen doen en uitbrengen en dat dit zijn grootste muzikale fout ooit is geweest; gelukkig heeft hij de originele opnamen uit 1986 terug in 2017 en verschijnt een mooie heruitgave (zie een tikkie terug). Ondanks het kunstmatige pianogeluid blijft dit een fijn Wakemanwerk; de composities blijven uiterst fraai.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2612: Rick Wakeman - The Classical Connection 2
Rick Wakeman doet in 1992 nog een tournee met David Paton en daarbij hoort een tweede album. The Classical Connection 2 verschijnt in 1993 en ik koop 'm in dat jaar, maar ik weet niet precies op welke dag want ik ben vergeten de aankoopdatum in het doosje te noteren. Het album hinkt nogal op twee gedachten. Aan de ene kant zijn er liveopnamen van de tour en daartussendoor staat ook studiospul. Van het studiospul valt vooral Farandol op, een kort instrumentaaltje dat afkomstig blijkt te zijn van de sessies voor The Six Wives Of Henry VIII in 1971! Daarop horen we naast Wakeman ook zijn Yescollega's Steve Howe, Chris Squire en Bill Bruford. Van de liveopnamen maakt de versie van Eleonor Rigby de meeste indruk. Wakeman speelt het in de stijl van zijn geliefde componist Prokoffieff. Ik heb het hem live op piano zien en horen spelen in 2017 en mijn onderkaak lag zo ongeveer op de grond van opperste verbijstering. Hier speelt hij het op elektronische toetsenapparaten en daardoor klinkt het wat kitscherig, maar dat het een virtuoze vertolking is, is duidelijk. Ook de uitvoering van Gershwins Summertime is er eentje om je vingers bij af te likken. Dat geldt evenzeer voor The Birdman Of Alcatraz, oorspronkelijk van de Criminal Record-plaat. De overige stukken zijn nieuwere pianoballads of synthesizerballads. The Classical Connection 2 is daardoor een wat gespleten album, met enkele minder in het oor springende New-Agestukken, maar ook enkele sublieme vertolkingen en interessante versies.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman doet in 1992 nog een tournee met David Paton en daarbij hoort een tweede album. The Classical Connection 2 verschijnt in 1993 en ik koop 'm in dat jaar, maar ik weet niet precies op welke dag want ik ben vergeten de aankoopdatum in het doosje te noteren. Het album hinkt nogal op twee gedachten. Aan de ene kant zijn er liveopnamen van de tour en daartussendoor staat ook studiospul. Van het studiospul valt vooral Farandol op, een kort instrumentaaltje dat afkomstig blijkt te zijn van de sessies voor The Six Wives Of Henry VIII in 1971! Daarop horen we naast Wakeman ook zijn Yescollega's Steve Howe, Chris Squire en Bill Bruford. Van de liveopnamen maakt de versie van Eleonor Rigby de meeste indruk. Wakeman speelt het in de stijl van zijn geliefde componist Prokoffieff. Ik heb het hem live op piano zien en horen spelen in 2017 en mijn onderkaak lag zo ongeveer op de grond van opperste verbijstering. Hier speelt hij het op elektronische toetsenapparaten en daardoor klinkt het wat kitscherig, maar dat het een virtuoze vertolking is, is duidelijk. Ook de uitvoering van Gershwins Summertime is er eentje om je vingers bij af te likken. Dat geldt evenzeer voor The Birdman Of Alcatraz, oorspronkelijk van de Criminal Record-plaat. De overige stukken zijn nieuwere pianoballads of synthesizerballads. The Classical Connection 2 is daardoor een wat gespleten album, met enkele minder in het oor springende New-Agestukken, maar ook enkele sublieme vertolkingen en interessante versies.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2613: Rick Wakeman & Adam Wakeman - Wakeman With Wakeman
Rick Wakeman heeft eind 1992 een compleet instrumentaal rockalbum klaar en hij is druk bezig met het plannen van een bijbehorende tournee, als hij zich realiseert dat voor het meeste werk dat hij op het podium wil brengen een tweede toetsenist nodig heeft. Gelukkig loopt zijn eigen zoon Adam hem voor de voeten en dat joch is ook al zo'n keyboardkunstenaar. En dus besluit Wakeman om de dan achttienjarige Adam niet alleen uit te nodigen voor de tournee, maar hem ook te vragen om nog een bijdrage te leveren aan het album. Vandaar dat de plaat in 1993 uitkomt onder de naam Wakeman With Wakeman. Ik koop 'm bij het verschijnen op 19 maart 1993. Adam heeft een paar minimoogsolo's ingespeeld, verzorgt één van de twee pianopartijen in het duet Jiggajig en levert twee korte eigen composities aan, waarvan Megalomania mijn aandacht trekt. Er staat spul op wat dertien in een dozijn lijkt, maar er is ook heel veel waanzinnigs te beluisteren. Zo bevat opener Lure Of The Wild een paar fraaie solo's. Wat mij betreft is de superproggy compositie Caesarea het absolute hoogtepunt van de plaat. Daarentegen weet ik nog altijd niet wat ik moet vinden van de afsluitende vertolking van de Stones' Paint It Black. Maar alles bij elkaar is dit een uitermate onderhoudend album met enkele mooie verrassingen: Wakeman ouderwets op dreef.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman heeft eind 1992 een compleet instrumentaal rockalbum klaar en hij is druk bezig met het plannen van een bijbehorende tournee, als hij zich realiseert dat voor het meeste werk dat hij op het podium wil brengen een tweede toetsenist nodig heeft. Gelukkig loopt zijn eigen zoon Adam hem voor de voeten en dat joch is ook al zo'n keyboardkunstenaar. En dus besluit Wakeman om de dan achttienjarige Adam niet alleen uit te nodigen voor de tournee, maar hem ook te vragen om nog een bijdrage te leveren aan het album. Vandaar dat de plaat in 1993 uitkomt onder de naam Wakeman With Wakeman. Ik koop 'm bij het verschijnen op 19 maart 1993. Adam heeft een paar minimoogsolo's ingespeeld, verzorgt één van de twee pianopartijen in het duet Jiggajig en levert twee korte eigen composities aan, waarvan Megalomania mijn aandacht trekt. Er staat spul op wat dertien in een dozijn lijkt, maar er is ook heel veel waanzinnigs te beluisteren. Zo bevat opener Lure Of The Wild een paar fraaie solo's. Wat mij betreft is de superproggy compositie Caesarea het absolute hoogtepunt van de plaat. Daarentegen weet ik nog altijd niet wat ik moet vinden van de afsluitende vertolking van de Stones' Paint It Black. Maar alles bij elkaar is dit een uitermate onderhoudend album met enkele mooie verrassingen: Wakeman ouderwets op dreef.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2614: Rick Wakeman - Heritage Suite
Rick Wakeman woont in de jaren negentig op het Britse eiland Man. In opdracht van de Manx National Heritage componeert hij er twaalf korte pianostukken, die hij in 1993 uitbrengt. Ik koop Heritage Suite bij het verschijnen op 26 november 1993 en ben enorm onder de indruk. De twaalf stukken zijn geïnspireerd op de natuur en historie van het eiland en in het boekje dat bij de cd zit staan fraaie foto's met uitleg. Wakeman weet prachtige pianomuziek te maken die lijkt of het uit de negentiende eeuw komt en die zich kan meten met die van de beste klassieke pianocomponisten. In tegenstelling tot de kitscherige New-Ageplaten van de jaren ervoor is dit een aangename en smaakvolle verrassing in zijn oeuvre. Dit is waarlijk een van Wakemans meest indrukwekkende en allermooiste platen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman woont in de jaren negentig op het Britse eiland Man. In opdracht van de Manx National Heritage componeert hij er twaalf korte pianostukken, die hij in 1993 uitbrengt. Ik koop Heritage Suite bij het verschijnen op 26 november 1993 en ben enorm onder de indruk. De twaalf stukken zijn geïnspireerd op de natuur en historie van het eiland en in het boekje dat bij de cd zit staan fraaie foto's met uitleg. Wakeman weet prachtige pianomuziek te maken die lijkt of het uit de negentiende eeuw komt en die zich kan meten met die van de beste klassieke pianocomponisten. In tegenstelling tot de kitscherige New-Ageplaten van de jaren ervoor is dit een aangename en smaakvolle verrassing in zijn oeuvre. Dit is waarlijk een van Wakemans meest indrukwekkende en allermooiste platen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2615: Wakeman With Wakeman - No Expense Spared
Rick Wakeman vindt de samenwerking met zoon Adam inspirerend. De tour in 1993 is een groot succes en hij laat Adam zijn eerste soloplaat in zijn studio opnemen. In hetzelfde jaar maakt hij nóg een plaat met Adam. No Expense Spared is qua inbreng van vader en zoon beter in balans dan de voorganger: de helft van de twaalf stukken schrijven ze samen en voeren ze samen uit (met drummer Tony Fernandez, zangeres Chrissie Hammond en producer/programmeur Stuart Sawney en nog een paar anderen); de andere helft zijn individuele werkjes. Die van vader Rick zijn instrumentaaltjes waarin hij zijn Moog lekker laat scheuren (de giersolo's zijn op deze plaat sowieso niet van de lucht); die van Adam zijn aardige progpopsongs met Hammond in de hoofdrol. Qua stijl is de plaat van alles wat: pop, prog, instrumentaal, vocaal en dan is daar ook nog Ricks prachtige Children Of Chernobyl. Bijzonder grappig is Your Move, een lied waarin Rick allerlei titels van Yesstukken in de tekst heeft verwerkt. Bij het beluisteren van het album hoor ik nog altijd veel spelplezier en je vraagt je af welke partijen en solo's vader Rick heeft ingespeeld en welke zoon Adam. Er zit mooi spul bij, maar als geheel is de plaat nogal onsamenhangend. Ik koop No Expense Spared bij het verschijnen op 24 november 1993. Bijzonder aardig en afwisselend album van vader en zoon Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman vindt de samenwerking met zoon Adam inspirerend. De tour in 1993 is een groot succes en hij laat Adam zijn eerste soloplaat in zijn studio opnemen. In hetzelfde jaar maakt hij nóg een plaat met Adam. No Expense Spared is qua inbreng van vader en zoon beter in balans dan de voorganger: de helft van de twaalf stukken schrijven ze samen en voeren ze samen uit (met drummer Tony Fernandez, zangeres Chrissie Hammond en producer/programmeur Stuart Sawney en nog een paar anderen); de andere helft zijn individuele werkjes. Die van vader Rick zijn instrumentaaltjes waarin hij zijn Moog lekker laat scheuren (de giersolo's zijn op deze plaat sowieso niet van de lucht); die van Adam zijn aardige progpopsongs met Hammond in de hoofdrol. Qua stijl is de plaat van alles wat: pop, prog, instrumentaal, vocaal en dan is daar ook nog Ricks prachtige Children Of Chernobyl. Bijzonder grappig is Your Move, een lied waarin Rick allerlei titels van Yesstukken in de tekst heeft verwerkt. Bij het beluisteren van het album hoor ik nog altijd veel spelplezier en je vraagt je af welke partijen en solo's vader Rick heeft ingespeeld en welke zoon Adam. Er zit mooi spul bij, maar als geheel is de plaat nogal onsamenhangend. Ik koop No Expense Spared bij het verschijnen op 24 november 1993. Bijzonder aardig en afwisselend album van vader en zoon Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2616: Rick Wakeman - Prayers
Rick Wakeman maakt naast prog-, rock en pianomuziek ook werk waarin hij zijn religieuze overtuiging kwijt kan. In 1985 al komt hij met The Gospels, een dubbelelpee gebaseerd op de vier evangeliën, waarop hij tenor Ramon Ramedios en een knapenkoor inzet. In 1993 komt hij met Prayers, een stemmig album waarop naast Wakeman op toetsen, David Paton op bas, Stuart Sawney op geprogrammeerde drums, een meisjeskoor en zangeres Chrissie Hammond te horen zijn. Daarnaast lezen zijn vrouw Nina en een of andere geestelijke korte teksten voor. Je moet ervan houden. Tussen de gebeden klinkt veel moois. Hymn Of Hope kennen we al van het Softsword-album en The Lord's Prayer stond in een andere versie op The Gospels. Vijf andere stukken zijn - als je de stichtelijke tekst even vergeet - sterke nieuwe songs. Een paar jaar later zal Wakeman, weer eens ontevreden hoe ze op Prayers klinken, ze opnieuw opnemen voor het album Can You Hear Me?, waarover later meer. Ik koop Prayers kort nadat-ie uit is, op 4 januari 1993. Veel haal ik 'm niet uit de kast.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman maakt naast prog-, rock en pianomuziek ook werk waarin hij zijn religieuze overtuiging kwijt kan. In 1985 al komt hij met The Gospels, een dubbelelpee gebaseerd op de vier evangeliën, waarop hij tenor Ramon Ramedios en een knapenkoor inzet. In 1993 komt hij met Prayers, een stemmig album waarop naast Wakeman op toetsen, David Paton op bas, Stuart Sawney op geprogrammeerde drums, een meisjeskoor en zangeres Chrissie Hammond te horen zijn. Daarnaast lezen zijn vrouw Nina en een of andere geestelijke korte teksten voor. Je moet ervan houden. Tussen de gebeden klinkt veel moois. Hymn Of Hope kennen we al van het Softsword-album en The Lord's Prayer stond in een andere versie op The Gospels. Vijf andere stukken zijn - als je de stichtelijke tekst even vergeet - sterke nieuwe songs. Een paar jaar later zal Wakeman, weer eens ontevreden hoe ze op Prayers klinken, ze opnieuw opnemen voor het album Can You Hear Me?, waarover later meer. Ik koop Prayers kort nadat-ie uit is, op 4 januari 1993. Veel haal ik 'm niet uit de kast.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2617: Rick Wakeman - Classic Tracks
Rick Wakeman gaat in 1993 in op een uitnodiging van een of andere platenmaatschappij. Voor een speciaal album neemt hij drie 'klassieke' stukken van hem opnieuw op: zo'n beetje de gehele Journey To The Centre Of The Earth, Catherine Howard (van The Six Wives) en Merlin The Magician (van King Arthur). In de studio is ook een stel Amerikaanse muzikanten aanwezig en zij spelen de overige partijen in. Als de opnamen klaar zijn, verkoopt de platenmaatschappij de opnamen plots aan een ander bedrijf in Amerika. Wakeman heeft geen enkele controle meer. Op zijn website beklaagt hij zich dat de mix verschrikkelijk is en de toegevoegde zang op Merlin nooit had gemogen. Als hij contact zoekt met het bedrijf, krijgt hij te horen dat hij er niets over te zeggen heeft. Er volgen zelfs bedreigingen en uiteindelijk moet Wakeman lijdzaam toezien dat dit gedrocht op de markt is en dat hij er nooit een cent voor betaald krijgt. De muziek is natuurlijk nog altijd grandioos, maar het klinkt vreemd compact en het is niet duidelijk welke partijen Wakeman nu precies heeft ingespeeld. De zang vind ik inderdaad uitermate slecht. Het haalt het allemaal niet bij de originelen; dit product voegt echt helemaal niets toe aan wat ik al heb. Toch koop ik het plaatje op 8 december 1995; op dat moment ken ik het verhaal erachter nog niet. Als ik het plaatje herbeluister en dat op Twitter plak, reageert Wakeman persoonlijk. Furieus. En terecht.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman gaat in 1993 in op een uitnodiging van een of andere platenmaatschappij. Voor een speciaal album neemt hij drie 'klassieke' stukken van hem opnieuw op: zo'n beetje de gehele Journey To The Centre Of The Earth, Catherine Howard (van The Six Wives) en Merlin The Magician (van King Arthur). In de studio is ook een stel Amerikaanse muzikanten aanwezig en zij spelen de overige partijen in. Als de opnamen klaar zijn, verkoopt de platenmaatschappij de opnamen plots aan een ander bedrijf in Amerika. Wakeman heeft geen enkele controle meer. Op zijn website beklaagt hij zich dat de mix verschrikkelijk is en de toegevoegde zang op Merlin nooit had gemogen. Als hij contact zoekt met het bedrijf, krijgt hij te horen dat hij er niets over te zeggen heeft. Er volgen zelfs bedreigingen en uiteindelijk moet Wakeman lijdzaam toezien dat dit gedrocht op de markt is en dat hij er nooit een cent voor betaald krijgt. De muziek is natuurlijk nog altijd grandioos, maar het klinkt vreemd compact en het is niet duidelijk welke partijen Wakeman nu precies heeft ingespeeld. De zang vind ik inderdaad uitermate slecht. Het haalt het allemaal niet bij de originelen; dit product voegt echt helemaal niets toe aan wat ik al heb. Toch koop ik het plaatje op 8 december 1995; op dat moment ken ik het verhaal erachter nog niet. Als ik het plaatje herbeluister en dat op Twitter plak, reageert Wakeman persoonlijk. Furieus. En terecht.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2618: Wakeman With Wakeman - The Official Bootleg
Rick Wakeman is in 1993 met zoon Adam, bassist Alan Thompson en drummer Tony Fernandez op tournee. Van concerten in Zuid-Amerika verschijnen in 1994 opnamen onder de titel The Official Bootleg (en later in andere versies en onder andere titels). Die opnamen komen direct van two-track-tape en kunnen dus niet hermixt worden. Het resultaat is een fraaie indruk van hoe het geklonken moet hebben. Uitstekende setlijst, met zowel klassiekers (twee Wives, een medley van Arthur en bijna de gehele Journey) als wat nieuw spul (Lure Of The Wild, Past And Present. Daarnaast een bandversie van Eleonor Rigby plus dat ene Stonesnummer dat ze eigenlijk niet moeten doen, maar voor de lol toch. Ik koop de dubbelcd op 28 juli 1994 en vind 'm waanzinnig goed te pruimen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman is in 1993 met zoon Adam, bassist Alan Thompson en drummer Tony Fernandez op tournee. Van concerten in Zuid-Amerika verschijnen in 1994 opnamen onder de titel The Official Bootleg (en later in andere versies en onder andere titels). Die opnamen komen direct van two-track-tape en kunnen dus niet hermixt worden. Het resultaat is een fraaie indruk van hoe het geklonken moet hebben. Uitstekende setlijst, met zowel klassiekers (twee Wives, een medley van Arthur en bijna de gehele Journey) als wat nieuw spul (Lure Of The Wild, Past And Present. Daarnaast een bandversie van Eleonor Rigby plus dat ene Stonesnummer dat ze eigenlijk niet moeten doen, maar voor de lol toch. Ik koop de dubbelcd op 28 juli 1994 en vind 'm waanzinnig goed te pruimen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2619: Rick Wakeman - Live On The Test
Rick Wakeman gaat in 1976 op tournee met de dan net verschenen elpee No Earthly Connection in zijn zak. Dit keer niet met een heel orkest en koor, maar met een rockband (met daarin wel twee blazers). Op 26 april van dat jaar speelt de band in The Maltings in Farnham, UK en dat concert wordt opgenomen voor het radioprogramma Old Grey Wistle Test, gepresenteerd door Bob Harris ('Whispering Bob'). Die opnamen circuleren jarenlang in het bootlegcircuit totdat ze in 1994 'officieel' verschijnen met enige goedkeuring van Wakeman zelf. Ik koop de cd op 27 januari 1995. Het geluid is alleszins redelijk en de band is in prima vorm. Boel ongein tussen de stukken door en het lijkt erop dat Wakeman aardig in de lorum is. De zeven stukken klinken echter uitstekend en geven een mooi beeld van wat Wakeman in 1976 op het podium te vertellen had. En dat is veel. Gave cd voor de liefhebber en laat ik dat nou zijn.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Voor de liefhebbers: een interview:
Bekijk deze YouTube-video
en het complete concert:
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman gaat in 1976 op tournee met de dan net verschenen elpee No Earthly Connection in zijn zak. Dit keer niet met een heel orkest en koor, maar met een rockband (met daarin wel twee blazers). Op 26 april van dat jaar speelt de band in The Maltings in Farnham, UK en dat concert wordt opgenomen voor het radioprogramma Old Grey Wistle Test, gepresenteerd door Bob Harris ('Whispering Bob'). Die opnamen circuleren jarenlang in het bootlegcircuit totdat ze in 1994 'officieel' verschijnen met enige goedkeuring van Wakeman zelf. Ik koop de cd op 27 januari 1995. Het geluid is alleszins redelijk en de band is in prima vorm. Boel ongein tussen de stukken door en het lijkt erop dat Wakeman aardig in de lorum is. De zeven stukken klinken echter uitstekend en geven een mooi beeld van wat Wakeman in 1976 op het podium te vertellen had. En dat is veel. Gave cd voor de liefhebber en laat ik dat nou zijn.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Voor de liefhebbers: een interview:
Bekijk deze YouTube-video
en het complete concert:
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2620: Rick Wakeman - Almost Live In Europe - Rock & Pop Legends
Rick Wakeman heeft van 1989 tot 1991 een gave liveband (drummer Tony Fernandez, bassist/gitarist David Paton en zanger Ashley Holt) en hij laat dan ook graag opnamen maken. Als hij van de opnamen een liveplaat wil gaan samenstellen, blijkt er technisch van alles mis te zijn met de tapes. De gitaar is helemaal niet doorgekomen, de zang staat er niet goed op en bepaalde toetsenpartijen staan verkeerd in de mix. Aanvankelijk gooit Wakeman zijn plan terzijde, maar de herinneringen en het weinige dat wél bruikbaar is, zijn té goed om er niets mee te doen. En dus neemt Wakeman de tapes mee naar de studio en daar voegt hij nieuwe partijen toe: David Paton komt de gitaar opnieuw inspelen, Ashley Holt zingt zijn lijnen in en Stuart Sawney mixt de toetsen beter in het geluidspalet. Het resultaat is een album Almost Live In Europe, dat in 1994 verschijnt. Zonder dat Wakeman het weet, krijgt prutlabel Disky de tapes ook in handen en voor hij het weet, is er een halflegale versie op de markt. De oorspronkelijke plaat kan ik nergens vinden, maar die goedkope Disky-versie tref ik op 20 april 1996 aan in de plaatselijke platenwinkel voor nog geen tientje. (Het is nog guldentijd.) Slechts vier stukken zijn te beluisteren, maar het betreft hier vier medleys en die duren dan wel samen een uur. Zo opent de plaat met een medley van twee stukken van Time Machine (dan in 1989 net uit), vervolgens een lang medley van drie Wives met een nieuwe song daartussendoor, het derde medley bestaat uit twee werken van No Earthly Connection (The Realisation en The Prisoner) en aan het eind nog een lang stuk met allerlei delen uit King Arthur. Mede dankzij dat de opnamen dus bewerkt zijn in de studio, is dit een alleraardigst souvenir van Wakemans livewerk uit die periode.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman heeft van 1989 tot 1991 een gave liveband (drummer Tony Fernandez, bassist/gitarist David Paton en zanger Ashley Holt) en hij laat dan ook graag opnamen maken. Als hij van de opnamen een liveplaat wil gaan samenstellen, blijkt er technisch van alles mis te zijn met de tapes. De gitaar is helemaal niet doorgekomen, de zang staat er niet goed op en bepaalde toetsenpartijen staan verkeerd in de mix. Aanvankelijk gooit Wakeman zijn plan terzijde, maar de herinneringen en het weinige dat wél bruikbaar is, zijn té goed om er niets mee te doen. En dus neemt Wakeman de tapes mee naar de studio en daar voegt hij nieuwe partijen toe: David Paton komt de gitaar opnieuw inspelen, Ashley Holt zingt zijn lijnen in en Stuart Sawney mixt de toetsen beter in het geluidspalet. Het resultaat is een album Almost Live In Europe, dat in 1994 verschijnt. Zonder dat Wakeman het weet, krijgt prutlabel Disky de tapes ook in handen en voor hij het weet, is er een halflegale versie op de markt. De oorspronkelijke plaat kan ik nergens vinden, maar die goedkope Disky-versie tref ik op 20 april 1996 aan in de plaatselijke platenwinkel voor nog geen tientje. (Het is nog guldentijd.) Slechts vier stukken zijn te beluisteren, maar het betreft hier vier medleys en die duren dan wel samen een uur. Zo opent de plaat met een medley van twee stukken van Time Machine (dan in 1989 net uit), vervolgens een lang medley van drie Wives met een nieuwe song daartussendoor, het derde medley bestaat uit twee werken van No Earthly Connection (The Realisation en The Prisoner) en aan het eind nog een lang stuk met allerlei delen uit King Arthur. Mede dankzij dat de opnamen dus bewerkt zijn in de studio, is dit een alleraardigst souvenir van Wakemans livewerk uit die periode.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2621: Rick Wakeman - Greatest Hits
Rick Wakeman meent er begin jaren negentig goed aan te doen om enkele van zijn eigen klassieke werken opnieuw op te nemen. In september en oktober duikt hij met bassist Alan Thompson en drummer Tony Fernandez (die op dat moment beiden in de Wakeman-With-Wakeman-band spelen) zijn eigen studio in. Op het programma de gehele Journey To The Centre Of The Earth, aangevuld met een viertal andere stukken, waarvan Sea Horses het meest opvalt. In maart en mei van 1993 gaat het trio nogmaals de studio in om dit keer zeven Yesstukken te vertolken. Alles komt in 1994 op een dikke dubbelcd uit en die koop ik op 16 juni 1994. Je vraagt je af of deze heropnamen ook maar iets toevoegen aan de originelen. Op zijn eigen website vraagt Wakeman zich achteraf ook of het een goed idee is. In het geval van zijn eigen werk: de hele Journey klinkt nagenoeg hetzelfde als op de Bootleg-concertcd, zij het dat hier de delen als afzonderlijke stukken te horen zijn in plaats van één veertig minuten lange suite. En die Yesstukken, ja... ik vind het vermakelijk om te horen, al die toetsenpartijen in plaats van de gitaren en stemmen, maar een beetje blasfemie blijft het wel en de ware Yesfan gruwt van zoveel progkitsch.
Van de 1992 opnamen niets te vinden op YT, wel van de Yeskitsch:
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman meent er begin jaren negentig goed aan te doen om enkele van zijn eigen klassieke werken opnieuw op te nemen. In september en oktober duikt hij met bassist Alan Thompson en drummer Tony Fernandez (die op dat moment beiden in de Wakeman-With-Wakeman-band spelen) zijn eigen studio in. Op het programma de gehele Journey To The Centre Of The Earth, aangevuld met een viertal andere stukken, waarvan Sea Horses het meest opvalt. In maart en mei van 1993 gaat het trio nogmaals de studio in om dit keer zeven Yesstukken te vertolken. Alles komt in 1994 op een dikke dubbelcd uit en die koop ik op 16 juni 1994. Je vraagt je af of deze heropnamen ook maar iets toevoegen aan de originelen. Op zijn eigen website vraagt Wakeman zich achteraf ook of het een goed idee is. In het geval van zijn eigen werk: de hele Journey klinkt nagenoeg hetzelfde als op de Bootleg-concertcd, zij het dat hier de delen als afzonderlijke stukken te horen zijn in plaats van één veertig minuten lange suite. En die Yesstukken, ja... ik vind het vermakelijk om te horen, al die toetsenpartijen in plaats van de gitaren en stemmen, maar een beetje blasfemie blijft het wel en de ware Yesfan gruwt van zoveel progkitsch.
Van de 1992 opnamen niets te vinden op YT, wel van de Yeskitsch:
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2622: Rick Wakeman - Light Up The Sky
Rick Wakeman schrijft in 1994 muziek voor een groot vuurwerkevenement in Newcastle waar hij live zal gaan optreden. Voor hij het weet heeft hij het titelnummer klaar en opgenomen en als hij net op het punt stond om nog meer ervoor te maken, blaast de organisatie het liveoptreden af om financiële redenen. Op zijn website schrijft Wakeman dat er zo waarschijnlijk meer geld overbleef voor de aankoop van vuurpijlen. De vier stukken die hij wél heeft, zet hij op een cdsingle en die brengt hij uit in 1994. Het titelnummer is een fijne meezingsong met prettige synthesizerlijnen en de krachtige zang van Chrissie Hammond. Daarna volgt het andere aardig liedje Simply Free en dan is het tijd voor de twee klappers van het EP'tje: de instrumentale stukken Starflight en The Bear. Het is heerlijke prog met stuwende ritmes, pakkende riffs en gierende Moogsolo's. Op 18 november 1995 weet ik de hand te leggen op een exemplaar. Het is ondertussen een beetje een verzamelaarsobject, hoewel het niet echt schaars is. Voor wie wil kennismaken met Wakeman: dit plaatje biedt in nog geen twintig minuten tijd een fraaie staalkaart van 's mans werk van halverwege de jaren negentig.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 12% gewijzigd door bazbo op 14-01-2025 08:09:54 ]
Rick Wakeman schrijft in 1994 muziek voor een groot vuurwerkevenement in Newcastle waar hij live zal gaan optreden. Voor hij het weet heeft hij het titelnummer klaar en opgenomen en als hij net op het punt stond om nog meer ervoor te maken, blaast de organisatie het liveoptreden af om financiële redenen. Op zijn website schrijft Wakeman dat er zo waarschijnlijk meer geld overbleef voor de aankoop van vuurpijlen. De vier stukken die hij wél heeft, zet hij op een cdsingle en die brengt hij uit in 1994. Het titelnummer is een fijne meezingsong met prettige synthesizerlijnen en de krachtige zang van Chrissie Hammond. Daarna volgt het andere aardig liedje Simply Free en dan is het tijd voor de twee klappers van het EP'tje: de instrumentale stukken Starflight en The Bear. Het is heerlijke prog met stuwende ritmes, pakkende riffs en gierende Moogsolo's. Op 18 november 1995 weet ik de hand te leggen op een exemplaar. Het is ondertussen een beetje een verzamelaarsobject, hoewel het niet echt schaars is. Voor wie wil kennismaken met Wakeman: dit plaatje biedt in nog geen twintig minuten tijd een fraaie staalkaart van 's mans werk van halverwege de jaren negentig.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 12% gewijzigd door bazbo op 14-01-2025 08:09:54 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2623: Rick Wakeman - The Piano Album
Rick Wakeman doet in 1994 een tour met solopianoconcerten, die voornamelijk plaatsvinden in kerken. 'Simply Acoustic', heet de tour. Het jaar erop verschijnt dit album (dat ik koop op 8 december 1995), met daarop opnamen van concerten in maart 1994 in de Calvary Chapel van Costa Mesa, California en The Ballroom van The Founders Inn, Virginia. We krijgen een mooie dwarsdoorsnede van 's mans carrière te horen. Zo opent het album met Glimpse Of Heaven (Strawbs) en komen later Morning Has Broken (Cat Stevens), Space Oddity en Life On Mars? (David Bowie) en Wonderous Stories en And You And I (Yes) aan bod, allemaal werken waar Wakeman aan bijdroeg. Ook genoeg solowerk: Catherine Howard, Merlin, wat van het album Heritage Suite en natuurlijk het fraaie Gone But Not Forgotten. Zeer mooie plaat die nog maar eens onderstreept wat een groots en groot oeuvre de man heeft.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman doet in 1994 een tour met solopianoconcerten, die voornamelijk plaatsvinden in kerken. 'Simply Acoustic', heet de tour. Het jaar erop verschijnt dit album (dat ik koop op 8 december 1995), met daarop opnamen van concerten in maart 1994 in de Calvary Chapel van Costa Mesa, California en The Ballroom van The Founders Inn, Virginia. We krijgen een mooie dwarsdoorsnede van 's mans carrière te horen. Zo opent het album met Glimpse Of Heaven (Strawbs) en komen later Morning Has Broken (Cat Stevens), Space Oddity en Life On Mars? (David Bowie) en Wonderous Stories en And You And I (Yes) aan bod, allemaal werken waar Wakeman aan bijdroeg. Ook genoeg solowerk: Catherine Howard, Merlin, wat van het album Heritage Suite en natuurlijk het fraaie Gone But Not Forgotten. Zeer mooie plaat die nog maar eens onderstreept wat een groots en groot oeuvre de man heeft.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2624: Rick Wakeman - The Private Collection
Rick Wakeman heeft een enorm archief aan apparatuur en instrumenten (waarover later meer) én aan opnamen die hij ooit maakte. In 1995 verschijnt The Private Collection, een verzameling van opnamen die om een of andere reden op de planken zijn blijven liggen. Zo opent het album met de (op dat moment) enige studioopname van The Battle, onderdeel van Journey, uit 1974. Verderop horen we wat korte rockcomposities voor films en zijn er meerdere pianostukken te beluisteren. Een erg mooie is The Mountain: toen Wakeman in 1976 terug was in Yes, zat hij 's morgens in de studio in Montreux te wachten op de bandleden en omdat die vaak heel laat arriveerden, improviseerde hij pianostukken, die hij verder uitwerkte. Andere pianowerken zijn eerbetonen aan zijn overleden grootmoeder en toenmalige echtgenoten. Maar de kersen op de taart zijn de twee 'toegiften' die bij Journey horen: tijdens de concerten in 1974 speelde Wakeman met het orkest een stuk waarin allerlei reclamedeunen van dat moment voorbij kwamen. Hier zijn de beide versies voor zowel de Britse als de Amerikaanse tour te horen (onder de titels And Now A Word From Our Sponsor en The Pearl And Dean Piano Concerto). Ik koop The Private Collection op 6 juli 1996. Wakeman zegt zelf dat hij tientallen van dit soort cd's uit zou kunnen brengen, maar daar is tot op heden nog niets van terecht gekomen. Voor de liefhebber is deze cd een zeer onderhoudende verzameling; dat het opnamen zijn die op de plank zijn blijven liggen, is niet voor niets. Zo heel essentieel of onmisbaar zijn ze nou ook weer niet. Toch leuk.
Weinig tot niets van dit album te vinden op YT:
Bekijk deze YouTube-video
Of je moet de hele plaat willen horen:
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman heeft een enorm archief aan apparatuur en instrumenten (waarover later meer) én aan opnamen die hij ooit maakte. In 1995 verschijnt The Private Collection, een verzameling van opnamen die om een of andere reden op de planken zijn blijven liggen. Zo opent het album met de (op dat moment) enige studioopname van The Battle, onderdeel van Journey, uit 1974. Verderop horen we wat korte rockcomposities voor films en zijn er meerdere pianostukken te beluisteren. Een erg mooie is The Mountain: toen Wakeman in 1976 terug was in Yes, zat hij 's morgens in de studio in Montreux te wachten op de bandleden en omdat die vaak heel laat arriveerden, improviseerde hij pianostukken, die hij verder uitwerkte. Andere pianowerken zijn eerbetonen aan zijn overleden grootmoeder en toenmalige echtgenoten. Maar de kersen op de taart zijn de twee 'toegiften' die bij Journey horen: tijdens de concerten in 1974 speelde Wakeman met het orkest een stuk waarin allerlei reclamedeunen van dat moment voorbij kwamen. Hier zijn de beide versies voor zowel de Britse als de Amerikaanse tour te horen (onder de titels And Now A Word From Our Sponsor en The Pearl And Dean Piano Concerto). Ik koop The Private Collection op 6 juli 1996. Wakeman zegt zelf dat hij tientallen van dit soort cd's uit zou kunnen brengen, maar daar is tot op heden nog niets van terecht gekomen. Voor de liefhebber is deze cd een zeer onderhoudende verzameling; dat het opnamen zijn die op de plank zijn blijven liggen, is niet voor niets. Zo heel essentieel of onmisbaar zijn ze nou ook weer niet. Toch leuk.
Weinig tot niets van dit album te vinden op YT:
Bekijk deze YouTube-video
Of je moet de hele plaat willen horen:
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2625: Rick Wakeman & Adam Wakeman - Romance Of The Victorian Age
Rick Wakeman blijft nauw samenwerken met zijn zoon Adam Wakeman. Niet alleen speelt Adam vaak tijdens concerten in de begeleidingsband van zijn vader, maar ze nemen ook samen muziek op. In mei en juni 1994 spelen ze in de thuisstudio van Rick dertien nieuwe composities in, zes van Adam en zeven van zijn vader. Vader en zoon spelen de hoofdrol op piano op ieders eigen composities en de andere toetsenpartijen verdelen ze. Daarnaast speelt huistechnicus Stuart Sawney akoestische gitaar op openingsstukje Burlington Arcade. De Wakemans hebben zich voor de muziek laten inspireren door de poëzie en beeldende kunst uit het Victoriaanse tijdperk, meer bepaald schilderijen die te zien zijn in het beroemde Victoria & Albert Museum (V&A) in Londen en in het begeleidende boekje. Romance Of The Victorian Age verschijnt in 1994 en ik koop de cd op 25 november van dat jaar. Het is een alleraardigste verzameling melodieuze en rustige, soms wat zoetsappige pianostukken. Leuke plaat en een aangename verrassing na het eerdere rockwerk van vader en zoon Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman blijft nauw samenwerken met zijn zoon Adam Wakeman. Niet alleen speelt Adam vaak tijdens concerten in de begeleidingsband van zijn vader, maar ze nemen ook samen muziek op. In mei en juni 1994 spelen ze in de thuisstudio van Rick dertien nieuwe composities in, zes van Adam en zeven van zijn vader. Vader en zoon spelen de hoofdrol op piano op ieders eigen composities en de andere toetsenpartijen verdelen ze. Daarnaast speelt huistechnicus Stuart Sawney akoestische gitaar op openingsstukje Burlington Arcade. De Wakemans hebben zich voor de muziek laten inspireren door de poëzie en beeldende kunst uit het Victoriaanse tijdperk, meer bepaald schilderijen die te zien zijn in het beroemde Victoria & Albert Museum (V&A) in Londen en in het begeleidende boekje. Romance Of The Victorian Age verschijnt in 1994 en ik koop de cd op 25 november van dat jaar. Het is een alleraardigste verzameling melodieuze en rustige, soms wat zoetsappige pianostukken. Leuke plaat en een aangename verrassing na het eerdere rockwerk van vader en zoon Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2626: Rick Wakeman - The Seven Wonders Of The World
Rick Wakeman maakt in 1994/1995 ook weer eens een lekker progrockalbum. The Seven Wonders Of The World is een heus conceptalbum over de zeven wereldwonderen (goh). Ieder wereldwonder wordt voorafgegaan door een korte introductie, ingesproken door Garfield Morgan. Die introducties zijn aparte nummers op de cd, dus die zou je ook kunnen skippen. Dan blijven zeven schitterende instrumentale composities over, sommige ingetogen en andere weer uitbundig bombastisch. Stuart Sawney heeft de elektronische percussie geprogrammeerd en dat is misschien het enige minpuntje van deze plaat. Een echte drummer had het geheel wat minder synthetisch gemaakt, want veel van Wakemans toetsengeluiden uit de jaren negentig zijn steriel, al horen we hier veel warme wolkendekens en scherpe Moogsolo's. Ik koop de cd bij het verschijnen op 19 augustus 1995. Een zeer aangename progverrassing.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman maakt in 1994/1995 ook weer eens een lekker progrockalbum. The Seven Wonders Of The World is een heus conceptalbum over de zeven wereldwonderen (goh). Ieder wereldwonder wordt voorafgegaan door een korte introductie, ingesproken door Garfield Morgan. Die introducties zijn aparte nummers op de cd, dus die zou je ook kunnen skippen. Dan blijven zeven schitterende instrumentale composities over, sommige ingetogen en andere weer uitbundig bombastisch. Stuart Sawney heeft de elektronische percussie geprogrammeerd en dat is misschien het enige minpuntje van deze plaat. Een echte drummer had het geheel wat minder synthetisch gemaakt, want veel van Wakemans toetsengeluiden uit de jaren negentig zijn steriel, al horen we hier veel warme wolkendekens en scherpe Moogsolo's. Ik koop de cd bij het verschijnen op 19 augustus 1995. Een zeer aangename progverrassing.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 2627: Rick Wakeman - King Biscuit Flower Hour Presents - Rick Wakeman In Concert
Rick Wakeman doet na het ijsspektakel in Wembley in 1975 nog een tour met zijn band. Het orkest, het koor en de ijsdansers laat hij thuis. Wel heeft hij twee blazers, een gitarist, een percussionist, bassist, drummer en twee zangers in de groep, dus echt kleinschalig kunnen we het niet noemen. Op 2 november 1975 staat hij in The Winterland Theater in San Francisco en het concert wordt opgenomen voor het radioprogramma King Biscuit Flower Hour. De opnamen verschijnen voor het eerst in 1995 op cd en die koop ik op 20 april 1996 als hij in de plaatselijke platenwinkel beschikbaar is. Op de setlijst stukken van de drie soloplaten tot dan toe. Zo opent het concert met een korte versie van Journey; het is voornamelijk de eerste plaatkant, Verderop in de set is er dan nog The Forest van Journey, omgeven door allerlei andere stukjes van die plaat. Van Arthur slechts Sir Lancelot And The Black Knight en Merlin en ten slotte zijn er nog drie Wives, waarvan Anne Boleyn de grote verrassing is. Het geluid is alleszins redelijk, maar nogal dun; verder oppoetsen bleek niet mogelijk. Hoe dan ook: het is een belangrijk document in de Wakemangeschiedenis, omdat het een mooie weergave is van hoe sterk de grote composities zijn in een kleinere setting.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman doet na het ijsspektakel in Wembley in 1975 nog een tour met zijn band. Het orkest, het koor en de ijsdansers laat hij thuis. Wel heeft hij twee blazers, een gitarist, een percussionist, bassist, drummer en twee zangers in de groep, dus echt kleinschalig kunnen we het niet noemen. Op 2 november 1975 staat hij in The Winterland Theater in San Francisco en het concert wordt opgenomen voor het radioprogramma King Biscuit Flower Hour. De opnamen verschijnen voor het eerst in 1995 op cd en die koop ik op 20 april 1996 als hij in de plaatselijke platenwinkel beschikbaar is. Op de setlijst stukken van de drie soloplaten tot dan toe. Zo opent het concert met een korte versie van Journey; het is voornamelijk de eerste plaatkant, Verderop in de set is er dan nog The Forest van Journey, omgeven door allerlei andere stukjes van die plaat. Van Arthur slechts Sir Lancelot And The Black Knight en Merlin en ten slotte zijn er nog drie Wives, waarvan Anne Boleyn de grote verrassing is. Het geluid is alleszins redelijk, maar nogal dun; verder oppoetsen bleek niet mogelijk. Hoe dan ook: het is een belangrijk document in de Wakemangeschiedenis, omdat het een mooie weergave is van hoe sterk de grote composities zijn in een kleinere setting.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2628: Rick Wakeman - Visions
Rick Wakeman is zich in 1995 nog steeds verder aan het verdiepen in de muziek die ontspanning van lichaam en geest kan bevorderen. In dat jaar verschijnt Visions, dat sterk voortborduurt op datgeen wat hij op de Suntrilogy (zie een zwik cd's hiervoor) heeft gemaakt: warme toetsentapijten waarin rustige melodieën boven komen drijven. Ik vind Visions op 4 mei 1996 in mijn plaatselijke platenwinkel en schaf 'm aan. Ideaal als behang en als je ervoor gaat zitten, openbaart zich veel moois en werkt de muziek echt introspectief. Ik kan me voorstellen dat mensen het niks vinden, maar sfeervol is het allemaal zeker.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman is zich in 1995 nog steeds verder aan het verdiepen in de muziek die ontspanning van lichaam en geest kan bevorderen. In dat jaar verschijnt Visions, dat sterk voortborduurt op datgeen wat hij op de Suntrilogy (zie een zwik cd's hiervoor) heeft gemaakt: warme toetsentapijten waarin rustige melodieën boven komen drijven. Ik vind Visions op 4 mei 1996 in mijn plaatselijke platenwinkel en schaf 'm aan. Ideaal als behang en als je ervoor gaat zitten, openbaart zich veel moois en werkt de muziek echt introspectief. Ik kan me voorstellen dat mensen het niks vinden, maar sfeervol is het allemaal zeker.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2629: Rick Wakeman - Visions Of Paradise
Rick Wakeman brengt in 1996 dit album Visions Of Paradise uit en ik koop het op 21 november 1996. Als ik ermee thuis kom en de cd in de speler stop, komt het me allemaal nogal bekend voor. Hoe kan dat? Ik loop naar de kast en zie de cd Visions staan, die ik net een half jaar ervoor ook heb gekocht. Even controleren. Oeps. Het is exact hetzelfde album, maar dan met een andere titel en een ander artwork. Barst. Nou ja. Kan er een ver weg verstopt achter in een kast. Voor de verzameling.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman brengt in 1996 dit album Visions Of Paradise uit en ik koop het op 21 november 1996. Als ik ermee thuis kom en de cd in de speler stop, komt het me allemaal nogal bekend voor. Hoe kan dat? Ik loop naar de kast en zie de cd Visions staan, die ik net een half jaar ervoor ook heb gekocht. Even controleren. Oeps. Het is exact hetzelfde album, maar dan met een andere titel en een ander artwork. Barst. Nou ja. Kan er een ver weg verstopt achter in een kast. Voor de verzameling.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2630: Rick Wakeman - Cirque Surreal
Rick Wakeman krijgt in 1994 de opdracht om muziek te schrijven voor het Cirque Surreal, een terugkerende show waarin acrobatiek de hoofdrol speelt en internationale circusartiesten van het allerhoogste niveau hun kunsten laten zien. De muziek die in de show is te horen, neemt Wakeman met zijn band later zelf op en die verschijnt in 1995 op cd. Ik koop de plaat op 1 juli 1995. Wakeman heeft een lekkere rockband om zich heen verzameld: Phil Laughlin op bas, drummer Tony Fernandez, zangeres Chrissie Hammond en gitarist Fraser Thorneycroft-Smith. Laatstgenoemde heeft dan al veel samengewerkt met zoon Adam Wakeman, die op zijn beurt weer allerlei organisatorische zaken voor het project heeft geregeld. En de muziek? Puike rock met prima melodieën, fijne zang, hier en daar een instrumentaaltje en bovenal veel heerlijke synthesizersolo's. Het ragt er al gelijk goed in met Gnash, later is er ook gas terug en aan het eind krijgen we nog fraaie zaken in Carlos en The Jig. Her en der klinken ook allerlei folkloristische elementen en dat past dan mooi bij het verbindende concept van het Cirque Surreal. Voorwaar, geen misse plaat, nogal een wat ondergeschoven en vergeten album uit de immense catalogus van Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman krijgt in 1994 de opdracht om muziek te schrijven voor het Cirque Surreal, een terugkerende show waarin acrobatiek de hoofdrol speelt en internationale circusartiesten van het allerhoogste niveau hun kunsten laten zien. De muziek die in de show is te horen, neemt Wakeman met zijn band later zelf op en die verschijnt in 1995 op cd. Ik koop de plaat op 1 juli 1995. Wakeman heeft een lekkere rockband om zich heen verzameld: Phil Laughlin op bas, drummer Tony Fernandez, zangeres Chrissie Hammond en gitarist Fraser Thorneycroft-Smith. Laatstgenoemde heeft dan al veel samengewerkt met zoon Adam Wakeman, die op zijn beurt weer allerlei organisatorische zaken voor het project heeft geregeld. En de muziek? Puike rock met prima melodieën, fijne zang, hier en daar een instrumentaaltje en bovenal veel heerlijke synthesizersolo's. Het ragt er al gelijk goed in met Gnash, later is er ook gas terug en aan het eind krijgen we nog fraaie zaken in Carlos en The Jig. Her en der klinken ook allerlei folkloristische elementen en dat past dan mooi bij het verbindende concept van het Cirque Surreal. Voorwaar, geen misse plaat, nogal een wat ondergeschoven en vergeten album uit de immense catalogus van Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2631: Rick Wakeman - Fields Of Green
Rick Wakeman is halverwege de jaren negentig goed op dreef. In 1996 komt hij met het album Fields Of Green, een verzameling redelijk gemakkelijk in het gehoor liggende songs en instrumentals. Vreemd genoeg begint de cd met een bonusnummer en dat is het bij de rest totaal uit de toon vallende Starship Trooper (oorspronkelijk van Yes en uit de beginperiode waar Wakeman geeneens deel van uitmaakte). Het is echter een redelijk sterke versie, niet in het minst vanwege de prettige zang en soulachtige stem van Chrissie Hammond, én vanwege de snijdende synthsolo aan het eind. Wakeman heeft gitarist Fraser Thorneycroft-Smith weer gevraagd om de gitaarpartijen in te spelen en Phil Laughlin is er op bas. De band klinkt fris en enthousiast; het enige minpuntje in het geluid is wat mij betreft de elektronische drums, die geprogrammeerd zijn door Stuart Sawney. Ik koop Fields Of Green bij het verschijnen op 20 april 1996 en ben aangenaam verrast: veel pakkende deunen op dit album, het afsluitende titelnummer is in mijn oren een schitterend liedje en een stuk als The Spanish Wizard smaakt vooral naar meer. Later - begin jaren 00 - brengt Wakeman het album opnieuw uit met - ook hier aan het begin van de plaat - een extra stuk, live opgenomen in 1996 en met het merendeel van het materiaal van de originele cd, niet alles, dus. Achteraf heeft hij daar veel spijt van, omdat het de flow van het album compleet om zeep helpt. Gelukkig heb ik die niet, maar wel deze oorspronkelijke uitgave van de plaat, die we mogen scharen onder een hoogst aangename.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman is halverwege de jaren negentig goed op dreef. In 1996 komt hij met het album Fields Of Green, een verzameling redelijk gemakkelijk in het gehoor liggende songs en instrumentals. Vreemd genoeg begint de cd met een bonusnummer en dat is het bij de rest totaal uit de toon vallende Starship Trooper (oorspronkelijk van Yes en uit de beginperiode waar Wakeman geeneens deel van uitmaakte). Het is echter een redelijk sterke versie, niet in het minst vanwege de prettige zang en soulachtige stem van Chrissie Hammond, én vanwege de snijdende synthsolo aan het eind. Wakeman heeft gitarist Fraser Thorneycroft-Smith weer gevraagd om de gitaarpartijen in te spelen en Phil Laughlin is er op bas. De band klinkt fris en enthousiast; het enige minpuntje in het geluid is wat mij betreft de elektronische drums, die geprogrammeerd zijn door Stuart Sawney. Ik koop Fields Of Green bij het verschijnen op 20 april 1996 en ben aangenaam verrast: veel pakkende deunen op dit album, het afsluitende titelnummer is in mijn oren een schitterend liedje en een stuk als The Spanish Wizard smaakt vooral naar meer. Later - begin jaren 00 - brengt Wakeman het album opnieuw uit met - ook hier aan het begin van de plaat - een extra stuk, live opgenomen in 1996 en met het merendeel van het materiaal van de originele cd, niet alles, dus. Achteraf heeft hij daar veel spijt van, omdat het de flow van het album compleet om zeep helpt. Gelukkig heb ik die niet, maar wel deze oorspronkelijke uitgave van de plaat, die we mogen scharen onder een hoogst aangename.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2632: Rick Wakeman - The New Gospels
Rick Wakeman maakt in 1986 zijn eigen kerkmuziek. Gebaseerd op de vier evangeliën maakt hij een vierdelig werkstuk voor solotenor, jongenskoor en verteller. De dubbelelpee koop ik in 1986. Wakeman zelf is er niet zo heel tevreden over: gezien het beperkte budget moet de instrumentatie sober en de geprogrammeerde elektronische drums maken het geheel nogal plastic. De composities zijn echter zeer de moeite waard. In 1996 weet Wakeman het geheel opnieuw op te nemen. Ik koop de dikke dubbelcd op 12 maart 1997. De elektronische drums zijn verdwenen; de instrumentatie bestaat nu volledig uit Wakemans toetsenpartijen, aangevuld met David Paton op bas. Voor de koordelen staat er nu een volwassenkoor, de verteller is dit keer Garfield Morgan en gelukkig is Ramon Ramedios gebleven. Zo komt het werk veel beter tot zijn recht. Veel van de verschillende korte delen zijn nu onderdeel van langere suites. Er staat echt waanzinnig mooi spul op. Wat mij betreft zijn Power, Welcome A Star en vooral Children Of Mine echt de hoogtepunten. Wakeman neemt het stuk ook nog eens live op met deze bezetting (plus zoon Adam aanvullend op toetsen); die video verschijnt later in 1997 en heb ik helaas niet. Nu is anderhalf uur voor de poprockprogliefhebber misschien wat veel van het goede, maar The New Gospels is een uniek werk en voor de Wakemanadept zeker de moeite waard.
Vreemd genoeg niets van The New Gospels op YT te vinden, behalve het gehele album ineen:
Bekijk deze YouTube-video
Wél wat van het origineel uit 1987:
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman maakt in 1986 zijn eigen kerkmuziek. Gebaseerd op de vier evangeliën maakt hij een vierdelig werkstuk voor solotenor, jongenskoor en verteller. De dubbelelpee koop ik in 1986. Wakeman zelf is er niet zo heel tevreden over: gezien het beperkte budget moet de instrumentatie sober en de geprogrammeerde elektronische drums maken het geheel nogal plastic. De composities zijn echter zeer de moeite waard. In 1996 weet Wakeman het geheel opnieuw op te nemen. Ik koop de dikke dubbelcd op 12 maart 1997. De elektronische drums zijn verdwenen; de instrumentatie bestaat nu volledig uit Wakemans toetsenpartijen, aangevuld met David Paton op bas. Voor de koordelen staat er nu een volwassenkoor, de verteller is dit keer Garfield Morgan en gelukkig is Ramon Ramedios gebleven. Zo komt het werk veel beter tot zijn recht. Veel van de verschillende korte delen zijn nu onderdeel van langere suites. Er staat echt waanzinnig mooi spul op. Wat mij betreft zijn Power, Welcome A Star en vooral Children Of Mine echt de hoogtepunten. Wakeman neemt het stuk ook nog eens live op met deze bezetting (plus zoon Adam aanvullend op toetsen); die video verschijnt later in 1997 en heb ik helaas niet. Nu is anderhalf uur voor de poprockprogliefhebber misschien wat veel van het goede, maar The New Gospels is een uniek werk en voor de Wakemanadept zeker de moeite waard.
Vreemd genoeg niets van The New Gospels op YT te vinden, behalve het gehele album ineen:
Bekijk deze YouTube-video
Wél wat van het origineel uit 1987:
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2633: Rick Wakeman & Adam Wakeman - Tapestries
Rick Wakeman heeft in 1995 ook nog tijd om samen met zijn zoon een serie stukken voor piano te schrijven en op te nemen. Dit keer kiest het duo de inspiratie uit de wandtapijten die zij aantreffen in het Victoria & Albert Museum in Londen en die veel over gebeurtenissen in de geschiedenis vertellen. Ook Tapestries is een sfeervol album geworden waarop vader en zoon ieder zeven composities aanleveren en ieder speelt de piano en andere toetsen op de eigen stukken. Daarnaast is Phil er op bas en Fraser Thorneycroft-Smith op de akoestische en elektrische gitaren. De elektronische percussie is geprogrammeerd door Stuart Sawney en zijn gelukkig zeer spaarzaam ingezet. Vader Wakeman heeft één 'cover' gekozen en speelt een smaakvolle versie van Clair De Lune (Claude Debussy). Ik koop Tapestries bij het verschijnen op 2 maart 1996 en vind het nog altijd een uiterst stemmige plaat met zeer veel mooie melodieën.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman heeft in 1995 ook nog tijd om samen met zijn zoon een serie stukken voor piano te schrijven en op te nemen. Dit keer kiest het duo de inspiratie uit de wandtapijten die zij aantreffen in het Victoria & Albert Museum in Londen en die veel over gebeurtenissen in de geschiedenis vertellen. Ook Tapestries is een sfeervol album geworden waarop vader en zoon ieder zeven composities aanleveren en ieder speelt de piano en andere toetsen op de eigen stukken. Daarnaast is Phil er op bas en Fraser Thorneycroft-Smith op de akoestische en elektrische gitaren. De elektronische percussie is geprogrammeerd door Stuart Sawney en zijn gelukkig zeer spaarzaam ingezet. Vader Wakeman heeft één 'cover' gekozen en speelt een smaakvolle versie van Clair De Lune (Claude Debussy). Ik koop Tapestries bij het verschijnen op 2 maart 1996 en vind het nog altijd een uiterst stemmige plaat met zeer veel mooie melodieën.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2634: Rick Wakeman - Can You Hear Me?
Rick Wakeman brengt in de jaren negentig nogal wat platen uit die een uiting zijn van zijn stichtelijke overtuigingen. Can You Hear Me? bevat songs en opnamen die eerder verschenen op Prayers en Softsword, aangevuld met nieuw spul uit 1996. De oude opnamen heeft hij ook nog eens voorzien van enkele nieuwe partijen. Dat maakt enerzijds dat er herkenbare dingen op staan; anderzijds is het voldoende verrassend en nieuw. Tekstueel is het dus nogal religieus; qua muziek is het gewoon een fijne rockplaat met proggy kantjes. De band klinkt fijn, het koor wat dunnetjes en de bluesy stem van Chrissie Hammond past fraai bij het karakter van het album. Enige minpunt zijn weer de geprogrammeerde elektronische drums. Ik koop de cd op 29 maart 1997, als hij al een tijdje uit is maar dan pas in de plaatselijke platenwinkel verkrijgbaar is. Mooie afwisselende plaat weer.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman brengt in de jaren negentig nogal wat platen uit die een uiting zijn van zijn stichtelijke overtuigingen. Can You Hear Me? bevat songs en opnamen die eerder verschenen op Prayers en Softsword, aangevuld met nieuw spul uit 1996. De oude opnamen heeft hij ook nog eens voorzien van enkele nieuwe partijen. Dat maakt enerzijds dat er herkenbare dingen op staan; anderzijds is het voldoende verrassend en nieuw. Tekstueel is het dus nogal religieus; qua muziek is het gewoon een fijne rockplaat met proggy kantjes. De band klinkt fijn, het koor wat dunnetjes en de bluesy stem van Chrissie Hammond past fraai bij het karakter van het album. Enige minpunt zijn weer de geprogrammeerde elektronische drums. Ik koop de cd op 29 maart 1997, als hij al een tijdje uit is maar dan pas in de plaatselijke platenwinkel verkrijgbaar is. Mooie afwisselende plaat weer.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2635: Rick & Adam Wakeman - Vignettes
Rick Wakeman maakt in 1996 ook nog eens een zoveelste plaat met zijn zoon Adam. Op Vignettes staan weer composities van beiden en de afwisseling is groot. Zo opent en sluit het album met twee gospelachtige stukken van vader Rick waarin een koor en de zang van Chrissie Hammond te horen zijn: Waiting Alone en Just Another Tear; die stukken liggen in het verlengde van voorganger Can You Hear Me?. De verdere inbreng van vader zijn enkele zeer fraaie instrumentaaltjes, waarvan Simply Acoustic het hoogtepunt is, vooral vanwege de akoestische eenvoud ervan: papa op piano. Zoon Adam daarentegen komt met een zestal over het algemeen ingetogen songs, uitgevoerd door een uitgebreidere band en waarop hij zelf de zang verzorgt: Riverside, Madman's Blues en Need You vind ik zeer sterk. Ik koop Vignettes bij het verschijnen op 7 november 1996 en ben dan aangenaam verrast. Nu, bijna dertig jaren later, vind ik het nog steeds een aangename plaat, al komt de wirwar van stijlen (gospel, easy listening, semiklassiek, blues) de samenhang niet ten goede.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman maakt in 1996 ook nog eens een zoveelste plaat met zijn zoon Adam. Op Vignettes staan weer composities van beiden en de afwisseling is groot. Zo opent en sluit het album met twee gospelachtige stukken van vader Rick waarin een koor en de zang van Chrissie Hammond te horen zijn: Waiting Alone en Just Another Tear; die stukken liggen in het verlengde van voorganger Can You Hear Me?. De verdere inbreng van vader zijn enkele zeer fraaie instrumentaaltjes, waarvan Simply Acoustic het hoogtepunt is, vooral vanwege de akoestische eenvoud ervan: papa op piano. Zoon Adam daarentegen komt met een zestal over het algemeen ingetogen songs, uitgevoerd door een uitgebreidere band en waarop hij zelf de zang verzorgt: Riverside, Madman's Blues en Need You vind ik zeer sterk. Ik koop Vignettes bij het verschijnen op 7 november 1996 en ben dan aangenaam verrast. Nu, bijna dertig jaren later, vind ik het nog steeds een aangename plaat, al komt de wirwar van stijlen (gospel, easy listening, semiklassiek, blues) de samenhang niet ten goede.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2636: Rick Wakeman & Ramon Remedios - Welcome A Star
Rick Wakeman brengt in 1996 ook nog deze cdsingel uit. Drie stukjes staan erop, alle drie afkomstig van The New Gospels en alle drie met tenor Ramon Remedios in de hoofdrol. Ik koop de single op 24 december 1996 als hij uitkomt; het album heb ik dan nog niet, dus dit is dan een mooi voorproefje. De drie stukjes kende ik al wel van de oorspronkelijke versie van het album (uit 1986). Het titelnummer is een wonderschone melodie, The Lord's Prayer een mooie variant op het Onze Vader en Await The Hour een opzwepend stuk met veel koor erin ook. Leuk hebbedingetje.
Vreemd genoeg niets van de single te vinden op YT, dus dan maar een latere versie met zangeres Emmie Beckitt uit 2017:
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman brengt in 1996 ook nog deze cdsingel uit. Drie stukjes staan erop, alle drie afkomstig van The New Gospels en alle drie met tenor Ramon Remedios in de hoofdrol. Ik koop de single op 24 december 1996 als hij uitkomt; het album heb ik dan nog niet, dus dit is dan een mooi voorproefje. De drie stukjes kende ik al wel van de oorspronkelijke versie van het album (uit 1986). Het titelnummer is een wonderschone melodie, The Lord's Prayer een mooie variant op het Onze Vader en Await The Hour een opzwepend stuk met veel koor erin ook. Leuk hebbedingetje.
Vreemd genoeg niets van de single te vinden op YT, dus dan maar een latere versie met zangeres Emmie Beckitt uit 2017:
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2637: Rick Wakeman - Voyage - The Very Best Of Rick Wakeman
Rick Wakeman boekte zijn grootste successen in de jaren zeventig, toen hij onder contract stond bij A&M. Eind 1996 verschijnt - niet echt met Wakemans goedkeuring - deze dubbelcd met opnamen uit die tijd. Veel zeer mooi spul: vier Wives, de complete Journey-plaat, zestig procent van Arthur, maar één stukje van Connection en ook nog eens in mijn oren het minste stukje, de helft van White Rock, twee stukken van Criminal Record en zowaar twee stukjes van Rhapsodies. Daarnaast Wakemans pianosolo van het Strawbs-livealbum Just A Collection Of Memories And Curios en twee stukjes van de Lisztomania-soundtrack. Ondanks dat ik zo'n beetje alles al wel heb, in ieder geval op vinyl, koop ik de cd toch op 18 oktober 1996; veel heb ik dan nog niet op cd, dus dan is dit fijn en bovendien kost de verzamelaar een prikkie. Bijzonder aardig overzicht van de beginjaren van Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman boekte zijn grootste successen in de jaren zeventig, toen hij onder contract stond bij A&M. Eind 1996 verschijnt - niet echt met Wakemans goedkeuring - deze dubbelcd met opnamen uit die tijd. Veel zeer mooi spul: vier Wives, de complete Journey-plaat, zestig procent van Arthur, maar één stukje van Connection en ook nog eens in mijn oren het minste stukje, de helft van White Rock, twee stukken van Criminal Record en zowaar twee stukjes van Rhapsodies. Daarnaast Wakemans pianosolo van het Strawbs-livealbum Just A Collection Of Memories And Curios en twee stukjes van de Lisztomania-soundtrack. Ondanks dat ik zo'n beetje alles al wel heb, in ieder geval op vinyl, koop ik de cd toch op 18 oktober 1996; veel heb ik dan nog niet op cd, dus dan is dit fijn en bovendien kost de verzamelaar een prikkie. Bijzonder aardig overzicht van de beginjaren van Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2638: Rick Wakeman - Tribute
Rick Wakeman is vanaf jongs een liefhebber van The Beatles. Tijdens zijn solotours heeft hij al eens Eleonor Rigby (in de stijl van Prokoffieff gespeeld en in 1997 meent hij de wereld te moeten trakteren met een album vol vertolkingen van Beatlesmateriaal. Ik vind de cd op 5 september 2002 en ik koop 'm dan ook nog. Phil Laughlin speelt bas, Fraser Thorneycroft-Smith weer de gitaren, de elektronische percussie is wederom geprogrammeerd door Stuart Sawney en de hoofdrol is voor meneer Wakeman zelf met zijn uitgebreide arsenaal aan toetsenapparaten en zijn arrangementen. Sommige songs pakken goed uit, zoals Help en voornoemd Eleonor Rigby, al zegt Wakeman zelf op zijn website dat hij de perfecte versie daarvan nog moet opnemen. De meeste stukken slaan echter behoorlijk de plank mis en belanden in de wereld van de edelkitsch, tenzij je het beluistert als een soort parodie. Wat dachten we van Come Together? Tribute lijkt me geen aanrader voor liefhebbers van The Beatles.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman is vanaf jongs een liefhebber van The Beatles. Tijdens zijn solotours heeft hij al eens Eleonor Rigby (in de stijl van Prokoffieff gespeeld en in 1997 meent hij de wereld te moeten trakteren met een album vol vertolkingen van Beatlesmateriaal. Ik vind de cd op 5 september 2002 en ik koop 'm dan ook nog. Phil Laughlin speelt bas, Fraser Thorneycroft-Smith weer de gitaren, de elektronische percussie is wederom geprogrammeerd door Stuart Sawney en de hoofdrol is voor meneer Wakeman zelf met zijn uitgebreide arsenaal aan toetsenapparaten en zijn arrangementen. Sommige songs pakken goed uit, zoals Help en voornoemd Eleonor Rigby, al zegt Wakeman zelf op zijn website dat hij de perfecte versie daarvan nog moet opnemen. De meeste stukken slaan echter behoorlijk de plank mis en belanden in de wereld van de edelkitsch, tenzij je het beluistert als een soort parodie. Wat dachten we van Come Together? Tribute lijkt me geen aanrader voor liefhebbers van The Beatles.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2639: Rick Wakeman - Themes
Rick Wakeman krijgt van iemand halverwege de jaren negentig de vraag of hij een song wil schrijven voor het wereldkampioenschap voetbal. Dat doet hij, maar als hij zijn bijdrage wil inleveren, blijkt dat de iemand helemaal niet bekend is bij de organisatie van het toernooi. Rond die tijd ontdekt Wakeman ook dat hij nogal wat stukken heeft liggen die oorspronkelijk bedoeld waren als herkenningsmelodie voor verschillende televisieprogramma's en zo ontstaat - deels uit pure frustratie - het idee om dan maar een plaat te maken waarop dergelijke deunen staan verzameld. Themes verschijnt in 1998 (ik koop het bij het uitkomen op 27 oktober 1998) en bevat een elftal (!) redelijk catchy melodieën en songs. Acht zijn er instrumentaal, op eentje zingt David Paton en op twee is Chrissie Hammond te horen, waaronder het afsluitende en nogal proggy Freefall. Veel leuk spul op deze verrassende plaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 30-01-2025 18:24:36 ]
Rick Wakeman krijgt van iemand halverwege de jaren negentig de vraag of hij een song wil schrijven voor het wereldkampioenschap voetbal. Dat doet hij, maar als hij zijn bijdrage wil inleveren, blijkt dat de iemand helemaal niet bekend is bij de organisatie van het toernooi. Rond die tijd ontdekt Wakeman ook dat hij nogal wat stukken heeft liggen die oorspronkelijk bedoeld waren als herkenningsmelodie voor verschillende televisieprogramma's en zo ontstaat - deels uit pure frustratie - het idee om dan maar een plaat te maken waarop dergelijke deunen staan verzameld. Themes verschijnt in 1998 (ik koop het bij het uitkomen op 27 oktober 1998) en bevat een elftal (!) redelijk catchy melodieën en songs. Acht zijn er instrumentaal, op eentje zingt David Paton en op twee is Chrissie Hammond te horen, waaronder het afsluitende en nogal proggy Freefall. Veel leuk spul op deze verrassende plaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 30-01-2025 18:24:36 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2640: Rick Wakeman - Return To The Centre Of The Earth
Rick Wakeman ziet in 1999 een droom in vervulling gaan. Al vijfentwintig jaar heeft hij de wens om een vervolg te maken op zijn tweede soloplaat Journey To The Centre Of The Earth. In de loop van 1998 vallen er allerlei puzzelstukjes bijeen. Hij weet pakkende muziek en een bijpassend verhaal te schrijven in dezelfde stijl, het London Symphony Orchestra heeft geplande opnamedata vrij in de agenda, de bevriende koorarrangeur en dirigent Guy Protheroe van destijds verleent opnieuw zijn medewerking, er zijn allerlei gastzangers die hij kan strikken, Patrick Stewart (bekend van Star Trek) spreekt de verhaallijnen in én platenmaatschappij EMI Classics stelt zowaar voldoende budget beschikbaar. Het resultaat is een dik vijf kwartier durend spektakel dat zich kan meten met het origineel. De beeldende muziek, de gesproken tekst en de songs vormen een afwisselend geheel. Het openingsthema zet gelijk de toon voor de wonderbaarlijke ondergrondse en muzikale reis die we gaan maken. Vrij vroeg in het programma zit Buried Alive, dat is ingezongen door niemand minder dan Ozzy Osbourne. Verderop horen we Bonnie Tyler, oud-Yes-maatje Trevor Rabin en Justin Hayward ieder een sterk lied zingen. Tussendoor komt dan nog eens het prachtige The Dance Of A Thousand Lights, een van de mooiste pianowerken van Wakeman uit deze periode. Is het geheel van een enorm bombastisch karakter? Ja, het geheel is van een enorm bombastisch karakter, maar écht over de top wordt het nergens. Ik koop de cd bij het verschijnen op 17 maart 1999. Return To The Centre Of The Earth is een waardige opvolger van een van 's mans klassieke albums en hoewel het in de schaduw ervan staat mogen we dit zeker een van de beste platen van Wakeman uit de jaren negentig noemen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman ziet in 1999 een droom in vervulling gaan. Al vijfentwintig jaar heeft hij de wens om een vervolg te maken op zijn tweede soloplaat Journey To The Centre Of The Earth. In de loop van 1998 vallen er allerlei puzzelstukjes bijeen. Hij weet pakkende muziek en een bijpassend verhaal te schrijven in dezelfde stijl, het London Symphony Orchestra heeft geplande opnamedata vrij in de agenda, de bevriende koorarrangeur en dirigent Guy Protheroe van destijds verleent opnieuw zijn medewerking, er zijn allerlei gastzangers die hij kan strikken, Patrick Stewart (bekend van Star Trek) spreekt de verhaallijnen in én platenmaatschappij EMI Classics stelt zowaar voldoende budget beschikbaar. Het resultaat is een dik vijf kwartier durend spektakel dat zich kan meten met het origineel. De beeldende muziek, de gesproken tekst en de songs vormen een afwisselend geheel. Het openingsthema zet gelijk de toon voor de wonderbaarlijke ondergrondse en muzikale reis die we gaan maken. Vrij vroeg in het programma zit Buried Alive, dat is ingezongen door niemand minder dan Ozzy Osbourne. Verderop horen we Bonnie Tyler, oud-Yes-maatje Trevor Rabin en Justin Hayward ieder een sterk lied zingen. Tussendoor komt dan nog eens het prachtige The Dance Of A Thousand Lights, een van de mooiste pianowerken van Wakeman uit deze periode. Is het geheel van een enorm bombastisch karakter? Ja, het geheel is van een enorm bombastisch karakter, maar écht over de top wordt het nergens. Ik koop de cd bij het verschijnen op 17 maart 1999. Return To The Centre Of The Earth is een waardige opvolger van een van 's mans klassieke albums en hoewel het in de schaduw ervan staat mogen we dit zeker een van de beste platen van Wakeman uit de jaren negentig noemen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2641: Rick Wakeman - White Rock II
Rick Wakeman heeft sinds de jaren zeventig steeds vragen gekregen of hij muziek wil schrijven voor de officiële documentaires over de Olympische Winterspelen. In 1976 verscheen White Rock (zie aldaar) en sinds die tijd stapelen composities voor de latere documentaires zich op in zijn archief. In de aanloop naar 1999 herschrijft hij die, arrangeert hij ze voor een klein ensemble (Brad Waissman op bas, Fraser Thorneycroft-Smith op gitaar en Stuart Sawney die de elektronische drums programmeert) en brengt hij ze uit onder de titel White Rock II. Ik koop de cd bij het verschijnen op 28 juni 1999. De muziek is nauwelijks te vergelijken met die van de eerste plaat; eind jaren negentig heeft Wakeman een heel ander geluid. Dat doet niets af aan de kwaliteit van de muziek: energieke instrumentale proggy rock met daarin allerlei invloeden, van oriëntaals tot klassiek. Veel mooie melodieën en fijne Moogsolo's.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman heeft sinds de jaren zeventig steeds vragen gekregen of hij muziek wil schrijven voor de officiële documentaires over de Olympische Winterspelen. In 1976 verscheen White Rock (zie aldaar) en sinds die tijd stapelen composities voor de latere documentaires zich op in zijn archief. In de aanloop naar 1999 herschrijft hij die, arrangeert hij ze voor een klein ensemble (Brad Waissman op bas, Fraser Thorneycroft-Smith op gitaar en Stuart Sawney die de elektronische drums programmeert) en brengt hij ze uit onder de titel White Rock II. Ik koop de cd bij het verschijnen op 28 juni 1999. De muziek is nauwelijks te vergelijken met die van de eerste plaat; eind jaren negentig heeft Wakeman een heel ander geluid. Dat doet niets af aan de kwaliteit van de muziek: energieke instrumentale proggy rock met daarin allerlei invloeden, van oriëntaals tot klassiek. Veel mooie melodieën en fijne Moogsolo's.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2642: Rick Wakeman - The Natural World Trilogy
Rick Wakeman blijft zich ook verdiepen in de technieken van de ontspanning en ontspanningsmuziek. In 1999 komt hij met The Natural World Trilogy, een pakket van drie cd's met daarop ruim drie uur aan warme en rustgevende klanken, geïnspireerd op allerlei zaken uit de natuur. De drie cd's zijn afzonderlijk getiteld The Animal Kingdom, Beneath The Waves en Heaven On Earth. Ik koop de dikke driedubbelcd bij het verschijnen op 3 juni 1999. Af en toe neigend naar new age geneuzel, maar er zitten mooie melodieën tussen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman blijft zich ook verdiepen in de technieken van de ontspanning en ontspanningsmuziek. In 1999 komt hij met The Natural World Trilogy, een pakket van drie cd's met daarop ruim drie uur aan warme en rustgevende klanken, geïnspireerd op allerlei zaken uit de natuur. De drie cd's zijn afzonderlijk getiteld The Animal Kingdom, Beneath The Waves en Heaven On Earth. Ik koop de dikke driedubbelcd bij het verschijnen op 3 juni 1999. Af en toe neigend naar new age geneuzel, maar er zitten mooie melodieën tussen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Plankje negendertig gedraaid; op naar plankje veertig!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2643: Rick Wakeman - The Art In Music Trilogy
Rick Wakeman komt rond diezelfde tijd met nóg een verzameling ontspanningsmuziek. Die koop ik eveneens op 3 juni 1999 en het bevat eveneens drie cd's, maar ditmaal geïnspireerd op de schone kunsten. De drie afzonderlijke cd's zijn getiteld: The Sculptor, The Wirer en Sketches. Daar waar de stukken op deze sfeerplaten doorgaans zes of zeven minuten duren, zijn die op Sketches - op een enkele uitzondering na - relatief kort. Ook hier neigt het soms ietwat naar zeurzwijmel, maar ook dit pakket is ideaal voor laat in de avond, vroeg in de ochtend of als behang tijdens andere activiteiten.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman komt rond diezelfde tijd met nóg een verzameling ontspanningsmuziek. Die koop ik eveneens op 3 juni 1999 en het bevat eveneens drie cd's, maar ditmaal geïnspireerd op de schone kunsten. De drie afzonderlijke cd's zijn getiteld: The Sculptor, The Wirer en Sketches. Daar waar de stukken op deze sfeerplaten doorgaans zes of zeven minuten duren, zijn die op Sketches - op een enkele uitzondering na - relatief kort. Ook hier neigt het soms ietwat naar zeurzwijmel, maar ook dit pakket is ideaal voor laat in de avond, vroeg in de ochtend of als behang tijdens andere activiteiten.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2644: Rick Wakeman & Mario Fasciano - Stella Bianca Alla Corte Di Re Ferdinando
Rick Wakeman heeft eind jaren negentig ook nog tijd om voor een tweede maal een plaat op te nemen met drummer/zanger Mario Fasciano. Net als op Black Knights At The Court Of Ferdinand IV staat dit relatief korte album (krap an drieëndertig minuten) vol met Napolitaans melodieus melodrama. Zoon Adam Wakeman heeft een tamelijk grote rol van arrangeur en tweede toetsenist. Fasciano produceert en schrijft met vader Wakeman de acht korte stukken. Opvallend is afsluiter Carcere 'E San Francisco, gezongen door zangeres Aza, dat we herkennen als Ocean City dat te horen was op Time Machine uit 1988. Wakeman zat kennelijk zonder inspiratie. Echt tevreden is hij niet over de mix; daar is hij niet bij betrokken. Wel is hij trots op de muziek zelf en vooral de Napolitaanse melodieën op het album vindt hij nog altijd sterk. De cd verschijnt in 1999 en ik koop 'm op 20 juli 2000. Houd je van Italiaanse prog en de nodige hooggezongen onbegrijpelijke verhalen, dan is dit een gave plaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman heeft eind jaren negentig ook nog tijd om voor een tweede maal een plaat op te nemen met drummer/zanger Mario Fasciano. Net als op Black Knights At The Court Of Ferdinand IV staat dit relatief korte album (krap an drieëndertig minuten) vol met Napolitaans melodieus melodrama. Zoon Adam Wakeman heeft een tamelijk grote rol van arrangeur en tweede toetsenist. Fasciano produceert en schrijft met vader Wakeman de acht korte stukken. Opvallend is afsluiter Carcere 'E San Francisco, gezongen door zangeres Aza, dat we herkennen als Ocean City dat te horen was op Time Machine uit 1988. Wakeman zat kennelijk zonder inspiratie. Echt tevreden is hij niet over de mix; daar is hij niet bij betrokken. Wel is hij trots op de muziek zelf en vooral de Napolitaanse melodieën op het album vindt hij nog altijd sterk. De cd verschijnt in 1999 en ik koop 'm op 20 juli 2000. Houd je van Italiaanse prog en de nodige hooggezongen onbegrijpelijke verhalen, dan is dit een gave plaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2645: David Gilmour - On An Island
Dit album ontbreekt sinds 2006 (het jaar dat het verschijnt) in mijn collectie. Altijd al willen kopen, maar het komt er niet van. Eind december meldt Chris - een online muziekvriend - dat hij zijn huis aan het opruimen is en dat hij mensen blij wil maken door singles, posters, cassettes en cd's weg te geven. Uit de vele tientallen items kies ik drie cd's en op 18 januari 2025 komt er een pakketje uit Wales. On An Island is pas het derde soloalbum van David Gilmour. Wat hij ons presenteert is een wat laidbackversie van de muziek die we kennen van die band waarvan hij sinds halverwege de jaren tachtig de aanvoerder is. Tien rustige stukken dus, waarin veel ruimte voor de stilte na de toon. De lijst met medewerkenden is indrukwekkend: van drummer Andy Newmark tot bassist Guy Pratt, van Floydvriend Richard Wright tot Jools Holland, van Phil Manzanera tot Georgie Fame, van Ged Lynch tot B.J. Cole en dan zijn daar nog de achtergrondvocalen van David Crosby en Graham Nash. De hoofdrol is natuurlijk Voorwaar, geen minne namen op de lijst. Alles bij elkaar is On An Island een uiterst sfeervolle plaat die nog maar eens bevestigt dat meneer Gilmour een heel grote is met dat schitterende gitaargeluid van hem.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Dit album ontbreekt sinds 2006 (het jaar dat het verschijnt) in mijn collectie. Altijd al willen kopen, maar het komt er niet van. Eind december meldt Chris - een online muziekvriend - dat hij zijn huis aan het opruimen is en dat hij mensen blij wil maken door singles, posters, cassettes en cd's weg te geven. Uit de vele tientallen items kies ik drie cd's en op 18 januari 2025 komt er een pakketje uit Wales. On An Island is pas het derde soloalbum van David Gilmour. Wat hij ons presenteert is een wat laidbackversie van de muziek die we kennen van die band waarvan hij sinds halverwege de jaren tachtig de aanvoerder is. Tien rustige stukken dus, waarin veel ruimte voor de stilte na de toon. De lijst met medewerkenden is indrukwekkend: van drummer Andy Newmark tot bassist Guy Pratt, van Floydvriend Richard Wright tot Jools Holland, van Phil Manzanera tot Georgie Fame, van Ged Lynch tot B.J. Cole en dan zijn daar nog de achtergrondvocalen van David Crosby en Graham Nash. De hoofdrol is natuurlijk Voorwaar, geen minne namen op de lijst. Alles bij elkaar is On An Island een uiterst sfeervolle plaat die nog maar eens bevestigt dat meneer Gilmour een heel grote is met dat schitterende gitaargeluid van hem.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2646: Steve Hackett - Live Magic At Trading Boundaries
Net als je denkt: het is alweer een tijdje geleden dat Steve Hackett een liveplaat heeft uitgebracht, is het zover. Dit keer geen verslag van een tour met meerdere cd's en beelden ervan op bluray of dvd. Nee, slechts een enkele cd, maar dan wel een heel bijzondere. In de afgelopen jaren heeft Hackett vaak opgetreden in locatie Trading Boundaries, een kleine en intieme zaal ergens in het Verenigd Koninkrijk. Daar speelde hij dan akoestische sets met enkele leden van zijn band en een paar gastmuzikanten. Op deze cd, die ik koop op 20 januari 2025 als hij een dag of wat uit is, staan opnamen van concerten die hij daar heeft gegeven. Het is niet helemaal duidelijk wanneer die opnamen precies zijn gemaakt, maar vermoedelijk uit 2024. Het album opent met enkele korte stukken waarop Hackett solo op akoestische gitaar is te horen. Zeer fraai. Langzamerhand komen er meer instrumentalisten bij, van Roger King op piano en toetsen, Rob Townsend op fluit en sopraansax en broer John Hackett op fluit. Er komen wat Genesisstukjes voorbij: Horizons, After The Ordeal en een akoestisch deeltje uit Supper's Ready. Verder veel werk van zijn soloplaten uit het verre en recente verleden en een paar verrassingen, zoals Gnossienne No. 1 van Erik Satie. Ook zangeres Amanda Lehmann is aanwezig, op twee liedjes die op zich geen hoogtepunt zijn, maar wel zorgen voor een aangename afwisseling. Het geluid is ronduit perfect en de intieme setting laat goed horen dat meneer Hackett nog altijd een snarenmeester is.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Net als je denkt: het is alweer een tijdje geleden dat Steve Hackett een liveplaat heeft uitgebracht, is het zover. Dit keer geen verslag van een tour met meerdere cd's en beelden ervan op bluray of dvd. Nee, slechts een enkele cd, maar dan wel een heel bijzondere. In de afgelopen jaren heeft Hackett vaak opgetreden in locatie Trading Boundaries, een kleine en intieme zaal ergens in het Verenigd Koninkrijk. Daar speelde hij dan akoestische sets met enkele leden van zijn band en een paar gastmuzikanten. Op deze cd, die ik koop op 20 januari 2025 als hij een dag of wat uit is, staan opnamen van concerten die hij daar heeft gegeven. Het is niet helemaal duidelijk wanneer die opnamen precies zijn gemaakt, maar vermoedelijk uit 2024. Het album opent met enkele korte stukken waarop Hackett solo op akoestische gitaar is te horen. Zeer fraai. Langzamerhand komen er meer instrumentalisten bij, van Roger King op piano en toetsen, Rob Townsend op fluit en sopraansax en broer John Hackett op fluit. Er komen wat Genesisstukjes voorbij: Horizons, After The Ordeal en een akoestisch deeltje uit Supper's Ready. Verder veel werk van zijn soloplaten uit het verre en recente verleden en een paar verrassingen, zoals Gnossienne No. 1 van Erik Satie. Ook zangeres Amanda Lehmann is aanwezig, op twee liedjes die op zich geen hoogtepunt zijn, maar wel zorgen voor een aangename afwisseling. Het geluid is ronduit perfect en de intieme setting laat goed horen dat meneer Hackett nog altijd een snarenmeester is.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2647: Jonathan Hultén - Eyes Of The Living Night
Hoe zullen we de muziek van Jonathan Hultén eens noemen? Folkgrungepsychoprogrock? Ik verzin maar wat. Deze jonge Zweedse multi-instrumentalist ziet zijn tweede soloplaat op 31 januari 2025 verschijnen en na enkele mooie recensies te hebben gelezen waag ik het om online een en ander te beluisteren. Na een liedje of twee weet ik: dit is heel bijzonder en op 6 februari 2025 koop ik dit mooie album. Hultén doet zo ongeveer alles zelf, met uitzondering van wat percussie, een harmonium- en een vioolpartij. Zijn diepdonkere stem doet me wat denken aan Brendan Perry en sommige instrumentaties hebben ietsie weg van Dead Can Dance, maar wat Hultén maakt is absoluut uniek: een eigenzinnig soort artfolk met psychedelische invloeden. Op het podium schijnt het - als ik op de beschikbare filmpjes af ga - helemaal exotisch te zijn: in een spooksprookjesuitdossing weet Hultén zijn solo-optreden tot een intiem en adembenemend mysterieavontuur te maken. Zie ook de video van de single Afterlife. Dit album is nu al een van de hoogtepunten van 2025.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Hoe zullen we de muziek van Jonathan Hultén eens noemen? Folkgrungepsychoprogrock? Ik verzin maar wat. Deze jonge Zweedse multi-instrumentalist ziet zijn tweede soloplaat op 31 januari 2025 verschijnen en na enkele mooie recensies te hebben gelezen waag ik het om online een en ander te beluisteren. Na een liedje of twee weet ik: dit is heel bijzonder en op 6 februari 2025 koop ik dit mooie album. Hultén doet zo ongeveer alles zelf, met uitzondering van wat percussie, een harmonium- en een vioolpartij. Zijn diepdonkere stem doet me wat denken aan Brendan Perry en sommige instrumentaties hebben ietsie weg van Dead Can Dance, maar wat Hultén maakt is absoluut uniek: een eigenzinnig soort artfolk met psychedelische invloeden. Op het podium schijnt het - als ik op de beschikbare filmpjes af ga - helemaal exotisch te zijn: in een spooksprookjesuitdossing weet Hultén zijn solo-optreden tot een intiem en adembenemend mysterieavontuur te maken. Zie ook de video van de single Afterlife. Dit album is nu al een van de hoogtepunten van 2025.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2648: Riverside - Live ID.
Riverside toert in 2023 en 2024 de wereld over met het succesvolle album ID.Entity in de broekzak. Het laatste optreden van de tournee vindt plaats op 1 juni 2024 in het Cos Torwar in Warschau. Een thuiswedstrijd, dus. Mooie gelegenheid om de show vast te leggen op cd én bluray. Het pakket Live ID. koop ik bij het verschijnen op 27 januari 2025 en bestaat uit twee cd's en een bluray. Op de cd's staat het complete concert, althans de muziek: in de meeste aankondigingen van frontman Mariusz Duda is aardig geknipt. Fijn, want minutenlang Pools kan ik niet volgen. Op de bijgeleverde bluray is het Pools gelukkig in het Engels ondertiteld. Ook fijn. Veel werk van eerder genoemd album ID.Entity, maar ook het oudere werk krijgt ruimschoots aandacht. De band is fijn in vorm en de heren hebben er zichtbaar plezier in. Gitarist Maciej Meller blijkt inmiddels volledig geïntegreerd in de groep (hij vervangt sinds 2018 de helaas overleden voorgangergitarist). Ook opvallend is hoe schijnbaar 'licht' de band tegenwoordig klinkt; het materiaal van de recente studioplaat deed bij vlagen denken aan A-Ha, met als uitschieter de single Friend Or Foe. Gelukkig slaat de balans gunstig door naar een algeheel proggy rockgeluid. Af en toe ragt het mooi de bocht uit, de vreemde maatsoorten doen me lekker duizelen, de malle toetsenfratsen van Macel Lapaj toveren een grijns op mijn smoel en de uitstekende zang van Duda is de kers op de taart. Aanrader dit, zowel voor de fan als voor een kennismaking met het werk van Riverside.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Riverside toert in 2023 en 2024 de wereld over met het succesvolle album ID.Entity in de broekzak. Het laatste optreden van de tournee vindt plaats op 1 juni 2024 in het Cos Torwar in Warschau. Een thuiswedstrijd, dus. Mooie gelegenheid om de show vast te leggen op cd én bluray. Het pakket Live ID. koop ik bij het verschijnen op 27 januari 2025 en bestaat uit twee cd's en een bluray. Op de cd's staat het complete concert, althans de muziek: in de meeste aankondigingen van frontman Mariusz Duda is aardig geknipt. Fijn, want minutenlang Pools kan ik niet volgen. Op de bijgeleverde bluray is het Pools gelukkig in het Engels ondertiteld. Ook fijn. Veel werk van eerder genoemd album ID.Entity, maar ook het oudere werk krijgt ruimschoots aandacht. De band is fijn in vorm en de heren hebben er zichtbaar plezier in. Gitarist Maciej Meller blijkt inmiddels volledig geïntegreerd in de groep (hij vervangt sinds 2018 de helaas overleden voorgangergitarist). Ook opvallend is hoe schijnbaar 'licht' de band tegenwoordig klinkt; het materiaal van de recente studioplaat deed bij vlagen denken aan A-Ha, met als uitschieter de single Friend Or Foe. Gelukkig slaat de balans gunstig door naar een algeheel proggy rockgeluid. Af en toe ragt het mooi de bocht uit, de vreemde maatsoorten doen me lekker duizelen, de malle toetsenfratsen van Macel Lapaj toveren een grijns op mijn smoel en de uitstekende zang van Duda is de kers op de taart. Aanrader dit, zowel voor de fan als voor een kennismaking met het werk van Riverside.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2649: Klaus Schulze - 101, Milky Way
In de laatste jaren van zijn leven is Klaus Schulze nog zeer actief. Vlak voor zijn overlijden op 26 april 2022 voltooit hij een groot project, dat hij in 2008 startte in opdracht van een of andere producent voor een documentaire over computerhackers. In de film Hackers zijn slechts enkele fragmenten ervan te horen. Pas in november 2024 verschijnt het in zijn geheel onder de titel 101, Milky Way (ik koop het op 6 januari 2025) en inderdaad, de muziek past beter bij de onmetelijkheid van de Melkweg en het heelal. In vijf lange stukken vol repeterende tonen en ritmes neemt Schulze ons mee in de ruimte in. Naast zijn synthesizers en elektronische ritmes horen we de stem en viool van Thomas Kagermann en loops van Tom Dams. 101, Milky Way is een betoverende muzikale ruimtereis naar de innerlijke krochten van het buitenaardse.
Op YT zijn de lange werken in kortere stukkies geknipt:
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
In de laatste jaren van zijn leven is Klaus Schulze nog zeer actief. Vlak voor zijn overlijden op 26 april 2022 voltooit hij een groot project, dat hij in 2008 startte in opdracht van een of andere producent voor een documentaire over computerhackers. In de film Hackers zijn slechts enkele fragmenten ervan te horen. Pas in november 2024 verschijnt het in zijn geheel onder de titel 101, Milky Way (ik koop het op 6 januari 2025) en inderdaad, de muziek past beter bij de onmetelijkheid van de Melkweg en het heelal. In vijf lange stukken vol repeterende tonen en ritmes neemt Schulze ons mee in de ruimte in. Naast zijn synthesizers en elektronische ritmes horen we de stem en viool van Thomas Kagermann en loops van Tom Dams. 101, Milky Way is een betoverende muzikale ruimtereis naar de innerlijke krochten van het buitenaardse.
Op YT zijn de lange werken in kortere stukkies geknipt:
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2650: Rick Wakeman - Preludes To A Century
Rick Wakeman start het nieuwe millennium met het voornemen om zich meer te richten op zijn grote liefde: de piano. Begin 2000 komt hij met Preludes To A Century, een verzameling klassiek aandoende werken voor solo piano. Ik koop de cd op 29 januari 2000, zo ongeveer op de dag dat hij uitkomt. Het is een uniek item in het enorme oeuvre, niet zozeer om de inhoud, maar vanwege het feit dat er slechts één enkele uitgave van is. Over die inhoud kunnen we relatief kort zijn. Wakeman doet vooral waar hij goed in is: prachtige pianoschilderijtjes vol melodieën en tegenmelodieën, waar de emotie vanaf druipt. Op zijn webstek vertelt de man dat hij zelf moeite heeft om de plaat terug te luisteren, juist omdat hij er zo veel gevoelens in heeft verwerkt; hij nam het album op in een tijd dat het hem persoonlijk zwaar verging. Het geheel schuurt tegen het werk van grote namen uit de Romantiek als Rachmaninov, Debussy en Chopin, maar bij het beluisteren kun je er niet omheen: dit is wederom een bijzonder fraaie Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman start het nieuwe millennium met het voornemen om zich meer te richten op zijn grote liefde: de piano. Begin 2000 komt hij met Preludes To A Century, een verzameling klassiek aandoende werken voor solo piano. Ik koop de cd op 29 januari 2000, zo ongeveer op de dag dat hij uitkomt. Het is een uniek item in het enorme oeuvre, niet zozeer om de inhoud, maar vanwege het feit dat er slechts één enkele uitgave van is. Over die inhoud kunnen we relatief kort zijn. Wakeman doet vooral waar hij goed in is: prachtige pianoschilderijtjes vol melodieën en tegenmelodieën, waar de emotie vanaf druipt. Op zijn webstek vertelt de man dat hij zelf moeite heeft om de plaat terug te luisteren, juist omdat hij er zo veel gevoelens in heeft verwerkt; hij nam het album op in een tijd dat het hem persoonlijk zwaar verging. Het geheel schuurt tegen het werk van grote namen uit de Romantiek als Rachmaninov, Debussy en Chopin, maar bij het beluisteren kun je er niet omheen: dit is wederom een bijzonder fraaie Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2651: Rick Wakeman - Chronicles Of Man
Rick Wakeman maakt begin 2000 nog een volgende pianoplaat. Chronicles Of Man is de opvolger van The Heritage Suite en is wederom tot stand gekomen met steun van Manx National Heritage. De dertien korte pianocomposities zijn geïnspireerd op locaties uit de geschiedenis van het eiland Man, waar Wakeman dan (nog) woont. Het boekje staat dan ook vol met verhalen over kastelen, ruïnes, abdijen, schilderijen en historische figuren die verbonden zijn aan het eiland. Als enige instrument staat een Steinway concertvleugel genoemd, maar ik hoor af en toe toch duidelijk elektronische atmosfeerachtergronden. Dat maakt dit album wat minder puur, maar niet minder aangenaam. Ik koop de cd op 17 juli 2002 als ik hem tegenkom in de plaatselijke platenwinkel. Wederom een uiterst fraaie plaat, vol romantische pianowerken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman maakt begin 2000 nog een volgende pianoplaat. Chronicles Of Man is de opvolger van The Heritage Suite en is wederom tot stand gekomen met steun van Manx National Heritage. De dertien korte pianocomposities zijn geïnspireerd op locaties uit de geschiedenis van het eiland Man, waar Wakeman dan (nog) woont. Het boekje staat dan ook vol met verhalen over kastelen, ruïnes, abdijen, schilderijen en historische figuren die verbonden zijn aan het eiland. Als enige instrument staat een Steinway concertvleugel genoemd, maar ik hoor af en toe toch duidelijk elektronische atmosfeerachtergronden. Dat maakt dit album wat minder puur, maar niet minder aangenaam. Ik koop de cd op 17 juli 2002 als ik hem tegenkom in de plaatselijke platenwinkel. Wederom een uiterst fraaie plaat, vol romantische pianowerken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2652: Rick Wakeman - Christmas Variations
Rick Wakeman meent er in 2000 goed aan te doen met een kerstplaat te komen. Hij neemt daartoe een boel beroemde carols, arrangeert die voor piano en synthesizers en neemt dat op. Het resultaat is een stemmig album waarop naast de overbekende melodieën ook ruimte is voor wat improvisatie. Toch heeft het ook iets tenenkrommends. Als ik de cd - ik vind een heruitgave uit 2003 op 20 december 2003, net op tijd - voor het eerst beluister, hoor ik nergens dat hier De Grote God Van De Toetsen aan het werk is. Ik mis vuur en karakter en het klinkt als een verplicht nummertje zonder enige inspiratie; alles is van een belegenheid van jewelste en het is vooral sáái. Tot mijn verbijstering vindt de man het zelf geweldig, maar Wakeman kan beter en dit is een plaat die hier hooguit één keer per jaar in de speler belandt.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman meent er in 2000 goed aan te doen met een kerstplaat te komen. Hij neemt daartoe een boel beroemde carols, arrangeert die voor piano en synthesizers en neemt dat op. Het resultaat is een stemmig album waarop naast de overbekende melodieën ook ruimte is voor wat improvisatie. Toch heeft het ook iets tenenkrommends. Als ik de cd - ik vind een heruitgave uit 2003 op 20 december 2003, net op tijd - voor het eerst beluister, hoor ik nergens dat hier De Grote God Van De Toetsen aan het werk is. Ik mis vuur en karakter en het klinkt als een verplicht nummertje zonder enige inspiratie; alles is van een belegenheid van jewelste en het is vooral sáái. Tot mijn verbijstering vindt de man het zelf geweldig, maar Wakeman kan beter en dit is een plaat die hier hooguit één keer per jaar in de speler belandt.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2653: Rick Wakeman - The Legend Live In Concert 2000
Rick Wakeman toert in 2000 in z'n uppie door Groot Brittannië. Hij speelt stukken uit allerlei delen van zijn carrière en lardeert die met amusante verhalen. Later in dat jaar verschijnt een dvd en ik heb sinds 11 januari 2002 een heruitgave uit 2002 daarvan, waarbij ook een cd zit met alleen de muziek erop. Als ik het concert bekijk, dan vullen beeld, muziek en verhalen elkaar mooi aan; veel van die verhalen zijn ronduit hilarisch. De cd is andere koek. Wakeman bespeelt veel elektronische instrumenten en doordat hij bepaalde geluiden gebruikt, komt dat de herkenbaarheid of toegankelijkheid niet ten goede. Veel subtiele zaken verzuipen in de wollige klanken die hij gebruikt. Dat is jammer. De concertvleugel bespeelt hij slechts spaarzaam; dat hij wat mij betreft meer mogen doen. In sommige gevallen speelt hij zijn pianostukken over een vooraf opgenomen orkestband; knap dat hij dat kan, maar het blijft toch een beetje goedkoop en doet nogal nep aan. Op de cd staat een stuk dat niet op de dvd te zien is: helaas speelt Wakeman zijn pronkstuk Merlin The Magician en vooral het indrukwekkende slot veel te snel, waardoor het ronduit rommelig wordt. Daar staan dan wel weer zeer fraaie uitvoeringen van Birdman Of Alcatraz en zijn Beatlesmedley van Help en Eleonor Rigby tegenover. Ook zijn Yesmedley van And You And I en Wonderous Stories is aardig. Of wat dachten we van zijn Jane Seymour op kerkorgel? Hoe dan ook, dit is een uitstekende weergave van die toer uit 2000.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman toert in 2000 in z'n uppie door Groot Brittannië. Hij speelt stukken uit allerlei delen van zijn carrière en lardeert die met amusante verhalen. Later in dat jaar verschijnt een dvd en ik heb sinds 11 januari 2002 een heruitgave uit 2002 daarvan, waarbij ook een cd zit met alleen de muziek erop. Als ik het concert bekijk, dan vullen beeld, muziek en verhalen elkaar mooi aan; veel van die verhalen zijn ronduit hilarisch. De cd is andere koek. Wakeman bespeelt veel elektronische instrumenten en doordat hij bepaalde geluiden gebruikt, komt dat de herkenbaarheid of toegankelijkheid niet ten goede. Veel subtiele zaken verzuipen in de wollige klanken die hij gebruikt. Dat is jammer. De concertvleugel bespeelt hij slechts spaarzaam; dat hij wat mij betreft meer mogen doen. In sommige gevallen speelt hij zijn pianostukken over een vooraf opgenomen orkestband; knap dat hij dat kan, maar het blijft toch een beetje goedkoop en doet nogal nep aan. Op de cd staat een stuk dat niet op de dvd te zien is: helaas speelt Wakeman zijn pronkstuk Merlin The Magician en vooral het indrukwekkende slot veel te snel, waardoor het ronduit rommelig wordt. Daar staan dan wel weer zeer fraaie uitvoeringen van Birdman Of Alcatraz en zijn Beatlesmedley van Help en Eleonor Rigby tegenover. Ook zijn Yesmedley van And You And I en Wonderous Stories is aardig. Of wat dachten we van zijn Jane Seymour op kerkorgel? Hoe dan ook, dit is een uitstekende weergave van die toer uit 2000.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2654: Rick Wakeman - Out Of The Blue
Rick Wakeman speelt op 21 april 2001 in het Teatro Coliseo in Buenos Aires in Argentinië. Zijn English Rock Ensemble bestaat uit drummer Tony Fernandez, bassist Lee Pomeroy, gitarist Ant Glynne en zanger Damion Wilson. Zoon Adam is er eveneens op toetsen. Met de aanwezigheid van Glynne en Wilson mogen we rekenen op een wat heavier rockgeluid. En inderdaad, op de setlijst staat naast oud/klassiek Wakemanmateriaal wat nieuwer en steviger spul. Later in 2001 verschijnt dit concert op cd en op 18 januari 2025 krijg ik een pakketje van onlinemuziekvriend Chris uit Wales met daarin deze remaster uit 2014. Die remaster klinkt trouwens nog steeds tamelijk verrot; ik vrees dat er niet veel viel op te poetsen aan het wat doffe geluid. Even doorbijten dus om daar doorheen te luisteren en als dat lukt, hoor ik een sterk concert. Het opent met een lang uittreksel van Journey. Daarna mag Damian Wilson in de voetsporen van Ozzy Osbourne staan tijdens Buried Alive; nu heeft Wilson een dijk van het stem, dus dat lukt hem prima. Twee Wives mogen we beluisteren: het majestueuze Jane Seymour op orgel en het complexe en indrukwekkende Catherine Parr. Een grote verrassing is het lange medley van het album No Earthly Connection, met daarin The Prisoner en delen van Music Reincarnate. Ook aandacht voor het album Phantom Power met The Visit en Return Of The Phantom waarin Wilson weer flink mag uithalen. Het concert sluit af met Starship Trooper van Yes, met uiteindelijk een fijn eindeloos synthduel tussen vader en zoon Wakeman. Leuk hebbeding dit, dus: thankz, Chris!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman speelt op 21 april 2001 in het Teatro Coliseo in Buenos Aires in Argentinië. Zijn English Rock Ensemble bestaat uit drummer Tony Fernandez, bassist Lee Pomeroy, gitarist Ant Glynne en zanger Damion Wilson. Zoon Adam is er eveneens op toetsen. Met de aanwezigheid van Glynne en Wilson mogen we rekenen op een wat heavier rockgeluid. En inderdaad, op de setlijst staat naast oud/klassiek Wakemanmateriaal wat nieuwer en steviger spul. Later in 2001 verschijnt dit concert op cd en op 18 januari 2025 krijg ik een pakketje van onlinemuziekvriend Chris uit Wales met daarin deze remaster uit 2014. Die remaster klinkt trouwens nog steeds tamelijk verrot; ik vrees dat er niet veel viel op te poetsen aan het wat doffe geluid. Even doorbijten dus om daar doorheen te luisteren en als dat lukt, hoor ik een sterk concert. Het opent met een lang uittreksel van Journey. Daarna mag Damian Wilson in de voetsporen van Ozzy Osbourne staan tijdens Buried Alive; nu heeft Wilson een dijk van het stem, dus dat lukt hem prima. Twee Wives mogen we beluisteren: het majestueuze Jane Seymour op orgel en het complexe en indrukwekkende Catherine Parr. Een grote verrassing is het lange medley van het album No Earthly Connection, met daarin The Prisoner en delen van Music Reincarnate. Ook aandacht voor het album Phantom Power met The Visit en Return Of The Phantom waarin Wilson weer flink mag uithalen. Het concert sluit af met Starship Trooper van Yes, met uiteindelijk een fijn eindeloos synthduel tussen vader en zoon Wakeman. Leuk hebbeding dit, dus: thankz, Chris!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2625: Rick Wakeman - Classical Variations
Rick Wakeman is klassiek geschoold en dat hoor je goed in zijn solopianospel. In 2001 komt hij met dit album, waarop hij tien werken van klassieke componisten op piano uitvoert. Hij zet de stukken helemaal naar zijn eigen hand en schuwt niet om zijn arrangementen te voorzien van af en toe een aardige eigen interpretatie. Wakeman is vooral een liefhebber van de romantische pianomuziek en die krijgen we hier dan ook volop te horen. Stukken van Fauré, Massenet, Beethoven, Puccini, Mendelssohn, Händel, Saint-Saëns en Dvorák komen aan bod en eigenlijk is het vreemd dat Rachmaninov en Chopin ontbreken, maar ik klaag niet. Wat mij betreft zijn de interpretaties van de werken van Fauré en het fantastische Pathétique van Beethoven de hoogtepunten van dit album, maar ook zijn Variations On The New World Symphony, oorspronkelijk van Dvorák, mag er zijn.. Ik vind de cd pas op 29 oktober 2011, ben diep onder de indruk en schuif 'm met grote regelmaat in de speler (en dan druk ik nog op de knop 'play' ook!).
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman is klassiek geschoold en dat hoor je goed in zijn solopianospel. In 2001 komt hij met dit album, waarop hij tien werken van klassieke componisten op piano uitvoert. Hij zet de stukken helemaal naar zijn eigen hand en schuwt niet om zijn arrangementen te voorzien van af en toe een aardige eigen interpretatie. Wakeman is vooral een liefhebber van de romantische pianomuziek en die krijgen we hier dan ook volop te horen. Stukken van Fauré, Massenet, Beethoven, Puccini, Mendelssohn, Händel, Saint-Saëns en Dvorák komen aan bod en eigenlijk is het vreemd dat Rachmaninov en Chopin ontbreken, maar ik klaag niet. Wat mij betreft zijn de interpretaties van de werken van Fauré en het fantastische Pathétique van Beethoven de hoogtepunten van dit album, maar ook zijn Variations On The New World Symphony, oorspronkelijk van Dvorák, mag er zijn.. Ik vind de cd pas op 29 oktober 2011, ben diep onder de indruk en schuif 'm met grote regelmaat in de speler (en dan druk ik nog op de knop 'play' ook!).
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2656: Rick Wakeman - The Piano Tour Live
Rick Wakeman brengt in 2001 ook deze dubbelcd uit, die het geluid bevat van dvd met daarop een solo-optreden uit Newport in 1997. Tijdens zijn Piano Tour speelt Wakeman allerlei stukken uit zijn carrière en tussendoor vertelt hij uitgebreide verhalen ter introductie. Op beeld werkt dat prima; hier vallen de verhalen wat tegen en dat komt mede door de doffe geluidskwaliteit. Het geluid is kennelijk zo van dvd overgezet op cd, zonder enige oppoetserij. Goedkope hap, dus. Toch is het pianowerk van hoge kwaliteit, al krijgen we slechts negen stukken (waarvan drie medleys) muziek in de honderd minuten voorgeschoteld. Echt veel nieuws is er niet te beluisteren, of het moet het afsluitende The Lord's Prayer (van The (New) Gospels) gekoppeld aan de hymne The Day Thou Gavest Lord Hath Ended (waarmee hij Anne Boleyn eindigde) zijn. Ik vind dit aardige hebbeding op 7 mei 2001 bij het verschijnen. Geen essentiële uitgave, maar weer een welkome aanwinst in de Wakemancollectie.
(Helaas niets van dit album of de dvd te vinden op YT.)
Rick Wakeman brengt in 2001 ook deze dubbelcd uit, die het geluid bevat van dvd met daarop een solo-optreden uit Newport in 1997. Tijdens zijn Piano Tour speelt Wakeman allerlei stukken uit zijn carrière en tussendoor vertelt hij uitgebreide verhalen ter introductie. Op beeld werkt dat prima; hier vallen de verhalen wat tegen en dat komt mede door de doffe geluidskwaliteit. Het geluid is kennelijk zo van dvd overgezet op cd, zonder enige oppoetserij. Goedkope hap, dus. Toch is het pianowerk van hoge kwaliteit, al krijgen we slechts negen stukken (waarvan drie medleys) muziek in de honderd minuten voorgeschoteld. Echt veel nieuws is er niet te beluisteren, of het moet het afsluitende The Lord's Prayer (van The (New) Gospels) gekoppeld aan de hymne The Day Thou Gavest Lord Hath Ended (waarmee hij Anne Boleyn eindigde) zijn. Ik vind dit aardige hebbeding op 7 mei 2001 bij het verschijnen. Geen essentiële uitgave, maar weer een welkome aanwinst in de Wakemancollectie.
(Helaas niets van dit album of de dvd te vinden op YT.)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2657: Rick Wakeman - Live In Buenos Aires
Rick Wakeman reist in juni 2001 met zijn New English Rock Ensemble naar Argentinië om daar een reeks concerten te geven. Het optreden in het Gran Rex Theatre wordt gefilmd en de dvd verschijnt iets later dat jaar. Het gaat hier om een ander concert dat is vastgelegd op de cd Out Of The Blue (zie aldaar, tikkie terug). Ik koop de dvd op 1 december 2001; het is de 'Collector Edition', waarbij een cd zit. Op die cd geen opnamen van dat bewuste concert in Buenos Aires, maar vreemd genoeg een optreden uit 1997 in Birmingham. Totaal geen informatie wie speelt in de band in 1997 (vermoeden is Tony Fernandez, Alan Thompson, Chrissie Hammond), maar dat concert is wel interessant vanwege de vertolkingen van enkele stukken van Wakemans album 1984, vrij zeldzaam. Helaas is de geluidskwaliteit om te janken en dit plaatje beluister ik dan ook nauwelijks. De dvd is gelukkig van superieure kwaliteit en het spel erop is van hoog niveau. In de band louter topmuzikanten (Ant Glynne, Lee Pomeroy, Adam Wakeman en Damian Wilson). Mooie setlijst ook, met stukken van Wives, Journey, Arthur, het titelnummer van 1984 (!) en twee dan recentere stukken van Phantom Power en Return To The Centre Of The Earth. Wilson is uitstekend bij stem, maar het hoogtepunt is het keytar-duel tussen vader en zoon Wakeman tijdens de toegift: het Yesnummer Starship Trooper. Voor de Collectors Edition hoeft u niet te gaan, maar de dvd is weergaloos.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman reist in juni 2001 met zijn New English Rock Ensemble naar Argentinië om daar een reeks concerten te geven. Het optreden in het Gran Rex Theatre wordt gefilmd en de dvd verschijnt iets later dat jaar. Het gaat hier om een ander concert dat is vastgelegd op de cd Out Of The Blue (zie aldaar, tikkie terug). Ik koop de dvd op 1 december 2001; het is de 'Collector Edition', waarbij een cd zit. Op die cd geen opnamen van dat bewuste concert in Buenos Aires, maar vreemd genoeg een optreden uit 1997 in Birmingham. Totaal geen informatie wie speelt in de band in 1997 (vermoeden is Tony Fernandez, Alan Thompson, Chrissie Hammond), maar dat concert is wel interessant vanwege de vertolkingen van enkele stukken van Wakemans album 1984, vrij zeldzaam. Helaas is de geluidskwaliteit om te janken en dit plaatje beluister ik dan ook nauwelijks. De dvd is gelukkig van superieure kwaliteit en het spel erop is van hoog niveau. In de band louter topmuzikanten (Ant Glynne, Lee Pomeroy, Adam Wakeman en Damian Wilson). Mooie setlijst ook, met stukken van Wives, Journey, Arthur, het titelnummer van 1984 (!) en twee dan recentere stukken van Phantom Power en Return To The Centre Of The Earth. Wilson is uitstekend bij stem, maar het hoogtepunt is het keytar-duel tussen vader en zoon Wakeman tijdens de toegift: het Yesnummer Starship Trooper. Voor de Collectors Edition hoeft u niet te gaan, maar de dvd is weergaloos.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2658: Rick Wakeman - Two Sides Of Yes
Rick Wakeman zal voor bijna iedereen die hem kent verbonden blijven met de groep Yes. Zelf blijft hij trots op die band. In 2001 neemt hij een aantal Yesstukken opnieuw op, in zijn eentje op piano. Het idee is om die pianointerpretaties af te wisselen met meer elektronische uitvoeringen. Voor dat laatste gebruikt hij de stukken die hij in 1994 opnam en die eerder verschenen op zijn Greatest Hits. Two Sides Of Yes is dan ook tweeslachtig: enerzijds de klassiek aandoende pianowerken (I've Seen All Good People, Long Distance Runaround, Close To The Edge en ABWH's The Meeting) en daar tussendoor klinkt anderzijds de elektronische superkitsch (Wonderous Stories, Don't Kill The Whale en Roundabout). De balans slaat echter door naar de smaakloze plastic versies. Ik koop de cd die in 2002 verschijnt op 8 april 2006, volgens mij op de grote grote platenbeurs in Utrecht. Later komt er nog een tweede deel, een dubbelcd waarop de twee cd's verzameld zijn én een enkele cd met alleen het pianowerk, maar die heb ik alledrie niet. Sla die elektronische meuk gerust over; de vier pianostukken zijn grandioos.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman zal voor bijna iedereen die hem kent verbonden blijven met de groep Yes. Zelf blijft hij trots op die band. In 2001 neemt hij een aantal Yesstukken opnieuw op, in zijn eentje op piano. Het idee is om die pianointerpretaties af te wisselen met meer elektronische uitvoeringen. Voor dat laatste gebruikt hij de stukken die hij in 1994 opnam en die eerder verschenen op zijn Greatest Hits. Two Sides Of Yes is dan ook tweeslachtig: enerzijds de klassiek aandoende pianowerken (I've Seen All Good People, Long Distance Runaround, Close To The Edge en ABWH's The Meeting) en daar tussendoor klinkt anderzijds de elektronische superkitsch (Wonderous Stories, Don't Kill The Whale en Roundabout). De balans slaat echter door naar de smaakloze plastic versies. Ik koop de cd die in 2002 verschijnt op 8 april 2006, volgens mij op de grote grote platenbeurs in Utrecht. Later komt er nog een tweede deel, een dubbelcd waarop de twee cd's verzameld zijn én een enkele cd met alleen het pianowerk, maar die heb ik alledrie niet. Sla die elektronische meuk gerust over; de vier pianostukken zijn grandioos.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2659: Rick Wakeman - Songs Of Middle Earth
Rick Wakeman heeft in zijn carrière nogal wat vreemde zakelijke overeenkomsten gesloten, die hem vervolgens allerlei financiële toestanden brachten. Dit album uit 2002 (dat ik koop op 8 april 2006, waarschijnlijk tijdens de grote platenbeurs in Utrecht) lijkt ook voort te komen uit zo'n deal. Op zijn webstek wil hij er weinig over kwijt; meer informatie dan dat het stukken zijn van de albums Seven Wonders Of The World en Heritage Suite krijgen we niet. Die informatie staat ook héél klein afgedrukt op het hoesje, dus als ik dat op 8 april 2006 had gelezen, dan had ik de cd laten liggen. Nu verdwijnt hij (na de tweede keer beluisteren ooit) ver weg achter in een kast. Vreemd genoeg zijn er meerdere versies van dit album in omloop; onduidelijk is of Wakeman er financieel enig profijt van heeft (gehad). De muziek is natuurlijk zeer goed; het past bij de sfeer van de beroemde Lord Of The Rings, die in 2006 enorm in de belangstelling staat. Toch is het vreemd om de progstukken met pianowerken te combineren. Hierdoor is het muzikaal gezien vleesch nog visch. Geen aanrader.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman heeft in zijn carrière nogal wat vreemde zakelijke overeenkomsten gesloten, die hem vervolgens allerlei financiële toestanden brachten. Dit album uit 2002 (dat ik koop op 8 april 2006, waarschijnlijk tijdens de grote platenbeurs in Utrecht) lijkt ook voort te komen uit zo'n deal. Op zijn webstek wil hij er weinig over kwijt; meer informatie dan dat het stukken zijn van de albums Seven Wonders Of The World en Heritage Suite krijgen we niet. Die informatie staat ook héél klein afgedrukt op het hoesje, dus als ik dat op 8 april 2006 had gelezen, dan had ik de cd laten liggen. Nu verdwijnt hij (na de tweede keer beluisteren ooit) ver weg achter in een kast. Vreemd genoeg zijn er meerdere versies van dit album in omloop; onduidelijk is of Wakeman er financieel enig profijt van heeft (gehad). De muziek is natuurlijk zeer goed; het past bij de sfeer van de beroemde Lord Of The Rings, die in 2006 enorm in de belangstelling staat. Toch is het vreemd om de progstukken met pianowerken te combineren. Hierdoor is het muzikaal gezien vleesch nog visch. Geen aanrader.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2660: Rick Wakeman & Dave Cousins - Hummingbird
Rick Wakeman zag zijn naam voor het eerst op een elpeehoes van Strawbs, de Britse folkband. Na anderhalve plaat stapte hij over naar Yes, maar het contact met Strawbsbaas Dave Cousins is altijd gebleven. In 2002 maken ze samen deze cd Hummingbird. Wakeman doet veel piano en de rest van de toetsen, in twee stukken horen we drummer Tony Fernandez en Strawbsbassist Chas Cronk en violist Ric Sanders speelt in drie liedjes. Sommige liederen hebben beide heren samen geschreven, andere weer apart en er staan daarnaast enkele covers en traditionals op. De plaat opent uitbundig met The Young Pretender en zet daarmee de luisteraar volledig op het verkeerde been. Wat volgt, zijn ingetogen herfstachtige songs, met een hoofdrol voor de nasale stem van Cousins. Die stem gaat na twee of drie liedjes danig vervelen; gelukkig zorgt Wakeman voor afwisseling met een paar stemmige instrumentaaltjes. Ik koop Hummingbird op 3 februari 2003, als hij voor het eerst in de plaatselijke platenwinkel te verkrijgen is. Zeer aardige duoplaat, bij vlagen wat mat en vlak, maar dat uitbundige openingsstuk maakt veel goed.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman zag zijn naam voor het eerst op een elpeehoes van Strawbs, de Britse folkband. Na anderhalve plaat stapte hij over naar Yes, maar het contact met Strawbsbaas Dave Cousins is altijd gebleven. In 2002 maken ze samen deze cd Hummingbird. Wakeman doet veel piano en de rest van de toetsen, in twee stukken horen we drummer Tony Fernandez en Strawbsbassist Chas Cronk en violist Ric Sanders speelt in drie liedjes. Sommige liederen hebben beide heren samen geschreven, andere weer apart en er staan daarnaast enkele covers en traditionals op. De plaat opent uitbundig met The Young Pretender en zet daarmee de luisteraar volledig op het verkeerde been. Wat volgt, zijn ingetogen herfstachtige songs, met een hoofdrol voor de nasale stem van Cousins. Die stem gaat na twee of drie liedjes danig vervelen; gelukkig zorgt Wakeman voor afwisseling met een paar stemmige instrumentaaltjes. Ik koop Hummingbird op 3 februari 2003, als hij voor het eerst in de plaatselijke platenwinkel te verkrijgen is. Zeer aardige duoplaat, bij vlagen wat mat en vlak, maar dat uitbundige openingsstuk maakt veel goed.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2661: Rick Wakeman - Out There
Rick Wakeman is zijn hele carrière al bezeten door het idee dat muziek afkomstig is van iets hogers. Zijn elpee uit 1976, No Earthly Connection, behandelde dit thema al en in 2003 doet hij het nog eens dunnetjes over. Zo heel dunnetjes is het overigens niet, want hij is er jaren mee bezig. Op Out There staan zes langgerekte en zware progstukken met een heleboel tekst. Het is Damian Wilson die die tekst mag zingen en dat doet hij met verve. Naast drums, bas, gitaar, toetsen en Wilson zet Wakeman ook een compleet koor in en dat misstaat eigenlijk helemaal niet. Bombastisch? Jazeker. Bij eerste beluisteringen toen ik de plaat kocht op 26 april 2004 vond ik het allemaal wat tegenvallen en leek het eentonig, maar in de loop van de jaren ben ik overtuigd: hier zitten meer lagen in dan op het eerste gehoor en uiteindelijk blijkt dit een zeer sterk album. Er verschijnt ook een dvd-versie met mooi geluid maar belachelijke visuals. De muziek moet u hebben!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman is zijn hele carrière al bezeten door het idee dat muziek afkomstig is van iets hogers. Zijn elpee uit 1976, No Earthly Connection, behandelde dit thema al en in 2003 doet hij het nog eens dunnetjes over. Zo heel dunnetjes is het overigens niet, want hij is er jaren mee bezig. Op Out There staan zes langgerekte en zware progstukken met een heleboel tekst. Het is Damian Wilson die die tekst mag zingen en dat doet hij met verve. Naast drums, bas, gitaar, toetsen en Wilson zet Wakeman ook een compleet koor in en dat misstaat eigenlijk helemaal niet. Bombastisch? Jazeker. Bij eerste beluisteringen toen ik de plaat kocht op 26 april 2004 vond ik het allemaal wat tegenvallen en leek het eentonig, maar in de loop van de jaren ben ik overtuigd: hier zitten meer lagen in dan op het eerste gehoor en uiteindelijk blijkt dit een zeer sterk album. Er verschijnt ook een dvd-versie met mooi geluid maar belachelijke visuals. De muziek moet u hebben!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2662: Rick Wakeman - Revisited
Rick Wakeman is waarschijnlijk helemaal niet betrokken geweest bij de productie en uitgave van deze cd uit 2004. Ik koop 'm op 13 juni 2004, na afloop van het concert dat Yes geeft op het Arrow Rock Festival in Lichtenvoorde. De volgende dag schuif ik de cd in de speler en lees ik de aantekeningen in het bijkomende boekje. Er staat dat Wakeman liveopnamen heeft gepakt en die heeft nabewerkt en aangevuld. Het lijkt of hij die notitie zelf heeft geschreven. Ik twijfel. Op het album staan liveopnamen (maar ook de studioversie van Starship Trooper met Chrissie Hammond van de cd Fields Of Green), sommige herken ik, andere niet. Enkele stukken staan er niet eens in z'n geheel op, maar faden op een gegeven moment weg. Zo is er meer slordigs te ontwaren. Niet te achterhalen is wanneer wat is opgenomen en wat Wakeman achteraf aan de opnamen toegevoegd zou hebben. Ik vermoed dan ook dat dit album het resultaat is van een zoveelste schimmige deal of van iets illegaals. Wakeman heeft het album ook niet op zijn website staan bij zijn discografie. De muziek is gaaf; de onduidelijkheid over wat, hoe en wanneer maakt dit geen aanrader.
Begrijpelijkerwijs nauwelijks iets te vinden van deze cd op YT:
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman is waarschijnlijk helemaal niet betrokken geweest bij de productie en uitgave van deze cd uit 2004. Ik koop 'm op 13 juni 2004, na afloop van het concert dat Yes geeft op het Arrow Rock Festival in Lichtenvoorde. De volgende dag schuif ik de cd in de speler en lees ik de aantekeningen in het bijkomende boekje. Er staat dat Wakeman liveopnamen heeft gepakt en die heeft nabewerkt en aangevuld. Het lijkt of hij die notitie zelf heeft geschreven. Ik twijfel. Op het album staan liveopnamen (maar ook de studioversie van Starship Trooper met Chrissie Hammond van de cd Fields Of Green), sommige herken ik, andere niet. Enkele stukken staan er niet eens in z'n geheel op, maar faden op een gegeven moment weg. Zo is er meer slordigs te ontwaren. Niet te achterhalen is wanneer wat is opgenomen en wat Wakeman achteraf aan de opnamen toegevoegd zou hebben. Ik vermoed dan ook dat dit album het resultaat is van een zoveelste schimmige deal of van iets illegaals. Wakeman heeft het album ook niet op zijn website staan bij zijn discografie. De muziek is gaaf; de onduidelijkheid over wat, hoe en wanneer maakt dit geen aanrader.
Begrijpelijkerwijs nauwelijks iets te vinden van deze cd op YT:
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2663: Rick Wakeman - Rick Wakeman At Lincoln Cathedral
Rick Wakeman mag op 26 september 2001 op het orgel van de Lincoln Cathedral spelen. Een hele eer en uniek dat hij die kans krijgt. Hij maakt gebruik van de gelegenheid en de opnameapparatuur loopt. Dit album verschijnt in februari 2005. Vijf composities speciaal voor het orgel geschreven, aangevuld met Da Vinci Variations, een uitgebreid werk voor solopiano dat hij speelt op de Lincolnshire County Council Steinway. De orgelwerken zijn imposant; je hoort de klassieke achtergrond van Wakeman én zijn vermogen om op thema's te improviseren. Ik vind een exemplaar op 26 juni 2010; op een tweede cd staat een binaural mix (voor hoofdtelefoon) én twee enhanced stukken: een surround mix van The All Mighty Almighty en een video-opname van Soul Mortality. Dit is een aanrader; een uniek werk in de toch al niet misse catalogus van Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman mag op 26 september 2001 op het orgel van de Lincoln Cathedral spelen. Een hele eer en uniek dat hij die kans krijgt. Hij maakt gebruik van de gelegenheid en de opnameapparatuur loopt. Dit album verschijnt in februari 2005. Vijf composities speciaal voor het orgel geschreven, aangevuld met Da Vinci Variations, een uitgebreid werk voor solopiano dat hij speelt op de Lincolnshire County Council Steinway. De orgelwerken zijn imposant; je hoort de klassieke achtergrond van Wakeman én zijn vermogen om op thema's te improviseren. Ik vind een exemplaar op 26 juni 2010; op een tweede cd staat een binaural mix (voor hoofdtelefoon) én twee enhanced stukken: een surround mix van The All Mighty Almighty en een video-opname van Soul Mortality. Dit is een aanrader; een uniek werk in de toch al niet misse catalogus van Wakeman.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2664: Rick Wakeman - Retro
Rick Wakeman verhuist in 2005 van het eiland Man naar Norfolk. Bij het in- en uitpakken van flightcases met instrumenten is hij aangenaam verrast: er zit veel klassiek instrumentarium uit de jaren zestig en zeventig bij. En dan ontstaat er een idee: wat nou eens als ik een album opneem met louter deze analoge instrumenten? Retro verschijnt in 2006 en ik koop 'm bij het verschijnen op 1 mei 2006. Op drums is Tony Fernandez, Lee Pomeroy speelt bas en Dave Colquhoun is de gitarist; allen uit de tourband van dat moment. Ashley Holt zingt in enkele stukken en de stem van dochter Jemma Wakeman is te horen in het bijna lieflijke Leave The Blindfold. De hoofdrol is echter weggelegd voor de prehistorische toetsenapparatuur van Wakeman. In de hoestekst vertelt hij hoe sommige apparaten echt een eigen leven zijn gaan leiden; sommige gedroegen zich hoogst onvoorspelbaar. Het resultaat van dit alles is een heerlijk gedateerd aandoend album dat - vanwege de sterke composities - toch verbazingwekkend fris klinkt. Het begint gelijk al bijna provocerend met het stuk Just Another Day, dat zo op No Earthly Connection had kunnen staan. Zelf vind ik het instrumentale One In The Eye zeer gaaf, alsook afsluiter The Stalker. Daarnaast is Homage To The Doctor vermeldenswaardig, een eerbetoon aan doctor Bob Moog, de uitvinder van de beruchte Moogsynthesizer die hier natuurlijk prominent te horen is. Grandioos album met Wakeman lekker op dreef!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman verhuist in 2005 van het eiland Man naar Norfolk. Bij het in- en uitpakken van flightcases met instrumenten is hij aangenaam verrast: er zit veel klassiek instrumentarium uit de jaren zestig en zeventig bij. En dan ontstaat er een idee: wat nou eens als ik een album opneem met louter deze analoge instrumenten? Retro verschijnt in 2006 en ik koop 'm bij het verschijnen op 1 mei 2006. Op drums is Tony Fernandez, Lee Pomeroy speelt bas en Dave Colquhoun is de gitarist; allen uit de tourband van dat moment. Ashley Holt zingt in enkele stukken en de stem van dochter Jemma Wakeman is te horen in het bijna lieflijke Leave The Blindfold. De hoofdrol is echter weggelegd voor de prehistorische toetsenapparatuur van Wakeman. In de hoestekst vertelt hij hoe sommige apparaten echt een eigen leven zijn gaan leiden; sommige gedroegen zich hoogst onvoorspelbaar. Het resultaat van dit alles is een heerlijk gedateerd aandoend album dat - vanwege de sterke composities - toch verbazingwekkend fris klinkt. Het begint gelijk al bijna provocerend met het stuk Just Another Day, dat zo op No Earthly Connection had kunnen staan. Zelf vind ik het instrumentale One In The Eye zeer gaaf, alsook afsluiter The Stalker. Daarnaast is Homage To The Doctor vermeldenswaardig, een eerbetoon aan doctor Bob Moog, de uitvinder van de beruchte Moogsynthesizer die hier natuurlijk prominent te horen is. Grandioos album met Wakeman lekker op dreef!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2665: Rick Wakeman - Retro 2
Rick Wakeman heeft de opnamen voor zijn cd Retro nog maar net afgeleverd of hij realiseert zich dat er nog veel meer in het vat zit. De ideeën voor nieuwe composities op zijn oude analoge vintage toetsenapparatuur rijpen en in 2007 verschijnt de opvolger Retro 2. Om een of andere reden weet ik het album pas te vinden op 18 april 2009. Voor de productie van de plaat maakt Wakeman gebruik van dezelfde ploeg muzikanten, zij het dat Holt er niet bij is; dit keer zingt Elliot Tuffin en krijgt dochter Jemma Wakeman meer gelegenheid om vocaal bij te dragen. Voor de rest is alles hetzelfde, de ouwe meukgeluiden vliegen je om de oren en de atmosfeer van de jaren zeventig is nadrukkelijk aanwezig. De composities zijn misschien net ietsie minder dan die op de voorganger, maar voor de rest is dit een puike progrockplaat van jewelste.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman heeft de opnamen voor zijn cd Retro nog maar net afgeleverd of hij realiseert zich dat er nog veel meer in het vat zit. De ideeën voor nieuwe composities op zijn oude analoge vintage toetsenapparatuur rijpen en in 2007 verschijnt de opvolger Retro 2. Om een of andere reden weet ik het album pas te vinden op 18 april 2009. Voor de productie van de plaat maakt Wakeman gebruik van dezelfde ploeg muzikanten, zij het dat Holt er niet bij is; dit keer zingt Elliot Tuffin en krijgt dochter Jemma Wakeman meer gelegenheid om vocaal bij te dragen. Voor de rest is alles hetzelfde, de ouwe meukgeluiden vliegen je om de oren en de atmosfeer van de jaren zeventig is nadrukkelijk aanwezig. De composities zijn misschien net ietsie minder dan die op de voorganger, maar voor de rest is dit een puike progrockplaat van jewelste.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2666: Rick Wakeman - Amazing Grace
Rick Wakeman doet het vanaf halverwege de jaren tweeduizend iets kalmer aan met uitbrengen van materiaal. In 2007 is er dan deze dvd met als extraatje een cd. Ik koop het handeltje op 23 juni 2008. Op de dvd veertien interpretaties van 'klassieke' hymnen, kerkelijke liederen dus, die Wakeman live in de studio vertolkt op piano. Aan het eind van het programma een vijftiende stuk: een bijzondere livevertolking van het titelnummer, uitgevoerd door Wakeman op piano, The English Chamber Choir en dochter Jemma Wakeman die het overbekende lied zingt. Qua beeld krijgen we allerlei natuur- en sfeerfilmpjes, beetje kitscherig. Eén keer bekeken. Gelukkig is er een cd meegeleverd, met daarop de muziek, uitgebreid met nóg vier hymnen op piano. Vijf kwartier is misschien wat veel, maar het is een stemmig album met schone melodieën.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman doet het vanaf halverwege de jaren tweeduizend iets kalmer aan met uitbrengen van materiaal. In 2007 is er dan deze dvd met als extraatje een cd. Ik koop het handeltje op 23 juni 2008. Op de dvd veertien interpretaties van 'klassieke' hymnen, kerkelijke liederen dus, die Wakeman live in de studio vertolkt op piano. Aan het eind van het programma een vijftiende stuk: een bijzondere livevertolking van het titelnummer, uitgevoerd door Wakeman op piano, The English Chamber Choir en dochter Jemma Wakeman die het overbekende lied zingt. Qua beeld krijgen we allerlei natuur- en sfeerfilmpjes, beetje kitscherig. Eén keer bekeken. Gelukkig is er een cd meegeleverd, met daarop de muziek, uitgebreid met nóg vier hymnen op piano. Vijf kwartier is misschien wat veel, maar het is een stemmig album met schone melodieën.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2667: Rick Wakeman - The Six Wives Of Henry VIII - Live At Hampton Court Palace
Rick Wakeman ziet op 1 en 2 mei 2009 opnieuw een droom werkelijkheid worden. Al sinds het uitkomen van zijn elpee The Six Wives Of Henry VIII in 1973 heeft hij het plan om de plaat live uit te voeren met koor en orkest op een bijzondere locatie: Hampton Court Palace, alwaar Henry VIII zelf heeft gewoond. Na vijfendertig jaar wordt de wens werkelijkheid. Het jaar 2009 is ook het jaar van de vijfhonderdste verjaardag van Henry VIII's kroonsbestijging, dus dat helpt mee. Kosten noch moeite zijn gespaard voor deze megaproductie. In de paleistuin is een gigantisch podium gebouwd, waarop koor en orkest én een uitgebreide band (met daarin onder anderen oudgediende Tony Fernandez, gitarist Dave Colquhoun en zoon Adam Wakeman. Voor het koor en orkest heeft Wakeman zijn oude maat Guy Protheroe weer weten te strikken, de man die in 1974 ook de originele Journey dirigeerde. Het concert geeft Wakeman ook de gelegenheid om het stuk Defender Of The Faith over Henry VIII zelf, dat hij schreef voor het oorspronkelijk album maar daar niet op paste, voor het eerst ten uitvoer te brengen. Voor het concert zet Wakeman de oorspronkelijke zes songs/vrouwen in de chronologische volgorde van dat de vrouwen de eega van Henry waren en die is dus anders dan op de elpee uit 1973. Voeg daarbij een soort ouverture en een afsluitende nieuw song en we hebben een bijna geheel nieuwe versie van de originele plaat. Van de twee concerten verschijnt een dvd en ook een cd. De dvd vind ik in 2009 en de cd-versie weet ik op 19 maart 2014 op de kop te tikken. Op de cd ontbreken de gesproken introducties door acteur Brian Blessed en het intromuziekje, maar daar kan ik mee leven. Dit is een indrukwekkend concert.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman ziet op 1 en 2 mei 2009 opnieuw een droom werkelijkheid worden. Al sinds het uitkomen van zijn elpee The Six Wives Of Henry VIII in 1973 heeft hij het plan om de plaat live uit te voeren met koor en orkest op een bijzondere locatie: Hampton Court Palace, alwaar Henry VIII zelf heeft gewoond. Na vijfendertig jaar wordt de wens werkelijkheid. Het jaar 2009 is ook het jaar van de vijfhonderdste verjaardag van Henry VIII's kroonsbestijging, dus dat helpt mee. Kosten noch moeite zijn gespaard voor deze megaproductie. In de paleistuin is een gigantisch podium gebouwd, waarop koor en orkest én een uitgebreide band (met daarin onder anderen oudgediende Tony Fernandez, gitarist Dave Colquhoun en zoon Adam Wakeman. Voor het koor en orkest heeft Wakeman zijn oude maat Guy Protheroe weer weten te strikken, de man die in 1974 ook de originele Journey dirigeerde. Het concert geeft Wakeman ook de gelegenheid om het stuk Defender Of The Faith over Henry VIII zelf, dat hij schreef voor het oorspronkelijk album maar daar niet op paste, voor het eerst ten uitvoer te brengen. Voor het concert zet Wakeman de oorspronkelijke zes songs/vrouwen in de chronologische volgorde van dat de vrouwen de eega van Henry waren en die is dus anders dan op de elpee uit 1973. Voeg daarbij een soort ouverture en een afsluitende nieuw song en we hebben een bijna geheel nieuwe versie van de originele plaat. Van de twee concerten verschijnt een dvd en ook een cd. De dvd vind ik in 2009 en de cd-versie weet ik op 19 maart 2014 op de kop te tikken. Op de cd ontbreken de gesproken introducties door acteur Brian Blessed en het intromuziekje, maar daar kan ik mee leven. Dit is een indrukwekkend concert.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2668: Rick Wakeman - Always With You
Rick Wakeman keert in 2010 weer terug naar de piano en brengt Always With You uit, een verzameling voornamelijk religieuze stukken of werken van klassieke componisten, aangevuld met enkele eigen composities. Hij neemt het op in The Old Granary Studio, een intiem zaaltje in een historisch gebouw in Groot Brittannië. Er komen mooie vertolkingen voorbij van stukken van Schubert, Händel, Grieg, Pachelbel en Bach. Van zijn eigen hand zijn het inmiddels klassieke Gone But Not Forgotten en het titelstuk Always With You, dat Wakeman schreef voor zijn vader die in 1980 overleed. De vage contouren van zijn vaders gezicht zijn overigens te zien in de weerspiegeling van het deksel van de piano op de hoesfoto. Het album sluit af met een piano-interpretatie van Stairway To Heaven; ik vind het aardig, maar Wakeman wankelt hier wel op de rand van de kitsch. Ik koop de cd bij het verschijnen op 26 februari 2010 en haal 'm af en toe nog eens uit de kast. Sfeervolle muziek voor verstilde momenten.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman keert in 2010 weer terug naar de piano en brengt Always With You uit, een verzameling voornamelijk religieuze stukken of werken van klassieke componisten, aangevuld met enkele eigen composities. Hij neemt het op in The Old Granary Studio, een intiem zaaltje in een historisch gebouw in Groot Brittannië. Er komen mooie vertolkingen voorbij van stukken van Schubert, Händel, Grieg, Pachelbel en Bach. Van zijn eigen hand zijn het inmiddels klassieke Gone But Not Forgotten en het titelstuk Always With You, dat Wakeman schreef voor zijn vader die in 1980 overleed. De vage contouren van zijn vaders gezicht zijn overigens te zien in de weerspiegeling van het deksel van de piano op de hoesfoto. Het album sluit af met een piano-interpretatie van Stairway To Heaven; ik vind het aardig, maar Wakeman wankelt hier wel op de rand van de kitsch. Ik koop de cd bij het verschijnen op 26 februari 2010 en haal 'm af en toe nog eens uit de kast. Sfeervolle muziek voor verstilde momenten.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2669: Rick Wakeman - Journey To The Centre Of The Earth
Rick Wakeman heeft het altijd betreurd dat er in 1974 geen mogelijkheid was om zijn werk Journey To The Centre Of The Earth in de studio op te nemen. Het budget van de platenmaatschappij was niet toereikend en de productie van het concert kostte hem uiteindelijk al zijn geld; hij moest zelfs een extra hypotheek op zijn huis nemen. Gelukkig liep de verkoop van het album als een tierelier, zodat hij wat uit de rode cijfers kwam. De tournee later in 1974 was eveneens succesvol. Na die tour verdwenen de partituren in het archief van zijn management en toen Wakeman later in de jaren tachtig de studio in wilde om het werk eindelijk vast te leggen, bleek niemand meer te weten waar de partituren waren opgeborgen. En dus kon Wakeman zijn plan om het stuk ooit nog eens uit te voeren of op te nemen met orkest, wel vergeten. Totdat op een dag in 2009 een doos boven water kwam; hij was verzonden vanuit Australië en verdween ongeopend in zijn garage. Toen Wakeman de doos toch eens opende, bleken er spullen in te zitten die helemaal niet van hem waren, totdat hij op de bodem stuitte op een nogal door water beschadigde originele partituur. In het jaar erop liet Wakeman de muziek digitaliseren en toen kon het grote plan beginnen. De oorspronkelijke arrangeur en dirigent van het koor Guy Protheroe zegde zijn medewerking toe en hij leidt het Orion Orchestra en The English Chamber Choir. In de band horen we Tony Fernandez, Lee Pomeroy en Dave Colquhoun en de zang is voor rekening van Ashley Holt en Hayley Sanderson. Voor de originele elpee was slechts twee keer twintig minuten beschikbaar en Wakeman moest destijds enkele delen (18 minuten) eruit knippen. Dat is nu hersteld. De heropgenomen versie van Journey To The Centre Of The Earth verschijnt in 2012 en Wakeman grijpt gelijk de gelegenheid om ermee op tournee te gaan. Ik koop de cd op 22 november 2012; een limited edition 'fanpack', bestaande uit een dik magazine vol artikelen en intervies over de oorspronkelijke en de nieuwe versie en een mooi boekje met daarin de cd. Het origineel blijft onweerstaanbaar, maar deze nieuw opgenomen versie klinkt fris en modern.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman heeft het altijd betreurd dat er in 1974 geen mogelijkheid was om zijn werk Journey To The Centre Of The Earth in de studio op te nemen. Het budget van de platenmaatschappij was niet toereikend en de productie van het concert kostte hem uiteindelijk al zijn geld; hij moest zelfs een extra hypotheek op zijn huis nemen. Gelukkig liep de verkoop van het album als een tierelier, zodat hij wat uit de rode cijfers kwam. De tournee later in 1974 was eveneens succesvol. Na die tour verdwenen de partituren in het archief van zijn management en toen Wakeman later in de jaren tachtig de studio in wilde om het werk eindelijk vast te leggen, bleek niemand meer te weten waar de partituren waren opgeborgen. En dus kon Wakeman zijn plan om het stuk ooit nog eens uit te voeren of op te nemen met orkest, wel vergeten. Totdat op een dag in 2009 een doos boven water kwam; hij was verzonden vanuit Australië en verdween ongeopend in zijn garage. Toen Wakeman de doos toch eens opende, bleken er spullen in te zitten die helemaal niet van hem waren, totdat hij op de bodem stuitte op een nogal door water beschadigde originele partituur. In het jaar erop liet Wakeman de muziek digitaliseren en toen kon het grote plan beginnen. De oorspronkelijke arrangeur en dirigent van het koor Guy Protheroe zegde zijn medewerking toe en hij leidt het Orion Orchestra en The English Chamber Choir. In de band horen we Tony Fernandez, Lee Pomeroy en Dave Colquhoun en de zang is voor rekening van Ashley Holt en Hayley Sanderson. Voor de originele elpee was slechts twee keer twintig minuten beschikbaar en Wakeman moest destijds enkele delen (18 minuten) eruit knippen. Dat is nu hersteld. De heropgenomen versie van Journey To The Centre Of The Earth verschijnt in 2012 en Wakeman grijpt gelijk de gelegenheid om ermee op tournee te gaan. Ik koop de cd op 22 november 2012; een limited edition 'fanpack', bestaande uit een dik magazine vol artikelen en intervies over de oorspronkelijke en de nieuwe versie en een mooi boekje met daarin de cd. Het origineel blijft onweerstaanbaar, maar deze nieuw opgenomen versie klinkt fris en modern.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2670: Rick Wakeman - The Myths And Legends Of King Arthur And The Knights Of The Round Table
Rick Wakeman krijgt in 2012, kort na het verschijnen van zijn opnieuw opgenomen Journey To The Centre Of The Earth, de vraag of hij in Argentinië een concert komt doen, maar dan met een uitgebreidere versie van The Myths And Legends Of King Arthur And The Knights Of The Round Table. Wakeman gaat aan de slag, componeert vier nieuwe stukken voor zijn legendarische werk uit 1975 en als hij bijna klaar is, komt het bericht dat de promotor niet Arthur, maar liever The Six Wives Of Henry VIII heeft. De onafgemaakte muziek gaat de plank op en na drie jaar komt het plan opnieuw tot leven, als de promotor van de O2 hem vraagt om een dergelijke versie van Arthur te komen doen voor het Stone Free Festival 2016. Wakeman gaat er maar wat graag op in. Financieel blijkt het echter zeer ingewikkeld en met behulp van een crowdfunding wordt de nieuwe versie van Arthur in 2016 toch realiteit. De songsuite is dan inmiddels uitgegroeid tot een werkstuk van bijna anderhalf uur. Tony Fernandez drumt weer, Dave Pegg speelt bas en Dave Colquhoun is de gitarist. Ashley Holt en Hayley Sanderson doen opnieuw samen de zang. Naast het Orion Orchestra horen we het English Chamber Choir én het Nottingham Festival Male Voice Choir. Ik koop de dubbelcd op 4 november 2017, na afloop van een solopianoconcert van Wakeman in het Millfield Theatre in Edmonton, London. Ook deze opnieuw opgenomen versie klinkt fris en de vier nieuwe stukken voegen echt iets toe. Een stuk als Percival The Knight is een typisch Wakemanstuk met een heerlijk gierende Moogsolo erin. Leuke zo niet zeer goede aanvulling op het origineel.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman krijgt in 2012, kort na het verschijnen van zijn opnieuw opgenomen Journey To The Centre Of The Earth, de vraag of hij in Argentinië een concert komt doen, maar dan met een uitgebreidere versie van The Myths And Legends Of King Arthur And The Knights Of The Round Table. Wakeman gaat aan de slag, componeert vier nieuwe stukken voor zijn legendarische werk uit 1975 en als hij bijna klaar is, komt het bericht dat de promotor niet Arthur, maar liever The Six Wives Of Henry VIII heeft. De onafgemaakte muziek gaat de plank op en na drie jaar komt het plan opnieuw tot leven, als de promotor van de O2 hem vraagt om een dergelijke versie van Arthur te komen doen voor het Stone Free Festival 2016. Wakeman gaat er maar wat graag op in. Financieel blijkt het echter zeer ingewikkeld en met behulp van een crowdfunding wordt de nieuwe versie van Arthur in 2016 toch realiteit. De songsuite is dan inmiddels uitgegroeid tot een werkstuk van bijna anderhalf uur. Tony Fernandez drumt weer, Dave Pegg speelt bas en Dave Colquhoun is de gitarist. Ashley Holt en Hayley Sanderson doen opnieuw samen de zang. Naast het Orion Orchestra horen we het English Chamber Choir én het Nottingham Festival Male Voice Choir. Ik koop de dubbelcd op 4 november 2017, na afloop van een solopianoconcert van Wakeman in het Millfield Theatre in Edmonton, London. Ook deze opnieuw opgenomen versie klinkt fris en de vier nieuwe stukken voegen echt iets toe. Een stuk als Percival The Knight is een typisch Wakemanstuk met een heerlijk gierende Moogsolo erin. Leuke zo niet zeer goede aanvulling op het origineel.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2671: Rick Wakeman - Life On Mars
Rick Wakeman is persoonlijk geraakt door het overlijden van David Bowie op 10 januari 2016. Bowie is bepalend geweest in Wakemans muzikale carrière: hij speelde mellotron op Space Oddity en droeg veel bij het album Hunky Dory. Wakeman duikt een week of wat later The Granary in en neemt er drie stukken op als eerbetoon aan zijn leermeester. Op 12 februari 2016 verschijnt deze cd single (ik koop 'm op 18 april 2016 als hij eindelijk beschikbaar is in een plaatselijke platenwinkel) en Wakeman doneert alle royalties aan een organisatie die zich inzet voor de ondersteuning van kankerpatiënten. Op de single speelt Wakeman drie stukken op piano: Life On Mars en Space Oddity, aangevuld met een eigen compositie Always Together. De Bowiestukken kennen we al, want die speelt hij de afgelopen jaren vaak tijdens concerten en zijn ook te horen op diverse pianoplaten van hem. Niettemin: zeer fraai hebbeding.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman is persoonlijk geraakt door het overlijden van David Bowie op 10 januari 2016. Bowie is bepalend geweest in Wakemans muzikale carrière: hij speelde mellotron op Space Oddity en droeg veel bij het album Hunky Dory. Wakeman duikt een week of wat later The Granary in en neemt er drie stukken op als eerbetoon aan zijn leermeester. Op 12 februari 2016 verschijnt deze cd single (ik koop 'm op 18 april 2016 als hij eindelijk beschikbaar is in een plaatselijke platenwinkel) en Wakeman doneert alle royalties aan een organisatie die zich inzet voor de ondersteuning van kankerpatiënten. Op de single speelt Wakeman drie stukken op piano: Life On Mars en Space Oddity, aangevuld met een eigen compositie Always Together. De Bowiestukken kennen we al, want die speelt hij de afgelopen jaren vaak tijdens concerten en zijn ook te horen op diverse pianoplaten van hem. Niettemin: zeer fraai hebbeding.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2672: Rick Wakeman - Piano Portraits
Rick Wakeman blijft terugkeren naar zijn oude liefde. In januari 2017 komt hij met Piano Portraits, wederom een verzameling klankschilderijen die hij vertolkt op de piano. Het album is opgenomen in zijn favoriete studio The Granary en bevat vijftien stukken die op een of andere manier iets hebben betekend in zijn lange carrière. Dat betekent uitvoeringen van de Bowiestukken (die ook al te horen waren op de voorgaande cd-single), Yesmateriaal, traditionals, klassieke werken, covers van 10cc, Led Zeppelin en The Beatles, plus een enkel eigen werkje. Hij arrangeert het allemaal tot zijn uiterst herkenbare eigen stijl. En ja, eindelijk krijgen we dan die studioversie van Eleanor Rigby (in de stijl van Prokoffieff) die Wakeman ons zo graag wil laten horen. Qua repertoire dus zo goed als niets nieuws onder de zon, maar het klinkt allemaal superhelder en sprankelend. Ik koop Piano Portraits bij het verschijnen op 16 januari 2017; dat jaar zal ik Wakeman drie keer in levenden lijve mogen zien spelen. Het album is een plaatje.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman blijft terugkeren naar zijn oude liefde. In januari 2017 komt hij met Piano Portraits, wederom een verzameling klankschilderijen die hij vertolkt op de piano. Het album is opgenomen in zijn favoriete studio The Granary en bevat vijftien stukken die op een of andere manier iets hebben betekend in zijn lange carrière. Dat betekent uitvoeringen van de Bowiestukken (die ook al te horen waren op de voorgaande cd-single), Yesmateriaal, traditionals, klassieke werken, covers van 10cc, Led Zeppelin en The Beatles, plus een enkel eigen werkje. Hij arrangeert het allemaal tot zijn uiterst herkenbare eigen stijl. En ja, eindelijk krijgen we dan die studioversie van Eleanor Rigby (in de stijl van Prokoffieff) die Wakeman ons zo graag wil laten horen. Qua repertoire dus zo goed als niets nieuws onder de zon, maar het klinkt allemaal superhelder en sprankelend. Ik koop Piano Portraits bij het verschijnen op 16 januari 2017; dat jaar zal ik Wakeman drie keer in levenden lijve mogen zien spelen. Het album is een plaatje.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2673: Rick Wakeman - The Piano Portraits Tour
Rick Wakeman speelt op 4 november 2017 in het Millfield Theatre, een soort buurttheatertje in Edmonton, een noordelijk voorstadje van London. Ik zit in de zaal. Al twee keer eerder dat jaar heb ik Wakeman zien en horen spelen: in mei in Tivoli Vredenburg met Yes featuring Anderson Rabin & Wakeman en in juli tijdens het Keith Emerson Tribute Concert in Birmingham (waar Wakeman de Moogsolo speelt in Abaddon's Bolero en een prachtige pianoimprovisatie ten beste geeft op het thema van Trilogy). Nu speelt hij zijn solopianoprogramma ter ere van het in januari van dat jaar verschenen album Piano Portraits. Tussen de pianostukken door vertelt hij de verhalen die ik al meerdere keren heb gehoord, maar in levenden lijve is het toch amusant. Ik zit vrij dicht op de man, ik meen op de vierde rij, en heb uitstekend zicht op wat hij op zijn piano doet. Heerlijk te zien hoe de man zijn fabuleuze techniek ten dienste stelt van de muziek. Op het programma geen nieuwe of onverwachte zaken, maar dat is helemaal niet erg. Hoogtepunt is zijn vertolking van Eleonor Rigby; het blijft kippenvelgriezelig te zien hoe hij dit vertolkt. Adembenemend. Na afloop koop ik een paar plaatjes uit de enorme stapels cd's in de merchandisestand en het tourprogramma/cd is er eentje van. Op de cd staat een vreemde dwarsdoorsnede uit het oeuvre. Een stuk van White Rock II, iets van Phantom Power, van Two Sides Of Yes, van Country Airs, enzovoorts en natuurlijk mag Ice niet ontbreken. Drie leuke verrassingen: een rocker uit Wakemans jaren tachtig televisieserie Gas Tank met John Entwistle, de coda Würm (van Yes' Starship Trooper) live met een gitaarsolo van Brian May én een exclusief voor de cd opgenomen pianoversie van Children Of Chernobyl. Nogal een allegaartje zonder enige samenhang, maar kan het wat schelen? Hebbeding!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 07-03-2025 21:28:59 ]
Rick Wakeman speelt op 4 november 2017 in het Millfield Theatre, een soort buurttheatertje in Edmonton, een noordelijk voorstadje van London. Ik zit in de zaal. Al twee keer eerder dat jaar heb ik Wakeman zien en horen spelen: in mei in Tivoli Vredenburg met Yes featuring Anderson Rabin & Wakeman en in juli tijdens het Keith Emerson Tribute Concert in Birmingham (waar Wakeman de Moogsolo speelt in Abaddon's Bolero en een prachtige pianoimprovisatie ten beste geeft op het thema van Trilogy). Nu speelt hij zijn solopianoprogramma ter ere van het in januari van dat jaar verschenen album Piano Portraits. Tussen de pianostukken door vertelt hij de verhalen die ik al meerdere keren heb gehoord, maar in levenden lijve is het toch amusant. Ik zit vrij dicht op de man, ik meen op de vierde rij, en heb uitstekend zicht op wat hij op zijn piano doet. Heerlijk te zien hoe de man zijn fabuleuze techniek ten dienste stelt van de muziek. Op het programma geen nieuwe of onverwachte zaken, maar dat is helemaal niet erg. Hoogtepunt is zijn vertolking van Eleonor Rigby; het blijft kippenvelgriezelig te zien hoe hij dit vertolkt. Adembenemend. Na afloop koop ik een paar plaatjes uit de enorme stapels cd's in de merchandisestand en het tourprogramma/cd is er eentje van. Op de cd staat een vreemde dwarsdoorsnede uit het oeuvre. Een stuk van White Rock II, iets van Phantom Power, van Two Sides Of Yes, van Country Airs, enzovoorts en natuurlijk mag Ice niet ontbreken. Drie leuke verrassingen: een rocker uit Wakemans jaren tachtig televisieserie Gas Tank met John Entwistle, de coda Würm (van Yes' Starship Trooper) live met een gitaarsolo van Brian May én een exclusief voor de cd opgenomen pianoversie van Children Of Chernobyl. Nogal een allegaartje zonder enige samenhang, maar kan het wat schelen? Hebbeding!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 07-03-2025 21:28:59 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2674: Rick Wakeman - Piano Odyssey
Rick Wakeman breidt zijn klankschilderijenverzameling verder uit. Eind 2018 verschijnt Piano Odyssey, een vervolg op Piano Portraits. Opnieuw een muzikale reis door een bont klanklandschap: van George Harrison tot Bowie, van Simon & Garfunkel tot Queen, van Liszt tot Händel en van Yes tot eigen werk. Voor het geluidspalet gebruikt hij een verdere kleurenwaaier: in de arrangementen zet hij subtiel koor en orkestratie in. Dat pakt in sommige gevallen heel aardig en smaakvol uit; in andere gevallen vind ik het dan weer tenenkrommend. De eerste keren dat ik het album beluisterde, vond ik het nogal kitscherig; nu, een paar jaar later, is mijn oordeel milder. Nog altijd vind ik The Boxer en Bohemian Rhapsody niet best, maar de rest is buitengewoon sfeervol. Ik koop Piano Odyssey op 22 oktober 2018 als hij uitkomt. Toch een mooie aanvulling op de pianoverzameling.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman breidt zijn klankschilderijenverzameling verder uit. Eind 2018 verschijnt Piano Odyssey, een vervolg op Piano Portraits. Opnieuw een muzikale reis door een bont klanklandschap: van George Harrison tot Bowie, van Simon & Garfunkel tot Queen, van Liszt tot Händel en van Yes tot eigen werk. Voor het geluidspalet gebruikt hij een verdere kleurenwaaier: in de arrangementen zet hij subtiel koor en orkestratie in. Dat pakt in sommige gevallen heel aardig en smaakvol uit; in andere gevallen vind ik het dan weer tenenkrommend. De eerste keren dat ik het album beluisterde, vond ik het nogal kitscherig; nu, een paar jaar later, is mijn oordeel milder. Nog altijd vind ik The Boxer en Bohemian Rhapsody niet best, maar de rest is buitengewoon sfeervol. Ik koop Piano Odyssey op 22 oktober 2018 als hij uitkomt. Toch een mooie aanvulling op de pianoverzameling.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2675: Rick Wakeman - Christmas Portraits
Rick Wakeman blijft ook in 2019 nog bij zijn geliefde instrument, de piano. Eind van dat jaar doet hij zoals bijna gebruikelijk een hele reeks kerstconcerten en dit keer is er iets extra's: hij heeft een zwik klassieke christmas carols gearrangeerd voor solo piano en die neemt hij op. Het album verschijnt enige tijd voor de kerstdagen en ik weet een exemplaar te bemachtigen op 28 november 2019, zo ongeveer op de dag dat hij uitkomt. Sindsdien komt de cd jaarlijks de kast uit, want het is een uiterst stemmige verzameling kerstmelodieën, waarin Wakeman de kerstkitsch buiten de deur weet te houden. Dit kerstklankenpalet past hem goed. Zeer fraaie pianoplaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 07-03-2025 21:31:08 ]
Rick Wakeman blijft ook in 2019 nog bij zijn geliefde instrument, de piano. Eind van dat jaar doet hij zoals bijna gebruikelijk een hele reeks kerstconcerten en dit keer is er iets extra's: hij heeft een zwik klassieke christmas carols gearrangeerd voor solo piano en die neemt hij op. Het album verschijnt enige tijd voor de kerstdagen en ik weet een exemplaar te bemachtigen op 28 november 2019, zo ongeveer op de dag dat hij uitkomt. Sindsdien komt de cd jaarlijks de kast uit, want het is een uiterst stemmige verzameling kerstmelodieën, waarin Wakeman de kerstkitsch buiten de deur weet te houden. Dit kerstklankenpalet past hem goed. Zeer fraaie pianoplaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 07-03-2025 21:31:08 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2676: Rick Wakeman - The Red Planet
Rick Wakeman heeft een fascinatie voor ruimtevaart en de connectie met muziek, die zich eerder uitte op albums als No Earthly Connection en Out There. In 2020 laat hij de piano even voor wat het is en stort hij zich op een plaat waarin prog en rock weer centraal staan, én de rode planeet. Dit keer bestaat The English Rock Ensemble uit Ash Shoan op drums, bassist Lee Pomeroy en gitarist Dave Colquhoun. Wakeman zelf verrast vriend en vijand met acht uitstekende instrumentale composities en uitermate gedreven toetsenspel. Je vraagt je af hoe de persoonlijkheid van de man in elkaar zit: enerzijds de romantische pianowerken van de afgelopen jaren en anderzijds de complexe progsynthesizers op dit album. Ik koop The Red Planet bij het verschijnen op 10 september 2020 en draai hem nog regelmatig. Deze knettert en spettert weer als vanouds!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 10-03-2025 08:30:25 ]
Rick Wakeman heeft een fascinatie voor ruimtevaart en de connectie met muziek, die zich eerder uitte op albums als No Earthly Connection en Out There. In 2020 laat hij de piano even voor wat het is en stort hij zich op een plaat waarin prog en rock weer centraal staan, én de rode planeet. Dit keer bestaat The English Rock Ensemble uit Ash Shoan op drums, bassist Lee Pomeroy en gitarist Dave Colquhoun. Wakeman zelf verrast vriend en vijand met acht uitstekende instrumentale composities en uitermate gedreven toetsenspel. Je vraagt je af hoe de persoonlijkheid van de man in elkaar zit: enerzijds de romantische pianowerken van de afgelopen jaren en anderzijds de complexe progsynthesizers op dit album. Ik koop The Red Planet bij het verschijnen op 10 september 2020 en draai hem nog regelmatig. Deze knettert en spettert weer als vanouds!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 10-03-2025 08:30:25 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2677: Rick Wakeman - A Gallery Of The Imagination
Rick Wakeman heeft met The Red Planet weer zin gekregen in rock en pop en buigt zich in de jaren erop over een nieuw project in de stijl. Dit keer voornamelijk songs en daarvoor mag zangeres Hayley Sanderson weer op komen draven. Daarnaast zijn de drie instrumentalisten van het vorige album ook weer van de partij. Wakemans idee is om verschillende emoties en fantasieën om te zetten in songs. Tijdens het opnemen van de plaat laat Wakeman ons vaak weten hoe enthousiast hij over het project is en hoe goed het gaat worden. De verwachtingen zijn dus hoog. Het resultaat is echter niet zo heel verrassend; op A Gallery Of The Imagination staan tien aardige maar weinig indrukwekkende liedjes en twee instrumentaaltjes ter afwisseling. De instrumentatie is ten dienste van de songs en de stem van Sanderson is lieflijk en passend. Het is niet slecht, het klinkt allemaal heel goed en mooi, maar op een of andere manier mis ik het vuur en venijn. Te lief. Ik koop het album op 9 maart 2023 als het verschijnt, een Limited Edition met een dvd erbij waarop het album in een surroundmix is te horen. Heb ik dat ooit gedaan? Geen idee. Dit is een alleraardigst album, maar zeker geen hoogtepunt in het Wakemanoeuvre.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman heeft met The Red Planet weer zin gekregen in rock en pop en buigt zich in de jaren erop over een nieuw project in de stijl. Dit keer voornamelijk songs en daarvoor mag zangeres Hayley Sanderson weer op komen draven. Daarnaast zijn de drie instrumentalisten van het vorige album ook weer van de partij. Wakemans idee is om verschillende emoties en fantasieën om te zetten in songs. Tijdens het opnemen van de plaat laat Wakeman ons vaak weten hoe enthousiast hij over het project is en hoe goed het gaat worden. De verwachtingen zijn dus hoog. Het resultaat is echter niet zo heel verrassend; op A Gallery Of The Imagination staan tien aardige maar weinig indrukwekkende liedjes en twee instrumentaaltjes ter afwisseling. De instrumentatie is ten dienste van de songs en de stem van Sanderson is lieflijk en passend. Het is niet slecht, het klinkt allemaal heel goed en mooi, maar op een of andere manier mis ik het vuur en venijn. Te lief. Ik koop het album op 9 maart 2023 als het verschijnt, een Limited Edition met een dvd erbij waarop het album in een surroundmix is te horen. Heb ik dat ooit gedaan? Geen idee. Dit is een alleraardigst album, maar zeker geen hoogtepunt in het Wakemanoeuvre.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2678: Rick Wakeman - Live At The London Palladium 2023
Rick Wakeman mag op 22 en 23 februari 2023 twee concerten geven in de roemruchte Palladium in Londen. Voor de gelegenheid stelt hij een programma samen waar de ouwe progfanaat zijn vingers bij aflikt. Op de eerste avond de volledige albums The Six Wives Of Henry VIII en The Myths And Legends Of King Arthur And The Knights Of The Round Table; op de tweede een serie 'Classic Yes' en het volledige Journey To The Centre Of The Earth. Op de planken zijn New English Rock Ensemble met zangeres Hayley Sanderson, een compleet koor gedirigeerd door Guy Protheroe én Wakeman, ouderwets ingepakt in een batterij toetsenapparatuur. Opnamen van de concerten verschijnen begin maart 2024 en ik koop het boxje met vier cd's op 8 maart 2024. Het geluid is super en de vertolkingen klinken zeer geïnspireerd. Het koor zorgt voor een fijne afwisseling tijdens vooral Arthur en Journey. Dit keer klinkt de stem van Sanderson zeer fraai in zowel de Wakeman- als de Yesstukken (jaja). Voor wie benieuwd is naar die Yesset: deze opent met Roundabout, volgt dan een lang medley (van The Meeting, Wonderous Stories en South Side Of The Sky) en eindigt met mooie uitvoeringen van And You And I en Starship Trooper. Ook mooi is dat Journey de uitgebreidere versie kent, met twee extra songs erin. Balen dat ik er niet bij heb kunnen zijn; dit is de Wakeman die je wilt horen en zien en meemaken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman mag op 22 en 23 februari 2023 twee concerten geven in de roemruchte Palladium in Londen. Voor de gelegenheid stelt hij een programma samen waar de ouwe progfanaat zijn vingers bij aflikt. Op de eerste avond de volledige albums The Six Wives Of Henry VIII en The Myths And Legends Of King Arthur And The Knights Of The Round Table; op de tweede een serie 'Classic Yes' en het volledige Journey To The Centre Of The Earth. Op de planken zijn New English Rock Ensemble met zangeres Hayley Sanderson, een compleet koor gedirigeerd door Guy Protheroe én Wakeman, ouderwets ingepakt in een batterij toetsenapparatuur. Opnamen van de concerten verschijnen begin maart 2024 en ik koop het boxje met vier cd's op 8 maart 2024. Het geluid is super en de vertolkingen klinken zeer geïnspireerd. Het koor zorgt voor een fijne afwisseling tijdens vooral Arthur en Journey. Dit keer klinkt de stem van Sanderson zeer fraai in zowel de Wakeman- als de Yesstukken (jaja). Voor wie benieuwd is naar die Yesset: deze opent met Roundabout, volgt dan een lang medley (van The Meeting, Wonderous Stories en South Side Of The Sky) en eindigt met mooie uitvoeringen van And You And I en Starship Trooper. Ook mooi is dat Journey de uitgebreidere versie kent, met twee extra songs erin. Balen dat ik er niet bij heb kunnen zijn; dit is de Wakeman die je wilt horen en zien en meemaken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2679: Rick Wakeman - Yessonata
Rick Wakeman keert in 2024 toch weer terug naar de piano. Voor een speciale gelegenheid monteert hij een suite van melodieën uit allerlei Yescomposities. Het twintig minuten durende werk noemt hij Yessonata. In maart en april 2024 speelt hij het werk tijdens zijn Amerikaanse pianotoernee. De reacties zijn overweldigend en bemoedigend, dus neemt hij het op (in The Grand Canary, waar anders) voor een elpeeversie. Voor de tweede plaatkant construeert hij een tweede suite, dit keer bestaande uit thema's van zijn eigen King Arthur. De vinylversie verschijnt ergens halverwege 2024; op veler verzoek komt er ook een cd en die koop ik op 28 november 2024. De Yessuite is zeer aangenaam. Wakemans fenomenale pianotechniek mag ondertussen bekend zijn; de puzzel om alle loopjes en melodieën uit het Yesoeuvre te herkennen is stevig. Soms zijn het slechts een paar tonen of riedels, soms hele coupletten of refreinen. Het zouden er meer dan dertig moeten zijn, maar ik ben er nog niet uit. De King Arthur-suite is intrigerend; het werk blijft ook in het kale pianoarrangement overeind: wat mij betreft een teken dat de composities zeer sterk zijn. Leuke en mooie aanwinst in de enorme verzameling Wakemancd's, wel de laatste van hem op mijn cd-plankjes.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Rick Wakeman keert in 2024 toch weer terug naar de piano. Voor een speciale gelegenheid monteert hij een suite van melodieën uit allerlei Yescomposities. Het twintig minuten durende werk noemt hij Yessonata. In maart en april 2024 speelt hij het werk tijdens zijn Amerikaanse pianotoernee. De reacties zijn overweldigend en bemoedigend, dus neemt hij het op (in The Grand Canary, waar anders) voor een elpeeversie. Voor de tweede plaatkant construeert hij een tweede suite, dit keer bestaande uit thema's van zijn eigen King Arthur. De vinylversie verschijnt ergens halverwege 2024; op veler verzoek komt er ook een cd en die koop ik op 28 november 2024. De Yessuite is zeer aangenaam. Wakemans fenomenale pianotechniek mag ondertussen bekend zijn; de puzzel om alle loopjes en melodieën uit het Yesoeuvre te herkennen is stevig. Soms zijn het slechts een paar tonen of riedels, soms hele coupletten of refreinen. Het zouden er meer dan dertig moeten zijn, maar ik ben er nog niet uit. De King Arthur-suite is intrigerend; het werk blijft ook in het kale pianoarrangement overeind: wat mij betreft een teken dat de composities zeer sterk zijn. Leuke en mooie aanwinst in de enorme verzameling Wakemancd's, wel de laatste van hem op mijn cd-plankjes.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2680: Joe Walsh - The Smoker You Drink, The Player You Get
Joe Walsh! Ik hoorde zijn naam voor het eerst in 1980 toen ik kennis maakte met de muziek van The Eagles. Mijn oudere broer had de live elpee en die had ik op een cassettebandje gezet en ik vond de nummers met die nasale stem en die scheurgitaar het lekkerst. Die waren van Joe Walsh, kwam ik achter toen ik niet veel later de elpees The Long Run, Hotel California, Desperado en One Of These Nights kocht. Walsh bleek bij zijn toetreding tot The Eagles in 1976 er al een hele carrière op hebben zitten, waar ik (nog) niets van wist. Eind jaren zestig start de Amerikaanse gitarist en songschrijver The James Gang, waarmee hij drie succesvolle platen maakt. In 1971 stapt hij eruit en begint hij Barnstorm, waarmee hij enkele platen opneemt. Ondertussen, in 1973 start hij ook een solocarrière. Begin jaren tachtig koop ik soloplaten van Walsh en de eerste is zijn livealbum You Can't Argue With A Sick Mind uit 1976; nog altijd een van mijn favoriete liveplaten ooit. Daarop staat een gruwelijk goede versie van Rocky Mountain Way, waarop Walsh zijn befaamde talkboxgitaar inzet. Iedereen denkt dat Peter Frampton zo'n beetje de eerste was die dat gadget gebruikte; nou mis, Walsh was hem een jaar of wat voor. De studioversie van het nummer staat op dit album The Smoker You Drink, The Player You Get uit 1973. Ik heb het niet op vinyl en een remaster uit 1994 koop ik op 4 juni 2014. Walsh staat bekend als een geinponum, ouwehoer en ontregelaar, al dan niet onder invloed van allerlei middelen (en past in die zin eigenlijk helemaal niet bij The Eagles), en ook op zijn platen ontbreekt de humoristische inslag niet. Zo geeft hij zijn bandleden de opdracht om ieder afzonderlijk in een opnamecabine te gaan zitten en vijftien seconden lang uit te kramen wat er maar in hen opkomt. Hij belooft zijn bandleden dat hij zonder te beluisteren wat ieder heeft gedaan alles over elkaar heen mixt en dat wordt het intro van Meadows. Als hij het klaar heeft en de mix terughoort, blijkt dat hij de enige is geweest die iets in de microfoon heeft gebruld. Oeps. Voor de rest horen we fraaie en melodieuze semi-akoestische rock met een folky toets. Mooi album. Klassieker.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 14-03-2025 08:41:15 ]
Joe Walsh! Ik hoorde zijn naam voor het eerst in 1980 toen ik kennis maakte met de muziek van The Eagles. Mijn oudere broer had de live elpee en die had ik op een cassettebandje gezet en ik vond de nummers met die nasale stem en die scheurgitaar het lekkerst. Die waren van Joe Walsh, kwam ik achter toen ik niet veel later de elpees The Long Run, Hotel California, Desperado en One Of These Nights kocht. Walsh bleek bij zijn toetreding tot The Eagles in 1976 er al een hele carrière op hebben zitten, waar ik (nog) niets van wist. Eind jaren zestig start de Amerikaanse gitarist en songschrijver The James Gang, waarmee hij drie succesvolle platen maakt. In 1971 stapt hij eruit en begint hij Barnstorm, waarmee hij enkele platen opneemt. Ondertussen, in 1973 start hij ook een solocarrière. Begin jaren tachtig koop ik soloplaten van Walsh en de eerste is zijn livealbum You Can't Argue With A Sick Mind uit 1976; nog altijd een van mijn favoriete liveplaten ooit. Daarop staat een gruwelijk goede versie van Rocky Mountain Way, waarop Walsh zijn befaamde talkboxgitaar inzet. Iedereen denkt dat Peter Frampton zo'n beetje de eerste was die dat gadget gebruikte; nou mis, Walsh was hem een jaar of wat voor. De studioversie van het nummer staat op dit album The Smoker You Drink, The Player You Get uit 1973. Ik heb het niet op vinyl en een remaster uit 1994 koop ik op 4 juni 2014. Walsh staat bekend als een geinponum, ouwehoer en ontregelaar, al dan niet onder invloed van allerlei middelen (en past in die zin eigenlijk helemaal niet bij The Eagles), en ook op zijn platen ontbreekt de humoristische inslag niet. Zo geeft hij zijn bandleden de opdracht om ieder afzonderlijk in een opnamecabine te gaan zitten en vijftien seconden lang uit te kramen wat er maar in hen opkomt. Hij belooft zijn bandleden dat hij zonder te beluisteren wat ieder heeft gedaan alles over elkaar heen mixt en dat wordt het intro van Meadows. Als hij het klaar heeft en de mix terughoort, blijkt dat hij de enige is geweest die iets in de microfoon heeft gebruld. Oeps. Voor de rest horen we fraaie en melodieuze semi-akoestische rock met een folky toets. Mooi album. Klassieker.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 14-03-2025 08:41:15 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2681: Joe Walsh - So What
Joe Walsh! Het tweede soloalbum komt in 1974. Ik heb een vinylversie die ik begin of halverwege de jaren tachtig kocht en een remaster uit 1994 koop ik op 4 juni 2014. Ook op dit album laat Walsh horen welke grandioze gitaarriffs en solo's hij weet te produceren. Daarnaast ook allerlei ongein (All Night Laundry Matt Blues), een synthesizeruitvoering van de Pavane van Maurice Ravel (!) en plots is daar Song For Emma, een hartverscheurend mooi lied over zijn driejarige dochter die drie jaar ervoor omkwam tijdens een auto-ongeluk. Toch zijn het de rockers die de meeste indruk maken. Opener Welcome To The Club is het perfecte voorbeeld, maar ook Time Out en een nieuwe versie van het Barnstormnummer Turn To Stone. Of wat dachten we van County Fair? Op de ballad Help Me Through The Night zingen Don Henley, Glenn Frey en Randy Meisner het achtergrondkoor en dit lijkt de eerste connectie die Walsh heeft met The Eagles, waar hij twee jaar later tot toe zal treden. Schitterende afwisselende plaat van deze gitaarlegende.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Joe Walsh! Het tweede soloalbum komt in 1974. Ik heb een vinylversie die ik begin of halverwege de jaren tachtig kocht en een remaster uit 1994 koop ik op 4 juni 2014. Ook op dit album laat Walsh horen welke grandioze gitaarriffs en solo's hij weet te produceren. Daarnaast ook allerlei ongein (All Night Laundry Matt Blues), een synthesizeruitvoering van de Pavane van Maurice Ravel (!) en plots is daar Song For Emma, een hartverscheurend mooi lied over zijn driejarige dochter die drie jaar ervoor omkwam tijdens een auto-ongeluk. Toch zijn het de rockers die de meeste indruk maken. Opener Welcome To The Club is het perfecte voorbeeld, maar ook Time Out en een nieuwe versie van het Barnstormnummer Turn To Stone. Of wat dachten we van County Fair? Op de ballad Help Me Through The Night zingen Don Henley, Glenn Frey en Randy Meisner het achtergrondkoor en dit lijkt de eerste connectie die Walsh heeft met The Eagles, waar hij twee jaar later tot toe zal treden. Schitterende afwisselende plaat van deze gitaarlegende.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2682: Joe Walsh - But Seriously, Folks...
Joe Walsh! Hij treedt in 1976 toe tot The Eagles, schrijft de wereldberoemde gitaarsolo in Hotel California en levert een paar songs aan voor het gelijknamige album. Dat album is - zoals bekend - een van de meest succesvolle platen ooit en in korte tijd is Walsh binnen. Tijdens de Eaglesconcerten mag hij een of twee solostukken spelen en zo weet hij langzamerhand steeds meer fans naar zijn eigen werk toe te lokken. In 1978 verschijnt zijn soloalbum But Seriously, Folks.... Ik heb een elpeeversie en een cd (uit 1992) koop ik pas op 9 januari 2018. Er staan veel van die typische Walshnummers op, in semi-akoestische stijl, waardoor er een folky saus overheen ligt. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat driekwart nogal belegen klinkt; ik mis de krachtige riffs en de lol van So What. Maar na een atmosferische instrumental (Theme From Boat Weirdos) volgt de afsluiter. Met Life's Been Good maakt Walsh alles goed. Op humoristische wijze beschrijft hij hoe zijn glamourvolle leven als rockster verloopt en daarnaast trakteert hij ons op een portie countryrock met stevige riffs en een gitaarsolo die er niet om liegt. Het hele album is geen hoogtepunt in het oeuvre van Walsh, maar toch het beluisteren waard.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Joe Walsh! Hij treedt in 1976 toe tot The Eagles, schrijft de wereldberoemde gitaarsolo in Hotel California en levert een paar songs aan voor het gelijknamige album. Dat album is - zoals bekend - een van de meest succesvolle platen ooit en in korte tijd is Walsh binnen. Tijdens de Eaglesconcerten mag hij een of twee solostukken spelen en zo weet hij langzamerhand steeds meer fans naar zijn eigen werk toe te lokken. In 1978 verschijnt zijn soloalbum But Seriously, Folks.... Ik heb een elpeeversie en een cd (uit 1992) koop ik pas op 9 januari 2018. Er staan veel van die typische Walshnummers op, in semi-akoestische stijl, waardoor er een folky saus overheen ligt. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat driekwart nogal belegen klinkt; ik mis de krachtige riffs en de lol van So What. Maar na een atmosferische instrumental (Theme From Boat Weirdos) volgt de afsluiter. Met Life's Been Good maakt Walsh alles goed. Op humoristische wijze beschrijft hij hoe zijn glamourvolle leven als rockster verloopt en daarnaast trakteert hij ons op een portie countryrock met stevige riffs en een gitaarsolo die er niet om liegt. Het hele album is geen hoogtepunt in het oeuvre van Walsh, maar toch het beluisteren waard.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2683: Joe Walsh - Ordinary Average Guy
Joe Walsh! In de jaren tachtig maakt hij nog een hele reeks soloplaten en daarvan heb ik er wat op elpee maar niet op cd. In 1991 verschijnt Ordinary Average Guy. Die koop ik pas op 16 december 1995. Het is een gedegen Walshplaat met mooie nostalgische songs en ballads, pakkende melodieën, af en toe wat lol en hier en daar een fijne gitaarsolo. Echt spetteren doet het nergens. Dat is jammer.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Joe Walsh! In de jaren tachtig maakt hij nog een hele reeks soloplaten en daarvan heb ik er wat op elpee maar niet op cd. In 1991 verschijnt Ordinary Average Guy. Die koop ik pas op 16 december 1995. Het is een gedegen Walshplaat met mooie nostalgische songs en ballads, pakkende melodieën, af en toe wat lol en hier en daar een fijne gitaarsolo. Echt spetteren doet het nergens. Dat is jammer.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2684: Joe Walsh - Songs For A Dying Planet
Joe Walsh! Nee, dan deze opvolger uit 1992, die ik eveneens koop op 16 december 1995. Walsh heeft het vuur weer teruggevonden. Hij maakt zich boos over allerlei zaken (Shut Up), is begaan met de wereld en weet dat te vertalen in een reeks songs vol sterke melodieën en lekker gitaarwerk. Over het uitgesponnen Decades zegt hij zelf dat het misschien wel het beste is wat hij ooit heeft gedaan. Dat weet ik nog niet zo heel zeker, maar dit is een zeer goede plaat die zich kan meten met zijn topwerk uit de jaren zeventig.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Joe Walsh! Nee, dan deze opvolger uit 1992, die ik eveneens koop op 16 december 1995. Walsh heeft het vuur weer teruggevonden. Hij maakt zich boos over allerlei zaken (Shut Up), is begaan met de wereld en weet dat te vertalen in een reeks songs vol sterke melodieën en lekker gitaarwerk. Over het uitgesponnen Decades zegt hij zelf dat het misschien wel het beste is wat hij ooit heeft gedaan. Dat weet ik nog niet zo heel zeker, maar dit is een zeer goede plaat die zich kan meten met zijn topwerk uit de jaren zeventig.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2685: Joe Walsh - Look What I Did! - The Joe Walsh Anthology
Joe Walsh! Ik heb in 1995 nog niks op cd van Walsh, dus ben blij als deze verzamelaar verschijnt. Ik koop de dubbelcd gelijk (op 23 juni 1995). Op het eerste plaatje horen we werk van The James Gang en Barnstorm. Op het tweede plaatje staat een dwarsdoorsnede van het solowerk tot dan toe. Vooral het werk van The James Gang is interessant én bijzonder sterk; duidelijk wordt hoe zeer Walsh werd gezien als vernieuwende gitarist in de rockwereld. Vooral The Bomber en de megariff in Funk #49 zijn indrukwekken. Veel van het solowerk kende ik al van mijn vinylplaten. Walsh' korte opmerkingen bij de stukken in het boekje zijn niet alleen informatief, maar ook bijzonder vermakelijk. Zo vertelt hij over I.L.B.T.'s dat de platenmaatschappij zeer boos was toen de elpee (You Name It - You Bought It) was verschenen. De afkorting staat voor I Like Big Tits en dat mocht je niet zeggen/zingen op een plaat. Walsh reactie was dat de platenmaatschappij zijn plaat dus helemaal niet had beluisterd toen hij hem bij ze had ingeleverd en dus helemaal niet zo begaan was met de muzikanten. Het stuk I Can Play That Rock 'n Roll (van dezelfde elpee, overigens) is een eerbetoon aan The Rolling Stones en de clip is geïnspireerd op de wijze lessen die Walsh kreeg van Keith Moon (namelijk hoe je een hotelkamer vakkundig moet verwoesten). Natuurlijk mis ik bepaalde stukken (The Confessor), maar over het algemeen is dit een meesterlijke compilatie en een aanrader voor iedereen die eens iets van Joe Walsh in de kast wil hebben.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Joe Walsh! Ik heb in 1995 nog niks op cd van Walsh, dus ben blij als deze verzamelaar verschijnt. Ik koop de dubbelcd gelijk (op 23 juni 1995). Op het eerste plaatje horen we werk van The James Gang en Barnstorm. Op het tweede plaatje staat een dwarsdoorsnede van het solowerk tot dan toe. Vooral het werk van The James Gang is interessant én bijzonder sterk; duidelijk wordt hoe zeer Walsh werd gezien als vernieuwende gitarist in de rockwereld. Vooral The Bomber en de megariff in Funk #49 zijn indrukwekken. Veel van het solowerk kende ik al van mijn vinylplaten. Walsh' korte opmerkingen bij de stukken in het boekje zijn niet alleen informatief, maar ook bijzonder vermakelijk. Zo vertelt hij over I.L.B.T.'s dat de platenmaatschappij zeer boos was toen de elpee (You Name It - You Bought It) was verschenen. De afkorting staat voor I Like Big Tits en dat mocht je niet zeggen/zingen op een plaat. Walsh reactie was dat de platenmaatschappij zijn plaat dus helemaal niet had beluisterd toen hij hem bij ze had ingeleverd en dus helemaal niet zo begaan was met de muzikanten. Het stuk I Can Play That Rock 'n Roll (van dezelfde elpee, overigens) is een eerbetoon aan The Rolling Stones en de clip is geïnspireerd op de wijze lessen die Walsh kreeg van Keith Moon (namelijk hoe je een hotelkamer vakkundig moet verwoesten). Natuurlijk mis ik bepaalde stukken (The Confessor), maar over het algemeen is dit een meesterlijke compilatie en een aanrader voor iedereen die eens iets van Joe Walsh in de kast wil hebben.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2686: Joe Walsh - Analog Man
Joe Walsh! Na het album Songs For A Dying Planet uit 1992 moeten we twintig jaar wachten op nieuw solowerk. Niet dat Walsh stil zit. Hij toert met The Eagles, speelt soloconcerten in de Verenigde Staten tijdens benefietfestivals voor legerveteranen en bovenal vindt hij zichzelf opnieuw uit. In 1992 gooit hij alle drank en drugs aan de kant en ontdoet hij zich geheel van het rauwe rock-'n-roll-leven. (Geloof me, de man had nogal een reputatie.) En dan in 2012 kondigt hij een nieuw album aan. Op Analog Man klinkt Joe Walsh weer fris en gedreven. Hij heeft enkele van zijn muzikale vrienden gevraagd hem bij te staan. Zo horen we Ringo Starr, David Crosby, Graham Nash en Jeff Lynne. Lynne arrangeert en produceert ook dik de helft van stukken en neemt dat overbekende geluid van hem mee. Ik koop een Deluxe Limited Edition of een Limited Deluxe Edition (wat kan mij het ook schelen) bij het verschijnen op 9 juli 2012 en die heeft naast het album ook een dvd met daarop een korte documentaire over de totstandkoming van de plaat, aangevuld met liveuitvoeringen van drie stukken van de plaat. De cd zelf kent die typische Joe Walshmelodieën en her der klinkt die kenmerkende en vertrouwde gitaar. Het titelnummer is de opener en doet ons gelijk thuis voelen: Walsh heeft niks met moderne technologie en is een analoge man. Na nog een paar van die typische Walshsongs horen we Funk #50, een korte instrumentale variant op zijn legendarische riffsong Funk #49 uit zijn tijd van The James Gang. Het beste heeft hij bewaard tot aan het eind van de cd. Daar klinkt de vreemde instrumental India vol met Indiase danselektronica (hoezo analoog) en de fijne rauwe rocker Fishbone. Het album sluit af met een opname uit de oude doos: Walsh vond die doos met daarin een tape van But I Try, uitgevoerd door The James Gang in 1969 met Little Richard op piano. Het doet vermoeden dat Walsh toch niet voldoende materiaal had voor een complete plaat vol eigen werk, maar ik klaag niet. Analog Man is een uitstekend werk waarop Joe Walsh laat horen dat hij nog altijd een van de groten in de muziek is.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Joe Walsh! Na het album Songs For A Dying Planet uit 1992 moeten we twintig jaar wachten op nieuw solowerk. Niet dat Walsh stil zit. Hij toert met The Eagles, speelt soloconcerten in de Verenigde Staten tijdens benefietfestivals voor legerveteranen en bovenal vindt hij zichzelf opnieuw uit. In 1992 gooit hij alle drank en drugs aan de kant en ontdoet hij zich geheel van het rauwe rock-'n-roll-leven. (Geloof me, de man had nogal een reputatie.) En dan in 2012 kondigt hij een nieuw album aan. Op Analog Man klinkt Joe Walsh weer fris en gedreven. Hij heeft enkele van zijn muzikale vrienden gevraagd hem bij te staan. Zo horen we Ringo Starr, David Crosby, Graham Nash en Jeff Lynne. Lynne arrangeert en produceert ook dik de helft van stukken en neemt dat overbekende geluid van hem mee. Ik koop een Deluxe Limited Edition of een Limited Deluxe Edition (wat kan mij het ook schelen) bij het verschijnen op 9 juli 2012 en die heeft naast het album ook een dvd met daarop een korte documentaire over de totstandkoming van de plaat, aangevuld met liveuitvoeringen van drie stukken van de plaat. De cd zelf kent die typische Joe Walshmelodieën en her der klinkt die kenmerkende en vertrouwde gitaar. Het titelnummer is de opener en doet ons gelijk thuis voelen: Walsh heeft niks met moderne technologie en is een analoge man. Na nog een paar van die typische Walshsongs horen we Funk #50, een korte instrumentale variant op zijn legendarische riffsong Funk #49 uit zijn tijd van The James Gang. Het beste heeft hij bewaard tot aan het eind van de cd. Daar klinkt de vreemde instrumental India vol met Indiase danselektronica (hoezo analoog) en de fijne rauwe rocker Fishbone. Het album sluit af met een opname uit de oude doos: Walsh vond die doos met daarin een tape van But I Try, uitgevoerd door The James Gang in 1969 met Little Richard op piano. Het doet vermoeden dat Walsh toch niet voldoende materiaal had voor een complete plaat vol eigen werk, maar ik klaag niet. Analog Man is een uitstekend werk waarop Joe Walsh laat horen dat hij nog altijd een van de groten in de muziek is.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2687: Wardruna - Runaljod - Gap Var Ginnunga
Wardruna is het project van Noorse zanger en multi-instrumentalist Einar Selvik, bekend uit allerlei (black) metalbands zoals Gorgoroth. Met Wardruna gaat hij vanaf 2009 een meer organische soort folkkant op en laat hij zich inspireren door de Scandinavische mythologie en cultuur. Aanvankelijk is hij alleen; hij bespeelt alle instrumenten en maakt daarnaast gebruik van de zangers Gaahl en Linda Fay Hella. Dat instrumentarium bestaat ook nog eens uit allerlei zelfgemaakt spul (met hertenhuiden bespannen trommels, fluiten, mondharp en geitenhoorn). Het doet allemaal mysterieus en bijna esoterisch aan. Ik hoor voor het eerst van Wardruna in de herfst van 2016 als ik een recensie lees van het derde album Ragnarok. Ik ben zó onder de indruk dat ik de twee voorgangers ook opzoek en koop. Runaljod - Gap Var Ginnunga schaf ik aan op 25 februari 2019 en is het eerste deel van een trilogie, waarin Einar zijn (boven)natuurlijke muziek baseert op de vierentwintig Noordse Runen. Het concept van het project moet nog duidelijk groeien, maar er is al heel veel moois te beluisteren. De plaat begint met veel bijna atmosferisch werk, later komt er meer ritmisch materiaal. Een intrigerende luisterervaring.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Wardruna is het project van Noorse zanger en multi-instrumentalist Einar Selvik, bekend uit allerlei (black) metalbands zoals Gorgoroth. Met Wardruna gaat hij vanaf 2009 een meer organische soort folkkant op en laat hij zich inspireren door de Scandinavische mythologie en cultuur. Aanvankelijk is hij alleen; hij bespeelt alle instrumenten en maakt daarnaast gebruik van de zangers Gaahl en Linda Fay Hella. Dat instrumentarium bestaat ook nog eens uit allerlei zelfgemaakt spul (met hertenhuiden bespannen trommels, fluiten, mondharp en geitenhoorn). Het doet allemaal mysterieus en bijna esoterisch aan. Ik hoor voor het eerst van Wardruna in de herfst van 2016 als ik een recensie lees van het derde album Ragnarok. Ik ben zó onder de indruk dat ik de twee voorgangers ook opzoek en koop. Runaljod - Gap Var Ginnunga schaf ik aan op 25 februari 2019 en is het eerste deel van een trilogie, waarin Einar zijn (boven)natuurlijke muziek baseert op de vierentwintig Noordse Runen. Het concept van het project moet nog duidelijk groeien, maar er is al heel veel moois te beluisteren. De plaat begint met veel bijna atmosferisch werk, later komt er meer ritmisch materiaal. Een intrigerende luisterervaring.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2688: Wardruna - Runaljod - Ygdrassil
Wardruna wacht tot 2013 met de opvolger Runaljod - Yggdrassil. In de vier jaren ertussen doet Einar Selvik ervaring op zowel live als in de studio. Allerlei ambiente natuurgeluiden worden onderdeel van de composities en het arsenaal aan eigengemaakte akoestische instrumenten groeit. Ik koop de plaat op 13 februari 2017, een heruitgave uit 2015. Einar is inmiddels ook betrokken geraakt bij de televisieserie Vikings: hij speelt er een rol in en levert muziek aan. Die ervaring zorgt niet alleen voor ontwikkeling in het muzikale concept, maar vooral ook voor naamsbekendheid. Was de voorganger nog wat eenvormig; op dit tweede album is meer diepte en variatie. Atmosferische stukken en opzwepender materiaal wisselen af. We zijn er nog net niet, maar Yggdrassil is een fraaie opmaat voor het moois wat volgt.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 21-03-2025 07:41:29 ]
Wardruna wacht tot 2013 met de opvolger Runaljod - Yggdrassil. In de vier jaren ertussen doet Einar Selvik ervaring op zowel live als in de studio. Allerlei ambiente natuurgeluiden worden onderdeel van de composities en het arsenaal aan eigengemaakte akoestische instrumenten groeit. Ik koop de plaat op 13 februari 2017, een heruitgave uit 2015. Einar is inmiddels ook betrokken geraakt bij de televisieserie Vikings: hij speelt er een rol in en levert muziek aan. Die ervaring zorgt niet alleen voor ontwikkeling in het muzikale concept, maar vooral ook voor naamsbekendheid. Was de voorganger nog wat eenvormig; op dit tweede album is meer diepte en variatie. Atmosferische stukken en opzwepender materiaal wisselen af. We zijn er nog net niet, maar Yggdrassil is een fraaie opmaat voor het moois wat volgt.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 21-03-2025 07:41:29 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Ik vond wardruna live ook best een leuk project.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd2689: Wardruna - Runaljod - Ragnarok
Wardruna brengt het derde deel in de trilogie van de Runen uit in 2016 en na het lezen van enkele recensies koop ik album Ragnarok op 31 oktober 2016. Het is mijn eerste kennismaking met de bezwerende muziek en die blaast me zo ongeveer van mijn stoel. De ambiente geluiden, de atmoferische instrumentatie, de opzwepende ritmes en de meeslepende (koor)zang maken diepe indruk. Op dit derde album perfectioneert Wardruna het zo kenmerkende geluid. Of je in Noord-Scandinavië door de ruige bossen loopt. Inmiddels heeft Einar Selvik naast Lindy-Fay Hella allerlei andere instrumentalisten en zangers om zich heen verzameld. Het instrumentarium bestaat steeds meer uit akoestisch zelf gemaakt spul en elektronica speelt een subtiele rol. Dit is wat mij betreft nog altijd het hoogtepunt in de Wardrunacatalogus.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Wardruna brengt het derde deel in de trilogie van de Runen uit in 2016 en na het lezen van enkele recensies koop ik album Ragnarok op 31 oktober 2016. Het is mijn eerste kennismaking met de bezwerende muziek en die blaast me zo ongeveer van mijn stoel. De ambiente geluiden, de atmoferische instrumentatie, de opzwepende ritmes en de meeslepende (koor)zang maken diepe indruk. Op dit derde album perfectioneert Wardruna het zo kenmerkende geluid. Of je in Noord-Scandinavië door de ruige bossen loopt. Inmiddels heeft Einar Selvik naast Lindy-Fay Hella allerlei andere instrumentalisten en zangers om zich heen verzameld. Het instrumentarium bestaat steeds meer uit akoestisch zelf gemaakt spul en elektronica speelt een subtiele rol. Dit is wat mij betreft nog altijd het hoogtepunt in de Wardrunacatalogus.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Joe Walsh, ook een favoriet van mij! Je mist alleen nog wel een paar belangrijke albums,
You Can't Argue With a Sick Mind uit 1976 en There Goes the Neighborhood uit 1981, de albums die hij voor en na But Seriously, Folks... gemaakt heeft.
Er staan trouwens ook leuke clips op YouTube met Joe, waarin hij bijv. uitlegt hoe je een Les Paul van nieuwe snaren voorziet en hoe je hem moet stemmen. Of hoe je slide speelt op een Gibson.
[Edit] Ik zie nu dat je Sick Mind wel hebt genoemd. Als je meer live werk van Walsh wil horen, moet je eens kijken of je de CD's Waiting Around to Fall en Life's Been Good ergens kunt vinden. Zijn geen officiële releases, maar goed klinkende bootlegs. Met name Life's Been Good want dat is een concert uit 1983 wat oorspronkelijk op een radiostation is uitgezonden. Die ander is een opname van een optreden uit 1973 in Arlington, geluid is wat minder maar nergens echt slecht.
[ Bericht 15% gewijzigd door kladderadatsch op 21-03-2025 09:44:00 ]
You Can't Argue With a Sick Mind uit 1976 en There Goes the Neighborhood uit 1981, de albums die hij voor en na But Seriously, Folks... gemaakt heeft.
Er staan trouwens ook leuke clips op YouTube met Joe, waarin hij bijv. uitlegt hoe je een Les Paul van nieuwe snaren voorziet en hoe je hem moet stemmen. Of hoe je slide speelt op een Gibson.
[Edit] Ik zie nu dat je Sick Mind wel hebt genoemd. Als je meer live werk van Walsh wil horen, moet je eens kijken of je de CD's Waiting Around to Fall en Life's Been Good ergens kunt vinden. Zijn geen officiële releases, maar goed klinkende bootlegs. Met name Life's Been Good want dat is een concert uit 1983 wat oorspronkelijk op een radiostation is uitgezonden. Die ander is een opname van een optreden uit 1973 in Arlington, geluid is wat minder maar nergens echt slecht.
[ Bericht 15% gewijzigd door kladderadatsch op 21-03-2025 09:44:00 ]
Ja, heb een rijtje vinyl tot en met Got Any Gum? of hoe heette dat laatste album uit de jaren tachtig ook weer?quote:Op vrijdag 21 maart 2025 09:16 schreef kladderadatsch het volgende:
Joe Walsh, ook een favoriet van mij! Je mist alleen nog wel een paar belangrijke albums,
You Can't Argue With a Sick Mind uit 1976 en There Goes the Neighborhood uit 1981, de albums die hij voor en na But Seriously, Folks... gemaakt heeft.
Er staan trouwens ook leuke clips op YouTube met Joe, waarin hij bijv. uitlegt hoe je een Les Paul van nieuwe snaren voorziet en hoe je hem moet stemmen. Of hoe je slide speelt op een Gibson.
[Edit] Ik zie nu dat je Sick Mind wel hebt genoemd. Als je meer live werk van Walsh wil horen, moet je eens kijken of je de CD's Waiting Around to Fall en Life's Been Good ergens kunt vinden. Zijn geen officiële releases, maar goed klinkende bootlegs. Met name Life's Been Good want dat is een concert uit 1983 wat oorspronkelijk op een radiostation is uitgezonden. Die ander is een opname van een optreden uit 1973 in Arlington, geluid is wat minder maar nergens echt slecht.
Tijdje niet beluisterd. Wie weet.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2690: Wardruna - Skald
Wardruna brengt eind 2018 Skald uit. ik koop de cd op 11 februari 2019. De kamerbrede koorzang, de stuwende en opzwepende ritmes en de warme atmosferische achtergrondklanken ontbreken. We horen alleen een lier, een harp, een hoorn en de stem van Einar Selvik. Hierdoor ontstaat een geheel andere ambiance, deze is intiem, indringend en ook wel enigszins verontrustend. Gebleven is de mystiek, de oude Noorse thematiek en de algehele sfeer. Voor de teksten grijpt Selvik naar de oude Noorse literatuur en epiek. Dit is echt een buitenbeentje in de Wardrunacollectie tot nu toe; ik vraag me af waarom Selvik dit heeft uitgebracht onder de Wardrunanaam en niet als soloplaat. Mogelijk dat commerciële ideeën eraan ten grondslag liggen. Als ik de plaat de eerste paar keren beluister, merk ik teleurstelling; nu, een paar jaar verder, weet ik deze uitgekledere vorm steeds meer te waarderen. Een onverwachte parel.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Wardruna brengt eind 2018 Skald uit. ik koop de cd op 11 februari 2019. De kamerbrede koorzang, de stuwende en opzwepende ritmes en de warme atmosferische achtergrondklanken ontbreken. We horen alleen een lier, een harp, een hoorn en de stem van Einar Selvik. Hierdoor ontstaat een geheel andere ambiance, deze is intiem, indringend en ook wel enigszins verontrustend. Gebleven is de mystiek, de oude Noorse thematiek en de algehele sfeer. Voor de teksten grijpt Selvik naar de oude Noorse literatuur en epiek. Dit is echt een buitenbeentje in de Wardrunacollectie tot nu toe; ik vraag me af waarom Selvik dit heeft uitgebracht onder de Wardrunanaam en niet als soloplaat. Mogelijk dat commerciële ideeën eraan ten grondslag liggen. Als ik de plaat de eerste paar keren beluister, merk ik teleurstelling; nu, een paar jaar verder, weet ik deze uitgekledere vorm steeds meer te waarderen. Een onverwachte parel.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2691: Wardruna - Kvitravn
Wardruna is in 2021 weer terug in 'volle' bezetting. Einar Selvik doet nog steeds de meeste instrumentatie, maar het kale is weer weg en de fijne atmosferische en mystieke klanken en het kaleidoscopische geluid zijn terug. Het lijkt er dus inderdaad op dat voorganger Skald beter een soloplaat had kunnen zijn. Ik klaag niet. Dit vijfde album Kvitravn gaat misschien nog wel een stap verder dan het eerste trio albums: wederom zet Selvik traditionele en historische instrumenten in; daarnaast is de thematiek breder (Noordse spiritualiteit, mystiek, mythologie, natuurverschijnselen en kennis en kunde. Live schijnt Wardruna zich eveneens te overtreffen. Ik koop Kvitravn bij het verschijnen op 18 maart 2021 en ben aangenaam verrast. De meeslepende ritmes, de bezwerende zang, de mistige sfeer: ik vind het fijn.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Wardruna is in 2021 weer terug in 'volle' bezetting. Einar Selvik doet nog steeds de meeste instrumentatie, maar het kale is weer weg en de fijne atmosferische en mystieke klanken en het kaleidoscopische geluid zijn terug. Het lijkt er dus inderdaad op dat voorganger Skald beter een soloplaat had kunnen zijn. Ik klaag niet. Dit vijfde album Kvitravn gaat misschien nog wel een stap verder dan het eerste trio albums: wederom zet Selvik traditionele en historische instrumenten in; daarnaast is de thematiek breder (Noordse spiritualiteit, mystiek, mythologie, natuurverschijnselen en kennis en kunde. Live schijnt Wardruna zich eveneens te overtreffen. Ik koop Kvitravn bij het verschijnen op 18 maart 2021 en ben aangenaam verrast. De meeslepende ritmes, de bezwerende zang, de mistige sfeer: ik vind het fijn.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2692: Wardruna - Birna
Wardruna is inmiddels een fenomeen, mede dankzij liveoptredens die - in navolging van Heilung - steeds meer op rituelen gaan lijken dan concerten. Begin 2025 verschijnt Birna. Muzikaal ligt het in het verlengde van Ragnarok en Kvitravn; thematisch gaat het dieper in op de mystiek van de natuur en dan vooral de geesten die zich huizen in de lichamen van dieren. De onheilspellende achtergrondgeluiden uit de natuur, de subtiele atmosferische elektronica, de stuwende ritmes en de hypnotiserende zang: alles draagt bij aan een betoverende atmosfeer. Ik koop Birna bij het verschijnen op 3 februari 2025 en ik vraag me af hoe lang Einar Selvik nog door kan gaan met dit concept maar zo lang het net zo krachtig en meeslepend is als deze plaat klaag ik niet.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 25-03-2025 07:37:09 ]
Wardruna is inmiddels een fenomeen, mede dankzij liveoptredens die - in navolging van Heilung - steeds meer op rituelen gaan lijken dan concerten. Begin 2025 verschijnt Birna. Muzikaal ligt het in het verlengde van Ragnarok en Kvitravn; thematisch gaat het dieper in op de mystiek van de natuur en dan vooral de geesten die zich huizen in de lichamen van dieren. De onheilspellende achtergrondgeluiden uit de natuur, de subtiele atmosferische elektronica, de stuwende ritmes en de hypnotiserende zang: alles draagt bij aan een betoverende atmosfeer. Ik koop Birna bij het verschijnen op 3 februari 2025 en ik vraag me af hoe lang Einar Selvik nog door kan gaan met dit concept maar zo lang het net zo krachtig en meeslepend is als deze plaat klaag ik niet.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 25-03-2025 07:37:09 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2693: Jon Anderson & The Band Geeks - Live - Perpetual Change
Jon Anderson is in 2023 volop bezig. Niet alleen werkt hij op zijn oude dag nog hard aan nieuwe muziek (die we helaas veel te weinig te horen krijgen); daarnaast blijft hij zich inzetten om het werk van zijn oude band Yes ten gehore te brengen waar hij maar kan. Zelf zie ik hem in juni 2023 met studenten van The Paul Green Rock Academy optreden in een theater in Zoetermeer en ik ben verbijsterd door de kracht van zijn stem. Hij is dan achtenzeventig jaar. Inmiddels weet ik dan dat hij in Amerika toert met een band die The Band Geeks heet, een groep die onder aanvoering van Richie Castellano al jaren allerlei Yesstukken speelt. Ook Anderson is onder de indruk en vraagt de band om samen op te treden. Na een tour in mei 2023 stelt Anderson voor om samen de studio in te gaan om nieuwe muziek op te nemen en dat resulteert in True, een fenomenaal album dat in 2024 uitkomt. In maart 2025 komt dan deze Live - Perpetual Change, dat opnamen bevat van concerten op 12 en 13 mei 2023 in twee verschillende steden in Illinois. Ik koop de dubbelcd met dvd op 18 maart 2025. De dvd heb ik nog niet gezien; de cd's klinken zeer fraai. Op het programma staan klassieke werken uit de hoogtijdagen van Yes: veel van The Yes Album, Fragile en Close To The Edge dus, aangevuld met The Gates Of Delirium en Awaken. Zitten we te wachten op een zoveelste uitvoering van stukken die ook al te horen waren op diverse andere liveplaten zoals Yessongs? Starship Trooper, I've Seen All Good People en Roundabout hebben we misschien wat (te) vaak gehoord, maar het antwoord is: JA! Want grote grutten, wat is dit imbeciel goed. De band klinkt als Yes zoals Yes zelf al twintig jaar niet meer klinkt. En lieve help, wat is Anderson waanzinnig goed bij stem. Werkelijk fenomenale uitvoeringen van Heart Of The Sunrise, Close To The Edge en Awaken met als absolute hoogtepunt een zinderende versie van The Gates Of Delirium, sowieso al de vergeten Yesparel. Jon Anderson wordt dit jaar tachtig en ik hoop dat hij met deze band nog naar Europa komt. Waar, wanneer en hoe veel, dat maakt me niet uit, maar dit moet ik nog een keer meemaken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Jon Anderson is in 2023 volop bezig. Niet alleen werkt hij op zijn oude dag nog hard aan nieuwe muziek (die we helaas veel te weinig te horen krijgen); daarnaast blijft hij zich inzetten om het werk van zijn oude band Yes ten gehore te brengen waar hij maar kan. Zelf zie ik hem in juni 2023 met studenten van The Paul Green Rock Academy optreden in een theater in Zoetermeer en ik ben verbijsterd door de kracht van zijn stem. Hij is dan achtenzeventig jaar. Inmiddels weet ik dan dat hij in Amerika toert met een band die The Band Geeks heet, een groep die onder aanvoering van Richie Castellano al jaren allerlei Yesstukken speelt. Ook Anderson is onder de indruk en vraagt de band om samen op te treden. Na een tour in mei 2023 stelt Anderson voor om samen de studio in te gaan om nieuwe muziek op te nemen en dat resulteert in True, een fenomenaal album dat in 2024 uitkomt. In maart 2025 komt dan deze Live - Perpetual Change, dat opnamen bevat van concerten op 12 en 13 mei 2023 in twee verschillende steden in Illinois. Ik koop de dubbelcd met dvd op 18 maart 2025. De dvd heb ik nog niet gezien; de cd's klinken zeer fraai. Op het programma staan klassieke werken uit de hoogtijdagen van Yes: veel van The Yes Album, Fragile en Close To The Edge dus, aangevuld met The Gates Of Delirium en Awaken. Zitten we te wachten op een zoveelste uitvoering van stukken die ook al te horen waren op diverse andere liveplaten zoals Yessongs? Starship Trooper, I've Seen All Good People en Roundabout hebben we misschien wat (te) vaak gehoord, maar het antwoord is: JA! Want grote grutten, wat is dit imbeciel goed. De band klinkt als Yes zoals Yes zelf al twintig jaar niet meer klinkt. En lieve help, wat is Anderson waanzinnig goed bij stem. Werkelijk fenomenale uitvoeringen van Heart Of The Sunrise, Close To The Edge en Awaken met als absolute hoogtepunt een zinderende versie van The Gates Of Delirium, sowieso al de vergeten Yesparel. Jon Anderson wordt dit jaar tachtig en ik hoop dat hij met deze band nog naar Europa komt. Waar, wanneer en hoe veel, dat maakt me niet uit, maar dit moet ik nog een keer meemaken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2694: Jon Balke - Skrifum
Jon Balke is een jazz-world-pianist die zich steeds weer vernieuwt, maar dat zijn we ondertussen wel gewend van Noorse jazzmuzikanten. Balke opereert op het ECM-label en dan weet je dat het dubbel goed zit. Skrifum is een soloplaat die in het verlengde ligt van Warp en Disclosures, maar toch weer geheel anders klinkt. Op de twee genoemde albums horen we zijn ijle piano-improvisaties in een achtergrond van ambiente omgevingsgeluiden; op Skrifum maakt hij gebruik van de 'spektrafon', aan elkaar gekoppelde elektronica waarmee hij de pianoklank kan bewerken. Met zijn rechterhand speelt Balke deels geïmproviseerde melodieën; de linkerhand bedient de knoppen. Verwacht geen distortion; alles is subtiel en met smaak gedaan, in de meeste gevallen zelfs onopvallend. De stilte, de ruimte tussen de tonen is minstens zo belangrijk als de tonen zelf. Omdat Balke alleen met de rechterhand speelt, is het merendeel van de piano dus monofoon; je hoort maar één toon tegelijk. Dat lijkt kaal of saai, maar dat is geenszins het geval. Het maakt dat de aandacht gericht is op de melodie; ik word er helemaal in gezogen. Ik koop het album op 28 februari 2025 als hij net is verschenen en vind het adembenemend. Een zeer bijzondere en intrigerende luisterervaring.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Jon Balke is een jazz-world-pianist die zich steeds weer vernieuwt, maar dat zijn we ondertussen wel gewend van Noorse jazzmuzikanten. Balke opereert op het ECM-label en dan weet je dat het dubbel goed zit. Skrifum is een soloplaat die in het verlengde ligt van Warp en Disclosures, maar toch weer geheel anders klinkt. Op de twee genoemde albums horen we zijn ijle piano-improvisaties in een achtergrond van ambiente omgevingsgeluiden; op Skrifum maakt hij gebruik van de 'spektrafon', aan elkaar gekoppelde elektronica waarmee hij de pianoklank kan bewerken. Met zijn rechterhand speelt Balke deels geïmproviseerde melodieën; de linkerhand bedient de knoppen. Verwacht geen distortion; alles is subtiel en met smaak gedaan, in de meeste gevallen zelfs onopvallend. De stilte, de ruimte tussen de tonen is minstens zo belangrijk als de tonen zelf. Omdat Balke alleen met de rechterhand speelt, is het merendeel van de piano dus monofoon; je hoort maar één toon tegelijk. Dat lijkt kaal of saai, maar dat is geenszins het geval. Het maakt dat de aandacht gericht is op de melodie; ik word er helemaal in gezogen. Ik koop het album op 28 februari 2025 als hij net is verschenen en vind het adembenemend. Een zeer bijzondere en intrigerende luisterervaring.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2695: Big Big Train - Bard
Big Big Train zit na het tweede album in 2001 nogal in de put. Dat tweede album is commercieel geen succes en bandleider/aanjager Gregory Spawton heeft problemen in de privésfeer. Dat maakt dat het songmateriaal voor het derde album nogal somber is en daar is zowel de band als de platenmaatschappij en het management niet blij mee. De plaat Bard verschijnt in 2002. Er is nauwelijks ruchtbaarheid en de cd zakt in de vergetelheid. Van de bandbezetting uit die tijd blijven uiteindelijk alleen Andy Poole en Spawton over. Gelukkig beleeft de band enige tijd later (vooral met de komst van zanger/componist David Longdon en drummer Nick D'Virgilio) een fraaie opleving. Daarom vond Spawton het onlangs tijd om het album Bard de aandacht te geven die het verdient. De remaster verschijnt eind maart 2025 (en ik koop 'm op 27 maart 2025). Naast dat de plaat mooi geremixt is, zijn er twee extra stukken aan toegevoegd: Headlands (een outtake uit 2002) en een concertuitvoering van het stuk The Last English King, gespeeld in 2024 door de hedendaagse band. Ik had het oorspronkelijke album niet; er waren weinig exemplaren gemaakt en ik kende de band in 2002 nog niet (goed). Nu ik het dan voor de eerste keren beluister, kan ik vaststellen dat Bard zeker niet het beste album van de groep is, maar er staan zeer fraaie zaken op. Eerder genoemde The Last English King en Broken English zijn de hoogtepunten en bevatten mooie melodieën. Tekstueel worden we inderdaad niet vrolijk van de donkere relatieproblematiek die Spawton probeert te verwoorden, maar de algehele klankkleur blijft dat pastorale en typisch Britse houden. Mooie aanvulling voor de liefhebber en iedereen die wil duiken in de geschiedenis van Big Big Train.
(Weinig tot niets van het album te vinden op YT, wel een enkele oude mix en een trailer voor de heruitgave.)
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Big Big Train zit na het tweede album in 2001 nogal in de put. Dat tweede album is commercieel geen succes en bandleider/aanjager Gregory Spawton heeft problemen in de privésfeer. Dat maakt dat het songmateriaal voor het derde album nogal somber is en daar is zowel de band als de platenmaatschappij en het management niet blij mee. De plaat Bard verschijnt in 2002. Er is nauwelijks ruchtbaarheid en de cd zakt in de vergetelheid. Van de bandbezetting uit die tijd blijven uiteindelijk alleen Andy Poole en Spawton over. Gelukkig beleeft de band enige tijd later (vooral met de komst van zanger/componist David Longdon en drummer Nick D'Virgilio) een fraaie opleving. Daarom vond Spawton het onlangs tijd om het album Bard de aandacht te geven die het verdient. De remaster verschijnt eind maart 2025 (en ik koop 'm op 27 maart 2025). Naast dat de plaat mooi geremixt is, zijn er twee extra stukken aan toegevoegd: Headlands (een outtake uit 2002) en een concertuitvoering van het stuk The Last English King, gespeeld in 2024 door de hedendaagse band. Ik had het oorspronkelijke album niet; er waren weinig exemplaren gemaakt en ik kende de band in 2002 nog niet (goed). Nu ik het dan voor de eerste keren beluister, kan ik vaststellen dat Bard zeker niet het beste album van de groep is, maar er staan zeer fraaie zaken op. Eerder genoemde The Last English King en Broken English zijn de hoogtepunten en bevatten mooie melodieën. Tekstueel worden we inderdaad niet vrolijk van de donkere relatieproblematiek die Spawton probeert te verwoorden, maar de algehele klankkleur blijft dat pastorale en typisch Britse houden. Mooie aanvulling voor de liefhebber en iedereen die wil duiken in de geschiedenis van Big Big Train.
(Weinig tot niets van het album te vinden op YT, wel een enkele oude mix en een trailer voor de heruitgave.)
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2696: Jethro Tull - Curious Ruminant
Lieve help, die Ian Anderson wordt op zijn oude dag nog productief! Dit is het derde album van Jethro Tull in vier jaar tijd. The Zealot Gene was een aardige herstart, Rökflöte ronduit saai en geen rök an, dus de verwachtingen zijn hooggespannen voor deze nieuwe Tullplaat. Nou, het begint gelijk al goed. De typische Andersonfolkfluitmelodie waarmee opener Puppet And The Puppet Master start, is bijna provocerend, maar het klinkt allemaal zeer lekker. De songs zijn sterk, de spelvreugde spettert ervanaf en het hoort gedreven aan. Ja, de stem van Anderson is niet meer wat het geweest is en behoorlijk afgevlakt. Van de vocale virtuositeit moet deze plaat het dus niet hebben. Gelukkig forceert Anderson nergens; zijn grijzige stem zingt kalm. Tekstueel gaat hij meer de diepte in; dit keer vertelt hij ons zowaar over zijn eigen ideeën en gevoelens. Na een mooi half uur zakt de boel wat in. Het lange Drink From The Same Well is gebaseerd op muziek die Anderson componeerde voor een duet met de Indiase fluitist Hariprasad Chaurasia. Dat duet is er nooit gekomen. In zestien minuten komen verschillende delen voorbij, die wat onsamenhangend aan elkaar zijn geplakt. Er zitten mooie stukjes tussen, maar als geheel werkt het niet. De afsluiter is een gedicht dat Anderson voordraagt over atmosferische folkmuziek. Ik koop Curious Ruminant op 22 maart 2025 en vind het leeuwendeel ervan een uiterst aangename folklprogplaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Lieve help, die Ian Anderson wordt op zijn oude dag nog productief! Dit is het derde album van Jethro Tull in vier jaar tijd. The Zealot Gene was een aardige herstart, Rökflöte ronduit saai en geen rök an, dus de verwachtingen zijn hooggespannen voor deze nieuwe Tullplaat. Nou, het begint gelijk al goed. De typische Andersonfolkfluitmelodie waarmee opener Puppet And The Puppet Master start, is bijna provocerend, maar het klinkt allemaal zeer lekker. De songs zijn sterk, de spelvreugde spettert ervanaf en het hoort gedreven aan. Ja, de stem van Anderson is niet meer wat het geweest is en behoorlijk afgevlakt. Van de vocale virtuositeit moet deze plaat het dus niet hebben. Gelukkig forceert Anderson nergens; zijn grijzige stem zingt kalm. Tekstueel gaat hij meer de diepte in; dit keer vertelt hij ons zowaar over zijn eigen ideeën en gevoelens. Na een mooi half uur zakt de boel wat in. Het lange Drink From The Same Well is gebaseerd op muziek die Anderson componeerde voor een duet met de Indiase fluitist Hariprasad Chaurasia. Dat duet is er nooit gekomen. In zestien minuten komen verschillende delen voorbij, die wat onsamenhangend aan elkaar zijn geplakt. Er zitten mooie stukjes tussen, maar als geheel werkt het niet. De afsluiter is een gedicht dat Anderson voordraagt over atmosferische folkmuziek. Ik koop Curious Ruminant op 22 maart 2025 en vind het leeuwendeel ervan een uiterst aangename folklprogplaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
DD82: Koppop
"Popgroepen uit de Kop van Noord-Holland"
1980
Bij de lokale platenzaak uit de bakken gevist. Na de Kurk LP die ik in september al draaide mijn volgende aanwinst voor mijn nog kleine collectie elpees met lokale bands. Er staan immers een paar bandjes uit Den Helder op.
"Popgroepen uit de Kop van Noord-Holland"
1980
Bij de lokale platenzaak uit de bakken gevist. Na de Kurk LP die ik in september al draaide mijn volgende aanwinst voor mijn nog kleine collectie elpees met lokale bands. Er staan immers een paar bandjes uit Den Helder op.
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
bazbo cd2697: Karmakanic - Transmutation
Karmakanic is het project van de Zweedse bassist Jonas Reingold. Hij is bekend van zijn (bas)werk bij The Flower Kings en speelt sinds een jaar of wat in de begeleidingsband van Steve Hackett. De laatste plaat van zijn band Karmakanic dateert alweer van 2016 en DOT valt eigenlijk niet te overtreffen. Op Transmutation komt Reingold wel zeer dichtbij. Melodieuze prog, ingenieus en subtiel gearrangeerd, inclusief de nodige smaakvolle bombast en bijzonder afwisselend, zonder dat eigenheid verloren gaat. Karmakanic heeft nooit een vaste bezetting gekend, al kwamen veel namen op de albums terug. Dit keer zijn er hoofdrollen voor drummers Simon Phillips, Craig Blundell en Nick D'Virgilio, gitaristen Krister Johnsson, Luke Machin en Steve Hackett en toetsenisten Andy Tillison, Roger King en Tomas Bodin. Verdere gasten zijn Rob Townsend en achtergrondzangers Amanda Lehmann en Randy McStine. De zang is dit keer hoofdzakelijk van John Mitchell. Reingold zelf speelt alle bassen, veel gitaar en toetsen en alle composities zijn van zijn hand. Het album opent met een kort instrumentaaltje en daarna barst het los met vijf puike progstukken, gevolgd door het dik tweeëntwintig minuten durende titelnummer. Ik koop de cd op 27 maart 2025 en ben onder de indruk. Transmutation is een heerlijke progplaat die regelmatig in mijn speler terug te vinden is.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Karmakanic is het project van de Zweedse bassist Jonas Reingold. Hij is bekend van zijn (bas)werk bij The Flower Kings en speelt sinds een jaar of wat in de begeleidingsband van Steve Hackett. De laatste plaat van zijn band Karmakanic dateert alweer van 2016 en DOT valt eigenlijk niet te overtreffen. Op Transmutation komt Reingold wel zeer dichtbij. Melodieuze prog, ingenieus en subtiel gearrangeerd, inclusief de nodige smaakvolle bombast en bijzonder afwisselend, zonder dat eigenheid verloren gaat. Karmakanic heeft nooit een vaste bezetting gekend, al kwamen veel namen op de albums terug. Dit keer zijn er hoofdrollen voor drummers Simon Phillips, Craig Blundell en Nick D'Virgilio, gitaristen Krister Johnsson, Luke Machin en Steve Hackett en toetsenisten Andy Tillison, Roger King en Tomas Bodin. Verdere gasten zijn Rob Townsend en achtergrondzangers Amanda Lehmann en Randy McStine. De zang is dit keer hoofdzakelijk van John Mitchell. Reingold zelf speelt alle bassen, veel gitaar en toetsen en alle composities zijn van zijn hand. Het album opent met een kort instrumentaaltje en daarna barst het los met vijf puike progstukken, gevolgd door het dik tweeëntwintig minuten durende titelnummer. Ik koop de cd op 27 maart 2025 en ben onder de indruk. Transmutation is een heerlijke progplaat die regelmatig in mijn speler terug te vinden is.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2698: Gleb Kolyadin - Mobula
Gleb Kolyadin heeft in 2024 een roerige tijd achter de rug. Naast allerlei soloprojecten toert hij met een Russische band door Zuidoost-Azië en daar belandt hij met medemuzikanten in de cel. Het risico bestaat dat hij uitgeleverd wordt aan Rusland en de band staat nogal bekend om de Putinkritiek. Gelukkig loopt het goed af, maar zijn thuisland kan hij niet meer in. Tijdens zijn ballingschap in Engeland schrijft hij nieuw werk voor een soloalbum. Zijn eerdere werk was vooral gebaseerd op piano; hier weet hij zijn ervaringen om te zetten in een kaleidoscopisch geluid. De piano is nog alom aanwezig, maar daarnaast horen we smaakvolle synthesizerloopjes en tapijtjes en er is veel ruimte voor ander instrumentarium. Zo klinken er fluit, viool, cello en elektrische gitaar door allerlei (mij onbekende) gastmuzikanten. Een grote gastrol is weggelegd door multi-instrumentalist Charlie Cawood. Deze muzikale duizendpoot zorgt voor een breed klankpalet. Het eindwerk is een verzameling van instrumentale klankschilderijtjes die verrassend helder en optimistisch klinken. Van de veertien korte stukken vind ik opener Parallax, Glimmer, Tempest en Shimmer het meest opvallend. Ik koop Mobula op 28 februari 2025 en vind het prachtig.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Gleb Kolyadin heeft in 2024 een roerige tijd achter de rug. Naast allerlei soloprojecten toert hij met een Russische band door Zuidoost-Azië en daar belandt hij met medemuzikanten in de cel. Het risico bestaat dat hij uitgeleverd wordt aan Rusland en de band staat nogal bekend om de Putinkritiek. Gelukkig loopt het goed af, maar zijn thuisland kan hij niet meer in. Tijdens zijn ballingschap in Engeland schrijft hij nieuw werk voor een soloalbum. Zijn eerdere werk was vooral gebaseerd op piano; hier weet hij zijn ervaringen om te zetten in een kaleidoscopisch geluid. De piano is nog alom aanwezig, maar daarnaast horen we smaakvolle synthesizerloopjes en tapijtjes en er is veel ruimte voor ander instrumentarium. Zo klinken er fluit, viool, cello en elektrische gitaar door allerlei (mij onbekende) gastmuzikanten. Een grote gastrol is weggelegd door multi-instrumentalist Charlie Cawood. Deze muzikale duizendpoot zorgt voor een breed klankpalet. Het eindwerk is een verzameling van instrumentale klankschilderijtjes die verrassend helder en optimistisch klinken. Van de veertien korte stukken vind ik opener Parallax, Glimmer, Tempest en Shimmer het meest opvallend. Ik koop Mobula op 28 februari 2025 en vind het prachtig.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2699: Move - Message From The Country
The Move maakt in 1971 de vierde en laatste elpee. Van de groep zijn alleen nog Roy Wood, Jeff Lynne en Bev Bevan over. Tijdens de opnamen van de elpee krijgt het drietal ook heel andere plannen: een nieuwe band beginnen waarin zij rock mengen met instrumenten die men doorgaans met klassieke muziek associeert. Al snel krijgt dat nieuwe plan de overhand en het eerste album van Electric Light Orchestra is sneller klaar dan de plaat van The Move. De contractverplichtingen dwingen Wood en Lynne om Message From The Country af te maken en als het verschijnt weten zij dat The Move niet langer meer bestaat. Het is het laatste Movealbum dat in mijn verzameling ontbreekt. Gelukkig komt er begin maart 2025 een (tweede) remaster met een heleboel extra spul erop en die koop ik op 13 maart 2025. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het album wat inspiratieloos klinkt; de heren hebben duidelijk andere prioriteiten. Toch staan er wat aardige songs op, zoals het titelnummer, Until Your Mama's Gone en The Words Of Aaron. Opvallend dat er toch een heleboel overdubs op te vinden zijn; dat kost veel tijd en dat is nou net wat Wood en Lynne op dat moment liever besteden aan hun nieuwe project. Nadat de plaat verschijnt volgen er nog drie singels, waaronder California Man (dat niet op de elpee staat). B-kantje is het (eveneens niet op de elpee te vinden) Do Ya, dat Lynne in 1976 opnieuw zal opnemen voor het ELO-album A New World Record. Beide stukken zijn te vinden bij de negen bonusnummers op de cd. Message From The Country is dan misschien niet de beste Moveplaat, maar er staat voldoende amusant spul op en als geheel is het een prima afsluiter van een reeks albums van deze legendarische groep.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
The Move maakt in 1971 de vierde en laatste elpee. Van de groep zijn alleen nog Roy Wood, Jeff Lynne en Bev Bevan over. Tijdens de opnamen van de elpee krijgt het drietal ook heel andere plannen: een nieuwe band beginnen waarin zij rock mengen met instrumenten die men doorgaans met klassieke muziek associeert. Al snel krijgt dat nieuwe plan de overhand en het eerste album van Electric Light Orchestra is sneller klaar dan de plaat van The Move. De contractverplichtingen dwingen Wood en Lynne om Message From The Country af te maken en als het verschijnt weten zij dat The Move niet langer meer bestaat. Het is het laatste Movealbum dat in mijn verzameling ontbreekt. Gelukkig komt er begin maart 2025 een (tweede) remaster met een heleboel extra spul erop en die koop ik op 13 maart 2025. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het album wat inspiratieloos klinkt; de heren hebben duidelijk andere prioriteiten. Toch staan er wat aardige songs op, zoals het titelnummer, Until Your Mama's Gone en The Words Of Aaron. Opvallend dat er toch een heleboel overdubs op te vinden zijn; dat kost veel tijd en dat is nou net wat Wood en Lynne op dat moment liever besteden aan hun nieuwe project. Nadat de plaat verschijnt volgen er nog drie singels, waaronder California Man (dat niet op de elpee staat). B-kantje is het (eveneens niet op de elpee te vinden) Do Ya, dat Lynne in 1976 opnieuw zal opnemen voor het ELO-album A New World Record. Beide stukken zijn te vinden bij de negen bonusnummers op de cd. Message From The Country is dan misschien niet de beste Moveplaat, maar er staat voldoende amusant spul op en als geheel is het een prima afsluiter van een reeks albums van deze legendarische groep.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2700: Supersister - Nancy Never Knew
Supersister komt met een nieuw studioalbum! Wie had dat nou verwacht? Ik. In december 2023 zie ik Supersister in de 'nieuwe' triobezetting (Robert Jan Stips, Rinus Gerritsen, Leon Klaasse) in Luxor Live in Arnhem en daar speelt de band naast oude bekende ook enkele nieuwe werken. Dat er eind maart 2025 nieuwe studio-opnamen verschijnen, verbaast me dus niet echt. Ik koop Nancy Never Knew op 24 maart 2025. Met nog geen veertig minuten is het album wat aan de korte kant, maar het gebodene is alleszins de moeite waard. Het torenhoge niveau van de eerste drie elpees uit de begin jaren zeventig is onhaalbaar, maar deze plaat staat vol met vergelijkbaar spul. Van luchtige liedjes tot langgerekte composities, van complex spul tot wazig gewriemel. Kortom: een echte Supersisterplaat. Het hoogtepunt is het lange zo goed als instrumentale Out Of The Darkness Into The Moving Light, dat de groep in december 2023 al speelde en hier in twee stukken is geknipt: Out Of The Darkness en (jawel) Into The Moving Light. Er staan ook twee korte stukken op die live zijn opgenomen met het Residentie Orkest: 60's Medley en Excerpt from Pudding & Gisteren. Het verstilde pianoliedje The Last Chord Open sluit het album af en doet het ergste vrezen voor de toekomst. Alles bij elkaar weer een superSupersisterplaat vol vreemde maar fijne en nauwelijks in een hokje onder te brengen muziek.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Supersister komt met een nieuw studioalbum! Wie had dat nou verwacht? Ik. In december 2023 zie ik Supersister in de 'nieuwe' triobezetting (Robert Jan Stips, Rinus Gerritsen, Leon Klaasse) in Luxor Live in Arnhem en daar speelt de band naast oude bekende ook enkele nieuwe werken. Dat er eind maart 2025 nieuwe studio-opnamen verschijnen, verbaast me dus niet echt. Ik koop Nancy Never Knew op 24 maart 2025. Met nog geen veertig minuten is het album wat aan de korte kant, maar het gebodene is alleszins de moeite waard. Het torenhoge niveau van de eerste drie elpees uit de begin jaren zeventig is onhaalbaar, maar deze plaat staat vol met vergelijkbaar spul. Van luchtige liedjes tot langgerekte composities, van complex spul tot wazig gewriemel. Kortom: een echte Supersisterplaat. Het hoogtepunt is het lange zo goed als instrumentale Out Of The Darkness Into The Moving Light, dat de groep in december 2023 al speelde en hier in twee stukken is geknipt: Out Of The Darkness en (jawel) Into The Moving Light. Er staan ook twee korte stukken op die live zijn opgenomen met het Residentie Orkest: 60's Medley en Excerpt from Pudding & Gisteren. Het verstilde pianoliedje The Last Chord Open sluit het album af en doet het ergste vrezen voor de toekomst. Alles bij elkaar weer een superSupersisterplaat vol vreemde maar fijne en nauwelijks in een hokje onder te brengen muziek.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2701: The Watch - Primitive
The Watch speelt op 2 december 2012 in het Bluescafé hier in ons zo majestueuze Apeldoorn en ik ben erbij. De Italiaanse band is vooral bekend vanwege de vertolkingen van het werk van Genesis en dan met name van de Genesismuziek ten tijde van Peter Gabriel. De stem van zanger Simone Rosetti heeft veel weg van dat van Gabriel. Tijdens het concert op 2 december speelt The Watch twee eigen stukken (van hun drie jaar daarvoor uitgebrachte album Primitive) en verder voornamelijk werk van de Genesisplaten A Trick Of The Tail en Wind And Wuthering, albums die de band maakte toen Gabriel al vertrokken was. Enige uitzonderingen zijn de toegiften The Lamb Lies Down On Broadway en The Musical Box. Na afloop koop ik bij de band hun album Primitive. Of ik krijg het rond die tijd in mijn plaatselijke platenwinkel, dat kan ook. Ik weet het niet meer en ik heb geen datum in het hoesje gezet, iets wat ik doorgaans altijd doe. Het lijkt eerder een promo-cdr, er staat niets op het label en er zijn geen identificatiegegevens zichtbaar. De cdr zit in een dubbelgevouwen kartonnetje met daarop een afbeelding van het hoesontwerp van Primitive en op de 'achterzijde' de titels van de zeven stukken en een promotekst. Op het album zeven progstukken die sterk doen denken aan Genesis maar het niveau van genoemde proggigant bij lange na niet halen. Ik heb het jaren niet meer beluisterd en met dat ik de cdr de speler in schuif en afspeel, blijkt dat alles voortdurend overslaat en hapert. Dit is niet meer te beluisteren. Jammer, want ik herinner me het als een alleraardigst plaatje.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Verder weinig van het album te vinden op YT, dus dan maar een filmpje van het concert op 2 december 2012:
Bekijk deze YouTube-video
En een foto:
The Watch speelt op 2 december 2012 in het Bluescafé hier in ons zo majestueuze Apeldoorn en ik ben erbij. De Italiaanse band is vooral bekend vanwege de vertolkingen van het werk van Genesis en dan met name van de Genesismuziek ten tijde van Peter Gabriel. De stem van zanger Simone Rosetti heeft veel weg van dat van Gabriel. Tijdens het concert op 2 december speelt The Watch twee eigen stukken (van hun drie jaar daarvoor uitgebrachte album Primitive) en verder voornamelijk werk van de Genesisplaten A Trick Of The Tail en Wind And Wuthering, albums die de band maakte toen Gabriel al vertrokken was. Enige uitzonderingen zijn de toegiften The Lamb Lies Down On Broadway en The Musical Box. Na afloop koop ik bij de band hun album Primitive. Of ik krijg het rond die tijd in mijn plaatselijke platenwinkel, dat kan ook. Ik weet het niet meer en ik heb geen datum in het hoesje gezet, iets wat ik doorgaans altijd doe. Het lijkt eerder een promo-cdr, er staat niets op het label en er zijn geen identificatiegegevens zichtbaar. De cdr zit in een dubbelgevouwen kartonnetje met daarop een afbeelding van het hoesontwerp van Primitive en op de 'achterzijde' de titels van de zeven stukken en een promotekst. Op het album zeven progstukken die sterk doen denken aan Genesis maar het niveau van genoemde proggigant bij lange na niet halen. Ik heb het jaren niet meer beluisterd en met dat ik de cdr de speler in schuif en afspeel, blijkt dat alles voortdurend overslaat en hapert. Dit is niet meer te beluisteren. Jammer, want ik herinner me het als een alleraardigst plaatje.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Verder weinig van het album te vinden op YT, dus dan maar een filmpje van het concert op 2 december 2012:
Bekijk deze YouTube-video
En een foto:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2702: Roger Water - The Pros And Cons Of Hitch Hiking
Roger Waters legt in 1978 de groep waarin hij speelt twee concepten voor om een nieuwe plaat rondom te maken. Pink Floyd kiest voor The Wall. Het andere concept gaat op de plank. In 1984 stopt Waters met Pink Floyd. De onderlinge verhoudingen in de groep zijn onwerkbaar geworden. Hoog tijd voor een soloplaat. Waters duikt in zijn archief en haalt het concept uit 1978 van de plank. The Pros And Cons Of Hitch Hiking klinkt als Pink Floyd en dat is niet vreemd aangezien Waters sinds 1976 de belangrijkste bijdrager is aan die groep. Samen met Michael Kamen creëert hij een muzikaal soort nachtmerrie, met een verhaal over een man in een midlifecrisis die tijdens allerlei droomfases tot inzicht komt. Naast een rockband (met daarin onder andere Andy Newark, David Sanborn, Michael Kamen en Eric Clapton), horen we veel verschillende (achtergrond)zangers en het National Philharmonic Orchestra. Voeg daarbij allerlei hoorspelachtige dialogen en omgevingsgeluiden en de beangstigende atmosfeer is compleet. Er staan enkele zeer pakkende deunen op en anderzijds horen we muziek die zo op The Final Cut of The Wall had kunnen staan. Kortom: dit is een Pink Floydplaat die Pink Floyd nooit heeft gemaakt. Ik heb sinds eind jaren tachtig een elpee en een cdversie koop ik pas op 11 maart 2019. In de muziekpers is de plaat ongenadig afgemaakt, maar ik vind het nog altijd een ijzersterk album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Roger Waters legt in 1978 de groep waarin hij speelt twee concepten voor om een nieuwe plaat rondom te maken. Pink Floyd kiest voor The Wall. Het andere concept gaat op de plank. In 1984 stopt Waters met Pink Floyd. De onderlinge verhoudingen in de groep zijn onwerkbaar geworden. Hoog tijd voor een soloplaat. Waters duikt in zijn archief en haalt het concept uit 1978 van de plank. The Pros And Cons Of Hitch Hiking klinkt als Pink Floyd en dat is niet vreemd aangezien Waters sinds 1976 de belangrijkste bijdrager is aan die groep. Samen met Michael Kamen creëert hij een muzikaal soort nachtmerrie, met een verhaal over een man in een midlifecrisis die tijdens allerlei droomfases tot inzicht komt. Naast een rockband (met daarin onder andere Andy Newark, David Sanborn, Michael Kamen en Eric Clapton), horen we veel verschillende (achtergrond)zangers en het National Philharmonic Orchestra. Voeg daarbij allerlei hoorspelachtige dialogen en omgevingsgeluiden en de beangstigende atmosfeer is compleet. Er staan enkele zeer pakkende deunen op en anderzijds horen we muziek die zo op The Final Cut of The Wall had kunnen staan. Kortom: dit is een Pink Floydplaat die Pink Floyd nooit heeft gemaakt. Ik heb sinds eind jaren tachtig een elpee en een cdversie koop ik pas op 11 maart 2019. In de muziekpers is de plaat ongenadig afgemaakt, maar ik vind het nog altijd een ijzersterk album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2703: Roger Waters - Is This The Life We Really Want?
Roger Waters volg ik vanaf de jaren negentig niet meer zo intensief. In 1987 koop ik nog zijn album Radio K.A.O.S., maar daarna komt het er niet meer zo van, ook al lees ik her en der dat zijn werk nog sterk is. Als in 2017 deze plaat, zijn eerste studiorockwerk sinds vijfentwintig jaren, verschijnt is mijn interesse weer terug en ik koop de cd op 3 juni 2017. Waters maakt zich ouderwets boos over alles om hem heen en dan vooral over politieke zaken in de Verenigde Staten en daarnaast stelt hij zich de vraag: 'Why are we killing children?' Daar tussendoor sijpelen regels over liefde en wat ons verder nog op de been houdt. Zowaar, er staan ook weer goede songs op. Met een Pink Floydachtig geluid (goh) weet hij opnieuw een sfeervol geheel neer te zetten. Intiem, indringend, intens. Belangrijk ook zijn die vele omgevingsgeluidjes die alles verbinden tot één geheel en die de boodschap versterken: alles in de wereld is kut, maar kijk naar elkaar om. Alles bij elkaar: bijzonder mooi album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Roger Waters volg ik vanaf de jaren negentig niet meer zo intensief. In 1987 koop ik nog zijn album Radio K.A.O.S., maar daarna komt het er niet meer zo van, ook al lees ik her en der dat zijn werk nog sterk is. Als in 2017 deze plaat, zijn eerste studiorockwerk sinds vijfentwintig jaren, verschijnt is mijn interesse weer terug en ik koop de cd op 3 juni 2017. Waters maakt zich ouderwets boos over alles om hem heen en dan vooral over politieke zaken in de Verenigde Staten en daarnaast stelt hij zich de vraag: 'Why are we killing children?' Daar tussendoor sijpelen regels over liefde en wat ons verder nog op de been houdt. Zowaar, er staan ook weer goede songs op. Met een Pink Floydachtig geluid (goh) weet hij opnieuw een sfeervol geheel neer te zetten. Intiem, indringend, intens. Belangrijk ook zijn die vele omgevingsgeluidjes die alles verbinden tot één geheel en die de boodschap versterken: alles in de wereld is kut, maar kijk naar elkaar om. Alles bij elkaar: bijzonder mooi album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2704: Roger Waters - The Lockdown Sessions
Roger Waters toert in 2019 al een tijd met zijn show waarin hij werk van Pink Floyd en van zijn soloplaten speelt. Als een soort traditie is een akoestische versie van Mother de toegift. Na avond aan avond dezelfde toegift speelt Waters met het idee om tijdens die toegiften andere stukken in akoestische setting te gaan spelen. In maart 2020 moet hij de concertreeksen echter afbreken vanwege een wereldwijd heersende pandemie. Nu heeft hij plots tijd zat en zo ontstaat het idee om Mother en enkele andere stukken in zo'n akoestische setting op te nemen in de studio, in totaal worden het er vijf en die vult hij aan met een ingetogener rockuitvoering van Comfortably Numb. Die verschijnen in 2023 en ik koop 'm op 12 juni 2023. Ik moet zeggen: ik vind het goed te pruimen. Waters speelt bas en piano en zingt met bijna breekbare fluisterstem. Daarnaast zet hij zijn tourband in (met daarin gitarist Dave Kilminster), maar de instrumentatie blijft subtiel en ruimtelijk. Het album opent met Mother en daarna volgt wat van The Final Cut, The Wall en zijn soloplaten en de plaat sluit af met Comfortably Numb (dat hier de legendarische gitaarsolo compleet moet missen). Heel veel stop ik dit album niet in de speler, maar alles bij elkaar vind ik het hoogst onderhoudend.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Roger Waters toert in 2019 al een tijd met zijn show waarin hij werk van Pink Floyd en van zijn soloplaten speelt. Als een soort traditie is een akoestische versie van Mother de toegift. Na avond aan avond dezelfde toegift speelt Waters met het idee om tijdens die toegiften andere stukken in akoestische setting te gaan spelen. In maart 2020 moet hij de concertreeksen echter afbreken vanwege een wereldwijd heersende pandemie. Nu heeft hij plots tijd zat en zo ontstaat het idee om Mother en enkele andere stukken in zo'n akoestische setting op te nemen in de studio, in totaal worden het er vijf en die vult hij aan met een ingetogener rockuitvoering van Comfortably Numb. Die verschijnen in 2023 en ik koop 'm op 12 juni 2023. Ik moet zeggen: ik vind het goed te pruimen. Waters speelt bas en piano en zingt met bijna breekbare fluisterstem. Daarnaast zet hij zijn tourband in (met daarin gitarist Dave Kilminster), maar de instrumentatie blijft subtiel en ruimtelijk. Het album opent met Mother en daarna volgt wat van The Final Cut, The Wall en zijn soloplaten en de plaat sluit af met Comfortably Numb (dat hier de legendarische gitaarsolo compleet moet missen). Heel veel stop ik dit album niet in de speler, maar alles bij elkaar vind ik het hoogst onderhoudend.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2605: Roger Waters - The Dark Side Of The Moon Redux
Roger Waters geeft in 2023 toe aan een dringend voorstel van zijn compagnon-producer Gus Seyffert om een nogal legendarisch album uit zijn carrière opnieuw op te nemen. Overtuigd van het idee dat de wereld de boodschap niet goed had begrepen - Waarom vermoorden we kinderen? - gaat hij akkoord en voor hij het weet geeft hij een geheel andere draai aan The Dark Side Of The Moon. Deze uitvoering klinkt totaal anders dan het origineel. De muziek lijkt helemaal ondergeschikt te zijn geworden aan de tekst. Onder de muzikanten is Jon Carin zo'n beetje de enige bekende naam en het meeste is ingespeeld door voornoemde Seyffert. Waters zelf speelt bas op slechts één stukje en daarnaast zingt hij, voor zover je van zingen mag spreken. Het is meer zingzeggen. Tijdens de instrumentale passages draagt hij teksten voor. Ik koop deze cd bij het verschijnen op 18 december 2023 en vind aanvankelijk dat vergelijken zinloos is: deze nieuwe versie mag bestaan naast het origineel. Dit is de tweede keer dat ik hem beluister. Zegt dat voldoende?
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 07-04-2025 13:13:34 ]
Roger Waters geeft in 2023 toe aan een dringend voorstel van zijn compagnon-producer Gus Seyffert om een nogal legendarisch album uit zijn carrière opnieuw op te nemen. Overtuigd van het idee dat de wereld de boodschap niet goed had begrepen - Waarom vermoorden we kinderen? - gaat hij akkoord en voor hij het weet geeft hij een geheel andere draai aan The Dark Side Of The Moon. Deze uitvoering klinkt totaal anders dan het origineel. De muziek lijkt helemaal ondergeschikt te zijn geworden aan de tekst. Onder de muzikanten is Jon Carin zo'n beetje de enige bekende naam en het meeste is ingespeeld door voornoemde Seyffert. Waters zelf speelt bas op slechts één stukje en daarnaast zingt hij, voor zover je van zingen mag spreken. Het is meer zingzeggen. Tijdens de instrumentale passages draagt hij teksten voor. Ik koop deze cd bij het verschijnen op 18 december 2023 en vind aanvankelijk dat vergelijken zinloos is: deze nieuwe versie mag bestaan naast het origineel. Dit is de tweede keer dat ik hem beluister. Zegt dat voldoende?
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 07-04-2025 13:13:34 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2706: John Watts - Real Life Is Good Enough
John Watts is vooral bekend als componist en zanger van de groep Fischer-Z. Ik zie hem op 23 april 2006 in z'n uppie spelen in het café van poptempel Gigant, hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Met alleen een akoestische gitaar brengt hij ons voornamelijk spul van zijn dan net verschenen album Real Life Is Good To Me en na een uurtje zijn er toegiften in de vorm van Fischer-Z hits The Worker en Marliese. Na afloop spreek ik hem en laat ik mijn dan net aangeschafte exemplaar van zijn album signeren. Als ik de plaat thuis in de speler stop, blijkt het geluid toch ietwat anders te zijn. Niks geen akoestische gitaar, maar felle en bijna punky songs, vertolkt op elektrische gitaar en daarnaast slechts drums. De zestien puntige werkjes zijn verdeeld over twee cd's, maar duren samen nog geen uur. Pas op het tweede schijfje neemt hij wat gas terug, maar energiek blijft het. De twee plaatjes zitten in een soort boxje met daarin ook een boekje met teksten en een dikker boekwerkje met gedichten die Watts schreef. Lange tijd niet gehoord, deze plaat. Alles bij elkaar een zeer fijn album; uitschieters vind ik nauwelijks te benoemen, alles is van ongekend hoog songsmederijniveau. Meebrullen maar!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Watts is vooral bekend als componist en zanger van de groep Fischer-Z. Ik zie hem op 23 april 2006 in z'n uppie spelen in het café van poptempel Gigant, hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Met alleen een akoestische gitaar brengt hij ons voornamelijk spul van zijn dan net verschenen album Real Life Is Good To Me en na een uurtje zijn er toegiften in de vorm van Fischer-Z hits The Worker en Marliese. Na afloop spreek ik hem en laat ik mijn dan net aangeschafte exemplaar van zijn album signeren. Als ik de plaat thuis in de speler stop, blijkt het geluid toch ietwat anders te zijn. Niks geen akoestische gitaar, maar felle en bijna punky songs, vertolkt op elektrische gitaar en daarnaast slechts drums. De zestien puntige werkjes zijn verdeeld over twee cd's, maar duren samen nog geen uur. Pas op het tweede schijfje neemt hij wat gas terug, maar energiek blijft het. De twee plaatjes zitten in een soort boxje met daarin ook een boekje met teksten en een dikker boekwerkje met gedichten die Watts schreef. Lange tijd niet gehoord, deze plaat. Alles bij elkaar een zeer fijn album; uitschieters vind ik nauwelijks te benoemen, alles is van ongekend hoog songsmederijniveau. Meebrullen maar!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2706: We Are Kin - And I Know
We Are Kin: geen idee meer dat ik dit in de kast heb. Toch heb ik het gekocht op 26 september 2016, vlak na het verschijnen van dit album And I Know. Ik moet een recensie hebben gelezen, vervolgens iets hebben beluisterd en daarna naar een plaatselijke platenwinkel zijn gesneld. We Are Kin is een kwartet uit Manchester, met daarin zangeres Emma Brewin-Caddy en componist en multi-instrumentalist Dan Zambas. Hun muziek is een allegaartje van prog, rock en soul. Er staan zeven stukken op dit album. Opener That One Day is een nogal onsamenhangende suite van korte stukjes aan elkaar geplakte ideeën. Daarna volgen vijf kortere songs waarin de stem van Brewin-Caddy centraal staat, met Reaper als opvallendste. De afsluiter Goodbye is weer een wat langer werk en dit keer vallen alle stukjes op de juiste plaats. Tijden niet gehoord, dit album. Ik begrijp nu waarom. Op het eerste gehoor is het aardig, maar wat nietszeggend. Bij nadere beluistering echter openbaart zich veel fraais. Interessant.
Zo ongeveer niets van deze band en dit album te vinden op YT, behalve een repetitieopname van Reaper:
Bekijk deze YouTube-video
We Are Kin: geen idee meer dat ik dit in de kast heb. Toch heb ik het gekocht op 26 september 2016, vlak na het verschijnen van dit album And I Know. Ik moet een recensie hebben gelezen, vervolgens iets hebben beluisterd en daarna naar een plaatselijke platenwinkel zijn gesneld. We Are Kin is een kwartet uit Manchester, met daarin zangeres Emma Brewin-Caddy en componist en multi-instrumentalist Dan Zambas. Hun muziek is een allegaartje van prog, rock en soul. Er staan zeven stukken op dit album. Opener That One Day is een nogal onsamenhangende suite van korte stukjes aan elkaar geplakte ideeën. Daarna volgen vijf kortere songs waarin de stem van Brewin-Caddy centraal staat, met Reaper als opvallendste. De afsluiter Goodbye is weer een wat langer werk en dit keer vallen alle stukjes op de juiste plaats. Tijden niet gehoord, dit album. Ik begrijp nu waarom. Op het eerste gehoor is het aardig, maar wat nietszeggend. Bij nadere beluistering echter openbaart zich veel fraais. Interessant.
Zo ongeveer niets van deze band en dit album te vinden op YT, behalve een repetitieopname van Reaper:
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2708: Weather Report - Heavy Weather
Weather Report is - voor wie het nog niet weet - de legendarische jazzfusionrockband die Joe Zawinul en Wayne Shorter beginnen in 1970 (nadat ze beiden bij Miles Davis in de band hebben gespeeld) en die - met af en toe een onderbreking - actief is tot 1986. Zawinul en Shorter zijn de constante factor en leveren de meeste composities aan; in de loop van de jaren krijgen zij bijval van enkele op dat moment al dan niet groten der aarde: Jaco Pastorius, Miroslav Vitou¨, Alphonse Mouzon, Alphonso Johnson, Narada Michael Walden, Chester Thompson, Alex Acuña, Peter Erskine, Omar Hakim, Victor Bailey, Steve Gadd, Tony Williams en noem ze allemaal maar op. Het album Heavy Weather is uit 1977 en alom beschouwd als een van de beste. Hier spelen bassist Jaco Pastorius, percussionist Manolo Badrena en drummer Alex Acuña mee. Nogal een bezetting, dus. Na een aantal albums waarop de groep van pure jazz de groove heeft gevonden, is dit de doorbraak naar de jazzfusion waar Weather Report beroemd mee is geworden. Opener Birdland zet wat dat betreft gelijk goed de toon: lekker thema en daarna veel ruimte voor improvisatie zonder dat het verzand in oeverloos gepiel. Het blijft pakkend en binnen de groove. Teen Town en Havona zijn van de hand van Pastorius en laten horen dat hij naast een meesterbassist ook een talentvol componist is. Ik koop een remaster van de cd (uit 1997) op 29 september 2016. Legendarische plaat. Meesterwerk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Weather Report is - voor wie het nog niet weet - de legendarische jazzfusionrockband die Joe Zawinul en Wayne Shorter beginnen in 1970 (nadat ze beiden bij Miles Davis in de band hebben gespeeld) en die - met af en toe een onderbreking - actief is tot 1986. Zawinul en Shorter zijn de constante factor en leveren de meeste composities aan; in de loop van de jaren krijgen zij bijval van enkele op dat moment al dan niet groten der aarde: Jaco Pastorius, Miroslav Vitou¨, Alphonse Mouzon, Alphonso Johnson, Narada Michael Walden, Chester Thompson, Alex Acuña, Peter Erskine, Omar Hakim, Victor Bailey, Steve Gadd, Tony Williams en noem ze allemaal maar op. Het album Heavy Weather is uit 1977 en alom beschouwd als een van de beste. Hier spelen bassist Jaco Pastorius, percussionist Manolo Badrena en drummer Alex Acuña mee. Nogal een bezetting, dus. Na een aantal albums waarop de groep van pure jazz de groove heeft gevonden, is dit de doorbraak naar de jazzfusion waar Weather Report beroemd mee is geworden. Opener Birdland zet wat dat betreft gelijk goed de toon: lekker thema en daarna veel ruimte voor improvisatie zonder dat het verzand in oeverloos gepiel. Het blijft pakkend en binnen de groove. Teen Town en Havona zijn van de hand van Pastorius en laten horen dat hij naast een meesterbassist ook een talentvol componist is. Ik koop een remaster van de cd (uit 1997) op 29 september 2016. Legendarische plaat. Meesterwerk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2709: Weather Report - Forecast: Tomorrow
Weather Report stopt in 1986; grondleggers en vaste waarden Joe Zawinul en Wayne Shorter maken daarna nog lang allerlei (solo)albums tot ze beiden overlijden. Hun werk met Weather Report krijgt tot op de dag van vandaag hoge waardering. In 2006 verschijnt deze box set en ik koop een heruitgave uit 2014 op 29 september 2016. Op drie cd's krijgen we de hoogtepunten (en wat extra's) van de veertien studio- en vier liveplaten tot dan toe. Zo opent de box met drie stukken van vóór het ontstaan van de groep, waaronder In A Silent Way (dat Shorter schreef voor Miles Davis) en een stuk van Zawinul voor The Cannonball Adderley Quartet. Er is ruim aandacht voor het baanbrekende eerste album en voor het werk op de meest gewaardeerde albums Black Market en Heavy Weather. Maar ook tussendoor horen we louter parels. Het echte snoepje is echter de dvd, waarop een compleet concert van de groep, opgenomen op 28 september 1978 in Offenbach. In de band naast toetsenist Zawinul en saxman Shorter: bassist Jaco Pastorius en drummer Peter Erskine. Veel hoogtepunten uit de carrière tot dan toe en een staalkaart van het kunnen van het kwartet. Grandioze box.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Weather Report stopt in 1986; grondleggers en vaste waarden Joe Zawinul en Wayne Shorter maken daarna nog lang allerlei (solo)albums tot ze beiden overlijden. Hun werk met Weather Report krijgt tot op de dag van vandaag hoge waardering. In 2006 verschijnt deze box set en ik koop een heruitgave uit 2014 op 29 september 2016. Op drie cd's krijgen we de hoogtepunten (en wat extra's) van de veertien studio- en vier liveplaten tot dan toe. Zo opent de box met drie stukken van vóór het ontstaan van de groep, waaronder In A Silent Way (dat Shorter schreef voor Miles Davis) en een stuk van Zawinul voor The Cannonball Adderley Quartet. Er is ruim aandacht voor het baanbrekende eerste album en voor het werk op de meest gewaardeerde albums Black Market en Heavy Weather. Maar ook tussendoor horen we louter parels. Het echte snoepje is echter de dvd, waarop een compleet concert van de groep, opgenomen op 28 september 1978 in Offenbach. In de band naast toetsenist Zawinul en saxman Shorter: bassist Jaco Pastorius en drummer Peter Erskine. Veel hoogtepunten uit de carrière tot dan toe en een staalkaart van het kunnen van het kwartet. Grandioze box.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2710: Eberhard Weber - The Colours Of Chloë
EberhardWeber, de Duitsche jazzcontrabassist, begint al in de vroege jaren zestig met spelen en opnemen, maar maakt pas in 1974 zijn eerste soloalbum. The Colours Of Chloë is gelijk een van zijn allermooiste werken. De melancholieke melodieën, de subtiele improvisaties en de algehele warme atmosfeer maken diepe indruk. Op de vier eigen composities op deze plaat (die uitkomt op het roemruchte ECM en die ik koop op 6 januari 2023, een remaster uit 2005) krijgt hij muzikale ondersteuning van piano, flugerhorn en drums, plus de cellosectie van het Südfunk Orchestra uit Stuttgart. The Colours Of Chloë is van oorstrelende schoonheid, een van de mooiste platen ooit.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
EberhardWeber, de Duitsche jazzcontrabassist, begint al in de vroege jaren zestig met spelen en opnemen, maar maakt pas in 1974 zijn eerste soloalbum. The Colours Of Chloë is gelijk een van zijn allermooiste werken. De melancholieke melodieën, de subtiele improvisaties en de algehele warme atmosfeer maken diepe indruk. Op de vier eigen composities op deze plaat (die uitkomt op het roemruchte ECM en die ik koop op 6 januari 2023, een remaster uit 2005) krijgt hij muzikale ondersteuning van piano, flugerhorn en drums, plus de cellosectie van het Südfunk Orchestra uit Stuttgart. The Colours Of Chloë is van oorstrelende schoonheid, een van de mooiste platen ooit.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2711: various artists - Hommage à Eberhard Weber
EberhardWeber wordt, na een carrière van bijna vijfentwintig jaar waarin hij veertien soloplaten uitbrengt en bijdraagt aan ontelbare albums van anderen, in 2007 getroffen door een herseninfarct. Hij kan niet meer spelen en ook componeren lukt hem niet meer. Op 23 en 24 januari 2015 vindt er een mooi muzikaal eerbetoon aan hem plaats in het Theaterhaus van Stuttgart. Voor de gelegenheid heeft Pat Metheny, met wie EWeber in de beginjaren van zijn carrière bij platenmaatschappij ECM heeft samengewerkt, een bijzondere compositie gemaakt voor de SWR Big Band. Dit lange stuk vormt het hart van een speciale cd die in 2015 verschijnt (en die ik koop op 12 december 2016). Daarnaast doet een keur van muzikanten een bijdrage aan deze concerten. Zeer bijzonder is ook dat wat saxofonist Jan Garbarek aanlevert in Resumé Variations: terwijl er op de achtergrond livebeelden en geluid van EWeber te zien en te horen zijn, speelt Garbarek er eigen melodieën overheen. Daarnaast zijn er composities van EWeber, vertolkt door mensen als Gary Burton, Danny Gottlieben vele, vele anderen uit de ECM-stal. EberhardWeber zelf was bij de concerten aanwezig. Waanzinnig mooi album en een passend eerbetoon aan een van de groten uit de jazz.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
EberhardWeber wordt, na een carrière van bijna vijfentwintig jaar waarin hij veertien soloplaten uitbrengt en bijdraagt aan ontelbare albums van anderen, in 2007 getroffen door een herseninfarct. Hij kan niet meer spelen en ook componeren lukt hem niet meer. Op 23 en 24 januari 2015 vindt er een mooi muzikaal eerbetoon aan hem plaats in het Theaterhaus van Stuttgart. Voor de gelegenheid heeft Pat Metheny, met wie EWeber in de beginjaren van zijn carrière bij platenmaatschappij ECM heeft samengewerkt, een bijzondere compositie gemaakt voor de SWR Big Band. Dit lange stuk vormt het hart van een speciale cd die in 2015 verschijnt (en die ik koop op 12 december 2016). Daarnaast doet een keur van muzikanten een bijdrage aan deze concerten. Zeer bijzonder is ook dat wat saxofonist Jan Garbarek aanlevert in Resumé Variations: terwijl er op de achtergrond livebeelden en geluid van EWeber te zien en te horen zijn, speelt Garbarek er eigen melodieën overheen. Daarnaast zijn er composities van EWeber, vertolkt door mensen als Gary Burton, Danny Gottlieben vele, vele anderen uit de ECM-stal. EberhardWeber zelf was bij de concerten aanwezig. Waanzinnig mooi album en een passend eerbetoon aan een van de groten uit de jazz.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2712: Ween - 12 Golden Country Greats
Ween is het Amerikaanse duo bestaande uit de gebroeders Gene en Dean Ween dat sinds begin jaren negentig bekend wordt met pastiches van allerlei rockgenres. Chocolat And Cheese uit 1994 is hun bekendste album net daarop een wirwar van stijlen, maar dat ontbreekt (nog) in deze verzameling. Twee jaar later komt het duo met 12 Golden Country Greats, waarop zij met slechts één stijl de draak steken. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden staan er slechts tien songs op (die samen krap een half uurtje duren); het twaalf slaat op het aantal sessiemuzikanten dat de plaat heeft volgespeeld. Gene en Dean hebben dit keer alleen de leadzang voor hun rekening genomen. Die sessiemuzikanten blijken bij nader onderzoek allerlei groten uit het C&W-genre te zijn. Zo zijn onder andere The Jordanaires te horen; zij zijn vooral bekend van hun achtergrondzang bij Elvis Presley. Er waren nog meer countrysterren op het oog voor deze plaat, maar enkelen weigerden hun medewerking vanwege de vulgaire teksten. Als je niet naar die teksten luistert, zul je moeten toegeven dat het hier om een typische countryplaat gaat; het timbre, de thema's, de instrumentatie, alles klopt. Maar als je je dan verdiept in wat de heren nou precies zingen, dan blijkt het allemaal tamelijk hilarisch. Maar ook instrumentaal zijn er pareltjes. Zo is bijvoorbeeld de melodie van Japanese Cowboy gebaseerd op Chariots Of Fire van Vangelis en de melodie van Help Me Scrape The Mucus Of My Brain blijkt die van Merle Haggard's If We Make It Through December, maar dan heel veel sneller. Ik koop dit cd'tje op 15 november 1999, volgens mij pik ik 'm ergens uit de aanbiedingenbak. Jaren niet beluisterd; toch weer een geinig half uurtje beleefd.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Ween is het Amerikaanse duo bestaande uit de gebroeders Gene en Dean Ween dat sinds begin jaren negentig bekend wordt met pastiches van allerlei rockgenres. Chocolat And Cheese uit 1994 is hun bekendste album net daarop een wirwar van stijlen, maar dat ontbreekt (nog) in deze verzameling. Twee jaar later komt het duo met 12 Golden Country Greats, waarop zij met slechts één stijl de draak steken. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden staan er slechts tien songs op (die samen krap een half uurtje duren); het twaalf slaat op het aantal sessiemuzikanten dat de plaat heeft volgespeeld. Gene en Dean hebben dit keer alleen de leadzang voor hun rekening genomen. Die sessiemuzikanten blijken bij nader onderzoek allerlei groten uit het C&W-genre te zijn. Zo zijn onder andere The Jordanaires te horen; zij zijn vooral bekend van hun achtergrondzang bij Elvis Presley. Er waren nog meer countrysterren op het oog voor deze plaat, maar enkelen weigerden hun medewerking vanwege de vulgaire teksten. Als je niet naar die teksten luistert, zul je moeten toegeven dat het hier om een typische countryplaat gaat; het timbre, de thema's, de instrumentatie, alles klopt. Maar als je je dan verdiept in wat de heren nou precies zingen, dan blijkt het allemaal tamelijk hilarisch. Maar ook instrumentaal zijn er pareltjes. Zo is bijvoorbeeld de melodie van Japanese Cowboy gebaseerd op Chariots Of Fire van Vangelis en de melodie van Help Me Scrape The Mucus Of My Brain blijkt die van Merle Haggard's If We Make It Through December, maar dan heel veel sneller. Ik koop dit cd'tje op 15 november 1999, volgens mij pik ik 'm ergens uit de aanbiedingenbak. Jaren niet beluisterd; toch weer een geinig half uurtje beleefd.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Jaaa ween (wel een rare om mee te beginnen)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Het is ook een rare om mee te eindigen, want het is de enige die ik heb.quote:Op maandag 14 april 2025 16:50 schreef Bosbeetle het volgende:
Jaaa ween (wel een rare om mee te beginnen)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2713: John Wesley - Disconnect
John Wesley ken ik ook niet, tot hij in 2002 de tweede gitarist wordt tijdens concerten van Porcupine Tree. Dit blijft hij doen tot en met 2010. Vanaf 1994 maakt hij ook solowerk en in 2014 verschijnt Disconnect. Die koop ik op 22 december 2016 en volgens mij graai ik hem ergens uit een uitverkoopbak voor een prikkie. Op het album staan tien stevige rocksongs in de stijl van PT, maar dan een tikkie rauwer en ongepolijster en lang niet zo goed en beklijvend als PT zelf. Wesley weet een stevige ritmesectie van drums en bas achter zich en daarnaast is er een tweede gitarist en een gastrolletje voor ene meneer Alex Lifeson in Once A Warrior. Aardige plaat, geen hoogvlieger in mijn oren.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Wesley ken ik ook niet, tot hij in 2002 de tweede gitarist wordt tijdens concerten van Porcupine Tree. Dit blijft hij doen tot en met 2010. Vanaf 1994 maakt hij ook solowerk en in 2014 verschijnt Disconnect. Die koop ik op 22 december 2016 en volgens mij graai ik hem ergens uit een uitverkoopbak voor een prikkie. Op het album staan tien stevige rocksongs in de stijl van PT, maar dan een tikkie rauwer en ongepolijster en lang niet zo goed en beklijvend als PT zelf. Wesley weet een stevige ritmesectie van drums en bas achter zich en daarnaast is er een tweede gitarist en een gastrolletje voor ene meneer Alex Lifeson in Once A Warrior. Aardige plaat, geen hoogvlieger in mijn oren.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2714: Bugge Wesseltoft - New Conception Of Jazz: Moving
Bugge Wesseltoft, de Noorse jazzpianist en componist, ken ik van naam; hij speelt mee op een plaat van Mari Boine, de Noord-Noorse yoikzangeres van wie ik meerdere albums in de kast heb staan (wacht maar). In 2003 lees ik een recensie van een soloalbum dat Wesseltoft dan net uit heeft en dat album schaf ik dan snel aan (wacht maar). Moving is uit 2001, maar koop ik pas op 2 juli 2004. Wat Wesseltoft doet, vind ik interessant. Hij bedient zich van elektronische ritmes en samples, die de basis vormen van uitgesponnen werken, waaroverheen hij vervolgens thema's en improvisaties legt. Dat hij die thema's en improvisaties speelt op zo'n heerlijk Fender-Rhodes-klinkend elektrisch pianootje, vind ik dan weer helemaal super. Hij krijgt muzikale ondersteuning van een bassist en drummer en voor de afwisseling in geluid klinkt er ook af en toe aanvullende percussie of een saxofoon. Het is groovy, swingend, indringend en verslavend. Ik kan het als muziekbehang hebben, maar als ik er goed voor ga zitten, dan sleept het me mee in een adembenemende muzikale wereld. Lekker.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bugge Wesseltoft, de Noorse jazzpianist en componist, ken ik van naam; hij speelt mee op een plaat van Mari Boine, de Noord-Noorse yoikzangeres van wie ik meerdere albums in de kast heb staan (wacht maar). In 2003 lees ik een recensie van een soloalbum dat Wesseltoft dan net uit heeft en dat album schaf ik dan snel aan (wacht maar). Moving is uit 2001, maar koop ik pas op 2 juli 2004. Wat Wesseltoft doet, vind ik interessant. Hij bedient zich van elektronische ritmes en samples, die de basis vormen van uitgesponnen werken, waaroverheen hij vervolgens thema's en improvisaties legt. Dat hij die thema's en improvisaties speelt op zo'n heerlijk Fender-Rhodes-klinkend elektrisch pianootje, vind ik dan weer helemaal super. Hij krijgt muzikale ondersteuning van een bassist en drummer en voor de afwisseling in geluid klinkt er ook af en toe aanvullende percussie of een saxofoon. Het is groovy, swingend, indringend en verslavend. Ik kan het als muziekbehang hebben, maar als ik er goed voor ga zitten, dan sleept het me mee in een adembenemende muzikale wereld. Lekker.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2715: Bugge Wesseltoft - New Conception Of Jazz: Live
Bugge Wesseltoft komt in 2003 met dit album. Het is de plaat waarover ik een paar recensies lees en naar aanleiding daarvan moet ik het horen. Na het beluisteren in de plaatselijke platenwinkel op 21 juni 2003 van alleen al het openingsstuk moet ik het kopen. Dat doe ik dan ook. Op de cd staan zeven stukken, live opgenomen tijdens concerten die plaatsvinden tussen april 2000 en december 2002. Omdat het merendeels geïmproviseerd tot stand gekomen stukken zijn, komen er titels voorbij die daaraan refereren. Zo is opener Live In Amiens nou ja, u begrijpt het vast wel. Dat openingsstuk begint met wat rustige tonen op elektrische piano, dan komt het elektronische ritme erin en vervolgens speelt dat fijne pianootje een thema en kan het improviseren beginnen. Lone en Sharing kennen we van het album Moving, hier opgenomen in Parijs. Hoogtepunt is Live At Blå, met gastgitarist John Scofield. Kippenvelplaat. Niet uit te leggen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bugge Wesseltoft komt in 2003 met dit album. Het is de plaat waarover ik een paar recensies lees en naar aanleiding daarvan moet ik het horen. Na het beluisteren in de plaatselijke platenwinkel op 21 juni 2003 van alleen al het openingsstuk moet ik het kopen. Dat doe ik dan ook. Op de cd staan zeven stukken, live opgenomen tijdens concerten die plaatsvinden tussen april 2000 en december 2002. Omdat het merendeels geïmproviseerd tot stand gekomen stukken zijn, komen er titels voorbij die daaraan refereren. Zo is opener Live In Amiens nou ja, u begrijpt het vast wel. Dat openingsstuk begint met wat rustige tonen op elektrische piano, dan komt het elektronische ritme erin en vervolgens speelt dat fijne pianootje een thema en kan het improviseren beginnen. Lone en Sharing kennen we van het album Moving, hier opgenomen in Parijs. Hoogtepunt is Live At Blå, met gastgitarist John Scofield. Kippenvelplaat. Niet uit te leggen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2717: Bugge Wesseltoft - New Conceptions Of Jazz: Box
Bugge Wesseltoft tourt in de jaren negentig en speelt zo ongeveer over de hele wereld. Daarnaast maakt hij nog enkele soloplaten en draagt hij bij aan albums van allerlei andere muzikanten. In 2009 verschijnt dit doosje, met daarin drie cd's en een dvd. Ik koop het bij het verschijnen op 8 augustus 2009. Op de cd's staan outtakes, remixen en liveopnamen die dateren van 1994 tot 2006. Er zit gigantisch gaaf spul tussen. Onder de vele muzikanten staan bekende namen als Dhafer Youssef, Laurent Garnier, Sidsel Endresen en Nils Petter Molvaer, maar het absolute hoogtepunt krijgen we helemaal aan het eind. De afsluiter Jazzlandsangen (Live At Blå) is een grandioze stamper met een gastrol voor John Scofield (het is opgenomen tijdens hetzelfde concert als het stuk dat op Live staat). Op de dvd zien we een concert dat Wesseltoft gaf op 9 juli 2004 in Montreux met een bijzondere band (met drums, bas, dj en Dhafer Youssef op oud). Schitterend doosje dus.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bugge Wesseltoft tourt in de jaren negentig en speelt zo ongeveer over de hele wereld. Daarnaast maakt hij nog enkele soloplaten en draagt hij bij aan albums van allerlei andere muzikanten. In 2009 verschijnt dit doosje, met daarin drie cd's en een dvd. Ik koop het bij het verschijnen op 8 augustus 2009. Op de cd's staan outtakes, remixen en liveopnamen die dateren van 1994 tot 2006. Er zit gigantisch gaaf spul tussen. Onder de vele muzikanten staan bekende namen als Dhafer Youssef, Laurent Garnier, Sidsel Endresen en Nils Petter Molvaer, maar het absolute hoogtepunt krijgen we helemaal aan het eind. De afsluiter Jazzlandsangen (Live At Blå) is een grandioze stamper met een gastrol voor John Scofield (het is opgenomen tijdens hetzelfde concert als het stuk dat op Live staat). Op de dvd zien we een concert dat Wesseltoft gaf op 9 juli 2004 in Montreux met een bijzondere band (met drums, bas, dj en Dhafer Youssef op oud). Schitterend doosje dus.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2717: Western Vacation - Western Vacation
Western Vacation ontstaat begin jaren tachtig. De Amerikaan Marty Schwartz staat in 1980 bij een concert van een band te luisteren als de gitarist zijn whammy bar kapot gaat. Er is zo gauw geen vervanging en de gitarist vraagt aan het publiek of er toevallig iemand in de zaal... en dus staat Schwartz op en biedt zijn gitaar aan. De gitarist in kwestie is een jonge Steve Vai. De twee raken bevriend en als Vai in 1985 op een lange tournee gaat, mag Schwartz gebruik maken van zijn studio Stucco Blue. Schwartz heeft dan een eigen band geformeerd, met een drummer en bassist. Hij heeft een ruime handvol stukken gemaakt. Als Vai eenmaal terug is van de tournee, is hij zo onder de indruk van wat zijn vriend wil maken, dat hij de helpende hand biedt. Zo introduceert hij onder andere bassist Stu Hamm, zanger Bob Harris, achtergrondzangeres Susanna ('Thana') Harris en toetsenist Tommy Mars en het resultaat is een album dat in 1986 verschijnt onder de bandnaam Western Vacation. Vai zelf speelt een gitaarsolo in het titelnummer, maar mag vanwege zijn contractuele verplichtingen bij een andere platenmaatschappij zijn eigen naam niet gebruiken, vandaar 'Reckless Fable'. Op het programma staan acht alleraardigste songs, het merendeel geschreven door Schwartz met teksten van Bob Harris, en een improvisatie (van Tommy Mars). Lang is de elpee een collector's item. Ik vind een heruitgave van de plaat op cd (een remaster uit 2010) op 25 november 2017 in een plaatselijke platenwinkel in Heerlen. Leuk voor de liefhebbers van Vai, ook al ontbreekt het ingenieuze gitaargegier hier grotendeels. Toch leuk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-04-2025 12:19:04 ]
Western Vacation ontstaat begin jaren tachtig. De Amerikaan Marty Schwartz staat in 1980 bij een concert van een band te luisteren als de gitarist zijn whammy bar kapot gaat. Er is zo gauw geen vervanging en de gitarist vraagt aan het publiek of er toevallig iemand in de zaal... en dus staat Schwartz op en biedt zijn gitaar aan. De gitarist in kwestie is een jonge Steve Vai. De twee raken bevriend en als Vai in 1985 op een lange tournee gaat, mag Schwartz gebruik maken van zijn studio Stucco Blue. Schwartz heeft dan een eigen band geformeerd, met een drummer en bassist. Hij heeft een ruime handvol stukken gemaakt. Als Vai eenmaal terug is van de tournee, is hij zo onder de indruk van wat zijn vriend wil maken, dat hij de helpende hand biedt. Zo introduceert hij onder andere bassist Stu Hamm, zanger Bob Harris, achtergrondzangeres Susanna ('Thana') Harris en toetsenist Tommy Mars en het resultaat is een album dat in 1986 verschijnt onder de bandnaam Western Vacation. Vai zelf speelt een gitaarsolo in het titelnummer, maar mag vanwege zijn contractuele verplichtingen bij een andere platenmaatschappij zijn eigen naam niet gebruiken, vandaar 'Reckless Fable'. Op het programma staan acht alleraardigste songs, het merendeel geschreven door Schwartz met teksten van Bob Harris, en een improvisatie (van Tommy Mars). Lang is de elpee een collector's item. Ik vind een heruitgave van de plaat op cd (een remaster uit 2010) op 25 november 2017 in een plaatselijke platenwinkel in Heerlen. Leuk voor de liefhebbers van Vai, ook al ontbreekt het ingenieuze gitaargegier hier grotendeels. Toch leuk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-04-2025 12:19:04 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2718: John Wetton - Caught In The Crossfire
John Wetton heeft in 1980 nogal naam gemaakt. Begin jaren zeventig is hij deel van Mogul Thrash en Family en daarna volgen er progavonturen bij King Crimson, Uriah Heep en Roxy Music. In 1977 staat hij op het punt een band te beginnen met Bill Bruford en Rick Wakeman, maar de managements van de drie muzikanten komen er niet uit, dus dat gaat niet door. Bruford en Wetton starten UK (met Eddie Jobson en Allan Holdsworth) en in 1980 is het avontuur voorbij. Tijd voor een soloplaat, moet Wetton hebben gedacht. Op Caught In The Crossfire geen prog of ingewikkeld gedoe; gewoon tien sterke songs. Radiovriendelijk ook. Bijna provocerend is dan ook de titel van het openingsnummer. Wetton speelt bas, gitaar en toetsen en krijgt hulp van drummer Simon Kirke en gitarist Martin Barre. Na het opnemen en uitbrengen van de elpee in 1980 stapt Wetton in de band Wishbone Ash en nog geen jaar later is hij klaar voor die andere band met wie hij grote successen zal boeken: Asia. Caught In The Crossfire is een mooi moment uit een overgangsperiode, een moment waarin Wettons songsmederij aandacht verdient. Ik vind een remaster uit 1999 op 25 januari 2001. Onderhoudend plaatje.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-04-2025 12:21:44 ]
John Wetton heeft in 1980 nogal naam gemaakt. Begin jaren zeventig is hij deel van Mogul Thrash en Family en daarna volgen er progavonturen bij King Crimson, Uriah Heep en Roxy Music. In 1977 staat hij op het punt een band te beginnen met Bill Bruford en Rick Wakeman, maar de managements van de drie muzikanten komen er niet uit, dus dat gaat niet door. Bruford en Wetton starten UK (met Eddie Jobson en Allan Holdsworth) en in 1980 is het avontuur voorbij. Tijd voor een soloplaat, moet Wetton hebben gedacht. Op Caught In The Crossfire geen prog of ingewikkeld gedoe; gewoon tien sterke songs. Radiovriendelijk ook. Bijna provocerend is dan ook de titel van het openingsnummer. Wetton speelt bas, gitaar en toetsen en krijgt hulp van drummer Simon Kirke en gitarist Martin Barre. Na het opnemen en uitbrengen van de elpee in 1980 stapt Wetton in de band Wishbone Ash en nog geen jaar later is hij klaar voor die andere band met wie hij grote successen zal boeken: Asia. Caught In The Crossfire is een mooi moment uit een overgangsperiode, een moment waarin Wettons songsmederij aandacht verdient. Ik vind een remaster uit 1999 op 25 januari 2001. Onderhoudend plaatje.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-04-2025 12:21:44 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2719: John Wetton - Battle Lines
John Wetton beleeft in de jaren tachtig zijn avontuur met de band Asia. Hij is daarmee zeer succesvol, al botert het niet al te best tussen de onderlinge leden. Alleen met toetsenist Geoffrey Downes lijkt het bijzonder goed te klikken, ook muzikaal. Gitarist Steve Howe pakt als eerste zijn biezen, dan drummer Carl Palmer en wat later in de jaren tachtig ook Downes. Als Wetton begin jaren negentig zelf ook Asia heeft verlaten (de band blijft overigens bestaan), richt hij zich op het vervolg van een solocarrière. Het jaar 1993 wijdt hij aan het componeren en opnemen van werk voor wat Battle Lines gaat worden. Hij zoekt en verzamelt muzikanten en medecomponisten om zich heen; zo dragen Bob Marlette, Michael Landau, Steve Lukather, Robert Fripp en Simon Phillips bij. Battle Lines verschijnt in 1994 en bevat tien bijzonder fraaie songs met pakkende melodieën, die tot het beste van Wettons solowerk behoren. Crime Of Passion, Hold Me Now en vooral de titelsong staan jarenlang op de setlijst van zijn soloconcerten, maar ook Sea Of Mercy en Sand In My Hand zijn zeer mooi. Ik heb een originele cd uit 1994, maar kan niet meer precies achterhalen wanneer ik deze heb aangeschaft; zeker niet in 1994 en ik vermoed tijdens of na afloop van een concert van John Wetton dat ik meemaakte op 17 januari 2001 in Lucky & Co in Rijssen. Battle Lines is een bijzonder mooie soloplaat die laat horen dat John Wetton een begenadigd songschrijver is.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton beleeft in de jaren tachtig zijn avontuur met de band Asia. Hij is daarmee zeer succesvol, al botert het niet al te best tussen de onderlinge leden. Alleen met toetsenist Geoffrey Downes lijkt het bijzonder goed te klikken, ook muzikaal. Gitarist Steve Howe pakt als eerste zijn biezen, dan drummer Carl Palmer en wat later in de jaren tachtig ook Downes. Als Wetton begin jaren negentig zelf ook Asia heeft verlaten (de band blijft overigens bestaan), richt hij zich op het vervolg van een solocarrière. Het jaar 1993 wijdt hij aan het componeren en opnemen van werk voor wat Battle Lines gaat worden. Hij zoekt en verzamelt muzikanten en medecomponisten om zich heen; zo dragen Bob Marlette, Michael Landau, Steve Lukather, Robert Fripp en Simon Phillips bij. Battle Lines verschijnt in 1994 en bevat tien bijzonder fraaie songs met pakkende melodieën, die tot het beste van Wettons solowerk behoren. Crime Of Passion, Hold Me Now en vooral de titelsong staan jarenlang op de setlijst van zijn soloconcerten, maar ook Sea Of Mercy en Sand In My Hand zijn zeer mooi. Ik heb een originele cd uit 1994, maar kan niet meer precies achterhalen wanneer ik deze heb aangeschaft; zeker niet in 1994 en ik vermoed tijdens of na afloop van een concert van John Wetton dat ik meemaakte op 17 januari 2001 in Lucky & Co in Rijssen. Battle Lines is een bijzonder mooie soloplaat die laat horen dat John Wetton een begenadigd songschrijver is.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2720: John Wetton - Chasing The Dragon
John Wetton toert in 1994 de wereld over met een kleine begeleidingsband en zijn album Battle Lines op zak. Natuurlijk staat Japan op het programma - Asia is altijd enorm populair in Japan - en in Osaka en Tokyo staat de opnameapparatuur aan. Chasing The Dragon is het verslag van de tour. Op het programma natuurlijk materiaal van Battle Lines, maar Wetton ontkomt er niet aan spul te spelen van UK, Asia en King Crimson en voordat je het weet vormt het klassieke werk de hoofdmoot van de setlijst. Ik vind het niet erg. Fraaie uitvoeringen van Rendez-Vous 6:02, Book Of Saturday, het bijna akoestische Heat Of The Moment en het intro van Thirty Years. Wat ik wel erg vind, is dat Starless alleen het songgedeelte heeft en dat de mix van het album in mijn oren niet fijn is. De drums staan op superecho en veel te nadrukkelijk hard. Toch klaag ik niet. Ik koop Chasing The Dragon op 4 april 1997, na afloop van het concert dat John Wetton geeft in poptempel Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Het geeft een mooi overzicht van al het fraais dat Wetton tot dan toe heeft gedaan.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-04-2025 12:24:19 ]
John Wetton toert in 1994 de wereld over met een kleine begeleidingsband en zijn album Battle Lines op zak. Natuurlijk staat Japan op het programma - Asia is altijd enorm populair in Japan - en in Osaka en Tokyo staat de opnameapparatuur aan. Chasing The Dragon is het verslag van de tour. Op het programma natuurlijk materiaal van Battle Lines, maar Wetton ontkomt er niet aan spul te spelen van UK, Asia en King Crimson en voordat je het weet vormt het klassieke werk de hoofdmoot van de setlijst. Ik vind het niet erg. Fraaie uitvoeringen van Rendez-Vous 6:02, Book Of Saturday, het bijna akoestische Heat Of The Moment en het intro van Thirty Years. Wat ik wel erg vind, is dat Starless alleen het songgedeelte heeft en dat de mix van het album in mijn oren niet fijn is. De drums staan op superecho en veel te nadrukkelijk hard. Toch klaag ik niet. Ik koop Chasing The Dragon op 4 april 1997, na afloop van het concert dat John Wetton geeft in poptempel Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Het geeft een mooi overzicht van al het fraais dat Wetton tot dan toe heeft gedaan.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 22-04-2025 12:24:19 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Oei, plankje veertig gedraaid. Op naar plankje eenenveertig.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2721: John Wetton - Akustika - Live In Amerika
John Wetton toert in 1995 in z'n uppie de wereld over. In de Verenigde Staten doet hij een boel soloconcerten en deze cd, die uitkomt in 1996 en die ik koop op 27 juni van dat jaar, bevat een verslag ervan. Wetton speelt gitaar, piano en keyboard en hij zingt natuurlijk. Op het repertoire staan liederen van zijn twee solostudioplaten tot dan toe en verder ontkomt hij niet aan werk van King Crimson, UK en vooral ook Asia. Hij is fenomenaal bij stem en dat horen we gelijk al goed bij opener Voice Of America, een eerbetoon aan Brian Wilson, dat hij schreef voor de derde Asiaplaat. Andere hoogtepunten zijn Rendez-Vous 6:02 en zijn onbekende solostuk Christina. In deze akoestische setting blijft het werk van Wetton krachtig overeind en valt vooral op wat een uitmuntend songschrijver en performer hij is.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton toert in 1995 in z'n uppie de wereld over. In de Verenigde Staten doet hij een boel soloconcerten en deze cd, die uitkomt in 1996 en die ik koop op 27 juni van dat jaar, bevat een verslag ervan. Wetton speelt gitaar, piano en keyboard en hij zingt natuurlijk. Op het repertoire staan liederen van zijn twee solostudioplaten tot dan toe en verder ontkomt hij niet aan werk van King Crimson, UK en vooral ook Asia. Hij is fenomenaal bij stem en dat horen we gelijk al goed bij opener Voice Of America, een eerbetoon aan Brian Wilson, dat hij schreef voor de derde Asiaplaat. Andere hoogtepunten zijn Rendez-Vous 6:02 en zijn onbekende solostuk Christina. In deze akoestische setting blijft het werk van Wetton krachtig overeind en valt vooral op wat een uitmuntend songschrijver en performer hij is.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2722: John Wetton - Chasing The Deer
John Wetton keert in 1993 terug naar Groot-Brittannië, nadat hij een paar jaar in Amerika heeft gewoond. Hij heeft de opnamen van zijn soloplaat Battle Lines achter de rug en die laat hij horen aan zijn vriend Bob Caruthers. Die is op dat moment bezig met het maken van een film; hij is razend enthousiast over Wettons titelsong Battle Lines en vraagt hem of hij de soundtrack van de film wil doen. Wetton hoeft niet lang na te denken en gaat aan de slag. Vreemd: overal lees ik dat dit mini-album is verschenen in 1998, maar ik kocht het toch echt op 18 april 1997. De soundtrack begint met een 'movie version' van Battle Lines, die nauwelijks afwijkt van de versie op het gelijknamige album. Melodieën eruit komen ook weer terug in de vier daarop volgende orkestrale en bijna atmosferische stukjes. Het plaatje sluit af met een akoestische versie van Battle Lines. Beetje kort plaatje, dus. Maar mooi.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton keert in 1993 terug naar Groot-Brittannië, nadat hij een paar jaar in Amerika heeft gewoond. Hij heeft de opnamen van zijn soloplaat Battle Lines achter de rug en die laat hij horen aan zijn vriend Bob Caruthers. Die is op dat moment bezig met het maken van een film; hij is razend enthousiast over Wettons titelsong Battle Lines en vraagt hem of hij de soundtrack van de film wil doen. Wetton hoeft niet lang na te denken en gaat aan de slag. Vreemd: overal lees ik dat dit mini-album is verschenen in 1998, maar ik kocht het toch echt op 18 april 1997. De soundtrack begint met een 'movie version' van Battle Lines, die nauwelijks afwijkt van de versie op het gelijknamige album. Melodieën eruit komen ook weer terug in de vier daarop volgende orkestrale en bijna atmosferische stukjes. Het plaatje sluit af met een akoestische versie van Battle Lines. Beetje kort plaatje, dus. Maar mooi.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 2723: John Wetton - Arkangel
John Wetton toont andermaal dat hij mooie songs kan schrijven, spelen en zingen. Weer vreemd: volgens allerlei bronnen komt dit studioalbum uit 1998 en ook op de cover staat dat jaar vermeld, maar ik kocht het toch echt op 18 april 1997 (samen met de voorganger). Discogs dateert het ook in 1998, maar bij mijn versie staat wel bij de nootjes 'Originally released in 1997'. Helder. Het album begint en eindigt stemmig met een fraai instrumentaaltje. Daartussen klinken dan tien pakkende songs. Opener The Last Thing On My Mind is wat dat betreft een mooi voorbeeld. Helemaal mooi wordt het op het titelnummer: dit ietwat onheilspellende stuk is mede gecomponeerd door meneer Robert Fripp, die ook de gitaar hanteert. Wetton weet zich sowieso omringd door groten: John Young, Steve Hackett, bijvoorbeeld. Na de twaalf stukken volgen op de Europese versie die ik heb nog twee bonusliedjes: Magazines, een demo die Wetton in 1994 opnam met Richard Palmer-James en een live-uitvoering van Woman (afkomstig van zijn solodebuut) opgenomen in 1997 ergens in Zuid-Amerika. Bijzonder fraai album, dit.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton toont andermaal dat hij mooie songs kan schrijven, spelen en zingen. Weer vreemd: volgens allerlei bronnen komt dit studioalbum uit 1998 en ook op de cover staat dat jaar vermeld, maar ik kocht het toch echt op 18 april 1997 (samen met de voorganger). Discogs dateert het ook in 1998, maar bij mijn versie staat wel bij de nootjes 'Originally released in 1997'. Helder. Het album begint en eindigt stemmig met een fraai instrumentaaltje. Daartussen klinken dan tien pakkende songs. Opener The Last Thing On My Mind is wat dat betreft een mooi voorbeeld. Helemaal mooi wordt het op het titelnummer: dit ietwat onheilspellende stuk is mede gecomponeerd door meneer Robert Fripp, die ook de gitaar hanteert. Wetton weet zich sowieso omringd door groten: John Young, Steve Hackett, bijvoorbeeld. Na de twaalf stukken volgen op de Europese versie die ik heb nog twee bonusliedjes: Magazines, een demo die Wetton in 1994 opnam met Richard Palmer-James en een live-uitvoering van Woman (afkomstig van zijn solodebuut) opgenomen in 1997 ergens in Zuid-Amerika. Bijzonder fraai album, dit.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2724: John Wetton & Richard Palmer-James - Monkey Business 1972-1997
John Wetton leert Richard Palmer-James kennen in 1972. Palmer-James is een multi-instrumentalist en song(tekst)schrijver die in 1970 in de allereerste editie van Supertramp werkt, maar al snel het vele touren beu is. Hij concentreert zich daarna op schrijven en productiewerk. In 1972 raakt hij in contact met Wetton, die hem vraagt om te helpen met teksten voor songs die hij aan het maken is voor de band waar Wetton dan in speelt: King Crimson. Na het korte avontuur in Crimson blijven de twee in contact en Palmer-James zal Wetton nog met enige regelmaat teksten en demo's voorzien. In 1998 verzamelen de twee allerlei demo's, thuisopnamen, outtakes en livemateriaal voor dit hoogst amusante plaatje. Ik koop het op 28 december 1998. We mogen de ontwikkeling van vroege ideeën via demo's naar een uiteindelijke versie van enkele songs meemaken. Dat The Laughing Lake en Cologne niet echt heel sterke liederen zijn, maakt dan eigenlijk niet uit. Zeer interessant zijn enkele demo's voor stukken die Wetton in 1974 opnam voor een King Crimsonplaat die er nooit is gekomen en in 1976 voor de band die hij met Bill Bruford en Rick Wakeman wilde starten maar die er ook nooit is gekomen. Deze collectie eindigt met enkele studio-opnamen uit 1997 van bijvoorbeeld Starless en Doctor Diamond, beide ooit oorspronkelijk van/voor King Crimson. Mooi document en kijkje in de liedschrijverskeuken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton leert Richard Palmer-James kennen in 1972. Palmer-James is een multi-instrumentalist en song(tekst)schrijver die in 1970 in de allereerste editie van Supertramp werkt, maar al snel het vele touren beu is. Hij concentreert zich daarna op schrijven en productiewerk. In 1972 raakt hij in contact met Wetton, die hem vraagt om te helpen met teksten voor songs die hij aan het maken is voor de band waar Wetton dan in speelt: King Crimson. Na het korte avontuur in Crimson blijven de twee in contact en Palmer-James zal Wetton nog met enige regelmaat teksten en demo's voorzien. In 1998 verzamelen de twee allerlei demo's, thuisopnamen, outtakes en livemateriaal voor dit hoogst amusante plaatje. Ik koop het op 28 december 1998. We mogen de ontwikkeling van vroege ideeën via demo's naar een uiteindelijke versie van enkele songs meemaken. Dat The Laughing Lake en Cologne niet echt heel sterke liederen zijn, maakt dan eigenlijk niet uit. Zeer interessant zijn enkele demo's voor stukken die Wetton in 1974 opnam voor een King Crimsonplaat die er nooit is gekomen en in 1976 voor de band die hij met Bill Bruford en Rick Wakeman wilde starten maar die er ook nooit is gekomen. Deze collectie eindigt met enkele studio-opnamen uit 1997 van bijvoorbeeld Starless en Doctor Diamond, beide ooit oorspronkelijk van/voor King Crimson. Mooi document en kijkje in de liedschrijverskeuken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2725: John Wetton - Live In Tokyo 1997
John Wetton staat op 5 oktober 1997 in Tokyo. Niet alleen, maar samen met een band bestaande uit Thomas Lang (d), Dave Kilminster (g) en John Young (k). Er loopt opnameapparatuur mee en in 1998 verschijnt deze dubbelcd. Het is een enkele schijf, maar is geleverd met een bonuscd met daarop nog weer vier liedjes; hoogst irritant dat niet gewoon het hele concert van voor naar achter op twee cd's staat. De geluidskwaliteit is ook niet optimaal. Het is niet slecht, maar de mix deugt niet. Soms horen we de toetsen niet, dan weer schrik je je een aap als ze inzetten. De setlijst is geen verrassing: wat van zijn soloplaten, wat King Crimson, een heul klein beetje UK en vooral veel Asia. Toch koop ik de dubbelcd op 8 maart 1999 en het is een aardig hebbedingetje.
Niks van te vinden op YT, dus dan maar iets van Osaka 1997 (zelfde tour, kort ervoor of erna)
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton staat op 5 oktober 1997 in Tokyo. Niet alleen, maar samen met een band bestaande uit Thomas Lang (d), Dave Kilminster (g) en John Young (k). Er loopt opnameapparatuur mee en in 1998 verschijnt deze dubbelcd. Het is een enkele schijf, maar is geleverd met een bonuscd met daarop nog weer vier liedjes; hoogst irritant dat niet gewoon het hele concert van voor naar achter op twee cd's staat. De geluidskwaliteit is ook niet optimaal. Het is niet slecht, maar de mix deugt niet. Soms horen we de toetsen niet, dan weer schrik je je een aap als ze inzetten. De setlijst is geen verrassing: wat van zijn soloplaten, wat King Crimson, een heul klein beetje UK en vooral veel Asia. Toch koop ik de dubbelcd op 8 maart 1999 en het is een aardig hebbedingetje.
Niks van te vinden op YT, dus dan maar iets van Osaka 1997 (zelfde tour, kort ervoor of erna)
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2726: John Wetton - Nomansland - Live In Poland May 1998
John Wetton toert actief de gehele wereld over eind jaren negentig. In mei 1998 is hij in Polen en ook daarvan verschijnt een liveplaat (in 1999). Ik koop die als hij uitkomt, op 20 juni 1999. In de band drummer Steve Christey, gitarist Dave Kilminster en toetsenist Martin Orford. Wetton zelf speelt bas en akoestische gitaar en hij zingt. Hij zingt fenomenaal op dit album. De band klinkt ge-olied en uitermate krachtig. Op de setlijst de gebruikelijke stukken, dit keer wat meer van zijn laatste studioplaat Arkangel. Daarnaast een paar instrumentaaltjes, waarin de bandleden op de voorgrond treden. Wat mij betreft zijn de hoogtepunten een bijzonder sterke uitvoering van twee stukken, oorspronkelijk van King Crimson: Easy Money en een complete Starless. Dit keer een liveplaat die echt iets toevoegt.
Zo goed als niets van dit album te vinden op YT, behalve:
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton toert actief de gehele wereld over eind jaren negentig. In mei 1998 is hij in Polen en ook daarvan verschijnt een liveplaat (in 1999). Ik koop die als hij uitkomt, op 20 juni 1999. In de band drummer Steve Christey, gitarist Dave Kilminster en toetsenist Martin Orford. Wetton zelf speelt bas en akoestische gitaar en hij zingt. Hij zingt fenomenaal op dit album. De band klinkt ge-olied en uitermate krachtig. Op de setlijst de gebruikelijke stukken, dit keer wat meer van zijn laatste studioplaat Arkangel. Daarnaast een paar instrumentaaltjes, waarin de bandleden op de voorgrond treden. Wat mij betreft zijn de hoogtepunten een bijzonder sterke uitvoering van twee stukken, oorspronkelijk van King Crimson: Easy Money en een complete Starless. Dit keer een liveplaat die echt iets toevoegt.
Zo goed als niets van dit album te vinden op YT, behalve:
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2727: John Wetton - Sinister
John Wetton blijft songs schrijven, in zijn uppie of samen met anderen. In 2001 komt hij met Sinister, wederom een verzameling pakkende liederen, die hij schreef samen met Jim Vallance, Richard Wagner, John Young, David Cassady, Robert Fripp en enkele anderen. Het stuk met Fripp heet E-SCAPE en is een instrumentaal en ambient werk, zeer fraai. De overige songs brul je snel mee. Voor de instrumentatie komen allerlei bevriende muzikanten opdraven. Van Martin Orford tot John Young, van John Mitchell tot Greg Bisonette en van Dick Wagner tot Ian McDonald. Niet de minsten, dus. De plaat verschijnt her en der ook onder een andere naam: Welcome To Heaven. Wanneer ik dit album koop weet ik niet meer precies; ik heb verzuimd de aankoopdatum te noteren. Maar in het hoesje zit een (vergeeld en bijna onleesbaar) kaartje van het concert van John Wetton op 17 januari 2001 in Lucky & Co in Rijssen waar ik bij was, dus dat kan bijna niet missen: daar moet ik het hebben aangeschaft. Leuke plaat weer!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 01-05-2025 07:56:05 ]
John Wetton blijft songs schrijven, in zijn uppie of samen met anderen. In 2001 komt hij met Sinister, wederom een verzameling pakkende liederen, die hij schreef samen met Jim Vallance, Richard Wagner, John Young, David Cassady, Robert Fripp en enkele anderen. Het stuk met Fripp heet E-SCAPE en is een instrumentaal en ambient werk, zeer fraai. De overige songs brul je snel mee. Voor de instrumentatie komen allerlei bevriende muzikanten opdraven. Van Martin Orford tot John Young, van John Mitchell tot Greg Bisonette en van Dick Wagner tot Ian McDonald. Niet de minsten, dus. De plaat verschijnt her en der ook onder een andere naam: Welcome To Heaven. Wanneer ik dit album koop weet ik niet meer precies; ik heb verzuimd de aankoopdatum te noteren. Maar in het hoesje zit een (vergeeld en bijna onleesbaar) kaartje van het concert van John Wetton op 17 januari 2001 in Lucky & Co in Rijssen waar ik bij was, dus dat kan bijna niet missen: daar moet ik het hebben aangeschaft. Leuke plaat weer!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 01-05-2025 07:56:05 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2728: John Wetton & Geoffrey Downes - John Wetton/Geoffrey Downes
John Wetton heeft met weinig muzikanten zo'n sterke schrijfband als met Geoffrey Downes. De twee zijn vanaf 1981 aan het samenwerken in Asia; de meeste stukken van die groep zijn gecomponeerd door Wetton en Downes. Sinds die tijd schrijven ze intensief samen, ook als de band verandert van samenstelling en ze niet meer samen spelen. Als ze elkaar ontmoeten, ontaarden gezellige avonden al snel in sessies waarin ze nieuwe liederen maken en daar demo's van opnemen. In 2001 selecteert Geoffrey Downes een aantal van die opnamen en zet ze op een cd. Die cd koop ik op 27 november 2006. Twaalf stukken hebben zij gezamenlijk geschreven en opgenomen; daarnaast is er van ieder een solostukje te horen. De twee hebben alle instrumenten ingespeeld: Wetton de bassen en gitaren en Downes verzorgt de toetsen en de programmering van de drums. Op een paar stukken horen we gastmuzikanten. Kari-Ann kent een volledige bandbezetting (met Francis Dunnery op gitaar) en We Move As One is geproduceerd door Eric Stewart (van 10cc) en ingezongen door niemand minder dan Agneta Fältskog, die er een solohit mee zal gaan scoren. De geluidskwaliteit is over de gehele linie van de cd uitstekend en het is mooi om de oorsprong te horen van sommige stukken die, al dan niet in zijn geheel, later op een Asia-, Wetton solo- of Iconplaat terecht zijn komen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton heeft met weinig muzikanten zo'n sterke schrijfband als met Geoffrey Downes. De twee zijn vanaf 1981 aan het samenwerken in Asia; de meeste stukken van die groep zijn gecomponeerd door Wetton en Downes. Sinds die tijd schrijven ze intensief samen, ook als de band verandert van samenstelling en ze niet meer samen spelen. Als ze elkaar ontmoeten, ontaarden gezellige avonden al snel in sessies waarin ze nieuwe liederen maken en daar demo's van opnemen. In 2001 selecteert Geoffrey Downes een aantal van die opnamen en zet ze op een cd. Die cd koop ik op 27 november 2006. Twaalf stukken hebben zij gezamenlijk geschreven en opgenomen; daarnaast is er van ieder een solostukje te horen. De twee hebben alle instrumenten ingespeeld: Wetton de bassen en gitaren en Downes verzorgt de toetsen en de programmering van de drums. Op een paar stukken horen we gastmuzikanten. Kari-Ann kent een volledige bandbezetting (met Francis Dunnery op gitaar) en We Move As One is geproduceerd door Eric Stewart (van 10cc) en ingezongen door niemand minder dan Agneta Fältskog, die er een solohit mee zal gaan scoren. De geluidskwaliteit is over de gehele linie van de cd uitstekend en het is mooi om de oorsprong te horen van sommige stukken die, al dan niet in zijn geheel, later op een Asia-, Wetton solo- of Iconplaat terecht zijn komen.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2729: John Wetton - Amada
John Wetton doet in 2003 een semi-akoestische tour. Met toetsenist/fluitist Martin Orford en gitarist John Mitchell staat hij in april 2003 in Polen; de meeste opnamen van deze cd komen daar vandaan, een paar stukjes zijn opgenomen in Zuid-Amerika. Op de korte cd (krap zesendertig minuten) staan elf stukjes. De eerste twee zijn instrumentale introducties en daarna volgt het bekende materiaal: twee King Crimson stukjes, twee Asia en de rest is eerder te beluisteren op de soloplaten. Amata verschijnt in 2004 en ik koop 'm op 21 april 2005. Mooi album, dat interessant is vanwege de intiemere akoestische setting.
Bijna niks van dit album te vinden op YT, behalve:
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton doet in 2003 een semi-akoestische tour. Met toetsenist/fluitist Martin Orford en gitarist John Mitchell staat hij in april 2003 in Polen; de meeste opnamen van deze cd komen daar vandaan, een paar stukjes zijn opgenomen in Zuid-Amerika. Op de korte cd (krap zesendertig minuten) staan elf stukjes. De eerste twee zijn instrumentale introducties en daarna volgt het bekende materiaal: twee King Crimson stukjes, twee Asia en de rest is eerder te beluisteren op de soloplaten. Amata verschijnt in 2004 en ik koop 'm op 21 april 2005. Mooi album, dat interessant is vanwege de intiemere akoestische setting.
Bijna niks van dit album te vinden op YT, behalve:
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2730: John Wetton & Geoffrey Downes - Icon
John Wetton en Geoffrey Downes vinden in 2004 opnieuw de samenwerking. Hun relatie is in de twintig jaren ervoor niet altijd even stabiel geweest; soms botsen de karakters en meneer Wetton is vaak onder invloed van allerlei goederen die niet heel goed voor zijn gezondheid zijn. In 2004 is Wetton schoon en Downes klaar voor een nieuw project. De twee gaan weer songs schrijven en hoe voorspoedig dat gaat is te horen op dit album Icon. Zeer pakkend materiaal weer, smaakvol gearrangeerd en met een productie die er mag zijn. Na een kort instrumentaal introductiemuziekje volgen tien lekker in het gehoor liggende meebrulliedjes. Downes speelt de toetsen en Wetton bast en zingt. Daarnaast horen we drummer Steve Christley, gitarist John Mitchell en cellist Hugh McDowell (oud-ELO) en er zijn gastrollen voor Ian McDonald (op fluit) en zangeres Annie Haslam (van Renaissance, ja!). Hoogtepunten te over op dit album, maar als ik er eentje moet noemen is het afsluiter In The End. Ik koop Icon bij het verschijnen op 2 juni 2005 en mag hem nog graag eens beluisteren. Fraai werk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton en Geoffrey Downes vinden in 2004 opnieuw de samenwerking. Hun relatie is in de twintig jaren ervoor niet altijd even stabiel geweest; soms botsen de karakters en meneer Wetton is vaak onder invloed van allerlei goederen die niet heel goed voor zijn gezondheid zijn. In 2004 is Wetton schoon en Downes klaar voor een nieuw project. De twee gaan weer songs schrijven en hoe voorspoedig dat gaat is te horen op dit album Icon. Zeer pakkend materiaal weer, smaakvol gearrangeerd en met een productie die er mag zijn. Na een kort instrumentaal introductiemuziekje volgen tien lekker in het gehoor liggende meebrulliedjes. Downes speelt de toetsen en Wetton bast en zingt. Daarnaast horen we drummer Steve Christley, gitarist John Mitchell en cellist Hugh McDowell (oud-ELO) en er zijn gastrollen voor Ian McDonald (op fluit) en zangeres Annie Haslam (van Renaissance, ja!). Hoogtepunten te over op dit album, maar als ik er eentje moet noemen is het afsluiter In The End. Ik koop Icon bij het verschijnen op 2 juni 2005 en mag hem nog graag eens beluisteren. Fraai werk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2731: John Wetton & Geoffrey Downes - Heat Of The Moment - 05
John Wetton en Geoffrey Downes hebben er zin in. Hun nieuwe songs op het Icon-album hebben veel weg van die van Asia en daarom voelt het niet vreemd om ook een nieuwe versie op te nemen van de grote hit Heat Of The Moment uit 1982. Die verschijnt, samen met een heropname van The Smile Has Left Your Eyes (een lied van de tweede Asiaplaat uit 1983, een nieuw nummer There In Your Bed en remixen van twee stukken van Icon (Let Me Go en In The End), later in 2005. Ik koop de EP op 3 oktober 2005. De nieuwe versies voegen weinig toe aan de originelen, de remixen ook niet. Dus dan dat ene nieuwe liedje: aardig, aardig. Aardige aanvulling, dus.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton en Geoffrey Downes hebben er zin in. Hun nieuwe songs op het Icon-album hebben veel weg van die van Asia en daarom voelt het niet vreemd om ook een nieuwe versie op te nemen van de grote hit Heat Of The Moment uit 1982. Die verschijnt, samen met een heropname van The Smile Has Left Your Eyes (een lied van de tweede Asiaplaat uit 1983, een nieuw nummer There In Your Bed en remixen van twee stukken van Icon (Let Me Go en In The End), later in 2005. Ik koop de EP op 3 oktober 2005. De nieuwe versies voegen weinig toe aan de originelen, de remixen ook niet. Dus dan dat ene nieuwe liedje: aardig, aardig. Aardige aanvulling, dus.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd273: John Wetton & Geoffrey Downes - Acoustic TV Broadcast
John Wetton en Geoffrey Downes zijn op de Britse televisie te zien in een akoestische setting. In een klein uurtje tijd speelt het duo samen met cellist Hugh McDowell stukken van de Icon-plaat en vooral heel veel oud Asiawerk. Ik koop de cd bij het verschijnen op 1 mei 2006. Er is ook een dvd van en die koop ik ook. Duidelijk is dat er achteraf nogal aan het geluid is gesleuteld. Zo klinken er allerlei koortjes en horen we ook de stem van Annie Haslam die niet in beeld zijn. Voor een luisterbeurt maakt het niet zo veel uit; de songs zijn goed, het spel is prima en de stem van Wetton klinkt warm. Weinig nieuws onder de zon, dat ook.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 06-05-2025 08:02:22 ]
John Wetton en Geoffrey Downes zijn op de Britse televisie te zien in een akoestische setting. In een klein uurtje tijd speelt het duo samen met cellist Hugh McDowell stukken van de Icon-plaat en vooral heel veel oud Asiawerk. Ik koop de cd bij het verschijnen op 1 mei 2006. Er is ook een dvd van en die koop ik ook. Duidelijk is dat er achteraf nogal aan het geluid is gesleuteld. Zo klinken er allerlei koortjes en horen we ook de stem van Annie Haslam die niet in beeld zijn. Voor een luisterbeurt maakt het niet zo veel uit; de songs zijn goed, het spel is prima en de stem van Wetton klinkt warm. Weinig nieuws onder de zon, dat ook.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 06-05-2025 08:02:22 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2733: John Wetton & Geoffrey Downes - Icon Live - Never In A Million Years
John Wetton en Geoffrey Downes gaan in 2005 en 2006 met hun Icon-project op tournee en daar verschijnt dit album van als een soort verslag. De heren schrijven dat ze nieuwe energie hebben om samen songs te maken en dat het voelt als toen ze begin jaren tachtig in Asia werkten, maar dat dit toch echt anders is. Vandaar dat ze hun groep Icon noemen. Toch bestaat de setlijst voor meer dan de helft uit klassieke Asiastukken. Die hebben we vaker gehoord. Toch koop ik de cd op 13 november 2006. Het geluid is oké, Wetton zingt er soms net naast, de twee begeleiders (drummer Steve Christey en gitarist John Mitchell) zorgen voor de goede rockvulling, de songs zijn afkomstig van allerlei concerten tijdens de tournee en uiteindelijk is dit geen essentieel album, maar wel een aardige aanvulling. De enige grote verrassing is de aanwezigheid van We Move As One, dat het duo in 2001 schreef voor Agneta Fältskog die ermee een grote hit had (in Zweden).
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton en Geoffrey Downes gaan in 2005 en 2006 met hun Icon-project op tournee en daar verschijnt dit album van als een soort verslag. De heren schrijven dat ze nieuwe energie hebben om samen songs te maken en dat het voelt als toen ze begin jaren tachtig in Asia werkten, maar dat dit toch echt anders is. Vandaar dat ze hun groep Icon noemen. Toch bestaat de setlijst voor meer dan de helft uit klassieke Asiastukken. Die hebben we vaker gehoord. Toch koop ik de cd op 13 november 2006. Het geluid is oké, Wetton zingt er soms net naast, de twee begeleiders (drummer Steve Christey en gitarist John Mitchell) zorgen voor de goede rockvulling, de songs zijn afkomstig van allerlei concerten tijdens de tournee en uiteindelijk is dit geen essentieel album, maar wel een aardige aanvulling. De enige grote verrassing is de aanwezigheid van We Move As One, dat het duo in 2001 schreef voor Agneta Fältskog die ermee een grote hit had (in Zweden).
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2734: John Wetton & Geoffrey Downes - Icon II: Rubicon
John Wetton en Geoffrey Downes zijn er in 2006 maar druk mee. Naast een toer en een liveplaat weten ze ook nog eens in de studio tien nieuwe pakkende songs op te nemen. Drummer Steve Christey, gitarist John Mitchell en cellist Hugh McDowell zijn er weer om de zanger/bassist en de toetsenist bij te staan. Daarnaast zijn er gastoptredens. Zo horen we onze eigen Anneke van Giersbergen zingen in het prachtige To Catch A Thief en in Tears Of Joy, plus er is de op dat moment vijftien jaar jonge violiste Katie Jacoby in voornoemde Tears Of Joy en Shannon. Finger On The Trigger zal later in 2010 terugkeren als opener op Omega, de tweede plaat van reünie-Asia in de oorspronkelijke bezetting. Het nummer The Glory Of Winning was in een demoachtige vorm al eerder te horen op Monkey Business; Wetton maakte de muziek en jeugdvriend Richard Palmer-James verzorgde de tekst. Rob Aubrey verzorgde de opnametechniek van dit album dat ik koop bij het verschijnen op 20 november 2006. Er hangt een of andere vage thematiek over het album, maar wat mij betreft is het gewoon een van de sterkste werken van Wetton en Downes.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton en Geoffrey Downes zijn er in 2006 maar druk mee. Naast een toer en een liveplaat weten ze ook nog eens in de studio tien nieuwe pakkende songs op te nemen. Drummer Steve Christey, gitarist John Mitchell en cellist Hugh McDowell zijn er weer om de zanger/bassist en de toetsenist bij te staan. Daarnaast zijn er gastoptredens. Zo horen we onze eigen Anneke van Giersbergen zingen in het prachtige To Catch A Thief en in Tears Of Joy, plus er is de op dat moment vijftien jaar jonge violiste Katie Jacoby in voornoemde Tears Of Joy en Shannon. Finger On The Trigger zal later in 2010 terugkeren als opener op Omega, de tweede plaat van reünie-Asia in de oorspronkelijke bezetting. Het nummer The Glory Of Winning was in een demoachtige vorm al eerder te horen op Monkey Business; Wetton maakte de muziek en jeugdvriend Richard Palmer-James verzorgde de tekst. Rob Aubrey verzorgde de opnametechniek van dit album dat ik koop bij het verschijnen op 20 november 2006. Er hangt een of andere vage thematiek over het album, maar wat mij betreft is het gewoon een van de sterkste werken van Wetton en Downes.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2735: John Wetton - Raised In Captivity
John Wetton verrast in 2011 met een nieuw soloalbum. Geoffrey Downes is op dat moment weer voltijds lid van Yes, dus ik vermoed dat die niet in de gelegenheid was om bij te dragen aan nieuw Icon-werk. Wel verwijst hij Wetton naar meneer Billy Sherwood, eerder ook nauw betrokken geweest bij Yes en een uitstekende aanjager en producer. Het merendeel van de stukken op Raised In Captivity is geschreven door Wetton en Sherwood en laatstgenoemde drukt met zijn herkenbare productie nogal een stempel op de plaat. Het klinkt vol en gelikt en eigenlijk niet zo des Wettons. Sherwood heeft ook een enorm netwerk en weet aardig wat lui te strikken voor een kleine bijdrage aan de plaat: Steve Morse, Steve Hackett, Alex Machacek, Tony Kaye, Eddie Jobson, Mick Box en ja ook Geoffrey Downes spelen ieder een solo. Het titelnummer is medegecomponeerd door Robert Fripp en Richard Palmer-James heeft tekst aangeleverd voor The Devil And The Opera House. Afsluiter Mighty Rivers is de cover, geschreven door onder andere Anneke van Giersbergen en hoor ik daar ook haar stem? Dat staat niet op de hoes vermeld. Alles bij elkaar is Raised In Captivity een bijzonder onderhoudende plaat (die ik bij het verschijnen koop op 5 juli 2011) vol sterke, pakkende en overgeproduceerde songs.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
John Wetton verrast in 2011 met een nieuw soloalbum. Geoffrey Downes is op dat moment weer voltijds lid van Yes, dus ik vermoed dat die niet in de gelegenheid was om bij te dragen aan nieuw Icon-werk. Wel verwijst hij Wetton naar meneer Billy Sherwood, eerder ook nauw betrokken geweest bij Yes en een uitstekende aanjager en producer. Het merendeel van de stukken op Raised In Captivity is geschreven door Wetton en Sherwood en laatstgenoemde drukt met zijn herkenbare productie nogal een stempel op de plaat. Het klinkt vol en gelikt en eigenlijk niet zo des Wettons. Sherwood heeft ook een enorm netwerk en weet aardig wat lui te strikken voor een kleine bijdrage aan de plaat: Steve Morse, Steve Hackett, Alex Machacek, Tony Kaye, Eddie Jobson, Mick Box en ja ook Geoffrey Downes spelen ieder een solo. Het titelnummer is medegecomponeerd door Robert Fripp en Richard Palmer-James heeft tekst aangeleverd voor The Devil And The Opera House. Afsluiter Mighty Rivers is de cover, geschreven door onder andere Anneke van Giersbergen en hoor ik daar ook haar stem? Dat staat niet op de hoes vermeld. Alles bij elkaar is Raised In Captivity een bijzonder onderhoudende plaat (die ik bij het verschijnen koop op 5 juli 2011) vol sterke, pakkende en overgeproduceerde songs.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2736: John Wetton & Geoffrey Downes - Icon: Heat Of The Rising Sun
John Wetton en Geoffrey Downes spelen begin februari 2009 met hun Icon-band in Japan. In die band zitten dan ook drummer Pete Riley en gitarist Dave Kilminster. Tijdens drie avonden (in Fukoaka, Osaka en Tokyo) is er ook opnameapparatuur en in 2012 verschijnt deze dubbelcd met opnamen van die drie avonden. Ik koop die cd op 17 juli 2012, vlak na het verschijnen ervan. Ik heb hem een of twee keer gedraaid, daarna is hij de kast in gegaan en nu haal ik hem er dan weer uit. Ik weet weer waarom ik hem nooit in de speler stop. Aan de setlijst ligt het niet. Naast de bekende Icon-deunen klinkt ook werk van King Crimson, UK, The Buggles, Yes en Asia en een enkel solowerk van Wetton. Dat levert een afwisselende set op, zeker ook omdat sommige stukken in een semi-akoestische setting zijn. Kilminster komt ook nog even in de spotlichten met zijn sololied Angel (dat op de hoes ook een keer Sleep Angel heet en geschreven zou zijn door Wetton en Downes). Het geluid valt vies tegen: de mix is rommelig en zeer uit balans. Bovendien is Wetton niet fijn bij stem en meer dan eens zit hij er behoorlijk naast. Kortom: dit is een prutproduct dat nooit zo uitgebracht had mogen worden; ik kan me ook niet voorstellen dat de bandleden hier tevreden over zijn. Het album is uitgebracht door een wat onbekend platenmaatschappijtje; ik vraag me af of hier sprake is van een wat mistige deal. Mijden, dit album.
Gelukkig niets te vinden van dit livealbum op YT.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 10-05-2025 06:15:10 ]
John Wetton en Geoffrey Downes spelen begin februari 2009 met hun Icon-band in Japan. In die band zitten dan ook drummer Pete Riley en gitarist Dave Kilminster. Tijdens drie avonden (in Fukoaka, Osaka en Tokyo) is er ook opnameapparatuur en in 2012 verschijnt deze dubbelcd met opnamen van die drie avonden. Ik koop die cd op 17 juli 2012, vlak na het verschijnen ervan. Ik heb hem een of twee keer gedraaid, daarna is hij de kast in gegaan en nu haal ik hem er dan weer uit. Ik weet weer waarom ik hem nooit in de speler stop. Aan de setlijst ligt het niet. Naast de bekende Icon-deunen klinkt ook werk van King Crimson, UK, The Buggles, Yes en Asia en een enkel solowerk van Wetton. Dat levert een afwisselende set op, zeker ook omdat sommige stukken in een semi-akoestische setting zijn. Kilminster komt ook nog even in de spotlichten met zijn sololied Angel (dat op de hoes ook een keer Sleep Angel heet en geschreven zou zijn door Wetton en Downes). Het geluid valt vies tegen: de mix is rommelig en zeer uit balans. Bovendien is Wetton niet fijn bij stem en meer dan eens zit hij er behoorlijk naast. Kortom: dit is een prutproduct dat nooit zo uitgebracht had mogen worden; ik kan me ook niet voorstellen dat de bandleden hier tevreden over zijn. Het album is uitgebracht door een wat onbekend platenmaatschappijtje; ik vraag me af of hier sprake is van een wat mistige deal. Mijden, dit album.
Gelukkig niets te vinden van dit livealbum op YT.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 10-05-2025 06:15:10 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2737: Whale - Hobo Humpin Slobo Babe
Whale! Ergens begin 1994 zap ik in een bui van lichte verveling langs MTV en zie ik een clip. Ik rol van mijn stoel. Wat IS dit? Geen idee, maar het is buitengewoon gaaf! Een dag of wat later (17 februari 1994) ben ik in een plaatselijke platenwinkel en koop ik de cd single. Ik draai het lied helemaal grijs. Whale blijkt een Zweeds trio, bestaande uit zangeres Cia Berg en multi-instrumentalisten Henrik Schyffert en Gordon Cyrus. Dit is hun eerste werk waarmee ze naar buiten treden. Naast het fenomenale titelnummer staan er nog twee werkjes op: Lips en Eye 842; die zijn zeker niet zo aanstekelijk als dat titelnummer, want compleet de vaart eruit, maar zeer aardig. Dat clipje dat ik zie, staat voorgoed in mijn geheugen gegrift. Hobo Humpin Slobo Babe! Dat smaakt naar meer!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Whale! Ergens begin 1994 zap ik in een bui van lichte verveling langs MTV en zie ik een clip. Ik rol van mijn stoel. Wat IS dit? Geen idee, maar het is buitengewoon gaaf! Een dag of wat later (17 februari 1994) ben ik in een plaatselijke platenwinkel en koop ik de cd single. Ik draai het lied helemaal grijs. Whale blijkt een Zweeds trio, bestaande uit zangeres Cia Berg en multi-instrumentalisten Henrik Schyffert en Gordon Cyrus. Dit is hun eerste werk waarmee ze naar buiten treden. Naast het fenomenale titelnummer staan er nog twee werkjes op: Lips en Eye 842; die zijn zeker niet zo aanstekelijk als dat titelnummer, want compleet de vaart eruit, maar zeer aardig. Dat clipje dat ik zie, staat voorgoed in mijn geheugen gegrift. Hobo Humpin Slobo Babe! Dat smaakt naar meer!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Nummer en video blijven geweldig. Geloof niet dat ik ooit meer van ze gehoord heb.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
bazbo cd2738: Whale - Pay For Me
Whale! Na de superstamper Hobo Humpin Slobo Babe blijft het jammer genoeg lang stil rondom dit Zweedse trio. Pas begin 1995 verschijnt plots dit minialbum met vijf stukken, dat ik gelijk aanschaf (op 24 januari 1995). Opener en titelnummer Pay For Me is net zo'n fijne stamper, maar wel weer anders. Daarnaast ook wat minder sprekende stukken. Opvallend is Darling Nikki, een cover van het lied van Prince. Afsluiter Trying is een wat langer werk, maar intrigerend. Veelbelovende EP, die me doet verlangen naar een compleet album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Whale! Na de superstamper Hobo Humpin Slobo Babe blijft het jammer genoeg lang stil rondom dit Zweedse trio. Pas begin 1995 verschijnt plots dit minialbum met vijf stukken, dat ik gelijk aanschaf (op 24 januari 1995). Opener en titelnummer Pay For Me is net zo'n fijne stamper, maar wel weer anders. Daarnaast ook wat minder sprekende stukken. Opvallend is Darling Nikki, een cover van het lied van Prince. Afsluiter Trying is een wat langer werk, maar intrigerend. Veelbelovende EP, die me doet verlangen naar een compleet album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2739: Whale - We Care
Whale! Dat album verschijnt dan eind juni 1995 en ik koop het gelijk op 5 juli 1995. Het Zweedse trio krijgt volop ondersteuning van Tricky, die mede produceert, stukken schrijft en zingt en rapt. Dat maakt de plaat wel zo afwisselend. Zo opent het album met het wat vage en duistere Kickin', waarin Tricky een dikke vinger in de pap heeft. Er staan wel meer van die wat ongemakkelijke dingen op. Stampende meebrullers zijn er ook. Zo horen we Hobo Humpin Slobo Babe (in een iets andere versie/mix) en Pay For Me, maar Eurodog en I Miss Me stampen minstens zo lekker. I'm Cold is een lang traag werk met een fijn orgel erin en de plaat sluit af met het korte Born To Raise Hell. Maakt We Care mijn hoge verwachtingen waar? We zijn inmiddels dertig jaar verder en ik weet het nog altijd niet zeker. Lekker is het wel.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Whale! Dat album verschijnt dan eind juni 1995 en ik koop het gelijk op 5 juli 1995. Het Zweedse trio krijgt volop ondersteuning van Tricky, die mede produceert, stukken schrijft en zingt en rapt. Dat maakt de plaat wel zo afwisselend. Zo opent het album met het wat vage en duistere Kickin', waarin Tricky een dikke vinger in de pap heeft. Er staan wel meer van die wat ongemakkelijke dingen op. Stampende meebrullers zijn er ook. Zo horen we Hobo Humpin Slobo Babe (in een iets andere versie/mix) en Pay For Me, maar Eurodog en I Miss Me stampen minstens zo lekker. I'm Cold is een lang traag werk met een fijn orgel erin en de plaat sluit af met het korte Born To Raise Hell. Maakt We Care mijn hoge verwachtingen waar? We zijn inmiddels dertig jaar verder en ik weet het nog altijd niet zeker. Lekker is het wel.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2740: Whale - I'll Do Ya
Whale! I'll Do Ya is een volgende single die verschijnt en ik koop de cd single op 12 juli 1995. Naast een radio edit van het titelnummer vinden we twee stukken die niet op het album We Care staan. Tricky verleent zijn medewerking aan The Now Thing en het resultaat had zo op Maxinquay kunnen staan. Sexy M.M. is dan weer een opbeurender lied en de cd single sluit af met de albumversie van I'll Do Ya. Niet essentieel allemaal, toch leuk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Whale! I'll Do Ya is een volgende single die verschijnt en ik koop de cd single op 12 juli 1995. Naast een radio edit van het titelnummer vinden we twee stukken die niet op het album We Care staan. Tricky verleent zijn medewerking aan The Now Thing en het resultaat had zo op Maxinquay kunnen staan. Sexy M.M. is dan weer een opbeurender lied en de cd single sluit af met de albumversie van I'll Do Ya. Niet essentieel allemaal, toch leuk.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2741: Kenny Wheeler & John Taylor - Where Do We Go From Here?
Kenny Wheeler en John Taylor: hun namen kom ik voor het eerst tegen in 1986 op de hoes van de elpee Gone To Earth van David Sylvian. Wheeler speelt er flugelhorn en trompet; John Taylor doet wat pianopartijen. Vooral het geluid van Kenny Wheeler spreekt me aan: warm en vol emotie. Pas veel later kom ik erachter dat de twee nogal grote namen zijn in de wereld van de jazz. De Canadees Wheeler is al sinds eind jaren vijftig actief in de muziek en brengt in 1969 zijn eerste plaat uit onder zijn eigen naam. Vanaf 1975 is hij veel te horen op albums van het befaamde ECM-label. In de loop van die jaren komt hij in aanraking met John Taylor, een Brit die sinds eind jaren zestig te horen is op platen van tal van jazzmuzikanten. In 1977 formeren Wheeler en Taylor samen met zangeres Norma Winstone het trio Azimuth dat een aantal fraaie albums uitbrengt. Ook in andere samenstellingen spelen de twee in de jaren tachtig en negentig veel samen, maar pas in 2004 nemen zij dit duoalbum op. Ik koop dat twintig jaar later op 23 april 2024. Tien uiterst fraaie composities, voornamelijk van de hand van Wheeler, waarop de twee hun kunnen etaleren zonder dat het gefreak wordt. Prachtige melodieën, smaakvolle improvisaties, schitterende klanken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Kenny Wheeler en John Taylor: hun namen kom ik voor het eerst tegen in 1986 op de hoes van de elpee Gone To Earth van David Sylvian. Wheeler speelt er flugelhorn en trompet; John Taylor doet wat pianopartijen. Vooral het geluid van Kenny Wheeler spreekt me aan: warm en vol emotie. Pas veel later kom ik erachter dat de twee nogal grote namen zijn in de wereld van de jazz. De Canadees Wheeler is al sinds eind jaren vijftig actief in de muziek en brengt in 1969 zijn eerste plaat uit onder zijn eigen naam. Vanaf 1975 is hij veel te horen op albums van het befaamde ECM-label. In de loop van die jaren komt hij in aanraking met John Taylor, een Brit die sinds eind jaren zestig te horen is op platen van tal van jazzmuzikanten. In 1977 formeren Wheeler en Taylor samen met zangeres Norma Winstone het trio Azimuth dat een aantal fraaie albums uitbrengt. Ook in andere samenstellingen spelen de twee in de jaren tachtig en negentig veel samen, maar pas in 2004 nemen zij dit duoalbum op. Ik koop dat twintig jaar later op 23 april 2024. Tien uiterst fraaie composities, voornamelijk van de hand van Wheeler, waarop de twee hun kunnen etaleren zonder dat het gefreak wordt. Prachtige melodieën, smaakvolle improvisaties, schitterende klanken.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 2742: Kenny Wheeler & John Taylor - On The Way To Two
Kenny Wheeler en John Taylor spelen na 2004 nog veel samen, maar van een duoplaat komt het pas weer in 2015. Ik koop de cd bij het verschijnen op 9 november 2015. Ik ben overdonderd door de schoonheid ervan. Taylor legt subtiele pianotapijten neer, waarover Wheeler dan magische melodieën op flugelhorn of trompet speelt. Beide muzikanten krijgen gelegenheid om te improviseren en toch blijft er veel ruimte in de muziek. Toch hangt er ook een donkere schaduw over dit album. De voltooide plaat heeft even op de plank gelegen. Kort na de opnamen, op 18 september 2014, overlijdt Kenny Wheeler op vierentachtig jarige leeftijd. En of dat niet genoeg is: vlak vóór het verschijnen, op 17 juli 2015, overlijdt de dan tweeënzeventig jarige John Taylor. Dit album is dus een postuum afscheid van twee grootse muzikanten. The Road To Two is een hemels mooie plaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Kenny Wheeler en John Taylor spelen na 2004 nog veel samen, maar van een duoplaat komt het pas weer in 2015. Ik koop de cd bij het verschijnen op 9 november 2015. Ik ben overdonderd door de schoonheid ervan. Taylor legt subtiele pianotapijten neer, waarover Wheeler dan magische melodieën op flugelhorn of trompet speelt. Beide muzikanten krijgen gelegenheid om te improviseren en toch blijft er veel ruimte in de muziek. Toch hangt er ook een donkere schaduw over dit album. De voltooide plaat heeft even op de plank gelegen. Kort na de opnamen, op 18 september 2014, overlijdt Kenny Wheeler op vierentachtig jarige leeftijd. En of dat niet genoeg is: vlak vóór het verschijnen, op 17 juli 2015, overlijdt de dan tweeënzeventig jarige John Taylor. Dit album is dus een postuum afscheid van twee grootse muzikanten. The Road To Two is een hemels mooie plaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2743: Alan White - Ramshackled
Alan White speelt vanaf zijn zesde jaar piano, maar omdat hij het vooral op een percussieve manier benadert, schakelt hij op twaalfjarige leeftijd over op de drums. Hij speelt in allerlei schoolbandjes, wint een lokale drumprijs en gaat eind jaren zestig, als hij nog geen twintig is, spelen in The Alan Price Set. Tijdens een van de tours krijgt hij in 1969 de vraag van iemand of hij wil komen drummen in diens band tijdens een festival. De iemand blijkt John Lennon te zijn en korte tijd later speelt White voor 20.000 mensen in the Plastic Ono band. Hij draagt bij als sessiemuzikant op albums van Lennon, tot hij in 1972 wordt benaderd door de band Yes of hij diens drummer Bill Bruford kan vervangen. Vier dagen later speelt hij de complexe stukken tijdens een concert en sindsdien is hij lid van de groep. De band houdt in 1975 een pauze; niet qua touren, maar wel in de studio. Alle bandleden gaan een soloalbum maken en in 1976 verschijnt Ramshackled. White verrast vriend en vijand met een zeer gevarieerd album. Waar iedereen een drumfreakplaat verwacht, komt hij met acht songs in diverse stijlen. Pop, jazz, rock, funk, fusion, wereldmuziek en hier en daar wat prog. Hij huurt allerlei instrumentalisten in, waaronder arrangeur David Bedford. Yesvrienden Steve Howe en Jon Anderson spelen en zingen op één stukje mee. Veel fans vinden dit de minste soloplaat van de bandleden, vermoedelijk omdat White zo afwijkt van de gebaande paden in het progrockgenre. Toch heeft het allemaal een zekere charme; je hoort met hoe veel plezier hij deze plaat heeft gemaakt. Ik koop de elpee pas laat; ergens begin van deze eeuw weet ik een vinylversie te bemachtigen en een cd koop ik op 15 mei 2006 (!), vlak voor het concert dat Yes geeft in Tivoli Vredenburg. Na afloop mag ik de band ontmoeten en de dan al oude meneer White signeert mijn cd. Bij het invoeren van de cd op Discogs ontdek ik dat mijn versie niet bekend is; er staat geen enkele informatie op, geen platenmaatschappij, geen jaartal, geen catalogusnummer, niets. Ik vermoed dan ook dat het een cdr is, een kopie van een remaster uit 2006 en vind het vreemd dat zo'n grote band en naam dit soort naar onofficieel neigende producten in de merchandisekraam verkoopt. Maar de muziek blijft leuk. Geen spetterende toestanden, wel een zeer onderhoudende plaat.
Bekijk deze YouTube-video
(Leuke promo van Song Of Innocent met Alan White, Steve Howe & Jon Anderson):
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
En vooruit:
Alan White speelt vanaf zijn zesde jaar piano, maar omdat hij het vooral op een percussieve manier benadert, schakelt hij op twaalfjarige leeftijd over op de drums. Hij speelt in allerlei schoolbandjes, wint een lokale drumprijs en gaat eind jaren zestig, als hij nog geen twintig is, spelen in The Alan Price Set. Tijdens een van de tours krijgt hij in 1969 de vraag van iemand of hij wil komen drummen in diens band tijdens een festival. De iemand blijkt John Lennon te zijn en korte tijd later speelt White voor 20.000 mensen in the Plastic Ono band. Hij draagt bij als sessiemuzikant op albums van Lennon, tot hij in 1972 wordt benaderd door de band Yes of hij diens drummer Bill Bruford kan vervangen. Vier dagen later speelt hij de complexe stukken tijdens een concert en sindsdien is hij lid van de groep. De band houdt in 1975 een pauze; niet qua touren, maar wel in de studio. Alle bandleden gaan een soloalbum maken en in 1976 verschijnt Ramshackled. White verrast vriend en vijand met een zeer gevarieerd album. Waar iedereen een drumfreakplaat verwacht, komt hij met acht songs in diverse stijlen. Pop, jazz, rock, funk, fusion, wereldmuziek en hier en daar wat prog. Hij huurt allerlei instrumentalisten in, waaronder arrangeur David Bedford. Yesvrienden Steve Howe en Jon Anderson spelen en zingen op één stukje mee. Veel fans vinden dit de minste soloplaat van de bandleden, vermoedelijk omdat White zo afwijkt van de gebaande paden in het progrockgenre. Toch heeft het allemaal een zekere charme; je hoort met hoe veel plezier hij deze plaat heeft gemaakt. Ik koop de elpee pas laat; ergens begin van deze eeuw weet ik een vinylversie te bemachtigen en een cd koop ik op 15 mei 2006 (!), vlak voor het concert dat Yes geeft in Tivoli Vredenburg. Na afloop mag ik de band ontmoeten en de dan al oude meneer White signeert mijn cd. Bij het invoeren van de cd op Discogs ontdek ik dat mijn versie niet bekend is; er staat geen enkele informatie op, geen platenmaatschappij, geen jaartal, geen catalogusnummer, niets. Ik vermoed dan ook dat het een cdr is, een kopie van een remaster uit 2006 en vind het vreemd dat zo'n grote band en naam dit soort naar onofficieel neigende producten in de merchandisekraam verkoopt. Maar de muziek blijft leuk. Geen spetterende toestanden, wel een zeer onderhoudende plaat.
Bekijk deze YouTube-video
(Leuke promo van Song Of Innocent met Alan White, Steve Howe & Jon Anderson):
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
En vooruit:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Aaah leuk, bedankt voor Whale Bazbo , die band was ik glad vergeten
Zeker die nummers met Tricky, gaaf
, die band was ik glad vergetenZeker die nummers met Tricky, gaaf
bazbo cd2744: White - White
Alan White heeft vanaf zijn aantreden bij Yes voldoende te doen. In 2005 echter wordt het wat rustiger; zanger Jon Anderson kampt met ziekte en is voor langere tijd uitgeschakeld. White start een muzikaal project formeert een band om zich heen. Naast gitarist Karl Haug en bassist Steve Boyce neemt ook toetsenist Geoffrey Downes deel. Downes speelde in 1980/1981 in Yes. Nu maakt en produceert het vijftal nieuwe muziek: niet heel complexe progrock. De groep vernoemt zich naar de aanjager en dit zelfgetitelde album verschijnt in 2006. Ik ben benieuwd en koop het op 17 juni 2006. Het is allemaal geheel niet onaardig: toegankelijke prog, weinig instrumentaal spektakel en her en der een refrein dat we kunnen meebrullen. Misschien is het hoogtepunt van de plaat wel het hoesontwerp van Roger Dean. Geen hoogvlieger dus, wel vijftig aangename minuten.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Alan White heeft vanaf zijn aantreden bij Yes voldoende te doen. In 2005 echter wordt het wat rustiger; zanger Jon Anderson kampt met ziekte en is voor langere tijd uitgeschakeld. White start een muzikaal project formeert een band om zich heen. Naast gitarist Karl Haug en bassist Steve Boyce neemt ook toetsenist Geoffrey Downes deel. Downes speelde in 1980/1981 in Yes. Nu maakt en produceert het vijftal nieuwe muziek: niet heel complexe progrock. De groep vernoemt zich naar de aanjager en dit zelfgetitelde album verschijnt in 2006. Ik ben benieuwd en koop het op 17 juni 2006. Het is allemaal geheel niet onaardig: toegankelijke prog, weinig instrumentaal spektakel en her en der een refrein dat we kunnen meebrullen. Misschien is het hoogtepunt van de plaat wel het hoesontwerp van Roger Dean. Geen hoogvlieger dus, wel vijftig aangename minuten.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2745: White Noise - An Electric Storm
White Noise maakt dit album in 1969. David Vorhaus is een elektronisch muziekpionier die in 1968 in contact komt met mevrouw Delia Derbyshire die ook pielt met elektronica en dan veelal bij de BBC. Ze besluiten een project te starten en schrijven wat muziek samen. In de aanloop naar opnamen raken ook anderen betrokken. Begin 1969 smokkelt Derbyshire de groep de BBC-studio binnen en zo ontstaan stiekem gemaakte opnamen. Het eerste idee was om een single uit te brengen, maar de groep heeft zo veel ideeën dat ze besluit tot een complete elpee. Daar is net te weinig materiaal voor en dus volgt er een laatste sessie waarin de groep improviseert. Het resultaat is een angstaanjagend stuk dat zich kan meten met Pink Floyd's A Saucerful Of Secrets, maar dan anders.Tijd om te knippen en te plakken is er niet en dus stappen Vorhaus en Derbyshire naar de platenmaatschappij met dat wat ze dan hebben. Als het album uitkomt, verkoopt het nauwelijks. In de loop van de tientallen jaren echter ontdekken steeds meer mensen deze elpee en die groeit uit tot een ware cultplaat. Vorhaus maakt in de jaren zeventig nog een paar platen onder de naam White Noise, zij het zonder inbreng van Derbyshire. Ik hoor An Electric Storm voor het eerst in 1992, als een collega me een koffer elpees uitleent en ik val zo ongeveer van mijn stoel. De mix van bizarre en bevreemdende elektronica en mooie melodieën doet me verzuchten: Wat is dit en wat is het goed. In 2007 verschijnt een heel mooie remaster (op het Island label) en die koop ik op 6 september 2007. Inmiddels legendarisch album en terecht. Baanbrekend en nog altijd relevant.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
White Noise maakt dit album in 1969. David Vorhaus is een elektronisch muziekpionier die in 1968 in contact komt met mevrouw Delia Derbyshire die ook pielt met elektronica en dan veelal bij de BBC. Ze besluiten een project te starten en schrijven wat muziek samen. In de aanloop naar opnamen raken ook anderen betrokken. Begin 1969 smokkelt Derbyshire de groep de BBC-studio binnen en zo ontstaan stiekem gemaakte opnamen. Het eerste idee was om een single uit te brengen, maar de groep heeft zo veel ideeën dat ze besluit tot een complete elpee. Daar is net te weinig materiaal voor en dus volgt er een laatste sessie waarin de groep improviseert. Het resultaat is een angstaanjagend stuk dat zich kan meten met Pink Floyd's A Saucerful Of Secrets, maar dan anders.Tijd om te knippen en te plakken is er niet en dus stappen Vorhaus en Derbyshire naar de platenmaatschappij met dat wat ze dan hebben. Als het album uitkomt, verkoopt het nauwelijks. In de loop van de tientallen jaren echter ontdekken steeds meer mensen deze elpee en die groeit uit tot een ware cultplaat. Vorhaus maakt in de jaren zeventig nog een paar platen onder de naam White Noise, zij het zonder inbreng van Derbyshire. Ik hoor An Electric Storm voor het eerst in 1992, als een collega me een koffer elpees uitleent en ik val zo ongeveer van mijn stoel. De mix van bizarre en bevreemdende elektronica en mooie melodieën doet me verzuchten: Wat is dit en wat is het goed. In 2007 verschijnt een heel mooie remaster (op het Island label) en die koop ik op 6 september 2007. Inmiddels legendarisch album en terecht. Baanbrekend en nog altijd relevant.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
0926: Japan - European Son
Online vriend Chris uit Cardiff ruimt zijn schuur op en heeft wat singles voor me te geef. Op 10 januari 2025 ontvang ik een pakketje uit het VK met daarin vijf singles waarop David Sylvian de hoofdrol speel en zingt. Deze versie van European Son van Japan is afkomstig van het album Assemblage, een verzameling uit 1981, met daarop andere mixen en een enkele outtake. Deze remix uit 1982 van producer Steve Nye klinkt wat luider dan de oorspronkelijke singleversie. B-kantje Alien staat ook op het album Quiet Life uit 1979.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Online vriend Chris uit Cardiff ruimt zijn schuur op en heeft wat singles voor me te geef. Op 10 januari 2025 ontvang ik een pakketje uit het VK met daarin vijf singles waarop David Sylvian de hoofdrol speel en zingt. Deze versie van European Son van Japan is afkomstig van het album Assemblage, een verzameling uit 1981, met daarop andere mixen en een enkele outtake. Deze remix uit 1982 van producer Steve Nye klinkt wat luider dan de oorspronkelijke singleversie. B-kantje Alien staat ook op het album Quiet Life uit 1979.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
0927: Japan - Quiet Life
Quiet Life is al uit 1979 (van het gelijknamige album), maar de groep brengt een iets andere mix opnieuw uit in 1981. Deze versie staat op die verzamelaar Assemblage. De single is vooral interessant vanwege de B-zijde: het instrumentale A Foreign Place, dat Sylvian schreef samen met toetsenist Richard Barbieri. Dat nummer staat wel op de verzamelaar Excorcising Ghosts, dus voor mij is er niets nieuws onder de zon. Sinds 10 januari 2025 heb ik ook dit leuke hebbeding in huis.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Quiet Life is al uit 1979 (van het gelijknamige album), maar de groep brengt een iets andere mix opnieuw uit in 1981. Deze versie staat op die verzamelaar Assemblage. De single is vooral interessant vanwege de B-zijde: het instrumentale A Foreign Place, dat Sylvian schreef samen met toetsenist Richard Barbieri. Dat nummer staat wel op de verzamelaar Excorcising Ghosts, dus voor mij is er niets nieuws onder de zon. Sinds 10 januari 2025 heb ik ook dit leuke hebbeding in huis.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
0928: Japan - Visions Of China
Tin Drum is het album waarmee Japan definitief haar geluid vindt. De stotende ritmes, de open instrumentatie, de spaarzame elektronica, de onnavolgbare bas en de getergde stem zorgen voor menig kippenvelmoment. Een van de meest pakkende stukjes is Visions Of China dat in 1981 op single uitkomt. Ik krijg die single op 10 januari 2025 van online vriend Chris. Op de B-zijde horen we een remix van Taking Islands In Africa, het nummer dat Sylvian in 1980 maakte met Ryuichi Sakamoto en dat helemaal niet op het album Gentlemen Take Polaroids had moeten staan. Deze remix is ook te beluisteren op de Japanverzamelaar Exorcising Ghosts. Allemaal prachtig, overigens.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Tin Drum is het album waarmee Japan definitief haar geluid vindt. De stotende ritmes, de open instrumentatie, de spaarzame elektronica, de onnavolgbare bas en de getergde stem zorgen voor menig kippenvelmoment. Een van de meest pakkende stukjes is Visions Of China dat in 1981 op single uitkomt. Ik krijg die single op 10 januari 2025 van online vriend Chris. Op de B-zijde horen we een remix van Taking Islands In Africa, het nummer dat Sylvian in 1980 maakte met Ryuichi Sakamoto en dat helemaal niet op het album Gentlemen Take Polaroids had moeten staan. Deze remix is ook te beluisteren op de Japanverzamelaar Exorcising Ghosts. Allemaal prachtig, overigens.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
0929: David Sylvian & Ryuichi Sakamoto - Forbidden Colours
Ryuichi Sakamoto zit in 1982 in de opnames van zijn soundtrack voor de film Merry Christmas, Mr. Lawrence (waarin hij ook een hoofdrol speelt) en beseft dat hij iets nodig heeft om die soundtrack te promoten. Hij neemt het hoofdthema van de soundtrack en vraagt zijn vriend David Sylvian om er tekst en zangmelodie bij te maken. In 1983 verschijnt deze single, die ik op 10 januari 2025 van online vriend Chris cadeau krijg. Het lied is een klassieker geworden, ook al is het in de hele film niet te horen. De versie op de soundtrack is anders; deze single klinkt organischer, minder elektronisch. Later zullen er meerdere (iets afwijkende) versies en opnieuw opgenomen vertolkingen verschijnen. Op de B-zijde horen we The Seed And The Sower, dat wél op de soundtrack staat. Het titelnummer is een van de mooiste stukken van dit duo.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Ryuichi Sakamoto zit in 1982 in de opnames van zijn soundtrack voor de film Merry Christmas, Mr. Lawrence (waarin hij ook een hoofdrol speelt) en beseft dat hij iets nodig heeft om die soundtrack te promoten. Hij neemt het hoofdthema van de soundtrack en vraagt zijn vriend David Sylvian om er tekst en zangmelodie bij te maken. In 1983 verschijnt deze single, die ik op 10 januari 2025 van online vriend Chris cadeau krijg. Het lied is een klassieker geworden, ook al is het in de hele film niet te horen. De versie op de soundtrack is anders; deze single klinkt organischer, minder elektronisch. Later zullen er meerdere (iets afwijkende) versies en opnieuw opgenomen vertolkingen verschijnen. Op de B-zijde horen we The Seed And The Sower, dat wél op de soundtrack staat. Het titelnummer is een van de mooiste stukken van dit duo.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
0930: David Sylvian - Red Guitar
Na het verschijnen van het album Tin Drum in 1982 heeft David Sylvian genoeg van zijn band Japan. De verhoudingen tussen de bandleden en hem zijn gespannen en hij wil zich bezinnen op zijn carrière. Aanvankelijk zoekt hij de samenwerking met anderen en vooral Ryuichi Sakamoto, maar in 1983 richt hij zich op het maken van een soloalbum, waarop hij eveneens gebruik maakt van de diensten en inbreng van anderen. Het album Brilliant Trees uit 1984 is nog altijd een van de mooiste platen ooit. Red Guitar is de tweede single die verschijnt en ik krijg 'm van online vriend Chris op 10 januari 2025. Het is een prachtige bijna jazzy song met veel open ruimtes en een schitterende trompetsolo van Mark Isham. Ryuichi Sakamoto speelt de pianopartij en Sylvians broer en oud-Japancollega Steve Jansen drumt. Anton Corbijn maakt een video. Op de B-kant is een versie van Forbidden Colours te horen die Sylvian en Sakamoto maken tijdens de opnamen van Brilliant Trees. Mooi, mooi.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Na het verschijnen van het album Tin Drum in 1982 heeft David Sylvian genoeg van zijn band Japan. De verhoudingen tussen de bandleden en hem zijn gespannen en hij wil zich bezinnen op zijn carrière. Aanvankelijk zoekt hij de samenwerking met anderen en vooral Ryuichi Sakamoto, maar in 1983 richt hij zich op het maken van een soloalbum, waarop hij eveneens gebruik maakt van de diensten en inbreng van anderen. Het album Brilliant Trees uit 1984 is nog altijd een van de mooiste platen ooit. Red Guitar is de tweede single die verschijnt en ik krijg 'm van online vriend Chris op 10 januari 2025. Het is een prachtige bijna jazzy song met veel open ruimtes en een schitterende trompetsolo van Mark Isham. Ryuichi Sakamoto speelt de pianopartij en Sylvians broer en oud-Japancollega Steve Jansen drumt. Anton Corbijn maakt een video. Op de B-kant is een versie van Forbidden Colours te horen die Sylvian en Sakamoto maken tijdens de opnamen van Brilliant Trees. Mooi, mooi.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
0931: Jazz Sabbath - Vol. 2
Het verhaal van Jazz Sabbath zal ondertussen bekend zijn. Jazzpianist Milton Keanes maakt in 1968 met zijn band de opnamen voor een compleet album. Voordat het album verschijnt, wordt hij getroffen door een hartaanval en raakt hij in coma. Als hij begin jaren zeventig ontwaakt, zijn niet alleen de opnamen spoorloos, maar blijken zijn songs ook nog eens geplagieerd te zijn door een band uit Birmingham die er onder hun eigen naam en in metal stijl enorm mee succes heeft. Waar haalde Black Sabbath het gore lef vandaan? Pas in 2019 komen de verloren gewaande opnamen boven water en kan Milton Keanes zijn plaat Jazz Sabbath uitbrengen. In 2022 verschijnt de opvolger; er lag nog meer op de planken! Op Vol. 2 horen we meer songs zoals ze bedoeld zijn. Ik heb de cd natuurlijk al sinds 2022, maar op 22 maart 2025 verblijdt het trio mij met een optreden in Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Na afloop koop ik de vinylversie en laat die door de toetsenist, bassist en drummer signeren. Legendarische nummers; fijn dat ook stukken als Paranoid, N.I.B. en Black Sabbath eindelijk in de oorspronkelijke versie én op vinyl te beluisteren zijn!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
En kijk, hier mag ik de dik tachtig jaar oude Milton Keanes ontmoeten, met dank aan Adam Wakeman.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 25-05-2025 05:44:09 ]
Het verhaal van Jazz Sabbath zal ondertussen bekend zijn. Jazzpianist Milton Keanes maakt in 1968 met zijn band de opnamen voor een compleet album. Voordat het album verschijnt, wordt hij getroffen door een hartaanval en raakt hij in coma. Als hij begin jaren zeventig ontwaakt, zijn niet alleen de opnamen spoorloos, maar blijken zijn songs ook nog eens geplagieerd te zijn door een band uit Birmingham die er onder hun eigen naam en in metal stijl enorm mee succes heeft. Waar haalde Black Sabbath het gore lef vandaan? Pas in 2019 komen de verloren gewaande opnamen boven water en kan Milton Keanes zijn plaat Jazz Sabbath uitbrengen. In 2022 verschijnt de opvolger; er lag nog meer op de planken! Op Vol. 2 horen we meer songs zoals ze bedoeld zijn. Ik heb de cd natuurlijk al sinds 2022, maar op 22 maart 2025 verblijdt het trio mij met een optreden in Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Na afloop koop ik de vinylversie en laat die door de toetsenist, bassist en drummer signeren. Legendarische nummers; fijn dat ook stukken als Paranoid, N.I.B. en Black Sabbath eindelijk in de oorspronkelijke versie én op vinyl te beluisteren zijn!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
En kijk, hier mag ik de dik tachtig jaar oude Milton Keanes ontmoeten, met dank aan Adam Wakeman.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 25-05-2025 05:44:09 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
0932: various artsts - Radiola
Willem de Ridder heeft eind jaren zeventig en begin jaren tachtig op woensdagmiddag een radioprogramma bij de VPRO dat De Radio Improvisatie Salon heet. Iedereen die zelf thuis muziek maakt of iets muzikaals in elkaar zet - zichzelf selftaper noemt - kan iets insturen op cassette en De Ridder draait het gegarandeerd. Ik vind het een geweldig programma, blijf er op woensdagmiddag voor thuis. Rond die tijd ben ik met vriendjes zelf ook een en ander aan het pielen met geluiden, muziek en bandjes. Ergens in 1982 (meen ik) nemen mijn vriend Marc en ik iets op dat we insturen naar de VPRO. Het is Fanfare For The Common Man (van Bernstein), uitgevoerd door mijn helden Emerson Lake & Palmer en daardoorheen mixen we onweergeluiden die we hebben gevonden op een elpee met geluidseffecten. We rotzooien net zo lang tot de onweersklappen op de goede plekken in de muziek zitten. Dat gaat heel analoog: de muziek komt van een elpee, de onweersgeluiden van een cassettebandje en we nemen het op een tweede cassette recorder op terwijl de twee tegelijk afspelen... met een microfoon. Analoge knulligheid van twee tieners. We hebben enorm veel lol samen. Marc stuurt onze cassette naar Willem de Ridder en sindsdien zitten we wekenlang iedere woensdagmiddag aan de radio gekluisterd om de uitzending van ons stuk niet te missen. Dat doen we dan ook niet. Ik neem iedere uitzending van de radio op en uiteindelijk heb ik 'm. Later sturen we nog eens iets van ons beiden in: terwijl er onheilspellende bos- en regengeluiden te horen zijn, lees ik een spannende passage voor uit een boek van Wipneus en Pim. Helaas verlies ik Marc halverwege de jaren tachtig uit het oog. In april 2025 zie ik een bericht op Bluesky van iemand die de nalatenschap van Willem de Ridder aan het catalogiseren is. Hij is op zoek naar selftapers die ooit eens iets hebben ingestuurd. We raken in contact en ik vertel mijn verhaal (zie boven). Hij vraagt of ik de cassette met de radio-opname van het programma waarin onze inzending zit nog heb. Waarschijnlijk wel, maar waar die na de laatste verhuizing is gebleven, weet ik niet. (Help me herinneren dat ik het nog ga zoeken.) En dan stuurt hij me een link naar een elpee die gaat verschijnen. Ik bestel hem meteen, de luxe versie op rood vinyl! Die heb ik sinds dinsdag 6 mei 2025 in huis. Maar liefst achttien producties van selftapers zijn te horen; ik vermoed dat van veel inzendingen alleen een deel op de plaat is terecht gekomen. Soms is het bagger, soms retegaaf, maar altijd interessant. Van elektronische composities tot bizarre geluidscollages en alles ertussenin. De Radiola Improvisatie Salon was een grandioos radioprogramma en ik ben blij dat ik een stukje voor de eeuwigheid vastgelegd in huis heb.
Niets te vinden van de elpee zelf op YT, maar wel een playlist van inzendingen, samengesteld door de man met wie ik contact heb gehad:
https://www.youtube.com/p(...)kgQ37CQGwH3apBVk3xKi
Willem de Ridder heeft eind jaren zeventig en begin jaren tachtig op woensdagmiddag een radioprogramma bij de VPRO dat De Radio Improvisatie Salon heet. Iedereen die zelf thuis muziek maakt of iets muzikaals in elkaar zet - zichzelf selftaper noemt - kan iets insturen op cassette en De Ridder draait het gegarandeerd. Ik vind het een geweldig programma, blijf er op woensdagmiddag voor thuis. Rond die tijd ben ik met vriendjes zelf ook een en ander aan het pielen met geluiden, muziek en bandjes. Ergens in 1982 (meen ik) nemen mijn vriend Marc en ik iets op dat we insturen naar de VPRO. Het is Fanfare For The Common Man (van Bernstein), uitgevoerd door mijn helden Emerson Lake & Palmer en daardoorheen mixen we onweergeluiden die we hebben gevonden op een elpee met geluidseffecten. We rotzooien net zo lang tot de onweersklappen op de goede plekken in de muziek zitten. Dat gaat heel analoog: de muziek komt van een elpee, de onweersgeluiden van een cassettebandje en we nemen het op een tweede cassette recorder op terwijl de twee tegelijk afspelen... met een microfoon. Analoge knulligheid van twee tieners. We hebben enorm veel lol samen. Marc stuurt onze cassette naar Willem de Ridder en sindsdien zitten we wekenlang iedere woensdagmiddag aan de radio gekluisterd om de uitzending van ons stuk niet te missen. Dat doen we dan ook niet. Ik neem iedere uitzending van de radio op en uiteindelijk heb ik 'm. Later sturen we nog eens iets van ons beiden in: terwijl er onheilspellende bos- en regengeluiden te horen zijn, lees ik een spannende passage voor uit een boek van Wipneus en Pim. Helaas verlies ik Marc halverwege de jaren tachtig uit het oog. In april 2025 zie ik een bericht op Bluesky van iemand die de nalatenschap van Willem de Ridder aan het catalogiseren is. Hij is op zoek naar selftapers die ooit eens iets hebben ingestuurd. We raken in contact en ik vertel mijn verhaal (zie boven). Hij vraagt of ik de cassette met de radio-opname van het programma waarin onze inzending zit nog heb. Waarschijnlijk wel, maar waar die na de laatste verhuizing is gebleven, weet ik niet. (Help me herinneren dat ik het nog ga zoeken.) En dan stuurt hij me een link naar een elpee die gaat verschijnen. Ik bestel hem meteen, de luxe versie op rood vinyl! Die heb ik sinds dinsdag 6 mei 2025 in huis. Maar liefst achttien producties van selftapers zijn te horen; ik vermoed dat van veel inzendingen alleen een deel op de plaat is terecht gekomen. Soms is het bagger, soms retegaaf, maar altijd interessant. Van elektronische composities tot bizarre geluidscollages en alles ertussenin. De Radiola Improvisatie Salon was een grandioos radioprogramma en ik ben blij dat ik een stukje voor de eeuwigheid vastgelegd in huis heb.
Niets te vinden van de elpee zelf op YT, maar wel een playlist van inzendingen, samengesteld door de man met wie ik contact heb gehad:
https://www.youtube.com/p(...)kgQ37CQGwH3apBVk3xKi
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Die man naast je is toch geen 80 jaarquote:
0931: Jazz Sabbath - Vol. 2
[ afbeelding ]
Het verhaal van Jazz Sabbath zal ondertussen bekend zijn. Jazzpianist Milton Keynes maakt in 1968 met zijn band de opnamen voor een compleet album. Voordat het album verschijnt, wordt hij getroffen door een hartaanval en raakt hij in coma. Als hij begin jaren zeventig ontwaakt, zijn niet alleen de opnamen spoorloos, maar blijken zijn songs ook nog eens geplagieerd te zijn door een band uit Birmingham die er onder hun eigen naam en in metal stijl enorm mee succes heeft. Waar haalde Black Sabbath het gore lef vandaan? Pas in 2019 komen de verloren gewaande opnamen boven water en kan Milton Keynes zijn plaat Jazz Sabbath uitbrengen. In 2022 verschijnt de opvolger; er lag nog meer op de planken! Op Vol. 2 horen we meer songs zoals ze bedoeld zijn. Ik heb de cd natuurlijk al sinds 2022, maar op 22 maart 2025 verblijdt het trio mij met een optreden in Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Na afloop koop ik de vinylversie en laat die door de toetsenist, bassist en drummer signeren. Legendarische nummers; fijn dat ook stukken als Paranoid, N.I.B. en Black Sabbath eindelijk in de oorspronkelijke versie én op vinyl te beluisteren zijn!
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
En kijk, hier mag ik de dik tachtig jaar oude Milton Keynes ontmoeten, met dank aan Adam Wakeman.
[ afbeelding ]
Milton Keynes goegelen leverde mij alleen een stadje in het VK op
Edit: Oooooops, even verder gelezen dan m'n neus lang is, Jazz Sabbath
Maar Milton Keanes was de naam die ik zou hebben moeten zoeken
Barst. Ik zeg het niet graag, maar: je hebt gelijk.quote:
[..]
Die man naast je is toch geen 80 jaar
Milton Keynes goegelen leverde mij alleen een stadje in het VK op
Edit: Oooooops, even verder gelezen dan m'n neus lang is, Jazz Sabbath
Maar Milton Keanes was de naam die ik zou hebben moeten zoeken
Ik heb de naam aangepast.
De documentaire over hoe het precies zit: Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2746: The Flower Kings - Love
The Flower Kings komen begin mei 2025 met een nieuw album, het derde studiowerk in een paar jaar tijd. Bandleider en componist Roine Stolt heeft de smaak te pakken. Op Love enerzijds meer van hetzelfde (kwaliteitsprog die doet denken aan Yes en Genesis, maar met een heel eigen geluid); anderzijds is dit geen verzameling losse stukken, al doet de tracklijst dat wel vermoeden. Stolt zelf legt in interviews uit dat dit album luistert als één geheel: bepaalde thema's, melodielijnen en tekstfragmenten komen in meerdere stukken terug. In een interview vertelt hij ook dat hij vanwege de boodschap van de bloemenkoningen (vrede, tolerantie, naar elkaar omzien) al meerdere doodsbedreigingen heeft ontvangen. De plaat is zeker niet politiek, eerder universeel. Ik heb 'm sinds 6 mei 2025 en vind het wederom een mooi werkstuk. Stolt en de zijnen klinken weer fijn op dreef. Broer Michael Stolt is terug op bas; langgediende Jonas Reingold is druk als werknemer van Steve Hackett, vandaag. Alle composities zijn van de hand van Roine Stolt en van hoge kwaliteit; ook zijn gitaarwerk is weer sterk. Alleen het afsluitende stuk is geschreven door Michael. Vanaf opener We Claim The Moon gaat het heerlijk loos met de kenmerkende pakkende zanglijnen van Hasse Fröberg; het daarop volgende The Elder is dan weer zo'n uitgesponnener werkstuk. En zo gaat het dik zeventig minuten door en na een zoveelste beluistering weet ik: dit is wederom een uiterst fijne progplaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
The Flower Kings komen begin mei 2025 met een nieuw album, het derde studiowerk in een paar jaar tijd. Bandleider en componist Roine Stolt heeft de smaak te pakken. Op Love enerzijds meer van hetzelfde (kwaliteitsprog die doet denken aan Yes en Genesis, maar met een heel eigen geluid); anderzijds is dit geen verzameling losse stukken, al doet de tracklijst dat wel vermoeden. Stolt zelf legt in interviews uit dat dit album luistert als één geheel: bepaalde thema's, melodielijnen en tekstfragmenten komen in meerdere stukken terug. In een interview vertelt hij ook dat hij vanwege de boodschap van de bloemenkoningen (vrede, tolerantie, naar elkaar omzien) al meerdere doodsbedreigingen heeft ontvangen. De plaat is zeker niet politiek, eerder universeel. Ik heb 'm sinds 6 mei 2025 en vind het wederom een mooi werkstuk. Stolt en de zijnen klinken weer fijn op dreef. Broer Michael Stolt is terug op bas; langgediende Jonas Reingold is druk als werknemer van Steve Hackett, vandaag. Alle composities zijn van de hand van Roine Stolt en van hoge kwaliteit; ook zijn gitaarwerk is weer sterk. Alleen het afsluitende stuk is geschreven door Michael. Vanaf opener We Claim The Moon gaat het heerlijk loos met de kenmerkende pakkende zanglijnen van Hasse Fröberg; het daarop volgende The Elder is dan weer zo'n uitgesponnener werkstuk. En zo gaat het dik zeventig minuten door en na een zoveelste beluistering weet ik: dit is wederom een uiterst fijne progplaat.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2747: Lars Fredrik Frøislie - Gamle Mester
Lars Fredrik Frøislie borduurt op zijn tweede soloplaat qua geluid voort op het debuut stamt uit 2023. Dat was al een klapper van jewelste; dit is zo mogelijk nóg sterker. De toetsenist van de Noorse band Wobbler haalt op Gamle Mester ('oude meester') alles uit de kast wat maar analoog en lekker is. Hammond, piano, Moog, clavinet en dat allemaal ook analoog vastgelegd. Frøislie doet alles zelf: van de toetsenapparaten, gitaren en drums tot aan het schilderij op de hoes aan toe. Alleen Nikolai Hængsle Eilertsen en Ketil Vestrum Einarsen zijn te horen op bas en (sporadische) fluit. De composities zijn ongekend goed en alles klinkt alsof het in de jaren zeventig opgenomen zou kunnen zijn terwijl het toch een zekere frisheid en moderniteit uitstraalt. Ik koop Gamle Mester als het verschijnt op 20 mei 2025 en vind het een heerlijk album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Lars Fredrik Frøislie borduurt op zijn tweede soloplaat qua geluid voort op het debuut stamt uit 2023. Dat was al een klapper van jewelste; dit is zo mogelijk nóg sterker. De toetsenist van de Noorse band Wobbler haalt op Gamle Mester ('oude meester') alles uit de kast wat maar analoog en lekker is. Hammond, piano, Moog, clavinet en dat allemaal ook analoog vastgelegd. Frøislie doet alles zelf: van de toetsenapparaten, gitaren en drums tot aan het schilderij op de hoes aan toe. Alleen Nikolai Hængsle Eilertsen en Ketil Vestrum Einarsen zijn te horen op bas en (sporadische) fluit. De composities zijn ongekend goed en alles klinkt alsof het in de jaren zeventig opgenomen zou kunnen zijn terwijl het toch een zekere frisheid en moderniteit uitstraalt. Ik koop Gamle Mester als het verschijnt op 20 mei 2025 en vind het een heerlijk album.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2748: Gentle Giant - Playing The Fool - The Complete Live Experience
Gentle Giant vindt het in 1976 tijd voor een livealbum. De band maakt al sinds 1970 bijna jaarlijks studioplaten en toert erop los. De tournee eind 1976 door Europa gebruikt de groep om opnamen te maken. De dubbelelpee Playing The Fool komt in 1977 uit. Ik heb een versie op cd, onderdeel van de 4cd-box I Lost My Head, maar hij klinkt niet zo heel erg goed. Gelukkig komt daar in 2025 verandering in. Ik koop Playing The Fool - The Complete Live Experience op 6 mei 2025 als hij verschijnt. De opnamen zijn opnieuw gemixt en voor cd geremasterd. Dat niet alleen; er zijn wat extra stukken toegevoegd, zodat we een compleet beeld krijgen van hoe de setlijst tijdens de concerten was. De opnamen stammen van verschillende concerten, dus een wisselende ambiance is nog altijd te horen, maar voor de rest klinkt deze nieuwe versie debiel goed. Er is ook een versie met een bluray met daarop een Atmos- en surroundmix, maar die kies ik niet. Voor mij de 'gewone' dubbelcd. Dit livealbum geeft een uitstekend idee van hoe goed Gentle Giant destijds op het podium was; de soms onnavolgbare muziek sleept me volledig mee en zet me voortdurend op het verkeerde been. Hoogtepunten zijn Just The Same gekoppeld aan Proclamation, het medley van de Octopus-elpee, Free Hand en het afsluitende I Lost My Head. Vind ik de studioplaten (tot 1977) onderling wat inwisselbaar; dit livealbum is een gruwelijk goed werk en steekt er hoog bovenuit.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Gentle Giant vindt het in 1976 tijd voor een livealbum. De band maakt al sinds 1970 bijna jaarlijks studioplaten en toert erop los. De tournee eind 1976 door Europa gebruikt de groep om opnamen te maken. De dubbelelpee Playing The Fool komt in 1977 uit. Ik heb een versie op cd, onderdeel van de 4cd-box I Lost My Head, maar hij klinkt niet zo heel erg goed. Gelukkig komt daar in 2025 verandering in. Ik koop Playing The Fool - The Complete Live Experience op 6 mei 2025 als hij verschijnt. De opnamen zijn opnieuw gemixt en voor cd geremasterd. Dat niet alleen; er zijn wat extra stukken toegevoegd, zodat we een compleet beeld krijgen van hoe de setlijst tijdens de concerten was. De opnamen stammen van verschillende concerten, dus een wisselende ambiance is nog altijd te horen, maar voor de rest klinkt deze nieuwe versie debiel goed. Er is ook een versie met een bluray met daarop een Atmos- en surroundmix, maar die kies ik niet. Voor mij de 'gewone' dubbelcd. Dit livealbum geeft een uitstekend idee van hoe goed Gentle Giant destijds op het podium was; de soms onnavolgbare muziek sleept me volledig mee en zet me voortdurend op het verkeerde been. Hoogtepunten zijn Just The Same gekoppeld aan Proclamation, het medley van de Octopus-elpee, Free Hand en het afsluitende I Lost My Head. Vind ik de studioplaten (tot 1977) onderling wat inwisselbaar; dit livealbum is een gruwelijk goed werk en steekt er hoog bovenuit.
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
Bekijk deze YouTube-video
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Vol.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |