MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Bosbeetle:
BB:quote:Ik ben nogal van de projectjes zie: http://forum.fok.nl/topic/2100984
Dus wordt het tijd voor een nieuw projectje, dit keer ga ik mijn platen eens beluisteren. (ik hou het eerst bij vinyl alleen) Ik zal elke plaat hier melden en er een klein tekstje bij plaatsten. Dit kan even duren(heb ooit al mijn mp3s achter elkaar geluisterd en daar was ik meer dan een jaar mee bezig dus wie weet hoe lang dit gaat duren heb ook wat minder tijd dus het zal niet elke dag geupdate worden)
Maar zonder verder getreuzel mijn platenkast:
Dagoducks' ouders:
En dagoduck zelf:
Gehenna:
Glad_Janus:
Pipster:
bazbo's cd's (pop/rock/jazz)
Kaasch (vriendin van BB)
Ben je ook van plan je gehele platenkast te draaien, post hier!
(hahaha platenkast gedraaid)
Het liefst alleen reageren op en over de gedraaide platen en algemene discussies over vinyl in het vinyl-topic voeren
En weer verder...
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2496: Van Der Graaf Generator - Pawn Hearts
De druk van de platenmaatschappij en het management is hoog. Niet alleen moet de band een gruwelijk tourschema afhandelen, ook is er de verwachting dat er snel een nieuw album komt. Eenmaal op gang met schrijven en opnames, lukt het wonderwel. Het eerste idee is dan ook dat Pawn Hearts een dubbelalbum moet worden. De eerste plaat is een 'gewone' VDGG-plaat, de derde plaatkant bestaat uit solostukken en de vierde plaatkant moet liveopnamen bevatten. De platenmaatschappij vindt dat idee te gortig en besluit alleen de eerste plaat uit te brengen. Op de eerste plaatkant staan twee echte VDDG-klassiekers: Lemmings en Man-Erg. De tweede plaatkant komt wat moeizamer tot stand. Peter Hammill heeft verschillende losse fragmenten en de band is van zinnens die samen te voegen tot één plaatkantlange compositie. Met de op dat moment beschikbare technologie (het is 1971!) lukt het wonderwel. Ik moet zeggen dat ik het tiendelige A Plague Of The Lighthouse Keepers wat onsamenhangend vind, maar de verschillende onderdelen zijn boeiend genoeg. Pawn Hearts gaat de geschiedenis in als een van de beste én populairste VDGG-platen. Ik koop een remaster uit 2005 en daar staan nogal wat extra's op: verschillende solostukken die bedoeld waren voor de derde plaatkant en de single Theme One. Beklemmende muziek, maar alles bij elkaar een uitstekend album.
De druk van de platenmaatschappij en het management is hoog. Niet alleen moet de band een gruwelijk tourschema afhandelen, ook is er de verwachting dat er snel een nieuw album komt. Eenmaal op gang met schrijven en opnames, lukt het wonderwel. Het eerste idee is dan ook dat Pawn Hearts een dubbelalbum moet worden. De eerste plaat is een 'gewone' VDGG-plaat, de derde plaatkant bestaat uit solostukken en de vierde plaatkant moet liveopnamen bevatten. De platenmaatschappij vindt dat idee te gortig en besluit alleen de eerste plaat uit te brengen. Op de eerste plaatkant staan twee echte VDDG-klassiekers: Lemmings en Man-Erg. De tweede plaatkant komt wat moeizamer tot stand. Peter Hammill heeft verschillende losse fragmenten en de band is van zinnens die samen te voegen tot één plaatkantlange compositie. Met de op dat moment beschikbare technologie (het is 1971!) lukt het wonderwel. Ik moet zeggen dat ik het tiendelige A Plague Of The Lighthouse Keepers wat onsamenhangend vind, maar de verschillende onderdelen zijn boeiend genoeg. Pawn Hearts gaat de geschiedenis in als een van de beste én populairste VDGG-platen. Ik koop een remaster uit 2005 en daar staan nogal wat extra's op: verschillende solostukken die bedoeld waren voor de derde plaatkant en de single Theme One. Beklemmende muziek, maar alles bij elkaar een uitstekend album.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Plankje zevenendertig gedraaid; op naar plankje achtendertig!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
quote:Op zaterdag 10 augustus 2024 19:52 schreef bazbo het volgende:
Plankje zevenendertig gedraaid; op naar plankje achtendertig!
[ afbeelding ]
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd2497: Van Der Graaf - The Quiet Zone / The Pleasure Dome
Na het verschijnen van Pawn Hearts en nog meer uitputtende tournees zegt Peter Hammill begin 1972 dat hij ermee stopt. Hij richt zich op zijn solocarrière, maar in 1975 komen Guy Evans, Hugh Banton, David Jackson en hij toch weer bijeen. Hammill speelt vanaf dan ook elektrische gitaar, waardoor het VDGG-geluid nóg zwaarder wordt. In korte tijd brengt de groep drie platen uit: Godbluff, Still Life en World Record. Ik heb die (nog) niet. Begin 1977 zegt Banton dat hij het intensieve touren niet langer wil en hij stopt. Kort daarop vertrekt ook Jackson. Evans en Hammill doen een beroep op oud-bassist Nic Potter en vinden violist Graham Smith. Inmiddels heeft ook de punk zijn intrede in de wereld gedaan en het nieuwe viertal - dat vanaf dan opereert onder de naam zonder Generator - brengt een veel puntiger vorm van hun muziek: een soort protoprogpunk. Het levert met The Quiet Zone / The Pleasure Dome uit 1977 een wat toegankelijker, maar toch uiterst intense plaat op. Wat mij betreft zijn de hoogtepunten Cat's Eye / Yellow Fever (Running) en The Sphinx In The Face, maar ook hier is geen enkel minder nummer te vinden. Ik koop het album pas op 28 november 2016, een remaster uit 2005 met een paar extraatjes: de single Doors die niet op het album staat, B-kantje Ship Of Fools en een demo van The Wave. Met het kwartet gaat Van Der Graaf uitgebreid op tournee, cellist Charles Dickie speelt mee om het geluid breder te krijgen, af en toe doet David Jackson mee en een verslag van een van de luidste en rauwste versies van VDG is te horen op het livealbum Vital, dat ik (nog) niet heb. In 1978 stopt de groep opnieuw en dit keer lijkt het definitief. The Quiet Zone / The Pleasure Dome is een ijzersterk album van een band die moeiteloos overeind bleef tijdens de - voor veel progressiverockbands - 'moeilijke' punkjaren. Gave plaat.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 11-08-2024 20:09:18 ]
Na het verschijnen van Pawn Hearts en nog meer uitputtende tournees zegt Peter Hammill begin 1972 dat hij ermee stopt. Hij richt zich op zijn solocarrière, maar in 1975 komen Guy Evans, Hugh Banton, David Jackson en hij toch weer bijeen. Hammill speelt vanaf dan ook elektrische gitaar, waardoor het VDGG-geluid nóg zwaarder wordt. In korte tijd brengt de groep drie platen uit: Godbluff, Still Life en World Record. Ik heb die (nog) niet. Begin 1977 zegt Banton dat hij het intensieve touren niet langer wil en hij stopt. Kort daarop vertrekt ook Jackson. Evans en Hammill doen een beroep op oud-bassist Nic Potter en vinden violist Graham Smith. Inmiddels heeft ook de punk zijn intrede in de wereld gedaan en het nieuwe viertal - dat vanaf dan opereert onder de naam zonder Generator - brengt een veel puntiger vorm van hun muziek: een soort protoprogpunk. Het levert met The Quiet Zone / The Pleasure Dome uit 1977 een wat toegankelijker, maar toch uiterst intense plaat op. Wat mij betreft zijn de hoogtepunten Cat's Eye / Yellow Fever (Running) en The Sphinx In The Face, maar ook hier is geen enkel minder nummer te vinden. Ik koop het album pas op 28 november 2016, een remaster uit 2005 met een paar extraatjes: de single Doors die niet op het album staat, B-kantje Ship Of Fools en een demo van The Wave. Met het kwartet gaat Van Der Graaf uitgebreid op tournee, cellist Charles Dickie speelt mee om het geluid breder te krijgen, af en toe doet David Jackson mee en een verslag van een van de luidste en rauwste versies van VDG is te horen op het livealbum Vital, dat ik (nog) niet heb. In 1978 stopt de groep opnieuw en dit keer lijkt het definitief. The Quiet Zone / The Pleasure Dome is een ijzersterk album van een band die moeiteloos overeind bleef tijdens de - voor veel progressiverockbands - 'moeilijke' punkjaren. Gave plaat.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 11-08-2024 20:09:18 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2498: Van Der Graaf Generator - The Box
Ondanks dat de groep sinds 1978 niet meer bestaat, is de belangstelling voor Van Der Graaf Generator nog altijd groot. In 2000 komt deze box uit. Op vier cd's horen we de ontwikkeling van de band in de tien jaar dat deze muziek uitbracht vanaf 1968. We krijgen niet alleen stukken van de albums voor de kiezen, maar ook opnamen voor de BBC, livewerk en een enkele single- of ingekorte versie. Van het prille begin zijn er BBC-opnamen uit 1968 (van het album Aerosol Grey Machine is niets opgenomen, waarschijnlijk omdat het bedoeld was als Hammill soloplaat en oorspronkelijk alleen is verschenen in de Verenigde Staten). Daarna een mooie dwarsdoorsnede van de drie fasen (1970-1972, 1975-1976 en 1977-1978) van de groep. Zo'n beetje de hele plaat Still Life staat erop. De liveopnamen komen van een concert op 9 augustus 1975 in Rimini en hoewel zeer relevant (want de groep was ongekend populair in Italië en de energie is grandioos), is de geluidskwaliteit nogal slecht en vraagt het veel energie om door te komen. De reguliere studio-opnamen zijn voor de gelegenheid in 2000 fraai geremasterd en klinken dan ook zeer goed. Ik koop deze vier cd's tellende box op 3 januari 2002. Ik haal 'm te weinig uit de kast, want het is alles bij elkaar een schitterend overzicht van tien jaren fenomenale muziek.
Ondanks dat de groep sinds 1978 niet meer bestaat, is de belangstelling voor Van Der Graaf Generator nog altijd groot. In 2000 komt deze box uit. Op vier cd's horen we de ontwikkeling van de band in de tien jaar dat deze muziek uitbracht vanaf 1968. We krijgen niet alleen stukken van de albums voor de kiezen, maar ook opnamen voor de BBC, livewerk en een enkele single- of ingekorte versie. Van het prille begin zijn er BBC-opnamen uit 1968 (van het album Aerosol Grey Machine is niets opgenomen, waarschijnlijk omdat het bedoeld was als Hammill soloplaat en oorspronkelijk alleen is verschenen in de Verenigde Staten). Daarna een mooie dwarsdoorsnede van de drie fasen (1970-1972, 1975-1976 en 1977-1978) van de groep. Zo'n beetje de hele plaat Still Life staat erop. De liveopnamen komen van een concert op 9 augustus 1975 in Rimini en hoewel zeer relevant (want de groep was ongekend populair in Italië en de energie is grandioos), is de geluidskwaliteit nogal slecht en vraagt het veel energie om door te komen. De reguliere studio-opnamen zijn voor de gelegenheid in 2000 fraai geremasterd en klinken dan ook zeer goed. Ik koop deze vier cd's tellende box op 3 januari 2002. Ik haal 'm te weinig uit de kast, want het is alles bij elkaar een schitterend overzicht van tien jaren fenomenale muziek.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2499: Van Der Graaf Generator - Merlin Atmos
Nadat Van Der Graaf Generator eind 1978 stopt, blijven de muzikanten op vriendschappelijke voet; ze spelen op elkaars solo- of projectplaten. In 2003, tijdens een concert van Peter Hammill in Londen, zijn Guy Evans, Hugh Banton en David Jackson gastmuzikanten tijdens één enkel nummer. In 2004 komt het viertal (de 'klassieke' bezetting) opnieuw bijeen om verdere samenwerking te bespreken en in 2005 verschijnt een reünieplaat. Die heb ik niet. De groep toert uitgebreid en daarna vertrekt Jackson. Het achtergebleven trio brengt nog een plaat uit in 2008 en 2010 en die heb ik ook niet. De tour van 2013 trekt de aandacht van velen, omdat op de setlijst twee enorme verrassingen staan: Flight en A Plague Of Lighthouse Keepers. Het eerste is een Hammillsolonummer en het tweede is de plaatkantlange suite van het legendarische Pawn Hearts. Op Merlin Atmos (2015) staan deze twee stukken. Ik heb sinds 22 mei 2015 (als hij uitkomt) de Limited Edition, met daarin een bonusplaatje met nog eens bijna vijf kwartier livewerk van de tournee. Op de setlijst staat zowel nieuw als klassiek materiaal. Wat mij intrigeert is hoe ongelofelijk sterk het werk uitgevoerd door een trio (drums, orgel, piano/zang) overeind blijft. De ondertussen fragiel ogende Hammill fluistert en zingt, maar blijkt ook nog altijd over een immense brulstem te beschikken. Grandioos livedocument.
Nadat Van Der Graaf Generator eind 1978 stopt, blijven de muzikanten op vriendschappelijke voet; ze spelen op elkaars solo- of projectplaten. In 2003, tijdens een concert van Peter Hammill in Londen, zijn Guy Evans, Hugh Banton en David Jackson gastmuzikanten tijdens één enkel nummer. In 2004 komt het viertal (de 'klassieke' bezetting) opnieuw bijeen om verdere samenwerking te bespreken en in 2005 verschijnt een reünieplaat. Die heb ik niet. De groep toert uitgebreid en daarna vertrekt Jackson. Het achtergebleven trio brengt nog een plaat uit in 2008 en 2010 en die heb ik ook niet. De tour van 2013 trekt de aandacht van velen, omdat op de setlijst twee enorme verrassingen staan: Flight en A Plague Of Lighthouse Keepers. Het eerste is een Hammillsolonummer en het tweede is de plaatkantlange suite van het legendarische Pawn Hearts. Op Merlin Atmos (2015) staan deze twee stukken. Ik heb sinds 22 mei 2015 (als hij uitkomt) de Limited Edition, met daarin een bonusplaatje met nog eens bijna vijf kwartier livewerk van de tournee. Op de setlijst staat zowel nieuw als klassiek materiaal. Wat mij intrigeert is hoe ongelofelijk sterk het werk uitgevoerd door een trio (drums, orgel, piano/zang) overeind blijft. De ondertussen fragiel ogende Hammill fluistert en zingt, maar blijkt ook nog altijd over een immense brulstem te beschikken. Grandioos livedocument.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2500: Van Der Graaf Generator - After The Flood - Live At The BBC 1968-1977
Deze dubbelcd koop ik op 22 juni 2015, kort na het verschijnen ervan. Erop staan zo'n beetje alle opnamen die VDGG heeft gemaakt voor de BBC. Sommige ervan waren ook te vinden op The Box, anderen zijn bonustracks op de heruitgaven van de reguliere albums op cd en weer andere zijn nooit eerder uitgebracht. Het begint met ouder spul (uit 1968) en daarna volgt een hele reeks opnamen uit 1970 en 1971, wat mij betreft de gouden periode van de band. Op de tweede cd veel spul uit 1975 en 1976 en uiteindelijk ook drie stukken opgenomen in 1977 toen de groep zich VDG noemde in plaats van VDGG. Het geluid is niet overal high fidelity, maar de uitvoeringen zijn intens en zeer geïnspireerd. Dat er dan enkele dubbelingen zijn (twee Darknessen, twee Man-Ergs) vind ik geen enkel bewaar. Mooie collectie.
Deze dubbelcd koop ik op 22 juni 2015, kort na het verschijnen ervan. Erop staan zo'n beetje alle opnamen die VDGG heeft gemaakt voor de BBC. Sommige ervan waren ook te vinden op The Box, anderen zijn bonustracks op de heruitgaven van de reguliere albums op cd en weer andere zijn nooit eerder uitgebracht. Het begint met ouder spul (uit 1968) en daarna volgt een hele reeks opnamen uit 1970 en 1971, wat mij betreft de gouden periode van de band. Op de tweede cd veel spul uit 1975 en 1976 en uiteindelijk ook drie stukken opgenomen in 1977 toen de groep zich VDG noemde in plaats van VDGG. Het geluid is niet overal high fidelity, maar de uitvoeringen zijn intens en zeer geïnspireerd. Dat er dan enkele dubbelingen zijn (twee Darknessen, twee Man-Ergs) vind ik geen enkel bewaar. Mooie collectie.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2501: Van Der Graaf Generator - Do Not Disturb
Het vijfde studioalbum na de reünie in 2005 komt uit in 2016. Ik koop het 4 oktober 2016. Het trio is mooi in vorm. Hammill, Banton, Evans. Piano/gitaar, orgel, drums. En de stem. Soms lief, soms uitzinnig. Soms zacht, soms luid. De composities zijn sterk. Opener Aloft, bijvoorbeeld. Of Almost The Words. Een spaarzame solo. Een uitstekende plaat. Sindsdien geen nieuw studiowerk. Wat een oeuvre.
Het vijfde studioalbum na de reünie in 2005 komt uit in 2016. Ik koop het 4 oktober 2016. Het trio is mooi in vorm. Hammill, Banton, Evans. Piano/gitaar, orgel, drums. En de stem. Soms lief, soms uitzinnig. Soms zacht, soms luid. De composities zijn sterk. Opener Aloft, bijvoorbeeld. Of Almost The Words. Een spaarzame solo. Een uitstekende plaat. Sindsdien geen nieuw studiowerk. Wat een oeuvre.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2502: The Flower Kings - Live In Europe 2023
The Flower Kings touren in 2023 door Europa en deze cd is daar een verslag van. De opnamen zijn gemaakt in Nederland in oktober 2023 en helaas kon ik er niet bij zijn, dus ik ben erg blij met dit document uit mei 2024, dat ik sinds 12 augustus 2024 in mijn bezit heb. Slechts zes composities op het album, maar we hebben het hier over The Flower Kings en die weten wel raad met lange stukken. Het Garden Of Dreams Medley, waarmee de cd opent, is een slechts dertien minuten durende samenvatting van een werk dat eigenlijk een dik uur klokt. Roine Stolt en zijn band spelen hier de meest herkenbare delen (in 5/4 en 7/8) en Stolt geeft een paar ijzersterke gitaarsolo's weg. Big Puzzle is afkomstig van de eerste Stolt/FlowerKingsplaat; ook hierin weer een lyrische gitaarsolo en dan zijn we weer twintig minuten verder. Dan volgen twee redelijk korte nummers van het meest recente studioalbum Look At You Now uit 2023. Het zijn op het eerste oor wat gemakkelijker in het gehoor liggende stukken, maar schijn bedriegt: het arrangement is complex en vraagt nogal wat van de muzikanten. What If God Is Alone is dan weer een ouwetje en altijd mooi om te horen. De afsluiter is het bijna onvermijdelijke Stardust We Are en Stolt en de zijnen schotelen ons hier het volledige bijna half uur durende monster voor. Voor de tour is de band enigszins aangepast. Naast drummer Mirko DeMaio is bassist (en broer) Michael Stolt te horen; vaste bassist Jonas Reingold is nogal bezig in de band van Steve Hackett. Toetsenist Zach Kamins lukte het niet om vanuit zijn thuisbasis in de Verenigde Staten aan te sluiten bij de Zweden en dus is Lalle Larsson te horen achter de knoppen. Zanger/gitarist Hasse Fröberg is zeer goed bij stem. Mooie uitgave; ook al hebben we al een boel liveopnamen van de groep in huis, dit is een welkome aanvulling op de imposante catalogus van de Zweedse progmeesters.
Nog helemaal niets van het album te vinden op YT, dus dan maar een promo:
The Flower Kings touren in 2023 door Europa en deze cd is daar een verslag van. De opnamen zijn gemaakt in Nederland in oktober 2023 en helaas kon ik er niet bij zijn, dus ik ben erg blij met dit document uit mei 2024, dat ik sinds 12 augustus 2024 in mijn bezit heb. Slechts zes composities op het album, maar we hebben het hier over The Flower Kings en die weten wel raad met lange stukken. Het Garden Of Dreams Medley, waarmee de cd opent, is een slechts dertien minuten durende samenvatting van een werk dat eigenlijk een dik uur klokt. Roine Stolt en zijn band spelen hier de meest herkenbare delen (in 5/4 en 7/8) en Stolt geeft een paar ijzersterke gitaarsolo's weg. Big Puzzle is afkomstig van de eerste Stolt/FlowerKingsplaat; ook hierin weer een lyrische gitaarsolo en dan zijn we weer twintig minuten verder. Dan volgen twee redelijk korte nummers van het meest recente studioalbum Look At You Now uit 2023. Het zijn op het eerste oor wat gemakkelijker in het gehoor liggende stukken, maar schijn bedriegt: het arrangement is complex en vraagt nogal wat van de muzikanten. What If God Is Alone is dan weer een ouwetje en altijd mooi om te horen. De afsluiter is het bijna onvermijdelijke Stardust We Are en Stolt en de zijnen schotelen ons hier het volledige bijna half uur durende monster voor. Voor de tour is de band enigszins aangepast. Naast drummer Mirko DeMaio is bassist (en broer) Michael Stolt te horen; vaste bassist Jonas Reingold is nogal bezig in de band van Steve Hackett. Toetsenist Zach Kamins lukte het niet om vanuit zijn thuisbasis in de Verenigde Staten aan te sluiten bij de Zweden en dus is Lalle Larsson te horen achter de knoppen. Zanger/gitarist Hasse Fröberg is zeer goed bij stem. Mooie uitgave; ook al hebben we al een boel liveopnamen van de groep in huis, dit is een welkome aanvulling op de imposante catalogus van de Zweedse progmeesters.
Nog helemaal niets van het album te vinden op YT, dus dan maar een promo:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2503: Heilung - Lifa Iotungard (Heilung Live At Red Rocks Amphitheater)
Zelf noemt Heilung een concert een 'ritual' en ik ben het met ze eens dat dit beter past bij wat dit gezelschap op het podium brengt. Deze dubbelcd die begin augustus 2024 verschijnt en die ik op 12 augustus koop bevat het complete concert dat de groep gaf in het Red Rocks Amphitheatre, maar wanneer precies, dat is dan weer niet zo duidelijk. Ik vermoed dat het in 2021 is geweest; daar zijn online ook beelden van te vinden en de setlist lijkt aardig overeen te komen. Voor die setlist kiest de groep voor het beste van de drie albums tot nu toe Ofnir, Futha en Drif. Op het podium zijn veel meer mensen aanwezig dan het centrale trio waaruit Heilung bestaat. Naast zangeres Maria Franz, (keel)zanger Kai Uwe Faust en multi-instrumentalist Christopher Juu zijn er nog meer zangers en zangeressen aanwezig. Bovendien is er een hele groep krijgers aanwezig en gezamenlijk brengen zij een bezwerende en opzwepende voorstelling vol tribale drums en koren. Uiterst verslavend, dit. Hoog tijd dat ik dit eens in levenden lijve moet meemaken.
Nog weinig te vinden op YT:
Zelf noemt Heilung een concert een 'ritual' en ik ben het met ze eens dat dit beter past bij wat dit gezelschap op het podium brengt. Deze dubbelcd die begin augustus 2024 verschijnt en die ik op 12 augustus koop bevat het complete concert dat de groep gaf in het Red Rocks Amphitheatre, maar wanneer precies, dat is dan weer niet zo duidelijk. Ik vermoed dat het in 2021 is geweest; daar zijn online ook beelden van te vinden en de setlist lijkt aardig overeen te komen. Voor die setlist kiest de groep voor het beste van de drie albums tot nu toe Ofnir, Futha en Drif. Op het podium zijn veel meer mensen aanwezig dan het centrale trio waaruit Heilung bestaat. Naast zangeres Maria Franz, (keel)zanger Kai Uwe Faust en multi-instrumentalist Christopher Juu zijn er nog meer zangers en zangeressen aanwezig. Bovendien is er een hele groep krijgers aanwezig en gezamenlijk brengen zij een bezwerende en opzwepende voorstelling vol tribale drums en koren. Uiterst verslavend, dit. Hoog tijd dat ik dit eens in levenden lijve moet meemaken.
Nog weinig te vinden op YT:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
@bazbo, een vraagje; Peter Hammill, zong hij ook mee op 1 van de Fripp albums?
Exposure......of was dat Darryl Hall
Jij weet het vast!
(Ik heb dat album op een cassettebandje opgenomen....daar staat geen informatie op )
[ Bericht 11% gewijzigd door Kanaroe op 22-08-2024 20:33:33 ]
Exposure......of was dat Darryl Hall
Jij weet het vast!
(Ik heb dat album op een cassettebandje opgenomen....daar staat geen informatie op
)[ Bericht 11% gewijzigd door Kanaroe op 22-08-2024 20:33:33 ]
Ze waren het allebei!quote:Op donderdag 22 augustus 2024 20:28 schreef Kanaroe het volgende:
@:bazbo, een vraagje; Peter Hammill, zong hij ook mee op 1 van de Fripp albums?
Exposure......of was dat Darryl Hall
Jij weet het vast!
(Ik heb dat album op een cassettebandje opgenomen....daar staat geen informatie op
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Aha, mysterie opgelost, dankjewel!quote:
Na het beluisteren van jouw Van der Graaf Generator albums herkende ik meteen Peter Hamills' stem, terwijl ik eerder dacht dat alleen Hall meezong op Exposure......maar iets klopte er niet haha
quote:
[..]
Aha, mysterie opgelost, dankjewel!
Na het beluisteren van jouw Van der Graaf Generator albums herkende ik meteen Peter Hamills' stem, terwijl ik eerder dacht dat alleen Hall meezong op Exposure......maar iets klopte er niet haha
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
quote:
[..]Ah, wat lief, dankjewel BazboSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dit album is zeer speciaal voor mij
bazbo cd2504: Marbin - Israeli Jazz
Nog nooit van deze band gehoord. Tot 16 augustus 2024. Dan komt een Belgische muziekvriend op bezoek en hij heeft iets voor mij meegenomen. Op Israeli Jazz uit 2018 speelt Marbin uit Chicago (met daarin onder andere de Israëlisch-Amerikaanse gitarist Dani Rabin en Israëlische saxof Danny Markovitch) zeer melodieuze en plezante jazzrock. Er staan werkelijk pareltjes aan composities op. De gitaar- en saxsolo's zijn ook fijn. Ware verrassing.
Nog nooit van deze band gehoord. Tot 16 augustus 2024. Dan komt een Belgische muziekvriend op bezoek en hij heeft iets voor mij meegenomen. Op Israeli Jazz uit 2018 speelt Marbin uit Chicago (met daarin onder andere de Israëlisch-Amerikaanse gitarist Dani Rabin en Israëlische saxof Danny Markovitch) zeer melodieuze en plezante jazzrock. Er staan werkelijk pareltjes aan composities op. De gitaar- en saxsolo's zijn ook fijn. Ware verrassing.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2405: The One EIghty G's - Trout Mask Replica Replica
Dit is debiel. Captain Beefheart & The Magic Band legendarische album Trout Mask Replica van voor naar achter vertolkt, maar dan a capella. The One Eighty G's is een Amerikaanse groep, volgens zichzelf bestaande uit Chris Minnick, David Minnick, Dick Minnick, Don Minnick, Mark Minnick en Peter Minnick, en heeft tussen 2018 en 2024 gewerkt aan deze monsterplaat. Nu is Trout Mask Replica al niet de gemakkelijkste plaat en die dan uitgevoerd met slechts stemmen, dat is geen lichte kost. Bij vlagen vind ik het dan ook wat rommelig, maar dat vind ik van het origineel ook. Soms is het dus doorbijten, maar als ik dat doe en naarmate het album vordert, wordt het sterker en sterker en dan komt er waarlijk briljant spul voorbij. Hoogtepunten: Neon Meat Dream Of An Octafish, China Pig en Orange Claw Hammer. Belgische muziekvriend Peter neemt dit album voor me mee op 16 augustus 2024 en verrast me enorm. Dit is debiel.
Dit is debiel. Captain Beefheart & The Magic Band legendarische album Trout Mask Replica van voor naar achter vertolkt, maar dan a capella. The One Eighty G's is een Amerikaanse groep, volgens zichzelf bestaande uit Chris Minnick, David Minnick, Dick Minnick, Don Minnick, Mark Minnick en Peter Minnick, en heeft tussen 2018 en 2024 gewerkt aan deze monsterplaat. Nu is Trout Mask Replica al niet de gemakkelijkste plaat en die dan uitgevoerd met slechts stemmen, dat is geen lichte kost. Bij vlagen vind ik het dan ook wat rommelig, maar dat vind ik van het origineel ook. Soms is het dus doorbijten, maar als ik dat doe en naarmate het album vordert, wordt het sterker en sterker en dan komt er waarlijk briljant spul voorbij. Hoogtepunten: Neon Meat Dream Of An Octafish, China Pig en Orange Claw Hammer. Belgische muziekvriend Peter neemt dit album voor me mee op 16 augustus 2024 en verrast me enorm. Dit is debiel.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2506: Jon Anderson & The Band Geeks - True
Lieve help. Als je de hoesfoto ziet, houd je je hart vast. Maar vanaf de eerste tonen weet ik: dit is oude vertrouwde Jon! De band die hem begeleidt, die tourt al anderhalf jaar of zo met hem door de Verenigde Staten. Richie Castellano is de toetsenist, bassist, gitarist en hoofdcomponist van The Band Geeks en naast hem staan nog vijf instrumentalisten. Opvallend dat iedereen ook nog eens niet onverdienstelijk zingt. True is een progalbum dat in de lijn ligt van Anderson Bruford Wakeman & Howe, de Talk-Yes uit de jaren negentig, de duoplaat die Anderson maakte met Roine Stolt en het beste van het solowerk van Anderson zelf. Er zijn toegankelijke songs, van die typisch Andersonengelenliedjes en de wat langer uitwaaierende en complexere progstukken. En het is fantastisch! Het geluid is kraakhelder, de productie knalt, de band is grandioos, de composities zijn ijzersterk en meneer Anderson is ongekend goed bij stem. En dan te bedenken dat hij over bijna twee maanden tachtig jaar wordt. Ik koop True op 23 augustus 2024 op de dag hij uitkomt en wat mij betreft is dit de plaat van het jaar. Lieve help.
Lieve help. Als je de hoesfoto ziet, houd je je hart vast. Maar vanaf de eerste tonen weet ik: dit is oude vertrouwde Jon! De band die hem begeleidt, die tourt al anderhalf jaar of zo met hem door de Verenigde Staten. Richie Castellano is de toetsenist, bassist, gitarist en hoofdcomponist van The Band Geeks en naast hem staan nog vijf instrumentalisten. Opvallend dat iedereen ook nog eens niet onverdienstelijk zingt. True is een progalbum dat in de lijn ligt van Anderson Bruford Wakeman & Howe, de Talk-Yes uit de jaren negentig, de duoplaat die Anderson maakte met Roine Stolt en het beste van het solowerk van Anderson zelf. Er zijn toegankelijke songs, van die typisch Andersonengelenliedjes en de wat langer uitwaaierende en complexere progstukken. En het is fantastisch! Het geluid is kraakhelder, de productie knalt, de band is grandioos, de composities zijn ijzersterk en meneer Anderson is ongekend goed bij stem. En dan te bedenken dat hij over bijna twee maanden tachtig jaar wordt. Ik koop True op 23 augustus 2024 op de dag hij uitkomt en wat mij betreft is dit de plaat van het jaar. Lieve help.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2507: Tim Bowness - Powder Dry
Dit nieuwe album van Tim Bowness verscheen op 16 augustus 2024 (al zegt de platenmaatschappij dat de verschijningsdatum is uitgesteld naar 13 september, ik koop hem op 19 augustus 2024 in een plaatselijke platenwinkel) en is zijn achtste soloalbum. Op vorige platen liet de zanger en liedsmid allerlei muzikanten opdraven; Powder Dry heeft hij helemaal in zijn eentje geschreven, ingespeeld en geproduceerd en dus kunnen we spreken van een écht solo-album. Voor de mix liet hij dan wel Steven Wilson komen. De plaat wijkt ook in een ander opzicht af van voorgangers: in nog geen veertig minuten krijgen we zestien liedjes of aanzetten daartoe voorbijkomen. Het is elektronisch, indringend, opzwepend, romantisch, fragmentarisch (sommige liedjes zijn voorbij voordat ze net goed op gang zijn) en toch wringt het nergens. Het klopt. Maar waarom, daar ben ik nog niet achter. Gelukkig is er ook nog de zo typerende stem en de bij vlagen melancholieke atmosfeer. Powder Dry is een album dat nog een heleboel luisterbeurten nodig heeft voordat ik hem doorgrond, maar op het eerste gehoor vind ik het heel puik.
Dit nieuwe album van Tim Bowness verscheen op 16 augustus 2024 (al zegt de platenmaatschappij dat de verschijningsdatum is uitgesteld naar 13 september, ik koop hem op 19 augustus 2024 in een plaatselijke platenwinkel) en is zijn achtste soloalbum. Op vorige platen liet de zanger en liedsmid allerlei muzikanten opdraven; Powder Dry heeft hij helemaal in zijn eentje geschreven, ingespeeld en geproduceerd en dus kunnen we spreken van een écht solo-album. Voor de mix liet hij dan wel Steven Wilson komen. De plaat wijkt ook in een ander opzicht af van voorgangers: in nog geen veertig minuten krijgen we zestien liedjes of aanzetten daartoe voorbijkomen. Het is elektronisch, indringend, opzwepend, romantisch, fragmentarisch (sommige liedjes zijn voorbij voordat ze net goed op gang zijn) en toch wringt het nergens. Het klopt. Maar waarom, daar ben ik nog niet achter. Gelukkig is er ook nog de zo typerende stem en de bij vlagen melancholieke atmosfeer. Powder Dry is een album dat nog een heleboel luisterbeurten nodig heeft voordat ik hem doorgrond, maar op het eerste gehoor vind ik het heel puik.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2508: Steve Howe & Martin Taylor - Masterpiece Guitars
Op 22 augustus 2024 loop ik een plaatselijke platenwinkel binnen en ik stuit op dit schijfje. Het is een album dat in 2002 verscheen en ik nog niet in de verzameling heb. Op Masterpiece Guitars werkt gitaarmaestro Steve Howe samen met een andere bekende gitarist: Martin Taylor. Sommige stukken zijn samen gecomponeerd: dan komt de een met een basisstructuur en de ander met een bijpassende melodie; andere nummers zijn solostukken. De hoeveelheid gitaren die de heren gebruiken is niet te overzien, zo veel. Op Blue Bossa maakt Taylor het wel heel erg bont: in een stuk van vijf minuten bespeelt hij achttien verschillende gitaren over een basis die hij legt met de negentiende gitaar. Daar staat tegenover dat de stijl wat eenvormig is: veel jazzy fingerpicking, luchtig, licht, aangenaam en bij nauwe beluistering toch indrukwekkend. Fijne aanvulling op mijn Howecollectie.
Op 22 augustus 2024 loop ik een plaatselijke platenwinkel binnen en ik stuit op dit schijfje. Het is een album dat in 2002 verscheen en ik nog niet in de verzameling heb. Op Masterpiece Guitars werkt gitaarmaestro Steve Howe samen met een andere bekende gitarist: Martin Taylor. Sommige stukken zijn samen gecomponeerd: dan komt de een met een basisstructuur en de ander met een bijpassende melodie; andere nummers zijn solostukken. De hoeveelheid gitaren die de heren gebruiken is niet te overzien, zo veel. Op Blue Bossa maakt Taylor het wel heel erg bont: in een stuk van vijf minuten bespeelt hij achttien verschillende gitaren over een basis die hij legt met de negentiende gitaar. Daar staat tegenover dat de stijl wat eenvormig is: veel jazzy fingerpicking, luchtig, licht, aangenaam en bij nauwe beluistering toch indrukwekkend. Fijne aanvulling op mijn Howecollectie.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
D77: KURK LP
Zo, even totaal iets anders dan mijn andere platen. Vorige maand gekocht toen de uitbaters van de lokale platenzaak ermee stopten (het is wel overgenomen gelukkig). Niet zozeer gekocht voor mijn platenverzameling maar misschien wel meer voor mijn Den Helder-verzameling.
Over de band en elpee:
Zo, even totaal iets anders dan mijn andere platen. Vorige maand gekocht toen de uitbaters van de lokale platenzaak ermee stopten (het is wel overgenomen gelukkig). Niet zozeer gekocht voor mijn platenverzameling maar misschien wel meer voor mijn Den Helder-verzameling.
Over de band en elpee:
quote:De Papa Kurk Band was een echt kroegenbandje en heeft slechts kort bestaan. De band nam op 16 juli 1980 een singel op, waarna het plan ontstond om een hele LP uit te brengen. Piet Schrijver, eigenaar van cafe 't Kurkje, was de drijvende kracht achter de Kurk LP , met daarop uitsluitend Helderse bandjes zoals Star Trio, Combo Arjo Boot, de Dekzwabbers, de Houthakkers, de Piccolo's, de Helderse Jantjes, Coby & the Goldstars en natuurlijk de Papa Kurk band. De opnamen werden in 1982 gemaakt in de Seagull studio van geluidsbaas Berto Mak te Den Helder.
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
bazbo cd2509: Van Halen - Van Halen
Het legendarische debuutalbum van Van Halen verschijnt in 1978. Ik herinner me mijn eerste kennismaking nog goed: ik was een jaar of dertien en uit de televisie knalde tijdens Toppop de openingsriff van Running With The Devil. Wat een energie. Die gast die zong maakte leuke wijdbeensbokkesprongen. Ik vond het gaaf. Toch duurt het een jaar of wat voordat ik de elpee aanschaf; het moet ergens halverwege de jaren tachtig zijn. Krachtige en korte rocksongs, eigenlijk helemaal niet zo snoeihard als het leek, wel stevig. De korte gitaarsolo Eruption is iconisch. Voor de rest staan de gitaar en de gitaarsolo's volledig ten dienste van de songs. Negen eigen stukken en twee covers: Ice Cream Man en een spetterende versie van The Kinks' You Really Got Me. Toen ik op 28 maart 2007 een cd-versie - een remaster uit 2000 - tegenkwam in een plaatselijke platenwinkel voor een prikkie, toen kon ik hem niet laten liggen. Voor de rest heb ik geen Van Halen in huis; hun debuut blijft grandioos.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 18-09-2024 06:05:19 ]
Het legendarische debuutalbum van Van Halen verschijnt in 1978. Ik herinner me mijn eerste kennismaking nog goed: ik was een jaar of dertien en uit de televisie knalde tijdens Toppop de openingsriff van Running With The Devil. Wat een energie. Die gast die zong maakte leuke wijdbeensbokkesprongen. Ik vond het gaaf. Toch duurt het een jaar of wat voordat ik de elpee aanschaf; het moet ergens halverwege de jaren tachtig zijn. Krachtige en korte rocksongs, eigenlijk helemaal niet zo snoeihard als het leek, wel stevig. De korte gitaarsolo Eruption is iconisch. Voor de rest staan de gitaar en de gitaarsolo's volledig ten dienste van de songs. Negen eigen stukken en twee covers: Ice Cream Man en een spetterende versie van The Kinks' You Really Got Me. Toen ik op 28 maart 2007 een cd-versie - een remaster uit 2000 - tegenkwam in een plaatselijke platenwinkel voor een prikkie, toen kon ik hem niet laten liggen. Voor de rest heb ik geen Van Halen in huis; hun debuut blijft grandioos.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 18-09-2024 06:05:19 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2510: Vangelis - Earth
In 1971 stapt Vangelis Papathanassiou uit zijn groep Aphrodite's Child, die dan net de opnames klaar heeft van het dubbelalbum 666 (zie ongeveer vierenhalf jaar geleden). De van origine Griekse multi-instrumentalist heeft tijdens de paar jaren van Aphrodite's Child al wat filmmuziekprojecten buiten de groep gedaan en die waren succesvol, dus als de onderlinge spanningen in het trio oplopen, besluit hij zich te richten op een solocarrière. Zijn eerste solowerk, het album Fais que ton rêve soit plus long que la nuit, over de Franse studentenrellen in 1968, verschijnt in 1972, maar doet commercieel gezien weinig. In 1973 komt hij met Earth, een schitterende plaat waarop percussie de hoofdrol speelt. Daarnaast beroert Vangelis allerlei toetsenapparaten en etnische instrumenten. Voor de stemmen laat hij wat gasten opdraaien. Ik koop Earth op 29 januari 2018 en ik heb een remaster uit 2017, die aanvankelijk alleen in de enorme Delictus-doos uit 2013 te vinden was. Hoewel vandaag de dag een wat vergeten album, is Earth een doorbraak voor Vangelis en vanaf 1973 volgt er een stortvloed aan platen; het is niet bij te houden wat de man allemaal doet.
In 1971 stapt Vangelis Papathanassiou uit zijn groep Aphrodite's Child, die dan net de opnames klaar heeft van het dubbelalbum 666 (zie ongeveer vierenhalf jaar geleden). De van origine Griekse multi-instrumentalist heeft tijdens de paar jaren van Aphrodite's Child al wat filmmuziekprojecten buiten de groep gedaan en die waren succesvol, dus als de onderlinge spanningen in het trio oplopen, besluit hij zich te richten op een solocarrière. Zijn eerste solowerk, het album Fais que ton rêve soit plus long que la nuit, over de Franse studentenrellen in 1968, verschijnt in 1972, maar doet commercieel gezien weinig. In 1973 komt hij met Earth, een schitterende plaat waarop percussie de hoofdrol speelt. Daarnaast beroert Vangelis allerlei toetsenapparaten en etnische instrumenten. Voor de stemmen laat hij wat gasten opdraaien. Ik koop Earth op 29 januari 2018 en ik heb een remaster uit 2017, die aanvankelijk alleen in de enorme Delictus-doos uit 2013 te vinden was. Hoewel vandaag de dag een wat vergeten album, is Earth een doorbraak voor Vangelis en vanaf 1973 volgt er een stortvloed aan platen; het is niet bij te houden wat de man allemaal doet.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2511: Vangelis - Heaven And Hell
In 1974 gaan er geruchten dat Vangelis zich toch weer aansluit bij een band. De geruchten blijken waarheid: hij doet een auditie bij Yes (om meneer Rick Wakeman te vervangen), maar Vangelis blijkt niet de juiste man voor de groep. Wel ontmoet hij zanger Jon Anderson en Vangelis vraagt hem om een bijdrage te leveren aan een album waar hij op dat moment aan werkt. Het is het begin van een langdurige samenwerking. Heaven And Hell komt uit in 1975 en blijkt achteraf een van de allerbeste platen die Vangelis ooit heeft gemaakt. Vangelis zet orkest en koor in om zijn bombastische compositie mede te vertolken. Zelf bespeelt hij percussie, piano en de vele synthesizers. Mede door dit album zal hij een pionier van de elektronische muziek worden, maar als geheel klinkt het organisch en natuurlijk. De plaat valt uiteen in twee delen, ieder een plaatkant lang. Andersons bijdrage is te horen aan het eind van het eerste deel: de song So Long Ago, So Clear is de blauwdruk voor de platen die zij beiden als het duo Jon & Vangelis in de jaren tachtig zullen maken. De engelenstem van Anderson past schitterend bij de elektronische wolkendeken die Vangelis neerlegt. Dit album staat al heel lang op mijn wensenlijstje en ik vind de remaster uit 2013 (oorspronkelijk slechts verkrijgbaar in de monsterbox Delictus) op 11 mei 2024 in een tweedehandsplatenzaakje in Münster. Zoals gezegd: het is misschien wel het beste en mooiste album dat Vangelis ooit heeft gemaakt.
En voor hen die alleen dat hitje willen horen:
In 1974 gaan er geruchten dat Vangelis zich toch weer aansluit bij een band. De geruchten blijken waarheid: hij doet een auditie bij Yes (om meneer Rick Wakeman te vervangen), maar Vangelis blijkt niet de juiste man voor de groep. Wel ontmoet hij zanger Jon Anderson en Vangelis vraagt hem om een bijdrage te leveren aan een album waar hij op dat moment aan werkt. Het is het begin van een langdurige samenwerking. Heaven And Hell komt uit in 1975 en blijkt achteraf een van de allerbeste platen die Vangelis ooit heeft gemaakt. Vangelis zet orkest en koor in om zijn bombastische compositie mede te vertolken. Zelf bespeelt hij percussie, piano en de vele synthesizers. Mede door dit album zal hij een pionier van de elektronische muziek worden, maar als geheel klinkt het organisch en natuurlijk. De plaat valt uiteen in twee delen, ieder een plaatkant lang. Andersons bijdrage is te horen aan het eind van het eerste deel: de song So Long Ago, So Clear is de blauwdruk voor de platen die zij beiden als het duo Jon & Vangelis in de jaren tachtig zullen maken. De engelenstem van Anderson past schitterend bij de elektronische wolkendeken die Vangelis neerlegt. Dit album staat al heel lang op mijn wensenlijstje en ik vind de remaster uit 2013 (oorspronkelijk slechts verkrijgbaar in de monsterbox Delictus) op 11 mei 2024 in een tweedehandsplatenzaakje in Münster. Zoals gezegd: het is misschien wel het beste en mooiste album dat Vangelis ooit heeft gemaakt.
En voor hen die alleen dat hitje willen horen:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2512: Vangelis - Chariots Of Fire
Vanaf het begin van zijn carrière is Vangelis bezig met het componeren van muziek voor films. In 1981 realiseert hij de soundtrack die hem definitief op de filmmuziekkaart zet. Chariots Of Fire heb ik ergens eind jaren tachtig een keer gezien: een in mijn ogen best mooie film over Britse sporters die mee doen aan de Olympische Spelen in de jaren twintig of dertig of zo, weet ik ook veel. De herkenningstune zal menigeen bekend in de oren klinken. Het stuk is bekend als Chariots Of Fire, maar is getiteld Main Titles. Het opent de soundtrackplaat die in 1981 verschijnt. Ik heb hier een geremasterde uitgave uit 2006, ter gelegenheid van de vijfentwintigste verjaardag ervan en ik kocht die op 7 maart 2012. Op de eerste plaatkant staan verder nog wat korte sfeerstukken die het goed doen in de film, al vond ik destijds de elektronische muziek bevreemdend, zeker gezien het tijdsvak waarin de film zich afspeelt. Aan het eind van de plaatkant klinkt een acapella koorversie van Blake/Parry's hymne Jerusalem. De hele tweede plaatkant is ingeruimd voor het titelnummer, waarin Vangelis speelt met themaatjes en die verder uitwerkt tot een lange elektronische suite. Zeer fraai. Chariots Of Fire is de opmaat tot de indrukwekkende carrière van Vangelis' filmmuziekcomponist.
Vanaf het begin van zijn carrière is Vangelis bezig met het componeren van muziek voor films. In 1981 realiseert hij de soundtrack die hem definitief op de filmmuziekkaart zet. Chariots Of Fire heb ik ergens eind jaren tachtig een keer gezien: een in mijn ogen best mooie film over Britse sporters die mee doen aan de Olympische Spelen in de jaren twintig of dertig of zo, weet ik ook veel. De herkenningstune zal menigeen bekend in de oren klinken. Het stuk is bekend als Chariots Of Fire, maar is getiteld Main Titles. Het opent de soundtrackplaat die in 1981 verschijnt. Ik heb hier een geremasterde uitgave uit 2006, ter gelegenheid van de vijfentwintigste verjaardag ervan en ik kocht die op 7 maart 2012. Op de eerste plaatkant staan verder nog wat korte sfeerstukken die het goed doen in de film, al vond ik destijds de elektronische muziek bevreemdend, zeker gezien het tijdsvak waarin de film zich afspeelt. Aan het eind van de plaatkant klinkt een acapella koorversie van Blake/Parry's hymne Jerusalem. De hele tweede plaatkant is ingeruimd voor het titelnummer, waarin Vangelis speelt met themaatjes en die verder uitwerkt tot een lange elektronische suite. Zeer fraai. Chariots Of Fire is de opmaat tot de indrukwekkende carrière van Vangelis' filmmuziekcomponist.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2513: Vangelis - Soil Festivities
In 1984 luister ik op een avond naar De LP-show op de radio. Op het programma staat de nieuwe plaat die Vangelis die week heeft uitgebracht. De plaatjesdraaier laat de hele eerste plaatkant horen: een lang stuk. Ik hoor onweer, regen, vervolgens een stuwend synthesizerritme en daarna volgt een intrigerend stuk dat me kippenvel bezorgt. Ik koop Soil Festivities pas op 26 juni 2010. Het openingsstuk bezorgt me nog steeds kippenvel zo mooi en de overige vier 'movements' vind ik bijna net zo intrigerend. Het album is later mooi geremastered, maar ik heb een herdruk uit een onbekend jaar van de originele master. Soil Festivities is een schitterend atmosferisch werk met bloedmooie melodieën dat me achtenveertig minuten een magische muzikale wereld in sleept. Een van mijn favoriete Vangelisplaten.
In 1984 luister ik op een avond naar De LP-show op de radio. Op het programma staat de nieuwe plaat die Vangelis die week heeft uitgebracht. De plaatjesdraaier laat de hele eerste plaatkant horen: een lang stuk. Ik hoor onweer, regen, vervolgens een stuwend synthesizerritme en daarna volgt een intrigerend stuk dat me kippenvel bezorgt. Ik koop Soil Festivities pas op 26 juni 2010. Het openingsstuk bezorgt me nog steeds kippenvel zo mooi en de overige vier 'movements' vind ik bijna net zo intrigerend. Het album is later mooi geremastered, maar ik heb een herdruk uit een onbekend jaar van de originele master. Soil Festivities is een schitterend atmosferisch werk met bloedmooie melodieën dat me achtenveertig minuten een magische muzikale wereld in sleept. Een van mijn favoriete Vangelisplaten.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Vond de film niet zo heel goed geloof ik, heb hem gekeken voor mijn project waar ik alle Oscars voor beste film han bekeken.quote:
bazbo cd2512: Vangelis - Chariots Of Fire
[ afbeelding ]
Vanaf het begin van zijn carrière is Vangelis bezig met het componeren van muziek voor films. In 1981 realiseert hij de soundtrack die hem definitief op de filmmuziekkaart zet. Chariots Of Fire heb ik ergens eind jaren tachtig een keer gezien: een in mijn ogen best mooie film over Britse sporters die mee doen aan de Olympische Spelen in de jaren twintig of dertig of zo, weet ik ook veel. De herkenningstune zal menigeen bekend in de oren klinken. Het stuk is bekend als Chariots Of Fire, maar is getiteld Main Titles. Het opent de soundtrackplaat die in 1981 verschijnt. Ik heb hier een geremasterde uitgave uit 2006, ter gelegenheid van de vijfentwintigste verjaardag ervan en ik kocht die op 7 maart 2012. Op de eerste plaatkant staan verder nog wat korte sfeerstukken die het goed doen in de film, al vond ik destijds de elektronische muziek bevreemdend, zeker gezien het tijdsvak waarin de film zich afspeelt. Aan het eind van de plaatkant klinkt een acapella koorversie van Blake/Parry's hymne Jerusalem. De hele tweede plaatkant is ingeruimd voor het titelnummer, waarin Vangelis speelt met themaatjes en die verder uitwerkt tot een lange elektronische suite. Zeer fraai. Chariots Of Fire is de opmaat tot de indrukwekkende carrière van Vangelis' filmmuziekcomponist.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd2514: 1492 - Conquest Of Paradise
Het allergrootste filmmuzieksucces beleeft Vangelis in 1992 als hij de score voor de film 1492 - Conquest Of Paradise maakt. De herkenningsdeun is misschien de grootste hit die Vangelis ooit heeft gehad. De film gaat over de ontdekkingsreis van Columbus naar Zuid-Amerika. Ik heb die hele film nooit gezien en pik de soundtrack pas op 7 maart 2012 uit een bak van een plaatselijke platenwinkel; het is een remaster uit 1999. Hoewel Vangelis al vaker een koor en orkest heeft ingezet, zijn die op dit album wat nadrukkelijker aanwezig, zonder dat het onmiskenbare Vangelisgeluid verloren gaat. Alles bij elkaar een sterke plaat met mooie melodieën en een wat bombastischer atmosfeer.
Het allergrootste filmmuzieksucces beleeft Vangelis in 1992 als hij de score voor de film 1492 - Conquest Of Paradise maakt. De herkenningsdeun is misschien de grootste hit die Vangelis ooit heeft gehad. De film gaat over de ontdekkingsreis van Columbus naar Zuid-Amerika. Ik heb die hele film nooit gezien en pik de soundtrack pas op 7 maart 2012 uit een bak van een plaatselijke platenwinkel; het is een remaster uit 1999. Hoewel Vangelis al vaker een koor en orkest heeft ingezet, zijn die op dit album wat nadrukkelijker aanwezig, zonder dat het onmiskenbare Vangelisgeluid verloren gaat. Alles bij elkaar een sterke plaat met mooie melodieën en een wat bombastischer atmosfeer.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2515: Blade Runner
De film Blade Runner is al in 1982 in de bioscopen te zien, maar het verschijnen van Vangelis' soundtrack laat twaalf jaar op zich wachten. Iets met rechten, hoop gedoe, weet ik veel. Ik heb hier een remaster uit 2005 die ik koop op 22 december 2016. Bij beluistering valt vooral op hoe subliem de atmosferische muziek van Vangelis past bij het dystopische karakter van de film. Naast de bekende ruimtelijke synthesizer- en pianoklanken is er ruimte voor andere instrumentatie: zo komt de saxofoon van Dick Parry voorbij en horen we zang van Mary Hopkin, Don Percival en Demis Roussos (jaja) en de filmstemmen van Harrison Ford en onze eigen Rutger Hauer. Het afsluitende legendarische Tears In The Rain is van een indrukwekkende beklemmendheid, maar dat geldt eigenlijk voor deze gehele soundtrack. Klassieker.
De film Blade Runner is al in 1982 in de bioscopen te zien, maar het verschijnen van Vangelis' soundtrack laat twaalf jaar op zich wachten. Iets met rechten, hoop gedoe, weet ik veel. Ik heb hier een remaster uit 2005 die ik koop op 22 december 2016. Bij beluistering valt vooral op hoe subliem de atmosferische muziek van Vangelis past bij het dystopische karakter van de film. Naast de bekende ruimtelijke synthesizer- en pianoklanken is er ruimte voor andere instrumentatie: zo komt de saxofoon van Dick Parry voorbij en horen we zang van Mary Hopkin, Don Percival en Demis Roussos (jaja) en de filmstemmen van Harrison Ford en onze eigen Rutger Hauer. Het afsluitende legendarische Tears In The Rain is van een indrukwekkende beklemmendheid, maar dat geldt eigenlijk voor deze gehele soundtrack. Klassieker.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2516: Vangelis - Portraits - So Long Ago, So Clear
Deze 12.354e verzamelaar van Vangelis vind ik op 15 juli 2016 in een kraampje op een festival in Noordoost-Duitschland. Ik heb de prijssticker met daarop '¤2' geschreven, erop laten zitten. Het cd'tje is in 1996 uitgebracht en bevat zowel solowerk als vier liedjes van Jon & Vangelis. Jon Anderson is natuurlijk ook te horen in Vangelis' So Long Ago, So Clear. Veel werk van dit plaatje had ik natuurlijk al, maar er staan ook wat klassiekers op die nog op mijn wensenlijstje staan (Pulstar, Alpha, To The Unknown Man).
Deze 12.354e verzamelaar van Vangelis vind ik op 15 juli 2016 in een kraampje op een festival in Noordoost-Duitschland. Ik heb de prijssticker met daarop '¤2' geschreven, erop laten zitten. Het cd'tje is in 1996 uitgebracht en bevat zowel solowerk als vier liedjes van Jon & Vangelis. Jon Anderson is natuurlijk ook te horen in Vangelis' So Long Ago, So Clear. Veel werk van dit plaatje had ik natuurlijk al, maar er staan ook wat klassiekers op die nog op mijn wensenlijstje staan (Pulstar, Alpha, To The Unknown Man).
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2517: Vangelis - Rosetta
Vangelis is al jarenlang gefascineerd door alles wat met wetenschap, astronomie en ruimtevaart te maken heeft. Die liefde komt in 2016 tot uiting op zijn album Rosetta, waarvoor hij nauw samenwerkt met NASA, het ATG Medialab, de European Space Agency en ESA. Die invloeden koppelt hij aan bepaalde mythologie en dat levert een spannend geheel op. Tussen de ruimtelijke synthesizerklanken door horen we mysterieuze geluiden uit de ruimte. Compositorisch is Vangelis inmiddels op het toppen van zijn kunnen, ergens tussen abstract, neoklassiek en prog in. Ik koop Rosetta bij het verschijnen op 10 oktober 2016 en vanaf dit album haak ik aan bij alles wat de man daarna aan nieuw materiaal uitbrengt. Raadselachtig, intrigerend en bloedmooi.
Vangelis is al jarenlang gefascineerd door alles wat met wetenschap, astronomie en ruimtevaart te maken heeft. Die liefde komt in 2016 tot uiting op zijn album Rosetta, waarvoor hij nauw samenwerkt met NASA, het ATG Medialab, de European Space Agency en ESA. Die invloeden koppelt hij aan bepaalde mythologie en dat levert een spannend geheel op. Tussen de ruimtelijke synthesizerklanken door horen we mysterieuze geluiden uit de ruimte. Compositorisch is Vangelis inmiddels op het toppen van zijn kunnen, ergens tussen abstract, neoklassiek en prog in. Ik koop Rosetta bij het verschijnen op 10 oktober 2016 en vanaf dit album haak ik aan bij alles wat de man daarna aan nieuw materiaal uitbrengt. Raadselachtig, intrigerend en bloedmooi.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2518: Vangelis - Nocturne - The Piano Album
In 2019 verrast Vangelis de muziekwereld met dit album. Hij vertolkt nieuw en oud werk op (elektronische) piano en doet dat op de hem onmiskenbaar herkenbare wijze. Ik ben zeer benieuwd en koop de cd bij het verschijnen op 24 januari 2019. In vijf kwartier sleept Vangelis ons mee langs veel van zijn mooiste melodieën. Zo komen bijvoorbeeld To The Unknown Man, het Love Theme uit Blade Runner, Chariots Of Fire en natuurlijk 1492 - Conquest Of Paradise voorbij, maar daarnaast vooral heel veel nieuwe stukken. Een opvallende versie is Movement 9, Mythodea, waarop Irina Valentinova op piano is te horen. Ik trek Nocturne regelmatig uit de kast; de plaat is uitermate geschikt vroeg op de ochtend of laat in de middag. Wonderschoon.
In 2019 verrast Vangelis de muziekwereld met dit album. Hij vertolkt nieuw en oud werk op (elektronische) piano en doet dat op de hem onmiskenbaar herkenbare wijze. Ik ben zeer benieuwd en koop de cd bij het verschijnen op 24 januari 2019. In vijf kwartier sleept Vangelis ons mee langs veel van zijn mooiste melodieën. Zo komen bijvoorbeeld To The Unknown Man, het Love Theme uit Blade Runner, Chariots Of Fire en natuurlijk 1492 - Conquest Of Paradise voorbij, maar daarnaast vooral heel veel nieuwe stukken. Een opvallende versie is Movement 9, Mythodea, waarop Irina Valentinova op piano is te horen. Ik trek Nocturne regelmatig uit de kast; de plaat is uitermate geschikt vroeg op de ochtend of laat in de middag. Wonderschoon.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2519: Vangelis - Juno To Jupiter
De astronomie en ruimtevaart blijft Vangelis bezighouden; de albums Mythodea en Rosetta waren al geheel gewijd aan ruimtevaartprojecten. Dit nieuwe album uit 2021 handelt over NASA's missie Juno naar de planeet Jupiter. Vangelis trekt al z'n kunnen uit de kast en we krijgen dan ook een staalkaart van 's mans kunnen te horen: van ambient via de hem kenmerkende melodieën tot aan zware bombastische en orkestraal aandoende stukken. Vangelis doet weer alles zelf. Op drie stukken is de sopraan Angela Gheorghiu te horen. Ik koop Juno To Jupiter bij het verschijnen op 27 september 2021. Het blijkt Vangelis' laatste album te zijn. Hij overlijdt op 17 mei 2022. Juno To Jupiter is zijn grootse afscheidswerk. Schitterend.
De astronomie en ruimtevaart blijft Vangelis bezighouden; de albums Mythodea en Rosetta waren al geheel gewijd aan ruimtevaartprojecten. Dit nieuwe album uit 2021 handelt over NASA's missie Juno naar de planeet Jupiter. Vangelis trekt al z'n kunnen uit de kast en we krijgen dan ook een staalkaart van 's mans kunnen te horen: van ambient via de hem kenmerkende melodieën tot aan zware bombastische en orkestraal aandoende stukken. Vangelis doet weer alles zelf. Op drie stukken is de sopraan Angela Gheorghiu te horen. Ik koop Juno To Jupiter bij het verschijnen op 27 september 2021. Het blijkt Vangelis' laatste album te zijn. Hij overlijdt op 17 mei 2022. Juno To Jupiter is zijn grootse afscheidswerk. Schitterend.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2520: The Vaughan Brothers - Tick Tock
Dit mini-cd-singletje uit 1990 trek ik op 29 augustus 1992 ergens uit een uitverkoopbak. Voor een paar piek doe ik geen miskoop, denk ik. Het titelnummer Tick Tock blijkt echter een draak van een poppiedeun te zijn, maar het 'B-kantje' Brothers is de aanschaf dubbel en dwars waard. Gebroeders Jimmie en Stevie Ray Vaughan gaan in vijf minuten heerlijk bluesy tekeer. Beide stukken zijn afkomstig van het enige album dat de twee samen hebben gemaakt. Ik heb dat niet. Ik heb verder helemaal niets van een van de beide heren. Dit plaatje is in tientallen jaren niet meer in mijn speler geweest en nu weer eens wel, tot grote vreugde.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 05-10-2024 06:43:52 ]
Dit mini-cd-singletje uit 1990 trek ik op 29 augustus 1992 ergens uit een uitverkoopbak. Voor een paar piek doe ik geen miskoop, denk ik. Het titelnummer Tick Tock blijkt echter een draak van een poppiedeun te zijn, maar het 'B-kantje' Brothers is de aanschaf dubbel en dwars waard. Gebroeders Jimmie en Stevie Ray Vaughan gaan in vijf minuten heerlijk bluesy tekeer. Beide stukken zijn afkomstig van het enige album dat de twee samen hebben gemaakt. Ik heb dat niet. Ik heb verder helemaal niets van een van de beide heren. Dit plaatje is in tientallen jaren niet meer in mijn speler geweest en nu weer eens wel, tot grote vreugde.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 05-10-2024 06:43:52 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2521: Eddie Vedder - Into The Wild - Music From The Motion Picture
Ik hoor sinds 2007 iedereen razend enthousiast zijn over de film, maar ik heb 'm nog nooit gezien. Nóg enthousiaster zijn de mensen over de zogenaamde soundtrack van Eddie Vedder en ook die heb ik nog nooit gehoord. Tot 14 februari 2012, dan koop ik 'm voor een prikkie bij een plaatselijke platenzaak. Wat weinigen weten, is dat de échte soundtrack is gemaakt door Michael Brook en die bestaat uit langgerekte en atmosferische klanken die hij voortbrengt op zijn 'infinite guitar'. Vedder schotelt ons in drieëndertig minuten elf aardige songs voor, sommige lijken slechts flarden van liederen die nog verder uitgewerkt moeten en andere klinken dan weer als volledige producties. Van de kale, akoestische liedjes valt mij Rise het meeste op, voor wat betreft de rocksongs vind ik Hard Sun het sterkste en laat dat nou een stuk zijn dat Vedder niet schreef, maar ene Gordon Peterson. Leuk plaatje, wel.
Ik hoor sinds 2007 iedereen razend enthousiast zijn over de film, maar ik heb 'm nog nooit gezien. Nóg enthousiaster zijn de mensen over de zogenaamde soundtrack van Eddie Vedder en ook die heb ik nog nooit gehoord. Tot 14 februari 2012, dan koop ik 'm voor een prikkie bij een plaatselijke platenzaak. Wat weinigen weten, is dat de échte soundtrack is gemaakt door Michael Brook en die bestaat uit langgerekte en atmosferische klanken die hij voortbrengt op zijn 'infinite guitar'. Vedder schotelt ons in drieëndertig minuten elf aardige songs voor, sommige lijken slechts flarden van liederen die nog verder uitgewerkt moeten en andere klinken dan weer als volledige producties. Van de kale, akoestische liedjes valt mij Rise het meeste op, voor wat betreft de rocksongs vind ik Hard Sun het sterkste en laat dat nou een stuk zijn dat Vedder niet schreef, maar ene Gordon Peterson. Leuk plaatje, wel.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2522: The Velvet Undergrond & Nico - The Velvet Underground & Nico
Over zó'n klassieker ga ik niet al te veel zeggen. Van dit legendarische album uit 1967 heb ik een remaster uit 2012 en die koop ik op 10 juli 2014. Wat mij zo aantrekt in de plaat, is de balans tussen de rauwe rock en de lieflijke liedjes. Het zijn vooral Lou Reed en John Cale die verantwoordelijk zijn voor het eerste en Cale en Nico voor het tweede. De zwoele stem van Nico past waanzinnig mooi bij de muzikale achtergrond die Reed, Cale, Tucker en Morrison neerleggen. Ik heb een enorm zwak voor het lied All Tomorrow's Parties, maar eigenlijk staat er geen enkel zwak nummer op deze plaat. Vanaf opener Sunday Morning sleept dit gezelschap me door allerlei stemmingen, van de stuwende rocker Waiting For The Man langs het mysterieuze Femme Fatale en van het naargeestige Heroin tot aan de brute afsluiter European Son. O en geinig hoesje ook wel.
Over zó'n klassieker ga ik niet al te veel zeggen. Van dit legendarische album uit 1967 heb ik een remaster uit 2012 en die koop ik op 10 juli 2014. Wat mij zo aantrekt in de plaat, is de balans tussen de rauwe rock en de lieflijke liedjes. Het zijn vooral Lou Reed en John Cale die verantwoordelijk zijn voor het eerste en Cale en Nico voor het tweede. De zwoele stem van Nico past waanzinnig mooi bij de muzikale achtergrond die Reed, Cale, Tucker en Morrison neerleggen. Ik heb een enorm zwak voor het lied All Tomorrow's Parties, maar eigenlijk staat er geen enkel zwak nummer op deze plaat. Vanaf opener Sunday Morning sleept dit gezelschap me door allerlei stemmingen, van de stuwende rocker Waiting For The Man langs het mysterieuze Femme Fatale en van het naargeestige Heroin tot aan de brute afsluiter European Son. O en geinig hoesje ook wel.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2523: Cyrille Verdeaux / Clearlight Symphony - Clearlight Symphony
Verwarrend. De ene website zet dit album onder de bandnaam Clearlight, andere noemt Clearlight Symphony als de uitvoerend artiest en op het hoesje staat de naam Cyrille Verdeaux. Bij mij staat hij onder de V van Verdeaux. Deze componist en toetsenman produceert in 1975 dit prachtwerk, waarop hij een aantal grote namen weet bijeen te brengen. De plaat valt in twee lange stukken uiteen: op het eerste deel Clearlight Symphony - part one horen we vooral Verdeaux, ondersteund door een bassist, drummer en spaarzame gitaar. Het tweede deel Clearlight Symphony - part one (goh) kent bijdragen van (op dat moment) Gong-leden Didier Malherbe, Tim Blake en Steve Hillage. Ik vind deze cd, een heruitgave uit 2004 van een remaster uit 1999, op 18 juli 2015 in een kraam op een muziekfestival in Noordoost-Duitschland. Clearlight Symphony is een intrigerend werk, vol heerlijke spacy klanken.
Verwarrend. De ene website zet dit album onder de bandnaam Clearlight, andere noemt Clearlight Symphony als de uitvoerend artiest en op het hoesje staat de naam Cyrille Verdeaux. Bij mij staat hij onder de V van Verdeaux. Deze componist en toetsenman produceert in 1975 dit prachtwerk, waarop hij een aantal grote namen weet bijeen te brengen. De plaat valt in twee lange stukken uiteen: op het eerste deel Clearlight Symphony - part one horen we vooral Verdeaux, ondersteund door een bassist, drummer en spaarzame gitaar. Het tweede deel Clearlight Symphony - part one (goh) kent bijdragen van (op dat moment) Gong-leden Didier Malherbe, Tim Blake en Steve Hillage. Ik vind deze cd, een heruitgave uit 2004 van een remaster uit 1999, op 18 juli 2015 in een kraam op een muziekfestival in Noordoost-Duitschland. Clearlight Symphony is een intrigerend werk, vol heerlijke spacy klanken.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2524: Big Big Train - A Flare On The Lens - Live In London
Alwéér een superdikke liveregistratie van Big Big Train? Jawel. En ik koop 'm op 16 september 2024, de dag dat het pakket verschijnt. Het betreft hier het concert dat de groep gaf op 13 september 2023 in de Cadogan Hall in Londen, aangevuld met opnames van de dag ervoor, zodat we alle songs van de twee setlijsten kunnen beluisteren. En bekijken, want jazeker, ook nu weer drie cd's en een bluray. Die bluray heb ik nog niet gezien, maar de cd's al wel een paar keer gedraaid. Wat deze nieuwe uitgave interessant maakt, is dat het de eerste liveregistratie is van de band met nieuwe zanger Alberto Bravin. Hij heeft de schier onmogelijke taak om in de voetsporen te stappen van David Longdon, die inmiddels alweer drie jaar geleden overleed na een noodlottig ongeval in huis. Bravin is geen imitator; hij heeft een eigen stemgeluid, dat wonderwel past bij de atmosferische progmuziek van Big Big Train. Na korte tijd voelt het voor mij of hij nooit iets anders is geweest dan de zanger van deze band, zo vertrouwd. Misschien is zijn vertolking van Telling The Bees wat vlak, maar dat is dan ook het enige moment dat ik Longdon echt mis. Een van mijn favoriete songs, Hedgerow, brengt hij met verve. Op de setlijst staan veel 'gouwe ouwen' van de groep en gelukkig is er afwisseling in de vorm van andere arrangementen, een akoestisch hoekje, een paar stukken die de band nooit eerder live heeft gespeeld én twee songs van de dan nog te verschijnen nieuwe plaat met Bravin. Kortom, kortom: verplicht voer voor de liefhebbers!
Alwéér een superdikke liveregistratie van Big Big Train? Jawel. En ik koop 'm op 16 september 2024, de dag dat het pakket verschijnt. Het betreft hier het concert dat de groep gaf op 13 september 2023 in de Cadogan Hall in Londen, aangevuld met opnames van de dag ervoor, zodat we alle songs van de twee setlijsten kunnen beluisteren. En bekijken, want jazeker, ook nu weer drie cd's en een bluray. Die bluray heb ik nog niet gezien, maar de cd's al wel een paar keer gedraaid. Wat deze nieuwe uitgave interessant maakt, is dat het de eerste liveregistratie is van de band met nieuwe zanger Alberto Bravin. Hij heeft de schier onmogelijke taak om in de voetsporen te stappen van David Longdon, die inmiddels alweer drie jaar geleden overleed na een noodlottig ongeval in huis. Bravin is geen imitator; hij heeft een eigen stemgeluid, dat wonderwel past bij de atmosferische progmuziek van Big Big Train. Na korte tijd voelt het voor mij of hij nooit iets anders is geweest dan de zanger van deze band, zo vertrouwd. Misschien is zijn vertolking van Telling The Bees wat vlak, maar dat is dan ook het enige moment dat ik Longdon echt mis. Een van mijn favoriete songs, Hedgerow, brengt hij met verve. Op de setlijst staan veel 'gouwe ouwen' van de groep en gelukkig is er afwisseling in de vorm van andere arrangementen, een akoestisch hoekje, een paar stukken die de band nooit eerder live heeft gespeeld én twee songs van de dan nog te verschijnen nieuwe plaat met Bravin. Kortom, kortom: verplicht voer voor de liefhebbers!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2525: Theo Travis - Aeolus: One Hour Duduk Meditation
Als dit album wordt aangekondigd, gaat mijn hart sneller kloppen. Snel bestel ik hem bij een plaatselijke platenwinkel en op 16 september 2024 heb ik hem in huis. Theo Travis heeft een zwak voor de duduk, het Armeense blaasinstrument met een dubbel riet. Ik ook. Op deze plaat horen we een solo improvisatie die Travis vervolgens naar ene meneer Steven Wilson heeft gestuurd. Die heeft de duduk- en aanvullende fluitgeluiden van Travis bewerkt en die als een soundscape onder de duduksolo gelegd. Het resultaat is van een verbluffende schoonheid. De weemoedige klank van de duduk werkt zeer rustgevend en ondanks dat het gehele stuk dik een uur duurt, ervaar ik het zeker niet als saai. Integendeel. Wat mij betreft is dit een schitterend werk. Als bonus bij de cd komt nog een bluray met daarop een surroundmix, een vier minuten durende edit én een aanvullend stuk Ancient Soul, Modern Times, dat Travis een jaar ervóór al maakte en online knalde. Prachtig, prachtig.
Helaas niet het hele stuk op YT, wel een klein stukkie:
Als dit album wordt aangekondigd, gaat mijn hart sneller kloppen. Snel bestel ik hem bij een plaatselijke platenwinkel en op 16 september 2024 heb ik hem in huis. Theo Travis heeft een zwak voor de duduk, het Armeense blaasinstrument met een dubbel riet. Ik ook. Op deze plaat horen we een solo improvisatie die Travis vervolgens naar ene meneer Steven Wilson heeft gestuurd. Die heeft de duduk- en aanvullende fluitgeluiden van Travis bewerkt en die als een soundscape onder de duduksolo gelegd. Het resultaat is van een verbluffende schoonheid. De weemoedige klank van de duduk werkt zeer rustgevend en ondanks dat het gehele stuk dik een uur duurt, ervaar ik het zeker niet als saai. Integendeel. Wat mij betreft is dit een schitterend werk. Als bonus bij de cd komt nog een bluray met daarop een surroundmix, een vier minuten durende edit én een aanvullend stuk Ancient Soul, Modern Times, dat Travis een jaar ervóór al maakte en online knalde. Prachtig, prachtig.
Helaas niet het hele stuk op YT, wel een klein stukkie:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2526: D'Virgilio, Morse & Jennings - Troika
Drie grootse stemmen uit de wereld van de prog komen samen en maken zeer fijne akoestisch getinte Crosby-Stills-Nash-&-Young-achtige liedjes. Moet ik meer zeggen? Nick D'Virgilio kennen we van Spock's Beard en tegenwoordig Big Big Train, Neal Morse van Spock's Beard, Transatlantic, Flying Colours en solowerk, en Ross Jennings van Haken. Met de stem van Jennings ben ik niet zo bekend, maar op dit album uit 2022 klinkt hij fris, warm en gloedvol. Dat kunnen we van de andere twee mannen ook zeggen. Ik ben enthousiast als de drie deze plaat aankondigen en ik koop hem bij het verschijnen op 17 maart 2022. De liederen liggen fijn in het gehoor. Hoogtepunten zijn nauwelijks te benoemen; er staat wat mij betreft geen enkel mindere song op. De drie stemmen passen fantastisch bij elkaar en de compositorische talenten vullen elkaar ook mooi aan. Daarnaast zijn de drie ook nog eens multi-instrumentalisten en dat maakt dat dit trio klinkt als een klok. Fijn!
Drie grootse stemmen uit de wereld van de prog komen samen en maken zeer fijne akoestisch getinte Crosby-Stills-Nash-&-Young-achtige liedjes. Moet ik meer zeggen? Nick D'Virgilio kennen we van Spock's Beard en tegenwoordig Big Big Train, Neal Morse van Spock's Beard, Transatlantic, Flying Colours en solowerk, en Ross Jennings van Haken. Met de stem van Jennings ben ik niet zo bekend, maar op dit album uit 2022 klinkt hij fris, warm en gloedvol. Dat kunnen we van de andere twee mannen ook zeggen. Ik ben enthousiast als de drie deze plaat aankondigen en ik koop hem bij het verschijnen op 17 maart 2022. De liederen liggen fijn in het gehoor. Hoogtepunten zijn nauwelijks te benoemen; er staat wat mij betreft geen enkel mindere song op. De drie stemmen passen fantastisch bij elkaar en de compositorische talenten vullen elkaar ook mooi aan. Daarnaast zijn de drie ook nog eens multi-instrumentalisten en dat maakt dat dit trio klinkt als een klok. Fijn!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2527: D'Virgilio, Morse & Jennings - Sophomore
Anderhalf jaar later doet het trio het nog eens dunnetjes over. Van hetzelfde laken een pak. De uitwerking is wat uitgebreider; het klinkt in sommige gevallen wat rockier en we krijgen wat bijdragen van Gideon Klein (steel guitar en strijkersarrangementen). Misschien vind ik de songs van de voorganger een tikkie sterker. Sophomore koop ik op 24 november 2023 (in een plaatselijke platenwinkel in Heerlen) en is zeker geen slechte plaat: fijne liederen, fraaie arrangementen en mooie samenzang.
Anderhalf jaar later doet het trio het nog eens dunnetjes over. Van hetzelfde laken een pak. De uitwerking is wat uitgebreider; het klinkt in sommige gevallen wat rockier en we krijgen wat bijdragen van Gideon Klein (steel guitar en strijkersarrangementen). Misschien vind ik de songs van de voorganger een tikkie sterker. Sophomore koop ik op 24 november 2023 (in een plaatselijke platenwinkel in Heerlen) en is zeker geen slechte plaat: fijne liederen, fraaie arrangementen en mooie samenzang.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2528: Eric Vloeimans - Gatecrash
Eric Vloeimans is onze nationale jazztrots. Zeg dat ik het gezegd heb. Vanaf 1992 brengt hij (solo)platen uit en werkt hij samen met allerlei anderen in diverse bezettingen. In 2007 formeert hij een kwartet dat bekend zal worden onder de naam Gatecrash. Jasper van Hulten drumt, Gulli Gudmundsson is de bassist en Jeroen van Vliet mag de freaky elektrische en akoestische pianopartijen uitvoeren. De vier muzikanten leveren compositorische bijdragen, maar het is Vloeimans die aan het trompetroer staat. Op dit eerste album uit 2007 valt vooral op hoe goed Vloeimans heeft geluisterd naar Jon Hassell. Ook hij stuurt zijn trompet door de harmonizers en andere effecten, waardoor dat fraaie, ietwat schurende geluid ontstaat. Bijna provocerend is dan ook To Jon, een bijna twaalf minuten durend eerbetoon aan Hassell. In mijn oren is het 't absolute hoogtepunt van de plaat en Vloeimans' hele oeuvre, maar goed. De rest van het album is minstens zo avontuurlijk. Vloeimans en Van Vliet vullen elkaar perfect aan en de ritmesectie staat als een huis. Er is een kleine gastrol op Images Of Washington: niemand minder dan Fay Lovsky zingt dit mooie jazzy lied met verve. Aan het eind van de plaat horen het stuk in een soort radioversie nog een keer. Beetje overbodig, maar ik klaag niet. Ik koop Gatecrashin' op 21 september 2009 en ik heb geen idee meer hoe ik zo in de wereld van Vloeimans terecht ben gekomen. Dit eerste album haal ik nog steeds heel vaak uit de kast. Gaaf.
Eric Vloeimans is onze nationale jazztrots. Zeg dat ik het gezegd heb. Vanaf 1992 brengt hij (solo)platen uit en werkt hij samen met allerlei anderen in diverse bezettingen. In 2007 formeert hij een kwartet dat bekend zal worden onder de naam Gatecrash. Jasper van Hulten drumt, Gulli Gudmundsson is de bassist en Jeroen van Vliet mag de freaky elektrische en akoestische pianopartijen uitvoeren. De vier muzikanten leveren compositorische bijdragen, maar het is Vloeimans die aan het trompetroer staat. Op dit eerste album uit 2007 valt vooral op hoe goed Vloeimans heeft geluisterd naar Jon Hassell. Ook hij stuurt zijn trompet door de harmonizers en andere effecten, waardoor dat fraaie, ietwat schurende geluid ontstaat. Bijna provocerend is dan ook To Jon, een bijna twaalf minuten durend eerbetoon aan Hassell. In mijn oren is het 't absolute hoogtepunt van de plaat en Vloeimans' hele oeuvre, maar goed. De rest van het album is minstens zo avontuurlijk. Vloeimans en Van Vliet vullen elkaar perfect aan en de ritmesectie staat als een huis. Er is een kleine gastrol op Images Of Washington: niemand minder dan Fay Lovsky zingt dit mooie jazzy lied met verve. Aan het eind van de plaat horen het stuk in een soort radioversie nog een keer. Beetje overbodig, maar ik klaag niet. Ik koop Gatecrashin' op 21 september 2009 en ik heb geen idee meer hoe ik zo in de wereld van Vloeimans terecht ben gekomen. Dit eerste album haal ik nog steeds heel vaak uit de kast. Gaaf.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2529: Eric Vloeimans Gatecrash - Hyper
De opvolger komt een jaar later (2008). Hyper koop ik op 16 oktober 2009; ik heb de Gatecrashsmaak te pakken. We kunnen dit vervolg meer van hetzelfde noemen, maar als het meer van het sterke en goede is, dan heb ik daar absoluut geen bezwaar tegen. Ook op deze plaat een eerbetoon: dit keer met Prince Of Darkness aan meneer Miles Davis. Het titelstuk van het album is van de hand van Van Vliet, die trouwens de helft van de composities heeft aangeleverd. Een ander hoogtepunt is Ravens And Wolves, een bijdrage van bassist Gulli Gudmundsson. Wederom een bonus: Voix Du Fou is een kort stuk van Michel Banabila, die ook de sampler hanteert. Misschien in z'n geheel minder verrassend dan het debuutalbum van de band, maar Hyper is opnieuw grote klasse en smaakt naar meer, meer, meer.
De opvolger komt een jaar later (2008). Hyper koop ik op 16 oktober 2009; ik heb de Gatecrashsmaak te pakken. We kunnen dit vervolg meer van hetzelfde noemen, maar als het meer van het sterke en goede is, dan heb ik daar absoluut geen bezwaar tegen. Ook op deze plaat een eerbetoon: dit keer met Prince Of Darkness aan meneer Miles Davis. Het titelstuk van het album is van de hand van Van Vliet, die trouwens de helft van de composities heeft aangeleverd. Een ander hoogtepunt is Ravens And Wolves, een bijdrage van bassist Gulli Gudmundsson. Wederom een bonus: Voix Du Fou is een kort stuk van Michel Banabila, die ook de sampler hanteert. Misschien in z'n geheel minder verrassend dan het debuutalbum van de band, maar Hyper is opnieuw grote klasse en smaakt naar meer, meer, meer.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2530: Eric Vloeimans' Gatecrash - Heavens Above!
De verrassing is er wat vanaf, maar toch is dit een uitstekende plaat! Vloeimans gaat onverdroten verder en een jaar na het tweede album verschijnt het derde. Ik koop Heavens Above! op 11 februari 2011 bij Eric zelf. Hij speelt met zijn Gatecrash in de popzaal van Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Waanzinnig mooi concert, waarin vooral het funky pianowerk van Jeroen van Vliet diepe indruk op mij maakt. Na afloop spreek ik Vloeimans en hij signeert mijn exemplaar van de cd. De volgende dag schrijf ik er een recensie over. Het album is wederom fraai, maar zoals gezegd niet zo verrassend als de debuutplaat. Iets dergelijks zó indrukwekkend als To Jon ontbreekt (tijdens het concert én op het album), al komt Pèlerinage (tijdens het concert én op het album) verrekte dichtbij. Mooi werk, meneer Vloeimans.
Plaatje dat ik maakte tijdens het genoemde concert:
En vooruit: mijn filmpje van Pèlerinage, opgenomen op 11 februari 2011 in Gigant te Apeldoorn:
De verrassing is er wat vanaf, maar toch is dit een uitstekende plaat! Vloeimans gaat onverdroten verder en een jaar na het tweede album verschijnt het derde. Ik koop Heavens Above! op 11 februari 2011 bij Eric zelf. Hij speelt met zijn Gatecrash in de popzaal van Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Waanzinnig mooi concert, waarin vooral het funky pianowerk van Jeroen van Vliet diepe indruk op mij maakt. Na afloop spreek ik Vloeimans en hij signeert mijn exemplaar van de cd. De volgende dag schrijf ik er een recensie over. Het album is wederom fraai, maar zoals gezegd niet zo verrassend als de debuutplaat. Iets dergelijks zó indrukwekkend als To Jon ontbreekt (tijdens het concert én op het album), al komt Pèlerinage (tijdens het concert én op het album) verrekte dichtbij. Mooi werk, meneer Vloeimans.
Plaatje dat ik maakte tijdens het genoemde concert:
En vooruit: mijn filmpje van Pèlerinage, opgenomen op 11 februari 2011 in Gigant te Apeldoorn:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2531: Eric Vloeimans' Levanter - Levanter
Ik zie Vloeimans opnieuw spelen op 15 juni 2021. Er heerst een pandemie en het concert is niet alleen uitgesteld, maar ook nog eens verplaatst van de popzaal in Gigant naar een ruime zaal in theater Orpheus, hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Vooraf spreek ik Eric en op de merchandisetafel die tussen ons in staat ligt een cd die ik niet ken. Levanter neem ik mee en laat ik signeren door Vloeimans en Jeroen van Vliet. De trompettist en pianist hebben in 2018 samen met klarinettist Kinan Azmeh een fraai album gemaakt, waar de sfeer van het Midden-Oosten en de Balkan overheen hangt. Het is jazzy, etnisch en bijna niet van deze wereld. Allerlei stijlen en invloeden en culturen vloeien in elkaar over en dat op slechts piano, klarinet en trompet. Aanvankelijk lijkt het wat sloom, maar halverwege horen we dan toch weer die razende piepknortrompet tekeer gaan. Heel fijn. Heel fijn. Schitterend. Schitterend. Het drietal toert ook in 2018 (inclusief North Sea Jazz) en helaas blijft het hierbij, want het smaakt naar meer, meer en meer.
Gewoon helemaal niks van dit album op YT! Daarom maar wat livefragmentjes:
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 15-10-2024 09:43:10 ]
Ik zie Vloeimans opnieuw spelen op 15 juni 2021. Er heerst een pandemie en het concert is niet alleen uitgesteld, maar ook nog eens verplaatst van de popzaal in Gigant naar een ruime zaal in theater Orpheus, hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Vooraf spreek ik Eric en op de merchandisetafel die tussen ons in staat ligt een cd die ik niet ken. Levanter neem ik mee en laat ik signeren door Vloeimans en Jeroen van Vliet. De trompettist en pianist hebben in 2018 samen met klarinettist Kinan Azmeh een fraai album gemaakt, waar de sfeer van het Midden-Oosten en de Balkan overheen hangt. Het is jazzy, etnisch en bijna niet van deze wereld. Allerlei stijlen en invloeden en culturen vloeien in elkaar over en dat op slechts piano, klarinet en trompet. Aanvankelijk lijkt het wat sloom, maar halverwege horen we dan toch weer die razende piepknortrompet tekeer gaan. Heel fijn. Heel fijn. Schitterend. Schitterend. Het drietal toert ook in 2018 (inclusief North Sea Jazz) en helaas blijft het hierbij, want het smaakt naar meer, meer en meer.
Gewoon helemaal niks van dit album op YT! Daarom maar wat livefragmentjes:
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 15-10-2024 09:43:10 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2532: Eric Vloeimans' Gatecrash - Party Animals
Een complete verrassing is het verschijnen van Party Animals in 2020, elf jaar na het laatste album van Vloeimans' Gatecrash. Het kwartet was in 2015 weer bijeen (Vloeimans, Van Vliet, Gudmundsson en Van Hulten) en op deze dubbelaar staan concertopnamen van 6 december 2015 in het Bimhuis in Amsterdam. Opener Airchair zet onverbiddelijk de toon: een ingetogen intro, waarna zich een heerlijk thema ontvouwt en daartussenin fijne solo's. De vier muzikanten hebben ieder composities aangeleverd en dat zorg voor afwisseling. Centraal blijft natuurlijk dat waanzinnige trompetgeluid van Eric Vloeimans zelf. Na bijna anderhalf uur is het titelnummer Party Animals een feestelijke afsluiter. Ik koop de dubbelcd bij het verschijnen op 20 januari 2020 en als er dan nieuws komt dat Vloeimans in maart 2020 met Gatecrash in Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn komt spelen, ben ik zeer verheugd. Door een zekere ziekte kan het concert niet doorgaan en pas op 15 juni 2021 halen we het in, in een ruime zaal van theater Orpheus. Er zijn zitplaatsen en het publiek wordt vanwege een anderhalvemeterafstandsregel om beurten naar een plek begeleid. Het lukt me om mooi vooraan te zitten. Op het podium Vloeimans, Jeroen van Vliet en Jasper van Hulten samen met de mij onbekende bassiste Phaedra Kwanten. Jeroen van Vliet is altijd een verademing om te zien spelen en de ritmesectie van Jasper van Hulten en bassiste Phaedra Kwant zorgt voor een passende en bij vlagen opzwepende basis. Vloeimans zelf is in opperbeste stemming en zijn spel klinkt geïnspireerd. Eerder verbaasde ik me over de hoeveelheid effecten die hij over zijn trompet heen gooit, maar ik vind het dit keer meevallen – hooguit een harmonizer, de rest van dat schurende geluid is volgens mij naturel. Met honderdtachtig man in de enorme zaal is er natuurlijk geen enkele sfeer en tijdens Vloeimans’ tussendoorpraatjes vallen dan ook regelmatig ongemakkelijke stiltes. Niettemin: fijn om weer eens een concert mee te maken en dit is gelijk wel een heel goede. En die plaat is trouwens ook een aanrader.
Vooruit, een foto van het concertje op 15 juni 2021:
Een complete verrassing is het verschijnen van Party Animals in 2020, elf jaar na het laatste album van Vloeimans' Gatecrash. Het kwartet was in 2015 weer bijeen (Vloeimans, Van Vliet, Gudmundsson en Van Hulten) en op deze dubbelaar staan concertopnamen van 6 december 2015 in het Bimhuis in Amsterdam. Opener Airchair zet onverbiddelijk de toon: een ingetogen intro, waarna zich een heerlijk thema ontvouwt en daartussenin fijne solo's. De vier muzikanten hebben ieder composities aangeleverd en dat zorg voor afwisseling. Centraal blijft natuurlijk dat waanzinnige trompetgeluid van Eric Vloeimans zelf. Na bijna anderhalf uur is het titelnummer Party Animals een feestelijke afsluiter. Ik koop de dubbelcd bij het verschijnen op 20 januari 2020 en als er dan nieuws komt dat Vloeimans in maart 2020 met Gatecrash in Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn komt spelen, ben ik zeer verheugd. Door een zekere ziekte kan het concert niet doorgaan en pas op 15 juni 2021 halen we het in, in een ruime zaal van theater Orpheus. Er zijn zitplaatsen en het publiek wordt vanwege een anderhalvemeterafstandsregel om beurten naar een plek begeleid. Het lukt me om mooi vooraan te zitten. Op het podium Vloeimans, Jeroen van Vliet en Jasper van Hulten samen met de mij onbekende bassiste Phaedra Kwanten. Jeroen van Vliet is altijd een verademing om te zien spelen en de ritmesectie van Jasper van Hulten en bassiste Phaedra Kwant zorgt voor een passende en bij vlagen opzwepende basis. Vloeimans zelf is in opperbeste stemming en zijn spel klinkt geïnspireerd. Eerder verbaasde ik me over de hoeveelheid effecten die hij over zijn trompet heen gooit, maar ik vind het dit keer meevallen – hooguit een harmonizer, de rest van dat schurende geluid is volgens mij naturel. Met honderdtachtig man in de enorme zaal is er natuurlijk geen enkele sfeer en tijdens Vloeimans’ tussendoorpraatjes vallen dan ook regelmatig ongemakkelijke stiltes. Niettemin: fijn om weer eens een concert mee te maken en dit is gelijk wel een heel goede. En die plaat is trouwens ook een aanrader.
Vooruit, een foto van het concertje op 15 juni 2021:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2533: Sam Vloemans - Otrabanda
Ik heb nog nooit gehoord van Sam Vloemans als een bevriende Belgische muziekliefhebber mij deze cd geeft op 1 juni 2012. Als ik hem in de speler stop en afspeel, ben ik aangenaam verrast. De in Willemstad (Curaçao) geboren Vlaming en multi-instrumentalist (trompet, percussie, arrangementen en productie) presenteert op Otrabanda uit 2011 drie kwartier fijne muziek die we kunnen bestempelen als jazz, funk, soul, afrobeat en wat al dies meer. Hij weet zich omringd door Vlaamse (sessie)muzikanten op gitaar, trombone, bas en drums. Bijzonder aangenaam voor zowel intense beluistering, zwoele feesten als geluidsbehang.
Ik heb nog nooit gehoord van Sam Vloemans als een bevriende Belgische muziekliefhebber mij deze cd geeft op 1 juni 2012. Als ik hem in de speler stop en afspeel, ben ik aangenaam verrast. De in Willemstad (Curaçao) geboren Vlaming en multi-instrumentalist (trompet, percussie, arrangementen en productie) presenteert op Otrabanda uit 2011 drie kwartier fijne muziek die we kunnen bestempelen als jazz, funk, soul, afrobeat en wat al dies meer. Hij weet zich omringd door Vlaamse (sessie)muzikanten op gitaar, trombone, bas en drums. Bijzonder aangenaam voor zowel intense beluistering, zwoele feesten als geluidsbehang.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2534: Andreas Vollenweider - Behind The Gardens - Behind The Wall - Under The Tree
Deze Zwitserse harpist heeft al heel wat muzikaal werk verzet als hij in 1979 met zijn debuutsoloalbum komt. Eine Art Suite In XIII Teilen blijft echter onopgemerkt, maar met de opvolger uit 1981 gooit hij plots hoge ogen. Behind The Gardens - Behind The Wall - Under The Tree is op dat moment dan ook uniek: nog nooit heeft een instrumentalist en dan nog wel op een harp de poppodia wereldwijd platgespeeld. Met Andreas Vollenweider And Friends toert de Zwitser decennialang. Aanvankelijk gaat de plaat langs me heen; leuke meisjes uit mijn omgeving zijn weg van de muziek, maar ik vind het weinige wat ik heb gehoord ietwat zoetsappig. Zelf zit ik dan al tot over mijn oren in ELP, Yes en King Crimson en ik haak pas aan bij het vierde album in 1984. Op 9 juli 2012 vind ik de plaat alsnog, in een mooie remaster uit 2005 en nog goedkoop ook. Het album is kort en met twee fikse bonusstukken erbij komen we op net drie kwartier. Niet erg, want het is een zeer aangename plaat. Alleen al de twee openingsstukken zijn de moeite waard.
Deze Zwitserse harpist heeft al heel wat muzikaal werk verzet als hij in 1979 met zijn debuutsoloalbum komt. Eine Art Suite In XIII Teilen blijft echter onopgemerkt, maar met de opvolger uit 1981 gooit hij plots hoge ogen. Behind The Gardens - Behind The Wall - Under The Tree is op dat moment dan ook uniek: nog nooit heeft een instrumentalist en dan nog wel op een harp de poppodia wereldwijd platgespeeld. Met Andreas Vollenweider And Friends toert de Zwitser decennialang. Aanvankelijk gaat de plaat langs me heen; leuke meisjes uit mijn omgeving zijn weg van de muziek, maar ik vind het weinige wat ik heb gehoord ietwat zoetsappig. Zelf zit ik dan al tot over mijn oren in ELP, Yes en King Crimson en ik haak pas aan bij het vierde album in 1984. Op 9 juli 2012 vind ik de plaat alsnog, in een mooie remaster uit 2005 en nog goedkoop ook. Het album is kort en met twee fikse bonusstukken erbij komen we op net drie kwartier. Niet erg, want het is een zeer aangename plaat. Alleen al de twee openingsstukken zijn de moeite waard.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd2535: Andreas Vollenweider - Caverna Magica (...Under The Tree, In The Cave...)
Een jaar later komt Vollenweider met de opvolger. Deze ligt qua geluid en atmosfeer geheel in het verlengde van de voorganger. Nog meer fraaie atmosferische en melodieuze instrumentale muziek, met Vollenweiders elektrische harp in de hoofdrol. Ook dit keer is de plaat net een half uur lang en eigenlijk precies lang genoeg om er net geen genoeg van te krijgen. Want zoet en lieflijk is het allemaal wel. Ik vind ook dit album op 9 juli 2012 in een remaster uit 2005 met wat extra's, waaronder een stuk live opgenomen in Carre, Amsterdam in 1982. Leuk, wel. Een jaar later verschijnt White Winds en die koop ik dan wel. De elpee staat nog altijd, naast het daarop volgende Down To The Moon, in de kast. (Zie ook in deze serie, maar dan een jaar of vijfenhalf geleden.) Vollenweider toert vandaagdedag nog altijd met zijn Friends. Morgen staan ze - na dertig jaar - weer in Carre. Ik heb heel even overwogen, maar nee. Laat ik de platen die ik heb koesteren, want ik vind ze mooi. Mooi.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2024 06:56:10 ]
Een jaar later komt Vollenweider met de opvolger. Deze ligt qua geluid en atmosfeer geheel in het verlengde van de voorganger. Nog meer fraaie atmosferische en melodieuze instrumentale muziek, met Vollenweiders elektrische harp in de hoofdrol. Ook dit keer is de plaat net een half uur lang en eigenlijk precies lang genoeg om er net geen genoeg van te krijgen. Want zoet en lieflijk is het allemaal wel. Ik vind ook dit album op 9 juli 2012 in een remaster uit 2005 met wat extra's, waaronder een stuk live opgenomen in Carre, Amsterdam in 1982. Leuk, wel. Een jaar later verschijnt White Winds en die koop ik dan wel. De elpee staat nog altijd, naast het daarop volgende Down To The Moon, in de kast. (Zie ook in deze serie, maar dan een jaar of vijfenhalf geleden.) Vollenweider toert vandaagdedag nog altijd met zijn Friends. Morgen staan ze - na dertig jaar - weer in Carre. Ik heb heel even overwogen, maar nee. Laat ik de platen die ik heb koesteren, want ik vind ze mooi. Mooi.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-10-2024 06:56:10 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |