Bespreking podcasts #5

quote:

Op woensdag 11 december 2024 23:31 schreef BE het volgende:

[..]
*gooit erbij op lijstje...
Alleen wanneer ik er ooit aan toe kom die hele lijst te luisteren...
Maar goed, wellicht staat het er allemaal nog als ik ooit met pensioen ga ofzo.

quote:

2004 verhuist José Booij naar het Drentse dorp Elim. Ze heeft haar leven goed op orde, maar al snel raakt ze verzeild in een ellendige ruzie met haar buurvrouw. De spanning loopt zo hoog op dat de buurvrouw het meldpunt voor kindermishandeling belt om melding te maken over José en haar baby van zes weken oud. José heeft haar baby nooit meer teruggekregen en zoekt twintig jaar later nog steeds naar hulp. Jeugdzorg zit niet verlegen om verhalen vol pijn en verdriet. Het is een sector waar de laatste 50 jaar tevergeefs stappen gezet zijn om de groeiende problemen op te lossen.

quote:

José zocht in Drenthe een rustig leven, maar ze raakte er haar kind en zichzelf kwijt
Hoe is het om je kind te verliezen door een ingreep van jeugdzorg, het systeem dat jou als kind ook opving? José Booij weet er alles van. In het Drentse dorpje Elim raakte ze haar baby, haar huis en uiteindelijk ook zichzelf kwijt. Eén ding bleef over: strijdlust. Twintig jaar na de uithuisplaatsing van Josés baby reconstrueert de podcast op basis van tientallen gesprekken en dossierstukken het leven van een gebroken vrouw.

Even denkt José nog dat de politie haar komt helpen, met de burenruzie waarin ze is verwikkeld. Maar ze heeft zich vergist. Haar kind is nog maar zes weken. En nu nemen jeugdzorg en agenten het mee. Het is 2004. En José raakt haar baby kwijt.

José is 3, als haar vader Herman haar in 1966 meeneemt. Hij is gescheiden, zijn vrouw heeft mentale problemen. En Herman kan zelf niet voor het meisje zorgen. Daarom brengt hij José naar een pleeggezin in Rijswijk. Zo wordt José het kind van een andere familie. En een kind van 'het systeem': jeugdzorg.

Altijd kijkt iemand mee terwijl ze opgroeit. Steeds weer iemand anders, welteverstaan. In vijf jaar tijd komen vier verschillende jeugdvoogden in beeld. En de laatste voogd uit deze rij besluit: het tot dan veelvuldige contact tussen José en haar vader moet minder worden. En het wórdt minder, zeker als José met haar pleeggezin naar Friesland verhuist.

Net een beetje anders
Daar lijkt Josés leven gewoon, met school, de scouting. Maar toch is het allemaal net een beetje anders, daar met vader, moeder en de andere pleegkinderen. Dat ze timide en leergierig is, wordt vastgelegd in rapportages. Haar zakgeld wordt als ze ouder is betaald door de staat, zoals vastgelegd in een brief.

En er is nog iets anders aan José: wie haar vader en moeder zijn, blijkt als ze puber is opnieuw geen vaststaand feit. Ruzies tussen de opstandige José en haar pleegouders lopen zo hoog op, dat ze weer een nieuw thuis voor haar moeten zoeken.

José heeft als 16-jarige in vier gezinnen gewoond, maar is nog steeds nergens thuis. En ze besluit dat het mooi is geweest. José wil op eigen benen staan. In een leefgroep zal ze leren hoe dat moet, wordt besloten.

José heeft weer de naam aangenomen die ze bij haar geboorte kreeg. Maar ze kan de tijd niet terugdraaien. Bij haar biologische vader voelt ze zich niet meer thuis. Haar moeder is uit beeld. José moet het zelf doen. En ze dóet het zelf. Van de leiding in het leefhuis trekt ze zich nog maar weinig aan. Maar ze ziet dat het voor anderen daar lastiger is te blijven staan. Soms heeft ze medelijden met de 'kleintjes'. Altijd maar die wisselende medewerkers. Hoe is dat voor hen? Het is een symptoom van een dan al haperend systeem. Jeugdzorg heeft zelf ook wel gezien dat er verbeteringen doorgevoerd moeten worden: er liggen hervormingsplannen op tafel.

Eigenwijze puber
Dierenpsycholoog - José weet dat het beroep niet bestaat. Maar als eigenwijze puber heeft ze zich voorgenomen daar verandering in te brengen. En wie wat wil, moet aan de slag, weet ze. Ze haalt de havo, het vwo. En ze gaat uiteindelijk geneeskunde studeren. En dat is bijzonder. Te midden van stress, verhuizingen en een gebrek aan passend onderwijs lukt het veel jeugdzorgkinderen niet zo ver te komen. Maar José? Die studeert af. Dat heeft haar wel wat gekost. Tijdens haar studie kreeg José last van mentale problemen. En ze begrijpt dat ze die aan moet pakken, met therapie. Die slaat volgens rapporten aan. Goed, misschien is ze niet helemaal als alle anderen. Maar ze vindt een baan. Noteert trots en precies hoe ze haar schulden wegwerkt, een eerste auto koopt, een eigen leven opbouwt.

Ze is tegen de 40 jaar als ze in een dorpje in Drenthe, een lieflijk vrijstaand boerderijtje vindt om in te wonen. Ze koopt het van een andere alleenstaande vrouw. De koop is in een dag gesloten. Samen proosten ze op de toekomst.

Het leven tussen de weilanden lijkt José te bevallen. Soms gaat ze mee zwemmen met de buurman. Ze woont, ze werkt. Maar ze overziet niet, of in elk geval niet helemaal, dat haar Drentse buren ook met verwondering naar haar kijken. Die aparte nieuwe bewoonster die zegt dat ze arts is. Ze geloven er niets van, zeggen ze tegen elkaar.

En dan is er nog dat gedoe. Naar Josés huis leidt maar één weg: langs de rij huizen van haar buren. En over dat pad komt er ruzie met een buurvrouw, een die hoog oploopt. En die niet stopt als ze zwanger is, in 2004.

Het is het jaar waarin in het Zuid-Hollandse Alphen aan den Rijn een meisje dood wordt gevonden, in de kofferbak van haar ouders, die haar levenloze lichaampje wilden dumpen. De ouders van Savanna hadden een washand in haar mond gestopt en verband over haar gezicht gewikkeld. Ze stierf, terwijl jeugdzorg het gezin in het vizier had. Nederland stond op zijn kop: dat nooit meer.

En in Elim maken de buren zich zorgen over die alleenstaande José, die zegt dat ze in Ghana in een kinderziekenhuis heeft gewerkt en nu alleen zou willen bevallen. Die ruzie blijft maken. Niet stabiel overkomt. Als de baby is geboren, vinden ze dat er wat moet gebeuren. Die ene buurvrouw, die belt naar het Advies - en Meldpunt Kindermishandeling (AMK).



Systeem buiten de deur
Of José jeugdzorg kent? Ja, zegt de kersverse moeder, tegen de mensen voor haar deur, en smijt 'm dicht. Ze wil het systeem dat ze zo goed kent buiten de deur houden. Ze kan het zelf wel. Tot de politie komt en Josés baby meeneemt.

In de weken daarna loopt het in Elim uit de klauwen. José ontdekt dat haar buurvrouw heeft gebeld met jeugdzorg. De burenruzie bereikt nieuwe dieptepunten. De vrouw van de makelaar die Josés huis aan haar verkocht, schiet te hulp als ze ziet hoe de buurvrouw met een opgestoken middelvinger voor Josés raam staat en neemt José in huis.

Maar daar glijdt José steeds verder af. De makelaarsvrouw snapt het wel: zij ziet hoe contactmomenten tussen José en haar baby steeds niet doorgaan, zelfs op het laatste moment worden afgezegd. Ze ziet José vechten: dag en nacht belt José iedereen waarvan ze denkt dat-ie kan helpen. Maar hoe langer het duurt, hoe argwanender José wordt. Ook tegenover het gezin bij wie ze verblijft. Het gaat niet meer.

Steeds wat meer wordt José een verwarde vrouw. Of dat nu veroorzaakt is door de uithuisplaatsing of niet, doet er uiteindelijk niet toe. Om haar kind terug te kunnen krijgen, moet ze aan kunnen tonen dat dat écht kan. Dat het veilig is. En dat betekent ook dat ze mee moet werken met jeugdzorg. Maar José trekt haar eigen plan.

Om zich staande te houden, begint ze audiobestanden in te spreken. Misschien zal haar dochter deze ooit horen. Om 'niet gek te worden', doet ze soms alsof die niet bestaat. 'Maar door te ontkennen dat ze bestaat, word ik ook gek', spreekt ze in.

In die jaren na de uithuisplaatsing is het alsof ze af en toe in een plaat terechtkomt. Gevangen in de groeven, die haar langs daders en complotten leiden. Die een verhaal vertellen waarin haar baby is vermoord en waarin iedereen haar kwaad wil doen.

Zwervend bestaan
De plaat is blijven hangen, als José tijdens een zwervend bestaan is neergestreken in België. Ook nu, in 2023, beheerst haar verloren zaak haar leven. Waar ze ook is, ze vertelt over haar baby, laat informatie achter. Ze heeft al aangeklopt bij toenmalig koningin Beatrix, en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. En in België zoekt ze weer iemand die haar kan helpen.

Maar met het verstrijken van de jaren is haar verhaal steeds ongeloofwaardiger geworden. De Nederlandse staat die haar achtervolgt, de kwaadaardige buurvrouw. De CIA is betrokken bij haar zaak, zegt ze. Er zijn 'grote vissen' die gevangen kunnen worden, als iemand maar bereid is dat te doen.

Ze klopt aan bij een oud-journalist die nu cold cases probeert op te lossen. Maar Kurt Wertelaers kan niets met het verhaal over een dode baby. Een journalist in Nederland misschien wel, denkt hij. Zodat haar verhaal verteld kan worden, twintig jaar na die ene uithuisplaatsing in Elim, terwijl jeugdzorg voor de zoveelste keer onder vuur ligt. Een meisje van 10 is in Vlaardingen zwaar mishandeld. Ze werd vastgehouden in een kooi, ze werd van een trap gegooid. Terwijl haar pleegouders worden gearresteerd en José haar verhaal weer vertelt, werkt jeugdzorg aan weer een nieuwe set hervormingsplannen.

Jeugdzorg is benaderd om te reageren op het verhaal van José, maar gaat niet op individuele zaken in.

quote:

Op vrijdag 3 januari 2025 19:26 schreef Jester65 het volgende:

[..]
Heb je deze al beluisterd? Ik was er aan begonnen, maar het toontje van de maakster stond me op de één of andere manier tegen.

quote:

In deze podcast diept muzikale meesterverteller Leo Blokhuis elke week een verhaal rondom een belangrijke artiest uit. Soms hoor je verrassende verhalen over de grootste namen uit de popgeschiedenis, soms vertelt Leo je waarom je minder bekende namen zeker moet leren kennen.

quote:

‘Je oma werkte in het Scholtenhuis’. Marijkes vader zegt het plompverloren, een paar jaar geleden. Oma? Met haar bloemetjesjurk en knotje? Wat deed zij in het Scholtenhuis in Groningen, de plek waar in de Tweede Wereldoorlog verzetsstrijders werden gemarteld?In de vierdelige podcast Fout Bloed neemt podcastmaker Marijke Meems je mee in een zoektocht naar het oorlogsverleden van haar oma Tekkelina. En onderzoekt ze hoe trauma door kan werken in meerdere generaties.Het Scholtenhuis was een statig gebouw aan de Grote Markt van Groningen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog huisde daar het hoofdkwartier van de Duitse Sicherheitsdienst. De bevolking noemde het ook ‘het voorportaal van de hel’. Het gebouw werd tijdens de bevrijding van de stad in april 1945 vernietigd.

quote:

Een Nederlands meisje van 22 dat kampbewaakster wordt in Auschwitz. En ze is niet de enige. Wat hebben deze vrouwen gedaan, wat vertelden ze hun kinderen en hoe kijken de slachtoffers van nu naar de daders van toen?

25.000 Nederlanders zijn in de Tweede Wereldoorlog bij de Waffen SS. 24 worden bewaker van vernietigingskamp Auschwitz. Onder hen zijn negen vrouwen. Wie waren die vrouwen? Waarom gingen ze naar Auschwitz? En wat hebben ze daar gedaan? In de podcastserie ‘De Nederlandse bewaaksters van Auschwitz’ van AVROTROS en NPO Radio 1 gaan historisch onderzoeker Stijn Reurs en EenVandaag-verslaggever Harm van Atteveld op zoek naar het verhaal achter de namen die opduiken uit het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging in Den Haag.

De vrouwen om wie het gaat blijken allemaal overleden, maar van enkele van deze vrouwen speuren de podcastmakers de kinderen op. Wat weten zij over het verleden van hun moeder? En hoe oordelen zij over het verleden van hun moeder? De gesprekken met de nazaten van de voormalige Aufseherinnen, de zoektocht van Reurs en Van Atteveld, het levensverhaal van de bewaaksters én de verhalen van de overlevenden van Auschwitz nemen de luisteraar mee naar een duister verleden dat doorwerkt tot de dag van vandaag.

quote:

Een zoektocht naar matchfixing in de Nederlandse sport. In deze donkere wereld waarin iedereen lijkt te zwijgen, proberen NOS-journalisten Guido van Gorp en Ben Meindertsma de waarheid boven tafel te krijgen.

Ze spreken met verdachte sporters, duiken in een vertrouwelijk politiedossier en stuiten op een matchfixer die bevriend is met jonge voetballers. Tijdens hun zoektocht groeit bij de journalisten de overtuiging: het gebeurt hier in Nederland, onder onze ogen. En niemand lijkt er iets aan te doen.

Gefixt. Een podcast van NPO Radio 1 en de NOS over matchfixing in het tennis, basketbal, voetbal en darten. Te beluisteren vanaf maandag 27 september.

Disclaimer: Misschien ben je een echte liefhebber en zijn sporters je helden. Misschien wil je liever niets horen over opzettelijk verlies en frauderende sporters. Dan is deze podcast misschien niets voor jou.

quote:

Op zaterdag 25 januari 2025 11:03 schreef BE het volgende:
Tx!
Ik ben net begonnen aan 'Fout'.

quote:

Nooit Geweten brengt verhalen uit de schatkamer van Wikipedia. Mooie verhalen, maar wel altijd met voetnoten en literatuurverwijzingen in de show-notes. Nooit Geweten is een hommage aan Wikipedia.

quote:

Kunstenaar Jeroen van der Most leest in een Saudische krant dat zijn schilderij is verkocht voor 3,2 miljoen dollar. Alleen… het schilderij is niet van hem en het geld staat ook niet op zijn rekening. Hij schakelt de hulp in van journalist Lex Boon. Wat is hier gebeurd?

Het mysterie van de Diriyah Star Night is een vijfdelige serie over een raadselachtig schilderij, een uitvinder en een Saudische prinses…

quote:

Luister

Enkele reis Istanbul
Over deze podcast
De jonge zussen Betül en Bergün uit Etten-Leur sluiten zich in Istanbul aan bij een band, maar worden opgepakt vanwege terrorisme. Betül hangt tien jaar gevangenisstraf boven het hoofd, Bergün wordt vrijgelaten maar steeds opnieuw in de cel gestopt. Emmie Kollau en Catrien Spijkerman volgen de zussen en hun ouders al jaren, in Nederland en Turkije, bij rechtszaken, protestacties, concerten, in de gevangenis en tijdens hun hongerstakingen. Volgens de familie zijn ze volstrekt onschuldig en willen de dochters alleen maar muziek maken. Maar waarom plaatst ook de Nederlandse overheid vader Erdem dan op de terrorismelijst?
Enkele reis Istanbul is een spannende vierdelige serie van HUMAN en Autres Directions over een gezin dat alles op het spel zet voor zijn idealen, zelfs als gevangenschap of de dood erop moet volgen