Is dit huiselijk geweld. Wat moet ik doen volgens jullie?

Hallo. Ik doe annoniem mijn verhaal. Vandaar mijn gebruikers naam. Dit was mijn koosnaam van mijn moeder hihi. Maar goed. Ik wil graag mijn verhaal hier delen omdat ik niet goed weet wat ik miet doen en of ik hier wat aan moet doen. Ik wil graag jullie expertise horen.

Ff een stukje basis. We zijn 12 jaar samen waarvan 3 jaar getrouwd hebben 3 kinderen 8 6 en bijna 3 waarvan de middelste wat extra aandacht nodig heeft ivm een genetische fout. En de jongste heeft ook wat ontwikkelings problemen. Ik ben volledig thuis met mijn kinderen en mijn man werkt als vrachtwagen chauffeur de hele week van huis dus maandag weg vrijdag avond of zaterdag pas thuis.

Mijn man. Daar gaat het om. Om te beginnen us het een man die echt wel okey oogt. Hij doet zijn best op werk wil iedereen wel helpen en lijkt het beste met je voor te hebben. Maar daar naast id hij erg onzeker controleert vaak omdat hij bang is bijv. Controleert of het licht uit is in het donker dat soort tiks. Nu heb ik in mijn tijd met hem al veel mee gemaakt.zal jullie die details besparen. Maar in de loop der jaren is er een soort van patroon ontstaan die eigenlijk niet normaal is en waarvan ik mij afvraag of ik nirt toch een scheiding miet door zetten.

Mijn man doet (zegt hij niet) dat hij het meeste recht heeft op niks doen om het naar zo re zeggen. Als hij thuis komt van werk ploft hij neer en laat mij alles doen. Zijn eren maken drinken pakken et cetera rn natuurlijk doe ik dat want hij heeft 72 uur gewerkt. Als mijn Jan een klusje opakt zoals het poetsen vsn de auto het ophangen vsn een foto lijst of dat soort mannen klusjes naakt hij de troep maar is vervolgens zo moe dst ik op moet ruimen. Hij zegt dan ook altijd, "wil je me ff helpen? Dan kan ik zo ook ff zitten" als if ik ssn de gekeken dag al op mijn gat zit en niks re doen heb met 3 kinderen. Als ik dat niet doe wordt hij sjaggie. Dat is met veel dingen zo. Dit is nog vrij onschuldig maar doe het wel om gezeur te voorkomen dan is dit energie besparend. Ook kan hij helemaal boos worden als het in situaties niet gaat zoals hij wil ook als hij aan het werk is kan hij boze berichten sturen boze spraak memo's waarin hij kij voor vanalles uit maakt en loopt te vloeken of drukt de telefoon uit als we bellen. Ik moet dat accepteren. Mocht ik dst bij hem doen dan is het hek van de dam ik xou zoiets ook zeker niet zo gou doen vooral omdat de aanleiding bij hem meestal maar klein zijn. Wel bied hij achteraf vaak zijn excuses aan voor zijn gedrag.

Ook op seksueel gebied is hij behoorlijk lastig. Meermaals ruzies gemaakt in bed omdat hij wil en ik niet maar hij mijn grensen niet accepteerd. Hij dramd door net zolang tot dat ik toe geef. Heel vaak zegt hij dan als ik toe geef dat hij gewoon zit te ouwehoeren dus ik blijf daarna alsnog bij mijn nee. Nou dat accepteert hij niet. Dan begint hij opnieuw maar dramd hij echt door meestal geef ik dan toe om van het gezeik af te zijn en we kunnen slapen. Alhoewel hij in slaap valt en ik wakker lig.

Ook is het zo dat hij het niet fijn vind dat ik eerder op bed lig als hij. Hij vind omdat hij mrt zijn controle drang zit dst ik alles op slot en lichten uit moet doen. Als ik eerder ga is hij wel xodsnog kinderachtig om alles aan te laten en mij naar beneden dwingen om het uit te doen en ja ook dst doe ik dan, niet altijd zonder strijd maar soms ook wel dan kan ik daarna slapen. Maar meestal blijf ik wakker tot hij ook op bed gaat puur om dat te voorkomen. Hij lust graag een biertje en als ik aan geef op bed te willen zegt hij meestal nog 1tje dan ga ik met je mee. Nou dat ene biertje worden er vaak meer. Als ik ondertussen alvast de deuren opslot doe et cetera en hij krijgt het gevoel dat ik haastig doe dort hij extra langzaam of vraagt om nog een biertje. Hij gaat ook vaak dronken op bed.

Ook ligt hij niet graag alleen wakker snachts. Als hij wat roering heeft op werk of er zijn situaties op werk waar hij wakker van ligt. Als hij wakker wordt is het eerste wat hij doet op zijn telefoon zitten. Ik wordt standaard daar al wakker van. Ik lig dan muis stil en blijf volhouden dat ik slaap want anders liggen we zo een halve nacht wakker om over zijn problemen te praten. Laatst hele erge ruzie gehad. Meneer lag wakker lag op zij telefoon te kijken en ik was muis stil hij was steeds wat aan het zuchten, overdreven gapen zodat ik daar wakker van zou worden. Hij ging 2x naar de wc. Maar ik bleef volhouden dat ik sliep. Toen werd dus onze jongste dochter wakker en was huilen. Daar moest ik als moeder op reageren dus wachte ff en deed alsof ik langzaam van haar gehuil wakker werd. Nou mijn man flipte m hij sprong uit bed begon te schreeuwen en obsessief kleren te gaan zoeken met groot licht aan en zij ik lig anderhalf uur wakker en je doet niks en dat kind huilt en je wordt wakker. Ik deed alsof ik echt van niks wist. Meneer wist mij ff te vertellen dat hij wakker werd van mijn geadem en gesnurk hij had er 3 keer wat van gezegd. Maar dst is dus nuet waar want ik lig al wakker met hem de heke tijd en heb alles mee gekregen.

Zulk soort ruzies xijn er vaker. En hij schroomt zich niet dat er kinderen bij zijn. Ik probeer rustig te blijven en naar boven te gaan zodat we geen ruzie maken waar de kinderen bij zijn.

In die 12 jaar dat we samen xijn hebben ee best wel wat ruzies mee gemaakt. Meestal als aanleiding dat ik urts niet heb gedaan wat hij graag gewild had ik iets niet heb opgeruimd of iets wat vies is in zijn ogen. Hij heeft al een keer mijn kleren uit het raam gegooid. Dit is al wel echt lang geleden toe n woonden we net samen. Hij heeft mij bij kijn keel gegrepen 1 keer gedragen op mijn hoofd niet heel hard deed geen pijn echt maar het idee meerdere keren geduwd waarvan ik 2 keer ben om gevallen. Hij heeft tot 2x toe een foto lijst kapot gegooid (van de muur getikt) ook staat hij dreigend voor mij met een gebalde vuist als of hij mij wil slaan. Hij staat bijna met zijn neus tegen te mijne aan en bedreigd me dan.
Hij heeft heel vaak gedreigd met scheiden ( dat ik het in gang moest zetten) hij zegt dat hij in het huis wil blijven want ook al staan we beide op het huur contract hij heeft er voor ingeschreven gestaan en ik kwam daar bij volgens hem. Ik mag mijn auto niet meer want doe staat op zijn naam. Ik kan nergens heen. Ik heb mij uit moeten schrijven bij de woning bouw om hem het vertrouwen te geven dat ik niet zomaar weg loop bij hem.
Met bewijs. Nu dta ik stiekem ingeschreven maar voordat ik in deze tijd weg kan. Hij Jan naar zijn ouders nog ik niet. Hij zet mij dan gewoon met zij kinderen op straat.

Financieel net zo hij werk zo hard dus hij msg het geld uit geven. Nu krijg ik gelukkig wel de kogelijkheid om alles netjes te betalen en ik heb ook nog een inkomen dus boodschappen en dingen die ik nodig ben doet hij gelukkig niet moeilijk over maar ik moet om financiële orde te bewaren mijn wensen vaak achter wege laten omdat dat niet meer kan als hij zijn wensen uit voert.

Alcohol is ook een probleem.
Zo hebben we op vakantie in het buiten land met een huilende baby en 2 over vermoeide kinderen nog op een terras gezeten omdat Meneer na zijn idee niet genoeg gedronken had het was tenslotte vakantie. Hij had al iets van 2 liter op en moest en zou ook nog rijden. Ik zou rijden maar hij wilde voor kij ff van het vage parkeer terrein afrijden maar hij zag na xijn idee geen mogelijkheid om te stoppen. Die waren er zat. Wat een rot rit was dat. En eenmaal terug op de camping moest hij jou op het terras zitten

Ook pest hij de Kids vooral mijn zoon de oudste van de 3 is dan het pispaaltje. Het begint leuk en onschuldig. Maar omdat kijk nan een drankje op heeft gaat hij gemakkelijk over de grenzen heen. Mijn zoon weet dan ook niet van ophouden en daagt uit wat mijn man net ff te serieus neemt en plaagt mijn zoon tot huilens toe.en als kijn zoon dan huilt wordt mijn mam boos omdat hij na zijn idee zich aanstelt en mijn man niets zo veel deed hij roept dan pissig naar mijn zoon ik zal nooit meer met jouw ouwehoeren. Waarop mijn zoon nog verdrietige wordt. Als ik het dan boor mijn zoon opneem je raad g
Het al? Hebben we bonje.

Ik wil er wel bij zeggen omdat dit allemaal erg heftig negatief klinkt dat er heus ook nog wel mooie momenten zijn hoor hij kan ook lief zijn. Al dit bovenstaande is verdeeld over 12 jaar. Maar als ik kijk naar andere gezinnen gaat het zoveel anders. Wat denken jullie? Vlat dit onder huiselijk geweld? Moet ik hier iets mee? Meestal uiteindelijk na een ruzie heeft hij spijt dst komt best geloofwaardig over of hij moet mij manipuleren.

Ook vriendschappen is hij niet goed in. Zodra hij iets vind laat hij het contact verwateren of zegt er iets van op een nuet tactische en wat botte manier. Ik schaam me dan voor hem en hoe hij iets aanpakt. Ook keurt hij kijn vriendinnen niet goed waardoor ik dus nooit echt in er vriendschap kan investeren waardoor nieuwe vriendschaps relaties weer verwateren.

Dus wat moet ik doen? Dit aan kijken meer mij grenzen bewaken en minder angstig zijn voor bonje met hem? Zo door gaan voor mijn kinderen zodat ik hun niet uit hun vertrouwde omgeving weg sleur. Of oppakken en weg wezen? En zien waar het schip strand.

Groetjes annoniem

Sorry voor de typfouten ik hoop dat de gene die het lezen er wat doorheen kunnen kijken

Bedankt voor jullie reacties. Maar hoe pak ik zo iets aan? Ik wil hier gewoon blijven in dit huis. Mijn kinderen op de oudste na zitten op speciaal onderwijs zijn net te plek en zitten lekker in hun vel. We wonen in een dorpje waar mijn zoon zich helemaal thuis voelt en op een leuke school zit n veel vriendjes heeft.

Mijn man is niet altijd slecht. De laatste tijd zitten we wat in een neerwaartse spiraal. Het zijn altijd ook periodes geweest. Een periode kan erg lang duren van veel maanden tot een jaar of 1 a 2. In een goede periode kan ik een soort van zeggen of inbrengen wat ik wil of wat ik nodig ben. Zonder dat hij daardoor snel boos is of gepikeerd. Hij is dan leuk net de kinderen het gaat dan goed op zijn werk hij is vrolijk investeerders in zijn vriendschap relaties. Maar nu al een hele tijd zitten we weer neerwaarts. Hebben vaker ruzie hij maakt ruzie dan omdat hij soms domme dingen doet betreft keuzen et cetera waar ik het oprecht niet mee eens ben. Ik kan dan niks goed doen. Wat ik ook zeg hoe ik het breng hoe ik wat ik wil zeggen zodanig filter niks is goed. Werk is onzeker gaat nuet zoals hij verwacht meestal creëert hij dit soort problemen zelf.

We hebben van de week ruzie gehad omdat ik dus niet met hem wakker lag dat wat ik in mijn bericht geschreven heb. Dit was voor mij een soort van druppel. Maar ik ben toch een soort van in zijn excuses getrapt. En beloofd om te blijven en het nog 1 keer een kans te geven . Eigenlijk had ik gevoelsmatig door willen zetten. Ik wacht nu eigenlijk de volgende explosie af. Ondertussen is hij nu wel lief appt hij niet meer zoveel met de problemen op werk appt hij mij hartjes zegt hij dat hij van mij houd en dat hij trots op mij is.

Dit brengt mij in conflict met mij zelf. Wel documenteer ik als het kan zo veel mogelijk.

Kan ik aanvechten om in dit huis te blijven? Ik voel me fijn in dit huis in dit dorp en deze omgeving is helemaal verweven met de kinderen. Ik kan echt nergens heen!

Het betreft een huurhuis via woningbouw. We staan beide vanaf het begin (wij zijn hier samen komen wonen het is nieuwbouw) ingeschreven op het huurcontract samen.

Zou ik dit juridische kunnen laten verlopen? Hij staat al jaren in geschreven en heeft ouders waar hij naar toe kan.

Wat kan ik doen?

Zit ik dan nu pas in een soort van ogen open fase? Of steek ik nu echt mijn kop in het zand?

Wat met de goede dingen die zijn er echt wel waarom is dit zo moeilijk aan elkaar te rijmen.

Ik heb een hele tijd terug met een poh van de huisarts gesprekken gehad waarin de psycholoog eigenlijk aangaf zo aan mijn verhalen te horen dat hij het moeilijk heeft met zich zelf ivm onzekerheid en wellicht zwak begaafd. En niet dat hij dom is natuurlijk maar echt hoog geschoold is hij niet. Ik denk dat hij iets van autisme heeft of een soort stoornis of wat dan ook. Hij wil zich alleen niet laten testen. Hij is al een keertje verwezenmaar hij is nooit gegaan.

Jullie begrijpen het misschien niet. Maar stel dat zijn gedrag daaraan ligt is er toch een reden voor en kan er aan gewerkt worden? Mits hij dat doet natuurlijk.

Wil m'n kinderen hier het liefst buiten houden. Ze zitten lekker in hun vel ook met hun vader erbij dat merk je gelukkig aan ze. Dat wil ik hun niet afpakken. Ik weet niet of ik sterk genoeg in mijn schoenen sta om dit aan te gaan.

Puzzel. Omdat ik nergens hoevaak en hoeveel ik ook Google kan nergens een vergelijkbaar verhaal vinden. Alle verhalen die ik lees zijn niet of minder herkenbaar voor mij of is in veel gevallen erg geweldadig en komt veel meer bij kijken. Hier blijft het beperkt na mijn idee. Alles wat ik schreef is verspreid over 12 jaar of eigenlijk 10 jaar dat we hier samen wonen.

Vandaar mijn twijfel en dat ik een topic start met mijn verhaal.
Want kan niet zeggen dat ik mij heel erg ongelukkig voel. Maar ook niet helemaal gelukkig. Hij werkt nu een kleine poos in de overnachting dus daardoor heb ik zelf minder last van hem in de zin van het valt nu op hoeveel rust ik heb en schrik een beetje van mijn eigen dat ik mij prettiger voel als hij weg is. Maar ja daarnaast maken we ook echt wel leuke dingen mee. Ook met de kinderen leuke dingen.

Van daar dat dit zo'n conflict maakt in mijn hoofd.

@Sigme. Nou dst is dus mijn probleem een beetje. Want elk huisje heeft zn kruisje. Ik zie en hoor om mij heen ook wel genoeg. Ik woon in een rijtjes huis in een ons kent ons buurt dus ik hoor en zie genoeg. En gek genoeg heeft mij dat altijd gerust gesteld. Dan denk ik oow zo gaat dat hier ook wel eens. Nu valt natuurlijk niet alles met elkaar te vergelijken natuurlijk.

En ben het met je eens als het gaat om een blijf van mijn lijf huis. Er heerst hier niet perse een onveilige situaties ik wordt absoluut niet gemept en dagelijks fysiek mishandeld. En de kinderen ook niet. Er zijn wel situaties die zich hebben voor gedaan waar ik van geschrokken ben en twijfel over de aard van alles vandaar dit topic.

Ik wil niet een plekje bezet houden in een mangelmolen van hulpverling voor iemand die het echt nodig heeft omdat ze haar leven in gevaar brengt.

Maat aan alle reacties te lezen gaat mijn relatie niet ok. Dat had ik zelf ook gezien maar voelt wel kloten te lezen dat dit werkelijk onder huiselijk geweld valt ook blij dat het niet aan mij ligt in de zin van ik ben dus niet gek en heb gewoon gelijk elke keer

Dankjullie wel daar voor.

@Jijwel. Fijn om jouw verhaal te lezen ik zit zo in twijfel of hij het bewust doet of niet. En dat geld dat krijg ik nirt voor elkaar.

Hij controleert en ziet elke euro die ik spendeer. Verder als 20 euro kom ik niet. Als we al ooit contant geld hebben weet hij precies hoeveel en vergeet dat nooit. Heel enkel op vakantie bijv als er te veel gebeurd en het overzicht kwijt is. Dat is echt eurotje werk daarvan nog geen boodschappen mee te doen.

Ik hoop dat wij ooit gewoon normaal kunnen scheiden zonder te vechten (spreekwoordelijk gezien) en omwille van de kinderen goed met elkaar blijven.

En ik het op een manier kan aanvechten om in dit huis te blijven wonen.

Ik ben ook echt opzoek naar ervaringen van mensen hoe het ervaren is in een ander zijn ogen dus dank daar voor