OS Olympische Spelen 2024
Olympische Spelen 2024
Om een beetje in de stemming te komen probeer ik dit jaar elke dag een deelnemer te bespreken, met wat historie en leuke feitjes. Hopelijk lukt het om het elke dag vol te krijgen, maar het wordt vast lastig 
Here goes:
Dag -107: Mexico
Vanwege mijn username starten we vandaag met Mexico. Qua inwoners het tiende land ter wereld, maar qua Olympische resultaten blijft het land wat achter. In 1968 mocht het land eenmalig de Spelen organiseren, dat was ook meteen de meest succesvolle spelen met 3 medailles in elke kleur. Die Spelen kennen we natuurlijk van alle Amerikaanse atletiekresultaten, van de 100 meter voor het eerst elektronisch geklokt onder de 10 seconden het black power saluut met verder Bob Beamons oude wereldrecord en natuurlijk Dick Fosbury met zijn ´vreemde´ techniek.
In 1900 had Mexico voor het eerst deelgenomen, maar alleen als onderdeel van een gemengd poloteam. Dit was de tijd dat teams bestaande uit sporters uit verschillende landen deel mochten nemen tijdens de eerste 3 Spelen. Het team haalde brons, maar dat staat niet in de Mexicaanse statistieken. Pas in LA 1932 was er voor het eerst een officiele Mexicaanse medaille, bij het Boksen en Schieten. In 1948 haalde het land voor het eerst goud met de springruiters, Mariles pakte individueel goud en zijn teamgenoten behaalden ook een goed resultaat voor het teamgoud. Mariles pakte ook brons bij het team Eventing, die man kon alles met een paard. Daarmee is hij de meest succesvolle Mexicaans olympier ooit, de enige met meerdere gouden medailles. Verder niet zo'n gezellige man, hij heeft iemand neergeschoten en drugs gesmokkeld. Ik zal maar niet beginnen over stereotypen, maar ja. Hier hebben we een foto, ziet er ook al gewoon uit als een boef. Koekoek.
In totaal haalde Mexico 'slechts' 13 goud, verdeeld over heel wat sporten. Er is niet echt een typisch Mexicaanse sport, maar als ik er iets uit moet lichten is het het schoonspringen. In 1956 pakten ze daar goud, maar dat was de enige gouden van 15 medailles in totaal. Amerika en China verslaan bleek onmogelijk door de jaren heen. De afgelopen jaren zijn ze daar ook redelijk actief op, de Mexicanen zijn altijd aanwezig in een aantal finales en pakken iedere editie wel hun medaille mee. De laatste keer goud was alweer in 2012, bij het voetbal. 2-1 tegen Brazilië, weer geen voetbalgoud voor het voetbalgekke land. Vier jaar later zou het wel lukken, maar voor Mexico kon het niet mis. Chicharito en Dos Santos waren toen nog grote talenten. Vier jaar geleden werd alleen vier keer brons gehaald.
In Parijs heeft Mexico al 63 deelnemers die mee mogen doen. Bij het boogschieten hebben ze een damesteam, dat doet nog even pijn want daardoor hebben WIJ nog geen damesteam
Verder hebben ze bij het schoonspringen weer bij 7 van de 8 onderdelen deelname, dat is toch echt geen toeval. Geen voetbalteam dit jaar, dat is dan weer jammer. Schoonspringen en Boogschieten lijken de beste kansen op een medaille, de tijd dat er wat vaker goud werd gehaald is toch wel geweest voor Mexico. Maar we mogen altijd blijven hopen. Wie weet kan het altijd gekke Taekwondo weer verrassen. Of bij het Boksen ofzo, weet ik het.
Here goes:Dag -107: Mexico
Vanwege mijn username starten we vandaag met Mexico. Qua inwoners het tiende land ter wereld, maar qua Olympische resultaten blijft het land wat achter. In 1968 mocht het land eenmalig de Spelen organiseren, dat was ook meteen de meest succesvolle spelen met 3 medailles in elke kleur. Die Spelen kennen we natuurlijk van alle Amerikaanse atletiekresultaten, van de 100 meter voor het eerst elektronisch geklokt onder de 10 seconden het black power saluut met verder Bob Beamons oude wereldrecord en natuurlijk Dick Fosbury met zijn ´vreemde´ techniek.
In 1900 had Mexico voor het eerst deelgenomen, maar alleen als onderdeel van een gemengd poloteam. Dit was de tijd dat teams bestaande uit sporters uit verschillende landen deel mochten nemen tijdens de eerste 3 Spelen. Het team haalde brons, maar dat staat niet in de Mexicaanse statistieken. Pas in LA 1932 was er voor het eerst een officiele Mexicaanse medaille, bij het Boksen en Schieten. In 1948 haalde het land voor het eerst goud met de springruiters, Mariles pakte individueel goud en zijn teamgenoten behaalden ook een goed resultaat voor het teamgoud. Mariles pakte ook brons bij het team Eventing, die man kon alles met een paard. Daarmee is hij de meest succesvolle Mexicaans olympier ooit, de enige met meerdere gouden medailles. Verder niet zo'n gezellige man, hij heeft iemand neergeschoten en drugs gesmokkeld. Ik zal maar niet beginnen over stereotypen, maar ja. Hier hebben we een foto, ziet er ook al gewoon uit als een boef. Koekoek.
In totaal haalde Mexico 'slechts' 13 goud, verdeeld over heel wat sporten. Er is niet echt een typisch Mexicaanse sport, maar als ik er iets uit moet lichten is het het schoonspringen. In 1956 pakten ze daar goud, maar dat was de enige gouden van 15 medailles in totaal. Amerika en China verslaan bleek onmogelijk door de jaren heen. De afgelopen jaren zijn ze daar ook redelijk actief op, de Mexicanen zijn altijd aanwezig in een aantal finales en pakken iedere editie wel hun medaille mee. De laatste keer goud was alweer in 2012, bij het voetbal. 2-1 tegen Brazilië, weer geen voetbalgoud voor het voetbalgekke land. Vier jaar later zou het wel lukken, maar voor Mexico kon het niet mis. Chicharito en Dos Santos waren toen nog grote talenten. Vier jaar geleden werd alleen vier keer brons gehaald.
:format(jpeg)/cdn.vox-cdn.com/photo_images/7248730/20120603_lbm_an4_151.jpg)
In Parijs heeft Mexico al 63 deelnemers die mee mogen doen. Bij het boogschieten hebben ze een damesteam, dat doet nog even pijn want daardoor hebben WIJ nog geen damesteam
Verder hebben ze bij het schoonspringen weer bij 7 van de 8 onderdelen deelname, dat is toch echt geen toeval. Geen voetbalteam dit jaar, dat is dan weer jammer. Schoonspringen en Boogschieten lijken de beste kansen op een medaille, de tijd dat er wat vaker goud werd gehaald is toch wel geweest voor Mexico. Maar we mogen altijd blijven hopen. Wie weet kan het altijd gekke Taekwondo weer verrassen. Of bij het Boksen ofzo, weet ik het.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Ambitieus! Leuk initiatief @Mexicanobakker
Op donderdag 15 juni 2017 16:53 schreef Cyan9 het volgende:
IJsbeer is inderdaad officieel cute. :D
Op donderdag 30 juli 2020 16:27 schreef Guanabana het volgende:Houdt @:ijs_beer een beetje van ouder? En dan niet 40 jaar ouder, maar laten we zeggen bijvoorbeeld, iets van 5 jaar ouder?
IJsbeer is inderdaad officieel cute. :D
Op donderdag 30 juli 2020 16:27 schreef Guanabana het volgende:Houdt @:ijs_beer een beetje van ouder? En dan niet 40 jaar ouder, maar laten we zeggen bijvoorbeeld, iets van 5 jaar ouder?
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Eén regerend wereldkampioene in een olympische klasse en één in de niet-olympische +87kg (maar die doet bij +80kg mee), het hoeft niet eens zo gek te lopen daarquote:Op woensdag 10 april 2024 17:13 schreef Mexicanobakker het volgende:
Wie weet kan het altijd gekke Taekwondo weer verrassen.
En met Osmar Olvera inderdaad een topschoonspringer, die prima voor een medaille kan gaan. Als ik Mexicaan was, had ik goede hoop.
Verder tof idee dit, nu al zin in de volgende
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Dag -106: Mali
Mali. Een Afrikaans land, ongeveer even groot als Nederland qua inwoneraantal. Ook een van de armste landen ter wereld. Dan heb je eigenlijk alles al tegen qua Olympische mogelijheden, zeker in Afrika waar de breedte aan sporten al beperkt is. Mali is overwegend Islamitisch, iets wat ook zeker nog relevant gaat zijn. Komen we straks op. Eerst even een mooi vlaggetje.
Dit is een oudje. De religekkies in Mali hadden besloten dat het zonder dat mannetje moest. Zonde, dit was namelijk nog wel een vlag met iets unieks. Nu is het 'gewoon' groen-geel-rood, zoals half Afrika vlaggen heeft met die drie kleuren in volstrekt willekeurige volgordes en vormen. Goed, genoeg over het land zelf, laten we het over de Olympische Spelen hebben.
Waar we gisteren bij Mexico enige verbazing konden hebben over 'slechts' 13 goud in de historie zal het jullie niet verbazen dat het in Mali nog minder is. Hoe veel keer minder? Nou, precies nul keer minder. Want ze hebben er exact nul. Ook geen zilver en brons. Nee, Mali is een van die vele landen zonder medaille en ook wel een van de grootste landen voor wie dat geldt, al hebben we zeker op inwoneraantal wel een paar schrijnender gevallen zoals Bangladesh en DR Congo, die denk ik niet zullen passeren in deze reeks maar toch even genoemd mogen worden. Dat zijn landen die toch nog meer dan vijf keer zo groot zijn qua inwoneraantal.
Mali deed voor het eerst mee in 1964. Dat was met dergelijke onbekende namen dat wikipedia er geen namen aan geeft, toch jammer. In 1968 staat er wel een naam bij van een verliezende bokser. Bagayogo. Ofzo. In 1972 hadden ze 3 deelnemers, maar opnieuw geen idee. In 1976 was er de Afrikaanse boycot in de toch wel magere jaren van de Spelen, aanslag hier en boycot daar, treurigheid alom.
In de jaren erna was Ousmane Diarra een vaste Malinese waarde. Hij deed in 1988, 1992 en 1996 mee en haalde in die tijd door bij de beste 40 van de wereld te lopen twee keer de tweede ronde. De eerste kleine overwinningen voor Mali. In 1992 deed het land ook mee bij Judo, maar ook daar zonder succes. Het was steeds een drietal atleten dat meedeed in die tijd voor het land.
Vanaf 2004 werd het beter. Mali wist zich in 2004 en 2008 te kwalificeren bij een teamsport: Herenvoetbal in 2004 en damesbasketbal in 2008. Tenema N'Diaye scoorde 4 keer en Mali haalde in 2004 zowaar een kwartfinale, de eerste serieuze resultaten op de Spelen waren een feit. Italië scoorde in de 116e minuut van de verlenging de 0-1, dat zijn statistieken waar je in Nederland nog steeds boze gezichten van ziet.
De basketballers hadden in 2008 minder succes, zij verloren alle wedstrijden. De 23 en 17 deelnemers voor Mali van die twee edities zijn de hoogste aantallen van afgelopen edities. In 2012 was het grootste succes: Taekwondoka Daba Keita haalde de halve finale maar verloor daar uiteindelijk met 6-4, opnieuw van een Italiaan. Maar tot overmaat van ramp was de bronzen finale een walkover door een blessure bij Keita. De kans op een eerste medaille verkeken, uiterst zuur. Het altijd onvoorspelbare Taekwondo levert wel weer bij dit soort landen. Dat redt die sport wel voor mij want verder blijft het een beetje vaag. Hieronder geeft hij een flinke veeg, zo in het rood.
Ondanks dat succes waren de afgelopen twee edities mager. Vroege nederlagen bij de enige twee deelnemende Taekwondokas en nog wat deelnemen zonder succes bij quotumsporten Atletiek en Zwemmen, tsja.
Waarom kies ik dan voor Mali vandaag? Nou, er gloort hoop. Maar ook een beetje angst. Maar vooral hoop. Mali heeft namelijk al 18 gekwalificeerde deelnemers. Een voetbalelftal, jawel. Naast Taekwondo de enige sport die ik als kans zie voor het land op een medaille. Dit is ook echt een gouden kans, want het voetbaltoernooi is lachwekkend zwak bezet. Spanje, Frankrijk, Argentinië, dat is het wel. Mali heeft ook nog eens de lachwekkende groep. Paraguay, een land dat ik later nog wel ga bespreken denk ik, die mogen ook ver komen op dit toernooi wat mij betreft. Verder een team uit de AFC, geen appeltje eitje maar ook niet onverslaanbaar. Horen we later deze maand, wie dat is. Had ik trouwens al gezegd dat Mali nogal Islamitisch is? Dat gaat wel een probleem zijn. In deze groep zitten ook de vrienden van Israel, en laten we zeggen dat dat land zich niet op de kaart heeft gezet de laatste maanden. Wat je er nu ook van mag vinden, ik betwijfel of Mali dat nu een heel sympathiek land vindt. Laten we hopen dat er geen boycot ACT komt, ik heb daar heel weinig zin in. Dit is de kans op de allereerste Malinese medaille, die laat ik mij niet door mijn neus boren door Hamas, Netanyahu of wie dan ook. Nouja, behalve als ze in de kwartfinale tegen Spanje moeten.
Mali. Een Afrikaans land, ongeveer even groot als Nederland qua inwoneraantal. Ook een van de armste landen ter wereld. Dan heb je eigenlijk alles al tegen qua Olympische mogelijheden, zeker in Afrika waar de breedte aan sporten al beperkt is. Mali is overwegend Islamitisch, iets wat ook zeker nog relevant gaat zijn. Komen we straks op. Eerst even een mooi vlaggetje.
Dit is een oudje. De religekkies in Mali hadden besloten dat het zonder dat mannetje moest. Zonde, dit was namelijk nog wel een vlag met iets unieks. Nu is het 'gewoon' groen-geel-rood, zoals half Afrika vlaggen heeft met die drie kleuren in volstrekt willekeurige volgordes en vormen. Goed, genoeg over het land zelf, laten we het over de Olympische Spelen hebben.
Waar we gisteren bij Mexico enige verbazing konden hebben over 'slechts' 13 goud in de historie zal het jullie niet verbazen dat het in Mali nog minder is. Hoe veel keer minder? Nou, precies nul keer minder. Want ze hebben er exact nul. Ook geen zilver en brons. Nee, Mali is een van die vele landen zonder medaille en ook wel een van de grootste landen voor wie dat geldt, al hebben we zeker op inwoneraantal wel een paar schrijnender gevallen zoals Bangladesh en DR Congo, die denk ik niet zullen passeren in deze reeks maar toch even genoemd mogen worden. Dat zijn landen die toch nog meer dan vijf keer zo groot zijn qua inwoneraantal.
Mali deed voor het eerst mee in 1964. Dat was met dergelijke onbekende namen dat wikipedia er geen namen aan geeft, toch jammer. In 1968 staat er wel een naam bij van een verliezende bokser. Bagayogo. Ofzo. In 1972 hadden ze 3 deelnemers, maar opnieuw geen idee. In 1976 was er de Afrikaanse boycot in de toch wel magere jaren van de Spelen, aanslag hier en boycot daar, treurigheid alom.
In de jaren erna was Ousmane Diarra een vaste Malinese waarde. Hij deed in 1988, 1992 en 1996 mee en haalde in die tijd door bij de beste 40 van de wereld te lopen twee keer de tweede ronde. De eerste kleine overwinningen voor Mali. In 1992 deed het land ook mee bij Judo, maar ook daar zonder succes. Het was steeds een drietal atleten dat meedeed in die tijd voor het land.
Vanaf 2004 werd het beter. Mali wist zich in 2004 en 2008 te kwalificeren bij een teamsport: Herenvoetbal in 2004 en damesbasketbal in 2008. Tenema N'Diaye scoorde 4 keer en Mali haalde in 2004 zowaar een kwartfinale, de eerste serieuze resultaten op de Spelen waren een feit. Italië scoorde in de 116e minuut van de verlenging de 0-1, dat zijn statistieken waar je in Nederland nog steeds boze gezichten van ziet.
De basketballers hadden in 2008 minder succes, zij verloren alle wedstrijden. De 23 en 17 deelnemers voor Mali van die twee edities zijn de hoogste aantallen van afgelopen edities. In 2012 was het grootste succes: Taekwondoka Daba Keita haalde de halve finale maar verloor daar uiteindelijk met 6-4, opnieuw van een Italiaan. Maar tot overmaat van ramp was de bronzen finale een walkover door een blessure bij Keita. De kans op een eerste medaille verkeken, uiterst zuur. Het altijd onvoorspelbare Taekwondo levert wel weer bij dit soort landen. Dat redt die sport wel voor mij want verder blijft het een beetje vaag. Hieronder geeft hij een flinke veeg, zo in het rood.
Ondanks dat succes waren de afgelopen twee edities mager. Vroege nederlagen bij de enige twee deelnemende Taekwondokas en nog wat deelnemen zonder succes bij quotumsporten Atletiek en Zwemmen, tsja.
Waarom kies ik dan voor Mali vandaag? Nou, er gloort hoop. Maar ook een beetje angst. Maar vooral hoop. Mali heeft namelijk al 18 gekwalificeerde deelnemers. Een voetbalelftal, jawel. Naast Taekwondo de enige sport die ik als kans zie voor het land op een medaille. Dit is ook echt een gouden kans, want het voetbaltoernooi is lachwekkend zwak bezet. Spanje, Frankrijk, Argentinië, dat is het wel. Mali heeft ook nog eens de lachwekkende groep. Paraguay, een land dat ik later nog wel ga bespreken denk ik, die mogen ook ver komen op dit toernooi wat mij betreft. Verder een team uit de AFC, geen appeltje eitje maar ook niet onverslaanbaar. Horen we later deze maand, wie dat is. Had ik trouwens al gezegd dat Mali nogal Islamitisch is? Dat gaat wel een probleem zijn. In deze groep zitten ook de vrienden van Israel, en laten we zeggen dat dat land zich niet op de kaart heeft gezet de laatste maanden. Wat je er nu ook van mag vinden, ik betwijfel of Mali dat nu een heel sympathiek land vindt. Laten we hopen dat er geen boycot ACT komt, ik heb daar heel weinig zin in. Dit is de kans op de allereerste Malinese medaille, die laat ik mij niet door mijn neus boren door Hamas, Netanyahu of wie dan ook. Nouja, behalve als ze in de kwartfinale tegen Spanje moeten.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Ter aanvulling: in de podcast Podcatlas worden alle landen van de wereld besproken en ook vaak hun Olympische prestaties.
Ja, dat is een welbekende ja. Maar hier is de OS (en ook komende OS) natuurlijk de focus.quote:Op donderdag 11 april 2024 21:32 schreef Meridiaan het volgende:
Ter aanvulling: in de podcast Podcatlas worden alle landen van de wereld besproken en ook vaak hun Olympische prestaties.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Dag -105: Nieuw-Zeeland
2 van de landen die we hebben gehad waren niet de beste landen in de Olympische historie naar rato. Vandaag gaan we eens de andere kant op: Nieuw-Zeeland is een van de meest succesvolle landen in de Olympische historie. Het is volgens mijn statistieken het verst van het Nederlands vasteland afgelegen land met een NOC. Dat is op zichzelf al een prestatie. Vijf miljoen inwoners is het land rijk, dat is dus meer dan 3x zo weinig als Nederland.
Nieuw-Zeeland is het tweede grootste land van Oceanië en heeft jaren onder het juk van de Britten geleefd. Dat is ook te zien in de Olympische historie. In de edities van 1900 en 1904 deden ze mee onder de Britse vlag. Ook Australië hoorde in die tijd nog bij de Britten, maar zij hadden wel een apart team. In 1908 werd echter besloten dat Australazië apart deel mocht nemen en hier hoorde Nieuw-Zeeland ook bij. Vier jaar later was het weer raak. Hier een mooie vlag, de vlag van Australazië.
Na de eerste wereldoorlog was de wereldpolitiek veranderd. Zo ook voor Australië en Nieuw-Zeeland, waardoor zij als eigen natie deelnamen aan de Spelen. Tijdens het interbellum deed het land iets knaps: Elke keer haalden ze precies 1 medaille. Darcy Harflied won voor het eerst brons bij het roeien, vier jaar later werd er op de 100 meter opnieuw brons gehaald. In Amsterdam won het land voor het eerst goud, ditmaal bij het boksen. In 1932 was er een zilveren medaille en vier jaar later weer goud, ditmaal op de 1500 meter. Het werd vaak ook nog eens gedaan door vrij kleine delegaties, al deden er in 1932 21 Nieuw-Zeelanders mee.
Na de tweede wereldoorlog begon het nog moeizaam met geen enkele medaille in Londen, maar sindsdien was het op de boycotspelen van Moskou na (slechts 4 deelnemers) altijd raak met gouden medailles. Nieuw-Zeeland begon sterker en sterker te worden met het hoogtepunt tot toen toe 1964. Peter Snell was een man van zijn woord: Hij won in 1960 al de 800 meter en in Tokio was hij de beste op de middendubbel: 800 én 1500 meter waren raak, iets wat daarna ook niet meer werd gedaan. In de sporthistorie van Nieuw-Zeeland echt een grote naam.
In die jaren was het vooral Atletiek, al scoorden de watersporten ook goed. Zwemmen, Roeien, Zeilen. Niet gek voor een eiland. Ook werd in 1976 het Hockeytoernooi gewonnen. Maar het ultieme succes kwam in 1984. Toen haalde Nieuw-Zeeland maar liefst 8 goud, meer dan elke andere editie. Natuurlijk, veel oostbloklanden waren zoek, maar het was toch een knappe prestatie. Vooral vier maal kanogoud sprak tot de verbeelding. De achtste plaats op de (onofficiele) medaillespiegel was een knap resultaat. Ian Ferguson pakte 3 maal goud in de K1, K2 en K4. Vier jaar later pakte hij weer goud, waarmij hij de meest succesvolle mannelijke Olympier uit het land is.
Sinds die tijd waren het wel echt het zeilen, kanosprint en roeien waar Nieuw-Zeeland op moest scoren. Meestal lukt dat vrij aardig, al vielen gek genoeg de Spelen in Sydney erg tegen. Laat ik wel even noemen dat Mark Todd, die in 1984 al goud won, toen ook nog eens brons won bij het Eventing. Qua aantal medailles schiet Nieuw-Zeeland de laatste jaren aardig de lucht in, in 2016 haalden ze er 18 en in Tokio was het 20 keer raak. Daarbij helpt natuurlijk de toevoeging van Rugby Sevens, waar ze bij de dames zilver en goud hebben gepakt en bij de heren in Tokio ook zilver pakten. Oh, en Lisa Carrington. Een bekende naam voor de sportvolger met 5 maal kanogoud, maar in de Nederlandse huiskamer niet bekend. Nog even een uitstapje naar de winter: In 1992 was Annelise Coberger de eerste atlete(/atleet) die van het zuidelijk halfrond komt met een wintermedaille. Zilver. Het duurde wel tot 2022 voordat er goud werd gepakt. De showsporten zorgden voor dubbel succes in Beijing.
Wat gaat 2024 brengen? Ik verwacht toch weer minimaal 15 medailles. Wat zijn kansen? Carrington is er nog steeds bij, die zesde gouden medaille mag er toch komen wat mij betreft. Rugby Sevens natuurlijk, ondanks dat ik stiekem toch weer op Fiji hoop is dat ook altijd leuk. Ik kijk ook uit naar Ellesse Andrews op de fiets. Ik ben fan. Tijd om die vervelende Duitse spurtbrigade wat te laten zien. Vier jaar geleden was een of andere Nederlander nog wat beter op de Keirin, maar die tijd is geweest.
Oh, en ze doen natuurlijk mee op het voetbaltoernooi. Lekker makkelijk, gratis kwalificeren bij dat soort teamtoernooien omdat je alleen maar tegen Fiji en Samoa speelt. Zo kan zelfs Nederland zich nog kwalificeren joh, Ik kijk er in ieder geval weer naar uit om ze bij het hockey en voetbal te zien, en natuurlijk weer ouderwets schroeien over het water.
2 van de landen die we hebben gehad waren niet de beste landen in de Olympische historie naar rato. Vandaag gaan we eens de andere kant op: Nieuw-Zeeland is een van de meest succesvolle landen in de Olympische historie. Het is volgens mijn statistieken het verst van het Nederlands vasteland afgelegen land met een NOC. Dat is op zichzelf al een prestatie. Vijf miljoen inwoners is het land rijk, dat is dus meer dan 3x zo weinig als Nederland.
Nieuw-Zeeland is het tweede grootste land van Oceanië en heeft jaren onder het juk van de Britten geleefd. Dat is ook te zien in de Olympische historie. In de edities van 1900 en 1904 deden ze mee onder de Britse vlag. Ook Australië hoorde in die tijd nog bij de Britten, maar zij hadden wel een apart team. In 1908 werd echter besloten dat Australazië apart deel mocht nemen en hier hoorde Nieuw-Zeeland ook bij. Vier jaar later was het weer raak. Hier een mooie vlag, de vlag van Australazië.
Na de eerste wereldoorlog was de wereldpolitiek veranderd. Zo ook voor Australië en Nieuw-Zeeland, waardoor zij als eigen natie deelnamen aan de Spelen. Tijdens het interbellum deed het land iets knaps: Elke keer haalden ze precies 1 medaille. Darcy Harflied won voor het eerst brons bij het roeien, vier jaar later werd er op de 100 meter opnieuw brons gehaald. In Amsterdam won het land voor het eerst goud, ditmaal bij het boksen. In 1932 was er een zilveren medaille en vier jaar later weer goud, ditmaal op de 1500 meter. Het werd vaak ook nog eens gedaan door vrij kleine delegaties, al deden er in 1932 21 Nieuw-Zeelanders mee.
Na de tweede wereldoorlog begon het nog moeizaam met geen enkele medaille in Londen, maar sindsdien was het op de boycotspelen van Moskou na (slechts 4 deelnemers) altijd raak met gouden medailles. Nieuw-Zeeland begon sterker en sterker te worden met het hoogtepunt tot toen toe 1964. Peter Snell was een man van zijn woord: Hij won in 1960 al de 800 meter en in Tokio was hij de beste op de middendubbel: 800 én 1500 meter waren raak, iets wat daarna ook niet meer werd gedaan. In de sporthistorie van Nieuw-Zeeland echt een grote naam.
In die jaren was het vooral Atletiek, al scoorden de watersporten ook goed. Zwemmen, Roeien, Zeilen. Niet gek voor een eiland. Ook werd in 1976 het Hockeytoernooi gewonnen. Maar het ultieme succes kwam in 1984. Toen haalde Nieuw-Zeeland maar liefst 8 goud, meer dan elke andere editie. Natuurlijk, veel oostbloklanden waren zoek, maar het was toch een knappe prestatie. Vooral vier maal kanogoud sprak tot de verbeelding. De achtste plaats op de (onofficiele) medaillespiegel was een knap resultaat. Ian Ferguson pakte 3 maal goud in de K1, K2 en K4. Vier jaar later pakte hij weer goud, waarmij hij de meest succesvolle mannelijke Olympier uit het land is.
Sinds die tijd waren het wel echt het zeilen, kanosprint en roeien waar Nieuw-Zeeland op moest scoren. Meestal lukt dat vrij aardig, al vielen gek genoeg de Spelen in Sydney erg tegen. Laat ik wel even noemen dat Mark Todd, die in 1984 al goud won, toen ook nog eens brons won bij het Eventing. Qua aantal medailles schiet Nieuw-Zeeland de laatste jaren aardig de lucht in, in 2016 haalden ze er 18 en in Tokio was het 20 keer raak. Daarbij helpt natuurlijk de toevoeging van Rugby Sevens, waar ze bij de dames zilver en goud hebben gepakt en bij de heren in Tokio ook zilver pakten. Oh, en Lisa Carrington. Een bekende naam voor de sportvolger met 5 maal kanogoud, maar in de Nederlandse huiskamer niet bekend. Nog even een uitstapje naar de winter: In 1992 was Annelise Coberger de eerste atlete(/atleet) die van het zuidelijk halfrond komt met een wintermedaille. Zilver. Het duurde wel tot 2022 voordat er goud werd gepakt. De showsporten zorgden voor dubbel succes in Beijing.
Wat gaat 2024 brengen? Ik verwacht toch weer minimaal 15 medailles. Wat zijn kansen? Carrington is er nog steeds bij, die zesde gouden medaille mag er toch komen wat mij betreft. Rugby Sevens natuurlijk, ondanks dat ik stiekem toch weer op Fiji hoop is dat ook altijd leuk. Ik kijk ook uit naar Ellesse Andrews op de fiets. Ik ben fan. Tijd om die vervelende Duitse spurtbrigade wat te laten zien. Vier jaar geleden was een of andere Nederlander nog wat beter op de Keirin, maar die tijd is geweest.
Oh, en ze doen natuurlijk mee op het voetbaltoernooi. Lekker makkelijk, gratis kwalificeren bij dat soort teamtoernooien omdat je alleen maar tegen Fiji en Samoa speelt. Zo kan zelfs Nederland zich nog kwalificeren joh, Ik kijk er in ieder geval weer naar uit om ze bij het hockey en voetbal te zien, en natuurlijk weer ouderwets schroeien over het water.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Dag -104: Griekenland
Eigenlijk had dit natuurlijk dag 1 moeten zijn (of beter gezegd, dag -107). Het land dat altijd bij de openingsceremonie als allereeste het stadion betreedt. Een van de slechts vier landen die op elke Olympische Spelen deelnamen, doordat er in 1896 niet al te veel deelnemers waren en omdat de boycot van 1980/1984 voor sommige landen ook leidend was. Pierre de Coubertin wilde de eerste spelen in zijn Parijs, maar kreeg dat niet. In 1896 begonnen we waar we gestopt waren voorafgaand aan de middeleeuwen. Ook in 2004 was het natuurlijk aldaar. Reden voor een financiële strop, want daar zijn die Grieken de laatste 20 jaar ook goed in geweest. Oh, en in 1906. Komen we straks op. We kennen natuurlijk allemaal de huidige vlag van Griekenland, maar vroeger hadden ze de zoom anders staan. Kregen we alleen de linkerbovenhoek te zien. Modern Griekenland bestaat overigens 'pas' sinds 1831. Jarenlang onder het juk van Constantinopoel, Konstantiniyye, Istanbul, wat je ook wil zeggen geleefd.
De eerste (moderne) Olympische Spelen waren in Griekenland. Dat was een groot voordeel. In die tijd was het gewoon een leuk vakantieuitje om een potje te gaan tennissen. Of een rondje te rennen in het iconische Panathinaiko. Wel een fabelachtig decor, waar toen de eerste Atletiekwedstrijden werden gehouden. Griekenland won in veel van de sporten, vaak omdat meer dan 90% van de deelnemers uit Griekenland kwam. Het verdict was maar liefst 10 goud en bovendien 18 zilver + 19 brons. Er werd gewonnen bij iconische onderdelen als de 100 meter vrije slag voor matrozen en touwklimmen, en drie keer schietgoud. Bij het Atletiek lukte minder: De Amerikanen hadden ook in 1896 al een redelijk serieus blik aan atleten open getrokken waarmee ze 11 goud haalden in totaal en zo ook toen al de eerste plaats op de onofficiële medaillespiegel behaalden. Griekenland won alleen bij de marathon, Spyridon Louis werd een nationale held als enige man die goud behaalde bij het atletiek. Al met al werden ze tweede op de spiegel en wist Griekenland dit succes nooit meer te evenaren.
Verder met de Spelen daarna. Kunnen we kort over zijn: Griekenland had in 1896 gewoon een enorm dik thuisvoordeel en geen specifieke sportcultuur. In 1900 hadden ze slechts 3 deelnemers (waarbij er eentje twee onderdelen deden). Opvallend was dat Griekenland in 1904 14 deelnemers had, terwijl dat Spelen waren waar de Europeanen massaal weg bleven omdat de trip naar Amerika erg duur was en er ook wat conflicten heersten op het Europese vasteland. Bij het onderdeel gewichtheffen met twee handen werd goud gehaald. In de twee overige edities voor de oorlog stond Griekenland ook op de kaart. In Londen 1908 was het 3x zilver en geen goud, maar in Stockholm pakte ene Tsiklitras goud en brons. Was goed in hoog en verspringen uit stand.
Groter succes was er echter in 1906. 1906? Ja, 1906. Er was namelijk de wens om de Spelen altijd in Griekenland te houden, want daar hoorden ze thuis. Maar De Coubertin wilde de Spelen in Parijs hebben. Dus werd er besloten om te rouleren met elke vier jaar, maar daar precies tussenin elke vier jaar in Athene bezig te gaan. 1906 was de eerste keer.. en ook maar meteen de laatste. Die editie had het grote voordeel dat niemand dus in 1904 naar St. Louis was gegaan en er dus wel wat nood was aan Spelen in Europa voor de deelnemende landen. Daarna bleek het echter toch wat veel en in 1910 had Griekenland geen geld. Oh, dat is dus ook gewoon van alle tijden. In 1914 was inmiddels de eerste wereldoorlog uitgebroken en toen werd maar van het plan afgezien. 1906 zou eenzaam zijn en wordt ook niet in de recordboeken opgenomen. Zonde voor de Grieken, want thuis pakten ze 'gewoon' 8 goud, 13 zilver en 13 brons.
We gaan flink in de tijd vooruit, want Griekenland was in het interbellum helemaal nergens meer. Alleen in 1920 in Antwerpen werd 1x zilver gepakt. Daarna was het wachten tot 1956 voor eindelijk weer een bronzen medaille. Aan het aantal deelnemers lag het niet, dat lag geregeld in de 40. Na deze tijd ging het iets beter, van Rome 1960 tot Seoul '88 werd maar 2x geen medaille gepakt en twee maal goud, 1x in 1960 en 1x in 1980. Griekenland bleef een klein sportland, maar in ieder geval deden ze wel weer serieus mee. Toch mooi gezien de historie.
Daarna kwam er een kentering. Of misschien moet ik eigenlijk zeggen: Een Kenteris. Nouja, rond 1990 kwam er in Griekenland weer de wens om de Spelen te organiseren en dus een beter sportklimaat. Atletiek en Gewichtheffen werden de speerpunten. Leverde in 1992 2x goud op, 1x bij het hordenlopen en 1x bij het gewichtheffen. Pyrros Dimas. De meest succesvol Grieks Olympiër aller tijden zou ook in Atlanta en Sydney goud winnen. In die tijd pakte Griekenland meer gouden medailles, zo ook bij het Atletiek. Die eerder genoemde Kenteris. Goudeerlijke jongen. Hij had zijn motortje aangeslingerd.
Dit verhaal kennen de liefhebbers allemaal wel, maar vlak voor de Spelen van 2004 had deze Kenteris samen met trainingsmaatje Thanou, die zilver won op de 100 meter in Sydney, een motorongelukje gehad. Of, nouja, ze hadden een dopingtest gemist. Het blijft lachwekkend. Zorgt er ook voor dat ik veel van die andere Grieken niet helemaal vertrouw. Atletiek en Gewichtheffen zijn ook notoire dopingsporten natuurlijk. Thanou had doorgeschoven kunnen worden op die 100 in Sydney, winnares Marion Jones had ook uit het verkeerde potje gesnoept. Verstandig dat ze dat niet hebben gedaan. Een beetje zoals bij Armstrong die zijn tourzeges verloor. Anyway, ook zonder Kenteris, Thanou en met een geblesseerde Dimas (die toch nog brons haalde ondanks zijn blessure) pakte Griekenland gewoon 6x goud. Met Halkia als vervanger van Kenteris en Thanou die gewoon goud pakte, maar ook die geeft denk ik nog steeds licht van zichzelf. Met 16 medailles en 6 goud steeg Griekenland toch wel boven zichzelf uit op de thuisspelen, de beste Spelen sinds 1896. De laatste jaren is het rustiger met geen goud in 2008 of 2012, al haalden de Grieken wel 5 goud verdeeld over de laatste 2 spelen. De grootste verrassing was misschien wel Ntouskos die in Tokio goud pakte op de Skiff.
Wat mogen we verwachten van Griekenland dit jaar? Ik denk een beetje in dezelfde ordegrootte als de laatste twee Spelen. 1 of 2 goud, een stuk of 4-6 medailles. Het is geen echt groot sportland, maar de laatste jaren doen ze altijd wel ergens mee. Tentoglou is er weer bij en lijkt me toch weer minimaal een van de favorieten bij het verspringen. Als het een toernooi is staat hij er altijd. Hele constante springer. Petrounias, die in 2016 goud haalde op de ringen, is er ook weer bij. Die Grieken bij het ringenturnen hebben altijd zo'n mooie stijl, dus hopelijk zien we hem in de finale. Bij het zwemmen of waterpolo kan er ook zomaar worden verrast. Waterpolo is wel de teamsport bij uitstek voor de Grieken, zowel bij de heren als bij de dames doen ze mee. Ook schieten en worstelen zouden zomaar een medaille op kunnen leveren.
Eigenlijk had dit natuurlijk dag 1 moeten zijn (of beter gezegd, dag -107). Het land dat altijd bij de openingsceremonie als allereeste het stadion betreedt. Een van de slechts vier landen die op elke Olympische Spelen deelnamen, doordat er in 1896 niet al te veel deelnemers waren en omdat de boycot van 1980/1984 voor sommige landen ook leidend was. Pierre de Coubertin wilde de eerste spelen in zijn Parijs, maar kreeg dat niet. In 1896 begonnen we waar we gestopt waren voorafgaand aan de middeleeuwen. Ook in 2004 was het natuurlijk aldaar. Reden voor een financiële strop, want daar zijn die Grieken de laatste 20 jaar ook goed in geweest. Oh, en in 1906. Komen we straks op. We kennen natuurlijk allemaal de huidige vlag van Griekenland, maar vroeger hadden ze de zoom anders staan. Kregen we alleen de linkerbovenhoek te zien. Modern Griekenland bestaat overigens 'pas' sinds 1831. Jarenlang onder het juk van Constantinopoel, Konstantiniyye, Istanbul, wat je ook wil zeggen geleefd.
De eerste (moderne) Olympische Spelen waren in Griekenland. Dat was een groot voordeel. In die tijd was het gewoon een leuk vakantieuitje om een potje te gaan tennissen. Of een rondje te rennen in het iconische Panathinaiko. Wel een fabelachtig decor, waar toen de eerste Atletiekwedstrijden werden gehouden. Griekenland won in veel van de sporten, vaak omdat meer dan 90% van de deelnemers uit Griekenland kwam. Het verdict was maar liefst 10 goud en bovendien 18 zilver + 19 brons. Er werd gewonnen bij iconische onderdelen als de 100 meter vrije slag voor matrozen en touwklimmen, en drie keer schietgoud. Bij het Atletiek lukte minder: De Amerikanen hadden ook in 1896 al een redelijk serieus blik aan atleten open getrokken waarmee ze 11 goud haalden in totaal en zo ook toen al de eerste plaats op de onofficiële medaillespiegel behaalden. Griekenland won alleen bij de marathon, Spyridon Louis werd een nationale held als enige man die goud behaalde bij het atletiek. Al met al werden ze tweede op de spiegel en wist Griekenland dit succes nooit meer te evenaren.
Verder met de Spelen daarna. Kunnen we kort over zijn: Griekenland had in 1896 gewoon een enorm dik thuisvoordeel en geen specifieke sportcultuur. In 1900 hadden ze slechts 3 deelnemers (waarbij er eentje twee onderdelen deden). Opvallend was dat Griekenland in 1904 14 deelnemers had, terwijl dat Spelen waren waar de Europeanen massaal weg bleven omdat de trip naar Amerika erg duur was en er ook wat conflicten heersten op het Europese vasteland. Bij het onderdeel gewichtheffen met twee handen werd goud gehaald. In de twee overige edities voor de oorlog stond Griekenland ook op de kaart. In Londen 1908 was het 3x zilver en geen goud, maar in Stockholm pakte ene Tsiklitras goud en brons. Was goed in hoog en verspringen uit stand.
Groter succes was er echter in 1906. 1906? Ja, 1906. Er was namelijk de wens om de Spelen altijd in Griekenland te houden, want daar hoorden ze thuis. Maar De Coubertin wilde de Spelen in Parijs hebben. Dus werd er besloten om te rouleren met elke vier jaar, maar daar precies tussenin elke vier jaar in Athene bezig te gaan. 1906 was de eerste keer.. en ook maar meteen de laatste. Die editie had het grote voordeel dat niemand dus in 1904 naar St. Louis was gegaan en er dus wel wat nood was aan Spelen in Europa voor de deelnemende landen. Daarna bleek het echter toch wat veel en in 1910 had Griekenland geen geld. Oh, dat is dus ook gewoon van alle tijden. In 1914 was inmiddels de eerste wereldoorlog uitgebroken en toen werd maar van het plan afgezien. 1906 zou eenzaam zijn en wordt ook niet in de recordboeken opgenomen. Zonde voor de Grieken, want thuis pakten ze 'gewoon' 8 goud, 13 zilver en 13 brons.
We gaan flink in de tijd vooruit, want Griekenland was in het interbellum helemaal nergens meer. Alleen in 1920 in Antwerpen werd 1x zilver gepakt. Daarna was het wachten tot 1956 voor eindelijk weer een bronzen medaille. Aan het aantal deelnemers lag het niet, dat lag geregeld in de 40. Na deze tijd ging het iets beter, van Rome 1960 tot Seoul '88 werd maar 2x geen medaille gepakt en twee maal goud, 1x in 1960 en 1x in 1980. Griekenland bleef een klein sportland, maar in ieder geval deden ze wel weer serieus mee. Toch mooi gezien de historie.
Daarna kwam er een kentering. Of misschien moet ik eigenlijk zeggen: Een Kenteris. Nouja, rond 1990 kwam er in Griekenland weer de wens om de Spelen te organiseren en dus een beter sportklimaat. Atletiek en Gewichtheffen werden de speerpunten. Leverde in 1992 2x goud op, 1x bij het hordenlopen en 1x bij het gewichtheffen. Pyrros Dimas. De meest succesvol Grieks Olympiër aller tijden zou ook in Atlanta en Sydney goud winnen. In die tijd pakte Griekenland meer gouden medailles, zo ook bij het Atletiek. Die eerder genoemde Kenteris. Goudeerlijke jongen. Hij had zijn motortje aangeslingerd.
Dit verhaal kennen de liefhebbers allemaal wel, maar vlak voor de Spelen van 2004 had deze Kenteris samen met trainingsmaatje Thanou, die zilver won op de 100 meter in Sydney, een motorongelukje gehad. Of, nouja, ze hadden een dopingtest gemist. Het blijft lachwekkend. Zorgt er ook voor dat ik veel van die andere Grieken niet helemaal vertrouw. Atletiek en Gewichtheffen zijn ook notoire dopingsporten natuurlijk. Thanou had doorgeschoven kunnen worden op die 100 in Sydney, winnares Marion Jones had ook uit het verkeerde potje gesnoept. Verstandig dat ze dat niet hebben gedaan. Een beetje zoals bij Armstrong die zijn tourzeges verloor. Anyway, ook zonder Kenteris, Thanou en met een geblesseerde Dimas (die toch nog brons haalde ondanks zijn blessure) pakte Griekenland gewoon 6x goud. Met Halkia als vervanger van Kenteris en Thanou die gewoon goud pakte, maar ook die geeft denk ik nog steeds licht van zichzelf. Met 16 medailles en 6 goud steeg Griekenland toch wel boven zichzelf uit op de thuisspelen, de beste Spelen sinds 1896. De laatste jaren is het rustiger met geen goud in 2008 of 2012, al haalden de Grieken wel 5 goud verdeeld over de laatste 2 spelen. De grootste verrassing was misschien wel Ntouskos die in Tokio goud pakte op de Skiff.
Wat mogen we verwachten van Griekenland dit jaar? Ik denk een beetje in dezelfde ordegrootte als de laatste twee Spelen. 1 of 2 goud, een stuk of 4-6 medailles. Het is geen echt groot sportland, maar de laatste jaren doen ze altijd wel ergens mee. Tentoglou is er weer bij en lijkt me toch weer minimaal een van de favorieten bij het verspringen. Als het een toernooi is staat hij er altijd. Hele constante springer. Petrounias, die in 2016 goud haalde op de ringen, is er ook weer bij. Die Grieken bij het ringenturnen hebben altijd zo'n mooie stijl, dus hopelijk zien we hem in de finale. Bij het zwemmen of waterpolo kan er ook zomaar worden verrast. Waterpolo is wel de teamsport bij uitstek voor de Grieken, zowel bij de heren als bij de dames doen ze mee. Ook schieten en worstelen zouden zomaar een medaille op kunnen leveren.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tsitsipas bij het tennis misschien, met een wat gunstige loting.quote:
Dag -104: Griekenland
Eigenlijk had dit natuurlijk dag 1 moeten zijn (of beter gezegd, dag -107). Het land dat altijd bij de openingsceremonie als allereeste het stadion betreedt. Een van de slechts vier landen die op elke Olympische Spelen deelnamen, doordat er in 1896 niet al te veel deelnemers waren en omdat de boycot van 1980/1984 voor sommige landen ook leidend was. Pierre de Coubertin wilde de eerste spelen in zijn Parijs, maar kreeg dat niet. In 1896 begonnen we waar we gestopt waren voorafgaand aan de middeleeuwen. Ook in 2004 was het natuurlijk aldaar. Reden voor een financiële strop, want daar zijn die Grieken de laatste 20 jaar ook goed in geweest. Oh, en in 1906. Komen we straks op. We kennen natuurlijk allemaal de huidige vlag van Griekenland, maar vroeger hadden ze de zoom anders staan. Kregen we alleen de linkerbovenhoek te zien. Modern Griekenland bestaat overigens 'pas' sinds 1831. Jarenlang onder het juk van Constantinopoel, Konstantiniyye, Istanbul, wat je ook wil zeggen geleefd.
[ afbeelding ]
De eerste (moderne) Olympische Spelen waren in Griekenland. Dat was een groot voordeel. In die tijd was het gewoon een leuk vakantieuitje om een potje te gaan tennissen. Of een rondje te rennen in het iconische Panathinaiko. Wel een fabelachtig decor, waar toen de eerste Atletiekwedstrijden werden gehouden. Griekenland won in veel van de sporten, vaak omdat meer dan 90% van de deelnemers uit Griekenland kwam. Het verdict was maar liefst 10 goud en bovendien 18 zilver + 19 brons. Er werd gewonnen bij iconische onderdelen als de 100 meter vrije slag voor matrozen en touwklimmen, en drie keer schietgoud. Bij het Atletiek lukte minder: De Amerikanen hadden ook in 1896 al een redelijk serieus blik aan atleten open getrokken waarmee ze 11 goud haalden in totaal en zo ook toen al de eerste plaats op de onofficiële medaillespiegel behaalden. Griekenland won alleen bij de marathon, Spyridon Louis werd een nationale held als enige man die goud behaalde bij het atletiek. Al met al werden ze tweede op de spiegel en wist Griekenland dit succes nooit meer te evenaren.
[ afbeelding ]
Verder met de Spelen daarna. Kunnen we kort over zijn: Griekenland had in 1896 gewoon een enorm dik thuisvoordeel en geen specifieke sportcultuur. In 1900 hadden ze slechts 3 deelnemers (waarbij er eentje twee onderdelen deden). Opvallend was dat Griekenland in 1904 14 deelnemers had, terwijl dat Spelen waren waar de Europeanen massaal weg bleven omdat de trip naar Amerika erg duur was en er ook wat conflicten heersten op het Europese vasteland. Bij het onderdeel gewichtheffen met twee handen werd goud gehaald. In de twee overige edities voor de oorlog stond Griekenland ook op de kaart. In Londen 1908 was het 3x zilver en geen goud, maar in Stockholm pakte ene Tsiklitras goud en brons. Was goed in hoog en verspringen uit stand.
Groter succes was er echter in 1906. 1906? Ja, 1906. Er was namelijk de wens om de Spelen altijd in Griekenland te houden, want daar hoorden ze thuis. Maar De Coubertin wilde de Spelen in Parijs hebben. Dus werd er besloten om te rouleren met elke vier jaar, maar daar precies tussenin elke vier jaar in Athene bezig te gaan. 1906 was de eerste keer.. en ook maar meteen de laatste. Die editie had het grote voordeel dat niemand dus in 1904 naar St. Louis was gegaan en er dus wel wat nood was aan Spelen in Europa voor de deelnemende landen. Daarna bleek het echter toch wat veel en in 1910 had Griekenland geen geld. Oh, dat is dus ook gewoon van alle tijden. In 1914 was inmiddels de eerste wereldoorlog uitgebroken en toen werd maar van het plan afgezien. 1906 zou eenzaam zijn en wordt ook niet in de recordboeken opgenomen. Zonde voor de Grieken, want thuis pakten ze 'gewoon' 8 goud, 13 zilver en 13 brons.
We gaan flink in de tijd vooruit, want Griekenland was in het interbellum helemaal nergens meer. Alleen in 1920 in Antwerpen werd 1x zilver gepakt. Daarna was het wachten tot 1956 voor eindelijk weer een bronzen medaille. Aan het aantal deelnemers lag het niet, dat lag geregeld in de 40. Na deze tijd ging het iets beter, van Rome 1960 tot Seoul '88 werd maar 2x geen medaille gepakt en twee maal goud, 1x in 1960 en 1x in 1980. Griekenland bleef een klein sportland, maar in ieder geval deden ze wel weer serieus mee. Toch mooi gezien de historie.
Daarna kwam er een kentering. Of misschien moet ik eigenlijk zeggen: Een Kenteris. Nouja, rond 1990 kwam er in Griekenland weer de wens om de Spelen te organiseren en dus een beter sportklimaat. Atletiek en Gewichtheffen werden de speerpunten. Leverde in 1992 2x goud op, 1x bij het hordenlopen en 1x bij het gewichtheffen. Pyrros Dimas. De meest succesvol Grieks Olympiër aller tijden zou ook in Atlanta en Sydney goud winnen. In die tijd pakte Griekenland meer gouden medailles, zo ook bij het Atletiek. Die eerder genoemde Kenteris. Goudeerlijke jongen. Hij had zijn motortje aangeslingerd.
Dit verhaal kennen de liefhebbers allemaal wel, maar vlak voor de Spelen van 2004 had deze Kenteris samen met trainingsmaatje Thanou, die zilver won op de 100 meter in Sydney, een motorongelukje gehad. Of, nouja, ze hadden een dopingtest gemist. Het blijft lachwekkend. Zorgt er ook voor dat ik veel van die andere Grieken niet helemaal vertrouw. Atletiek en Gewichtheffen zijn ook notoire dopingsporten natuurlijk. Thanou had doorgeschoven kunnen worden op die 100 in Sydney, winnares Marion Jones had ook uit het verkeerde potje gesnoept. Verstandig dat ze dat niet hebben gedaan. Een beetje zoals bij Armstrong die zijn tourzeges verloor. Anyway, ook zonder Kenteris, Thanou en met een geblesseerde Dimas (die toch nog brons haalde ondanks zijn blessure) pakte Griekenland gewoon 6x goud. Met Halkia als vervanger van Kenteris en Thanou die gewoon goud pakte, maar ook die geeft denk ik nog steeds licht van zichzelf. Met 16 medailles en 6 goud steeg Griekenland toch wel boven zichzelf uit op de thuisspelen, de beste Spelen sinds 1896. De laatste jaren is het rustiger met geen goud in 2008 of 2012, al haalden de Grieken wel 5 goud verdeeld over de laatste 2 spelen. De grootste verrassing was misschien wel Ntouskos die in Tokio goud pakte op de Skiff.
[ afbeelding ]
Wat mogen we verwachten van Griekenland dit jaar? Ik denk een beetje in dezelfde ordegrootte als de laatste twee Spelen. 1 of 2 goud, een stuk of 4-6 medailles. Het is geen echt groot sportland, maar de laatste jaren doen ze altijd wel ergens mee. Tentoglou is er weer bij en lijkt me toch weer minimaal een van de favorieten bij het verspringen. Als het een toernooi is staat hij er altijd. Hele constante springer. Petrounias, die in 2016 goud haalde op de ringen, is er ook weer bij. Die Grieken bij het ringenturnen hebben altijd zo'n mooie stijl, dus hopelijk zien we hem in de finale. Bij het zwemmen of waterpolo kan er ook zomaar worden verrast. Waterpolo is wel de teamsport bij uitstek voor de Grieken, zowel bij de heren als bij de dames doen ze mee. Ook schieten en worstelen zouden zomaar een medaille op kunnen leveren.
Ja Sakkari zou ook zomaar kunnen.quote:
[..]
Tsitsipas bij het tennis misschien, met een wat gunstige loting.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Griekenland goden. Ik verbaas me altijd dat ze niet beter zijn in zeilen. Ze zeilen hier wat af.quote:
Dag -104: Griekenland
Eigenlijk had dit natuurlijk dag 1 moeten zijn (of beter gezegd, dag -107). Het land dat altijd bij de openingsceremonie als allereeste het stadion betreedt. Een van de slechts vier landen die op elke Olympische Spelen deelnamen, doordat er in 1896 niet al te veel deelnemers waren en omdat de boycot van 1980/1984 voor sommige landen ook leidend was. Pierre de Coubertin wilde de eerste spelen in zijn Parijs, maar kreeg dat niet. In 1896 begonnen we waar we gestopt waren voorafgaand aan de middeleeuwen. Ook in 2004 was het natuurlijk aldaar. Reden voor een financiële strop, want daar zijn die Grieken de laatste 20 jaar ook goed in geweest. Oh, en in 1906. Komen we straks op. We kennen natuurlijk allemaal de huidige vlag van Griekenland, maar vroeger hadden ze de zoom anders staan. Kregen we alleen de linkerbovenhoek te zien. Modern Griekenland bestaat overigens 'pas' sinds 1831. Jarenlang onder het juk van Constantinopoel, Konstantiniyye, Istanbul, wat je ook wil zeggen geleefd.
[ afbeelding ]
De eerste (moderne) Olympische Spelen waren in Griekenland. Dat was een groot voordeel. In die tijd was het gewoon een leuk vakantieuitje om een potje te gaan tennissen. Of een rondje te rennen in het iconische Panathinaiko. Wel een fabelachtig decor, waar toen de eerste Atletiekwedstrijden werden gehouden. Griekenland won in veel van de sporten, vaak omdat meer dan 90% van de deelnemers uit Griekenland kwam. Het verdict was maar liefst 10 goud en bovendien 18 zilver + 19 brons. Er werd gewonnen bij iconische onderdelen als de 100 meter vrije slag voor matrozen en touwklimmen, en drie keer schietgoud. Bij het Atletiek lukte minder: De Amerikanen hadden ook in 1896 al een redelijk serieus blik aan atleten open getrokken waarmee ze 11 goud haalden in totaal en zo ook toen al de eerste plaats op de onofficiële medaillespiegel behaalden. Griekenland won alleen bij de marathon, Spyridon Louis werd een nationale held als enige man die goud behaalde bij het atletiek. Al met al werden ze tweede op de spiegel en wist Griekenland dit succes nooit meer te evenaren.
[ afbeelding ]
Verder met de Spelen daarna. Kunnen we kort over zijn: Griekenland had in 1896 gewoon een enorm dik thuisvoordeel en geen specifieke sportcultuur. In 1900 hadden ze slechts 3 deelnemers (waarbij er eentje twee onderdelen deden). Opvallend was dat Griekenland in 1904 14 deelnemers had, terwijl dat Spelen waren waar de Europeanen massaal weg bleven omdat de trip naar Amerika erg duur was en er ook wat conflicten heersten op het Europese vasteland. Bij het onderdeel gewichtheffen met twee handen werd goud gehaald. In de twee overige edities voor de oorlog stond Griekenland ook op de kaart. In Londen 1908 was het 3x zilver en geen goud, maar in Stockholm pakte ene Tsiklitras goud en brons. Was goed in hoog en verspringen uit stand.
Groter succes was er echter in 1906. 1906? Ja, 1906. Er was namelijk de wens om de Spelen altijd in Griekenland te houden, want daar hoorden ze thuis. Maar De Coubertin wilde de Spelen in Parijs hebben. Dus werd er besloten om te rouleren met elke vier jaar, maar daar precies tussenin elke vier jaar in Athene bezig te gaan. 1906 was de eerste keer.. en ook maar meteen de laatste. Die editie had het grote voordeel dat niemand dus in 1904 naar St. Louis was gegaan en er dus wel wat nood was aan Spelen in Europa voor de deelnemende landen. Daarna bleek het echter toch wat veel en in 1910 had Griekenland geen geld. Oh, dat is dus ook gewoon van alle tijden. In 1914 was inmiddels de eerste wereldoorlog uitgebroken en toen werd maar van het plan afgezien. 1906 zou eenzaam zijn en wordt ook niet in de recordboeken opgenomen. Zonde voor de Grieken, want thuis pakten ze 'gewoon' 8 goud, 13 zilver en 13 brons.
We gaan flink in de tijd vooruit, want Griekenland was in het interbellum helemaal nergens meer. Alleen in 1920 in Antwerpen werd 1x zilver gepakt. Daarna was het wachten tot 1956 voor eindelijk weer een bronzen medaille. Aan het aantal deelnemers lag het niet, dat lag geregeld in de 40. Na deze tijd ging het iets beter, van Rome 1960 tot Seoul '88 werd maar 2x geen medaille gepakt en twee maal goud, 1x in 1960 en 1x in 1980. Griekenland bleef een klein sportland, maar in ieder geval deden ze wel weer serieus mee. Toch mooi gezien de historie.
Daarna kwam er een kentering. Of misschien moet ik eigenlijk zeggen: Een Kenteris. Nouja, rond 1990 kwam er in Griekenland weer de wens om de Spelen te organiseren en dus een beter sportklimaat. Atletiek en Gewichtheffen werden de speerpunten. Leverde in 1992 2x goud op, 1x bij het hordenlopen en 1x bij het gewichtheffen. Pyrros Dimas. De meest succesvol Grieks Olympiër aller tijden zou ook in Atlanta en Sydney goud winnen. In die tijd pakte Griekenland meer gouden medailles, zo ook bij het Atletiek. Die eerder genoemde Kenteris. Goudeerlijke jongen. Hij had zijn motortje aangeslingerd.
Dit verhaal kennen de liefhebbers allemaal wel, maar vlak voor de Spelen van 2004 had deze Kenteris samen met trainingsmaatje Thanou, die zilver won op de 100 meter in Sydney, een motorongelukje gehad. Of, nouja, ze hadden een dopingtest gemist. Het blijft lachwekkend. Zorgt er ook voor dat ik veel van die andere Grieken niet helemaal vertrouw. Atletiek en Gewichtheffen zijn ook notoire dopingsporten natuurlijk. Thanou had doorgeschoven kunnen worden op die 100 in Sydney, winnares Marion Jones had ook uit het verkeerde potje gesnoept. Verstandig dat ze dat niet hebben gedaan. Een beetje zoals bij Armstrong die zijn tourzeges verloor. Anyway, ook zonder Kenteris, Thanou en met een geblesseerde Dimas (die toch nog brons haalde ondanks zijn blessure) pakte Griekenland gewoon 6x goud. Met Halkia als vervanger van Kenteris en Thanou die gewoon goud pakte, maar ook die geeft denk ik nog steeds licht van zichzelf. Met 16 medailles en 6 goud steeg Griekenland toch wel boven zichzelf uit op de thuisspelen, de beste Spelen sinds 1896. De laatste jaren is het rustiger met geen goud in 2008 of 2012, al haalden de Grieken wel 5 goud verdeeld over de laatste 2 spelen. De grootste verrassing was misschien wel Ntouskos die in Tokio goud pakte op de Skiff.
[ afbeelding ]
Wat mogen we verwachten van Griekenland dit jaar? Ik denk een beetje in dezelfde ordegrootte als de laatste twee Spelen. 1 of 2 goud, een stuk of 4-6 medailles. Het is geen echt groot sportland, maar de laatste jaren doen ze altijd wel ergens mee. Tentoglou is er weer bij en lijkt me toch weer minimaal een van de favorieten bij het verspringen. Als het een toernooi is staat hij er altijd. Hele constante springer. Petrounias, die in 2016 goud haalde op de ringen, is er ook weer bij. Die Grieken bij het ringenturnen hebben altijd zo'n mooie stijl, dus hopelijk zien we hem in de finale. Bij het zwemmen of waterpolo kan er ook zomaar worden verrast. Waterpolo is wel de teamsport bij uitstek voor de Grieken, zowel bij de heren als bij de dames doen ze mee. Ook schieten en worstelen zouden zomaar een medaille op kunnen leveren.
No bitch to me
Dag -103: Kosovo
Nu een land wat volgens sommigen geen land is. WIJ van Spanje bijvoorbeeld, WIJ zijn bang dat anders Catalonië ook zegt 'doei wij zijn onafhankelijk'. Altijd flauw, die wereldpolitiek. Maar goed, Kosovo heeft dus wel een eigen NOC. In 2013 zijn er tussen Servië en Kosovo afspraken gemaakt. Daarna kon Kosovo mee gaan doen, in 2014 was het beklonken. Dat betekende deelname in 2016 voor het land met 1.8 miljoen inwoners.
Het land is overwegend Islamitisch, bestaande uit een Albanese minderheid is dat niet gek. In dit geval maakt dat niet zoveel uit als bij Mali, er is nog geen Israelische tegenstand gespot. Maar ja, dan gaan we maar meteen naar de sport waar Kosovo goed in is: Judo. Judo is een sport met een historie. Zowel in 2016 als in 2021 waren er Islamitische judoka's die niet tegen een Israeliër mochten vechten en daarom zich ziek wisten te melden. Schandalig, laat de sport gewoon de sport. Wij juichen dan ook voor Saeid Mollaei, de Iraniër die met de Israeliers mee heeft getraind. Na de escalatie tussen Iran en Israel een mooi moment om dit pijnlijke stukje historie een plaats te geven. Was de rest maar zo als Mollaei.
Terug naar Kosovo. Ze hebben in totaal al 7 judoka's gestuurd. In 2016 waren er slechts twee, maar Kelmendi pakte wel meteen goud. Ze was pas de derde deelneemster, er had al iemand voor Kosovo gefietst en daarna had er nog iemand met een geweer geschoten, ongeveer tegelijkertijd. Kelmendi won een paar keer op strafjes maar won de finale overtuigend. Goud, erg mooi. Een knappe prestatie.
Nora Gjakova was er al na twee ronden uit, maar vijf jaar later kwam ze sterker terug en pakte goud, nadat ook Krasniqi al goud had gepakt. De judodames scoren. Akil had op dezelfde dag als Nora ook kunnen scoren, maar werd eruit gegooid in de kwartfinale en de eerstvolgende herkansing. Geen dubbele medaille voor broer en zus, wat de Abe's een dag eerder wel deden.
Dit jaar is ook Krasniqi weer favoriet in haar klasse en Nora zal ook weer flink kunnen scoren, maar de Canadese tegenstandster zal zeker pittig zijn. Ook een nieuwe judoka, Laura Fazliu, lijkt een serieuze kanshebber. Het blijft opvallend hoe sterk Kosovo is, zeker omdat Albanië nog nooit gescoord heeft. Het zou echt bizar zijn als het 3x goud wordt, maar een keer een andere medaille blijft waarschijnlijker. Ik ben zeer benieuwd. Verder is er nog alleen een bokser bij voor Kosovo, al moeten de kneuzenplekjes nog worden uitgedeeld, het blijft opvallend.
Nu een land wat volgens sommigen geen land is. WIJ van Spanje bijvoorbeeld, WIJ zijn bang dat anders Catalonië ook zegt 'doei wij zijn onafhankelijk'. Altijd flauw, die wereldpolitiek. Maar goed, Kosovo heeft dus wel een eigen NOC. In 2013 zijn er tussen Servië en Kosovo afspraken gemaakt. Daarna kon Kosovo mee gaan doen, in 2014 was het beklonken. Dat betekende deelname in 2016 voor het land met 1.8 miljoen inwoners.
Het land is overwegend Islamitisch, bestaande uit een Albanese minderheid is dat niet gek. In dit geval maakt dat niet zoveel uit als bij Mali, er is nog geen Israelische tegenstand gespot. Maar ja, dan gaan we maar meteen naar de sport waar Kosovo goed in is: Judo. Judo is een sport met een historie. Zowel in 2016 als in 2021 waren er Islamitische judoka's die niet tegen een Israeliër mochten vechten en daarom zich ziek wisten te melden. Schandalig, laat de sport gewoon de sport. Wij juichen dan ook voor Saeid Mollaei, de Iraniër die met de Israeliers mee heeft getraind. Na de escalatie tussen Iran en Israel een mooi moment om dit pijnlijke stukje historie een plaats te geven. Was de rest maar zo als Mollaei.
Terug naar Kosovo. Ze hebben in totaal al 7 judoka's gestuurd. In 2016 waren er slechts twee, maar Kelmendi pakte wel meteen goud. Ze was pas de derde deelneemster, er had al iemand voor Kosovo gefietst en daarna had er nog iemand met een geweer geschoten, ongeveer tegelijkertijd. Kelmendi won een paar keer op strafjes maar won de finale overtuigend. Goud, erg mooi. Een knappe prestatie.
Nora Gjakova was er al na twee ronden uit, maar vijf jaar later kwam ze sterker terug en pakte goud, nadat ook Krasniqi al goud had gepakt. De judodames scoren. Akil had op dezelfde dag als Nora ook kunnen scoren, maar werd eruit gegooid in de kwartfinale en de eerstvolgende herkansing. Geen dubbele medaille voor broer en zus, wat de Abe's een dag eerder wel deden.
Dit jaar is ook Krasniqi weer favoriet in haar klasse en Nora zal ook weer flink kunnen scoren, maar de Canadese tegenstandster zal zeker pittig zijn. Ook een nieuwe judoka, Laura Fazliu, lijkt een serieuze kanshebber. Het blijft opvallend hoe sterk Kosovo is, zeker omdat Albanië nog nooit gescoord heeft. Het zou echt bizar zijn als het 3x goud wordt, maar een keer een andere medaille blijft waarschijnlijker. Ik ben zeer benieuwd. Verder is er nog alleen een bokser bij voor Kosovo, al moeten de kneuzenplekjes nog worden uitgedeeld, het blijft opvallend.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Mollaei heeft met zijn gedragingen door de jaren heen ongeveer alle welwillende Iraanse judoka's een mes in de rug gestoken, helaas weet ik niet meer exact hoe het allemaal ging, maar het was allemaal niet netjes, om het zo maar te zeggen. Maar goed, hij heeft het allemaal lekker in de marketing kunnen zetten met hulp van de wereldjudobond, beetje doen alsof hij een vluchteling is, mooie verhaaltjes met uitkomen voor Mongolië en nu dan weer Azerbeidzjan. We wachten vooral op het boek of iets dergelijks, zodat hij ook daar lekker mee binnen kan lopen.quote:
Wij juichen dan ook voor Saeid Mollaei, de Iraniër die met de Israeliers mee heeft getraind. Na de escalatie tussen Iran en Israel een mooi moment om dit pijnlijke stukje historie een plaats te geven. Was de rest maar zo als Mollaei.
Geen fan van Mollaei. Gelukkig ben ik geen Iraanse judofan, dan was het helemaal kut geweest
Ik juich overigens wel graag voor Kosovo. Vooral heerlijk als Serviërs huilend roepen dat die medaille eigenlijk van HUN is.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Ik wist dat deze reactie ging komenquote:Op zondag 14 april 2024 21:14 schreef heywoodu het volgende:
Mollaei heeft met zijn gedragingen door de jaren heen ongeveer alle welwillende Iraanse judoka's een mes in de rug gestoken, helaas weet ik niet meer exact hoe het allemaal ging, maar het was allemaal niet netjes, om het zo maar te zeggen. Maar goed, hij heeft het allemaal lekker in de marketing kunnen zetten met hulp van de wereldjudobond, beetje doen alsof hij een vluchteling is, mooie verhaaltjes met uitkomen voor Mongolië en nu dan weer Azerbeidzjan. We wachten vooral op het boek of iets dergelijks, zodat hij ook daar lekker mee binnen kan lopen.
Mollaei is ook geen makkelijke jongen, maar ik vind het wel een goede zaak dat hij die hele zaak daar flink op zijn nummer heeft gezet. De bond, that is. Laat dit gezeik nu eens buiten de sport. Van de andere kant heeft hij het ook alleen maar meer opgeklopt, dat maakt het lastig. Maar deze situatie door laten etteren ging ook niet.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Verre van een potentiële medaille, maar Griekenland kan zich begin juli in Piraeus nog plaatsen voor het basketbaltoernooi. Pluspunt: Giannis Antetokounmpo heeft deelname toegezegd. Minpunt: ze hebben geloot tegen het veel betere Slovenië met ene Doncic.quote:
Nu ben ik verder niet zo thuis in de Griekse atleten, maar dat lijkt me op gevoel toch de grootste (letterlijk en figuurlijk) die ze hebben.
Put these foolish ambitions to rest.
Toptopic. 
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
In theorie zou ik het ook fijn vinden, alleen deed hij het zo duidelijk puur uit eigenbelang en niet met als doel om dat gekut over het niet mogen starten tegen Israëliërs te stoppen of aan de kaak te stellen ofzoquote:
[..]
Ik wist dat deze reactie ging komen
Van de andere kant heeft hij het ook alleen maar meer opgeklopt, dat maakt het lastig. Maar deze situatie door laten etteren ging ook niet.
Het enige waar dat goed voor was, was om zijn verhaaltje wat leuker en 'zieliger' te maken en zo makkelijk aan sympathie te komen. Maar goed, vanuit sportief oogpunt heb ik ook wel zin in iets moois met Mollaei en Casse enzo natuurlijk, volgens mij is die hele gewichtsklasse wel supergaaf
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Dag -102: Azerbeidzjan
Er zijn heel veel stomme landen. Landen waar we eigenlijk van af moeten. Die heb ik nog niet behandeld, maar Azerbeidzjan hoort daar op zich wel bij. Een land dat lekker bezig is met genocide. Nagorno-Karabach lekker annexeren en gewoon alle bewoners uit hun gebied verjagen. Lekker man, gaaf land. Opdat we niet vergeten, fuck Azerbeidzjan en hier de vlag van Nagorno-Karabach.
Genoeg politiek inside, laten we het over sport gaan hebben. Azerbeidzjan doet natuurlijk pas mee sinds het uiteen vallen van de Sovjet-Unie, in 1996 voor het eerst. Gestaag hebben ze een serieus sportklimaat opgezet als een van de sterkste voormalige Sovjetlanden, maar daarbij hebben de Azeri's een uniek model: Sporters naturaliseren. Vermoedelijk voor wat centen. Iets wat verder vooral in de zandbak gebeurt. Daarmee is Azerbeidzjan toch op een bepaalde manier uniek.
Azerbeidzjan is klassiek Midden-Azië, in het feit dat de grootste sporten zonder meer vechtsporten en gewichtheffen zijn. Overigens haalden ze bij gewichtheffen nooit een medaille (buiten 1 geschrapte). Het begon allemaal met Namig Abdullayev, hieronder in beeld. Als één van de 23 Azeri die in 1996 meedeed pakte hij als enige een medaille, zilver bij het Worstelen. Vier jaar later pakte hij goud, waarmee hij nog altijd de beste Azeri op de Spelen is, hoewel tegenwoordig gedeeld. In dat jaar werd met het jachtgeweer ook goud gepakt door een dame. Twee goud, een lekkere score.
De jaren daarna werd dat de standaard, 1 a 2 goud. Worstelgoud in 2004 en Judogoud in 2008 met daarnaast wat andere medailles in vechtsporten. Oja, en dat schieten, al haalden ze daar alleen in 2000 en 2004 medailles op. Het aantal medailles ging wel steeds omhoog, van 3 naar 5 naar 6 tussen 2000 en 2008. 2012 was de meest succesvolle spelen qua goud, opnieuw twee stuks maar negen medailles in totaal is behoorlijk. Asgarov pakte worstelgoud, met zijn zilver vier jaar later zou hij de andere meest succesvolle Azeri zijn, thans tot nu toe. Er werd 2x goud gehaald bij het worstelen, en 7 medailles in totaal. Azerbeidzjan had hun sport wel definitief naar de hand gezet. Naast de 7 worstelmedailles werden slechts 2 boksmedailles behaald. In 2016 werden zelfs 18 medailles gehaald. Geen Worstelgoud deze keer, alleen Isayev pakte goud bij het Taekwondo, de enige vechtsport die we nog niet hadden gehad zowat. 18 medailles, het is wat. Maar ja, wat was er nog echt Azerbeidzjaans inmiddels. Lorenzo Sotomayor, klinkt niet erg Azerbeidzjaans. Maar ook Mariya Stadnik komt 'gewoon' uit Oekraine. Die was er alweer een tijdje bij, want in 2016 haalde ze haar derde Olympische medaille. Helaas geen enkele gouden plak, maar wel de meest gelauwerde aldaar. Er werden zowaar ook twee medailles gehaald bij het kanovaren. Moet niet gekker worden.
Ja, Azerbeidzjan is goed in het kopen van atleten. Maar goed, ook met het kopen van atleten heb je niet altijd succes. 3 zilver en 4 brons in Tokio drie jaar terug. Dat viel toch behoorlijk tegen. Ik was er niet extreem rouwig om. Ach ja, en dan ook nog met 2x Karate, een sport die we kunnen vergeten. Al was het in ieder geval nog Kumite, dat was het kijken nog enigszins waard. Uiteindelijk zijn de historische statistieken wel mooi rond, Arcee zou trots zijn. Of juist niet, want alleen goud telt en goud halen zijn ze niet zo goed in. 7 goud, precies 2x zoveel zilver, en precies 4x zoveel brons. Mooi gewerkt.
De komende editie is er een primeur voor de Azeri. Ze hebben zich voor het eerst geplaatst voor een teamsport. 3x3 Basketbal. Ja, het scheelt dat je daarvoor maar 3 atleten hoeft te kopen. (Eigenlijk 4, maar ze hebben zowaar een basketballende Azeri gevonden.) Hebben ze goed voor elkaar. lijkt me geen echte medaillekandidaat, maar bij 3x3 heb je altijd kans zagen we bij de heren in Tokio. Verder hebben we bij het Judo ene Mollaei, daar kunnen we toch vooral erg kritisch op zijn. Helaas heeft ene heywoodu hier het gras al voor mijn voeten weggemaaid, maar ik wilde hier al gaan roepen dat er altijd twee kanten zitten aan een verhaal.
Oh, en worstelen is nog altijd een sport op de Spelen, en zolang dat geldt heeft Azerbeidzjan kans op medailles. Naast het feit dat Greco nog steeds een mannenbolwerk is, is dat nóg een goede reden om de sport af te schaffen. Op naar nul medailles voor Azerbeidzjan!
Er zijn heel veel stomme landen. Landen waar we eigenlijk van af moeten. Die heb ik nog niet behandeld, maar Azerbeidzjan hoort daar op zich wel bij. Een land dat lekker bezig is met genocide. Nagorno-Karabach lekker annexeren en gewoon alle bewoners uit hun gebied verjagen. Lekker man, gaaf land. Opdat we niet vergeten, fuck Azerbeidzjan en hier de vlag van Nagorno-Karabach.
Genoeg politiek inside, laten we het over sport gaan hebben. Azerbeidzjan doet natuurlijk pas mee sinds het uiteen vallen van de Sovjet-Unie, in 1996 voor het eerst. Gestaag hebben ze een serieus sportklimaat opgezet als een van de sterkste voormalige Sovjetlanden, maar daarbij hebben de Azeri's een uniek model: Sporters naturaliseren. Vermoedelijk voor wat centen. Iets wat verder vooral in de zandbak gebeurt. Daarmee is Azerbeidzjan toch op een bepaalde manier uniek.
Azerbeidzjan is klassiek Midden-Azië, in het feit dat de grootste sporten zonder meer vechtsporten en gewichtheffen zijn. Overigens haalden ze bij gewichtheffen nooit een medaille (buiten 1 geschrapte). Het begon allemaal met Namig Abdullayev, hieronder in beeld. Als één van de 23 Azeri die in 1996 meedeed pakte hij als enige een medaille, zilver bij het Worstelen. Vier jaar later pakte hij goud, waarmee hij nog altijd de beste Azeri op de Spelen is, hoewel tegenwoordig gedeeld. In dat jaar werd met het jachtgeweer ook goud gepakt door een dame. Twee goud, een lekkere score.
De jaren daarna werd dat de standaard, 1 a 2 goud. Worstelgoud in 2004 en Judogoud in 2008 met daarnaast wat andere medailles in vechtsporten. Oja, en dat schieten, al haalden ze daar alleen in 2000 en 2004 medailles op. Het aantal medailles ging wel steeds omhoog, van 3 naar 5 naar 6 tussen 2000 en 2008. 2012 was de meest succesvolle spelen qua goud, opnieuw twee stuks maar negen medailles in totaal is behoorlijk. Asgarov pakte worstelgoud, met zijn zilver vier jaar later zou hij de andere meest succesvolle Azeri zijn, thans tot nu toe. Er werd 2x goud gehaald bij het worstelen, en 7 medailles in totaal. Azerbeidzjan had hun sport wel definitief naar de hand gezet. Naast de 7 worstelmedailles werden slechts 2 boksmedailles behaald. In 2016 werden zelfs 18 medailles gehaald. Geen Worstelgoud deze keer, alleen Isayev pakte goud bij het Taekwondo, de enige vechtsport die we nog niet hadden gehad zowat. 18 medailles, het is wat. Maar ja, wat was er nog echt Azerbeidzjaans inmiddels. Lorenzo Sotomayor, klinkt niet erg Azerbeidzjaans. Maar ook Mariya Stadnik komt 'gewoon' uit Oekraine. Die was er alweer een tijdje bij, want in 2016 haalde ze haar derde Olympische medaille. Helaas geen enkele gouden plak, maar wel de meest gelauwerde aldaar. Er werden zowaar ook twee medailles gehaald bij het kanovaren. Moet niet gekker worden.
Ja, Azerbeidzjan is goed in het kopen van atleten. Maar goed, ook met het kopen van atleten heb je niet altijd succes. 3 zilver en 4 brons in Tokio drie jaar terug. Dat viel toch behoorlijk tegen. Ik was er niet extreem rouwig om. Ach ja, en dan ook nog met 2x Karate, een sport die we kunnen vergeten. Al was het in ieder geval nog Kumite, dat was het kijken nog enigszins waard. Uiteindelijk zijn de historische statistieken wel mooi rond, Arcee zou trots zijn. Of juist niet, want alleen goud telt en goud halen zijn ze niet zo goed in. 7 goud, precies 2x zoveel zilver, en precies 4x zoveel brons. Mooi gewerkt.
De komende editie is er een primeur voor de Azeri. Ze hebben zich voor het eerst geplaatst voor een teamsport. 3x3 Basketbal. Ja, het scheelt dat je daarvoor maar 3 atleten hoeft te kopen. (Eigenlijk 4, maar ze hebben zowaar een basketballende Azeri gevonden.) Hebben ze goed voor elkaar. lijkt me geen echte medaillekandidaat, maar bij 3x3 heb je altijd kans zagen we bij de heren in Tokio. Verder hebben we bij het Judo ene Mollaei, daar kunnen we toch vooral erg kritisch op zijn. Helaas heeft ene heywoodu hier het gras al voor mijn voeten weggemaaid, maar ik wilde hier al gaan roepen dat er altijd twee kanten zitten aan een verhaal.
Oh, en worstelen is nog altijd een sport op de Spelen, en zolang dat geldt heeft Azerbeidzjan kans op medailles. Naast het feit dat Greco nog steeds een mannenbolwerk is, is dat nóg een goede reden om de sport af te schaffen. Op naar nul medailles voor Azerbeidzjan!
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Ik vermoed dat dit gebaseerd is op fake news, mogelijk van mij (in het OKT-topic)quote:
3x3 Basketbal. Ja, het scheelt dat je daarvoor maar 3 atleten hoeft te kopen. (Eigenlijk 4, maar ze hebben zowaar een basketballende Azeri gevonden.)
Na nader onderzoek blijkt het volgende: Mollenhauer is wel een geboren Amerikaanse, maar haar ouders zijn voor werk naar Baku gegaan toen zij vijf was en daar is ze verder min of meer opgegroeid. Die vind ik dan wel genoeg tellen als Azeri, moet ik eerlijk zeggen
Die andere is overigens geboren in Baku, daarna genaturaliseerd door Rusland, maar inmiddels weer terug bij Azerbeidzjan.
Verder eens: uiterst matig land, zowel binnen als buiten de sportwereld.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Akkoord, maken we er 2 van.quote:
[..]
Ik vermoed dat dit gebaseerd is op fake news, mogelijk van mij (in het OKT-topic)
Na nader onderzoek blijkt het volgende: Mollenhauer is wel een geboren Amerikaanse, maar haar ouders zijn voor werk naar Baku gegaan toen zij vijf was en daar is ze verder min of meer opgegroeid. Die vind ik dan wel genoeg tellen als Azeri, moet ik eerlijk zeggen
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
|
|
