quote:Onlangs hoorde ik de uitspraak "love my kids to death, they're my everything, but I hate parenthood". En dat eh resoneerde wel met me.
Heb er 2, van 1,5 en 3, en ik ben er eigenlijk zo klaar mee. (nee geen zorgen, ga geen gekke dingen doen). Maar ik ben zo klaar met de hele dag bezig zijn. Van 6u in de ochtend tot 19:30 zijn mijn vrouw en ik bijna continu bezig met wassen, eten maken, schoonmaken, shit regelen, boodschappen, enz. Werk is even rust vergeleken met thuis. De kinderen zijn allebei heel energiek, je moet ze letterlijk uitlaten anders worden ze steeds lastiger. Sta je weer bij de zoveelste speeltuin of ballorig. Zelf spelen komt weinig voor, je moet bijna wel opletten anders breekt de shit uit. Ook continu met elkaar klooien en moet je dus politieagentje spelen. Het enige moment van rust voor ons is achter de Ipad, maar ook dat wil je niet continu. Ik heb vaak niet eens de energie om met ze te spelen, waardoor zij weer negatieve aandacht gaan vragen en we daar weer op moeten reageren.
Eentje eet goed, de ander wil niks. Of de ene keer wel en de andere keer niet. Godzijdank slapen ze makkelijk in, maar allebei zijn het geen doorslapers. IEDERE nacht is er wel iets. Sowieso 1-2x er uit, maar het kan ook 3-6x zijn. Van alles geprobeerd en als je er niet heen gaat wordt het alleen maar erger. En geen opa's en oma's om te logeren. Volgende dag, na een volledige kutnacht, wordt er eentje jankend wakker om 6 uur en begint de hele riedel opnieuw. Dag in dag uit, week in week uit, maand in maand uit. Genieten.
Natuurlijk is het fijn als ze om je nek springen en knuffelen. Als ze een ergens mee een stap maken en blij zijn. Maar dat gebeurt een paar keer per week? En dat warme fuzzy gevoel dooft snel uit als je weer de miljardste luier moet verschonen, klussen in huis zich opstapelen, je kind weer eens ziek thuis komt van KDV enzovoort enzovoort enzovoort.
Geen idee wat m'n doel is van dit topic. Even spuien. Twijfelaars over kinderen waarschuwen. Lotgenoten horen. Iemand bemoedigende woorden?
En dat scheelt dan weer veel gezeik. Vooral van andere mensen. Kan ik gewoon naast me neerleggen.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 14:26 schreef SQ het volgende:
[..]
Scheelt ook weer zorgen over ouderschap!
Nee, ook dat nog inderdaad, dat is het toetje in blessuretijd.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 14:53 schreef Smart_ass het volgende:
Überhaupt als iedereen hier in huis haar eigen reet af kan vegen vind ik dat wel een feestje waard. Want na die luiers stopt het billenafvegen natuurlijk nog niet toch?
Okay sorry maar hier moest ik iets te hard om lachen .quote:Op dinsdag 21 februari 2023 14:58 schreef Marsenal het volgende:
[..]
Nee, ook dat nog inderdaad, dat is het toetje in blessuretijd.
Ik moet ook nog wel eens mee met de middelste omdat die dan beneden naar het toilet wil maar ze denkt dat er een spin op het plafond zit. En als ik die dan in d'r sop laat gaarkoken pist die gewoon de gang onder, fakking mafkees
Maar dat gedoe met luiers en dat geworstel op dat verschoningskussen, dat ga ik niet missen. Dan gaat echt de champagne open.
Mijn zoon wordt soms wakker omdat hij moet pissen maar vergeet dan waar de wc is. Een vijfjarige die staand probeert in de waskom op je luxe badkamer te pissen is ook geen succes.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 14:58 schreef Marsenal het volgende:
[..]
Nee, ook dat nog inderdaad, dat is het toetje in blessuretijd.
Ik moet ook nog wel eens mee met de middelste omdat die dan beneden naar het toilet wil maar ze denkt dat er een spin op het plafond zit. En als ik die dan in d'r sop laat gaarkoken pist die gewoon de gang onder, fakking mafkees
Maar dat gedoe met luiers en dat geworstel op dat verschoningskussen, dat ga ik niet missen. Dan gaat echt de champagne open.
Straks heeft ie het afgeleerd en staat ie over tien jaar in z'n puberteit met zn lamme harses weer opnieuw in je porseleinen schalen te zeikenquote:Op dinsdag 21 februari 2023 15:04 schreef SQ het volgende:
[..]
Mijn zoon wordt soms wakker omdat hij moet pissen maar vergeet dan waar de wc is. Een vijfjarige die staand probeert in de waskom op je luxe badkamer te pissen is ook geen succes.
Ik heb nog weleens nachtmerries dat er ineens weer een baby uitfloept en ik weer op 0 kan beginnen... Mijn jongste is 16quote:Op dinsdag 21 februari 2023 15:04 schreef Jentin het volgende:
Luiers, die mis ik echt niet. Ik kreeg laatst een basisschoolvriendje van de jongste dat even een terugval heeft in zindelijkheid mee naar een feestje. Kreeg een hele instructie erbij en gedoe met luierbroekjes en zo stond ik dus in een krijspaleis een kleuter te verschonen en toen dacht ik ook echt intern stampvoetend ‘dit gelazer had ik al gehad, ben er klaar mee, wil niet meer.’
Een vriendin van mij die even oud is als ik bevalt over een tijdje, het kind daarvoor is 8 jaar ouder. Ik ben superblij voor haar en zij ziet het helemaal zitten, maar ik zou het echt niet nóg een keer kunnen/willen opbrengen.
Ach die babywangen, platknuffelen zonder dat ze geirriteerd roepen 'mamaaaaaa!', het lachen omdat ze een blaadje zien bewegen.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 16:14 schreef Clubsoda het volgende:
Ik heb er dus ook weer onwijs veel zin in En ik hoef geen wachtmaars
Hahahaha.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 16:13 schreef Avelie het volgende:
Vanaf een jaar of 4 wordt het allemaal zoveel makkelijker. Kind gaat vijf dagen per week naar school, is zindelijk, slaapt alle nachten door (behalve bij ziekte), er valt mee te communiceren (dus niet meer dat gillen), je kunt er prima mee in een koffietent zitten of meenemen naar een restaurant.
Die eerste jaren zijn een investering in de toekomst. Ik vond het een bijzondere en waardevolle tijd, maar hoef het niet nog eens te doen. Het is mooi dat bepaalde fasen na een paar jaar afgesloten zijn. Soms lijkt het alsof ouders denken dat ze eeuwig in een fase blijven zitten, terwijl het allemaal zo relatief is.
Heb ik een zwangerschap gemist? Gefeliciteerdquote:Op dinsdag 21 februari 2023 16:14 schreef Clubsoda het volgende:
Ik heb er dus ook weer onwijs veel zin in En ik hoef geen wachtmaars
Gemakkelijker… je hebt werkelijk geen idee tegen welke zaken je aan gaat lopen. Maar goed, ik lees je over een jaar of 10-15 nog wel eensquote:Op dinsdag 21 februari 2023 16:13 schreef Avelie het volgende:
Vanaf een jaar of 4 wordt het allemaal zoveel makkelijker. Kind gaat vijf dagen per week naar school, is zindelijk, slaapt alle nachten door (behalve bij ziekte), er valt mee te communiceren (dus niet meer dat gillen), je kunt er prima mee in een koffietent zitten of meenemen naar een restaurant.
Die eerste jaren zijn een investering in de toekomst. Ik vond het een bijzondere en waardevolle tijd, maar hoef het niet nog eens te doen. Het is mooi dat bepaalde fasen na een paar jaar afgesloten zijn. Soms lijkt het alsof ouders denken dat ze eeuwig in een fase blijven zitten, terwijl het allemaal zo relatief is.
Dankjewel! En natuurlijk klopt het, maar het is niet mijn eerste baby dusquote:Op dinsdag 21 februari 2023 16:36 schreef MaJo het volgende:
[..]
Heb ik een zwangerschap gemist? Gefeliciteerd
Die wachtmaars vond ik ook rete irritant ja Vooral omdat het nog klopt ook
Als je in de vroege jeugd maar voldoende aandacht en tijd hebt geïnvesteerd én een betrokken partner hebt, is het vanaf vier jaar gewoon hartstikke gemakkelijk. Twee vingers in je neus enzo.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 16:43 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Gemakkelijker… je hebt werkelijk geen idee tegen welke zaken je aan gaat lopen. Maar goed, ik lees je over een jaar of 10-15 nog wel eens
Ik denk dat het minder zwaar is als de ander al zelfstandig kan functioneren, en zeker als die ander al 11 is Al heb je dan misschien wel een peuterpuber en een puber tegelijkertijd, dat is ook wel interessantquote:Op dinsdag 21 februari 2023 16:47 schreef Clubsoda het volgende:
[..]
Dankjewel! En natuurlijk klopt het, maar het is niet mijn eerste baby dus
en ja, twee kinderen is anders maar er zijn maar weinig mensen die uit hetzelfde perspectief spreken, want een dreumespeuter en baby is echt wat anders.
Ik denk dat dus niet perse. Ik worstel nu al met het verschil in niveau en interesses, en dan zit er maar 6 jaar tussen. Alles wat de achtjarige leuk vindt om te doen is te moeilijk voor de peuter en alles wat de peuter leuk vindt om te doen is te saai voor de achtjarige. Iets met z'n allen doen is echt heel moeilijk nog. Oudste kan al best lang opblijven als moet maar die kleine moet echt om 7 uur in z'n bed liggen. En middagslaapjes. Ik kan de oudste lastig echte aandacht geven omdat de jongste synchroon aan mijn been trekt en gilt.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 16:49 schreef MaJo het volgende:
[..]
Ik denk dat het minder zwaar is als de ander al zelfstandig kan functioneren, en zeker als die ander al 11 is Al heb je dan misschien wel een peuterpuber en een puber tegelijkertijd, dat is ook wel interessant
Ik heb dit vorige week aan mijn tante gevraagd. De oudste was 12 toen ze weer zwanger werd. Ze zei dat het zwaarder was dan ze van te voren had ingeschat en dat het helemaal niet leuk voor de twee zussen was dat ze zo'n leeftijdsverschil hadden. Weinig raakvlakken want in totaal andere levensfasen, ook niet samen spelen dus. Ja, grote zus speelt even met kleine zus, maar niet echt samen. Toen de oudste het huis uit ging met 21 was de jongste heel erg lang ontroostbaar, want grote zus was weg.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 17:26 schreef SQ het volgende:
Wat me ook erg lastig lijkt aan 11 jaar verschil is die vrijheid die je bijna kunt aanraken en dat je dan weer terug naar start moet met luiers en nachtvoedingen en middagslaapjes en alles.
Maar misschien is 11 jaar ook wel weer lang genoeg dat dat gevoel anders is. Geen idee.
Het is niet gezegd dat zoiets altijd opgaat hè Maar SQ heeft wel gelijk: vlak na elkaar, is meer in elkaars belevingswereld, is makkelijker samen spelen en dingen doen.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 17:30 schreef Clubsoda het volgende:
Nou top, dat maakt een mens wel enthousiast
Deze hoor ik vaker. Waar maak jij je zo'n zorgen om? Waarom was je eerst zorgeloos en daarna niet meer?quote:Op dinsdag 21 februari 2023 16:29 schreef exode het volgende:
Wat ik vantevoren wist maar toch echt totaal niet voor te bereiden is:
Het zorgeloze is voorgoed weg.
Nou leefde ik ook wel enorm zorgeloos tot 9 jaar geleden.
Kinderen, het leven, jezus wat klink ik oud. Ik denk dat ik de helft van de keuzes die ik maak in het leven, niet dezelfde zouden zijn als ik geen kinderen had gehad. (en ongeveer 90% als ik vrijgezel was geweest)
Maar is dat dan vanuit je eigen ouders? Dat is wel een beetje gek ja.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 18:07 schreef Clubsoda het volgende:
Ik denk ook niet dat het makkelijk of makkelijker is. Ik vind ouderschap sowieso niet makkelijk en iedere situatie heeft uitdagingen. Ik heb er alsnog zin in.
Maar ik hoor ook al 25 weken allerlei variaties op dat dit een belachelijk idee is, hoe ontzettend het me allemaal tegen gaat vallen en ik-moet-er-niet-aan-deeeeeeeeeeeeeeeeeeeenkens. En dat verveelt een beetje. Ik heb tegen al die mensen in mijn omgeving die in de tussentijd een tweede/derde/vierde kregen ook wijselijk mijn mond gehouden
Dus ja, ik reageer ook vanuit mijn eigen gevoeligheid hoor. Maar het verschil in enthousiasme en steun bij mijn tweede en die van mijn zusje - die er braafjes 2 jaar en 2 maanden tussen heeft zitten - is bijvoorbeeld schokkend. En pijnlijk.
Ja. Het merendeel van onze ouders (beide kanten) is zeer onderkoeld.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 18:24 schreef SQ het volgende:
[..]
Maar is dat dan vanuit je eigen ouders? Dat is wel een beetje gek ja.
Kijk, dat mensen reageren met "ik moet er niet aan denken" zal iedereen die een kind verwacht wel herkennen, of het nou je eerste of je zesde is of een kind dat 12 jaar na de vorige komt, en of je zelf nou 22 bent of 42 als het kind komt.
Meningen zijn er, overal en altijd, maar uiteindelijk is het toch jouw leven en ik neem aan dat je je keuzes daar op baseert en niet op datgene wat een ander vindt
Ja, dat is ook mijn punt. Maar dat is 'hoe het hoort' denk ik. Het zit niet in de weg Maar het verdriet overvalt me soms wel eens.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 18:25 schreef Blues het volgende:
@:Clubsoda Maar als je 4 kinderen tussen je 11jaar oude en de nieuwe baby had gekregen hoor je ze niet
Het is ook pijnlijk die reacties.
Laat het de zin in de nieuwe beeb niet in de weg zitten
Nou weet ik niet. Ik ga niet tegen iemand die zwanger is van de 4de 9f 5de ofzo zeggen dat ik er niet aan moet denken. Al denk ik dat dan wel en nog wel meer dingen die niet zo leuk over zouden komen.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 18:41 schreef SQ het volgende:
Ja nou ja, ik snap dat ook wel een beetje, doen we dat niet allemaal? Het voelt alleen vervelend als het niet hetgene is waar je op hoopte
Waarom kinderen krijgen als je geen kinderwens hebt?quote:Op dinsdag 21 februari 2023 14:39 schreef Marsenal het volgende:
Ik heb er drie, dat hadden er twee moeten zijn. Ik ben met een klein jaartje onderbreking al 8 jaar luiers aan het verschonen en ik vermoed dat het nog zeker een half jaar gaat duren. Ik ben dat gesjouw en geklooi ook wel flink beu.
Ben nooit een natuurlijke ouder geweest, heb zelf nooit een intrinsieke kinderwens gehad, dus soms komt de aandacht en inspanning uit een vaatje wat ik al redelijk vaak heb moeten vervangen.
Je hebt mensen die kunnen lachend tussen de zooi leven, dat kan ik niet. Dus, voordat iedereen op bed ligt en alles weer netjes en schoon is, is het vaak 21.00 uur 's avonds, en dan ben ik het wel eens beu. Ik had als twintiger de ambitie om m'n hele leven alleen en knetterstoned door te brengen, en dat ik mijn ambities niet waar heb kunnen maken, voelt wel eens als falen.
Ja ja, je krijgt er zo veel voor terug. Nou, ik kan je vertellen, ik hoefde nooit iets.
Ik werd verliefd op een vrouw die er wel 20 wilde.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 18:47 schreef Avelie het volgende:
[..]
Waarom kinderen krijgen als je geen kinderwens hebt?
Maar het gaat toch om jouw eigen ontbrekende kinderwens? Als de wens er niet is, dan begrijp ik niet dat je er voor een ander in meegaat. Dat je concessies doet in een relatie ok, maar een kind? Daar moet je allebei voor 10000% van overtuigd zijn.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 18:49 schreef Marsenal het volgende:
[..]
Ik werd verliefd op een vrouw die er wel 20 wilde.
(Nu zou ze het liefst ons beiden onvruchtbaar schoppen)
Door dit soort reacties vraag ik me soms af jij überhaupt kinderen hebt.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 17:43 schreef Avelie het volgende:
[..]
Deze hoor ik vaker. Waar maak jij je zo'n zorgen om? Waarom was je eerst zorgeloos en daarna niet meer?
Ik begrijp het verband niet. Ik had voordat ik kinderen had af en toe zorgen en nu nog wel eens, maar niet voortdurend en het is niet erger geworden door mijn kinderen.
Je kan het ook gewoon doen en naderhand er met 100% overtuiging en goede wil ingaan.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 18:57 schreef Avelie het volgende:
[..]
Maar het gaat toch om jouw eigen ontbrekende kinderwens? Als de wens er niet is, dan begrijp ik niet dat je er voor een ander in meegaat. Dat je concessies doet in een relatie ok, maar een kind? Daar moet je allebei voor 10000% van overtuigd zijn.
Ik niet hoor, het antwoord is nee.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 18:58 schreef Smart_ass het volgende:
[..]
Door dit soort reacties vraag ik me soms af jij überhaupt kinderen hebt.
Een relatie slagen met een kindquote:Op dinsdag 21 februari 2023 19:00 schreef Marsenal het volgende:
[..]
Je kan het ook gewoon doen en naderhand er met 100% overtuiging en goede wil ingaan.
Ik doe het niet alleen voor mijn vrouw he. Ik doe het ook voor ons, om onze relatie te doen slagen, ondanks dat we niet 100% hetzelfde over dingen denken.
Het leven is niet maakbaar. Je moet niet altijd maar alles doen omdat jij het wilt. Je moet ook bereid zijn dingen te doen omdat je denkt dat op termijn iedereen er gelukkiger van is.
Als je geen kind wil, begin er dan alsjeblieft niet aan. Ik gun elk kind dat het gewenst is door beide ouders. Als de ene het alleen doet om de ander tevreden te houden, voel je dat aan als kind, dat lijkt me geen goede basis.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 19:00 schreef Marsenal het volgende:
[..]
Je kan het ook gewoon doen en naderhand er met 100% overtuiging en goede wil ingaan.
Ik doe het niet alleen voor mijn vrouw he. Ik doe het ook voor ons, om onze relatie te doen slagen, ondanks dat we niet 100% hetzelfde over dingen denken.
Het leven is niet maakbaar. Je moet niet altijd maar alles doen omdat jij het wilt. Je moet ook bereid zijn dingen te doen omdat je denkt dat op termijn iedereen er gelukkiger van is.
lol jij hebt echt geen idee hoe ik met mijn kinderen ben.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 19:04 schreef Avelie het volgende:
[..]
Als je geen kind wil, begin er dan alsjeblieft niet aan. Ik gun elk kind dat het gewenst is door beide ouders. Als de ene het alleen doet om de ander tevreden te houden, voel je dat aan als kind, dat lijkt me geen goede basis.
Dit is de eerste keer dat ik het eens ben met Avelie. Als een kind van een vader die hetzelfde heeft gedaan, zou ik dat gevoel niet willen voor mijn kind.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 19:04 schreef Avelie het volgende:
[..]
Als je geen kind wil, begin er dan alsjeblieft niet aan. Ik gun elk kind dat het gewenst is door beide ouders. Als de ene het alleen doet om de ander tevreden te houden, voel je dat aan als kind, dat lijkt me geen goede basis.
Je bent de sjaak dusquote:Op dinsdag 21 februari 2023 19:06 schreef Marsenal het volgende:
[..]
lol jij hebt echt geen idee hoe ik met mijn kinderen ben.
'Geen intrinsieke kinderwens' is wat anders dan 'geen kinderen willen'.
Als zij er nooit over was begonnen, hadden we ze niet. Maar zij begon er wel over, dus toen zijn we aangekomen waar we nu zijn.
Als ik ontegenzeggelijk had gezegd 'geen kinderen' dan waren we uit elkaar gegaan, dat was voor haar een dealbreaker. Ik ben daar in meegegaan. Schaam ik me heus niet voor.quote:
Als een kind geboren is, kan je het alsnog heel graag willen he, het leven mag wel stromen.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 19:06 schreef Kiwi7 het volgende:
[..]
Dit is de eerste keer dat ik het eens ben met Avelie. Als een kind van een vader die hetzelfde heeft gedaan, zou ik dat gevoel niet willen voor mijn kind.
Mijn man idem. Hij had zelf nooit nagedacht over het eventueel krijgen van kinderen en dus ook geen kinderwens van zichzelf.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 19:06 schreef Marsenal het volgende:
[..]
lol jij hebt echt geen idee hoe ik met mijn kinderen ben.
'Geen intrinsieke kinderwens' is wat anders dan 'geen kinderen willen'.
Als zij er nooit over was begonnen, hadden we ze niet. Maar zij begon er wel over, dus toen zijn we aangekomen waar we nu zijn.
Dat is liefquote:Op dinsdag 21 februari 2023 19:09 schreef Marsenal het volgende:
[..]
Als ik ontegenzeggelijk had gezegd 'geen kinderen' dan waren we uit elkaar gegaan, dat was voor haar een dealbreaker. Ik ben daar in meegegaan. Schaam ik me heus niet voor.
Nee hoor ik ook niet. Ik vond als puber en twintiger kinderen echt verschrikkelijk. En toen gebeurde er iets met mijn hormonen en dus kreeg ik kinderen maar ik ben nog steeds niet expliciet dol op kinderen ofzo.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 19:15 schreef Donna het volgende:
Ik heb ook nooit dat hele diepe vanuit m'n tenen gevoel gehad dat ik moeder wilde worden. Sommige vriendinnetjes hadden dat zelfs in m'n vriendenboekje geschreven.
Wat wil je worden? Moeder.
Ik had dat niet zo.
Hier heb je wsch gelijk in. Laat je niet opjutten, je hebt niks geks gedaan. Een kinderwens is niet zwart-witquote:Op dinsdag 21 februari 2023 19:09 schreef Marsenal het volgende:
[..]
Als ik ontegenzeggelijk had gezegd 'geen kinderen' dan waren we uit elkaar gegaan, dat was voor haar een dealbreaker. Ik ben daar in meegegaan. Schaam ik me heus niet voor.
Jij begrijpt het niet, maar dat betekent niet dat ze iets raars voelt. Ik snap helemaal wat zij bedoelt dat het zorgeloze eraf is.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 17:43 schreef Avelie het volgende:
[..]
Deze hoor ik vaker. Waar maak jij je zo'n zorgen om? Waarom was je eerst zorgeloos en daarna niet meer?
Ik begrijp het verband niet. Ik had voordat ik kinderen had af en toe zorgen en nu nog wel eens, maar niet voortdurend en het is niet erger geworden door mijn kinderen.
Mijn enige zorg was of ik wel maand overhad aan het einde van mijn salaris. En zelfs dat was minimale zorg.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 19:52 schreef _Lily_ het volgende:
[..]
Jij begrijpt het niet, maar dat betekent niet dat ze iets raars voelt. Ik snap helemaal wat zij bedoelt dat het zorgeloze eraf is.
Vroeger deed ik gevaarlijke dingen. Bergen beklimmen, abseilen, in m’n eentje rondtrekken in onherbergzame gebieden
180 km/h op de snelweg in Duitsland
Nu doe ik niks meer. Allemaal eng. Telkens denk ik: wat als mij of zoon iets overkomt
Hoe denk jij dat ik weet dat mensen er niet aan moeten denken?quote:Op dinsdag 21 februari 2023 18:53 schreef Avelie het volgende:
Maar het is toch niet erg dat een ander er niet aan moet denken? Zolang mensen je feliciteren en het leuk vinden voor jou, is het toch goed?
Als ik nu aankondigingen krijg van vriendinnen die (weer) zwanger zijn, dan is het eerste gevoel dat ik mijn opkomt exact dat "ik moet er voor mezelf niet meer aan deeeeenken, maar wat fijn dat jullie er zo blij mee zijn". Meestal spreek ik alleen het laatste stuk van de zin uit.
Nou idd.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 20:00 schreef Adrian4 het volgende:
Nou, volgens mij is het logisch, je hebt er weer een of twee of drie of zo personen bij in je leven waar je zorgen over kunt hebben. Later krijgen die partners en kun je daar ook zorgen over krijgen en dan nog later krijg je kleinkinderen en dan heb je nog meer potentie voor extra zorgen, want dan heb je er weer een aantal personen bij.
Dat is meer een kwestie van hoe je in het leven staat. Dat zou betekenen dat iemand met tien vrienden meer zorgen heeft dan iemand met drie vrienden?quote:Op dinsdag 21 februari 2023 20:00 schreef Adrian4 het volgende:
Nou, volgens mij is het logisch, je hebt er weer een of twee of drie of zo personen bij in je leven waar je zorgen over kunt hebben. Later krijgen die partners en kun je daar ook zorgen over krijgen en dan nog later krijg je kleinkinderen en dan heb je nog meer potentie voor extra zorgen, want dan heb je er weer een aantal personen bij.
Dat klinkt best dramatisch, niks meer doen in je leven. Misschien eens over praten met je huisarts, of een andere professional? Niet vervelend bedoeld, maar het klinkt niet helemaal gezond dat je zo angstig bent.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 19:52 schreef _Lily_ het volgende:
[..]
Jij begrijpt het niet, maar dat betekent niet dat ze iets raars voelt. Ik snap helemaal wat zij bedoelt dat het zorgeloze eraf is.
Vroeger deed ik gevaarlijke dingen. Bergen beklimmen, abseilen, in m’n eentje rondtrekken in onherbergzame gebieden
180 km/h op de snelweg in Duitsland
Nu doe ik niks meer. Allemaal eng. Telkens denk ik: wat als mij of zoon iets overkomt
Dat hoeft niet. Meestal komt de wens pas later. In mijn kennissen en vriendenkring wilde bijna niemand kinderen in zijn tienertijd en twintiger jaren. Inmiddels zijn we allemaal dertigers en veertigers en heeft vrijwel iedereen kinderen. Vaak ontstaat de wens pas later in het leven.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 19:15 schreef Donna het volgende:
Ik heb ook nooit dat hele diepe vanuit m'n tenen gevoel gehad dat ik moeder wilde worden. Sommige vriendinnetjes hadden dat zelfs in m'n vriendenboekje geschreven.
Wat wil je worden? Moeder.
Ik had dat niet zo.
Misschien kun je stoppen met allerlei mensen hier een probleem aanpraten?quote:Op dinsdag 21 februari 2023 20:55 schreef Avelie het volgende:
[..]
Dat klinkt best dramatisch, niks meer doen in je leven. Misschien eens over praten met je huisarts, of een andere professional? Niet vervelend bedoeld, maar het klinkt niet helemaal gezond dat je zo angstig bent.
Ach ja, toekomstige partners van, die komen er wellicht ook nog bij.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 20:00 schreef Adrian4 het volgende:
Nou, volgens mij is het logisch, je hebt er weer een of twee of drie of zo personen bij in je leven waar je zorgen over kunt hebben. Later krijgen die partners en kun je daar ook zorgen over krijgen en dan nog later krijg je kleinkinderen en dan heb je nog meer potentie voor extra zorgen, want dan heb je er weer een aantal personen bij.
DAT ZEG IK TOCH.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 20:58 schreef Avelie het volgende:
[..]
Dat hoeft niet. Meestal komt de wens pas later. In mijn kennissen en vriendenkring wilde bijna niemand kinderen in zijn tienertijd en twintiger jaren. Inmiddels zijn we allemaal dertigers en veertigers en heeft vrijwel iedereen kinderen. Vaak ontstaat de wens pas later in het leven.
Lol, ik ben zelf een professional. En believe me, daar zit niet mijn probleem. Ik voel gewoon veel meer behoudendheid dan voor ik moeder was.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 20:55 schreef Avelie het volgende:
[..]
Dat klinkt best dramatisch, niks meer doen in je leven. Misschien eens over praten met je huisarts, of een andere professional? Niet vervelend bedoeld, maar het klinkt niet helemaal gezond dat je zo angstig bent.
Wacht even, vergelijk je kinderen nu met vrienden? Hoe dierbaar mijn vrienden ook voor mij zijn, ik zou mij nooit op hetzelfde niveau zorgen om hun maken als dat ik mij zorgen maak om mijn kinderen.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 20:53 schreef Avelie het volgende:
[..]
Dat is meer een kwestie van hoe je in het leven staat. Dat zou betekenen dat iemand met tien vrienden meer zorgen heeft dan iemand met drie vrienden?
Kun je niet gewoon naar een ander forum gaan ofzo? wat haal je hier zelf eigenlijk uit?quote:Op dinsdag 21 februari 2023 20:55 schreef Avelie het volgende:
[..]
Dat klinkt best dramatisch, niks meer doen in je leven. Misschien eens over praten met je huisarts, of een andere professional? Niet vervelend bedoeld, maar het klinkt niet helemaal gezond dat je zo angstig bent.
Moet ze eerst die perma's elders zien te omzeilen.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 21:31 schreef SQ het volgende:
[..]
Kun je niet gewoon naar een ander forum gaan ofzo? wat haal je hier zelf eigenlijk uit?
Anderzijds, misschien ben je juist wel een mol van de crew, het zorgt zeker voor meer activiteit op fok
Dit vat mijn gevoel helemaal samenquote:Op dinsdag 21 februari 2023 21:24 schreef Bottoms_up het volgende:
Dat kwetsbare herken ik ook. Ik ben me meer bewust van mijn eigen sterfelijkheid want ik wil zo graag mijn kinderen zien opgroeien.
En voor ik kinderen had dacht ik alles wel aan te kunnen maar het idee dat mijn kinderen wat overkomt... Nee dat komt nooit meer goed dan.
Ik denk dat ook. Maar dat neemt niet weg dat het de glans van mijn leven weg zou halen. Ik zie ook dagelijks gezinnen uiteen gereten worden door ziekte en dood (ook jonger dan ik) en dat helpt bepaald niet sinds ik zelf moeder benquote:Op dinsdag 21 februari 2023 22:03 schreef Lemijn het volgende:
Inmiddels denk ik niet meer dat mijn leven stopt als er iets met een kind van mij gebeurt. Wel dat het enorm groot en heftig en verdrietig is, en dat het me voor altijd zal kleuren, maar niet dat ik eraan onderdoor ga. En ergens vind ik dat wel rust geven. Het haalt iets af van de verlammende angst die ik voelde toen mijn oudste net was geboren en ik bijna spijt had, zo kwetsbaar voelde ik me opeens. Nu koester ik dat ze er zijn en bid dat het nog lang zo mag blijven, maar zo niet, dan komt het uiteindelijk toch wel goed met me.
Er werd gezegd dat partners van kinderen er ook nog bij komen, dan zullen je dierbaarste vrienden er al helemaal bijhoren neem ik aan.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 21:15 schreef Schanu het volgende:
[..]
Wacht even, vergelijk je kinderen nu met vrienden? Hoe dierbaar mijn vrienden ook voor mij zijn, ik zou mij nooit op hetzelfde niveau zorgen om hun maken als dat ik mij zorgen maak om mijn kinderen.
Mijn kinderen hebben mij kwetsbaar gemaakt, ik wil niet dat ze wat overkomt maar mijn controle daarover is beperkt. Hun leven is mij dierbaarder dan mijn eigen leven. Dat brengt uiteraard extra zorgen met zich mee. En ik denk dat elke ouder zich in meer of mindere mate meer zorgen is gaan maken sinds de komst van een kind. Helemaal gelet op de gigantische taak die je hebt als ouder om je kind op te laten groeien tot een goed en gelukkig volwassene.
Dat is op geen enkele wijze te vergelijken met zorgen over vrienden..
Misschien komt het omdat ik al heel veel dierbare mensen om mij heen verloren heb. Op een bepaald moment weet je dat de wereld niet stopt als er iets vreselijks gebeurt. Doet het pijn? Ja vreselijk veel. Kun je het aan? Zeker weten.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 22:03 schreef Lemijn het volgende:
Inmiddels denk ik niet meer dat mijn leven stopt als er iets met een kind van mij gebeurt. Wel dat het enorm groot en heftig en verdrietig is, en dat het me voor altijd zal kleuren, maar niet dat ik eraan onderdoor ga. En ergens vind ik dat wel rust geven. Het haalt iets af van de verlammende angst die ik voelde toen mijn oudste net was geboren en ik bijna spijt had, zo kwetsbaar voelde ik me opeens. Nu koester ik dat ze er zijn en bid dat het nog lang zo mag blijven, maar zo niet, dan komt het uiteindelijk toch wel goed met me.
Ja maar dat is toch ook zo? Toen het met mijn bestie niet lekker ging heb ik daar zorgen over. Ik houd oprecht van haar.quote:Op dinsdag 21 februari 2023 22:43 schreef Avelie het volgende:
[..]
Er werd gezegd dat partners van kinderen er ook nog bij komen, dan zullen je dierbaarste vrienden er al helemaal bijhoren neem ik aan.
Misschien moet het in je karakter zitten om je over van alles en nog wat zorgen te maken. Ik geloof niet dat iedereen dit in dezelfde mate voelt.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |