Zoals TT al aangeeft heb ik de laatste tijd echt "heimwee' naar de monenten van vroeger toen ik een kind was of student.
Sidenote dat ik vorig jaar 30 ben geworden, dus wellicht dat dat al de grootste verklaring is. Anyway, ik kijk echt met pijn in mijn buik en verlangen terug naar de afgelopen 25 jaar. Wat op zich vreemd is want het is niet altijd even makkelijk geweest (wellicht herkennen sommige mij nog, naar was vaste klant in het Depressie en Angst topic in '14-'16).
Momenteel is mijn leven zo goed als "perfect" volgens de normen van de maatschappij. Leuke vriendin waar ik mee samen woon, hondje erbij. Beiden goede baan, financieel geen zorgen. Leuke familie en vrienden waar ik veel steun kan zoeken.
Toch kan ik er niet van genieten. Ik denk terug aan tijden op de basisschool, de middelbare school, universiteit. De tijd dat ik bij mijn ouders woonde, de schoolvakanties. Maar bijvoorbeeld ook naar de tijd dat ik samen met m'n vriendin net afgestudeerd was en we opzoek waren naar een woonruimte. Ik loop rond met een soort nostalgisch gevoel.
Het uit zich in terug kijken van oude foto's, terug kijken van Disney films, het langs fietsen van oude plekken die vroeger iets betekende, maar nu niet meer (studentenhuis, bijbaantje, universiteit)
Mensen die dit herkennen en wellicht tips hoe dit te doorbreken. Ik leef heel erg in het verleden, alsof een goede vriend is overleden, maar waar ik geen afscheid van wil/kan nemen.
Dus de oplossing is: Minder mee bezig zijn. Het is denk ik een soort verslaving van je. Minder het opzoeken, stoppen met die foto's, stoppen met oude plekken bezoeken. Dat levert je niets op.
Ik kijk soms ook met een soort spijt terug. Dat ik destijds niet meer bewust was van de zorgeloze/jeugdige tijd en zo bezig was met later.quote:Op zondag 17 juli 2022 10:47 schreef PietjePuk2000 het volgende:
Ik denk dat je die melancholie niet te veel moet voeden. Herken ergens wel wat je zegt, dat je het idee hebt dat je vroeger alles puurder en intenser beleefde dan nu. Zo'n ongemakkelijk gevoel. Ik kan ook niet makkelijk naar oude foto's kijken zonder dat dit gevoel mij bekruipt.
Dus de oplossing is: Minder mee bezig zijn. Het is denk ik een soort verslaving van je. Minder het opzoeken, stoppen met die foto's, stoppen met oude plekken bezoeken. Dat levert je niets op.
Maar ik doe eigenlijk nu hetzelfde, maar i.p.v "later" ben ik nu bezig met "vroeger". En eens, ik zoek het teveel op, kan het niet los laten.
zelfde leeftijd en ik kijk zelfs met zoete gevoelens terug naar mijn ziekenhuis periodes.
Ik kijk soms ook met een soort spijt terug. Dat ik destijds niet meer bewust was van de zorgeloze/jeugdige tijd en zo bezig was met later.quote:
Ik denk dat je die melancholie niet te veel moet voeden. Herken ergens wel wat je zegt, dat je het idee hebt dat je vroeger alles puurder en intenser beleefde dan nu. Zo'n ongemakkelijk gevoel. Ik kan ook niet makkelijk naar oude foto's kijken zonder dat dit gevoel mij bekruipt.
Dus de oplossing is: Minder mee bezig zijn. Het is denk ik een soort verslaving van je. Minder het opzoeken, stoppen met die foto's, stoppen met oude plekken bezoeken. Dat levert je niets op.
Maar ik doe eigenlijk nu hetzelfde, maar i.p.v "later" ben ik nu bezig met "vroeger". En eens, ik zoek het teveel op, kan het niet los laten.
Ja en nee. Ik ben heel bang vriendin of ouders kwijt te raken. Realisatie dat je fysiek de komende jaren alleen maar gaat in leveren. Maar aan de andere kant heb ik ook zo'n "Is dit het nu?" gevoel. Jarenlang, wat deccenia lang, gedaan wat school en ouders zeiden... nu heb ik het allemaal en voel ik me best leeg. Wat nu de komende 40-50 jaar?quote:Op zondag 17 juli 2022 10:49 schreef Golf8 het volgende:
is het misschien ook de angst om het “perfecte “ van nu leventje kwijt te raken..? ..
Zit zeker een stuk van waarheid in. Ik zit momenteel ook thuis met een burn out. Kom tot de realisatie dat wat ik doe, al betaald het veel, weinig voldoening brengt. Het voelt een beetje onwerkelijk... Wat gaat me het geluk brengen is een grote vraag.quote:
Je leert dat de leegte van materie niet zaligmakend is, gefeliciteerd. Ga nu ontdekken waar je echt gelukkig van wordt en probeer dat zoveel mogelijk na te jagen!
Dan maar geen dikke auto en regelmatig 6 gangen diners, daar werd ik toch niet gelukkig van.
Ga opzoek naar wat je echt wil, je weet het wel diep van binnen, en ga daarvoor. Geluk kan je niet kopen.
Heb als eens gehoord van iemand (al dat ging dan over dat de tijd sneller gaat naarmate je ouder wordt), dat het te maken heeft met dat de eerste 25 fase van je leven ongeveer alles nieuw is, je alles voor het eerst meemaakt en daardoor intenser beleeft en blijft hangen.
Naarmate je ouder wordt, wordt dat zorgeloze leventje steeds meer een vage herinnering en krijg je melancholische gevoelens. Heb dat zelf ook hoor. Net als TS ook spijt dat ik bepaalde dingen toen niet deed of durfde of wilde.
Je hebt zo'n afbeelding van jeugd, volwassenen en oud gerelateerd aan geld en tijd beschikbaar. Treffend!
De goeie ouwe tijd komt nooit meer terug, feitelijk is uiteindelijk wachten op de verlossing wanneer Magere Hein voor je deur staat.
Weet je, ik werk al tientallen jaren met cliënten in leeftijd van zo'n 18 tot 30 jaar. De begeleiding richt zich op het existentiële vraagstuk 'wat wil ik met mijn leven'. Één van de makkelijkste vragen en tegelijkertijd ook de moeilijkste vraag. Het is immers een illusie dat je simpelweg kunt volgen waar je gelukkig van wordt omdat je altijd begrenst wordt door allerlei factoren. Denk aan een dertiger die profvoetballer wil worden of iemand met een beperkter intellect en de ambitie om dokter te worden.quote:
[..]
Zit zeker een stuk van waarheid in. Ik zit momenteel ook thuis met een burn out. Kom tot de realisatie dat wat ik doe, al betaald het veel, weinig voldoening brengt. Het voelt een beetje onwerkelijk... Wat gaat me het geluk brengen is een grote vraag.
Mijn idee hierover is dat geluk weliswaar soms niet volledig te benaderen valt maar dat het verstandig is om het wel zoveel mogelijk te benaderen. Had je als kind al de droom om profvoetballer te worden maar had je te weinig talent/geluk of whatever? Ga dan werken met profvoetballers, wordt coach, fysiotherapeut, ondersteuner van profvoetballer of wat dan ook. Volg de passie zo dicht mogelijk op en benader het realistisch.
Ging jouw kinderhart vroeger sneller kloppen van tekenen? Zo ja, waarom zou je dat niet weer gaan oppakken? Wellicht kun je geen fulltime artiest worden maar kun je kijken hoe je dit alsnog in jouw leven kunt implementeren. Denk aan creatief therapeut, begeleider op een dagbesteding, docent. Nogmaals, de kunst is om altijd te kijken naar de mogelijkheden die aansluiten bij de passie.
Verder gaat geluksgevoel gepaard met een bepaalde mate van rust. Hierbij hoort ook acceptatie, bijvoorbeeld de acceptatie van vergankelijkheid van al het grondstoffelijke. Accepteer je dit dan zul je accepteren en begrijpen dat geluksgevoel niet onze 'high' is die wij soms ervaren maar veel meer de absentie van stress en de rust die dit brengt. Ik wens je sterkte in deze zoektocht.
https://c.tenor.com/3CNplP_fIp4AAAAd/andy-bernard-the-office.gif
Ik heb nooit in een ziekenhuis gelegen. En het zal in het echt vast onwijs klote zijn. Maar soms verlang ik er wel naar. Het lijkt zo rustig, beetje suffen in bed. Wat TV kijken. En een beetje uit het raam kijken. (het zieken huis waar mijn oma lag had echt heel mooi uitzicht. ) Geen verantwoordelijkheden, geen werk, geen verplichtingen geen zorgen.quote:
ik denk dat dat heel normaal is hoor.
zelfde leeftijd en ik kijk zelfs met zoete gevoelens terug naar mijn ziekenhuis periodes.
Je krijgt al snel heimwee naar je eigen bed en wil al je verantwoordelijkheden en verplichtingen terug als die ziekte nu maar weg is.quote:Op zondag 17 juli 2022 12:24 schreef borbit het volgende:
[..]
Ik heb nooit in een ziekenhuis gelegen. En het zal in het echt vast onwijs klote zijn. Maar soms verlang ik er wel naar. Het lijkt zo rustig, beetje suffen in bed. Wat TV kijken. En een beetje uit het raam kijken. (het zieken huis waar mijn oma lag had echt heel mooi uitzicht. ) Geen verantwoordelijkheden, geen werk, geen verplichtingen geen zorgen.
De mens is raar.
Nooit nooit nooit meer gaat de voorbije tijd terugkomen
Slapen gaat op zich redelijk. Maar dat komt, omdat ik een historie heb van paniekaanvallen. Kreeg het nu ook weer, dus dokter heeft een slaapmiddel voorgeschreven. Maar kan wel liggen piekeren in bed.quote:
Je zorgen van toen staan in het niet met dat van nu (denk je). Ik merk het ook gewoon met mijn vriendengroep van al bijna 20 jaar.quote:
@:telefono daar zit denk ik een grote kern van waarheid in. Tevens natuurlijk als je 30(+) bent dan wordt van je verwacht dat je fulltime werkt om belasting af te kunnen dragen, dat je vrienden dat ook doen en allicht kinderen die aandacht nodig hebben. Tot je 20, 25e kun je redelijk zorgeloos leven. Je moeder kookt, je vader werkt, jijzelf hebt misschien een leuke bijbaan en ieder weekend iets leuks te doen met vrienden.
Naarmate je ouder wordt, wordt dat zorgeloze leventje steeds meer een vage herinnering en krijg je melancholische gevoelens. Heb dat zelf ook hoor. Net als TS ook spijt dat ik bepaalde dingen toen niet deed of durfde of wilde.
Je hebt zo'n afbeelding van jeugd, volwassenen en oud gerelateerd aan geld en tijd beschikbaar. Treffend!
De goeie ouwe tijd komt nooit meer terug, feitelijk is uiteindelijk wachten op de verlossing wanneer Magere Hein voor je deur staat.
Ik zie ze nog steeds regelmatig, maar je ziet je vrienden "aftakelen". Een vriend die vroeger top sporter was heeft nu niet meer dat niveau, is wat aan de maat geworden. Een andere heeft al een paar jaar last van problemen met de knie en kan niet meer echt de sport uitoefenen die hij vroeger deed. We kunnen niet meer een nachtje doorhalen, we leveren allemaal wat haar in.
Ook die realisatie is op een of andere manier confronterend. Tergelijkertijd heb ik ook de realisatie dat deze 'problemen' over een jaar of 15-20 niets lijken en we graag terug zouden gaan naar het zijn van 30. Ik wil er niet mee bezig zijn, maar het ben het wel en het kan best deprimerend zijn.
Volgens mij heeft dat letterlijk met je hersengolven te maken. Als kind zit je letterlijk in een andere frequentie. Je fantasie wordt veel meer gebruikt. Je rationele denkvermogen veel minder.
Als je ouder wordt dan verandert dat.
Enfin, het ergste is nog wel dat het nostalgie opsnuiven ook steeds moeilijker wordt. De herinneringen worden steeds vager. Behalve dan de herinneringen die je het vaakst hebt opgehaald. En die worden dan waarschijnlijk steeds onrealistischer. En de muziek / games / films die je 'herkijkt' hebben ook niet meer dezelfde waarde. Vooral als je ze vaker kijkt / beluistert. Dan gaat ook het randje nostalgie daar vanaf.
Dus de magische tijd uit je leven, ofwel 'The Goold Old Days' worden steeds ongrijpbaarder. Echt zonde.
Ouder worden is gewoon kut. Je lichaam takelt af. In het begin nog langzaam, maar steeds sneller met steeds meer fysieke klachten en grotere kans op grote medische problemen. Je herinneringen aan vroeger worden steeds vager. Er steeds minder om naar uit te kijken, maar terug kijken steeds moeilijker. En het heden wordt saaier en leger.
En dat voelen mensen rond hun 30-35e maar al te goed. Alsof het 'nu of nooit' is. De komende jaren kan het nog wel leuk zijn, maar daarna gaat het al snel bergafwaarts. Het zwaard van Damacles hangt boven je. Ik denk dat het een normaal verschijnsel is dat mensen van onze leeftijd automatisch veel naar het verleden of de toekomst gaan kijken.
Mensen van 50+ leven meestal meer 'in het moment' heb ik het idee. Genieten van dag tot dag. Ze hebben al genoeg drama gezien en meegemaakt. Het is vaak te laat voor nieuwe grote dromen. En the good old days zijn te ver weg. Dus die maken er wat van, zo lang het nog kan. Dat is denk ik de volgende stap.
Die profvoetballer opmerking is wel herkenbaar. Niet dat ik nou een goede voetballer was, maar keek altijd naar de Eredivisie met een soort van droom dat ik er ooit nog zou tussen mogen lopen. Vervolgens was er een tijd dat de profvoetvallers een beetje jouw leeftijd waren.quote:
[..]
Weet je, ik werk al tientallen jaren met cliënten in leeftijd van zo'n 18 tot 30 jaar. De begeleiding richt zich op het existentiële vraagstuk 'wat wil ik met mijn leven'. Één van de makkelijkste vragen en tegelijkertijd ook de moeilijkste vraag. Het is immers een illusie dat je simpelweg kunt volgen waar je gelukkig van wordt omdat je altijd begrenst wordt door allerlei factoren. Denk aan een dertiger die profvoetballer wil worden of iemand met een beperkter intellect en de ambitie om dokter te worden.
Mijn idee hierover is dat geluk weliswaar soms niet volledig te benaderen valt maar dat het verstandig is om het wel zoveel mogelijk te benaderen. Had je als kind al de droom om profvoetballer te worden maar had je te weinig talent/geluk of whatever? Ga dan werken met profvoetballers, wordt coach, fysiotherapeut, ondersteuner van profvoetballer of wat dan ook. Volg de passie zo dicht mogelijk op en benader het realistisch.
Ging jouw kinderhart vroeger sneller kloppen van tekenen? Zo ja, waarom zou je dat niet weer gaan oppakken? Wellicht kun je geen fulltime artiest worden maar kun je kijken hoe je dit alsnog in jouw leven kunt implementeren. Denk aan creatief therapeut, begeleider op een dagbesteding, docent. Nogmaals, de kunst is om altijd te kijken naar de mogelijkheden die aansluiten bij de passie.
Verder gaat geluksgevoel gepaard met een bepaalde mate van rust. Hierbij hoort ook acceptatie, bijvoorbeeld de acceptatie van vergankelijkheid van al het grondstoffelijke. Accepteer je dit dan zul je accepteren en begrijpen dat geluksgevoel niet onze 'high' is die wij soms ervaren maar veel meer de absentie van stress en de rust die dit brengt. Ik wens je sterkte in deze zoektocht.
Maar laatst kwam de realisatie binnen dat die profvoetballers niet meer van mijn leeftijd zijn. Dat ik soms gewoon 12 of 3 jaar ouder ben. Dan zie je dat spelers geboren zijn in 2001 en niet meer in 1985. Dat men het over een ervaren oude speler hebben... die net zo oud is als ik.
The officequote:
Ik herken de OP wel, zelf ook vaak een nostalgisch gevoel als ik aan mijn jeugd denk. Doet mij altijd een beetje denken aan een quote van The Office:
https://c.tenor.com/3CNplP_fIp4AAAAd/andy-bernard-the-office.gif
Ik herinner me deze quote van Andy nog wel. Inderdaad heel passend.Ik hoor regelmatig dat mensen in de 30 eindelijk echt konden gaan genieten van het leven. Ik merk dat ik er (voor nu) hetzelfde in sta als jij. De confrontatie dat je niet meer die jonge god van 24 bent doet pijn. Qua sporten heb je niet meer de capaciteit die je pakweg 5-10 jaar geleden had. Je krijgt vanuit het niets pijntjes. Je uiterlijk is niet meer wat het geweest is. En dan de realisatie dat het allemaal alleen maar verder achteruit zal gaan... Ik wordt er niet vrolijk van. Ik probeer het los te laten, maar het is lastig.quote:
Heel herkenbaar. Ik heb ook regelmatig zulke fases. De kindertijd + puberteit hadden een bepaalde soort 'magie' die er nu niet meer is (nu = halverwege de 30).
Volgens mij heeft dat letterlijk met je hersengolven te maken. Als kind zit je letterlijk in een andere frequentie. Je fantasie wordt veel meer gebruikt. Je rationele denkvermogen veel minder.
Als je ouder wordt dan verandert dat.
Enfin, het ergste is nog wel dat het nostalgie opsnuiven ook steeds moeilijker wordt. De herinneringen worden steeds vager. Behalve dan de herinneringen die je het vaakst hebt opgehaald. En die worden dan waarschijnlijk steeds onrealistischer. En de muziek / games / films die je 'herkijkt' hebben ook niet meer dezelfde waarde. Vooral als je ze vaker kijkt / beluistert. Dan gaat ook het randje nostalgie daar vanaf.
Dus de magische tijd uit je leven, ofwel 'The Goold Old Days' worden steeds ongrijpbaarder. Echt zonde.
Ouder worden is gewoon kut. Je lichaam takelt af. In het begin nog langzaam, maar steeds sneller met steeds meer fysieke klachten en grotere kans op grote medische problemen. Je herinneringen aan vroeger worden steeds vager. Er steeds minder om naar uit te kijken, maar terug kijken steeds moeilijker. En het heden wordt saaier en leger.
En dat voelen mensen rond hun 30-35e maar al te goed. Alsof het 'nu of nooit' is. De komende jaren kan het nog wel leuk zijn, maar daarna gaat het al snel bergafwaarts. Het zwaard van Damacles hangt boven je. Ik denk dat het een normaal verschijnsel is dat mensen van onze leeftijd automatisch veel naar het verleden of de toekomst gaan kijken.
Mensen van 50+ leven meestal meer 'in het moment' heb ik het idee. Genieten van dag tot dag. Ze hebben al genoeg drama gezien en meegemaakt. Het is vaak te laat voor nieuwe grote dromen. En the good old days zijn te ver weg. Dus die maken er wat van, zo lang het nog kan. Dat is denk ik de volgende stap.
Ja ik heb precies hetzelfde. Ik ben wat dat betreft wellicht 'te realistisch' en heb teveel 'rode pillen' genomen of zo. Ik kan het ouder worden niet romantiseren.quote:
[..]
Ik hoor regelmatig dat mensen in de 30 eindelijk echt konden gaan genieten van het leven. Ik merk dat ik er (voor nu) hetzelfde in sta als jij. De confrontatie dat je niet meer die jonge god van 24 bent doet pijn. Qua sporten heb je niet meer de capaciteit die je pakweg 5-10 jaar geleden had. Je krijgt vanuit het niets pijntjes. Je uiterlijk is niet meer wat het geweest is. En dan de realisatie dat het allemaal alleen maar verder achteruit zal gaan... Ik wordt er niet vrolijk van. Ik probeer het los te laten, maar het is lastig.
Dat wil niet zeggen dat we er net zo goed mee kunnen kappen natuurlijk. Er zijn nog genoeg mooie momenten in aantocht. Nog veel dingen om mee te maken. Het zien opgroeien van onze kinderen. Opa worden (wellicht). Iets terug doen voor de gemeenschap. Aan een glas wijn zitten in de ondergaande zon.
Maar ja, het zal het wat mij betreft niet meer halen bij de magie van de gehele kindertijd. Toen het concept 'dood' nog niet bestond. Of later, toen het nog zo ver ons bed verwijderd was dat we onszelf zo ongeveer onsterfelijk achtten. Toen leefden we écht. Het voelt alsof ik ontwaakt ben en weer probeer in slaap te vallen, maar dat lukt niet.
En dus moeten we vanaf nu voor altijd wakker en moe door het leven.
Heb je veel vertrouwen en plannen in de toekomst? Of sta je stil? Dat zou misschien een reden kunnen zijn waarom je naar t verleden verlangd. Soort quarter/midlife crisis?quote:Op zondag 17 juli 2022 10:28 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Goedemorgen mede-zolderkamerhelden.
Zoals TT al aangeeft heb ik de laatste tijd echt "heimwee' naar de monenten van vroeger toen ik een kind was of student.
Sidenote dat ik vorig jaar 30 ben geworden, dus wellicht dat dat al de grootste verklaring is. Anyway, ik kijk echt met pijn in mijn buik en verlangen terug naar de afgelopen 25 jaar. Wat op zich vreemd is want het is niet altijd even makkelijk geweest (wellicht herkennen sommige mij nog, naar was vaste klant in het Depressie en Angst topic in '14-'16).
Momenteel is mijn leven zo goed als "perfect" volgens de normen van de maatschappij. Leuke vriendin waar ik mee samen woon, hondje erbij. Beiden goede baan, financieel geen zorgen. Leuke familie en vrienden waar ik veel steun kan zoeken.
Toch kan ik er niet van genieten. Ik denk terug aan tijden op de basisschool, de middelbare school, universiteit. De tijd dat ik bij mijn ouders woonde, de schoolvakanties. Maar bijvoorbeeld ook naar de tijd dat ik samen met m'n vriendin net afgestudeerd was en we opzoek waren naar een woonruimte. Ik loop rond met een soort nostalgisch gevoel.
Het uit zich in terug kijken van oude foto's, terug kijken van Disney films, het langs fietsen van oude plekken die vroeger iets betekende, maar nu niet meer (studentenhuis, bijbaantje, universiteit)
Mensen die dit herkennen en wellicht tips hoe dit te doorbreken. Ik leef heel erg in het verleden, alsof een goede vriend is overleden, maar waar ik geen afscheid van wil/kan nemen.
[ Bericht 0% gewijzigd door FLATTTENtheCURVE op 17-07-2022 14:28:50 ]
Op wat voor een manier bedoel je vertrouwen? Ik zit momenteel in een burn out wat 100% ook wel de trigger is voor deze gedachten, maar vertrouwen is momenteel iets wat niet echt voor komt in mijn woordenboekquote:
[..]
Heb je veel vertrouwen en plannen in de toekomst? Of sta je stil? Dat zou misschien een reden kunnen zijn waarom je naar t verleden verlangd.
Vertrouwen heb ik in de zin dat ik de dingen redelijk goed voor elkaar heb. Ik heb eigenlijk "alles" wat m'n hartje begeert. Qua materialisme heb ik natuurlijk niet alles, maar merk dat die behoefte steeds minder wordt. Dingen die ik vroeger wilde en nu besef dat het me niet echt gelukkig maakt.
En qua plannen. Mijn vriendin en ik huren nu nog en willen op den duur een huis kopen. En ik wil graag met mijn vriendin trouwen in de komende jaren. Maar dat zijn geen dingen waar ik nog echt aan moet werken als je begrijpt wat ik bedoel. De basis is er voor beiden, het is meer een kwestie van tijd; wanneer en waar willen we het.
Vertrouwen in de zin dat je bv een doel nastreeft waar je op weg bent dat te bereiken, in jouw geval nog niet aan de orde als ik t goed begrijp. Het lijkt me dat als je positief naar de toekomst/heden bent dat je je minder druk maakt over t verleden.quote:
[..]
Op wat voor een manier bedoel je vertrouwen? Ik zit momenteel in een burn out wat 100% ook wel de trigger is voor deze gedachten, maar vertrouwen is momenteel iets wat niet echt voor komt in mijn woordenboek
Vertrouwen heb ik in de zin dat ik de dingen redelijk goed voor elkaar heb. Ik heb eigenlijk "alles" wat m'n hartje begeert. Qua materialisme heb ik natuurlijk niet alles, maar merk dat die behoefte steeds minder wordt. Dingen die ik vroeger wilde en nu besef dat het me niet echt gelukkig maakt.
En qua plannen. Mijn vriendin en ik huren nu nog en willen op den duur een huis kopen. En ik wil graag met mijn vriendin trouwen in de komende jaren. Maar dat zijn geen dingen waar ik nog echt aan moet werken als je begrijpt wat ik bedoel. De basis is er voor beiden, het is meer een kwestie van tijd; wanneer en waar willen we het.
Het speelt denk ik ook mee dat het huidige leven niet zorgeloos is, behoorlijk gecompliceerd zelfs, en dat ik de laatste tijd niet meer helemaal gelukkig ben op mijn werk. Tijd om wat anders te vinden waar ik wel gelukkig van word.
Wat dat betreft verwoordt dit nummer goed mijn gevoelens;
Echt een aanrader.
Nee dat heb ik niet echt op het moment. Ben de afgelopen 18 jaar bezig geweest met studeren, een goede baan vinden, een eigen plekje, een vriendin. Ik heb dat allemaal 3 jaar geleden bereikt, alleen was ik financieel toen nog niet waar ik wilde zijn. Baan/salaris was toen niet super. Daar heb ik in de afgelopen drie jaar hard aan gewerkt. Met m'n laatste promotie ben ik nu financieel in een positie dat ik erg comfortabel ben. Nu heb ik daar zoiets van 1000 euro meer in de maand zal mijn leven niet heel veel veranderen inhoudelijk, dus een volgend streven qua baan/financieel heb ik niet.quote:
[..]
Vertrouwen in de zin dat je bv een doel nastreeft waar je op weg bent dat te bereiken, in jouw geval nog niet aan de orde als ik t goed begrijp. Het lijkt me dat als je positief naar de toekomst/heden bent dat je je minder druk maakt over t verleden.
Vandaar de existentiële crisis nu, ik ben dankbaar met wat ik heb... Maar echt gelukkig maakt het me niet. Een volgend doel heb ik nu niet ech, behalve dat ik iets wil vinden wat me echt voldoening geeft.
Een familielid raadde dit nummer ook al aan! Ik ga het luisteren.quote:
Zeer herkenbaar! Ik ben zelf al / pas 40, maar heb ook steeds vaker melancholische periodes.
Het speelt denk ik ook mee dat het huidige leven niet zorgeloos is, behoorlijk gecompliceerd zelfs, en dat ik de laatste tijd niet meer helemaal gelukkig ben op mijn werk. Tijd om wat anders te vinden waar ik wel gelukkig van word.
Wat dat betreft verwoordt dit nummer goed mijn gevoelens;
Echt een aanrader.
Ik vraag me ook soms af in hoeverre de huidige wereld/technologie meespeelt in hoe ik mij voel. Vroeger als ik kind kon ik echt uit kijken naar een film die op tv kwam. Omcirkelen in de tv gids. Ik ben nog steeds een film liefhebber, heb ook letterlijk elke streaming service... Maar dat heeft de magie er een beetje vanaf gehaald voor mijn gevoel. Weet niet of het door de technologie komt of beleving van kind vs volwassenne.
schitterende tekst, fantastisch overgebracht. Vind persoonlijk deze versie nòg beterquote:
Zeer herkenbaar! Ik ben zelf al / pas 40, maar heb ook steeds vaker melancholische periodes.
Het speelt denk ik ook mee dat het huidige leven niet zorgeloos is, behoorlijk gecompliceerd zelfs, en dat ik de laatste tijd niet meer helemaal gelukkig ben op mijn werk. Tijd om wat anders te vinden waar ik wel gelukkig van word.
Wat dat betreft verwoordt dit nummer goed mijn gevoelens;
Echt een aanrader.
Vergeet niet dat ook als je 30, 40, 50, 60 of 70 bent je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen geluk.
Niets om naar uit te kijken? Organiseer of plan dan iets.
Geen vrienden die mee willen? Zoek andere vrienden.
Je kan gaan zitten klagen maar de enige die iets te verwijten is ben je zelf.
Alleen was ik wat ouder toen ik het voor het eerst had. Mijn oudste zoon zat op de middelbare school, ik zal iets van 42 zijn geweest. Ik stond daar op hem te wachten en zag al die meisjes van 15/16 op hun fietsen en dacht ineens; huh, ik ben dat niet meer! Ik ben hun moeder!!
Dat kwam toen ineens heel hard binnen
Nu ben ik 50, oh nee 51 want eergisteren jarig (moet nog even wennen) en nu heb ik het heel erg. Mijn kinderen zijn 12, 17 en 21 en nu word ik melancholisch over hun jeugd.
En dan mijn eigen ouders van midden 80. Die aftakelen…
Waar blijft die tijd? Hoe snel gaat dit? Wat heb ik allemaal gedaan (of niet).
Ik kan daar tegenwoordig ook nogal in blijven hangen. En dat is niet goed, dat besef ik.
Maar ja
Waar kun je terecht met dit soort dingen? Heb er zelf ook veel last van, nu is dat op zich normaal natuurlijk, en dat maakt ook niet uit, maar bij mij gaat het al jaren gecombineerd met een lichte/middelmatige depressie. Hier kan ik wel een heel topic over volschrijven maar geen energie voor. Maar merk wel dat ik daar hulp bij nodig heb. Dus waar zou ik moeten aankloppen?quote:
Weet je, ik werk al tientallen jaren met cliënten in leeftijd van zo'n 18 tot 30 jaar. De begeleiding richt zich op het existentiële vraagstuk 'wat wil ik met mijn leven'. Één van de makkelijkste vragen en tegelijkertijd ook de moeilijkste vraag.
Precies je moet zorgen dat je toekomst interessant gaat worden. Dan hoef je je echt niet meer druk te maken over het verleden. Wel makkelijker gezegd dan gedaanquote:
Je leven overdenken als je 30 wordt is heel normaal. Drink er een biertje bij en huil uit. Vervolgens aan de toekomst gaan denken ipv het verleden. Denk aan de geweldige dingen die je nog kan gaan doen. Reizen, Neuken, een verschil maken in de wereld, een van de beste worden in je vak, een boek schrijven, whatever. Navelstaren helpt niemand.
Ik ken ook van die mensen die t alleen maar over t verleden hebben, dan zal hun toekomst niet bijzonder zijn denk ik dan.Het is jouw feestje, dus je moet zelf de slingers ophangen en taart bakken. MAW, het wordt wat je er zelf van maakt. Ben je neergeslagen, stof je af en sta weer op.quote:
[..]
Precies je moet zorgen dat je toekomst interessant gaat worden. Dan hoef je je echt niet meer druk te maken over het verleden. Wel makkelijker gezegd dan gedaan
Ik werk in een begeleidend wonen setting maar dit zou je kunnen oppakken met ofwel de ondersteuner van de huisarts (SPV). Als je hier voldoende aan hebt dan stopt het traject daar, heb je een aanvullende vraag dan kun je verder gaan richting de GGZ. Ondanks dat jouw vraagstuk niet direct de lading dekt van wat doorgaans bij een psycholoog komt heb je wel degelijk specialisten die ‘het zwarte gat’ als specialisme hebben.quote:
[..]
Waar kun je terecht met dit soort dingen? Heb er zelf ook veel last van, nu is dat op zich normaal natuurlijk, en dat maakt ook niet uit, maar bij mij gaat het al jaren gecombineerd met een lichte/middelmatige depressie. Hier kan ik wel een heel topic over volschrijven maar geen energie voor. Maar merk wel dat ik daar hulp bij nodig heb. Dus waar zou ik moeten aankloppen?
Mocht je het wat laagdrempeliger aan willen pakken dan kun je in veel gemeenten terecht bij wijkcoaches. Dit zijn regiehoudende hulpverleners die ook een indicatie (uren die je kunt inzetten voor begeleiding) kunnen afgeven. Met die indicatie kun je ook weer met jouw specifieke vraag begeleiding krijgen.
Wat mij opvalt als ik melancholisch word en ik bewust in het vertrouwde/zachte bed van mijn verleden ga nestelen, is dat omdat ik me onveilig voel over de (nabije) toekomst. Spannende gebeurtenissen/grote veranderingen op de rol, etcetera.
Zolang het niet te vaak is en niet te lang duurt is er denk ik niet zo veel mis met af en toe lekker zwelgen. Is denk ik zelfs gezond om niet altijd maar 130 km/h linkerbaan te gaan.
Verder is 30 wel typisch zo'n leeftijd dat je een bepaalde fase afsluit denk ik. Hoewel je formeel al 12 jaar een man bent op je 30e, heb je vaak pas vanaf die leeftijd het besef : ik / anderen zien mij niet meer echt als jongen/gassie, maar ik ben nu écht écht een man, meer 'vader achtig'. Althans ; dat had ik op mijn 30e heel erg. Ik deed als twintiger nog best veel stomme dingen maar dacht ook vaak : fuck it, ik ben nog jong. En toen werd ik 30 en merkte ik dat ik mezelf veel minder toestond om nog onvolwassen/onzinnige/domme dingen te doen.
Wat dacht je van kids krijgen en opvoeden? Geeft ook veel zingeving.quote:
Je leven overdenken als je 30 wordt is heel normaal. Drink er een biertje bij en huil uit. Vervolgens aan de toekomst gaan denken ipv het verleden. Denk aan de geweldige dingen die je nog kan gaan doen. Reizen, Neuken, een verschil maken in de wereld, een van de beste worden in je vak, een boek schrijven, whatever. Navelstaren helpt niemand.
Moet iedereen zelf voor zichzelf bepalen.quote:
[..]
Wat dacht je van kids krijgen en opvoeden? Geeft ook veel zingeving.
Het grappige is dat ik me in de afgelopen 18 jaar nooit zo "veilig" heb gevoeld als nu. Band met zus en ouders waren altijd wel goed, maar nog nooit zo goed als nu. Een relatie van bijna 5 jaar die ook al vuurbeproevingen heeft door gestaan. Financieel nooit zo gezond geweest als nu.quote:
Voel je veilig op dit moment? In je leven zeg maar.
Wat mij opvalt als ik melancholisch word en ik bewust in het vertrouwde/zachte bed van mijn verleden ga nestelen, is dat omdat ik me onveilig voel over de (nabije) toekomst. Spannende gebeurtenissen/grote veranderingen op de rol, etcetera.
Zolang het niet te vaak is en niet te lang duurt is er denk ik niet zo veel mis met af en toe lekker zwelgen. Is denk ik zelfs gezond om niet altijd maar 130 km/h linkerbaan te gaan.
Verder is 30 wel typisch zo'n leeftijd dat je een bepaalde fase afsluit denk ik. Hoewel je formeel al 12 jaar een man bent op je 30e, heb je vaak pas vanaf die leeftijd het besef : ik / anderen zien mij niet meer echt als jongen/gassie, maar ik ben nu écht écht een man, meer 'vader achtig'. Althans ; dat had ik op mijn 30e heel erg. Ik deed als twintiger nog best veel stomme dingen maar dacht ook vaak : fuck it, ik ben nog jong. En toen werd ik 30 en merkte ik dat ik mezelf veel minder toestond om nog onvolwassen/onzinnige/domme dingen te doen.
Sterker nog is mijn verleden (vooral 18-25) best wel gekenmerkt als een stressvolle en niet altijd even leuke periode.
Wat is dan in het grootste probleem?quote:
[..]
Het grappige is dat ik me in de afgelopen 18 jaar nooit zo "veilig" heb gevoeld als nu. Band met zus en ouders waren altijd wel goed, maar nog nooit zo goed als nu. Een relatie van bijna 5 jaar die ook al vuurbeproevingen heeft door gestaan. Financieel nooit zo gezond geweest als nu.
Sterker nog is mijn verleden (vooral 18-25) best wel gekenmerkt als een stressvolle en niet altijd even leuke periode.
Psycholoog heb ik al, maar zal wel iets dieper moeten gaan in de GGZ denk ik dan. Zal eens doorvragen, iig bedankt.quote:
Ik werk in een begeleidend wonen setting maar dit zou je kunnen oppakken met ofwel de ondersteuner van de huisarts (SPV). Als je hier voldoende aan hebt dan stopt het traject daar, heb je een aanvullende vraag dan kun je verder gaan richting de GGZ. Ondanks dat jouw vraagstuk niet direct de lading dekt van wat doorgaans bij een psycholoog komt heb je wel degelijk specialisten die ‘het zwarte gat’ als specialisme hebben.
Verder vermoed ik dat de sleur er wel eens in geslopen zou kunnen zijn. Hier heb ik zelf vanwege instabiel werk niet heel veel last van gehad, maar ik merkte wel bij m'n meest stabiele banen dat de sleur erin sloop. Alles is geregeld, weer een dag naar werk, je ding doen en weer naar huis. Dus zoek ook eens naar opties om de sleur te doorbreken.
Maar daar ligt wel de oplossing, door te gaan kijken naar wat wel kan, wat juist zelfs fijner is.
Want er zijn dingen juist fijner zijn en nog zo ontzettend veel dingen die wel kunnen en zelfs soms makkelijker zijn nu je gesetteld bent en je natje en droogje voor elkaar hebt.
Hetzelfde kan je doen als je naar het verleden kijkt. Misschien heb je dingen niet gedaan die je had willen doen, zijn er rot herinneringen. Maar er zijn ook fijne momenten. Die heb je in je zak, kijk er niet met weemoed naar, maar met plezier en wees vergefelijk voor dat wat niet zo gelopen is als je wilde.
Ik denk dat voor veel mensen zonder kids (of kinderwens) vanaf hun 30ste het echte moeten er ook wel een beetje vanaf is. Dan heb je een vaste baan, de grote doelen uit je jeugd zijn gehaald, de schoolpapiertjes zijn binnen, er is in principe juist weinig reden tot stress. Zeker ook omdat je tegenwoordig tot je 50ste in normale gevallen weinig fysiek ongemak hebt.quote:
Mensen hebben de neiging te kijken naar wat niet meer kan ipv naar wat wel kan.
Maar daar ligt wel de oplossing, door te gaan kijken naar wat wel kan, wat juist zelfs fijner is.
Want er zijn dingen juist fijner zijn en nog zo ontzettend veel dingen die wel kunnen en zelfs soms makkelijker zijn nu je gesetteld bent en je natje en droogje voor elkaar hebt.
Hetzelfde kan je doen als je naar het verleden kijkt. Misschien heb je dingen niet gedaan die je had willen doen, zijn er rot herinneringen. Maar er zijn ook fijne momenten. Die heb je in je zak, kijk er niet met weemoed naar, maar met plezier en wees vergefelijk voor dat wat niet zo gelopen is als je wilde.
Dat er geen of minder stress is zou je juist als iets heel positiefs kunnen zien. Want ik denk echt dat het leven van een scholier of student vaak vele malen chaotischer is.
Ik zit momenteel thuis met een burn out, mijn paniekstoornis is weer actief en heb beginnende depressieve klachten.quote:
[..]
Wat is dan in het grootste probleem?
Ik heb de dingen goed voor elkaar, maar het boeit me allemaal niks. Ik wil terug naar de tijd dat het leven onbezorgd was, terug naar dat mijn ouders vitaal waren, terug naar het gevoel als kind/tiener dat alles mogelijk was.
Als kind zijnde keek ik altijd al op tegen volwassen worden. "Later als ik groot ben"... het sprak me niet aan. Als tiener en student ben je er minder mee bezig, je hebt doelen en verantwoordelijkheden. Maar nu... Ik heb het gevoel dat in de coronatijd de wereld heeft stil gestaan voor 2,5 jaar. Alleen ben ik als twintiger er in gegaan en kom er als dertiger uit.
Ik loop al bij een therapeut, term dertigers-dillema is al gevallen. Quarterlife crisis zeggen sommigen. Ik ga in ieder geval weer in gesprek met de dokter. Ik heb er nu zo'n 3 maanden last van en ik merk dat het alleen maar erger wordt. Vooral de somberheid wordt alleen maar groter en groter.
En de zon helpt je ook niet? Ga lekker naar buiten man.quote:
[..]
Ik zit momenteel thuis met een burn out, mijn paniekstoornis is weer actief en heb beginnende depressieve klachten.
Ik heb de dingen goed voor elkaar, maar het boeit me allemaal niks. Ik wil terug naar de tijd dat het leven onbezorgd was, terug naar dat mijn ouders vitaal waren, terug naar het gevoel als kind/tiener dat alles mogelijk was.
Als kind zijnde keek ik altijd al op tegen volwassen worden. "Later als ik groot ben"... het sprak me niet aan. Als tiener en student ben je er minder mee bezig, je hebt doelen en verantwoordelijkheden. Maar nu... Ik heb het gevoel dat in de coronatijd de wereld heeft stil gestaan voor 2,5 jaar. Alleen ben ik als twintiger er in gegaan en kom er als dertiger uit.
Ik loop al bij een therapeut, term dertigers-dillema is al gevallen. Quarterlife crisis zeggen sommigen. Ik ga in ieder geval weer in gesprek met de dokter. Ik heb er nu zo'n 3 maanden last van en ik merk dat het alleen maar erger wordt. Vooral de somberheid wordt alleen maar groter en groter.
Ik ben elke dag buiten in de tuin, maar de zon doet me geen reet op het moment. Hele zomer kan me gestolen worden om eerlijk te zijn.quote:
[..]
En de zon helpt je ook niet? Ga lekker naar buiten man.
Dat klinkt niet zo goed dan. Psycholoog erbij gehaald?quote:
[..]
Ik ben elke dag buiten in de tuin, maar de zon doet me geen reet op het moment. Hele zomer kan me gestolen worden om eerlijk te zijn.
Ik ben 45 en het verleden kan mij geen biet meer schelen.quote:
Goedemorgen mede-zolderkamerhelden.
Zoals TT al aangeeft heb ik de laatste tijd echt "heimwee' naar de monenten van vroeger toen ik een kind was of student.
Sidenote dat ik vorig jaar 30 ben geworden, dus wellicht dat dat al de grootste verklaring is. Anyway, ik kijk echt met pijn in mijn buik en verlangen terug naar de afgelopen 25 jaar. Wat op zich vreemd is want het is niet altijd even makkelijk geweest (wellicht herkennen sommige mij nog, naar was vaste klant in het Depressie en Angst topic in '14-'16).
Momenteel is mijn leven zo goed als "perfect" volgens de normen van de maatschappij. Leuke vriendin waar ik mee samen woon, hondje erbij. Beiden goede baan, financieel geen zorgen. Leuke familie en vrienden waar ik veel steun kan zoeken.
Toch kan ik er niet van genieten. Ik denk terug aan tijden op de basisschool, de middelbare school, universiteit. De tijd dat ik bij mijn ouders woonde, de schoolvakanties. Maar bijvoorbeeld ook naar de tijd dat ik samen met m'n vriendin net afgestudeerd was en we opzoek waren naar een woonruimte. Ik loop rond met een soort nostalgisch gevoel.
Het uit zich in terug kijken van oude foto's, terug kijken van Disney films, het langs fietsen van oude plekken die vroeger iets betekende, maar nu niet meer (studentenhuis, bijbaantje, universiteit)
Mensen die dit herkennen en wellicht tips hoe dit te doorbreken. Ik leef heel erg in het verleden, alsof een goede vriend is overleden, maar waar ik geen afscheid van wil/kan nemen.
Leuke dingen kijk ik nog wel op terug maar het verleden heeft voor mij zijn relevantie verloren.
Ik leef in het hier en nu en ik vind het best.
Maar wat helpt is om steeds nieuwe plannen te maken en die uit te voeren.
je geeft zelfs een aantal aanwijzinge dat het niet eens een 'vriend' is, maar dat je in het verleden eerder zeer ongelukkig en depressief was en je het nu eigenlijk veel beter voor elkaar hebt.quote:
Mensen die dit herkennen en wellicht tips hoe dit te doorbreken. Ik leef heel erg in het verleden, alsof een goede vriend is overleden, maar waar ik geen afscheid van wil/kan nemen.
je vermeld zelfs een beetje zuurderig 'dat je eigenlijk gelukkig zou moeten zijn'
punt is echter wel dat je iets dat ver weg ligt makkelijk kunt 'romantiseren', wat met de dagelijkse realiteit last is en daarom zijn er zo ontzettend veel mensen die zo vaak beweren dat alles vroeger beter was...
om je een geheimpje te verklappen, dat was het niet, het verleden was een grote kutzooi en we mogen blij zijn dat het nu niet meer zo'n troep is...
was er in het verleden een pandemie, stierven gewoon een heel groot aantal mensen, de rubber-tegel-generatie van nu zit te janken dat ze een 'maskertje' moest dragen en dat de vaccins, die binnen een jaar beschikbaar kwamen, hen een dagje koppijn opleverden.
Maar juist dat is ook het punt, het 'klagen' is een vorm van zelfbescherming... zolang je klaagt kun je lekker het gevoel hebben dat je het zo moeilijk hebt, dat je benadeeld wordt en dat iemand anders daar 'schuld' aan zou zijn, maar ook dat het nog ooit 'beter' zal worden....
niks groters dan de angst dat het huidige leven het gewoon ook is, en het volwassen-worden niet dat enorm grote feest is dat je misschien ooit gehoopt had dat het zou zijn, in die tijd die je nu romantiseert.
Je hebt het echter verder zelf in de kant, je kunt zelf continue keuzes maken, die ook je eigen beleving zullen beinvloedden en ook dat of je je geluk voelt, is gewoon eenkwestia van je openstellen om je eigen geluk te beleven...
nee, dat is niet enkel een groot feest (zoals bv van die bekeerde jezusfreaks graag de indruk wekken, dat als je 'jezus toelaat in je leven iedere dag feest is', ook zij voeren daar een theaterstukje uit, gericht op het winnen van zieltjes), maar er is wel degelijk genoeg om wél van te kunnen genieten en waarmee je tevreden kunt zijn (of waarbij je ook kunt specificeren welke dromen je het wel waarde vind verder na te volgen en proberen te bereiken)
Hooguit zat de wereld een paar decennia terug wat lekkerder in elkaar, op bepaalde vlakken, maar gezien het gebrekkige bewustzijn daarvan op die leeftijd is dat ook maar een gok.
15/20 jaar terug keek ik wel warmer op 'vroeger' terug dan nu, maar dat kan best met dat hierboven te maken hebben. Onwetendheid.
Eentje: op vakantie gaan naar een plek waar je nul komma niks kent.quote:
...
Verder vermoed ik dat de sleur er wel eens in geslopen zou kunnen zijn. Hier heb ik zelf vanwege instabiel werk niet heel veel last van gehad, maar ik merkte wel bij m'n meest stabiele banen dat de sleur erin sloop. Alles is geregeld, weer een dag naar werk, je ding doen en weer naar huis. Dus zoek ook eens naar opties om de sleur te doorbreken.
[ Bericht 4% gewijzigd door Eightyone op 19-07-2022 05:31:16 ]
Bij mij is het voornamelijk te wijten aan het ontbreken van spanning. "Vroeger", toen ik nog bij mijn ouders woonde (of op mezelf woonde), deed ik alles wat god verboden heeft. Ik zal niet teveel in detail treden maar mij bracht dit een soort spanning in mijn leven waar ik goed op ging. Als ik nu terugdenk is het best wel sneu maar op dat moment was het voor mij doodnormaal en ik genoot er ook echt van. Als een handeltje goed uitpakte en ik flink wat had verdiend dan barstte ik van de Endorfine en dat maakte mij op dat moment een gelukkig persoon.
Allerlei soorten handeltjes drijven (drugs, vuurwerk, merkgoederen, sigaretten, etc.)
Naar iedere thuiswedstrijd van NAC gaan en straalbezopen thuiskomen
Beoefenen van vechtsport op wedstrijdniveau
Stappen met vrienden en soms lekker doorhalen tot de volgende dag
Ongeplande vakanties
Ongepland ergens naartoe rijden en wildkamperen
Flirten en contact met andere vrouwen
Vistrips naar Frankrijk
etc..
Nu, met kids en een stabiele thuissituatie, probeer ik me toch enigszins te gedragen. Mocht ik mijn baan cq. inkomen kwijtraken dan breng ik het hele gezin in de problemen. Ik heb in ieder geval mijn verantwoordelijk op orde maar toch kriebelt het altijd nog om 'foute' dingen te ondernemen (voornamelijk doe ik het voor mijn gezin door hiermee extra inkomen te genereren). Het ergste is dat we het helemaal niet nodig hebben en ik soms toch nog met dat gevoel zit.
Wellicht dat ik bepaalde dingen weer oppak als de kinderen wat ouder zijn, maar voor nu vindt ik het eigenlijk wel prima. Iets met hebzucht tot het een keer fout gaat.
Als oplossing zit ik graag aan het water te genieten van de flora en fauna. Dit brengt me op een of andere manier weer terug in de realiteit dat ik met heel weinig al gelukkig kan zijn.
Vaak zijn die grote doelen niet behaald toch? Wie dacht in zn jeugd nou om later lekker elke dag op kantoor te zitten of in een fabriek te werken? Misschien zijn de doelen aangepraat door de maatschappij gehaald, maar veel mensen willen vaak diep van binnen toch iets anders. Denk dat veel mensen zoiets hebben van is dit het nou.quote:
[..]
Ik denk dat voor veel mensen zonder kids (of kinderwens) vanaf hun 30ste het echte moeten er ook wel een beetje vanaf is. Dan heb je een vaste baan, de grote doelen uit je jeugd zijn gehaald, de schoolpapiertjes zijn binnen, er is in principe juist weinig reden tot stress. Zeker ook omdat je tegenwoordig tot je 50ste in normale gevallen weinig fysiek ongemak hebt.
Dat er geen of minder stress is zou je juist als iets heel positiefs kunnen zien. Want ik denk echt dat het leven van een scholier of student vaak vele malen chaotischer is.
[ Bericht 3% gewijzigd door FLATTTENtheCURVE op 18-07-2022 18:38:09 ]
Het was voor mij dan ook weer een reden om te beginnen met fotograferen.
- i.p.v. dat je ladderzat bent geworden, stijf van de drugs hebt gestaan op Defqon, hebt gevochten, hoeren hebt gesnoerd, de muziek zó hard dat de politie elke week wel aan de deur heeft gestaan, twee weken lang alleen maar hebt zitten zuipen in Tsjechië of Zuid-Frankrijk of wie de meeste uren van school die week geskipt had. Dat je dit soort dingen niet meer doet, maakt het leven ontzettend saai en eentonig. Af en toe doe je eens wat leuks, maar over tien jaar heb je het daar - logischerwijs - niet over, het is niet episch meer. Vier jaar geleden had ik daar erg veel last van, nu heb ik er vrede mee. Het is wat het is. Je wordt ouder en daar ontkom je helaas niet aan. Kun je twee dingen doen: of je blijft teveel in het verleden hangen en je komt nooit vooruit waardoor elk decennium weer dezelfde vraag in je hoofd spookt, of je laat de koppeling met leeftijd los en doet gewoon lekker je ding. Doseer 'vroeger'; dan blijft het speciaal en episch. Dat lukt mij nu aardig.
[ Bericht 0% gewijzigd door DjVero op 20-07-2022 17:15:31 ]
Ik heb hetzelfde ervaren, door schade en schande en veel ongeluk. Ik neem genoegen met minder geld en meer geluk.quote:
Dat laatste stuk uit je laatste comment is heel herkenbaar voor mij. Had een goede baan bij de Rabobank maar werd er niet gelukkig van. Na lang soul searchen een totale switch gemaakt en doe nu werk waarbij ik mensen echt help en verder laat komen in hun leven. Ik verdien alleen 50% minder nu.
Dan maar geen dikke auto en regelmatig 6 gangen diners, daar werd ik toch niet gelukkig van.
Ga opzoek naar wat je echt wil, je weet het wel diep van binnen, en ga daarvoor. Geluk kan je niet kopen.
Prachtig verwoord, ik kan het niet anders zeggenquote:
Wel herkenbaar, ja, maar ik blijf er niet (meer) zo in hangen als jij dat doet, denk ik. Getrouwd, prima vrienden, kindje dit dat, allemaal leuk en aardig, maar ik mis zo nu en dan echt wel het epische van vroeger; je hebt zo'n beetje alles wel gezien en gedaan. Als we als vrienden bij elkaar komen, zijn er altijd momenten op zo'n avond dat je het hebt over die onnozele shit die je vroeger uitvrat, maar daar komen nooit echt nieuwe momenten bij. Je snapt oorzaak en gevolg beter, waardoor je niet meer op de motorkap van een auto gaat zitten, scheurend met 90 km/h over de weg. Op verjaardagen zit je nu in een kringetje. Vakanties vier je nu met je gezin en i.p.v. coke snuif je nu cultuur. Je hebt het nu over een etentje het afgelopen weekend, over hypotheken, verbouwingen, kinderen, werk - vre-se-lijk, maar dat terzijde
Dat je dit soort dingen niet meer doet, maakt het leven ontzettend saai en eentonig. Af en toe doe je eens wat leuks, maar over tien jaar heb je het daar - logischerwijs - niet over, het is niet episch meer. Vier jaar geleden had ik daar erg veel last van, nu heb ik er vrede mee. Het is wat het is. Je wordt ouder en daar ontkom je helaas niet aan. Kun je twee dingen doen: of je blijft teveel in het verleden hangen en je komt nooit vooruit waardoor elk decennium weer dezelfde vraag in je hoofd spookt, of je laat de koppeling met leeftijd los en doet gewoon lekker je ding. Doseer 'vroeger'; dan blijft het speciaal en episch. Dat lukt mij nu aardig.
Herkenbaar ja.quote:
Wel herkenbaar, ja, maar ik blijf er niet (meer) zo in hangen als jij dat doet, denk ik. Getrouwd, prima vrienden, kindje dit dat, allemaal leuk en aardig, maar ik mis zo nu en dan echt wel het epische van vroeger; je hebt zo'n beetje alles wel gezien en gedaan. Als we als vrienden bij elkaar komen, zijn er altijd momenten op zo'n avond dat je het hebt over die onnozele shit die je vroeger uitvrat, maar daar komen nooit echt nieuwe momenten bij. Je snapt oorzaak en gevolg beter, waardoor je niet meer op de motorkap van een auto gaat zitten, scheurend met 90 km/h over de weg. Op verjaardagen zit je nu in een kringetje. Vakanties vier je nu met je gezin en i.p.v. coke snuif je nu cultuur. Je hebt het nu over een etentje het afgelopen weekend, over hypotheken, verbouwingen, kinderen, werk - vre-se-lijk, maar dat terzijde
Dat je dit soort dingen niet meer doet, maakt het leven ontzettend saai en eentonig. Af en toe doe je eens wat leuks, maar over tien jaar heb je het daar - logischerwijs - niet over, het is niet episch meer. Vier jaar geleden had ik daar erg veel last van, nu heb ik er vrede mee. Het is wat het is. Je wordt ouder en daar ontkom je helaas niet aan. Kun je twee dingen doen: of je blijft teveel in het verleden hangen en je komt nooit vooruit waardoor elk decennium weer dezelfde vraag in je hoofd spookt, of je laat de koppeling met leeftijd los en doet gewoon lekker je ding. Doseer 'vroeger'; dan blijft het speciaal en episch. Dat lukt mij nu aardig.
Ik denk dat je toen ook nog veel meer in een constante rush naar dopamine zat, maar wat je vaak vergeet is dat die periode ook veel stressvoller was. Het sloeg vaak nergens op, en ik betwijfel zelfs of ik veel gelukkig was. De gesprekken over werk blijf ik inderdaad wel overslaan.
Onbegrijpelijk dat mensen daarover kunnen praten.wie zegt dat? dat kan gewoon hoor.quote:
Het enige wat me kwelt is dat je als man naarmate je ouder wordt niet automatisch meer op jonge wijven kunt afstappen zonder dat het raar is. Ik moet er niet aan denken om de rest van mijn leven ouwe, uitgezakte wijven te moeten doen. Maar ja, het is wat het is
Dat kinderen voldoening kunnen geven, en dat het interessant kan zijn om van alles aan ze door te geven, geloof ik best.quote:
Ik begin me ook steeds meer af te vragen wat het leven na je, laten we zeggen, 30e nog leuk maakt.
Maar daar moet je maar net geschikt voor zijn (ikzelf waag het er maar niet op, nog los van de wereld waarin ze terecht zouden komen).
Zijnde 2,5 maal zo oud als jij, wil ik zeggen, profiteer en geniet van je leven nu, van de mogelijkheden die je nu hebt. Zodat je straks ook weer met weemoed kunt terugdenken aan die mooie onbezorgde tijd van nu, met vriendin en hondje, geld, baan, huisje. Misschien reizen, een duurdere hobby wat jij, jullie willen.quote:
Goedemorgen mede-zolderkamerhelden.
Zoals TT al aangeeft heb ik de laatste tijd echt "heimwee' naar de monenten van vroeger toen ik een kind was of student.
Sidenote dat ik vorig jaar 30 ben geworden, dus wellicht dat dat al de grootste verklaring is. Anyway, ik kijk echt met pijn in mijn buik en verlangen terug naar de afgelopen 25 jaar. Wat op zich vreemd is want het is niet altijd even makkelijk geweest (wellicht herkennen sommige mij nog, naar was vaste klant in het Depressie en Angst topic in '14-'16).
Momenteel is mijn leven zo goed als "perfect" volgens de normen van de maatschappij. Leuke vriendin waar ik mee samen woon, hondje erbij. Beiden goede baan, financieel geen zorgen. Leuke familie en vrienden waar ik veel steun kan zoeken.
Toch kan ik er niet van genieten. Ik denk terug aan tijden op de basisschool, de middelbare school, universiteit. De tijd dat ik bij mijn ouders woonde, de schoolvakanties. Maar bijvoorbeeld ook naar de tijd dat ik samen met m'n vriendin net afgestudeerd was en we opzoek waren naar een woonruimte. Ik loop rond met een soort nostalgisch gevoel.
Het uit zich in terug kijken van oude foto's, terug kijken van Disney films, het langs fietsen van oude plekken die vroeger iets betekende, maar nu niet meer (studentenhuis, bijbaantje, universiteit)
Mensen die dit herkennen en wellicht tips hoe dit te doorbreken. Ik leef heel erg in het verleden, alsof een goede vriend is overleden, maar waar ik geen afscheid van wil/kan nemen.
Klingt verder een beetje alsof je toch nog wat depri bent. Misschien kan die fijne situatie nu de gelegenheid zijn daar eens controle over te krijgen. Weet niet wat, mij heeft NLP goed geholpen, opleiding van 2,5 jaar gedaan. Kost geld tijd en je moet er de rust voor hebben, zou nu dus kunnen. Of een therapeut of een andere vorm.
Eigenlijk hetzelfde als voor je 30ste hoor.quote:
Voor mij maar al te herkenbaar. Ik begin me ook steeds meer af te vragen wat het leven na je, laten we zeggen, 30e nog leuk maakt. Het helpt ook niet echt dat je mensen in je omgeving langzamerhand maar richting een volgende levensfase ziet bewegen. Niet omdat je dat zelf niet hebt maar omdat je daar nog niet eens aan wilt denken: het burgerlijk saaie leven.
Hobby’s, uitgaan, vrienden, familie, ga zo maar door.
Als je geen burgerlijk leven wil hoeft dat niet, wil je dat wel dan maakt ook dat het leven leuk.
Ik ben zelf ook afgelopen jaar 30 geworden en herken veel van wat je schrijft over het nostalgische. Zo ga ik met mijn vriendin regelmatig kamperen in Frankrijk en dan merk ik hoe erg dat gelijk een trip down memory lane en hoe me dat bezig kan houden tijdens zo'n vakantie. Alleen al het herkennen van de grote parkeerplaatsen langs de grote snelwegen waar we vroeger altijd stopten (vanwege een specifieke speeltuin bijv.) of de plaatsjes waar we op campings hebben gestaan destijds, waar we toen gegeten hebben etc.
Daarvan heb ik wel geleerd: probeer er af en toe van te genieten als het toevallig voorbij komt, maar laat het je leven niet leiden. Accepteer dat die tijd toch niet terugkomt. Zo helpt het mij om het verlangen naar mijn studententijd te onderdrukken door mij te realiseren dat ik er nu echt niet maar moet denken dat ik zoveel zou drinken als destijds
Daardoor ben ik me ook meer bewust van de dingen die ik nu leuk en belangrijk vind en kan ik daar meer van genieten.Kortom, leuk om er af en toe eens aan te denken, maar accepteer voor jezelf dat tijden veranderen en je nu een ander persoon bent dan toen. En dat het ook gewoon prima is dat je leven er nu anders uitziet dan toen, ook al zou je daar destijds keihard om gelachen hebben.
Ja, je / men moet (je) misschien eens realiseren hoeveel goede mensen hunkeren, het hun grote droom is, om een rustig burgerlijk leventje te kunnen leiden met partner, gezin, familie, vrienden,. Dat de kinderen veilig naar school kunnen, in de weekenden eens op bezoek bij opa en oma en niet te laat naar huis want morgen is weer een werk en school-gaan dag. Veilig en gezapig oud worden, met je gezin. Voor velen bestaat er niets mooiers.quote:
[..]
Eigenlijk hetzelfde als voor je 30ste hoor.
Hobby’s, uitgaan, vrienden, familie, ga zo maar door.
Als je geen burgerlijk leven wil hoeft dat niet, wil je dat wel dan maakt ook dat het leven leuk.
Klopt en daar is ook echt niets mis mee. Dat kan heerlijk geborgen en fijn aanvoelen. Hartstikke gezellig kan het ook zijn trouwens.quote:
[..]
Je / men moet (je) misschien eens realiseren hoeveel goede mensen hunkeren, het hun grote droom is, om een rustig burgerlijk leventje te kunnen leiden met partner, gezin, familie, vrienden,. Dat de kinderen veilig naar school kunnen, in de weekenden eens op bezoek bij opa en oma en niet te laat naar huis want morgen is weer een werk en school-gaan dag. Veilig en gezapig oud worden, met je gezin.
Ik mag het zelf graag afwisselen. Kan volop genieten van die standaard bbq in de tuin met familie, neefjes en nichtjes die ronddartelen. Of een heerlijk gezapig avondje op de bank met een boek terwijl ik lekker tegen mijn lief aanleun die wat zapt op tv.
Maar ga ook nog uit, of op een leuke reis, of nodig vrienden uit om tot diep in de nacht te ouwehoeren en te drinken.
Het kan allemaal woon nog, het is maar net waar je op dat moment behoefte aan hebt. De enige beperking ben je zelf.
Mensen die je lief had zoals opa en oma en ouders etc. die leefden nog, je maakte deel uit van een dagelijks gezin en wekelijkse of maandelijkse levendige familie, minder gezondheidsproblemen, betere tv (Star Wars, Transformers, Knight Rider, A-team, etc. is nogsteeds tv geïnspireerd speelgoed ga maar kijken bij de Intertoys bij de Playmobil en Lego), betere muziek, er werd voor je gezorgd en je had zelf geen hypotheek/huurlast etc., je ging nog eens op avontuur met vrienden maar die zitten nu allemaal uitgekakt thuis op de bank met kinderen, je doet nu minder waar je zin in hebt dan vroeger.
Ik heb er spijt van dat ik al mijn Gijoe en Action Force heb verkocht begin deze eeuw, ik had veel van de zeldzame, maar ik vond ze te militaristisch en wilde opruimen en iets anders kopen (weet nu zelfs niet meer wat), StarWars enzo heb ik wel gehouden. Maar de Karate Kid pop die ik had (ook weer op Netflix, Cobra Kai) kan ik niet meer vinden.
Nog weer eens de A-team kijken, meest herhaalde serie op tv, is altijd leuk, ga dat eens doen!
Vroeger was alles beter en fijner, mee eens!
![Brutal Wolfenstein 3D V5.0 Episode 1 [100% EVERYTHING] 1440p 60fps](https://i.ytimg.com/vi/5msRfphQHaE/0.jpg)
Mein Leben!
Goede tip! Mein leben ja haha, Halt Da!quote:
Wat ook helpt: speel de Brutal versies van Wolfenstein en Doom
Mein Leben!
God hier. Ik lees al jullie berichten, en voel jullie problemen met het ouder worden. De antwoorden hier van mijn schepselen zetten mij ook aan het denken: heb ik het wel goed gedaan met mijn schepping door de kindertijd een zo veel magischer belevenis te maken, en het ouder worden en de belevenis van het leven steeds 'gewoner' te maken. Heb ik hier wel voldoende bij nagedacht toen ik het menselijk brein schiep?
Misschien wordt het tijd om hier iets aan te veranderen bij mijn toekomstige scheppingen, om ook het ouder worden wat 'leuker' te maken.
Toch kan ik jullie ook zeggen dat leeftijd in principe maar een illusie is. Je lichaam wordt wellicht ouder, maar datgene wat je echt bent, kent eigenlijk geen leeftijd. Of je nu een kind bent, of een volwassene, je hebt altijd precies hetzelfde bewustzijn als dat je altijd al was. Alleen de inhoud ervan (gevoelens, overtuigingen, ideeën, perceptie) verschilt van moment tot moment, en je hebt de neiging je daarmee altijd maar weer te identificeren, waardoor het allemaal heel echt en overtuigend lijkt. Maar in werkelijkheid gebeurt er eigenlijk niets. Je vertelt jezelf steeds weer een verhaal en in dat verhaal geloof je, en je denkt dat dat je leven is. Vertel jezelf dat het allemaal heel ellendig is, en je voelt je heel ellendig. Dat is eigenlijk het enige wat zich afspeelt. Je kunt er ieder moment mee stoppen en uit het ellendige verhaal stappen dat je jezelf vertelt over dat ouder worden en het vergaan van de magie.. Dat is het leuke.
Hopelijk zijn jullie hiermee een beetje geholpen.
Groetjes,
God
AAAAAIIIIIIIIIIIIIIIquote:
[..]
Goede tip! Mein leben ja haha, Halt Da!
Wat een mooie tijd toen...
Ik bemerk zelf ook wel dat ik de laatste tijden veel foto's en dingen van vroeger weer aan het kijken ben.
En ook plaatst ik meer op FB over mijn "vroeger"
Dat gevoel heb ik trouwens ook als ik verhalen hoor van jongere neefjes en nichtjes die momenteel de leeftijd hebben waarin zij volop uitgaan. Toen vond je het heel normaal om meerdere avonden per week richting de stad te gaan, om vervolgens praktisch de hele tent te kennen omdat iedereen week in en week uit op stap ging. Dat is ook zoiets wat uniek is op dat moment, zonder dat je het beseft, en ook nooit meer terugkomt. Een tijdje terug had ik afgesproken met enkele oude vrienden met wie ik voorheen ook altijd op stap ging, en het leek ons leuk om naar een van onze oude ‘stamkroegen’ te gaan. Maar al snel blijkt: dat werkt niet meer. De sfeer is anders, de muziek is anders, het publiek is veel jonger (die net zo als ik destijds een beetje sneu kijken naar die types van in de 30 die nog zo’n tent bezoeken), en ook jij en je vrienden zijn anders. Het zorgeloze is eraf, je kunt het niet te gek maken want morgen nog die en die (familie-) verplichting. Met andere woorden, het heeft ook geen zin om die tijd proberen te herbeleven, want die komt nooit meer terug.
Verder probeer ik met die wetenschap ook altijd maar te genieten van de huidige tijd, omdat ik weet dat ik over 10 jaar weer met een weemoedige blik terugkijk op dit moment.
Mensen die in het verleden leven hebben geen toekomst.quote:
Goedemorgen mede-zolderkamerhelden.
Zoals TT al aangeeft heb ik de laatste tijd echt "heimwee' naar de monenten van vroeger toen ik een kind was of student.
Sidenote dat ik vorig jaar 30 ben geworden, dus wellicht dat dat al de grootste verklaring is. Anyway, ik kijk echt met pijn in mijn buik en verlangen terug naar de afgelopen 25 jaar. Wat op zich vreemd is want het is niet altijd even makkelijk geweest (wellicht herkennen sommige mij nog, naar was vaste klant in het Depressie en Angst topic in '14-'16).
Momenteel is mijn leven zo goed als "perfect" volgens de normen van de maatschappij. Leuke vriendin waar ik mee samen woon, hondje erbij. Beiden goede baan, financieel geen zorgen. Leuke familie en vrienden waar ik veel steun kan zoeken.
Toch kan ik er niet van genieten. Ik denk terug aan tijden op de basisschool, de middelbare school, universiteit. De tijd dat ik bij mijn ouders woonde, de schoolvakanties. Maar bijvoorbeeld ook naar de tijd dat ik samen met m'n vriendin net afgestudeerd was en we opzoek waren naar een woonruimte. Ik loop rond met een soort nostalgisch gevoel.
Het uit zich in terug kijken van oude foto's, terug kijken van Disney films, het langs fietsen van oude plekken die vroeger iets betekende, maar nu niet meer (studentenhuis, bijbaantje, universiteit)
Mensen die dit herkennen en wellicht tips hoe dit te doorbreken. Ik leef heel erg in het verleden, alsof een goede vriend is overleden, maar waar ik geen afscheid van wil/kan nemen.
Even een update. Ik ben ondertussen bij zowel dokter als psycholoog geweest en conclusie was toch wel dat ik echt last heb van depressieve klachten.
Wat medicatie gekregen om beter te slapen en spreek nu regelmatig de psycholoog. Het heimwee gevoel heb ik zo nu en dan nog steeds, maar heeft ondertussen veel minder impact op dagelijks functioneren.
Thanks voor alle berichten en posts.
waarom zou een levensfase ten einde zijn als klasgenoten een kind krijgen?quote:
De laatste tijd ook veel vrienden en oud-klasgenoten die een kind krijgen. Ook zo’n moment dat je weer even met de neus op de feiten wordt gedrukt dat bepaalde levensfasen echt ten einde zijn.
waarom zou het je ene reet uitmaken wat je vroegere klasgenoten of vrienden doen?
of is dat gewoon een soort van schaapjesgedrag, dat je denkt dat je hetzelfde moet doen als je klasgenoten.
of heb je die oud-klasgenote zelf zwanger geschopt?
[ Bericht 2% gewijzigd door RM-rf op 23-08-2022 07:40:34 ]
Fijn dat het beter gaat. Is het bij de psycholoog alleen praten of geeft die ook tips hoe je er in het dagelijkse leven mee om kan gaan.quote:
Hi zolderkamerhelden,
Even een update. Ik ben ondertussen bij zowel dokter als psycholoog geweest en conclusie was toch wel dat ik echt last heb van depressieve klachten.
Wat medicatie gekregen om beter te slapen en spreek nu regelmatig de psycholoog. Het heimwee gevoel heb ik zo nu en dan nog steeds, maar heeft ondertussen veel minder impact op dagelijks functioneren.
Thanks voor alle berichten en posts.
Tip 1. Stop met het kijken, lezen, denken/ bezighouden met het verleden. Luister naar je gevoel. Heb je een nostalgisch gevoel kappen er mee. Doe wat anders zodat je je niet nostalgisch voelt bijvoorbeeld, maar blij/ gelukkig, inspirerend, spannend etc. Voelt. Jij bent de baas over je gevoel. Jij reguleert je gevoel en de topics waarmee je je bezig houdt.quote:
[..]
Ik hoor regelmatig dat mensen in de 30 eindelijk echt konden gaan genieten van het leven. Ik merk dat ik er (voor nu) hetzelfde in sta als jij. De confrontatie dat je niet meer die jonge god van 24 bent doet pijn. Qua sporten heb je niet meer de capaciteit die je pakweg 5-10 jaar geleden had. Je krijgt vanuit het niets pijntjes. Je uiterlijk is niet meer wat het geweest is. En dan de realisatie dat het allemaal alleen maar verder achteruit zal gaan... Ik wordt er niet vrolijk van. Ik probeer het los te laten, maar het is lastig.
Tip 2. Je weet niet eens hoe gelukkig je bent, nu je in deze periode leeft en in nu 30 bent geworden. Al die probleempjes gaan als een zon voorbij als je ouder wordt. In de toekomst wordt het steeds beter en beter.
1:) Wanneer jij 39 bent ( in 2030 ) zijn je eventuele kaalheidsproblemen opgelost en kun je zo naar de dokter gaan en een pilletje krijgen tegen kaalheid en je hebt een vol bos haar.
2:) In 2030 begint de medische revolutie dus kun je eventueel beschadigde organen kweken en vervangen door stamcellen.
3:) Wanneer je 44(2035) bent is er 50% kans dat er verjongingstherapien beschikbaar zijn waarmee je je leven gezond en wel zonder pijnen en kwalen kan gaan verlengen. In het begin volgens mij 10 a 20 jaar . In 2060( meest pessimistische scenario) wanneer je 69 bent wordt je net als in de 20 biologisch en je uiterlijk. En in een goede conditie, sterker nog gezonder/ intelligenter en beter dan nu.
4:) In 2045 wanneer je 54 bent, breekt een gouden tijdperk voor de mensheid aan. Op dat moment verwachten we dat Kunstmatig intelligentie slimmer wordt dan alle mensen op aarde. En kan al onze ziektes en problemen oplossen. Meeste realistische scenario is dan dat je 54 bent en dan verjongingstherapien komen die je dan 20 jaar kunnen laten uitzien. Biologisch en uiterlijk. Want Kunstmatig intelligentie kan dan de problemen beter en sneller aanpakken. Het kan zo snel gaan dat het bijvoorbeeld elke 5 seconden een ontdekking doet dat nobelprijs waardig is. Ben je dan nog nostalgisch? Dan kun je een update in je hersenen nemen, als je het wil en kun je gelukkig voelen. Of wil je een andere mindset? dan kun je dat uploaden en kun je dat veranderen.
Wel op 1 voorwaarde dat je nu een gezonde leefstijl aanhoudt en op je gezondheid let en geen onnodige lichamelijke risico’s neemt, zoals roken, op de bank blijven zitten en snacken etc.
Met andere woorden lees en houd je bezig met de toekomst. Kijk videos , lees boeken en blogs over de toekomst. De toekomst is vele male zonniger dan het verleden van je leven en die van de hele mensheid.
Stop met het kijken naar foto’s uit je jeugd en naar disney films die je doen herinneren aan je jeugd en fietsen naar plaatsen van vroeger, ( studentenhuis/ bij aan en Universiteit. ). Vervang het met kijken naar videos over Technogische singulariteit. Google naar Youtube videos met Michio Kaku, Ray Kurzweil, Peter Diamandis, Aubrey de grey, Lees boeken zoals Visions of the future van michio Kaku.( Je kunt de Nederlandse vertaling opzoeken. ) Fiets in plaats van naar je vroegere universiteit te gaan, fiets naar de sportschool en bereid je voor op de fantastische toekomst die komen gaat. Slaap voldoende, Eet gezond, Sport goed , ga eventueel, na goed onderzoek te doen over je eigen gezondheid, na hoe je gezond en wel het jaar 2045 binnengaat.
Met andere woorden. Stop met het kijken naar dinsney films, vroegere jeugd foto’s etc. En vervang die video’s met leukere video’s over de toekomst. En ga in plaats van naar plekken te gaan waar je een goede jeugd heb beleefd, ga naar plekken waar een een mooie toekomst staat te wachten.
Kijk bijvoorbeeld naar deze video’s als begin/ inspiratie.
Bron: 1.
Bron 2:
Bron 3:
Trouwens laat je niet misleiden door de titel van de laatste video. Het antwoord is volmondig nee.
A.I will save us and make us superhuman
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
[ Bericht 9% gewijzigd door Twintig op 27-08-2022 07:25:11 ]
Fijn dat het beter gaat! Er zijn mensen die nu eenmaal vatbaarder zijn voor een depressie. Als jij zo iemand bent, leer je hopelijk gaandeweg hoe je vroege signalen kunt herkennen en ermee om kunt gaan. Ik ben zelf bijvoorbeeld gemakkelijk nostalgisch en geef daar bij vlagen aan toe. Dan bekijk ik bepaalde films, zoals een film met dit citaat:quote:
Hi zolderkamerhelden,
Even een update. Ik ben ondertussen bij zowel dokter als psycholoog geweest en conclusie was toch wel dat ik echt last heb van depressieve klachten.
Wat medicatie gekregen om beter te slapen en spreek nu regelmatig de psycholoog. Het heimwee gevoel heb ik zo nu en dan nog steeds, maar heeft ondertussen veel minder impact op dagelijks functioneren.
Thanks voor alle berichten en posts.
Of ik struin door bepaalde documenten op mijn computer (oude foto's, chats). Maar daar staat tegenover dat ik ook intens kan genieten van het heden en dat ik genoeg heb om naar uit te kijken. Ik vind zelf dat voor alle drie een plek mag, nee moet, zijn. Je te veel richten op toekomstplannen kan echter net zo destructief zijn als blijven hangen in het verleden. Je zult je weg erin moeten vinden, het een moet geen vlucht zijn voor het ander.quote:Max : I'm too nostalgic. I'll admit it.
Skippy : We graduated four months ago. What can you possibly be nostalgic for?
Max : I'm nostalgic for conversations I had yesterday. I've begun reminiscing events before they even occur. I'm reminiscing this right now. I can't go to the bar because I've already looked back on it in my memory... and I didn't have a good time.
Veel mensen hebben baat bij cognitieve gedragspsychologie. Ik probeer zelf een aantal principes toe te passen als ik merk dat ik afglijd: elke avond op dezelfde tijd gaan slapen, op tijd opstaan en gaan douchen, zorgen dat ik iets buiten de deur te doen heb. Het is geen wondermiddel, maar als je eenmaal gaat nachtbraken en steeds verder van alledaagse activiteiten af komt te staan, dan is de kans wel groter dat je afglijdt.
En ik heb zelfde vraag als @Morrigan: praat je alleen met de psycholoog of krijg je bijvoorbeeld opdrachten?
Maar leer er meer leven dat dat niet kan. Je kunt de tijd niet terugdraaien. Je kunt er hoogstens voor zorgen dat je over 10-20 jaar met plezier terugkijkt op vandaag.
Ben het grotendeels wel met je eens maar wellicht heb je ook wat tips om goed om te gaan met de dood van vrienden of familie en de genadeloosheid van het leven waarin geen enkele rechtvaardigheid lijkt te vinden. (Mensen die plots ziek worden, doodgereden worden en dat soort dingen)quote:
[..]
Tip 1. Stop met het kijken, lezen, denken/ bezighouden met het verleden. Luister naar je gevoel. Heb je een nostalgisch gevoel kappen er mee. Doe wat anders zodat je je niet nostalgisch voelt bijvoorbeeld, maar blij/ gelukkig, inspirerend, spannend etc. Voelt. Jij bent de baas over je gevoel. Jij reguleert je gevoel en de topics waarmee je je bezig houdt.
Tip 2. Je weet niet eens hoe gelukkig je bent, nu je in deze periode leeft en in nu 30 bent geworden. Al die probleempjes gaan als een zon voorbij als je ouder wordt. In de toekomst wordt het steeds beter en beter.
1:) Wanneer jij 39 bent ( in 2030 ) zijn je eventuele kaalheidsproblemen opgelost en kun je zo naar de dokter gaan en een pilletje krijgen tegen kaalheid en je hebt een vol bos haar.
2:) In 2030 begint de medische revolutie dus kun je eventueel beschadigde organen kweken en vervangen door stamcellen.
3:) Wanneer je 44(2035) bent is er 50% kans dat er verjongingstherapien beschikbaar zijn waarmee je je leven gezond en wel zonder pijnen en kwalen kan gaan verlengen. In het begin volgens mij 10 a 20 jaar . In 2060( meest pessimistische scenario) wanneer je 69 bent wordt je net als in de 20 biologisch en je uiterlijk. En in een goede conditie, sterker nog gezonder/ intelligenter en beter dan nu.
4:) In 2045 wanneer je 54 bent, breekt een gouden tijdperk voor de mensheid aan. Op dat moment verwachten we dat Kunstmatig intelligentie slimmer wordt dan alle mensen op aarde. En kan al onze ziektes en problemen oplossen. Meeste realistische scenario is dan dat je 54 bent en dan verjongingstherapien komen die je dan 20 jaar kunnen laten uitzien. Biologisch en uiterlijk. Want Kunstmatig intelligentie kan dan de problemen beter en sneller aanpakken. Het kan zo snel gaan dat het bijvoorbeeld elke 5 seconden een ontdekking doet dat nobelprijs waardig is. Ben je dan nog nostalgisch? Dan kun je een update in je hersenen nemen, als je het wil en kun je gelukkig voelen. Of wil je een andere mindset? dan kun je dat uploaden en kun je dat veranderen.
Wel op 1 voorwaarde dat je nu een gezonde leefstijl aanhoudt en op je gezondheid let en geen onnodige lichamelijke risico’s neemt, zoals roken, op de bank blijven zitten en snacken etc.
Met andere woorden lees en houd je bezig met de toekomst. Kijk videos , lees boeken en blogs over de toekomst. De toekomst is vele male zonniger dan het verleden van je leven en die van de hele mensheid.
Stop met het kijken naar foto’s uit je jeugd en naar disney films die je doen herinneren aan je jeugd en fietsen naar plaatsen van vroeger, ( studentenhuis/ bij aan en Universiteit. ). Vervang het met kijken naar videos over Technogische singulariteit. Google naar Youtube videos met Michio Kaku, Ray Kurzweil, Peter Diamandis, Aubrey de grey, Lees boeken zoals Visions of the future van michio Kaku.( Je kunt de Nederlandse vertaling opzoeken. ) Fiets in plaats van naar je vroegere universiteit te gaan, fiets naar de sportschool en bereid je voor op de fantastische toekomst die komen gaat. Slaap voldoende, Eet gezond, Sport goed , ga eventueel, na goed onderzoek te doen over je eigen gezondheid, na hoe je gezond en wel het jaar 2045 binnengaat.
Met andere woorden. Stop met het kijken naar dinsney films, vroegere jeugd foto’s etc. En vervang die video’s met leukere video’s over de toekomst. En ga in plaats van naar plekken te gaan waar je een goede jeugd heb beleefd, ga naar plekken waar een een mooie toekomst staat te wachten.
Kijk bijvoorbeeld naar deze video’s als begin/ inspiratie.
Bron: 1.
Bron 2:
Bron 3:
Trouwens laat je niet misleiden door de titel van de laatste video. Het antwoord is volmondig nee.
A.I will save us and make us superhuman
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Kijk dan bevindt je in een spiritueel/ religieuze hoek. Alles heeft een doel. Het leven is niet genadeloos. Het lijkt misschien genadeloos, maar diegene die overleden was zijn of haar tijd was gekomen. Ik zou het gewoon loslaten en weer verder gaan. Je gaat ze toch weer zien. Het leven id genadevol, Wijs en Rechtvaardig. Als je kijkt naar je prive omgeving of naar je zelf, die negatieve gebeurtenis heeft een doel( gehad). Ik kan je wel voorbeelden geven van publieke figuren of die iedereen kent.quote:
[..]
Ben het grotendeels wel met je eens maar wellicht heb je ook wat tips om goed om te gaan met de dood van vrienden of familie en de genadeloosheid van het leven waarin geen enkele rechtvaardigheid lijkt te vinden. (Mensen die plots ziek worden, doodgereden worden en dat soort dingen)
Nelson Mandela was jaren lang in de gevangenis. Daardoor is hij wel later president van Zuid Afrika geworden.
Gebroeders Wright de pioneers luchtvaart:
En op wereldniveau: Wo 2 was verschrikkelijk. Miljoenen joden zijn doodgegaan. Het heeft wel een doel gehad. Als er geen miljoenen joden dood waren gegaan was er geen eigen joodse staat Isreal geweest. Nelson Mandela kon het op dat moment niet weten. De joden in Wo2 konden het op dat moment niet weten. Wijsheid kwam achteraf.quote:Na zijn schoolopleiding begint Orville in 1889 een drukkerij in Dayton in de staat Ohio.[2] Hij geeft ook een krant uit, West Side News en broer Wilbur komt als redacteur bij de krant. In het voorjaar van 1893 beginnen de twee een fietsenzaak, de Wright Cycle Exchange.[3] In 1895 ontwerpen ze een eigen fiets, Van Cleve, die ze ook zelf in de zaak maken.[4] In de zomer van 1896 wordt Orville langdurig ziek, in bed leest hij over de vliegexperimenten van Otto Lilienthal. De twee broers praten lang over het onderwerp en op 30 mei 1899 schrijft Wilbur een brief aan het Smithsonian Institution om meer informatie over de problematiek van het vliegen te krijgen.[5] Op basis van deze informatie gaan de twee in de zomer aan de slag en bouwen een zweefvliegtuig in een kamer boven de fietsenzaak.
Uiteindelijk gaat iedereen dood. Ook al worden we 100, 200, 1000 jaar etc. We gaan dood. En je vrienden/ familie etc. Die zie je na de dood in het hiernamaals weer terug. We zijn hier op aarde maar tijdelijk gekomen om o.a. een beter wereld te maken.
Ik hoop dat je er wat aan hebt sterkte
Ğast ik ben meer dan 2× zo oud als de jongste eredivisiespeler. Dat is des te zuurder omdat ik t vooral volgde toen de jongste spelers mijn leeftijd waren.quote:
[..]
Die profvoetballer opmerking is wel herkenbaar. Niet dat ik nou een goede voetballer was, maar keek altijd naar de Eredivisie met een soort van droom dat ik er ooit nog zou tussen mogen lopen. Vervolgens was er een tijd dat de profvoetvallers een beetje jouw leeftijd waren.
Maar laatst kwam de realisatie binnen dat die profvoetballers niet meer van mijn leeftijd zijn. Dat ik soms gewoon 12 of 3 jaar ouder ben. Dan zie je dat spelers geboren zijn in 2001 en niet meer in 1985. Dat men het over een ervaren oude speler hebben... die net zo oud is als ik.
De nostalgie is tot zekere hoogte herkenbaar, maar erin blijven hangen is wel risicovol. Ik heb zeker mooie herinneringen aan mn kindertijd, jeugd en twintiger jaren, maar beschouw mn huidige dertiger jaren als de beste tijd van mn leven.
Waarom? Vrijheid. Het hebben van keuzevrijheid en zelfstandigheid is gewoon heerlijk. Daar staan dan wel meer verantwoordelijkheden tegenover, maar als je die prima op de rit hebt is er toch weinig aan de hand?
Het enige nadeel van deze levensfase is imo het zichtbaar worden van onverbiddelijkheid van het leven. Naasten, incl. leeftijdsgenoten, die (ernstig) ziek worden, overlijden of het gewoon niet lukt en waarschijnlijk nooit gaat lukken om stabiliteit op te bouwen. Dat is hard en pijnlijk om te zien, maar relativeert ook. Ik mag mezelf prijzen met wat ik wel heb.
Dit, of we gaan dan allemaal dood, en dan ben je ook van het ouder-worden-probleem verlost.quote:
4:) In 2045 wanneer je 54 bent, breekt een gouden tijdperk voor de mensheid aan. Op dat moment verwachten we dat Kunstmatig intelligentie slimmer wordt dan alle mensen op aarde.
Mensen die menen dat een bepaalde "fase" voorbij is doordat je met koters zit, ben je sowieso liever kwijt dan rijk.quote:
De laatste tijd ook veel vrienden en oud-klasgenoten die een kind krijgen. Ook zo’n moment dat je weer even met de neus op de feiten wordt gedrukt dat bepaalde levensfasen echt ten einde zijn.
Maar goed, toch herken ik wel iets van het verhaal van TS, ik ben 50 en ik mis de tijd dat ik zo rond de 35 was.
In het verleden leven is niet zo heel erg zolang het maar niet ten koste gaat van het heden.
Dus probeer naast in het heden leven ernaast ook dingen te doen cq te leven zoals je toen deed, dat is mijn manier eigenlijk. Ik heb die luxe omdat ik bewust kindervrij ben.
Wat was er zo bijzonder tijdens je 35e itt je 50e? Dan weet ik dat alvast voor mezelfquote:
Ik heb geen slechte jeugd gehad maar mijn kinder/tiener tijd kan me echt gestolen worden, bah niks zelfstandig mogen doen, minderjarig zijn vond ik in ieder geval verschrikkelijk, het enige positieve eraan is dat je ook de mooie leeftijden nog voor je hebt. Mijn leven werd eigenlijk pas leuk na mijn 25e.
Maar goed, toch herken ik wel iets van het verhaal van TS, ik ben 50 en ik mis de tijd dat ik zo rond de 35 was.
In het verleden leven is niet zo heel erg zolang het maar niet ten koste gaat van het heden.
Dus probeer naast in het heden leven ernaast ook dingen te doen cq te leven zoals je toen deed, dat is mijn manier eigenlijk. Ik heb die luxe omdat ik bewust kindervrij ben.
Ik was nog jong (maar wel volwassen genoeg om mee te tellen) en alles was mogelijk, ik reisde veel en stond optimistisch in het leven, En had ook veel geld te besteden.quote:
[..]
Wat was er zo bijzonder tijdens je 35e itt je 50e? Dan weet ik dat alvast voor mezelf
Nu lijkt het eigenlijk alleen maar bergafwaarts te gaan, steeds minder geld over, geen rust en stabiliteit meer, okay ik voel me nog steeds wel jonger dan dat ik ben en doe mijn best om er iets van te maken maar toch.
Ik mis vooral de levenslust en energie die ik toen had.
Dankje. succesquote:
[..]
Ik was nog jong (maar wel volwassen genoeg om mee te tellen) en alles was mogelijk, ik reisde veel en stond optimistisch in het leven, En had ook veel geld te besteden.
Nu lijkt het eigenlijk alleen maar bergafwaarts te gaan, steeds minder geld over, geen rust en stabiliteit meer, okay ik voel me nog steeds wel jonger dan dat ik ben en doe mijn best om er iets van te maken maar toch.
Ik mis vooral de levenslust en energie die ik toen had.
Steeds minder geld over. Minder rust en stabiliteit. Is er iets waarover ik me zorgen moet maken?quote:
[..]
Ik was nog jong (maar wel volwassen genoeg om mee te tellen) en alles was mogelijk, ik reisde veel en stond optimistisch in het leven, En had ook veel geld te besteden.
Nu lijkt het eigenlijk alleen maar bergafwaarts te gaan, steeds minder geld over, geen rust en stabiliteit meer, okay ik voel me nog steeds wel jonger dan dat ik ben en doe mijn best om er iets van te maken maar toch.
Ik mis vooral de levenslust en energie die ik toen had.