abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_205366064
Goedemorgen mede-zolderkamerhelden.

Zoals TT al aangeeft heb ik de laatste tijd echt "heimwee' naar de monenten van vroeger toen ik een kind was of student.

Sidenote dat ik vorig jaar 30 ben geworden, dus wellicht dat dat al de grootste verklaring is. Anyway, ik kijk echt met pijn in mijn buik en verlangen terug naar de afgelopen 25 jaar. Wat op zich vreemd is want het is niet altijd even makkelijk geweest (wellicht herkennen sommige mij nog, naar was vaste klant in het Depressie en Angst topic in '14-'16).

Momenteel is mijn leven zo goed als "perfect" volgens de normen van de maatschappij. Leuke vriendin waar ik mee samen woon, hondje erbij. Beiden goede baan, financieel geen zorgen. Leuke familie en vrienden waar ik veel steun kan zoeken.

Toch kan ik er niet van genieten. Ik denk terug aan tijden op de basisschool, de middelbare school, universiteit. De tijd dat ik bij mijn ouders woonde, de schoolvakanties. Maar bijvoorbeeld ook naar de tijd dat ik samen met m'n vriendin net afgestudeerd was en we opzoek waren naar een woonruimte. Ik loop rond met een soort nostalgisch gevoel.

Het uit zich in terug kijken van oude foto's, terug kijken van Disney films, het langs fietsen van oude plekken die vroeger iets betekende, maar nu niet meer (studentenhuis, bijbaantje, universiteit)

Mensen die dit herkennen en wellicht tips hoe dit te doorbreken. Ik leef heel erg in het verleden, alsof een goede vriend is overleden, maar waar ik geen afscheid van wil/kan nemen. :{
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.
pi_205366161
Ik denk dat je die melancholie niet te veel moet voeden. Herken ergens wel wat je zegt, dat je het idee hebt dat je vroeger alles puurder en intenser beleefde dan nu. Zo'n ongemakkelijk gevoel. Ik kan ook niet makkelijk naar oude foto's kijken zonder dat dit gevoel mij bekruipt.

Dus de oplossing is: Minder mee bezig zijn. Het is denk ik een soort verslaving van je. Minder het opzoeken, stoppen met die foto's, stoppen met oude plekken bezoeken. Dat levert je niets op.
Op donderdag 14 juli 2022 11:43 schreef Caland het volgende:
Pietjepuk is mijn vriend
pi_205366162
Je leert dat de leegte van materie niet zaligmakend is, gefeliciteerd. Ga nu ontdekken waar je echt gelukkig van wordt en probeer dat zoveel mogelijk na te jagen!
'Correct me if i'm wrong, for I'll be quite thankful for the lesson learned.' - Author unknown, 1987
pi_205366174
is het misschien ook de angst om het “perfecte “ van nu leventje kwijt te raken..? ..
pi_205366198
quote:
1s.gif Op zondag 17 juli 2022 10:47 schreef PietjePuk2000 het volgende:
Ik denk dat je die melancholie niet te veel moet voeden. Herken ergens wel wat je zegt, dat je het idee hebt dat je vroeger alles puurder en intenser beleefde dan nu. Zo'n ongemakkelijk gevoel. Ik kan ook niet makkelijk naar oude foto's kijken zonder dat dit gevoel mij bekruipt.

Dus de oplossing is: Minder mee bezig zijn. Het is denk ik een soort verslaving van je. Minder het opzoeken, stoppen met die foto's, stoppen met oude plekken bezoeken. Dat levert je niets op.
Ik kijk soms ook met een soort spijt terug. Dat ik destijds niet meer bewust was van de zorgeloze/jeugdige tijd en zo bezig was met later.

Maar ik doe eigenlijk nu hetzelfde, maar i.p.v "later" ben ik nu bezig met "vroeger". En eens, ik zoek het teveel op, kan het niet los laten.
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.
pi_205366199
ik denk dat dat heel normaal is hoor.
zelfde leeftijd en ik kijk zelfs met zoete gevoelens terug naar mijn ziekenhuis periodes.
pi_205366249
quote:
1s.gif Op zondag 17 juli 2022 10:47 schreef PietjePuk2000 het volgende:
Ik denk dat je die melancholie niet te veel moet voeden. Herken ergens wel wat je zegt, dat je het idee hebt dat je vroeger alles puurder en intenser beleefde dan nu. Zo'n ongemakkelijk gevoel. Ik kan ook niet makkelijk naar oude foto's kijken zonder dat dit gevoel mij bekruipt.

Dus de oplossing is: Minder mee bezig zijn. Het is denk ik een soort verslaving van je. Minder het opzoeken, stoppen met die foto's, stoppen met oude plekken bezoeken. Dat levert je niets op.
Ik kijk soms ook met een soort spijt terug. Dat ik destijds niet meer bewust was van de zorgeloze/jeugdige tijd en zo bezig was met later.

Maar ik doe eigenlijk nu hetzelfde, maar i.p.v "later" ben ik nu bezig met "vroeger". En eens, ik zoek het teveel op, kan het niet los laten.
quote:
0s.gif Op zondag 17 juli 2022 10:49 schreef Golf8 het volgende:
is het misschien ook de angst om het “perfecte “ van nu leventje kwijt te raken..? ..
Ja en nee. Ik ben heel bang vriendin of ouders kwijt te raken. Realisatie dat je fysiek de komende jaren alleen maar gaat in leveren. Maar aan de andere kant heb ik ook zo'n "Is dit het nu?" gevoel. Jarenlang, wat deccenia lang, gedaan wat school en ouders zeiden... nu heb ik het allemaal en voel ik me best leeg. Wat nu de komende 40-50 jaar?

quote:
0s.gif Op zondag 17 juli 2022 10:47 schreef Mike-The-Situation het volgende:
Je leert dat de leegte van materie niet zaligmakend is, gefeliciteerd. Ga nu ontdekken waar je echt gelukkig van wordt en probeer dat zoveel mogelijk na te jagen!
Zit zeker een stuk van waarheid in. Ik zit momenteel ook thuis met een burn out. Kom tot de realisatie dat wat ik doe, al betaald het veel, weinig voldoening brengt. Het voelt een beetje onwerkelijk... Wat gaat me het geluk brengen is een grote vraag.
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.
pi_205366304
Dat laatste stuk uit je laatste comment is heel herkenbaar voor mij. Had een goede baan bij de Rabobank maar werd er niet gelukkig van. Na lang soul searchen een totale switch gemaakt en doe nu werk waarbij ik mensen echt help en verder laat komen in hun leven. Ik verdien alleen 50% minder nu.

Dan maar geen dikke auto en regelmatig 6 gangen diners, daar werd ik toch niet gelukkig van.

Ga opzoek naar wat je echt wil, je weet het wel diep van binnen, en ga daarvoor. Geluk kan je niet kopen.
pi_205366310
En hoe slaap je , TS ?
pi_205366402
Heel herkenbaar deze OT, ik heb dat zelf ook. Maar is dat erg? Je moet er niet teveel in doorschieten natuurlijk, maar er is echt niks mis mee lijkt mij, regelmatige 'nostalgie'.

Heb als eens gehoord van iemand (al dat ging dan over dat de tijd sneller gaat naarmate je ouder wordt), dat het te maken heeft met dat de eerste 25 fase van je leven ongeveer alles nieuw is, je alles voor het eerst meemaakt en daardoor intenser beleeft en blijft hangen.
Wees altijd een eersteklas uitgave van jezelf, nooit een tweede klas weergave van een ander
  zondag 17 juli 2022 @ 11:29:07 #11
142400 RedFever007
Schoenbekooievaar beste ooieva
pi_205366513
@Telefono daar zit denk ik een grote kern van waarheid in. Tevens natuurlijk als je 30(+) bent dan wordt van je verwacht dat je fulltime werkt om belasting af te kunnen dragen, dat je vrienden dat ook doen en allicht kinderen die aandacht nodig hebben. Tot je 20, 25e kun je redelijk zorgeloos leven. Je moeder kookt, je vader werkt, jijzelf hebt misschien een leuke bijbaan en ieder weekend iets leuks te doen met vrienden.

Naarmate je ouder wordt, wordt dat zorgeloze leventje steeds meer een vage herinnering en krijg je melancholische gevoelens. Heb dat zelf ook hoor. Net als TS ook spijt dat ik bepaalde dingen toen niet deed of durfde of wilde.

Je hebt zo'n afbeelding van jeugd, volwassenen en oud gerelateerd aan geld en tijd beschikbaar. Treffend!

De goeie ouwe tijd komt nooit meer terug, feitelijk is uiteindelijk wachten op de verlossing wanneer Magere Hein voor je deur staat.
pi_205366539
quote:
0s.gif Op zondag 17 juli 2022 11:00 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]
Zit zeker een stuk van waarheid in. Ik zit momenteel ook thuis met een burn out. Kom tot de realisatie dat wat ik doe, al betaald het veel, weinig voldoening brengt. Het voelt een beetje onwerkelijk... Wat gaat me het geluk brengen is een grote vraag.
Weet je, ik werk al tientallen jaren met cliënten in leeftijd van zo'n 18 tot 30 jaar. De begeleiding richt zich op het existentiële vraagstuk 'wat wil ik met mijn leven'. Één van de makkelijkste vragen en tegelijkertijd ook de moeilijkste vraag. Het is immers een illusie dat je simpelweg kunt volgen waar je gelukkig van wordt omdat je altijd begrenst wordt door allerlei factoren. Denk aan een dertiger die profvoetballer wil worden of iemand met een beperkter intellect en de ambitie om dokter te worden.

Mijn idee hierover is dat geluk weliswaar soms niet volledig te benaderen valt maar dat het verstandig is om het wel zoveel mogelijk te benaderen. Had je als kind al de droom om profvoetballer te worden maar had je te weinig talent/geluk of whatever? Ga dan werken met profvoetballers, wordt coach, fysiotherapeut, ondersteuner van profvoetballer of wat dan ook. Volg de passie zo dicht mogelijk op en benader het realistisch.

Ging jouw kinderhart vroeger sneller kloppen van tekenen? Zo ja, waarom zou je dat niet weer gaan oppakken? Wellicht kun je geen fulltime artiest worden maar kun je kijken hoe je dit alsnog in jouw leven kunt implementeren. Denk aan creatief therapeut, begeleider op een dagbesteding, docent. Nogmaals, de kunst is om altijd te kijken naar de mogelijkheden die aansluiten bij de passie.

Verder gaat geluksgevoel gepaard met een bepaalde mate van rust. Hierbij hoort ook acceptatie, bijvoorbeeld de acceptatie van vergankelijkheid van al het grondstoffelijke. Accepteer je dit dan zul je accepteren en begrijpen dat geluksgevoel niet onze 'high' is die wij soms ervaren maar veel meer de absentie van stress en de rust die dit brengt. Ik wens je sterkte in deze zoektocht.
'Correct me if i'm wrong, for I'll be quite thankful for the lesson learned.' - Author unknown, 1987
pi_205366818
Ik herken de OP wel, zelf ook vaak een nostalgisch gevoel als ik aan mijn jeugd denk. Doet mij altijd een beetje denken aan een quote van The Office:

https://c.tenor.com/3CNplP_fIp4AAAAd/andy-bernard-the-office.gif
  zondag 17 juli 2022 @ 12:24:23 #14
68091 borbit
Is dit het begin van een pr0n?
pi_205367025
quote:
0s.gif Op zondag 17 juli 2022 10:53 schreef hoechst het volgende:
ik denk dat dat heel normaal is hoor.
zelfde leeftijd en ik kijk zelfs met zoete gevoelens terug naar mijn ziekenhuis periodes.
Ik heb nooit in een ziekenhuis gelegen. En het zal in het echt vast onwijs klote zijn. Maar soms verlang ik er wel naar. Het lijkt zo rustig, beetje suffen in bed. Wat TV kijken. En een beetje uit het raam kijken. (het zieken huis waar mijn oma lag had echt heel mooi uitzicht. ) Geen verantwoordelijkheden, geen werk, geen verplichtingen geen zorgen.
pi_205367053
quote:
7s.gif Op zondag 17 juli 2022 12:24 schreef borbit het volgende:

[..]
Ik heb nooit in een ziekenhuis gelegen. En het zal in het echt vast onwijs klote zijn. Maar soms verlang ik er wel naar. Het lijkt zo rustig, beetje suffen in bed. Wat TV kijken. En een beetje uit het raam kijken. (het zieken huis waar mijn oma lag had echt heel mooi uitzicht. ) Geen verantwoordelijkheden, geen werk, geen verplichtingen geen zorgen.
Je krijgt al snel heimwee naar je eigen bed en wil al je verantwoordelijkheden en verplichtingen terug als die ziekte nu maar weg is.
De mens is raar.
Nooit nooit nooit meer gaat de voorbije tijd terugkomen
pi_205367075
Je hebt altijd naar later toegewerkt en nu is het zover. Misschien is dat een beetje een raar besef. Soort quarterlife crisis.
Tap tap tap
  Spellchecker zondag 17 juli 2022 @ 12:52:32 #17
197773 crew  maily
Mevrouwtje oeps/B.U.2022 :P
pi_205367285
quote:
0s.gif Op zondag 17 juli 2022 11:08 schreef Golf8 het volgende:
En hoe slaap je , TS ?
Slapen gaat op zich redelijk. Maar dat komt, omdat ik een historie heb van paniekaanvallen. Kreeg het nu ook weer, dus dokter heeft een slaapmiddel voorgeschreven. Maar kan wel liggen piekeren in bed.
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.
pi_205367370
quote:
1s.gif Op zondag 17 juli 2022 11:29 schreef RedFever007 het volgende:
@:telefono daar zit denk ik een grote kern van waarheid in. Tevens natuurlijk als je 30(+) bent dan wordt van je verwacht dat je fulltime werkt om belasting af te kunnen dragen, dat je vrienden dat ook doen en allicht kinderen die aandacht nodig hebben. Tot je 20, 25e kun je redelijk zorgeloos leven. Je moeder kookt, je vader werkt, jijzelf hebt misschien een leuke bijbaan en ieder weekend iets leuks te doen met vrienden.

Naarmate je ouder wordt, wordt dat zorgeloze leventje steeds meer een vage herinnering en krijg je melancholische gevoelens. Heb dat zelf ook hoor. Net als TS ook spijt dat ik bepaalde dingen toen niet deed of durfde of wilde.

Je hebt zo'n afbeelding van jeugd, volwassenen en oud gerelateerd aan geld en tijd beschikbaar. Treffend!

De goeie ouwe tijd komt nooit meer terug, feitelijk is uiteindelijk wachten op de verlossing wanneer Magere Hein voor je deur staat.
Je zorgen van toen staan in het niet met dat van nu (denk je). Ik merk het ook gewoon met mijn vriendengroep van al bijna 20 jaar.

Ik zie ze nog steeds regelmatig, maar je ziet je vrienden "aftakelen". Een vriend die vroeger top sporter was heeft nu niet meer dat niveau, is wat aan de maat geworden. Een andere heeft al een paar jaar last van problemen met de knie en kan niet meer echt de sport uitoefenen die hij vroeger deed. We kunnen niet meer een nachtje doorhalen, we leveren allemaal wat haar in.

Ook die realisatie is op een of andere manier confronterend. Tergelijkertijd heb ik ook de realisatie dat deze 'problemen' over een jaar of 15-20 niets lijken en we graag terug zouden gaan naar het zijn van 30. Ik wil er niet mee bezig zijn, maar het ben het wel en het kan best deprimerend zijn.
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.
pi_205367582
Heel herkenbaar. Ik heb ook regelmatig zulke fases. De kindertijd + puberteit hadden een bepaalde soort 'magie' die er nu niet meer is (nu = halverwege de 30).

Volgens mij heeft dat letterlijk met je hersengolven te maken. Als kind zit je letterlijk in een andere frequentie. Je fantasie wordt veel meer gebruikt. Je rationele denkvermogen veel minder.
Als je ouder wordt dan verandert dat.

Enfin, het ergste is nog wel dat het nostalgie opsnuiven ook steeds moeilijker wordt. De herinneringen worden steeds vager. Behalve dan de herinneringen die je het vaakst hebt opgehaald. En die worden dan waarschijnlijk steeds onrealistischer. En de muziek / games / films die je 'herkijkt' hebben ook niet meer dezelfde waarde. Vooral als je ze vaker kijkt / beluistert. Dan gaat ook het randje nostalgie daar vanaf.

Dus de magische tijd uit je leven, ofwel 'The Goold Old Days' worden steeds ongrijpbaarder. Echt zonde.

Ouder worden is gewoon kut. Je lichaam takelt af. In het begin nog langzaam, maar steeds sneller met steeds meer fysieke klachten en grotere kans op grote medische problemen. Je herinneringen aan vroeger worden steeds vager. Er steeds minder om naar uit te kijken, maar terug kijken steeds moeilijker. En het heden wordt saaier en leger.

En dat voelen mensen rond hun 30-35e maar al te goed. Alsof het 'nu of nooit' is. De komende jaren kan het nog wel leuk zijn, maar daarna gaat het al snel bergafwaarts. Het zwaard van Damacles hangt boven je. Ik denk dat het een normaal verschijnsel is dat mensen van onze leeftijd automatisch veel naar het verleden of de toekomst gaan kijken.

Mensen van 50+ leven meestal meer 'in het moment' heb ik het idee. Genieten van dag tot dag. Ze hebben al genoeg drama gezien en meegemaakt. Het is vaak te laat voor nieuwe grote dromen. En the good old days zijn te ver weg. Dus die maken er wat van, zo lang het nog kan. Dat is denk ik de volgende stap.
pi_205367600
quote:
0s.gif Op zondag 17 juli 2022 11:31 schreef Mike-The-Situation het volgende:

[..]
Weet je, ik werk al tientallen jaren met cliënten in leeftijd van zo'n 18 tot 30 jaar. De begeleiding richt zich op het existentiële vraagstuk 'wat wil ik met mijn leven'. Één van de makkelijkste vragen en tegelijkertijd ook de moeilijkste vraag. Het is immers een illusie dat je simpelweg kunt volgen waar je gelukkig van wordt omdat je altijd begrenst wordt door allerlei factoren. Denk aan een dertiger die profvoetballer wil worden of iemand met een beperkter intellect en de ambitie om dokter te worden.

Mijn idee hierover is dat geluk weliswaar soms niet volledig te benaderen valt maar dat het verstandig is om het wel zoveel mogelijk te benaderen. Had je als kind al de droom om profvoetballer te worden maar had je te weinig talent/geluk of whatever? Ga dan werken met profvoetballers, wordt coach, fysiotherapeut, ondersteuner van profvoetballer of wat dan ook. Volg de passie zo dicht mogelijk op en benader het realistisch.

Ging jouw kinderhart vroeger sneller kloppen van tekenen? Zo ja, waarom zou je dat niet weer gaan oppakken? Wellicht kun je geen fulltime artiest worden maar kun je kijken hoe je dit alsnog in jouw leven kunt implementeren. Denk aan creatief therapeut, begeleider op een dagbesteding, docent. Nogmaals, de kunst is om altijd te kijken naar de mogelijkheden die aansluiten bij de passie.

Verder gaat geluksgevoel gepaard met een bepaalde mate van rust. Hierbij hoort ook acceptatie, bijvoorbeeld de acceptatie van vergankelijkheid van al het grondstoffelijke. Accepteer je dit dan zul je accepteren en begrijpen dat geluksgevoel niet onze 'high' is die wij soms ervaren maar veel meer de absentie van stress en de rust die dit brengt. Ik wens je sterkte in deze zoektocht.
Die profvoetballer opmerking is wel herkenbaar. Niet dat ik nou een goede voetballer was, maar keek altijd naar de Eredivisie met een soort van droom dat ik er ooit nog zou tussen mogen lopen. Vervolgens was er een tijd dat de profvoetvallers een beetje jouw leeftijd waren.

Maar laatst kwam de realisatie binnen dat die profvoetballers niet meer van mijn leeftijd zijn. Dat ik soms gewoon 12 of 3 jaar ouder ben. Dan zie je dat spelers geboren zijn in 2001 en niet meer in 1985. Dat men het over een ervaren oude speler hebben... die net zo oud is als ik.
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.
pi_205367630
quote:
0s.gif Op zondag 17 juli 2022 12:00 schreef Thaddeus het volgende:
Ik herken de OP wel, zelf ook vaak een nostalgisch gevoel als ik aan mijn jeugd denk. Doet mij altijd een beetje denken aan een quote van The Office:

https://c.tenor.com/3CNplP_fIp4AAAAd/andy-bernard-the-office.gif
The office _O_ Ik herinner me deze quote van Andy nog wel. Inderdaad heel passend.
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.
pi_205367693
quote:
0s.gif Op zondag 17 juli 2022 13:38 schreef matigeuser het volgende:
Heel herkenbaar. Ik heb ook regelmatig zulke fases. De kindertijd + puberteit hadden een bepaalde soort 'magie' die er nu niet meer is (nu = halverwege de 30).

Volgens mij heeft dat letterlijk met je hersengolven te maken. Als kind zit je letterlijk in een andere frequentie. Je fantasie wordt veel meer gebruikt. Je rationele denkvermogen veel minder.
Als je ouder wordt dan verandert dat.

Enfin, het ergste is nog wel dat het nostalgie opsnuiven ook steeds moeilijker wordt. De herinneringen worden steeds vager. Behalve dan de herinneringen die je het vaakst hebt opgehaald. En die worden dan waarschijnlijk steeds onrealistischer. En de muziek / games / films die je 'herkijkt' hebben ook niet meer dezelfde waarde. Vooral als je ze vaker kijkt / beluistert. Dan gaat ook het randje nostalgie daar vanaf.

Dus de magische tijd uit je leven, ofwel 'The Goold Old Days' worden steeds ongrijpbaarder. Echt zonde.

Ouder worden is gewoon kut. Je lichaam takelt af. In het begin nog langzaam, maar steeds sneller met steeds meer fysieke klachten en grotere kans op grote medische problemen. Je herinneringen aan vroeger worden steeds vager. Er steeds minder om naar uit te kijken, maar terug kijken steeds moeilijker. En het heden wordt saaier en leger.

En dat voelen mensen rond hun 30-35e maar al te goed. Alsof het 'nu of nooit' is. De komende jaren kan het nog wel leuk zijn, maar daarna gaat het al snel bergafwaarts. Het zwaard van Damacles hangt boven je. Ik denk dat het een normaal verschijnsel is dat mensen van onze leeftijd automatisch veel naar het verleden of de toekomst gaan kijken.

Mensen van 50+ leven meestal meer 'in het moment' heb ik het idee. Genieten van dag tot dag. Ze hebben al genoeg drama gezien en meegemaakt. Het is vaak te laat voor nieuwe grote dromen. En the good old days zijn te ver weg. Dus die maken er wat van, zo lang het nog kan. Dat is denk ik de volgende stap.
Ik hoor regelmatig dat mensen in de 30 eindelijk echt konden gaan genieten van het leven. Ik merk dat ik er (voor nu) hetzelfde in sta als jij. De confrontatie dat je niet meer die jonge god van 24 bent doet pijn. Qua sporten heb je niet meer de capaciteit die je pakweg 5-10 jaar geleden had. Je krijgt vanuit het niets pijntjes. Je uiterlijk is niet meer wat het geweest is. En dan de realisatie dat het allemaal alleen maar verder achteruit zal gaan... Ik wordt er niet vrolijk van. Ik probeer het los te laten, maar het is lastig.
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.
pi_205367772
quote:
0s.gif Op zondag 17 juli 2022 13:49 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]
Ik hoor regelmatig dat mensen in de 30 eindelijk echt konden gaan genieten van het leven. Ik merk dat ik er (voor nu) hetzelfde in sta als jij. De confrontatie dat je niet meer die jonge god van 24 bent doet pijn. Qua sporten heb je niet meer de capaciteit die je pakweg 5-10 jaar geleden had. Je krijgt vanuit het niets pijntjes. Je uiterlijk is niet meer wat het geweest is. En dan de realisatie dat het allemaal alleen maar verder achteruit zal gaan... Ik wordt er niet vrolijk van. Ik probeer het los te laten, maar het is lastig.
Ja ik heb precies hetzelfde. Ik ben wat dat betreft wellicht 'te realistisch' en heb teveel 'rode pillen' genomen of zo. Ik kan het ouder worden niet romantiseren.

Dat wil niet zeggen dat we er net zo goed mee kunnen kappen natuurlijk. Er zijn nog genoeg mooie momenten in aantocht. Nog veel dingen om mee te maken. Het zien opgroeien van onze kinderen. Opa worden (wellicht). Iets terug doen voor de gemeenschap. Aan een glas wijn zitten in de ondergaande zon.

Maar ja, het zal het wat mij betreft niet meer halen bij de magie van de gehele kindertijd. Toen het concept 'dood' nog niet bestond. Of later, toen het nog zo ver ons bed verwijderd was dat we onszelf zo ongeveer onsterfelijk achtten. Toen leefden we écht. Het voelt alsof ik ontwaakt ben en weer probeer in slaap te vallen, maar dat lukt niet.

En dus moeten we vanaf nu voor altijd wakker en moe door het leven.
pi_205367834
quote:
15s.gif Op zondag 17 juli 2022 10:28 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Goedemorgen mede-zolderkamerhelden.

Zoals TT al aangeeft heb ik de laatste tijd echt "heimwee' naar de monenten van vroeger toen ik een kind was of student.

Sidenote dat ik vorig jaar 30 ben geworden, dus wellicht dat dat al de grootste verklaring is. Anyway, ik kijk echt met pijn in mijn buik en verlangen terug naar de afgelopen 25 jaar. Wat op zich vreemd is want het is niet altijd even makkelijk geweest (wellicht herkennen sommige mij nog, naar was vaste klant in het Depressie en Angst topic in '14-'16).

Momenteel is mijn leven zo goed als "perfect" volgens de normen van de maatschappij. Leuke vriendin waar ik mee samen woon, hondje erbij. Beiden goede baan, financieel geen zorgen. Leuke familie en vrienden waar ik veel steun kan zoeken.

Toch kan ik er niet van genieten. Ik denk terug aan tijden op de basisschool, de middelbare school, universiteit. De tijd dat ik bij mijn ouders woonde, de schoolvakanties. Maar bijvoorbeeld ook naar de tijd dat ik samen met m'n vriendin net afgestudeerd was en we opzoek waren naar een woonruimte. Ik loop rond met een soort nostalgisch gevoel.

Het uit zich in terug kijken van oude foto's, terug kijken van Disney films, het langs fietsen van oude plekken die vroeger iets betekende, maar nu niet meer (studentenhuis, bijbaantje, universiteit)

Mensen die dit herkennen en wellicht tips hoe dit te doorbreken. Ik leef heel erg in het verleden, alsof een goede vriend is overleden, maar waar ik geen afscheid van wil/kan nemen. :{
Heb je veel vertrouwen en plannen in de toekomst? Of sta je stil? Dat zou misschien een reden kunnen zijn waarom je naar t verleden verlangd. Soort quarter/midlife crisis?

[ Bericht 0% gewijzigd door FLATTTENtheCURVE op 17-07-2022 14:28:50 ]
Plaats hier uw advertentie
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')