Ik ben elke dag buiten in de tuin, maar de zon doet me geen reet op het moment. Hele zomer kan me gestolen worden om eerlijk te zijn.quote:Op maandag 18 juli 2022 08:48 schreef PietjePuk2000 het volgende:
[..]
En de zon helpt je ook niet? Ga lekker naar buiten man.
Dat klinkt niet zo goed dan. Psycholoog erbij gehaald?quote:Op maandag 18 juli 2022 09:20 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Ik ben elke dag buiten in de tuin, maar de zon doet me geen reet op het moment. Hele zomer kan me gestolen worden om eerlijk te zijn.
Ik ben 45 en het verleden kan mij geen biet meer schelen.quote:Op zondag 17 juli 2022 10:28 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Goedemorgen mede-zolderkamerhelden.
Zoals TT al aangeeft heb ik de laatste tijd echt "heimwee' naar de monenten van vroeger toen ik een kind was of student.
Sidenote dat ik vorig jaar 30 ben geworden, dus wellicht dat dat al de grootste verklaring is. Anyway, ik kijk echt met pijn in mijn buik en verlangen terug naar de afgelopen 25 jaar. Wat op zich vreemd is want het is niet altijd even makkelijk geweest (wellicht herkennen sommige mij nog, naar was vaste klant in het Depressie en Angst topic in '14-'16).
Momenteel is mijn leven zo goed als "perfect" volgens de normen van de maatschappij. Leuke vriendin waar ik mee samen woon, hondje erbij. Beiden goede baan, financieel geen zorgen. Leuke familie en vrienden waar ik veel steun kan zoeken.
Toch kan ik er niet van genieten. Ik denk terug aan tijden op de basisschool, de middelbare school, universiteit. De tijd dat ik bij mijn ouders woonde, de schoolvakanties. Maar bijvoorbeeld ook naar de tijd dat ik samen met m'n vriendin net afgestudeerd was en we opzoek waren naar een woonruimte. Ik loop rond met een soort nostalgisch gevoel.
Het uit zich in terug kijken van oude foto's, terug kijken van Disney films, het langs fietsen van oude plekken die vroeger iets betekende, maar nu niet meer (studentenhuis, bijbaantje, universiteit)
Mensen die dit herkennen en wellicht tips hoe dit te doorbreken. Ik leef heel erg in het verleden, alsof een goede vriend is overleden, maar waar ik geen afscheid van wil/kan nemen.
je geeft zelfs een aantal aanwijzinge dat het niet eens een 'vriend' is, maar dat je in het verleden eerder zeer ongelukkig en depressief was en je het nu eigenlijk veel beter voor elkaar hebt.quote:Op zondag 17 juli 2022 10:28 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Mensen die dit herkennen en wellicht tips hoe dit te doorbreken. Ik leef heel erg in het verleden, alsof een goede vriend is overleden, maar waar ik geen afscheid van wil/kan nemen.
Eentje: op vakantie gaan naar een plek waar je nul komma niks kent.quote:Op zondag 17 juli 2022 21:43 schreef Daboman het volgende:
...
Verder vermoed ik dat de sleur er wel eens in geslopen zou kunnen zijn. Hier heb ik zelf vanwege instabiel werk niet heel veel last van gehad, maar ik merkte wel bij m'n meest stabiele banen dat de sleur erin sloop. Alles is geregeld, weer een dag naar werk, je ding doen en weer naar huis. Dus zoek ook eens naar opties om de sleur te doorbreken.
Vaak zijn die grote doelen niet behaald toch? Wie dacht in zn jeugd nou om later lekker elke dag op kantoor te zitten of in een fabriek te werken? Misschien zijn de doelen aangepraat door de maatschappij gehaald, maar veel mensen willen vaak diep van binnen toch iets anders. Denk dat veel mensen zoiets hebben van is dit het nou.quote:Op maandag 18 juli 2022 08:19 schreef PietjePuk2000 het volgende:
[..]
Ik denk dat voor veel mensen zonder kids (of kinderwens) vanaf hun 30ste het echte moeten er ook wel een beetje vanaf is. Dan heb je een vaste baan, de grote doelen uit je jeugd zijn gehaald, de schoolpapiertjes zijn binnen, er is in principe juist weinig reden tot stress. Zeker ook omdat je tegenwoordig tot je 50ste in normale gevallen weinig fysiek ongemak hebt.
Dat er geen of minder stress is zou je juist als iets heel positiefs kunnen zien. Want ik denk echt dat het leven van een scholier of student vaak vele malen chaotischer is.
Ik heb hetzelfde ervaren, door schade en schande en veel ongeluk. Ik neem genoegen met minder geld en meer geluk.quote:Op zondag 17 juli 2022 11:07 schreef Document1 het volgende:
Dat laatste stuk uit je laatste comment is heel herkenbaar voor mij. Had een goede baan bij de Rabobank maar werd er niet gelukkig van. Na lang soul searchen een totale switch gemaakt en doe nu werk waarbij ik mensen echt help en verder laat komen in hun leven. Ik verdien alleen 50% minder nu.
Dan maar geen dikke auto en regelmatig 6 gangen diners, daar werd ik toch niet gelukkig van.
Ga opzoek naar wat je echt wil, je weet het wel diep van binnen, en ga daarvoor. Geluk kan je niet kopen.
Prachtig verwoord, ik kan het niet anders zeggenquote:Op woensdag 20 juli 2022 17:08 schreef DjVero het volgende:
Wel herkenbaar, ja, maar ik blijf er niet (meer) zo in hangen als jij dat doet, denk ik. Getrouwd, prima vrienden, kindje dit dat, allemaal leuk en aardig, maar ik mis zo nu en dan echt wel het epische van vroeger; je hebt zo'n beetje alles wel gezien en gedaan. Als we als vrienden bij elkaar komen, zijn er altijd momenten op zo'n avond dat je het hebt over die onnozele shit die je vroeger uitvrat, maar daar komen nooit echt nieuwe momenten bij. Je snapt oorzaak en gevolg beter, waardoor je niet meer op de motorkap van een auto gaat zitten, scheurend met 90 km/h over de weg. Op verjaardagen zit je nu in een kringetje. Vakanties vier je nu met je gezin en i.p.v. coke snuif je nu cultuur. Je hebt het nu over een etentje het afgelopen weekend, over hypotheken, verbouwingen, kinderen, werk - vre-se-lijk, maar dat terzijde - i.p.v. dat je ladderzat bent geworden, stijf van de drugs hebt gestaan op Defqon, hebt gevochten, hoeren hebt gesnoerd, de muziek zó hard dat de politie elke week wel aan de deur heeft gestaan, twee weken lang alleen maar hebt zitten zuipen in Tsjechië of Zuid-Frankrijk of wie de meeste uren van school die week geskipt had.
Dat je dit soort dingen niet meer doet, maakt het leven ontzettend saai en eentonig. Af en toe doe je eens wat leuks, maar over tien jaar heb je het daar - logischerwijs - niet over, het is niet episch meer. Vier jaar geleden had ik daar erg veel last van, nu heb ik er vrede mee. Het is wat het is. Je wordt ouder en daar ontkom je helaas niet aan. Kun je twee dingen doen: of je blijft teveel in het verleden hangen en je komt nooit vooruit waardoor elk decennium weer dezelfde vraag in je hoofd spookt, of je laat de koppeling met leeftijd los en doet gewoon lekker je ding. Doseer 'vroeger'; dan blijft het speciaal en episch. Dat lukt mij nu aardig.
Herkenbaar ja. Ik denk dat je toen ook nog veel meer in een constante rush naar dopamine zat, maar wat je vaak vergeet is dat die periode ook veel stressvoller was. Het sloeg vaak nergens op, en ik betwijfel zelfs of ik veel gelukkig was.quote:Op woensdag 20 juli 2022 17:08 schreef DjVero het volgende:
Wel herkenbaar, ja, maar ik blijf er niet (meer) zo in hangen als jij dat doet, denk ik. Getrouwd, prima vrienden, kindje dit dat, allemaal leuk en aardig, maar ik mis zo nu en dan echt wel het epische van vroeger; je hebt zo'n beetje alles wel gezien en gedaan. Als we als vrienden bij elkaar komen, zijn er altijd momenten op zo'n avond dat je het hebt over die onnozele shit die je vroeger uitvrat, maar daar komen nooit echt nieuwe momenten bij. Je snapt oorzaak en gevolg beter, waardoor je niet meer op de motorkap van een auto gaat zitten, scheurend met 90 km/h over de weg. Op verjaardagen zit je nu in een kringetje. Vakanties vier je nu met je gezin en i.p.v. coke snuif je nu cultuur. Je hebt het nu over een etentje het afgelopen weekend, over hypotheken, verbouwingen, kinderen, werk - vre-se-lijk, maar dat terzijde - i.p.v. dat je ladderzat bent geworden, stijf van de drugs hebt gestaan op Defqon, hebt gevochten, hoeren hebt gesnoerd, de muziek zó hard dat de politie elke week wel aan de deur heeft gestaan, twee weken lang alleen maar hebt zitten zuipen in Tsjechië of Zuid-Frankrijk of wie de meeste uren van school die week geskipt had.
Dat je dit soort dingen niet meer doet, maakt het leven ontzettend saai en eentonig. Af en toe doe je eens wat leuks, maar over tien jaar heb je het daar - logischerwijs - niet over, het is niet episch meer. Vier jaar geleden had ik daar erg veel last van, nu heb ik er vrede mee. Het is wat het is. Je wordt ouder en daar ontkom je helaas niet aan. Kun je twee dingen doen: of je blijft teveel in het verleden hangen en je komt nooit vooruit waardoor elk decennium weer dezelfde vraag in je hoofd spookt, of je laat de koppeling met leeftijd los en doet gewoon lekker je ding. Doseer 'vroeger'; dan blijft het speciaal en episch. Dat lukt mij nu aardig.
wie zegt dat? dat kan gewoon hoor.quote:Op donderdag 21 juli 2022 11:28 schreef Academicus het volgende:
Het enige wat me kwelt is dat je als man naarmate je ouder wordt niet automatisch meer op jonge wijven kunt afstappen zonder dat het raar is. Ik moet er niet aan denken om de rest van mijn leven ouwe, uitgezakte wijven te moeten doen. Maar ja, het is wat het is
Dat kinderen voldoening kunnen geven, en dat het interessant kan zijn om van alles aan ze door te geven, geloof ik best.quote:Op zondag 31 juli 2022 12:39 schreef PzKpfw het volgende:
Ik begin me ook steeds meer af te vragen wat het leven na je, laten we zeggen, 30e nog leuk maakt.
Zijnde 2,5 maal zo oud als jij, wil ik zeggen, profiteer en geniet van je leven nu, van de mogelijkheden die je nu hebt. Zodat je straks ook weer met weemoed kunt terugdenken aan die mooie onbezorgde tijd van nu, met vriendin en hondje, geld, baan, huisje. Misschien reizen, een duurdere hobby wat jij, jullie willen.quote:Op zondag 17 juli 2022 10:28 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Goedemorgen mede-zolderkamerhelden.
Zoals TT al aangeeft heb ik de laatste tijd echt "heimwee' naar de monenten van vroeger toen ik een kind was of student.
Sidenote dat ik vorig jaar 30 ben geworden, dus wellicht dat dat al de grootste verklaring is. Anyway, ik kijk echt met pijn in mijn buik en verlangen terug naar de afgelopen 25 jaar. Wat op zich vreemd is want het is niet altijd even makkelijk geweest (wellicht herkennen sommige mij nog, naar was vaste klant in het Depressie en Angst topic in '14-'16).
Momenteel is mijn leven zo goed als "perfect" volgens de normen van de maatschappij. Leuke vriendin waar ik mee samen woon, hondje erbij. Beiden goede baan, financieel geen zorgen. Leuke familie en vrienden waar ik veel steun kan zoeken.
Toch kan ik er niet van genieten. Ik denk terug aan tijden op de basisschool, de middelbare school, universiteit. De tijd dat ik bij mijn ouders woonde, de schoolvakanties. Maar bijvoorbeeld ook naar de tijd dat ik samen met m'n vriendin net afgestudeerd was en we opzoek waren naar een woonruimte. Ik loop rond met een soort nostalgisch gevoel.
Het uit zich in terug kijken van oude foto's, terug kijken van Disney films, het langs fietsen van oude plekken die vroeger iets betekende, maar nu niet meer (studentenhuis, bijbaantje, universiteit)
Mensen die dit herkennen en wellicht tips hoe dit te doorbreken. Ik leef heel erg in het verleden, alsof een goede vriend is overleden, maar waar ik geen afscheid van wil/kan nemen.
Eigenlijk hetzelfde als voor je 30ste hoor.quote:Op zondag 31 juli 2022 12:39 schreef PzKpfw het volgende:
Voor mij maar al te herkenbaar. Ik begin me ook steeds meer af te vragen wat het leven na je, laten we zeggen, 30e nog leuk maakt. Het helpt ook niet echt dat je mensen in je omgeving langzamerhand maar richting een volgende levensfase ziet bewegen. Niet omdat je dat zelf niet hebt maar omdat je daar nog niet eens aan wilt denken: het burgerlijk saaie leven.
Ja, je / men moet (je) misschien eens realiseren hoeveel goede mensen hunkeren, het hun grote droom is, om een rustig burgerlijk leventje te kunnen leiden met partner, gezin, familie, vrienden,. Dat de kinderen veilig naar school kunnen, in de weekenden eens op bezoek bij opa en oma en niet te laat naar huis want morgen is weer een werk en school-gaan dag. Veilig en gezapig oud worden, met je gezin. Voor velen bestaat er niets mooiers.quote:Op maandag 1 augustus 2022 10:26 schreef Cause_Mayhem het volgende:
[..]
Eigenlijk hetzelfde als voor je 30ste hoor.
Hobby’s, uitgaan, vrienden, familie, ga zo maar door.
Als je geen burgerlijk leven wil hoeft dat niet, wil je dat wel dan maakt ook dat het leven leuk.
Klopt en daar is ook echt niets mis mee. Dat kan heerlijk geborgen en fijn aanvoelen. Hartstikke gezellig kan het ook zijn trouwens.quote:Op maandag 1 augustus 2022 17:56 schreef LeesFoknl het volgende:
[..]
Je / men moet (je) misschien eens realiseren hoeveel goede mensen hunkeren, het hun grote droom is, om een rustig burgerlijk leventje te kunnen leiden met partner, gezin, familie, vrienden,. Dat de kinderen veilig naar school kunnen, in de weekenden eens op bezoek bij opa en oma en niet te laat naar huis want morgen is weer een werk en school-gaan dag. Veilig en gezapig oud worden, met je gezin.
Goede tip! Mein leben ja haha, Halt Da!quote:Op zaterdag 6 augustus 2022 11:12 schreef Haushofer het volgende:
Wat ook helpt: speel de Brutal versies van Wolfenstein en Doom
Mein Leben!
AAAAAIIIIIIIIIIIIIIIquote:Op zaterdag 6 augustus 2022 13:21 schreef Aristai het volgende:
[..]
Goede tip! Mein leben ja haha, Halt Da!
Mensen die in het verleden leven hebben geen toekomst.quote:Op zondag 17 juli 2022 10:28 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Goedemorgen mede-zolderkamerhelden.
Zoals TT al aangeeft heb ik de laatste tijd echt "heimwee' naar de monenten van vroeger toen ik een kind was of student.
Sidenote dat ik vorig jaar 30 ben geworden, dus wellicht dat dat al de grootste verklaring is. Anyway, ik kijk echt met pijn in mijn buik en verlangen terug naar de afgelopen 25 jaar. Wat op zich vreemd is want het is niet altijd even makkelijk geweest (wellicht herkennen sommige mij nog, naar was vaste klant in het Depressie en Angst topic in '14-'16).
Momenteel is mijn leven zo goed als "perfect" volgens de normen van de maatschappij. Leuke vriendin waar ik mee samen woon, hondje erbij. Beiden goede baan, financieel geen zorgen. Leuke familie en vrienden waar ik veel steun kan zoeken.
Toch kan ik er niet van genieten. Ik denk terug aan tijden op de basisschool, de middelbare school, universiteit. De tijd dat ik bij mijn ouders woonde, de schoolvakanties. Maar bijvoorbeeld ook naar de tijd dat ik samen met m'n vriendin net afgestudeerd was en we opzoek waren naar een woonruimte. Ik loop rond met een soort nostalgisch gevoel.
Het uit zich in terug kijken van oude foto's, terug kijken van Disney films, het langs fietsen van oude plekken die vroeger iets betekende, maar nu niet meer (studentenhuis, bijbaantje, universiteit)
Mensen die dit herkennen en wellicht tips hoe dit te doorbreken. Ik leef heel erg in het verleden, alsof een goede vriend is overleden, maar waar ik geen afscheid van wil/kan nemen.
waarom zou een levensfase ten einde zijn als klasgenoten een kind krijgen?quote:Op zondag 21 augustus 2022 19:07 schreef Urquhart het volgende:
De laatste tijd ook veel vrienden en oud-klasgenoten die een kind krijgen. Ook zo’n moment dat je weer even met de neus op de feiten wordt gedrukt dat bepaalde levensfasen echt ten einde zijn.
Fijn dat het beter gaat. Is het bij de psycholoog alleen praten of geeft die ook tips hoe je er in het dagelijkse leven mee om kan gaan.quote:Op zondag 21 augustus 2022 16:16 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Hi zolderkamerhelden,
Even een update. Ik ben ondertussen bij zowel dokter als psycholoog geweest en conclusie was toch wel dat ik echt last heb van depressieve klachten.
Wat medicatie gekregen om beter te slapen en spreek nu regelmatig de psycholoog. Het heimwee gevoel heb ik zo nu en dan nog steeds, maar heeft ondertussen veel minder impact op dagelijks functioneren.
Thanks voor alle berichten en posts.
Tip 1. Stop met het kijken, lezen, denken/ bezighouden met het verleden. Luister naar je gevoel. Heb je een nostalgisch gevoel kappen er mee. Doe wat anders zodat je je niet nostalgisch voelt bijvoorbeeld, maar blij/ gelukkig, inspirerend, spannend etc. Voelt. Jij bent de baas over je gevoel. Jij reguleert je gevoel en de topics waarmee je je bezig houdt.quote:Op zondag 17 juli 2022 13:49 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Ik hoor regelmatig dat mensen in de 30 eindelijk echt konden gaan genieten van het leven. Ik merk dat ik er (voor nu) hetzelfde in sta als jij. De confrontatie dat je niet meer die jonge god van 24 bent doet pijn. Qua sporten heb je niet meer de capaciteit die je pakweg 5-10 jaar geleden had. Je krijgt vanuit het niets pijntjes. Je uiterlijk is niet meer wat het geweest is. En dan de realisatie dat het allemaal alleen maar verder achteruit zal gaan... Ik wordt er niet vrolijk van. Ik probeer het los te laten, maar het is lastig.
Fijn dat het beter gaat! Er zijn mensen die nu eenmaal vatbaarder zijn voor een depressie. Als jij zo iemand bent, leer je hopelijk gaandeweg hoe je vroege signalen kunt herkennen en ermee om kunt gaan. Ik ben zelf bijvoorbeeld gemakkelijk nostalgisch en geef daar bij vlagen aan toe. Dan bekijk ik bepaalde films, zoals een film met dit citaat:quote:Op zondag 21 augustus 2022 16:16 schreef Donnie-Brasco het volgende:
Hi zolderkamerhelden,
Even een update. Ik ben ondertussen bij zowel dokter als psycholoog geweest en conclusie was toch wel dat ik echt last heb van depressieve klachten.
Wat medicatie gekregen om beter te slapen en spreek nu regelmatig de psycholoog. Het heimwee gevoel heb ik zo nu en dan nog steeds, maar heeft ondertussen veel minder impact op dagelijks functioneren.
Thanks voor alle berichten en posts.
Of ik struin door bepaalde documenten op mijn computer (oude foto's, chats). Maar daar staat tegenover dat ik ook intens kan genieten van het heden en dat ik genoeg heb om naar uit te kijken. Ik vind zelf dat voor alle drie een plek mag, nee moet, zijn. Je te veel richten op toekomstplannen kan echter net zo destructief zijn als blijven hangen in het verleden. Je zult je weg erin moeten vinden, het een moet geen vlucht zijn voor het ander.quote:Max : I'm too nostalgic. I'll admit it.
Skippy : We graduated four months ago. What can you possibly be nostalgic for?
Max : I'm nostalgic for conversations I had yesterday. I've begun reminiscing events before they even occur. I'm reminiscing this right now. I can't go to the bar because I've already looked back on it in my memory... and I didn't have a good time.
Ben het grotendeels wel met je eens maar wellicht heb je ook wat tips om goed om te gaan met de dood van vrienden of familie en de genadeloosheid van het leven waarin geen enkele rechtvaardigheid lijkt te vinden. (Mensen die plots ziek worden, doodgereden worden en dat soort dingen)quote:Op zaterdag 27 augustus 2022 07:12 schreef Twintig het volgende:
[..]
Tip 1. Stop met het kijken, lezen, denken/ bezighouden met het verleden. Luister naar je gevoel. Heb je een nostalgisch gevoel kappen er mee. Doe wat anders zodat je je niet nostalgisch voelt bijvoorbeeld, maar blij/ gelukkig, inspirerend, spannend etc. Voelt. Jij bent de baas over je gevoel. Jij reguleert je gevoel en de topics waarmee je je bezig houdt.
Tip 2. Je weet niet eens hoe gelukkig je bent, nu je in deze periode leeft en in nu 30 bent geworden. Al die probleempjes gaan als een zon voorbij als je ouder wordt. In de toekomst wordt het steeds beter en beter.
1:) Wanneer jij 39 bent ( in 2030 ) zijn je eventuele kaalheidsproblemen opgelost en kun je zo naar de dokter gaan en een pilletje krijgen tegen kaalheid en je hebt een vol bos haar.
2:) In 2030 begint de medische revolutie dus kun je eventueel beschadigde organen kweken en vervangen door stamcellen.
3:) Wanneer je 44(2035) bent is er 50% kans dat er verjongingstherapien beschikbaar zijn waarmee je je leven gezond en wel zonder pijnen en kwalen kan gaan verlengen. In het begin volgens mij 10 a 20 jaar . In 2060( meest pessimistische scenario) wanneer je 69 bent wordt je net als in de 20 biologisch en je uiterlijk. En in een goede conditie, sterker nog gezonder/ intelligenter en beter dan nu.
4:) In 2045 wanneer je 54 bent, breekt een gouden tijdperk voor de mensheid aan. Op dat moment verwachten we dat Kunstmatig intelligentie slimmer wordt dan alle mensen op aarde. En kan al onze ziektes en problemen oplossen. Meeste realistische scenario is dan dat je 54 bent en dan verjongingstherapien komen die je dan 20 jaar kunnen laten uitzien. Biologisch en uiterlijk. Want Kunstmatig intelligentie kan dan de problemen beter en sneller aanpakken. Het kan zo snel gaan dat het bijvoorbeeld elke 5 seconden een ontdekking doet dat nobelprijs waardig is. Ben je dan nog nostalgisch? Dan kun je een update in je hersenen nemen, als je het wil en kun je gelukkig voelen. Of wil je een andere mindset? dan kun je dat uploaden en kun je dat veranderen.
Wel op 1 voorwaarde dat je nu een gezonde leefstijl aanhoudt en op je gezondheid let en geen onnodige lichamelijke risico’s neemt, zoals roken, op de bank blijven zitten en snacken etc.
Met andere woorden lees en houd je bezig met de toekomst. Kijk videos , lees boeken en blogs over de toekomst. De toekomst is vele male zonniger dan het verleden van je leven en die van de hele mensheid.
Stop met het kijken naar foto’s uit je jeugd en naar disney films die je doen herinneren aan je jeugd en fietsen naar plaatsen van vroeger, ( studentenhuis/ bij aan en Universiteit. ). Vervang het met kijken naar videos over Technogische singulariteit. Google naar Youtube videos met Michio Kaku, Ray Kurzweil, Peter Diamandis, Aubrey de grey, Lees boeken zoals Visions of the future van michio Kaku.( Je kunt de Nederlandse vertaling opzoeken. ) Fiets in plaats van naar je vroegere universiteit te gaan, fiets naar de sportschool en bereid je voor op de fantastische toekomst die komen gaat. Slaap voldoende, Eet gezond, Sport goed , ga eventueel, na goed onderzoek te doen over je eigen gezondheid, na hoe je gezond en wel het jaar 2045 binnengaat.
Met andere woorden. Stop met het kijken naar dinsney films, vroegere jeugd foto’s etc. En vervang die video’s met leukere video’s over de toekomst. En ga in plaats van naar plekken te gaan waar je een goede jeugd heb beleefd, ga naar plekken waar een een mooie toekomst staat te wachten.
Kijk bijvoorbeeld naar deze video’s als begin/ inspiratie.
Bron: 1.
Bron 2:
Bron 3:
Trouwens laat je niet misleiden door de titel van de laatste video. Het antwoord is volmondig nee.
A.I will save us and make us superhuman
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Kijk dan bevindt je in een spiritueel/ religieuze hoek. Alles heeft een doel. Het leven is niet genadeloos. Het lijkt misschien genadeloos, maar diegene die overleden was zijn of haar tijd was gekomen. Ik zou het gewoon loslaten en weer verder gaan. Je gaat ze toch weer zien. Het leven id genadevol, Wijs en Rechtvaardig. Als je kijkt naar je prive omgeving of naar je zelf, die negatieve gebeurtenis heeft een doel( gehad). Ik kan je wel voorbeelden geven van publieke figuren of die iedereen kent.quote:Op zondag 28 augustus 2022 11:07 schreef PietjePuk2000 het volgende:
[..]
Ben het grotendeels wel met je eens maar wellicht heb je ook wat tips om goed om te gaan met de dood van vrienden of familie en de genadeloosheid van het leven waarin geen enkele rechtvaardigheid lijkt te vinden. (Mensen die plots ziek worden, doodgereden worden en dat soort dingen)
En op wereldniveau: Wo 2 was verschrikkelijk. Miljoenen joden zijn doodgegaan. Het heeft wel een doel gehad. Als er geen miljoenen joden dood waren gegaan was er geen eigen joodse staat Isreal geweest. Nelson Mandela kon het op dat moment niet weten. De joden in Wo2 konden het op dat moment niet weten. Wijsheid kwam achteraf.quote:Na zijn schoolopleiding begint Orville in 1889 een drukkerij in Dayton in de staat Ohio.[2] Hij geeft ook een krant uit, West Side News en broer Wilbur komt als redacteur bij de krant. In het voorjaar van 1893 beginnen de twee een fietsenzaak, de Wright Cycle Exchange.[3] In 1895 ontwerpen ze een eigen fiets, Van Cleve, die ze ook zelf in de zaak maken.[4] In de zomer van 1896 wordt Orville langdurig ziek, in bed leest hij over de vliegexperimenten van Otto Lilienthal. De twee broers praten lang over het onderwerp en op 30 mei 1899 schrijft Wilbur een brief aan het Smithsonian Institution om meer informatie over de problematiek van het vliegen te krijgen.[5] Op basis van deze informatie gaan de twee in de zomer aan de slag en bouwen een zweefvliegtuig in een kamer boven de fietsenzaak.
Ğast ik ben meer dan 2× zo oud als de jongste eredivisiespeler. Dat is des te zuurder omdat ik t vooral volgde toen de jongste spelers mijn leeftijd waren.quote:Op zondag 17 juli 2022 13:39 schreef Donnie-Brasco het volgende:
[..]
Die profvoetballer opmerking is wel herkenbaar. Niet dat ik nou een goede voetballer was, maar keek altijd naar de Eredivisie met een soort van droom dat ik er ooit nog zou tussen mogen lopen. Vervolgens was er een tijd dat de profvoetvallers een beetje jouw leeftijd waren.
Maar laatst kwam de realisatie binnen dat die profvoetballers niet meer van mijn leeftijd zijn. Dat ik soms gewoon 12 of 3 jaar ouder ben. Dan zie je dat spelers geboren zijn in 2001 en niet meer in 1985. Dat men het over een ervaren oude speler hebben... die net zo oud is als ik.
Dit, of we gaan dan allemaal dood, en dan ben je ook van het ouder-worden-probleem verlost.quote:Op zaterdag 27 augustus 2022 07:12 schreef Twintig het volgende:
4:) In 2045 wanneer je 54 bent, breekt een gouden tijdperk voor de mensheid aan. Op dat moment verwachten we dat Kunstmatig intelligentie slimmer wordt dan alle mensen op aarde.
Mensen die menen dat een bepaalde "fase" voorbij is doordat je met koters zit, ben je sowieso liever kwijt dan rijk.quote:Op zondag 21 augustus 2022 19:07 schreef Urquhart het volgende:
De laatste tijd ook veel vrienden en oud-klasgenoten die een kind krijgen. Ook zo’n moment dat je weer even met de neus op de feiten wordt gedrukt dat bepaalde levensfasen echt ten einde zijn.
Wat was er zo bijzonder tijdens je 35e itt je 50e? Dan weet ik dat alvast voor mezelfquote:Op vrijdag 2 september 2022 10:17 schreef LanaMyst het volgende:
Ik heb geen slechte jeugd gehad maar mijn kinder/tiener tijd kan me echt gestolen worden, bah niks zelfstandig mogen doen, minderjarig zijn vond ik in ieder geval verschrikkelijk, het enige positieve eraan is dat je ook de mooie leeftijden nog voor je hebt. Mijn leven werd eigenlijk pas leuk na mijn 25e.
Maar goed, toch herken ik wel iets van het verhaal van TS, ik ben 50 en ik mis de tijd dat ik zo rond de 35 was.
In het verleden leven is niet zo heel erg zolang het maar niet ten koste gaat van het heden.
Dus probeer naast in het heden leven ernaast ook dingen te doen cq te leven zoals je toen deed, dat is mijn manier eigenlijk. Ik heb die luxe omdat ik bewust kindervrij ben.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |