Stikstof beleid NL

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:30 schreef RedFever007 het volgende:

De enorme groei in bevolkingsaantallen maakt het land onleefbaar. Geen natuur, alleen maar asfalt. Enorme sociale problemen

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:35 schreef RedFever007 het volgende:

[..]


Dus iemand die zegt dat het stikstofbeleid niet deugt is gelijk extreem rechts?

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:04 schreef EinarBoe het volgende:

[..]
Lang niet al het bos gedijt goed bij meer stikstof, zie bijvoorbeeld:

https://www.ad.nl/binnenl(...)de-afgrond~a631f023/
Het is dramatisch gesteld met de Veluwe, het grootste aaneengesloten natuurgebied van Nederland. De bodem heeft zoveel stikstof verzameld dat eiken afsterven. Ongewenste grassen krijgen vrij spel. De natuurlijke voedselketen is uit balans en dat heeft verstrekkende gevolgen. Ingrijpen is noodzakelijk, maar zijn we nog op tijd?

De Veluwe bestaat voor zover ik weet sowieso al voor een aanzienlijk deel uit bosbouwgebieden, net zoals bijvoorbeeld ook de Utrechtse Heuvelrug, dus hoe bedoel je, volgas kappen?

Biodiversiteit en natuur is meer dan alleen bomen en bos, dus zorgen dat niet alles dichtgroeit (we willen ook geen bosbranden neem ik aan?) kan op sommige locaties best iets voor te zeggen zijn.

quote:

Successie, beheer en stikstof

Bomen en struiken winnen in open natuurgebieden terrein vanwege natuurlijke processen van vegetatieverandering (successie), veranderingen in het beheer en de neerslag van stikstof. Het dichtgroeien van open natuurgebieden is dus een natuurlijk proces, maar een hoog stikstofniveau versnelt dit proces. Terreinbeheer moet dan extra intensief plaatsvinden om het dichtgroeien tegen te gaan.

Oorzaken

Vermoedelijk winnen bomen en struiken in open natuurgebieden voornamelijk terrein vanwege natuurlijke successie, veranderingen in het beheer en stikstofdepositie.

quote:

Op de Veluwe worden nog steeds bomen gekapt: 'Dit kan gewoon niet'

Er verdwijnt steeds meer bos in ons land, om plaats te maken voor heide en andere natuur. Maar we hebben juist extra bomen nodig voor een beter klimaat. En dan gaan beheerders soms ook nog als een dolle tekeer in de bossen. Natuurorganisaties willen nu een verbod op grootschalige kap.

Bos is emotie en bos waar gekapt wordt, is veel emotie. Walter de Wit leunt boos tegen een stapel vers gezaagde dennenstammen midden in het Imbos, onderdeel van Nationaal Park Veluwezoom. ,,Dit kan gewoon niet.'' Een strook van een meter of tien is over een lengte van zeker honderd meter kaalgekapt. Alleen een paar iele berken staan nog overeind. Het Imbos is sinds 1995 een bosreservaat. Dat betekent dat bomen en dieren met rust gelaten worden, legt De Wit (74) uit die zich nog altijd enorm betrokken voelt bij het Nationale Park. Hij was tot 2005 beheerder van dit gebied en ziet met lede ogen aan dat op verschillende plekken die rust wordt verstoord. ,,Natuurmomenten wordt op deze manier ongeloofwaardig.''

Volgens Natuurmonumenten is de strook bedoeld om te voorkomen dat bij een grote natuurbrand het hele bos in vlammen opgaat. In samenspraak met de brandweer is op een paar plekken ingegrepen. ,,Maar zo'n brandgang heeft geen zin'', weet De Wit. ,,Via de boomtoppen vliegt het vuur tientallen meters ver, over deze kale strook heen.'' En zo zijn er veel meer ingrepen in het nationaal park die hem niet aanstaan, zoals speciale routes voor atb'ers tussen de bomen door. In zijn tijd was hij vooral bezig met beheer van het bos, niet zo zeer met 'recreatie' en 'beleving'. Dat lijkt nu wel andersom, bromt De Wit.

Steeds meer kritiek

Eigenaren en beheerders van natuurgebieden krijgen de laatste jaren steeds meer kritiek op de manier waarop ze die natuur beheren. De Hatertse en Overasseltse Vennen bij Wijchen, landgoed Slangenburg bij Doetinchem, de bossen rond Ruurlo, de Laarschenberg bij Rhenen, de Mookerheide. Vooral als er bomen tegen de vlakte gaan, komen burgers al dan niet met succes in het verweer.

Maar ook deskundigen roeren zich. Zoals Frits van Beusekom (78) uit Rhenen, directeur van Staatsbosbeheer van 1979 tot 1989. Begin dit jaar deed hij in de regionale abonneekrant Nieuwsblad De Kaap zijn beklag over de manier waarop zijn oud-werkgever een grote kaalslag heeft gepleegd in de bossen op de Amerongse Berg. Grote oppervlaktes met oude bomen zijn de afgelopen jaren volledig kaalgekapt om plaats te maken voor jonge dennetjes. Het landschap zag eruit alsof er een meteoriet was ingeslagen. Zijn kritiek kreeg veel bijval uit de rest van het land en leidde zelfs tot Kamervragen.

Zo ondervond Van Beusekom dat het probleem groter is dan alleen de Utrechtse Heuvelrug. Hij spreekt over een 'epedemie van kapperij'; bij Staatsbosbeheer maar ook bij Natuurmonumenten en de provinciale landschapsorganisaties. Er wordt veel te rigoureus gekapt. ,,Het is een grote paradox: De instellingen die moeten waken over onze natuur blijken de grootste vernielers.''

De reden? Zo'n acht jaar geleden is Staatsbosbeheer veranderd van een door het Rijk betaalde beheersorganisatie in een club die deels zijn eigen geld moet verdienen. ,,De verdiensten moet Staatsbosbeheer onder andere halen uit het kappen van hout en daar beginnen de problemen. Winst zit er namelijk niet in. Alleen de mogelijkheid om beperkt geld te verdienen'', zegt Van Beusekom, die onder meer samen optrekt met Jaap Kuper uit Tonden, voormalig rentmeester van Kroondomein Het Loo.

Sinds Van Beusekom afzwaaide als directeur zijn de tijden veranderd, reageert Marcel van Dun van Staatsbosbeheer. ,,We moeten in het bos ruimte bieden aan recreatie en natuur en daarnaast ook hout produceren. Staatsbosbeheer maakt steeds per gebied zorgvuldige afwegingen tussen die drie, waarbij we onze bossen duurzaam beheren.'' Van extra houtoogst uit oogpunt van financieel gewin, is geen sprake, verzekert hij. ,,Al een paar decennia is de jaarlijkse houtoogst landelijk ongeveer 300.000 kubieke meter.''

Verbod op grootschalige kap

Maar met de grootschalige kap hebben critici wel een punt, vindt ook Staatsbosbeheer. ,,Vanaf 2010 hebben we meer aandacht voor de verjonging van het bos. Daarom is enkele jaren iets meer dan de gebruikelijke 1 procent van de oppervlakte per jaar verjongd.'' Daarbij werden vlaktes van soms meer dan 2 hectare compleet kaalgekapt. Daar is Staatsbosbeheer op teruggekomen. ,,Ook wij vinden dat te groot en kappen nu alleen nog een halve hectare of minder. Soms doen we zelfs boomsgewijze kap.'' Gisteren pleitten zestig natuurorganisaties, waaronder Natuurmonumenten, voor een verbod op grootschalige kap.

Maar of beheerders grootschalig kappen of per boom, de totale hoeveelheid bos neemt in ons land al jarenlang duidelijk af. Sinds 2013 gemiddeld met 1.350 hectare per jaar tot ruim 364.000. Dat becijferde bosbouwkundige onderzoeker Eric Arets van de Wageningen Universiteit in 2017. In percentages gezien is daarmee de ontbossing in Nederland groter dan in het Amazone-gebied, het tropisch regenwoud waarover de hele wereld zich grote zorgen maakt. Veel ophef in de media en de politiek was het gevolg. ,,Ik heb het gevoel dat er sindsdien pas op de plaats wordt gemaakt met de bomenkap. Maar lang niet alle plannen zijn stopgezet'', zegt Arets nu.

Zeker niet in Gelderland. Daar wordt de komende jaren 366 hectare bos geveld, weten ze op het provinciehuis in Arnhem. Daarvoor komt slechts 242 hectare aan jonge aanplant terug, een verlies van 124 hectare. Omgerekend zo'n 180 voetbalvelden aan bos. Op nationaal niveau houdt niemand toezicht op de kap- en aanplantplannen, zo toonde onlangs tv-programma De Monitor aan. En ook bij de meeste provincies, die een belangrijke rol spelen bij natuurbeheer, ontbreekt een goed beeld.

Gek genoeg is natuurbeleid de grootste veroorzaker van die teruggang. Als er bomen moeten wijken voor wegen of gebouwen, dan moeten ergens nieuwe exemplaren geplant worden. Maar als bossen tegen de vlakte gaan om andere natuur aan te leggen, dan geldt dat niet, legt Arets uit. En er wordt veel andere natuur aangelegd. Met Europese landen is afgesproken dat kwetsbare natuurwaarden versterkt moeten worden. Voor Nederland zijn dat landschappen met heide en zandverstuivingen met hun bijzondere bewoners als de zandhagedis, de boomleeuwerik en de heivlinder. Vergroting van de biodiversiteit, heet dat in beleidsrapporten.

Die gebieden staan onder druk door de hoge uitstoot van stikstof door verkeer, industrie en landbouw. Heide groeit op arme grond, stikstof werkt als pokon waardoor gras en boompjes omhoog schieten en de heideplanten verstikken. Door de heidevelden te bewerken en uit te breiden willen beheerders dit tegengaan. Vaak moet daar bos voor wijken.

Gebrek aan ruimte voor natuur

,,Het onderliggende probleem is gebrek aan ruimte voor natuur in ons land'', zegt de Wageningse bosbouwdeskundige Arets. ,,Om natuur goed te kunnen beheren en te kunnen voldoen aan de Europese afspraken hebben we grotere oppervlaktes nodig.'' Nieuwe natuur moet daarom veelal ontstaan in bestaande natuurgebieden.

Dit probleem speelt al jaren. Daar doorheen fietsen nu de klimaatakkoorden, waarin politieke en maatschappelijk organisatie afspraken maken over een beter milieu. Het tegengaan van kooldioxide (CO2) speelt daarbij een belangrijke rol. Bomen kappen is in dat beleid de omgekeerde wereld, omdat bomen en bodem dit broeikasgas opvangen. Door de bomen te vellen en soms ook nog de grond om te woelen, wordt er niet alleen minder CO2 opgevangen, maar komt er juist meer van dit gas vrij.

Minister Schouten van Natuur zit daarmee in een lastige spagaat. Enerzijds Europese afspraken om heide- en stuifzandgebieden te vergroten, anderzijds de noodzaak meer extra bos te creëren vanwege klimaatdoelstellingen. ,,Het beheer van bos vindt nog niet altijd op de meest klimaatoptimale wijze plaats'', schreef de minister onlangs aan de Tweede Kamer naar aanleiding van vragen van D66. ,,Ik streef naar aanleg van meer bomen en bos en naar tegengaan van ontbossing.'' Samen met provincies en eigenaren en beheerders van natuurgebieden gaat Schouten daarmee aan de slag.

Geen pasklare oplossing

Aan die tafel zit ook Peter Drenth, namens de provincies. Als Gelderse gedeputeerde is hij verantwoordelijk voor natuurbeleid. ,,Dit is een bijna onmogelijk vraagstuk. Het is niet meer uit te leggen aan de burger.'' Hij zegt daarom blij te zijn met de maatschappelijke discussie die daarover nu is ontstaan. Al heeft hij ook geen pasklare oplossingen. ,,De Europese afspraken over het vergroten van de biodiversiteit verander je niet zo maar. Daar gaan jaren overheen.''

Minder hei aanleggen zal dus niet gaan. Het aantal bomen dat daarvoor gekapt worden wél gaan terugplanten, wordt ook lastig. Dat gaat ten koste van landbouwgronden. Die zijn niet alleen nodig voor ons voedsel, maar ook voor al die windmolens en zonneparken die nodig zijn om van het gas af te komen. Nu zijn natuur en landbouw vaak nog strikt gescheiden gebieden. Ze zullen meer elkaars functies moeten overnemen: minder eentonige akkers en weilanden en voedselproductie in natuurgebieden. ,,We zullen de beschikbare ruimte slimmer moeten indelen.''

quote:

Welles-nietes over kaalslag in de natuur: waarom zou je bos inruilen voor heide?

Jaarlijks verdwijnen honderden hectares bos ten behoeve van nieuwe natuur. Zoals op de Lemelerberg, waar bos plaatsmaakt voor heide. Tegelijkertijd moeten provincies nieuwe bomen planten om te voldoen aan de klimaatdoelstellingen. Dat wringt.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:26 schreef ACT-F het volgende:
[ twitter ]
[ twitter ]

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:31 schreef EinarBoe het volgende:
Leuk, expert Roland Plasterk aan het woord in een column die al een half jaar oud is en je vast al wel eens voorbij hebt zien komen. Wat is precies het nut van dit nog een keer plaatsen? Is Roland opeens meer expert geworden?

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:35 schreef RedFever007 het volgende:

[..]


Dus iemand die zegt dat het stikstofbeleid niet deugt is gelijk extreem rechts?

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:26 schreef ACT-F het volgende:
[ twitter ]
[ twitter ]

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:36 schreef Confetti het volgende:

[..]
Het zijn domme boeren. Het laagste van het laagste wat Nederland zo'n beetje te bieden heeft als het gaat om fatsoensnormen. Een groepje egoistische boertjes die denken dat de wereld om hen en hun vervuilende familiebedrijfjes draait.

De knuppel lijkt mij een gepast antwoord ja. De tijd van praten is onderhand wel voorbij. Ze hebben ons jarenlang gegijzeld.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:38 schreef AchJa het volgende:

[..]
Dat zijn antwoord jouw niet bevalt is verder niet mijn probleem.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:40 schreef trein2000 het volgende:

[..]
Nou ja daar ben ik het niet mee eens. De boeren hebben niet zo veel verkeerd gedaan, er is ze elke keer vanuit de overheid verteld dat het allemaal kan als ze weer door deze of gene bureaucratische hoepel springen. Met emissiearme vloeren, luchtwasser, de PAS en weet ik wat meer. En constant maar weer investeren. Dat kun je de boeren niet aanrekenen. We moeten dit echt samen met de boeren oplossen.

Alleen met je tractor bij de minister op de oprijlaan staan is natuurlijk wel tokkie in het kwadraat. Dat moet direct aangepakt worden. Ik snap ook niet dat ze naar buiten gekomen is.

quote:

‘Bos weghalen voor heide of stuifzand is de omgekeerde wereld’

Gert-Jan Nabuurs is hoogleraar Europees Bos aan de Wageningen Universiteit. Hij maakt zich zorgen over de hoeveelheid bos die verdwijnt door omvorming naar andere soorten natuur. Wij spreken hem voor ons onderzoek over bomenkap.

Nabuurs reageert stellig als ik hem vraag wat hij vindt van bos dat verdwijnt in ruil voor andere natuur. ‘Bos weghalen voor heide of stuifzand is de omgekeerde wereld. Omvorming naar andere natuur is één van de grootste oorzaken van het afnemende bosareaal in ons land. Je verliest veel CO2 omdat bij deze totale kap ook de grond wordt afgeschraapt. Gemiddeld wel 500 ton per hectare.’

De reden dat bos weggehaald wordt voor andere natuur zoals heide, is dat we in Europese verdagen hebben afgesproken om bedreigde dier- en vegetatiesoorten te beschermen en het teveel aan stikstof te beperken. Daarvoor is vaak uitbreiding van areaal (verspreidingsgebied van dier- en plantensoorten, red.) zoals heide en stuifzandgebieden nodig. Want dat is goed voor de Nederlandse biodiversiteit. Maar volgens Nabuurs is het wel volledig tegenstrijdig met andere doelstellingen die we hebben. Zo wordt er bijvoorbeeld in het klimaatakkoord gesteld dat we er alles aan moeten doen om de vermindering van bos tegen te gaan, en dat we ons best moeten doen om juist meer bos aan te leggen.

Klimaat

Als hoogleraar Europees bos zet Nabuurs zich ook in voor méér en beter functionerend bos. In Europa leggen bomen op dit moment ongeveer 10 procent van de totale CO2-uitstoot in de EU vast en volgens Nabuurs kan dit omhoog. In opdracht van de klimaattafel Landbouw en Landgebruik werkt de hoogleraar nu met 38 partners uit de Nederlandse bos-natuur-houtsector aan pilots voor slim klimaatbeheer van ons bos.

‘De afgelopen 30 jaar is er nauwelijks geïnvesteerd in de Nederlandse bossen. In die jaren is er ook vrij weinig gekapt. We hebben altijd gedacht dat het dunnen van het bos (individuele bomen in een bos omhakken zodat omliggende bomen meer kans krijgen om te groeien, red.) effectief was, maar dat bleek op veel plekken tegen te vallen. Daarom doen we nu bijvoorbeeld proeven met kleine percelen groepenkap, waarbij op een klein stuk bos bomen worden omgehakt en opnieuw geplant worden. Doordat er geen andere bomen meer staan is er meer licht en heeft het nieuwe bos meer kans om te groeien. We planten ook een breed scala aan soorten om te zien welke soorten goed bestand zijn tegen klimaatverandering.'

Actieplan Bos en Hout

Ook zet Nabuurs zich in voor de aanleg van meer bos. Met de steun van grote spelers in de bos- en hout sector schreef hij samen met stichting Probos en twintig andere partijen een plan voor meer bos, beter bosbeheer en meer houtoogst: het Actieplan Bos en Hout. Opvallend is dat één van de doelen van dit plan is om voor 2050 100.000 hectare meer bos aan te leggen. Het plan werd ondertekend door minister-president Mark Rutte en de toenmalig staatssecretaris van Landbouw en Natuur, Sharon Dijksma.

Of die 100.000 hectare uiteindelijk gehaald gaat worden, is voor Nabuurs ook nog de vraag. ‘Onder de maatregelen van de klimaatpilots testen we juist in de bosuitbreiding combinaties van functies, bijvoorbeeld met kippenuitloop, of met waterberging. Je ziet dat bij die combi’s de bosuitbreiding er wel slaagt. Maar het gaat langzaam. Provincies zullen hier een belangrijke rol moeten gaan spelen; zij hebben nog steeds de doelstelling van uitbreiding van de Ecologische hoofdstructuur. Die gronden hebben zij al in eigendom en kunnen gemakkelijk voor een deel bebost worden. Dit is goed voor CO2-vastlegging en om producten voor de bio-economie te produceren en het gaat hand in hand met biodiversiteit.'

In het plan werden specifieke gebieden aangewezen waarin extra bos geplant kan worden. Opvallend is dat in sommige van die gebieden nu juist gekapt wordt vanwege de biodiversiteitsdoelen, zoals in het Drents Friese Wold. ‘Dat is heel tegenstrijdig. Ik begrijp dat dit voor mensen gek is, dat ze horen dat het een kansrijk gebied is voor de aanplant van extra bos, en tegelijkertijd zien dat bos gekapt wordt voor andere natuurdoelen.’

‘Bos speelt een belangrijke rol in onze klimaatdoelen. Er wordt beslist dat natuur zoals heide heel belangrijk is voor onze biodiversiteit, maar het belang van bos voor ons klimaat moet een sterkere rol krijgen in de afweging of bomen gekapt gaan worden of niet,’ aldus Nabuurs.

quote:

Omvorming naar andere natuur is voornaamste reden van ontbossing in Nederland

het omvormen van bos naar andere vormen van natuur. ‘Er wordt soms, zonder met de ogen te knipperen, 70 hectare bos platgeslagen om er heide of stuifzand van te maken. Daar maken we ons als houtbranche buitengewoon veel zorgen over.’

Omvorming

Tijd om zo’n gebied te bezoeken. In Vledder nemen Erna Plenter-Jansen en René Loesberg ons mee naar een aantal recent gekapte stukken bos. ‘Hele percelen bos zijn verdwenen, maar we zien daar geen aanplant voor terugkomen. en er worden geen bomen teruggeplant. De grond is namelijk gereserveerd voor heide.’

Op die manier wordt de klok teruggezet naar begin van de vorige eeuw. In Drenthe, maar eigenlijk door heel Nederland, was het oorspronkelijke bos grotendeels verdwenen door intensieve landbouw. Op verarmde gronden onstonden vervolgens heide en zandverstuivingen. Juist die landschappen van vroeger staan nu onder druk, wederom door landbouw. Door bemesting slaat stikstof neer op de bodem. Heide doet het niet goed op deze stikstofrijke grond, maar bomen juist weer wel. Het bos dat door Staatsbosbeheer begin vorige eeuw is geplant om aan de vraag naar hout te voldoen, moet nu weer wijken om aan Europese natuurdoelen te voldoen. Daarin hebben we afgesproken dat in Nederland heide en stuifzandgebieden, plus de dieren en insecten die daar leven, beter beschermd moeten worden.

Er wordt dus gekapt om de biodiversiteit te bevorderen, maar tegelijkertijd blijkt uit onderzoek van de Wageningen Universiteit dat deze ‘omvorming’ de grootste oorzaak van ontbossing is in ons land. En als we dan tegelijkertijd het klimaatakkoord erbij pakken is dit toch opmerkelijk. Daarin hebben we namelijk óók afgesproken om er alles aan te doen om het verdwijnen van bos te voorkomen en zelfs nog meer bos aan te leggen.

Meerdere experts die we spreken uiten hun zorgen hierover. Voornamelijk omdat er bij natuurherstel geen meld- of herplantplicht geldt. Waar normaal geëist wordt om voor elke gekapte boom een nieuwe te planten, geldt dit niet voor het rooien van bos met deze reden. AVIH-voorzitter Willemen: ‘Sluipenderwijs verdwijnt zo veel waardevol bos.’

quote:

'Opheffing Natura 2000 beste oplossing na PAS-uitspraak'

De PAS-uitspraak van de Raad van State was juridisch juist, maar ook statistisch onzinnig. De beste oplossing om Nederland van het slot te krijgen is volgens hem opheffing van de Natura 2000-gebieden.

Het Programma Aanpak Stikstof (PAS) was een trucage: op papier was er een afname van de stikstofdepositie, terwijl in werkelijkheid de depositie toenam. Dat de Raad van State een streep heeft gezet door het PAS was dus terecht. Maar wel mosterd na de maaltijd. Na 10 jaar PAS was de trucage bijna uitgewerkt. De depositieruimte was bijna op en bij sommige Natura 2000-gebieden mocht er geen gram extra stikstof bij. Een klein deel van Nederland zat dus al op slot voordat de Raad van State heel Nederland compleet op slot zette.

Drempelwaarden

Nederland zit vooral op slot omdat de drempelwaarden in het PAS (0,05 en 1 mol stikstof/ha/jaar) niet meer mogen worden gebruikt om kleine toenames van de stikstofdepositie op Natura 2000-gebieden toe te staan zonder natuurvergunning. Dat deze drempelwaarden niet meer mogen worden gebruikt, heeft niks te maken met de hoogte van de drempelwaarden. De drempelwaarden in het PAS waren de strengste van Europa. De drempelwaarden mogen niet worden gebruikt omdat voor deposities onder de drempelwaarden met een trucage depositieruimte was vrijgemaakt (zie punt 29.1 van de uitspraak).

Memo werd niet bij uitspraak betrokken

Hiermee is het beantwoorden van de vraag of deposities onder de drempelwaarden überhaupt schadelijke gevolgen zouden kunnen hebben voor Natura 2000-gebieden, vakkundig door de Raad van State omzeild. Het niet bij de uitspraak betrekken van een memo van het RIVM was - op zijn zachtst gezegd - wat minder vakkundig van de Raad van State. In deze memo was onderbouwd dat deposities onder de drempelwaarde van 0,05 mol N/ha/jaar op geen enkele wijze schadelijk kan zijn voor Natura 2000-gebieden. De memo was volgens de regels op tijd ingediend, maar werd toch uit de beschouwing gelaten omdat de memo zo complex zou zijn, dat hier niet binnen 10 dagen op kon worden gereageerd (punt 10 van de uitspraak).

Vliegenpoepje

Het aantonen dat deposities onder de drempelwaarde van 0,05 mol stikstof/ha/jaar geen enkel effect kunnen hebben op een Natura 2000-gebied, is echter niet zo complex: 0,05 mol stikstof is 0,7 gram. In kunstmest zit 12% stikstof. Een depositie van 0,05 mol/ha/jaar op een Natura 2000-gebied zal dus hetzelfde effect hebben als het jaarlijks bemesten van 10.000 vierkante meter Natura 2000-gebied met circa 6 gram kunstmest: 6 gram kunstmest per 10.000 vierkante meter. Dat is 0,6 mg kunstmest per vierkante meter. Een vliegenpoepje.

Onzekerheid van de achtergronddepositie

Een andere reden waarom deposities onder de drempelwaarden geen effect kunnen hebben op een Natura 2000-gebied is de onzekerheid van de achtergronddepositie. De achtergronddepositie in Nederland is gemiddeld meer dan 1.700 mol stikstof per hectare. De onzekerheid van deze gemiddelde stikstofdepositie is 30%. Dat is een behoorlijk grote onzekerheid. De onzekerheid van de achtergronddepositie op 1 hectare Natura 2000-gebied is echter nog groter: 70% (zie publicatie PBL). Door deze grote onzekerheid leveren stikstofdeposities onder de drempelwaarden statistisch gezien geen enkele bijdrage aan de totale stikstofdepositie. De onzekerheid in de achtergronddepositie is zelfs zo groot, dat de stikstofdepositie in werkelijkheid helemaal geen 'probleem' hoeft te zijn. Of een 'probleem' dat niet is op te lossen. Waarschijnlijk het laatste. Want volgens natuurbeschermers wordt de biodiversiteit van de Natura 2000-gebieden ernstig aangetast door de hoge stikstofdepositie.

Beierse woelmuis

Aantasting van de biodiversiteit is volgens natuurbeschermers een ecologische ramp die het voortbestaan van de mens bedreigt. Dat deze stelling met minstens 1.700 mol zout moet worden genomen, blijkt uit onderzoek dat is uitgevoerd in opdracht van Stichting Milieu Wetenschap en Beleid: de afgelopen 500 jaar is slechts 0,05% van de door de wetenschap beschreven soorten uitgestorven. In Europa stierf sinds 1900 (mogelijk) slechts een zoogdiersoort uit, de Beierse woelmuis.

Geen ecologische ramp

De stikstofdepositie op Natura 2000-gebieden zal dus geen ecologische ramp veroorzaken, laat staan het voortbestaan van de mens bedreigen. Er worden hooguit een paar planten verdrongen door planten die niet zo geliefd zijn bij natuurbeschermers. Zoals gras, brandnetels en.. bomen: er worden door natuurbeheerders complete bossen omgekapt, zodat we kunnen blijven genieten van heide. Natuurliefhebbers die aangeven dat ze liever door een bos lopen dan over de heide, hebben het niet begrepen: 100 jaar geleden was er veel meer heide. En 100 jaar geleden was alles veel beter in Nederland. Inclusief de natuur. Toch?

Fanatieke natuurbeschermers

Het komt er in feite dus op neer dat Nederland op slot zit omdat een aantal fanatieke natuurbeschermers en ecologen ons wijs hebben gemaakt dat we dezelfde planten en dieren moeten hebben dan 100 jaar geleden, dat de biodiversiteit van Natura 2000-gebieden van levensbelang is en dat de biodiversiteit wordt bedreigd door de ammoniakemissie van de intensieve veehouderij. Dat laatste geloven we maar al te graag. Want wie is niet tegen die megastallen met varkens of kippen?

'Extensieve' melkveehouderij saneren

Maar wie denkt dat door de PAS-uitspraak de intensieve veehouderij zal worden aangepakt, komt waarschijnlijk bedrogen uit. Want de meest voor de hand liggende maatregel om de stikstofdepositie te verminderen is het saneren van de 'extensieve' melkveehouderij. Melkveehouderijen zijn namelijk verantwoordelijk voor bijna 50% van de ammoniakemissie, emitteren bovendien het broeikasgas methaan en kunnen - in tegenstelling tot de intensieve veehouderij - geen luchtwasser op hun stal plaatsen om de emissie van ammoniak tegen te gaan.

Wat het gevolg kan zijn van het saneren van de melkveehouderij, staat in het aangrijpende artikel in het NRC, 'Wij zijn goed voor dieren'. In dit artikel wordt beschreven hoe een nertsenfokker door het fokverbod depressief wordt en uiteindelijk zelfmoord pleegt.

Draconische maatregelen om de stikstofdepositie te verminderen kunnen dus - in tegenstelling tot biodiversiteit - wel dodelijk zijn. Er is gelukkig een minder draconische oplossing: het opheffen van Natura 2000-gebieden.

U kunt dan over een paar jaar misschien niet meer over de hei wandelen, maar wel door een bos en langs een wei met koeien. Ook mooi.

quote:

Bomen kappen voor een zandvlakte is waanzin

Waarom wil iedere terreinbeheerder zo graag zandduinen? Ze vormen een ecologisch rampenlandschap waar niets natuurlijks aan is.

Rare jongens die natuurbeschermers. Nog geen jaar geleden voerde Natuurmonumenten actie om bomen te planten in het klimaatbos. Hier was plek voor 60.000 bomen en 20.000 struiken. De actie was een groot succes. Meer dan 40.000 brave burgers kochten voor 25 euro een boom of voor 10 euro een struik om te planten in het klimaatbos te Biddinghuizen. Uiteindelijk kon een gebied van 27 hectare worden aangelegd . “Een bos om de CO2 uitstoot te beperken, is vooral symbolisch. We willen mensen handelingsperspectief bieden”, zo konden we lezen op de site van Natuurmonumenten.

Maar dan “Dezelfde burgers werd afgelopen week ‘handelingsperspectief’geboden om in nationaal park de Drunense Duinen bomen uit de grond te trekken.” Die burger, die eerst moest worden aangeleerd om een boom te planten, moest nu worden aangeleerd om de kap van 170 hectare bos te accepteren en daar zelfs dus nog actief aan mee te werken. Uitgaande van hetzelfde vermogen per hectare bos om CO2 vast te leggen, staan we één jaar later 143 hectare bos in de min.

Wat is dat toch met die zandverstuivingen? Waarom wil iedere terreinbeheerder toch zo graag een zandbak? Vanwege de ecologische rijkdom? Dat is kletskoek. Op zandverstuivingen leeft niets bijzonders. Zandverstuivingen zijn namelijk een ecologisch rampenlandschap, ontstaan door ontbossing en overbegrazing. Ze zijn wel mooi, dat wel.

In de 19e eeuw zijn Staatsbosbeheer en de Heidemij opgericht om deze zandverstuivingen te beteugelen. En met succes: de Veluwe bijvoorbeeld is van een ecologisch rampenlandschap geworden tot het grootste bosgebied van Noordwest-Europa, met alle ecologische waarden die daar bij horen. En die zitten ‘m niet in kleine torretjes, die als enige nog kunnen leven op een dode zandvlakte en fungeren als voedsel voor de boomleeuwerik, de boompieper en de tapuit. Nee, het gaat dan om herten, zwijnen, vossen, haviken, spechten en alles wat leeft in grote aaneengesloten natuurgebieden. En het gaat in zo’n groot natuurgebied om de daarbij behorende kwaliteiten voor de mens, zoals rust, ruimte, ontspanning en een ongeschonden landschap.

De burgers die boos worden om de kap van een bos voor een zandverstuiving hebben daar trouwens ook om andere redenen alle recht toe. Als burgers een boom willen kappen hebben zij een kapvergunning nodig. Gemeenten moedigen de Nederlandse burgers aan om bomen in de tuin te laten staan, omdat deze ’waardevol zijn voor de leefomgeving’. Dus moeten ze genoegen nemen met wat minder zon en een boze buurman. Diezelfde burgers worden aangemoedigd om na iedere vlucht naar het buitenland de CO2-uitsoot te compenseren met het planten van bomen. Terwijl mensen zo hun best doen de wereld te redden van de ondergang, wordt op de Veluwe en de Drunense Duinen een ecologische ramp nagespeeld.

Tegen deze achtergrond heb ik nog enige suggesties. Laten we ook de ecologisch dode beek uit de jaren ’60 en ’70 in ere herstellen. Het liefst inclusief de schuimkraag en de dode vissen. Ook de verontreinigde bodemlocatie en de vuilnisbelt moeten in ere worden hersteld, want het blijkt (het is echt waar) dat op veel vuilnisbelten zeldzame planten en dieren leven. Iets dat trouwens ook geldt voor veel verlaten locaties met zware bodemverontreiniging. Dus niet meer verbranden dat afval, maar storten en lekker de olie laten weglekken. Zo vinden de generaties na ons vast interessante landschappen. Trouwens, onze leeg geviste zeebodem is ook ecologisch waardevol . De kale zeebodem is te vergelijken met een zandverstuiving: onder de verwijderde leeflaag wordt de echte ’ecologische rijkdom’ zichtbaar.

De belangrijkste taak voor natuurbeschermingsorganisaties de komende jaren is juist om op onze bossen te letten, want de prijs voor biomassa is zeer gunstig aan het worden. De Veluwe is al gescand op haar bijdrage voor biomassa door een grote oliemaatschappij. En voor je het weet wordt onder het mom van natuurontwikkeling en duurzame energiewinning het hele bos weggekapt en verschijnt het zand weer. Theorie? Nee, in Duitsland wordt nu voor de energiecentrales al meer hout uit het bos gehaald dan dat er jaarlijks aangroeit.

Les forets précèdent les peuples, et les deserts les suivent. Niet te vertalen. Ook niet doen, want mooier is het nooit verwoord.

quote:

Ontbossing in Nederland

Steeds vaker komen er gegevens bij ons binnen over het ruimen van bossen in Nederland. Ons bosareaal slinkt. Ons bosareaal slinkt nu met rond 1500 hectare per jaar en deze achteruitgang is vergelijkbaar met de ontbossing in tropische landen. Het tempo van verlies is verontrustend.

Bos is niet altijd bos

De laatste jaren is er bij Stichting Kritisch Bosbeheer (SKB) steeds meer de indruk ontstaan dat het bosareaal in Nederland afneemt. Het is heel moeilijk om dit beeld te kwantificeren, omdat daarvoor harde cijfers ontbreken en die op het niveau van een enkele organisatie ook bijna niet te verwerven zijn. Alleen de rijksoverheid beschikt mogelijk over integrale landelijke gegevens, maar zelfs die zijn met voorzichtigheid te genieten. Op de eerste plaats omdat de overheid bos merkwaardig kwalificeert. Een rijtje bomen van twintig stuks als snelwegbeplanting kan al als bos aangemerkt worden. Vervolgens ook dat bij ingrepen waarbij bos verloren gaat het betrekkelijk gemakkelijk is om dit verlies te ‘compenseren’ omdat oud bos, dat per definitie waardevoller is, vervangen kan worden door nieuwe aanplant. Veel bos gaat ook verloren aan wegenbouw, woningbouw en uitbreiding van akkergronden, niet zelden ook illegaal en sluipend. SKB heeft in de negentiger jaren van de 20e eeuw op grond van eigen verzamelde gegevens berekend dat toen op de Veluwe zo’n duizend hectare bos per tien jaar verloren ging. Dat proces is niet geëindigd, integendeel, er is een nieuwe variant van ontbossing opgang gekomen door natuurbeheerders zelf: bos wordt steeds vaker opgegeven voor andere landschapstypen.

Bos steeds vaker omgezet in andere landschappen

Er heerst sinds enkele jaren een duidelijk stijgende tendens om bossen te vervangen door heidevelden en zandverstuivingen. De motieven daarachter zijn niet altijd onduidelijk. Dat verbaast des te meer omdat bestaande heidevelden en zandverstuivingen in Nederland ecologisch gezien in een slechte staat verkeren

Natuur als wandversiering

Naast natuurbehoud of ecologische motieven, zijn er vermoedelijk ook esthetische motieven in zwang om bos door heide of zand te vervangen. Het is mogelijk dat bepaalde geledingen in onze samenleving heide of zand visueel aantrekkelijker vinden. Wij vermoeden dat dit bij beleidsmakers, gemeenten en provincies een grote rol speelt om zo meer toeristische aantrekkelijkheid te creëren, al wordt er nooit in directe zin op deze wijze over gespeculeerd. Toch is er een duidelijke competitie merkbaar tussen provincies en gemeenten om grotere aantallen toeristen te trekken, wat een opdrijvend effect teweeg lijkt te brengen. Cijfers van toeristenbezoek aan de Veluwe worden immers heel vaak gespiegeld aan die van Drenthe of aan strandbezoek. Het is nu provinciaal beleid, met de bijbehorende budgetten, om het aantal bezoekers aan de Veluwe weer hoger te krijgen dan het aantal strandbezoekers. De Veluwe moet liefst naar nummer één. Toch wordt het kappen van bos voor het aanleggen van heide en zand door provincies en gemeenten naar ons weten altijd vanuit natuurtechnisch-overwegingen gemotiveerd. Dat maakt het zeer verwarrend om te analyseren welke processen en wensen er precies in dit krachtenveld van conversie van bos naar heide en zand werkzaam zijn.

quote:

Bos ruimen voor zand en hei

Waarom toch wil bijna elke terreinbeheerder zijn eigen stuifzandje? Voor het behoud van de natuur zal hij zeggen. Want de geelgerande kletskever en het groene kwakkelsprinkhoen worden steeds zeldzamer. Of schuilt er meer achter de opeens opgedoken hang naar het op tal van plekken in Nederland kappen van bossen om daar stuifzanden en heidevelden uit te vervaardigen?

Stuifzanden zijn een menselijk bijproduct

De laatste jaren is er bij diverse beheerders een opmerkelijke belangstelling gaande voor het opnieuw aanleggen van stuifzanden. Altijd wordt dit gemotiveerd vanuit het natuurbeschermingsmotief. Dat is merkwaardig omdat er qua soorten maar slechts enkele organismen strikt gebonden zijn aan stuifzanden. Dat ligt ook voor de hand omdat stuifzanden van nature niet in onze streken voorkomen. We kennen van nature wel rivier- en zeeduinen, maar deze worden juist door de mens fel bestreden. Hij is een bezig baasje… Rivierduinen zijn in Nederland vrijwel totaal wegbeheerd: levende rivierduinen zijn er niet meer. De zeeduinen zijn jammer genoeg voor een groot deel door plantages vastgelegd, al worden er terecht hier en daar weer pogingen ondernomen om er weer wat van terug te krijgen. Dit laatste lukt maar heel moeizaam omdat het relatief kleine plekken zijn in omliggende vastgelegde duinen, terwijl voortdurend gepoogd wordt om de zee in te dammen. Op deze manier is het allicht erg lastig om de natuurlijke dynamiek weer in onze kustduinen terug te krijgen.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:39 schreef PzKpfw het volgende:

[..]
Goedzo, aanpakken dat incapabele tuig uit Den Haag.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:42 schreef WheeledWarrior het volgende:

[..]
In Den Haag lijken wel alleen maar incapabelen te zitten.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:43 schreef EinarBoe het volgende:

[..]
Gelukkig is Henk Bleker er wel verdwenen, dat scheelt een slok op een borrel.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:42 schreef WheeledWarrior het volgende:

[..]
In Den Haag lijken wel alleen maar incapabelen te zitten.

Maar fakkels en hooivorken is wel vrij simpel allemaal ja, eens.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:36 schreef EinarBoe het volgende:
In de praktijk is de bebouwing in Nederland maar heel lichtjes gestegen de afgelopen 30 jaar en nog altijd factoren kleiner dan het gebied bestemd voor landbouw.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:47 schreef AchJa het volgende:

[..]
Maar nog steeds het dichtsbevolkte landje van Europa... Zonder boeren wordt dat nog erger.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:43 schreef Raw85 het volgende:

[..]
Je bent een ongelooflijk asociale debiel als je zoiets toejuicht. Iemand thuis opzoeken doe je gewoon niet.

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:48 schreef EinarBoe het volgende:
Boerengezinnen zijn volgens mij juist relatief groot

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:50 schreef AchJa het volgende:

[..]
Ze wonen iig niet in een flat met een bloembak als excuus tuintje...

quote:

Op vrijdag 10 juni 2022 21:43 schreef Raw85 het volgende:

[..]
Je bent een ongelooflijk asociale debiel als je zoiets toejuicht. Iemand thuis opzoeken doe je gewoon niet.